Review: Plootoh - Live At Lomax (Eigen Beheer, 2013) (Symfonische Rock)

Plootoh werd in 2010 te Catania, Sicilië, Italië opgericht en bestaat uit: Massimo Nicoletti - sologitaar, Marco Cutrona - zang en basgitaar, Riccardo Pulvirenti - keyboards en Mario Reito - drums en liet zich muzikaal inspireren door de muziek van indie en rock bands als Radiohead, Pink Floyd en Sigur Ros.
De band bracht in 2011 hun debuut album "Plootoh" uit, gevolgd in 2013 door het live album "Live At Lomax" en de DVD "Plootoh Live at Teatro Coppola" en momenteel is de band druk bezig met het opnemen van hun tweede studio album.

De CD "Live At Lomax" bevat alle 10 songs van hun studio album plus een extra nummer en start met "Idra", waarin ik een schitterend rustig symfonisch rock nummer te horen krijg, dat enkele prima subtiele tempowisselingen bevat.
Daarna volgt "Notte" en ook dit is een uitstekende rustige rock song, waarvan ik met volle teugen geniet en dit nummer loopt naadloos door in "Soul Integraty", waarin de band me laat genieten van een instrumentaal stukje psychedelische muziek.
Dan krijg ik "Caronte" te horen en hierin speelt Plootoh opnieuw zo'n fantastisch mooi rustig symfonisch nummer, waarbij je als luisteraar heerlijk weg zwijmelt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), waarna "Illusion In 7+" volgt en ook in dit nummer gaat de band verder met het maken van heerlijke rustige symfonische rock, die na enkele minuten iets  heftiger wordt en ik een geweldig stukje gitaarspel te horen krijg, dat verder gaat in "Sono Solo Numeri", waarin de invloeden van Pink Floyd sterk naar voren komen, waardoor het opnieuw genieten is.
In "Muore Con Me" blijft de band het rustige tempo spelen en ook in dit nummer klinkt dat heerlijk en hierin  hoor ik een ijzersterk symfonisch rock nummer met enkele tempowisselingen, die de muziek spannend houden en in "Novadei" blijft de band het rustige tempo vast houden en hoor ik een prima ballad.
"La Mente Matematica Odia Il 3" is een swingend melodisch symfonisch nummer, waarin het keyboards een belangrijke rol speelt en met "Rimani In Piedi" vervolgt de band de ingeslagen weg en krijg ik, na een rustig begin, een lekker in het gehoor klinkende swingende symfonische rock song voorgeschoteld.
Het laatste nummer van de CD staat niet op het debuut album van de band en heet "Do You" en hierin hoor ik de band ook nu weer een mooie rustige rock song spelen.

De CD "Live At Lomax" van Plootoh bevat lekker in het gehoor klinkende rustige symfonische rock, die naar mijn mening wel iets meer variatie had mogen hebben, maar is desondanks een heerlijk album om achterover geleund naar te luisteren en ik kan elke symfo liefhebber dan ook aanraden dit album eens te gaan beluisteren.

Review: The Cave Children - Quasiland (Inner Ear, 2015) (Psychedelische Pop)

The Cave Children werd in 2013 te Athene, Griekenland opgericht en bestaat uit: Vassilis Vlahakos - sologitaar en zang, Vassilis Nitsakis - basgitaar, Orestes Benekas - keyboards en Dimitris Stergiou - drums.
In 2014 maakte de band muzikaal zijn opwachting in de underground scene van Athene en begon te werken aan hun debuut album, waarbij de inspiratie geput werd uit de muziek van The Beatles uit 1969, Frank Zappa, de Britse jaren 90, Griekse muziek, de nieuwe psychedelische rock scene en de soundtracks van Denny Elfman.
Het debuut album van de band, "Quasiland", waarop 10 nummers staan, is 14 april 2015 digitaal verschenen via het Inner Ear label en zal 25 mei op vinyl verschijnen, inclusief een bonus CD en vermeldenswaardig is nog, dat, bij het afspelen van de CD, de maatschappij kritische teksten in beeld verschijnen.

De eerste song van het album heet "Maybeland" en hierin hoor ik de band een schitterende licht psychedelische poprock song ten gehore brengen, waarin de invloed van de jaren 60 duidelijk hoorbaar is en de muziek in een heerlijk dansbaar swingend ritme gespeeld wordt.
Daarna krijg ik "Lazy God" te horen, waarin de band me een lekker in het gehoor klinkende song voorschotelt, die in een niet a te hoog tempo gespeeld wordt, film invloeden kent en enkele prima tempowisselingen bevat, Waarna "I See Death" volgt en in dit nummer laat de band me genieten van een fantastische mooie licht psychedelische pop song met invloeden uit Britpop en van The Beatles, die in een zeer aanstekelijk ritme gespeeld wordt.
In "Ovatron" hoor ik een geweldig mooie pop song en hierin krijg ik schitterende zang te horen bij een hemels stuk muziek, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Dan hoor ik "Pillow Fingers", waarin de band me een werkelijk fantastische swingende pop song laat horen, die een heerlijk aanstekelijk ritme bevat en invloeden van The Beatles kent en orkestrale begeleiding heeft.
Vervolgens hoor ik "Antigone", een prachtige licht psychedelische pop song met een dromerige zang en heerlijke psychedelische muziek, die me ook nu weer aan de muziek van The Beatles doet denken, waarna "Metaphor" volgt en in dit zeer swingende nummer laat de band me een lekker in het gehoor klinkende uptempo song horen, die enkele prima tempowisselingen bevat.
Met "Apart" krijg ik een song te horen, die me sterk aan de muziek van John Lennon doet denken en dit geweldig mooie nummer laat nog maar eens de voorliefde van de band voor Beatles muziek naar voren komen en dit nummer wordt gevolgd door "Pelorian", een schitterende swingende licht psychedelische pop song, die diverse uitstekende tempowisselingen bevat en zo nu en dan erg bombastisch klinkt, terwijl er ook lichte spacerock invloeden in verwerkt zijn. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Vixen Tapes" laat de band me opnieuw genieten van zo'n fantastisch mooie pop song en sluit de CD daarmee op waardige wijze af.

The Cave Children hebben me met "Quasiland" weten te verrassen op een geweldige debuut CD, die vol staat met heerlijke licht psychedelische pop songs en ik kan dit album dan ook voor 100% aanraden aan elke liefhebber van de betere pop en psychedelische muziek, maar ook aan hen, die van zestiger jaren gerelateerde muziek houden.

Review: Stepmother - Calvary Greetings (Knock'Em Dead Records, 2014) (Experimenteel / Humor)

Stepmother is een collectief, uit Engeland, Nederland en Amerika, dat bestaat uit Bill Gilonis (Engeland) - zang, sologitaar, basgitaar, keyboards, klarinet en stylophone, Lukas Simonis (NL) - zang, sologitaar en houten ding, Jeroen Visser (NL) - zang, basgitaar, orgel, synthesizer, klarinet en bariton saxofoon en David Kerman (USA) - drums en percussie.
De bandleden speelden eerder onder andere in bands als The Work, The Hat Shoes, Hail (Bill Gilonis), Dull Schicksal, Coolhaven, VRIL (Lukas Simonis), Kazanchis, Tetras, morFrom, Pale Nudes (Jeroen Visser) en 5UUs, Present, Thinking Plague, Aranis (David Kerman.
Op deze CD, die tussen augustus 2012 en augustus 2014 in de Fishing Bakery Labs Studio te Zurich, Zwitserland werd opgenomen, wordt de band bijgestaan door Nina Hitz - cello, Ilja Komarov - zang en Tracy September - zang

Het debuut album van de band, "Calvary Greetings", dat 5 mei 2015 via het Megaphone/Knock'Em Dead Records label op CD verschijnt en tevens op vinyl is uitgebracht, bevat 14 nummers, waarvan het titelnummer "Calvary Greetings" de eerste is en hierin krijg ik een prettig gestoorde experimentele song te horen, die me aan de muziek van Monty Python doet denken en enigszins chaotisch klinkt.
Daarna hoor ik "Amoeba Antipodes", waarin de band verder gaat met het maken van hun absurdistische muziek, die in dit nummer een mengeling is van filmmuziek, experimentele muziek en Monty Python.
Dan volgt "Access It Before It's Too Late", waarin ik een heel ander geluid te horen krijg en deze vrolijk klinkende swingende song nodigt in eerste instantie uit om te gaan dansen, maar halverwege het nummer, besluit de band een ander ritme te gaan spelen en krijg ik een stukje progrock te horen, dat na korte tijd verandert in een licht chaotisch geheel en gevolgd wordt door "The Moonlight Visitor", een swingende mix van de muziek van The Sensational Alex Harvey Band en jazz.
In "Ever Wanted Your Mum" krijg ik een swingende humoristische song te horen en hierin hoor ik invloeden van de Amerikaanse band Skafish en in "TBTF" laat de band me een lekker in het gehoor klinkende swingende rock song horen.
Met "Elevator" keert de band terug naar het maken van muziek, die lichtelijk chaotisch klinkt en invloeden van Alex Harvey bevat, terwijl "Laisse Tomber Les Filles", een cover van een Serge Gainsbourg song, surf invloeden bevat en swingt.
Vervolgens speelt de band "Great Trading Days", een heerlijk zwoel instrumentaal nummer, dat in soundtrack te horen zou kunnen zijn, gevolgd door "Intimacy And Polarity", dat een spannende swingende mix is van tachtiger jaren muziek, humor, filmmuziek en experimentele rock.
Daarna hoor ik "Malnutrition With A Mind", een experimentele pop song (luister naar dit nummer via de Vimeo link onder de recensie), die gevolgd wordt door "Rot Said My Aunt", waarin ik een lekker in het gehoor klinkende rock song te horen krijg, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en musical invloeden heeft.
In "Sinkhole" laat de band me een uitstekende swingende rock song horen, waarin flink geëxperimenteerd wordt en in het afsluitende "Fuckfriend" hoor ik een korte muzikale reclame boodschap.

Stepmother heeft me met "Calvary Greetings" weten te verrassen door een album te maken, dat niet alledaags klinkt, maar vol staat met lekkere experimentele, humoristische, soms chaotische muziek, waarbij mijn oren gespitst waren, om maar niets van deze spannende plaat te missen.

Malnutrition with a Mind from SpOp on Vimeo.

Review: DeWolff - Live & Outta Sight (Electrosaurus Records, Suburban Records, 2015) (Progressieve Bluesrock)

DeWolff werd in 2007 te Geleen, Nederland opgericht door Pablo van de Poel - zang en sologitaar, Robin Piso - zang, Hammond orgel en basgitaar en Luka van de Poel - zang en drums, die toen 16, 17 en 13 jaar waren.
In 2008 won de band de eerste prijs in de landelijke finale van Kunstbende en was daarbij de eerste band in de geschiedenis van dit evenement, waarbij de jury geen kritiek had.
Manager Ron Engelen voorzag de band van een platencontract, waarna DeWolff hun debuut EP met gelijknamige titel in 2008 via het REMusic label uitbracht.
Daarna verschenen de albums: "Strange Fruits And Undiscovered Plants" (2010), "Orchards/Lupine" (2011), "Letter God - A Few Words On Psychedelica"(Boek + CD + DVD "Live At Lowlands", 2011), "DeWolff IV" (2012) en "Grand Southern Electric" (2014), maar ook maakte de band een aantal singles zoals: "Gold And Seaweed" (2008), "Fishing Night At Noon" (2009), "Crystal Mind" (2009), "Wicked Moon" (2010), "Don't You Go Up The Sky" (2010), "Pick Your Bones Out Of The Water" (2011), "Evil and the Midnight Sun" (2011), "Voodoo Mademoiselle" (2012), "Crumbling Heart" (2012) en "Evil Mothergrabber" (2014).
Na hun optreden op tv in "De Wereld Draait Door" kreeg  de band optredens in het hele land, onder andere in Paradiso te Amsterdam en in 2010 volgde hun eerste buitenlandse tournee in Duitsland en België plus een optreden op Pinkpop, waarna er in 2011 optredens volgden in Frankrijk, Hongarije en Italië en de band een platencontract tekende met het GoSet Music label, die hun platen in Nieuw Zeeland en Australië op de markt liet verschijnen.
Tevens was er dat jaar een documentaire over het ontstaan van de band op de Nederlandse televisie te zien.
Vervolgens trad de band in 2012 op  in Zwitserland, Oostenrijk, Italië, Polen, Frankrijk en Duitsland, bracht 3 albums tegelijk uit op 8 maart 2013 in Australië via het GoSet Records label, terwijl de band voor de opnamen van hun CD/LP "Grand Southern Electric" naar Amerika reisde.
Het nieuwe album "Live & Outta Sight", dat zowel op 2LP, 2CD en Digitaal uitgebracht wordt, werd voor het grootste gedeelte in de Melkweg te Amsterdam op genomen en vermeldenswaardig is nog dat de eerste 666 LP's als gelimiteerde uitgave verschijnen op rood/blauw 180 gram vinyl via hun eigen Electrosaurus Records in samenwerking met Suburban Records.

Het album bevat 13 nummers (8 op LP/CD 1 en 5 op LP/CD 2), waarvan "Evil Mothergrabber" de eerste is en hierin hoor ik de band een lekkere stevige progressieve rock song spelen, die een aangenaam ritme heeft en bij tijd en wijle vrij commercieel klinkt, waarna ik "Satila No 3" te horen krijg en daarin speelt de band een swingende bluesrock song, waarin de invloeden van de jaren 70 bands sterk naar voren komen.
Daarna schotelt de band me "(Ain't Nothing Wrong With) A Little Bit Of Loving" voor en ook in dit nummer pakt DeWolff de muziek van de jaren 70 als voorbeeld en krijg ik een heerlijke progressieve rock song van iets meer dan 10 minuten te horen, die swingt als een trein en waarin enkele prima tempowisselingen zitten.
Dan gaat de band verder met "Crumbling Heart", dat een swingende mix is van blues en progressieve rock en gevolgd wordt door "Medecine", waarin ik een schitterende rustige rock song te horen krijg, die ook nu weer blues invloeden bevat en over gaat in "Ride With You", waarin country invloeden zitten, waardoor de song enigszins uit de toon valt bij de rest van de nummers.
In "Voodoo Mademoiselle" keert de band terug naar het maken van hun lekkere stevige mix van blues en progressieve rock, waarna de band vervolgd met "Dance On The Buffalo" en hierin krijg ik opnieuw een uitstekende swingende mix van blues en progressieve rock te horen.
LP/CD 2 begint met "Stand Up Tall", waarin de band me een lekker in het gehoor klinkende swingende rock song voorschotelt, die gevolgd wordt door "It's About Time" en hierin krijg ik de voorliefde van de band voor bluesrock opnieuw te horen, waarna de band me laat genieten van "Restless Man", dat, ook nu weer, een heerlijke mix is van bluesrock en progressieve rock.
In "The Pistol", dat bijna 17 minuten duurt, laat DeWolff me een fantastisch progressief rock nummer horen en hierin laat de band hun muzikale kwaliteiten extra naar voren komen, om af te sluiten met "Don't You Go Up The Sky", een schitterend stukje progressieve rock, die met bluesrock doorspekt is.

Het album "Live & Outta Sight" van DeWolff staat vol lekker in het gehoor klinkende progressieve bluesrock songs en is dan ook een aanrader voor elke liefhebber van dit genre.(luister naar de teaser van dit album via de youtube link onder de recensie)

Review: Various Artists - Momentary One & Momentary Two (Fruits De Mer Records, 2015) (Psychedelische Pop)

In november 2014 bracht het Fruits De Mer Records label de dubbel CD set "Momentary Lapse Of Vinyl" uit, die speciaal voor club leden bestemd was en 30 nummers van Pink Floyd/Syd Barrett bevat.
Fruits De Mer leden zijn mensen, die het Fruits De Mer virus hebben en van plan zijn alle, of de meeste uitgaven van het label te kopen en in ruil daarvoor krijgen ze regelmatig gratis hebbedingetjes, zoals deze CD en worden ze op de hoogte gehouden van alle evenementen, die het label organiseert.
Op zondag 24 mei 2015 wordt het festival "Games For May" in de Half Moon te Putney, Engeland gehouden, dat georganiseerd is door Fruits De Mer Records en Mega Dodo Records, waarbij optredens te zien zullen zijn van: Tir Na Nóg, Schnauser, Crystal Jacqueline & The Honey Pot, Mark & The Clouds en The Past Tense.
De prijs van een kaartje zal inclusief een gratis draagtas plus een speciaal voor dit festival gemaakte 7" vinyl EP zijn, waarop elk van de bands 1 nummer inleverde, voor de eerste 250 kaartjes kopers en verder is nog vermeldenswaardig, dat Tir Na Nóg hun eerste studio album sinds 40 jaar tijdens dit festival zal lanceren.
Ook zullen 2 vinyl singles, "Momentary One & Momentary Two", die van het album "Momentary Lapse Of Vinyl" getrokken zijn, in een zeer beperkte oplage van 300 stuks verschijnen, waarvan er 100 voor de artiesten zijn, terwijl de andere 200 stuks bij dit festival verkocht zullen worden.
Mochten er onverhoopt nog singles over blijven, dan zullen die op het 3 daagse festival "13 Dreams Of Dr. Sardonicus", dat van 7 tot 9 augustus 2015 te Cardigan, Wales, plaats vindt, verkocht worden, waar onder andere: The Bevis Frond (die in 5 jaar tijd slechts 5 keer in Groot-Brittanië speelde), Astralasia, Sendelica, The Luck Of Eden Hall en Soft Hearted Scientists optreden.

"Momentary One" bevat 3 door vrouwen gezongen nummers, waarvan "Golden Hair", dat door Syd Barrett geschreven werd, de eerste is en hierin hoor ik Ilona V een zeer rustige licht psychedelische versie van dit nummer ten gehore brengen, waarbij de begeleiding minimaal is.
Daarna krijg ik "Grantchester Meadows" door Roger Waters geschreven, te horen in een uitvoering van Crystal Jacqueline en daarin laat ze me genieten van een heerlijke psychedelische song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Ook Cary Grace speelt een song van Roger Waters, getiteld "Cirrus Minor" en ook in dit nummer krijg ik een schitterend stukje psychedelica voorgeschoteld, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
"Momentary Two" bevat 4 nummers, die allemaal door Syd Barrett geschreven zijn en deze begint met "Dark Globe" en hierin hoor ik Max Kinghorn-Mills een fantastische vertolking geven van deze geweldige song, waarmee hij het origineel vrij dicht benadert.
Claudio Cataldi laat zijn uitvoering van "She Took A Long Cold Look" horen en ook dit is weer een uitstekende versie van het nummer, dat licht psychedelisch klinkt en een aangenaam dansbaar ritme bevat.
Vervolgens hoor ik The Chemistry Set "See Emily Play" spelen en bij dit overbekende nummer zit ik te genieten van de uitvoering door deze band, die er iets extra's aan toe heeft weten te voegen, waardoor de song nog spannender wordt.
Het laatste nummer heet "The Gnome" en daarin laten Todd Dillingham And Golly McCry een geweldige versie van deze heerlijke vrolijke song horen, waarbij ik op mijn stoel zit mee te wippen.

"Momentary One & Momentary Two" bevat 7 fantastische songs, die door alle uitvoerenden op schitterende wijze vertolkt worden en een waar genot zijn om naar te luisteren.
Ik kan iedere liefhebber van Syd Barrett en Pink Floyd, die 24 mei 2015 naar het "Games For May" festival te Putney gaat, dan ook aanraden er snel bij te zijn, want de uitgave is zeer beperkt.

Review: Magnolia - Svarta Sagor (Transubstans, 2015) (Hardrock)

Toen Ronny Eriksson in 1994 begon met het schrijven van zijn muziek, die geïnspireerd was door de muziek van eind jaren 60 begin jaren 70, begon hij ook met zijn project Magnolia, genoemd naar de Blue Cheer song "Magnolia Caboze Babyfinger".
Hij nam zijn eerste songs op een Fostex 4-sporen recorder op, waarop hij sologitaar, basgitaar en keyboards speelde en zong, terwijl de drums door Anders "Heda" Hedström gedaan werd.
Het debuut album "Magnolia", dat door Transubstans uitgebracht werd, werd in 2 opname sessies tussen 2003 en 2006 in Love Tholin's Drop Out analoge studio te Ämal opgenomen met Love Tholin als sologitarist en ook Jan Vreeswijk (zoon van de beroemde Cornelis Vreeswijk) speelt daarop als sologitaar in 1 nummer mee, terwijl de drums door Anders Hedström en Thomas Eriksson (Ronny's jongere broer) gespeeld werd.
Tussen eind 2007 en begin 2008 nam Magnolia zijn tweede album "Falska Vägar" op, opnieuw in Love Tholin's Drop Out studio en deze CD werd door Transubstans uitgebracht, waarna dat zelfde label in 2010 ook de derde CD van Ronny, "Steg För Steg", op de markt bracht.
Voordat de vierde CD "Tänk Själv" in 2013 werd uitgebracht door Transubstans, maakte Ronny 2 albums met de Zweedse band My Brother The Wind.
In 2015 is de band terug met een nieuw album, getiteld "Svarta Sagor", dat net als de vorige albums, weer door het Transubstans label is uitgebracht en in het Zweeds gezongen wordt.

"Svarta Sagor" bevat 10 nummers, waarvan "Tungt Falletr Regnet" de eerste is en hierin hoor ik de band een lekkere stevige swingende hardrock song spelen, waarbij zeventiger jaren invloeden hoorbaar zijn.
Daarna krijg ik "Omväg" te horen en in dit nummer speelt Magnolia een stevige melodische hardrock song met enkele prima tempowisselingen, waarbij de muziek zo nu en dan naar de pop neigt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en dit nummer wordt gevolgd door "Tid Och Rum", waarin de band me laat genieten van een heerlijke swingende song, waarbij stil zitten geen optie is.
Dan hoor ik "Den Dagen Den Sorgen" en hierin schotelt de band me een uitstekend stukje instrumentale rock voor, dat swingt en een aanstekelijk ritme bevat, waarna ik "Hamnar Aldrig Snett" te horen krijg, een lekker in het gehoor klinkende vrij rustige melodische jaren zeventig hardrock song.
In "Aldrig Nöjd" laat de band me weer een prima swingende hardrock song horen, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en in "Tillfällig Frihet" krijg ik een schitterend instrumentaal rock nummer voorgeschoteld, waarin de band me verrast door halverwege even een stukje psychedelische experimentele rock te gaan spelen.
Vervolgens is het de beurt voor de titel song "Svarta Sagor" en daarin hoor ik de band een lekker stevige swingende hardrock song spelen, die zo nu en dan vrij dreigend is en in een gemiddeld tempo gebracht wordt.
Met "Bortom Staden Av GUld" laat de band me weer een heerlijk stukje instrumentale melodische rock horen en "Kriget Kallar" is een lekkere swingende hardrock song, die in een uptempo bevat en tegen het einde iets psychedelischer wordt.

"Svarta Sagor" van Magnolia is een lekker in het gehoor klinkende hardrock plaat, die afwisselend is en uitstekende muziek bevat, waardoor ik elke hardrock liefhebber deze schijf dan ook van harte kan aanbevelen.

Review: The Eye Of Time - ANTI (Denovali Records, 2015) (Dark Wave)

The Eye Of Time is het solo project van de Franse muzikant Marc Euvrie, die uit Normandië komt.
Marc, die nauw verbonden is met de Franse punk en hardcore scene, heeft een klassieke achtergrond en studeerde piano vanaf zijn negende jaar, waarna hij op zijn vijftiende jaar zijn eerste piano werk componeerde.
Na zijn school diploma te hebben gehaald, ging hij cello aan het conservatorium studeren en was hij in diverse bands actief, voordat hij zijn solo project The Eye Of Time startte.
Zijn debuut album "After Us" verscheen in 2006 als CD-R in eigen beheer en werd verpakt in een uitklapbare kartonnen hoes op DVD formaat, waarna in 2010 het CD album "Jail", waarvan de opnamen in juni 2008 hadden plaats gevonden in de Studio de la Souleuvre, via het Destructure Records in een beperkte oplage werd uitgebracht.
Vervolgens bracht het Denovali Records label de compilatie "The Eye Of Time" in 2012 uit, die bestaat uit: "After Us" (11 nummers) + "Jail" (6 nummers) + "Lilly On The Valley" (3 nummers) en deze verscheen op 2CD en op 3LP wit vinyl en 3LP 180 gram zwart vinyl, maar ook als 20mp3 en in 2014 verscheen de CD/LP/Download "Acoustic", eveneens via Denovali Records.
In maart 2015 is zijn nieuwe album "ANTI" via het Denovali Records label verschenen, zowel op CD als op LP en als Digitale download, waarbij Marc zich heeft laten inspireren door Third Eye Foundation, Portishead, Neurosis, DJ Shadow, Björk, Sigur Ros, Edvard Grieg, Sergei Rachmaninov en Godspeed You! Black Emperor.
Over "ANTI" zegt hij: “I try to drag the listeners into hell as deep as possible so that they don't have any choice but to be beaten to the ground and to jump back into light".

De CD/LP bevat 5 nummers, waarvan "A Perfect World" de eerste is en hierin krijg ik in het begin een fantastisch duister nummer voorgeschoteld, waarin hij me mee neemt op een trip richting hel, maar halverwege verandert hij van richting en laat hij me een rustig, op piano gespeeld, stuk horen, waarna hij opnieuw omschakelt en ik door wapenvuur omgeven wordt en de muziek tegen het einde van het nummer een chaotisch karakter krijgt.
Daarna hoor ik "Retrospective Memory", waarin de muziek vrij triest klinkt en ook nu weer een dreigende ondertoon bevat, die vergezeld gaat van een licht hypnotiserend ritme.
Dan volgt "Collapse" en hierin krijg ik een vrij eentonig stuk uitstekende muziek te horen, dat naar de new age muziek neigt en gevolgd wordt door het titel nummer "ANTI", waarin ik, 15 minuten lang, een schitterend zeer dansbaar hypnotiserend stuk dreigende duistere muziek voorgeschoteld krijg, dat me aan de jaren 80 dark wave en elektro bands doet denken en hierbij is het onmogelijk stil te blijven zitten. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Het laatste nummer van het album heet "Embrace The Truth, Face The End Of All Things", een pessimistische titel en de nog altijd heerlijke dreigende muziek wordt dan ook overeenkomstig zo gespeeld.

Ondanks het feit dat "ANTI" een duister klinkende plaat is, heb ik met volle teugen van dit schitterende album van The Eye Of Time genoten en ik kan deze geweldige schijf dan ook aanbevelen aan elke liefhebber van dit genre, die geen last van depressiviteit heeft.

Review: King Automatic - Lorraine Exotica (Voodoo Rhythm Records, 2015) (Garagerock)

King Automatic, die in de bands Thundercracks en The Squares speelde, startte op 1 april 1999 te Nancy, Lorraine, Frankrijk als één-mans band en maakte sinds die tijd negen singles en split-singles, die door verschillende maatschappijen werden uitgebracht, waaronder Bang! Bang! Records, Hound Dog Records, Kizmiaz Records, Squoodge Records, Slovenly, terwijl zijn LP's via het Voodoo Rhythm Records label verschenen.
King Automatic maakte zijn debuut voor Voodoo Rhythm Records in 2005 met de CD/LP "Automatic Ray", die in 2006 gevolgd werd door "I Walk My Murderous Intentions Home" en in 2009 door "In The Blue Corner".
Op zijn vierde album "Lorraine Exotica" doen diverse gastmuzikanten mee, waaronder: Rich Deluxe - achtergrondzang, Madam & Monsieur Verdun - achtergrondzang, Monsieur Verdun - banjo, Miss Bang! Bang! - achtergrondzang, Ma Dalton - achtergrondzang en Tom Rocton - trombone.

"Lorraine Exotica" bevat 14 nummers, waarvan "King Automatic From Auto Space" de eerste is en hierin krijg ik een lekkere garagerock song te horen, waarin het fuzzy gitaargeluid licht hypnotiserend, het ritme uitstekend dansbaar en het tempo gemiddeld te noemen is.
Daarna volgt "La Vampiera Del Raval", waarin ik een exotische, zeer dansbare, Latijns Amerikaanse rock song hoor, die swingt als een trein, waarin de muziek me aan The Trinidad Steel Band en aan Alex Harvey doet denken (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door de heerlijke garagerock song "What's Your Poison", waarin gitaar invloeden van het Kinks nummer "I Need You" te horen zijn en in dit nummer neemt King Automatic me mee terug naar de jaren 60.
Dan schotelt hij  me de titelsong "Lorraine Exotica" voor en daarin krijg ik een lekker swingende rock & roll gerelateerde song te horen, die me in beweging brengt en gevolgd wordt door "Plan B", waarin hij me een fantastische dansbare bluesrock song voorschotelt.
In "Lee Marvin" hoor ik een uitstekende swingende licht psychedelische rock song, die een slepend ritme bevat en in "Bathroom Furnishings" laat hij me een prima garagerock song horen, waarin zestiger jaren invloeden in zitten.
Vervolgens krijg ik "The Beginner Witch" te horen en ook in dit rock nummer met lichte blues invloeden klinkt zijn voorliefde voor de jaren zestig muziek, waarna hij verder gaat met "Des Barbeles Sur La Prairie", een geweldige swingende zestiger jaren beat song, die door een psychedelisch orgeltje en met heerlijke mondharmonica klanken ondersteund wordt.
In "All Crossed Out In Bed" krijg ik een vrij rustige poprock song te horen en in "Drunk Friend" laat hij me een lekker in het gehoor klinkende rock song horen, waarin de muziek me hier en daar aan het nummer "Alabama Song" van Kurt Weill en Berthold Brecht doet denken.
"Les Dalton" is een schitterende swingende zestiger jaren beat song met psychedelische invloeden, die in een vrij hoog tempo gespeeld wordt en "Ringtones, Sirens & Bells" is een heerlijke meezinger, waarbij ik zit mee te deinen met de muziek.
Het laatste nummer "En Passant Par La Lorraine" heeft Antilliaanse en ska invloeden, waarbij het onmogelijk is stil te blijven zitten en is dus zeer dansbaar.

King Automatic heeft met "Lorraine Exotica" een fantastische plaat gemaakt, die aan alle kanten swingt en die je minstens één keer gehoord moet hebben.
Een aanrader voor liefhebbers van sixties muziek en garagerock.