Review: Lucy In Blue - In Flight (Karisma Records, 2019) (Melodische Rock / Progressieve Rock)

Lucy In Blue uit Reykjavik, IJsland werd in 2013 opgericht en bestaat, sinds 2016, uit: Steinbor Bjarni Gislason - sologitaar en zang, Matthias Hlifar Mogenson - basgitaar en zang,  Arnaldur Ingi Jonsson - keyboards en zang en Kolbeinn Porsson - drums.
De band bracht op 4 december 2016 hun gelijknamige debuut album in eigen beheer via bandcamp in een beperkte oplage als CD en als digitale download uit en deze is 12 april 2019 gevolgd door "In Flight", die door Karisma Records op zowel CD, LP (op ijs kleurig blauw vinyl) en als digitale download is uitgebracht en 8 nummers bevat.

Het eerste nummer van de plaat heet "Alight, Pt 1" en daarin speelt de band een mooi rustig progressief stukje muziek, dat melodische invloeden heeft en prima samenzang bevat en naadloos doorloopt in "Alight, Pt 2", een schitterende progressieve rock song, die jaren 70 invloeden heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Daarna zet de band me "Respire" voor geweldige, vrij rustige, song die een melodisch karakter heeft, waarbij de muziek me doet denken aan symfonische progressieve rock bands uit de jaren 70 en deze wordt gevolgd door "Matricide", waarin de band een fantastische rock song met afwisselende tempo's speelt.
In "Nuverandi" speelt Lucy In Blue een prachtig melodisch nummer, dat tot halverwege door het gitaarspel gedomineerd wordt, waarna de band over gaat tot het maken van verrukkelijke symfonische klanken, die in een niet al te hoog tempo mijn gehoorgang binnen stromen en in "Tempest" laat de band me genieten van een heerlijk swingend progressief rock nummer, dat een aanstekelijk terugkerend ritme heeft en halverwege verandert en tijdelijk in een rustig tempo verder gaat, om tegen het einde terug te komen in het begin tempo.
Verder hoor ik de titelsong "In Flight", een uitstekende rock song met melodische invloeden, die diverse tempowisselingen heeft en "On Ground", een rustige song, die na korte tijd iets meer snelheid krijgt en symfonische invloeden heeft.

"In Flight" van Lucy In Blue is een heerlijke plaat om te beluisteren, waarmee de band me van begin tot einde in de ban van hun meesterlijke muziek heeft gehouden en ik kan deze schijf dan ook ten zeerste aanraden aan elke liefhebber van melodische en progressieve rock.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)

Review: PoiL - Sus (Dur Et Doux, 2019) (Improvitatie / Experimentele Rock)

PoiL uit Lyon, Frankrijk, werd in 2005 opgericht en bestaat uit: Antoine Arnera - keyboards en zang, Boris Cassone - basgitaar en zang en Guilhem Meier - drums en zang.
De band bracht hun debuut album "L'ire Des Papes" op 1 april 2008 als digitale download uit en deze werd op 1 december 2011 gevolgd door het digitale album "Dins O  Cuol", dat in een beperkte oplage van 300 stuks in 2018 op LP verscheen.
Vervolgens werd op 5 mei 2014 het album "Brossaklitt" op CD (+ booklet), LP (beperkte oplage 1000 stuks) en als digitale download uitgebracht, waarna op 20 november 2017 de 2CD  "L'ire Des Papes / Dins O cuol" , de heruitgave van de eerste 2 albums, verscheen en gevolgd werd door de split LP met de Columbiaanse band Mula uit Bogota "Mula Poil", die in een beperkte oplage van 300 stuks op 12" vinyl geperst werd en tevens als digitale download werd uitgebracht.
Op 26 april 2019 verschijnt hun album "Sus", waarop 5 nummers staan, op zowel vinyl (beperkte oplage 1000 stuks) als op CD (beperkte oplage 1500 stuks) en als digitale download via Dur Et Doux Records.

Het eerste nummer van de plaat is het 12 minuten durende "Sus La Perla", waarin de band een fantastisch progressief rock nummer ten gehore brengt, dat acid rock en experimentele elektronische invloeden bevat, die licht chaotisch over komen en heftig klinken, uitstekende samenzang bevat en uit improvisaties bestaat en gevolgd wordt door "Lo Potz", een kort stukje prachtige a-capella samenzang, dat iets meer dan 1 minuut duurt.
Dan volgt "Luses Fadas" en hierin speelt PoiL een schitterende swingende uptempo song, waar experimentele muziek, improvisaties en progressieve rock aaneen gesmeed worden en diverse tempowisselingen bevat.
In "Grèu Martire" zet de band me een heftig geïmproviseerd stuk muziek voor, dat diverse tempowisselingen heeft en experimenteel klinkt en in het laatste nummer, "Chin Fòu", begint de muziek zwaar en heeft samenzang met religieuze invloeden en gaat na korte tijd over in een geweldige energieke mix van elektronische muziek, improvisaties, heerlijke drums ritmes en chaos, waarbij de muziek bij tijd en wijle swingt als een trein.

"Sus" van PoiL staat vol uitstekende geïmproviseerde experimentele muziek, die weliswaar niet voor iedereen geschikt zal zijn, maar ik kan hen, die van spannende geïmproviseerde muziek houden, aanraden, om deze plaat eens te gaan beluisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Sans Titre - #1 (Atypeek Music / Ormo Records, 2019) (Experimenteel)

Sans Titre uit Frankrijk bestaat uit: Gabriel Lemaire - alt en bariton saxofoon, Matthieu Prual - alt saxofoon en bas klarinet, D'Incise (Peter Laurent)- keyboards en elektronica, Toma Gouband - drums, percussie en zingende stenen en Mathias Delplanque - live sampling en audio processie.
De band bracht hun album "#1" op 5 april 2019 uit via Atypeek Music, Tricollectif en Ormo Records en deze verscheen zowel op CD, als op LP en als digitale download.

De nummers van het album komen van een 3 uur durend live optreden, dat het collectief deed in het Musée d'Arts te Nantes en het album bevat slechts 2 nummers, waarvan het eerste simpelweg "A Side" heet en daarin speelt de band een spannend, bijna 20 minuten durend, geïmproviseerd experimenteel nummer, waarin invloeden uit avant garde en free jazz te ontdekken zijn.
Ook "B Side", dat iets meer dan 17 minuten duurt is zo'n zelfde soort nummer, waarin Sans Titre er duchtig op los experimenteert en improviseert, waardoor er een spannend stuk muziek ontstaat, dat avant garde invloeden bevat en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.

"#1" van Sans Titre heeft me van tot einde weten te boeien en ik heb met mijn oren gespitst naar de plaat geluisterd, om maar niets van de muziek te hoeven missen en ik kan deze niet alledaagse schijf zeer aanraden, aan hen, die van avant garde, experimentele muziek en improvisaties houden.(luister naar het album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Uffe Lorenzen - Triprapport (Bad Afro Records, 2019) (Psychedelische Pop)

Uffe Lorenzen, alias Lorenzo Woodrose uit Kopenhagen, Denemarken, is de frontman van Baby Woodrose en Spids Nøgenhat en vanaf heden zal hij onder zijn eigen naam zijn muziek opnemen en uitvoeren, waarbij hij zijn teksten alleen nog maar in het Deens zal zingen.
De nummers voor zijn solo album "Galmandsvaerk", dat 10 november 2017 zowel als LP, CD en digitaal via het Bad Afro Records label verscheen, nam hij op gedurende zijn verblijf op het eiland Gomera, dat bij de kust van Marokko ligt.
Het album, dat de opvolger is van zijn debuut album "Blows Your Mind!" uit 2001 (Bad Afro Records), verscheen in een beperkte oplage van 1000 stuks op zwart vinyl en werd 8 september 2017 vooraf gegaan door de single "Flippertøs”, die digitaal werd uitgebracht.
Uffe speelt hierop ander andere: sitar, tablas, bansuri, viool, sologitaar en draailier.
Op 10 mei 2019 verschijnt zijn tweede solo album "Triprapport", waarvan de single "Alting Er Eet" ("Everything Is One") op 8 maart 2019 is verschenen via Bad Afro Records en vermeldenswaardig is verder, dat het album in een beperkte oplage van 1500 stuks op zwart vinyl wordt geperst en tevens als CD en digitale download verschijnt.
Uffe wordt op deze uitgave bijgestaan door: Anders Kjaergaard - synthesizer, Peter Knudsen - lapsteel gitaar, Vicky Singh - sitar en tablas en Adam Dreisler - dwarsfluit.

Het album, dat 8 nummers bevat, begint met "Psykonauten", waarin Uffe een fantastische psychedelische song ten gehore brengt, die in een rustig tempo gespeeld wordt en gevolgd wordt door de single "Alting Er Eet", die gaat over de vraag: zal de mensheid nog langer blijven bestaan, als men blijft doorgaan met het destructieve gedrag ten opzichte van de aarde en dit schitterende licht psychedelische nummer, dat in een gemiddeld tempo wordt gespeeld, bevat dan ook een dreigend ritme, waarbij de muziek doet denken aan die van Baby Woodrose.
Daarna schotelt hij me "Triprapport" voor en hoor ik hem een swingende song spelen, die Oosterse invloeden heeft en een dansbaar ritme bevat, waarna "Angakkoq" volgt en Uffe een mooie rustige song speelt, die enkele subtiele tempowisselingen heeft.
Ook "Lille Fugl" is een prachtige rustige song, die psychedelische folk en Oosterse invloeden heeft en "Floden" is een uitstekende licht psychedelische song, waarin de tempo's regelmatig van snelheid wisselen.
In "Aldrig Mere Ned" speelt hij een geweldige licht dreigende song in een gemiddeld tempo en daarbij heeft de drums een belangrijke rol en in "Hallo Hallo Fröken" schotelt Uffe me opnieuw zo'n prima rustige song voor.

"Triprapport" van Uffe Lorenzen is een vrij rustige plaat, die vol mooie licht psychedelische songs staat, waar ik zeer van genoten heb en ik kan deze schijf dan ook aanraden aan een ieder, die van psychedelische pop houdt.(luister naar enkele nummers van het album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Bee Bee Sea - Be Bop Palooza (Wild Honey Records, 2019) (Pouwerrock / Beat)

Bee Bee Sea uit Castel Goffredo, Italië, werd in 2015 opgericht en bestaat uit: Wilson Wilson - zang en sologitaar, Giacomo Parisio - basgitaar en zang en Andrea Onofrio - drums en zang.
De band bracht op 17 maart 2015 hun debuut album "Bee Bee Sea" als LP en digitale download uit , gevolgd op 8 april 2016 door de EP "3 Songs & Jacques Dutronc" als digitale download en in een beperkte oplage als cassette en in november 2017 door "Sonic Boom", dat via Wild Honey Records op LP verscheen en tevens als CD, cassette en als digitale download werd uitgebracht.
Op 9 november 2018 bracht Wild Honey Records een combinatie uit van hun EP en het debuut album "Bee Bee Sea", dat geremasterd werd en deze werd op wit vinyl geperst en verscheen onder de naam "Bee Bee Sea Deluxe" en deze is 5 april 2019 gevolgd door de 7" single "Be Bop Palooza", die in een beperkte oplage is uitgebracht via Wild Honey Records.

"Be Bop Palooza" is een heerlijke swingende uptempo powerrock song, die sterke invloeden van de jaren 70 en 80 bands heeft en diverse subtiele tempowisselingen bevat en een aanstekelijk ritme heeft, waarbij het moeilijk is stil te blijven zitten.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Op de B-kant speelt Bee Bee Sea een schitterende cover van het nummer "Piangi Con Me" van de Italiaanse band The Strokes, dat oorspronkelijk in 1966 werd  geschreven door de Nederlandse band The Skope en als titel "Be Mine Again" heeft.

"Be Bop Palooza" van Bee Bee Sea is een uitstekende single, die ik liefhebbers van powerrock en beat zeer kan aanraden eens te gaan beluisteren, om misschien wel tot dezelfde conclusie te komen als ik, namelijk: Fantastisch!

Review: Radare - Der Endless Dream (Golden Antenna Records, 2019) (Melodisch / Dark Wave)

Radare is een band uit Wiesbaden en Leipzig, Duitsland, die tegenwoordig bestaat uit: Fabian Bremer - sologitaar en synthesizer, Jobst M.Feit - sologitaar en synthesizer, Dominik Fink (die Matthias Jurisch vervangt) - basgitaar en saxofoon en Henrik Eichmann - drums en klarinet.
In 2010 bracht de band hun debuut album "Infinite Regress" via I.Corrupt Records en Shark Men Records als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op wit vinyl uit, waarna Tokyo Jupiter Records het album in een beperkte oplage van 200 stuks als CD in Japan uitbracht en deze werd op 19 september 2011 gevolgd door "Hyrule" via Shark Men Records als CD, LP (beperkte oplage van 425 op zwart en 100 stuks op wit 180 gram vinyl) en als digitale download en in 2015 door "Im Argen", dat door Golden Antenna Records op CD, LP (beperkte oplage van 400 stuks op zwart en 100 op geel 180 gram vinyl, plus de herpersing 300 stuks op 180 gram zwart vinyl) en als digitale download werd uitgebracht.
Ook hun album "Der Endless Dream", dat 29 maart 2019 verscheen, is via Golden Antenna Records uitgebracht op CD, LP (beperkte oplage van 100 stuks op blauw en 100 stuks op 180 gram wit vinyl, plus 2e persing van 600 stuks op 180 gram zwart vinyl) en als digitale download.

Het album, dat 7 nummers bevat, start met "Loup De Mer", waarin de band een schitterend, vrij zwaar, melodisch nummer ten gehore brengt, dat invloeden van dark wave, progressieve jazz en de muziek van Chris Isaak bevat en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), waarna de band "Stalked" speelt een mysterieus stukje muziek in een rustig tempo, dat industriële en melodische invloeden heeft en naadloos door loopt in "Eternal Love", een mooi rustig nummer, waarin het gitaarspel me aan de muziek van Chris Isaak doet denken en enigszins dreigend klinkt en tegen het einde iets meer snelheid krijgt.
Daarna volgt het titel nummer "Der Endless Dream" en daarin speelt Radare een uitstekend triest klinkend langzaam nummer, dat invloeden van avant garde muziek heeft en gevolgd wordt door "Who Put The Fear In You", een fantastisch zwaar dreigend nummer, dat in een vrij rustig tempo gespeeld wordt.
In "Room" zet de band me verrukkelijk eentonig klinkend nummer voor, dat een licht hypnotiserend ritme heeft, waarbij het tempo tot halverwege rustig is, om daarna iets meer vaart te krijgen en er tevens melodische klanken toegevoegd worden en in het laatste nummer, "Second Son", speelt de de band de muziek eveneens in een traag tempo, dat een melodisch ritme bevat, waarbij invloeden van smooth jazz aanwezig zijn.

"Der Endless Dream" van Radare is een heerlijke plaat om te horen en ik kan elke liefhebber van prachtige rustige melodische muziek deze schijf dan ook zeer aanraden.

Review: Camilla Sparksss - Brutal (On The Camper Records, 2019) (New Wave / Elektro)

Singer, songwriter Camilla Sparksss, die in Kenora, Canada, geboren werd als Barbara Lehnhoff, woont tegenwoordig in Zwitserland en zingt in de post-punk band Peter Kernel.
Ze bracht op 7 januari 2013 haar debuut single "I'll Teach You To Hunt" in een oplage van 500 stuks op 7" vinyl uit en deze werd op 17 april 2013 gevolgd door "Precious People", die in een beperkte oplage van 300 stuks op 7" vinyl verscheen.
Vervolgens bracht ze dat jaar op 7 oktober de single "Europe" (500 stuks op 7" vinyl) uit en op 7 april 2014 verscheen haar eerste solo album "For You The Wild" als LP, CD, digitale download en als cassette (beperkte oplage) via On The Camper Records en Dallas Distortion Music, waarna op 10 december 2018 het  digitale nummer "Quasi Cool" door On The Camper Records uitgebracht werd.
Haar tweede volledige album "Brutal" is 5 april 2019 via On The Camper Records als CD, LP en als digitale download uitgebracht en bevat 9 nieuwe nummers.

Het eerste nummer van "Brutal" heet "Forget" en daarin hoor ik Camilla een vrij zware dark wave song ten gehore brengen, waarbij het tempo niet al te hoog ligt en de muziek experimentele elementen bevat (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en dit nummer wordt gevolgd door "Are You Ok?", een uitstekende elektronische song met new wave invloeden,, die na korte tijd een aanstekelijk swingend ritme krijgt.
Daarna volgt "Womanized", een heerlijke swingende new wave song, waarbij het moeilijk is stil te blijven zitten en deze heeft tevens enkele tempowisselingen en wordt gevolgd door "So What", een fantastische uptempo new wave song met een eentonig ritme, die swingt als een trein.
In "She's A Dream" speelt Camilla een schitterende aanstekelijke post-punk song, waar diverse subtiele tempowisselingen in zitten en in "Psycho Lover" krijg ik een rustig startende song te horen, die experimentele elementen bevat, om na korte tijd te veranderen in een dansbare song, die in een iets hoger tempo gespeeld wordt en steeds heftiger wordt, waarbij invloeden van The Shangri-las licht hoorbaar zijn.
Ook "Messing With You" begint rustig, om na een minuut ruimtelijke invloeden bijgevoegd te krijgen en te veranderen in een aanstekelijke dansbare song met dark wave en elektro invloeden, waarbij het tempo gemiddeld te noemen is.
Verder hoor ik "Walt Deathney", een geweldige swingende post-punk song, die noise invloeden heeft en wisselende tempo's bevat en "Sorry", is een afwisselende new wave song met elektronische en post-punk invloeden, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.

"Brutal" van Camilla Sparksss is een uitstekende plaat, die me van begin tot eind heeft weten te boeien en ik kan deze schijf dan ook aanbevelen, aan elke liefhebber van elektro en new wave, maar ook zij, die van post-punk houden, zullen zeker aan hun trekken komen.

Review: Three Dimensional Tanx - A Compulsion For Propulsion (Eigen Beheer, 2019) (Garagerock)

Three Dimensional Tanx, die na enkele bezettingswisselingen bestaat uit: Spacey - zang en keyboards, Loz - drums en percussie, Sean  - basgitaar, Richard - sologitaar en keyboards, komt uit Lancaster en Manchester, Engeland en werd in 2004 opgericht.
De band speelde in die 10 jaar na oprichting onder andere met White Hills, Gnod, The Cosmic Dead, Lucid Dreams, Helicon, Trembling Bells en andere Britse psychedelische bands en als begeleidings-band van krautrock legende Damo Suzuki, maar ook trad de band op met Linder tijdens Tate Britain en speelde op de kunst expositie van Spaceman 3.
Op 1 januari 2011 bracht de band hun debuut EP "Archive - Free Download, 2002?-?2009" als digitale download uit, waarna "Three Dimensional Tanx" (beperkte oplage van 300 stuks als CD album, 20 janari 2014), "I Am Go"?/"?Loose Id Syd" (beperkte oplage van 300 stuks als 7" single via Sunstone Records, 3 maart 2014) "Three Dimensional Tanx LIVE! - Live Album, 2014" (CD album en digitale download, 7 juli 2014), "Live Tanx Extras - Free Download, 2015" (digitale download, 20 maart 2015), "Attack" (CD album, 29 augustus 2016) volgden, plus de 3CD box "Three Dimensional Tanx, Live! & Attack", die 21 februari 2018 verscheen.
Hun vijfde album "A Compulsion For Propulsion", dat 15 nummers bevat, werd 23 juli 2018 als digitale download uitgebracht en verschijnt 29 april 2019 op zowel CD als LP en in eigen beheer.

Het eerste nummer van het album heet "His Latest Apparatus" en daarin speelt de band een heerlijke swingende uptempo mix van garagerock en punk, die jaren 80 elektronische invloeden bevat en wordt gevolgd door "Monk On", een geweldige uptempo punk rock song, die invloeden van de muziek van The Monks heeft en een terugkerend eentonig ritme heeft, waarna "Medication" volgt en de band een korte garagerock song met aanstekelijk ritme.
Daarna speelt de band "The Human Stupid", een schitterende melodische uptempo garagerock song, waarbij stil zitten geen optie is en deze wordt gevolgd door "Right Place, Wrong Life", een korte swingende poprock song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft, waarna de band "Ah, Diddums" ten gehore brengt en de band me een fantastisch psychedelische garagerock song voorschotelt, die lichte ruimtelijke invloeden heeft.
In "Dwam" laat Three Dimensional Tanx me genieten van een verrukkelijk swingend progressief nummer, dat invloeden van de muziek van The Stooges heeft en iets over de helft van de song tijdelijk rustiger gespeeld wordt, om na korte tijd in het begin tempo vervolgd te worden en swingt als een trein, in "E Is For Engine" krijg ik opnieuw een uitstekende swingende garagerock song te horen, die progressieve rock invloeden heeft en in "Backseat Driver" speelt de band weer zo'n heerlijke uptempo rock song, waarbij het moeilijk is stil te blijven zitten.(luister naar dit nummer via de youtube link onde de recensie)
Dan hoor ik "Chemical Cubical" en hierin speelt de band een lekkere uptempo rock song, die enkele subtiele tempowisselingen heeft en een aanstekelijk ritme bevat, waarna "Une Ven Stevens", volgt en de band nogmaals een swingende rock song speelt en gevolgd wordt door "Spiderman Pinball", een prima instrumentaal psychedelisch rock nummer met een terugkerend licht hypnotiserend ritme.
Verder mag ik genieten van "Tramp Ramblin", een aanstekelijke dansbare poprock song, waar enkele tempowisselingen in zitten, "Plastic Lab Coat", een swingende song, die invloeden uit de jaren 80 muziek heeft en "Racing Car No9", een verrukkelijk psychedelisch rock nummer, dat progressieve rock elementen heeft, in een licht hypnotisch ritme gespeeld wordt, swingt en tegen het einde zang krijgt toegevoegd.

"A Compulsion For Propulsion" van Three Dimensional Tanx is een fantastische plaat, die vol swingende rock muziek staat, waarmee de band me van begin tot einde heeft geboeid en ik kan deze schijf dan ook volledig aanraden, aan iedere liefhebber van poprock, garagerock en progressieve rock.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: One Of Hours - When You Hear The Music It's Yours (Out-Sider Records, 2019) (Psychedelische Pop)

One Of Hours werd in Lexinton, Kentucky in 1966 opgericht en ontstond uit de ter ziele gegane rock & roll band & 7 Suns, toen Dave Bogliole – basgitaar en zang, Shawn Foreman - keyboards en Robert Nelson – drums besloten met Carol Craig – zang en David Flynn – sologitaar en zang een nieuwe band te vormen.
De band bracht hun debuut single "It’s Best" / "Trifolia" via Chetwyd Records uit in 1966, waarna hun tweede single in april 1967 via Chetwyd Records werd uitgebracht, getiteld "Feel the Pain" / "Psychedelic Illusion", waarvan er 500 exemplaren werden geperst.
Bij het maken van deze sngle was Carol Graig uit de band was gestapt, terwijl gitarist Bob Willcutt in de band was gekomen, maar kort na het uitbrengen van de single deden zich weer bandbezetting wijzigingen voor en ging de groep verder als Dandelion Wine.
Out-Sider Records heeft op 21 maart 2019 een compilatie album van One Of Hours uitgebracht, onder de titel "When You Hear The Music It's Yours", die zowel op CD als LP geperst is, waarbij de 12 opnamen stammen uit de periode 1967-1968, maar hierop ontbreken helaas de songs van beide singles.

Het album start met het titel nummer "When You Hear The Music It's Yours", waarin de band een mooie dromerige pop song ten gehore brengt, die lichte psychedelische invloeden van The Beatles heeft en gevolgd wordt door "Mother Said", een geweldige psychedelische garagerock song, die swingt, waarna "Love Is Real" volgt en de band een prachtige pop song in een gemiddeld tempo speelt.
Daarna schotelt One Of Hours me een schitterende psychedelische song voor, getiteld "Two Heads For 35 Cents", die enkele tempowisselingen en progressieve rock heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en gevolgd wordt door "Mary Jane Like A Woman", een fantastische dromerige psychedelische pop song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
In "Cry" laat de band me genieten van een aanstekelijke swingende uptempo mix van garagerock en progressieve rock, in "Within My Garden" krijg ik een geweldige psychedelische song voorgezet, die experimentele elementen bevat en in "Little Willie" speelt de band een prima uptempo mix van rock & roll, pop en rhythm & blues.
Dan speelt de band "Kazzo Man" en daarin krijg ik een uitstekende pop song in een gemiddeld tempo te horen, die rhythm & blues invloeden heeft en diverse tempowisselingen bevat, waarbij de kazoo uiteraard ook deel van de muziek uit maakt en dit nummer wordt gevolgd door "Sweet Dragonfly", dat invloeden van Japanse muziek heeft en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Verder volgen "Incense C-19x", een lekker in het gehoor klinkende psychedelische pop song met progressieve rock invloeden en een wisselend tempo en "A Way To Leave At Last", een prachtige pop song, die licht psychedelisch begint, maar na een kleine minuut verandert en in een langzamer tempo gespeeld wordt, om een minuut later tijdelijk terug te komen in het begin tempo, waarna de muziek opnieuw een wending krijgt en de band experimenteel psychedelisch eindigt.

"When You Hear The Music It's Yours" van One Of Hours is een heerlijke plaat, die het tijdsbeeld van eind jaren 60 prima weer geeft en ik kan liefhebbers van zestiger jaren psychedelica deze schijf dan ook ten zeerste aanraden.

Review: Pill Fangs - 2 (Sunstone Records, 20019) (Poprock)

Pill Fangs uit Lancashire, Engeland,werd in 2015 opgericht en bestaat uit: Dan Haywood - zang en sologitaar, Simon Fletcher - basgitaar, zang en Rhodes synthesizer, Richard Turner - sologitaar, piano en zang en Rob Daniels - drums, zang en glock.
Op 6 oktober 2017 verscheen hun debuut album "Pill Fangs (PF1)" als digitale download, in een beperkte oplage van 300 stuks als CD en in een beperkte oplage als LP en de opvolger daarvan, "PF2" werd 22 maart 2019 uitgebracht en deze verscheen zowel op LP, in een beperkte oplage van 180 stuks, als in een beperkte oplage van 300 stuks op CD en als digitale download.

Het album, dat 11 nummers bevat, start met "A Team Get-Out" en daarin speelt de band een heerlijke swingende uptempo pop song met enkele tempowisselingen en funk invloeden en dit nummer wordt gevolgd door "German Shepherd", een schitterende uptempo mix van post punk en pop, die in een aanstekelijk ritme gespeeld wordt.
Daarna speelt de band "Mushrooms In Maastricht", een prachtige, vrij rustige, pop song, die enkele subtiele tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door "Pain Inside", een geweldige swingende song, die weer zo'n vrolijk aanstekelijk ritme bevat en dansbaar is.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Eventually Everyone" zet de band me een jaren 60 gerelateerde uptempo pop song voor, waarbij stil zitten niet aan de orde is en in "Uncle Richard", speelt Pill Fangs een mooie rustige pop song, die subtiele tempowisselingen heeft.
Kant B begint met "Cobra In A Basket", waarin de band een fantastische mix maakt van poprock en rock & roll, die swingt als een trein en nog geen minuut duurt en gevolgd wordt door "Migrant Crisis", eveneens een korte swingende rock & roll song en "Over Time I Came To Care" is een korte song van iets meer dan 1 minuut, waarin de band een uitstekende pop song ten gehore brengt.
Verder volgen "Up & Down You", een schitterende pop song met gesproken tekst, diverse tempowisselingen, progressieve rock invloeden en heerlijk drums spel en "Hagley Village Rocker" en ook hierin speelt de band een verrukkelijke pop song met progressieve rock invloeden in een niet al te hoog tempo.

"2" van Pill Fangs staat vol prima poprock songs, waarmee de band me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan liefhebbers van de betere popmuziek  deze plaat dan ook sterk aanbevelen.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Von Spar - Under Pressure (Bureau B Records, 2019) (Elektro / Dance / Disco / Krautrock)

Von Spar uit Keulen en Berlijn werd in 2003 opgericht bestaat uit: Sebastian Blume - synthesizer en piano, Jan Philipp Janzen - drums, percussie piano en programmering, Christopher Marquez - basgitaar, sologitaar en programmering en Phillip Tielsch - sologitaar.
De band bracht hun debuut LP "Die Uneingeschränkte Freiheit Der Privaten Initiative" in 2004 via L'Age D'Or uit en deze werd gevolgd door het album "Von Spar" in 2007, dat op LP en CD verscheen.
Tevens verschenen: "Vielen Dank Für Ihr Verständnis" (12" vinyl EP en CD, L'Age D'Or, 2003), "Vielen Dank Für Ihr Verständnis Vol. 2" (12"vinyl EP, L'Age D'Or, 2004), "A. Xaxapoya" (CD single, Tomlab, 2007), "HyBoLT" (12" single en digitale single, Italic, 17 augustus 2009), "TrOOps" (12" EP en CD, Italic, 2010), "Foreigner" (LP, CD, Italic, 24 mei 2010), "Soarex" (12" vinyl single, International Records Recordings, 14 maart 2011)"Jon Voight" (12" vinyl single, Areal Records, 3 december 2012), "Streetlife" (LP+CD, CD, Italic, 24 oktober 2014), "Streetlife Remixes, Pt. 1" (12"EP en 3 files op MP3 EP, Italic, 19 februari 2016), "Streetlife Remixes, Pt. 2" (10 EP, Italic, 20 januari 2017) en "Garzweiler" (12" EP, Altin Village & Mine Records, 2017).
Hun vijfde album "Under Pressure", dat 9 nummer bevat, wordt 10 mei 2019 via Bureau B Records uitgebracht in een beperkte oplage van 100 stuks op violet vinyl en als CD en hierop wordt de band bijgestaan door de gastmuzikanten Eiko Ishibashi, Christopher Cummings, Laetitia Sadier, Vivien Goldman en Stevie Moore.

Het album start met "A Dream (Pt.1)", waarop Eiko Ishibashi (zang) meespeelt en daarin brengt de band een schitterende swingende mix van elektronische muziek, dance en krautrock ten gehore, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en verder gaat in "A Dream (Pt.2)" met Christopher Cummings (zang) en hierin maakt de band een aanstekelijke dansbare mix van disco en dance.
Daarna zet de band me opnieuw een mix van disco en dance voor, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, getiteld "Happiness" (Christopher Cummings - zang) en deze wordt gevolgd door "Extend The Song" (Laetitia Sadier - zang) en ook in dit nummer speelt de band een heerlijke dansbare song, die enkele subtiele tempowisselingen heeft en op single is verschenen.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Better Late" (Christopher Cummings - zang) schotelt de band me een schitterende symfonische song voor, die me enigszins doet denken aan "Rendez-vous 6.02" van UK en in "Not To Forget" (Christopher Cummings - zang) laat Von Spar me genieten van een uitstekende mix van symfonische muziek en krautrock.
Dan volgt "Boyfriends (Dead Or Alive)" (zang: Vivien Goldman), waarin de band een jaren 80 song combineert met funk en elektro, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en diverse subtiele tempowisselingen heeft.
Verder hoor ik "Falsetto Giuseppe" (zang: Stevie Moore) en hierin speelt de band een fantastische mix van krautrock en dance in een gemiddeld tempo met een aanstekelijk ritme en deze wordt gevold door het laatste nummer, "Mont Ventoux", waarin de band me een geweldig instrumentaal stukje psychedelische muziek voorschotelt, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, om na enkele minuten te veranderen in een verrukkelijk krautrock nummer, dat lichte symfonische invloeden heeft.

"Under Pressure" van Von Spar is een lekkere dansbare plaat, die diverse stijlen muziek bevat en ik kan liefhebbers van dance, disco, elektro en krautrock dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: The Galileo 7 - Too Late (State Records, 2019) (Beat)

Allan Crockford - zang en sologitaar richtte in 2009  de band The Galileo 7 op, die naar een episode van Star Trek is genoemd.
Hij was eerder actief in andere bands en enkele daarvan heten, The Solarflares, The Prisoners, JTQ en Thee Headcoats en hij maakt ook deel uit van de band Graham Day & The Forefathers.
Samen met Viv Bonsels - orgel en zang, Mole Brooks - basgitaar en zang en Russ Baxter - drums vormde hij de eerste formatie van The Galileo 7, die uit Medway, Londen, Engeland komt en tegenwoordig bestaat uit: Allan Crockford - zang en sologitaar, Viv Bonsels - orgel en zang, Paul Moss - basgitaar en zang en Mole Brooks - drums en zang.
The Galileo 7 bracht tot nu toe 3 albums uit.
In 2010 was dat "Are We Having Fun Yet?" via Misty Lane Records en in 2012 "Staring At The Sound" via State Records, waarna "False Memory Lane" uit 2014 op het eigen Fool's Paradise label verscheen en deze werd zowel op vinyl, als op CD en als download uitgebracht, waarbij opgemerkt kan worden, dat de bij vinyl versie een CD met 3 nummers, die niet meer op de LP pasten, is bijgevoegd, plus een download code.
De band heeft in 2015 een nieuwe single gemaakt, getiteld "One Lie At A Time" / "The God Of Gaps", die 16 maart via het State Records label in een gelimiteerde oplage van 500 stuks verscheen, waarvan de eerste 250 exemplaren vergezeld gingen van een CD met daarop de nummers van de single plus een exclusieve extra song, die nergens anders op staat.
Ook de nieuwe 7" vinyl single "Cruel Bird", die een dubbele A kant heeft, is 28 maart 2016 via het State Records label uitgebracht in een beperkte oplage van 500 stuks, waarvan de eerste 200 exemplaren op paars vinyl zijn geperst, die alleen via de band zelf of via State Records verkrijgbaar zijn en tevens is vermeldenswaardig, dat de single in mono is verschenen.
Tijdens de opnames voor de single, speelde de band ter opwarming diverse oudere nummers en wisten daarbij onmiddellijk, dat ze deze eveneens zouden gebruiken.
Het resultaat daarvan is te horen op de CD "The Live-O-Graphic Sessions", die 24 januari 2016 in de Barker's Lithographic Printers, te Rochester, werd opgenomen en net als de single 28 maart 2016 via het Fools Paradise Records is verschenen.
Hun nieuwe album "Tear Your Minds Wide Open" werd 10 november 2017 door het Damaged Goods label in een beperkte oplage van 300 stuks op vinyl uitgebracht en bevat tevens een gratis CD, waarop een extra exclusief nummer staat en tevens verscheen het album als digitale download.
Op 26 april 2019 verschijnt de 7" mono single "Too Late" / "The World Looks Different Today" in een beperkte oplage van 500 stuks via State Records, als voorloper van hun album "There Is Only Now", dat in juni 2019 door Damaged Goods Records wordt uitgebracht.

Op de A-kant, "Too Late", speelt de band een aanstekelijke swingende uptempo powerpop song, die invloeden van garagerock en sixties beat heeft en in "The World Looks Different Today" laat The Galileo 7 me genieten van een prachtige 60er jaren gerelateerde song, die in een gemiddeld tempo ten gehore gebracht wordt en prima samenzang heeft.

"Too Late" van The Galileo 7 bevat 2 heerlijke songs, die me als muziek in de oren klinken en ik kan deze single dan ook zeer aanraden aan liefhebbers van zestiger jaren muziek, maar ook zij, die van de betere pop houden zullen deze schijf op waarde weten te schatten.(luister naar gedeeltes van de single via de soundcloud link onder de recensie)

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Ultra Zook - Ultra Zook (Gnougn Records/Atypeek Music, 2019) (Experimentele Rock)

Ultra Zook werd in september 2011 te Clermont-Ferrand, Frankrijk,opgericht en bestaat uit: Ben Bardiaux - zang en klavier, Manu Siachoua - zang, basgitaar en dwarsfluit en Remi Faraut - zang en drums.
De band bracht op 25 juni 2012 hun debuut EP "EPUZ" op 12" vinyl en als digitale download uit, op 13 maart 2013 gevolgd door de EP "EPUZZ", die eveneens als digitale download en op 12" 180 gram vinyl verscheen (Gnougn Records), waarna deze in januari 2015 als tweede persing verscheen en op 15 december 2014 werd "EPUZZZ" (Gnougn Records) op 12" 180 gram zwart vinyl en als digitale download op de markt gebracht.
22 Maart 2019 bracht Gnougn Records/Atypeek Music hun vierde album "Ultra Zook" zowel als LP, CD en digitale download uit en daarop speelt doedelzak speler André Ricros als gastmuzikant mee in 2 nummers.

Het album, dat 10 nummers bevat, start met "What Kind Of Juicy Fruit Are You?" en hierin speelt de band een zeer experimenteel nummer, dat na korte tijd in een iets hoger tempo gespeeld wordt, dance invloeden krijgt en tevens diverse tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "Conderougno", een swingende mix van Afrikaanse ritmes, theater, dance en Oosterse muziek, waar enkele tempowisselingen in zitten.
Daarna volgt "La Plasticite Mentale Du Monsieur", een uitstekende mix van dance, samenzang en experimentele muziek, die swingt en enkele subtiele tempowisselingen heeft, waarna "Gibeli Gibelo", een vrolijke uptempo mix van volksmuziek, kinderliedjes, dance en experimentele muziek, die halverwege meer snelheid krijgt.
In "Ping Pong" schotelt de band me een spannende song met diverse tempowisselingen voor, die van improvisaties aan elkaar hangt, hoewel er zeker enige samenhang in de muziek te bespeuren valt en in "Hmong Song" speelt Ultra Zook een geweldige swingende experimentele song met dance invloeden, waarbij stil zitten niet aan de orde is.
Dan volgt "En Veux Tu?  En V'La!", een uitstekende spannende song met tempowisselingen, experimentele elementen, dance invloeden en prima samenzang, die gevolgd wordt door "Frangipanier", een geweldige uptempo song met Zuid Amerikaanse ritmes, tempowisselingen, dance en Afrikaanse invloeden, die swingt.
Verder hoor ik "Espions Du Ciel" en daarin krijg ik opnieuw een aanstekelijke swingende experimentele song voorgezet, die dance invloeden heeft en dansbaar is en "Kawani", dat zeer dansbaar is, vrolijk klinkt en gedomineerd wordt door elektronische begeleiding, terwijl het stemgeluid van de zang op die van het getekende Franse figuurtje La Ligne lijkt.

"Ultra Zook" van Ultra Zook is een prima album om te beluisteren, waarbij ik me soms heb moeten inspannen, om maar niets van de muziek te missen en ik kan iedere muziekliefhebber aanraden, deze plaat eens te gaan horen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Kamala - Your Sugar (Tonzonen Records, 2019) (Poprock)

Kamala uit Leipzig, Duitsland, werd in 2016 opgericht en bestaat tegenwoordig uit: Christian Kamper - zang, Theo Rolfs - sologitaar, Eric Glatzel - sologitaar, Hannes Gernot Peter Gröschner - basgitaar en Henry Mitko - drums.
Op 9 januari 2017 verscheen de debuut EP "Kamala" als digitale download, toen de band nog maar uit 4 personen bestond en daarop maakt basgitarist Frederik Kleimann nog deel uit van de band.
Het debuut album "Radial Perception", dat als CD en digitale download verscheen, werd op 24 maart 2018 in de huidige samenstelling uitgebracht en daarop spelen gastmuzikanten Jörn Kleinbrahm - saxofoon en Noel Lardon - percussie mee.
Hun tweede album "Your Sugar" werd op 22 maart 2019 door Tonzonen Records zowel als digitale download, CD (beperkte oplage) en als LP (beperkte oplage op 180 gram gekleurd vinyl) uitgebracht en bevat 7 nummers, waarbij verder vermeldenswaardig is, dat gastmuzikant Jörn Kleinbrahm in 3 nummers op saxofoon te horen is.
Ook speelde de band op festivals, zoals: Burg Herzberg Festival, Zytanien Festival, Reverberation Festival en Feast Of Friends en toerde door Duitsland met Chickn (Griekenland) en Love Machine (Duitsland).

Het album begint met "Morning Sighs", waarin de band een heerlijke swingende uptempo poprock speelt, die dansbare progressieve jazz invloeden heeft en gevolgd wordt door "Chronic Burden", eveneens een swingende poprock song en daarbij is stil zitten geen optie. 
Daarna speelt de band de titelsong "Your Sugar", een lekker in het gehoor klinkende popsong, die zeer dansbaar is envloeden uit de jaren 80 muziek heeft, waarna "Azuncena" volgt en Kamala een uitstekende song ten gehore brengt, die een aanstekelijk ritme heeft en enkele tempowisselingen bevat.
In "Country Dog" maakt de band een dansbare mix van jazz en poprock, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en in "Absorber" swingt de muziek en heeft enkele prima tempowisselingen en lichte funk en jazz invloeden.
Het laatste nummer "Losing It Sometimes" is weer zo'n dansbare swingende song met subtiele tempowisselingen en een aanstekelijk ritme.

"Your Sugar" van Kamala is een heerlijke plaat, die me geen moment verveeld heeft en ik kan liefhebbers van poprock dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Nik Turner - The Final Frontier (Cleopatra Records, 2019) (Spacerock)

Nik Turner - zang, dwarsfluit en saxofoon was samen met Dave Brock de oprichter van de band Hawkwind, de eerste band die spacerock maakte en onder andere Lemmy Kilmister in de gelederen had.
Hij zat in de band van 1969-1976 en na een aantal LP's en onenigheid met Brock, ging Turner uit de band, om tussen 1982-1984 weer deel uit te maken van Hawkwind, maar er opnieuw uit te gaan.
Nadat hij de eerste keer uit de band was, speelde hij tussen 1977 en 1986 in Sphinx met Steve Hillage en The Inner City Unit.
Verder speelde hij onder andere met: Youth, Robert Calvert, Sting, Twink, Steve Peregrin Took (T.Rex), Jello Biafra, Simon House, Michael Moorcock en andere muzikanten en maakte deel uit van bands als: The Stranglers, Mother Gong, Space Ritual Band, Galaktikos, The Space Mirrors, Flame Tree, Brand New Space Ritual en Nik Turner's Fantastic All Stars en andere.
In 1994 maakte hij zijn eerste solo album "Prophet Of Time", waarna hij op diverse platen te horen was, waarvan zijn laatste "Space Gypsy" (2013), "Space Fusion Odyssey" (2015), "Live In Space" (2017) en "Pharaohs From Outer Space (Painted World)" (2018 met Youth) waren.
Zijn album "The Final Frontier", dat 9 nummers bevat, werd 8 maart 2019 via Cleopatra Records in een beperkte oplage als LP op geel vinyl uitgebracht en verscheen tevens als CD en als digitale download.
Nik wordt op de plaat bijgestaan door: Nicky Garratt - sologitaar, Kephara Moon - keyboards, Bryce Sheldon - basgitaar, Simon House - viool, Jürgen Engler - Moog synthesizer, solo- en basgitaar, Chris Lietz - keyboards en Jason Willer - drums en tevens spelen Paul Rudolph - sologitaar (1 nummer) en Adan Hamilton - drums (1 nummer) op dit album mee.

Het album start met "Out Of Control", waarin een eentonig intro zit, dat na korte tijd over gaat in een geweldig uptempo stuk spacerock met Arabische invloeden, dat gevolgd wordt door het schitterende "Interstellar Aliens", een prachtige rustige spacerock song, dat een aanstekelijk ritme heeft.
Daarna speelt de band "Thunder Rider", een uitstekende rock song, die een terugkerend licht hypnotiserend ritme heeft, zeer dansbaar is en progressieve jazz invloeden heeft, waarna "The Final Frontier Part 1" volgt en daarin laat de band me genieten van een schitterende rustige licht psychedelische song met ruimtelijke effecten, waar een gesproken tekst in zit en dat tevens folk invloeden bevat.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Back To The Ship" zet Nik Turner me opnieuw een vrij rustig nummer met gesproken tekst, ruimtelijke en progressieve jazz invloeden voor, dat halverwege meer snelheid krijgt, waardoor er een fantastische swingende rock song ontstaat en in "Calling The Egyptians" speelt de band een verrukkelijke licht mystieke rock song met Arabische invloeden en een hypnotiserend ritme.
Dan Volgt "Strange Loop", een aanstekelijk swingend instrumentaal nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en hierbij stil zitten is geen optie.
Verder hoor ik "The Final Frontier Part 2", een kort nummer met gesproken tekst, dat enigszins experimenteel klinkt en "PAD4", een heerlijk instrumentaal nummer met psychedelische ruimtelijke folk invloeden.

"The Final Frontier" van Nik Turner is een schitterende plaat, waarin spacerock met folk, psychedelische en Arabische muziek gecombineerd wordt en ik kan elke muziekliefhebber dan ook aanraden, deze plaat eens te gaan beluisteren.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Orsak:Oslo - Orsak:Oslo (Kapitän Platte, 2019) (Krautrock / Post-Rock)

Orsak:Oslo is een band uit Gothenburg, Zweden en Oslo, Noorwegen, die bestaat uit: Christian - sologitaar, Bjarne - keyboards en sologitaar (sinds 2014), Peter - basgitaar (sinds 2016) en Öyvind - drums.
De band bracht hun eerste EP "Torggata Sway" op 1 juli 2014 uit als digitale download en in een beperkte oplage van 200 stuks op 12" vinyl.
Daarna volgden de EP's: "All Will Return" (12 juli 2015, digitale download), "031 Gøteborg" (28 december 2015, dd), "As We Fall" (26 augustus 2016, dd), "Flodvåg)" (10 februari 2017, dd), "You're All Gone" (6 juni 2017, dd), "Tipping Point" (17 november 2017, dd), "Nordstan" (18 mei 2018, dd) en "Ghost Gear" (8 februari 2019, dd).
Op 29 maart 2019 bracht Kapitän Platte het compilatie album "Orsak:Oslo" uit, waarop 6 nummers staan van de 6 van de 9 EP's en deze verscheen zowel op CD als op LP.

Het eerste nummer van de plaat komt van de EP "Tipping Point" en dit is het titelnummer "Tipping Point", waarin de band een schitterend uptempo krautrock nummer speelt, dat een aanstekelijk hypnotisch terugkerend ritme heeft, waarna "Flodvag" (EP "Flodvag") volgt en de band een heerlijk progressief rock nummer ten gehore brengt, dat experimenteel begint, in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, diverse tempowisselingen bevat en een licht hypnotiserend ritme heeft.
Daarna speelt de band "As We Fall" (EP "As We Fall") en hierin krijg ik een fantastisch progressief rock nummer voorgeschoteld, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt een een terukerend ritme bevat, waardoor de muziek licht hypnotiserend wordt.
In "Sleepwalker" (EP "You're All Gone") speelt Orsak:Oslo een heerlijk traag melodisch stoner nummer met een eentonig ritme, waarmee de band me in de ban van hun muziek houdt en in "Crying For Sleep" (EP "Tipping Point") laat de band me genieten van een aanstekelijk melodisch nummer, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en langzaam eindigt.
Het laatste nummer heet "Ghost Gear" (EP "Ghost Gear") en daarin begint de muziek met een drumsolo, waarna de rest van de band invalt en een uitstekend eentonig nummer met een terugkerend ritme speelt, zodat de muziek hypnotisch wordt, waardoor ik er als het ware ingezogen wordt.

"Orsak:Oslo" van Orsak:Oslo is een verrukkelijke compilatie, waarmee de band me van begin tot einde in de ban van muziek heeft gehouden en ik kan deze schijf dan ook sterk aanraden, aan een ieder, die van progressieve rock, krautrock en post-rock houdt.(luister naar het album via de bandcamp link onder de recensie)

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Organik - Organik (Space Rock Productions, 2019) (Progressieve Spacerock / Psychedelische Rock)

Organik werd in augustus 2014 te Odense, Denemarken, opgericht en bestaat uit: Per Brems-Therkelsen - sologitaar, Brian Bentzen - basgitaar en Stephan Green - drums en percussie.
Op 23 maart 2019 verscheen hun debuut album "Organik", dat op 6 maart 2018 als digitale download werd uitgebracht, in een beperkte oplage van 310 met de hand genummerde exemplaren, waarvan er 140 op zwart en 170 op roze 180 gram vinyl werden geperst via Space Rock Productions.
Vermeldenswaardig is dat de digitale download 2 nummers meer bevat en dat MC Einar - gesproken woorden (1 nummer), Michael Marienlund - didgeridoo (1 nummer) en Valdemar Reinhold von Ölenschlaeger - keyboards (1 nummer) als gastmuzikanten op deze plaat meespelen.

Het album, dat 4 nummers bevat, begint met "Black Desert" en daarin speelt de band een schitterend psychedelisch nummer met een hypnotiserend ritme in een gemiddeld tempo en space- en stonerrock invloeden, die tegen het einde heftiger worden.
Daarna volgt "Soul Manure", dat lichtelijk psychedelisch begint en spacerock invloeden heeft en na enkele minuten progressieve rock invloeden toegevoegd
krijgt, waarna het nummer meer aan snelheid wint en over gaat in een swingend spacerock nummer, om tegen het einde weer iets rustiger te worden.
Kant B start met "Liquid Embrace" en daarin begint de muziek mysterieus en heftig, om na korte tijd te veranderen in een mix van stoner en spacerock met melodische en progressieve rock invloeden, die halverwege over gaat in een rustig tempo, om tegen het einde terug te keren naar de mix van spacerock en stoner.
In "Caged" speelt Organik een fantastisch rustig melodisch progressief rock nummer met lichte psychedelische invloeden, dat gesproken tekst bevat.

"Organik" van Organik is een heerlijk debuut album, waar 4 uitstekende nummers op staan, waarmee de band me van begin tot eind heeft weten te boeien en ik kan liefhebbers van spacerock, psychedelische en progressieve rock, alsmede stoner, dit album ten zeerste aanraden.(luister naar de digitale download via de bandcamp link onder de recensie)

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Pythagoras - Live At Pulchri (Correlated Music, 2019) (Dance / Funk / Progressieve Rock)

Pythagoras werd in 1979 te Den Haag, Nederland, opgericht door René De Haan - keyboards, synthesizer en mellotron en Bob De Jong - drums.
Het duo, dat door diverse gastmuzikanten werd bijgestaan, bracht in de jaren 80 enkele elektronische progressieve rock albums uit: "Journey To The Vast Unknown" (1980) en "After The Silence" (1981).
Na stilte van 27 jaar verscheen in 2011, via Musea Records, de 2CD "The Correlated ABC", waar diverse onuitgebrachte nummers uit 1984 op staan en daarop speelt de in 2000 overleden toetsenist Pieter Courtens mee en tevens staan er nummers op van een live registratie uit 1983, die te Delft, Nederland, in mei van dat jaar werd opgenomen.
"Live At Pulchri" is het eerste album dat de band maakte, nadat oprichter Bob De Jong op 7 december 2011 overleed, kort nadat "The Correlated ABC" werd uitgebracht.
Het album, dat 27 april 2019 via Correlated Music in een beperkte oplage van 500 stuks op LP en tevens als CD verschijnt en 6 nummers bevat, werd op 15 november 2015 live in Pulchri te Den Haag opgenomen en op deze plaat bestaat de band uit: René De Haan - synthesizer en mellotron, Bob Bothof - D-Robber aangepaste looper, Peer Wassenaar - basgitaar en Joshua Samson - drums en percussie.

De plaat begint met "A Cat's Tale", dat uit 4 delen bestaat, waarvan het eerste "Part I Manifesto" is en daarin speelt de band een geweldig swingend progressief rock nummer, dat een eentonig licht hypnotiserend ritme heeft en industriële en funk invloeden bevat en dit wordt gevolgd door "Part II Anecdote" en daarin laat de band me genieten van een schitterende uptempo mix van progressieve rock, funk en elektronische rock, die swingt als een trein.
Het nummer gaat verder in "Part II Conundum", een fantastisch swingend stuk dance muziek met een zeer dansbaar terugkerend ritme en bas & drums en funk invloeden, dat tegen het eind langzaam wordt uitgespeeld en naadloos doorloopt in "Part IV Nightwatch", een langzaam startend nummer, dat na korte tijd meer snelheid krijgt, een terugkerend hypnotiserend swingend ritme bevat en progressieve rock, dance, funk en lichte krautrock invloeden heeft.
Daarna volgt "Sapristi!", waarin Pythagoras een heerlijk experimenteel elektronisch nummer speelt en ook dit wordt vervolgd in het volgende nummer, getiteld "A Cat's Tail" en daarin speelt de band me een verrukkelijk dance nummer met een aanstekelijk ritme, dat ook nu weer swingt als een trein.

"Live At Pulchri" van Pythagoras is een lange aaneenschakeling van geweldige swingende nummers, waarmee de band me van begin tot einde in de ban van hun muziek heeft gehouden en ik kan iedere liefhebber van dance, funk en progressieve elektronische muziek, dit bijna 80 minuten durende meesterwerk dan ook ten zeerste aanraden.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Sorry! Nog geen video beschikbaar.

Review: Electric Moon - Hugodelia (Live) (Sulatron Records, 2019) (Progressieve Rock/ Acid Rock / Psychedelische Rock)

Electric Moon uit Fulda, Hessen, Duitsland, ontstond toen multi-instrumentalist Sula Bassana - gitaren, effecten en orgel ging samen spelen met Komet Lulu -
basgitaar, effecten en zang en Berni - drums.
Eerdere projecten van Sula waren o.a. Liquid Visions, Südstern 44, Interkosmos en Zone Six, maar ook maakte hij diverse solo- CD's en enkele met Modulfix.
De eerste officiële CD van Electric Moon, Lunatics" verscheen in 2009 via Nasoni Records en drummer Berni, met wie de CD-R "First Takes" gemaakt werd, was
toen reeds vervangen door Pablo Carneval.
Daarna volgden meer releases, "Lunatics Revenge" met drummer Pablo Carneval (Nasoni, 2011), "Inferno" met drummer Alex (Sulatron, 2011), "The Doomsday Machine" met drummers Pablo Carneval en Alex (Nasoni, 2011) en de split LP met de Franse band Glowsun, "Sun And Moon" (Sulatron, 2011).
Verder verschenen er via Sulatron enkele CD-R uitgaven in zeer beperkte oplage, zoals: "Live At Epplehaus 2010" (2010), "Live At Immerhin" (2011), "Flaming
Lake" (2011) "Live At Sulatron Label Night" (2011) en "Cellar Space Live Overdose" (2012), waarop Alex de drummer weer was.
Hun nieuwe drummer heet Marcus Schnitzler, die ook de drummer van de spacerock band The Spacelords is en met hem werd de CD/2LP "Mind Explosion" opgenomen.
Op de 2LP/CD "Mind Explosion", die in 2013 aan het eind van de "Electric Moon Heading To South Tour 2013" tijdens het optreden in de Graf Hugo te Felkirch, Oostenrijk met slechts een stereo microfoon werd opgenomen, is Electric Moon live te beluisteren en de in 2014 verschenen 2LP "Lunatics + Lunatics Revenge" is een gelimiteerde uitgave (500 stuks) van de eerste 2 CD's.
"Theory Of Mind" werd in februari 2014 in de Kosmodrom te Heidelberg opgenomen en is 11 juni 2015 verschenen als 2LP in een oplage van 1000 stuks op zwaar zwart vinyl en als CD, waarbij het artwork zoals gewoonlijk weer door Lulu Artwork verzorgt is en de mastering door krautrock legende Eroc is gedaan.
In 2011 bracht Electric Moon hun live album "Flaming Lake" op de CD-R uit en deze was binnen de kortst mogelijke tijd uitverkocht, zodat er in 2015 werd besloten deze opnieuw uit te brengen, maar dit maal als gewone CD en als dubbel LP op 140 gram vinyl, waarbij LP 1 blauw en LP 2 oranje is, terwijl beide platen in een enkele hoes zitten.
De muzikanten, die op het album, dat slechts 4 nummers bevat en op 3 december 2015 uit kwam, spelen zijn: Sula Bassana - sologitaar, effecten en elektrische stullenbox, Komet Lulu - basgitaar en effecten, Alex - drums (1-3) en Phillipp - drums (4).
Het in 2011 bij Nasoni verschenen album "The Doomsday Machine" is 15 september 2016 via het Sulatron label in een nieuwe hoes uitgebracht, die gemaakt is door Lulu Artwork en Ulla Papel en bevat 5 nummers.
Het vijfde officiële studio abum van Electric Moon heet "Stardust Rituals" en verscheen 7 april 2017 via het Sulatron Records label op CD, terwijl de LP uitvoering op 2 juni 2017 door dit zelfde label in een beperkte oplage van 1000 stuks op 180 gram marmer kleurig vinyl werd uitgebracht en een uitvouwbare hoes bevat.
Electric Moon bestaat op dit album uit: Sula Bassana - sologitaar, elektrische sitar, orgel, mellotron, effecten en elektrische piano, Komet Lulu - basgitaar en effecten en Marcus Schnitzler - drums.
Hun album "Live In Kosmos (Planetarium Bochum 2015)" verscheen 18 juli 2016 als digitale download, maar door de vele vraag naar dit album, besloot Sulatron Records, dit op 13 juli 2018 als 3LP box uit te brengen, waarna het binnen korte tijd uitverkocht was.
Op 9 maart 2019 verscheen het digitale album "Hugodelia", dat live in Oostenrijk opgenomen werd en het bonus nummer "Ween" bevat en op 15 mei via Pancromatic Records op vinyl verschijnt, waarvan er 200 op marmerkleurig en 400 op doorzichtig vinyl worden geperst en tevens brengt Sulatron Records het album op CD uit.
De band bestaat op deze plaat uit: Sula Bassana - sologitaar en effecten, Komet Lulu - basgitaar en effecten en Pablo Carneval - drums en wordt op 2 nummers bijgestaan door de organisator van dit concert Erick Coldino, die sologitaar en effecten op track 3+4 speelt.

Het album, dat 5 nummers bevat, start met het titelnummer "Hugodelia", een iets meer dan 20 minuten durend stuk, waarin de band in een langzaam tempo begint, maar na enkele minuten over gaat in het maken van progressieve rock in een hoger tempo, dat steeds meer opgevoerd wordt, totdat er een climax is bereikt, om daarna verder te gaan in een gemiddeld tempo, dat stoner invloeden heeft, opnieuw meer snelheid te krijgen, naar een nieuwe climax gewerkt te worden en tegen het einde weer terug te komen naar het langzame tempo.
Daarna volgt "Transmitter", dat eveneens 20 minuten duurt en hierin speelt de band een stevig stoner nummer met psychedelische invloeden in een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme, dat halverwege verandert en de muziek invloeden van acid rock krijgt, terwijl het tempo vrij hoog ligt.
In "Cellar Grime" schotelt Electric Moon me geweldig swingend progressief rock nummer voor, dat een terugkerend licht hypnotiserend ritme heeft, waarbij stil zitten niet aan de orde is en in "Cellar Slime" krijg ik een schitterend melodisch klinkend nummer te horen, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
Het laatste en tevens langste nummer (23 minuten), "Ween", is een licht psychedelisch stuk muziek, dat in een rustig tempo wordt gespeeld en iets over de helft van het nummer heftiger wordt en ontaardt in een fantastisch acid rock nummer, waarin de band de muziek naar een climax speelt, om in rust te eindigen.

"Hugodelia" van Electric Moon is, net als vorige albums, een verrukkelijke plaat, die vol staat met progressieve, psychedelische en acid rock, waarmee de band me van begin tot einde in de ban van hun muziek heeft gehouden en ik kan deze schijf dan ook zeer aanraden, aan hen, die van deze muzieksoorten houden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: The Green Pajamas - Phantom Lake: Northern Gothic 3 (Green Monkey Records, 2018) (Pop)

In 1984 namen Jeff Kelly - sologitaar, zang, drums, basgitaar, orgel, percussie, mandoline en Joe Ross - basgitaar, zang, sologitaar, percussie, zither, banjo, snare drum en doedelzak hun eerste nummers op in het huis van Joe's ouders te West Seattle.
De naam van de band, die eerst Felix The Cat Explodes was, werd veranderd in The Green Pajamas, genoemd naar een song, die door Jeff geschreven was en bestaat behalve uit Jeff Kelly en Joe Ross uit: Eric Lichter - keyboards, zang en percussie, Laura Weller - zang en sologitaar en Karl Wilhelm - drums.
Vanaf dat moment ging het snel met de band en na hun debuut album "Happy Halloween" uit 1984, die via het Endgame Records label werd uitgebracht, volgden de albums: "Summer Of Lust" (1984), "Book Of Hours"(1986), "November"(1988) en "Ghosts Of Love"(1990) elkaar met de regelmaat van de klok op en werden via Green Monkey Records uitgebracht.
Na een stilte van 7 jaar verschenen hun volgende 2 albums "Strung Behind The Sun" en "All Clues Lead To Meagan's Bed" bij het Camera Obscura label, waarna het Woronzow label het stokje over nam en "Seven Fathoms Down And Falling" (1999) en "This Is Where We Disappear" (2001) uitbracht en vervolgens verschenen "Lust Never Sleeps" (2002, Endgame Records) en "Northern Gothic" (2002, Camera Obscura).
Daarna werden hun albums "Ten White Stones" (2004), "21st Century Séance" (2005), "The Night Races Into Anna" (2006), "Box Of Secrets: Northern Gothic Season 2" (2007) en "Poison In The Russian Room" (2009) door het Hidden Agenda Records label uitgebracht, terwijl het St. Brigid Records label in 2007 het album "If You Knew What I Dreamed..." op de markt bracht.
De laatste jaren verschijnen de albums weer via het Green Monkey Records label, waarvan "Green Pajama Country!" uit 2011 de eerste was, waarna "Summer Of Lust" (2012, her uitgave) "Death By Misadventure" (2012) volgden.
Ook hun album "To The End Of The Sea" uit 2016 is door Green Monkey Records uitgebracht en daarop bestaat de band uit: Jeff Kelly - zang, piano, sologitaar, mellotron, synthesizer en percussie, Laura Weller - zang, piano, mellotron en dwarsfluit, Scott Vanderpool - drums, Natalie Gray - viool, Vito Inman - trompet Elise Hirschi - zang (2 nummers) en Phil Hirschi - cello en zang (1 nummer).
Op hun album "Phantom Lake: Northern Gothic 3", dat 12 nummers bevat en 7 februari 2018 werd uitgebracht, bestaat de band uit: Jeff Kelly, Laura Weller, Phil Hirschi, Scott Vanderpool, Eric Lichiter - zang, piano en keyboards, Joe Ross - sologitaar en Natalie Grey - viool (1 nummer).

Het album start met "Lisa Lou", waarin de band een mooie rustige pop song ten gehore brengt, die na korte tijd iets sneller wordt en prima samenzang bevat en
gevolgd wordt door "Long Black Shadow", een uitstekende swingende uptempo poprock song, die enkele subtiele tempowisselingen heeft, waarna "Paulina" volgt en de band een fantastische meeslepende song ten gehore brengt, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
Daarna zet de band me "Cognac" voor en daarin speelt de band een triest klinkende, vrij rustige, song, die gevolgd wordt door "Real Bird", dat eveneens in een traag tempo gespeeld wordt met invloeden uit de volksmuziek.
In "Ana (All The Way Down)" zet The Green Pajamas me een aanstekelijke swingende song met een terugkerend ritme voor, die een rustig einde heeft en in "Monica Talks To Angels" krijg ik een afwisselende pop song voorgeschoteld, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en in "No Way Outta This" maakt de band een lekker swingende uptempo mix van countryrock en pop.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Dan volgt "Amy's Gonna Take You Down", een schitterende licht progressieve rock song, die diverse tempowisselingen heeft en deze wordt gevolgd door "The Rosebergs", een prachtige aanstekelijke song, die subtiele tempowisselingen heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Verder volgen "The Shepard Well", een heerlijke pop song met een gemiddeld tempo, die invloeden uit de jaren 80 en western films heeft en "Phantom Lake", een prachtige rustige song, die licht overstuurd lijkt.

"Phantom Lake: Northern Gothic 3" van The Green Pajamas is een prima album, waarop mooie rustige pop nummers staan en ik kan iedere liefhebber van de betere pop deze schijf dan ook aanbevelen/

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl