Review: Silverships - Kingdom Of Decay (Tonzonen Records, 2024) (Rock)

Silverships uit Hamburg, Duitsland bestaat uit: Tim Schröter - drums, Jan Gehrmann - basgitaar en Nils Kock - sologitaar en zang.

De band bracht op 15 februari 2023 hun digitale demo "Demos" uit en deze werd gevolgd door de digitale singles "Kingdom Of Decay" (28 juni 2024) en "Nevermore" (11 oktober 2024) en op 22 november brengt de band hun debuut EP "Kingdom Of Decay" via Tonzonene REcords uit als 10" EP en als digitale download en deze bevat 4 nummers.

De EP start met het titelnummer "Kingdom Of Decay", waarin Silverships een uitstekende rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, die halverwege meer snelheid krijgt en swingt als een trein.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)

Daarna volgt "Beast", een swingende uptempo song met een aanstekelijk ritme, die subtiele tempowisselingen heeft en halverwege heftiger wordt en de zang metal invloeden bevat. 

In "Nevermore" zet de band me een stevige uptempo stonerrock song voor, die zo nu en dan lichte melodische elementen bevat, tot beweging aanzet en tempowisselingen heeft.

Dan volgt "War Is Over", een schitterende licht psychedelische pop song met een gemiddeld tempo die progressieve rock invloeden bevat.

"Kingdom Of Decay" van Silverships bevat 4 puike rock songs waar ik enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van deze muzieksoort deze prima EP dan ook sterk aan.

Review: Astral Kompakt - Goldader (Tonzonen Records, 2024) (Stoner)

Astral Kompakt uit Keulen, Duitsland werd in 2017 opgericht en bestaat uit: Ronnie Müller - sologitaar, Marc Faßbender - basgitaar en synthesizer en Julian Wolff - drums.

De band bracht op 8 september 2018 hun debuut EP "Astral Kompakt Demo" digitaal uit en deze werd  gevolgd door: "Obacht" (17 februari 2020, CD EP en digitale download), "Auszeit" (24 februari 2023, digitaal nummer), "Obacht Special Edition" (7 april 2023, EP album op doorzichtig 12" glas kleurig vinyl en digitale download) en op 22 november 2024 verschijnt hun debuut album "Goldader", dat 7 nummers bevat, als LP op donker groen vinyl, als LP op rood goud marmer vinyl, als CD en als digitale download via Tonzonen Records.

Het album begint met "Pirsch", waarin Astral Kompakt een traag stevig stoner nummer met een terugkerend ritme en tempowisselingen speelt, waarna het titelnummer "Goldader" volgt en de band een mooi melodisch nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme ten gehore brengt, dat tempowisselingen heeft en zo nu en dan vrij stevig klinkt, post-rock elementen bevat en enkele minuten voor het einde meer snelheid krijgt.

Daarna volgen "Welwitschie", een lekker in het gehoor klinkend stevig stoner nummer met een gemiddeld tempo,die enkele minuten voor het einde een ander ritme krijgt en gaat swingen, "Batavitsche Träne I", een heerlijk nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, dat verder gaat in "Batavitsche Träne II", dat dezelfde uitstraling als het vorige nummer heeft, dus prima stoner met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)

In "Ruin" zet Astral Kompakt me een zwaar langzaam stoner nummer voor, dat iets voor de helft van het nummer van ritme verandert en over gaat in een swingend uptempo stuk muziek, dat tempowisselingen heeft en een aanstekelijk ritme bevat en in "Levitas" krijg ik een zwaar stevig nummer te horen, dat langzaam begint, maar al snel meer snelheid krijgt, waardoor de muziek gaat swingen.

"Goldader" van Astral Kompakt bevat 7 uitstekende stonerrock nummers, die liefhebbers van dit genre zeker zullen waarderen en ik raad hen dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren, om misschien wel tot dezelfde conclusie te komen als ik.

Review: Sendelica - Requiem For Mankind (Fruits De Mer Records, 2024) (Progressief)

Sendelica werd in 2006 te Cardigan, Wales, opgericht en bestaat uit: Pete Bingham - sologitaar en elektronica, Glenda Pescado - basgitaar, Colin Consterdine - elektronica en programmering, Lee Relfe - saxofoons, Meurig Griffiths - drums en Lord Armstrong Sealand - theremin en keyboards.

De band bracht in juli 2006 hun debuut EP "TheOwlsHaveEyes" op hun eigen FRG Records label uit, waarop de zang door Chris Gibbs en het keyboardspel door Roger Morgan werd verzorgd en deze werd gevolgd door het album "Entering The Rainbow Light", dat in een zeer beperkte oplage in 2006 via FRG Records verscheen.

Daarna volgden: "Sleepwalker Fever" (TidyLike Records, 2007), "Spaceman Bubblegum And Other Weird Tales From The Mercury Mind" (RAIG Records, 2007), "The Alternative Realities Of The Re-Awakening Somnambulist" (TidyLike Records, 2008), "The Girl From The Future Who Lit Up The Sky With Golden Worlds" (RAIG Records, 2009), "Streamedelica She Sighed As She Hit Rewind On the Dream Mangler Remote" (RAIG Records, 2010), "The Pavilion Of Magic And The Trials Of The Seven Surviving Elohim" (FRG Records, 2011), "The Satori In Elegance Of The Majestic Stonegazer" (FRG Records, 2011) (Italiaanse vinyl uitgave via Vincebus Eruptum Recordings, 2013), "Strangefishone" (met Graig Padilla, limited edition split LP op Fruits de Mer, 2013), "The Kaleidoscopic Kat And It's Autoscopic Ego" (FRG Records, 2013) (Italiaanse uitgave via Vincebus Eruptum Recordings, 2013), "The Megaliths Vol 1 and Vol 2" 2 CD (FRG Records, 2013), (beperkte oplage van 200 stuks op picture disc met kaart hoes plus een zeer beperkte oplage 3box set van 25 stuks met een bouw je eigen Sendelicahenge model en hand geschilderde afbeeldingen), "The Fabled Voyages Of The Sendelicans" (vinyl uitgave via Vincebus Eruptum Recordings, 2014 CD uitgave via FRG Records, 2014), "Live At Crabstock" (Friends of the Fish Records Vinyl/CD uitgave, 2014) en "Anima Mundi" (FRG Records Vinyl/CD uitgave, 2015).

Verder verscheen de EP "A Nice Pear" met daarop "Venus In Furs" en "Maggot Brain" (Fruits de Mer, 2010), plus de live albums: "Live At Knitting Factory, New York 2008" (2008) en "Live At Kozfest, July 2012" (2012).

Het album "The Cromlech Chronicles", dat 9 mei 2016 door het Regal Crabomophone / Fruits De Mer Records label als voorloper van het "13th Dream Of Dr. Sardonicus" festival in een beperkte oplage gekleurd vinyl verscheen, heeft een klaphoes en bevat een poster en is tevens in een zeer beperkte oplage in een box set worden uitgebracht.

Vermeldenswaardig is ook nog, dat de band het album in het diepste, donkerste gedeelte van Wales, heeft opgenomen in de Mwnci Studio, op korte afstand van een Cromlech (een monument van meer dan 3000 jaar oud).

Hun single "Nite Flights", die 12 december 2016 op 7" gekleurd vinyl via het Fruits De Mer Records label verscheen, is een cover van een Scott Walker nummer, die op het laatste album van The Walker Brothers staat.

Op 2 januari 2018 bracht de band het album "The Cromlech Chronicles II" uit op het Strange Fish Records label en deze verscheen in een beperkte oplage op gekleurd vinyl en is voorzien van een klaphoes en op 30 juli 2018 verscheen "The Cromlech Chronicles III" op 3 10" LP's op gekleurd vinyl, die voorzien zijn van een 3D hoes en 3D bril via het Regal Crabomophone label van Fruits De Mer Records.

Vermeldenswaardig is verder, dat de band ten tijde van de opnamen in augustus 2017 uitgebreid werd met drummer Gregory Gurvey van The Luck Of Eden Hall en keyboards speler Roger Morgan.

De opvolger van dit album heette, logischerwijs, "The Chromlech Chronicles IV", dat op 29 juli 2019 als 3 zijdige 2LP op gekleurd vinyl via het Regal Crabomophone label van Fruits De Mer Records verscheen en vermeldenswaardig is, dat kant 4 geprint werd met een nieuwe techniek, waarbij het geheel er uit ziet als een plaat waarop een foto zit en op 13 augustus 2021 verscheen het concept album "And Man Created God", waarop 9 nummers staan, als 2LP in een beperkte oplage van 200 stuks op gespetterd gekleurd vinyl, als 2LP in een beperkte oplage van 100 stuks op zwart vinyl, inclusief een CD, plus een poster, als 2LP in een beperkte oplage van 200 stuks op wit vinyl + poster, als CD, gestoken in een klaphoes in een beperkte oplage van 100 stuks via Fruits De Mer Records.

OP 28 november bracht Fruits De Mer Records hun album "One Man's Man" uit, waarop 7 nummers staan, als 2LP in een beperkte oplage van 200 stuks op kleur in kleur vinyl, inclusief een poster, een uitdrukbare hoes en bedrukte binnen hoezen, als 2LP in een beperkte oplage van 200 stuks op wolkkleurig oranje vinyl, inclusief een poster, een uitdrukbare hoes en bedrukte binnen hoezen, als USB, (die het album plus 10 bonus demo's / outtakes bevat) in een beperkte oplage van 50 stuks in een tinnen doos met een jigsaw puzzle en als CD in een beperkte oplage van 100 stuks.

Het derde deel van deze serie heet "Man, Myth & Magic" en werd door Fruits De Mer Records op 9 december 2023 als 2LP op gekleurd vinyl uitgebracht, die vergezeld ging met geprinte binnen hoezen en een uitvouwbare poster.

De band brengt op 20 december 2024 het 4e en tevens laatste deel van deze serie uit, getiteld "Requiem For Mankind" en deze verschijnt als 2LP in een beperkte oplage van 250 stuks op gekleurd vinyl, inclusief een poster en geprinte binnenhoezen, als USB stick in een beperkte oplage van 50 stuks, inclusief een puzzle in een blik, als picture disc CD in een beperkte oplage van 150 stuks en als digitale download, waarbij nog vermeldenswaardig is dat Santtu Laakso (Astral Magic) - keyboards (track 4) en Calli - zang (track 2) bijstaan. 

Het album, dat 4 nummers bevat, start met het bijna 23 minuten durende "Cosmic Slop (In The Beginning) - Let There Be Light", waarin Sendelica een schitterend stuk progressieve muziek in een traag tempo en psychedelische elementen speelt, dat na 9 minuten even ruimtelijk wordt en krijgt dan dance en jazz invloeden, waarbij de muziek in een gemiddeld tempo wordt gespeeld, dat 7 minuten later nog meer snelheid te krijgt en gaat swingen.

Daarna volgt "Let There Be Life - Requiem For The Planet", een uitstekend swingend krautrock nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme, waarbij stil zitten geen optie is en na na 8 1/2 minuut stopt de muziek om 45 seconden later weer te beginnen, waarbij de band nu een rustig piano nummer met hemels klinkende vrouwenzang speelt.

In "The Downfall" laat Sendelica me genieten van een zwaar stuk muziek met een dreigend ritme en een niet al te hoog tempo, dat geleidelijk iets meer snelheid krijgt en progressieve jazz invloeden heeft.

Dan volgt "Chaos - Requiem For Mankind", een uptempo nummer dat met dance invloeden en een aanstekelijk terugkerend ritme begint en na 7 minuten over gaat in een mooi langzaam stuk muziek met een terugkerend ritme.

"Requiem For Mankind" van Sendelica is een fantastisch album waarop progressieve muziek met jazz en piano muziek met elkaar verweven worden en ik raad elke liefhebber van deze genres deze schijf dan ook sterk aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Starmonger - Occultation (Interstellar Smoke Records, 2024) (Stoner / Hardrock)

Starmonger uit Parijs, Frankrijk werd in 2015 opgericht en bestaat tegenwoordig uit: Arthur Desbois - zang en sologitaar, Mathias Friedman - basgitaar en achtergrondzang en Seb Antoine - drums en achtergrondzang.

De band bracht op 28 september 2015 hun digitale debuut single "Revelation" uit, waarna de volgende uitgaven verschenen: "Revelation II" (digitale EP, 12 januari 2017), "Revelation III" (digitale single, 15 juni 2018), "Revelation IV" (digitale single, 8 juli 2019) en "Revelations" (CD album en digitale download, 27 november 2020).

Op 29 november 2024 brengt Interstellar Smoke Records hun tweede album "Occultation" uit, waarop 7 nummers staan en dit verschijnt als LP in een beperkte oplage van 75 stuks op oranje met rookzwart marmerkleurig vinyl, als digipack CD in een beperkte oplage en als digitale download.

Het album begint met "Black Lodge", waarin Starmonger een stevige stonerrock song met een gemiddeld tempo ten gehore brengt, dat tegen het einde in een ander ritme en tempo over gaat.

Daarna volgen "Conjunction", een lekker in het gehoor klinkende rock song met tempowisselingen en een aanstekelijk ritme en "Serpent", een uitstekende rock song met wisselende tempo's, om halverwege meer snelheid te krijgen en te veranderen in een heerlijk swingend stuk rock muziek, dat tot dansen aanzet en 1 minuut later terug in het begin tempo en ritme komt.

In "Mothra" zet Starmonger me een puik instrumentaal nummer met aan aanstekelijk ritme en een gemiddeld tempo voor en in "Page Of Swords" krijg ik een stevige rock song met een dansbaar ritme en een gemiddeld tempo te horen, die hardrock elementen bevat

Verder volgen "Phobos", een prima rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "Supernova", een song met een vrij rustig tempo en een aanstekelijk ritme, dat melodische elementen bevat en bij tijd en wijle swingt.

"Occultation" van Starmonger is een prima rock plaat, die gewoon lekker klinkt, dus die ik elke liefhebber van stoner, hardrock en de betere rock kan aanraden.(luister naar 3 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: The Honey Pot - The Happiness Explosion (Billywitch Records, 2024) (Progressief)

Crystal Jacqueline werd in Wiltshire, Engeland geboren en al op jonge leeftijd ontwikkelde ze haar talent en liefde voor muziek.

Ze trad regelmatig in en rond Bath op, die haar lof en een waardevolle ervaring opleverden en verhuisde later verder naar het zuiden van het land, waar ze in verscheidene bands speelde, die in binnen en buitenland optraden.

Ze woont in Devon met haar varken, katten, ganzen en haar partner Icarus Peel en samen spelen ze in de band The Honey Pot, die in 2012 startte en in het begin uit 5 personen bestond, maar nadat, in 2013, hun zanger en ook hun basgitarist de band verlieten, nog maar bestond uit: Crystal Jacqueline - zang en piano, Icarus Peel - alle andere instrumenten en Brian Rushbrooke - drums.

In 2010 bracht ze haar solo debuut album "Heal Yourself" via Psychedandy Records uit en in 2012 verscheen haar eerste album met The Honey Pot, getiteld "To The Edge Of The World" op het Mega Dodo label.

In november 2012 nam ze de EP "A Fairy Tale" op met daarop 3 covers: "Cousin Jane" (Troggs), "A Fairy Tale" (Second Hand), "Play With Fire" (Rolling Stones), die door Fruits De Mer Records werd uitgebracht.

Daarna verscheen de LP "Sun Arise" in 2013 via het Mega Dodo Records label op de markt en deze bevat 16 nummers, inclusief de songs van de EP "A Fairy Tale".

Het album Crystal Jacqueline And The Honey Pot, "Electronic Memory", uit 2015, is in een zeer gelimiteerde box oplage van 100 stuks verschenen en bevat een 12 pagina's tellend boekje, 2 ansichtkaarten en een badge.

Ook de uitgave van de band, "Inside The Whale", die 26 februari 2016 door het Mega Dodo Records label werd uitgebracht, verscheen in een beperkte oplage en daarop zijn keyboards speler John Wyatt en basgitarist Simon Fear, die sinds begin 2015 bij de band zitten, voor het eerst te horen.

Het album, dat 9 nummers bevat, is op 180 gram zwart vinyl op LP uitgebracht in een gelimiteerde oplage van 300 stuks, waarvan de eerste 150 stuks gesigneerd en genummerd zijn door de band.

De CD uitgave bevat 2 extra nummers, terwijl er van de beperkte uitgave van de 3CD versie slechts 150 verschenen en deze bevat het album "Inside The Whale", het exclusieve live album "Live In London" (opgenomen tijdens het Games For May optreden), de single "Lisa Dreams" plus 2 bonus nummers en een interview met Icarus Peel en Crystal Jacqueline, waarbij het geheel verpakt is in een speciaal genummerd blik met waarzeggende vis.

De single "Dr. Crippen's Waiting Room" van The Honey Pot is een voorloper van de 100ste vinyl uitgave van het Fruits De Mer label, dat sinds 2008 bestaat.

De 100ste uitgave is de 2LP "Ascending Scales" van The Honey Pot, die 12 december 2016, op gekleurd vinyl in een klaphoes verscheen en daarop staat een mix van klassieke en obscure psychedelische en progressieve rock covers plus nieuwe nummers.

Om dit heugelijke feit te vieren, vroeg Icarus Peel een aantal artiesten om medewerking aan hun album te verlenen en Dick Taylor (Pretty Things), James Lowe (Electric Prunes), Tom Newman (July), Peter Cook (July), Nick Saloman (The Bevis Frond), Adrian Shaw (The Bevis Frond), Anton Barbeau, Judy Dyble, Us And Them, Jack Ellister, Bruce Woolley (Buggles) en anderen spelen hierop mee.

Omdat het dubbel album snel uitverkocht was, besloot Keith Jones van Fruits De Mer Records het in 2017 in een speciale editie als 3CD uit te brengen, waarbij CD 3 opnamen bevat, die niet op de eerste uitgave voorkomen.

De opvolger van dit triple album is de LP ""Bewildered Jane", die op 29 maart 2019 via Mega Dodo Records in een beperkte oplage van 300 stuks op 180 gram zwart en wit vinyl wordt uitgebracht, waarvan de eerste 99 exemplaren voorzien zijn van een met de hand geschreven inlegvel en een extra live CD, die in september 2018 op het Onboard The Craft Festival werd opgenomen.

De band bestaat op deze plaat uit: Crystal Jacqueline - zang en keyboards, Icarus Peel - sologitaar en zang, John Wyatt - zang, keyboards en slide gitaar, Andy Budge - basgitaar en Wayne Fraquet - drums, terwijl Lizzy Wayne dwarsfluit in 1 nummer speelt.

En op 2 november 2019 verscheen de 2EP "I Talk To The Wind", die 5 covers bevat,  op 7" gekleurd vinyl, via Crustacean, het sub label van Fruits De Mer Records.

Op 25 juni 2021 bracht The Honey Pot hun album "The Secret" uit via Billywitch Records als CD in een beperkte oplage en als digitale download en deze werd op 22 april 2024 gevolgd door het compilatie album "An Introduction To The Honey Pot, With Crystal Jacqueline", dat als CD via Fruits De Mer Records verscheen en op 20 november brengt Billywitch Records de 2LP "The Happiness Explosion" in een beperkte oplage van 100 stuks en als digitale download uit.

Het album dat 17 nummers bevat, begint met "Desert Song", waarin The Honey Pot een geweldige licht psychedelische progressieve rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme speelt, die tot dansen aanzet en deze wordt gevolgd door "Chelsea Bred", een swingende uptempo somg met een aanstekelijk dansbaar ritme, "Behind The Sun", een swingende progressieve rock song met een aanstekelijk ritme en een gemiddeld tempo en "Sunshine", een heerlijke swingende song met een gemiddeld tempo,  waarbij stil zitten geen optie is.

Daarna volgen "Stuck In Starless Beauty", een schitterende progressieve song met een aanstekelijk ritme en subtiele tempowisselingen, "Lagertha", een prachtige rustige song, "Victoria", een verrukkelijk nummer dat met gesproken tekst start, waarna de muziek voorzichtig invalt en de muziek door het drumsspel een licht dreigend oorlog beeld oproept, om na enkele minuten meer snelheid te krijgen en gaat swingen en het titelnummer "The Happiness Explosion", een prima swingende uptempo song.

In "Please Let Me In" zet The Honey Pot me weer zo'n lekker in het gehoor klinkende uptempo song met een aanstekelijk dansbaar ritme voor, in "The Otherworld" krijg ik een progressief uptempo nummer te horen, in "One Golden Afternoon" laat de band me genieten van een mooie song met een niet al te hoog tempo en een aanstekelijk ritme en in "The Mushroom And The Peach" hoor ik de band een fantastische song met een langzaam tempo spelen, die een terugkerend ritme heeft.

Dan volgen "The Green Procession", een puike progressieve song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, "Clouds Behaving Oddly", een dansbare song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en "Sunday’s Child", een uitstekende song met een vrij traag tempo.

Verder speelt de band "The Sound", een geweldige progressieve rock song met een gemiddeld tem po en een terugkerend ritme, dat tot beweging aanzet en "How Was That For You?", een prachtig instrumentaal nummer met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo.

"The Happiness Explosion" van The Honey Pot staat vol heerlijke progressieve nummers waar ik van begin tot einde enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook sterk aan.(luister naar de oneven nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: The Woggles - Anyway The Wind (Rogue Records, 2024) (Pop / Soul)

The Woggles uit Atlanta, Georgia, Amerika werd in 1987 opgericht en bracht tot nu toe 12 LP's en 23 singles / EP's uit en er verschenen tevens 5 compilatie albums van de band.

Op 15 november 2024 bracht Rogue Records hun 7" single "Anyway The Wind" uit, die tijdens Rock and Roll Backlash sessions in 2005 in Rick Miller's Kudzu Ranch Studio in Mebane NC, Amerika werd opgenomen en hierin is de overleden Jeff Walls alias Flesh Hammer - sologitaar, keyboardsen achtergrondzan nog te horen.

Verder bestond de band tijdens de opnamen uit: Dan Eletxro - drums en achtergrondzang, Buzz Hagsrom - basgitaar en achtergrondzang en The Professor Mighty Manfred - zang.  

In "Anyway The Wind" schotelt The Woggles me een fantastische pop song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme voor, die subtiele tempowisselinge bevat en in "Slippin' Out" krijg ik een heerlijke uptempo soul gerelateerde song met een dansbaar terugkerend ritme te horen.

"Anyway The Wind" van The Woggles bevat 2 lekker in het gehoor klinkende nummers, waar ik erg van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van de betere pop deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar deze single via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Super FLORENCE Jam - 60 Big Ones (Bird's Robe Records, 2024) (Poprock)

Super FLORENCE Jam uit Sydney, Australië bestond uit: Mike Solo - drums, Alex Tulett - basgitaar, Laurence Rosier Staines - zang, ritme gitaar en keyboards en Adam Krawczyk - zang en sologitaar.

Van de band verschenen de volgende uitgaven: "super FLORENCE jam" (CD en digitale EP, 11 december 2009) "Simmer Down" (digitaal nummer, 22 januari 2011), "sFj Online Sampler" (digitaal album, 21 juni 2011), "We Always Knew It Would Come To This" (CD EP en digitale download, 26 augustus 2011), "You've Had It Too Easy For Too Long" (CD album en digitale download, 28 augustus 2020) en op 8 november 2024 verscheen het album "60 Big Ones" via Bird's Robe Records als digipack CD in een beperkte oplage van 500 stuks en als digitale download en hierop staan 6 nummers, die in 2012 opgenomen zijn, maar nooit eerder uitgebracht werden.

Het album begint met "Ocean’s Way", waarin Super FLORENCE Jam een uitstekende poprock song met een gemiddeld tempo en een vrolijk dansbaar ritme ten gehore brengt en deze wordt gevolgd door "Haunted", een lekker in het gehoor klinkende uptempo pop song met een aanstekelijk ritme.

Daarna volgen "Hold's Tight", een heerlijke song met een terugkerend ritme, jaren 70 glamrock elementen en een gemiddeld tempo, en "European Vacation", een prima song, 

die invloeden van de muziek van "All Day And All Of The Night" van The Kinks heeft. 

In "The Elusive Obvious" zet Super FLORENCE Jam me een prima song met een uptempo en een aanstekelijk vrolijk ritme voor, die tot beweging aanzet en in "Want It Now" krijg ik een song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme te horen, die subtiele tempowisselingen bevat.

"60 Big Ones" van Super FLORENCE Jam bevat 6 lekker in het gehoor klinkende poprock nummers, die ik iedere liefhebber van de betere pop muziek kan aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Eat-Girls - Area Silenzio (Bureau B Records, 2024) (Pop / Elektro / Avant Garde / Krautrock)

Eat-Girls uit Frankrijk bestaat uit: Élisa Artero - zang en sologitaar, Amélie Guillon - synthesizer en Maxence Mesnier - zang en basgitaar.

De band bracht hun met de hand gemaakte debuut CD EP op 23 mei 2020 uit, die een fanzine bevatte en deze verscheen ook als digitale download, waarna op 29 juni 2021 de CDr EP "Windowsill" / "Eggs", die in eigen beheer werd uitgebracht volgde.

Vervolgens verschenen de digitale nummers: "Canine" (15 februari 2023), "3 Omens" (20 juni 2024), "Unison" (29 augustus 2024) en op  8 november 2024 bracht Bureau B Records hun debuut album "Area Silenzio" uit als LP op gekleurd vinyl in een beperkte oplage, als CD en als digitale download.

Het album, dat 10 nummers bevat waaronder de 3 digitale nummers, start met "On A Crooked Swing", waarin Eat-Girls een puike song met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme ten gehore brengt en deze wordt gevolgd door "Unison", een heerlijke song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en "Canine", een geweldige song, die invloeden van de jaren 80 muziek bevat en een terugkerend ritme heeft. gespeeld wordt.

In "Earthcore" zet Eat-Girls me een fantastisch krautrock nummer met een gemiddeld tempo voor,

Daarna volgen "A Kin", een schitterende uptempo song met een terugkerend ritme, die swingt, "Everything Goes In Diagonal", een uitstekende song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en "Saints’ Discards", een song met jaren 80 avant garde invloeden, die in een gemiddeld tempo waarbij stil zitten geen optie is en in "Para Los Pies Cansados" krijg ik een verrukkelijke uptempo song te horen, dat een opzwepend terugkerend ritme heeft en swingt als een trein.

Verder hoor ik "3 Omens", een prachtige song met een niet al te hoog tempo, die mysterieus klinkt en "Trauschaft", een geweldige uptempo elektro song met een licht hypnotiserend repeterend ritme, die swingt en daarbij is het moeilijk om niet in beweging te komen.

"Area Silenzio" van Eat-Girls is een fantastisch debuut album, dat muzikale invloeden heeft van pop, krautrock, elektro, avant garde, dub en jaren 80 muziek, die de band op uitstekende wijze weet te combineren, waarvan ik enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van 1 of meerdere van deze genres deze schijf dan ook sterk aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Bissesvinet - Blodager (Eigen Beheer, 2024) (Experimenteel)

Bissesvinet uit Kopenhagen, Denemarken, is een samenwerking tussen singer / songwriter Bisse en de experimentele rock band SVIN, die stamt uit 2022.

De band bestaat uit: Thorbjørn Radisch Bredkjær (Bisse) - zang en synthesizer, Thomas Eiler - drums, Lars Bech Pilgaard - sologitaar en keyboards en Henrik Pultz Melbye - saxofoon, klarinet, keyboards en EWI.

Op 8 november 2024 verschijnt hun debuut album "Blodager" in eigen beheer als LP op zwart vinyl met een exclusieve klaphoes, die het volledige schilderwerk van de hoes bevat, zoals die gemaakt is door Joakim Drescher en als digitale download en dit bevat 10 in het Deens gezongen nummers.

Het album start met "Blodpenge", waarin Bissesvinet een geweldige avant garde song met een niet al te hoog tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme speelt, dat na enkele minuten experimenteel wordt, om enkele minuten later weer verder te gaan in het begin ritme en tempo en dit nummer wordt gevolgd door "Bud", een puike heftige song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "Dødsklage", een mooie langzame song met ingetogen zang en een aanstekelijk ritme.

Daarna volgen "Shulamit", een fantastische swingende uptempo song met een terugkerend ritme, die tot beweging aanzet en jazz elementen bevat, "Judasevangeliet", een zwaar dreigend stuk muziek met een traag tempo, gesproken tekst en avant garde invloeden en "Veråb", een uitstekende uptempo song met een terugkerend ritme, die elektro elementen bevat en swingt.

In "Svinehyrden" schotelt Bissesvinet me een heftige song voor, die een gesproken tekst heeft, overeenkomsten bevat met de muziek van Copernicus en in "Grædemuren" krijg ik een heerlijke song met een gemiddeld tempo en een terugkerend dansbaar ritme te horen, die een aanstekelijk ritme bevat.

Verder volgen "Samson", een vrij zwaar nummer met een niet al te hoog tempo, een gesproken tekst en experimentele elementen en "Harmageddon", een uptempo nummer met een terugkerend ritme, tempowisselingen, experimentele jazz elementen, gesproken tekst en een bij tijd en wijle swingend ritme. 

"Blodager" van Bissesvinet bevat 8 schitterende experimentele nummers, die helaas maar door een klein publiek gewaardeerd zullen worden, maar zij die de moeite nemen de plaat eens goed te beluisteren, zullen zeker verrast worden door deze geweldige band.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: The Embrooks - Terry And Julie (Rogue Records, 2024) (Garagerock / Beat)

The Embrooks werd eind 1996 opgericht en bestaat sinds de oprichting uit: Matthew Lambert (alias Mole Brooks) - zang en basgitaar, Alessandro Cozzi - sologitaar en zang en Lois Tozer - drums.

Muzikaal liet de band zich beïnvloeden door de muziek van onder andere The Who, The Kinks The Small Faces, The Creation, The Byrds en The Beatles en in 1998 verscheen hun debuutsingle "But I Didn't Know Him"/"Fight Fire" via het Dig The Fuzz Records label in een beperkte oplage.

Vervolgens verschenen: "The Embrooks" (7"EP, Sympathy For The Record Industry, 1998), "More Than Ever"/"You Can Be My Baby" (7"mono single, Guerssen, 1999),

"If You Let Me Go" (7" mono single, Max Picou Records, 2000), "Jack"/"Dawn Breaks Through" (7"ltd.edition single, Circle Records, 2002) en "Back In My Mind"/"The Time Was Wrong" (CD single, Butterfly Records, 2002).

Tevens bracht de band 4 albums uit, waarvan "Separations..." uit 1999 de eerste was en deze werd zowel door Dionysus Records(LP/CD) als door Dig The Fuzz Records(LP) uitgebracht.

Daarna verschenen: "Our New Day" (Voxx Records(LP/CD), 2000) en "Yellow Glass Perspections" (Munster Records(LP/CD), 2004) plus de compilatie 2CD "45 & High Times" (Munster Records, 2005).

Na meer dan 10 jaar was er weer een nieuwe plaat van de band te beluisteren in de vorm van een 7" mono single, getiteld "Nightmare" / "Helen", die in een beperkte oplage van 500 stuks in een gelamineerde klaphoes op 22 augustus 2016 verscheen via State Records.

Op 10 december 2018 bracht de band het album "We Who Are", waar 12 nummers op staan, in een beperkte oplage van 1000 stuks op LP uit op 180 gram vinyl, inclusief CD en digitale download, die in een klaphoes is gestoken.

Vervolgens verschenen: de split single met The Fuzztones "Ward 81" (Fuzztones) / "I Need You" (The Embrooks) (7" single, 16 augustus 2019, Soundflat Records) , "Human Living Vampire" (7" single beperkte oplage, 30 april 2021, Spinout Nuggets), "Black-Hatted Lady" (7" single, 20 december 2022, Rogue Records) en op 15 november 2024 bracht Rogue Records hun 7" single "Terry And Julie" uit.

Op kant A: "Terry And Julie" zet The Embrooks me een schitterende jaren 60 gerelateerde uptempo mix van garagerock en beat voor, die een een stekelijk dansbaar ritme heeft en op kant B laat de band me genieten van een uitstekende cover van The Yardbirds hit uit 1965, getiteld "Heart Full Of Soul".

"Terry And Julie" van The Embrooks is een fantastische single met puike jaren 60 gerelateerde muziek, die ik elke liefhebber van dit genre van harte aanraad.(luister naar de single via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Moonya - Faces (Atypeek Music, 2024) (Dream Pop) (Elektro / Dark Wave)

Multi-instrumentalist Moonya uit Frankrijk bracht haar debuut EP "Heaven" op 21 juni 2015 uit als digitale download, waarna de volgende uitgaven verschenen: "Eye" (21 april 2017, digitaal mini album), "Golden Tree" (18 mei 2017, LP, CD en digitale download EP), " Save Me" (3 februari 2023, digitaal nummer), "Silence" (29 september 2023) en op 8 november 2024 bracht Atypeek Music haar debuut album "Faces" als CD en als digitale download uit.

Het album bevat 10 nummers en start met "Ma Nuit", waarin Moonya een mooie rustige song ten gehore brengt, die lichte cold wave elementen heeft en gevolgd wordt door "Silence", een dansbare elektro song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "Shining", een prachtige pop song met een gemiddeld tempo.

Daarna volgen "I Am Somewhere Else", een zwaar stuk dark wave met een niet al te hoog tempo, "Emportée", een fantastische duister klinkende langzame elektro song en "Le Cercle", een lekker in het gehoor klinkende elektro song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.

In  "Pensées" zet Moonya me een vrij rustige song voor, die na een minuut iets meer snelheid krijgt, in "Emergency" krijg ik een prima pop song met een gemiddeld tempo te horen, in "Save Me" hoor ik een dark wave song in een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en in "La Face Du Jour" laat ze me genieten van een verrukkelijke song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme.

"Faces" van Moonya is een uitstekende CD met heerlijke dark wave en elektro songs, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik raad elke liefhebber van deze genres deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: The Courettes - The Soul Of The Courettes (Damaged Goods Records, 2024) (Pop / Jaren 60 gerelateerde)

The Courettes is een duo uit Aalborg, Denemarken en Rio De Janeiro, Brazilië, dat hun muziek sinds 2015 uitbrengt en bestaat uit: Flávia Couri - sologitaar en zang en Martin Couri - drums.

Hun debuut album, "Here Are The Courettes", verscheen 15 juli 2015 als 10" vinyl LP via Sounds of Subterrania, waarna de volgende uitgaven werden uitgebracht: “Boom! Dynamite!” (7" single, Bachelor Records, 2016), “Hoodoo Hop” (7" split single met Powersolo, Sounds of Subterrania, 2017), "Alive from Tambourine Studios!" (10" LP op beige vinyl, Chaputa Records, 1 oktober 2017), "We Are The Courettes" (CD, 30 maart 2018), “Voodoo Doll” (7"single, featuring Coffin Joe, 2018), "Too Late To Say I´m Sorry" (7" EP in een beperkte oplage op gekleurd vinyl en 7"EP op zwart vinyl, 20 december 2019), "Dynamite!" (7" EP op zwart vinyl, Groovy Records, 23 december 2019) en "Christmas (I Can Hardly Wait)" (7" split single met Powersolo, 2 april 2020).

Op 22 mei 2020 verscheen de single "Want You! Like a Cigarette" / "Night Time (The Boy Of Mine)" in een beperkte oplage van 500 stuks op rood vinyl via Damaged Goods Records, waarna het de bedoeling was in oktober 2020 het derde album van de band uit te brengen.

Op 19 juli 2021 bracht Damaged Goods Records hun eerste 2 albums opnieuw uit als 2 afzonderlijke LP's, waarvan "Here Are The Courettes", dat 8 nummers bevat, in een beperkte oplage van 1000 stuks ook roomkleurig vinyl en "We Are The Courettes", waarop 12 nummers staan, in een beperkte oplage van 1000 stuks op doorzichtig rood vinyl en als 1 CD en op 15 oktober 2021 verschenen de 7" single "R.I.N.G.O." / "The Boy I Love" (single versie) en hun album "Back In Mono", dat 14 nummers bevat als LP, als CD en als digitale download via Damaged Goods Records.

Op 25 januari 2022 bracht Damaged Goods Records hun single "Misfits & Freaks" in een beperkte oplage van 1000 stuks op 7" wit vinyl uit, waarvan het titel nummer een opnieuw opgenomen versie is van het nummer, dat op hun album "Back In Mono!" staat, op 27 mei 2022 verscheen het mini album "Back In Mono (B-sides & Outtakes)", dat 8 nummers bevat, als 10" LP en als CD en op 21 oktober 2022 gevolgd werd door de single "Bye Bye Mon Amour", die in een beperkte oplage op 7" roze vinyl via Damaged Goods Records uit kwam.

Hun 7" single "Daydream", die in een Japanse en Engelse versie op 27 januari 2023 in een beperkte oplage op wit vinyl via Damaged Goods Records werd uitgebracht. werd op 16 februari 2024 gevolgd door de 7" goudkleurige single "Shake", die ook nu weer via Damaged Goods Records werd uitgebracht, op 4 juli 2024 bracht dit label de single "California" / "Run Run Runaway" , waarop La La Brooks van The Crystals meespeelt in een beperkte oplage op 7" rood vinyl uit en op 27 september verscheen het album "The Soul Of The Courettes" via Damaged Goods Records als LP op wit vinyl, als CD, als cassette en als digitale download.

Op dit album kreeg het duo medewerking van de gastmuzikanten Peter Kehl en Kasper Wagner - hoorn, trompet, tenor en bariton saxofoon (track 7, 9 en 12) en Søren Christensen - Mellotron, orgel, piano en achtergrondzang.

Het album bevat 13 nummers en begint met "You Woo Me", waarin The Courettes een schitterende uptempo pop song met een aanstekelijk dansbaar ritme en deze wordt gevolgd door "California" (Feat. La La Brooks), een heerlijke swingende uptempo pop song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en "Keep Dancing", een lekker in het gehoor klinkende beat song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, dat in de stijl van de meidenba en in "nds als The Crystals wordt gespeeld.

Daarna volgen "Here I Come", een geweldige uptempo rock song met een aanstekelijk ritme, garagerock elementen en een hoog meezing gehalte, "Don’t Want You Back", een 

mooie pop song met een niet al te hoog tempo en jaren 60 invloeden en "Wall Of Pain", een uitstekende pop song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme.

In "Shake!" zet "Shake!" me een uitstekende swingende jaren 60 gerelateerde pop song met een gemiddeld tempo en rhythm & blues invloeden voor, in "Boom Boom Boom" laat het duo me genieten van een schitterende beat song met een terugkerend ritme en een hoog meezing gehalte, waarbij stil blijven zitten niet aan de orde is en in "Better Without You" krijg ik een verrukkelijk uptempo nummer met een aanstekelijk dansbaar ritme te horen.

Dan volgen "Run Run Runaway", een geweldige jaren 60 gerelateerde song met een gemiddeld tempo, die een hoog meedein gehalte en invloeden van de meiden bands, zoals The Crystals uit die periode heeft en "Lies", een song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme.

Verder volgen "Stop! Doing That", een prima pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en "For Your Love", een prachtige rustige pop song, die na 1 minuut iets meer tempo krijgt en een dansbaar ritme bevat.

"The Soul Of The Courettes" van The Courettes staat vol puike jaren 60 gerelateerde pop songs, waar ik enorme van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van muziek uit deze periode deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar dit album via de youtube link onder de recensie)

 

Review: Octopus Syng - Insanity Is The Song We Sing (Pigeon Cult, 2024) (Progressief / Psychedelisch)

Octopus Syng is een band uit Helsinki, Finland, die sinds 1999 bestaat en opgericht werd door zanger sologitarist Jaire Pätäri, die 2 albums opnam onder de naam Octopus Syng, voordat hij de band vormde.

Samen met Joni Seppänen - sologitaar en zang, Antti Sauli / Mikael Jurmu - basgitaar en Jukka Toivanen - drums vormt hij de band, die optreedt onder de naam Octopus Syng Alive en beïnvloed is door de psychedelische muziek van eind jaren zestig, begin jaren zeventig.

In 2000 bracht Jaire, als eenman band zijn debuut single "Gandhi-train to Dawn" / "Mystic Side Questions" via het Novgorod label uit, in dat zelfde jaar gevolgd door de EP "Rainbow Coloured Mandala", die door het Universal Vibes label werd uitgebracht op MCD.

Vervolgens verschenen de 7" vinyl EP "All Beings Are Beautiful" (Novgorod), "Beyond the Karmadelic Coldness, There's The Lovedelic Warmth", die in 2004 op CD via Soundhawk en op zowel zwart vinyl als Limited edition gekleurd vinyl op LP via Nasoni werd uitgebracht en in 2007 verscheen de gelimiteerde gekleurd  vinyl LP "Birds of Morning Are Never Late" via Nasoni, waarop voor het eerst de complete band te horen was en daarop speelde ook keyboards speelster zangeres Laura mee.

Verder verscheen het nummer "If You Were A Flower" op een compilatie album ("Crabstock On Ic"), dat door Fruits De Mer Records werd uitgebracht en dit label bracht ook de gelimiteerde marmerkleurige split single met het nummer "Listen To The Moths" van Octopus Syng op de ene en "Girls Of Belvoir" van Mark McDowell op de andere kant op de markt in 2014 en tevens werd in 2014 de LP "Reverberating Garden Number 7" via het Mega Dodo Records label uitgebracht met daarop 11 nummers, echter zonder de titel song.

Het album "Hollow Ghost/Rochelle Salt", verscheen op 29 juli 2016 in een beperkte oplage op blauw vinyl met klaphoes, als CD en als digitale download en werd voorafgegaan door de 7"single "Reverberating Garden Number 7", die 13 mei 2016 voor leden van de Mega Dodo Singles Club op rood vinyl werd uitgebracht in een gelimiteerde oplage van 150 stuks, terwijl er eveneens 150 exemplaren op zwart vinyl werden geperst, die voor niet leden van de Club beschikbaar waren en beide uitgaven zijn hand genummerd.

Op 9 november 2018 verscheen hun album "Victorian Wonders", waarop 11 nummers staan, in een beperkte oplage van 300 stuks op 180 gram paars vinyl, gestoken in een klaphoes, terwijl het album eveneens als CD en als digitale download werd uitgebracht en dit album werd op 1 september 2023 gevolgd door "Smoke Green Mirror", dat 11 nummers bevat en via zijn label Pigeon Cult als LP in een beperkte oplage van 200 stuks, als CDr en als digitale download is uitgebracht en via dit label brengt hij op 6 november het album "Insanity Is The Song We Sing" als digitale download uit en hierbij is vermeldenswaardig, dat Jaire alle instrumenten speelt.

Het album, waar 11 nummers op staan, start met "Beetroot Republic Rainbow", waarin Octopus Syng een geweldig progressief nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme speelt en deze wordt gevolgd door "Agent Code 420", een licht psychedelische song met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en subtiele tempowisselingen en "Magic Box", een uitstekende song met een gemiddeld tempo en licht psychedelische elementen.

Daarna volgen "My Weekend", een lichtelijk chaotisch experimenteel nummer met tempowisselingen, "Distorted Light Strips", eveneens een experimenteel stukje muziek dat een gemiddeld tempo heeft en tempowisselingen bevat en "The World Is Big", een song met een gemiddeld tempo en aanstekelijk ritme.

In "Where Is All My Stuff" zet Octopus Syng me een fantastische swingende uptempo progressieve song voor, in "Factory" krijg ik een heerlijke aanstekelijke song met een gemiddeld tempo te horen en in "Chambers Of Primal Desires" laat hij me genieten van een afwisselende song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.

Verder volgen "Hedvika Is Getting Married", een lekker in het gehoor klinkende song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, dat tot beweging aanzet en "Do You Have A Light", een psychedelische song met een niet al te hoog tempo.

"Insanity Is The Song We Sing" van Octopus Syng staat vol prima licht psychedelische progressieve songs, die zo nu en dan experimenteel klinken en ik raad liefhebbers van deze genres aan, eens naar deze schijf te gaan luisteren.(luister naar dit album via de youtube link onder de recensie)

Review: John Wetton - Concentus The John Wetton Live Collection Volume One (Spirit Of Unicorn, 2024) (Progressief)

John Wetton - basgitaar, zang, sologitaar en keyboards uit Derby, Engeland begon zijn muzikale carrière in de band Mogul Trash, waarna hij in de volgende bands speelde: Family (1971-1972), King Crimson (1972-1974), Roxy Music (1974–1975), Uriah Heep (1975-1976), UK (1977–1980, 2011–2015), Wishbone Ash (1981) en Asia (1981–1983, 1984–1986, 1989–1991, 2006–2017), maar ook vormde hij zijn eigen bands The John Wetton Bands en John Wetton & The Jam Band en maakte hij muziek met Geoff Downes (Wetton/Downes, Icon, Icon 2 en Icon 3), Qango (1999-2000), Atol, Edwards Hand, Jack-Knife (1979), Gordon Haskell (1972), Larry Norman (1972), Richard Palmer James (Monkey Business 1972-1997) Phil Manzanera (Wetton/Manzanera, 1987), Ken Hensley (One Way Or Another en More Than Conquerors, 2002), Liesegang (met Glen Hughes) (No Strings Attached, 2003), District 97 (One More Red Night, 2014), The Les Paul Trio (New York Minute: Live At The Iridium, New York 2013, 2015) en maakte hij diverse solo albums.

Vorig jaar verscheen de 8CD "An Extraordinary Life" via Spirit Of Unicorn Music, waarop 8 solo studio albums van John Wetton staan en dit label brengt op 15 november 2024 opnieuw een ode aan de op 31 januari 2017 overleden muzikant uit met het 10CD album "Concentus The John Wetton Live Collection Volume One", dat samengesteld werd door Wetton's beste vriend en archivaris Rick Nelson en gemasterd werd door Andy Pierce en hierop zijn totaal 118 nummers te beluisteren, waaronder soundchecks, repetities en complete live concerten.

Op deze uitgaven zijn de volgende artiesten te horen: Andy Skelton - sologitaar, Bob Dalton - drums, John Beck - keyboards, Martin Orford - keyboards, Billy Liesesgang - sologitaar, Thomas Lang - drums, Ian McDonald - sologitaar, dwarsfluit, keyboards en saxofoon en John Young - keyboards.

De 10CD "Concentus The John Wetton Live Collection Volume One" bevat schitterende live opnamen van optredens uit Amerika (CD 1, 2 en 5), Argentinië (CD 3 en 4), Osaka (Japan) (CD 6 en 7), Nederland (Amsterdam) (CD 8 en 9) en Progfest 1997 (CD 10) met bekende nummers zoals onder andere: "Rendezvous 6:02", "Easy Money", "Starless", "Heat Of The Moment" en Sole Survivor" en is een aanrader voor elke liefhebber van progressieve muziek en een "must have" voor iedere fan van John Wetton.(luister naar een impressie van dit album via de youtube link onder de recensie)

Review: Hellsongs - Return Of The Hellsingers (Tapete Records, 2024) (Pop)

Hellsongs uit Zweden werd in 2004 als trio opgericht en bestaat tegenwoordig uit: Anna Andersson - zang, Maria-Teres Olsson - zang, Petra Björnsdotter - zang, Kalle Karlsson - sologitaar en Daniel Olsson - drums, sologitaar, keyboards en achtergrondzang.

De band bracht hun debuut album "Lounge" in 2006 uit via Lovely Records en deze werd gevolgd door de albums: "Hymns In The Key Of 666" (Despotz Records, 2008) "Minor Misdemeanors" (Tapete Records, 2010), "Long Live Lounge" (Tapete Records, 2012), "These Are Evil Times..." (Tapete Records, 2013), "Lounge / Pieces Of Heaven, A Glimpse Of Hell" (Tapete Records, 2013) en op 25 oktober 2024 verscheen het album "Return Of The Hellsingers", waarop 9 nummers staan, als LP, als CD en als digitale download via Tapete Records en tevens bracht de band diverse EP's en singles uit.

Het album start met "Just Because You Got The Power", waarin Hellsongs een heerlijke pop song met een gemiddeld tempo speelt, die dance elementen bevat en aanzet tot dansen en gevolgd wordt door de single "Use What U Got", een mooie song met een gemiddeld tempo en een hoog meezing  gehalte en "Basket Case", een prachtige langzame song met ingetogen zang, die rust uitstraalt.

Daarna volgen de single "Killing In The Name", een prima song met een niet al te hoog tempo, "Friends", een uptempo pop song met een aanstekelijk dansbaar ritme en de single "TNT", een uitstekende dansbare song met hoog meezing gehalte en een aanstekelijk ritme.

In "Rather Be Dead" zet Hellsongs me een trage song met een aanstekelijk ritme voor, in "Parental Advisory" krijg ik een puike pop song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme te horen, die subtiele tempowisselingen bevat en in de single "Calling Them Out" laat de band me weer genieten van zo'n lekker in het gehoor klinkende langzame pop song met een aanstekelijk ritme.

"Return Of The Hellsingers" van Hellsongs staat vol verrukkelijke pop songs, waar ik erg van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van de betere pop deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Harald Grosskopf - Strom (Bureau B, 2024) (Elektro / Krautrock)

Harald Grosskopf (elektronische instrumenten) uit Hildesheim, Duitsland, startte in de jaren 60 als drummer bij de beat band The Stuntmen, waarna hij in The Scorpions speelde.

Vervolgens was hij de drummer van diverse bands en artiesten, waarvan de bekendste zijn: Ash Ra Tempel, Ashra,  Cosmic Jokers, Fishmoon, Joachim Witt, Klaus Schulze, Wallenstein, Witthüser & Westrupp en 17 Hippies.

Zijn debuut solo album "Synthesist" verscheen als LP in 1980 via Sky Records, gevolgd door het album "Oceanheart", dat eveneens als LP via dit label werd uitgebracht en beide verschenen op 22 auguastus 2014 als LP en als digitaal album via Bureau B Records opnieuw.

In 2017 maakte hij samen met Eberhard Kranemann het album "Krautwerk" en speelde met hem in 2 nummers op "Blick" (2018) en "Ausblick" (2019) van het muziek collectief Station 17.

Om zijn 40 jarig bestaan als artiest te vieren, bracht Bureau B Records het album "Synthesist" op 5 juni 2020 in een beperkte oplage van 500 stuks op doorzichtig zon kleurig geel vinyl als 2LP uit en tevens verscheen het album als 2CD, waarvan vermeldenswaardig is, dat CD1 de originele opnamen uit 1980 (Sky Records) bevat en CD2 gespeeld wordt door diverse bands en artiesten, die hun interpretatie van de muziek van Grosskopf weergeven.

Op zijn album "Oceanheart", dat op 7 april 2023 als 2LP, als 2CD en digitaal via Bureau B Records verscheen, zijn de originele opnamen van dit album te horen, dat via Sky Records in 1985 werd uitgebracht en tevens zijn dezelfde opnamen uit 2022 te horen onder de naam "Oceanheart Revisited".

Daarna verscheen op 12 juli 2024 het digitale nummer "Bureau 39" als voorloper van het album "Strom", dat op 18 oktober als LP in een beperkte oplage, als CD en als digitale download via Bureau B werd uitgebracht.

Het album begint met de digitale single "Bureau 39", waarin Harald Grosskopf een schitterend nummer met een aanstekelijk vrolijk dansbaar terugkerend ritme en een gemiddeld tempo speelt en dit wordt gevolgd door "Blow", een lekker in het gehoor klinkend nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat tot dansen aanzet en "Später Strom", een swingend nummer met lichte disco elementen, waarbij stil zitten geen optie is.

Daarna volgen "After The Future", een experimenteel elektronisch nummer met een terugkerend ritme, "Stylo Kraut", een swingend stukje disco met een aanstekelijk dansbaar ritme en "Gleich Strom", een heerlijk dansbaar nummer met een gemiddeld tempo.

In "Um Pah Pah Uh" zet Harald Grosskopf me een verrukkelijk nummer met een gemiddeld tempo en een dansbaar terugkerend ritme voor en in "Stromklang" krijg ik opnieuw een uitstekend swingend disco nummer te horen, dat beweging oproept.

"Strom" van Harald Grosskopf is een swingende dansbare plaat met disco, elektro en krautrock elementen, waarvan de meeste nummers een gemiddeld tempo hebben en ik raad liefhebbers van deze genres deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Dr Space - Music To Disappear To (Øresund Space Collective, 2024) (Experimenteel / Elektronisch)

De van oorsprong Amerikaan Scott Heller, die beter bekend staat als Dr Space en oprichter is van Øresund Space Collective brengt regelmatig albums uit, onder andere als  Doctors Of Space en Dr Space's Alien Planet Trip Space With Bass, maar ook als solo artiest.

Als solo artiest bracht hij de volgende albums uit: "Roadburn 2020" (1 mei 2020), "Cerebroscope" (2 mei 2020), "Complex Insanity" (13 juni 2020), "Scorpoodledoo" (7 augustus 2020), "Nykawana" (23 september 2020), "Dr Space's Cosmic Alliances" (30 januari 2021), "Lost in the Space Time Continuum" (6 mei 2021), "Musik 2 Loze Yr Mynd Inn" (30 maart 2022), "Suite For Orchestra Of Marine Mammals" (26 mei 2023),"Down the Hill 2023" (2 februari 2024) en deze werd op 5 oktober 2024 gevolgd door het album "Music To Disappear To", dat 4 nummers bevat en in een beperkte oplage van 100 stuks als CD werd uitgebracht en tevens als digitale download.

Op dit album wordt gebruik gemaakt van Modular Synthesizer, Hammond XB-2, Mellotron Micro, Octave CAT, ARP Odyssey, Poly D, Nord Lead 2 en Novation Ultranova.

Het album begint met "Life Is Hell", waarin Dr Space een experimenteel elektronisch stuk muziek met een niet al te hoog tempo ten gehore brengt, dat ruimtelijke elementen bevat en een duister klinkend repeterend ritme heeft.

Daarna volgt "Smile And Rotate", eveneens een experimenteel nummer met een terugkerend ritme.dat een licht hypnotiserende werking heeft.

In het titel nummer "Music To Disappear To" zet Dr Space me een nummer met een gemiddeld tempo en een dansbaar repeterend ritme voor, dat ruimtelijke house elementen heeft en een lichte trance oproept.  

Dan volgt "Frozen Hypothalamus Pie", een elektronisch nummer met een traag tempo, ruimtelijke invloeden en een terugkerend ritme, dat experimentele klanken herbergt.

"Music To Disappear To" van Dr Space bevat 4 experimentele ruimtelijke elektronische nummers, die niet voor een groot publiek toegankelijk zijn, maar zij die de moeite nemen om deze schijf eens te gaan beluisteren, zullen deze uitgave zeker op waarde weten te schatten.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Sula Bassana / Skyjoggers - Sula Bassana / Skyjoggers (Sulatron Records, 2024) (Rock / Progressief)

Skyjoggers uit Tampere, Finland bestaat uit: Gabo Sabor - drums, Juan Rico - basgitaar en Alexi Belle - slogitaar.

De band bracht hun debuut EP "Fuzz Lightyear" op 9 september 2017 als digitale download uit, waarna de volgende uitgaven verschenen: "Journeymen" (cassette album en digitale download, 4 mei 2018), "Journeymen - Live" (digitaal nummer, 20 april 2019), "Seasons Of Uiu" (CD, cassette album en digitale download, 22 augustus 2019), "Oudot Jamit Vol​.​1" (digitaal album, 6 november 2020), "Kosmonoita" (digitaal nummer,4 december 2020), "Oudot Jamit Vol. 2" (digitaal album, 2 april 2021), "Oudot Jamit Vol. 3" (digitaal album, 5 november 2021), "In Gagaria" (digitaal nummer, 9 september 2022), "I Am A Stone In Gagaria" (digitale single, 7 oktober 2022), "Space Rock" / "Good Vibes" (digitaal album, 5 maart 2023), "37 Steps 'til Sunlight" (2x7" EP in een beperkte oplage van 100 stuks en digitale download, 15 september 2023). 

In 2002 verscheen via het Nasoni label de LP "Dreamer" als debuut van Duitse multi instrumentalist Dave Schmidt, alias Sula Bassana, die alle instrumenten voor zijn rekening nam en bijna alle nummers zelf schreef.

We zijn 22 verder en er verschenen in de loop der jaren 21 uitgaven van hem onder deze naam, maar ook speelde hij in en bracht hij muziek uit met Zone Six, Krautzone, Interkosmos, Minerall, Das Alte Haus, Twilight Network, Electric Moon, Liquid Visions, Weltraumstaunen, Growing Seeds, Psychedelic Monsterjam en Südstern 44.

Op 8 november 2024 verschijnt de split LP "Sula Bassana / Skyjoggers" via Sulatron Records in een beperkte oplage van 500 stuks op willekeurig gekleurd gerecycled 180 gram vinyl en als digitale download en vermeldenswaardig hierbij is, dat Sula Bassana sinds 2023 met een live band speelt, die bestaat uit: Dave Schmidt/Sula Bassana - sologitaar,orgel, synthesizer, mellotron en zang, Adrian Grod - sologitaar en zang, Kristina Schmitz - basgitaar en Franz Fesel - drums.

De nummers op het album werden in april 2023 live opgenomen door Funky tijdens het Dazed & Spaced Festival, Bar 227 Hamburg, Duitsland, gemixt door Dave en gemasterd door krautrock legende Eroc.

Het album dat 5 nummers bevat, begint met de 3 nummers van Skyjoggers waarvan de eerste "Step One: Breathe, Step Two: Levitate" heet en hierin speelt de band een puik  swingend uptempo rock nummer, dat met hoge snelheid mijn gehoorgang binnen komt en dit loopt door in "Lightrunner", een snel rock nummer met een terugkerend ritme en acid rock elementen en "…For Outer Space" een progressief stoner nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.

Dan volgen de nummers van Sula met als eerste "We Will Make It", een progressieve rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme dat tot dansen aanzet, die tegen het einde acid rock elementen en een hoog tempo over gaat en gevolgd wordt door "Come With Me", een psychedelisch progressief nummer met acid rock elementen, een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat tegen het einde iets meer snelheid krijgt.

De split LP "Sula Bassana / Skyjoggers" bevat 5 heerlijke progressieve rock nummers, waar ik erg van genoten heb en ik raad liefhebbers van dit genre en de betere rock deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar de nummers van Sula Bassana via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Black Aleph - Apsides (Art As Carthasis / Dunk! Records, 2024) (Post-Metal)

Black Aleph uit Sydney en Melbourne, Australië bestaat uit: Lachlan Dale - sologitaar en effecten, Peter Hollo - cello en effecten en Timothy Johannessen - percussie.

De band bracht op 25 oktober 2024 hun debuut album "Apsides" via Art As Carthasis en Dunk! Records uit als LP in een beperkte oplage van 150 stuks op roest kleurig gespetterd vinyl, als LP in een beperkte oplage van 150 stuks op rood vinyl, als test presing LP in een zeer beperkte oplage van 5 stuks op roest kleurig gespetterd vinyl, als CD en als digitale download en hierop wordt de band bijgestaan door Jessika Kenney - zang (track I, III en VII) en Natalya Bing - viool (track II).

Het album, dat 7 nummers bevat, start met "Descent", waarin Black Aleph een zwaar dreigend nummer met een gemiddeld tempo speelt, dat lichte metal en doom invloeden heeft en een terugkerend ritme bevat en in rust eindigt en dit wordt gevolgd door "Ambit I (Ascension)", een mooi langzaam melodisch nummer met een trieste ondertoon en "Ambit II (Aphelion)", een schitterend vervolg op het vorige nummer, waarin de muziek in een terugkerend ritme wordt gespeeld en na enkele minuten steeds heftiger wordt.

Daarna volgen "Separation", een uitstekend post-rock nummer met een gemiddeld tempo en metal elementen en "Precession", een geweldig stevig nummer met een gemiddeld tempo, metal elementen en een terugkerend ritme, dat halverwege tijdelijk iets minder snelheid heeft, maar kort erna in het begin tempo verder gaat en dreigend klinkt.

In "Return" schotelt Black Aleph me een fantastisch stuk muziek voor dat een aanstekelijk terugkerend ritme heeft en in "Occultation" krijg ik een puik nummer met een niet al te hoog tempo en een dreigend terugkerend ritme te horen.

"Apsides" van Black Aleph is een lekker in het gehoor klinkende plaat, die uitstekende vrij zware nummers bevat, die lichte dreiging uitstralen en elementen van metal, post-rock en doom bevatten en ik raad iedere liefhebber van één of meerdere van die genres deze prima schijf dan ook van harte aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Wormsand - You, The King (Mrs Red Sound, 2024) (Stoner)

Wormsand uit Menton, Frankrijk werd in 2018 opgericht en bestaat uit: Julien Coppo - sologitaar en zang, Clément Mozzone - basgitaar, synthesizer en zang en Tom Valstar - drums, percussie en zang.

De band bracht hun debuut album "Wormsand" op 14 februari 2019 uit en deze werd op 8 april 2021 gevolgd door "Shapeless Mass" en op 8 november brengt Mrs Red Sound hun album "You, The King" uit als LP op rood/zwart marner vinyl, als CD en als digitale download. 

Het album bevat 8 nummers en begint met "Daydream", waarin Wormsand een stevige trage zware stonerrock song met een terugkerend ritme ten gehore brengt, die gevolgd wordt door "Digging Deep", een lekker in het gehoor klinkende stonerrock song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo.

Daarna volgen het titel nummer "You, The King", een uitstekende rock song met progressieve metal invloeden, die in een gemiddeld tempo met tempo wisselingen wordt gespeeld en "Black Heaven", een stevige song met een aanstekelijk terugkerend ritme en een gemiddeld tempo.

In "Drown" zet Wormsand me opnieuw een rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend voor en in "The Crown" krijg ik een kort instrumentaal nummer met een gemiddeld tempo te horen.

Verder volgen "The Final Dive", een schitterende trage song met een aanstekelijk ritme en "To Die Alone", een stevige stonerrock song met een niet al te hoog tempo met metal invloeden. 

"You, The King" van Wormsand bevat 8 prima stonerrock songs, die liefhebbers van dit genre zeker op waarde weten te schatten en ik raad hen dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)