Review: The Singing Loins - Twelve (Damaged Goods Records, 2024) (Folk)

The Singing Loins uit Medway werd in 1990 door Chris Broderick - zang, mondharmonica en percussie en Chris 'Arfur' Alan - sologitaar, banjo, zang en autoharp opgericht.

Hun eerste 2 albums werden door Medway legende Billy Childish opgenomen en na nog enkele zelf uitgebrachte album, waaronder 1 met Billy Childish ging het duo in 1999 uit elkaar om in 2005 weer bijeen te komen en een jaar later versterking kreeg, toen Rob Shepherd - banjo, mandoline en achtergrondzang bij The Singing Loins kwam.

Omdat in 2021 bij zanger Chris Broderick bloedkanker geconstateerd werd en in januari 2022 overleed liet hij Arf weten om door te gaan met de groep.

Als eerbetoon maakten Arf en Billy samen met drummer Loin Rob de 7" single "Song Of The Medway", die op 23 september 2022 via Damaged Goods Records op zwart vinyl verscheen en de terugkeer van The Singing Loins inluidde.

Daarna maakte de band samen met Billy Childish het album "The Fighting Temeraire", dat eind 2022 verscheen, waarna in een nieuwe samenstelling gewerkt werd aan een nieuw album, getiteld "Twelve, dat op 6 september 2024 via Damaged Goods Records als LP uitgebracht wordt en hierop bestaat de band uit: Chris 'Arfur' Alan - sologitaar, banjo, zang en autoharp, Rob Shepherd - banjo, mandoline en achtergrondzang, Oli Allen - sologitaar en achtergrondzang, Richard Moore - viool en achtergrondzang en Chris Grenfell - drums en percussie.

Het album, dat 12 nummers bevat, start met "Hauling In The Slack", waarin The Singing Loins een geweldige folk song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme ten gehore brengt, waarbij stil zitten geen optie is en dit wordt gevolgd door "The Topless Twins Of Allhallows-On-Sea", een swingende uptempo song, die aanzet tot dansen en "House In The Woods", een lekker in het gehoor vrolijk klinkende folk song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.

Daarna volgen "Big Wheel", een uitstekende pop song met folk invloeden en een aanstekelijk dansbaar ritme, dat meedeinen uitlokt, "The Ghost Of Old Rose", een heerlijke aanstekelijke folk song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo en "Ain't The World A Lovely Place", een schitterende song met een dansbaar terugkerend ritme.

In "God Bless The Whores Of Rochester" zet The Singing Loins me een fantastische vrolijk klinkende song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme voor, in "That's How Murders Happen" krijg ik een puike song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme te horen en in "I Don't Like The Man" laat de band me genieten van een prachtige pop song met folk invloeden, die in een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme gespeeld wordt.

Verder volgen "Nail It Back Together", een song met een niet al te hoog tempo en een enigszins trieste uitstraling, "Where's My Machine Gun?", een swingende uptempo song met een hoog meezing gehalte en "Angel Of The Medway", een mooie vrij rustige song met en aanstekelijk ritme, dat me doet meedeinen op de muziek.

"Twelve" van The Singing Loins staat vol geweldige folk songs waar ik met volle teugen van heb kunnen genieten en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook van harte aan.

Sorry! Nog geen video beschikbaar.

Review: The Verge - The Verge (Is it Jazz? Records, 2024) (Jazz)

The Verge uit Oslo, Noorwegen werd in 2018 opgericht en bestaat uit: Emil Storløkken Åse - sologitaar, Aksel Rønning - saxofoon en dwarsfluit, Alf Høines basgitaar en Ingvald André Vassbø - drums.

Hun debuut album "The Verge", dat 7 nummers bevat, verschijnt op 4 oktober 2024 via Is It Jazz? Records als LP op 140 gram zwart vinyl, als CD en als digitale download.

Het album begint met "Nessesse", waarin The Verge een lekker in het gehoor klinkend uptempo jazzrock nummer ten gehore brengt, dat gedomineerd wordt door het drums spel en experimentele elementen bevat (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en dit wordt gevolgd door "Hyperreality", een heftig uptempo nummer, dat met hoge snelheid gespeeld wordt, een terugkerend ritme heeft en experimentele free jazz invloeden heeft.

Daarna volgen "Snake", een vrij rustig jazzrock nummer met een terugkerend ritme, dat iets over de helft meer snelheid krijgt, waarbij ook de muziek, mede door het saxofoonspel, heftiger klinkt en "Gratitude", een uptempo nummer met jazzrock en experimentele elementen  en een terugkerend ritme.

In "Emils Låt" / "Postludium" begint The Verge de muziek in een langzaam tempo en een terugkerend ritme en iets voor de helft van het nummer experimentele geluiden bijgevoegd krijgt, die ontaarden in heftig saxofoonspel en in "The Blast Supper" laat de band me genieten van een uptempo stuk jazz.

Verder volgt "Patterns For Meditation", een nummer dat in een langzaam tempo begint en na 2 minuten meer snelheid en een aanstekelijk terugkerend ritme krijgt, waardoor de muziek gaat swingen, om tegen het einde experimenteel te worden.

"The Verge" van The Verge bevat 7 prima jazz nummers met terugkerende ritmes en experimentele invloeden, die bij tijd en wijle vrij heftig klinken en ik raad elke  liefhebber van dit genre dan ook aan eens naar deze schijf te  gaan luisteren.

Review: Whoopie Cat - Weight In Gold (Kozmik Artifactz, 2024) (Rock)

Whoopie Cat uit Melbourne, Australië bestaat uit: Dan Smoo - zang en ritme gitaar, Jesse Juzwin - sologitaar, Josh Brandon - basgitaar, Jaksen Juzwin - drums en Jo Eileen - keyboards.

De band bracht op 24 september 2016 hun digitale debuut album "Whoopie Cat" uit en deze werd gevolgd door het digitale albums "Illusion Of Choice" (16 juni 2018) en "Weight In Gold" (29 april 2023), dat op 24 augustus 2024 via Kozmik Artifactz in een beperkte oplage op doorschijnend geel vinyl wordt uitgebracht en 8 nummers bevat.

Het album begint met het titel nummer "Weight In Gold", waarin Whoopie Cat een fantastisch stuk folk in een gemiddeld tempo speelt, dat heavy metal invloeden herbergt en een aanstekelijk dansbaar ritme bevat en gevolgd wordt door "Pretty Baby", een uitstekende blues gerelateerde song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, die enkele minuten voor het einde meer snelheid krijgt.

Daarna volgen "Fallen", een prachtige song met een gemiddeld tempo, een dansbaar ritme en een hoog meezing gehalte en "So Below", een lekker in het gehoor klinkende rock song met heavy rock invloeden, subtiele tempowisselingen, lichte folk elementen en een ritme dat tot dansen aanzet.

In "Icarus" schotelt Whoopie Cat me een mooie rock song met een niet al te hoog tempo voor, die een aanstekelijk terugkerend ritme heeft en "Yesterday's Pain", een vrij rustige pop song met een terugkerend ritme.

Verder volgen "Happiness Is Prescribed", een prima pop song met aan aanstekelijk ritme en een gemiddeld tempo, die melodische elementen heeft en "Oh My Love", een schitterende progressieve rock song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme, die tempowisselingen bevat.

"Weight In Gold" van Whoopie Cat bevat 8 heerlijke rock nummers, waar ik van begin tot einde enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van de betere rock deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Sacred Buzz - Radio Radiation (Fuzzed Up & Astromoon Records, 2024) (Psychedelisch / Garagerock)

Sacred Buzz uit Berlijn, Duitsland werd in de zomer van 2023 opgericht en bestaat uit: Max - drums, Jane - keyboards, Luca - basgitaar en Ivan - sologitaar en zang.

De band bracht op 13 november 2023 hun debuut demo "Sacred" als digitale download uit en deze wordt op 28 augustus 2024 gevolgd door hun debuut single "Radio Radiation" / "Rebel Machine", die via Fuzzed Up & Astromoon Records in een beperkte oplage op vinyl en als digitale download verschijnt.

In "Radio Radiation" zet Sacred Buzz me een schitterende psychedelisch startende song voor, die na iets meer dan 1 minuut verandert in een puike progressieve uptempo song met psychedelische invloeden en een aanstekelijk terugkerend ritme, dat tegen het einde in een lager tempo wordt gespeeld en in "Rebel Machine" krijg ik een fantastische swingende uptempo psychedelische garagerock song te horen, waarbij stil zitten geen optie is.

De single "Radio Radiation" van Sacred Buzz bevat 2 geweldige psychedelische nummers, die me als muziek in de oren klinken en op de muziek van de jaren 60 geïnspireerd zijn, dus ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook sterk aan.

Sorry! Nog geen video beschikbaar.

Review: Antisect - In Darkness, There Is No Choice (Rise Above Records, 2024) (Punk)

Antisect uit Daventry, Engeland werd in 1982 opgericht en bestond in eerste instantie uit: Pete Lyons - sologitaar, Renusze Rokicki - basgitaar, Pete Paluskiewicz - drums en Pete Boyce - zang.

De band bracht hun debuut album "In Darkness, There Is No Choice" in 1984 uit via Spiderleg Records en hierop spelen Rich Hill - zang en Caroline Wallis - zang mee.

Het album werd diverse keren heruitgebracht: in 1994 als CD via Southern Records, in 2011 als niet officiële LP via Antisociety, als niet officiële cassette via AZ Autoproduzioni en op 13 september 2024 verschijnt het album (met 2 extra nummers0 via Rise Above Records als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op doorzichtig vinyl, als LP in een beperkte oplage van 1000 stuks op zwart vinyl, als CD en als digitale download.

Het album, dat 13 nummers bevat, begint met "Intro", waarin Antisect een kort industrieel stukje speelt, dat gevolgd wordt door "They (The Eternal Myth And Paradox)", een heerlijke punk song, die met hoge snelheid mijn gehoorgang binnen komt, "The World’s Biggest Runt", een swingende uptempo song met een terugkerend ritme en "A Midsummer Night’s Dream", een fantastisch langzaam instrumentaal nummer, dat op piano gespeeld wordt met een licht hypnotiserend terugkerend ritme, dat rust uitstraalt.

Daarna volgen "Channel Zero (Reality)", dat begint met radio geluiden en over gaat in een doordringende toon, die na enkele seconden verandert in een heftig uptempo punk nummer met gesproken test, die een vervolg krijgt in "Yet They Still Ignore", waarna het extra nummer "Ghost Of Mankind" volgt, dat een heftig gesproken aanklacht is tegen de oorlog en gepaard gaat met gruwelijke achtergrondgeluiden.

In "Tortured And Abused" zet Antisect me een geweldige uptempo punk song met een terugkerend ritme voor, dat over loopt in "Education Or Indoctrination" en hierin gaat de band verder met het maken van hun maatschappij kritische teksten, die overeenkomsten heeft met de muziek van Angelic Upstarts en Stiff Little Fingers en in "In Darkness" krijg ik een heftige uptempo song te horen, die met hoge snelheid gespeeld wordt.

Dan volgen "Heresy", een schitterende song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, "Hallo There… How’s Life", een korte heftige uptempo punk song, die verder gaat in "The Buck Stops Here", een puike punk song, die vrij langzaam begint en waarin het tempo steeds verder wordt opgevoerd, totdat er een swingend stuk muziek is ontstaan.

"In Darkness, There Is No Choice" van Antisect is een verrukkelijke plaat, die vol punk songs met maatschappij kritische teksten staat, die ik elke liefhebber van dit genre kan aanraden.(luister naar het oorspronkelijke album via de youtube link onder de recensie)

Review: The Fuzztones - Live At Rockpalast (MIG / WDR / Rockpalast, 2024) (Garagerock)

The Fuzztones werd in 1980 te New York City, Amerika opgericht door Rudi Protrudi - sologitaar en zang, Deb O'Nair - zang, orgel en achtergrondzang, Randy Pratt - basgitaar en Michael Phillips - drums.

Na enkele bandwisselingen bestond de band in 1984 uit: Rudi Protrudi, Deb O'Nair, Michael Jay - basgitaar, Elan Portnoy - sologitaar en Ira Elliot - drums en in deze formatie bracht de band hun debuut album "Lysergic Emanations" in 1985 uit.

Vervolgens verschenen: "In Heat" (1989), "Braindrops" (1991), "Monster A-Go-Go" (1992), "Salt For Zombies" (2003), "Boom" (2006), "Horny As Hell" (2008) en "Preaching To The Perverted" (2011).

Omdat de band in 2020 hun 40 jarige bestaan viert is het debuut album "Lysergic Emanations" op 3 juli 2020 her-uitgebracht via Easy Action Records als 2CD, samen met een niet eerder uitgebracht live concert, dat 12 mei 1985 in The Matrix opgenomen werd.

Op 15 december 2023 verscheen het live album "Live At The Dive '85" via Area Pirata als LP in een beperkte oplage van 500 stuks, waarop 16 nummers staan, als CD in een beperkte oplage van 500 stuks, die 4 extra nummers bevat en als digitale download met 20 nummers, waarbij vermeldenswaardig is dat The Dive een kleine club in New York was, waar regelmatig optredens van garagerock bands waren en plaats bood voor maximaal 100 mensen.

De band speelde op 10 oktober 2009  voor Rockpalast in Harmonie te Bonn, Duitsland, waarvan opnamen werden gemaakt, die als CD en als DVD via MIG, WDR en Rockpalast als gezamenlijk project op 26 juli 2024 is verschenen en 18 nummers bevat en hierop bestaat de band uit: Rudi Protrudi - zang, mondharmonica en ritme gitaar, Lana Loveland - orgel en zang, Lenny Svilar - sologitaar, Surrealistic Pille - basgitaar en zang, Rockin Rollo - saxofoon en Rob Louwers, drums.

Het album start met "In Heat", waarin The Fuzztones een schitterende swingende uptempo rock song met een aanstekelijk terugkerend ritme ten gehore brengt, die halverwege in "Bad News Travels Fast" over gaat, dat net als vorig nummer swingt als een trein, met hoge snelheid gespeeld wordt en een terugkerend ritme heeft en gevolgd wordt door "Blood From A Stone", een lekker in het gehoor klinkende rock song met een gemiddeld tempo, die subtiele tempowisselingen bevat en swingt, "Hurt On Hold", een fantastische uptempo garagerock song met jaren 60 rhythm & blues invloeden, waarbij stil zitten geen optie is en "Action Speaks Louder Than Words", een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme, die overeenkomsten heeft met de zestiger jaren muziek.

Daarna volgen "Ward 81", een verrukkelijk progressief nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, "Charlotte's Remains", een prachtige song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme, "Get Naked", een geweldige rock song, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en een licht hypnotiserend terugkerend ritme bevat en verder gaat in "Nine Months Later", dat eveneens een licht hypnotiserend terugkerend ritme heeft en aanzet tot dansen.

In "Highway 69" zet The Fuzztones me een uitstekende song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme voor, in "Romilar D" krijg ik een opnieuw een swingende song te horen, die een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme heeft, in "Brand New Man" hoor ik de band een puike song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme spellen, waarin de saxofoon een grote rol speelt, in "Johnson In A Headlock" gaat de band verder met het maken van hun swingende muziek en in "She's Wicked" laat de band me genieten van een heerlijke song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme, waarbij het moeilijk is om niet in beweging te komen.

Dan volgen "Hallucination Generation", een prima song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme, "The Sinister Urge", een puike song met een aanstekelijk ritme, dat tot dansen aanzet en "Strychnine", een swingende uptempo song met een terugkerend ritme.

Verder volgt nog "Penis Between Us", dat in 2012 tijdens het Orange Blossom Festival is opgenomen en hierin speelt de band een mooie akoestische song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo.

"Live At Rockpalast" van The Fuzztones is een fantastisch rock album met songs, die hoofdzakelijk in een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme worden gespeeld, maar desondanks heb ik hiervan met volle teugen van kunnen genieten en ik raad iedere liefhebber van garagerock en de betere rock muziek deze schijf dan ook sterk aan.(luister naar dit concert via de youtube link onder de recensie)