Review: Seven That Spells - The Death And Resurrection Of Krautrock: IO (Sulatron, 2014) (Progressieve Rockk)

Seven That Spells uit Zagreb, Kroatië werd in 2003 als power trio opgericht door producer, sologitarist Niko Potocnjak, die tevens de oprichter was van de punk band Trigova Mast.
Samen met Tomislav Kalousek - basgitaar en Stjepan Jurekovic - drums vormde hij de band, die in 2003 hun eerste CD "The Blowout" via het DIY label uitbracht.
Omdat de band met Damo Suzuki (ex Can) ging toeren werd besloten een extra bandlid aan te trekken en dat werd Hrvoje Niksic, die synthesizer speelde.
In 2005 tekenden ze een contract met het Russische RAIG label, die dat zelfde jaar hun CD "My Mommy Wants To Kiss Your Mamma" uitbracht, gevolgd in 2006 door "It Came From The Planet Of Love" en dat was ook het jaar waarin de eerste bezettingswisselingen plaats vonden.
Toen Seven That Spells rond 2007 enkele leden van de Japanse band Acid Mothers Temple ontmoetten, veranderde er een boel voor de band, want niet alleen toerden ze met Acid Mothers Temple, ook maakten ze twee albums samen met Makoto Kawabata en Tsuyama Atsushi van die band.
In 2007 werd "The Men From Dystopia" voor het Beta-Lactam Ring Records label uitgebracht, opnieuw in een andere bezetting plus de 2 leden uit Acid Mothers Temple, maar altijd met Niko Potocnjak als vaste kracht.
Het jaar er na verschenen er 2 releases, waarvan de eerste, "Black Om Rising" ook op DVD, waarop de band in uitgedunde bezetting te zien is en bestaat uit: Niko Potocnjak - sologitaar en synthesizer, Narantxa - basgitaar, Bruno Motik - drums en Lovro Zlopasa - saxofoon.
Op het tweede album dat in 2008 verscheen, "Cosmoerotic Dialogue With Lucifer", speelt Kawabata Makoto als sologitarist mee. 
Vervolgens verschenen de CD's: "You Must do This On Stage Vol.1" (live) (Beta-Lactam, 2009), "Future Retro Spasm" (Beta-Lactam, 2010), "Acid Taking And Sweet Love Making" (Hauruck!, 2011), "The Death And Resurrection Of Krautrock - Aum" (Beta-Lactam, 2011) en "Superautobahn" (Hauruck!, 2012).
Ook verscheen "The Death And Resurrection Of Krautrock - Aum" in 2012, als eerste deel van de trilogie, op LP via het Sulatron label en op deze LP bestaat de band uit: Niko Pocnjak - sologitaar en synthesizer, Narantxa - basgitaar, Stanislav Musjkina - drums en Lovro Zlopasa - saxofoon.
Op het in november opgenomen tweede deel van de trilogie "The Death And Resurrection Of Krautrock: IO" betaat de band uit: Niko Pocnjak - sologitaar, Jeremy White - basgitaar en zang en Nicola Babic - drums en dit trio wordt bijgestaan door Albin Julius - synthesizer, Hammond orgel en kazoo en Nicola Urosevic - zang.
Het album is in de zomer van 2014 zowel op CD als op LP uitgebracht door het Sulatron label en bevat net als deel 1 vijf nummers.

De CD start met "In II", waarin ik een uptempo progressief instrumentaal nummer te horen krijg, dat technisch uitstekend in elkaar zit en een prima tempowisseling bevat, waarna het nummer tot het einde verder gaat in een rustig gespeeld tempo.
Daarna hoor ik "IO" en in dit bijna 19 minuten durende nummer, dat langzaam begint met een licht hypnotiserend ritme, laat de band me genieten van een heerlijk stukje progressieve rock, waarin opnieuw een goede tempowisseling zit, zodat de song in een iets hoger tempo gespeeld wordt en meer de kant van de psychedelische rock op gaat, waarbij ook lichte spacerock invloeden hoorbaar zijn, die in een hypnotiserend ritme gespeeld worden.
In "One" verrast de band me met een kort rustig, op piano gespeeld, nummer, dat vergezeld wordt door ruimtelijke synthesizer geluiden, waarna ik "Burning Blood" te horen krijg, het tweede lange nummer van de CD/LP en in deze song smelt de band invloeden van hardrock, trance en psychedelische rock samen in een swingend hypnotiserend geheel, waarbij stil blijven zitten onmogelijk is, totdat de band besluit, dat de resterende 2 minuten het geluid van een overgaande telefoon moeten bevatten. (luister naar een groot gedeelte van dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)
Het laatste nummer heet "Out II" schotelt de band me een fantastisch hypnotiserend nummer voor, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en tegen het eind langzaam uit dooft.

"The Death And Resurrection Of Krautrock: IO" van Seven That Spells bevat 5 schitterende nummers, die het beluisteren meer dan waard zijn en ik vind deze CD/LP dan ook een aanrader voor elke liefhebber van psychedelische, progressieve en hypnotiserende rock.

Review: Pig Eyes - 2Nd Album (Fetish Records, 2014) (Hardrock)

De uit Stockholm, Zweden, afkomstige band Pig Eyes, die bestaat uit: Calle Henriksson, Henke Palm, Henrik Falcon, Tobias Rask, Benjamin Vallé en Daniel Astgren,  bracht in mei 2012 hun debuut album ”Total Destruction Of The Present Moment” uit via het Fetish Records label uit Zweden.
Ook hun tweede vinyl LP "2ND Album", die tevens als digitale download verkrijgbaar is, verscheen via het zelfde label en is in Noord Amerika via het Electric Assault label uitgebracht en bevat 6 nummers.

De eerste nummer van het album heet "Dirge" en daarin laat de band me kennis maken met hun geweldige mix van hardrock, punk en psychedelica, waarbij de teksten op een agressieve wijze de microfoon in geschreeuwd worden, terwijl de drums in een hypnotiserend ritme gespeeld wordt.
Het volgende nummer heet "Black Bath, Clear Spot" en hierin krijg ik een fantastische melodische progressieve hardrock song te horen, die opnieuw vergezeld gaat van een licht hypnotiserend drumgeluid.
Daarna laat de band me genieten van een lekker in het gehoor klinkend stukje instrumentale gitaarrock, getiteld "Up The River, Part 1", waarin een steeds terugkerend ritme zit en dit nummer  wordt gevolgd door "Silver Dad" en hierin krijg ik een vrij heftige melodische hardrock song te horen met invloeden uit de avant garde en progressieve rock.
In "Warlord" schotelt de band me een swingende hardrock song voor met daarin lichte invloeden van "I Was Made For Loving You" van Kiss en het is dan ook onmogelijk stil te blijven zitten bij dit uitstekende nummer. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Het laatste nummer van het album heet "Up The River, Part 2" en hierin hoor ik de band een schitterende hypnotiserende hardrock song in een gemiddeld tempo spelen.

Pig Eyes heeft me met "2ND Album" een heerlijk stukje afwisselende muziek laten horen, dat niet aan één stijl gebonden is, maar toch de hardrock als een rode draad door hun muziek heeft verweven en ik kan elke liefhebber van hardrock dan ook aanraden hier eens naar te luisteren om net als ik tot dezelfde conclusie te komen, namelijk: Geweldig!

Review: The Wicked Whispers - Maps Of The Mystic (Electone Records, 2014) (Psychedelische Pop)

De band The Wicked Whispers uit Liverpool, Engeland werd in 2010 opgericht en bestaat uit: Mike Murphy - zang en sologitaar, Andy Smith - sologitaar, Toby Virgo - zang en basgitaar, Steven Penn - orgel en piano en Nathan Sayer - drums.
The Wicked Whispers trad op met onder andere The Crazy World Of Arthur Brown, Echo And The Bunnymen, The Lightning Seeds, El Toro en Eva Peterson en speelde op diverse festivals in Engeland en Europa.
De band bracht in 2011 hun debuut EP "Dark Delights Of The Wicked Whispers" via het Electone Records label uit op een gelimiteerde 10" vinyl uitgave van 300 stuks, die in 2012 gevolgd werd door de 7" vinyl single "Dandelion Eyes" / "Flying 'Round In Circles (John Wood Remix)", die in een beperkte oplage van 500 stuks verscheen, waarna in 2013 de 7" vinyl single "Voodoo Moon" / "Nightbird", eveneens in een gelimiteerde oplage van 500 werd uitgebracht.
Hun nieuwe 7" vinyl single "Chronological Astronaut" verscheen in juni 2014 als voorloper van hun debuut album "Maps Of The Mystic", die zowel op LP, als CD en als digitale download is uitgebracht en behalve laatstgenoemde single, ook de 4 songs van hun debuut EP, plus 6 andere nummers bevat.
De LP, die net als de singles via het Electone Records label werd uitgebracht, is in een gelimiteerde 1ste uitgave op 12"vinyl verschenen en bevat een klaphoes en binnenhoes met teksten, terwijl de hoes door de band is gesigneerd en verkrijgbaar is, zolang de voorraad strekt.

Het album begint met de nieuwe single, "Chronological Astronaut", waarin ik een lekkere aanstekelijke beat song te horen krijg, die, mede door het gebruik van blazers, invloeden bevat van soul muziek (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "House Of Peppermint", dat op de EP uit 2011 staat en hierin laat de band me een heerlijke mix van folk en licht psychedelische muziek horen, die in een rustig tempo gespeeld wordt en in dit nummer heeft de stem van Mike wel iets weg van die van Ian Anderson van Jethro Tull.
Daarna hoor ik "Paper Dove", een schitterende licht psychedelische song met enkele prima tempowisselingen, die gevolgd wordt door "Flying 'Round In Circles", dat ook op de EP staat.
In dit nummer laat de band me een uitstekend stukje pop horen, waarin de invloed van de jaren 60 goed te horen is en ook het volgende nummer "Amanda Lavender", waarin ik een prachtige psychedelische beat song met afwisselende ritmes te horen krijg, komt van de EP.
Vervolgens laat de band me genieten van "Diamond Soup" en in dit nummer speelt de band een fantastische rustige pop song en in "Medusa" krijg ik een lekker klinkende licht psychedelische uptempo popsong voorgeschoteld.
Het titel nummer "Maps Of The Mystic" hoor ik de band een uitstekende pop song spelen, waarin ook nu weer enkele prima tempowisselingen en invloeden van de jaren 60 bands zitten.
"You Wouldn't Believe" klinkt me als muziek in de oren en in dit nummer laat de band me een geweldige licht psychedelische popsong horen, waarin regelmatig van tempo en ritme gewisseld wordt, zodat het nummer spannend blijft.
Het volgende nummer heet "I'D Follow You Anywhere" en hierin krijg ik opnieuw een schitterende pop song te horen, waarin de band gebruik maakt van blazers en in het laatste nummer "Odyssey Mile", eveneens van de EP "Dark Delights Of The Wicked Whispers" hoor ik een fantastische opgewekt klinkende pop song, die invloeden van jazz en psychedelische rock bevat en een ritme waarin het onmogelijk is om stil bij te blijven zitten en ik vind dit dan ook het beste nummer van het album.

The Wicked Whispers heeft me met hun debuut LP "Maps Of The Mystic" aangenaam verrast en ik kan iedere muziekliefhebber dan ook aanraden, dit album eens te gaan beluisteren.

Review: Acid Baby Jesus - Vegetable EP (Slovenly, 2014) (Psychedelische Rock)

Acid Baby Jesus werd in 2009 te Athene, Griekenland opgericht door Noda Pappas - zang, Otto Mentis - sologitaar, Tili Stronis - basgitaar en Markos Mazarakis - drums en in deze formatie verscheen hun debuut single "I'm A Baby" / "Salt Chunk Mary" in 2010 als gelimiteerde 7" vinyl uitgave via het Sound Effect Records label.
Vervolgens kwam de band bij het Slovenly label terecht, die in 2011 hun tweede single "Hospitals" plus hun debuut LP/CD "Acid Baby Jesus" uit bracht.
In september toerde Acid Baby Jesus met Hellshovel door Noord Amerika en stapte Otto uit de band.
Hij werd in 2012 vervangen door Dox Grillo, die in Hellshovel speelde en in datzelfde jaar verscheen tevens de 10" vinyl EP "Acid Baby Jesus & Hellshovel Presents Voyager".
Hun nieuwe 7" vinyl uitgave, "Vegetable EP", die in een gelimiteerde genummerde oplage van 999 stuks via Slovenly is verschenen, is de voorloper van hun binnenkort te verschijnen tweede LP.

De EP bevat 2 nummers, waarvan "Vegetable" het eerste is en hierin krijg ik een schitterende psychedelische garagerock song te horen, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een licht hypnotiserend ritme bevat. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
"Brain Damage" is de titel van de andere song en ook in dit nummer laat de band me genieten van een fantastisch stukje psychedelische muziek, waarin een vrij experimenteel hypnotiserend ritme zit.

Acid Baby Jesus heeft met "Vegetable EP" een geweldig goede plaat gemaakt en ik kan deze dan ook van harte aanbevelen aan alle liefhebbers van zowel garagerock als psychedelische muziek en kijk dan ook reikhalzend uit naar hun nieuwe LP.

Review: Film - Eclipse (Inner Ear Records, 2014) (New Wave, Elektro)

Film werd in 2003 te Athene, Griekenland, opgericht door Dimitris Borsis - zang, keyboards en basgitaar, Manolis Zavitsanos - sologitaar en Kostas Borsis - drums.
De band maakt elektronische popmuziek in de stijl van de jaren 80 groepen en trad onder andere op met bands als The Cure, New Order, Iggy & The Stooges en The Flaming Lips en toerde recentelijk door Zwitserland, Slovenië, Spanje, Engeland en Nederland en speelde in belangrijke programma´s zoals SPOT (Denemarken), POPKOMM (Duitsland) en Iceland Airwaves (IJsland).
"Eclipse" is het vierde album van de band, die eerder "No Luggage" (2003) "Angel B" (2006) en "Persona" (2009), plus de singles "Alarm" (2007) en "Berlin" (2013) uit bracht.
Het album "Eclipse" is zowel als Vinyl uitgave (+bonus CD) als CD en digitale download verkrijgbaar en is door het Griekse Inner Ear Records label uitgebracht.

Het album bevat 9 nummers, waarvan de eerste "Ping Pong With Angels" op single is uitgebracht en in dit nummer hoor ik de band een swingende elektronische new wave song spelen, waarbij invloeden uit de jaren 80 sterk te horen zijn. (luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)
Het volgende nummer is de titelsong "Eclipse", waarin ik de band een heerlijke dansbare new wave song hoor spelen, die gevolgd wordt door "The Gun & The Deer" en hierin schotelt de band me opnieuw een dansbare elektronische new wave song voor, waarmee Film de jaren 80 in mijn herinnering terug brengt.
In "L'Amour Imaginaire" krijg ik lekkere mix te horen van avant garde, new wave en elektronische muziek te horen en in "Produkt" laat de band me genieten van een schitterende mix van disco, new wave, elektro en avant garde, die in een vrij hoog tempo gespeeld wordt.
Daarna krijg ik "Coral"te horen en hierin hoor ik Film een uitstekende avant garde song te gehore brengen, gevolgd door "Star Wars", waarin ik ook nu weer getrakteerd wordt op een prima mix van new wave en elektro.
"Timelapse" is van hetzelfde laken een pak en swingt, waardoor het uitstekend dansbaar is, terwijl ik in het laatste nummer, "Waltz (Telescope)", een prachtige new wave song te horen krijg, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en enkele goede tempowisselingen bevat.

Film heeft met "Eclipse" een uitstekend album heeft gemaakt, dat vol staat met lekkere dansbare muziek en me even terug heeft gebracht naar de jaren 80 en ik vind dit dan ook een aanrader voor elke liefhebber van deze muzieksoort.

Review: Skanska Mord - Skanska Mord (Transubstans, 2014) (Hardrock)

Janne Bengtsson - zang, mondharmonica en sologitaar en Patric Carlsson - basgitaar, die beiden uit de band Half Man kwamen, richtten te Örkelljunga, Zweden, in 2006, samen met Patrik Berglin - sologitaar, Petter Englund - sologitaar en zang en Thomas Jönnsson - drums en percussie, die alle drie in de band Mothercake speelden, een nieuwe band op, genaamd Skanska Mord.
Skanska Mord, die het podium deelde met onder andere Graveyard, Spiders, Abramis Brama, Imperial State Electric en meerdere hardrock bands, bracht in 2010 hun debuut album "The Last Supper" uit, gevolgd in 2012 door "Paths To Charon", die beide via het Small Stone Recordings label verschenen.
Daarna kwam de band bij het Transubstans label terecht en het resultaat is te beluisteren op de 12" vinyl EP "Skanska Mord", waarop de legendarische sologitarist Janne Schaffer als gast mee speelt.

De EP, die zowel op zwart als wit vinyl verschijnt, bevat 4 nummers, waarvan de eerste "Illusion" heet en hierin hoor ik de band een uitstekende mix van blues en hardrock maken, waarin een wisselend ritme zit.
Daarna laat de band me een schitterend instrumentaal hardrock nummer horen, getiteld "Leaving", dat vrij melodisch klinkt en gevolgd wordt door "A Room Without A View", waarin ik een prima commerciële hardrock song te horen krijg, die de invloed van de jaren 70 en 80 hardrock bands laat horen  en een aanstekelijk ritme heeft. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In het laatste nummer, een cover van Janne Schaffer's "Black Salad", speelt Janne Schaffer mee en ook in dit instrumentale nummer, krijg ik een heerlijk stukje melodische hardrock voorgeschoteld.

De EP "Skanska Mord" bevat 4 lekker in het gehoor klinkende hardrock nummers, die bij liefhebbers van dit genre zeker in de smaak zullen vallen en ik kan hen deze schijf dan ook van harte aanbevelen.

Review: Earthling Society - England Have My Bones (Riot Season, 2014) (Progressieve Rock)

Earthling Society werd in 2004 opgericht te Fleetwood, dat in de omgeving van Blackpool, Engeland ligt, door Fred Laird - zang, sologitaar en synthesizer, David Fyall - basgitaar en Jon Blacow - drums en trad onder andere op met: Hawkwind, Julian Cope, Damo Suzuki, Guru Guru en Blue Cheer.
Allen deelden dezelfde muzikale smaak van de 60's psychedelica en 70's krautrock en progressieve rock.
Ze bouwden zelf een primitieve 8-track opname studio in een hoek van een leegstaande glasfabriek te Fleetwood en begonnen hun muziek op te nemen.
Dat zou uit monden in hun debuut CD "Albion", die in 2005 eerst via het Mylodon records label uit Santiago, Chili verscheen en later dat jaar door het Duitse Nasoni records, uit Berlijn, heruitgebracht werd, zowel op CD als op LP.
Hun volgende CD "Plastic Jesus And The Third Eye Blind" verscheen een jaar later via datzelfde Nasoni label en in 2007 werd de CD "Tears Of Andromeda, Black Sails Against The Sky" eveneens via Nasoni uitgebracht.
Daarna stapte de band over naar het 4Zero records label uit Londen en maakte de CD's "Beauty And The Beast" (2008), de laatste CD waar basgitarist David Fyall op mee speelt en "Sci-Fi Hi-Fi" (2009), met basgitarist Steve Roberts en keyboards speler Joe Orban als nieuwe leden.
"Stations Of The Ghost" was de zesde CD van de band en ook deze keer werd die via het 4Zero records label uitgebracht, met weer een andere basgitarist (Luis Gutarra).
Op hun volgende CD "Zodiak", die op LP via het Nasoni label verscheen en op CD via 4Zero en in augustus en november 2012 in de Rockhard Studios te Blackpool opgenomen is, heeft Gutarra het veld moeten ruimen voor Kim Allen en spelen Neil Whitehead - Korg synthesizer, syndrum en monotribe en Lew Dickinson - saxofoon als gast muzikanten mee.
In de band bezetting van 2014 spelen Allen en Whitehead nog steeds mee en lijken Blacow en Laird eindelijk een stabiele vaste kern te hebben gevonden.
Hun nieuwe album "England Have My Bones", dat via het Riot Season Records label werd uitgebracht, is zowel als een gelimiteerde groen vinyl LP (500 stuks),  als cassette en als digitale download uitgebracht en bevat 4 nummers, die samen bijna 40 minuten duren.

Het eerste nummer van de LP heet "Aiwass", waarin ik de muziek, in een rustig tempo, met psychedelische oosterse klanken hoor beginnen, waarna het tempo na enkele minuten wordt opgeschroefd en het geheel een stuk steviger wordt, zodat er een heerlijk swingend progressief nummer ontstaat, totdat de band besluit dat het genoeg is en de laatste 2 minuten gebruikt voor scheurend gitaarspel.
Aaneensluitend krijg ik "Tortuga" voorgeschoteld en hierin hoor ik de band een schitterende rustige psychedelische song ten gehore brengen met een licht hypnotiserend ritme, dat naar het einde toe iets experimenteler wordt. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Vervolgens krijg ik "Journey Into Satchinanda" te horen en in dit nummer speelt de band, in een steeds terug kerend rustig, maar toch vrij heftig ritme, een fantastische cover van het Alice Coltrane nummer, waarin de hoofdrol voor het gitaarspel van Laird is weggelegd.
In het titelnummer "England Have My Bones" laat de band me tot halverwege een experimenteel stuk muziek horen, waarna er voor het laatste gedeelte over geschakeld wordt naar erg rustig gitaarspel, dat tegen new age muziek aan leunt.

Earthling Society is er met "England Have My Bones" naar mijn mening opnieuw in geslaagd een geweldig album te maken, dat me 40 minuten heeft geboeid en een aanrader is voor iedere liefhebber van dit genre.

Review: Acid Mothers Temple Et Rosina De Peira - Live In Tolosa (Bam Balam Records, 2014) (Psychedelische Experimentele Rock)

Acid Mothers Temple werd in 1995 te Japan door Kawabata Makoto opgericht en heette in eerste instantie Acid Mother's Temple, maar sinds 1997 werd de apostrophe weggelaten.
In de loop der jaren heeft de band in veel verschillende samenstellingen gespeeld, maar vanaf 1998 bestaat de vaste kern uit: Kawabata Makoto - sologitaar en zang, Tsuyama Atsushi - basgitaar en zang en Higashi Hiroshi - synthesizer, keyboards, sologitaar en zang.
Verder maken Shimura Koji - drums (sinds 2006) en Tabata Mitsuru - sologitaar en zang (sinds 2012) de band compleet.
Makoto maakte ook met andere muzikanten en onder andere namen muziek, zoals: Acid Mothers Temple & the Melting Paraiso U.F.O., Kawabata Makoto & the Mothers of Invasion, Acid Mothers Temple SWR, Acid Mothers Gong (met Daevid Allen – zang en sologitaar), Acid Mothers Afrirampo, Acid Mothers Temple & the Cosmic Inferno, Acid Mothers Temple & the Pink Ladies Blues, Acid Mothers Temple & the Incredible Strange Band, Acid Mothers Guru Guru (met drummer Mani Neumeier), MMMH! en Acid Mothers Temple & Space Paranoid.
Hij maakte met al deze bands sinds de oprichting, in 1995, maar liefst 72 studio albums, 32 live albums, 5 verzamel albums, 9 EP's, 6 singles en 8 video's, die door diverse labels werden uitgebracht, waaronder P.S.F., Eclipse, Static Caravan-Resonant, Squealer, tUMULt, Alien8, Fractal, Ektro, Space Age, Dirter,   Multikulti, Riot Season, Essence, Important, Acid Mothers Temple, Bam Balam en vele andere.
De nieuwe LP/CD "Live In Tolosa" die de band samen met Rosina De Peira maakte, werd 15 november 2012 live in Connexxion Café Toulouse te Toulouse, Frankrijk, opgenomen en is zowel in een gelimiteerde vinyl uitgave op 2LP verschenen, als in een gelimiteerde versie op CD uitgebracht en bevat 4 nummers.

Het album begint met "La Nòvia", waarin ik een bijna 10 minuten traditioneel gezongen Occitaans folk nummer te horen krijg, dat voor 4 minuten bestaat uit een a capella gezongen stuk door Rosina en Kawabata, waarna de band in een heftig ritme het geheel over neemt en me trakteert op een stuk progressief
gespeelde instrumentale rock, waarin invloeden van Jimi Hendrix te horen zijn.
Het volgende nummer, dat bijna 29 minuten duurt, heet "Pink Lady Lemonade - Including Om Riff From The Melting Paraiso U.F.O." en hierin speelt de band een heerlijk rustig nummer in licht hypnotiserend ritme, totdat er plotseling besloten wordt er een erg heftig stuk gitaar en synthesizer spel tussendoor te spelen, om vervolgens over te schakelen naar experimentele psychedelische geluiden, waarna de band het roer opnieuw omgooit en me een heftig stuk spacerock voorschotelt, om met rustig gespeelde tonen af te sluiten.
Daarna hoor ik "La Le Lo", waarin de band in een rustig tempo begint en halverwege het nummer overschakelt naar het spelen van traditionele volksmuziek, waarbij alleen plaats is voor de zang, om plotseling over te schakelen naar een heftig gespeeld instrumentaal stuk, waarin het oorspronkelijke ritme en tekst nog te ontwarren zijn, maar dat ook volledige chaos uitwasemt, om opnieuw rustig te eindigen.
In het laatste nummer "Cometary Orbital Drive" krijg ik eerst een a capella gezongen stuk muziek te horen, waarna de band rustig in valt en langzaam het tempo verhoogt en het in de richting van de spacerock uit laat gaan.
Dan voert de band het tempo verder op en speelt het nummer in een sneltrein vaart, waarbij er flink geëxperimenteerd wordt en er ook nu weer een chaotisch stuk muziek ontstaat, waarin de band compleet uit freakt, om nog even terug te keren naar het a capella gedeelte om het nummer af te sluiten.

De CD "Live In Tolosa" is één grote trip, waar ik me met moeite uit heb weten te bevrijden en ik kan deze uitgave dan ook van harte aanbevelen aan de liefhebbers van psychedelische experimentele muziek en folk. (luister naar de teaser van het album via de youtube lik onder de recensie)

Review: Tomrerclaus - Tomrerclaus (Transubstans, 2014) (Progressieve Gitaarrock)

De Deen Claus Clement Pedersen, beter bekend als Tomrerclaus, werd in november 1945 te Aarhus geboren.
Hij startte zijn muzikale carrière al op zijn twaalfde toen hij klarinet en gitaar leerde spelen.
Verder is hij cellist, bassist, klarinettist, zanger, draai lier-speler, producer, geluidstechnicus en netwerk-shopmanager.
In 1965 trad hij als sologitarist op met de band The Dodgers, die beat muziek maakten en in 1968 vormde hij de band Fire, een trio dat veel Jimi Hendrix nummers speelde.
Een jaar later speelde hij in de band Fjord, die jazz-rock maakte en in het voorjaar van 1970 hielp hij bij de voorbereiding van een hippies kamp, dat in de zomer van dat jaar plaats vond, waarbij hij een eetgelegenheid runde, genaamd "Onder De Naalden".
Als er geen klanten waren, speelde hij gitaar en ontmoette op die manier veel muzikanten, die daar optraden en omdat er een groot aantal mensen was, die Claus heetten, kreeg hij zijn bijnaam Tomrerclaus.
In 1971 toog hij naar Kopenhagen, waar hij Ingemann en Niels Skousen ontmoette en samen met hen in het orkest Skousen / Ingemanns Workshop speelde, dat later Music Patrol ging heten.
Ongeveer vanaf 1975 ging hij een zowel particuliere en artistieke samenwerking aan met Birgit Boline Erfur, onder de naam Boline Band, waarin ook ex Mandrake Root muzikant Karsten Harvest deel van uit maakte.
Verder speelde hij in Dream City, Totalpetroleum, (ook wel bekend als Monrad & Rislund), TømrerClaus' Experience en met Dan Turèll & Sølvstjernern en Lone Kellerman.
In 1976 had hij zijn eigen studio met de naam Karma Music Studio en richtte hij zijn eigen platenlabel Karma Music op, dat in de jaren 80 door veel creatieve vernieuwende muzikanten en punk bands als uitlaatklep gebruikt werd, onder andere door Sods (later Sort Sol) en Turell & Sølvstjernerne.
Vanaf 1975 bracht hij onder de naam Tomrerclaus muziek uit, waarvan "En Spade Er En Spade" zijn eerste LP was, die gevolgd werd door "Snydt" (1977), "Hepar" (1978), "Tømrerclaus" (1978), "Savania" (1993) en "Jeg Var Go' I Går" (2005).
Ook maakte hij 3 singles in 1979, getiteld: "Punk Them Into Shit" / "Neon Lights", "Ramblers Destination" / "Night Ripper Lady" en "Sandemose Forever" / "Alvorlig Leg Med Beton" en tevens verschenen er nummers van hem op enkele verzamel LP's, zoals "KMLP 4" (1979), "Electric Psychedelic Sitar Headswirlers Vol. 6: Cosmic Form of Visnu-Krisna with Cakras of the Subtle Body" (1999) en "Christiania Forever" (2004).
In 1988 werd hij ingehuurd als geluidstechnicus bij Diem Studios in Aarhus Concert Hall en Tomrerclaus startte in 2005 de band Band Of Friends, waarmee hij live optrad en wereld muziek en echte rock & roll speelde, in 2012 richtte hij samen met  Jansson en Pete Mason, die vervangen werd door ex-Tormentos lid Claus Bache, de band Radio Luxemburg op en datzelfde jaar speelde hij met Marianne Sonntag (keyboards) een musical over Johnny Cash en in 2013 begon hij met zijn nieuwe band Tomrerclaus Calling Flower Power.
In 2006 vierde Karma Music zijn 30 jarige bestaan en had toen reeds meer dan 50 LP en CD's uitgegeven, waaronder het legendarische album "Tomrerclaus" uit 1976, dat in 2014 door Transubstans uit Zweden opnieuw is uitgebracht op zowel zwart als gelimiteerd transparant geel vinyl.

De LP, waarop 12 nummers staan, start met "Sorte Mand", waarin ik een mix van blues, pop en gitaarwerk in de stijl van Jimi Hendrix te horen krijg, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
Daarna hoor ik "Når Spindelvævene Blomstrer" en hierin schotelt Tomrerclaus me een schitterend stukje rustig gespeelde progressieve rock voor, waarin de zang van Birgit Boline Erfur komt, waarna ik weer een prima nummer te horen krijg met gitaarwerk in de stijl van Jimi Hendrix, getiteld "Forvalterdrengen".
In "Prisen For At Ryge Cigar" laat Tomrerclaus me genieten van een heerlijke vrolijk klinkende pop song, waarin een hoog meezing gehalte zit en het is dan ook moeilijk niet met de muziek mee te gaan bewegen.
Dan krijg ik "Cellokarma" te horen en hierin speelt hij een uitstekend stukje instrumentale progressieve rock, dat met geweldig gitaarspel doordrenkt is (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Kanibalerne Kommer", eveneens een fantastisch instrumentaal nummer en hierin zit een licht hypnotiserend ritme.
Het volgende nummer heet "En Dag Da Jeg Lå I Luften", een swingende pop song, waarin ook nu weer het gitaarspel de belangrijkste rol speelt, waarna ik "Mr Fantastic" hoor en hierin krijg ik een lekker in het gehoor klinkende pop song te horen.
Vervolgens speelt hij in "Dauu" een uitstekend instrumentaal gitaar werkje, waarbij de invloed van Jimi Hendrix weer goed te horen is en in "Sådan Er Den Altid"  hoor ik een progressieve pop song met opnieuw heerlijk gitaarspel.
"Koda Er Nedtur" is een instrumentale mix van Sirtaki en progressieve gitaarrock en in het laatste nummer "Jeg Vil Gerne Standses" speelt Tomrerclaus een prima pop song, waarin licht psychedelische invloeden en een hypnotiserend ritme zitten.

De LP "Tomrerclaus" van Tomrerclaus bevat enkele fantastische nummers, die sterk verwant zijn met de muziek van Jimi Hendrix en dus een aanrader zijn voor elke liefhebber van dit genre.

Review: Sky Picnic - Her Dawn Wardrobe (Mega Dodo, 2014) (Psychedelisch)

Sky Picnic is een psychedelische rock band uit Brooklyn, New York, die bestaat uit: Chris Sherman - zang en sologitaar, Leah Cimmamon - basgitaar en zang en Pete Meriwether - drums en in 2008 de EP "Synesthesia" uit bracht, die in 2010 gevolgd werd door de digitale EP "The Unknown Regions".
Hun debuut LP verscheen, nadat de band, in 2010, de CD versie in eigen beheer, in een oplage van 300 stuks, had uitgebracht, via het Duitse Nasoni Records label in 2011, waarna de band een uitstapje maakte naar Fruits De Mer Records, om diverse nummers via verzamel LP's op dit label uit te brengen, onder andere "Bracelets of Fingers" voor het album "Sorrow's Children", dat in samenwerking met de legendarische band The Pretty Things geproduceerd werd.
Hun tweede album "Paint Me A Dream" verscheen in 2012 eveneens bij het Nasoni Records label en van deze LP werd de single "Rippled" getrokken, waarna de LP de status "Best Albums of 2012" in de diverse eindejaars-lijstjes kreeg.
Door dit succes maakte de band een tournee via het Red Bull's Sound Select programma, waarbij ze op enkele grote festivals speelden.
Daarna ging de band niet op zijn lauweren rusten, maar begon te werken aan hun nieuwe album, waarbij ook andere muziek invloeden een belangrijke rol moesten gaan spelen en het resultaat daarvan is te beluisteren op de gelimiteerde LP "Her Dawn Wardrobe", die in een oplage van 250 stuks grijs vinyl geperst wordt,
waarvan de eerste 100 vergezeld gaan van een A3 poster + sticker, terwijl het album, dat door het Mega Dodo Records label is uitgebracht, eveneens op CD verschijnt.  

Het album, dat 10 nummers bevat, begint met "Upon Further Reflection" en hierin laat de band me een schitterende psychedelische song horen, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en gevolgd wordt door "June Sunshine", dat als single is uitgebracht, waarin ik opnieuw een heerlijk klinkende psychedelische pop song te horen krijg. (luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)
Daarna hoor ik "I Saw You Saw", dat een swingend ritme heeft en halverwege over gaat in een iets stevigere song, waarna "Lady Of The Moon" volgt en hierin laat de band me mooie rustige folk song horen, die een licht psychedelisch effect bevat.
In "Ode To" krijg ik een korte psychedelische song te horen, die op me overkomt als een voortzetting van "Lady Of The Moon", waarna het eerste nummer van kant-B volgt, getiteld "Where The Memories Stirred" en hierin speelt de band een fantastische psychedelische folk song in een gemiddeld tempo.
Met "Most Of A Box Of Winter" krijg ik een geweldig swingend instrumentaal progressief nummer te horen en in de titelsong "Her Dawn Wardrobe" laat de band me nogmaals een prachtige rustige folk song horen.
Vervolgens hoor ik "Earl Grey", die heftig en stevig begint, maar al snel verandert in een rustige progressieve pop song, waar enkele prima tempowisselingen in zitten, waardoor de muziek de ene keer heftig en de andere keer rustig gespeeld wordt.
Het laatste nummer heet "English Breakfast" en hierin laat de band me gedurende 34 seconden een scheurend gitaar geluid horen, dat abrupt eindigt.

Sky Picnic heeft met "Her Dawn Wardrobe" een heerlijk album gemaakt, dat zowel psychedelisch als progressief klinkt en een aanrader is voor alle liefhebbers van dit genre.

Review: Haleiwa - Wall Of Blue Sky (Sunstone Records, 2014) (Pop)

Haleiwa is het project van Mikko Singh uit Stockholm, Zweden, die sinds 2006 zijn muziek uit brengt.
Zijn eerste uitgave heet "Näin Elämän Suuruuden" en is een mix van akoestische en elektronische ambient, waarvan hij de nummers tussen december 2005 en september 2006 opnam.
Van juli 2007 en juli 2008 werkte hij aan de opvolger hiervan, die "Uskotko Että Siellä On Kukkia?" heet, hoofdzakelijk instrumentaal is en in 2008 verscheen.
In 2010 werd zijn album "Pura Vida Dude" op 7 juli via het Japanse Friend Of Mine Records label uitgebracht, waarvan de nummers tussen eind 2008 en het voorjaar van 2010 in de Haleiwa Studio en Möre Studio (1 nummer) werden opgenomen met medewerking van Anna Ödlund, John Roger Olsson, Jens Pettersson en Tobias Hurtig.
Eind 2013 begon hij te werken aan een nieuw album en in 2014 tekende Haleiwa een contract met het Britse Sunstone Records label, die zijn single "Wall Of Blue Sky" uit zal brengen.
De single verschijnt in een zeer beperkte 7" vinyl oplage van 100 stuks en voor de release party, die in Stockholm plaats vindt, heeft Mikko een volledige band samengesteld, waarmee hij zal gaan optreden.

Op de A-kant van de single krijg ik de titel song "Wall Of Blue Sky" te horen, waarin Haleiwa me een lekker in het gehoor klinkende pop song voorschotelt, die new wave invloeden bevat en uitstekend dansbaar is  (luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie), terwijl de andere kant "Harbour", eveneens een uitstekende uptempo pop song, een prima tempowisseling bevat, waarna het nummer schitterend langzaam als een kaars uit dooft.

De single "Wall Of Blue Sky", van Haleiwa, bevat 2 uitstekende songs, die het beluisteren meer dan waard zijn, waardoor ik  deze single iedere liefhebber van pop muziek kan aanraden deze eens te gaan beluisteren.

Review: Odawas - Reflections Of A Pink Laser (Bookmaker Records, 2014) (Elektronische Muziek)

Odawas werd te Bloomington, Indiana opgericht door Michael James Tapscott - zang, keyboards, bas- en sologitaar en harmonica en Isaav Edwards - keyboards, die elkaar leerden kennen tijdens hun studie journalistiek.
Beiden hebben een voorliefde voor de muziek van films en Neil Young en brachten in 2004 hun eerste nummers in eigen beheer uit op de CD-R EP "Vitamin City", die in 2005 gevolgd werd door hun officiële volledige debuut album "The Aether Eater", dat door het Jagjaguwar zowel op LP als op CD werd uitgebracht.
Daarna volgde in 2006 de CD "An Appendix of Whaling Terms", een solo album van Michael Tapscott, onder de naam More Animals of the Arctic en deze verscheen via het Standard Recording Company label.
Vervolgens bracht het Jagjaguwar label in 2007 de LP/CD "Raven and the White Night" uit, verhuisde het duo in 2008 naar Berkeley, Californië, waarna in 2009 de LP/CD "The Blue Depths" via het Jagjaguwar label verscheen.
Daarna maakte Michael James Tapscott samen met Andrew Kenower in 2012 het album "Good Morning, Africa", dat door het Franse Bookmaker Records label werd uitgebracht.
Ook het nieuwe album "Reflections Of A Pink Laser", dat in een gelimiteerde vinyl oplage van 250 stuks geperst is, verscheen in juni 2014 via dit zelfde label en bevat 6 nummers.
De band, die in 2010 startte met de opnamen hiervan, bestaat op de LP uit: Isaac Edwards - keyboards, synthesizer en harmonium, Michael James Tapscott - zang, keyboards, solo- en basgitaar en harmonica, Michael Carreira - harmonica (Home Is A Concept) en Connor O 'Sullivan - mandoline (Home Is A Concept), 12-snarige gitaar, bariton gitaar en staande bas, Jeff Moller - basgitaar en Raphi Gottesman - drums.

De LP begint met "Black Iron Awakening / The Empire Never Ended", waarin ik een uitstekende mix van new wave, soundscapes en elektronische muziek te horen krijg, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna hoor ik "Silver Fish Gnosis / The Old Temple", waarin de band in een duister ritme start en me een fantastische rustige mix van gothic, elektronische muziek en new wave voorschotelt.
Dan volgt "Paul Klee In Damascus / The Octagon" en hierin speelt de band een heerlijke swingende dansbare elektronische song, die invloeden van new wave bevat en gevolgd wordt door "Anamnesia / Home Is A Concept", waarin ik een erg mooie rustige pop song te horen krijg.
Vervolgens laat de band me genieten van het langste nummer van de LP, getiteld "What If Our World Is Their Heaven?", dat iets meer dan 19 minuten duurt en in dit nummer zit een licht hypnotiserend ritme, terwijl de muziek richting new age gaat.
Het laatste nummer, "Flow My Tears", is meteen ook het kortste en duurt anderhalve minuut en hierin speelt de band een rustige, soms experimentele, pop song.

De LP "Reflections Of A Pink Laser" bevat 6 uitstekende nummers, waarvan ik ten volle genoten heb en ik kan deze LP dan ook aanraden aan elke liefhebber van dit genre.