IAH is een band uit Córdoba, Argentinië, die 20 januari 2017 hun debuut EP "IAH", waarop 4 nummers staan, als digitale download uitbracht, waarna op 13 juni 2017 "IAH (2 Bonus Tracks)" eveneens als digitale download verscheen.
De band bestaat uit: Mauricio Condon - sologitaar, Juan Pablo Lucco Borlera - basgitaar en José Landin - drums, terwijl Guillermo Scarpa voor de visuele effecten zorgt.
Op 23 maart 2018 verschenen deze 6 nummers als LP en zijn via Kozmik Artifactz Records in een beperkte oplage op gekleurd vinyl uitgebracht in een klaphoes.
Het album start met "Cabalgan Los Cielos", waarin de band me een licht psychedelisch progressief stoner rock nummer voorschotelt, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waarna "Ouroboros" volgt en ik een uitstekend rock nummer te horen krijg, dat diverse tempowisselingen bevat en invloeden van melodische rock en stoner heeft.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Stolas" zet IAH me opnieuw een vrij rustig progressief stoner rock nummer voor, dat een aanstekelijk ritme heeft, dat tegen het einde verandert en de band de laatste minuut een zwaar stuk stoner speelt en in "Eclipsum" brengt de band een heerlijk swingend rock nummer ten gehore, dat enkele tempowisselingen heeft en halverwege verandert in een prachtig melodisch stuk muziek.
Daarna krijg ik "La Piedra Que Sujeta El Sol" voorgeschoteld en daarin laat de band me genieten van een vrij stevig stoner rock nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en enkele prima tempowisselingen heeft, waarna "Nuboj" volgt en ik een fantastisch melodisch rock nummer te horen krijg, dat ook nu weer diverse tempowisselingen bevat en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
"IAH" van IAH bevat is een uitstekend debuut van deze Argentijnse band, die 6 verrukkelijke nummers bevat en ik kan iedere liefhebber van stoner rock deze plaat dan ook van harte aanbevelen.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
ILL werd op 31 maart 2012 te Manchester, Engeland, opgericht en bestond in eerste instantie uit: Sadie Noble - sologitaar en zang, Whitney Bluzma - basgitaar en zang, Harri Shanahan - keyboards en zang en Fiona Ledgard - drums, maar sinds 2017 is ILL uitgebreid, doordat Tamsin Middleton (sologitaar en zang) de band is komen versterken.
De band heeft sinds de oprichting 3 EP's gemaakt en op 11 mei 2018 verschijnt hun debuut album "We Are ILL" via het Box Records label op CD en op transparant blauw vinyl.
Het album, dat 9 nummers bevat, start met "ILL Song" en daarin krijg ik een uitstekende mix van noise, improvisatie en rock voorgezet, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en lichte punk invloeden en een terugkerend ritme heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), waarna "Space Dick" volgt en de band een lekker swingende uptempo rock song speelt, waarin een licht hypnotiserend ritme zit.
Daarna hoor ik "Stuck On A Loop", een vrij snelle rock song, die punk invloeden heeft en een dansbaar ritme bevat en deze wordt gevolgd door "Bears", een geweldige, vrij rustige, hypnotiserende rock song, die me in een lichte trance brengt.
In "Bus Shelter" schotelt ILL me een swingende dansbare uptempo song voor, waarbij stil zitten geen optie is en tegen het einde in chaos uitmondt en in "I Am The Meat" krijg ik fantastische progressieve song te horen, waarin zware drums en ruimtelijke psychedelische synthesizer geluiden de teksten extra kracht meegeven.
Dan volgt "Slithering Lizards", een schitterende progresssieve rock song, die swingt als een trein en een licht hypnotiserend ritme heeft, dat iets over de helft van het nummer verandert en de band in een iets langzamer tempo het nummer uitspeelt, waarna "Power" te horen is en hierin speelt de band opnieuw een heerlijke, vrij rustige, rock song en vervolgens laat de band me genieten van "Hysteria", een verrukkelijke uptempo mix van punk en rock, die een zeer dansbaar ritme bevat.
"We Are ILL" van ILL is een uitstekend debuut album, dat vol fantastische nummers staat en ik kan elke liefhebber van progressieve rock en post-punk, deze schijf dan ook van harte aanbevelen.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
The Noise Figures is een band uit Athene, Griekenland, die bestaat uit: George Nikas - zang, drums, percussie en keyboards en Stamos Bamparis - sologitaar en zang.
In november 2012 bracht de band hun eerste EP "Turn Off The Lights", met daarop 4 songs, die alleen digitaal verscheen in eigen beheer uit en begon te werken aan hun debuut album, onder leiding van producer Sillboy.
Hun debuut album "The Noise Figures", dat merendeels analoog werd opgenomen, is in 2013 via het Inner Ear label verschenen op zowel CD, vinyl als digitale download en bevat 10 nummers, waarbij opgemerkt kan worden, dat de band zich heeft laten inspireren door de muziek uit San Francisco van de jaren 60.
vervolgens verscheen de 7" single "Run" / "When everybody's Gone" in 2014 als voorloper van hun album, "Aphelion" uit 2015, dat zowel op CD, vinyl en als digitale download door het Inner Ear label uitgebracht werd.
In 2017 bracht Inner Ear Records de 7" single "When The Flames Go Up" / Mute Blonde" uit en 2 maart 2018 verscheen het concept album "Telepath", dat 10 nummers bevat en geïnspireerd is door het spiritisme en persoonlijke ervaringen, via het Inner Ear label op zowel CD, vinyl als digitale download.
Het album begint met "Taste Like Time", een schitterende jaren 60 gerelateerde pop song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een licht hypnotiserend ritme heeft en gevolgd wordt door "Strange Medium Child", een uptempo rock song, die licht psychedelische invloeden bevat en swingt.
Daarna schotelt de band me "Stay Forever Young" voor en krijg ik een swingende rock song te horen, die zeer dansbaar is en een aanstekelijk ritme heeft, waarna "Out Of Touch" volgt en de band een uptempo rock song ten gehore brengt, die me opnieuw in beweging laat komen.
In "Healing Light" krijg ik een heerlijke licht psychedelische rock song voorgezet, waar diverse tempowisselingen in zitten en in het titel nummer "Telepath"
laat The Noise Figures me genieten van een swingende rock song, die een dansbaar ritme heeft, waardoor ik weer in beweging kom.
Dan zet de band me "Hypnotized" voor en hoor ik een geweldige licht hypnotiserende song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, om gevolgd te worden door
Lethargy", een swingende uptempo rock song met een aanstekelijk dansbaar ritme, waarbij stil zitten geen optie is.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Vervolgens hoor ik "Never Sleep", een verrukkelijke afwisselende song, die vrij zwaar klinkt en "Glow Electric", een schitterende jaren 60 gerelateerde pop song, die diverse subtiele tempowisselingen heeft en tegen het einde van het nummer licht psychedelisch wordt.
"Telepath" van The Noise Figures bevat 10 heerlijke songs, waar ik volledig van genoten heb en ik kan deze plaat dan ook aanraden aan hen, die van de betere pop en rock houden.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Singer-songwriter Patrick McCallion uit Halifax, Engeland, begon in 2010 met het maken van muziek en in 2012 verscheen zijn debuut album "Nice" op CD, dat in 2011 voorafgegaan was door de digitale download single "Double Free".
Vervolgens verschenen de digitale downloads "Double Free" (2013 re-mix), "Murky Waters" / "A Little Light Entertainment" (2014, gratis), "The Amsterdam Bootlegs 01" (mei 2017), "The Amsterdam Bootlegs 02" (juni 2017), "The Complte Amsterdam Bootlegs" (juni 2017), "The Amsterdam Bootlegs 03" (augustus 2017), "The Amsterdam Bootlegs 04" (september 2017) en "Selections From The Amsterdam Bootlegs" (januari 2018).
Zijn single "D.O.G.", die 16 februari 2018 verscheen via 2040 Company/ AWAL/ Kobalt staat ook op zijn EP Keep Smiling, die op 30 maart 2018 op CD wordt uitgebracht door Company/ AWAL/ Kobalt en tevens als digitale download.
Het album begint met "Coffee" en daarin speelt hij een lekker in het gehoor klinkende pop song, die akoestisch start, maar dan over gaat in een geweldige swingende rock song.
Dan zet hij me "D.O.G." voor en krijg ik een prachtige aanstekelijke song te horen, die enkel prima tempowisselingen bevat en waarbij stil zitten geen optie is.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna laat Patrick me genieten van "Murky Waters", dat start met de tonen van "Green Onions" van Booker T.& Te MGs, om over te gaan in een afwisselende rock song, die dansbaar is en me opnieuw in beweging zet.
In "Bedlam (It's A Hell Of A Town)" krijg ik een fantastische swingende song voorgeschoteld, die hardrock invloeden bevat en enkele subtiele tempowisselingen heeft en in het laatste nummer "The Death Of Coney Island" speelt hij een mooie rustige pop song op, waarbij hij zich zelf begeleidt op een akoestische gitaar.
"Keep Smiling" van Patrick McCallion is een uitstekende CD, die 5 heerlijke nummers bevat, die ik iedere liefhebber van de betere pop en rock kan aanraden.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Octopus werd in 2008 te Detroit, Michigan, Amerika, opgericht en bestaat uit: Masha Marjieh - zang, J Frezzato - sologitaar, Matt O'Brien - basgitaar, Adam Cox - keyboards en Chuck Burns - drums.
Hun debuut album "Supernatural Alliance" verschijnt 30 maart 2018 via het Rise Above Records label in een beperkte oplage van 300 stuks op zwart vinyl en bevat een klaphoes.
Het album, dat 10 nummers bevat, begint met "Beyond The Center", waarin de band me een stevige rock song voorzet, die invloeden van Black Sabbath heeft en een aanstekelijk swingend ritme heeft en gevolgd wordt door de titel song "Supernatural Alliance", een heerlijke swingende rock song, die enkele subtiele tempowisselingen heeft.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna zet de band me "Slave And Master" voor en krijg ik een schitterende licht psychedelische hardrock song te horen, die diverse tempowisselingen heeft en daarin zijn invloeden van de muziek van Deep Purple te ontwaren en dit nummer wordt gevolgd door "Strike (When The Iron Is Hot)", een geweldig lekkere swingende rock song, die een hoog meezing gehalte heeft en zeer dansbaar ritme bevat.
In "Child Of Destiny (Inaugural Trilogy, Part 3)" zet Octopus me een stevige melodische rock song voor, die een licht hypnotiserend ritme heeft en in "The Unknown" krijg ik een fantastische zware hardrock song voorgeschoteld.
Daarna volgt "The Sword And The Stone", een swingende rock song, die in een vrij hoog tempo gespeeld wordt, waarna de band "Fleetwood Mac" ten gehore brengt en me verrast door een prachtige rustige melodische song te spelen.
Vervolgens krijg ik "Black Dynamite" te horen, waarin de band een uitstekende rock song speelt en ook daarin ligt het tempo niet al te hoog, waarna het laatste nummer van het album volgt, getiteld "Dragonhead", een lekker in het gehoor klinkende song, die swingt.
Het debuut album "Supernatural Alliance" van Octopus bevat 10 heerlijke rock songs, waarmee de band me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan elke liefhebber van hardrock dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Die Wilde Jagd werd in Berlijn, Duitsland opgericht door Ralph Beck - synthesizer uit Düsseldorf en Sebastian Lee Philip - elektronica uit Berlijn, nadat ze elkaar in 2006 te Düsseldorf in Salon des Amateurs, een ontmoetingsplaats voor artiesten en bands, die nieuwe en experimentele muziek maken, hadden ontmoet.
Na hun ontmoeting kwamen ze regelmatig samen om muziek te maken, die in Beck's studio werd opgenomen en dat resulteerde in 2015 in hun eerste album.
Hun debuut album met gelijknamige titel werd in 2015 uitgebracht via Bureau B Records en hun tweede album "Uhrwald Oange" is in samenwerking met de Australische producer Kris Baha gemaakt, die tevens in diverse nummers meespeelt en wordt op 6 april 2018 ook via Bureau B Records op LP, CD en als digitale download uitgebracht.
Het album, dat 8 nummers bevat, start met "Flederboy", waarin ik de eerste 10 minuten lang mag genieten van een fantastisch eentonig nummer, dat een hypnotiserend effect op me heeft en zeer dansbaar is, om daarna tijdelijk verder te gaan in een experimenteel stukje muziek, waarna de band de muziek na 2 minuten opnieuw verandert en voor de laatste 3 minuten terug keert naar het maken van eentonige hypnotiserende muziek.
Daarna volgt "2000 Elefanten", een heerlijk swingend krautrock nummer, waarin de tekst in het Duits gezongen wordt en het tempo niet al te hoog ligt en dit nummer wordt gevolgd door "Stangentanz", een uitstekend, zeer dansbaar, stukje krautrock, dat enkele subtiele tempowisselingen heeft.
Ook in "Fremde Welt" schotelt Die Wilde Jagd me een schitterend eentonig hypnotiserend nummer voor, dat erg dansbaar is en in "Kreuzgang" laat de band me nogmaals genieten van een bijna 16 minuten durend nummer, dat halverwege tijdelijk stil valt, om na korte tijd weer opgepakt te worden en in een meditatieve "Om" klank tot het einde toe uitgespeeld te worden, waardoor er een serene rust in me ontstaat.
Dan zet de band me "Ginsterblut" voor en hierin krijg ik een mooie rustige song te horen, die door de tom-tom drums een spirituele uitstraling heeft.
Vervolgens brengt de band "Sauregaule" ten gehore en daarin krijg ik weer zo'n lekker swingend krautrock nummer voorgeschoteld, dat zeer dansbaar is en een hypnotiserend ritme bevat, waarna het laatste nummer volgt, getiteld "Der Uhrwald" en laat de band me genieten van een prachtig stukje muziek, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, een licht hypnotiserend ritme heeft en een gesproken tekst bevat, waarbij middeleeuwse klanken te ontwaren zijn.
Die Wilde Jagd heeft me met "Uhrwald Orange" van begin tot einde in de ban van hun schitterende muziek gehouden en ik kan elke liefhebber van krautrock deze schijf dan ook ten zeerste aanraden.(luister naar enkel delen van nummers via de soundcloud link onder de recensie)
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Familia De Lobos werd in 2016 te Lomas de Zamora, Buenos Aires, Argentinië opgericht en bestaat uit: Eric Moreno - zang, sologitaar, percussie, basgitaar en synthesizer, Charly Cross - solo- en basgitaar, percussie, basdrum en programmering en Maria Anselmo - drums en percussie.
Op hun debuut album met gelijknamige titel spelen Fermin Ugarte - basgitaar, Matias Blanco - percussie en Andres Merlo - synthesizer mee.
Het album werd in eerste instantie op 11 juli 2017 als digitale download uitgebracht, maar is vervolgens op 19 januari 2018 via Riot Season Records in een beperkte oplage van 300 stuks op wit vinyl verschenen en tevens op CD.
Het album, dat 7 nummers bevat, start met "Todo Lo Que Brilla", waarin de band een heerlijke rustige mix van traditionele muziek en progressieve psychedelische rock speelt, die een aanstekelijk ritme heeft en gevolgd wordt door "El Viento Y La Luz", een prachtige pop song, die in een langzaam tempo gespeeld wordt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Dan volgt "Sangria", een schitterende mix van traditionele Indiaanse muziek en progressieve pop, die in een rustig tempo ten gehore gebracht wordt, waarna Familia De Lobos me "Mi Amor Salvaje" voorschotelt en ik een fantastische psychedelische song te horen krijg, waarvan ik de indruk heb, dat dit een cover is van "Veni, Vidi, Vici" van Ole Lukkoye uit Rusland en dit nummer wordt gevolgd door "Familia De Lobos (Preludio)", een geweldig mooi rustig instrumentaal nummer, dat in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld.
In "Conquista Del Desierto (Canto De Precipicio)" krijg ik een rustig psychedelisch stukje muziek voorgezet en in het titel nummer "Familia De Lobos" laat de band me opnieuw genieten van een verrukkelijk psychedelisch nummer met lichte surf invloeden en ook dit wordt in een vrij rustig tempo gespeeld.
"Familia De Lobos" van Familia De Lobos is een uitstekend debuut van deze Argentijnse band, dat vol rustige prachtige muziek staat en ik kan liefhebbers van zowel psychedelische muziek, alsmede traditionele muziek deze schijf dan ook ten zeerste aanraden.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Rond 1973 richtte Rolf Hammarlund - zang en basgitaar en Christer Palmquist - zang, akoestische gitaar en piano samen met Rolf Johansson - drums de band Bättre Lyss op.
In eerste instantie schreven de bandleden hun teksten inhet Engels, maar nadat songwiter Rolf Johansson bij de band was gekomen, veranderde dat in Zweedse teksten.
Het trio besloot na enige tijd een album op te gaan nemen en vroegen enkele vrienden hen daarbij te helpen.
De gastmuzikanten, die op dit album meespelen zijn: Gunilla Ericson, Kerstin Backman en Kristina Näsström - achtergrond zang, Knutte Knutsson - sologitaar, Bo Klackenberg - sologitaar en achtergrond zang, Anders Nordh (ex-Life) - sologitaqar en piano, Bo Wieslander - orgel en Ulf Nordin - dwarsfluit, sopraan saxofoon, klarinet en achtergrond zang.
Het resulteerde in 1975 in een prive persing van het album "Till Den Sträng Som Brast Än Att Aldrig Spänne En Bage", dat op een 2 sporen recorder in de State-Of-The Art studio werd opgenomen en deze is voor het eerst op 22 februari 2018 als her uitgave via het Sommor Records label zowel op LP als op CD verschenen en bevat 11 nummers.
Het album begint met "Göta Lejon", waarin de band een uitstekende uptempo rock song ten gehore brengt, die enkele prima tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "Emma", een prachtige, vrij rustige, pop song, waarin delen van de muziek en het ritme me enigszins doet denken aan de "Silk Road Suite" van Kitaro.
Daarna hoor ik "Vidsel-Sthlm, Enkel" en daarin speelt de band een heerlijke pop song in een gemiddeld tempo, waarna "Anna" volgt en ook hierin krijg ik een mooie rustige pop song voorgeschoteld.
In "Sagan Om Viggen" zet Bättre Lyss me een lekker in het gehoor klinkende melodische progressieve pop song voor, die diverse tempowisselingen bevat en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Dan hoor ik "Brömflickan", een schitterende korte pop song, die over gaat in "Vapnet", een fantastische melodische pop song, die een aanstekelijk ritme en symfonische rock invloeden heeft.
Vervolgens hoor ik "Tredje Riket", een uitstekende rustige song, die gevolgd wordt door "Ansvaret", een verrukkelijke melodische pop song.
Verder speelt de band "Chaú Gaí", waarin ik een prima afwisselende rock song voorgezet krijg, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en in het laatste nummer, dat "K-E Andersson" heet, laat de band me opnieuw een prachtige, vrij rustige, pop song horen, die enkele tempowisselingen heeft.
"Till Den Sträng Som Brast Än Att Aldrig Spänne En Bage" van Bättre Lyss is een uitstekend album, dat hoofdzakelijk vrij rustige nummers bevat, maar me desondanks geen moment verveeld heeft en ik kan deze schijf dan ook aanbevelen, aan een ieder, die van de betere pop en rustige muziek houdt.
Mouth is een Duitse band uit Keulen, die op 1 november 2000 is opgericht en bestaat uit: Chris Koller - zang, sologitaar, keyboards en sitar, Gerald Kirsch - basgitaar en Nick Mavridis - drums.
De band bracht hun debuut album "Rhizome The Complete Demo Recordings" in november 2007 als digitale download uit en deze werd in augustus 2009 gevolgd door het album "Rhizome", eveneens een digitale download.
Daarna verschenen de digitale download single "Rapids Of Equilibrium" (juli 2013), "Vortex" (juni 2017), die zowel als CD, digitale download en in een beperkte oplage op oranje vinyl werd uitgebracht via het BluNoise Records label, waarna het digitale album "Live'71" op 3 november 2017 verscheen en op 23 maart 2018 brengt het Tonzonen Records label hun volgende album uit, getiteld "Floating", waarbij vermeldenswaardig is, dat het album in een beperkte oplage van 500 stuks verschijnt, waarvan er 250 op blauw en 250 op groen vinyl worden geperst en een klaphoes + inlegvel hebben, terwijl er ook een beperkte CD uitgave verschijnt in een oplage van 1000 stuks.
Het album bevat 8 nummers en begint met "Floating (Reprise)", dat ook als de 'hidden track' op "Vortex" staat en hierin hoor ik de band een schitterend, vrij rustig, instrumentaal progressief rock nummer in een niet al te hoog tempo spelen, dat gevolgd wordt door "Madbeth", een fantastische aanstekelijke rock song, die swingt als een trein en een dansbaar ritme heeft.
Daarna schotelt de band me "Homagotago" voor en krijg ik een fantastisch rock nummer te horen, dat invloeden uit progressieve rock, funk en krautrock bevat en een licht hypnotiserend ritme heeft, terwijl het tempo gemiddeld te noemen is en dit nummer wordt gevolgd door "Reversed", een geweldige licht psychedelische progressieve rock song.
In "Sunrise" zet Mouth me een verrukkelijk swingend instrumentaal progressief nummer voor, waarbij stil zitten niet aan de orde is en in "Distance" laat de band me heerlijke rock song horen, die progressieve rock invloeden heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waarin enkele prima tempowisselingen zitten.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Vervolgens brengt de band "O.T.B. Field" ten gehore en daarin krijg ik een stukje jaren 70 progressieve rock voorgezet, dat bestaat uit een gedeelte van het Colosseum nummer "The Kettle" plus eigen inbreng en "Sunset" is weer zo'n geweldig instrumentaal stuk swingende rock muziek, dat in een uptempo gespeeld wordt, waarbij invloeden van psychedelische en progressieve rock elkaar ontmoeten.
"Floating" van Mouth bevat 8 schitterende nummers, waarmee de band me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan deze plaat dan ook aanbevelen aan iedere liefhebber van progressieve rock.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Permanent Clear Light, die in 2009 opgericht werd, komt uit Finland en maakte zijn debuut op het Engelse Fruits De Mer label, waarop in 2010 het nummer "In The City" via de LP "A Phase We're Going Through" verscheen, gevolgd in 2012 door de single "Higher Than The Sun" / "Afterwards".
De band oogstte hiermee veel succes en kreeg loftuitingen van onder andere Steve Kilbey (The Church), die zei: "I Love Permanent Clear Light. Finnish psychedelica is king!"
Verder kreeg de band aandacht van Record Collector magazine, die in het november nummer de single recenseerde en daarover schreef: "Two coloured vinyls, 3D cover and glasses....Ain't the music trippy enough?"
Classic Rock magazine noemde de band in hun december nummer van 2012 "Finland's top psychedelic band" en "Higher Than The Sun is destined to become a collectors' classic" en het Amerikaanse tijdschrift Guitar Player wijdde een hele pagina aan de band in maart 2013.
Permanent Clear Light bestaat uit 3 ervaren muzikanten, die hun sporen reeds verdienden in de Finse rock, pop, folk, jazz, avant-garde, experimentele en psychedelische bands.
De band bestaat uit: Arto Kakko - zang, slide, akoestische en basgitaar, keyboards, elektrische viool, saz, banjo, recorder en mellotron, Markku Helin - sologitaar, basgitaar, effecten en synthesizer en Matti Laitinen - zang, sologitaar en synthesizer.
Hun debuut album "Beyond These Things" uit 2013 oogstte veel lof bij de recensenten en de EP "Maurice N'Est Pas La", die 30 april 2018 via het Regal Crabomophone Records verschijnt, is de voorloper van hun volgende album.
De single, die 3 nummers bevat, start met "Maurice" en daarin hoor ik de band een zeer dansbare swingende mix van funk en spacerock spelen, waarbij de tekst in het Frans gezongen wordt en stil zitten geen optie is.
Daarna volgt "One In Five", een schitterende psychedelische song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en invloeden van de muziek van The Beatles en The Move heeft.
Het derde nummer van de EP heet "This Quiet Smiling Man" en daarin krijg ik opnieuw een fantastische psychelische pop song voorgeschoteld, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waarin de muziek tegen het einde melodisch wordt en ook nu weer lichte vocale invloeden van The Beatles bevat.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
"Maurice N'Est Pas La" van Permanent Clear Light is een heerlijke EP, die 3 uitstekende nummers bevat en ik kan deze schijf dan ook volledig aanraden, aan een ieder, die van psychedelische muziek houdt.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Sabel werd in 2013 te Halmstad, Zweden opgericht en bestaat uit: Ludvig Rosenbaum - sologitaar en zang, David Söderlund - sologitaar, Jesper Nilsson - basgitaar en August Holmstedt - drums.
De band liet zich muzikaal beïnvloeden door de muziek van bands als Black Sabbath, Atomic Rooster en Sleep.
Op 28 februari 2018 verscheen hun debuut album "Re-Generation" via het Oak Island Records in een beperkte oplage van 300 stuks op LP, waarvan er 200 op groen en 100 op groen-rood bespetterd vinyl zijn geperst en deze zijn alleen verkrijgbaar via mailorder en tevens is het album als digitale download uitgebracht.
Het album, dat 6 nummers bevat, start met "In The Walls Of Eryx", waarin de band een zwaar traag heavy rock nummer ten gehore brengt, dat diverse tempowisselingen heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Interstellar Mindweller" een heerlijke uptempo rock song, die met hoge snelheid mijn gehoorgang binnen komt en swingt.
Daarna speelt de band "Green Priestess", een geweldige swingende heavy rock song, waarin de muzikale invloed van Black Sabbath te horen is, waarna "Voodoo Woman" volgt en Sabel me opnieuw een uitstekende rock song voorschotelt, die enkele tempowisselingen bevat en swingt.
In "(To The) Center Of The Millionth Sun" krijg ik een stevige uptempo rock song te horen, die diverse tempowisselingen heeft en in "Atlantean" zet de band me weer zo'n heerlijke zwaar klinkende rock song in de stijl van Black Sabbath voor, die swingt als een trein.
"Re-Generation" van Sabel is een uitstekend debuut album van deze Zweedse band en ik kan iedere hardrock en heavy rock liefhebber dan ook aanraden, deze schijf een ste gaan beluisteren, om miscchien wel tot dezelfde conclusie te komen als ik.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Flutatious, uit Londen, ontstond toen Michele Devonshire - dwarsfluit, Bill Forwell - basgitaar, Andy Faulkner - sologitaar en Stella Ferguson - viool gingen
samen spelen, na een inspirerende trip naar Isle Of Skye.
Nadat ook Malcolm Bailey - drums en Gerald Williams - piano zich bij de groep hadden gevoegd was de band een feit.
In 2007 verscheen hun gelijknamige debuut album, dat in eigen beheer werd uitgebracht, overal lovende woorden kreeg, "Demo Of The Week" was bij Celtic Music
Radio en uitverkocht raakte via optredens.
Ook hun volgende album "2", werd in eigen beheer gemaakt en in maart 2010 uitgegeven, nadat de band een turbulent jaar achter de rug had met optredens op
Hawkfest, Ecofest, Knockengorroch, Alchemy en Waveform festivals en met bands als The Dolmen, Dreadzone en Hawklords het podium deelde.
Tijdens hun optreden te Glastonbury op 17 november 2012 presenteerde Flutatious hun nieuwe CD "333", die wederom in eigen beheer is uitgebracht met daar op
10 eigen nummers.
Met het optreden op Glastonbury trok de band de aandacht van Magick Eye Records eigenaar Chris Hillman, waarna de EP "Fluctuations" via dit label werd uitgebracht en op 23 maart 2018 verschijnt het album "Festival" via het zelfde label als digipack CD en tevens als digitale download en via streaming.
Het album, dat 10 nummer bevat, start met het titelnummer "Festival" en daarin hoor ik de band een geweldige swingende rock song spelen, die een dansbaar ritme heeft en diverse tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "Acid Rain" en ik een schitterend stuk progressieve rock voorgeschoteld krijg, dat lichte dance invloeden heeft, enkele tempowisselingen bevat en swingt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Dan brengt de band "Funky Fish" ten gehore, waarin de muziek een mix is van easy listening, folk en rock, waarna "Joy" volgt en de band me een heerlijke vrolijk klinkende song voorzet, die enkele tempowisselingen heeft, progressieve rock en folk invloeden bevat en swingt.
Daarna krijg ik "Crystal Morning" te horen en hierin laat Flutatious me genieten van een heerlijke, vrolijk klinkende, dansbare mix van folk en rock, waarbij stil zitten geen optie is en dit wordt gevolgd door "Lazy Summer Daze", een prachtig rustig nummer spelen, waarin de muziek een mix is van easy listening, folk en rock.
In "Somewhere’s Near To Nowhere" zet de band me een verrukkelijk stuk progressieve rock voor, dat in een vrij hoog tempo gespeeld wordt, swingt als een trein en enkele subtiele tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door "Rendezvous In Marrakesh", een fantastisch progressief nummer, dat een aanstekelijk ritme heeft, folk en Oosterse invloeden heeft, swingt en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Vervolgens schotelt de band me "Lady Willow" voor en ook hierin laat de band me meeswingen op hun fantastische mix van progressieve rock en folk, die een aanstekelijk ritme heeft, waarna het laatste nummer volgt, getiteld "Tha I Ban", een geweldig swingend stuk uptempo progressieve rock, dat folk invloeden heeft, enkele tempowisselingen bevat en zeer dansbaar is.
"Festival" van Flutatious is net als hun vorige albums een schitterend swingend album, dat vol vrolijk klinkende muzziek staat en ik kan iedere liefhebber van progressieve rock en folk, deze schijf dan ook van harte aanbevelen.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Het muziek collectief Station 17 werd in 1989 te Hamburg, Duitsland opgericht en bestaat uit leden met en zonder beperking, waaronder: Kai Boysen - zang en basgitaar, Alex Tsitsigias - sologitaar, Peter Tiedeken - sologitaar, Tobias Bade - drums, Sebastian Stuber - keyboards en samples, Christian Fleck - synthesizer, Hoss Becker - sologitaar, Nils Kacirek - vibrafoon, Andreas Lehrke - zang, elektronica en percussie, Christian Mevs - keyboards, Katharina Bromka - zang, Marc Huntenberg - sologitaar, Birgit Hohnen - orgel, Lisa Radziejewski - zang, Philip Riedel - keyboards, marimba en percussie, Felix 'Ernesto' Schnettler - sologitaar, Harre Kühnast - drums en Wolfgang Kiebach - zang.
Op hun debuut album "Station 17" uit 1990 werkte de band samen met artiesten zoals: Michael Rother, Holger Czukay en F.M.
Daarna verschenen de albums: "Genau So" (1993), "Scheibe" (1997), "Bravo" (1999), "Hitparade - Remix Album" (2001), "Mikroprofessor" (2006), "Goldstein Variationen" (2008), "Goldstein Variationen Remix" (2011), "Fieber" (2011) en "Alles für Alle" (2014) en deze werden door diverse labels uitgebracht, waaronder: Whats So funny About, Mute Records, Mercury en hun eigen label 17 Records.
Op hun tiende album "Blick", dat 9 maart 2018 via het Bureau B records op LP en CD verscheen en 9 nummers bevat, doet weer een scala aan bands en artiesten mee.
Het album begint met "Le Coeur Lèger, Le Sentiment D'Un Travail Bien Fait" en daarin speelt de band samen met Jean-Herve Perron en Zappi Diermaier van Faust, een lekker in het gehoor klinkende krautrock song, in een gemiddeld tempo, die een licht hypnotiserend ritme heeft en wordt gevolgd door "Dinge" (waarin Andreas Spechtl meespeelt), een swingende aanstekelijke uptempo rock song, die invloeden uit krautrock, disco en pop bevat.
Daarna hoor ik Pyrolaror meespelen in "Über Der Stadt" en hierin krijg ik opnieuw een fantastische krautrock song voorgeschoteld, waarbij stil zitten geen optie is en deze wordt gevolgd door "Schaust Du", een zeer dansbare uptempo mix van pop en elektro, waaraan Andreas Dorau meewerkt.
Dan zet Station 17 me samen met Günter Schickert een heerlijke melodische mix van disco, pop, elektro en Japanse invloeden voor, getiteld "Der Schimmelreiter Rückwärts", die swingt, waarna de band met Harald Grosskopf & Eberhard Kranemann "Ein Knall" ten gehore brengt en daarin een geweldige krautrock song speelt, die in een hoog tempo gespeeld wordt en me, door het hypnotiserende ritme, in een lichte trance brengt.(luister naar een gedeelte van dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)
In "Zauberpudding" (met Datashock) krijg ik een licht psychedelisch krautrock nummer voorgeschoteld, dat noise en ruimtelijke invloeden heeft en diverse tempowisselingen plus een hypnotiserend ritme bevat en in "Die Ühr Spricht", waarin Schneider TM meespeelt, laat de band me een mix van avant garde, Latijs Amerikaanse ritmes en krautrock horen, die experimentele elementen heeft en in het laatste nummer, "Sternenteleskop", dat samen met Ulrich Schnauss gespeeld wordt, mag ik nogmaals genieten en krijg ik een verrukkelijk instrumentaal hypnotiserend krautrock nummer voorgezet.
"Blick" van Station 17 bevat 9 schitterende nummers, waarmee de band me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan deze schijf dan ook ten zeerste aanbevelen aan een ieder, die van krautrock houdt.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Spaceslug is een band uit Wroclaw, Polen, die in juni 2015 werd opgericht en bestaat uit: Bartosz Janik - sologitaar en zang, Jan Rutka - basgitaar en zang en Kamil Ziólkowski - zang en drums.
De band bracht in 2016 hun debuut album "Lemanis" op vinyl uit, dat in 2017 gevolgd werd door de LP "Time Travel Dilemma".
Op 22 september 2017 verscheen de EP "Mountains & Reminiscence", die op 28 februari 2018 via het Oak Island Records in een beperkte oplage van 500 stuks op 180 gram vinyl is uitgebracht, waarvan er 200 op zwart, 150 op doorzichtig en 150 op licht blauw vinyl zijn geperst, waarvan de blauwe oplage alleen via mailorder verkrijgbaar is en tevens is het album op CD en als digitale download uitgebracht, waarbij vermeldenswaardig is, dat de vinyl uitgave een extra nummer bevat.
Het album, dat 5 (6) nummers bevat, begint met "Bemused And Gone" en daarin krijg ik een stevige mix van stoner en rock voorgezet, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "I Am The Gravity", een swingende rock song met spacerock invloeden en enkele prima tempowisselingen.
Dan volgt "Elephemeral", waarin gast zanger Jakub Radomski te horen is en daarin speelt de band een heerlijke swingende hardrock song, die diverse tempowisselingen bevat en een licht hypnotiserend ritme heeft, waarna Spaceslug "Space Sabbath" ten gehore brengt, waarin de invloed van Ozzy Osbourne en Hawkwind gecombineerd worden, waardoor er een geweldige spacerock song ontstaat, die in een vrij traag tempo gespeeld wordt en licht psychedelisch klinkt.
In "Opposite The Sun" laat de band me genieten van een uitstekende uptempo rock song, die swingt en enkele subtiele tempowisselingen heeft, waarna het laatste nummer van de LP volgt, dat "Jam" getiteld is en hierin schotelt de band me een fantastische psychedelische stoner rock song voor, die lichte spacerock invloeden bevat en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
"Mountains & Reminiscence" van Spaceslug is een heerlijke plaat om te beluisteren en ik kan iedere liefhebber van stoner, rock en spacerock deze schijf dan ook ten volle aanraden.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Ángel Ontalva is een Spaanse gitarist uit Madrid, die deel uit maakt van de band October Equus, maar ook solo diverse albums op zijn naam heeft staan, zoals: "Mundo Flotante" (OctoberXart Records, 2012), "Land Of Rain And Steel" (Ltd.edition CD-r, OctoberXart Records, 2013), "Tierra Quemada" (CD, OctoberXart Records, 2015), "No Grooves - Blood Moon Tonight" (CD, OctoberXart Records, 2017) en "Satellites" (ltd. edition CDr, OctoberXart Records, 2017).
Vespero werd in 2003 in Astrakhan, zuid Rusland opgericht en brengt sinds 2004 muziek uit, zowel in eigen beheer, als via diverse maatschappijen.
De band onderging sinds hun oprichting diverse keren bezettingswisselingen en bestaat, na het overlijden van cellist Vladimir Belov tegenwoordig uit: Ivan Fedotov – drums en percussie, Arkady Fedotov – basgitaar, synthesizer, fluit en achtergrond zang, Alexander Kuzolev – gitaar, effecten en elektronica, Alexei Klabukov – arpeggiator, keyboards en mellotron en Vitaly Borodin - viool.
Angel en Vespero hebben hun krachten gebundeld in het nummer "Carta Marina", dat vanaf 12 februari 2018 op CDr via bandcamp verkrijgbaar is.
In "Carta Marina" hoor ik Angel met rustig gitaar spel starten, ondersteund door synthesizer geluiden, die langzaam meer volume krijgen, waarbij het tempo en ritme sneller wordt en de muziek verandert in een fantastisch hypnotiserend stuk progressieve rock, dat krautrock invloeden bevat en swingt, om tegen het einde terug te keren naar de begin tonen.(luister naar dit nummer ia de bandcamp link onder de recensie)
Ángel Ontalva & Vespero hebben me met "Carta Marina" een schitterend stuk muziek voorgeschoteld, dat ik elke liefhebber van progressieve rock en krautrock kan aanraden.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Parafulmini werd te Pisa, Italië opgericht en bestaat uit: Marco Bigliazzi - drums, tamboerijn en bellen, Stefano Masoni - solo- en basgitaar.
De band bracht op 12 januari 2018 het album "Tenere Fuori Dalla Portata Dei Bambini", dat 20 nummers bevat, via Lizard Records uit en daarop spelen de volgende gastmuzikanten mee: Patrizio Fariselli - keyboards, Luca Cantasano - basgitaar, Fabrizio Asmagheddon Bondi - metal gitaar, Alfonso Capasso - basgitaar, Filippo Brilli - bas saxofoon en Riccardo Zini - bariton saxofoon.
Het eerste nummer, dat ik hoor, heet "Intro: Il Professor Magnifizio", een vrij snel rock nummer met gesproken tekst, dat gevolgd wordt door "T'Arraffo & T'Arruffo", een schitterend uptempo surf nummer.
Daarna volgt er een aantal nummers, die deel uit maken van "Parafulmini Suite", waarvan "Allegro Un Po'Troppo" de eerste is en hierin speelt de band een lekker in het gehoor klinkend swingende uptempo mix van jazz en improvisatie, waarna "Adante Al Mars Con Ruspe" te horen is, waarin de muziek een mix is van surf, punk en melodische ritmes, die afwisselend snel en langzaam gespeeld worden en voor ik er erg in heb, zit ik al naar het volgende nummer te luisteren, dat "Allegro Siberiano" heet en daarin speelt de band een swingend nummer met sterke surf invloeden.
In "Finale Cacciucco" hoor ik een stukje filmmuziek van 21 seconden en in "Stati D'Alimentazione Progressiva" laat de band me genieten van een stukje progressieve rock, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk ritme heeft, maar halverwege verandert het nummer en schakelt de band over naar het maken van fantastische progressieve jazz.
Dan schotelt de band me "Dunque?" voor en hoor ik een swingend rock nummer met lichte surf invloeden, dat gevolgd wordt door "Spavento", een heerlijk progressief rock nummer, dat swingt en invloeden uit jazz, avant garde en RIO bevat en bij tijd en wijle flink heftig klinkt.
Dan volgen er enkele nummers, die "Idraulici In Vacanza" vormen en daarvan heet het eerste "Acqua A Pedale", waarin de band me hun visie op rock & roll laat
horen en dit wordt gevolgd door "Pedale Ad Acqua", een uitstekende mix van progressieve rock en experimentele jazz, die in een hoog tempo gespeeld wordt en swingt als een trein.
Vervolgens hoor ik een stukje rock gedurende 14 seconden, dat "Intermezzo Con Zampironi" heet, waarna Parafulmini verder gaat met "TFDPDB", een vrij snelle mix van punk, surf en rock, die erg aanstekelijk klinkt, waardoor stil zitten onmogelijk is en dit wordt tijdelijk onderbroken, doordat de band enkele regels van "Dream A Little Dream" (Mamma's & Pappa's) tussendoor speelt, om daarna weer snel verder te gaan in het vorige tempo.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Daarna hoor ik "Il Clan Dei Pappianesi", een swingend pop nummer, dat reggae invloeden heeft en zeer dansbaar is en gevolgd wordt door "Miracolo A Vecchiano", waarin de band opnieuw een mix maakt van surf, rock en wisselende tempo's.
Dan volgt het laatste deel van het album, dat "Una Settimana Di Bontà" heet en ook dit bestaat uit verschillende nummers.
In het eerste hiervan "Dentista" zet de band me een schitterende progressieve jazz song voor, die enkele prima tempowisselingen heeft en in "Gitarella" hoor ik een heerlijk gitaarwerkje met een afwisselend ritme.
Verder speelt de band "Polpetta", een swingende aanstekelijke mix van surf, jazz en Zuid-Amerikaanse drums ritmes, "No Grazie", een swingend rock nummer met surf en rock & roll invloeden en "Cornacchiaia", een verrukkelijke mix van jazz en surf, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
"Tenere Fuori Dalla Portata Dei Bambini" van Parafulmini bevat 20 lekker klinkende nummers, die afwisselend zijn en ik kan iedere liefhebber van surf, rock, jazz en progressieve rock aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
De Japanner Damo Suzuki, die sinds begin jaren 70 in Duitsland woont, is het meest bekend geworden als zanger van de legendarische Duitse krautrock band Can, uit Düsseldorf, waarin hij van 1970 tot 1973 actief in was.
Met Can maakte hij de albums: "Soundtracks" (1970), "Tago Mago" (2LP, 1971), "Ege Bamyasi" (1972) en "Future Days" (1973), plus de compilatie LP "Unlimited Edition" (1976), waarna er tot 1983 geen muziek meer van hem verscheen.
In 1997 richtte hij Damo Suzuki's Network op, na eerst tussen 1983 en 1997 met Dunkelziffer 3 albums te hebben gemaakt ("In The Night", 1984; "III", 1986 en "Live 1985", 1997).
Met Damo Suzuki's Network maakte hij 11 albums, met Damo Suzuki Band maakte hij een 7 CD box plus 1 album en verder speelde hij met diverse muzikanten en bands, waar hij albums mee uitbracht, zoals: Omar Rodriguez-Lopez, The Holy Soul, Cuzo, Congelador, God Don't Like It Ensemble, Mugstar en Cul De Sac, om er maar enkele te noemen en tevens verschenen er de Can albums "The Lost Tapes" (compilatie album, 2012) en "The Peel Sessions"(1995).
Jelly Planet is een band uit Dortmund, Duitsland, die in 1997 werd opgericht en bestaat uit: Stephan Hendricks - zang en keyboard, Alexander Schönert - sologitaar, Felix Gutierrez - basgitaar and Jens Küchenthal - drums.
De band bracht hun debuut single "Anyway" in 2002 uit via het Pirate Records label en deze werd dat zelfde jaar gevolgd door de CD maxi "Cosmic", die via NetMusicZone Records verscheen.
In 2003 werd hun debuut CD album "Food" via Pirate Records uitgebracht, waarna Pirate Records in 2005 het CD album "Yellow Sunshine Explosion" uitbracht.
Na een keer live met Damo Suzuki opgetreden te hebben, lukte het de band hem over te halen samen de studio in te gaan en een album op te nemen en het resultaat is te beluisteren op het album "Damo Suzuki & Jelly Planet", dat 2 februari 2018 via Purple Pyramid Records verscheen en zowel als CD, 2LP en als digitale download is uitgebracht.
Het album, dat slechts 2 nummers bevat, start met het 28 minuten durende "Wildschweinbraten", waarin ik de band een schitterende dansbare mix van kraut- en spacerock in een gemiddeld tempo hoor spelen, die na 8 minuten in een rustig tempo over gaat, waarbij de muziek licht psychedelisch en ruimtelijk klinkt en Damo een soort voordracht ten gehore brengt.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Daarna schotelt Damo Suzuki & Jelly Planet me "Venushügel" voor, dat 35 minuten duurt en ook daarin laat de band me genieten van een mix van krautrock, psychedelische rock en spacerock, die een licht hypnotiserend ritme heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waarbij vergelijkingen met Can snel gemaakt zijn en iets over de helft van het nummer wordt de muziek, net als in het vorige nummer, langzaam en psychedelisch en ruimtelijk en houdt Damo opnieuw een voordracht, waarna de band terug keert naar het maken van krautrock in een vrij rustig tempo.
"Damo Suzuki & Jelly Planet" van Damo Suzuki & Jelly Planet is een uitstekend album, waarmee de band me van begin tot einde in de ban van hun muziek heeft gehouden en ik kan liefhebbers van dit genre deze schijf dan ook ten zeerste aanraden.
Heldon is in 1974 opgericht door de Franse sologitarist Richard Pinhas, die samen met enkele gastmuzikanten het debuut album "Electronique Guerilla" opnam en in dat zelfde jaar uitbracht via Disjuncta Records, waarna Cobra Records het in 1978 opnieuw uitbracht.
De band bastaat op deze LP uit: Richard Pinhas - sologitaar en synthesizer, Alain Renaud - sologitaar, Pierrot Roussel - basgitaar, George Grunblatt - synthesizer, Patrick Gauthier - piano en synthesizer en Coco Roussel - drums, plus Gilles Deleuz, die een tekst uit het werk van Friedrich Nietzsche spreekt in "Ouais Marchais, Mieux Qu'en 68 (Le voyageur)".
De tweede LP van de band kwam in 1975 op de markt via Disjuncta en heet "Allez-Teia" en hierop is de band bezetting: Richard Pinhas - sologtaar, Synthesizer en ARP, George Grunblatt - sologitaar, mellotron en ARP, Alain Renaud - sologitaar en Alain Bellaiche - basgitaar.
Daarna verschenen de albums: "It's Always Rock'n'Roll" (2LP, 1975, Disjuncta), "Agneta Nilsson" (LP, 1976, Urus Records), "Un Rêve Sans Conséquence Spéciale" (LP, 1976, Cobra), "Interface" (LP, 1977, Cobra) en "Stand By" (LP, 1979, Egg).
Vervolgens maakte Pinhas onder zijn eigen naam solo 13 albums en tevens met diverse muzikanten, waaronder met: Merzbow, John Livingood, Peter Frohmader en Pascal Comelade, maar maakte ook onder de naam Schizotrope enkele albums en in 2001 verscheen zijn laatste album onder de naam Heldon, getiteld "Only Chaos is Real" (CD, 2001, Wagram Records/Emma Editions 2000), dat een gratis download van het titelnummer bevat.
Het Bureau B Records label brengt 16 maart 2018 de eerste 2 albums van Heldon opnieuw uit op vinyl, als CD en als digitale download.
"Electronique Guerilla" bevat 6 nummers en begint met "Zind", waarin ik een geweldig eentonig elektronisch stukje muziek te horen krijg, dat een licht hypnotiserend ritme bevat en gevolgd wordt door "Back To Heldon", een fantastische mix van progressieve rock en krautrock, waarbij het terugkerende eentonige elektronische ritme voor een hypnotiserend effect zorgt, terwijl de sologitaar er tot halverwege tussendoor speelt, waarna de muziek verandert en een ruimtelijker karakter krijgt.
Daarna volgt "Northerland Lady", dat met prachtig rustig gitaarspel begint en daar komen Japanse klanken van de synthesizer bij, waardoor de muziek een Oosterse uitstraling heeft, waarna Heldon "Ouais Marchais, Mieux Qu'en 68 (Le voyageur)" ten gehore brengt en ik een schitterend aanstekelijk swingend nummer voorgezet krijg, dat rustig begint en over gaat in een mix van traditionele folk en progressieve rock, die wisselende tempo's heeft en gesproken tekst bevat.
In "Circulus Vitiosus" speelt de band een stuk elektronische muziek met een hypnotiserend eentonig ritme op meerdere synthesizers, waar de sologitaar tussen door te horen is (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in "Ballade Pour Puig Antich, Révolutionnaire Assasin En Espagne" schotelt de band me een mooi rustig ruimtelijk licht psychedelisch nummer voor, waarbij zeegeluiden op de achtergrond te horen en bas- en sologitaar voor het ritme zorgen.
"Allez-Teia" start met "In The Wake Of King Fripp", een schitterend rustig progressief rock nummer, dat een eentonig terugkerend hypnotiserend ritme bevat, terwijl de muziek duidelijk sterk beïnvloed is door die van King Crimson.
Dan zet de band me "Aphanisis" voor en hoor ik een heerlijk stukje muziek, dat op klassieke gitaar gespeeld wordt en gevolgd wordt door "Omar Diop Blondin", een verrukkelijk rustig progressief rock nummer, dat tegen de helft van het nummer van ritme verandert en de band een licht hypnotiserend nummer speelt.
Vervolgens schotelt Heldon me een kort nummer voor, dat "Moebius" getiteld is en daarin krijg ik een stukje eentonig synthesizerspel met krautrock invloeden te horen, dat langzaam aanzwelt, waarna "Fluence" volgt, dat uit 2 delen bestaat: a) "Continuum Mobile" en b) "Disjunction Inclusive".
Hierin laat de band me genieten van een 12 minuten durend stuk muziek, dat rustig en elektronisch begint, even stil valt en verder gaat in een licht hypnotiserend ritme, dat met melodisch krautrock spel begeleid wordt.
Verder hoor ik "St Mikael Samstag Am Abends", een uitstekend elektronisch nummer, dat ook nu weer een eentonig terugkerend ritme heeft, waarmee de band me in een lichte trance brengt en "Michel Ettori", een prachtig stuk gitaarspel, dat een aanstekelijk ritme heeft en op een klassieke gitaar gespeeld wordt.
"Electronique Guerilla" + "Allez-Teia" van Heldon zijn beide fantastische uitgaven, waar ik van begin tot einde ten volle heb genoten en die ik dus iedere liefhebber van elektronische muziek van harte kan aanraden.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Us And Them is een Zweeds folk duo, dat bestaat uit: Britt Rönnholm - zang en Anders Hakanson - gitaar en synthesizer.
Het duo maakte in 2008 hun debuut met de CD “Based on a True Story”, die via het eigen Withdrawn Recordings label verscheen en vooraf gegaan werd door de EP's "Canning Oak" (2006), "Seagulls" (2006) en "Man O' Sand To Girl O'Sea" (2006), die eveneens via dit label werden uitgebracht.
Vervolgens bracht het Fruits De Mer label in 2009 de vinyl EP "Julia Dream Of All The Pretty Horses" uit, waarmee het duo lovende kritieken oogstte van Mojo en Record Collector, gevolgd in 2011 door de EP "Summerisle" (Fruits De Mer) en in 2012 bracht het Ritual Echo Records de EP "Walk Light" uit, waarna in 2014 de EP "By The Time It Gets Dark" (Fruits De Mer) verscheen.
Het Mega Dodo Records label bracht 23 oktober 2015 het album "Summer Green And Autumn Brown" op zowel 180 gram zwart vinyl uit in een beperkte oplage van 250 stuks, plus als CD digipack, maar ook verscheen er een gelimiteerde oplage van 100 stuks als 4CD, inclusief de 3 CD EP's, die via Fruits De Mer werden uitgebracht en was alleen maar via de Mega Dodo's Bandcamp pagina te koop, dus niet in de winkels.
Op 12 december 2016 is de 10" EP "Fading With The Dwindling Sun" op gekleurd vinyl via het Fruits De Mer Records label verschenen en deze bevat 5 songs, die Sandy Denny (Fairport Convention) zong, waarvan er 3 door haar geschreven zijn, plus 1 van Richard Thompson en een traditionele.
Vervolgens verscheen 20 januari 2017 hun volgende single, getiteld "When I Was Walking" via het Mega Dodo Records, in een beperkte oplage van 150 stuks op groen vinyl, die alleen bestemd was voor Mega Dodo Singles Club leden en 150 stuks op zwart vinyl voor alle andere liefhebbers.
Op 20 april 2018 verschijnt hun 7" vinyl single "From The Corner Of My Eye" / "The Iron Maiden" via Mega Dodo Records en bevat 2 digitale bonus downloads nummers "When Life Begins" en "All The Madman", waarop Astor Wolfe - zang, Dag Strömberg - dwarsfluit en Erik Håkansson - drums meespelen en deze wordt in een, met de hand genummerde, beperkte oplage van 250 stuks uitgebracht.
De A-Kant, "From The Corner Of My Eye", is schitterende rustige folk song, die melodisch klinkt en prachtige samenzang bevat (luister naar dit nummer va de soundcloud link onder de recensie) en in "The Iron Maiden" laat het duo me nogmaals genieten van een verrukkelijke song, die lichte psychedelische invloeden heeft, in een rustig tempo gespeeld wordt en me tot rust brengt.
De eerste van de 2 downloads heet "When Life Begins" en daarin krijg ik opnieuw zo'n heerlijke rustige song voorgeschoteld, waarna "All The Madman" volgt en
ook speelt het duo een fantastische licht psychedelische folk song, die Oosterse invloeden heeft, waarbij het tempo niet al te hoog ligt, terwijl de muziek tevens melodisch klinkt.
"From The Corner Of My Eye" van Us And Them is een geweldige single, waarik zeer van genoten heb, dus die ik elke liefhebber van folk ten volle kan aanraden.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Pell Mell werd in 1971 te Marburg, Duitsland, opgericht en bestond uit: Thomas Schmitt - zang, sologitaar en viool, Rudolf Schön - zang, sologitaar en recorder, Andy Kirnberger - sologitaar, Jörg Götzfried - basgitaar, Otto Pusch - orgel en piano en Cornelius "Mitch" Kniesmeijer - drums.
De band maakte net als tijdgenoten The Nice, Emerson, Lake & Palmer en Ekseption een mix van klassieke muziek en rock en speelde met onder andere: Gentle Giant, The Scorpions, Nektar en Kin Ping Meh.
Pell Mell bracht hun debuut album "Marburg" in 1972 uit via het Bacillus Records label, maar toen was Kirnberger al uit de band.
Op hun volgende album "From The New World", dat in 1973 door het Phillips label werd uitgebracht, was Dietrich T. Noll (keyboards) de vervanger van Pusch in de helft van de nummers en bij de opnamen van het derde album "Rhapsody" (Venus Records, 1976) waren de meningsverschillen zo groot, dat Götzfried en Pusch uit de band stapten en hun plaats werd ingenomen door Ralph Lippmann - zang, keyboards en sologitaar, Gotz Draeger - basgitaar en Cherry Hochdorfer - keyboards.
Vervolgens verscheen hun laatste album "Only A Star" (Venus Records, 1978), waarna de band uit elkaar ging en Schmitt in 1980 een nieuwe band oprichtte, die hij Skyrider noemede.
Na eerst een album onder de nieuwe naam Skyrider (1980) voor EMI gemaakt te hebben verscheen "Moldau" (Cain Records, 1981) onder de naam Pell Mell, waarna het doek voor de band eind 1981 definitief viel.
Het Bacillus Records label bracht het album "Marburg" in 1991 opnieuw uit en dit verscheen zowel op LP als op CD en anno 2018 heeft het label besloten de plaat nogmaals te laten verschijnen.
"Marburg", dat 5 nummers bevat, start met "The Clown And The Queen", waarin de band een schitterende progressieve rock song ten gehore brengt, die melodisch klinkt en klassieke invloeden heeft en gevolgd wordt door "Moldau", dat met een kabbelend water en een stukje folk muziek begint, om na iets meer dan een minuut over te gaan in een fantastisch progressief folk nummer, dat een aanstekelijk ritme heeft, waardoor ik in de ban van deze schitterende muziek raak.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Friend" speelt Pell Mell een heerlijke swingende progressieve rock song, die na enkele minuten verandert en ik een psychedelisch experimenteel stukje rock te horen krijg, dat weer verandert en de band een uptempo rock nummer ten gehore brengt.
Dan volgt "City Monster", waarin de band me een heerlijk progressieve rock song voorzet, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en licht folk invloeden heeft, totdat de band de muziek halverwege verandert en ik een rustige mix van klassieke muziek en progressieve rock te horen krijg.
Het laatste nummer heet "Alone" en ook daarin zet de band me een verrukkelijke mix van folk en progressieve rock voor, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en door het vioolspel een enigszins trieste ondertoon krijgt.
"Marburg" van Pell Mell is een schitterende plaat, die de tand des tijds naar mening heeft weten te doorstaan en ik kan iedere liefhebber van progressieve rock en folk deze schijf dan ook van harte aanbevelen.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Magnolia werd in 1994 oorspronkelijk onder de naam Eclissidra te Rome, Italië, opgericht door pianist Donatella Valeri en de sologitaristen Alessandro Di Cori en Bruno Tifi, die in 1995 het album "Fiori Di Pioggia" uitbrachten.
Nadat Simone Papale - basgitaar, Chiara Gironi - zang en Claudio Carpenelli - drums zich bij het trio hadden gevoegd was de band een feit en veranderde de naam in Magnolia.
Na korte tijd werd de band min of meer opgeheven, om in 2010 in dezelfde formatie opnieuw te starten, waarna in 2012 hun debuut CD album "La Zona D'Ombra" via Lizard Records verscheen, dat bestaat uit 6 nummers, die in 2000 geschreven werden plus 8 recente nummers.
Op 5 december 2017 werd hun tweede CD album "Con Fuoco", dat 10 nummers bevat, door dat zelfde label uitgebracht.
Het eerste nummer, dat ik te horen krijg, is het titelnummer "Con Fuoco" en hierin speelt de band een heerlijk symfonisch stuk muziek in een gemiddeld tempo en hierin zit een gesproken tekst verweven en dit krijgt een vervolg in "Rivolta", waarin de muziek na een gesproken intro start en ik een schitterende melodische symfonische rock song voorgezet krijg, die swingt.
In "La Citta Della Notte" brengt de band een fantastische song ten gehore, die met gesproken tekst en zigeuner muziek begint, maar al smel verandert in een verrukkelijke progressieve rock song met diverse tempowisselingen en fantastische zang, zoals alleen Italianen dat kunnen en in "Gea" krijg ik een swingende uptempo rock song te horen en ook hierin zit een gesproken tekst.
Daarna zet Magnolia me Syrma" voor, dat ook nu weer met een gesproken tekst start, waarna de muziek invalt en ik een prachtige melodische symfonische rock song hoor, die hardrock en progressieve rock invloeden bevat en gevolgd wordt door "Stasi", waarin weer met tekst begonnen wordt, om na korte tijd met een geweldige, vrij rustige, rock song te vervolgen, die langzaam iet heftiger wordt.
Dan volgt "Terre Di Mezzo", een schitterende progressieve symfonische rock song, waar diverse subtiele tempowisselingen in zitten en deze wordt gevolgd door "Luna DelViandante #1 (Stanze)", waarin de band in een rustig tempo start, dat na enkele minuten even bombastisch wordt en daarna verder gaat in een iets hoger tempo, waarbij de muziek symfonisch is en tegen het einde in een rustig tempo uitloopt en een vervolg krijgt in het volgende nummer "Luna DelViandante #2 (Distanze)", een prachtige, vrij rustige, rock song, waarin de piano een hoofdrol vertolkt.
Vervolgens hoor ik het laatste nummer, getiteld "Luna DelViandante #3 (Assenze)", eveneens zo'n heerlijke rustige symfonische rock song.(luister naar deel 1,2 en 3 van dit nummer via de youtube link onder de recensie)
"Con Fuoco" van Magnolia staat vol fantastische symfonische progressieve rock songs en ik kan deze schijf dan ook zeer aanbevelen aan iedere liefhebber van dit genre.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
