Review: Shapeless Void - The Inner Journey (Eigen Beheer, 2019) (Psychedelische Pop)

Shapeless Void uit Milaan en Brescia, Italië, bestaat uit: Marco Turra - zang, sologitaar en orgel, Tommaso Gavazzi - sologitaar en effecten, Matteo Marcheselli - basgitaar en orgel en Diego Pellegrini - drums.
De band bracht in 2015 hun debuut EP "Oberheim” uit, die in 2016 gevolgd werd door de EP Telema", waarop ook de single "Black Candles" staat.
Hun single "The Inner Journey”, werd 22 maart 2019 in eigen beheer uitgebracht als voorloper van het debuut album “Kaleidospace”, dat later dit jaar zal verschijnen.

Op de single hoor ik de band een schitterende mix maken van pop, psychedelische en progressieve muziek, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en enkele subtiele tempowisselingen bevat.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

"The Inner Journey" van Shapeless Void is een uitstekende plaat, waarvan ik zeer genoten heb en ik kan liefhebbers van psychedelische pop deze heerlijke schijf dan ook van harte aanraden.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Skanska Mord - Blues From The Tombs (Transubstans Records, 2019) (Hardrock)

Janne Bengtsson - zang, mondharmonica en sologitaar en Patric Carlsson - basgitaar, die beiden uit de band Half Man kwamen, richtten te Örkelljunga, Zweden, in 2006, samen met Patrik Berglin - sologitaar, Petter Englund - sologitaar en zang en Thomas Jönnsson - drums en percussie, die alle drie in de band Mothercake speelden, een nieuwe band op, genaamd Skanska Mord.
Skanska Mord, die het podium deelde met onder andere Graveyard, Spiders, Abramis Brama, Imperial State Electric en meerdere hardrock bands, bracht in 2010 hun debuut album "The Last Supper" uit, gevolgd in 2012 door "Paths To Charon", die beide via het Small Stone Recordings label verschenen.
Daarna kwam de band bij het Transubstans label terecht en het resultaat is te beluisteren op de 12" vinyl EP "Skanska Mord" uit 2014, waarop de legendarische sologitarist Janne Schaffer als gast mee speelt.
Op 17 mei 2019 verschijnt het album "Blues From The Tombs", waarop 8 nummers staan, via Transubstans Records op CD en LP.

Het album begint met "Snow", waarin de band een uitstekende hardrock song ten gehore brengt, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, enkele  tempowisselingen bevat en invloeden van jaren 70 hardrock bands, zoals Deep Purple heeft en dit nummer wordt gevolgd door "Simon Says", een aanstekelijke  swingende uptempo song, die na korte tijd van tempo verandert, waarna de muziek rustiger en wordt en melodische invloeden heeft, om iets na de helft weer meer snelheid te krijgen en te gaan swingen.
Daarna volgt de band "Edge Of Doom" en daarin speelt de band een schitterende trage song, die enkele tempowisselingen heeft, waarna "The Never Ending Greed" aan de beurt is en hierin krijg ik een heerlijke hardrock song te horen, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en jaren 70 invloed bevat.
In "Blinded By The Light" laat Skänska Mord me genieten van een geweldige rustige song, die een melodisch karakter heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in "Sun" speelt de band opnieuw een fantastische rustige song.
Dan volgen "Death Valley Blues", een verrukkelijke progressieve bluesrock song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en "The Coming Of The Second Wave", een lekkere swingende rock song met jaren 70 invloeden en subtiele tempowisselingen, die tijdelijk iets sneller wordt.

"Blues From The Tombs" van Blues From The Tombs staat vol uitstekende hardrock songs, die over het algemeen vrij rustig gespeeld worden, maar me geen moment hebben verveeld en ik kan deze schijf dan ook aanraden aan hen, die van jaren 70 hardrock houden.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Datura4 - Blessed Is The Boogie (Alive Natural Sound Records, 2019) (Progressieve Bluesrock / Pop)

Datura4 werd in 2011 te Fremantle, Australië opgericht door Dom Mariani - zang en sologitaar en Greg Hitchcock - zang en sologitaar.
Dom speelde eerder in de legendarische garagerock bands The Stems en DM3 en Greg in You Am I en New Christs.
Samen met Stu Loasby - basgitaar en Warren Hall - drums, die in The Drones speelde vormen ze de band, waarmee ze al snel een goede reputatie met hun live optredens opbouwden in hun woonplaats.
Hun debuut album,"Demon Blues", met een fantastische psychedelische hoes, die door Joshua Marc Levy van Asheville Art Family is gemaakt, is in juli 2015 door het Alive Natural Sound Records label uitgebracht en ook hun album "Hairy Mountain", dat 28 oktober 2016 werd uitgebracht, verscheen op dit label, waarbij het hoesontwerp opnieuw van Joshua Marc Levy komt, terwijl het album zowel op CD als in een zeer beperkte oplage van 150 stuks op 180 gram gekleurd vinyl uit kwam.
Op 5 april 2019 verschijnt het album "Blessed Is The Boogie", waarop 10 nummers staan, via Alive Natural Sound Records in een beperkte oplage als LP, als CD en als digitale download.

Het album start met "Black Dog Keep Running", waarin de band een heerlijke swingende progressieve bluesrock song ten gehore brengt, die invloeden van de jaren 70 muziek bevat en enkele tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door het titelnummer "Blessed Is The Boogie", een schitterende aanstekelijke boogie, waarbij stil zitten niet aan de orde is en in deze song zijn invloeden van het nummer "Boogie" van UFO te ontwarren.
Daarna schotelt de band me "Looper" voor en krijg ik een fantastische stevige progressieve rock song te horen, die enkele tempowisselingen heeft en swingt als een trein en gevolgd wordt door "Run With Lucy", waarin de band een uitstekende dansbare rock song speelt, die bluesrock invloeden heeft.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Ooh Poo Pah Doo" speelt Datura4 een aanstekelijke bluesrock song met een zeer dansbaar ritme, waarbij het Hammond orgel een belangrijke rol heeft en in "Sounds Of Gold" laat de band me een lekker in het gehoor klinkende powerrock song horen, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Dan volgt "Evil People Pt.2", een geweldige progressieve rock song met een licht hypnotiserend terugkerend ritme en deze wordt gevolgd door "Not For Me", een
prachtige jaren 70 gerelateerde melodische pop song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
Verder volgen "Cat On A Roof", eveneens een prima klinkende pop song, waar progressieve rock elementen in zitten en "The City Of Lights" en ook daarin speelt de band een uitstekende pop song, die diverse subtiele tempowisselingen bevat en tegen het eind een meer progressief karakter krijgt.

"Blessed Is The Boogie" van Datura4 staat vol verrukkelijke songs, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan deze schijf dan ook aanraden aan liefhebbers van progressieve bluesrock en de betere pop muziek.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Öresund Space Collective - Good Planets Are Hard To Find (Space Rock Productions, 2019) (Spacerock)

Öresund Space Collective is een spacerock band uit Öresund, Denemarken, die uit ongeveer 20 muzikanten bestaat en een muzikale mix maakt van improvisaties, funk, reggae, jazz en spacerock, wat betekent, dat geen enkel optreden hetzelfde klinkt en is sinds 2004 actief.
Leidende kracht achter de band is Scott Heller, alias Dr. Space, een Amerikaan, die naar Denemarken verhuisde en tegenwoordig in Portugal woont.
De band is een collectief, dat regelmatig van bezetting wisselt, waarvan de leden hoofdzakelijk uit Kopenhagen, Denemarken en Malmö, Zweden komen en de vaste kern bestaat uit Scott Heller, alias Dr. Space - synthesizer en Mogens - synthesizer, waarbij vermeldenswaardig is, dat de band al meer dan 25 officiële albums heeft uitgebracht.
Op 9 mei 2018 verscheen het album "Chatoyant Breath" via Space Rock Productions in een beperkte oplage van 500 stuks als 180 gram 2LP, waarvan er 200 op zwart, 180 op donker geel en 120 stuks op oranje vinyl geperst worden, die een klaphoes bevatten en met de hand genummerd zijn, waarbij verder vermeldenswaardig is, dat alle jams van het album in 1 dag opgenomen werden, waarvan de nummers op de vinyl uitgave de bewerkte versies van de jams zijn.
Het album wordt tevens als 2CD in een beperkte oplage van 500 stuks uitgebracht, waarbij opgemerkt kan worden, dat de 2CD uitgave 1 nummer extra bevat en op de CD uitgave hoor je de uitgebreide, dus onbewerkte versies van de jams.
Op  23 maart 2019 verscheen via Space Rock Productions het album "Good Planets Are Hard To Find", dat in 2009 door Transubstans Records werd uitgebracht, in een beperkte oplage van 383 stuks op 2LP, waarvan er 120 op zwart, 159 op blauw en 104 op geel 180 gram vinyl geperst werden, terwijl de hoezen met de hand genummerd zijn.
De muzikanten, die op dit album meespelen zijn: Dr Space - synthesizer, Mogens - synthesizer, KG - sitar, Tobias - sologitaar, PIB - drums en percussie, Luz - drums en percussie, Thomas - basgitaar en Jocke - basgitaar.

Het 2LP album, dat 6 nummers bevat, start op kant A met het titelnummer "Good Planets Are Hard To Find" (extended) en daarin speelt de band een schitterend licht hypnotiserend psychedelisch Oosters klinkend nummer, in een niet al te hoog tempo, dat iets na de helft iets meer snelheid krijgt en gevolgd wordt door "Space Fountain", een uitstekend swingende uptempo mix van spacerock en psychedelische rock met symfonische invloeden.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna volgen de 2 nummers van de B-kant, waarvan "Orbital Elevator" het eerste is en hierin krijg ik een heerlijk afwisselend nummer voorgeschoteld, dat iets voor de helft experimentele invloeden heeft, waarna de muziek over gaat in een swingend stuk spacerock met een licht hypnotiserend ritme, waarbij stil zitten geen optie is en dit wordt gevolgd door "My Beard Has A Heel", waarin Öresund Space Collective rustig begint, om na korte tijd de muziek over te schakelen naar een hoger tempo, waar een terugkerend hypnotiserend ritme in zit, dat geweldig gitaarspel bevat en swingt.
Kant C bevat het nummer "PP746-3", een geweldig aanstekelijk uptempo progressief rock nummer met spacerock invloeden, dat swingt als een trein en heerlijk gitaarspel heeft en een terugkerend ritme bevat en na de helft van het nummer in een rustiger tempo gespeeld wordt, waarbij de muziek naar symfonische rock neigt.
Het laatste nummer "MTSST" (extended) beslaat kant D en daarin laat de band me nogmaals genieten van een verrukkelijk psychedelisch Oosters nummer, waarin de sitar de hoodrol speelt en het ritme licht hypnotiserend is, terwijl de muziek tevens enkele spacerock invloeden bevat.

"Good Planets Are Hard To Find" van Öresund Space Collective is een heerlijke 2LP om naar te luisteren en ik kan liefhebbers van zowel spacerock, progressieve rock alsmede psychedelische rock deze dubbelaar dan ook van harte aanraden.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: The Limboos - Baia (Penniman Records, 2019) (Rock & Roll)

The Limboos, die in 2013 te Madrid, Spanje werd opgericht, bestaat uit: Roi Fontoira - zang en sologitaar, Marcos Mascato - basgitaar, Sergio Alarcón - percussie, sologitaar en orgel en Daniela Kennedy - drums.
De band maakte hun debuut met de 7" vinyl single "Not a soul around" / "Space Mambo", die via Penniman Records verscheen.
Hun debuut LP "Space Mambo" uit 2014, waarop 12 nummers staan, werd vooraf gegaan door de single "Big Chef" / "Limbootic", die net als de LP ook nu weer door Penniman Records werd uitgebracht.
Op hun album "Limbootica", dat 3 maart 2107 als CD en digitale download verschenen is, speelt de band in een nieuwe bezetting en is Marcos vervangen door Santiago Sacristan - dubbele bas, basgitaar en zang en is ook Dani Niño - bariton saxofoon bij de band gekomen.
Verder spelen er diverse gastmuzikanten op het album mee, zoals: Marc Tona - achtergrond zang en percussie, Leonardo Torres - trompet, Marc Ferrer - piano, Jordi Casas - conga en percussie en Paul Domingo - trombone en kan er nog opgemerkt worden, dat het album op 5 mei 2017 door Penniman Records op vinyl werd uitgebracht.
Op 1 maart 2019 verscheen hun derde album "Baia", waarop 11 nummers staan, via Penniman Records op zowel CD als op LP (180 gram vinyl) en als digitale download en deze werd vooraf gegaan door de video's "Where Did She Go?" (15 januari 2019) en "Big Shot" (16 februari 2019).

Het album start met "Big Shot", waarin de band een geweldige swingende uptempo rock & roll song speelt, die invloeden van de jaren 50 en 60 bevat (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "La Descarga", een heerlijke swingende song met Zuid Amerikaanse invloeden, die een zeer dansbaar aanstekelijk ritme heeft.
Dan volgt "Do Right", een verrukkelijke dansbare uptempo song met invloeden uit rock & roll en blues en deze wordt gevolgd door "Till The End Of Time", een vrij rustige 50er jaren gerelateerde song met soul invloeden.
In "All Over My Soul" speelt de band een mysterieus Oosters klinkende rock song met een aanstekelijk terugkerend ritme, die swingt en rock & roll invloeden heeft en in "Uncle Sailed Away" laat de band me genieten van een schitterende aanstekelijke rock song met invloeden uit de jaren 50 en 60.
Daarna speelt The Limboos "The First Degree", een fantastische rock song met een terugkerend licht hypnotiserend ritme, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waarna "Waiting For You" volgt en daarin speelt de band weer zo'n swingende song met Zuid Amerikaanse invloeden, die zeer dansbaar.
Verder hoor ik "Where Did She Go?", een uitstekende dansbare song, die swingt, "Nightbird", een geweldige swingende rock song, die enkele subtiele tempowisselingen heeft en "WaY Too Long", een jaren 60 gerelateerde song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk ritme bevat.

"Baia" van The Limboos is net als voorgaande albums een swingende plaat geworden, die me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan deze schijf dan ook aanraden, aan een ieder, die van rock & roll en swingende muziek houdt.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Green Seagull - Simeon Brown (Mega Dodo Records, 2019) (Psychedelische Pop)

Green Seagull werd in 2016 te Londen, Engeland, opgericht door Paul Nelson (New Electric Ride) - zang en orgel en Paul Milne (Hidden Masters / Magnetic Mind) - basgitaar.
Kort na de oprichting kwamen Sarah Gonputh - keyboards en Carlos Redondo - drums het duo versterken, waarna de band een demo in hun repetitie ruimte opnam op een oude 4 sporen cassette recorder.
Na beluistering van de demo contracteerde het Mega Dodo Records label de band onmiddellijk voor het maken van een album, dat begin 2018 zal verschijnen en op 16 juni 2017 vooraf gegaan werd door de 7" vinyl single "Scarlet" / "They Just Don’t Know", die in de Sausage Studio's werd opgenomen onder leiding van producer Sebastian Kellig (My Drug Hell) en in een beperkte oplage van 300 stuks geperst werd.
Nadat Redondo vervangen was door Elian Dalmasso - drums en zang, bracht de band op 10 november 2017 de 7" single "(I Used To Dream In) Black And White" / "Not Like You And Me" in een beperkte oplage van 250 stuks op wit vinyl via Mega Dodo Records uit en vermeldenswaardig is verder, dat de single in stereo is en, net als hun debuut single, ook op hun album "Scarlet Fever" staat, dat 30 maart 2018 via Mega Dodo Records in een beperkte oplage van 300 stuks op 180 gram groen vinyl verscheen en tevens als CD en digitale download werd uitgebracht.
Op 3 mei 2019 verschijnt de single "Simeon Brown" / "Belladonna" in een beperkte oplage van 300 stuks op groen vinyl en gestoken in een kleuren hoes via Mega Dodo Records en tevens als download, als voorloper van hun tweede album, dat later dit jaar zal worden uitgebracht.

In "Simeon Brown" laat Green Seagull me genieten van een fantastische licht psychedelische pop song, die invloeden van de muziek van The Beatles bevat en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk ritme heeft.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
De andere kant van de single "Belladonna" is een schitterende uptempo psychedelische song, die wisselende tempo's heeft, swingt als een trein en tegen het eind in een langzamer tempo gespeeld wordt.

De single "Simeon Brown" / "Belladonna" van Green Seagull is een psychedelisch meesterwerkje, dat ik iedere liefhebber ten zeerste kan aanraden en ik kijk dan ook reikhalzend uit naar het complete album.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Lamp Of The Universe - Align In The Fouth Dimension (Sulatron Records, 2019) (Psychedelisch)

In 1999 startte basgitarist en zanger Graig Williamson, uit Hamilton, Nieuw Zeeland, zijn soloproject Lamp Of The Universe, waarbij hij een combinatie maakt van acid folk, spacerock en psychedelische rock en alle instrumenten, zoals: akoestische gitaar, sitar, percussie, rock gitaar en basgitaar bespeelt.
Zijn eerste album "The Cosmic Union" werd in 2001 uitgebracht via zowel het Cranium als het Astral Projection label, gevolgd door "Echo in Light", dat in een gelimiteerde genummerde oplage van 400 stuks op zwart vinyl en in een zeer beperkte uitgave van 99 stuks op groen vinyl inclusief een gesigneerd boekje en een draagtas verscheen.
Vervolgens verschenen "Heru" in 2005 via het Barl Fire label, "Earth, Spirit and Sky" (Cranium, 2006), "From the Mystic Rays of Astrological Light" (Astral Projection, 2006), "Arc of Ascent", dat alleen als cassette uitgebracht werd in een zeer gelimiteerde oplage van 100 stuks (Astral Projection, 2007), "Acid Mantra" gelimiteerde oplage van 200 stuks zwart, 200 stuks rood en 100 stuks Die Hard Fan uitgave rood/geel vinyl + wierook (Astral Projection, 2009) en "Transcendence" gelimiteerde oplage van 200 stuks zwart, 200 stuks blauw en 100 stuks Die Hard Fan uitgave rood/blauw vinyl inclusief een extra button en een Lamp Of The Universe mobiel.
Zijn album "The Doors Of Perception" uit 2014 is gekoppeld aan "Superkraut" van de Duitse band Krautzone, waarvan er gelimiteerd 300 stuks op zwart vinyl en 200 stuks op zilver/zwart marmer vinyl verschenen, waarbij nog vermeld kan worden, dat de schitterende zilver glossy geprinte hoes door Lulu artwork is gemaakt.
Ook het album "Align In The Fouth Dimension", dat 12 april 2019 verschijnt, wordt door Sulatron Records op CD en LP in een beperkte oplage van 500 stuks op 180 gram turquoise vinyl uitgebracht en opgemerkt kan worden, dat de LP 7 nummers heeft, terwijl de CD uitvoering 1 extra nummer bevat.

Het album start met "Visitors", waarin ik Graig een prachtige rustige psychedelische song hoor spelen, die spacerock invloeden bevat en gevolgd wordt door "Rite Of The Spheres", een fantastische psychedelische song met een licht hypnotiserend ritme, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Daarna schotelt hij me "Light Receiver" voor en krijg ik een heerlijke aanstekelijke song te horen, die invloeden van folk heeft en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waarna "New Forms" volgt en hij een mooie rustige Oosters georiënteerde song speelt.
In "The Leaving" laat Graig me nogmaals genieten van een prachtige, vrij rustige, licht psychedelische song (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in "Absolution Through Your Third Eye" speelt hij een schitterende aanstekelijk klinkende song met Oosterse invloeden en een licht hypnotiserend ritme.
Dan volgt het extra nummer op de CD, getiteld "Call From Beyond", waarin hij een uitstekende rustige song ten gehore brengt, die folk invloeden heeft en gevolgd wordt door "Seasons Of Love", een geweldige psychedelische song met folk, spacerock en Oosterse invloeden, die in een vrij rustig tempo gespeeld wordt.

"Align In The Fouth Dimension" van Lamp Of The Universe is een heerlijke rustige psychedelische plaat, waarmee hij me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan liefhebbers van psychedelische muziek, deze schijf dan ook van harte aanraden.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Various Artists - The 16th Dream Of Dr. Sardonicus - Live (Regal Crabomophone, 2019) (Spacerock/Folk/Progressieve Rock/Psychedelisch)

Ieder jaar wordt er in Cardigan, Wales, een zomer festival georganiseerd door Fruits De Mer Records en Sendelica, dat "The Dream Of Dr. Sardonicus" heet en van de optredens van 2018 zijn opnames gemaakt, waarvan 13 nummers van 9 bands/artiesten op een 2LP terecht zijn gekomen, die op gekleurd vinyl wordt uitgebracht door Regal Crabomophone, een sub label van Fruits De Mer Records.

De 2LP begint op kant 1 met Elfin Bow uit Liverpool, Engeland, die "Who Know Where The Time Goes" ten gehore brengt en daarin speelt ze een mooie rustige song, waarop ze door gitaarspel begeleid wordt en dit wordt gevolgd door "Grimshaw And The Finger Claw", waarin ze een aanstekelijke dansbare folk song in een gemiddeld tempo speelt.
Dan volgt I Am Voyager 1, die eveneens uit Engeland komt met "Songbird" en daarin schotelt de band me een heerlijk psychedelische folk song voor, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waarna 2 nummers van Stay uit Spanje volgen, waarvan het eerste "Old Man" heet en hierin laat de band hun uitvoering van deze door Neil Young geschreven song horen, die gevolgd wordt door "Rock'n Roll Woman", een uitstekende swingende song met progressieve rock invloeden, die diverse tempowisselingen heeft.
Kant 2 van de 2LP start met de uit Wales afkomstige band Consterdine, die me "A Spell For Leonard" voorzet en daarin hoor ik de band een geweldig swingend spacerock nummer spelen, die een licht hypnotiserend ritme heeft, dat iets na de helft van het nummer langzamer en meer psychedelisch wordt, waarna de band  Fellowship Of Hallucinatory Voyagers (Engeland), het solo/sideproject van Pete Bingham (Sendelica), dat hij samen met Craig Padilla vormt, volgt, waarin ook  Marc Swordfish (Astralasia), Colin Consterdine, Lindsay Smith, Lisa Button, Viginia Tate en Lee Relfe (Sendelica) actief zijn.
Hierin speelt de band "Moonlight Moorings", een prachtig rustig progressief nummer, dat diverse tempowisselingen heeft, na enkele minuten meer snelheid krijgt en industriële invloeden heeft, waarna het laatste nummer van deze kant volgt getiteld "Drifting South", een lekker in het gehoor klinkende uptempo progressieve rock song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en enkele subtiele tempowisselingen bevat, dat door The Alain Pire Experience uit België gespeeld wordt.
Kant 3 bestaat uit 2 nummers van Sendelica (Engeland), waarvan "BS" het eerste is en daarin hoor ik de band een fantastisch uptempo progressief rock nummer, dat een hypnotiserend ritme en progressieve jazz invloeden heeft en tegen het einde versneld wordt om tot een climax gebracht te worden en gevolgd wordt door "Maggot Brain", een langzaam startend nummer, dat progressieve jazz en rock invloeden bevat en langzamerhand steeds meer versneld wordt, om halverwege een terugkerend heftig eentonig ritme te krijgen, waar omheen de band hun geweldige muziek speelt.
Daarna volgt de laatste kant (kant 4) waarin The Fertility Cult uit Finland met "Cosmic Kaishakunin" begint en hierin krijg ik een schitterend progressief rock nummer voorgeschoteld, dat jazz invloeden heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, dat tegen het eind versneld wordt.
In " Steppenwolf" van Nik Turner's New Space Ritual (Engeland) hoor ik de band een uitstekende mix van jazz, spacerock en progressieve rock spelen, die diverse tempowisselingen, bluesrock invloeden en een gesproken tekst bevat en in "Walking Backwards" laat de band me genieten van een verrukkelijke dansbare spacerock song met een licht hypnotiserend ritme en een aangenaam ritme met een hoog meezing gehalte, waar invloeden van jazz en de muziek van The Hawklords  in zitten.

"The 16th Dream Of Dr. Sardonicus - Live" is een schitterende afwisselende 2LP waarvan ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan deze live uitgave dan ook van harte aanraden, aan liefhebbers van spacerock, progressieve rock en folk.(luister naar gedeeltes van de nummers van het album via de youtube link onder de recensie)

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: The Pirate Ship Quintet - Emitter (Denovali Records, 2019) (Neo Klassiek)

The Pirate Ship Quintet uit Bristol, Engeland werd in 2006 opgericht en bestaat uit: Sandy Bartai - cello, Alphie Matthews - sologitaar, Alex Hobbis - sologitaar, Jonathan Ziapour - basgitaar en Jonathan Sturgess - drums.
De band bracht hun debuut EP "The Pirate Ship Quintet" via Sound Devastation op 1 januari 2007 in een zeer beperkte oplage van 200 stuks op vinyl uit, gevolgd door het album "Rope For No Hopers", dat 25 mei 2012 op CD en LP via Denovali Records verscheen en 29 maart 2019 brengt dit label "Emitter" op LP en CD uit.
Als gast muzikanten spelen: Emily Hall - zang (2 nummers), Blythe Pepino - zang, Emily Barker - zang (1 nummer) en Andrew Hayes - saxofoon op deze plaat mee.

Het album, dat 9 nummers bevat, start met "One" en daarin speelt de band een mooi rustig gitaar nummer, dat tegen het einde heftiger en sneller wordt, om in rust te eindigen en over te gaan in "Companion", dat bijna 17 minuten duurt en eveneens rustig begint, om na enkele minuten in een geweldig klassiek aandoend nummer te veranderen, waar hemelse achtergrondzang in zit en dit krijgt iets meer snelheid naarmate het nummer vordert, om iets over de helft terug te keren naar het rustige tempo en dit nummer gaat verder in "Third", waarin de band een prachtig rustig stukje klassiek aandoende muziek ten gehore brengt.
Daarna volgt het titel nummer "Emitter", een 12 minuten durende mix van jazz, soundscapes, progressieve rock en klassieke muziek, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en enkele subtiele tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door "Fifth", eveneens een zeer rustig stukje muziek, dat een vervolg van het vorige nummer is en naadloos doorloopt in "Wreath", dat met trieste tonen begint en muzikaal tussen klassiek en avant garde in zit en ook hierin zit schitterende achtergrondzang en wordt het nummer vervolgd in "Seventh", een kort stukje gitaarspel.
In "Symmetry Is Dead" speelt The Pirate Ship Quintet een geweldig progressief nummer, dat enkel prima tempowisselingen heeft en klassieke invloeden bevat, waarbij de muziek overeenkomsten heeft met bands als IWKC (I Will Kill Cheeta, Rusland) (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in "Ninth" zet de band me nogmaals zo'n mooi rustig nummer voor.

"Emitter" van The Pirate Ship Quintet staat vol fantastische rustige nummers, die aaneengesloten gespeeld worden en daardoor heb ik het idee, dat ik naar 1 lang nummer van iets meer dan een uur heb zitten luisteren.
Ik kan iedere liefhebber van neo klassiek aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren, want zij zullen bij het horen van deze heerlijke muziek zeker aan hun trekken komen.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Sun Dial - Return Journey (Sulatron Records, 2019) (Psychedelische Rock)

Nadat hij de band The Modern Art had ontbonden, richtte multi-instrumentalist Gary Ramon, die in diverse bands actief is en tevens het Acme Records label runt, in 1990, de band Sun Dial op te Londen, Engeland.
Met Sun Dial bracht hij in verschillende band samenstellingen vanaf de oprichting tot 2012 diverse albums uit, waarvan de eerste "Other Way Out" via de labels Tangerine Records (1990), Dutch East India Trading Company (1991), UFO Records (1991), Acme Records (1994, 1996, 2003), Gallium Arsenide (1996), Lava (1997) en Relapse Records (2006) werd uitgebracht.
Vervolgens verschenen "Reflecter" (UFO Records, 1992, Dutch East India Trading Company, 1992 en Midi Inc., 1992), "Libertine" (Beggars Banquet Records, 1994, CD/MC, 1994 en Atlantic Records, 1993), "Return Journey" (Acme Records, 1994, Gallium Arsenide, 1996 en Relapse Records, 2006), "Acid Yantra" (Beggars Banquet Records, 1995 en Acme Records, 1995, 2007), "Live Drug" (Acme Records, 1996), "Zen For Sale" (Acme Records, 2003 en Headspin, 2003), "Shards Of God" (Acme Records, compilatie, 2007), "Libertine - Deprogrammed" (Acme Records, 2007), "Processed For DNA (The 20th Anniversary Anthology)" (Shrunken Head, 2-CD, 2010), "Sun Dial" (Shrunken Head, 2010), "Pumpkinhead" (Shrunken Head, 2011), "Mind Control" (Tangerine Records, 2012) en de Box Set "Exploding In your Mind - A Collection of Outtakes, Alternative Mixes and Rehearsals 1990-91 (Acme,"CD, 2010) plus 12 singles en 10 EP's.
Tijdens de opnamen van het album "Mind Control" uit 2012, dat 3 december 2015 plus 2 extra nummers via het Sulatron Records label op CD verscheen, bestond de band uit: Gary Ramon - sologitaar, zang, mellotron, mini-Moog, arp en Hammond orgel, Scorpio -basgitaar en Moog taurus 3 bas pedalen, Conrad Farmer - drums en Joolie Wood - viool, basblokfluit en melodica, terwijl Hugo Chavez-Smith, die tevens bij het debuut album "Other Way Out" betrokken was geweest, het album produceerde.
Het studio album van de band "Made In The Machine" verscheen 24 oktober 2016 via het Sulatron label op CD en 25 december werd, via dat zelfde label, de 2LP versie in een gelimiteerde oplage van 500 stuks met klaphoes uitgebracht.
"Science Fiction", dat 13 nummers bevat, is de opvolger van dit album en werd 22 juni 2018 in een beperkte oplage van 750 stuks op 180 gram groen vinyl en in een beperkte oplage van 500 stuks als CD uitgebracht door het Sulatron Records label.
Zijn album "Return Journey" uit 1994 wordt door Sulatron opnieuw uitgebracht en verschijnt 18 april 2019 via Sulatron Records in een beperkte oplage van 500 stuks op 180 gram doorzichtig vinyl, waarbij de hoes het originele artwork van Savage Pencil bevat.

De A-kant begint met "Magic Potion", waarbij Sun Dial een geweldige uptempo mix maakt van psychedelische rock, spacerock en de muziek van The Stooges (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), die gevolgd wordt door "North Eastern", een schitterend psychedelisch nummer, dat sterke invloeden van de muziek van The Beatles heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Daarna volgt "Fireball", een heerlijke eind zestiger jaren gerelateerde song met een aanstekelijk ritme, waarbij het moeilijk stil te blijven zitten, waarna het laatste nummer van deze kant volgt, getiteld "Through you" en ook dit is weer zo'n uitstekende swingende psychedelische rock song, die in een een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Het eerste nummer van kant B heet "U.V.", waarin Sun Dial een mooi rustig gitaar nummer ten gehore brengt, dat minimale begeleiding heeft en gevolgd wordt door het langste nummer van de plaat, "Sun Stroke/Mind Train", een fantastische swingende uptempo psychedelische rock song, die bijna 14 minuten duurt, invloeden uit de progressieve rock, krautrock en van de muziek van Pink Floyd bevat en tevens een licht hypnotiserend ritme heeft.
In "Slow Motion" laat Sun Dial me nogmaals genieten van zo'n verrukkelijke psychedelische song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk
licht hypnotiserend ritme heeft.

Sun Dial heeft me met "Return Journey" van begin tot eind in de ban van hun heerlijke psychedelische muziek gehouden en ik kan deze LP dan ook van harte aanraden, aan een ieder, die van deze muzieksoort houdt.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Astralasia - A Different Kettle Of Fish (Strange Fish Records, 2019) (Progressieve Rock / Krautrock)

Astralasia werd in 1990 gestart als ambient-dub project van de psychedelische poprock band Magic Mushroom Band, waarbij de leden in beide bands speelden.
De band bracht in 1991 hun debuut LP "Astralasia" via het Fungus label uit en vervolgens kwam hun eerste single "Rhythm Of Life" uit via het Magick Eye Records label, gevolgd door de singles "Realise Your Purpose" en "Sul E Stomp" plus de LP "Politics Of Ecstacy" in 1992, waarna Astralasia in 1993 internationale faam verwierf door hun bewerking van het Porcupine nummer "Voyage 34".
Vanaf 1992 volgden de singles en LP's uitgaven, die allemaal via het Magick Eye Records label verschenen, elkaar met de regelmaat van de klok op, waarvan ik alleen de LP's hierbij zal vermelden.
Dat waren: "Pitched Up At The Edge Of Reality" (1993), "Whatever Happened to Utopia? (1994"), "Axis Mundi" (1995), "Astralogy" (1995), "The Space Between" (1996), "The Seven Pointed Star" (1996) en "White Bird" (1998).
Andere labels, die muziek uitbrachten van de band waren: Transient Records (CD "Somewhere Something", 2001), Voiceprint (CD "Volumes 1 & 2", 2004, CD "Sixty Minutes With", 2007, CD "Cluster Of Waves", 2007, CD "The Hawkwind Remixes", 2007), Talking Elephant Records ("Away With The Fairies", 2006), Shadowplay Release (CD "Fantasia", 2010) .
Daarna verscheen in 2010 het vinyl album "A Coloured In Dream", gevolgd door de LP "Voyage Till Tomorrow" die beide via het Tonefloat Records label werden uitgebracht en in 2013 kwam hun EP "Feel The Love" op de markt, waarop een bewerking van de Donna Summer song "I Feel Love" staat.
Sinds 2011 bestaat de band uit: Marc Swordfish - programmering, Wayne Twining - 303 programmering, Peter Pracownik - slide- en sologitaar, Paul C - keyboards, Maria - zang en Dan Spanner - saxofoon en dit zestal heeft in 2014, via het Fruits De Mer Records label, een nieuw album uitgebracht, getiteld "Wind On Water" en deze is in een gelimiteerde oplage op doorzichtig vinyl verschenen en gaat vergezeld van een bonus 7" single.
Tevens verscheen in 2016 het album "The Fruits De Mer Records Guide To The Hitchhikers Guide To The Galaxy Co-Starring Astralasia Icarus Peel The Blue Giant Zeta Puppies - Journey Of The Sorcerer", waarop Astralasia met 1 nummer vertegenwoordigd is.
Op 17 april 2017 bracht Fruits De Mer Records het 2LP album "Oceania" van de band uit op gekleurd vinyl, die in een klaphoes gestoken is en een gratis 7" single bevat plus een vierkant geperforeerd vloeipapieren insert en ook volgde er een zeer gelimiteerde oplage met een bonus 7" single, een live CD en meer.
Op 29 april 2019 verschijnt het 2LP album "A Different Kettle Of Fish" op gekleurd vinyl via Strange Fish Records, dat een sub label is van Fruits De Mer Records en deze is uiteraard verpakt in een klaphoes.
Op deze 2LP staan remixen, nummers van beperkte oplages en enkele opnieuw bewerkte nummers, die hoofdzakelijk instrumentaal zijn.

Het album start op kant 1 met "Johnny's Little Brainticket (Lounge Mix)" en daarin brengt de band een geweldige swingende uptemo mix van dance en rock ten gehore, waarbij de drums en het Hammond orgel een grote rol spelen, om na 4 minuten van tempo en ritme te veranderen en over te gaan in een rustig psychedelisch stuk met progressieve rock invloeden, getiteld "Sargasso Sea", dat op zijn beurt na 8 minuten opnieuw verandert en ik een prachtig dansbaar elektronisch nummer, "Love Or Confusion", met Oosterse en progressieve rock invloeden te horen krijg, waarbij stil zitten geen optie is en dit nummer wordt op kant 2 gevolgd door "Deep Magick, A Love Supreme" en op deze kant krijg ik nogmaals iets meer dan 20 minuten lekkere dansbare muziek voorgeschoteld.
Het nummer start met een dansbare uptempo mix van dance en rock, die me vanaf de eerste tonen in beweging zet en verandert halverwege in een experimenteel nummer, dat rustig begint en na korte tijd een dansbaar licht hypnotiserend terugkerend ritme krijgt, dat na enkele minuten over gaat in "Fountains Of Ambience", een elektronisch stuk muziek met spacerock en experimentele invloeden.
Kant 3 begint met klokkengelui, dat ongeveer een minuut aanhoudt, waarna Astralasia start met het maken van een heerlijk kort nummer, dat een industrieel karakter heeft en "Johnny's Little Brainticket In Dub" heet, waarna "Shamatic Waterfall" volgt en de band een experimenteel startend nummer speelt, dat over gaat in een fantastisch elektronisch stuk krautrock, dat een eentonig hypnotiserend ritme heeft
Het eerste nummer van kant 4 heet "The Sorcerers Apprentices Ambient Mix", een uitstekend krautrock nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en gevolgd wordt door "The Desert - Instrumental Mix", een aanstekelijk klinkende uitvoering van dit nummer, dat een terugkerend ritme heeft.
Het laatste nummer van de 2LP heet "Timothy Leary Forever (Legend Of A Mind Remix)" en hierin laat de band me genieten van een geweldige swingende licht psychedelische song, die enkele tempowisselingen heeft.

"A Different Kettle Of Fish" van Astralasia, dat vol lekkere muziek staat, heeft me van begin tot eind geboeid en ik kan deze 2LP dan ook van harte aanraden, aan elke liefhebber van krautrock, progressieve rock en elektronische muziek.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Sorry! Nog geen video's beschikbaar.

Review: Son Of Ohm - Paradigma (Eigen Beheer/SynthMusicDirect /Aumega Project, 2019) (Elektronisch)

Leonardo "Soundweaver" Wijma is een Nederlandse muzikant/producer, die sinds 2003, jaarlijks, hoofdzakelijk digitale albums op de markt brengt en in zijn studio produceerde hij reeds meer dan 25 albums, variërend van elektronische muziek (dance, kosmische muziek, elektro) tot psychedelisch (spacerock, krautrock) en van mantra's tot dichtkunst.
Zijn muzikale invloeden zijn onder andere: Pierre Henry, Kid Baltan, Tangerine Dream, Klaus Schulze, Jean-Michel Jarre, Kitaro, Vangelis, Tomita, Bo Hansson, ELP, Cream, Hendrix, Spirit, Moody Blues, Incredible String Band, Caravan, Camel, Gong, Steve Hillage, Pink Floyd, Ash Ra Tempel, Beatles, Sun Dial, Zappa, Brainticket,  Hawkwind, Classical Indian music, Aphrodite´s Child, Eno, Aes Dana, Crosby, Stills & Nash, Bowie, Kraftwerk, Kula Shaker, Led Zeppelin, Mike   Oldfield, Massive Attack, Witthüser & Westrupp en vele anderen.
Al jong leerde hij elektronisch orgel spelen en toen hij 16 jaar was, kreeg hij zijn eerste synthesizer, waarna hij na zijn twintigste ook eigen composities begon te maken en toen hij 26 was, leerde hij elektrische gitaar spelen.
Daarna begon hij nummers te schrijven en had reeds diverse synthesizers, orgels en effecten apparaten, die hij samen gekoppeld had in een kleine huis studio.
De komst van de computer opende nieuwe deuren voor Leonardo en van 1999 tot 2003 werkte hij erg gedreven en maakte veel nummers, waarbij hij het gevoel kreeg, dat het mogelijk was kwalitatief hoogstaande muziek te maken.
Tot 2003 bracht hij "All that is Energy" (EP), "Window" (EP), "Spiritworld 1,2 & 3" (elektronische muziek/dance) uit en in 2003 verscheen zijn eerste officiële album, getiteld "Origine" (elektronische muziek), gevolgd in dat zelfde jaar door de EP "Sadja".
Daarna volgden: "Soundweaver" (psychedelische elektronische muziek, 2003, 2004, 2005), "Dharma" (elektronische muziek, 2004), "Singing Electronic Devices" (elektronische muziek, EP, 2005), "Turn on, Tune in, Drop out" (spacerock, psychedelische muziek, 2005, remix 2007, unreleased) "Samsara" (2005), "Electronic Reality" (elektronische muziek, 2005), "Collective Memory Generator" (synthesizer, 2006), "Temple" (krautrock, 2007), "Open" (psychedelische elektronische muziek, 2007), "The Turning Point" (psychedelische elektronische muziek, 2007), "Sabda" (elektronische muziek, 2008), "Elements" (elektronische muziek, 2008), "The Fascinating Vibes of Electronic Waves" (elektronische muziek, 2009), "Voor Een Dag Van Morgen" (2009) (geproduceerd voor H.C. Feiler, 2005-2009), "Quantum Generation" (elektronische muziek, 2010), "Imagine" (ambient en dance, 2010), "Magical Extension" (psychedelische muziek, 2011, niet uitgebracht), "Inner Space Dimension" (psychedelische elektronische muziek, 2011), "Músarrindill" (2011, CD met Egbert Hovenkamp II), "InSpiratie" (2011, met Egbert Hovenkamp II, onuitgebracht), "Waar Het Stroomt" (2011 met zang, Nederlandse gedichten door Leoweyn, onuitgebracht), "Drones" (ambient, krautrock, 2012), "Chants According To..." (vedische mantra's, 2012, met G.N. Rao, niet uitgebracht), "AARDE" (2012, CD met Egbert Hovenkamp II), "Mantra Electronique" (elektronische muziek, 2013), "A Drop In The Ocean" (Boedhistische mantra's, 2013, CD met Lhamo Dukpa van Bhutan), "Gurumaya" (onder de naam Astral Son) (psychedelische muziek/krautrock, 2014, Vinyl/download) en "Silver Moon", eveneens als Astral Son (2015, Vinyl/download).
Onder de naam Son Of Ohm is zijn album "Syrinx", uit 2015, waarop 6 nummers te beluisteren zijn, in eigen beheer via Bandcamp verschenen en ook zijn album "Astronaut", dat 28 september 2017 via bandcamp verscheen, is weer in eigen beheer uitgebracht en tevens wordt het als CD-R via Neu Harmony uitgegeven.
Ook maakte hij, net als bij vorige uitgaven, het prachtige hoes ontwerp weer zelf en dat deed hij eveneens voor het CD-R album "Blackbirds" dat in juli 2018 via Neu Harmonie verscheen.
Zijn album "Electronic Muse", waarop 4 lange nummers staan, verscheen 19 september 2018, slechts enkele maanden later, in eigen beheer via bandcamp en deze werd door Neu Harmony op CD-R uitgebracht en en half jaar later heeft hij alweer een opvolger hiervan, getiteld "Paradigma", dat 7 nummers bevat en nog vermeldbaar is, dat hij, net als bij zijn vorige albums, het hoes ontwerp weer zelf heeft gemaakt.

Het album start met "Algorhythms", een iets meer dan 10 minuten durend elektronisch stuk krautrock met een licht hypnotiserend ritme, dat tegen het einde iets rustiger wordt en over loopt in het korte "Cosmic Revival", een rustig eentonig hypnotiserend klinkend nummer en ook dat gaat verder in het volgende nummer, dat "Pixies" heet en daarin speelt Son Of Ohm een schitterend nummer, dat ruimtelijke invloeden heeft en opnieuw een licht hypnotiserend eentonig ritme bevat.
Dan volgt er weer een korte overgang naar het volgende lange nummer getiteld "Cosmic Revival II" en hierin hoor ik hem een nogmaals een licht hypnotiserend werkje spelen, waarna hij vervolgd met "Caravanserai", een heerlijk swingend Oosters getint nummer, waar een mysterieus ritme in zit, dat verandert in een melodisch, klassiek aandoend stuk.
In "Cosmic Revival III" speelt hij een psychedelisch kort nummer en in "Spirit Flash" laat Son Of Ohm me opnieuw genieten van een fantastisch stuk krautrock, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en ruimtelijke invloeden heeft, waarbij het ritme licht hypnotiserend klinkt.

"Paradigma" van Son Of Ohm is een verrukkelijke elektronische schijf, die vol hypnotiserende nummers staat, waarbij krautrock een grote rol speelt en ik kan deze CD dan ook zeer aanraden aan elke liefhebber, die van deze muzieksoorten houdt.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: The Lachy Doley Group - Make Or Break (Eigen Beheer, 2019) (Bluesrock / Soul)

The Lachy Doley Group uit Sydney, Australië, werd in 2010 opgericht en bestaat uit: Lachy Doley - zang, Hammond C3 en Whammy clavinet, Joel Burton - basgitaar, Jan Bangma - basgitaar en Jackie Barnes - drums en speelde in de loop der jaren meer dan 200 keer, waaronder diverse festivals, zoals: Bospop Festival (Nederland), Montreal Jazz Festival (Canada), Swiecie Blues Festival (Polen), Blues on Broadbeach (Australië), Culemborg Blues Festival (Nederland), Bejar Blues Festival (Spanje), Donnacona Blues Festival (Canada), Woodford Folk Festival (Australië), Caloundra Music Festival (Australië), Atri Blues Festival (Italië), Great British Rhythm and Blues Festival (Engeland), Augustibluus EE, Wine and Blues Festival (Portugal), Kitchener Blues Festival (Canada), Embassy Festival (Nederland) en andere festivals.
In 2011 bracht Lachy Doley het album "Typically Individual Conforming AntiSocila" uit, voordat op 27 september 2013 het debuut album van The Lachy Doley Group, "S.O.S. Singer Organ Soul", in eigen beheer op CD uitgebracht werd en als digitale download verscheen, waarna "Conviction" (30 mei 2015, CD en digitale download), "Lovelight" (20 januari 2017, CD en digitale download) en "Live At Blues On Broadbeach 2016" (19 mei 2017, CD en digitale download), die allemaal in eigen beheer werden uitgebracht, volgden.
Ook hun album "Make Or Break", dat 1 maart 2019 verscheen, bracht de band weer zelf uit en voor het eerst verscheen er een beperkte oplage van 200 stuks op LP met een andere hoes dan de CD en digitale download.

Het album, dat 10 nummers bevat, start met "A Woman", waarin de band een geweldige swingende bluesrock song speelt, die invloeden van funk heeft en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en enkele prima tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "Cruel Cruel World", een swingende soul song, waar Hammond rock invloeden in zitten.
Daarna zet de band me "The Greatest Blues" voor en daarin hoor ik de band een fantastisch stukje bluesrock spelen, dat progressieve rock invloeden bevat en enkele tempowisselingen bevat (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), om gevolgd wordt door "The Strut", een fantastische swingende uptempo soulrock song, die zeer dansbaar is.
In "Give It (But Just Can't Take It)" speelt de band weer zo'n aan soul gerelateerde dansbare song, met funk en Hammond rock invloeden, in een gemiddeld tempo en in "Into The Alone" krijg ik een prachtige rustige soul song voorgezet.
De titelsong "Make Or Break" is eveneens een vrij rustig nummer, maar bevat ook heftige stukken en heeft diverse subtiele tempowisselingen, om halverwege geweldig te gaan swingen en heeft progressieve rock en soul invloeden en "Mix Tape" is opnieuw een mooie rustige aan soul gerelateerde song.
Verder volgen "The Killer", een progressieve rock song met funk invloeden, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, enkele tempowisselingen heeft en een terugkerend ritme bevat en "Can't Get Close To You", een rustige song met soul invloeden, die bij tijd en wijle vrij heftig klinkt.

"Make Or Break" van The Lachy Doley Group is een lekker klinkende plaat, met swingende songs, die me geen moment verveeld hebben en ik kan liefhebbers van zowel bluesrock als soul dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: No Man's Valley - Outside The Dream (Tonzonen Records, 2019) (Progressieve Rock)

No Man's Valley uit Horst, Nederland,werd in 2011 opgericht en bestaat uit: Jasper, zang, Christian - sologitaar en achtergrondzang, Rob - basgitaar en achtergrondzang, Ruud - keyboards en achtergrondzang en Dinand - drums en achtergrondzang.
De band bracht op 18 maart 2012 hun debuut EP "Mirror Image", waar 6 nummers op staan, als digitale download uit en deze werd op 23 maart 2014 gevolgd door de digitale download EP "And Four Other Songs" (4 nummers), die beide op CD via Chrononaut Records verschenen.
Vervolgens verschenen de digitale single "The Wolves Are Coming" (3 oktober 2014), het digitale nummer "Kill the Bees - Radio Edit" (10 juni 2016) en hun debuut album, "Time Travel", dat 10 juli 2016 door Nasoni Records als LP werd uitgebracht, als CD via Chrononaut Records en als digitale download.
Na het uitbrengen van hun debuut album "Time Travel" deed No Man's Valley een tournee door Europa en stond op het podium met bands als The Stranglers (Engeland), Naxatras (Griekenland), Buddha Sentenza (Duitsland), Giobia (Italië), Arbouretum (Amerika), Donnerwetter (Nederland) en The Sore Losers (België) en speelde in 2018 op het bekende Freak Valley Festival in Duitsland.
Daarna verschenen de digitale nummers "Lies" (12 oktober 2018) en "Eyeball" (7 maart 2019) en op 22 maart brengt Tonzonen Records hun album "Outside The Dream" op LP, CD en als digitale download uit.

Het album, dat 8 nummers bevat, begint met het titelnummer "Outside The Dream", waarin de band een vrij rustige song ten gehore brengt, die een heerlijk aanstekelijk eentonig ritme heeft en invloeden van de muziek uit eind jaren 60, begin jaren 70 heeft en even na de helft van de song heftiger wordt en psychedelische invloeden krijgt en dit nummer wordt gevolgd door het als digitale download uitgebrachte "Eyeball", een schitterende licht psychedelische rock song, die progressieve rock en theater muziek invloeden heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Daarna zet de band me "Hawk Rock" voor en krijg ik een swingende uptempo rock song te horen, die diverse subtiele tempowisselingen heeft en invloeden uit de surf muziek bevat en gevolgd wordt door "From Nowhere", een verrukkelijke aanstekelijke jaren 70 gerelateerde rock song met invloeden van de muziek van The Doors, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
In "Into The Blue" speelt No Man's Valley een uitstekende progressieve rock song, waar een licht hypnotiserend ritme in zit en in "7 Blows" laat de band me opnieuw genieten van een fantastische progressieve rock song, die met prima samenzang begint en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en invloeden van de muziek van The Doors heeft.
Verder volgen "Lies", een geweldige swingende progressieve rock song, die heerlijk psychedelisch orgelspel heeft en diverse tempowisselingen bevat en het laatste nummer, "Murder Ballad", een vrij rustige progressieve rock song met een heerlijk eentonig ritme, waarmee de band me in een lichte trance brengt.

No Man's Valley heeft me met "Outside The Dream" van begin tot einde met hun heerlijk progressieve rock muziek weten te boeien en ik kan deze schijf dan ook van harte aanraden aan elke liefhebber van dit genre, maar ook zij, die van aan The Doors gerelateerde muziek houden, zullen dit album zeker weten te waarderen.(luister naar dit album via de youtube link onder de recensie)

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Kuba Kapsa - Supersonic Moth (Denovali Records, 2019) (Piano / Elektronische Muziek)

Kuba Kapsa is een Poolse componist en pianist, die van 2006 tot 2014 leider was van het avant garde jazz combo Contemporary Noise Sextet en tevens is hij componist van film en theater stukken.
Zijn laatste wapenfeit is een verfijnde serie projecten moderne klassieke muziek, die de gemeenschappelijke titel "Vantdraught" draagt.
Het eerste deel van de "Vantdraught" serie, dat door het Denovali Records label in februari 2015 zowel op CD als op LP en digitaal is uitgebracht, heet "Vantdraught 10 • Vol. 1" en bevat 10 klassieke instrumenten (4 violen, 2 altviolen, 1 cello, 1 vibrafoon, 1 marimba en 1 piano.
Het tweede deel van de serie heet "Vantdraught 4", waarin hij de muziek schreef voor een kwartet (viool, klarinet/basklarinet, trombone en piano) en verscheen in juni 2016 eveneens op CD, LP en digitaal via het Denovali Records label en op 29 maart 2019 brengt dit label het album "Supersonic Moth", waar 9 nummers op staan, als digitale download, CD en LP uit.

De plaat begint met "Always A Playground Instructor Never A Killer", waarin Kuba Kapsa een mooi rustig piano nummer speelt, dat enkele subtiele tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "Exciting The Last Flight", een mix van elektronische muziek en pianospel, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waarna "Rain Station" volgt en Kuba opnieuw een prachtig rustig stukje pianospel ten gehore brengt.
Daarna schotelt hij me "Swarm" voor en hoor ik hem een schitterend stuk spelen, dat het midden houdt tussen elektronische muziek en pianospel en gevolgd wordt door "Unspoken Is Better", eveneens een fantastisch rustig nummer.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Unfortunate The Night" laat Kuba Kapsa me nogmaals genieten van een rustige mix van elektronica en piano en in "Hope It Snows A Lot In Heaven Peter!" speelt hij weer zo'n uitstekend piano nummer, dat diverse subtiele tempowisselingen heeft.
Verder volgen "Reliever", een verrukkelijk elektronisch stuk muziek, waar een terugkerend dreigend ritme in zit, waar na enkele minuten pianospel bij komt en dit zorgt voor een spannend geheel en het titel nummer "Supersonic Moth", een eentonig piano nummer, waar slechts enkele noten in gespeeld worden en dat tevens gesproken tekst bevat, waarbij de muziek voorzichtig iets meer snelheid krijgt en dreigender wordt.

"Supersonic Moth" van Kuba Kapsa is een mooie rustige plaat vol lekker klinkende piano muziek, die hier en daar ondersteund wordt door elektronica en ik kan iedere liefhebber van dit genre dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Uffe Lorenzen - Alting Er Eet (Bad Afro Records, 2019) (Psychedelisch)

Uffe Lorenzen, alias Lorenzo Woodrose uit Kopenhagen, Denemarken, is de frontman van Baby Woodrose en Spids Nøgenhat en vanaf heden zal hij onder zijn eigen naam zijn muziek opnemen en uitvoeren, waarbij hij zijn teksten alleen nog maar in het Deens zal zingen.
De nummers voor zijn solo album "Galmandsvaerk", dat 10 november 2017 zowel als LP, CD en digitaal via het Bad Afro Records label verscheen, nam hij op gedurende zijn verblijf op het eiland Gomera, dat bij de kust van Marokko ligt.
Het album, dat de opvolger is van zijn debuut album "Blows Your Mind!" uit 2001 (Bad Afro Records), verscheen in een beperkte oplage van 1000 stuks op zwart vinyl en werd 8 september 2017 vooraf gegaan door de single "Flippertøs”, die digitaal werd uitgebracht.
Uffe speelt hierop ander andere: sitar, tablas, bansuri, viool, sologitaar en draailier.
Op 10 mei 2019 verschijnt zijn tweede solo album "Triprapport", waarvan de single "Alting Er Eet" ("Everything Is One") op 8 maart 2019 is verschenen via Bad Afro Records.

"Alting Er Eet", die gaat over de vraag: zal de mensheid nog langer blijven bestaan, als men blijft doorgaan met het destructieve gedrag ten opzichte van de aarde en dit schitterende licht psychedelische nummer, dat in een gemiddeld tempo wordt gespeeld, bevat dan ook een dreigend ritme, waarbij de muziek doet denken aan die van Baby Woodrose.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

Zelf zegt Uffe over deze song: “Alting Er Eet is a song which is inspired by the thrill one can get from looking at the night skies under the right circumstances.
I think it is actually possible to recognize that we are on a sphere moving through endless space if one tries really hard.
A realization like that could inevitably result in a much needed and totally different perspective on things like climate change”.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Moon Goose - Source Code (Strange Fish Records, 2019) (Rock / Dance / Spacerock)

Moon Goose uit Hay On Wye, Engeland, werd in 2017 opgericht, nadat de bandleden besloten zonder zanger verder te gaan en een andere naam voor de band te kiezen.
De band bestaat uit: Des Davies - sologitaar en achtergrond zang, Ade Williams - sologitaar, Rob Robinson - basgitaar, Dave Prescott - synthesizer en achtergrond zang en Antoine Mouquod - drums.
Op 20 mei 2017 bracht Moon Goose hun debuut EP "Space Probe Shut Down" (3 nummers) in eigen beheer in een zeer beperkte oplage uit en deze werd op 16 februari 2018 gevolgd door de EP "Live at the Globe" (4 nummers), die eveneens in een beperkte oplage op CD verscheen en in eigen beheer werd uitgebracht.
Hun debuut 2LP, "Source Code", verschijnt 29 april 2019 via Strange Fish Records in een beperkte oplage op wit en doorzichtig vinyl, is gestoken in een klaphoes en bevat tevens een gratis CD plus download code voor een digitale download.
Opgemerkt kan worden, dat de meeste nummers in hun oefenruimte ontstonden, die zich aan de grens van Wales bevindt in het district Herefordshire.

Het album, dat 12 nummers bevat, start met "Second Life", waarin Moon Goose een swingende melodische uptempo mix van spacerock en dance ten gehore brengt, waarbij het onmogelijk is, stil te blijven zitten (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en dit nummer wordt gevolgd door "Knifeless Skinning", een heerlijk progressief rock nummer, dat een licht hypnotiserend ritme heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waar enkele subtiele tempowisselingen in zitten en halverwege verandert in een swingend spacerock nummer.
Daarna zet de band me "Le Conte" voor en krijg ik een dansbare uptempo mix van funk, dance en filmmuziek voorgeschoteld en deze wordt gevolgd door "The Mysterious Coffins Of Arthur's S", een aanstekelijk melodisch rock nummer met invloeden van dance, dat een zeer dansbaar terugkerend ritme en een licht hypnotiserend effect heeft.
Dan hoor ik "Goldfish In A Bag", een geweldig stukje uptempo rock muziek, waarin de band invloeden van de jaren 70 muziek in verweven heeft, waarna "Trains" volgt en Moon Goose een swingend nummer speelt, dat na enkele minuten verandert in een rustig psychedelisch nummer, dat op zijn beurt verandert in een uitstekend spacerock nummer, waarin de band het tempo van de muziek opvoert.
In "Joey Gets A Candle (Swayze Meld)" speelt de band een opnieuw zo'n aanstekelijk swingend progressief dance nummer, dat enkele subtiele tempowisselingen heeft en in "Carnage" zet de band me een fantastisch swingend rock nummer voor, dat lichte invloeden van "A Forest" van The Cure bevat.
Vervolgens hoor ik "Dark Shit", waarin gesproken tekst en een licht dreigend ritme zit en invloeden uit Oosterse en psychedelische muziek bevat, die over gaan in een verrukkelijk aanstekelijk dance nummer met een licht hypnotiserend ritme en spacerock invloeden en dit wordt gevolgd door "Garway Witch Trail" en hierin speelt de band een geweldig spacerock nummer met een terugkerend licht hypnotiserend ritme, waarbij ik het idee heb de muziek ingezogen te worden.
Verder laat de band me genieten van "Parameter 5", een swingend rock nummer, waarin de muziek halverwege sneller wordt en psychedelische invloeden krijgt en "Fist Fight At The Bingo", een fantastisch uptempo rock nummer, dat progressieve rock invloeden heeft en tegen de helft van het nummer in een rustiger tempo over gaat, waarbij de muziek verandert en invloeden van experimentele rock bevat.

"Source Code" van Moon Goose staat vol swingende uptempo nummers, die diverse invloeden bevatten, waarmee de band me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan iedere liefhebber van dance, rock en spacerock deze 2LP dan ook van harte aanraden.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Saffronkeira - Automatism (Denovali Records, 2019) (Elektronisch)

Saffronkeira uit Sardinië, Italië is het alias van Eugenio Caria, die sinds 2008 enkele remixes, live opnamen en EP's uitbracht.
Op 8 juni 2012 verscheen zijn debuut album met gelijknamige titel op vinyl en als digitale download, waarna meerdere platen volgden, zoals: "A New Life" (CD en LP, 20 juli 2012), "Tourette" (CD en LP, 25 januari 2013), "Cause and Effect" (CD en LP, 29 november 2013) en "Synecdoche" (CD en LP, 27 november 2015) en op 29 maart 2019 verschijnt het album "Automatism", dat 12 nummers bevat, via Denovali Records op CD en als 2LP.

Het album begint met "Without Participation Of The Conscience", waarin Saffronkeira een prachtig elektronisch nummer ten gehore brengt, dat avant garde invloeden heeft en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waarna "Aestethic Of Surrealism" volgt en hij een langzaam duister nummer speelt, dat mysterieus klinkt, film invloeden heeft en na de helft van het nummer iets meer snelheid krijgt.
Daarna hoor ik "Atti Riflessi", een uitstekend zwaar elektronisch nummer en ook hierin ligt het tempo laag en dit wordt gevolgd door "Fusiform", waarin de muziek vrolijker wordt, meer orkestraal klinkt, filmmuziek en tegen het einde krautrock invloeden bevat.
In "Synchonicity" schotelt Saffronkeira me een heerlijk elektronisch dance nummer voor, waar een aanstekelijk ritme in zit en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en in "Replication Without Variations" laat hij me genieten van een klassiek aandoend bombastisch klinkend stuk muziek.
Dan volgt "Apophenia" en daarin speelt hij een rustig startend zwaar nummer, dat na enkele minuten over gaat in een schitterend stukje krautrock, waarin lichte Japanse invloeden zitten en dit wordt gevolgd door "Volition", dat een experimenteel begin heeft en in een rustig tempo gespeeld wordt, waarna de muziek invloeden krijgt van films en afwisselende tempo's bevat.
Vervolgens speelt Saffronkeira "A Pattern Didn't Excist", een fantastisch klinkend nummer, waarin hemelse vrouwenzang zit, om na enkele minuten te veranderen in een dansbaar elektronisch stuk muziek en dit verandert op zijn beurt weer terug naar de begin klanken en dit nummer wordt gevolgd door "Concious In Origin?", waarin hij nogmaals een zwaar startend nummer ten gehore brengt, dat over gaat in een dance nummer, dat diverse tempowisselingen heeft.(luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)
Verder hoor ik "Suppresses Concious", eveneens een geweldig zwaar nummer, dat invloeden uit avant garde, filmmuziek en klassieke muziek bevat en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en gevolgd wordt door het laatste stuk muziek, "Without Keeping Memory Of It", waarin hij nogmaals een mooi rustig nummer speelt, dat een enigszins trieste ondertoon bevat.

"Automatism" van Saffronkeira is een heerlijke vrij rustige plaat met uitstekende elektronische muziek, die diverse muziek invloeden bevat en ik kan iedere muziek liefhebber dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Aton Five - Solarstalgia (R.A.I.G. Records, 2019) (Progressieve Rock)

In 2014 werd de band Aton Five te Moskou, Rusland, opgericht en bestaat uit: Alexander Seleznev - sologitaar en percussie, Mikhail Zenkov - basgitaar en percussie, Daniil Bosak - keyboards, Rhodes piano, accordeon en synthesizer en Dmitry Smirnov - drums.
De band bracht in 2015 hun digitale debuut EP "Long Forgotten Tales" uit en deze werd in 2017 gevolgd door het digitale mini-album "Live At Mars" en in 2018 door het digitale album "Solarstalgia", waarna de band begin 2019 een contract kreeg bij R.A.I.G. Records, die hun album "Solarstalgia", met 2 bonus nummers, op 14 februari 2019 uitbracht en op deze CD wordt de band in 1 nummer bijgestaan door organist Anton Ablov, terwijl ook de stemmen van Goergiy Stefanov, Ivan Stefanov en Yana Shumskaya te horen zijn op het album.

Het album bevat totaal 9 nummers en start met "The Dreadnought", waarin Aton Five een fantastisch progressief rock nummer ten gehore brengt, dat experimenteel en met gesproken tekst begint en na 1 minuut verandert in een dreigend klinkend stuk muziek, waar symfonische invloeden en een terugkerend ritme in zitten en dit wordt gevolgd door "Journey", een geweldig swingend rock nummer, met sterk Rhodes pianospel, dat invloeden van jaren 70 bands bevat en halverwege het nummer van tempo verandert in een rustiger melodisch stuk muziek.
Dan volgt "Time" en speelt de band een melodisch rock nummer, dat diverse tempowisselingen bevat en ook nu weer invloeden van de jaren 70 bands heeft en gevolgd wordt door "A Chain Of Events", een uitstekend uptempo rock nummer met wisselende tempo's, dat swingt als een trein en geweldig synthesizer spel bevat.
In "Milky Way Incident" speelt Aton Five, gedurende bijna 14 minuten, een verrukkelijk melodisch progressief rock nummer, dat in een hoog tempo begint en tegen de helft iets minder vaart krijgt, waarna er tijd is om de afzonderlijke kwaliteiten van de bandleden ten toon te spreiden en de muziek tijdelijk in een traag tempo te spelen, om vervolgens de draad weer op te pakken en het tempo weer tot een hoog tempo op te voeren.
Daarna volgt het korte "Death?", een kort dreigend stukje piano muziek, dat slechts 1.32 minuut duurt en dit wordt gevolgd door het langste nummer van de CD, getiteld "The Endless Desert", dat met gesproken tekst begint en de band me een fantastisch licht dreigend nummer voorschotelt, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en halverwege verandert en in een rustig tempo wordt voortgezet, met Oosterse invloeden, dat lichtelijk mysterieus klinkt en langzaam weer meer snelheid krijgt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Het eerste van de bonus nummers is "Journey", dat live in de Mars Records studio's is opgenomen en hierin speelt de band opnieuw zo'n aanstekelijk swingend progressief rock nummer, waarin het orgelspel een belangrijke rol vertolkt, dat halverwege rustiger wordt en ook in dit nummer klinken de jaren 70 invloeden sterk in door.
Het laatste nummer heet "Woods Made Of Stone", dat invloeden van hardrock en spacerock bevat en een licht hypnotiserend psychedelisch ritme heeft, waar Oosterse elementen in te ontwaren zijn en plotseling afgebroken wordt.

"Solarstalgia" van Aton Five is een fantastische CD, die vol geweldige progressieve rock staat, waarmee de band me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan dit meesterwerk dan ook ten zeerste aanraden aan elke liefhebber van deze muzieksoort.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl