zondag 29 oktober 2023

Review: Yawning Balch - Volume Two (Heavy Psych Sounds, 2023) (Melodisch)

Yawning Balch uit Orange Country, Amerika werd door Bob Balch (Fu Manchu) -sologitaar en synthesizer en Gary Acre (Yawning Man) - sologitaar opgericht en bestaat verder uit Billy Cordell - basgitaar en Bill Stinson - drums.
De band bracht op 7 juli 2023 hun debuut album "Volume One" uit via Heavy Psych Sounds als LP, als CD en als digitale download en deze wordt op 3 november 2023 gevolgd door "Volume Two", dat eveneens via Heavy Psych Sounds als LP in een beperkte oplage van 15 stuks als test persing op zwart vinyl, als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op groen/blauw/geel vinyl, als LP in een beperkte oplage van 400 stuks op creme vinyl, als LP op zwart vinyl, als CD en als digitale download.

Het album bevat 3 nummers en begint met "A Moment Expanded (A Form Constant)", waarin Yawning Balch een schitterend 18 minuten durend nummer ten gehore brengt, dat invloeden van melodische en progressieve rock met elkaar verbindt en in een gemiddeld tempo met een terugkerend ritme gespeeld wordt.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Daarna volgt "Flesh Of The Gods", een prachtig melodisch nummer met lichte post-rock en acid rock invloeden en een gemiddeld tempo.
In "Psychic Aloha" laat Yawning Balch me genieten van een heerlijk progressief melodisch nummer, dat een terugkerend ritme heeft.

"Volume Two" van Yawning Balch bevat 3 uitstekende melodische nummers met progressieve invloeden en ik kan iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook van harte aanbevelen.




Review: Sherpa - Land Of Corals (Subsound Records, 2023) (Psychedelisch)

Sherpa werd in Abruzzo, Italië, opgericht en bestond in eerste instantie uit Umberto Palazzo en Matteo Dossena.
Het duo kreeg voor hun debuut album "Tanzlinde", dat 30 september 2016 via het Sulatron label op CD verscheen, medewerking van: Lilia - zang (1 nummer), Ayu Shi en Ila Maa - zang (4 nummers), Fabiana Duronio en Graziano Zuccarino - pijpen, harmonium en percussie (1 nummer) en Fabio Cardone - synthesizer en xylofoon (1 nummer) en tevens werd "Tanzlinde" op 16 december 2016 door Sulatron op 180 gram groen vinyl uitgebracht in een beperkte oplage van 500 stuks.
Het album werd tussen november 2014 en januari 2016 in de Pomaro Studios opgenomen en gemixt door Umberto Palazzo en Matteo Dossena, terwijl de mastering door krautrock legende Eroc werd gedaan.
Hun volgende album "Tigris & Eiphrates", verscheen op 28 oktober 2018 via Sulatron Records in een beperkte oplage van 500 stuks op 180 gram doorzichtig vinyl, op CD en tevens als digitale download.
De band is sinds hun debuut album van bezetting verandert en bestaat tegenwoordig uit: Matteo Dossena - zang en sologitaar, Axel DiLorenzo - drone gitaar, Ivano Legnini - basgitaar, Enrico Legnini - synthesizer, Franz Cardone - basgitaar en Pierluca Michetti - drums en percussie.
Tevens spelen de gastmuzikanten Frederica Vigoni - viool (1 nummer), Davide Di Bernardo - sitar (1 nummer) en Guiseppe Sericola - achtergrond zang (1 nummer) op het album, dat door krautrock legende Eroc is gemasterd, mee.
Vervolgens verschenen: "Live at Roadburn 04​/​11​/​2019" (31 december 2019, digitaal album), "Fern" (27 januari 2020, digitaal album), "Ice Age" (1 mei 2020, digitaal nummer), "Psychedelic Battles ​volume ​6" (17 juli 2020, 12" EP en digitale download samen met Dean Allen Foyd) en op 10 november 2023 brengt Subsound Records hun album "Land Of Corals" uit als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op paars vinyl met een zwarte binnen hoes, als LP in een beperkte oplage van 200 stuks op zwart vinyl en als digitale download.

Het album dat 6 nummers bevat, begint met "Silt", waarin Sherpa een nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme speelt, dat industriële invloeden heeft en iets voor de helft van het nummer melodische, progressieve en psychedelische invloeden bijgevoegd te krijgen, waarna "High Walls" volgt, een heerlijk licht psychedelisch nummer met een terugkerend ritme, progressieve invloeden en een gemiddeld tempo.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Daarna volgen "Priest Of Corals", een langzaam stuk psychedelische muziek met melodische en progressieve rock invloeden en "Arousal", een uitstekende psychedelische song met een niet al te hoog tempo en een aanstekelijk ritme.
In "Coward" / "Pilgrimage To The Sun" zet Sherpa me een geweldig stuk muziek voor, waarin experimentele geluid en psychedelica met elkaar verbonden worden, om na enkele minuten over te gaan in een schitterend progressief psychedelisch nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, waarin ook stoner elementen in te ontdekken zijn en in "Path" / "Mud" / "Barn" krijg ik een nummer te horen, dat met gesproken woord en koeienbel geluiden begint, die na 2 minuten veranderen in een vrij rustige psychedelische song met een terugkerend ritme.

"Land Of Corals" van Sherpa is een puike plaat met fantastische psychedelische muziek, waar ik enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aan.




Review: Les Shtauss - No Feeling (Atypeek Music, 2023) (Punk / Garagerock)

Les Shtauss uit Nantes, Frankrijk, werd opgericht onder de naam Doktor Shtauss, maar werd later veranderd in Les Shtauss en bestond uit: Jimmy B. - drums, Manu - basgitaar, Fafa - ritme gitaar, Ludo - sologitaar en Goret - zang.
De band bracht in 1987 de 7" single "Everybody Rockin'" / "Black In Town" uit via Teenage Records en verscheen in 1988 op de compilatie LP "Eyes On You" van Closer / Teenage Records met het nummer "Bang Bang Boom", waarna hun mini LP "No Feeling", waarop 6 nummers staan, in 1989 werd uitgebracht via Closer Records.
Op 17 november 2023 brengt Atypeek Music hun album, inclusief de single en het nummer van de compilatie LP als CD en als digitale download opnieuw uit.

De CD begint met de 6 nummers van het mini album en hiervan is "Bigger Man" het eerste.
Daarin hoor ik Les Shtauss een lekker in het gehoor klinkende uptempo rock spelen, die swingt en aanzet tot dansen en gevolgd wordt door "Sweet Sixteen", een geweldige swingende uptempo garagerock song, waarbij stil zitten geen optie is en "My Bottle Of Wine", een prachtige vrij rustige song, die iets over de helft van het nummer meer snelheid krijgt, heftiger wordt en invloeden van de muziek van The Stooges bevat.
Daarna volgen "Unchain That Girl", een fantastische uptempo punkrock song met een aanstekelijk dansbaar ritme, "Martian", een schitterende punk uptempo song met ruimtelijke surf invloeden en een terugkerend ritme (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en "Bagaboo", een uitstekende swingende uptempo garagerock song, die subtiele tempowisselingen heeft 
Vervolgens hoor ik Les Shtauss de nummers van de single spelen, die met "Everybody's Rockin" begint, waarin de band een puike uptempo punk song ten gehore brengt, die swingt als een trein en een hoog meezing gehalte heeft en gevolgd wordt door "Black In Town", eveneens een snelle punkrock song, die swingt en rock & roll invloeden heeft en verder volgt "Bang Bang Boum", een heerlijke rock song, die met hoge snelheid gespeeld wordt.

"No Feeling" van Les Shtauss bevat 9 verrukkelijke garagerock en punkrock nummers, die op 1 na allemaal uptempo gespeeld worden en swingen en ik raad iedere liefhebber van deze genres dit album dan ook sterk aan.




Review: White Willow - Ignis Fatuus (Karisma Records, 2023) (Progressieve Folk)

White Willow uit Noorwegen bestond uit: Jan Tariq Rahman - zang, mellotron, synthesizer, keyboards, elektrische piano, blokfluit, sitar, bas- en sologitaar, effecten, elektronica, kromhoorn, kantele en clavinet, The Drummer - drums en percussie, Alexander Engebretsen - basgitaar en akoestische basgitaar, Eldrid Johansen - zang, Sara Trondal - zang, Audun Kjus -dwarsfluit, doedelzak, bodhrán en zang, Jacob C. Holm-Lupo - elektrische en akoestische gitaar en E-Bow, plus basgitaar (track 5) en Tirill Mohn - viool, plus klassieke gitaar (track 11).
Hun debuut album "Ignis Fatuus", dat in 1995 als CD via The Laser's Edge verscheen en in 2010 als 2LP door Pancromatic in een geremasterde versie met bonus nummers werd uitgebracht, verschijnt op 3 november 2023 in een geremasterde versie als LP in een beperkte oplage op oranje/blauw vinyl, als CD en als digitale download via Karisma Records en bevat 12 nummers, waarbij vermeldenswaardig is, dat ook de overige 5 albums opnieuw via dit label zullen worden her uitgebracht.
Hierop spelen de volgende gastmuzikanten mee: Trond Haakensen - bas (track 3), Kjell Viig - countertenor en solo (track 3), Terje Krognes - countertenor en tenor (track 3), Tor Tveite - tenor (track 3), Eivend Opsvik - fretless basgitaar (track 4), Susanna Calvert - akoestische gitaar (track 5), Henning Eidem - drums en percussie (track 5), Tov Ramstad - cello (track 6), Steiner Haugerud - dubbele bas (track 6), Erlend M. Saeverud - akoestische gitaar (track 7) en Carl Michael Eide - drums en percussie (track 10). 

Het album start met "Snowfall", waarin White Willow een prachtige rustige licht psychedelische folk song ten gehore brengt, die na enkele minuten progressieve en  melodische invloeden krijgt en gevolgd wordt door "Lord Of Night", een mooie folk song met een niet al te hoog tempo, melodische progressieve jaren 70 invloeden en tempowisselingen en "Song", een schitterende langzame folk song met een terugkerend ritme en Ierse middeleeuwse invloeden.
Daarna volgen "Ingenting", eveneens zo'n heerlijke rustige song met een aanstekelijk ritme, "The Withering Of The Boughs", een uitstekende song, die opnieuw een vrij langzaam tempo bevat, lichte progressieve invloeden en na een tempowisseling vrolijk dansbaar ritme heeft en "Lines On An Autumnal Evening", een fantastisch instrumentaal nummer met een aanstekelijk ritme en orkestrale invloeden, dat subtiele tempowisselingen bevat.
In "Now In These Fairy Lands" zet White Willow me een rustige song voor, die na enkele minuten iets meer snelheid krijgt en een terugkerend ritme heeft, in "Piletreet" krijg ik een verrukkelijk stukje hemelse zang te horen, dat ondersteund wordt door prachtige rustige muziek en in "Till He Arrives" hoor ik de band een melodisch langzaam nummer spelen, dat halverwege meer snelheid krijgt.
Verder volgen "Cryptomenysis", een geweldig nummer met melodische invloeden, dat traag begint, maar al snel in een iets hoger tempo over gaat en progressieve elementen, een terugkerend ritme en hemelse zang bevat, "Sighs", een lekker in het gehoor klinkende song en "John Dee’s Lament" waarin de band nogmaals zo'n rustige song speelt, die progressieve invloeden heeft en na enkele minuten iets meer snelheid krijgt, om enkele minuten later terug te keren naar het begin tempo.

"Ignis Fatuus" van White Willow staat vol puike rustige folk songs, die invloeden van progressieve en psychedelische muziek bevatten en ik kan deze schijf dan ook aanbevelen aan liefhebbers van dit genre.(luister naar de oorspronkelijke versie van dit album via de bandcamp link onder de recensie)
 



maandag 23 oktober 2023

Review: The Erratix - On The Avenue (Beluga Records, 2023) (Powerpop)

The Erratix uit Minneapolis, Amerika bestaat uit: Damy J. Vega Leiva - drums, Xavier “Chicano” Matzke - basgitaar, Lucas Barnes - ritmegitaar en zang en Charlie Reiling - sologitaar en zang.
De band bracht op 2 april 2021 hun beduut 7" single "You Don't Care" in een beperkte oplage van 400 stuks op zwart en roze vinyl uit via Beluga Records en deze werd op 6 oktober 2023 gevolgd door het digitale nummer "On The Avenue".

"On The Avenue" is een heerlijke uptempo powerpop song met een vrolijk dansbaar ritme en begin jaren 80 invloeden, waarbij stil zitten dus geen optie is en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze digitale schijf dan ook van harte aan.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Sébastien Guérive - Obscure Clarity (Atypeek Music, 2023) (New Age / Krautrock)

Sébastien Guérive uit Nantes, Frankrijk brengt sinds 2002 muziek uit.
In eerste instantie met de band La Pens​é​e Errante, maar vanaf 2 januari 2015 onder zijn eigen naam.
De volgende uitgaves verschenen van hem: "B​.​O HULLU Cie Blick Th​é​â​tre" (digitale EP, 2 januari 2015), "B​.​O MERCI PARDON Cie Happy Face" (digitale single, 10 oktober 2017), "Omega II" (digitaal nummer, 22 januari 2021), "Bellatrix" (digitaal nummer, 9 februari 2021), "Omega Point" (LP, 19 maart 2021 en digitaal album, 1 april 2021), "Omega VI" (digitaal nummer, 13 oktober 2022) en op 10 november 2023 verschijnt zijn album "Obscure Clarity" via Atypeek Music als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op zwart vinyl en als digitaal album.

Het album, dat 10 nummers bevat, start met "On The Inside", waarin Sébastien Guérive een mooi rustig nummer speelt, dat zware tonen bevat en een enigszins triest beeld oproept en iets na de helft van het nummer meer snelheid en een repeterend ritme toegevoegd krijgt, waardoor de muziek gaat swingen en dit nummer wordt gevolgd door "Prana", een prachtig zwaar nummer met een terugkerend ritme en een niet al te hoog tempo (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en "Devi", een prima mix van krautrock en avant garde, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Daarna volgen "Daydream", een heerlijk nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme, "Obscure Clarity I", een schitterend nummer met een langzaam tempo, dat rust uitstraalt en "Obscure Clarity II", een uitstekende mix van krautrock en new age met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend ritme.
In "Deva" zet Sébastien Guérive religieus klinkend stuk muziek met een langzaam tempo voor, in "Dukkha" krijg ik een lekker in het gehoor klinkend nummer te horen, dat langzaam begint om na een minuut over te gaan in een stukje krautrock met een zware ondertoon en in "Obscure Clarity IV" laat hij me genieten van een verrukkelijk rustgevend new age nummer.
Als laatste volgt "Shanti" en hierin krijg ik opnieuw zo'n geweldig rustig new age nummer voorgezet.  

"Obscure Clarity" van Sébastien Guérive bevat 10 puike nummers met invloeden van krautrock en new age, waar ik enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van deze genres deze schijf dan ook zeer aan.




Review: Treebeard - Nostalgia (Bird's Robe Records, 2023) (Post-Rock)

Treebeard uit Melbourne, Australië bestaat uit: Beau Heffernan - drums, Rhys Brennan - basgitaar, Josh Bills - sologitaar en zang en Patrick Cooke - sologitaar en zang.
Op 18 juni 2021 bracht de band hun debuut album "Nostalgia", waarop 8 nummers staan,  als CD en als digitale download uit en op 27 oktober 2023 verschijnt de heruitgave via Bird's Robe Records als LP, als CD en als digitale download.

Het album begint met "Flatgates", waarin Treebird in een langzaam tempo de muziek inzet, die een gesproken tekst bevat, een dreigend terugkerend ritme heeft en halverwege meer snelheid krijgt en dit nummer wordt gevolgd door "The Ratcatcher", een schitterend swingend post-rock nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme en een gemiddeld tempo en "Pollen", een prachtig rustig post-rock nummer met een terugkerend ritme, waar tegen het einde een gesproken tekst bij wordt gevoegd, waardoor de muziek heftiger wordt.
Daarna volgen het titel nummer "Nostalgia", een mooi langzaam nummer met een terugkerend ritme, "8x0", een prima nummer met een niet al te hoog tempo, een gesproken tekst, een dreigend ritme en invloeden van metal, dat iets over de helft van het nummer over gaat in een melodisch stuk muziek met een terugkerend ritme en "Terra", een fantastisch melodisch post-rock nummer met een gemiddeld tempo, dat na iets meer dan 3 minuten meer snelheid krijgt, waardoor de muziek gaat swingen.
In "Dear Magdalena" schotelt Treebeard me een uitstekend nummer voor, dat een vrij rustig tempo heeft, dat na enkele minuten iets meer snelheid krijgt en "Nostalgia II", een verrukkelijk vrij heftig klinkend nummer met een gemiddeld tempo, een gesproken tekst en een terugkerend ritme.

"Nostalgia" van Treebeard is een geweldig debuut album met heerlijke post-rock nummers, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan liefhebbers van dit muziek genre deze schijf dan ook van harte aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: The Cortina Protocol - The Cortina Protocol (Subsound Records, 2023) (Experimenteel / Elektro)

The Cortina Protocol uit Londen, Engeland werd in 2021 opgericht door multi-instrumentalist Matthew Rozeik, die op 6 september het debuut album "The Cortina Protocol" als LP en als digitale download via Subsound Records uitbracht, waarop 9 nummers staan. 

Het album start met "Prayer", waarin The Cortina Protocol een kort stukje elektronische muziek in een niet al te hoog tempo speelt, dat progressieve elementen bevat en dit wordt gevolgd door "Deep Terror", een heerlijk swingend uptempo elektro nummer met een licht hypnotiserend terugkerend ritme en progressieve filmmuziek invloeden en "Toad Venom", een geweldig experimenteel nummer met een traag tempo, een dreigend ritme en filmmuziek invloeden.
Daarna volgen "Pleasure Interface", een uptempo dance nummer met een gesproken woord, ruimtelijke invloeden en een terugkerend ritme, "The Empty Car", een uitstekend nummer met invloeden van experimentele muziek, elektro, drum 'n' bass en acid rock, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en "Silent Dispatch", een experimenteel jazz nummer met een langzaam tempo, dat invloeden van filmmuziek heeft.
In "Paranoiac" zet The Cortina Protocol me een schitterend swingend krautrock nummer met een gemiddeld tempo voor, dat een hypnotiserend terugkerend ritme heeft, in "Secret Funeral" krijg ik een traag zwaar nummer te horen, dat een terugkerend ritme heeft en in "The Last Outpost" hoor ik hem een experimenteel jazz nummer spelen in een vrij rustig tempo.

"The Cortina Protocol" van The Cortina Protocol is een prima debuut, dat puike nummers bevat, die in diverse stijlen muziek worden gespeeld en ik raad iedere liefhebber van elektro, experimentele jazz en filmmuziek aan om deze schijf eens te gaan  beluisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Astral Son - Mythos (Headspin Records, 2023) (Psychedelisch)

Leonardo 'Soundweaver' Wijma is een Nederlandse muzikant/producer, die sinds 2003, jaarlijks, hoofdzakelijk digitale albums op de markt brengt en in zijn studio produceerde hij reeds meer dan 25 albums, variërend van elektronische muziek (dance, kosmische muziek, elektro) tot psychedelisch (spacerock, krautrock) en van mantra's tot dichtkunst.
Zijn muzikale invloeden zijn onder andere: Pierre Henry, Kid Baltan, Tangerine Dream, Klaus Schulze, Jean-Michel Jarre, Kitaro, Vangelis, Tomita, Bo Hansson, ELP, Cream, Hendrix, Spirit, Moody Blues, Incredible String Band, Caravan, Camel, Gong, Steve Hillage, Pink Floyd, Ash Ra Tempel, Beatles, Sun Dial, Zappa, Brainticket,  Hawkwind, Classical Indian music, Aphrodite´s Child, Eno, Aes Dana, Crosby, Stills & Nash, Bowie, Kraftwerk, Kula Shaker, Led Zeppelin, Mike Oldfield, Massive Attack, Witthüser & Westrupp en vele anderen.
Al jong leerde hij elektronisch orgel spelen en toen hij 16 jaar was, kreeg hij zijn eerste synthesizer, waarna hij na zijn twintigste ook eigen composities begon te maken en toen hij 26 was, leerde hij elektrische gitaar spelen.
Daarna begon hij nummers te schrijven en had reeds diverse synthesizers, orgels en effecten apparaten, die hij samen gekoppeld had in een kleine huis studio.
De komst van de computer opende nieuwe deuren voor Leonardo en van 1999 tot 2003 werkte hij erg gedreven en maakte veel nummers, waarbij hij het gevoel kreeg, dat het mogelijk was kwalitatief hoogstaande muziek te maken.
Tot 2003 bracht hij "All that is Energy" (EP), "Window" (EP), "Spiritworld 1,2 & 3" (elektronische muziek/dance) uit en in 2003 verscheen zijn eerste officiële album, getiteld "Origine" (elektronische muziek), gevolgd in dat zelfde jaar door de EP "Sadja".
Daarna volgden: "Soundweaver" (psychedelische elektronische muziek, 2003, 2004, 2005), "Dharma" (elektronische muziek, 2004), "Singing Electronic Devices" (elektronische muziek, EP, 2005), "Turn on, Tune in, Drop out" (spacerock, psychedelische muziek, 2005, remix 2007, unreleased) "Samsara" (2005), "Electronic Reality" (elektronische muziek, 2005), "Collective Memory Generator" (synthesizer, 2006), "Temple" (krautrock, 2007), "Open" (psychedelische elektronische muziek, 2007), "The Turning Point" (psychedelische elektronische muziek, 2007), "Sabda" (elektronische muziek, 2008), "Elements" (elektronische muziek, 2008), "The Fascinating Vibes of Electronic Waves" (elektronische muziek, 2009), "Voor Een Dag Van Morgen" (2009) (geproduceerd voor H.C. Feiler, 2005-2009), "Quantum Generation" (elektronische muziek, 2010), "Imagine" (ambient en dance, 2010), "Magical Extension" (psychedelische muziek, 2011, niet uitgebracht), "Inner Space Dimension" (psychedelische elektronische muziek, 2011), "Músarrindill" (2011, CD met Egbert Hovenkamp II), "InSpiratie" (2011, met Egbert Hovenkamp II, onuitgebracht), "Waar Het Stroomt" (2011 met zang, Nederlandse gedichten door Leoweyn, onuitgebracht), "Drones" (ambient, krautrock, 2012), "Chants According To..." (vedische mantra's, 2012, met G.N. Rao, niet uitgebracht), "AARDE" (2012, CD met Egbert Hovenkamp II), "Mantra Electronique" (elektronische muziek, 2013), "A Drop In The Ocean" (Boedhistische mantra's, 2013, CD met Lhamo Dukpa van Bhutan).
Onder de naam Astral Son bracht hij 2 albums op vinyl via het Headspin label uit.
Dat waren "Gurumaya" in 2014 en "Silver Moon" in 2015 en deze verschenen tevens als digitale download, terwijl "Silver Moon" in 2016 ook via het Sulatron label op CD werd uitgebracht.
Zijn album, "Mind's Eye", dat 7 oktober 2016 op CD door Sulatron werd uitgebracht, kwam tevens op LP uit via het Headspin label, evenals als zijn album "Wonderful Beyond", dat 26 oktober 2018 op CD verscheen via Sulatron Records en ook op LP door Headspin uitgebracht werd, in een beperkte oplage van 200 stuks zwart en 300 stuks doorzichtig blauw vinyl.
5 Jaar later (op 14 oktober 2023) is er een nieuw album van Astral Son verschenen, getiteld "Mythos" en ook dit is via Headspin Records uitgebracht als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op 180 gram zwart vinyl, als LP in een beperkte oplage van 200 stuks op 180 gram wit vinyl en als digitale download.

Het album, dat 8 nummers bevat, begint met "Nothing Remains", waarin Astral Son een heerlijke song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme ten gehore brengt, die psychedelische ivloeden heeft en een aanstekelijk ritme bevaten dit nummer wordt gevolgd door "Fishes", een uitstekende jaren 60 gerelateerde psychedelische song met een gemiddeld tempo en "On A Cloud", een prima song, die een aanstekelijk ritme heeft en eveneens in een gemiddeld tempo wordt gespeeld.
Daarna volgen "River Flow", een geweldige psychedelische song in een niet al te hoog tempo, die eind jaren 60 invloeden van de muziek van The Beatles en Pink Floyd heeft en na enkele minuten progressieve elementen en een terugkerend ritme krijgt bijgevoegd, "Wall Of Illusion", een schitterende song met een aanstekelijk terugkerend ritme en progressieve, symfonische en ruimtelijke invloeden en "Hazy Shades", een lekker in het gehoor klinkende psychedelische song met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en lichte progressieve invloeden.
In "Reality" zet Astral Son me een fantastische song voor, die progressieve invloeden heeft en een aanstekelijk ritme bevat en in "The Poet" laat hij me genieten van een verrukkelijke song, die ruimtelijke invloeden heeft en een gemiddeld tempo bevat.

"Mythos" van Astral Son is een meesterlijke schijf met 8 puike psychedelische nummers, die progressieve invloeden bevatten en ik kan elke liefhebber van deze muzieksoorten dit album dan ook sterk aanraden. (luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




zondag 15 oktober 2023

Review: Therion - Les Fleurs Du Mal (End Of The Light Records, 2023) (Melodische Rock)

Therion uit Upplands Väsby, Sweden werd in 1987 opgericht en bestond na diverse bezettingswisselingen uit: Christofer Johnsson - ritme gitaar, keyboards, bellen, timpani, klarinet, dubbele bas, harp en kerkorgel, Christian Vidal - elektrische sitar, sologitaar en ritme gitaar, Nalle Påhlsson- elektrische 3 en 4 snaren bas, Johan Koleberg - drums, Thomas Vikström - zang en tenor en Lori Lewis - zang en sopraan. 
De band bracht hun debuut album "Of Darkness...." in 1991 als CD en als cassette via Deaf Records uit en deze werd gevolgd door: "Beyond Sanctorum" (LP en CD via Active Records, 1992), "Symphony Masses: Ho Drakon Ho Megas" (cassette en CD via Megarock Records, 1993), "Lepaca Kliffoth" (LP, CD en cassette via Nuclear Blast, 1995), "Theli" (LP en CD via Nuclear Blast, 1996), "A'arab Zaraq Lucid Dreaming" (CD via Nuclear Blast, 1997), "Vovin" (LP en CD via Nuclear Blast, 1998), "Crowning Of Atlantis" (CD via Nuclear Blast, 1999), "Deggial" (CD via Nuclear Blast, 1999, "Secret Of The Runes" (LP en CD via Nuclear Blast, 2001), "Live In Midgård" (2CD via Nuclear Blast, 2002), "Lemuria" (CD via Nuclear Blast, 2004), "Sirius B" (CD via Nuclear Blast, 2004), "Celebrators Of Becoming" (CD via Nuclear Blast, 2006), "Gothic Kabbalah" (2CD via Nuclear Blast, 2007), "Live Gothic" (2CD via Nuclear Blast, 2008), "The Miskolc Experience" (2CD via Nuclear Blast, 2009), "Sitra Ahra" (2LP en CD via Nuclear Blast, 2010), "Les Fleurs Du Mal" (2 Maxi's via Adulruna, CD via End Of The Light, 2012), "Beloved Antichrist" (5LP en 3CD via Nuclear Blast, 2018), "Leviathan" (LP en CD via Nuclear Blast, 2021) en "Leviathan II" (LP en CD via Nuclear Blast, 2022) en verder verschenen er diverse compilaties, singles en EP's.  
Hun album "Les Fleurs Du Mal" is op 11 september 2023 opnieuw als CD verschenen via End Of The Light Records en hierop spelen de volgende muzikanten mee: Snowy Shan - zang (track 3 en 8), Mari Paul - zang (track 2, 4 en 10), Johanna Naila - zang (track 3), Mattias Olsson - keyboards, mellotron en percussie (track 4, 9 en 10), Mattias Torell - akoestische 6 en 12 snarige gitaar (track 4 en 13) en Stefan Jernstäl - Franse accordeon (track 11), plus het Symphonic Orchestra, dat bestaat uit: Staffan Findin - bas trombone, Magnus Werner - bas trombone, Kristoffer Siggstedt - bas trombone, Tove Törngren - cello, Anna Dager - cello, Rolf Pilotti - dwarsfluit, Erik Rodell - oboe, Pär Lindqvist - alt viool, Anna Manell - alt viool, Anders Åkered - viool, Fredrik Syberg - viool, Hanna Ekström - viool, Isa Holmesund - viool, Lars Wehlin - viool, Natalia Migda - viool, Johan Norin -trompet, Eva-Tea Lundberg - Franse hoorn, Ida Freji - Franse hoorn, Johan Ahlin - Franse hoorn en Magnus Wretblad - Franse hoorn.

Het album, dat 15 nummers bevat, start met "Poupée De Cire, Poupée De Son", waarin Therion een geweldige heavy rock uitvoering met een gemiddeld tempo van dit nummer ten gehore brengt, dat symfonische invloeden bevat en dit wordt gevolgd door "Une Fleur Dans Le Cœur", een mooie vrij rustige song met een aanstekelijk ritme, dat tot beweging aanzet en 1 minuut voor het einde sneller wordt en "Initials B.B.", een schitterende melodische rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme.
Daarna volgen "Mon Amour, Mon Ami", een prachtige song met wisselende tempo's en een terugkerend ritme, "Polichinelle", een uitstekende uptempo mix van opera en symfonische rock met een dansbaar ritme en "La Maritza", een heerlijke song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, waarbij stil zitten geen optie is.
Im "Sœur Angélique" zet Therion me een prima melodische song met een dansbaar ritme voor, in "Dis-Moi Poupée" krijg ik opnieuw een puike song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme te horen, die heavy rock invloeden heeft en in "Lilith" laat de band me genieten van een lekker in het gehoor klinkende melodische song.
Dan volgen "En Alabama", een uptempo mix van heavy rock, opera en melodische rock, die een aanstekelijk ritme heeft, "Wahala Manitou", een song met heavy rock melodische invloeden, die swingt en 
"Je N'ai Besoin Que De Tendresse", een verrukkelijke swingende uptempo heavy rock song, die aanzet tot dansen.
Verder hoor ik "La Licorne D'or", een prachtige song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme, "J'ai Le Mal De Toi", een schitterende heavy rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "Poupée De Cire, Poupée De Son", een uptempo melodische song, die heavy rock invloeden heeft en swingt.

"Les Fleurs Du Mal" van Therion is een fantastische CD, die vol staat met melodische songs en invloeden van opera en heavy rock bevat en ik kan liefhebbers van deze muzieksoorten dan ook aanraden eens naar deze bijzondere combinatie te gaan luisteren.(luister naar dit album via de youtube link onder de recensie)




Review: Unifony - III (Volkoren, 2023) (Smooth Jazz)

Unifony werd in 2016 te Amsterdam, Nederland, opgericht door Minco Eggersman - drums en Theodoor Borger - piano.
Het duo bracht op 12 oktober 2018 hun debuut album "Unifony" als LP, als CD en als digitale download uit en deze werd gevolgd door "Abide" (digitaal nummer, 20 december 2019), "Dicover" (30januari 2020), "Fever" (digitaal nummer, 19 maart 2020), "Move" (digitaal nummer, 17 juli 2020), "Unifony II" (LP, CD en digitale download, 14 augustus 2020) en op 3 november 2023 verschijnt hun album "Unifony III", waarop het duo medewerking krijgt van Moya Brennan (Clanned) - harp en Nils Petter Molvaer - trompet.
Dit album werd vooraf gegaan door de digitale nummers "Approach" (23 juni 2023), "Noir" (4 augustus 2023), "Susan" (6 september 2023) en "Yield" (6 oktober 2023), die ook op het album staan.

"III", dat 10 nummers bevat, begint met "Yield", waarin Unifony een prachtig rustig avant garde nummer met jazz invloeden en een terugkerend ritme speelt (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en dit wordt gevolgd door "Thrive", een uitstekend nummer met een gemiddeld tempo terugkerend ritme en "Approach", een heerlijk smooth jazz nummer met een langzaam tempo en een aanstekelijk ritme.
Daarna volgen "Return", een rustig nummer met een terugkerend ritme, "Swarm", een traag nummer met jazz invloeden, dat halverwege iets meer snelheid krijgt, "Sync", eveneens een mooi rustig nummer met jazz invloeden en "Courtesy", een langzaam jazz nummer met een aanstekelijk ritme.
In "Susan" zet Unifony me opnieuw zo'n soortgelijk nummer voor, in "Neigh" krijg ik nogmaals een langzaam nummer te horen in dezelfde stijl en in "Noir" hoor ik het duo een langzaam smooth jazz nummer ten gehore brengen.

"III" van Unifony is een prima plaat, die vol met rustige smooth jazz nummers staat en ik raad liefhebbers van deze muziekstijl dan ook aan eens naar deze schijf te gaan luisteren en zelf hun oordeel hierover te vellen.




Review: Colin Edwin & Robert Jurjendal - The Weight Of A Shadow (Hard World, 2023) (Post-Rock / Melodisch)

Colin Edwin - Ebow en programmering uit Londen, Engeland is het meest bekend als basgitarist van de band Porcupine Tree.
Op 4 november 2020 bracht hij met sologitarist Robert Jurjendal - Ebow en Roland Vg8 synthesizer uit Estland het digitale album "Another World" uit en op 27 oktober 2023 verschijnt hun album "The Weight Of A Shadow", via Hard World Records als CD.

Het album, dat 12 nummers bevat, begint met "Barely Visible", waarin Colin Edwin & Robert Jurjendal een traag nummer ten gehore brengen, dat invloeden van experimentele jazz en avant garde herbergt en na enkele minuten meer snelheid krijgt, waarna "Cyclic Drift" volgt en het duo een schitterend avant garde nummer met een niet al te hoog tempo speelt, dat een terugkerend ritme heeft.
Daarna volgen het titelnummer "The Weight Of A Shadow", een prachtig melodisch post-rock nummer spelen, dat een gemiddeld tempo heeft en een aanstekelijk ritme bevat en gevolgd wordt door "Time To Find The Sun", een uitstekend nummer met een vrij rustig tempo, dat melodische invloeden heeft en "Soul Blizzard", een prima melodisch post-rocknummer met een aanstekelijk ritme.
In "Unknown Hands" schotelen Colin Edwin & Robert Jurjendal me een puik rustig nummer voor, dat progressieve elementen bevat (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie), in "The Grid" krijg ik een geweldige mix van progressieve rock en post-rock in een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme te horen en in "Springunal" laat het duo me genieten van een fantastisch nummer met een gemiddeld tempo, dat avant garde en film invloeden bevat.
Dan volgen "Penumbra", een schitterend melodisch nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en "Shadow Ritual", een nummer, dat psychedelisch begint, om na een minuut over te gaan in een rustig stuk muziek met een terugkerend ritme.
Verder hoor ik "Sub Flow", een melodisch nummer met lichte Oosterse jazz invloeden", een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo en "Back To The Light, een lekker in het gehoor klinkend nummer met 
een melodisch ritme en een gemiddeld tempo.

"The Weight Of A Shadow" van Colin Edwin & Robert Jurjendal staat vol prima melodische en post-rock nummers, die ik elke liefhebber kan aanraden te gaan beluisteren, om zelf over deze schijf te oordelen.




Review: In The Labyrinth - To Our Rescue (Eigen Beheer, 2023) (Psychedelisch / Oosters)

Net voor het einde van 2011 kwam de CD "One Trail To Heaven" uit op het Amerikaanse Trail Records label van de Zweedse band In The Labyrinth, die vanaf 1996 zo nu en dan een CD uitbrengt.
Drijvende krachten achter deze band zijn multi-instrumentalist Peter Lindahl, die al sinds halverwege de jaren 60 bezig is met het maken van muziek en basgitarist Hakan Almkvist (Ensemble Nimbus, Orient Squeezers, Flying Food Circus en Tweendeck 2), die ook nog verschillende oosterse instrumenten bespeelt, waaronder de sitar, tabla en E-bow gitaar.
In 1996 bracht In The Labyrinth hun eerste CD uit, getiteld "The Garden Of Mysteries", die in 2012 opnieuw werd uitgebracht door het Transubstans label.
In 1999 kwam de opvolger "Walking On Clouds" op de markt en in 2002 "Dryad", en beide CD's werden door Record Heaven uitgebracht.
Op "One Trail To Heaven", waarop enkele gastmuzikanten meedoen (Helena Selander - zang, Marcos Chagallo - viool, Stefan Andersson - gitaar en basgitaar), staan verscheidene songs van die CD's, aangevuld met onuitgebrachte nummers en alternatieve versies.
Het vijfde album van de band heet "Samas Antaral" en was, na een vertraging van bijna 25 jaar, eindelijk klaar.
De meeste nummers van het album werden reeds in het begin van de jaren 90 opgenomen, maar er staan ook enkele nummers en delen daarvan op, die uit de periode 1973-1974 stammen, terwijl er tevens stukken op staan, die recentelijk werden gemaakt.
In 1980 vormden Peter Lindahl, Mikael Gejel en Ulf Hansson de band Aladdin’s Lantern, die in de 10 jaar daarna regelmatig van bezetting wisselde, waarbij Peter de constante factor was.
Één van de muzikanten, die in die tijd in de band speelde, die vanaf 1993 Labyrinth heette en een jaar later In The Labyrinth, was Stefan Andersson en een ander was Karin Langhard-Gejel.
De muziek, die de band speelde was Midden Oosters georiënteerd en had tevens invloeden van Griekse, Turks populaire en Indiase klassieke muziek, maar ook The Beatles, The Beach Boys, Bo Hansson, Mike Oldfield, Ennio Morricone, Goran Bregovic en Pink Floyd waren inspiratie bronnen.
Het album, "Samas Antaral", dat op 27 april 2018 door het Transubstans label uitgebracht werd als CD en als digitale download, is gebaseerd op de gelijknamige saga, die door Stefan Ottman en Mikael Gejel in de jaren 80 werd geschreven, als serie, voor het fantasy tijdschrift "Drömskrinet". 
De muzikanten, die deel uit maken van deze opnamen zijn: Stefan Ottman - verteller, koorzang, chants, akoestische 6 en 12 snarige gitaar, kazoo, keyboards en recorders, Peter Lindahl - zang, koorzang en chants, sologitaar, 6 en 12 snarige gitaar, Turkse saz, basgitaar, synthesizer bas, mellotron, recorders, keyboards, kerkorgel, percussie, zither, okarina, shennai, schalmei, bas viool, mandoline, barok traverse, quena, gebogen gitaar en geluid effecten, Hakan Almkvist - sitar, basgitaar, Indiase tabla en E-bow gitaar, Helena Selander - engelachtige stem en koorzang, Robert Eklund - pedaal gitaar, Keltische harp, oud en boog luit, Alejandro Vega - Pan fluit, viool en charango (gitaar uit de Andes), Marcos Chagallo - viool, Micke Lövroth - viool, Fereidon Nadimi - Daf,
Miriam Oldenburg - accordeon,  Carlos Yoyi - trompet (1 nummer), Styrbjörn Bergelt - wilgen fluit (1 nummer), Stefan Lakatos - trimba (1 nummer) en Kaijsa Vilhuinen - chants (1 nummer) en vermeldenswaardig is ook, dat het schilderwerk en tekeningen door Peter Lindahl zijn gemaakt, terwijl Hakan Almkvist voor het grafische ontwerp zorgde.
Op 13 september 2023 is er een nieuw album van de band uitgebracht, getiteld "To Our Rescue" en hierop staan 15 nummers.
Peter Lindahl - akoestische en elektrische gitaar, basgitaar, mellotron, zither, mandoline, koorzang, quena, percussie, keyboards, razor en geluideffecten, Helena Selander - engelachtige stem en koorzang en Håkan Almkvist - sitar spelen met de volgende muzikanten: Stefan Lakatos - koorzang (track 1), Stefan Ottman - koorzang (track 1), Marcos Chagallo - viool, Robert Eklund - oud en Sven-Ingvar Ahlin - bariton saxofoon.

Het album begint met "Braun Raga", waarin In The Labyrinth een uitstekende psychedelische rock song speelt, die een gemiddeld tempo heeft, een aanstekelijk terugkerend ritme bevat en Oosterse invloeden heeft en gevolgd wordt door "Sleeping Katla", een mooi rustig Oosters klinkend nummer met melodische invloeden, "To Our Rescue", een lekker in het gehoor klinkende song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en "Ray Of Hope", een heerlijke Oosters nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme dat aanzet tot dansen. 
Daarna volgen "Sanctus" (dat ook op het album Various Artists - The Sign Of The Crab van Friends Of The Fish uit 2022 staat), een prachtig Oosters klinkend nummer met een niet al te hoog tempo, dat diverse subtiele tempowisselingen bevat en lichte folk invloeden heeft, "The Black Plague", een fantastisch nummer met een niet al te hoog tempo, die een dreigende uitstraling heeft en "The Vegetable Man", een puike cover van het Syd Barrett nummer.
In "Waiting For A Miracle - 1" zet In The Labyrinth me een schitterend nummer voor met een terugkerend ritme en prima zang voor, in "Santa's Gone Fishing" krijg ik een instrumentaal nummer met een terugkerend ritme te horen, in "Ukraine Burning" hoor ik de band een enigszins triest nummet met een langzaam tempo spelen en in "Mr Minister" laat de band me genieten van een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme.
Dan volgen "Gondwana", een verrukkelijk instrumentaal nummer met een gemiddeld tempo en een vrolijk aanstekelijk ritme, waarbij stil zitten geen optie is, "A Q Blues", een heerlijke song met  Oosterse invloeden, een aanstekelijk ritme en een niet al te hoog tempo, "Waiting For A Miracle - 2", een Oosters nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat 1 minuut voor het einde zang krijgt toegevoegd en "Goa Goodbye", een prachtig triest klinkend Oosters nummer met een langzaam tempo.

"To Our Rescue" van In The Labyrinth is een lekker in het gehoor klinkend digitaal album, dat verrukkelijke nummers bevat waar ik van begin tot einde ontzettend van heb genoten en ik raad iedere liefhebber van Oosterse muziek deze schijf dan ook sterk aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Annexus Quam - Osmose (Ohr / Breeze Music, 1970/2023) (Progressieve Jazz / Rock)

Annexus Quam uit Kamp-Lintfort, Duitsland werd in 1967 opgericht en bestond uit: Uwe Bick - drums, zang en percussie, Jürgen Jonuschies - basgitaar, zang en percussie, Werner Hostermann - klarinet, orgel, zang en percussie, Peter Werner - sologitaar, zang en percussie, Hans Kämper - trombone, Spaanse gitaar, zang en percussie, Ove Volquartz - saxofoon en Harald Klemm - fluit, luchtpomp, zang en percussie.
De band bracht hun debuut album "Osmose" in 1970 via Ohr als LP uit en deze is op 21 juli 2023 opnieuw uitgebracht en als LP en CD verschenen via Ohr / Breeze Music.

Het album, dat 4 nummers bevat, start met "A", waarin Annexus Quam een mooi rustig nummer ten gehore brengt, dat invloeden van jazz en progressieve rock met elkaar verbind en dit nummer wordt gevolgd door "B", een swingend uptempo nummer met een licht hypnotiserend terugkerend ritme, waarbij stil zitten niet aan de orde is.
Daarna volgt "C", een fantastisch nummer met een gemiddeld tempo en progressieve en psychedelische invloeden, die een terugkerend ritme heeft en na 7 minuten progressieve folk invloeden krijgt toegevoegd.
Verder hoor ik Annexus Quam "D" spelen en hierin laat de band me genieten van een nummer dat rustig begint maar al snel in een iets hoger tempo over gaat en invloeden van psychedelische muziek, jazz en progressieve rock bevat en een terugkerend ritme heeft en na enkele minuten veranderen het tempo en ritme, waarbij de muziek over gaat in een stuk progressief jazz met een niet al te hoog tempo en psychedelische invloeden, om enkele minuten later langzaam te worden en experimentele elementen te bevatten, dan weer opnieuw meer snelheid te krijgen, waarbij de drums de hoofdrol speelt, om opnieuw langzaam te worden en lichte folk invloeden krijgt.

"Osmose" van Annexus Quam heeft de tand des tijds glansrijk doorstaan en is een heerlijke plaat waar ik enorm van genoten heb en ik kan liefhebbers van dit genre deze schijf dan ook sterk aanraden.(luister naar dit album via de youtube link onder de recensie)




zondag 8 oktober 2023

Review: Lucid Sins - Dancing In The Dark (Totem Cat Records, 2023) (Progressief / Folk)

Lucid Sins uit Glasgow, Schotland werd in 2013 opgericht en bestaat uit: Andreas Jonsson - zang, solo- en basgitaar, orgel en synthesizer en Ruaraidh Sanachan - drums, basgitaar, percussie, orgel, mellotron, recorder en achtergrondzang, die beiden eerder samen speelden inn de band Moon Unit.
Het duo bracht op 27 september 2014 hun debuut album "Occultation" uit via Totem Cat Records als LP in een beperkte oplage van 500 stuks en als digitale download en deze werd op 3 mei 2021 gevolgd door "Cursed!", dat als LP, als CD en als digitaal album verscheen en op 27 oktober 2023 brengt Totem Cat Records hun album "Dancing In The Dark" uit, dat 10 nummers bevat en hierop wordt het duo bijgestaan door Espen Andersen - zang (track 3), Stuart Coleman - Hammond orgel (track 3), Hanna Tuulikki - zang (track 5 en 9) en Alex Ward - klarinet (track 10).

Het album begint met het als digitale single uitgebrachte "Jack Of Diamonds", waarin Lucid Sins een prachtige vrij rustige song met melodische folk invloeden speelt, die een aanstekelijk ritme heeft (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en gevolgd wordt door "In The Woods (The Drifter)", een heerlijke folk song met een gemiddeld tempo en een ritme, dat tot dansen aanzet en tempowisselingen heeft en "The Dance", een schitterende folk song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme.
Daarna volgen "Take Me With You", een fantastische swingende uptempo progressieve rock song met lichte jazz invloeden, tempowisselingen en een terugkerend ritme, "Sanctuary Stone", een mooie rustige folk song met Ierse invloeden en een terugkerend ritme en "A Call In The Dark", een puike progressieve rock song met licht psychedelische invloeden en een terugkerend ritme.
In "Heavy Toll" zet Lucid Sins me een verrukkelijke psychedelische song met een gemiddeld tempo voor, die progressieve rock invloeden heeft en tempowisselingen bevat en in "From The Bough" krijg ik een lekker in het gehoor klinkende song met een gemiddeld tempo te horen, die een terugkerend ritme en symfonische bevat.
Verder volgen "The Raven's Eye", een folk song met een niet al te hoog tempo en "Catch The Wild", een prima folkrock song met een gemiddeld tempo, een aanstekelijk terugkerend ritme en jazz invloeden.

"Dancing In The Dark" van Lucid Sins is een geweldige progressieve folk rock plaat, waar ik vanaf de begintonen van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aan.


Review: Dr Space's Alien Planet Trip - Vol 7 - Space With Bass III (Eigen Beheer, 2023) (Experimenteel)

De van origine afkomstige Amerikaan Scott Heller, alias Dr Space is oprichter van het Öresund Space Collective, waarvan de overige bandleden uit Denemarken en Zweden komen.
Van de band verschenen al meer dan 20 albums en in de loop der jaren maakte Scott ook solo diverse opnamen, die niet werden uitgebracht en hierbij speelde hij: analoge synthesizers, Korg Monotron, Yamaha CS-10, Octave Cat SRM II, Custom Modular synthesizer en OSCar.
Omdat hij wel het idee had iets met deze opnamen te doen, vroeg hij Nicklas Sörensen (sologitaar en effecten) van de Deense band Papir en Richard Orlando (sologitaar en geluid manipulaties) van Alien Planetscapes uit Amerika, om op enkele nummers mee te spelen.
Dat resulteerde in het album "Vol 1", dat onder de naam Dr Space's Alien Planet Trip in maart 2017 in een beperkte oplage van 300 stuks met een klaphoes verscheen, waarvan er 100 in verschillende kleuren werden geperst en tevens verscheen het album als digitale download met 1 extra nummer (digitale bonus track, zonder Niklas), terwijl de eerste 50 exemplaren een gesigneerde poster bevatten.
Op 4 mei 2018 verscheen het tweede solo album van Dr. Space's Alien Planet Trip, getiteld "Vol.2- Gloomy Horizon" en hierop speelt Stefan Krey op bas- en sologitaar mee in 3 nummers, terwijl Daniel Lars eveneens sologitaar in deze nummers speelt.
Het album, dat 6 nummers bevat, werd door het Space Rock Productions label in een beperkte oplage van 410 stuks op 180 gram vinyl uitgebracht, waarvan er 100 op zwart, 155 op licht groen en 155 op rood vinyl werden geperst.
Precies een jaar later, op 4 mei 2019 dus, verscheen "Vol. 3 - Featuring Martin Weaver" via dit label in een zeer beperkte oplage van 318 stuks op 2LP, waarvan er 102 op zwart en 216 op lucht blauw 180 gram vinyl zijn geperst, die met de hand genummerd zijn en vermeldenswaardig is, dat er 2 extra nummers beschikbaar zijn, die alleen als digitale downloads zijn uitgebracht.
Op 5 mei 2020 verscheen de CD uitvoering van "Vol.4 - Space With Bass" in een beperkte oplage van 200 stuks via Space Rock Productions en op 30 juni 2020 brengt dit label het album in een beperkte oplage van 300 stuks als 2LP uit, waarvan er 200 op zwart en 100 op turquase 180 gram vinyl zijn geperst en met de hand genummerd zijn en een A3 poster plus een download code bevatten.
Vermeldenswaardig is verder, dat de CD 6 nummers bevat, terwijl de 2LP een extra nummer heeft en deze werden eind 2019, begin 2020 opgenomen en hierop wordt Dr.Space bijgestaan door Hasse Horrigmoe (Tangle Edge) op basgitaar, waarbij hij zelf op een analoge synthesizer en sequencer speelt.
Dr Space's Alien Planet Trip - "Vol 5 Search In Of" verscheen op 11 juni 2021 en daarbij bestond de band uit: Dr Space- analoge and digitale synthesizers, Pat Harrington - sologitaar en effecten, Suzuki Junzo- sologitaar en effecten en Hasse Horrigmoe- basgitaar (tracks 1 en 2).
Het album "Space with Bass II", waarop 8 nummers staan, is een soort vervolg op "Vol.4 - Space With Bass" en verscheen 20 januari 2022 als CD in een beperkte oplage van 100 stuks, als CD bundel ("Vol.4 Space With Bass", "Vol.5 Search In Of" en "Vol.6 Space with Bass II") en als digitale download en hierop spelen William Kopecky - sologitaar (3 nummers) en Hasse Horrigmoe - basgitaar (5 nummers) en deze is op 15 september 2023 gevolgd door "Vol 7 - Space With Bass III", dat 6 nummers bevat, door Dr Space en Hasse Horrigmoe wordt gespeeld en in eigen beheer als CD in een beperkte oplage van 100 stuks is uitgebracht.

Het album start met "Get Out Of My Way", waarin Dr Space's Alien Planet Trip met een eentonige noot begint, waaraan een terugkerend ritme en spacerock klanken worden toegevoegd, zodat de muziek een licht hypnotiserende werking krijgt.
Daarna volgt "Dreams Of Andromeda", een nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, waartussen experimentele synthesizer klanken worden gespeeld, waardoor de muziek lichtelijk chaotisch klinkt.
In "Dare To Do It Your Own Way" zet Dr Space's Alien Planet Trip me een psychedelisch stukje muziek voor, dat een terugkerend ritme met krautrock invloeden heeft en ruimtelijke klanken bevat.
Dan volgt "Where The Faires Go After Dark", dat met het geluid van de wind start, om er al snel een terugkerend ritme en Oosterse klanken bij te krijgen.
Vervolgens hoor ik "Lurky Creatures", een heerlijk nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, dat een lichte trance oproept en experimentele synthesizer elementen bevat.
Het laatste nummer heet "Knocks The Dogs Right Out" en hierin brengt het duo nogmaals een nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme ten gehore, waartussen synthesizer klanken gespeeld worden, die tegen het einde van het nummer orkestraal klinken.

"Vol 7 - Space With Bass III" van Dr Space's Alien Planet Trip is een niet alledaagse schijf, die muziek voor liefhebbers van terugkerende ritmes met experimentele invloeden bevat en ik kan hen dan ook aanraden deze schijf eens te gaan beluisteren en zelf een oordeel over de muziek te vellen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Occult Hand Order - Silence By The Raging Sea (Eigen Beheer, 2023) (Stoner)

Occult Hand Order uit Lyon, Frankrijk werd in 2018 opgericht en bestaat uit: Tony Duvillard - drums, Hugo Zepah - zang en basgitaar en Nico Fabre - sologitaar.
De band bracht hun debuut album "Occult Hand Order" op 25 september 2019 als digitaal album in eigen beheer uit en deze werd gevolgd door de EP "The Chained The Burned The Wounded", die op 17 oktober 2020 als CD, als digitale EP en samen met hun debuut album als CD verscheen.
Op 30 juni 2023  bracht de band het nummer "Sink" als eerste digitale single van het album "Silence By The Raging Sea" uit en deze werd op 15 september 2023 gevolgd door de tweede single van dit album, getiteld "Sailors", waarna het album op 20 oktober 2023 in eigen beheer zal verschijnen en als LP en als digitaal album.

Het album, dat 6 nummers bevat, begint met "Sink", waarin Occult Hand Order een uitstekende stoner rock song ten gehore brengt, die een niet al te hoog tempo bevat, een terugkerend ritme en tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door "Sailors", een song met een rustig tempo en een terugkerend ritme, die na enkele minuten iets meer snelheid krijgt, waarbij ook de muziek steviger klinkt, om net over de helft van het nummer melodisch te worden en hierin speelt de band de muziek in een langzaam tempo .
Daaarna volgen "Pyre", dat met surf klanken begint, maar al snel verandert in een stevig stoner nummer met een vrij langzaam tempo en een terugkerend ritme en "Fever", een heerlijke stevige song met een terugkerend ritme en stoner invloeden, die eindigt in chaos.
In "Tidal Waves" zet Occult Hand Order me een puike trage song voor, die melodische invloeden heeft en in "Golden Bones" krijg ik opnieuw een nummer met een langzaam tempo te horen, dat een terugkerend ritme en lichte melodische invloeden heeft.  

"Silence By The Raging Sea" van Occult Hand Order bevat prima stonerrock nummers, die in een niet al te hoog tempo worden gespeeld en ik raad iedere liefhebber van dit genre dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar de eerste 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: No Strange - Universi, Sovrapposinione E Risonanze (Area Pirata / Psych-Out Records, 2023) (Psychedelisch)

No Strange uit Turijn, Italië bestaat uit: Paola Scatena - alt, Matteo Martino - synthesizer en sampler, Salvatore D'Urso - zang, percussie en drums, Rita Tekeyan - stem en Alberto Ezzu - zang, sitar, keyboards, harmonium, luit, dwarsfluit, solo- en basgitaar en akoestische gitaar.
De band bracht in 1985 hun debuut LP "No Strange" uit via Toast Records en deze werd gevolgd door: "White Bird" / "Fiori Risplendenti" (7" single, 1986 via Toast), "L'Universo" (LP, 1987 via Toast), "Flora Di Romi" (LP, 1990 via Toast), "Medusa" (CD EP, 1998 via Toast), "Cristalli Sognanti" (LP en CD, 2011 via Psych-Out Records), "Live 2012" (CD, 2013 in eigen beheer), "Armonia Vivente Tra Analogie E Contrasti" (2LP en 2CD, 2014 via Area Pirata en Psych-Out Records), "Universi E Trasparenze" (10" LP, 2015 via Area Pirata en Psych-Out Records), "Il Sentiero Delle Tartarughe" (LP en CD, 2017 via Area Pirata en Psych-Out Records), "Mutter Der Erde" (LP en CD, 2019 via Area Pirata en Psych-Out Records), "…E Continuerò Ad Esistere" (LP, 2021 via Area Pirata en Psych-Out Records) en op 8 september 2023 verscheen hun compilatie album "Universi, Sovrapposinione E Risonanze", waarop 31 nummers staan, als 2CD in een beperkte oplage van 500 stuks en als digitale download via Area Pirata en Psych-Out Records.

CD1 bevat achtereenvolgens "Universi E Trasparenze" (5 nummers) en "Il Sentiero Delle Tartarughe" (10 nummers) en begint met "Die Sanftmutigen", waarin No Strange een trage Oosters klinkende psychedelische song ten gehore brengt, die een aanstekelijk ritme heeft en dit nummer wordt gevolgd door "Dawn", een progressief psychedelisch nummer, dat met een gemiddeld tempo start en een dansbaar ritme heeft, dat na enkele minuten over gaat in een experimenteel stuk, maar al snel terug naar het begin tempo en ritme gaat.
Daarna volgen "Susan Song", een heerlijke uptempo song met een aanstekelijk terugkerend ritme, dat beweging oproept en progressieve rock invloeden bevat, "Embroidery", een psychedelisch stuk muziek, dat met een niet al te hoog tempo wordt gespeeld en een dansbaar terugkerend ritme bevat en "The Tortoise, His Dreams And Journeys", een geweldig Oosters nummer met een hypnotiserend terugkerend ritme, dat me aan een matra doet denken.
In "Collana Di Perle E Suoni" zet No Strange me een uitstekende song met een vrij rustig tempo en een terugkerend ritme voor, in "Vuoto Mirabile" krijg ik een schitterend nummer met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en invloeden van de muziek van Dead Can Dance, progressieve rock en religieuze muziek voorgezet en in "Magic UFO Zanzibar" laat de band me genieten van een Oosters klinkend stuk muziek met een licht hypnotiserend terugkerend ritme.
Dan volgen "Meditazione Dell'Infinito", een kort nummer met een terugkerend ritme, dat naar mijn mening achterstevoren is opgenomen, het titel nummer "Il Sentiero Delle Tartarughe", een lichtelijk chaotisch nummer met een gesproken tekst, waartussen diverse muzieknoten worden gespeeld en zang van Paola klinkt, "Gli Occhi", een mooie song met eem gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en "Meditazione Della Madre Terra", een kort zwaar klinkend nummer met lichte jazz invloeden.
CD2, waarop 16 nummers staan, bestaat uit "Mutter Der Erde" en 4 bonus nummers en begint met "A Pelo D'Acqua", een prima langzaam nummer, dat na 1 minuut iets meer snelheid krijgt, Oosterse psychedelische invloeden toegevoegd krijgt en een terugkerend ritme bevat en dit wordt gevolgd door "Voyage Dans La Lune", een lekker in het gehoor klinkende song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "Stalattite", een uitstekende rustige folk song met een terugkerend ritme.
Dan volgen "Un Viandante Tra Le Stelle", een prachtig Oosters klinkend licht psychedelisch nummer met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme, "Madre Della Terra", een puike song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, die na 1 minuut iets meer snelheid krijgt en verandert in een puike progressieve rock song en "Su Di Un Letto Di Gerani", een fantastisch kort rustig nummer met folk invloeden en mooie samenzang.
In "Kilikia" zet No Strange me een verrukkelijke song voor met een langzaam tempo en invloeden van de muziekvan Dead Can Dance, in "Hot Air Balloon" krijg ik een schitterend instrumentaal nummer te horen,dat een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en in "Il Profumo Del Bosco Alto" hoor ik de band een uitstekende somg met een vrij langzaam tempo spelen, die psychedelische elementen koppelt aan traditionele muziek.
Vervolgens hoor ik "In Pellegrinaggio Alle Fonti Di Orfeo", een rustige song met een terugkerend ritme, "Ricamo Notturno", eveneens een rustig nummer met een aanstekelijk ritme en "Trasparenze E Suoni", een heerlijke song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.
Verder volgen de bonus nummers, waarvan de eerste "Oltre I Venti Del Mare" heet en hierin speelt No Strange live een song met een niet al te hoog tempo, die lichte psychedelische invloeden heeft, "Il Motore Del Tempo" (live), dat met zware tonen in een traag tempo start en psychedelische invloeden en een terugkerend ritme bevat, "Zerkalo", een nummer dat door percussiespel gedomineerd wordt en "La Conversione", een langzaam nummer met een terugkerend ritme.

"Universi, Sovrapposinione E Risonanze" van No Strange staat vol puike nummers met psychedelische invloeden, waar ik erg van genoten heb en ik raad elke liefhebber van deze muzieksoort dan ook aan eens naar deze 2CD te gaan luisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)



 

Review: Autogramm - WannaBe (Beluga Records / Stomp Records, 2023) (Powerpop)

Autogramm uit Seattle (USA), Chicago (USA) en Vancouver (Canada) bestaat uit: Jiffy Marx - zang, sologitaar en synthesizer, CC Voltage - basgitaar en zang, The Silo - drums en zang en Lars Von Seattle - sologitaar en zang.
De band bracht op 21 september 2018 hun debuut uit met de 7" single "Jessica Don't Like Rock 'N' Roll" / "Walk Don't Talk 2 Me", die via Snappy Little Numbers en Party Product Records tegelijkertijd verscheen met hun debuut album "What R U Waiting 4?", dat via Nevado Records als LP en CD werd uitgebracht.
Daarna verschenen: "Bad Day" (7" single via Jarama 45RPM Records, 2019), "Working Man" (digitale single in eigen beheer, 2020), "No Rules" (LP en CD via Nevado Records, 2021) en op 29 september 2023 werd hun single "WannaBe" via Beluga Records en Stomp Records uitgebracht als voorloper van hun album "Music That Humans Can Play", dat 14 november 2023 als LP in een beperkte oplage op roze vinyl, als LP in een beperkte oplage op lichtblauw vinyl, als 2LP in een beperkte oplage op roze en lichtblauw vinyl en als digitale download wordt uitgebracht. 

In "WannaBe", dat ook op het album staat, krijg ik een heerlijke powerpop song met een terugkerend ritme voorgeschoteld, die een aanstekelijk dansbaar ritme en invloeden van new wave heeft.

"WannaBe" van Autogramm is een prima single, waarmee de band me nieuwsgierig heeft gemaakt hoe de rest van het album klinkt en ik kijk daar dan ook reikhalzend naar uit.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) 




zondag 1 oktober 2023

Review: Kaliyuga Express - Warriors & Masters (Riot Season Records, 2023) (Spacerock)

Kaliyuga Express uit Finland en Groot Brittanië bestaat uit: Otto Juutilainen (Finland) - zang, Ilkka Vekka (Finland) - basgitaar en elektronica, Ohto Pallas (Finland) - drums en Mike Vest (UK) - sologitaar en synthesizer.
De band brengt op 29 september hun debuut album "Warriors & Masters" uit via Riot Season Records en dit verschijnt als LP in een beperkte oplage van 250 stuks op manderijn oranje kleurig vinyl en als digitale download.

Het album, dat 3 nummers bevat, begint met "Nightmare Dimensions", waarin Kaliyuga Express een schitterend swingend uptempo nummer ten gehore brengt, dat invloeden van spacerock en de muziek van Hawkwind bevat en aanzet tot dansen.
Daarna volgt "Behind The Veil", een fantastische uptempo spacerock song, die met een aanstekelijk terugkerend ritme gespeeld wordt en hierbij is stil zitten dan ook geen optie.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Dan volgt "Endless Black Space", een geweldige uptempo spacerock song met een licht hypnotiserend terugkerend ritme, die na iets meer dan 4 minuten een tempowisseling heeft, waarbij de muziek in een langzaam tempo over gaat en experimentele invloeden krijgt, om 2 minuten later terug te keren in het begin tempo en ritme en halverwege het nummer opnieuw te veranderen en een traag tempo te krijgen, dat een eentonig terugkerend ritme heeft 

"Warriors & Masters" van Kaliyuga Express bevat 3 verrukkelijke swingende spacerock nummers, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van deze muzieksoort en de muziek van Hawkwind dit album dan ook zeer aan.