"Are They Hostile? Croydon Punk, New Wave & Indie Bands 1977-1985" is een verzamel album, dat op 2 september 2022 door Damaged Goods Records is uitgegeven, waarbij 9 bands ieder met 2 nummers vertegenwoordigd zijn en dit album is zowel als LP en als CD verschenen.
Het eerste nummer van het album begint met een gesproken intro over de muziek van de bands van 1977 tot 1985, waarna het eerste nummer van Bad Actors volgt, getiteld "Are The Hostile?", waarin de band een geweldige uptempo punk song speelt, die swingt als een trein en deze wordt gevolgd door Johnny Moped, die "Groovy Ruby" (Live At The Roxy) speelt en hierin een vrij heftige uptempo punk song ten gehore brengt.
Daarna volgen "Step This Way" van The Marines, een heerlijke uptempo pop song, die lichte invloeden van "Ticket To Ride" van The Beatles heeft en een aanstekelijk dansbaar ritme bevat, "Controversial" van Slime, een uitstekende dansbare uptempo mix van punk en new wave, die terugkerend ritme heeft en swingt en "Smiling My Life Away" van Case, een heftige uptempo punk song, die met vrij hoge snelheid wordt gespeeld en swingt.
In "Tiny Town" van The Daleks schotelt de band me een prima pop song voor, die een vrolijk aanstekelijk ritme heeft, dat aanzet tot dansen, in "Total Confusion" van Fanatics krijg ik een geweldige uptempo powerpop song te horen, die swingt en een hoog meedein gehalte heeft, in "New Age" van The Straps zet de band me een stevige mix van punk en powerrock voor, die een aanstekelijk tempo heeft en in "Tarzan" van The Heroes hoor ik de band een uptempo mix van ska en punk spelen, die beweging oproept.
Dan volgen Bad Actors met "One Of Us", waarin de band een schitterende uptempo punk song speelt, die een aanstekelijk ritme heeft, Johnny Moped met "Incendiary Device" (Live At The Roxy), een heftige uptempo song, die een terugkerend ritme heeft en subtiele tempowisselingen bevat, The Marines met "Pleasure Business", een fantastische uptempo beat song met jaren 60 invloeden en een aanstekelijk ritme.
Vervolgens hoor ik "Loony" van Slime, een verrukkelijke uptempo rock song, waarbij stil zitten geen optie is, "I Don't Wanna Kill The Whales" van Case, een geweldige live gespeeld uptempo punk song met een aanstekelijk ritme, die swingt en "Rejected" van The Daleks, een schitterende punk song, die met hoge snelheid gespeeld wordt en lichte invloeden van de muziek van The Clash heeft.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Verder volgen Fanatics met "When The Sun Goes Down", een swingende uptempo song, The Straps met "Brixton", een uptempo punk song, die met hoge snelheid wordt gespeeld en "The Heroes met "Russia", een uitstekende powerrock song, die een aanstekelijk dansbaar ritme en een hoog meezing gehalte heeft.
"Are They Hostile? Croydon Punk, New Wave & Indie Bands 1977-1985" van Various Artists is een fantastische plaat, die vol verrukkelijke swingende punk nummers staat, waar ik van begin tot einde zeer van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit muziek genre deze schijf dan ook van harte aan.
In 2002 verscheen via het Nasoni label de LP "Dreamer" als debuut van multi instrumentalist Dave Schmidt, alias Sula Bassana, die alle instrumenten voor zijn rekening nam en bijna alle nummers zelf schreef.
Vervolgens werd "Dreamer" op CD uitgebracht en verscheen in 2004 via Dave's eigen Sulatron label en in 2005 nogmaals, maar dit keer via het Elektrohasch label en in 2012 bracht Dave deze CD opnieuw uit, aangevuld met 2 bonus nummers, die van zijn 7 inch vinyl single "Vegetable Man" / "Perry Rhodan" uit 2009 komen (Nasoni Records).
Tussen 2002 en 2012 bracht Dave diverse CD's en LP's uit, zoals de split LP met Vibravoid "Retronique" (Nasoni, 2003), "Sula Bassana And The Nasoni Pop Art Experimental Band Vol.1" (CD, Nasoni, 2006), "The Night" (CD, Sulatron, 2009 / LP, Pancromatic Records, 2009), "Kosmonauts" (CD, Sulatron, 2010) en "Dark Days" (CD/2LP, Sulatron, 2012) plus de single "Vegetable Man"/ "Perry Rhodan" (7 inch vinyl, Nasoni, 2009), plus diverse CD-R uitgaven, terwijl in 2014 de LP "Sula Bassana - Disappear + 3AM - Waves" via het Headspin label verscheen, waarbij 3AM een alias is van Chino Burga, een legendarische underground rockmuzikant uit Lima, Peru, die reeds 20 jaar bezig is met het maken van vrij heftige muziek en in verschillende rock bands speelt (La Ira De Dios, Necromongo, La Garua en Los Entierros).
Normaal gesproken speelde Dave nooit live onder de naam Sula Bassana, maar op het Roadburn festival te Tilburg, Nederland, maakte hij daar een uitzondering van en vormde een band rond zich, die voor deze gelegenheid bestaat uit: Sula Bassana - sologitaar, synthesizer, mellotron en FX, Komet Lulu - basgitaar en FX, Rainer Neeff - sologitaar en FX en Marcus Schnitzler - drums.
"Live At Roadburn Festival 2014" bevat bijna het hele concert van de band, dat via het Sulatron Records label zowel op CD als LP is verschenen, waarbij de CD 13 maart 2015 werd uitgebracht en de LP op 8 mei 2015 in een gelimiteerde oplage van 777 stuks op marmer kleurig vinyl, waarbij verder opgemerkt kan worden, dat het album ook deze keer door krautrock legende Eroc gemasterd is en het artwork door Lulu Artwork (Komet Lulu) is gedaan.
Ook album "Shripwrecked" van Sula, dat 12 februari 2016 verscheen, is zoals gewoonlijk gemasterd door Eroc, maar waar normaal gesproken het artwork door Lulu Artwork wordt verzorgd, heeft hij deze keer gekozen voor het schilderwerk van Frank Lewecke, die ook de hoes van zijn album "The Night" maakte.
Op zijn CD album "Organ Accumulator + Disappear", dat 17 februari 2017 is verschenen, heeft hij er voor gekozen zijn nummers van de split LP "Disappear" / "Waves" nogmaals uit te brengen, maar nu gekoppeld aan "Organ Accumulator", dat in het voorjaar op LP via het Deep Distance Records label zal verscheen.
Zijn album "The Ape Regards His Tail - Original Soundtrack", een science-fiction film van film maker Michael Yates, verscheen 7 juli 2017 via zijn eigen Sulatron Records label op CD en bevat 8 nummers, waarbij Dave gebruik maakte van synthesizers, mellotron, orgel, elektrische gitaar, elektrische piano en strijkers ensembles.
Op 10 januari 2020 verscheen "The Box", waarin 6 LP's zitten in een beperkte oplage van 500 stuksvia Pancromatic Records en deze werd eveneens als 6 CD via Sulatron Records in een beperkte oplage van 500 stuks uitgebracht, waarbij het vermelden waard is, dat de box bestaat uit de albums "Endless Winter" (2006), "Silent Music" (2009), "Retronique" (2003) , Disappear" (2014) en een CD met onuitgebrachte nummers.
Op 16 april 2021 bracht Sula een nieuw album uit, getiteld "CV Sessions", waarop 10 nummers staan, die in de corona periode maart 2020 tot december 2020 zijn opgenomen en via Sulatron Records als CD in een beperkte oplage van 500 stuks werden uitgebracht, waarna het album in de zomer van 2021 via Pancromatic Records als 2LP in een beperkte oplage van 400 stuks op 180 gram vinyl verscheen.
Ook op dit album bespeelt Sula alle instrumenten weer zelf en is de mastering gedaan door krautrock legende Eroc en verder is vermeldenswaardig, dat het nummer "What is Reality?", dat wel vermeld staat op de CD, maar door tijd overschrijding niet op de CD staat, via de bijgeleverde download code te beluisteren en te downloaden is.
De opvolger van dit album heet "Loop Station Drones", dat 7 nummers bevat en op 19 november 2021 via Sulatron Records als CD werd uitgebracht en tevens verscheen het album in de zomer van 2022 als 2LP via Pancromatic Records.
Van de nummers van het album komen er 3 van het Roadburn Festival Redux (op 28 maart 2021 opgenomen) en 4 van het Radio KFJC home stream concert, dat 13 en 14 mei 2021 plaats vond en deze verschenen niet, althans tot nu dan.
Op 23 september 2022 bracht Sulatron Records het album "Nostalgia" uit als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op 180 gram zwart vinyl, als LP in een beperkte oplagen van 500 stuks op 2 kleuren corona vinyl, als CD in een beperkte oplage van 500 stuks, waarbij het vermelden waard is, dat Sula de nummers van dit album tussen 2013 en 2018 opnam en de zang en overdubs tussen 2019 en 2021 deed, waarbij het geheel gemasterd werd door krautrock legende Eroc.
Het album, dat 5 nummers bevat, begint met "Real Life", waarin Sula Bassana een fantastische Oosters klinkende psychedelische song in een niet al te hoog tempo ten gehore brengt, die lichte ruimtelijke invloeden heeft en na enkele minuten iets meer snelheid krijgt.
Dan volgt "We Will Make It", een schitterende song met een gemiddeld tempo en invloeden van stoner en psychedelische rock, die tempowisselingen heeft, een terugkerend ritme bevat en enkele minuten over de helft van het nummer heftiger wordt, om vervolgens lichte ruimtelijke invloeden krijgt toegevoegd.
In het titel nummer "Nostalgia" laat Sula Bassana me genieten van een verrukkelijk progressief melodisch nummer, dat orkestrale invloeden bevat en een terugkerend ritme heeft.
Dan volgt "Wurmloch", een geweldige uptempo mix van space- en krautrock, die een hypnotiserend ritme bevat, fuzzrock invloeden heeft en swingt als een trein, waarbij stil zitten dan ook geen optie is.
Het laatste nummer heet "Mellotraum" en hierin schotelt Sula me een uitstekend elektronisch nummer met een gemiddeld tempo voor, dat een terugkerend ritme heeft.
"Nostalgia" van Sula Bassana bevat 5 heerlijke nummers, die invloeden van psychedelische rock, spacerock, krautrock en elektronische muziek bevatten, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan iedere liefhebber van deze muzieksoorten deze schijf dan ook zeer aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Behind Closed Doors is een internationale band, die bestaat uit: Yuma van Eekelen (Nederland) - drums, Fred Jacobsson (Zweden) - basgitaar en synthesizer en Christoph Teuschel (Duitsland) - sologitaar.
De band bracht op 25 september 2018 hun debuut album "Metanoia" als digitale download uit en op 28 oktober 2022 verschijnt hun album "Caged In Helices" via My Redemption Records als LP en als digitaal album en wordt hierop bijgestaan door: Oene Van Geel - alt viool, Ben Mathot - viool en Anne Tangberg - cello.
Het album, dat 7 nummers bevat, start met het op single verschenen "The Anti Will", waarin de muziek rustig is en met de strijkers begint, om na anderhalve minuut heftige uptempo metal bijgevoegd te krijgen, waardoor het geheel nogal chaotisch klinkt, om 2 minuten later over te gaan in een schitterend rustig psychedelisch stukje rock, dat een terugkerend ritme en viool muziek bevat en dan weer meer snelheid krijgt, waarin invloeden van metal, folk en avant garde te horen zijn (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en dit nummer wordt gevolgd door "Kaleidoscope Antlers", een heerlijk zwaar uptempo stoner nummer, dat Midden-Oosten disco en dance invloeden heeft en tempowisselingen bevat.
Daarna volgen "The Essence Of Doubt", een geweldig stoner nummer met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme, dat halverwege verandert en een meer melodisch karakter kijgt en na korte tijd over gaat in een stevig stuk uptempo stoner en "Black Pyramid", een puik elektronisch nummer met een repeterende toon, waartussen prachtige vrij rustige muziek gespeeld wordt, die naadloos over loopt in "Ad Aspera Adastra, But Why And For What?", een heftig uptempo stoner nummer met lichte melodische invloeden en tempowisselingen, dat iets na de helft van het nummer post-rock en metal invloeden krijgt.
In "Ubiquitous" zet Behind Closed Doors me een duister klinkend stuk muziek voor, dat in een niet al te hoog tempo begint en na enkele minuten verandert in een stevige mix van post-rock en metal, die op zijn beurt over gaat in een heerlijk swingend stuk rock met een aanstekelijk terugkerend ritme, om dan opnieuw te veranderen en een rustige tempo te krijgen, dat mysterieuze duistere invloeden heeft en tegen het einde met meer snelheid en heftig gespeeld wordt.
Het laatste nummer, "In All But Name", begint met rustige cello klanken, om dan tijdelijk uptempo metal invloeden bijgevoegd te krijgen en even later over te gaan in een mix van avant garde en metal, die iets over de helft van het nummer in een langzaam tempo over gaat en invloeden van klassieke muziek herbergt, waarna de muziek tegen het einde weer heftige metal invloeden krijgt, die met de muziek van de strijkers voor een mooie mix zorgt, om vervolgens met rustige klanken te eindigen.
"Caged In Helices" van Behind Closed Doors is een uitstekende plaat, waarmee de band me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan deze schijf dan ook aanraden aan elke liefhebber van metal en post-rock.
Wizrd uit Oslo, Noorwegen, bestaat uit: Axel Skalstad - drums, Vegard Lien Bjerkan - keyboards en zang, Hallvard Gaardløs - zang en basgitaar en Karl Bjorå - sologitaar en zangen daarbij is het vermelden waard, dat de bandleden allen aan het Jazz Conservatorium te Trondheim studeerden.
De band brengt op 21 oktober 2022 hun debuut album "Seasons" uit, dat 8 nummers bevat via Karisma Records en dit verschijnt als LP in een beperkte oplage transparant magenta vinyl, als CD en als digitale download.
Het album, start met het op single verschenen "Lessons", waarin Wizrd een lekker in het gehoor klinkende uptempo jazzrock song speelt, die subtiele tempowisselingen en progressieve invloeden heeft (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Free Will", dat met hoge snelheid begint, om na korte tijd in een iets lager tempo over te gaan en hierin speelt de band een puike melodische rock song met een aanstekelijk ritme, om tegen het einde scheurend gitaarspel aan de muziek toe te voegen.
Dan volgen "Spitfire", een geweldige swingende uptempo rock song, die tempowisselingen bevat en met hoge snelheid mijn gehoorgang ingespeeld wordt en progressieve jazzrock invloeden heeft en deze gaat naadloos over in "All Is As It Should Be", een fantastisch uptempo progressief rock nummer met een aanstekelijk ritme en sterke jaren 70 invloeden.
In "Show Me What You Got" zet Wizrd me een heerlijke swingende uptempo mix van jazzrock en progressieve rock voor, die een terugkerend ritme heeft en iets na de heft van het nummer over gaat in een stuk progressieve rock met een gemiddeld tempo en Hammond rock invloeden en in "Fire & Water" krijg ik een uitstekende rock song in een gemiddeld tempo te horen, die invloeden van funk herbergt en een aanstekelijk terugkerend ritme heeft.
Verder hoor ik "Divine", waarin de band een prima song in een niet al te hoog tempo spelen, die een terugkerend ritme heeft en lichte symfonische invloeden bevat en "When You Call", een verrukkelijke progressieve rock song met een gemiddeld tempo en lichte psychedelische invloeden.
"Seasons" van Wizrd staat vol schitterende uptempo progressieve nummers, waarmee de band me vanaf de begin tonen heeft weten te boeien en ik kan iedere liefhebber van jazzrock en progressieve rock deze schijf dan ook zeer aanraden.
Major Parkinson uit Bergen, Noorwegen bestaat uit: Jon Ivar Kollbotn - zang, Lars Christian Bjørknes - synthesizer en piano, Claudia Cox - viool en achtergrondzang, Øystein Bech-Eriksen - sologitaar, Sondre Veland - drums en percussie, Eivind Gammersvik - synthesizer en Sondre Skollevoll - synthesizer.
De band bracht op 9 oktober 2009 hun debuut album "Major Parkinson" uit als LP, als CD en als digitaal album en deze werd gevolgd door: "Songs From A Solitary Home" (LP, CD en digitaal album, 15 oktober 2010), "Euthanasia Rollercoaster" (digitaal nummer, 14 juni 2013), "Twilight Cinema"(LP, CD en digitaal album, 24 januari 2014), "Live At Ricks" (digitaal album, 2 oktober 2015), "Pretty Eyes, Pretty Eyes!" (digitaal nummer, 25 april 2016), "Madeleine Crumbles" (digitaal nummer, 7 oktober 2016), "Blackbox" (digitaal nummer, 1 september 2017), "Baseball" (digitaal nummer, 6 oktober 2017), "Blackbox" (LP, CD en digitaal album, 27 oktober 2017), "Munchausen By Proxy" (digitaal nummer, 18 januari 2018), "Jonah" (digitaal nummer, 2 januari 2020), "Solitary Home (The Hollywood Tapes) feat. Los Alamitos Sound FX" (digitaal nummer, 23 april 2020), "A Night at the Library" (2LP, CD en digitaal album, 11 maart 2022) en op 7 oktober 2022 verschijnt hun album "Valesa – Chapter I: Velvet Prison", dat 17 nummers bevat, via Apollon Records als 2LP in een beperkte oplage van 500 stuks op rood vinyl, als 2LP in een beperkte oplage van 500 stuks op oranje vinyl, als CD, als goudkleurige cassette en als digitaal album.
Het album start met "Goodbye Blue Monday", waarin Major Parkinson een kort nummer ten gehore brengt, dat gevolgd wordt door "Behind The Next Door", een mooie rustige song met piano begeleiding, die halverwege over gaat in een heftig gezongen stuk, waarin ook de drums een belangrijke rol speelt, "Saturday Night", een prima uptempo symfonische song met elektro invloeden, tempowisselingen en een dansbaar ritme en "Ride In The Whirlwind", een prachtig kort nummer met heerlijk pianospel.
Daarna volgen "Live Forever", een puike uptempo mix van pop, rock, elektro en disco, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft, "Sadlands", een schitterende rustige korte song met piano begeleiding, "Intermezzo", een heerlijke duister klinkende song met een gemiddeld tempo en "Jonah", een langzame startende song in de stijl van Deleyaman, die na korte tijd over gaat in een dansbaar nummer met een gemiddeld tempo en invloeden van reli rock heeft.
In "Velvet Moon" zet Major Parkinson me een fantastische rustige song voor, die een aanstekelijk ritme heeft, in "Irina Margareta" krijg ik een uitstekende song met een gemiddeld tempo te horen, die subtiele tempowisselingen heeft en een aanstekelijk dansbaar ritme bevat, in "The House" schotelt de band me een lekker in het gehoor klinkende song voor, die in een rustig tempo begint, om na korte tijd in een dansbare song met een gemiddeld tempo te veranderen en dit nummer gaat over in "The Room", een verrukkelijke song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme.
Dan volgen "Posh-Apocalypse", een vrij heftige uptempo song met elektro invloeden, die doorloopt in "Moma", een geweldige swingende uptempo rock song, die bij tijd en wijle heftig gezongen wordt en "Lemon Symphonyz', een kort uptempo nummer met disco invloeden.
Verder hoor ik "Fantasia Me Now!", een uptempo mix van een pop en elektro song met een aanstekelijk dansbaar ritme en tempowisselingen, die halverwege plotseling stopt en even later verandert in een prima song met een gemiddeld tempo en "Heroes", een fantastische song met een niet al te hoog tempo, een terugkerend ritme en duistere gotische invloeden.
"Valesa – Chapter I: Velvet Prison" van Major Parkinson staat vol heerlijke nummers, die invloeden bevatten van de muziek van Deleyaman, pop en elektro en ik raad elke liefhebber van deze muzieksoorten dan ook aan eens te gaan luisteren naar deze prima schijf.(luister naar enkele nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)
In april 2014 richtte Kyotaro Miula - sologitaar, zang en synthesizer de band Minami Deutsch in Tokyo, Japan op.
Samen met Tatsuhiko Rauschenberg - sologitaar en Takuya Nozaki - drums vormde hij de band, die van juni tot september 2014 hun gelijknamige debuut album op nam in de Rinky Dink Studio.
Het album verscheen 28 september 2015 via het Japanse Guruguru Brain records label als digitale download, op cassette in een zeer beperkte oplage van 100 stuks met 2 extra nummers en op vinyl, waarbij er 200 stuks op zwart vinyl werden geperst en 150 stuks op gekleurd vinyl met een Obi strip en tevens werd het album door het Britse Cardinal Fuzz label uitgebracht.
Op 29 juli 2016 verscheen de single "Tunnel" / "New Pastoral Life" via het Höga Nord Rekords label uit Zweden en daarop is de band van bezetting gewijzigd en bestaat Minami Deutsch uit: Kyotaro Miula - sologitaar, zang en synthesizer, Taku Idemoto - sologitaar, Keita Ise - basgitaar en Hikari Sakashita - drums.
Hun debuut album "Minami Deutsch" verscheen 17 februari 2017 in een beperkte oplage van 500 stuks op CD met klaphoes, van 100% gerecycled karton, via het Sulatron Records label en bevat ook de extra bonus nummers, die op de cassette staan.
Deze werd op 20 april 2018 gevolgd door het album "With Dim Light", dat als LP en als digitaal album via Guruguru Brain Records verscheen en op 15 oktober 2022 brengt de band hun derde album "Fortune Goodies", waarop 10 nummers staan, via datzelfde label uit als LP in een beperkte oplage van 1000 stuks op turquoise / naturel vinyl en als digitaal album en hierop is Kosei Terunuma de nieuwe drummer.
"Fortune Goodies" start met "Your Pulse", waarin Minami Deutsch een geweldig uptempo stuk krautrock, met invloeden van de muziek van Can, ten gehore brengt, dat een licht hypnotiserend ritme heeft, waarbij stil zitten geen optie is en dit wordt gevolgd door "Still Foggy", een heerlijk nummer met een gemiddeld tempo en een eentonig terugkerend ritme waartussen mooie gitaarklanken gespeeld worden, dat een lichte trance oproept en "Grumpy Joa", een swingend uptempo nummer met Zuid-Amerikaanse invloeden en een aanstekelijk terugkerend dansbaar ritme.
Daarna volgen "Pueblo", eveneens een uptempo nummer met Zuid-Amerikaanse invloeden en een terugkerend ritme, "Interpreters Of Forest", een nummer met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en melodische invloeden en het titel nummer "Fortune Goodies", een uitstekende song met een gemiddeld tempo, Zuid-Amerikaanse invloeden en een terugkerend dansbaar ritme.
In "Whereabouts" schotelt Minami Deutsch me opnieuw zo'n fantastische uptempo dansbare song met een aanstekelijk terugkerend ritme voor en in "Steller Waffle" laat de band me genieten van een verrukkelijk instrumentaal nummer met een gemiddeld tempo en lichte krautrock invloeden.
Verder volgen nog "Floating Fountain", een instrumentaal nummer met een gemiddeld tempo en zich herhalend ritme, dit licht hypnotiserend klinkt en "The Border", eveneens een prachtig instrumentaal nummer, dat een niet al te hoog tempo heeft en een terugkerend ritme bevat.
"Fortune Goodies" van Minami Deutsch bevat 10 puike nummers, die invloeden van melodische muziek en krautrock met terugkerende licht hypnotiserende ritmes hebben en ik kan liefhebbers van deze genres deze schijf dan ook zeer aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Zangeres Fabienne Delsol uit Frankrijk, verhuisde in 1966 naar Londen, Engeland en sloot zich aan bij de band The Bristols.
Na 2 albums, enkele singles en diverse tournees door Europa ging de band uit elkaar en besloot Fabienne solo verder te gaan, wat in 2004 resulteerde in het CD album "No Time For Sorrows", dat via Damaged Goods Records verscheen.
Deze werd gevolgd door de albums "Between You And Me" (2007), "On My Mind" (2010) en "Four" (2019), die alle drie via dit zelfde label als CD's werden uitgebracht.
Damaged Goods Records bracht deze 4 albums op 9 september 2022 tegelijk opnieuw uit en deze keer zijn ze als LP in een beperkte oplage op wit vinyl verschenen.
Totaal bevatten de albums samen 50 nummers, waarvan er 13 op "No Time For Sorrows" staan, 14 op "Between You And Me", 12 op "On My Mind" en 11 op "Four".
Ik zal van elk van de albums enkele nummers beschrijven, om zo een indruk van de muziek van de albums weer te geven.
In "I'll Wait For You" (No Time For Sorrows) laat Fabienne Delsol me genieten van een heerlijke dansbare, op jaren 60 geïnspireerde, pop song met een gemiddeld tempo, die een aanstekelijk ritme heeft, in "Give Me Time" zet ze me een schitterende swingende uptempo beat song voor, die in de jaren 60 gemaakt had kunnen zijn en in "Never Learn To Cry" krijg ik een prachtige vrij rustige pop song te horen, die aanzet tot schuifelen.
De 3 nummers van "Between You And Me" zijn: "Mr Mystery", een heerlijke beat song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme, dat lichte surf invloeden heeft, "Loot" een fantastische uptempo mix van garagerock en pop, die swingt en jaren 60 invloeden bevat en "That's The Way You Do It", een swingende uptempo song met een aanstekelijk ritme, die heerlijk gitaarspel bevat.
Van "On My Mind" zijn dat: het titel nummer "On My Mind", een verrukkelijke licht psychedelische song met een niet al te hoog tempo, "I Feel So Blue", een lekkere swingende zestiger jaren beat song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en "And I Have Learn't How To Dream", een schitterende rustige pop song met een aanstekelijk ritme, waarop je lekker kan weg zwijmelen.
De nummers van "Four" zijn: "Ladder", een swingende uptempo rock song met een terugkerend ritme (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), "When I Wake", een geweldige psychedelische pop song met een gemiddeld tempo en "J'ai Fait De Lui Un Reve", een mooie rustige pop song, die een aangenaam ritme heeft.
De 4 albums van Fabienne Delsol staan vol op jaren 60 geïnspireerde muziek, die klinken alsof ze ook in die periode gemaakt zijn en ik heb daar dan ook zeer van genoten, waardoor ik elke liefhebber van die tijd deze schijven sterk kan aanraden.
Songwriter en sologitarist Björn Riise uit Oslo, Noorwegen bracht zijn debuut solo album "Lullabies In A Car Crash" op 3 november 2014 uit en deze werd gevolgd door: "Forever Comes To An End" (LP, CD en digitaal album, 19 mei 2017), "Coming Home" (LP, CD en digitaal album, 23 februari 2018), "A Storm Is Coming" (LP, CD en digitaal album), "Desolate Place" (digitaal nummer, 10 december 2020), "Everything To Everyone" (LP, CD en digitaal album, 8 april 2022) en "A Fleeting Glimpse" dat 4 nummers bevat en 30 september 2022 via Karisma Records verschijnt als LP in een beperkte oplage van 1100 stuks op transparant blauw vinyl als CD en als digitaal album.
Op dit mini album krijgt hij medewerking van Arild Brøter (Pymlico) - drums, Øyvind Brøter (Pymlico) - keyboards, Per Øydir - orgel, elektrische piano en piano, Durga McBroom - zang en achtergrondzang en Mimmi Tamba - achtergrondzang.
Het album begint met "Dark Shadows (Part 1)", waarin Björn Riise een mooie rustige pop song ten gehore brengt, die mede door de zang van Durga McBroom en het prima spel van de band, invloeden van de muziek van Pink Floyd bevat.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Dan volgt "A Voyage To The Sun", een schitterend instrumentaal psychedelisch nummer met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme, dat invloeden heeft van de muziek van Pink Floyd en bij tijd en wijle erg psychedelisch klinkt.
In "Summer Meadows" zet Björn Riise een prachtig vrij rustig instrumentaal nummer voor, dat melodische en licht psychedelische invloeden bevat.
Het laatste nummer heet "Dark Shadows (Part 2)" en hierin laat hij me genieten van een uitstekende pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en sterke invloeden van de muziek van Pink Floyd.
"A Fleeting Glimpse" van Björn Riise bevat 4 fantastische psychedelische nummers, waarmee hij me van begin tot eind in de ban van zijn muziek heeft gehouden en ik kan iedere liefhebber van dit genre en de muziek van Pink Floyd deze meesterlijke schijf dan ook sterk aanreden.
Haven Of Echoes is het nieuwe project van de Brit Paul Sadler (Spires) - zang en sologitaar (track 6), die samen met de Duitsers Andreas Hack (Frequency Drift) - keyboards, synthesizer, solo- en basgitaar en mandoline en Wolfgang Ostermann - drums de band vormt
Op 7 oktober brengt het trio, dat wordt bijgestaan door gastmuzikante Nerissa Schwarz - elektrische harp, mellotron en synthesizer (track 3 en 5) hun debuut album "The Indifferent Stars" in eigen beheer uit en deze is vooraf gegaan door het digitale nummer "Sirensong".
Het album, dat 6 nummers bevat, begint met "Sirensong" en hierin zet Haven Of Echoes me een fantastisch progressieve rock song met een gemiddeld tempo voor, dat melodische en klassieke muziek invloeden bevat (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en dit wordt gevolgd door "The Orator's Gift", een schitterende song met een gemiddeld tempo en lichte symfonische pop invloeden, die subtiele tempowisselingen heeft.
Daarna volgen "Stasis", een prachtige vrij rustige song met aan aanstekelijk ritme, die tempowisselingen heeft en "Endtime", een verrukkelijke swingende progressieve rock song met een gemiddeld tempo, melodische en symfonische invloeden, een aanstekelijk licht hypnotiserend ritme en tempowisselingen.
Verder zet Haven Of Echoes me "The Lord Giveth..." voor, waarin ik de band een heerlijke vrij rustige song hoor spelen, die duistere invloeden bevat en "Let Them In", een prima melodische song met een gemiddeld tempo, die halverwege tijdelijk over gaat in een geweldige uptempo progressieve rock song met tempowisselingen, om even later terug te keren naar een langzamer tempo, dat een aanstekelijk ritme bevat.
"The Indifferent Stars" van Haven Of Echoes bevat 6 uitstekende nummers, die muzikaal goed in elkaar zitten en invloeden van melodische, symfonische en progressieve rock bevatten en ik raad elke liefhebber van één of meerdere van deze muzieksoorten deze schijf dan ook van harte aan.
The Mañana People is een Duits - Columbiaans duo, dat bestaat uit: Tim Weissinger - akoestische gitaar en Álvaro Arango - elektrische piano.
Het duo bracht op 4 november 2014 hun debuut uit met de digitale EP "The Mañana People", waarna de volgende uitgaven verschenen: "Horror Songs" (digitale EP, 10 juni 2016), "Matchstick Man / Anthropophagus feat. Bonnie Prince Billy" (digitale single, 14 september 2018), "Princess Diana" (LP, CD en digitaal album, 18 januari 2018),
"You And The Undead" (digitale split single met Kingdomforahorse, 17 juli 2020), "Song Cycle, Or Music For The End Of Our Times, Pt. 1" (digitaal album, 16 april 2021), "Words" (digitaal nummer, 10 december 2021) en "Song Cycle, Or Music For The End Of Our Times" (digitaal album, 14 januari 2022).
Het laatst genoemde album verschijnt op 14 oktober 2022 als cassette via Unique Records, inclusief een speciale bonus cover van het nummer "Souper Trouper" van Abba en op het album krijgt het duo medewerking van de gastmuzikanten Alison O'Donnell (Ierland) - zang en Javier Díez Ena (Spanje) - basgitaar en theremin.
Het album, dat 10 nummers bevat, start met "Words", waarin The Mañana People een puike licht psychedelische folkpop song in een niet al te hoog tempo speelt, die gevolgd wordt door "The Only Nightmare", een mooie rustige pop song met een aanstekelijk ritme en "Cry And Reason", een pop song met een terugkerende ritme en een vrij rustig tempo, die lichte Hawaii invloeden heeft.
Daarna volgen "The Only One I Won't Survive", een schitterende licht psychedelische pop song met een langzaam tempo, "It's All Really Messed Up", een uitstekendelicht psychedelische song met een aanstekelijk ritme, kermis en computerspelletjes invloeden en "Amputated Memory", een pop song met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en subtiele tempowisselingen.
In "Hard On The Heart" zet The Mañana People me een geweldige song voor, die een gemiddeld tempo heeft en een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en in "The Dog-Headed Monster And The One I Love" krijg ik een verrukkelijke folkpop song te horen, die een aanstekelijk ritme heeft, dat aanzet tot dansen en psychedelische invloeden bevat.
Verder volgen "Squirrel (Song for B.J. Snowden)", een heerlijke licht psychedelische song met een langzaam tempo en een aanstekelijk ritme, dat doet meedeinen en "A Satisfied Mind", eveneens zo'n prachtige vrij rustige folkpop song, die een dansbaar ritme heeft.
"Song Cycle, Or Music For The End Of Our Times" van The Mañana People staat vol lekker in het gehoor klinkende licht psychedelische nummers, die invloeden van pop en folk hebben en ik raad liefhebbers van deze muzieksoorten dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Vibravoid werd in 1990 te Düsseldorf, Duitsland, opgericht en bestaat tegenwoordig uit: Christian Koch - zang en sologitaar, Frank Matenaar - drums en Dario Treese - orgel.
De band heeft zich muzikaal laten inspireren door o.a. (een vroege) Pink Floyd, Electric Prunes, Strawberry Alarm Clock en Spacemen 3 en talloze andere psychedelische progressieve rock bands.
Sinds 2000 heeft Vibravoid diverse LP's en CD's uitgebracht via verschillende labels, zoals: Triggerfish, Nasoni, Anzitisi Records, Krauted Mind Records, Herzberg Verlag en Sulatron.
Nadat ze begin 2013 hun eigen label Stoned Karma Records hebben opgericht, verschijnen daarop hun platen (onder andere "Psychedelic Blueprints - An Introspection Of The Years 2000-2013" en de 6 CD box "Loudness For The Masses"), maar ook staat de band met een nummer ("Nearby Shiras", een cover van Kalacakra) op de LP Head Music van het Fruits De Mer Records label en is in 2013 de 7" gekleurd vinyl single "Colour Your Mind", waarop 3 covers staan, uitgebracht via dat zelfde label uit Engeland, gevolgd in 2015 door de 7" gekleurd vinyl single "Steppin' Stone" , die eveneens 3 covers bevat en via Fruits De Mer verscheen.
De band stond op het "14th Dream Of Dr.Sardonicus" festival te Cardigan, Wales, dat van 5 tot 7 augustus plaats vond en georganiseerd werd door Fruits De Mer Records, waarbij één van de live nummers ongetwijfeld hun nieuwe 7" gekleurde vinyl single met klaphoes, "In-A-Gadda-Da-Vida", was, die 9 augustus 2016 in beperkte oplage via Fruits De Mer Records verschenen is.
De single, werd 30 september 2016 gevolgd door hun nieuwe album "Wake Up Before You Die", dat op hun Stoned Karma Records in een beperkte oplage op LP en CD werd uitgebracht, waarbij de CD uitvoering 4 extra live nummers bevat.
Via Stoned Karma Records verschenen in 2017 de albums "A Night At The Museum" (3LP) en "Triptamine E.P. Volume 5", dat tijdens hun "Wake Up Before You Die" optreden in Haus Der Jugend in 2016 werd opgenomen en in een beperkte oplage van 1000 LP's inclusief een kleurenposter op A10 formaat uitgebracht is en op 17 november 2017 verscheen "Mushroom Mantra's", zowel op LP als CD en als download, waarbij vermeldenswaardig is, dat de pre-order editie van de LP in een beperkte oplage van 200 stuks op gekleurd vinyl geperst is en een poster plus picture postcard disc bevat, die een nummer bevat, dat niet op de LP staat, terwijl op de CD uitgave 3 extra nummers staan, die tijdens een opname sessie uit 1992 stammen en niet eerder zijn uitgebracht.
Stoned Karma Records bracht op 25 mei 2018 2 albums van de band tegelijk uit, dat zijn: "Vibrations From The Cosmic Void", die in een beperkte oplage van 500 LP's als pre-order een bonus LP bevat, terwijl het album tevens in een beperkte oplage van 1000 stuks in 3 kleuren zonnestralen vinyl en als CD en digitale download verscheen en het andere album,"Live At Rheinkraut Festival", waarop basgitarist Ufo Walter te horen is, werd als 2CD en digitale download uitgebracht.
Eind april 2019 verscheen het album "Intergalactic Acid Freak Out Orgasms" via Stoned Karma op zowel CD als LP en digitale download en ook hierop is de band weer live te beluisteren en in september 2019 verscheen de 7" single "World Of Pain"/ "Plastic Covered Tangerines" op rood vinyl via dit label.
Om hun 30 jarig jubileum te vieren vervolgde de band het uit brengen van hun Triptamine serie en verscheen het album "Out Of Tune In Rosenheim - Triptamine vol.6" in maart 2020 via hun eigen Stoned Karma Records als 2LP, als CD en als digitale download.
De muziek voor de 2LP, die 9 nummers bevat, is live opgenomen tijdens een optreden eind december 2019, dat onder de naam "The Psychedelic Christmas Experience Tour" gegeven werd.
Dan volgde in april 2020 het album "Psychedelic Blueprints Volume 2", dat via Stoned Karma Records als CD, als 2LP in een beperkte oplage van 500 stuks op marmer kleurig vinyl werd uitgebracht en tevens als digitale download, waarop alternatieve versies, mixen en master versies staan uit de periode 1994-2019 en op 6 mei 2020 kwam hun derde album van het 30 jarige jubileum uit via Stoned Karma Records, getiteld "The Decomposition Of Noise" en deze verscheen in en beperkte oplage als LP, die een bonus live album bevat en als CD, die 3 extra nummers heeft en op 4 september 2021 bracht de band het digitale nummer "Dance On Mars" uit.
Net voor het einde van 2021 bracht de band het album "Zeitgeist Generator" uit als CD en op 1 maart 2022 verscheen dit als 2LP in een beperkte oplage van 700 stuks waarvan 200 stuks op geel en roze vinyl, 200 stuks op lichtblauw en paars vinyl met een Op Art hoes en een vierdelig inlegvel en songboek met CD, 200 stuks op lichtgroen en lichtblauw vinyl met een Op Art hoes en een vierdelig inlegvel en songboek met CD en een luxe puzzel, 100 stuks op lichtgroen en lichtblauw vinyl met een Op Art plastic hoes, inclusief een poster, een speciale puzzel, het Zeitgeist Generator songboek met CD, en flexi disc Op Art set, een vierdelig inlegvel en het geheel is met de hand gesigneerd en genummerd door de artiesten.
Vervolgens verscheen begin 2022 de digitale single "Do You Remember That Day", die alleen via facebook te beluisteren is en op 10 juni 2022 verscheen het album "Phasenvoid" via hun eigen Stoned Karma Records, als 2LP in een beperkte oplage van 500 stuks op gekleurd vinyl en als 2CD in een beperkte oplage, waarop 11 bonus nummers staan.
Daarbij is het vermelden waard, dat Nasoni Records in 2003 het split album "Phasenvoid" van Vibravoid en Sula Bassana uitbracht en deze nummers van 2003 zijn nu opnieuw verschenen op deze 2LP en aangevuld met 11 andere nummers, die niet eerder werden uitgebracht en stammen uit de periode 1992-1997.
Kort nadat de band het album "Phasenvoid" had uitgebracht, verscheen het album "A Sparkle In The Twilight", waarop 10 nummers staan, via Stoned Karma als LP in een beperkte oplage op gekleurd vinyl en als CD en op 12 augustus 2022 brengt de band het album "The Clocks That Time Forgot", dat 9 nummers bevat, als LP, als CD en als digitale download uit.
De plaat begint met het titel nummer "The Clocks That Time Forgot", waarin Vibravoid een schitterende uptempo psychedelische pop song ten gehore brengt, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Do You Remember That Day?", dat tot nu toe alleen via facebook te horen en te zien was en hierin speelt de band een geweldige uptempo psychedelische song met een aanstekelijk ritme, die tempowisselingen heeft, een hoog meezing gehalte bevat en aanzet tot dansen.
Daarna volgen "One-Armed Clock", een heerlijke uptempo song met een aanstekelijk dansbaar ritme, "Phantom Of Thoughts", eveneens een uptempo song met een zelfde ritme, zodat stil zitten geen optie is en "There Is No Cure", een nummer, dat in het verlengde van de vorige nummers ligt, oftewel een psychedelische song met een hoog dans gehalte.
In "Dead Birds Don't Sing" zet Vibravoid me een fantastische psychedelische song met een gemiddeld tempo voor, die aanzet tot dansen en in "You Plaster My Mind" krijg ik een verrukkelijke uptempo song te horen, waarin de band door gaat met het maken van hun aanstekelijke dansbare psychedelische muziek.
Verder volgen "Broken Clockworks", waarin de band opnieuw zo'n song in een zelfde tempo en ritme speelt, die gevolgd wordt door het laatste nummer "The Smell Of Pestilence", een geweldige psychedelische song met een niet al te hoog tempo en enigszins duister klinkend terugkerend licht hypnotiserend ritme.
"The Clocks That Time Forgot" van Vibravoid is weer zo'n puike psychedelische plaat geworden, waar de band patent op lijkt te hebben en op het laatste nummer na, dat ik trouwens de uitschieter van de plaat vind, heb ik het gevoel om in een lange dansbare psychedelische trip te hebben gezeten, waarmee de band me de muziek heeft ingezogen en ik kan liefhebbers van dit genre deze schijf dan ook sterk aanraden.
Kikagaku Moyo werd in de zomer van 2012 te Tokyo, Japan, door Tomo Katsurada - sologitaar en zang en Go Kurosawa - drums en zang opgericht en bestaat verder uit: Daoud Popal - sologitaar, Kotsu Guy - basgitaar en Ryu Kurosawa - sitar en keyboards.
Op 20 augustus 2013 verscheen hun debuut album "Kikagaku Moyo" via Cosmic Eye/Sound Effect Records, waarna "Forest Of Lost Children" op 20 mei 2014 door het Beyond Beyond Is Beyond Records werd uitgebracht.
Hun debuut album werd in 2014 door Burger Records op cassette her uitgebracht en dat zelfde jaar verscheen tevens "Mammatus Clouds", dat zowel op cassette (via Sky Lantern Records) als op 12" vinyl (via Cardinal Fuzz Records en Captcha Records) werd uitgebracht.
In 2015 maakte de band 2 split singles en op 13 mei 2016 verscheen de eerste persing van hun album "House In The Tall Grass" in een oplage van 500 stuks op gekleurd vinyl en 1500 stuks zwart vinyl via Guruguru Brain, terwijl er van de tweede uitgave van het album 200 stuks op gekleurd vinyl en 1800 stuks op zwart vinyl werden geperst en tevens verscheen "House In The Tall Grass" als digitale download.
Daarna volgden: "Stone Garden" (LP in een beperkte oplage van 1500 stuks op gekleurd vinyl en als digitale download, 21 april 2017), "Kikagaku Moyo" (her persing als LP zwart vinyl, in een beperkte oplage van 350 stuks op groen gespetterd vinyl en als dd, 21 april 2017), "Masana Temples" (LP op zwart vinyl in een enkele hoes, LP in een beperkte oplage van 2000 stuks op gekleurd vinyl met klaphoes, LP in een beperkte oplage van 1000 stuks op blauw vinyl in een enkele hoes, als CD en als dd, 5 oktober 2018) en op 24 februari 2020 verscheen de 7" single "Gypsy Davey" / "Mushi No Uta" via Sub Pop Records in een beperkte oplage en als dd, gevolgd op 1 mei 2020 door het digitale nummer "Ouchi Time".
Op 28 augustus 2020 verscheen hun EP "Stone Garden", die in 2017 werd uitgebracht, als her-persing in een oplage van 2000 stuks op roze en groen gekleurd vlindervorm vinyl en tevens bracht Guruguru Brain Records het album "Mammatus Clouds", dat eerder in 2014 als cassette in een zeer beperkte oplage van 100 stuks en als LP via Captcha en Cardinal Fuzz records verscheen, als her-persing in een oplage van 2000 stuks op bordeaux en roomkleurig vlindervorm vinyl uit, waarna op 5 februari 2021 het album "Deep Fried Grandeur" van Ryley Walker And Kikagaku Moyo verscheen, waarop 2 lange nummers staan.
Op 6 mei 2022 bracht de band het album "Kumoyo Island", dat 11 nummers bevat, via het eigen Guruguru Brain Records uit als LP in een beperkte oplage op oranje vinyl, als LP op zwart vinyl en als digitaal album.
"Kumoyo Island" begint met "Monaka", waarin Kikagaku Moyo een mix van traditionele muziek en pop in een gemiddeld tempo, die licht psychedelisch start en een terugkerend ritme en een hoog meezing gehalte heeft en dit nummer wordt gevolgd door "Dancing Blue", een geweldige swingende uptempo song met invloeden van funk, psychedelische muziek en dance met een licht hypnotiserend terugkerend ritme, waarbij stil zitten geen optie is en "Effe", een mooie melodische pop song met een gemiddeld tempo.
Daarna volgen "Meu Mar", een uitstekende pop song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, die aanzet tot beweging, "Cardboard Pile", een fantastisch uptempo nummer, dat swingt als en trein, totdat de muziek na enkele minuten verandert en het nummer over gaat in een lekker in het gehoor klinkende psychedelische pop met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme en "Gomugomu", een uitstekende pop song met een gemiddeld tempo, een vrolijk klinkend ritme en folk en Japanse invloeden.
In "Daydream Soda" schotelt Kikagaku Moyo me een nummer met een repeterend ritme voor, dat een gemiddeld tempo bevat, in "Field Of Tiger Lillies" krijg ik een kort stukje psychedelica met een aanstekelijk terugkerend ritme te horen en in "Yayoi, Iyayoi" laat de band me genieten van een puike poprock song met een aanstekelijk terugkerend ritme, dat beweging oproept.
Verder volgen "Nap Song", een nummer, dat in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld, een terugkerend ritme bevat en klassiek aandoende invloeden heeft en "Maison Silk Road", een geweldige mix van traditionele, Oosterse en psychedelische muziek, die in een langzaam tempo met een terugkerend ritme wordt gespeeld.
"Kumoyo Island" van Kikagaku Moyo is een prima plaat, die 11 uitstekende nummers bevat, waar ik van begin tot einde van genoten heb met "Maison Silk Road" als uitschieter en ik kan iedere liefhebber van de betere pop en psychedelische muziek deze schijf dan ook zeer aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
De Britse band Flash ontstond in 1971, nadat zanger, sologitarist Peter Banks uit Yes was gegaan en samen met Ray Bennet - basgitaar en zang Mike Hough - drums en Colin Carter - zang en percussie de band vormde, die tot 1973 bestond.
Ze brachten hun debuut album "Flash" in 1972 uit, waarna "In The Can" (1972) en "Out Of Our Hands" (1973) volgden, die allen via Sovereign werden uitgebracht, waarna in 1997 het live album "Psychosync" verscheen, met opnamen uit 1973.
De band had trouwens in 1972 een bescheiden hit met het nummer "Small Beginnings" van het album "Flash".
Op 9 september 2022 bracht Think Like A Key Music de 3CD "In The USA Live Recordings 1972-73" uit, dat totaal uit 22 nummers bestaat.
CD1, waarop 6 nummers staan en opgenomen zijn op 1 augustus 1972 in Roslyn, New York, Amerika, start met "Black And White", waarin Flash een schitterend progressief symfonisch rock nummer in een gemiddeld tempo speelt, dat muzikale invloeden van Yes, jazzrock en experimentele rock heeft en tempowisselingen bevat en iets voor de helft van het nummer meer snelheid krijgt, waardoor de muziek gaat swingen en dit nummer wordt gevolgd door "There No More", een heerlijk nummer, dat met een swingende drums solo start, om na 4 minuten over te gaan in een progressief stuk muziek met een gemiddeld tempo, dat invloeden van Yes heeft en dan verandert in een langzaam symfonisch klinkend nummer met prima samenzang.
Daarna volgen "Monday Morning Eyes", een uitstekende song met een gemiddeld tempo, dat halverwege iets sneller wordt en tempowisselingen heeft en "Small Beginnings", een fantastische uptempo swingende symfonische rock song, waarbij stil zitten geen optie is.
De laatste 2 nummers van CD1 zijn "Children Of The Universe", een puike uptempo progressieve symfonische rock song met een melodisch ritme en een aanstekelijk ritme, die tempowisselingen heeft en "Lifetime", een swingende uptempo progressieve song met een aanstekelijk ritme, die halverwege van ritme verandert en meer symfonische invloeden krijgt.
CD2 bevat 7 nummers, waarvan de eerste 4 van een concert komen, dat op 18 juli 1972 in Hempstead, New York werd opgenomen, terwijl de andere 3 op 16 december 1972 in Passaic, New Jersey werden vastgelegd.
De CD begint met "Small Beginnings", waarin Flash een fantastische uitvoering van dit nummer speelt, dat sterke overeenkomsten met de studio versie vertoont, swingt als een trein en een stuk bevat, dat progressieve invloeden heeft (luister naar dit nummer via de bancamp linkk onder de recensie), waarna "There No More" volgt en band begint met een drums solo, om na enkele minuten een lekker in het gehoor klinkende progressieve rock song in een gemiddeld tempo te spelen, die tempowisselingen bevat en symfonische en experimentele invloeden heeft en eindigen met een voorstelling van de band.
Dan volgen "Children Of The Universe", die beginnen met een aankondiging van het nummer, waarna ik vervolgens een schitterende versie van dit nummer te horen krijg, die swingt en opnieuw eindigen met een aankondiging van het volgende nummer, "Dreams Of Heaven", een geweldige progressieve rock song met een gemiddeld tempo, experimentele en melodische invloeden, tempowisselingen, die iets over de helft van het nummer over gaat in een stuk symfonische rock.
Het eerste nummer van de opnamen van 16 december 1972 is "Small Beginnings", waarin de band weer een andere versie speelt en deze heeft een langer intro en is iets progressiever, maar voor de rest hetzelfde als de vorige en dit wordt gevolgd door "Black And White", een prima progressieve symfonische rock song met een gemiddeld tempo, lichte jazz invloeden en tempowisselingen en dit gaat naadloos over in "Children Of The Universe", een verrukkelijke spannende versie van dit progressieve nummer, dat tempowisselingen bevat en in hoofdzaak hetzelfde is als de eerdere uitvoeringen, maar toch weer net iets anders is.
De 9 nummers van CD3 werden achtereenvolgens opgenomen op 27 december 1972 in Indianapolis, Indiana (1-3), op 9 oktober 1973 in Burbank, Californië (4-5), op 26 oktober 1973 in Miami, Florida (6-7) en 24 augustus 1973 in Cape Cod, Massachusetts (8-9).
Ook op deze CD begint de muziek weer met "Small Beginnings", waarin Flash nogmaals een uitvoering van dit nummer ten gehore brengt, die helaas niet van hoogstaande geluidskwaliteit is, maar evengoed swingt en gevolgd wordt door "Black And White", een schitterende song met aankondiging en hierin speelt de band een mix van progressieve en symfonische rock met invloeden van Yes, experimentele rock en jazzrock, die tempowisselingen heeft en "Children Of The Universe", een uitstekende uitvoering van dit swingende nummer.
De volgende opnamen zijn: "Dead Ahead", die begint met een aankondiging van de band, waarna Flash de muziek met een verrukkelijk stuk progressieve rock ten gehore brengt, dat invloeden heeft van de muziek van Yes, Jethro Tull en symfonische heeft en swingt en dit nummer wordt gevolgd door "Psychosync", een nogal chaotische progressieve rock song met een gemiddeld tempo en symfonische invloeden.
Vervolgens hoor ik de vijfde versie van "Children Of The Universe" en hiervan is de geluidskwaliteit verre van optimaal en deze loopt door in de vierde uitvoering van "Black And White", die gewoon lekker klinkt, tempowisselingen heeft, bij tijd en wijle experimenteel is en invloeden van progressieve rock bevat.
Verder volgen "The Bishop", een puik progressief rock nummer met een gemiddeld tempo, dat een aanstekelijk terugkerend ritme heeft en "Manhattan Morning (Christmas '72)", een mooie rock song met een gemiddeld tempo, die invloeden van Yes en progressieve rock bevat en tempowisselingen heeft
De 3CD "In The USA Live Recordings 1972-73" van Flash staat vol heerlijke progressieve en symfonische nummers met sterke invloeden van de muziek van Yes, al moet ik zeggen, dat sommige songs daarvan er naar mijn mening minder op de 3CD hadden gemogen, maar evengoed is deze triple CD zeer zeker de moeite van het beluisteren waard en voor liefhebbers van dit genre en jaren 70 muziek een "must".
Brennenstuhl uit Augsburg, Duitsland bestaat uit: Christoph Zeitner - drums en percussie, Mu Brzoska - basgitaar, Anjo Gruber- sologitaar en Eva Welz - zang en saxofoon.
Op 9 maart 2017 verscheen hun gelijknamige debuut album "Brennenstuhl" als LP in een beperkte oplage en als digitaal album en deze werd op 22 juli 2022 gevolgd door het digitale album "Gifthütte", dat via HeadApe Records en Frequenzgarten werd uitgebracht en op 23 september 2022 brengt Tonzonen Records hun derde album "No" uit, waarop 12 nummers staan, als LP in een beperkte oplage op geel vinyl, als CD en als digitale download en deze is op 18 augustus vooraf gegaan door de digitale single "No Pre-Release".
Het album start met "Intro", waarin Brennenstuhl een mooi rustig smooth jazz nummer, dat een gesproken tekst bevat en dit wordt gevolgd door het totel nummer "No", een prima mix van pop en jazz, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en "Walfischmagen", een uitstekend nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend dansbaar ritme, dat jazz invloeden heeft en vlak voor het einde heftiger wordt.
Daarna volgen "Turtledrive", een swingende mix van soul en jazz met een aanstekelijk dansbaar ritme, "Xpress Yourself", een swingende uptempo mix van funk en jazzrock, die aanzet tot dansen en "Common Slider", een vrij rustig instrumentaal nummer, dat met reggae invloeden start, om al snel over te gaan in een puik smooth jazz nummer.
In "Ja Ja" schotelt Brennenstuhl me een geweldige swingende uptempo jazz song voor met een terugkerend ritme, dat jaren 50 invloeden heeft en hierbij is stil zitten niet aan de orde, in "Urknall" krijg ik kort stukje van een halve minuut te horen en in "Sailor" een verrukkelijke rustige jazz song met een zwoel ritme en lichte soul invloeden.
Dan volgen "Machine Gun Mammut", een puik uptempo jazzrock nummer met een terugkerend ritme en progressieve jazz invloeden, dat halverwege over gaat in een lekker in het gehoor klinkende song met een gemiddeld tempo, die na enkele minuten terugkomt in het begin tempo en ritme, om dan opnieuw rustiger gespeeld te worden en progressieve elementen krijgt toegevoegd, "Stars In Her Eyes", een langzaam begonnen song, die na anderhalve minuut verandert in een fantastisch swingend uptempo nummer met jazz en pop invloeden, dat tempowisselingen en een aanstekelijk ritme bevat en "Drei", een vrolijk klinkend uptempo nummer met een zeer aanstekelijk dansbaar ritme.
"No" van Brennenstuhl is een uitgave met heerlijke swingende jazz muziek, waar ik vanaf de begin tonen van genoten heb en ik kan iedere liefhebber van deze muzieksoort, met als uitschieter "Drei", deze schijf dan ook van harte aanbevelen.(luister naar 2 nummers van het album, die ook als single verschenen zijn, via de bandcamp link onder de recensie)
The Stooges uit Ann Arbor, Michigan, Amerika, werd in 1967 opgericht door: Iggy Pop - zang, Ron Asheton- sologitaar, Scott Asheton - drums en Dave Alexander - basgitaar.
De band bracht in 1969 hun debuut album "The Stooges" uit en deze werd in 1970 gevolgd door de LP "Fun House", die beide via Elektra Records verschenen.
Daarna ging de band tijdelijk uit elkaar en werd Dave op basgitaar vervangen door Ron en kwam James Williamson bij de band als sologitarist, waarna in deze formatie het album "Raw Power" in 1973 via CBS / Columbia werd uitgebracht.
In begin 1973 maakte de band een aantal opnames, die bekend staan onder de naam "Detroit Rehearsal Tapes", waaronder een aantal nieuwe nummers, die bedoeld waren voor hun vierde album, maar omdat Columbia, kort na het uitbrengen van "Raw Power", de band ontsloeg, ging dat niet door.
In 1974 ging de band uit elkaar, wat grotendeels te wijten was aan Iggy Pop's heroine verslaving en buitensporige gedrag buiten het podium.
Wel werd de LP live LP "Metallic K.O." in 1976 nog uitgebracht, die bestond uit de laatste helft van het optreden van 9 februari 1974 in Detroit en de eerste helft van een eerder optreden van 6 oktober in 1973 van dezelfde locatie en deze werd in 1988 opnieuw uitgebracht, maar nu met beide complete shows.
In 2003 was de eerste reünie van de band met Iggy, Ron en Scott en kort daarna live met Mike Watt op basgitaar en Steve MacKay als saxofonist en van een van die optredens verscheen in 2004 de DVD "Live In Detroit" en in 2005 verscheen het live album "Telluric Chaos", dat in het teken van de reünie werd uitgebracht, waarvan de opnames van 22 maart 2005 afkomstig zijn van hun Japanse tournee, opgenomen in Shibuya AX te Tokyo.
The Stooges bracht in 2007 een nieuw album uit, getiteld "The Weirdness", dat uit allemaal nieuwe nummers bestond en op 6 januari 2009 overleed Ron Asheton, waarna James Williamson terug keerde in de band.
Het laatste album dat de band zou opnemen was "Ready To Die" uit 2013 en omdat Scott Asheton op 15 maart 2014 en Steve MacKay in oktober 2015 stierven en op 22 juni 2016 verklaarde James, dat de band officiel niet meer bestond.
Overgebleven zijn de opnames van "A Fire Of Life", die als 2LP op oranje vinyl en als 2CD zijn verschenen via Easy Action en totaal 30 nummers bevatten, waarvan de helft live en de andere helft in de studio is opgenomen en hierin is de bestaat de band uit: Iggy, Ron, Scott, Steve en Mike.
CD1, die 12 nummers telt en de live opnamen uit Sydney, Australië (20 januari 2006) en New Orleans, Amerika (1 november 2003) stammen, begint met "Loose", waarin The Stooges een geweldige uptempo garagerock speelt, die een terugkerend ritme heeft en acid rock invloeden bevat en gevolgd wordt door "Down On The Street", een heftige uptempo acid rock song met een terugkerend ritme, die aanzet tot dansen en "I Wanna Be Your Dog", een fantastische uptempo rock song met een terugkerend ritme, die swingt als een trein.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna volgen "1969", een schitterende uptempo song met een terugkerend licht hypnotiserend ritme en acid rock invloeden, die swingt, "TV Eye", een swingende uptempo song met een terugkerend ritme en "Dirt", een vrij trage song met een aanstekelijk dansbaar ritme en "Real Cool Time", een swingende uptempo rock song, waarbij stil zitten geen optie is.
In "No Fun" laat The Stooges me genieten van een verrukkelijke rock song met een terugkerend ritme, in "1970" zet de band me een uitstekende uptempo rock song, die swingt en een terugkerend ritme heeft voor en in "No Fun" krijg ik een progressieve rock song met een gemiddeld tempo en lichte progressieve jazz invloeden te horen.
Verder volgen "Skull Ring", een song met een gemiddeld tempo, een aanstekelijk tempo en progressieve jazz invloeden heeft en "Little Doll", een swingende uptempo rock song met een terugkerend ritme en invloeden van acid rock, "Not Fade Away" en "No Fun", die abrupt eindigt en daarom niet klaar lijkt te zijn.
CD2, waarvan de eerste 6 nummers in de studio zijn opgenomen, start met "Intro", waarin The Stooges een korte soundcheck lijkt te spelen en deze wordt gevolgd door "Little Doll", een stevige rock song met gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en invloeden van acid rock "No Fun" en "Not Fade Away" en "Loose", een fantastische uptempo song met een terugkerend ritme en acid invloeden.
Daarna volgen "Trollin’", een swingende uptempo rock song met progressieve jazz invloeden, "TV Eye", een swingende song met een terugkerend dansbaar ritme, die zo nu en dan vrij heftig klinkt, "I Wanna Be Your Dog", een heerlijke swingende rock song met een aanstekelijk terugkerend ritme en "No Fun", een schitterende song, die swingt als een trein en progressieve en acid rock invloeden heeft.
De live opnamen, die op 4 november 2003 in Newbury Comics te Cambridge, Amerika, werden gemaakt, beginnen met een intro, getiteld "Introduction “You Think I'm Gonna Play A gig In A Record Store? Fuck No“", waarin er een interactie met het publiek is, waarna "Loose" volgt en de band een lekker in het gehoor klinkende song speelt, waarvan de geluidskwaliteit helaas niet al te goed is en dit nummer loopt naadloos door in "Down On The Street", dat een vervolg van het vorige nummer lijkt.
Daarna volgen "1969", een fantastische swingende uptempo song met een licht hypnotiserend terugkerend ritme, "Real Cool Time", een korte song met acid rock invloeden en een terugkerend ritme en "TV Eye", waarin het publiek op de achtergrond te horen is en de band meer contact met hen lijkt te hebben.
In "Monologue By Iggy" zet The Stooges me een gesproken stuk voor, in "No Fun" krijg ik een uitstekende uitvoering van dit nummer te horen, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en in "Dead Rockstar" laat de band me genieten van een puike song met een gemiddeld tempo.
Verder volgen "Skull Ring", een schitterende uptempo rock song met acid rock invloeden en een aanstekelijk terugkerend ritme en "Not Right", een afgekapte opname van een nieuw nummer, dat gewoon lekker klinkt.
"A Fire Of Life" van The Stooges is een verrukkelijke 2CD, die over het algemeen uptempo nummers met terugkerende ritmes bevat, die swingen, waarmee de band me even terug voerden hun begin periode van begin jaren 70 en ik raad iedere liefhebber van garagerock en muziek van The Stooges, deze schijf dan ook van harte aan.
Neybas uit Connecticut, Amerika werd eind jaren 80 opgericht en bestaat sinds 2019 uit: Russ Waesche - Elektrische en akoestische gitaar, pedal steel gitaar percussie en zang, Emmet Hale - drums, Greg Marshall - keyboards, Kevin Bornstein - basgitaar en zan en Nicholas "Toad" Eckert - akoestische en elektrische gitaar en zang.
De band bracht hun debuut CD "Road Trip Mama" in 1990 uit, gevolgd door de CD's: "House" (1993) en "Neybas" (2000).
Nadat de band een lange tijd niet aktief was, verschenen "Flow" in 2019 en "Sunshine Hotel", dat 2022 in eigen beheer verscheen en 11 nummers bevat.
Neybas wordt op dit album bijgestaan door: John Bolduc - zang en percussie, Alex Giosa - percussie en Kate Hubbard - zang.
Het album start met "At The Sunshine Hotel", waarin Neybas een mix van country, pop en rock in een gemiddeld tempo speelt, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Something About Her", een heerlijke swingende pop song met een gemiddeld tempo, die aanzet tot dansen en "Hey Cinderella", een verrukkelijke uptempo song met een vrolijk dansbaar ritme en invloeden van rock & roll uit de jaren 50.
Daarna volgen "Aliens Have Taken My Brain", een pop song met een gemiddeld tempo, een aangenaam ritme en subtiele tempowisselingen, die lichte jaren 60 invloeden heeft, "The Doorman", een fantastische uptempo song met een aanstekelijk dansbaar ritme, waarbij stil zitten geen optie is en "Sunshine Girl", een lekker in het gehoor klinkende uptempo pop song met ska invloeden, die swingt.
In "A Little 2 Hi" zet Neybas me een schitterende mix van pop en reggae in een gemiddeld tempo voor, in "Crank This Up" krijg ik een puike aanstekelijke dansbare song te horen, die invloeden van reggae en calypso bevat en in "Big Love (The Doorman's Theme)" speelt de band een prima vrolijke uptempo song met een dansbaar ritme.
Dan volgen "Pearl (Girl In Room 303)", een uitstekende song met tempowisselingen en een aanstekelijk ritme, "The Girl I Knew Yesterday", een heerlijke pop song met lichte country invloeden en "Talking About You", een prachtige vrij rustige song met ingetogen zang en een ritme, dat aanzet tot schuifelen.
Verder hoor ik "Song About Sunshine", een swingende song met een gemiddeld tempo, lichte invloeden van de muziek van "Goodbye Sunshine" van The Beatles en funk en een aanstekelijk terugkerend ritme en "Freeway Paradise", een pop song met gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme.
"Sunshine Hotel" van Neybas staat vol lekker in het gehoor klinkende nummers, die een vrolijke positieve uitstraling hebben en ik kan ieder liefhebber van de betere pop deze schijf dan ook zeer aanbevelen.
Dhidalah werd in 2007 te Tokyo, Japan, opgericht door Church of Misery sologitarist Ikuma Kawabe, die samen met Kazuhira Gotoh - basgitaar, zang, synthesizer en noise en Konstantin Miyazaki - drums de band vormt.
De naam van de band komt van de mythologische reus Daidarabotchi, waarvan men geloofde, dat hij enorme bergen en landen creëerde.
Op 11 januari 2015 bracht de band hun debuut demo, "Adamskii", uit als digitale download en 27 januari 2017 verscheen "No Water" eveneens als digitale download, maar ook in een beperkte oplage van 300 stuks op gekleurd 10" vinyl via het Guruguru Brain Records label en op 30 november 2019 bracht de band hun eerste volledige album "Threshold" uit via Guruguru Brain Records en deze verscheen als LP op zwart vinyl, als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op kosmisch gespetterd vinyl en als digitale download en deze is op 22 april 2022 gevolgd door het album "Sensoria", dat 4 nummers bevat en uit is gebracht als LP in een beperkte oplage van 800 stuks op transparant geel vinyl en als digitaal album, waarbij verder het vermelden waard is, dat Konstantin vervangen is door Masahito Goda op drums.
"Sensoria" begint met "Soma", waarin Dhidalah een heerlijk prgressief rock nummer met een gemiddeld tempo ten gehore brengt, dat symfonische en acid rock invloeden bevat en naar mate het nummer vordert, in een hoger tempo wordt gespeeld.
Daarna volgt "Invader Summer", een schitterend acid rock nummer, die met hoge snelheid wordt gespeeld en subtiele tempowisselingen bevat.
In "Dead" laat Dhidalah me genieten van een uitstekend nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme en een gemiddeld tempo,.
Als laatste krijg ik het 20 minuten durende "Black Shrine" te horen, waarin de band een geweldig progressief rock nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme speelt, dat tevens acid rock invloeden heeft en na 8 minuten verandert en over gaat in een traag tempo met een terugkerend licht hypnotiserend ritme, waartussen de sologitaar gespeeld wordt, om 8 minuten later de snelheid weer op te voeren en een fantastisch stuk acid rock ten gehore te brengen, dat swingt als een trein en met hoge snelheid mijn gehoorgang binnen komt.
"Sensoria" van Dhidalah bevat 4 verrukkelijke progressieve en acid rock nummers, waarmee de band me van begin tot einde in de ban van hun muziek heeft gehouden en ik kan ieder liefhebber van deze muzieksoorten deze schijf dan ook sterk aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
