Review: Darkfish - Beyond (Eigen Beheer, 2025) (Krautrock / Elektronisch)

Darkfish uit Londen, Engeland is het alias van Sheila Maloney - piano, keyboards en synthesizer, die op 2 juli 2025 haar debuut album "Beyond" in eigen beheer als digitale download uitbrengt.

Het album, dat 9 nummers bevat en geïnspireerd is door de sterren en planeten en onze plaats in het universum, start met "Destination Forever", waarin Darkfish een fantastisch krautrock nummer met hemelse zang ten gehore brengt, die een ruimtelijke sfeer oproept en gevolgd wordt door "Endless Space"", een schitterend vrij zwaar klinkend ruimtelijk nummer met een niet al te hoog tempo, dat zo nu en dan dreigend overkomt, maar toch ook rust uitstraalt.

Dan volgen "Spiral Nebula", een prachtig langzaam elektronisch rustgevend nummer, dat new age elementen bevat en "Voyager", een heerlijk nummer met een gemiddeld tempo en een vrolijk klinkend terugkerend ritme en krautrock elementen.

In "Towards The Stars" zet Darkfish me een mooi elektronisch met een niet al te hoog tempo voor, in "Planet Earth Is Blue" krijg ik een duister stuk muziek met een langzaam tempo voorgeschoteld, dat hoofdzakelijk uit geweldig pianospel bestaat en in "Leaving The Heliosphere" laat ze me genieten van een verrukkelijk langzaam nummer met new age elementen, dat rustgevend werkt.

Verder volgen "Gravity Well", een uitstekend elektronisch nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, dat zware klanken bevat en "The Pale Blue Dot", een nummer met een langzaan tempo en een eentonig licht hypnotiserend terugkerend ritme.

"Beyond" van Darkfish bevat 9 fantastische elektronische nummers, waarmee ze me van begin tot einde in de ban van haar muziek heeft weten te houden en ik raad elke liefhebber van dit genre dit meesterwerkje, met wat mij betreft "Planet Earth Is Blue" als één van de uitschieters, dan ook sterk aan.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Ford's Fuzz Inferno - Ultimate Fuzz Frequencies (SUBUNDERGROUND C.A, 2025) (Punk)

Ford's Fuzz Inferno uit Kekerdom en Wernhout, Nederland bestaat tegenwoordig uit: Hans F. Ford (Kekerdom) - zang, solo en ritme gitaar en Patrick Delabie (Wernhout) - solo en ritme gitaar en Butsenzeller (alias Bootsie) - drums en percussie.

Op 29 en 30 januari 2021 namen Hans en Patrick (toen nog drummer) de EP "Deniers Of Fuzz Will Be Executed" op in Studio 195 te Wernhout , waarop 5 korte nummers staan en deze verscheen op 26 mei 2021 via het Subunderground Control Autority label op 7" vinyl met een extra nummer en als digitale download.

Vervolgens verscheen op 17 januari 2022 hun tweede 7" vinyl EP "Flog Yourself With Fuzz", waarop 4 nummers staan, via Subunderground Counter Attacks uit en deze werd op 31 januari 2022 gevolgd door de CD "The Book Of Fuzz - Selected Verses", met daarop 11 nummers, waarvan 1 onuitgebracht nummer.

Tevens verscheen deel 3 van hun trilogie, getiteld "Fuzz The Universe!", waarop 4 nummers staan, op 13 april 2022 via Subunderground Cosmic Adjustments op 7" vinyl en was in de voorverkoop te bestellen op dezelfde manier als de vorige 2 7" EP's.

Het CD album "The Book Of Fuzz - Selected Verses" bevat nummers van de eerder uitgebrachte 2 EP's, die aangevuld zijn met 2 nummers van de EP "Fuzz The Universe!", plus een onuitgebracht nummer, dat 31 januari 2022 verscheen en is uitgebracht via Subunderground Coo 

Op 2 januari 2023 bracht het duo de 7" EP "Death To The Fuzz Family" uit, die geperst is op zwart vinyl en via het eigen Subunderground Cultural Arson label verscheen en deze werd 8 maart 2023 gevolgd door de EP "Eternal Circles Of Fuzz", die 4 nummers bevat en in een beperkte oplage van 400 stuks op 7" zwart vinyl geperst werd en tevens als download via het eigen Subunderground Concentric Awesomeness verscheen.

Dat het duo erg produktief is bewijst het feit, dat er op 10 mei 2023 alweer een nieuwe EP via Subunderground Combat Activities uitgebracht werd, die "War, Peace & Fuzz" heet, 5 nummers bevat en als 7" in een beperkte oplage van 400 stuks.

Op 14 februari 2024 is het CD album "Fuzz Up Your Electric Chair, Baby!" via Subunderground Casual Abduction in een beperkte oplage verschenen en bevat 11 nummers, die live in de studio zijn opgenomen en hierop is de band uitgebreidt met drummer Butsenzeller (alias Bootsie), waardoor Patrick overgestapt is naar gitaar, zodat de muziek net even iets extra's krijgt en deze wordt op 16 augustus 2024 gevolgd door de LP "Electrofuzzification", die in een beperkte oplage van 350 stuks, en als digitale download werd uitgebracht en 4 nieuwe nummers plus 6 nummers van de live CD "Fuzz Up Your Electric Chair, Baby!" bevat.

Dat de band erg productief is, bewijst het feit dat er op 16 juli 2025 weer een nieuwe plaat via SUBUNDERGROUND C.A uitkomt, die als 45 toeren mini-LP in een beperkte oplage van 350 stuks op zwart vinyl en als digitale download verschijnt, "Ultimate Fuzz Frequencies" getiteld is en 9 nummers bevat.

Verder is het vermelden waard, dat de muziek van Ford's Fuzz Inferno regelmatig gedraaid wordt door de Britse radio DJ Michael Bradley, die in de punk band The Undertones speelde.

Het album begint met "Energy Song", waarin Ford's Fuzz Inferno een schitterende energieke jaren 70 gerelateerde uptempo punk song ten gehore brengt, die swingt als een trein en gevolgd wordt door "Enough Of You", een lekker in het gehoor klinkende uptempo song met een aanstekelijk ritme dat tot dansen aanzet en "This Invention", een een heerlijke uptempo song met een aanstekelijk dansbaar ritme en een subtiele tempowisseling.

Dan volgen "Promises For A Bright New Day", eveneens weer zo'n uitstekende uptempo song , die swingt en beweging oproept, "Frantic Fuzz Rush", een kort maar geweldig uptempo instrumentaal rock nummer en "Why Are We Here And Who Are You?", een fantastische uptempo song met een aanstekelijk dansbaar ritme, waarbij stil zitten geen optie is.

In "Why Are We Here And Who Are You? (Part 2)" verrast Ford's Fuzz Inferno me door me te laten genieten van een verrukkelijk stuk instrumentale progressieve fuzz rock dat een terugkerend ritme bevat, in "Conquerors" krijg ik opnieuw een snelle punk song te horen, die swingt en in "Need No Favours" zet de band me een puike song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme voor, die progressieve elementen bevat.

"Ultimate Fuzz Frequencies" van Ford's Fuzz Inferno staat ook deze keer vol geweldige uptempo punk songs, waar ik van begin tot einde enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf, met wat mij betreft "Why Are We Here And Who Are You? (Part 2)" en "Need No Favours" als uitschieters, dan ook sterk aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Pelegrin - Al-Mahruqa (Ripple Music, 2025) (Rock)

Pelegrin uit Frankrijk werd door François Roze De Garcia - sologitaar en zang, Jason Recoing - basgitaar en Antoine Ebel - drums opgericht en nadat hun debuut album "Al-Mahruqa" op 13 september 2019 in eigen beheer als LP en als digitale download werd uitgebracht, kwam Alexandre Haquet - synthesizer het trio versterken en verscheen op 17 februari 2021 het album "Ways Of Avicenna" als LP, als CD en als digitale download.

Op 23 mei 2025 bracht Ripple Music hun debuut album opnieuw uit en deze verscheen als LP en als digitale download.

Het album start met "Majoun", waarin Pelegrin een fantastische psychedelische rock song met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme speelt, die gevolgd wordt door "Farewell", een heerlijke rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.

Dan volgen "The Coldest Night", een schitterende song met een niet al te hoog tempo en stoner elementen en "Dying Light", een uitstekende rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.

In het titel nummer "Al-Mahruqa" schotelt Pelegrin me een geweldige dansbare song met een terugkerend ritme, lichte psychedelische elementen, tempowisselingen en een gemiddeld tempo voor, waarbij stil zitten geen optie is.

"Al-Mahruqa" van Pelegrin is een puike rock plaat, waar ik enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van de betere rock deze schijf, met wat mij betreft "Majoun" en "Al-Mahruqa" als uitschieters, dan ook sterk aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: The Galileo 7 - Everything Is Everything Else (Busy Bee Entertainment AB, 2025) (Beat)

Allan Crockford - zang en sologitaar richtte in 2009  de band The Galileo 7 op, die naar een episode van Star Trek is genoemd.

Hij was eerder actief in andere bands en enkele daarvan zijn: The Solarflares, The Prisoners, JTQ en Thee Headcoats en hij maakt ook deel uit van de band Graham Day & The Forefathers.

Samen met Viv Bonsels - orgel en zang, Mole Brooks - basgitaar en zang en Russ Baxter - drums vormde hij de eerste formatie van The Galileo 7, die uit Medway, Londen, Engeland komt en tegenwoordig bestaat uit: Allan Crockford - zang, mellotron en sologitaar, Viv Bonsels - orgel en zang, Paul Moss - basgitaar en zang en Mole Brooks - drums en zang.

The Galileo 7 bracht diverse albums en singles uit, zoals: "Are We Having Fun Yet?" (2010 via Misty Lane Records), "Staring At The Sound" (2012 via State Records), "False Memory Lane" (2014 via Fool's Paradise), "One Lie At A Time" / "The God Of Gaps" (2015 7" single via State Records), "Cruel Bird" (2016 7" single via State Records), "The Live-O-Graphic Sessions" (2016 CD album via Fool's Paradise), "Tear Your Minds Wide Open" (2017 via Damaged Goods Records), "Too Late" / "The World Looks Different Today" (2019 7" single via State Records), "There Is Only Now" (2019 via Damaged Goods Records), "Decayed" (2020 via Fool’s Paradise), "Listening To The Colours" (2021 via Spinout Nuggets Records), "Tear Your Minds Wide Open (Expanded Edition)" (2023 via Damaged Goods Records) en op 1 maart 2024 bracht de band hun album "You, Me And Reality" als LP en als CD uit via Damaged Goods Records en dit bevat 12 nummers en op 17 april 2025 verscheen hun eerste single voor Rogue Records, getiteld "Look Away",  die op 7" vinyl werd uitgebracht.

Op 15 mei 2025 brengt het Zweedse Busy Bee Entertainment AB label een hun verzamel album "Everything Is Everything Else" als LP in een beperkte oplage uit en hierop staan 12 nummers.

Het album begint met het titel nummer "Everything Is Everything Else" uit 2019, waarin The Galileo 7 een heerlijke swingende poprock song speelt, die invloeden heeft van de beat groepen uit de jaren 60 (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en deze wordt gevolgd door "Cold-Hearted Stowaway" (2023), een schitterende swingende beat song, die een aanstekelijk ritme bevat en aanzet tot dansen en "Orangery Lane" (2016), een uitstekend stukje muziek, dat associaties oproept met die van bands uit de jaren 60 en lichte psychedelische invloeden bevat.

Dan volgen "The Last Hours Of Aldous Huxley" (2019), een lekkere aanstekelijke pop song met een dansbaar ritme, "My Cover Is Blown" (2016), een prachtige rustige pop song en hierin golft het ritme op en neer, doordat de muziek verscheidene tempowisselingen bevat en klinkt lichtelijk psychedelisch en "Cruel Bird" (2016), een schitterende licht psychedelische uptempo beat song, die swingt als een trein en een aanstekelijk ritme bevat, dat aanzet om in beweging te komen.

In "Slow Down" (2024) zet The Galileo 7 me een geweldige licht psychedelische pop song met een gemiddeld tempo, eind jaren 60 invloeden en een terugkerend ritme voor, in de 2025 remix van "Anne Hedonia" (2012) laat de band me genieten van een in sixties saus gegoten popsong, waarin het lekkere ritme en de prima zang me vanaf het begin te pakken hebben en in "Can't Go Home (2024) krijg ik een heerlijke uptempo song te horen, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.

Verder volgen "I'm Still Here" (2014), een prachtige, naar zestiger jaren klinkende, beat song, waarin een hoog meezing gehalte zit, "The Man Who Wasn't There" (2012), een geweldige uptempo mix van beat en psychedelische pop, die sterke invloeden van de flowerpower periode van eind jaren 60 muziek heeft en enkele tempowisselingen bevat en "Rain Is Falling" (2024), een puike aanstekelijke dansbare song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.

"Everything Is Everything Else" van The Galileo 7 staat vol verrukkelijke jaren 60 gerelateerde beat songs, waar ik ontzettend van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit muziek genre deze schijf dan ook van harte aan.

Review: The Milkshakes - The Men With The Golden Guitars (Damaged Goods Records, 2025) (Rock & Roll)

The Milkshakes uit Kent, Engeland bestond uit: Mickey Hampshire - sologitaar en zang, Billy Childish - sologitaar en zang, Russ Wilkins - basgitaar (die Mark Gilbert verving) en Bruce Brand - drums.

De band bracht van 1981 tot 1992 13 albums, 2 split albums met The Prisoners, 4 compilatie albums en 2 EP's en 6 singles uit en op 27 mei 2022 verscheen de 4CD "Milkbox" via Damaged Goods Records.

In 2016 bracht dat label de "Milkbox" als 2CD compilatie albums "Talking 'Bout Milkshakes & After School Session" en "Thee Knights Of Trashe & The Milkshakes' Revenge" uit en deze verschenen eerder afzonderlijk in respectievelijk 1981 (onder de naam Mickey & The Milkshakes, LP, Milkshakes Records), 1983 (LP, Upright Records), 1984 (LP, Milkshakes Records) en 1987 (LP, Hangman Records).

Op 23 mei 2025 verschijnt hun vierde album "The Men With The Golden Guitars" als LP via Damaged Goods Records en dit werd in 1983 voor het eerste uitgebracht en bevat 14 instrumentele nummers.

Het album start op kant A met "Chatham Drive", waarin The Milkshakes een geweldig swingend uptempo rock & roll nummer met lichte surf invloeden en een terugkerend ritme ten gehore brengt, die gevolgd wordt door "General Belgrano", een lekker in het gehoor klinkend nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "Scapa Flow", een heerlijk rock nummer met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, dat rock & roll elementen bevat en halverwege iets meer snelheid krijgt.

Daarna volgen "The Wrong Man", een fantastisch rock & roll nummer met een gemidded tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme dat tot dansen aanzet, "The Klansmen Kometh", een vrij duister klinkend nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, "Thunderbird", een uitstekend nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme en "Mumble The Peg", een vrij rustig rock nummer met een terugkerend ritme.

In het eerste nummer van kant B, "The Yorkshire Ripper", zet The Mikshakes me een verrukkelijk stuk rock & roll voor dat lichte surf invloeden en een terugkerend ritme heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), in "Flatfoot" krijg ik een schitterend rock nummer met een aanstekelijk dansbaar ritme en een gemiddeld tempo te horen, die swingt en in "Dogwatch On Monkey’s Paw" laat de band me genieten van een rock  nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, dat subtiele tempowisselingen heeft.

Dan volgen "Every Corner", een licht hypnotiserend nummer met een gemiddeld tempo en "Can You Tell?", een vrolijk swingend uptempo jaren 60 gerelateerd rock & roll nummer met een ritme dat tot dansen aanzet.

Verder volgen "Dreadnaught", waarin de band een verrukkelijk rock & roll nummer met saxofoon elementen van eind jaren 50 speelt, dat een terugkerend ritme en invloeden van "Batman Theme" van Neal Hefti uit 1966 heeft en "Shed Country ‘83",  een met hoge snelheid gespeeld rock & roll nummer met lichte surf invloeden, dat swingt als een trein.

"The Men With The Golden Guitars" van The Milkshakes staat vol geweldige swingende instrumentale rock (& roll) nummers, waar ik ontzettend van genoten heb en ik raad elke liefhebber van deze muzieksoort(en) deze schijf dan ook van harte aan.

Review: Krautfuzz - Live At The Church (Feat. J Mascis) (Sulatron Records / MirrorWorldMusic, 2025) (Acid Rock)

Krautfuzz uit Berlijk, Duitsland is een improvisatie band, die in 2022 werd opgericht en bestaat uit: Imari Kokubo - drums, Dirk Dresselhaus - sologitaar en zang en Derek Shirley - basgitaar.

Regelmatig wordt de band bijgestaan door gast muzikanten, zoals Murat Ertel (Baba Zula) - saz , Eleni Poulou (ex-The Fall) en Hilary Jeffery (zeitkratzer), André Vida - saxofoon, Chandra Shukla (Xambuca) - e-sitar en J Mascis (Dinosaur Jr) - sologitaar.

De band bracht de volgende uitgaven uit: "MWM Rough #1" (31 augustus 2023, digitale download), "Fuzzkraut 15" (8 maart 2024, digitale download)

"Live at Urban Spree" (feat. André Vida) (23 oktober 2024, LP, cassette en digitale download) en "5" (feat. Chandra Shukla) (1 november 2024, LP en digitale download) en op 16 mei 2025 verscheen het album "Live At The Church" (Feat. J Mascis) als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op 180 gram vinyl, als CD in een beperkte oplage van 300 stuks, als digitale download via Sulatron Records en MirrorWorldMusic.

Het album, dat 2 lange nummers bevat, start met "Live at The Church" (A), waarin Krautfuzz een iets meer dan 23 minuten durend nummer speelt, dat in een traag tempo met een zich herhalend ritme begint, om na 4 minuten iets meer snelheid te krijgen en hoe verder het nummer vordert, des te meer wordt de snelheid opgevoerd, waarbij ook acid rock invloeden, zang en een terugkerend ritme gevoegd worden en dan weer in een langzamer tempo terugkeert, om vervolgens door te lopen in "Live at The Church" (B) en hierin krijg ik een vervolg op (A) te horen, die acid rock invloeden, een aanstekelijk terugkerend ritme en een flinke dosis snelheid bevat en enkele minuten na de helft van het nummer over gaat in een langzaam tempo, om korte tijd later weer meer snelheid en een terugkerend ritme te krijgen en op die manier te eindigen.

"Live At The Church" (Feat. J Mascis) van Krautfuzz is één lange trip, waar ik enorm van genoten heb en ik raad elke liefhebber van acid rock en terugkerende ritmes deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: A/lpaca - Laughter (Sulatron Records / Dischi Sotterranei / Sour Grapes, 2025) (Punk / Noise Rock / Experimenteel)

A/lpaca uit Mantova, Italië bestaat uit: Christian Bindelli - zang en sologitaar, Andrea Verrastro - basgitaar en zang, Andrea Fantuzzi - keyboards en zang en Andrea Sordi - drums en drum machine.

De band bracht op 15 januari 2021 hun debuut digitale single uit, die op 19 maart 2021 gevolgd werd door hun debuut album "Make It Better", waarop 9 nummers staan en deze werd via Sulatron Records als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op 180 gram paars vinyl en als CD in een beperkte oplage van 500 stuks en als digitale download uitgebracht en op 16 mei 2025 brachten Sulatron Records / Sour Grapes en Dischi Sotteranei hun album "Laughter" als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op 180 gram vinyl, als CD in een beperkte oplage van 300 stuks, als cassette en als digitale download uit.

Het album, dat 11 nummers bevat, begint met "Evil Pawn", waarin A/lpaca een kort nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme speelt, dat noise elementen bevat en gevolgd wordt door "The Confident Laughter", een heerlijke uptempo mix van punk, noise en een terugkerend ritme en "An Encounter", een uitstekende swingende uptempo rock song met een licht hypnotiserend terugkerend ritme en noise elementen.

Dan volgen "Laughter, Us Us", een fantastische swingende uptempo song met een hypnotiserend terugkerend ritme, waarbij stil zitten geen optie is, "Bianca’s Videotape", een kort stukje met een eentonig herhalend ritme en "Balance", een experimenteel nummer met een gemiddeld tempo, avant garde elementen en een terugkerend ritme.

In "Brano Fantuzzi" schotelt A/lpaca me een house gerelateerd nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme voor, dat tot dansen aanzet en experimenteel eindigt, in "Empty Chairs" krijg ik een geweldig nummer met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en progressieve elementen te horen, dat tempowisselingen heeft en in "Kyrie" laat de band me genieten van een lekker in het gehoor klinkend krautrock nummer.

Verder volgen "Who’s In Love Daddy", een schitterende dark wave song met een gemiddeld tempo, jaren 80 invloeden en een aanstekelijk terugkerend ritme en "Don’t Talk", een prima dark wave song met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme.

"Laughter" van A/lpaca is een verrukkelijke plaat, die diverse muzieksoorten bevat, waar ik enorm van genoten heb en ik raad elke liefhebber van zowel dark wave, punk, noise rock als experimentele muziek dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren, om misschien wel tot dezelfde conclusie te komen als ik.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Mule Jenny - Outsiders (Vicious Circle Records, 2025) (Poprock)

Mule Jenny uit Parijs, Frankrijk werd in 2020 als solo project door Etienne Gaillochet - zang en drums opgericht en bestaat sinds 2022 verder uit Max Roy - basgitaar en Théo Guéneau - sologitaar en achtergrondzang.

Etienne bracht op 10 december 2021 het album "All These Songs Of Love And Death" als LP en als CD via Grabuge Records, Figures Libres Records, Araki uit en deze wordt op 19 september 2025 gevolgd door het album "Take Enough Leeway" ", dat via Vicious Circle Records verschijnt en op 6 mei 2025 vooraf is gegaan door één van de nummers van het album, getiteld "Outsiders". 

In "Outsiders" zet Mule Jenny me een lekker in het gehoor klinkende poprock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme voor, dat jaren 80 invloeden en tempowisselingen heeft, die ik liefhebbers van dit genre van harte kan aanraden.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

Review: Raccomandata Con Ricevuta Di Ritorno - In Fuga (AMS Records / BTF Vinyl Magic, 2025) (Progressief)

Raccomandata Con Ricevuta Di Ritorno uit Italië is het alias van multi-instrumentalist Luciano Regoli, die in 1972 zijn enige album "Per... Un Mondo Di Cristallo" uitbracht, totdat op 10 februari 2010 zijn digitale album "Il Pittore Volante" verscheen, waarna "Live In Elba" (1 januari 2015, digitaal album) en "In Rock" (13 april 2019, digitaal album) volgden en op 9 mei 2025 verscheen zijn album "In Fuga", dat 6 nummers bevat via AMS Records / BTF Vinyl Magic als LP op zwart vinyl en als CD met een papieren hoes en hierop wordt hij bijgestaan door Walter Martino - drums en Nanni Civitenga - basgitaar en diverse andere muzikanten.

Het album start met "Incubo", waarin Raccomandata Con Ricevuta Di Ritorno een geweldige uptempo symfonische progressieve song met een aanstekelijk ritme en heftige zang speelt, die swingt en gevolgd wordt door "Mary Reilly", een prachtige pop song met een niet al te hoog tempo, ingetogen zang en een aanstekelijk ritme, dat tot schuifelen aanzet en halverwege iets meer snelheid krijgt.

Daarna volgen "Sognando", een melodische progressieve song met een gemiddeld tempo, een dansbaar terugkerend ritme, Latijnse invloeden en tempowisselingen en "Nubiano", een fantastische uptempo rock song met heftige zang, opzwepende drums en een aanstekelijk ritme, die halverwege verandert in een mooi rustig stuk melodische muziek.

In "Ancora L’Ombra" zet Raccomandata Con Ricevuta Di Ritorno me een uitstekende progressieve song met een vrij langzaam tempo voor, die een gesproken tekst bevat, jazz elementen herbergt, melodische invloeden heeft en tempowisselingen bevat in en "Sandrina" krijg ik een korte song met een rustig tempo en minimale begeleiding en een terugkerend ritme te horen.

"In Fuga" van Raccomandata Con Ricevuta Di Ritorno is een puike plaat met prima progressieve muziek, die ik elke liefhebber van dit genre kan aanraden eens te gaan beluisteren, om misschien wel tot dezelfde conclusie te komen als ik.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Marco Mattei - Age Of Fragility (7D Media / Third Star Records, 2025) (Melodisch)

Marco Mattei - zang, solo-, ritme- en basgitaar, akoestische gitaar, bouzouki, percussie, achtergrondzang, samples en programmering uit Italië bracht op 19 november 2021 zijn debuut solo album "Out Of Control" uit via 7D Media / Third Star Records en daarop werd hij muzikaal bijgestaan door een scala van artiesten, waarvan de bekendste ongetwijfeld Tony Levin (King Crimson, Peter Gabriel)- basgitaar, Jerry Marotta (Peter Gabriel, Hall & Oates) - drums en percussie, Pat Mastelotto (King Crimson, XTC) - drums en Chad Wackerman (Frank Zappa, Allan Holdsworth) - drums zijn.

Op 16 mei 2025 verschijnt zijn tweede album, getiteld "Age Of Fragility" via 7D Media (het label van Trey Gunn) en hierop krijgt hij medewerking van: Duilio Galioto - piano, Wurlitzer, Rhodes, mellotron, memory Moog en B3 orgel, Tony Levin - elektrische en contrabas, Jerry Marotta - drums en percussie en speciale gasten Trey Gunn - oorlogsgitaar en Jennifer Maidman - stem (track 5) en verder doen diverse talentvolle muzikanten uit de hele wereld mee, zoals: Peter Voronov - viool (track 6), María Betania Hernández - cello, altviool en viool (track 7 en 8), Michele Boni - Cavaquinho (track 9) en Katrin Romanova - harp, terwijl de zang wordt gedaan door: Dave Bond (track 1), Fabio Trentini (track 2 en 9), Malena Ramonet (track 3), Jeff Kightly (track 6 en 8), Tino Boley (track 4) en Joe Edelmann (track 7).

Het album, dat 10 nummers bevat, begint met "Just Tired", waarin Marco Mattei een mooie melodische song met een niet al te hoog tempo met een licht hypnotiserend terugkerend ritme speelt, die gevolgd wordt door "You Don’t Deserve It", een uitstekende rock song met een gemiddeld tempo, progressieve invloeden en een aanstekelijk ritme en "Human Again", een schitterende song met een vrij rustig tempo en een terugkerend ritme.

Dan volgen "Wrong", een prachtige langzame song met een terugkerend ritme, dat tot schuifelen aanzet, "Insomnia", een heerlijke melodische rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, die beweging oproept en "A Trick Of The Mind", een puike song met een vrij traag tempo en een aanstekelijk ritme.

In "Watermark In My Heart" schotelt Marco Mattei me opnieuw een verrukkelijke melodische langzame song voor en in "So Fragile" krijg ik nogmaals een trage song te horen.

Verder volgen "End Of The Line", weer zo'n prima melodische song met een niet al te hoog tempo, die een aanstekelijk ritme heeft en "Just Tired" (Extended Version),  een fantastische langere versie dan waar mee begonnen was.

"Age Of Fragility" van Marco Mattei staat vol schitterende langzame melodische nummers, waarvan ik vind dat er wel iets meer variatie in had gekund, maar desondanks heb ik hier toch enorm van genoten en ik raad elke liefhebber van dit genre dan ook aan eens naar deze schijf te gaan luisteren en zelf hun oordeel hierover te vellen.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Magic Pie - Maestro (Karisma Records, 2025) (Progressief)

Magic Pie uit Moss, Noorwegen bestaat tegenwoordig uit: Kim Stenberg - sologitaar en achtergrondzang, Eirikur Hauksson- zang en sologitaar, Eirik Hanssen - zang en akoestische gitaar, Lars Petter Holstad - basgitaar en achtergrondzang, Erling Henanger - keyboards en achtergrondzang en Jan T. Johannessen (JT) - drums en percussie.

De band werd in 2001 opgericht door Kim Stenberg, die Eirik Hanssen, John Kamphaug (basgitaar en achtergrondzang), Jan Torkild Johannessen (JT) en Gilbert Marshall (zang en keyboards) vroeg een progressieve rock band te beginnen.

In 2003 werd John Kamphaug vervangen door Lars Petter Holstad, van 2004 tot december 2007 speelde zanger/sologitarist Allan Olsen in de band en Gilbert Marshall ging in 2012 uit de band, waarna Erling Henanger zijn plaats innam.

Hun debuut album “Motions of Desire” verscheen in 2005, waarna “Circus Of Life” (2007) en “The Suffering” (2011) volgden.

In 2015 werd hun vierde album "King For A Day" via Karisma Records op CD en als digitale download uitgebracht en het label bracht op 15 juli 2016 de eerste 2 albums en op 12 junari 2017 het derde als LP, CD en digitale download opnieuw uit, waarna op 30 augustus 2019 het album "Fragments Of The 5th Element" als LP, CD en digitale download via Karisma Records verscheen, waarvan "Maestro" de opvolger is, die op 16 mei 2025 via Karisma Records als LP op zwart vinyl, als CD en als digitale download wordt uitgebracht en 7 nummers bevat en hiervan zijn de digitale nummers "Everyday Hero" (28 maart 2025), "Someone Else’s Wannabe" (3 april 20250 en "Name It To Tame It" (2 mei 2025) als single verschenen.

Vermeldenswaardig is verder dat de band in de loop der jaren het podium deelde met een scala aan bands en artiesten, zoals: Steve Hackett, Neal Morse band, Mike Portnoy, Haken,  Saga, Pendragon, Ken Hensley, Spock's Beard, Beard Fish, Star Castle, Scorpions, Focus, Pain of Salvation, Opeth, Hasse Froberg & MC (Flower Kings) en Circus Maximus.

Het album start met "Opus Imperfectus Pt.1 - The Missing Chord", waarin Magic Pie een meer dan 18 minuten durend nummer speelt, dat gedurende 1 minuut met orkestrale muziek begint, waarna de band het over neemt en een fantastisch uptempo symfonisch nummer met rock in opposition elementen ten gehore brengt, om enkele minuten later te veranderen in een rock song met een afwisselend gemiddeld tempo en een dansbaar ritme en halverwege een dreigende sfeer krijgt, waar progressieve invloeden bijgevoegd worden en gaat swingen.

Dan speelt de band "By The Smokers Pole", een mooie langzame melodische song met een aanstekelijk ritme, die na 3 minuten iets meer snelheid krijgt en deze wordt gevolgd door "Name It To Tame It", een uitstekende progressieve rock song met een gemiddeld tempo, een aanstekelijk ritme en zang invloeden van Deep Purple en Sienna Root, die na enkele minuten verandert en een terugkerend ritme bevat.

In "Kiddo..." zet Magic Pie me een trage song voor, die over gaat in "Someone Else’s Wannabe", een schitterende swingene uptempo symfonische progressieve rock song met hardrock elementen en een aanstekelijk ritme.

Verder volgen "Everyday Hero", een swingende rock song met een aanstekelijk terugkerend ritme en "Opus Imperfectus Pt.2 - Maestro", een prachtige melodische song met een gemiddeld tempo, theater elementen en hardrock elementen.

"Maestro" van Magic Pie is een geweldige progressieve symfonische rock plaat, waar ik erg van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar 3 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Madmess - The Third Coming (Kozmik Artifactz Records / Glory or Death / gig.ROCKS! Records, 2025) (Acid Rock / Stoner)

Madmess uit Porto, Portugal bestaat uit: Pedro Cruz - drums en percussie, Vasco Vasconcelos - basgitaar, Ricardo Sampaio - sologitaar en zang en Marco Lima- keyboards en synthesizer.

De band bracht op 30 mei 2019hun debuut album "Madmess" uit als LP, als CD en als digitale download via Drone Rock Records en deze werd op 10 december 2021 gevolgd door "Rebirth" (LP, CD en digitale download) en op 9 mei 2025 verscheen het album "The Third Coming", dat 7 nummers bevat, via Glory or Death Records / Kozmik Artifactz Records / gig.ROCKS! Records als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op doorzichtig/zwart stoffig vinyl en als digitale download.

Het album begint met "Death By Atonishment", waarin Madmess een geweldige stuk instrumentale acid rock met een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die na een minuut meer snelheid krijgt en tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door "Windowmaker", een uitstekende stoner rock song met acid elementen, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waar tempowisselingen in zitten.

Dan volgen "Velvet Nebula", een heerlijk swingend instrumentaal uptempo acid rock nummer met een aanstekelijk ritme en "Endless Cycles", een schitterend nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.

In "Burnt!" schotelt Madmess me een puik acid rock nummer met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo voor, "Hazy Morning" krijg ik nogmaals een swingende uptempo song met een terugkerend ritme horen en in "Sauerkraut" laat de band me genieten van een lekker in het gehoor klinkend uptempo krautrock nummer met een licht hypnotiserend ritme.

"The Third Coming" van Madmess bevat 7 prima acid rock nummers, waarin elementen van krautrock en stoner terug te vinden zijn en ik raad iedere liefhebber van deze muzieksoorten deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Kal-El - Astral Voyager Vol.1 (Blues Funeral Records, 2025) (Rock / Stoner)

Kal-El uit Stavanger, Noorwegen werd in 2012 opgericht en bestaat na enkele bezettingswisselingen tegenwoordig uit: Bjudas (Bjørn Harald Stornes) - drums, Knutsen - basgitaar, Doffy (Kristoffer Ranaweera) - ritme gitaar, Josh (Joshua Bisama) - sologitaar en Captain (Ståle Rodvelt) - zang.

Op 9 februari 2013 bracht de band hun debuut EP "Dark Moon Voyage" uit en deze werd op 17 december 2013 gevolgd door hun eerste album "Pakal", waarna de volgende uitgaven verschenen:"Ecosphere" (24 augustus 2015, digitaal album), "Hole in the Sky" (26 augustus 2015, digitaal nummer), "Cosmic Void" (1 december 2015, digitale EP), "Astrodoomeda" (24 mei 2017, digitaal album), "Dark Moon Voyage" (her uitgave 3 juli 2018, digitale EP), "Comêta" (8 mei 2020, digitaal nummer), "Witches of Mars" (13 juli 2020, digitaal album), "Paranoid" (4 december 2020, digitaal nummer), "Spiral" (29 januari 2021, digitaal nummer), "Dark Majesty" (18 juni 2021, digitaal nummer), "Mica" (6 augustus 2021, digitaal nummer), "Dark Majesty" (27 augustus 2021, digitaal album), "Moon People" (22 september 2023, digitale single) en op 16 mei 2025 brengt Blues Funeral Records hun album "Astral Voyager Vol.1" uit als LP in een beperkte oplage van 250 stuks op blauw met rood en zwart gespetterd 180 gram vinyl, als LP op 140 gram blauw vinyl, als LP in een beperkte oplage van 150 stuks op half blauw, half rood met gouden glitters 190 gram vinyl, inclusie een patch en een geëmailleerde pin, als digipack CD in een beperkte oplage en als digitale download.  

Het album, dat 6 nummers bevat, start met "Astral Voyager", waarin Kal-El een geweldige stoner rock song met een gemiddeld tempo, een aanstekelijk terugkerend ritme in een ruimtelijke sfeer spelen, die gevolgd wordt door "B.T.D.S.C.", een lekker in het gehoor klinkende hardrock song met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en tempowisselingen.

Dan volgen "Void Cleaner", een rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme en "Cloud Walker", een heerlijke rock song met een vrij traag tempo en een aanstekelijk ritme

In "Dilithium" laat Kal-El me genieten van een verrukkelijke hardrock song met jaren 70 invloeden, wisselende tempo's en een ritme dat tot beweging aanzet en in "Cosmic Sailor" krijg ik een uitstekende swingende rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme te horen, die lichte fuzz elementen bevat.

"Astral Voyager Vol.1" van Kal-El bevat 6 prima stoner / hardrock nummers, die hoofdzakelijk in een gemiddeld tempo gespeeld worden en ik kan iedere liefhebber van deze muzieksoorten deze schijf dan ook zeer aanraden.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Greenleaf - Revolution Rock Deluxe (Blues Funeral Records, 2025) (Heavy Rock / Progressieve Bluesrock)

Greenleaf uit Borlänge, Zweden werd in 1999 opgericht en bestond uit: Daniel Lidén - drums en percussie, Jocke Åslund - Hammond orgel, Bengt Bäcke - basgitaar en keyboards, Peder Bergstrand - zang, sologitaar en basgitaar, Tommi Holappa - sologitaar en basgitaar en Fredrik Nordin - zang.

De band bracht in 2000 hun debuut EP "Greenleaf" uit, die in 2001 gevolgd werd door hun in eigen beheer uitgebrachte album "Revolution Rock" en deze 2 uitgaven zijn op 28 maart 2025 samen onder de naam "Revolution Rock Deluxe" verschenen als 2LP, als CD en als digitale download, via Blues Funeral Records. 

Het album start met de 9 nummers van de LP en hiervan is "Vat 69" de eerste, waarin Greenleaf een schitterende progressieve bluesrock song met een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die gevolgd wordt door "Devil Woman", een geweldige swingende bluesrock song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, die hardrock en jaren 70  invloeden heeft en "Status: Hallucinogenic, Phase II", een fantastisch dreigend progressief en psychedelisch rock nummer met afwisselende tempo's.

Daarna volgen "You Got Me High", een swingende uptempo hardrock song met een terugkerend ritme, "Red Tab", eveneens zo'n heerlijke uptempo rock song, die swingt als een trein en "The Shipbuilder", een uitstekend instrumentaal uptempo nummer met een terugkerend ritme en ruimtelijke elementen.

In "Electric Ryder" zet Greenleaf me opnieuw een instrumentaal uptempo rock nummer met een terugkerend ritme voor, in "Hexagram" krijg ik een puike stevige progressieve bluesrock song met een aanstekelijk ritme te horen en in "Monostereowhatever" laat de band me nogmaals genieten van zo'n prima swingend progressief instrumentaal nummer.

Dan volgen de nummers van de EP, die begint met "Get Your Love Outta Here", een uptempo rock song met een terugkerend ritme en deze wordt gevolgd door "Sold My Lady (Out The Back Of An Oldsmobile)", een uptempo song met een terugkerend ritme en acid en heavy rock invloeden en "Kvinna Du Ger Mig Ingen Kärlek", een swingende rock song met een gemiddeld tempo en progressieve bluesrock elementen.

Verder hoor ik "Smell The Green", een lekker in het gehoor klinkende progressieve bluesrock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, "Land Of Lincoln", een rock song met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en heftige zang, die iets over de helft van het nummer meer snelheid krijgt en gaat swingen en "Status: Hallucinogenic", een geweldig instrumentaal nummer met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en lichte psychedelische elementen.

"Revolution Rock Deluxe van Greenleaf bevat 15 uitstekende progressieve bluesrock en heavy rock nummers, waar ik erg van genoten heb en ik raad liefhebbers van deze genres deze schijf, met wat mij betreft "Status: Hallucinogenic, Phase II" als uitschieter, dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Gliitch - A Fire Inside (Araki Records, Pogo Records, After-Before, Quixote RPM, 2025) (Rock)

Gliitch uit Frankrijk werd in 2023 opgericht en bestaat uit: Laurent Langlade - drums, Eva Madini - basgitaar en zang en Emmanuel Castel - sologitaar en zang.

De band bracht op 1 maart 2024 hun single "Dark Dancer" / "Rock On" als digitale downlad via Pogo Records uit en deze wordt op 23 mei 2025 gevolgd door hun debuut EP "A Fire Inside", die via Araki Records, Pogo Records, After-Before, Quixote RPM verschijnt.

De EP, die 8 nummers bevat, start met "Shizo", waarin Gliitch een geweldige swingende mix van new wave, rock en grunge met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme speelt, die gevolgd wordt door "Tantrum", een heerlijke rock song met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme.

Dan volgen de single "Rock On", een fantastische swingende heftige rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en "Everything You Touch", een puike song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.

In de single "Dark Dancer" laat Gliitch me genieten van een uitstekende heftige rock song met een terugkerend ritme (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in "John Doe" krijg ik een swingende mix van new wave en rock met een gemiddeld tempo te horen.

Daarna volgen "Say Goodbye", een prima rock song met een gemiddeld tempo, een aanstekelijk dansbaar lichtb hypnotiserend terugkerend ritme en jaren 90 invloeden en "Matt. C (Last Walk In The Marsh)", een verrukkelijke langzame song met een geproken tekst en een dreigend terugkerend ritme.

"A Fire Inside" van Gliitch bevat 8 prima rock nummers waar ik van begin tot einde erg van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit genre deze schijf, met wat mij betreft "Matt. C (Last Walk In The Marsh)" als uitschieter, dan ook van harte aan.

Review: Fuzziliers - Most Fun (Eigen Beheer, 2025) (Rock)

Jazz muzikant Slava Lobanov - zang, gitaar, trombone frame drum, bongo's, baglama en krakeb uit St-Petersburg, Rusland is na de Russische invasie in Oekraine om politieke redenen uit zijn land vertrokken en is tegenwoordig woonachtig in Istanbul, Turkije.

Fuzziliers bracht hun debuut digitale nummer "Try" uit op 25 juni 2021 en deze werd gevolgd door: "Can't See Me" (digitaal nummer, 20 oktober 2023), "Tea Song" (digitaal nummer, 10 november 2023), "Lullaby" (digitaal nummer, 20 maart 2024 via Addicted Label), "Would You Believe" (digitale EP, 29 november 2023), "This Is Love""  (digitaal nummer, 29 mei 2024 via Addicted Label) en "Sail The Seven Seas" (digitaal album, 12 juni 2024 via Addicted Label) en op 28 mei 2025 verschijnt hun album "Most Fun" in eigen beheer als digitale download en hierop bestaat de band behalve uit Slava uit: Georgy Kopylov - vleugel, Yamaha DX7-button 17, Volca keyboards en zang, Misha Pashkov - basgitaar en Simon Shiriaev - drums, percussie en harmonie zang.

Het album, dat 9 nummers bevat, begint met "CTRL" waarin Fuzziliers een uitstekende swingende dansbare mix van dance, new wave, pop en terugkerende ritmes, die gevolgd wordt door het titel nummer "Most Fun", een fantastische swingende uptempo punkrock song met acid rock elementen en een aanstekelijk terugkerend ritme.

Daarna volgen "Liar And Thief", een uptempo rock song met een vrolijk dansbaar ritme, "Porcelain", een schitterende uptempo rock song met een aanstekelijk dansbaar ritme en subtiele tempowisselingen en "Future Society", een lekker in het gehoor klinkende pop song met jaren 60 invloeden, een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme.

In "In The Morning" zet Fuzziliers me een geweldige licht psychedelische pop song voor met een gemiddeld tempo en een vrolijk aanstekelijk terugkerend ritme, dat tot dansen aanzet en in "Fake Dancer" laat de band me genieten van een heerlijke swingende pop song met melodische invloeden, een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme.

Verder volgen "Amplification", een verrukkelijke uptempo rock song met een aanstekelijk terugkerend ritme, die beweging oproept en "Amsterdam", een puike song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, waarbij stil zitten geen optie is.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

"Most Fun" van Fuzziliers is een fantastische rock plaat met lekker klinkende uptempo nummers, waar ik van begin tot einde enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook van harte aan.

Review: Tusmørke - En Pakt Med Naturen (Karisma Records, 2025) (Progressieve Folk)

Tusmørke uit Skien, Telemark, Noorwegen werd in 1994 opgericht onder de naam Les Fleurs Du Mal, waarna in 2009 de bandnaam veranderde en tegenwoordig bestaat Tusmørke uit: HlewagastiR (Martin Nordrum Kneppen) - drums, The Phenomenon Marxo Solinas (Lars Fredrik Frøislie) - keyboards, Krizla (Kristoffer Momrak) - dwarsfluit en zang en Benediktator (Benedikt Momrak) - basgitaar en zang.

De band bracht hun debuut album "Underjordisk Tusmørke" in 2012 uit via Termo Records, waarna de volgende albums verschenen: "Riset Bak Speilet" (Svart Records 2014), "Ført Bak Lyset" (Svart Records 2016), "Bydyra" (Karisma Records 2017), "Hinsides" (Svart Records 2017), "Osloborgerlig Tusmørke - Vardøger Og Utburder Vol. 1" (Karisma Records 2018), "Fjernsyn I Farver" (Karisma Records 2018), "Leker For Barn, Ritualer For Voksne" (Karisma Records 2019), "Nordisk Krim" (Karisma Records 2020), plus het split album Tusmørke vs Spectral Haze - "Elektriske Skrekkøgler Og Forhistoriske Framtidsfabler" (Duplicate Records 2015) en ook bracht de band enkele singles, een EP en een cassette in een beperkte genummerde oplage uit.

Op 7 oktober 2022 verscheen het album, dat met kinderen is gemaakt, "Internett" via Karisma Records als LP (19 nummers) in een beperkte oplage van 500 stuks op wit vinyl, inclusief een 12 pagina's boekje, als CD en als digitaal album, waarbij het vermelden waard is, dat de CD 2 extra nummers bevat en deze werd op 18 augustus 2023 gevolgd door "Hestehoven", dat 7 nummers bevat en via Karisma Records verscheen als LP in een beperkte oplage inclusief een 4 pagina's tellend boekje en hiervan verschenen de digitale singles "Cycle Of The Gylfaginning", "Den Behornede Guden" en "Jeg Klumser Deg", op 30 augustus 2024 verscheen het album "Dawn Of Oberon" als LP, als CD en als digitale download en op 9 mei 2025 brengt Karisma Records het semi-akoestiscge live album "En Pakt Med Naturen" uit als LP in een beperkte oplage, als CD (met 1 extra nummer) en als digitale download.

Het album, dat 8 nummers bevat, start met "Høstjevndøgn", waarin Tusmørke een psychedelisch stuk muziek met een niet al te hoog tempo, een aanstekelijk ritme en lichte Oosterse en progressieve folk invloeden en dit wordt gevolgd door "Salomonsens Hage", een schitterende progressieve folk song met een gemiddeld tempo en een vrolijk dansbaar ritme.

Dan volgen het extra nummer van de CD "Singers And Swallows", een prachtige song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, die iets na de helft van het nummer meer snelheid krijgt en Griekse elementen bevat en "Kjentmannen", een geweldig folk nummer met een vrij rustig tempo en een droevige ondertoon, die iets voor de helft meer snelheid krijgt en over gaat in een lekker in het gehoor klinkende folk song met een aanstekelijk vrolijk dansbaar ritme, waarbij het moeilijk is stil te blijven zitten.

In "Heksejakt" zet Tusmørke me een prima song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme voor en in "Age Of Iron Man" krijg ik een uitstekende uptempo song met een aanstekelijk dansbaar ritme te horen.

Daarna volgen "Cycle Of The Gylfaginning", een heerlijke swingende song met een dansbaar terugkerend ritme (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en "Den Behornede Guden", een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk vrolijk dansbaar ritme. 

"En Pakt Med Naturen" van Tusmørke staat vol puike progressieve folk songs, die beweging oproepen en ik heb hier dan ook erg van genoten en liefhebbers van dit genre raad deze schijf dus van harte aan.

Review: Scott Hepple And The Sun Band - English Mustard (Popclaw / Rise Above Records, 2025) (Rock)

Scott Hepple And The Sun Band ontstond in 2023 nadat Scott - zang, ritme gitaar, mellotron en keyboards in 2021 diverse songs met vrienden had opgenomen en hij in 2023 gevraagd werd om een optreden te doen.

Hij vormde een band rond zich, die verder bestaat uit: Thomas Keith - sologitaar, Sophie Keith - basgitaar en achtergrondzang en Luc Hindmarsh - drums en percussie. 

Hun debuut album "Ashes To Wildflowers", die in eigen beheer werd uitgebracht verscheen in 2023, waarna het mini album "Lama" in 2024 verscheen.

De band trok de aandacht van Lee Dorian van Rise Above Records, die hen een contract aanbood, waarna de single "Smoke And Frown" via dit label in augustus 2024 verscheen en deze werd op 2 mei 2025 gevolgd door het album "English Mustard", dat via Popclaw (Rise Above Records) werd uitgebracht als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op doorzichtig vinyl en als LP in een beperkte oplage van 200 stuks op zwart vinyl en 16 nummers bevat.

Het album start met "Stadt/Klavier", waarin Scott Hepple And The Sun Band een instrumentaal psychedelisch stukje muziek, dat over gaat in "Smoke And Frown", een heerlijke uptempo rock song met een aanstekelijk ritme ten gehore brengt, die tempowisselingen  bevat en gevolgd wordt door "Velvet Divorce", een uitstekende song met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en tempowisselingen en "Lead On Sonny Brown", een swingende uptempo rock song met een aanstekelijk dansbaar ritme.

Daarna volgen "Dreaming", een mooie vrij rustige song, die halverwege heftiger wordt en meer snelheid krijgt, de titel song "English Mustard", een prima nummer met een niet al te hoog tempo en een aanstekelijk ritme en "Fake A Smile", een lekker in het gehoor klinkende rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.

In "Ohrwurm" laat Scott Hepple And The Sun Band me genieten van een schitterende uptempo rock song met een aanstekelijk terugkerend ritme, dat tot beweging aanzet, in "Gone" zet de band me een geweldige swingende uptempo rock song voor, waarbij stil zitten geen optie is en in "Blue Door Jimmy" krijg ik een prachtige rustige song te horen.

Dan volgen "A Brief Advertisement", een kort stukje met gesproken tekst, "Jekyll And Hyde", een fantastische uptempo powerrock song met subtiele tempowisselingen en een aanstekelijk ritme en "The Gooseberry", een langzame pop song.

Verder hoor ik "Sun Lion", een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, "Sweet Sugar Sigh", een stevige rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "Better Run", een mooie langzame song, die iets voor de helft van het nummer tijdelijk meer snelheid krijgt, om korte tijd later over te gaan in een gemiddeld tempo en dan terug langzaam te worden.

"English Mustard" van Scott Hepple And The Sun Band staat vol heerlijke rock nummers waar ik van begin tot einde erg van genoten heb en ik raad elke liefhebber van rock deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Robert Forster - Strawberries (Tapete Records, 2025) (Pop)

Singer/songwriter Robert Forster uit Australië bracht op 18 september 2015 zijn debuut album "Songs To Play" voor Tapete Records als LP en als digitale download uit en deze werd gevolgd door: "Inferno" (LP, CD en digitale download, 1 maart 2019), "The Evangelist" (digitale download, 28 juni 2019), "The Candle And The Flame" (LP, CD en digitale download, 3 februari 2023) en op 23 mei 2025 verschijnt zijn album "Strawberries" waarop 8 nummer staan, als LP, als CD en als digitale download via Tapete Records en hierop wordt hij op zang bijgestaan door zijn vrouw Karin Bäumler.

Het album start met "Tell It Back To Me", waarin Robert Forster een heerlijke pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend dansbaar ritme en jaren 60 elementen ten gehore brengt, die gevolgd wordt door "Good To Cry", een uitstekende uptempo song met een vrolijk aanstekelijk ritme, dat tot dansen aanzet.

Dan volgen "Breakfast On The Train", een prachtige langzame song met een terugkerend ritme en het titel nummer "Strawberries", een lekker in het gehoor klinkende song met een gemiddeld tempo, jaren 60 elementen en een vrolijk terugkerend ritme.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

In "All Of The Time" schotelt Robert Forster me een puike rock song voor, die een terugkerend dansbaar ritme en een gemiddeld tempo heeft en in "Such A Shame" krijg ik een mooie langzame song te horen.

Daarna volgen "Foolish I Know", een rustige song met een terugkerend ritme en "Diamonds", een langzame pop song, die subtiele tempowisselingen en progressieve jazz elementen bevat.

"Strawberries" van Robert Forster bevat 8 prima pop songs waar ik erg van genoten heb en ik raad elke liefhebber van de betere pop deze schijf dan ook van harte aan.

Review: Paralyzed - Rumble & Roar (Ripple Music, 2025) (Bluesrock)

Paralyzed uit Bamberg, Duitsland werd in 2019 opgericht en bestaat uit: Florian Thiele - drums, Philipp Engelbrecht - basgitaar, Caterina Böhner - orgel en ritme gitaar en Michael Binder - zang en sologitaar.

De band bracht hun debuut EP "Hidden Sun" op 12 oktober 2019 als CD en als digitale download uit en deze werd gevolgd door: "This Woman (Pariah Music Studios Version)" (digitaal nummer, 25 april 2020), "Paralyzed" (LP, CD en digitale download, 20 januari 2021), "Heavy Road" (LP, CD en digitale download, 15 juli 2022) en op 9 mei 2025 brengt Ripple Music hun album "Rumble&Roar" uit als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op rood vinyl, als CD in een beperkte oplage van 300 stuks en als diigitale download en dit bevat 9 nummers

Het album begint met "Machine With A Soul" waarin Paralyzed een geweldig stuk progressieve bluesrock met een niet al te hoog tempo en een aanstekelijk ritme ten gehore brengt, dat na enkele minuten meer snelheid en zang bijgevoegd krijgt, tempowisselingen bevat en gaat swingen en dit wordt gevolgd door "Railroad?", een swingende uptempo rock song, waarin de band invloeden van hardrock en bluesrock met elkaar verbindt en "Rosies Town", een fantastische song met een gemiddeld tempo en lichte psychedelische invloeden van de muziek van The Doors.

Daarna volgen "Heavy Blues", een swingende progressieve bluesrock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat iets over de helft van het nummer van ritme en tempo verandert en meer snelheid krijgt en uitmondt in een rock & roll song en "The Myth Of Love", een verrukkelijk stukje melodische gitaar muziek, dat in een langzaam tempo gespeeld wordt.

In "White Paper" zet Paralyzed me een swingende uptempo rock song met een aanstekelijk dansbaar ritme, die na enkele minuten in een langzaam tempo over gaat en lichte progressieve bluesrock elementen herbergt, om na korte tijd weer terug in het begin tempo te komen en in "Leave You" krijg ik een schitterende progressieve bluesrock song met een gemiddeld tempo, acid rock elementen en een terugkerend ritme te horen.

Dan volgen "The Witch", waarin de band me laat genieten van een langzame song met een hypnotiserend terugkerend ritme en "Truth & Lies", een lekker in het gehoor klinkende rock song met een terugkerend ritme, tempowisselingen en progressieve elementen.

"Rumble & Roar" van Paralyzed staat vol heerlijke progressieve bluesrock gerelateerde nummer, waar ik ontzettend van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf, met wat mij betreft "The Witch" en "Rosies Town" als uitschieters, dan ook sterk aan.(luister naar enkele nummers van ndit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Black Honey Cult - Black Honey Cult (Heavy Psych Sounds, 2025) (Garagerock / Krautrock)

Black Honey Cult uit Los Angeles, Amerika bestaat uit: Johnny DeVilla - sologitaar en noise, Jake Cavaliere - zang en keyboards, Spencer Robinson - basgitaar en zang, Travis Petersen - ritme gitaar, zang en noise en Garey Snider - drums.

Op 2 mei 2025 verscheen hun debuut album "Black Honey Cult" als test persing LP in een beperkte oplage van 20 stuks, als LP in een beperkte oplage van 150 stuks op zwart/wit/rood vinyl, als LP in een beperkte oplage van 350 stuks op goud vinyl, als LP op zwart vinyl, als digipack CD en als digitale download via Heavy Psych Sounds en hierop staan 8 nummers en worden ze bijgestaan door John Tyree - drums en Paul Roessler - synthesizer en zang.

Het album start met "Operation", waarin Black Honey Cult een geweldige krautrock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme ten gehore brengt, die gevolgd wordt door "Golden Dragon", een schitterende uptempo garagerock song met een aanstekelijk terugkerend ritme, die swingt als een trein en "Dead In Me", een fantastische garagerock song met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme.

Daarna volgen "Black Eyed Soul", een uptempo song met een terugkerend ritme, waarbij stil zitten niet aan de orde is, "Side Steppin' City Streets", een heerlijke uptempo rock song met een aanstekelijk ritme en een hoog meezing gehalte en "LSD And Me", een verrukkelijke song met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend ritme dat beweging oproept.

In "Take Me Down" zet Black Honey Cult me een lekker in het gehoor klinkende rock song met een terugkerend ritme voor, die swingt en in "Roller Coaster" laat de band me genieten van een puike uptempo song met acid rock elementen en een terugkerend ritme, die jaren 70 invloeden bevat.

"Black Honey Cult" van Black Honey Cult is een uitstekend debuut album dat prima garagerock nummers bevat, waar ik ontzettend van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre en de betere rock deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Lars Fredrik Frøislie - Gamle Mester (Karisma Records, 2025) (Progressieve Folk)

Lars Fredrik Frøislie uit Oslo, Noorwegen, die het meest bekend is als lid van de band Wobbler, bracht op 2 juni 2023 zijn debuut solo album "Fire Fortellinger" uit via Karisma Records, die 29 maart 2023 vooraf gegaan werd door de single "Et Sted Under Himmelhvelvet".

Het album, dat 4 nummers bevat, verscheen als LP in een  beperkte oplage, als CD en als digitale download en op 9 mei 2025 brengt dit label zijn album "Gamle Mester" uit als LP, als CD en als digitale download en dit bevat 6 nummers, waarbij hij wordt bijgestaan door: Nikolai Hængsle - Rickenbacker 4003, Fender jazz basgitaar, Fender Precision en Fender Telecaster basgitaar, terwijl hij zelf de volgende instrumenten speelt:zang, drums, plus analoge keyboards, zoals: Hammond C3, Mellotron M400, Minimoog Model D, Chamberlin M-1, Yamaha CP70B, William de Blaise spinet, Hohner Clavinet D6, Rhodes MkII en een Arp Pro Soloist.

Het album start met "Demring" ("Dawn"), waarin Lars Fredrik Frøislie een fantastisch uptempo stuk instrumentele progressieve folkrock met een aanstekelijk terugkerend ritme, jaren 70 invloeden en subtiele tempowisselingen ten gehore brengt, dat iets over de helft van het nummer in een langzaam tempo over gaat en gevolgd wordt door "Jakten På Det Kalydonske Villsvin" ("The Hunt for the Calydonian Boar"), een puike folkrock song met een gemiddeld tempo, dat tempowisselingen en een aanstekelijk ritme heeft.

Daarna volgen het titel nummer "Gamle Mester" ("Old Master"), een schitterend melodisch nummer met een gemiddeld tempo, jaren 70 invloeden en een aanstekelijk ritme (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en "Medusas Flåte" ("The Raft Of The Medusa"), een heerlijke vrolijk klinkende progressieve song met tempowisselingen, een aanstekelijk dansbaar ritme en een gemiddeld tempo.

In "De Tre Gratier" ("The Three Graces") schotelt Lars Fredrik Frøislie me een geweldige progressieve folk song met een gemiddeld tempo voor, die tempowisselingen bevat en enkele minuten over de helft een aanstekelijk dansbaar ritme krijgt en in "Skumring" ("Dusk") krijg ik een verrukkelijk instrumentaal nummer met een gemiddeld tempo te horen, dat melodische en lichte bombastische invloeden heeft.

"Gamle Mester" van Lars Fredrik Frøislie bevat 6 uitstekende progressieve folk nummers met melodische invloeden, waar ik vanaf de begin tonen enorm van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit genre en jaren 70 gerelateerde muziek deze schijf dan ook van harte aan.