Review: Thee Headcoats Sect - Got Sect If You Want It (Damaged Goods Records, 2025) (Garagerock / Rhythm & Blues)

Thee Headcoats Sect uit Chatham, Engeland bestaat uit de 3 leden van Thee Headcoats: Billy Childish - sologitaar en zang, Bruce Brand - drums, Johnny Tub Johnson - mondharmonica plus Keith Evans (van The Downliners Sect) - basgitaar en zang.

In 1991 bracht de band, waarin ook Don Craine (The Downliners Sect)- ritmegitaar en zang actief was, de 7" EP "Headcoats On" uit via Hangman Records en deze werd gevolgd door: "Deerstalking Men" (1996, LP en CD, Hangman's Daughter plus herpersing via Damaged Goods Records in 2006 ) en "Ready Sect Go!" (1999, LP en CD, Vinyl Japan plus herpersing via Damaged Goods Records in 2006).

Na het overlijden van Don in februari 2022 besloot de band de EP "A Tribute To Don Craine" uit te brengen als eerbetoon aan hem en deze verscheen op 11 november 2022 in een beperkte oplage op zwart vinyl via Damaged Goods Records.

Op 20 juni 2025 brengt Thee Headcoats Sect de 7" EP "Got Sect If You Want It" via Damaged Goods Records uit op zwart vinyl en hierop staan 4 nummers, waarbij het vermelden waard is, dat de hoes lijkt op de The Rolling Stones EP "Got Live If You Want It" uit 1965.

De EP begint met "Got Sect If You Want It" waarin Thee Headcoats Sect een geweldige swingende uptempo mix van garegarock en rhythm & blues met een terugkerend ritme ten gehore brengt, die gevolgd wordt door "Man Trap", een rhythm & blues song met een gemiddeld tempo die een aanstekelijk dansbaar ritme bevat.

Op kant B volgen "We're Gone", een heerlijke rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme en "Got Love If You Want It", een cover van Slim Harpo uit 1957, die de band ook al in 1999 uitbracht en hierin laat Thee Headcoats me genieten van een fantastische rhythm & blues song met een gemiddeld tempo, die een hoog meezing gehalte en een terugkerend ritme bevat.(luister naar een versie uit 2007 van dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)

DE EP "Got Love If You Want It" van Thee Headcoats Sect bevat 4 verrukkelijke rhythm & blues songs met jaren 60 invloeden, waar ik enorm van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook sterk aan.

 

Thee Headcoats Sect · I Got Love If You Want It

Review: Custard Flux - Enter Xenon (Eigen Beheer, 2025) (Pop)

Custard Flux is project van multi-instrumentalist Gregory Curvey uit Detroit, Amerika, die het meest bekend is van zijn band The Luck Of Eden Hall.

Hij bracht op 1 juni 2018 zijn debuut album "Helium" uit als 2LP, als CD en als digitale download en deze werd gevolgd door: "Helium Box Set Bonus" (digitaal album, 1 november 2018), "Echo" (LP, CD en digitale download, 1 juli 2019), "Echo LP Bonus" (CD en digitaal album 14 maart 2020), "Oxygen" (LP, CD en digitaal album, 3 juli 2020), "Custard Flux Live In Chicago" (digitaal album, 5 mei 2023) en "Phosphorus", dat in eigen beheer werd uitgebracht en als LP in een beperkte oplage van 200 stuks op wit vinyl met een tekst vel, ansichtkaarten en een herbruikbare plastic zak, als LP in een beperkte oplage van 50 stuks op luchtblauw vinyl met een tekst vel, ansichtkaarten en een herbruikbare plastic zak, als CD in een beperkte oplage en als digitale download verscheen.

Hierop spelen de volgende muzikanten: Vito Greco - sologitaar en Portugese gitaar, Timothy Prettyman - dubbele bas, Mars Williams - saxofoon en Jay Tausig - dwarsfluit en achtergrondzang en Gregory Curvey - zang, sologitaar, harmonium, piano, klavecimbel, autoharp, drums en percussie.  

Op 7 juni 2024 verscheen het album "Einsteinium Delirium", dat 10 nummers bevat, via Friends Of The Fish als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op 180 gram rood vinyl, als LP in een beperkte oplage op cyaan blauw en rood 180 gram vinyl, als CD in een beperkte oplage van 200 stuks en als digitale download.

Het album is vooraf gegaan door de digitale singles "Right Now Here In Time" (22 januari 2024) en "Equinox" (19 april 2024) en hierop spelen Gregory, Vito en Timothy en drummer Nick Pruett de muziek en tevens speelt gastmuzikant Andy Thompson - mellotron, maar ook verscheen het live album "Live At The 20th Dream Of Dr. Sardonicus Festival 2024" als picture disc CD en als digitale download via Sendelica op 6 september 2024 en op 1 juni 2025 bracht hij zijn album "Enter Xenon" uit als LP in een  beperkte oplage van 100 stuks op 180 gram zwart vinyl, als CD in een beperkte oplage van 100 stuks en als digitale download, dat vooraf is gegaan door de digitale singles "Opportunity Knocks" (7" via Fruits De Mer Records) en "Winter" (8 maart 2025) dat tevens in een zeer beperkte oplage van 25 stuks op 7" vinyl is uitgebracht en hierop is de bezetting als op "Einsteinium Delirium".

Het album "Enter Xenon", dat 10 nummers bevat, start met "The Escape", waarin Custard Flux een kort psychedelisch stukje met gesproken woord, dat gevolgd wordt door "Winter" een fantastische uptempo progressieve rock song met een aanstekelijk ritme, die swingt als een trein en hierbij is stil zitten niet aan de orde en na iets meer dan een minuut gaat de muziek in een trager tempo over, om na korte tijd weer sneller te worden, waarna de band deze tempowisselingen nogmaals herhaalt.

Dan volgen "Opportunity Knocks", een licht psychedelische pop song met een wisselend tempo en een terugkerend ritme, "The Oblivion Capsule", een met filmmuziek invloeden doorspekt nummer met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo en "Icy Tranquility", een heerlijke dansbare song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme.

In "Tomorrowland" schotelt Custard Flux me een lekker in het gehoor klinkende pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme voor, die een hoog meezing gehalte heeft en in "Superposition" krijg ik een prachtige song met een gemiddeld tempo te horen, die subtiele tempowisselingen heeft.

Verder volgen "Enter Xenon", een mooi nummer met filmmuziek invloeden, dat een positieve sfeer uitstraalt, "The Floating Chamber", een verrukkelijk progressief nummer met een terugkerend dansbaar ritme en een gemiddeld tempo, dat swingt als een trein en na 5 minuten verandert in een langzamer tempo met een gesproken tekst, psychedelische en symfonische elementen en eindigt met een stukje filmmuziek en in "Les Mâchoires De La Mort" laat de band me genieten van een schitterende progressieve pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, die ruimtelijke elementen bevat.

"Enter Xenon" van Custard Flux bevat 10 geweldige pop songs met elementen uit filmmuziek, progressieve en psychedelische muziek, waar ik ontzettend van genoten heb en ik raad elke liefhebber van één of meerdere van deze muzieksoorten deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de youtube link onder de recensie)

Review: The Soundbyte - Still Quiet (Voices Of Wonder, 2025) (Post Metal)

The Soundbyte uit Trondheim, Noorwegen is het solo project van Trond Engum, die sinds begin jaren 90 actief is in de Noorse metal scene en vanaf 2007 muziek uitbrengt met een complete band.

Zijn debuut album "Rivers Of Broken Glass" verscheen op 6 juni 2004 als CD en als digitale download, gevolgd door de volgende uitgaven: "City Of Glass" (CD en digitale donload, 6 juni 2007), "Trilogy" (CD en digitale download, 6 juni 2012), "Solitary" (LP, CD en digitale download, 6 juni 2017) en op 30 mei 2025 bracht Voices Of Wonder zijn album "Still Quiet" als LP in een beperkte oplage, als CD en als digitale download uit en hierop bestaat zijn band uit: Trond Engum - sologitaar en elektronica, Rune Hoemsnes - drums, Sigurd Ekle - basgitaar, Geir Nilssen - keyboard, Carl Haakon Waadeland - percussie, Kirsti Huke - zang en Andreas Elvenes - zang.

Het album, dat 7 nummers bevat, start met "Floating At Distance", waarin The Soundbyte een schitterende zware mix van elektro, hardrock en jaren 80 new wave in een niet al te hoog tempo ten gehore brengt, die lichtelijk bombastisch klinkt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door het titel nummer "Still Quiet", een prachtig instrumentaal stukje klassiek aandoende gitaar muziek met een langzaam tempo.

Dan volgen "Fall Of Illusions", een fantastisch dreigend klinkend nummer met een vrij traag tempo en een terugkerend ritme, waarbij de zang met aan die van David Bowie doet denken en dit nummer gaat over in "Will You Follow", dat enkele minuten een vervolg is van het vorige nummer, maar dan verandert in een heftig experimenteel stuk muziek, dat halverwege iets meer snelheid krijgt en over gaat in een heerlijk swingend rock nummer met een aanstekelijk dansbaar ritme, dat tegen het einde terugkeert naar het langzame tempo.

In "When All Is Gone" zet The Soundbyte me een geweldige mix van jaren 80 muziek en post metal met een wisselende tempo's en een aanstekelijk ritme voor, in "Can You See Me Now" krijg ik een uitstekende trage song te horen met post metal invloeden en in "Will You Find A Way" laat de band me genieten van een mooie langzame song, die zware duistere klanken bevat.

"Still Quiet" van The Soundbyte is een verrukkelijke plaat, die vol puike post metal muziek staat, waar ik enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de youtube link onder de recensie)

Review: MOOON - You Got It All (Rogue Records, 2025) (Sixties Pop)

MOOON uit Aarle Rixel, Nederland werd in 2013 opgericht en bestaat uit: Tom De Jong - basgitaar, achtergrondzang, Gijs De Jong - drums, achtergrondzang, mondharmonica, mellotron, sitar, piano, orgel, Franse Hoorn, percussie, bongo's en dwarsfluit en Timo Van Lierop - zang, sologitaar, percussie, bongo's en Philicorda.

De band bracht op 28 maart 2015 hun debuut uit met de EP "EP", die als CD en als digitale download verscheen en deze werd gevolgd door: "MOOON's Brew" (6 oktober 2017, als LP en als digitale download via Exelsior Records), "Mary You Wanna" / "She Makes Me Feel" (29 juli 2018, als 7" single en digitale single via Paradiso Vinyl Club), "Safari" (4 oktober 2019, als LP en als digitale download via Bickerton Records), "III" (23 februari 2024, als gekleurd vinyl LP, als CD en als digitale download via Exelsior Records en als LP op zwart vinyl via Soundflat Records), "Hurtin' My Heart" / "How I Learned (To Say Goodbye)" (20 april 2024, als 7" single en als digitale single via Soundflat Records) en op 4 juni 2025 bracht Rogue Records hun 7" single "You Got It All" / "Modulation Baby" in een beperkte oplage van 500 stuks en als digitale download uit.

In "You Got It All" zet MOOON me een heerlijke swingende jaren 60 gerelateerde pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme voor, die lichte soul invloeden bevat en in "Modulation Baby" krijg ik eveneens een lekker in het gehoor klinkende pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme te horen, die swingt.

"You Got It All" van MOOON is een uitstekende 60er jaren gerelateerde pop single, waar ik erg van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van de muziek uit de jaren 60 en de betere pop deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar de single via de bandcamp link onder de recensie)

z

Review: The Bad Beats - Lucy Mei (Rogue Records, 2025) (Garagerock)

The Bad Beats uit Vancouver, Canada werd in 2014 opgericht en bestaat tegenwoordig uit: Adam Payne - sologitaar en Derek MacDonald - keyboards en orgel, Tony Miron - drums, Roby Erickson - basgitaar en  Cam Alexander - zang en mondharmonica.

Het duo bracht inn 2016 hun debuut album "His Vengeful Hand" als LP en als CD uit via Soundflat Records, waarna de volgende uitgaven verschenen: Billy Hopeless And The Bad Beats - "Your Children Shall Know My Name" (7" split single met Star Maffia Boy, 2017), "Off The Hook" (LP en CD via Soundflat Records, 2019). "Gotta Get Loose" (LP via Soundflat Records, CD in eigen beheer, 2024) en "Lucy Mei" / "Have Love Will Travel" dat op 17 april 2025 via Rogue Records als 7" single in een beperkte oplage van 500 stuks verscheen.

In "Lucy Mei" schotelt The Bad Beats me een fantastische licht psychedelische garegarock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme voor en in de cover van The Sonics, "Have Love Will Travel", krijg ik een verrukkelijke garagerock song met een gemiddeld tempo, jaren 60 elementen en een dansbaar terugkerend ritme

te horen, die veel fuzz op de gitaar bevat.

"Lucy Mei" van The Bad Beates is een geweldige garagerock single met 60er jaren invloeden, waar ik ontzettend van genoten heb en ik raad elke liefhebber van beide  genres deze schijf dan ook sterk aan.(luister naar de single via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Mauvais Sang - La Faune (Daaganda Records, 2025) (Pop / Noise Rock)

Mauvais Sang uit Haute-Savoie, Frankrijk bestaat uit: Mathis Saunier - sologitaar en zang, Léo Simon - zang, Antoine Vercellotti - drums, Anouck Bizon - zang en harp en Ana Egorova - zang en viool.

De band bracht hun debuut album "Des Corps Dans Le Décor" uit op 8 april 2022, die op 16 februari 2022 vooraf gegaan werd door het digitale nummer "Décor" en op 22 november 2024 gevold werd door hun EP "La Flore", die via Daaganda Records als CD en als digitale download verscheen en dit label bracht op 16 mei 2025 hun album "La Faune" uit als LP, als CD en als digitale download.

Het album, dat 12 nummers bevat, start met "La Peau", waarin Mauvais Sang een mooie dansbare pop song met een gemiddeld tempo speelt, die na korte tijd meer snelheid krijgt, waardoor de muziek gaat swingen om even later terug te keren naar het begin tempo en dit nummer wordt gevolgd door "La Danse Du Feu", een prachtige pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en "L'Enfant", een schitterende song met een gemiddeld tempo, gesproken tekst en een aanstekelijk dansbaar ritme en "Modèle", een fantastische uptempo song met een licht hypnotiserend terugkerend dansbaar ritme en disco en house elementen.

Daarna volgen "Nouvelle Ère", een verrukkelijke langzame song met minimale begeleiding, "Nuit Venin", een mix van experimentele muziek en pop met een niet al te hoog tempo en prima samenzang, die iets over de helft van het nummer tijdelijk heftiger gespeeld wordt en noise rock bevat en "Dernier Acte", een uitstekende song met een langzaam tempo en een terugkerend noise rock ritme.

In "Là-Bas Le Monde" zet Mauvais Sang me een song met een gemiddeld tempo en noise elementen voor, die halverwege heftiger wordt om enkele minuten later weer rustiger wordt, in "Sur La Plage" krijg ik een puike song met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en wisselende tempo's te horen, die zo nu en dan vrij heftig klinkt en in "Sybille" schotelt de band me een heerlijke song in een langzaam tempo voor, die tot iets voor het einde van het nummer met minimale begeleiding wordt gespeeld en prima samenzang heeft.

Verder volgt "Loin", een geweldige pop song met een terugkerend ritme en een wisselende tempo's, die iets over de helft van het nummer steeds heftiger wordt en de muziek tot een climax gebracht wordt, doordat ook het tempo opgevoerd wordt en de radio uitvoering van "Loin", een verkorte versie van het vorige nummer.

"La Faune" van Mauvais Sang is een niet alledaagse plaat, die vol prima nummers staat, waar ik etrg van genoten heb en ik raad liefhebbers van zowel noise rock als de betere pop deze bijzondere schijf dan ook van harte aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Ángel Ontalva And Vespero - Memories Of Sada - Live At Tuneyadets (Octoberxart, 2025) (Progressief)

Ángel Ontalva is een Spaanse gitarist uit Madrid, die deel uit maakt van de band October Equus, maar ook solo diverse albums op zijn naam heeft staan,

Vespero werd in 2003 in Astrakhan, zuid Rusland opgericht en brengt sinds 2004 muziek uit, zowel in eigen beheer (Vespero Music), als via maatschappijen.

Ángel werkte diverse keren samen met de Russische band Vespero, waarmee hij "Carta Marina" (9 juli 2018), "Sea Orm Liventure" (3 augustus 2018), "Sada" (1 februari 2020), "Shaman Rock" (10 februari 2020) en "Live At The Astrakan State Theatre Of Opera And Ballet" (23 juni 2020), maar ook maakten ze onder de naam Seaorm , die bestaat uit: Ángel Ontalva (October Equus) - sologitaar, Arkady Fedotov (Vespero) - basgitaar, synthesizer, fluit en achtergrond zang en Ivan Fedotov (Vespero) – drums, drummachine en percussie de albums "Olkhon" (28 december 2020), "Forgotten Shrines" (29 december 2021) en "The Dream Of Allan Gray" (7 maart 2025), die alle drie werden uitgegeven via Ángel's label Octoberxart.

Op 3 juni 2025 verscheen het album "Memories Of Sada - Live At Tuneyadets" van Ángel Ontalva And Vespero als digitale download via Octobetxart, dat op 17 mei 2025 live opgemonem werd, waarbij de band bestaat uit: Ángel Ontalva - sologitaar (rechter kanaal), Alexander Kuzovlev - sologitaar (linker kanaal), Ark Fedotov - basgitaar en Ivan Fedotov - drums.

Op het album, dat 5 nummers bevat speelt Ángel Ontalva And Vespero nummers van de albums "Carta Marina" en "Sada" en dit begint met 3 nummers van "Sada", waarvan "Uwasa No Onna" het eerste is en hierin brengt de band een schitterend progressief rock nummer met een gemiddeld tempo ten gehore, dat rock in opposition (RIO) en lichte ruimtelijke elementen bevat en halverwege versneld wordt, waardoor de muziek gaat swingen.

Dan volgt "Theme For Sada", een fantastisch rock nummer met elementen van progressieve, melodische en spacerock, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en enkele tempowisselingen bevat en bij tijd en wijle swingt.

In "Her Eyes Sparkled In A Srange Way" laat Ángel Ontalva And Vespero me genieten van een heerlijk progressief nummer met een niet al te hoog tempo, dat rust uitstraalt en enkele tempowisselingen bevat.

Daarna volgt "Carta Marina", een geweldig swingend nummer met een aanstekelijk licht hypnotiserend ritme dat tot dansen aanzet en jazz invloeden heeft.

Als laatste krijg ik "Seaorm" te horen en hierin schotelt de band me een fantastisch swingend uptempo nummer voor, dat een terugkerend ritme heeft, waarbij stil zitten geen optie is.

"Memories Of Sada - Live At Tuneyadets" van Ángel Ontalva And Vespero is een verrukkelijk progressief album van hoogstaande muzikale kwaliteit, waar ik van begin tot einde enorm van genoten heb en ik kan iedere liefhebber van dit genre deze meesterlijke schijf dan ook sterk aanbevelen.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Darkfish - Beyond (Eigen Beheer, 2025) (Krautrock / Elektronisch)

Darkfish uit Londen, Engeland is het alias van Sheila Maloney - piano, keyboards en synthesizer, die op 2 juli 2025 haar debuut album "Beyond" in eigen beheer als digitale download uitbrengt.

Het album, dat 9 nummers bevat en geïnspireerd is door de sterren en planeten en onze plaats in het universum, start met "Destination Forever", waarin Darkfish een fantastisch krautrock nummer met hemelse zang ten gehore brengt, die een ruimtelijke sfeer oproept en gevolgd wordt door "Endless Space"", een schitterend vrij zwaar klinkend ruimtelijk nummer met een niet al te hoog tempo, dat zo nu en dan dreigend overkomt, maar toch ook rust uitstraalt.

Dan volgen "Spiral Nebula", een prachtig langzaam elektronisch rustgevend nummer, dat new age elementen bevat en "Voyager", een heerlijk nummer met een gemiddeld tempo en een vrolijk klinkend terugkerend ritme en krautrock elementen.

In "Towards The Stars" zet Darkfish me een mooi elektronisch met een niet al te hoog tempo voor, in "Planet Earth Is Blue" krijg ik een duister stuk muziek met een langzaam tempo voorgeschoteld, dat hoofdzakelijk uit geweldig pianospel bestaat en in "Leaving The Heliosphere" laat ze me genieten van een verrukkelijk langzaam nummer met new age elementen, dat rustgevend werkt.

Verder volgen "Gravity Well", een uitstekend elektronisch nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, dat zware klanken bevat en "The Pale Blue Dot", een nummer met een langzaan tempo en een eentonig licht hypnotiserend terugkerend ritme.

"Beyond" van Darkfish bevat 9 fantastische elektronische nummers, waarmee ze me van begin tot einde in de ban van haar muziek heeft weten te houden en ik raad elke liefhebber van dit genre dit meesterwerkje, met wat mij betreft "Planet Earth Is Blue" als één van de uitschieters, dan ook sterk aan.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Ford's Fuzz Inferno - Ultimate Fuzz Frequencies (SUBUNDERGROUND C.A, 2025) (Punk)

Ford's Fuzz Inferno uit Kekerdom en Wernhout, Nederland bestaat tegenwoordig uit: Hans F. Ford (Kekerdom) - zang, solo en ritme gitaar en Patrick Delabie (Wernhout) - solo en ritme gitaar en Butsenzeller (alias Bootsie) - drums en percussie.

Op 29 en 30 januari 2021 namen Hans en Patrick (toen nog drummer) de EP "Deniers Of Fuzz Will Be Executed" op in Studio 195 te Wernhout , waarop 5 korte nummers staan en deze verscheen op 26 mei 2021 via het Subunderground Control Autority label op 7" vinyl met een extra nummer en als digitale download.

Vervolgens verscheen op 17 januari 2022 hun tweede 7" vinyl EP "Flog Yourself With Fuzz", waarop 4 nummers staan, via Subunderground Counter Attacks uit en deze werd op 31 januari 2022 gevolgd door de CD "The Book Of Fuzz - Selected Verses", met daarop 11 nummers, waarvan 1 onuitgebracht nummer.

Tevens verscheen deel 3 van hun trilogie, getiteld "Fuzz The Universe!", waarop 4 nummers staan, op 13 april 2022 via Subunderground Cosmic Adjustments op 7" vinyl en was in de voorverkoop te bestellen op dezelfde manier als de vorige 2 7" EP's.

Het CD album "The Book Of Fuzz - Selected Verses" bevat nummers van de eerder uitgebrachte 2 EP's, die aangevuld zijn met 2 nummers van de EP "Fuzz The Universe!", plus een onuitgebracht nummer, dat 31 januari 2022 verscheen en is uitgebracht via Subunderground Coo 

Op 2 januari 2023 bracht het duo de 7" EP "Death To The Fuzz Family" uit, die geperst is op zwart vinyl en via het eigen Subunderground Cultural Arson label verscheen en deze werd 8 maart 2023 gevolgd door de EP "Eternal Circles Of Fuzz", die 4 nummers bevat en in een beperkte oplage van 400 stuks op 7" zwart vinyl geperst werd en tevens als download via het eigen Subunderground Concentric Awesomeness verscheen.

Dat het duo erg produktief is bewijst het feit, dat er op 10 mei 2023 alweer een nieuwe EP via Subunderground Combat Activities uitgebracht werd, die "War, Peace & Fuzz" heet, 5 nummers bevat en als 7" in een beperkte oplage van 400 stuks.

Op 14 februari 2024 is het CD album "Fuzz Up Your Electric Chair, Baby!" via Subunderground Casual Abduction in een beperkte oplage verschenen en bevat 11 nummers, die live in de studio zijn opgenomen en hierop is de band uitgebreidt met drummer Butsenzeller (alias Bootsie), waardoor Patrick overgestapt is naar gitaar, zodat de muziek net even iets extra's krijgt en deze wordt op 16 augustus 2024 gevolgd door de LP "Electrofuzzification", die in een beperkte oplage van 350 stuks, en als digitale download werd uitgebracht en 4 nieuwe nummers plus 6 nummers van de live CD "Fuzz Up Your Electric Chair, Baby!" bevat.

Dat de band erg productief is, bewijst het feit dat er op 16 juli 2025 weer een nieuwe plaat via SUBUNDERGROUND C.A uitkomt, die als 45 toeren mini-LP in een beperkte oplage van 350 stuks op zwart vinyl en als digitale download verschijnt, "Ultimate Fuzz Frequencies" getiteld is en 9 nummers bevat.

Verder is het vermelden waard, dat de muziek van Ford's Fuzz Inferno regelmatig gedraaid wordt door de Britse radio DJ Michael Bradley, die in de punk band The Undertones speelde.

Het album begint met "Energy Song", waarin Ford's Fuzz Inferno een schitterende energieke jaren 70 gerelateerde uptempo punk song ten gehore brengt, die swingt als een trein en gevolgd wordt door "Enough Of You", een lekker in het gehoor klinkende uptempo song met een aanstekelijk ritme dat tot dansen aanzet en "This Invention", een een heerlijke uptempo song met een aanstekelijk dansbaar ritme en een subtiele tempowisseling.

Dan volgen "Promises For A Bright New Day", eveneens weer zo'n uitstekende uptempo song , die swingt en beweging oproept, "Frantic Fuzz Rush", een kort maar geweldig uptempo instrumentaal rock nummer en "Why Are We Here And Who Are You?", een fantastische uptempo song met een aanstekelijk dansbaar ritme, waarbij stil zitten geen optie is.

In "Why Are We Here And Who Are You? (Part 2)" verrast Ford's Fuzz Inferno me door me te laten genieten van een verrukkelijk stuk instrumentale progressieve fuzz rock dat een terugkerend ritme bevat, in "Conquerors" krijg ik opnieuw een snelle punk song te horen, die swingt en in "Need No Favours" zet de band me een puike song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme voor, die progressieve elementen bevat.

"Ultimate Fuzz Frequencies" van Ford's Fuzz Inferno staat ook deze keer vol geweldige uptempo punk songs, waar ik van begin tot einde enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf, met wat mij betreft "Why Are We Here And Who Are You? (Part 2)" en "Need No Favours" als uitschieters, dan ook sterk aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Pelegrin - Al-Mahruqa (Ripple Music, 2025) (Rock)

Pelegrin uit Frankrijk werd door François Roze De Garcia - sologitaar en zang, Jason Recoing - basgitaar en Antoine Ebel - drums opgericht en nadat hun debuut album "Al-Mahruqa" op 13 september 2019 in eigen beheer als LP en als digitale download werd uitgebracht, kwam Alexandre Haquet - synthesizer het trio versterken en verscheen op 17 februari 2021 het album "Ways Of Avicenna" als LP, als CD en als digitale download.

Op 23 mei 2025 bracht Ripple Music hun debuut album opnieuw uit en deze verscheen als LP en als digitale download.

Het album start met "Majoun", waarin Pelegrin een fantastische psychedelische rock song met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme speelt, die gevolgd wordt door "Farewell", een heerlijke rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.

Dan volgen "The Coldest Night", een schitterende song met een niet al te hoog tempo en stoner elementen en "Dying Light", een uitstekende rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.

In het titel nummer "Al-Mahruqa" schotelt Pelegrin me een geweldige dansbare song met een terugkerend ritme, lichte psychedelische elementen, tempowisselingen en een gemiddeld tempo voor, waarbij stil zitten geen optie is.

"Al-Mahruqa" van Pelegrin is een puike rock plaat, waar ik enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van de betere rock deze schijf, met wat mij betreft "Majoun" en "Al-Mahruqa" als uitschieters, dan ook sterk aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: The Galileo 7 - Everything Is Everything Else (Busy Bee Entertainment AB, 2025) (Beat)

Allan Crockford - zang en sologitaar richtte in 2009  de band The Galileo 7 op, die naar een episode van Star Trek is genoemd.

Hij was eerder actief in andere bands en enkele daarvan zijn: The Solarflares, The Prisoners, JTQ en Thee Headcoats en hij maakt ook deel uit van de band Graham Day & The Forefathers.

Samen met Viv Bonsels - orgel en zang, Mole Brooks - basgitaar en zang en Russ Baxter - drums vormde hij de eerste formatie van The Galileo 7, die uit Medway, Londen, Engeland komt en tegenwoordig bestaat uit: Allan Crockford - zang, mellotron en sologitaar, Viv Bonsels - orgel en zang, Paul Moss - basgitaar en zang en Mole Brooks - drums en zang.

The Galileo 7 bracht diverse albums en singles uit, zoals: "Are We Having Fun Yet?" (2010 via Misty Lane Records), "Staring At The Sound" (2012 via State Records), "False Memory Lane" (2014 via Fool's Paradise), "One Lie At A Time" / "The God Of Gaps" (2015 7" single via State Records), "Cruel Bird" (2016 7" single via State Records), "The Live-O-Graphic Sessions" (2016 CD album via Fool's Paradise), "Tear Your Minds Wide Open" (2017 via Damaged Goods Records), "Too Late" / "The World Looks Different Today" (2019 7" single via State Records), "There Is Only Now" (2019 via Damaged Goods Records), "Decayed" (2020 via Fool’s Paradise), "Listening To The Colours" (2021 via Spinout Nuggets Records), "Tear Your Minds Wide Open (Expanded Edition)" (2023 via Damaged Goods Records) en op 1 maart 2024 bracht de band hun album "You, Me And Reality" als LP en als CD uit via Damaged Goods Records en dit bevat 12 nummers en op 17 april 2025 verscheen hun eerste single voor Rogue Records, getiteld "Look Away",  die op 7" vinyl werd uitgebracht.

Op 15 mei 2025 brengt het Zweedse Busy Bee Entertainment AB label een hun verzamel album "Everything Is Everything Else" als LP in een beperkte oplage uit en hierop staan 12 nummers.

Het album begint met het titel nummer "Everything Is Everything Else" uit 2019, waarin The Galileo 7 een heerlijke swingende poprock song speelt, die invloeden heeft van de beat groepen uit de jaren 60 (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en deze wordt gevolgd door "Cold-Hearted Stowaway" (2023), een schitterende swingende beat song, die een aanstekelijk ritme bevat en aanzet tot dansen en "Orangery Lane" (2016), een uitstekend stukje muziek, dat associaties oproept met die van bands uit de jaren 60 en lichte psychedelische invloeden bevat.

Dan volgen "The Last Hours Of Aldous Huxley" (2019), een lekkere aanstekelijke pop song met een dansbaar ritme, "My Cover Is Blown" (2016), een prachtige rustige pop song en hierin golft het ritme op en neer, doordat de muziek verscheidene tempowisselingen bevat en klinkt lichtelijk psychedelisch en "Cruel Bird" (2016), een schitterende licht psychedelische uptempo beat song, die swingt als een trein en een aanstekelijk ritme bevat, dat aanzet om in beweging te komen.

In "Slow Down" (2024) zet The Galileo 7 me een geweldige licht psychedelische pop song met een gemiddeld tempo, eind jaren 60 invloeden en een terugkerend ritme voor, in de 2025 remix van "Anne Hedonia" (2012) laat de band me genieten van een in sixties saus gegoten popsong, waarin het lekkere ritme en de prima zang me vanaf het begin te pakken hebben en in "Can't Go Home (2024) krijg ik een heerlijke uptempo song te horen, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.

Verder volgen "I'm Still Here" (2014), een prachtige, naar zestiger jaren klinkende, beat song, waarin een hoog meezing gehalte zit, "The Man Who Wasn't There" (2012), een geweldige uptempo mix van beat en psychedelische pop, die sterke invloeden van de flowerpower periode van eind jaren 60 muziek heeft en enkele tempowisselingen bevat en "Rain Is Falling" (2024), een puike aanstekelijke dansbare song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.

"Everything Is Everything Else" van The Galileo 7 staat vol verrukkelijke jaren 60 gerelateerde beat songs, waar ik ontzettend van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit muziek genre deze schijf dan ook van harte aan.

Review: The Milkshakes - The Men With The Golden Guitars (Damaged Goods Records, 2025) (Rock & Roll)

The Milkshakes uit Kent, Engeland bestond uit: Mickey Hampshire - sologitaar en zang, Billy Childish - sologitaar en zang, Russ Wilkins - basgitaar (die Mark Gilbert verving) en Bruce Brand - drums.

De band bracht van 1981 tot 1992 13 albums, 2 split albums met The Prisoners, 4 compilatie albums en 2 EP's en 6 singles uit en op 27 mei 2022 verscheen de 4CD "Milkbox" via Damaged Goods Records.

In 2016 bracht dat label de "Milkbox" als 2CD compilatie albums "Talking 'Bout Milkshakes & After School Session" en "Thee Knights Of Trashe & The Milkshakes' Revenge" uit en deze verschenen eerder afzonderlijk in respectievelijk 1981 (onder de naam Mickey & The Milkshakes, LP, Milkshakes Records), 1983 (LP, Upright Records), 1984 (LP, Milkshakes Records) en 1987 (LP, Hangman Records).

Op 23 mei 2025 verschijnt hun vierde album "The Men With The Golden Guitars" als LP via Damaged Goods Records en dit werd in 1983 voor het eerste uitgebracht en bevat 14 instrumentele nummers.

Het album start op kant A met "Chatham Drive", waarin The Milkshakes een geweldig swingend uptempo rock & roll nummer met lichte surf invloeden en een terugkerend ritme ten gehore brengt, die gevolgd wordt door "General Belgrano", een lekker in het gehoor klinkend nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "Scapa Flow", een heerlijk rock nummer met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, dat rock & roll elementen bevat en halverwege iets meer snelheid krijgt.

Daarna volgen "The Wrong Man", een fantastisch rock & roll nummer met een gemidded tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme dat tot dansen aanzet, "The Klansmen Kometh", een vrij duister klinkend nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, "Thunderbird", een uitstekend nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme en "Mumble The Peg", een vrij rustig rock nummer met een terugkerend ritme.

In het eerste nummer van kant B, "The Yorkshire Ripper", zet The Mikshakes me een verrukkelijk stuk rock & roll voor dat lichte surf invloeden en een terugkerend ritme heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), in "Flatfoot" krijg ik een schitterend rock nummer met een aanstekelijk dansbaar ritme en een gemiddeld tempo te horen, die swingt en in "Dogwatch On Monkey’s Paw" laat de band me genieten van een rock  nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, dat subtiele tempowisselingen heeft.

Dan volgen "Every Corner", een licht hypnotiserend nummer met een gemiddeld tempo en "Can You Tell?", een vrolijk swingend uptempo jaren 60 gerelateerd rock & roll nummer met een ritme dat tot dansen aanzet.

Verder volgen "Dreadnaught", waarin de band een verrukkelijk rock & roll nummer met saxofoon elementen van eind jaren 50 speelt, dat een terugkerend ritme en invloeden van "Batman Theme" van Neal Hefti uit 1966 heeft en "Shed Country ‘83",  een met hoge snelheid gespeeld rock & roll nummer met lichte surf invloeden, dat swingt als een trein.

"The Men With The Golden Guitars" van The Milkshakes staat vol geweldige swingende instrumentale rock (& roll) nummers, waar ik ontzettend van genoten heb en ik raad elke liefhebber van deze muzieksoort(en) deze schijf dan ook van harte aan.

Review: Krautfuzz - Live At The Church (Feat. J Mascis) (Sulatron Records / MirrorWorldMusic, 2025) (Acid Rock)

Krautfuzz uit Berlijk, Duitsland is een improvisatie band, die in 2022 werd opgericht en bestaat uit: Imari Kokubo - drums, Dirk Dresselhaus - sologitaar en zang en Derek Shirley - basgitaar.

Regelmatig wordt de band bijgestaan door gast muzikanten, zoals Murat Ertel (Baba Zula) - saz , Eleni Poulou (ex-The Fall) en Hilary Jeffery (zeitkratzer), André Vida - saxofoon, Chandra Shukla (Xambuca) - e-sitar en J Mascis (Dinosaur Jr) - sologitaar.

De band bracht de volgende uitgaven uit: "MWM Rough #1" (31 augustus 2023, digitale download), "Fuzzkraut 15" (8 maart 2024, digitale download)

"Live at Urban Spree" (feat. André Vida) (23 oktober 2024, LP, cassette en digitale download) en "5" (feat. Chandra Shukla) (1 november 2024, LP en digitale download) en op 16 mei 2025 verscheen het album "Live At The Church" (Feat. J Mascis) als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op 180 gram vinyl, als CD in een beperkte oplage van 300 stuks, als digitale download via Sulatron Records en MirrorWorldMusic.

Het album, dat 2 lange nummers bevat, start met "Live at The Church" (A), waarin Krautfuzz een iets meer dan 23 minuten durend nummer speelt, dat in een traag tempo met een zich herhalend ritme begint, om na 4 minuten iets meer snelheid te krijgen en hoe verder het nummer vordert, des te meer wordt de snelheid opgevoerd, waarbij ook acid rock invloeden, zang en een terugkerend ritme gevoegd worden en dan weer in een langzamer tempo terugkeert, om vervolgens door te lopen in "Live at The Church" (B) en hierin krijg ik een vervolg op (A) te horen, die acid rock invloeden, een aanstekelijk terugkerend ritme en een flinke dosis snelheid bevat en enkele minuten na de helft van het nummer over gaat in een langzaam tempo, om korte tijd later weer meer snelheid en een terugkerend ritme te krijgen en op die manier te eindigen.

"Live At The Church" (Feat. J Mascis) van Krautfuzz is één lange trip, waar ik enorm van genoten heb en ik raad elke liefhebber van acid rock en terugkerende ritmes deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: A/lpaca - Laughter (Sulatron Records / Dischi Sotterranei / Sour Grapes, 2025) (Punk / Noise Rock / Experimenteel)

A/lpaca uit Mantova, Italië bestaat uit: Christian Bindelli - zang en sologitaar, Andrea Verrastro - basgitaar en zang, Andrea Fantuzzi - keyboards en zang en Andrea Sordi - drums en drum machine.

De band bracht op 15 januari 2021 hun debuut digitale single uit, die op 19 maart 2021 gevolgd werd door hun debuut album "Make It Better", waarop 9 nummers staan en deze werd via Sulatron Records als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op 180 gram paars vinyl en als CD in een beperkte oplage van 500 stuks en als digitale download uitgebracht en op 16 mei 2025 brachten Sulatron Records / Sour Grapes en Dischi Sotteranei hun album "Laughter" als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op 180 gram vinyl, als CD in een beperkte oplage van 300 stuks, als cassette en als digitale download uit.

Het album, dat 11 nummers bevat, begint met "Evil Pawn", waarin A/lpaca een kort nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme speelt, dat noise elementen bevat en gevolgd wordt door "The Confident Laughter", een heerlijke uptempo mix van punk, noise en een terugkerend ritme en "An Encounter", een uitstekende swingende uptempo rock song met een licht hypnotiserend terugkerend ritme en noise elementen.

Dan volgen "Laughter, Us Us", een fantastische swingende uptempo song met een hypnotiserend terugkerend ritme, waarbij stil zitten geen optie is, "Bianca’s Videotape", een kort stukje met een eentonig herhalend ritme en "Balance", een experimenteel nummer met een gemiddeld tempo, avant garde elementen en een terugkerend ritme.

In "Brano Fantuzzi" schotelt A/lpaca me een house gerelateerd nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme voor, dat tot dansen aanzet en experimenteel eindigt, in "Empty Chairs" krijg ik een geweldig nummer met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en progressieve elementen te horen, dat tempowisselingen heeft en in "Kyrie" laat de band me genieten van een lekker in het gehoor klinkend krautrock nummer.

Verder volgen "Who’s In Love Daddy", een schitterende dark wave song met een gemiddeld tempo, jaren 80 invloeden en een aanstekelijk terugkerend ritme en "Don’t Talk", een prima dark wave song met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme.

"Laughter" van A/lpaca is een verrukkelijke plaat, die diverse muzieksoorten bevat, waar ik enorm van genoten heb en ik raad elke liefhebber van zowel dark wave, punk, noise rock als experimentele muziek dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren, om misschien wel tot dezelfde conclusie te komen als ik.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Mule Jenny - Outsiders (Vicious Circle Records, 2025) (Poprock)

Mule Jenny uit Parijs, Frankrijk werd in 2020 als solo project door Etienne Gaillochet - zang en drums opgericht en bestaat sinds 2022 verder uit Max Roy - basgitaar en Théo Guéneau - sologitaar en achtergrondzang.

Etienne bracht op 10 december 2021 het album "All These Songs Of Love And Death" als LP en als CD via Grabuge Records, Figures Libres Records, Araki uit en deze wordt op 19 september 2025 gevolgd door het album "Take Enough Leeway" ", dat via Vicious Circle Records verschijnt en op 6 mei 2025 vooraf is gegaan door één van de nummers van het album, getiteld "Outsiders". 

In "Outsiders" zet Mule Jenny me een lekker in het gehoor klinkende poprock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme voor, dat jaren 80 invloeden en tempowisselingen heeft, die ik liefhebbers van dit genre van harte kan aanraden.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

Review: Raccomandata Con Ricevuta Di Ritorno - In Fuga (AMS Records / BTF Vinyl Magic, 2025) (Progressief)

Raccomandata Con Ricevuta Di Ritorno uit Italië is het alias van multi-instrumentalist Luciano Regoli, die in 1972 zijn enige album "Per... Un Mondo Di Cristallo" uitbracht, totdat op 10 februari 2010 zijn digitale album "Il Pittore Volante" verscheen, waarna "Live In Elba" (1 januari 2015, digitaal album) en "In Rock" (13 april 2019, digitaal album) volgden en op 9 mei 2025 verscheen zijn album "In Fuga", dat 6 nummers bevat via AMS Records / BTF Vinyl Magic als LP op zwart vinyl en als CD met een papieren hoes en hierop wordt hij bijgestaan door Walter Martino - drums en Nanni Civitenga - basgitaar en diverse andere muzikanten.

Het album start met "Incubo", waarin Raccomandata Con Ricevuta Di Ritorno een geweldige uptempo symfonische progressieve song met een aanstekelijk ritme en heftige zang speelt, die swingt en gevolgd wordt door "Mary Reilly", een prachtige pop song met een niet al te hoog tempo, ingetogen zang en een aanstekelijk ritme, dat tot schuifelen aanzet en halverwege iets meer snelheid krijgt.

Daarna volgen "Sognando", een melodische progressieve song met een gemiddeld tempo, een dansbaar terugkerend ritme, Latijnse invloeden en tempowisselingen en "Nubiano", een fantastische uptempo rock song met heftige zang, opzwepende drums en een aanstekelijk ritme, die halverwege verandert in een mooi rustig stuk melodische muziek.

In "Ancora L’Ombra" zet Raccomandata Con Ricevuta Di Ritorno me een uitstekende progressieve song met een vrij langzaam tempo voor, die een gesproken tekst bevat, jazz elementen herbergt, melodische invloeden heeft en tempowisselingen bevat in en "Sandrina" krijg ik een korte song met een rustig tempo en minimale begeleiding en een terugkerend ritme te horen.

"In Fuga" van Raccomandata Con Ricevuta Di Ritorno is een puike plaat met prima progressieve muziek, die ik elke liefhebber van dit genre kan aanraden eens te gaan beluisteren, om misschien wel tot dezelfde conclusie te komen als ik.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Marco Mattei - Age Of Fragility (7D Media / Third Star Records, 2025) (Melodisch)

Marco Mattei - zang, solo-, ritme- en basgitaar, akoestische gitaar, bouzouki, percussie, achtergrondzang, samples en programmering uit Italië bracht op 19 november 2021 zijn debuut solo album "Out Of Control" uit via 7D Media / Third Star Records en daarop werd hij muzikaal bijgestaan door een scala van artiesten, waarvan de bekendste ongetwijfeld Tony Levin (King Crimson, Peter Gabriel)- basgitaar, Jerry Marotta (Peter Gabriel, Hall & Oates) - drums en percussie, Pat Mastelotto (King Crimson, XTC) - drums en Chad Wackerman (Frank Zappa, Allan Holdsworth) - drums zijn.

Op 16 mei 2025 verschijnt zijn tweede album, getiteld "Age Of Fragility" via 7D Media (het label van Trey Gunn) en hierop krijgt hij medewerking van: Duilio Galioto - piano, Wurlitzer, Rhodes, mellotron, memory Moog en B3 orgel, Tony Levin - elektrische en contrabas, Jerry Marotta - drums en percussie en speciale gasten Trey Gunn - oorlogsgitaar en Jennifer Maidman - stem (track 5) en verder doen diverse talentvolle muzikanten uit de hele wereld mee, zoals: Peter Voronov - viool (track 6), María Betania Hernández - cello, altviool en viool (track 7 en 8), Michele Boni - Cavaquinho (track 9) en Katrin Romanova - harp, terwijl de zang wordt gedaan door: Dave Bond (track 1), Fabio Trentini (track 2 en 9), Malena Ramonet (track 3), Jeff Kightly (track 6 en 8), Tino Boley (track 4) en Joe Edelmann (track 7).

Het album, dat 10 nummers bevat, begint met "Just Tired", waarin Marco Mattei een mooie melodische song met een niet al te hoog tempo met een licht hypnotiserend terugkerend ritme speelt, die gevolgd wordt door "You Don’t Deserve It", een uitstekende rock song met een gemiddeld tempo, progressieve invloeden en een aanstekelijk ritme en "Human Again", een schitterende song met een vrij rustig tempo en een terugkerend ritme.

Dan volgen "Wrong", een prachtige langzame song met een terugkerend ritme, dat tot schuifelen aanzet, "Insomnia", een heerlijke melodische rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, die beweging oproept en "A Trick Of The Mind", een puike song met een vrij traag tempo en een aanstekelijk ritme.

In "Watermark In My Heart" schotelt Marco Mattei me opnieuw een verrukkelijke melodische langzame song voor en in "So Fragile" krijg ik nogmaals een trage song te horen.

Verder volgen "End Of The Line", weer zo'n prima melodische song met een niet al te hoog tempo, die een aanstekelijk ritme heeft en "Just Tired" (Extended Version),  een fantastische langere versie dan waar mee begonnen was.

"Age Of Fragility" van Marco Mattei staat vol schitterende langzame melodische nummers, waarvan ik vind dat er wel iets meer variatie in had gekund, maar desondanks heb ik hier toch enorm van genoten en ik raad elke liefhebber van dit genre dan ook aan eens naar deze schijf te gaan luisteren en zelf hun oordeel hierover te vellen.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Magic Pie - Maestro (Karisma Records, 2025) (Progressief)

Magic Pie uit Moss, Noorwegen bestaat tegenwoordig uit: Kim Stenberg - sologitaar en achtergrondzang, Eirikur Hauksson- zang en sologitaar, Eirik Hanssen - zang en akoestische gitaar, Lars Petter Holstad - basgitaar en achtergrondzang, Erling Henanger - keyboards en achtergrondzang en Jan T. Johannessen (JT) - drums en percussie.

De band werd in 2001 opgericht door Kim Stenberg, die Eirik Hanssen, John Kamphaug (basgitaar en achtergrondzang), Jan Torkild Johannessen (JT) en Gilbert Marshall (zang en keyboards) vroeg een progressieve rock band te beginnen.

In 2003 werd John Kamphaug vervangen door Lars Petter Holstad, van 2004 tot december 2007 speelde zanger/sologitarist Allan Olsen in de band en Gilbert Marshall ging in 2012 uit de band, waarna Erling Henanger zijn plaats innam.

Hun debuut album “Motions of Desire” verscheen in 2005, waarna “Circus Of Life” (2007) en “The Suffering” (2011) volgden.

In 2015 werd hun vierde album "King For A Day" via Karisma Records op CD en als digitale download uitgebracht en het label bracht op 15 juli 2016 de eerste 2 albums en op 12 junari 2017 het derde als LP, CD en digitale download opnieuw uit, waarna op 30 augustus 2019 het album "Fragments Of The 5th Element" als LP, CD en digitale download via Karisma Records verscheen, waarvan "Maestro" de opvolger is, die op 16 mei 2025 via Karisma Records als LP op zwart vinyl, als CD en als digitale download wordt uitgebracht en 7 nummers bevat en hiervan zijn de digitale nummers "Everyday Hero" (28 maart 2025), "Someone Else’s Wannabe" (3 april 20250 en "Name It To Tame It" (2 mei 2025) als single verschenen.

Vermeldenswaardig is verder dat de band in de loop der jaren het podium deelde met een scala aan bands en artiesten, zoals: Steve Hackett, Neal Morse band, Mike Portnoy, Haken,  Saga, Pendragon, Ken Hensley, Spock's Beard, Beard Fish, Star Castle, Scorpions, Focus, Pain of Salvation, Opeth, Hasse Froberg & MC (Flower Kings) en Circus Maximus.

Het album start met "Opus Imperfectus Pt.1 - The Missing Chord", waarin Magic Pie een meer dan 18 minuten durend nummer speelt, dat gedurende 1 minuut met orkestrale muziek begint, waarna de band het over neemt en een fantastisch uptempo symfonisch nummer met rock in opposition elementen ten gehore brengt, om enkele minuten later te veranderen in een rock song met een afwisselend gemiddeld tempo en een dansbaar ritme en halverwege een dreigende sfeer krijgt, waar progressieve invloeden bijgevoegd worden en gaat swingen.

Dan speelt de band "By The Smokers Pole", een mooie langzame melodische song met een aanstekelijk ritme, die na 3 minuten iets meer snelheid krijgt en deze wordt gevolgd door "Name It To Tame It", een uitstekende progressieve rock song met een gemiddeld tempo, een aanstekelijk ritme en zang invloeden van Deep Purple en Sienna Root, die na enkele minuten verandert en een terugkerend ritme bevat.

In "Kiddo..." zet Magic Pie me een trage song voor, die over gaat in "Someone Else’s Wannabe", een schitterende swingene uptempo symfonische progressieve rock song met hardrock elementen en een aanstekelijk ritme.

Verder volgen "Everyday Hero", een swingende rock song met een aanstekelijk terugkerend ritme en "Opus Imperfectus Pt.2 - Maestro", een prachtige melodische song met een gemiddeld tempo, theater elementen en hardrock elementen.

"Maestro" van Magic Pie is een geweldige progressieve symfonische rock plaat, waar ik erg van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar 3 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Madmess - The Third Coming (Kozmik Artifactz Records / Glory or Death / gig.ROCKS! Records, 2025) (Acid Rock / Stoner)

Madmess uit Porto, Portugal bestaat uit: Pedro Cruz - drums en percussie, Vasco Vasconcelos - basgitaar, Ricardo Sampaio - sologitaar en zang en Marco Lima- keyboards en synthesizer.

De band bracht op 30 mei 2019hun debuut album "Madmess" uit als LP, als CD en als digitale download via Drone Rock Records en deze werd op 10 december 2021 gevolgd door "Rebirth" (LP, CD en digitale download) en op 9 mei 2025 verscheen het album "The Third Coming", dat 7 nummers bevat, via Glory or Death Records / Kozmik Artifactz Records / gig.ROCKS! Records als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op doorzichtig/zwart stoffig vinyl en als digitale download.

Het album begint met "Death By Atonishment", waarin Madmess een geweldige stuk instrumentale acid rock met een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die na een minuut meer snelheid krijgt en tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door "Windowmaker", een uitstekende stoner rock song met acid elementen, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waar tempowisselingen in zitten.

Dan volgen "Velvet Nebula", een heerlijk swingend instrumentaal uptempo acid rock nummer met een aanstekelijk ritme en "Endless Cycles", een schitterend nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.

In "Burnt!" schotelt Madmess me een puik acid rock nummer met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo voor, "Hazy Morning" krijg ik nogmaals een swingende uptempo song met een terugkerend ritme horen en in "Sauerkraut" laat de band me genieten van een lekker in het gehoor klinkend uptempo krautrock nummer met een licht hypnotiserend ritme.

"The Third Coming" van Madmess bevat 7 prima acid rock nummers, waarin elementen van krautrock en stoner terug te vinden zijn en ik raad iedere liefhebber van deze muzieksoorten deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Kal-El - Astral Voyager Vol.1 (Blues Funeral Records, 2025) (Rock / Stoner)

Kal-El uit Stavanger, Noorwegen werd in 2012 opgericht en bestaat na enkele bezettingswisselingen tegenwoordig uit: Bjudas (Bjørn Harald Stornes) - drums, Knutsen - basgitaar, Doffy (Kristoffer Ranaweera) - ritme gitaar, Josh (Joshua Bisama) - sologitaar en Captain (Ståle Rodvelt) - zang.

Op 9 februari 2013 bracht de band hun debuut EP "Dark Moon Voyage" uit en deze werd op 17 december 2013 gevolgd door hun eerste album "Pakal", waarna de volgende uitgaven verschenen:"Ecosphere" (24 augustus 2015, digitaal album), "Hole in the Sky" (26 augustus 2015, digitaal nummer), "Cosmic Void" (1 december 2015, digitale EP), "Astrodoomeda" (24 mei 2017, digitaal album), "Dark Moon Voyage" (her uitgave 3 juli 2018, digitale EP), "Comêta" (8 mei 2020, digitaal nummer), "Witches of Mars" (13 juli 2020, digitaal album), "Paranoid" (4 december 2020, digitaal nummer), "Spiral" (29 januari 2021, digitaal nummer), "Dark Majesty" (18 juni 2021, digitaal nummer), "Mica" (6 augustus 2021, digitaal nummer), "Dark Majesty" (27 augustus 2021, digitaal album), "Moon People" (22 september 2023, digitale single) en op 16 mei 2025 brengt Blues Funeral Records hun album "Astral Voyager Vol.1" uit als LP in een beperkte oplage van 250 stuks op blauw met rood en zwart gespetterd 180 gram vinyl, als LP op 140 gram blauw vinyl, als LP in een beperkte oplage van 150 stuks op half blauw, half rood met gouden glitters 190 gram vinyl, inclusie een patch en een geëmailleerde pin, als digipack CD in een beperkte oplage en als digitale download.  

Het album, dat 6 nummers bevat, start met "Astral Voyager", waarin Kal-El een geweldige stoner rock song met een gemiddeld tempo, een aanstekelijk terugkerend ritme in een ruimtelijke sfeer spelen, die gevolgd wordt door "B.T.D.S.C.", een lekker in het gehoor klinkende hardrock song met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en tempowisselingen.

Dan volgen "Void Cleaner", een rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme en "Cloud Walker", een heerlijke rock song met een vrij traag tempo en een aanstekelijk ritme

In "Dilithium" laat Kal-El me genieten van een verrukkelijke hardrock song met jaren 70 invloeden, wisselende tempo's en een ritme dat tot beweging aanzet en in "Cosmic Sailor" krijg ik een uitstekende swingende rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme te horen, die lichte fuzz elementen bevat.

"Astral Voyager Vol.1" van Kal-El bevat 6 prima stoner / hardrock nummers, die hoofdzakelijk in een gemiddeld tempo gespeeld worden en ik kan iedere liefhebber van deze muzieksoorten deze schijf dan ook zeer aanraden.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Greenleaf - Revolution Rock Deluxe (Blues Funeral Records, 2025) (Heavy Rock / Progressieve Bluesrock)

Greenleaf uit Borlänge, Zweden werd in 1999 opgericht en bestond uit: Daniel Lidén - drums en percussie, Jocke Åslund - Hammond orgel, Bengt Bäcke - basgitaar en keyboards, Peder Bergstrand - zang, sologitaar en basgitaar, Tommi Holappa - sologitaar en basgitaar en Fredrik Nordin - zang.

De band bracht in 2000 hun debuut EP "Greenleaf" uit, die in 2001 gevolgd werd door hun in eigen beheer uitgebrachte album "Revolution Rock" en deze 2 uitgaven zijn op 28 maart 2025 samen onder de naam "Revolution Rock Deluxe" verschenen als 2LP, als CD en als digitale download, via Blues Funeral Records. 

Het album start met de 9 nummers van de LP en hiervan is "Vat 69" de eerste, waarin Greenleaf een schitterende progressieve bluesrock song met een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die gevolgd wordt door "Devil Woman", een geweldige swingende bluesrock song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, die hardrock en jaren 70  invloeden heeft en "Status: Hallucinogenic, Phase II", een fantastisch dreigend progressief en psychedelisch rock nummer met afwisselende tempo's.

Daarna volgen "You Got Me High", een swingende uptempo hardrock song met een terugkerend ritme, "Red Tab", eveneens zo'n heerlijke uptempo rock song, die swingt als een trein en "The Shipbuilder", een uitstekend instrumentaal uptempo nummer met een terugkerend ritme en ruimtelijke elementen.

In "Electric Ryder" zet Greenleaf me opnieuw een instrumentaal uptempo rock nummer met een terugkerend ritme voor, in "Hexagram" krijg ik een puike stevige progressieve bluesrock song met een aanstekelijk ritme te horen en in "Monostereowhatever" laat de band me nogmaals genieten van zo'n prima swingend progressief instrumentaal nummer.

Dan volgen de nummers van de EP, die begint met "Get Your Love Outta Here", een uptempo rock song met een terugkerend ritme en deze wordt gevolgd door "Sold My Lady (Out The Back Of An Oldsmobile)", een uptempo song met een terugkerend ritme en acid en heavy rock invloeden en "Kvinna Du Ger Mig Ingen Kärlek", een swingende rock song met een gemiddeld tempo en progressieve bluesrock elementen.

Verder hoor ik "Smell The Green", een lekker in het gehoor klinkende progressieve bluesrock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, "Land Of Lincoln", een rock song met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en heftige zang, die iets over de helft van het nummer meer snelheid krijgt en gaat swingen en "Status: Hallucinogenic", een geweldig instrumentaal nummer met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en lichte psychedelische elementen.

"Revolution Rock Deluxe van Greenleaf bevat 15 uitstekende progressieve bluesrock en heavy rock nummers, waar ik erg van genoten heb en ik raad liefhebbers van deze genres deze schijf, met wat mij betreft "Status: Hallucinogenic, Phase II" als uitschieter, dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)