Hierop speelt hij: sopraan en sopranino saxofoon, klarinet, bas klarinet, duduk, chalumeau, fluitje, sopraan en alt blokfuit, kanjira, keyboards, programmering en zingt hij.
Op het album spelen verder de volgende muzikanten: Tina Omerzo - piano, Luca Falomi - sologitaar, Alessandro Serri - klassieke gitaar en akoestische bas, Roberto Piga - viool, Teresa Valena - viool, Ilaria Bruzzone - altviool,Kim Schiffo - cello, Riccardo Barbera - dubbele bas, Rodolfo Cervetto - drums, Olmo Manzano - percussie, Yoko Hanzai - verteller (track 9), Simona Fasano, Karin Selva, Giulia Beatini, Roberto Tiranti, Paola Cialdella, Vera Marenco, Lydia Giordano, Egle Doria en Silvia Napoletano - (allen) zang.
Het album begint met "La Creazione", waarin Edmondo Romano een schitterend klassiek aandoend nummer in een langzaam tempo ten gehore brengt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en dit wordt gevolgd door "Il Sacrificio", een heerlijk traag nummer met lichte klassieke invloeden en "What I Want To Be", een uitstekende song met een niet al te hoog tempo en een aanstekelijk ritme, dat lichte smooth jazz invloeden bevat en na enkele minuten meer snelheid krijgt, waarbij de muziek gaat swingen, om eem minuut voor het einde terug in het langzame tempo te keren.
Daarna volgen "In Estasi", een fantastisch nummer met een langzaam tempo en hemelse gezongen klanken, "Agape", een verrukkelijk rustig nummer dat klassieke invloeden herbergt en halverwege meer snelheid en een terugkerend ritme krijgt, om enkele minuten later weer in een iets langzamer tempo over gaat en "Il Colore Del Mio Corpo", een prachtige rustige song met een aanstekelijk ritme.
In "La Seduzione" zet Edmondo Romano me een uitstekend Oosters klinkend stukje muziek voor, dat een terugkerende ondertoon heeft, in "Le Tourment" krijg ik een jazz gerelateerd nummer te horen, dat traag begint en waarin het tempo langzaam opgevoerd wordt totdat er een climax is ontstaan en in "Nel Mio Andarmene" begint de muziek met een gesproken woord, waarna er hemelse a-capella zang bijgevoegd wordt.
Dan volgen "La Parola IO", een mooie langzame song met een aanstekelijk ritme en hemelse gezongen klanken en "La Scelta", een uitstekend rustig nummer met invloeden van jazz, klassieke en Middeleeuwse muziek.
Verder hoor ik "Ritus", een prima nummer met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme en lichte jazz invloeden en "L’urlo Eliso", een fantastisch nummer met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en lichte overeenkomsten met de muziek van Dead Can Dance.
"Religio" van Edmondo Romano staat vol geweldige Neo klassieke nummers waar ik vanaf de begin tonen ontzettend van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre dit meesterwerkje dan ook van harte aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten