Gernz uit Mount Garbier, Australië werd in 2024 opgericht en bestaat uit: Bradley Frost - drums, Kyle Gleed - basgitaar en Liam Brown - zang en sologitaar.
De band bracht hun debuut digitale nummer "It's Been A While..." op 13 december 2024 uit en deze werd gevolgd door het digitale nummer "Apprentice Tradie", dat 21 februari 2025 verscheen en op 9 januari 2026 brengt de band hun derde nummer "Like A Dobberman" als digitale download uit.
In "Like A Dobberman" zet Gernz me een uitstekende swingende uptempo punk song met een aanstekelijk ritme en jaren 90 elementen voor, die me als muziek in de oren klinkt en ik raad liefhebbers van dit genre dan ook aan eens naar de muziek van deze band te gaan luisteren om misschien wel tot dezelfde conclusie te komen als ik.
Quick Romance uit Bath, Engeland bestaat uit: Matilda Scotland - zang, Oliver Bull-Lifely - drums, Gabe Bonner - basgitaar en Hayden James - sologitaar
De band bracht op 25 december 2025 hun digitle single "Brian Jones’s Hair" / "Zero Tic" uit en deze wordt op 9 januari 2026 als 7" single op zwart vinyl in 3 verschillende hoezen via Damaged Goods Records uitgebracht.
In "Brian Jones’s Hair" schotelt Quick Romance me een geweldige uptempo punkrock song in de stijl van eind jaren 70 bands voor, die swingt als een trein en halverwege tijdelijk over gaat in een stukje jaren 60 muziek (luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie) en in "Zero Tic" laat de band me nogmaals genieten van een heerlijke uptempo punkrock song met een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme en ik raad elke liefhebber van punk deze puike single dan ook van harte aan.
Flor De Loto uit Lima, Peru bestaat na diverse bezettingswisselingen tegenwoordig uit: Alejandro Jarrín - basgitaar, Alonso Herrera - zang en sologitaar, Fredy Ortiz - zang, Gustavo Valverde - keyboards en Sergio "Checho" Cuadros - quena.
De band bracht op 1 januari 2005 hun debuut album "Flor de Loto" uit als CD en als digitale download, waarna de volgende uitgaven verschenen: "Madre Tierra" (30 mei 2007, digitaal album), "Mundos Bizarros" (6 september 2009, digitaal album), "Imperio De Cristal" (1 november 2011, CD en digitaal album), "Volver A Nacer" (12 december 2012, digitaal album), "Nuevo Mesías" (9 mei 2014, CD en digitaal album), "Medusa Live At Buenos Aires" (15 september 2015, CD+DVD en digitaal album), "Árbol De La Vida" (15 augustus 2016, CD en digitaal album), "Tempestad" (29 april 2018, digitaal album), "Eclipse" (17 november 2018, CD en digitaal album), "The Lost Tapes, Live In Brasil 2006" (8 juli 2019, CD en digitaal album), "Antes De Despertar" (1 augustus 2019, digitaal nummer), "Live at RoSFest" (10 januari 2020, Blu-Ray+CD, CD+DVD, digitaal album), "Rumbo A La Eternidad (Live In Lima '14)" (30 juni 2020, digitaal album), "Alma Kikin Qawakuptin (ft. Fredy Ortiz)" (25 oktober 2010, digitaal nummer), "Lines Of Nasca" (4 augustus 2023, CD en digitaal album), "Robot. Feat. Arthur Brown" (18 augustus 2024, digitaal nummer) en "Cosmos" dat op 23 januari 2025 als LP, als CD en als digitaal album verscheen via Bad Dog Promotions en 8 nummers bevat.
Het album start met "Éxodo/(R)evolució" waarin Flor De Loto een mooi stukje traditionele Peruaanse muziek op de quena speelt, dat een niet al te hoog tempo bevat en over gaat in een hoger tempo met melodische elementen en een aanstekelijk swingend ritme, waarna het titel nummer "Cosmos" volgt waarin Mike DiMeo (Riot) de zang en het gitaarspel mede voor zijn rekening neemt en de band een geweldige swingende uptempo song met traditionele elementen en een aanstekelijk ritme ten gehore brengt.
Daarna volgen "Ahorita Voy", een schitterend swingend progressief uptempo rock nummer met een aanstekelijk dansbaar ritme en "Nuevo Amanecer", een heerlijke song met traditionele elementen, een gemiddeld tempo en een ritme dat tot dansen aanzet.
In "Sobreviviré" waarin zangeres Ingrid Castro meespeelt, schotelt Flor De Loto me een fantastische swingende mix van melodische rock en folk voor, waarbij sil zitten geem optie is en in "Ecos Del Pasado" krijg ik een uitstekend instrumentaal nummer te horen dat een aanstekelik dansbaar ritme heeft.
Verder volgen "El Reino Del Dolor", een uptempo song die met hoge snelheid gespeeld wordt en swingt als een trein en "Crossfire" met zang van Ray Alder (Fates Warning) een puike melodische rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.
"Cosmos" van Flor De Loto staat vol lekker in het gehoor klinkende melodische nummers waar ik erg van genoten heb en ik raad liefhebbers van dit genre deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Amarok uit Polen is het soloproject van multi-instrumentalist Michał Wojtas - zang, keyboards, synthesizer, harmonium, Hammond orgel, vleugel, elektrische piano, djembe, percussie, voorjaars drum, solo- en basgitaar, akoestische gitaar, slide gitaar, klassieke gitaar, theremin, cello, dwarsfluit en sampels.
OP 12 december 2001 verscheen zijn debuut album "Amarok" als digitale download, waarna de volgende solo uitgaven verschenen: "Neo Way" (12 december 2002, digitaal album), "Metanoia" (12 december 2004, digitaal album), "Hunt" (23 juni 2017, digitaal album), "The Storm" (24 mei 2019, CD en digitaal album).
Vanaf "Hero" (15 oktober 2021, LP, CD en digitaal album) spelen de volgende muzikanten mee op zijn albums: Marta Wojtas - stem, achtergrondzang, gong, djembe, percussie en frame drum , Konrad Zieliński - drums en Kornel Popławski - basgitaar, viool, achtergrondzang en synthesizer en met hen maakte hij ook "Hope" (5 april 2024, 2LP, CD en digitaal album) en tevens verscheen het album "Hunt - Live in Poznan 2018" als LP, CD en digitaal en hierop kreeg Michal live medewerking van Konrad Pajek - sologitaar, Maciej Caputa - keyboards, Paweł Kowalsk - drums en Colin Bass - keyboards.
Het album, dat 10 nummers bevat, start met "Hope Is" waarin Amarok een heerlijke progressieve rock song met een terugkerend ritme ten gehore brengt, die dance en krautrock elementen plus tempowisselingen bevat en dit nummer wordt gevolgd door "Stay Human", een mooie vrij langzame song met een aanstekelijk ritme, die na korte tijd iets meer snelheid krijgt en "Insomnia", een schitterende melodische progressieve rock song met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme.
Daarna volgen "Trail", een lekker in het gehoor klinkende melodische song met een gemiddeld tempo, een terugkerend dansbaar ritme en disco elementen, "Welcome", een uitstekende song met een gemiddeld tempo, new wave invloeden en een aanstekelijk ritme en "Queen", een schitterende song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat tot meedeinen aanzet.
In "Perfect Run" zet Amarok me een fantastisch swingend uptempo instrumentaal nummer voor, in "Don't Surrender" krijg ik een prima pop song met een gemiddeld tempo te horen, in "Simple Pleasures" schotelt hij me een verrukkelijke langzame song met een terugkerend ritme voor en in "Dolina" laat hij me genieten van een prachtige langzame song, die met minimale begeleiding van het harmonium gespeeld wordt.
"Hope" van Amarok is een puike plaat met heerlijke progressieve pop songs, waar ik erg van genoten heb en ik raad elke liefhebber van de betere pop en rock dan ook aan eens naar deze schijf te gaan luisteren, om misschien wel tot dezelfde conclusie te komen als ik.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Rocking Horse Music Club (RHMC) uit New Hampshire, Amerika is een collectief van singer-songwriters, die geleidt wordt door producer en multi-instrumentalist Brian Coombes en opereert vanuit een professionele opname studio, genaamd Rocking Horse Studio.
De band bracht hun debuut album "Every Change Of Seasons" in 2018 als CD en als digitale download in eigen beheer uit, gevolgd door "Which Way The Wind Blows" (CD en digitale download in eigen beheer, 11 oktober 2019), "Circus Of Wire Dolls" (2LP, 2CD via Plane Groovy, 2022) en op 9 mei 2025 verscheen "The Last Pink Glow" als CD album en als digitale download in eigen beheer en bevat 11 nummers.
Hierop bestaat de band uit: Eric Wagley - drums, Brian Coombes - keyboards en zang, Brenden Harisiades - basgitaar, Myron Kibbee - ritme gitaar, Mike McAdam - gitaar, Andrew Rotunno - sologitaar en zang en Justin Cohn - zang en sologitaar en verder spelen de volgende gastmuzikanten mee: Tony Banks (Genesis) - keyboards en piano, Kate St. John (Dream Academy) - oboe, accordeon, saxofoon en piano en Dusty Gray (Dusty Grey Band) - zang en gitaar.
Het album begint met "Haunted" waarin Rocking Horse Music Club een schitterende licht dreigende progressieve melodische rock song met en gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme ten gehore brengt, die tegen het einde heftiger wordt, waarna "It’s The Small Things" volgt, een uitstekende melodische song met een gemiddeld tempo en een dansbaar terugkerend ritme.
Daarna volgen "The Haunted Life" (met Tony Banks), een prachtige melodische song met een niet al te hoog tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), "If We’re Silent & We Listen", een mooie melodische song met een gemiddeld tempo, progressieve elementen en een aanstekelijk dansbaar ritme en "The Ballad Of Joe Martin", een fantastische mix van country rock en melodische muziek met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme.
In "Changing Channels" zet Rocking Horse Music Club me een lekker in het gehoor klinkende melodische song met een gemiddeld tempo en een vrolijk terugkerend ritme voor, die tot dansen aanzet, in "The Ballad Of Wesley Martin" krijg ik een verrukkelijke song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme te horen en in "Splitting Atoms" laat de band me een genieten van een geweldige melodische song met een dansbaar terugkerend ritme en een gemiddeld tempo.
Verder volgen "Restless Wanderers", een instrumentaal melodisch rock nummer met tempowisselingen en een vrolijk aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme, "Big City Small Town Blues", een fantastische uptempo bluesrock song met een terugkerend ritme, die swingt als een trein en het titel nummer "The Last Pink Glow", een puike melodische song met afwisselende tempo's, progressieve elementen en een aanstekelijk ritme.
"The Last Pink Glow" van Rocking Horse Music Club staat vol uitstekende melodische rock songs waar ik enorm van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aan.
OKESTR uit Horst, Nederland werd in 2019 opgericht en bestaat uit: Peter Muijsenberg - zang en drums, Christian Keijsers - basgitaar, Erik Muijsenberg - keyboards en Ruud van den Munckhof - keyboards en gast zangeres Loes Bos, die ook de achtergrondzang voor haar rekening neemt.
Hun debuut album "I" is 6 september 2024 uitgebracht via Sound Effect Records uit Athene, Griekenland als CD, als LP in een beperkte oplage op 180 gram zwart vinyl, inclusief de grafische novel “Time At The Speed Of Light”, als cassette in een beperkte oplage (alleen via Bandcamp) en als digitale download, waarna het 32 minuten durende digitale nummer "End of the Working Day (Incidental Music for GKW-I)" op 7 september 2025 werd uitgebracht en deze is op 21 december 2025 gevolgd door het mini album "Snowbound", dat in eigen beheer als digitale download verscheen en 6 nummers bevat.
Verder is het vermelden waard dat ORKESTR de muziek als onderdeel van het Snowbound project op het carillon van Sevenum opnam.
Het album begint met "Solstice Slumbers" waarin ORKESTR een prachtig langzaam melodisch nummer met een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme speelt en dit wordt gevolgd door "An Owl On Christmas Morning", een mooie Kerst song met een niet al te hoog tempo en een hoog meedein gehalte.
Dan volgen "New York In Black And White", een fantastische song met een gemiddeld tempo, een aanstekelijk ritme en invloeden van de muziek van The Beatles en het titel nummer "Snowbound", een uitstekend instrumentaal nummer met prima samenzang, waarin de gitaar de hoofdrol vervuld.
In "Little Dunnock" zet ORKESTR me een lekker in het gehoor klinkende melodische pop song met een aanstekelijk ritme voor en in "Solstice Slumbers (Carillon Reprise)" krijg ik een schitterende korte uitvoering van dit nummer te horen, dat op het carillon gespeeld wordt en rust uitstraalt.
"Snowbound" van ORKESTR is een puike melodische plaat waar ik erg van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar dit album via de youtube link onder de recensie)
Astral Magic uit Finland is het solo project van basgitaar speler Santtu Laakso van de in 1991 opgerichte psychedelische spacerock band Dark Sun.
Op 30 september 2020 bracht hij zijn eerste solo album "Pathway To The Stars" uit, waarna er nog digitale uitgaven 65 volgden, waarvan er diverse ook op LP en CD werden uitgebracht en verschenen via Space Rock Productions, Sapphire Records, Clostridiumen, Tonzonen Records en Aumega Project en op 6 maart 2025 verscheen "Dance Of Destiny" via zijn eigen label Astral Magic Music als CD en als digitale download en deze werd op 2 mei 2025 gevolgd door "In Space We Trust", dat via Astral Magic Music in een beperkte oplage van 50 stuks als CDr werd uitgebracht, waarna op 11 juli 2025 zijn single "Wonders Of The Mind" / "Quantum Configuration" via dit label verscheen onder de titel "Strange Vibrations Remixes II" en hierop wordt hij bijgestaan door Shane Beck, die het gesproken woord doet en op 5 december 2025 brengt hij zijn album "Weird Encounters And Alternative Realities" uit als LP in een beperkte oplage van 100 stuks plus een boekje, als CD in een beperkte oplage van 100 stuks en op 11 november 2025 verscheen het album "The Ultra Chosen Ones" als CD via zijn label Astral Magic Music, waarop nieuwe versies staan van zijn uitverkochte CD "The Chosen Ones" van 7 mei 2021 en deze wordt op 6 februari 2026 gevolgd door het album "Into The Cosmos", dat in de periode 2020-2021 werd opgenomen en als LP in een beperkte oplage van 200 stuks op zwart vinyl en als CD met 2 extra nummers in een beperkte oplage van 100 stuks via Astral Magic Music wordt uitgebracht en hierop krijgt hij medewerking van Fred Laird - sologitaar, Jonathan Segel - viool, Ilya Lipkin - sologitaar, Vince Cory - sologitaar, Neil Whitehead - e-bow gitaar en Perttu Lindberg - drums.
Het CD album bevat 10 nummers en begint met "Astral PLane Glider" waarin Astral Magic een schitterende uptempo spacerock song met een terugkerend ritme speelt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), die gevolgd wordt door "Flying High", een fantastische uptempo symfonische rock song met een aanstekelijk dansbaar ritme en ruimtelijke elementen, die swingt als een trein en "Replicants", een uitstekende uptempo song in de stijl van de muziek uit de beginperiode van Hawkwind, die tot dansen aanzet en een licht hypnotiserend ritme heeft.
Dan volgen "Transmission Rho", een geweldig instrumentaal experimenteel spacerock nummer met psychedelische elementen en een niet al te hoog tempo, het titel nummer "Into The Cosmos", een heerlijke spacerock song met een gemiddeld tempo en een dansbaar terugkerend ritme en "The Nameless Ones" een puike song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme.
In "Sons Of Light" schotelt Astral Magic me een lekker in het gehoor klinkende uptempo spacerock song met krautrock elementen en een terugkerend ritme voor, die tempowisselingen bevat en in "Return To Solaris" laat hij me genieten van een verrukkelijk instrumentaal nummer met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en new age invloeden.
Daarna volgen de bonus nummers, waarvan "Dark Waves" de eerste is en hierin krijg ik een schitterend, vrij zwaar, instrumentaal progressief nummer met een gemiddeld tempo en een hypnonotiserend terugkerend ritme te horen, waarna "Riders Of Darkness" volgt en ik opnieuw een prima progressief rock nummer met een gemiddeld tempo voorgezet krijg, dat een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.
"Into The Cosmos" van Astral Magic is een heerlijke spacerock plaat, waar ik van begin tot einde enorm van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook sterk aan.
Multi-instrumentalist / zanger Eric Krull uit Oostburg, Nederland woont tegenwoordig in Terneuzen.
Na jaren geluidsman van de Zeeuwse band Rotnaam geweest te zijn en enkele nummers voor hen geschreven te hebben, besloot hij dat het tijd was om zijn eigen muziek op te nemen, wat resulteerde in een aantal muziekcassettes.
Vervolgens maakte hij tussen 1993 en 1997 samen met toetsenist Andries Steketee enkele CD's onder de naam Two In One en kreeg op zijn laatste CD medewerking van gitarist Rick De Visser, waarna er jaren geen nieuwe muziek meer van hem verscheen, totdat er op 2 december 2025 plotseling 2 nieuwe nummers van hem in eigen beheer via Suno te beluisteren vielen, die hij met behulp van AI maakte.
Eric legt hieronder uit hoe hij zijn muziek maakt.
Het is AI, kunstmatige intelligentie, de stemmen zijn gegenereerd door een computer.
De instrumenten ook.
De melodie ook.
Ik stuur de AI aan door de computer opdrachten te geven, te vertellen hoe ik het nummer wil hebben, de stijl en welke instrumenten ik wil horen.
De teksten heb ik wel zelf geschreven.
Het is hoe veel mensen, naast echte bands, muziek kunnen maken zonder zelf een instrument te bespelen, of zonder zelf te zingen.
Het is pure science fiction….maar dan vandaag…
In "The Clock Is Ticking" zet Eric Krull me een schitterende langzame song voor, die door het vioolspel een enigszins trieste ondertoon bevat en me aan de muziek van Deleyaman doet denken (luister naar dit nummer via de Suno link onder de recensie) en in "The Untouchable Kings" laat hij me genieten van een fantastische symfonische song, die tempowisselingen bevat en ik raad elke liefhebber deze verrukkelijke nummers dan ook sterk aan.
Thistle Sifter is het project van Pete Barnes (sologitaar en synthesizer) uit Engeland, die tegenwoordig in Utrecht, Nederland woont.
Hij laat zich live assisteren door Nils Breunese - sologitaar, Koen Klarenbeek - drums en Alex Rushmer - basgitaar en synthesizer.
Nadat Thistle Sifter in november 2020 een serieus fiets ongeluk heeft gehad ging hij zich toeleggen op het maken van muziek en bracht op 18 februari 2021 zijn debuut uit met het digitale nummer "Rabbit", waarna de volgende uitgaven verschenen: "The Great Conjunction" (18 maart 2022, digitaal nummer), "A Spectral Moon" (25 maart 2022, LP en digitale download), "The Forgotten Man" (27 oktober 2023, digitaal nummer), "To Kingdom Come" (8 december 2023), "In Abundance" (19 jaunuari 2024, digitaal nummer), "Circles" (26 januari 2024, LP, CD en digitale download), "To Kingdom Come" (Dotlights Remix) (12 september 2024, digital nummer), "Circles - Remixes" (19 september 2024, digitaal album), "The Forgotten Man" (nthirteen remix) (3 september 2025, digitaal nummer) en "One Fleeting Glance", dat op 14 november 2025 via Freia Music als digitaal nummer verscheen als voorloper van het album "Forever The Optimist", dat op 6 februari 2026 via dit label als LP, als CD en als digitale download wordt uitgebracht.
In "One Fleeting Glance" zet Thistle Sifter me een prachtig post-rock nummer met een gemiddeld tempo, een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme en melodische elementen voor, waar ik erg van genoten heb en ik raad liefhebbers van dit genre dan ook aan eens naar deze digitale schijf te gaan luisteren, om misschien wel tot dezelfde conclusie te komen als ik.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Mikabomb werd in 1997 te Londen, Engeland opgericht door MIka - basgitaar, die samen met Agi- , Ergi - en Tomoko - de band vormde
De band bracht hun debuut 7" single "SuperSexyRazorHappyGirls" in 1999 uit via Grand Royal, ZubiZaretta Records en deze verscheen tevens als CD single, waarna de volgende uitgaven werden uitgebracht: "Heart Attack" (7" single en CD via Grand Royal, ZubiZaretta Records, 2000), "Hey Man" (7" single via Damaged Goods Records, 2001), "Contact Tokyo" (CD single via Damaged Goods Records, 2001), "The Fake Fake Sound Of Mikabomb" (LP en CD via Damaged Goods Records, 2001), "Osaka" (CD single via Damaged Goods Records, 2005) en "Hellcats" (LP en CD via Damaged Goods Records, 2005).
"The Fake Fake Sound Of Mikabomb" van Mikabomb is op 28 november 2025 opnieuw uitgebracht als LP in een beperkte oplage op roze vinyl en als CD en bevat 16 nummers.
Het album start met "Garage Super Stars" waarin Mikabomb een heerlijke swingende uptempo punk song ten gehore brengt, die tot dansen aanzet en gevolgd wordt door "Hey Man", een prima powerpop song met een aanstekelijk ritme en een gemiddeld tempo en "Contact Tokyo", een swingende uptempo song met een vrolijk aanstekelijk dansbaar ritme en invloeden van de muziek van The Ramones.
Dan volgen "Super Sexy Razor Happy Girls", een geweldige uptempo punk song in de stijl van The Ramones, die swingt als een trein, "Stick Around Jo", een uitstekende uptempo song met een aanstekelijk terugkerend ritme en tempowisselingen, "Heart Attack", een lekker in het gehoor klinkende uptempo song, die beweging oproept en een hoog meezing gehalte heeft en "Super Honda", een swingende uptempo song met subtiele tempowisselingen en een aanstekelijk terugkerend ritme.
In "Armageddon" zet Mikabomb me een opnieuw zo'n schitterende uptempo song voor, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft, in "Never Gonna Push Me Around" krijg ik een prachtige uptempo mix van 60er en 70er jaren muziek te horen en in "Underwear" laat de band me nogmaals genieten van een swingende uptempo song, die swingt en tot dansen aanzet.
Daarna volgen "Love Factor Five", een uptempo song met een aanstekelijk dansbaar ritme, "Snake And Crane", een mooie song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme en de Livish versie van "Magic Boots", een fantastische uptempo garagerock song met een terugkerend ritme en tempowisselingen.
Verder hoor ik "Sweet Peach", een puike uptempo song met een aanstekelijk dansbaar ritme, "Don’t Say", een jaren 60 gerelateerde pop song met een gemiddeld tempo en de Livish versie van "Yellow Danger Babies", een swingende poprock song met een vrolijk dansbaar ritme.
"The Fake Fake Sound Of Mikabomb" van Mikabomb staat vol heerlijke uptempo punk songs, waar ik enorme van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de youtube link onder de recensie)
Frant1c uit Frankrijk is het solo project van toetseniste Anne-Claire Rallo, die aktief is in de bands Nine Skies en Solace Supplice.
Ze bracht haar album "A Brand New World" in eigen beheer via Bad Dog Promotons uit als CD en als digitale download.
Hierop spelen de volgende muzikanten mee: Eric Bouillette - viool, Alexis Bietti (Nine Skies) - basgitaar, Johnny Marter (Nine Skies) - drums, Martin Wilson (The Room en Grey Lady Down) - zang, Helen Tiron - zang en Alexandre Lamia (Nine Skies) - sologitaar, plus Steve Anderson - sologitaar die op 1 nummer meespeelt als gastmuzikant Alexandre Lamia was de medemaker van de arrangementen en John Mitchell was de producent van dit album, dat 10 nummers bevat.
Het album start met "Prologue (The Awakening)" waarin Frant1c een prachtig langzaam melodisch nummer met een gesproken tekst ten gehore brengt, dat rust uitstraalt en gevolgd wordt door "Come Back To Earth", een schitterende melodische song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, dat zo nu en dan bombastisch klinkt en "People In Their Cages", een prima progressieve rock song met een gemiddeld tempo en hardrock elementen, die iets over de helft van het nummer over gaat in een gesproken stuk, waarna de muziek na 40 seconden weer vervolgd wordt.
Daarna volgen "Where Have You Been?", een mooie langzame melodische song met een aanstekelijk terugkerend ritme, "The Ballad Of Peggy Pratt", een fantastische progressieve song met wisselende tempo's, metal en symfonische elementen en een aanstekelijk ritme en "Sweet Confusion", een heerlijke melodische song met een niet al te hoog tempo, die symfonische elementen bevat.
In "On The Run" (met Steve Anderson) zet Frant1c me een geweldige swingende uptempo progressieve rock song met tempowisselingen voor, in "Take A Little Time (The Encounter)" krijg ik een uitstekende langzame melodische song met mooie samenzang te horen, in "A New Path" laat de band me genieten van een verrukkelijke zware hardrock song met een gemiddeld tempo en een dreigend terugkerend ritme, die enkele minuten voor het einde verandert in een luchtig stuk muziek en in "Epilogue (A Brand New World)" schotelt de band me nogmaals zo'n puike song met een niet al te hoog tempo en een aanstekelijk ritme voor en deze eindigt met een gesproken tekst.
"A Brand New World" van Frant1c staat vol schitterende melodische progressieve muziek, waar je als muziekliefhebber niet omheen kan en ik heb dan ook enorm genoten van deze schijf, die ik elke liefhebber van dit genre zeer aanraad.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Spriggan Mist uit Bracknell, Engeland bestaat na een bezettingswisseling tegenwoordig uit: Fay Brotherhood - zang, Maxine Cilia - sologitaar, saxofoon, klarinet, recorders, Crumhorn fluit en achtergrondzang, Baz Cilia - zang, basgitaar en achtergrondzang, Neil Wighton - sologitaar en Ali Soueidan - drums.
De band bracht in 2010 hun debuut album "Caught in a Spell" uit en deze werd gevolgd door: "Soul Retriever" (album, 2012), "Ghostly Tales" (album, 2013), "Myths & Legends" (album, 2015), "The Portal" (album, 2017), "Shaking A Deadman's Hand" (digitaal nummer, 11 oktober 2018), "Day Of The Dead" (digitaal nummer, 1 december 2018), "Ghostly Tales Live" (album, 2021)
"Isambard The Mechanical Dragon" (digitaal nummer, 14 april 2022), "Green Santa" (digitaal nummer, 26 november 2022), "Resurrection" (digitaal nummer, 4 maart 2023), "Kintbury Witch 2023" (digitaal nummer, 31 oktober 2023), "Isambard The Mechanical Dragon" (digitaal album, 2 mei 2024), "Kintbury Witch Live" (digitaal nummer, 2 mei 2025), "The Glare" (24 bit) (CD en digitaal album, 2 november 2025) en "The Glare" (16 bit) (CD en digitaal album, 2 november 2025).
Het album, dat 7 nummers bevat, begint met "The Gaze Of The Dragon" waarin Spriggan Mist een kort nummer met folk en hardrock elementen in een niet al te hoog tempo speelt en deze wordt gevolgd door "Ianatores Teresteres", een schitterende mix van folk en progressieve rock met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme".
Dan volgen "Pieces Of Glass", een heerlijke folk song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, die tot dansen aanzet en "Faery Wood", een fantastische folk song met een aanstekelijk dansbaar ritme, jaren 70 invloeden en een gemiddeld tempo.
In "Crystal Caves" zet Spriggan Mist me een prachtige song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme voor, die tempowisselingen bevat, in "The Cult" krijg ik een puike progressieve folk song met een aanstekelijk dansbaar ritme te horen en in "When Stars Collide" laat de band me genieten van een verrukkelijke uptempo song, waarbij stil zitten niet aan de orde is.
"The Glare" van Spriggan Mist is een geweldig progressieve folk album, waar ik van begin tot einde ontzettend van genoten heb en ik liefhebbers van dit genre deze schijf dan ook ten zeerste aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Discipline uit Detroit, Amerika bestaat tegenwoordig uit: Matthew Parmenter - zang, keyboards, akoestische gitaar en viool, Chris Herin - sologitaar, Matthew Kennedy - basgitaar en Henry Parmenter - drums.
De band brengt al 25 jaar hun muziek uit via het eigen label Strung Out Records, waarvan "Chaos Out Of Order" (1 augustus 1988,digitaal album) het eerste was en deze werd gevolgd door: "Push & Profit" (1 januari 1993, CD en digitale download), "Unfolded Like Staircase" (original mix) (1 januari 1997, digitaal album), "To Shatter All Accord" (31 oktober 2011, CD en digitaal album), "This One's For England" (12 januari 2017, digitaal album), "Unfolded Like Staircase" (Terry Brown Mix) 16 bit (24 september 2021, digitaal album), "Unfolded Like Staircase" (Terry Brown Mix) 24 bit (11 oktober 2021, digitaal album) en "Breadcrumbs" (24-bit hi-resolution) (1 augustus 2025, LP op 180 gram vinyl, CD en digitaal album) plus "Breadcrumbs" (16-bit hi-resolution) (1 augustus 2025, LP op 180 gram vinyl, CD en digitaal album) die via Strung Out Records en ProgRock.com's Essentials werden uitgebracht en 5 nummers bevatten.
Het album start met het titel nummer "Breadcrumbs" waarin Discipline een bijna 17 minuten durend nummer speelt, een stuk progressieve theater muziek, dat een gemiddeld tempo heeft en een aanstekelijk ritme bevat en na 10 minuten over gaat in een prachtig melodische song met een niet al te hoog tempo.
Daarna volgt "Keep The Change", een mooi langzaam nummer, dat iets over de helft meer snelheid krijgt, waarbij de muziek gaat swingen.
In "When The Night Calls To Day" zet Discipline me een uitstekende melodische song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme voor, die beweging oproept.
Dan volgt "Aloft", een lekker in het gehoor klinkende song met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en lichte jazz invloeden.
Verder hoor ik "Aria" en hierin krijg ik een schitterende vrij langzame melodische song met een aanstekelijk terugkerend ritme voorgezet, dat tot schuifelen aanzet.
"Broadcrumbs" van Discipline bevat 5 puike melodische nummers, waar ik van begin tot einde erg van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
The Stripp uit Melbourne,, Australië bestaat uit: Bek Taylor - zang en ritme gitaar, Jason Zeke - sologitaar en zang,
De band bracht op 22 februari 2022 hun debuut EP "The Stripp" op 7" vinyl en als digitale download uit en deze werd gevolgd door: "Dice Man", The Rising Tide" (7" split EP met Electric Frankenstein,
30 juni 2021), " Ain't No Crime To Rock 'N' Roll" (25 november 2022, LP en digitaal album), "Get High" (1 september 2023, 7" EP en digitale download), "Gotta Go" (22 februari 2024, digitaal nummer), op 7 oktober 2025 verscheen het digitale nummer "So Long" via Beluga Records als voorloper van het album "Live Imitates Art", op 29 november 2025 was dat het digitale nummer "If You Want Me" en op 12 december bracht dit label het digitle nummer "Good For Me" uit, dat eveneens op het te verschijnen album staat.
In "Good For Me" schotelt The Stripp me een heerlijke uptempo punk song met een aanstekelijk ritme voor, die aanzet tot dansen en invloeden van eind jaren 70 bevat en ik kan liefhebbers van dit genre deze digitale schijf dan ook zeer aanraden.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Dewolff werd in 2007 te Geleen, Nederland opgericht door Pablo van de Poel - zang en sologitaar, Robin Piso - zang, Hammond orgel en basgitaar en Luka van de Poel - zang en drums, die toen 16, 17 en 13 jaar waren.
In 2008 won de band de eerste prijs in de landelijke finale van Kunstbende en was daarbij de eerste band in de geschiedenis van dit evenement, waarbij de jury geen kritiek had.
Manager Ron Engelen voorzag de band van een platencontract, waarna Dewolff hun debuut EP met gelijknamige titel in 2008 via het REMusic label uitbracht.
Na hun optreden op tv in "De Wereld Draait Door" kreeg de band optredens in het hele land, onder andere in Paradiso te Amsterdam en in 2010 volgde hun eerste buitenlandse tournee in Duitsland en België plus een optreden op Pinkpop, waarna er in 2011 optredens volgden in Frankrijk, Hongarije en Italië en de band een platencontract tekende met het GoSet Music label, die hun platen in Nieuw Zeeland en Australië op de markt liet verschijnen.
Tevens was er dat jaar een documentaire over het ontstaan van de band op de Nederlandse televisie te zien.
Vervolgens trad de band in 2012 op in Zwitserland, Oostenrijk, Italië, Polen, Frankrijk en Duitsland, bracht 3 albums tegelijk uit op 8 maart 2013 in Australië via het GoSet Records label, terwijl de band voor de opnamen van hun CD/LP "Grand Southern Electric" naar Amerika reisde.
De volgende albums van de band verschenen: "Strange Fruits And Undiscovered Plants" (2010), "Orchards/Lupine" (2011), "Letter God - A Few Words On Psychedelica"(Boek + CD + DVD "Live At Lowlands", 2011), "Dewolff IV" (2012) en "Grand Southern Electric" (2014), maar ook maakte de band een aantal singles zoals: "Gold And Seaweed" (2008), "Fishing Night At Noon" (2009), "Crystal Mind" (2009), "Wicked Moon" (2010), "Don't You Go Up The Sky" (2010), "Pick Your Bones Out Of The Water" (2011), "Evil and the Midnight Sun" (2011), "Voodoo Mademoiselle" (2012), "Crumbling Heart" (2012), "Evil Mothergrabber" (2014), "Live & Outta Sight" (2015), "Roux-Ga-Roux" (2016), "Thrust" (2018), "Live & Outta Sight II" (2019), "Tascam Tapes" (2019), "Wolffpack" (2021) en "Dewolff & Metropole Orkest" (2021).
Het album "Dewolff & Metropole Orkest", waarop 12 nummers staan en in september 2020 door Dewolff en het 50 koppige orkest live in het koninklijke theater Carré werd opgenomen, zou op 11 december 2020 via Suburban Records en hun eigen Electrosaurus Records in een beperkte oplage van 500 stuks als 2LP worden uitgebracht en tevens als CD en als digitale download, maar verscheen uiteindelijk op 16 juli 2021.
Op 4 december 2025 bracht de band het tribuut album "Fuego!" als LP en als CD uit via Suburban Records en Electrosaurus Records en dit bevat 6 nummers van bands en artiesten door wie DeWolff zich heeft laten beïnvloeden en vermeldenswaardig is verder dat sologitarist Joe Bonamassa als gastmuzikant meespeelt op 1 nummer.
Het album start met "Judgment Day" (Redbone), waarin DeWolff een fantastische progressieve hardrock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme speelt en deze wordt gevolgd door "Roll Away The Stone" (Leon Russell), een lekker in het gehoor klinkende uitvoering met een gemiddeld tempo en een swingend ritme
Daarna volgen "The Fan" (met Joe Bonamassa), een schitterende progressieve rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, dat swingt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en "Fire And Water" (The Free), een
uitstekende song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, die het origineel sterk benadert.
In "Faster And Faster" laat DeWolff me genieten van een geweldig instrumentaal uptempo nummer, dat swingt als een trein en in "Fire And Brimstone" / "Hawg Frog" / "I Walk On Guilded Splinters" krijg ik een heerlijk stukje stuk blues voorgeschoteld, dat in een langzaam progressief nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme verandert.
"Fuego!" van DeWolff is een verrukkelijke progressieve plaat waar ik enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze meesterlijke schijf dan ook ten zeerste aan.
The One uit Nederland / Engeland, bestaat, na een band uitbreiding, tegenwoordig uit: Timothy van der Holst - drums, basgitaar, piano, hammond orgel, rhodes, synthesizers en percussie, Edwin in ’t Veld - sologitaar en akoestische gitaar, Ron Mozer - keyboards, Nick McGuire (UK) - contrabas, elektrische bas, dwarsfluit en achtergrondzang, Frank “Fish” Ayres (UK) - gesproken woord en slide gitaar en Max Gilkes (UK) - zang en akoestische gitaar.
De band bracht op 27 januari 2023 hun debuut album "Sunrise" als CD uit via ConstRuction Records en deze is op 10 november 2025 gevolgd door "Lighter Than Air", dat 8 nummers bevat en eveneens via Construction Records als LP en als CD verscheen.
Het album begint met het titel nummer "Lighter Than Air", waarin The One een schitterende symfonische song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme speelt (luister nar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en deze wordt gevolgd door "Paint It Red", een swingende uptempo song met een aanstekelijk dansbaar ritme.
Daarna volgen "The Wolf", een prachtige langzame song, die met ingetogen zang begint om na korte tijd over te gaan in een dreigend mysterieus ritme en progressieve rock elementen bevat en "Juno", een geweldige symfonische song met een terugkerend ritme en een niet al te hoog tempo, dat naarmate het nummer verder gaat iets meer snelheid krijgt en tempowisselingen bevat.
In "How A Shadow Feels" zet The One me een verrukkelijke progressieve rock song met tempowisselingen voor, die zo nu en dan lichtelijk dreigend overkomt en in "South Of Cookham Wood" krijg ik een fantastische langzame melodische song met lichte folk invloeden te horen, die een aanstekelijk ritme heeft en orkestrale elementen bevat.
Verder volgen "I’ll Be Gone", een langzaam startend nummer dat na korte tijd meer snelheid krijgt, waardoor de muziek gaat swingen en een aanstekelijk ritme bevat en "The Beautiful Lie", een mooie melodische song met een niet al te hoog tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme.
"Lighter Than Air" van The One staat vol heerlijke symfonische rock nummers waar ik ontzettend van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf, met wat mij betreft "How A Shadow Feels" en "The Wolf" als uitschieters, dan ook ten zeerste aan.
Arianuova uit Milaan, Italië werd door Daniele Olia (sokogitaar, keyboards, luit en zang) opgericht en samen met Massimo Zanon- zang, Michele Spinoni - sologitaar en Luca Bonomi - drums vormt hij de band, die hun debuut album "Volevo Andare Altrove" op 31 oktober 2025 via Lizard Records als CD uitbracht.
Het album, dat 8 nummers bevat, start met "Rota Fortunae", waarin Arianuova een schitterend instrumentaal symfonisch rock nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme ten gehore brengt, dat swingt en gevolgd wordt door "La Strada Buona", een heerlijk progressieve rock song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, dat aanzet tot dansen.(luister naar dit nummer via de youtbe link onder de recensie)
Dan volgen "Rainbow Bridge", een geweldig swingend progressief rock nummer met een licht hypnotiserend terugkerend ritme, dat na anderhalve minuut verandert in een rock song met prima samenzang enn "Downfall", een fantastisch krautrock nummer met een gesproken tekst en een licht hypnotiserend terugkerend ritme, dat swingt als een trein.
In "La Quiete Dopo La Tempesta" zet Arianuova me een uitstekend uptempo progressief nummer met een terugkerend ritme voor, dat halverwege verder gaat in een lager tempo en symfonische elementen en in "La Commedia É Finita" laat de band me genieten van een puike symfonische rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme.
Verder volgen "L’orologio Che Andava All’indietro", een lekker in het gehoor klinkende song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme, die na 5 minuten ruimtelijke psychedelische elementen krijgt, om enkele minuten later over te gaan in een mooie langzame pop song, die opnieuw psychedelisch wordt en progressieve invloeden bevat, om vervolgens over te gaan in een prima stuk progressieve rock en "Fortunae Rota Volvitur", een verrukkelijk zwaar nummer met een langzaam tempo, een trieste ondertoon en een licht hypnotiserend terugkerend ritme.
"Volevo Andare Altrove" van Arianuova bevat 8 schitterende progressieve nummers waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit genre deze schijf, met wat mij betreft "Downfall", Rainbow Bridge" en "Fortunae Rota Volvitur" als uitschieters, dan ook sterk aan.
De Duitse band Faust werd in 1969 te Wümme opgericht, doordat Hans Joachim Irmler - keyboards, Werner "Zappi" Diermaier - drums en Arnold Meifert - percussie, gingen samen spelen met Nukleus leden Rudolf Sosna - sologitaar, Jean Herve`Peron - basgitaar en Gunter Wuesthoff - saxofoon.
Geholpen door journalist en producer Uwe Nettelbeck zetten ze vlak bij Wümme een studio op en begonnen daar opnames te maken voor hun debuut LP "Faust", die in 1971 op doorzichtig vinyl in een doorzichtige hoes verscheen, waardoor de band een trouwe aanhang kreeg en Faust één van de belangrijkste krautrock bands van de jaren 70 werd.
Vervolgens verschenen "So Far" (1972), "The Faust Tapes" (1973), "Outside the Dream Syndicate" (1973) (samenwerking met Tony Conrad), "Faust IV" (1974) en "Faust 5" (1975) (een promocassette van Virgin Records) voor de band uit elkaar ging in 1975.
Tussen 1970 en 1973 speelde Faust mee op de eerste 2 albums van de band Slapp Happy ("Sort Of" en "Acnalbasac Noom"), waarin Perter Blegvad speelde, die met Faust in Wümme had gespeeld en met hen door Engeland had getoerd, terwijl beide LP's geproduceerd werden door Uwe Nettelbeck.
Daarna werden de albums "71 Minutes of Faust" (1979), de compilatie met niet eerder verschenen werk "Munich and Elsewhere" (1987) en "The Last LP" (1988) (ook bekend als The Faust Party No.3 met muziek uit de periode 1971-1972) uitgebracht.
Begin jaren 90 werd Faust nieuw leven ingeblazen door Irmler, Diermaier en Peron en toerde voor het eerst door Amerika, waarna in 1995 hun nieuwe album "Rien" werd uitgebracht, gevolgd door: "You Know FaUSt" (1996), "Faust Wakes Nosferatu" (1998) (de CD en vinyleditie bevatten totaal andere muziek!), "Ravvivando" (1999), "Patchwork" (2002), "Derbe Respect, Adler" (2004) (samenwerking met Dälek), "Outside the Dream Syndicate - Alive" (2005) (samenwerking met Tony Conrad), "Collectif Met(z)" (2005) (3CD box + video CD), "Nobody Knows if it Ever Happened" (2007) (DVD), "... In Autumn" (2007) (3CD box + 1 DVD), "Trial and Error" (2007) (DVD), "Disconnected" (2007) (studioalbum met Nurse with Wound) en "C'est Com...Com...Compliqué" (2009).
Verder verschenen diverse live albums en compilaties, waaronder: "Faust Concerts, Volume 1: Live in Hamburg, 1990" (1994), "Faust Concerts, Volume 2: Live in London, 1992" (1994), "BBC Sessions/Kisses for Pythagoras" (Limited Edition LP, 1996), "Untitled" (1996) (compilatie met live en studiowerk), "Edinburgh 1997" (live, 1997), "Faust/Faust So Far" (2000), "The Wumme Years: 1970-1973" (2000), "Land of Ukko & Rauni" (live, 2000), "Freispiel" (2002) (remixen van
Ravviviando), "BBC Sessions +" (2001), "Patchwork 1971-2002" (2004), "Impressions" (DVD, 2006) en "Od Serca Do Duszy" (2CD, 2007) plus de split single "Überschall 1996" (1996) met Stereolab en Foetus.
Op hun "Just Us" uit 2014, waarop 12 nummers staan, dat uitgebracht is door Bureau B, bestaat Faust alleen nog maar uit Diermaier en Peron, maar op "Fresh Air" (Alive! In The USA), dat op diverse plaatsen gedurende hun 28 daagse tournee in maart en april 2016 door Amerika live is opgenomen, bestaat de band uit: Peron, Diermaier en Maxime Manasc'h, die bijgestaan worden door: Ysanne Spevack (2 nummers), Barbara Manning (3 nummers), Beata Budkiewicz (1 nummer), Ulrike Stoeve (1 nummer), Robert Pepper (2 nummers), Ulrich Krieger (3 nummers), Michael Yr. Jeannouxa Day (3 nummers), Braden Diotte (3nummers) en Juergen Engler (1 nummer).
Vervolgens verschenen: "The Faust Tapes" (her persing, 8 oktober 2021), "Punkt!" (13 mei 2022), "Momentaufnahme I" en "Momentaufnahme II" (10 maart 2023), "Momentaufnahme III" en "Momentaufnahme IV" (5 aprril 2024) en op 13 september 2024 bracht de band "Blickwinkel (Curated By Zappi Diermaier)" via Bureau B uit.
Op 5 december 2025 verschenen de heruitgaven van "Faust IV" en "So Far" via Bureau B Records als CD en in een beperkte oplage als LP.
"So Far", dat 9 nummers bevat, start met "It's A Rainy Day, Sunshine Girl", waarin Faust een fantastische krautrock song met dansbaar hypnotiserend terugkerend ritme en huidige house elementen ten gehore brengt en deze wordt gevolgd door "On The Way To Abamäe", een verrukkelijk instrumentaal gitaar nummer met minimale begeleiding en een niet al te hoog tempo en "No Harm", een prachtig klassiek aandoend nummer, dat na 3 minuten meer snelheid krijgt en over gaat in een swingend stuk rock muziek om voor de laatste seconden in een langzaam tempo gespeeld te worden.
Daarna volgen het titelnummer "So Far", een schitterend swingend instrumentaal nummer met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) , "Mamie Is Blue", een heerlijke rock song met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en experimentele elementen en "I've Got My Car And My TV", een mooi nummer met een gemiddeld tempo en een vrolijk ritme, dat na enkele minuten jazz en psychedelische elementen krijgt bijgevoegd en swingt.
In "Picnic On A Frozen River" hoor ik Faust een kort nummer met jazz elementen van iets meer dan een halve minuut spelen, in "Me Lack Space ...." zet de band me een geproken experimenteel stukje van 40 seconden voor en in ".... In The Spirit" krijg ik een lekker in het gehoor klinkende swingende oude jazz song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme voorgeschoteld.
"So Far" van Faust is een uitstekende plaat met geweldige rock muziek, die invloeden van krautrock, jazz, psychedelische en experimentele muziek bevat en ik kan iedere liefhebber van één of meerdere van deze muziekstijlen dit album dan ook van harte aanbevelen.
Hidas uit Munich, Duitsland werd in het voorjaar van 2023 opgericht en bestaat uit:Flo Bätz - sologitaar, Richard Noyn - basgitaar en Christoph Mühlbauer - drums.
De band bracht op 3 november 2023 hun debuut album "Hidas" als LP in een beperkte oplage van 200 met de hand genummerde stuks, als CD en als digitale download uit en deze werd op 20 december 2024 gevolgd door het album "Live At El Ritual 2024" en op 23 januari 2026 verschijnt het album "A Sense Of Impending Doom" als LP in een beperkte oplage van 400 stuks op wit met zwart gespetterd vinyl met een inlegvel en een download kaart en als digitale download via Tonzonen Records en deze is op 10 oktober 2025 vooraf gegaan door de single "Splint", die ook op h et album staat.
Het album, dat 6 nummer bevat, start met "Dynger", waarin Hidas een zwaar traag stoner nummer ten gehore brengt, dat een aanstekelijk ritme heeft en deze wordt gevolgd door "Splint", een puik rock nummer met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Dan volgen "ASOID", een heerlijk stoner nummer met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, dat subtiele tempowisselingen heeft en "Vakuum", een schitterend uptempo nummer, dat na 1 minuut in een gemiddeld tempo over gaat en een terugkerend ritme heeft, om 3 minuten later langzaam te worden en te veranderen in een prima post-rock nummer met een aanstekelijk ritme.
In "Cisza" zet Hidas me een geweldig nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme en een gemiddeld tempo voor en in "The Riddle" laat de band genieten van een lekker in het gehoor klinkend uptempo stoner nummer dat swingt en na enkele minuten tijdelijk in een lager tempo over gaat en melodische elementen krijgt, om korte tijd later weer in het begin tempo en ritme te worden gespeeld.
"A Sense Of Impending Doom" van Hidas is een puike stoner doom plaat met uitstekende nummers, waar ik erg van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook van harte aan.
The Stripp uit Melbourne,, Australië bestaat uit: Bek Taylor - zang en ritme gitaar, Jason Zeke - sologitaar en zang,
De band bracht op 22 februari 2022 hun debuut EP "The Stripp" op 7" vinyl en als digitale download uit en deze werd gevolgd door: "Dice Man", The Rising Tide" (7" split EP met Electric Frankenstein,
30 juni 2021), " Ain't No Crime To Rock 'N' Roll" (25 november 2022, LP en digitaal album), "Get High" (1 september 2023, 7" EP en digitale download), "Gotta Go" (22 februari 2024, digitaal nummer) en op 29 november 2025 verscheen hun digitale nummer "If You Want Me" via Beluga Records als voorloper van het album "Live Imitates Art".
In "If You Want Me" van The Stripp krijg ik een verrukkelijke uptempo mix van punk en powerrock met een terugkerend ritme voorgezet, die swingt als een trein en ik raad elke liefhebber van dit genre dan ook aan deze digitale single eens te gaan beluisteren, om misschien wel tot dezelfde conclusie te komen als ik.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Muck & The Mires uit Boston, Amerika, werd in 2000 opgericht en bestaat uit: Jessie Best - drums, John Quincy Mire - basgitaar, Pedro Mire - sologitaar en Muck - zang en ritme gitaar.
De band bracht hun debuut album "All Mucked Up - The Best Of Muck And The Mires" in 2000 als LP, als CD en als CDr uit via AMP Records, waarna de volgende uitgaven verschenen: "New England Invasion"
(2003, Demo CDr EP in eigen beheer), "Beginner's Muck" (2004, CD album via AMP Records), "1-2-3-4" (13 maart 2006, LP via Soundflat Records, CD via Dionysus Records en AMP Records), "I'm Down With That" (26 juli 2007, 7" single via Dirty Water Records), "Doreen" (15 april 2008, 10 EP via Dirty Water Records), "Hypnotic" (13 april 2009, LP, CD album via Dirty Water Records), "Today You Love Me, Tomorrow You'll Hate Me" / "Saturday Let Me Down Again" (2010, 7" single via Q Division), "A Cellarful Of Muck" (30 september 2011, LP, CD en digitale download via Dirty Water Records), "Double White Line" (28 maart 2014, 7" single via King Yum Records), "Dial M For Muck" (24 november 2014, LP, CD en digitale download via Dirty Water Records), "Creature Double Feature" (4 oktober 2016, 7" split single en digitale download met |The Fadeaways uit Tokio, Japan), "Muckus Maximus" (14 september 2018, 10" LP, CD via RUM BAR Records),"Quarantine-Age Kicks" (18 april 2020, CD compilatie via RUM BAR Records), "Take Me Back To Planet Earth" (25 september 2020, CDr EP via RUM BAR Records), "Greetings From Muckingham Palace" (18 december 2020, LP, CD via Dirty Water Records), "Zoom Breakup" (5 juli 2024, 7" EP via RUM BAR Records) en "Beat Revolution" (25 april 2025, LP, CD via Dirty Water Records) en op 10 december 2025 verschijnt de 7" single "Tripping Out On Love" in een beperkte oplage op zwart vinyl via Rogue Records.
Op de A kant "Tripping Out On Love" laat Muck & The Mires me genieten van een schitterende swingende uptempo powerrock song met een aanstekelijk ritme, waarbij stil zitten geen optie is en deze wordt op kant B gevolgd door "Let's Kiss And Make Up Tonight", een uitstekende poprock song met een gemiddeld tempo, een terugkerend dansbaar ritme en een hoog meezing gehalte.
De single "Tripping Out On Love" van Muck & The Mires bevat 2 heerlijke nummers, waar ik enorm van genoten heb en ik raad elke liefhebber van zowel poprock als powerrock deze 7" dan ook zeer aan.(luister naar de single via de bandcamp link onder de recensie)
The Violet Mindfield uit Pomona, Californië, Amerika bestaat uit: John Duran - zang en sologitaar, Sean Mcbreen - basgitaar, Victor Salazar - sologitaar en achtergrondzang, Clifton Weaver - orgel, percussie en ritme gitaar en Harry Parr - drums en achtergrondzang.
De band bracht hun debuut album "The Violet Mindfield" in 2014 als digitale download uit en deze werd gevolgd door de albums: "Mammals In Love And Ambivalence" (digitale download, 11 maart 2016), "The Forgotten Streetlamps Of Time" (digitale download, 4 juli 2016), "Your Mind On Violets" (digitale download, 3 februari 2018), "After Before" (digitale download, 24 oktober 2018), "Hello Darling" (LP en digitale download via Gall Of The Earth, 28 september 2019), "California Burning" (LP en digitale download via Outro Records, 24 maart 2022) en "Distorted Portrait" (LP en digitale download via Outro Records, 14 maart 2025) en tevens verschenen: "Orange" (digitale EP, 15 februari 2015), "Stranger In The Mirror" (digitaal nummer, 1 november 2020), "Odds & Ends" (Cassette EP in eigen beheer, 2021), "Hard Times, Easy Love" / "Gimme Gimme" (7" single, 5 oktober 2021), "Beautiful Nightmare" / "No Kiss Goodbye (7" single en digitale download via Outro Records, 16 september 2022), "Tell Me" / "Moonlight Love" (7" Single en digitale download via Hypnotic Bridge Records, 25 november 2022) en "Evil Eye" (7" EP en digitale download via Rogue Records, 25 december 2022) en op 10 december 2025 brengt Rogue Records hun 7" EP "From The Gutter With Love" uit.
Kant A begint met het titel nummer "From The Gutter With Love", waarin The Violet Mindfield een fantastische swingende rhythm & blues song met een gemiddeld tempo, jaren 60 invloeden en een terugkerend ritme ten gehore brengt, die gevolgd wordt door "Mojo Hand", een geweldige uptempo rock song met een terugkerend ritme, dat tot dansen aanzet en lichte psychedelische elementen bevat.
Dan volgen de nummers van kant B, waarvan "Stain In The Spirit" de eerste is en hierin laat de band me genieten van een schitterende rhythm & blues song met een aanstekelijk dansbaar ritme en jaren 60 elementen, waarna "Somthin' Somethin'" volgt en ik een verrukkelijke uptempo garagerock song met wisselende tempo's en lichte invloeden van de muziek van The Yardbirds te horen krijg.
"From The Gutter With Love" van The Violet Mindfield bevat 4 puike jaren 60 gerelateerde nummers, waarmee de band me even terug mee in de tijd genomen heeft en ik raad iedere liefhebber van de muziek van dit tijdperk deze schijf dan ook sterk aan.(luister naar de eo via de bandcamp link onder de recensie)
%20-%20The%20Last%20Pink%20Glow.jpg)
