Review: The Future Primitives - Into The Primitive (Voodoo Rhythm Records, 2013) (Garage Rock)

De band The Future Primitives werd in 2011 te Cape Town, Zuid Afrika, opgericht en bestaat uit: Johnny Tex - zang en sologitaar, Heino Retief - basgitaar en Warren Fisher - drums.
De muziek, die de band speelt, is een mix van garagerock, punk, rockabilly en surf, die in hoge snelheid gespeeld wordt.
"Into The Primitive" is het derde album van de band en de opvolger van "Songs We Thaught Ourselfs", dat in juni 2013  op vinyl uitgebracht werd, door Casbah Records en Dangerhouse Skylab en "This Here's The Future Primitives", dat in januari 2013, eveneens op vinyl, via Groovy Records verscheen.
Ook "Into The Primitive", waarop 13 songs staan, wordt door Voodoo Rhythm Records, naast de CD uitgave, op vinyl uitgebracht en het eerste nummer van het album is meteen de titel song "Into The Primitive", een rauw klinkende garagerock song, waarin ook rockabilly invloeden te horen zijn, die gevolgd wordt door "Girl Like You", een uitstekende mix van garagerock, rock & roll en seventies punk.
Daarna hoor ik "In And Out", een iets rustiger nummer, dat in de stijl van de jaren 60 surf bands gespeeld wordt, maar ook wel iets van The Ramones sound heeft, en aan zet tot dansen.
Dan volgt "Always Come Back Home", een vrij commerciële dansbare rock & roll song, waarna ik "Evil", een mix van een punk en een snelle rockabilly song hoor.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Every Night" laat de band me een uitstekende rock song horen, waarin het ritme lichtelijk hypnotiserend werkt en in "You Lied" gaat de band weer over op het spelen van een lekkere ruige garagerock song, waarbij de rauwe zang, van Johnny Tex, prima tot zijn recht komt.
"Tried To Let You Go" is een kruising van een surf en poprock song, "The Drone" een swingende garagerock song en "Never Wanted You", een prima mix van punk en rock & roll.
Vervolgens hoor ik "For She", een swingende garagerock song, waarbij het ritme uitnodigt tot mee dansen, "Not At All", een snelle punk song en "Without A Feeling", dat door de diverse tempowisselingen, eerst rustig gespeeld wordt en vervolgens snel en opzwepend, waarmee het nummer tot een climax gebracht wordt.
"Into The Primitive" is een prima CD, die vol staat met lekker klinkende snelle muziek en een "Must" voor liefhebbers van seventies punk en garagerock.

Review : Cosmic Trip Machine - Golden Horus Name (Nasoni, 2013) (Progressieve Rock)

De Belgische band Cosmic Trip Machine, waarvan Will Z. en Majnun de drijvende krachten zijn, begon in 2008 met het opnemen van nummers voor hun eerste album "Lord Space Devil", een psychedelisch concept album, waarbij gebruik werd gemaakt van allerlei technieken, die voorhanden waren, zoals o.a. studio effecten, vreemde instrumenten en fantasierijke rock, geïnspireerd door B-films en Indiase muziek en in de studio ontdekten ze hun muzikale vrijheden daarvoor.
Enkele maanden later werd "Lord Space Devil" meer dan 3500 keer gedownload van hun officiële website  http://www.cosmictripmachine.be en de band begon aan een repertoire voor live optredens te werken en kwam T-Bone bij het duo.
In maart 2009 maakte Cosmic Trip Machine de CD "Vampyros Roussos", een heftig stuk muziek, geïnspireerd door diverse soundtracks, zoals The Carnival of Souls, Valley Of Dolls, The Holy Mountain, Vampyros Lesbos en andere.
De band trad dat jaar op tijdens het Sloowjob Festival (met Embryo en Peter Walker), Summer Solstice 2009 (met Engelse, Amerikaanse en Zweedse psychedelische bands) en op het Yellowstock Festival (met Vibravoid en Siena Root).
Daarbij zag het hun CD in november uitgebracht worden, waarbij de distributie gedaan werd door het Zweedse Record Heaven label en in januari 2010 door Clear Spot uit Nederland. 
Tussen 2009 en 2010 werkten Will Z. en Majnun aan het derde en laatste deel van de "Lord Space Devil" trilogie, getiteld "Son Of Lord Space Devil", bijgestaan door Yoni, die T-Bone verving en producer OG.
In december 2010 verscheen dit werk via het Nasoni label uit Berlijn, zowel op CD als op LP (in zwart en gelimiteerd op gekleurd vinyl).
Daarna bracht de band in 2011, via het Reverb Worship label, een gelimiteerde editie op LP uit van "Mantras, Exorcisms And Rituals", dat een alternatieve versie was van "The Curse Of the Lord Space Devil".
OG nam de plaats in van Yoni en de band startte met het maken van "Kosmische Kraut Maschine" , opgedragen aan de experimentele Duitse rock scene van de jaren zestig.
Ook leverde OG demo's van 30 songs af voor een nieuw project, genaamd "(The Woman Who Took) A Flying Leap Over The Fence", waarvoor de opnamen 26 maart startten en 5 augustus werden afgerond en het resultaat is een dubbel LP met 2 verschillende interpertaties van de songs en artwork door Marijke Koger (van The Fool).
In 2012 begon Will Z. aan zijn soloproject en albums als "Shambhala Album", geïnspireerd door een ervaring met Shambhala meditatie en 12 Visons, gebaseerd op het satanisme en alchemie.
Hij produceerde ook het onuitgebrachte deel 3 en 4 van The Book Of Am, met leden van Can Am Des Puig Band, Leslie MacKenzie en Juan Arkotxa, eerst in Balquhidder te Schotland, en later in Mallorca met zangeres Carmeta Mansilla, waarbij het hoogtepunt een reis was naar Deià, waar dit project 35 jaar daarvoor begon.
Het "Golden Horus Name" project betekende de terugkeer van Cosmic Trip Machine op de podia en vanaf mei 2012 startte de band de opnamen daarvan in de studio in een nieuwe band bezetting en Cosmic Trip Machine bestaat op deze LP, die door het Nasoni label is uitgebracht, uit: Will Z, Majnun, OG en Sammy
De LP bevat 10 songs, waarvan de eerste "Aristophanes" heet en hierin hoor ik de band een lekkere progressieve rock song spelen, waarin heerlijk gitaarspel te beluisteren valt en enkele prima tempowisselingen zitten.
De volgende song heet "Let Your Eye Come Down" en deze begint met vrij duistere teksten, waarna de muziek ingezet wordt en nu hoor ik de band een song spelen, die lichtelijk naar de hardrock neigt, maar ook licht psychedelisch en progressief klinkt.
Dan volgt er een stukje tekst, gevolgd door het swingende psychedelische en progressieve "Flower", waarin de band subtiel gebruik maakt van een sitar, maar het nummer wordt grotendeels bepaald door het orgel en de sologitaar.
Daarna hoor ik de titelsong "Golden Horus Name", een rustige psychedelische song met een steeds terugkerende tekst en een enkele tempowisseling, die het nummer spannend houdt.
In "A Part Of Me" hoor ik de band in een rustig tempo starten, waarin de muziek overeenkomsten vertoont met die van Pink Floyd en de band laat me daarin een schitterend stukje gitaarspel horen en dit nummer wordt gevolgd door het eveneens rustig gespeelde "Celestial Cow", een fantastische instrumentaal nummer.
Vervolgens verrast de band me door een bluesrock song te spelen, getiteld "Reincarnation Blues" en dit wordt gevolgd door "Rising From It's Ashes", een instrumentaal nummer, waarin de band een stukje gitaarrock speelt.
Met "Song Of The Rising Preacher Man" krijg ik een progressieve rock song te horen, waarin ook hardrock klanken en klassiek gitaarspel te beluisteren valt en de band swingende Afrikaanse percussie ritmes speelt.
De laatste song heet "The Lady From Nowhere Land" en hierin trakteert de band me op een geweldige progressieve rock song, die symfonische invloeden bevat en wat mij betreft meteen het beste nummer van het album is.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

Review: The Bevis Frond - Live From The Pyschedelic Network Festival 2011 (Woronzow, 2013) (Psychedelische Rock)

De Londense band Bevis Frond, die hun muziek sinds 1987 op de markt brengt via hun eigen Woronzow label, heeft in 2013 weer een nieuwe dubbel LP/CD uitgebracht, getiteld "Live From The Psychedelic Network Festival 2011" als de opvolger van hun eveneens in 2013 verschenen 2CD en dit is hun 21ste al, als je de CD, die de band samen met Country Joe maakte niet mee rekent tenminste.
De opnamen, die bijna 100 minuten duren, zijn van het optreden van 26 november 2011 en de 2LP versie wordt in een oplage van 777 exemplaren op de markt gebracht, waarvan er 222 op paars vinyl en 555 op zwart vinyl verschijnen en inclusief bij de 2LP zit een poster van 60 cm x 30 cm.
Het leek er lange tijd op, dat de band had opgehouden te bestaan, nadat Nick Saloman (sologitaar, keyboards en zang) zijn huis in Londen had verruild voor een landelijker gelegen plek in de buurt van de kustplaats Hastings en Adrian Shaw - basgitaar, ging toeren met ex-Hawkwind leden in de band The Hawklords.
Maar nadat de band in 2011 hun CD "The Leaving Of London" uitbracht, na een stilte van 7 jaar, lijkt het er op, dat de leden de smaak van het toeren weer te pakken hebben.
De band, die in dezelfde formatie als op hun vorige CD speelt, dus met Paul Simmons als tweede sologitarist en drummer Dave Pearce, die ook bij Hawklords achter het drumstel zit, start CD 1, waarop 8 songs staan, met "Reanimation", een lekker swingende psychedelische rock song, die hier in een langere versie gepeeld wordt, dan op de CD "The Leaving Of London".
Daarna hoor ik "Speedboat", eveneens van die zelfde CD en dit is een heerlijke rock song waarin enkele prima tempowisselingen zitten, die gevolgd wordt door "She's Entitled To", een vrij stevige, maar rustige rock song.
Dan krijg ik "He'd Be A Diamond" te horen en deze wordt als één van de 3 grootste hits van de band aangekondigd en dit is dan ook een prima rock song met gemiddeld tempo, die enigszins commercieel en aanstekelijk klinkt.
Vervolgens speelt de band weer een song van hun CD "The Leaving Of London", getiteld "Son Of A Warm Gun" en dit is een geweldig stukje muziek, waarin de band rustige en licht psychedelische rock laat horen, waarbij ik in de muziek op ga.
In het 15 minuten durende "Superseded" wordt de muziek een stuk psychedelischer en progressiever, waarbij de band alle remmen los gooit en een fantastisch swingend nummer laat horen.
Met "Why Have You Been Fighting, Me" krijg ik weer een nummer van "The Leaving Of London" te horen en hierin speelt de band een rock song in een gemiddeld tempo in die typische Bevis Frond stijl en ook deze song is om te smullen.
CD 1 wordt afgesloten met "Confusion Days", een aanstekelijke vrij ruige swingende rock song, waarbij stil zitten bijna niet mogelijk is en ik kijk dan ook verlangend uit naar CD 2, waar de andere 8 songs op staan en deze begint met "Lights Are Changing", een prettig in het gehoor klinkende pop rock song, die lichte countryrock invloeden heeft en feilloos in de volgende song over gaat, die "Reflections In A Tall Mirror" heet en hierin speelt The Bevis Frond een prima stukje rock.
"Darely Anthropoid" is opnieuw een swingende rock song, waarbij ik de neiging tot dansen moet onderdrukken en deze wordt gevolgd door "Johnny Kwango" van de CD "The Leaving Of London" en ook dit is een aanstekelijke rock song, waar de tekst uitnodigt tot mee zingen en de muziek me in beweging brengt.
Dan hoor ik "Stain On The Sun", een schitterende rustige ingetogen pop song (luister naar een versie van dit nummer via de youtube link onder de recensie),  waarna "High In A Flat" volgt en deze lekker klinkende rock song heeft een heftig einde.
Het langste nummer van CD 2 heet "Too Kind" en ook hierin speelt de band een fantastische psychedelische rock song met invloeden uit de progressieve rock.
De allerlaatste song heet "Down In The Well" en dit is een uitstekend snel rock & roll nummer, waarin het Bevis Frond geluid onmiskenbaar is en de band swingt als een trein.
De opnamen van "Live From The Psychedelic Network Festival 2011" klinken geweldig en geven een prima indruk van de live kwaliteiten van de band en zijn meer dan de moeite waard om beluisterd te worden en ik zit dan ook te popelen om de band weer eens in levende lijve aan het werk te zien.

The Bevis Frond - Stain on the Sun - YouTube
www.youtube.com/watch?v=7OZkN3Y6YYo

Review: The Beatpack - The Time And The Pleasure (Screaming Apple, 2013) ( Garagerock / Beat)

Nadat eind september 1987 leden van The Tyme Eliment, uit Huddersfield en The Wylde Things uit Hastings elkaar bij hun optreden in New Merlin's Cave te Londen tegen kwamen, wisselden ze adressen uit.
Beide bands waren sterk beïnvloed door de rauwe garagerock uit de jaren 60 en met name bands als: Q65 (NL), The Outsiders (NL), The Chocolate Watchband (USA), The Pretty Things (UK) en The Missing Links (Australië).
In de zomer daarna werd de eerste formatie van The Beatpack gevormd, die bestond uit: Simon Harvey - sologitaar, zang en mondharmonica, Luke Herriott - drums, Hugh Dellar - maracas en mondharmonica en Paul Phillips - basgitaar.
In 1989 kwam de band in contact met Ritchie van het Screaming Apple label uit Keulen, Duitsland en deze besloot de band een EP te laten maken ("Head on Home").
Inmiddels had zich een bandwijziging voor gedaan en was basgitarist Paul vervangen door Ollie Dolot en was Jos Hutton als slaggitarist bij de band gekomen en in deze bezetting werd hun single "Not Tonight" in 1990 uitgebracht, die de top van de Berlijnse hitparade haalde en daar 19 weken bleef.
Nadat er opnieuw een wisseling binnen de band was geweest en Jos en Ollie vervangen waren door Will Bourton, die basgitaar en keyboards speelde, werd in 1991 hun LP "Could You Walk On Water?" door Screaming Apple Records uitgebracht. 
Al deze 20 opnamen zijn door Screaming Apple Records in chronologische volgorde op de CD " The Time And The Pleasure" gezet en die begint dus met de EP.
Het eerste nummer heet "Head On Home" en hierin hoor ik meteen de invloed, die Q65 op de band heeft gehad en dit nummer zou een vergeten song van Q65 kunnen zijn, ruig en snel dus.
Daarna speelt de band "Don't Stay Away", een nummer in de stijl van "Don't Bring Me Down" van The Pretty Things, gevolgd door "The Time And The Pleasure", waarin de band laat horen ook een eigen stijl te hebben en dit is een lekker klinkende uptempo garagerock song.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Dan hoor ik "No Great Shakes" een ruige garagerock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, dat langzaam aan opgevoerd wordt.
De laatste song van de EP heet "My Baby Left Me", een uitstekende garagerock uitvoering van deze rock & roll song, waar Elvis mee bekend is geworden, waarna de nummers van de single volgen en "Not Tonight" is daar de eerste van.
"Not Tonight" is een snelle swingende garagerock song, "Frustrated 3rd Party" een prima beat song met snelle wisselende ritmes en "Misfit" een uitstekende   cover van een Outsiders song.
Vervolgens krijg ik de nummers van LP te horen en deze start met "Nobody=Nothing", een heerlijke ruige garagerock song, die gevolgd wordt door "Anything Goes", waarin de band het tempo hoog blijft houden en ook dit nummer swingt als een trein.
Dan laat de band het gaspedaal even los om een iets rustigere beat song te spelen, getiteld "Two Tracks Missing", waarna ik "Your Reason To Fade Away" te horen krijg en hierin gaat het tempo nog iets verder naar beneden en deze beat song bevat enkele prima tempowisselingen.
In "Heading For The Promised Land" schroeft de band het tempo weer iets op en deze geweldige beat song swingt.
Met "Jasmine" krijg opnieuw een snelle beat song te horen, waarvan overeenkomsten met de muziek van The Pretty Things uit hun begin periode hoorbaar zijn.
"Love" is een lekker klinkende uptempo garagerock song en "Paint Yourself" eveneens en hierin zit een sterk opzwepend ritme.
Daarna krijg ik "Part Two" voorgeschoteld en hierin laat de band me horen ook rustige beat songs te kunnen spelen, maar in "Won't You Make Up Your Mind" gaat het tempo al weer omhoog en deze ruige garagerock song heeft een licht hypnotisch ritme.
In "Could You Walk On Water?" is een song, die me in het refrein hier en daar lichtelijk aan "Get Off My Cloud" van The Rolling Stones doet denken, hoewel de band toch een eigen geluid weet te creëren.
Het laatste nummer heet "Goodbye, Hang Up, Deadline, Gone" en is weer een snelle beat song, die me, net als de meeste songs van deze geweldige CD, in beweging zet.
The Beatpack heeft met deze CD het jaren 60 geluid op een uitstekende manier terug weten te halen en de 20 schitterende songs klinken dan ook net of ze in die periode zijn gemaakt.
Aanbevolen kost voor sixties liefhebbers, dus!

The Beatpack - The Time And The Pleasure - YouTube
www.youtube.com/watch?v=3U9wgjB2VsE

Review: Spids Nogenhat - Kommer Med Fred (Bad Afro Records, 2013) (Psychedelische Rock)

In 1998 richten Morten Aron - gitaar en zang, Henrik "Hobitten" Klitstrom - gitaar en Uffe "Aramis" Lorenzen (Lorenzo Woodrose) - gitaar, orgel en zang, de psychedelische rock band Spids Nogenhat te Kopenhagen, Denemarken, op, als extra project van de band On Trial, waar ze alle drie in spelen.
De naam van de band betekent Liberty Cap, de magische paddenstoel Psilocybe Semilanceata, oftewel kaalkopje en de muziek, die de band speelt, pakt terug naar die van Deense 70er jaren bands als Alrune Rod, Rode Mor en De Fortabte Spillemaend.
In hun begin periode treedt de band als een akoestisch gitaar trio op, maar nadat de band hun debuut album "En Maerkelig Kop Te" (A Strange Cup Of Tea) in 2001 via het Orpheus Records label heeft uitgebracht, ook elektrisch.
Het album krijgt echter weinig aandacht, maar liefhebbers maken het tot cult album, waardoor er sinds die tijd verscheidene herpersingen op vinyl verschijnen.
Toch gaan de leden weer hun eigen weg en Lorenzo speelt in andere bands, zoals Baby Woodrose, Dragontears, Black Beacon Orchestra, Ghost Rocket, Aron en Blind Owl & Good Spirits.
In 2009 komt er een reunie voor 2 concerten in Aalborg en Kopenhagen, waarbij Anders "Moody Guru" Skjodt - basgitaar en zang en Anders "Fuzz Daddy" Gron - drums bij de band komen en in 2011 speelt Spids Nogenhat op het legendarische Roskilde Festival.
In deze nieuwe formatie wordt de LP/CD "Kommer Med Fred" (We Come In Peace) opgenomen en in 2013 door het Bad Afro Records label uitgebracht in een beperkte eerste oplage van 1000 stuks op zwart vinyl, maar ook verschijnt er een cassette versie in een zeer gelimiteerde oplage van 100 stuks, die alleen tijdens live optredens te koop is.
De LP/CD bevat 8 nummers, waarvan de eerste "Mere Lys" heet en dit is een psychedelische rock song met lichte reggae invloeden en hoorbare overeenkomsten met de muziek van de andere bands, waar Lorenzo in speelt.
Van de LP/CD is ook een single getrokken en deze heet "Lolland Falster", een rustige psychedelische pop song, die me mee laat bewegen met de muziek.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna volgt "Lever Vi Nu?", een psychedelische rock song, die sterke verwantschap kent met "Love Like A Flower" van Baby Woodrose.
Dan krijg ik "Den Gennemsigtige Mand" te horen en deze uitstekende psychedelische song brengt me in een licht hypnotische trance, waardoor ik als het ware de muziek ingezogen wordt.
"Spids Nogenhat I Graesset" is de volgende song, die ik te horen krijg en ook dit is weer zo'n schitterend stukje psychedelische rock, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en dit nummer wordt gevolgd door "Jorden Kalder", een rustige gespeelde psychedelische rock song met ruimtelijke invloeden.
In "Vand, Brod Og Te" hoor ik weer die overeenkomst met de muziek van Baby Woodrose en ook dit is een heerlijk klinkende psychedelische rock song, die swingt  en me in beweging zet.
De laatste song heet "Fred" en dit is een fantastische psychedelische hypnotiserende song, waarin de band een mantra zingt, die constant herhaald wordt, zodat ik helemaal in de muziek op ga.
"Kommer Med Fred" is een geweldige LP/CD, waarmee Spids Nogenhat ongetwijfeld een heleboel mensen voor hun muziek zal weten te winnen en een aanrader van de bovenste plank.

Spids Nøgenhat - Lolland Falster - YouTube
www.youtube.com/watch?v=LC6Q9Ri1CUE

Review: Old Man's Will - Old Man's Will (Transubstans, 2013) (Hardrock)

De Zweedse band Od Man's Will werd in de zomer van 2011 opgericht door Gustav Kejving - drums en Klas Holmgren - sologitaar (laatstgenoemde speelt ook sologitaar in de band Gin Lady).
Nadat Tommy Nilsson - basgitaar en Benny Äberg - zang zich bij dit duo hadden gevoegd, was de band eind 2012 compleet.
Vier maanden later deed de band al een tournee door Europa en had alle nummers voor hun debuut album, dat door het Zweedse Transubstans label uitgebracht wordt, al klaar liggen en dit verschijnt zowel op LP als op CD.
Het album start met "Ellington", een op zeventiger jaren geschoeide hardrock song, die me aan de muziek van Deep Purple doet denken en dus gewoon erg lekker klinkt en swingend is.
Het volgende nummer heet "The Cauldron" en hierin gaat de band verder met het spelen van hun seventies hardrock, die door enkele prima tempowisselingen uitstekend klinkt en gevolgd wordt door het rustig gespeelde "Sea", een schitterende hardrock ballad.
"Why Deprive Me" is een uptempo hardrock song met een aanstekelijk ritme en "Smidesvals" een in het Zweeds gezongen hardrock ballad, waarin een heerlijk stukje orgelspel zit.
Daarna hoor ik "Judgement Day", waarin de band een hardrock song speelt, die spannend gehouden wordt door diverse tempowisselingen en in "Evil Woman" hoor ik Old Man's Will een uitstekende hardrock song spelen, waarin het ritme slepend is en regelmatig verandert.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Dan krijg ik "An Annobling Evening" te horen, een uptempo hardrock song, die swingt als een trein en naar mijn mening het beste nummer van het album is.
Het laatste nummer heet "ÄLidhem" en hierin begint de band in een rustig tempo een lekker klinkende hardrock song te spelen, die langzaam opgevoerd wordt naar een climax.
"Old Man's Will" is een prima debuut album, dat bij hardrock liefhebbers zeker in de smaak zal vallen en het verdiend om beluisterd te worden.

Old Man's Will - Evil Woman - YouTube
www.youtube.com/watch?v=fqV1ppGX900

Review: Caviare Days - Caviare Days (Label 259 / Rough Trade, 2013) (Pop)

De Zweedse band Caviare Days, die uit  Lina Westin - zang, Maja Westin - zang, Boris Grubesic - sologitaar, Marcus Arborlius - toetsen en Timmy Grim - drums bestaat, heeft hun debuut album via het Label 259 / Rough Trade uitgebracht met daarop 10 songs plus 3 bonus nummers.(luister naar de band via de youtube link onder de recensie)
Het album start met "The Awakening", een lekker klinkende licht psychedelische poprock song, waarin enkele prima tempowisselingen zitten, die gevolgd wordt door "Oh So", een aanstekelijke uptempo pop song met dance invloeden.
In "Fresh Tomatoes" hoor ik invloeden van Earth & Fire en Abba en deze uitstekende pop song met wisselende ritmes klinkt vrolijk en dansbaar.
Daarna laat de band me het zeer dansbare "Speed Of Sound" horen en dit nummer swingt als een trein, zodat het onmogelijk is hierbij stil te blijven zitten en dit nummer acht ik zeker hit kansen toe.
Met "You'll Qualify" laat de band me opnieuw een swingende pop song horen, waarin het tempo lekker afwisselend is en de muziek, mede door de uitstekende samenzang van de zusjes Westin, een genot is om naar te luisteren.
In "High" krijg ik een schitterende song te horen, waarin niet alleen prima tempo wisselingen zitten, maar waarin de band Zuid-Amerikaanse ritmes verwerkt en het heerlijke trompetspel daarin is daar mede verantwoordelijk voor.
Vervolgens krijg ik "Shut The Door" te horen en hierin schotelt de band me een lekker klinkende swingende pop song voor met invloeden uit progrock en in "Who Deprived You Of Your Smile?" laat de band me een vrij stevige poprock song horen, waarin ik licht psychedelische invloeden ontdek, maar ook zang invloeden
van Abba zijn hierin te ontwaren en door verschillende tempowisselingen blijft het nummer boeiend.
"The Dream Is Dying" is een rustige pop song van gemiddeld kaliber en "When The Light Is Breaking", waarin enkele tempowisselingen zitten, eveneens.
Dan krijg ik de bonus nummers te horen en de eerste daarvan heet "Again" en deze song is een werkelijk schitterend stuk muziek met heerlijk pianospel en prima gebruik van strijkers, waarbij de prachtige samenzang van Maja en Lina het nummer meer kracht geeft en samen met de uitstekende tempowisselingen weet de band hier naar mijn mening de beste song van het album te spelen.
Daarna volgt "When The Light Is Breaking - Remake Featuring Ebbot" en hierin hoor ik een iets krachtigere versie van deze song, die gevolgd wordt door het laatste nummer "The Awakening - Name In Lights Remix" en dit is de disco uitvoering van de song, compleet met disco handklap.
De song swingt daardoor aan alle kanten, waardoor hij prima dansbaar is en dit bijna 7 minuten durende nummer is dan ook duidelijk gericht op de hitlijsten en discotheken.
Het debuut album "Caviare Days" is een uitstekende CD, die me verrast heeft en ik kan hier over maar tot één conclusie komen en dat is: Grote klasse!

CAVIARE DAYS - YouTube
www.youtube.com/user/CaviareDaysOfficial  

Review: The Monsters - Presents The Hunch (Voodoo Rhythm Records, 2013) (Rockabilly / Garagerock)

De band The Monsters werd in 1986 te Bern, Zwitserland opgericht en de eerste bezetting bestond uit: Beat-Man - zang en sologitaar, Yves - sologitaar en Oli - drums.
Daarna werd de drummer in 1987 vervangen door Peppe en kwam basgitarist Raff bij de band, waarna de bandbezetting in 1988 opnieuw wisselde en tot 1990 bestond uit: Beat-Man, Yves, Peppe, Janosh - staande basgitaar en Tiger - staande basgitaar.
In deze bezetting werd hun debuut CD "The Mask" in 1989 uitgebracht en in 2013 opnieuw onder de naam "Monster Masks".
Vervolgens wisselde de band nogmaals van samenstelling en bestond tussen 1991 en 1994 uit: Beat-Man, Yves, Janosh en Di Putto - drums en bracht in 1991 hun tweede CD uit, getiteld "The Hunch", die in 2013 heruitgebracht werd onder de naam "Presents The Hunch".
De meest constante bezetting kwam in 1995, toen de band ging bestaan uit: Beat-Man, Janosh, Di Putto en Swain Lee - drums, die tot heden nog samen spelen.
In deze formatie werden "Jungle Noise" (CD, 1995), "Youth Against Nature" (CD, 1997), "Birds Eat Martians" (CD, 1998), "I See Dead People" (LP+CD, 2002), "Hide And Seek" (alleen in Australië en Japan, CD, 2005), "The Worst Of ..." (LP+CD, 2006) en ".... Pop Up Yours" (LP+CD, 2011), die, net als de eerste 2 CD's, allemaal via het Voodoo Rhythm Records label, waarvan Beat-Man de eigenaar is, uitgebracht plus diverse singles en EP's en verscheen hun muziek op verscheidene verzamel albums, terwijl Beat-Man ook op treedt onder de naam Reverend Beat-Man en Lightning Beat-Man en in bands als Die Zorros speelt.
Hun laatst verschenen LP/CD "... Pop Up Yours" uit 2011 werd ook in een gelimiteerde houten box oplage uitgebracht, waarbij de afbeelding van The Monsters als schuifpuzzle gespeeld kan worden.
De band deed talloze optredens in Zwitserland, maar trad in de loop der jaren ook op in Duitsland, Spanje, Frankrijk, Nederland, België, Italië, Oostenrijk,  Engeland, Noorwegen, Zweden, Denemarken en Rusland.
In 2003 toerden The Monsters door Argentinië, Brazilië en New York en in 2005 speelden ze in Japan.
De CD "Presents The Hunch" bevat 7 studio en 9 live opnames en begint met een intro van 20 seconden voor de eerste song, getiteld "The Creature From The Black Lagoon" een schitterende mix van beat en rockabilly, waarna aan het eind van de song een stukje gesproken tekst het volgende nummer introduceert en in deze song, "Hang On", maakt de band een fantastische snelle ruige mix van punk en rock & roll, waarna er weer een intro komt voor het volgende nummer, getiteld "Sex Wax", een heerlijk swingend instrumentaal rock & roll nummer.
Ook nu wordt het volgende stukje muziek via een intro aangekondigd en dit is "Drug Train", een geweldige mix van een beat en garagerock song met hoog mee zing gehalte, gevolgd door het volgende intro voor de song "Day Of The Triffids", een swingende rockabilly song, waarbij stil zitten niet mogelijk is.
Na opnieuw een intro gehoord te hebben, krijg ik "Drag Is Back" te horen en dit is een song, die in de stijl van het vorige nummer gespeeld wordt en bijna geheel instrumentaal is.
Het laatste intro volgt voor de song "Wicked Wanda" en dit nummer vind ik geweldig; het is een kruising tussen de muziek van The Stooges, garagerock en rock & roll en wordt met de snelheid van een Ramones song gespeeld en afgesloten door een outro.
Dan krijg ik de live nummers te horen, te beginnen met "Teenage Werewolf", een swingende rock & roll song, die gevolgd wordt door "The Kinks", een rockabilly song, die in een vrij snel tempo gespeeld wordt en garagerock invloeden heeft.
Daarna volgt "The Witch", een mix van rockabilly en beat, waarbij ik niet stil kan blijven zitten en een vervolg krijgt in "Psycho Over Europe", een snelle rockabilly song, die swingt.
"I Came From Hell" is een heerlijke rockabilly song, waarin de band wat gas terug neemt, maar de muziek blijft evengoed swingend, net als in de volgende song, "Be Bop A Lula" en de uitvoering van dit nummer is wordt een stuk sneller gespeeld dan het orgineel, waardoor het erg verfrissend klinkt.
Daarna volgt de titel song "The Hunch", waarin de band verder gaat met het spelen van hun swingende rockabilly in hoog tempo (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en ook "Honeymoon At Hell" wordt in een hoge versnelling gespeeld en is een lekker swingende rockabilly song.
De band sluit de CD op passende wijze af met hun versie van "Wild Thing" en deze garagerock uitvoering klinkt een heel stuk ruiger dan het origineel.
De CD "Presents The Hunch" van The Monsters klinkt monsterachtig goed en is dan ook een aanrader van de bovenste plank voor iedereen, die van swingende muziek houdt.

The Monsters-The Hunch! - YouTube
www.youtube.com/watch?v=FwaF7Yvv7f4

Review: Turn Me On Dead Man - We Are The Star People (Alternative Tentacles, 2013) (Psychedelische Rock / Stoner)

Turn Me On Dead Man is een Amerikaanse band uit San Francisco, Californië, die in 2000 werd opgericht en sinds zijn oprichting bestaat uit: Mykill Ziggy - zang en sologitaar, Kurt Statham - basgitaar, Christopher Lyman - drums en zang en Scott Shanks - sologitaar, keyboard en saxofoon.
In 2005 maakte de band hun debuut album "God Bless The Electric Freak", dat via het Alternative Tentacles label van Jello Biafra uitgebracht werd.
Het jaar er na verscheen hun volgende album, eveneens via Alternative Tentacles, getiteld "Technicolour Mother", gevolgd in 2009 door de CD "Sunshine Suicide", die op het eigen Heavydelic Records label werd uitgebracht en "We Are The Star People", uit 2013, dat weer via Alternative Tentacles verscheen, is daar de opvolger van en dit album is alleen op vinyl uitgebracht.
Op deze nieuwe LP staan 8 nummers, waarvan "Heart Of The Deaf"  de eerste is en hierin laat de band me een uitstekende mix van stoner-, hardrock en grunge horen, die ook nog eens licht psychedelisch klinkt.
Daarna krijg ik "Dreamchild" te horen en dit is een lekker klinkende rustig gespeelde psychedelische stonerrock song, die gevolgd wordt door "Deep Space Pollen", een schitterende stonerrock song, die vrij stevig en heerlijk psychedelisch klinkt. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Dan hoor ik "Missing Time", een fantastische rustige naar hardrock neigende psychedelische stonerrock song, gevolgd door "Her Majesty The Drug", waarin de band me opnieuw zo'n geweldige lekkere psychedelische rock song laat horen.
In "Let Them Eat Flowers" gaat de band verder met het spelen van hun schitterende psychedelische rock en ook dit is weer een heerlijke song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waardoor het psychedelische effect optimaal is.
Met "Star People" krijg ik in het begin een vrij stevige stonerrock song te horen, die na een tempo wisseling over gaat in een geweldige hardrock song, voorzien van scheurend gitaarspel en in het afsluitende "Uhura" schotelt de band me een uitstekende stonerrock song voor, waarin de band het tempo langzaam op voert en de muziek licht hypnotiserend wordt.
"We Are The Star People" van Turn Me On Dead Man is een schitterende LP geworden, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan iedere recht geaarde muziekliefhebber deze LP dan ook van harte aanbevelen.

turn me on dead man - deep space pollen - YouTube
www.youtube.com/watch?v=yVAjhow4b4A

Review: Deamon's Child - Demo (Zygmatron / D.I.Y., 2013) ( Stonerrock)

Deamon's Child is het alter ego van John Deamon uit Duitsland, die alle  instrumenten, op de eerste oorspronkelijke versie, van "Demo", die in maart 2013 opgenomen is, bespeelt.
Nadat de opnames klaar waren richtte hij de band Deamon's Child op, om de songs ook live te kunnen spelen en deze band bestaat momenteel uit: John Deamon - sologitaar en zang, Anami Deamon - basgitaar en zang en Jack Deamon - drums en dit trio nam de CD "Demo" in deze uitgebrachte versie op.
Hun eerste optreden doet de band echter pas op 6 december 2013 in Bei Chez Heinz te Hannover, Duitsland, samen met 2 andere bands.
"Demo" bevat 6 nummers, waarvan "Lutscher" de eerste is en hierin laat de band me een rustige, maar stevige stonerrock song horen, die een hypnotiserend ritme bevat en in het Duits gezongen wordt en gevolgd wordt door "Alles Bio, Immer Bio", eveneens in het Duits gezongen, maar nu ligt het tempo een stuk hoger en neigt de song naar de hardrock.
Daarna hoor ik nog een in het Duits gezongen nummer, getiteld "Mine Leer", waarin de muziek swingt als een trein, de song tussen hardrock en punk inzit en het tempo vrij hoog ligt.
Dan krijg ik "Venus" te horen, een geweldig spannend stonerrock nummer, waar pas tegen het einde van het nummer zang aan toegevoegd wordt en dat me aanzet met de muziek mee te bewegen.
"Vertigo" is een kort zwaar instrumentaal stonerrock nummer, waarin de band een licht psychedelisch effect in verwerkt en in "Among, The Shadows", het enige in het Engels gezongen nummer, speelt de band een schitterende mix van hardrock, new wave en stonerrock, die swingt.
"Demo" is een uitstekende CD, die me van begin tot einde heeft weten te boeien en een aanrader is voor iedereen, die van dit genre muziek houdt.

Review: Towerbrown - Count Me Out (Screaming Apple) (Beat)

Towerbrown is een Franse band uit Grenoble, die in 2009 werd opgericht en bestaat uit: Yann Cracker - zang, Hammond orgel, sitar en percussie, Fréderic Roux- Fouillet - sologitaar, Olivier "Tokens" LeMaâ - basgitaar, Alexandre! - drums en Davy Berruyer - drums.
In 2010 bracht de band hun eerste 7" vinyl EP "Let's Paint It Brown" in een gelimiteerde oplage van 300 stuks uit, die in 2011 gevolgd werd door de 7"vinyl EP "I Wanna Know", waarvan er 500 van gemaakt werden en net als de eerste EP ook via download verkrijgbaar is.
Na 2 EP's verschijnt de band nu met een volledige CD op de markt, waarop 10 nummers staan en daarop worden ze bijgestaan door Izzy Lindqwister - zang (1 song), Rudie Ailaud - zang en tamboerijn (1 song), Vincent Leroy - saxofoon (3 nummers) en Robert Poitou - trompet (2 nummers).(luister naar de teaser van
de CD via de youtube link onder de recensie)
Het eerste nummer heet "Towerbrown A Go-Go" en is een instrumentaal stukje muziek in de stijl van de jaren 60 beat, waarbij het Hammond orgel een belangrijke rol speelt.
Daarna hoor ik de band in "Don't Count Me In" een schitterende garagerock song spelen en ook nu heeft het Hammondorgel daar een groot aandeel in, maar ook het gitaarwerk klinkt sterk.
Dan schotelt de band me "Quand Vient La Nuit" voor, waarin Rudie Ailaud de zang voor zijn rekening neemt en dit nummer wordt opnieuw hoofdzakelijk bepaald door het Hammond orgel spel met ondersteuning van saxofoon en trompet en het wordt in een aanstekelijk dansbaar ritme gespeeld.
"I Must Confess" is een lekker klinkende beat song met een swingend ritme, waarbij het moeilijk is stil te blijven zitten en "Aloo Matar" is een fantastische mix van soul en psychedelische rock, die geheel instrumentaal gespeeld wordt.
In "Spy Me To The Moon" hoor ik Towerbrown een heerlijk instrumentaal stukje surf spelen en in "Out Of The Game" laat de band me een uitstekende swingende beat song horen.
Met "No Time To Cry" maakt de band opnieuw de mix soul en beat, waardoor de muziek erg aanstekelijk en dansbaar is, zodat ik onmogelijk stil kan blijven zitten.
Vervolgens hoor ik de enige cover en dat is "You Told Me A Lie" van de Nederlandse Jenny & The Rascals, waarin de zang voor rekening van Izzy Lindqwister komt en de uitvoering van dit schitterende blues nummer wordt door Towerbrown op een geweldig wijze vertolkt.
Het laatste nummer heet "It's Allright" en is een schitterende beat song met een vrij eentonig ritme, waardoor ik de muziek als lichtelijk hypnotiserend ervaar.
"Count Me Out" is een heerlijke CD, die vol staat met schitterende, op sixties leest geschoeide, muziek en mag daarom in geen enkele collectie van sixties muziek liefhebbers ontbreken.

Towerbrown 1st Album Teaser "Count Me Out" - YouTube
www.youtube.com/watch?v=V7IcqRV7gt8

Review: Permanent Clear Light - Beyond These Things (Havasupai Records, 2013) (Psychedelische Rock)

Permanent Clear Light, die in 2009 opgericht werd, komt uit Finland en maakte zijn debuut op het Engelse Fruits De Mer label, waarop in 2010 het nummer "In The City" via de LP "A Phase We're Going Through" verscheen, gevolgd in 2012 door de single "Higher Than The Sun" / "Afterwards".
De band oogste hiermee veel succes en kreeg loftuigingen van onder andere Steve Kilbey (The Church), die zei: "I Love Permanent Clear Light. Finnish psychedelica is king!"
Verder kreeg de band aandacht van Record Collector magazine, die in het november nummer de single recenseerde en daarover schreef: "Two coloured vinyls, 3Dcover and glasses....Ain't the music trippy enough?" 
Classic Rock magazine noemde de band in hun december nummer van 2012 "Finland's top psychedelic band" en "Higher Than The Sun is destined to become a collectors' classic".
En het Amerikaanse tijdschrift Guitar Player wijdde een hele pagina aan de band in maart 2013.
Permanent Clear Light bestaat uit 3 ervaren muzikanten, die hun sporen reeds verdienden in de Finse rock, pop, folk, jazz, avant-garde, experimentele en psychedelische bands.
De band bestaat uit: Arto Kakko - zang, slide, akoestische en basgitaar, keyboards, elektrische viool, saz, banjo, recorder en mellotron, Markku Helin - sologitaar, basgitaar, effecten en synthesizer en Matti Laitinen - zang, sologitaar en synthesizer.
"Beyond These Things" is het volledige debuut album van de band en hier op staan 8 nummers, waarvan de eerste "Constant Gardener" heet en met deze rustige licht psychedelische pop song, waarin er een scala aan instrumenten bespeeld wordt en uitstekende close harmony zang, laat de band me meteen weten, wat ik van ze kan verwachten.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Ribes Nigrum" gaan de bandleden verder met deze heerlijke zangpartijen en maken in dit nummer nog meer gebruik van hun muzikale kunnen om Beatles-achtige partijen te spelen en dit nummer roept dan ook meteen vergelijkingen bij me op met platen als "Magical Mystery Tour" en "Strawberry Fields Forever".
Daarna hoor ik "Harvest Time" en ook nu laat de band me een rustig nummer horen, waarin psychedelische en orkestrale elementen zitten, die geleidelijk aan over gaan in een steviger ritme , dat een steeds progressiever karakter krijgt.
Vervolgens krijg ik "Higher Than The Sun: Astral Travel" te horen en dit schitterende nummer is een combinatie van experimentele, psychedelische en progressieve rock, waarvan het eerste deel psychedelisch is en het vervolg daarop experimenteel en progressief.
Dan laat de band me genieten van "And The Skies Will Fall", een heerlijke rustige psychedelische pop song, die gevolgd wordt door "Love Gun", dat me hier en daar aan de muziek van Phil Collins en Genesis doet denken en vrij stevig symfonisch klinkt.
Met "Skirmish" gaat de band verder waar ze met "Love Gun" eindigde en dit is een geweldig instrumentaal stukje progressieve rock met een licht hypnotiserend ritme, dat naadloos over gaat in het laatste nummer "Weary Moon", een fantastische progressieve country rock song, waarin de band een eentonig ritme speelt, zodat het hypnotiserend begint te werken.
"Beyond These Things" is een schitterende debuut CD en zal ongetwijfeld door elke muziekliefhebber met gejuich ontvangen worden.

Permanent Clear Light: Constant Gardener - YouTube
www.youtube.com/watch?v=7DmZ-lQYPTc

Review: Various Artists - 60's Garage Legends Salute The Fuzztones (Stag-O-Lee, 2013) (Garagerock)

The Fuzztones, die in 1980 werden opgericht, zijn legendarisch geworden door het spelen van zestiger jaren muziek in de stijl van de garagerock bands uit die periode en voor het eerst in de historie van de popmuziek is er een CD opgenomen door zestiger jaren bands voor een band, die begin jaren tachtig begon met het spelen van obscure zestiger jaren songs.
The Fuzztones schreven zelf nooit nummers, maar doordat de songs, die ze speelden, zo onbekend waren, dacht het publiek, dat het hun eigen nummers waren.
Ze inspireerden met hun muziek ontelbare bands het zelfde te doen, waardoor dit soort muziek van alle tijden blijft en klinkt alsof het authentiek is.
In 1993 verscheen het album "Songs We Taught The Fuzztones" via het Music Maniac label, waarop originele uitvoeringen staan van songs, die bekend werden doordat de Fuzztones ze speelden en nu, nadat The Fuzztones ook eigen songs begonnen te schrijven, is er een CD verschenen, waarop zestiger jaren bands covers van die nummers spelen, zodat de cirkel helemaal rond is.(luister naar een stukje van dit album via de youtube link onder de recensie)
Op de CD "In Fuzz We Trust" staan 18 nummers van 14 Amerikaanse bands en 1 Engelse uit de jaren 60 en de eerste daarvan is Davie Allan & The Arrows, die "Avalanche", een ruig instrumentaal garagerock nummer, ten gehore brengen, dat gevolgd wordt door "I Never Knew", een op "Gloria" van Them lijkend nummer, dat door Shadows Of Knight en Fuzztones gitarist Elan Portnog gespeeld wordt.
Daarna hoor ik "Get Naked", een heerlijke psychedelische garagerock song, vertolkt door Sky Saxon en gevolgd door The Pretty Things uit Engeland, die me een schitterende versie van "Ward 81" voorschotelen.
The Shy Guys laten me hun uitvoering horen van "Highway 69", een lekker klinkende rock song en Gonn speelt "Shame On You", een prima mix van garage- en bluesrock, waarna ik The Monks een fantastische versie van "Hurt On Hold" hoor spelen in die onmiskenbare Monks sound.
"All The King's Horses" van The Electric Prunes, die dit nummer samen met The Pretty Things spelen, is een geweldige psychedelische rock song en "Rise" van Charlie Souza & The Tropics een lekker klinkende pop song.
Vervolgens hoor ik Shadows Of Knight opnieuw en nu samen met gitarist Dick Taylor van The Pretty Things in hun vertolking van "Me Tarzan You Jane", een ruige garagerock song en dan hoor ik The Vagrants met "Nine Months Later", een fantastische uitvoering van dit nummer, die niet alleen dreigend over komt, maar ook nog eens psychedelisch klinkt.
Dan krijg ik de band Gonn nogmaals te horen en deze keer met het nummer "Hallucination Generation", een song, die psychedelisch klinkt, maar ook licht naar de hardrock neigt, waarna ik ook The Shu Guys nog een keer te horen krijg en in het nummer "Romilar D" hoor ik de band een stevige rock song spelen.
Strawberry Alarm Clock staat op de CD met "Charlotte Remains", een schitterende psychedelische garagerock song en hierna krijg ik Wally Waller (The Pretty Things) samen met de Italiaanse band The Strange Flowers (de enige niet sixties band) te horen, die onder de naam Wallflowers het nummer "Look For The Question Mark" spelen en deze doen dat in een een uitstekende psychedelische uitvoering.
Daarna hoor ik ? & The Mysterians met "Action Speaks Louder Than Words", een lekker swingende garagerock song, waarna ik Davie Allan nogmaals hoor, maar deze maal met Graig Moore van Gonn en dit nummer heet "She's Wicked" en is een ruige uitvoering, die me qua zang licht aan The De Fuzztones doet denken.
De CD wordt afgesloten met het nummer "Black Box", dat door Vanilla Fudge wordt uitgevoerd en deze psychedelische progressieve rock versie is fantastisch en hiermee laat Vanilla Fudge horen nog steeds tot de beste psychedelishe bands te behoren.
De CD, die ook als 2LP met klaphoes uitkomt op 180 gram vinyl en als gelimiteerde versie van 9 7" vinyl singles in een deluxe box, plus als download is een geweldig tribuut album, dat in geen enkele collectie van zestiger jaren muziek liefhebbers mag ontbreken!

IN FUZZ WE TRUST - YouTube
www.youtube.com/watch?v=mjA7uv8E26c

Review: The Flying Eyes - Lowlands (Noisolution, 2013) (Stonerrock)

The Flying Eyes, genoemd naar de titel van het science fiction verhaal van J.Hunter Holly, waarin gigantische ogen uit de ruimte op aarde neerdalen om de mensheid onder controle te krijgen, werden in 2007 te Baltimore, Maryland, Amerika, opgericht.
Na eerst 2 EP's, "Bad Blood" en "Winter", gemaakt te hebben, werden deze eind 2009 tezamen op de gelijknamige CD "The Flying Eyes" uitgebracht via het Duitse Trip In Time / World In Sound label, in 2011 gevolgd door hun eerste volledige CD "Done So Wrong", dat via dat zelfde label verscheen.
Beide keren deed de band een uitgebreide toer om de CD's te promoten en ze deelden daarbij het podium met onder andere Hawkwind en Jeff Beck tijdens het Burg Herzberg Festival in Duitsland en The Black Angels, Radio Moscow, Witch, The Raveonettes en Dead Meadow tijdens hun Amerikaanse tournee.
Ook organiseert de band jaarlijks het Farm Fest, een kleinschalig festival te Manchester, Maryland, waar jaarlijks rond de 600 mensen op af komen.
The Flying Eyes deden in 2012 tournees door Amerika en Europa, organiseerden het Farm Fest 2012 onder de naam Farmageddon en begonnen in dat zelfde jaar met het opnemen van nieuwe nummers, die in 2013 via het Duitse Noisolution label op de CD "Lowlands" verschenen.
De band bestaat uit: Adam Bufano - sologitaar en orgel, Will Kelly - zang en sologitaar, Mac Hewitt - basgitaar en zang en Elias Mays Schutzman - drums, percussie, zang en synthesizer, op enkele nummers bijgestaan door Rob Girardi - mellotron en gitaar, Dave Hadley - steel gitaar, Ryan McBride - sitar, Dave Gibson - pomp orgel en Katrina Ford - zang.
Op hun nieuwe CD "Lowlands" staan 9 songs, waarvan "Long Gone" de eerste is en hierin hoor ik de band een lekkere stevige stonerrock song spelen, waarin enkele prima tempowisselingen zitten.
Daarna krijg ik "Under Iron Feet" te horen en ook dit is een heerlijke stonerrock song met een uitstekende tempowisseling, waarin het ritme verandert en meer de richting van de hardrock op gaat.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Dan hoor ik "Rolling Thunder", een ruige mix van hardrock en een stonerrock song met geweldig gitaarspel en dit wordt gevolgd door "Smile", een schitterende stonerrock song, die een hypnotiserend slepend ritme bevat en lichtelijk psychedelisch klinkt.
Vervolgens krijg ik "Alive In Time" te horen, een vrij rustige, maar toch stevige stonerrock song, waarin enkele uitstekende tempowisselingen zitten, zodat het nummer van begin tot eind spannend blijft klinken.
Het volgende nummer is de titelsong "Lowlands", een lekker klinkende rustige hardrock song, die gevolgd wordt door "Eye Of The Storm", een swingende stonerrock song, die me, door de zang, lichtelijk aan de muziek van The Doors doet denken, waarna ik "Comfort Machine" hoor en deze rustige stonerrock song
verandert plotseling van tempo en ritme en gaat over in een fantastisch swingend stukje muziek, om daarna opnieuw in een stevig ritme verder te gaan.
"Surrender" is de titel van het laatste nummer en hierin laat de band een geweldig psychedelisch stukje muziek horen, zodat ik niet anders kan dan me over geven aan hun schitterende muziek.
de CD "Lowlands" is er één om te koesteren en ik heb dan ook met genot naar deze CD zitten luisteren, waardoor ik iedere liefhebber van dit genre muziek kan aanraden, eens te gaan luisteren naar deze geweldige band.

The Flying Eyes - "Under Iron Feet" - YouTube
www.youtube.com/watch?v=Byss0PaAYkg