Geholpen door journalist en producer Uwe Nettelbeck zetten ze vlak bij Wümme een studio op en begonnen daar opnames te maken voor hun debuut LP "Faust", die in 1971 op doorzichtig vinyl in een doorzichtige hoes verscheen, waardoor de band een trouwe aanhang kreeg en Faust één van de belangrijkste krautrock bands van de jaren 70 werd.
Vervolgens verschenen "So Far" (1972), "The Faust Tapes" (1973), "Outside the Dream Syndicate" (1973) (samenwerking met Tony Conrad), "Faust IV" (1974) en "Faust 5" (1975) (een promocassette van Virgin Records) voor de band uit elkaar ging in 1975.
Tussen 1970 en 1973 speelde Faust mee op de eerste 2 albums van de band Slapp Happy ("Sort Of" en "Acnalbasac Noom"), waarin Perter Blegvad speelde, die met Faust in Wümme had gespeeld en met hen door Engeland had getoerd, terwijl beide LP's geproduceerd werden door Uwe Nettelbeck.
Daarna werden de albums "71 Minutes of Faust" (1979), de compilatie met niet eerder verschenen werk "Munich and Elsewhere" (1987) en "The Last LP" (1988) (ook bekend als The Faust Party No.3 met muziek uit de periode 1971-1972) uitgebracht.
Begin jaren 90 werd Faust nieuw leven ingeblazen door Irmler, Diermaier en Peron en toerde voor het eerst door Amerika, waarna in 1995 hun nieuwe album "Rien" werd uitgebracht, gevolgd door: "You Know FaUSt" (1996), "Faust Wakes Nosferatu" (1998) (de CD en vinyleditie bevatten totaal andere muziek!), "Ravvivando" (1999), "Patchwork" (2002), "Derbe Respect, Adler" (2004) (samenwerking met Dälek), "Outside the Dream Syndicate - Alive" (2005) (samenwerking met Tony Conrad), "Collectif Met(z)" (2005) (3CD box + video CD), "Nobody Knows if it Ever Happened" (2007) (DVD), "... In Autumn" (2007) (3CD box + 1 DVD), "Trial and Error" (2007) (DVD), "Disconnected" (2007) (studioalbum met Nurse with Wound) en "C'est Com...Com...Compliqué" (2009).
Verder verschenen diverse live albums en compilaties, waaronder: "Faust Concerts, Volume 1: Live in Hamburg, 1990" (1994), "Faust Concerts, Volume 2: Live in London, 1992" (1994), "BBC Sessions/Kisses for Pythagoras" (Limited Edition LP, 1996), "Untitled" (1996) (compilatie met live en studiowerk), "Edinburgh 1997" (live, 1997), "Faust/Faust So Far" (2000), "The Wumme Years: 1970-1973" (2000), "Land of Ukko & Rauni" (live, 2000), "Freispiel" (2002) (remixen van
Ravviviando), "BBC Sessions +" (2001), "Patchwork 1971-2002" (2004), "Impressions" (DVD, 2006) en "Od Serca Do Duszy" (2CD, 2007) plus de split single "Überschall 1996" (1996) met Stereolab en Foetus.
Op hun "Just Us" uit 2014, waarop 12 nummers staan, dat uitgebracht is door Bureau B, bestaat Faust alleen nog maar uit Diermaier en Peron, maar op "Fresh Air" (Alive! In The USA), dat op diverse plaatsen gedurende hun 28 daagse tournee in maart en april 2016 door Amerika live is opgenomen, bestaat de band uit: Peron, Diermaier en Maxime Manasc'h, die bijgestaan worden door: Ysanne Spevack (2 nummers), Barbara Manning (3 nummers), Beata Budkiewicz (1 nummer), Ulrike Stoeve (1 nummer), Robert Pepper (2 nummers), Ulrich Krieger (3 nummers), Michael Yr. Jeannouxa Day (3 nummers), Braden Diotte (3nummers) en Juergen Engler (1 nummer).
Vervolgens verschenen: "The Faust Tapes" (her persing, 8 oktober 2021), "Punkt!" (13 mei 2022), "Momentaufnahme I" en "Momentaufnahme II" (10 maart 2023), "Momentaufnahme III" en "Momentaufnahme IV" (5 aprril 2024) en op 13 september 2024 bracht de band "Blickwinkel (Curated By Zappi Diermaier)" via Bureau B uit.
Op 5 december 2025 verschenen de heruitgaven van "Faust IV" en "So Far" via Bureau B Records als CD en in een beperkte oplage als LP.
"So Far", dat 9 nummers bevat, start met "It's A Rainy Day, Sunshine Girl", waarin Faust een fantastische krautrock song met dansbaar hypnotiserend terugkerend ritme en huidige house elementen ten gehore brengt en deze wordt gevolgd door "On The Way To Abamäe", een verrukkelijk instrumentaal gitaar nummer met minimale begeleiding en een niet al te hoog tempo en "No Harm", een prachtig klassiek aandoend nummer, dat na 3 minuten meer snelheid krijgt en over gaat in een swingend stuk rock muziek om voor de laatste seconden in een langzaam tempo gespeeld te worden.
Daarna volgen het titelnummer "So Far", een schitterend swingend instrumentaal nummer met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) , "Mamie Is Blue", een heerlijke rock song met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en experimentele elementen en "I've Got My Car And My TV", een mooi nummer met een gemiddeld tempo en een vrolijk ritme, dat na enkele minuten jazz en psychedelische elementen krijgt bijgevoegd en swingt.
In "Picnic On A Frozen River" hoor ik Faust een kort nummer met jazz elementen van iets meer dan een halve minuut spelen, in "Me Lack Space ...." zet de band me een geproken experimenteel stukje van 40 seconden voor en in ".... In The Spirit" krijg ik een lekker in het gehoor klinkende swingende oude jazz song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme voorgeschoteld.
"So Far" van Faust is een uitstekende plaat met geweldige rock muziek, die invloeden van krautrock, jazz, psychedelische en experimentele muziek bevat en ik kan iedere liefhebber van één of meerdere van deze muziekstijlen dit album dan ook van harte aanbevelen.
%20Stranded.jpg)
