Review: Darkfish - Beyond (Eigen Beheer, 2025) (Krautrock / Elektronisch)

Darkfish uit Londen, Engeland is het alias van Sheila Maloney - piano, keyboards en synthesizer, die op 2 juli 2025 haar debuut album "Beyond" in eigen beheer als digitale download uitbrengt.

Het album, dat 9 nummers bevat en geïnspireerd is door de sterren en planeten en onze plaats in het universum, start met "Destination Forever", waarin Darkfish een fantastisch krautrock nummer met hemelse zang ten gehore brengt, die een ruimtelijke sfeer oproept en gevolgd wordt door "Endless Space"", een schitterend vrij zwaar klinkend ruimtelijk nummer met een niet al te hoog tempo, dat zo nu en dan dreigend overkomt, maar toch ook rust uitstraalt.

Dan volgen "Spiral Nebula", een prachtig langzaam elektronisch rustgevend nummer, dat new age elementen bevat en "Voyager", een heerlijk nummer met een gemiddeld tempo en een vrolijk klinkend terugkerend ritme en krautrock elementen.

In "Towards The Stars" zet Darkfish me een mooi elektronisch met een niet al te hoog tempo voor, in "Planet Earth Is Blue" krijg ik een duister stuk muziek met een langzaam tempo voorgeschoteld, dat hoofdzakelijk uit geweldig pianospel bestaat en in "Leaving The Heliosphere" laat ze me genieten van een verrukkelijk langzaam nummer met new age elementen, dat rustgevend werkt.

Verder volgen "Gravity Well", een uitstekend elektronisch nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, dat zware klanken bevat en "The Pale Blue Dot", een nummer met een langzaan tempo en een eentonig licht hypnotiserend terugkerend ritme.

"Beyond" van Darkfish bevat 9 fantastische elektronische nummers, waarmee ze me van begin tot einde in de ban van haar muziek heeft weten te houden en ik raad elke liefhebber van dit genre dit meesterwerkje, met wat mij betreft "Planet Earth Is Blue" als één van de uitschieters, dan ook sterk aan.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Ford's Fuzz Inferno - Ultimate Fuzz Frequencies (SUBUNDERGROUND C.A, 2025) (Punk)

Ford's Fuzz Inferno uit Kekerdom en Wernhout, Nederland bestaat tegenwoordig uit: Hans F. Ford (Kekerdom) - zang, solo en ritme gitaar en Patrick Delabie (Wernhout) - solo en ritme gitaar en Butsenzeller (alias Bootsie) - drums en percussie.

Op 29 en 30 januari 2021 namen Hans en Patrick (toen nog drummer) de EP "Deniers Of Fuzz Will Be Executed" op in Studio 195 te Wernhout , waarop 5 korte nummers staan en deze verscheen op 26 mei 2021 via het Subunderground Control Autority label op 7" vinyl met een extra nummer en als digitale download.

Vervolgens verscheen op 17 januari 2022 hun tweede 7" vinyl EP "Flog Yourself With Fuzz", waarop 4 nummers staan, via Subunderground Counter Attacks uit en deze werd op 31 januari 2022 gevolgd door de CD "The Book Of Fuzz - Selected Verses", met daarop 11 nummers, waarvan 1 onuitgebracht nummer.

Tevens verscheen deel 3 van hun trilogie, getiteld "Fuzz The Universe!", waarop 4 nummers staan, op 13 april 2022 via Subunderground Cosmic Adjustments op 7" vinyl en was in de voorverkoop te bestellen op dezelfde manier als de vorige 2 7" EP's.

Het CD album "The Book Of Fuzz - Selected Verses" bevat nummers van de eerder uitgebrachte 2 EP's, die aangevuld zijn met 2 nummers van de EP "Fuzz The Universe!", plus een onuitgebracht nummer, dat 31 januari 2022 verscheen en is uitgebracht via Subunderground Coo 

Op 2 januari 2023 bracht het duo de 7" EP "Death To The Fuzz Family" uit, die geperst is op zwart vinyl en via het eigen Subunderground Cultural Arson label verscheen en deze werd 8 maart 2023 gevolgd door de EP "Eternal Circles Of Fuzz", die 4 nummers bevat en in een beperkte oplage van 400 stuks op 7" zwart vinyl geperst werd en tevens als download via het eigen Subunderground Concentric Awesomeness verscheen.

Dat het duo erg produktief is bewijst het feit, dat er op 10 mei 2023 alweer een nieuwe EP via Subunderground Combat Activities uitgebracht werd, die "War, Peace & Fuzz" heet, 5 nummers bevat en als 7" in een beperkte oplage van 400 stuks.

Op 14 februari 2024 is het CD album "Fuzz Up Your Electric Chair, Baby!" via Subunderground Casual Abduction in een beperkte oplage verschenen en bevat 11 nummers, die live in de studio zijn opgenomen en hierop is de band uitgebreidt met drummer Butsenzeller (alias Bootsie), waardoor Patrick overgestapt is naar gitaar, zodat de muziek net even iets extra's krijgt en deze wordt op 16 augustus 2024 gevolgd door de LP "Electrofuzzification", die in een beperkte oplage van 350 stuks, en als digitale download werd uitgebracht en 4 nieuwe nummers plus 6 nummers van de live CD "Fuzz Up Your Electric Chair, Baby!" bevat.

Dat de band erg productief is, bewijst het feit dat er op 16 juli 2025 weer een nieuwe plaat via SUBUNDERGROUND C.A uitkomt, die als 45 toeren mini-LP in een beperkte oplage van 350 stuks op zwart vinyl en als digitale download verschijnt, "Ultimate Fuzz Frequencies" getiteld is en 9 nummers bevat.

Verder is het vermelden waard, dat de muziek van Ford's Fuzz Inferno regelmatig gedraaid wordt door de Britse radio DJ Michael Bradley, die in de punk band The Undertones speelde.

Het album begint met "Energy Song", waarin Ford's Fuzz Inferno een schitterende energieke jaren 70 gerelateerde uptempo punk song ten gehore brengt, die swingt als een trein en gevolgd wordt door "Enough Of You", een lekker in het gehoor klinkende uptempo song met een aanstekelijk ritme dat tot dansen aanzet en "This Invention", een een heerlijke uptempo song met een aanstekelijk dansbaar ritme en een subtiele tempowisseling.

Dan volgen "Promises For A Bright New Day", eveneens weer zo'n uitstekende uptempo song , die swingt en beweging oproept, "Frantic Fuzz Rush", een kort maar geweldig uptempo instrumentaal rock nummer en "Why Are We Here And Who Are You?", een fantastische uptempo song met een aanstekelijk dansbaar ritme, waarbij stil zitten geen optie is.

In "Why Are We Here And Who Are You? (Part 2)" verrast Ford's Fuzz Inferno me door me te laten genieten van een verrukkelijk stuk instrumentale progressieve fuzz rock dat een terugkerend ritme bevat, in "Conquerors" krijg ik opnieuw een snelle punk song te horen, die swingt en in "Need No Favours" zet de band me een puike song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme voor, die progressieve elementen bevat.

"Ultimate Fuzz Frequencies" van Ford's Fuzz Inferno staat ook deze keer vol geweldige uptempo punk songs, waar ik van begin tot einde enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf, met wat mij betreft "Why Are We Here And Who Are You? (Part 2)" en "Need No Favours" als uitschieters, dan ook sterk aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Pelegrin - Al-Mahruqa (Ripple Music, 2025) (Rock)

Pelegrin uit Frankrijk werd door François Roze De Garcia - sologitaar en zang, Jason Recoing - basgitaar en Antoine Ebel - drums opgericht en nadat hun debuut album "Al-Mahruqa" op 13 september 2019 in eigen beheer als LP en als digitale download werd uitgebracht, kwam Alexandre Haquet - synthesizer het trio versterken en verscheen op 17 februari 2021 het album "Ways Of Avicenna" als LP, als CD en als digitale download.

Op 23 mei 2025 bracht Ripple Music hun debuut album opnieuw uit en deze verscheen als LP en als digitale download.

Het album start met "Majoun", waarin Pelegrin een fantastische psychedelische rock song met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme speelt, die gevolgd wordt door "Farewell", een heerlijke rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.

Dan volgen "The Coldest Night", een schitterende song met een niet al te hoog tempo en stoner elementen en "Dying Light", een uitstekende rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.

In het titel nummer "Al-Mahruqa" schotelt Pelegrin me een geweldige dansbare song met een terugkerend ritme, lichte psychedelische elementen, tempowisselingen en een gemiddeld tempo voor, waarbij stil zitten geen optie is.

"Al-Mahruqa" van Pelegrin is een puike rock plaat, waar ik enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van de betere rock deze schijf, met wat mij betreft "Majoun" en "Al-Mahruqa" als uitschieters, dan ook sterk aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: The Galileo 7 - Everything Is Everything Else (Busy Bee Entertainment AB, 2025) (Beat)

Allan Crockford - zang en sologitaar richtte in 2009  de band The Galileo 7 op, die naar een episode van Star Trek is genoemd.

Hij was eerder actief in andere bands en enkele daarvan zijn: The Solarflares, The Prisoners, JTQ en Thee Headcoats en hij maakt ook deel uit van de band Graham Day & The Forefathers.

Samen met Viv Bonsels - orgel en zang, Mole Brooks - basgitaar en zang en Russ Baxter - drums vormde hij de eerste formatie van The Galileo 7, die uit Medway, Londen, Engeland komt en tegenwoordig bestaat uit: Allan Crockford - zang, mellotron en sologitaar, Viv Bonsels - orgel en zang, Paul Moss - basgitaar en zang en Mole Brooks - drums en zang.

The Galileo 7 bracht diverse albums en singles uit, zoals: "Are We Having Fun Yet?" (2010 via Misty Lane Records), "Staring At The Sound" (2012 via State Records), "False Memory Lane" (2014 via Fool's Paradise), "One Lie At A Time" / "The God Of Gaps" (2015 7" single via State Records), "Cruel Bird" (2016 7" single via State Records), "The Live-O-Graphic Sessions" (2016 CD album via Fool's Paradise), "Tear Your Minds Wide Open" (2017 via Damaged Goods Records), "Too Late" / "The World Looks Different Today" (2019 7" single via State Records), "There Is Only Now" (2019 via Damaged Goods Records), "Decayed" (2020 via Fool’s Paradise), "Listening To The Colours" (2021 via Spinout Nuggets Records), "Tear Your Minds Wide Open (Expanded Edition)" (2023 via Damaged Goods Records) en op 1 maart 2024 bracht de band hun album "You, Me And Reality" als LP en als CD uit via Damaged Goods Records en dit bevat 12 nummers en op 17 april 2025 verscheen hun eerste single voor Rogue Records, getiteld "Look Away",  die op 7" vinyl werd uitgebracht.

Op 15 mei 2025 brengt het Zweedse Busy Bee Entertainment AB label een hun verzamel album "Everything Is Everything Else" als LP in een beperkte oplage uit en hierop staan 12 nummers.

Het album begint met het titel nummer "Everything Is Everything Else" uit 2019, waarin The Galileo 7 een heerlijke swingende poprock song speelt, die invloeden heeft van de beat groepen uit de jaren 60 (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en deze wordt gevolgd door "Cold-Hearted Stowaway" (2023), een schitterende swingende beat song, die een aanstekelijk ritme bevat en aanzet tot dansen en "Orangery Lane" (2016), een uitstekend stukje muziek, dat associaties oproept met die van bands uit de jaren 60 en lichte psychedelische invloeden bevat.

Dan volgen "The Last Hours Of Aldous Huxley" (2019), een lekkere aanstekelijke pop song met een dansbaar ritme, "My Cover Is Blown" (2016), een prachtige rustige pop song en hierin golft het ritme op en neer, doordat de muziek verscheidene tempowisselingen bevat en klinkt lichtelijk psychedelisch en "Cruel Bird" (2016), een schitterende licht psychedelische uptempo beat song, die swingt als een trein en een aanstekelijk ritme bevat, dat aanzet om in beweging te komen.

In "Slow Down" (2024) zet The Galileo 7 me een geweldige licht psychedelische pop song met een gemiddeld tempo, eind jaren 60 invloeden en een terugkerend ritme voor, in de 2025 remix van "Anne Hedonia" (2012) laat de band me genieten van een in sixties saus gegoten popsong, waarin het lekkere ritme en de prima zang me vanaf het begin te pakken hebben en in "Can't Go Home (2024) krijg ik een heerlijke uptempo song te horen, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.

Verder volgen "I'm Still Here" (2014), een prachtige, naar zestiger jaren klinkende, beat song, waarin een hoog meezing gehalte zit, "The Man Who Wasn't There" (2012), een geweldige uptempo mix van beat en psychedelische pop, die sterke invloeden van de flowerpower periode van eind jaren 60 muziek heeft en enkele tempowisselingen bevat en "Rain Is Falling" (2024), een puike aanstekelijke dansbare song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.

"Everything Is Everything Else" van The Galileo 7 staat vol verrukkelijke jaren 60 gerelateerde beat songs, waar ik ontzettend van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit muziek genre deze schijf dan ook van harte aan.

Review: The Milkshakes - The Men With The Golden Guitars (Damaged Goods Records, 2025) (Rock & Roll)

The Milkshakes uit Kent, Engeland bestond uit: Mickey Hampshire - sologitaar en zang, Billy Childish - sologitaar en zang, Russ Wilkins - basgitaar (die Mark Gilbert verving) en Bruce Brand - drums.

De band bracht van 1981 tot 1992 13 albums, 2 split albums met The Prisoners, 4 compilatie albums en 2 EP's en 6 singles uit en op 27 mei 2022 verscheen de 4CD "Milkbox" via Damaged Goods Records.

In 2016 bracht dat label de "Milkbox" als 2CD compilatie albums "Talking 'Bout Milkshakes & After School Session" en "Thee Knights Of Trashe & The Milkshakes' Revenge" uit en deze verschenen eerder afzonderlijk in respectievelijk 1981 (onder de naam Mickey & The Milkshakes, LP, Milkshakes Records), 1983 (LP, Upright Records), 1984 (LP, Milkshakes Records) en 1987 (LP, Hangman Records).

Op 23 mei 2025 verschijnt hun vierde album "The Men With The Golden Guitars" als LP via Damaged Goods Records en dit werd in 1983 voor het eerste uitgebracht en bevat 14 instrumentele nummers.

Het album start op kant A met "Chatham Drive", waarin The Milkshakes een geweldig swingend uptempo rock & roll nummer met lichte surf invloeden en een terugkerend ritme ten gehore brengt, die gevolgd wordt door "General Belgrano", een lekker in het gehoor klinkend nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "Scapa Flow", een heerlijk rock nummer met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, dat rock & roll elementen bevat en halverwege iets meer snelheid krijgt.

Daarna volgen "The Wrong Man", een fantastisch rock & roll nummer met een gemidded tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme dat tot dansen aanzet, "The Klansmen Kometh", een vrij duister klinkend nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, "Thunderbird", een uitstekend nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme en "Mumble The Peg", een vrij rustig rock nummer met een terugkerend ritme.

In het eerste nummer van kant B, "The Yorkshire Ripper", zet The Mikshakes me een verrukkelijk stuk rock & roll voor dat lichte surf invloeden en een terugkerend ritme heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), in "Flatfoot" krijg ik een schitterend rock nummer met een aanstekelijk dansbaar ritme en een gemiddeld tempo te horen, die swingt en in "Dogwatch On Monkey’s Paw" laat de band me genieten van een rock  nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, dat subtiele tempowisselingen heeft.

Dan volgen "Every Corner", een licht hypnotiserend nummer met een gemiddeld tempo en "Can You Tell?", een vrolijk swingend uptempo jaren 60 gerelateerd rock & roll nummer met een ritme dat tot dansen aanzet.

Verder volgen "Dreadnaught", waarin de band een verrukkelijk rock & roll nummer met saxofoon elementen van eind jaren 50 speelt, dat een terugkerend ritme en invloeden van "Batman Theme" van Neal Hefti uit 1966 heeft en "Shed Country ‘83",  een met hoge snelheid gespeeld rock & roll nummer met lichte surf invloeden, dat swingt als een trein.

"The Men With The Golden Guitars" van The Milkshakes staat vol geweldige swingende instrumentale rock (& roll) nummers, waar ik ontzettend van genoten heb en ik raad elke liefhebber van deze muzieksoort(en) deze schijf dan ook van harte aan.

Review: Krautfuzz - Live At The Church (Feat. J Mascis) (Sulatron Records / MirrorWorldMusic, 2025) (Acid Rock)

Krautfuzz uit Berlijk, Duitsland is een improvisatie band, die in 2022 werd opgericht en bestaat uit: Imari Kokubo - drums, Dirk Dresselhaus - sologitaar en zang en Derek Shirley - basgitaar.

Regelmatig wordt de band bijgestaan door gast muzikanten, zoals Murat Ertel (Baba Zula) - saz , Eleni Poulou (ex-The Fall) en Hilary Jeffery (zeitkratzer), André Vida - saxofoon, Chandra Shukla (Xambuca) - e-sitar en J Mascis (Dinosaur Jr) - sologitaar.

De band bracht de volgende uitgaven uit: "MWM Rough #1" (31 augustus 2023, digitale download), "Fuzzkraut 15" (8 maart 2024, digitale download)

"Live at Urban Spree" (feat. André Vida) (23 oktober 2024, LP, cassette en digitale download) en "5" (feat. Chandra Shukla) (1 november 2024, LP en digitale download) en op 16 mei 2025 verscheen het album "Live At The Church" (Feat. J Mascis) als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op 180 gram vinyl, als CD in een beperkte oplage van 300 stuks, als digitale download via Sulatron Records en MirrorWorldMusic.

Het album, dat 2 lange nummers bevat, start met "Live at The Church" (A), waarin Krautfuzz een iets meer dan 23 minuten durend nummer speelt, dat in een traag tempo met een zich herhalend ritme begint, om na 4 minuten iets meer snelheid te krijgen en hoe verder het nummer vordert, des te meer wordt de snelheid opgevoerd, waarbij ook acid rock invloeden, zang en een terugkerend ritme gevoegd worden en dan weer in een langzamer tempo terugkeert, om vervolgens door te lopen in "Live at The Church" (B) en hierin krijg ik een vervolg op (A) te horen, die acid rock invloeden, een aanstekelijk terugkerend ritme en een flinke dosis snelheid bevat en enkele minuten na de helft van het nummer over gaat in een langzaam tempo, om korte tijd later weer meer snelheid en een terugkerend ritme te krijgen en op die manier te eindigen.

"Live At The Church" (Feat. J Mascis) van Krautfuzz is één lange trip, waar ik enorm van genoten heb en ik raad elke liefhebber van acid rock en terugkerende ritmes deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: A/lpaca - Laughter (Sulatron Records / Dischi Sotterranei / Sour Grapes, 2025) (Punk / Noise Rock / Experimenteel)

A/lpaca uit Mantova, Italië bestaat uit: Christian Bindelli - zang en sologitaar, Andrea Verrastro - basgitaar en zang, Andrea Fantuzzi - keyboards en zang en Andrea Sordi - drums en drum machine.

De band bracht op 15 januari 2021 hun debuut digitale single uit, die op 19 maart 2021 gevolgd werd door hun debuut album "Make It Better", waarop 9 nummers staan en deze werd via Sulatron Records als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op 180 gram paars vinyl en als CD in een beperkte oplage van 500 stuks en als digitale download uitgebracht en op 16 mei 2025 brachten Sulatron Records / Sour Grapes en Dischi Sotteranei hun album "Laughter" als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op 180 gram vinyl, als CD in een beperkte oplage van 300 stuks, als cassette en als digitale download uit.

Het album, dat 11 nummers bevat, begint met "Evil Pawn", waarin A/lpaca een kort nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme speelt, dat noise elementen bevat en gevolgd wordt door "The Confident Laughter", een heerlijke uptempo mix van punk, noise en een terugkerend ritme en "An Encounter", een uitstekende swingende uptempo rock song met een licht hypnotiserend terugkerend ritme en noise elementen.

Dan volgen "Laughter, Us Us", een fantastische swingende uptempo song met een hypnotiserend terugkerend ritme, waarbij stil zitten geen optie is, "Bianca’s Videotape", een kort stukje met een eentonig herhalend ritme en "Balance", een experimenteel nummer met een gemiddeld tempo, avant garde elementen en een terugkerend ritme.

In "Brano Fantuzzi" schotelt A/lpaca me een house gerelateerd nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme voor, dat tot dansen aanzet en experimenteel eindigt, in "Empty Chairs" krijg ik een geweldig nummer met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en progressieve elementen te horen, dat tempowisselingen heeft en in "Kyrie" laat de band me genieten van een lekker in het gehoor klinkend krautrock nummer.

Verder volgen "Who’s In Love Daddy", een schitterende dark wave song met een gemiddeld tempo, jaren 80 invloeden en een aanstekelijk terugkerend ritme en "Don’t Talk", een prima dark wave song met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme.

"Laughter" van A/lpaca is een verrukkelijke plaat, die diverse muzieksoorten bevat, waar ik enorm van genoten heb en ik raad elke liefhebber van zowel dark wave, punk, noise rock als experimentele muziek dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren, om misschien wel tot dezelfde conclusie te komen als ik.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)