zondag 30 juni 2024

Review: Yomi Ship - Feast Eternal (Eigen Beheer, 2024) (Progressief / Psychedelisch / Rock In Opposition)

Yomi Ship uit Perth, Australië werd in 2016 opgericht en bestaat uit: Jarred Osborne - sologitaar, Jade Champion - basgitaar en Nick Osborne - drums.
De band bracht op 1 november 217 hun debuut album "Yomi Ship" als digitale download uit, waarna de volgende uitgeven verschenen: "Moods" (1 juli 2018, digitaal album), "Pantathians" (31 oktober 2018, digitaal nummer), "Under The Tree, In The Cave" (3 januari 2019, digitale single), "Pyramids Of Yonaguni" (8 augustus 2019, "Ice Drake" (25 mei 2020, digitaal nummer), "Kawataro Spring"(28 juli 2021, digitaal  nummer), "Of Agartha" (30 september 2021, digitaal album), "Memory Man' (5 augustus 2022, digitaal nummer), "The Izoku" (28 september 2023, digitaal nummer), "Watch Out For The Water" (23 februari 2023, digital nummer), "Watch Out For The Water" (14 mei 202, digitaal nummer) en op 5 juli 2024 brengt de band het album "Feast Eternal" in eigen beheer uit als LP, als CD en als digitale download waarop sologitarist Chip Hazard op 1 nummer meespeelt.

Het album, dat 12 nummers bevat, begint met "Intro", waarin Yomi Ship een kort Japans klinkend stukje muziek met een terugkerend ritme ten gehore brengt en dit wordt gevolgd door "The Izoku", een schitterend licht progressief melodisch nummer met een gemiddeld tempo, een aanstekelijk ritme en tempowisselingen en "Watch Out For The Water", een uitstekend progressief nummer met een gemiddeld tempo en invloeden van rock in opposition, dat tempowisselingen heeft.
Dan volgen "Oni", een geweldig psychedelisch nummer met mysterieuze Oosterse invloeden en een terugkerend ritme, "Interlude I; Feast", een prima langzaam progressief psychedelisch nummer en "Ronin’s Lament", een lekker in het gehoor klinkend nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat rock i n opposition invloeden bevat.
In "Of Agartha" schotelt Yomi Ship me een heerlijk melodisch nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme voor, in "Premonitions" laat de band me genieten van een fantastisch nummer met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo en in "Obakes Grotto" krijg ik een nummer met wisselende tempo's en een aanstekelijk ritme te horen.
Verder volgen "Interlude II; Eternal", een kort puik duister klinkend stukje muziek, "Too Many Have Vanished Into These Woods" (feat Chip Hazard), een nummer met een terugkerend ritme, een gemiddeld tempo en wisselende tempo's en "Night Parade", een verrukkelijk aanstekelijk rock in opposition nummer met wisselende tempo's. 

"Feast Eternal" van Yomi Ship bevat 12 uitstekende nummers met invloeden van progressieve rock, psychedelische muziek en rock in opposition, waar ik enorm van genoten heb en ik raad elke liefhebber van 1 of meer van deze genres dan ook aan dit album eens te gaan beluisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Ritual - The Story Of Mr. Bogd - Part 1 (Karisma Records, 2024) (Progressieve Folk)

Ritual uit Stockholm, Zweden werd in 1993 opgericht en bestaat uit: Patrik Lundström - zang en sologitaar, Fredrik Lindqvist - basgitaar, mandola, dulcimer, recorder en zang, Jon Gamble - keyboards en zang en Johan Nordgren - drums, sleutel harp (= ingetoetste viool) en zang.
De band bracht in 1995 hun debuut album "Ritual" als CD uit via Musea Records, waarna de volgende albums verschenen: "Superb Birth" (1999, CD via Ritual AB), "Think Like A Mountain" (2003, CD via Tempus Fugit), "Live" (2006, 2CD via Tempus Fugit) en "The Hemulic Voluntary Band" (2007, CD via Tempus Fugit) en ook verschenen de CD  single "Did I Go Wrong" (1999 via Ritual AB) en de CD EP "Glimpses From The Story Of Mr. Bogd" (2020 via SPV en Tempus Fugit), waarvan 3 nummers staan op het album "The Story Of Mr. Bogd - Part 1", dat op 16 augustus 2024 via Karisma Records als LP in een beperkte oplage op transparant violet vinyl, als CD en als digitale download wordt uitgebracht.

Het album, dat 10 nummers bevat, start met "A Hasty Departure", waarin Ritual een schitterende uptempo progressieve song, die met een stukje klassiek begint, folk invloeden bevat en tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door "The Inn Of The Haunted Owl", een uitstekende uptempo song met een aanstekelijk dansbaar ritme en invloeden van de progressieve muziek van de jaren 70 en "Dreams In A Brougham", een mooie folk song met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme.
Daarna volgen 2 nummers van de EP, waarvan de eerste "Chichikov Bogd" heet en hierin speelt de band een heerlijke uptempo progressieve folk song met een aanstekelijk ritme (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en "Mr. Tilly And His Gang", een song met theater invloeden, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en aanzet tot dansen.
In "Through A Rural Landscape" zet Ritual me een fantastisch instrumentaal nummer met een licht hypnotiserend terugkerend ritme, dat beweging oproept voor, in "The Feline Companion" krijg ik een prima folk song met een gemiddeld tempo te horen, die progressieve elementen bevat en een aanstekelijk ritme heeft en in "Read All About It!" laat de band me genieten van een lekker in het gehoor klinkende uptempo song met progressieve elementen, theater invloeden, tempowisselingen en een aanstekelijk ritme.
Verder volgen "Forgotten Qualities", een verrukkelijke langzame song, die een terugkerend tempo heeft en rust uitstraalt en "The Three Heads Of The Well" (van de EP), een puike progressieve folk song met een aanstekelijk Oosters ritme, die subtiele tempowisselingen bevat.

"The Story Of Mr. Bogd - Part 1" van Ritual bevat 10 heerlijke progressieve folk songs, waar ik enorm van genoten heb, met voor mij de uitschieter "The Three Heads Of The Well" en ik raad elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook van harte aan.




Review: London Underground - Live At The 19Th Dream Of Dr. Sardonicus Festival 2023 (Regal Crabomophone, 2024) (Progressieve Rock / Hammond Rock)

London Underground uit Italië, werd in 1998 opgericht door Gianluca Gerlini Hammond orgel, piano en mellotron en Daniele Caputo - zang en drums, die samen met Marco Piaggesi - basgitaar, banjo en achtergrondzang de band vormde.
In 2000 bracht de band hun debuut album "London Underground" via Record Heaven Records uit en deze  werd in 2003 gevolgd door "Through The Past Darkly", dat bij Musea Records verschenen daarin was Stefano Gabbani de vervanger van Marco Piaggesi, terwijl ook Gianni Vergelli als sologitarist was aangetrokken.
Op de opvolger uit 2010, "Honey Drops", was de band bezetting opnieuw veranderd en bestond de band behalve uit Gianluca verder uit: Fabio Baini - basgitaar en Alessandro Gimignani - drums.
De band had in de loop der jaren diverse bezetting wisselingen, maar Gianluca Gerlini, de drijvende kracht achter de band, was de constante factor.
Tegenwoordig bestaat de band uit: Gianluca Gerlini - Hammond orgel, Moog synthesizer, Mellotron en Clavinet, Stefano Gabbani - basgitaar en Alessandro Gimignano - drums.
Hun album "Four", dat 10 nummers, waaronder 2 extra nummers, bevat, werd in september 2018 eveneens door Musea Records uitgebracht en daarop spelen gastmuzikanten Fabio Baini - basgitaar, Riccardo Cavalieri - akoestische gitaar, sologitaar en viool en Stefano Negri - saxofoon mee.
Op 29 juli 2019 bracht Fruits De Mer Records het album in een beperkte oplage van 350 stuks op paars vinyl uit en deze ging vergezeld van een extra LP, waarop een selectie staat van nummers van hun voorgaande albums, waarbij vermeldenswaardig is, dat ook deze plaat op paars vinyl geperst werd en op 13 augustus 2024 verschijnt hun album "Live At The 19Th Dream Of Dr. Sardonicus Festival 2023" via Regal Crabomophone als LP, dat 6 nummers bevat.

Het album begint met "Billy Silver", waarin London Underground een uitstekend nummer met een vrij langzaam tempo ten gehore brengt, dat een aanstekelijk ritme bevat en progressieve elementen en jazzrock invloeden heeft.
Daarna volgen "Fanfare", een geweldige swingende cover van dit nummer van Arthur Brown uit 1967 en "Honey Drops", een heerlijk progressief rock nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend aanstekelijk ritme.
In "13 (Death March)"schotelt London Underground me opnieuw zo'n fantastisch progressief Hammond rock nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme voor, dat swingt.
Dan volgt "Bumpin' On Sunset", een verrukkelijk stukje progressieve Hammond rock, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en swingt als een trein en op de LP "The Half Time Orange " uit 2020 van Friends Of The Fish staat.
Als laatste nummer hoor ik "What I Say", een schitterend swingend progressief uptempo nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme en lichte jazzrock invloeden, dat tot beweging aanzet.

"Live At The 19Th Dream Of Dr. Sardonicus Festival 2023" van London Underground bevat 6 puike progressieve Hammond rock nummers, waar ik van begin tot einde enorm van genoten heb en ik raad elke liefhebber van deze genres dit album dan ook van harte aan.(luister naar de 10 nummers  van de CD uitgave van dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Øresund Space Collective - Orgone Unicorn (The Laser's Edge, 2024) (Progressieve Rock)

Øresund Space Collective is een spacerock band uit Øresund, Denemarken, die uit ongeveer 20 muzikanten bestaat en een muzikale mix maakt van improvisaties, funk, reggae, jazz, progressieve rock en spacerock, wat betekent, dat geen enkel optreden hetzelfde klinkt en is sinds 2004 actief.
Leidende kracht achter de band is Scott Heller, alias Dr. Space, een Amerikaan, die naar Denemarken verhuisde en tegenwoordig in Portugal woont.
De band is een collectief, dat regelmatig van bezetting wisselt, waarvan de leden hoofdzakelijk uit Kopenhagen, Denemarken en Malmö, Zweden komen en de vaste kern bestaat uit Scott Heller, alias Dr. Space - synthesizer en Mogens - synthesizer, waarbij vermeldenswaardig is, dat de band al meer dan 37 officiële albums heeft uitgebracht, plus nog diverse officieuze uitgaves, die samen totaal op 85 komen.
Het album van de band, "Oily Echoes Of The Soul", dat opnames van 1 oktober 2010 bevat, die in de Black Tornado Studios te  Kopenhagen zijn opgenomen, is het 27ste studio album en is in een beperkte oplage alleen verkrijgbaar, terwijl de 2CD bevat 2 bonus nummers, die samen 50 minuten duren
Vervolgens verscheen op 1 september 2022 het album "Live In Dresden" en deze werd op 15 maart 2023 gevolgd door het album "Høstsabbat 2021", dat live tijdens het Høstsabbat festival in oktober 2021 te Oslo, Noorwegen werd opgenomen en in eigen beheer in een beperkte oplage van 150 stuks als CD werd uitgebracht.
Dat de band productief is, blijkt uit het feit, dat er op 27 mei 2023 alweer een nieuw album verschenen is, getiteld "Everyone Is Evil" en deze keer is dat via Space Rock Productions.
De 2LP, werd in een beperkte oplage van 500 met de hand genummerde stuks uitgebracht, waarvan 300 op zwart en 200 op oranje/paars gespetterd 180 gram vinyl bevat 4 nummers en de 2CD verscheen in een beperkte oplage van 400 stuks en hierop staan 2 bonus nummers.
Deze werd op 11 augustus 2023 gevolgd door de DVD "Helsingør", waarvan de opnamen in 2021 in Denemarken werden gemaakt en deze is tevens als digitale download verkrijgbaar en op 30 december 2023 verscheen hun album "Carnival In Portugal" via Space Rock Productions als 2LP in een beperkte oplage op gekleurd vinyl, waarvan 190 op zwart, 190 op transparant rood / groen en 120 op transparant geel met rood en groen gespetterd en als 2CD in een beperkte oplage van 500 stuks, die op CD2 3 bonus nummers bevat.
Op 20 januari 2024 verscheen het album "The Linguini Sessions" als CD en als digitale download, op 31 mei 2024 bracht de band de 12 LP box "Picks From Space"uit, in juni 2024 brengt Øresund Space Collective het album "Espaço" in een beperkte oplage van 200 stuks op LP uit via Space Rock Productions en deze wordt gevolgd door het album "Orgone Unicorn", dat 7 nummers bevat en via The Laser's Edge als 2CD, als 2LP in een beperkte oplage op beige vinyl, als 2LP in een beperkte oplage van 300 stuks op zwart vinyl en als digitale download verschijnt en hierop spelen de volgende muzikanten: Mattias Olsson - drums, Jonathan Segel - sologitaar en viool, Martin Weaver - drum machine, Dr Space - synthesizers, Hasse Horrigmoe - basgitaar, Luis Simões - sologitaar, gong en noise box, Larry Lush - keyboards en KG Westman - sitar en synthesizers.  

Het album begint met het bijna 24 minuten durende "Skin Walker", waarin Øresund Space Collective een schitterend progressief rock nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend licht hypnotiserend ritme speelt, dat tot dansen aanzet en dit wordt gevolgd door "Eno's Donut", dat 18 minuten duurt en de band een uitstekend nummer ten gehore brengt, dat Japanse en progressieve rock invloeden heeft, in een vrij langzaam tempo gespeeld wordt en een trieste ondertoon bevat.
Daarna volgen het titel nummer "Orgone Unicorn", een geweldig licht psychedelisch nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme, waarbij stil zitten niet aan de orde is (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en "Red Panda In Rhodes", een experimenteel stuk muziek met ruimtelijke elementen.
In "David Graham's Wormhole Ride" schotelt Øresund Space Collective me een nummer met een gemiddeld tempo voor, dat een terugkerend ritme en progressieve rock invloeden bevat, die na 5 minuten kort verandert in een langzaam stuk muziek met lichte psychedelische invloeden, waarna de band het tempo weer iets verhoogt, om een verrukkelijk melodisch progressief stuk muziek te spelen, dat een licht hypnotiserend terugkerend ritme heeft, in "Kraut Toe Trip" laat de band me genieten van een
heerlijk progressief nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme en in "Omnia Magnifico" begint de muziek weer langzaam en experimenteel, om na korte tijd in een melodisch progressief nummer met krautrock invloeden te veranderen, dat een terugkerend ritme heeft, waarmee een lichte trance wordt opgewekt en tegen het einde iets meer snelheid krijgt.

"Orgone Unicorn" van Øresund Space Collective bevat 7 fantastische nummers, waarin de band invloeden van melodische en progressieve rock verweeft met experimentele geluiden en krautrock en ik raad iedere liefhebber van deze genres dan ook aan eens naar deze puike schijf te gaan luisteren.




Review: Zita Ensemble - Zita Ensemble 2024 (Eigen Beheer, 2024) (Melodische Rock)

Zita Ensemble uit Italië werd in 2003 door Luva Vicenzi - sologitaar, Marco Fortuna - basgitaar, Daniele Veronese - drums en Marcello Consonni - saxofoon opgericht en bestond tot 2009.
De band bracht op 1 januari 2006 hun debuut uit met het album "Volume 1", die via de labels Lizard Records, Pick-up Records en Audioglobe verscheen en deze werd op 1 januari 2007 gevolgd door "Quintet Sessions" (waarop hun nieuwe drummer Fabio Gatti te horen was) (Lizard Records), "Volume 2" (Lizard Records / Eventyr Records, 1 januari 2010) en op 1 november 2014 verscheen de geremasterde versie van "Volume 1" met een ander hoes ontwerp.
Nadat de band was gestopt besloten de leden Luca Vicenzi, Marco Fortuna en Fabio Gatti in 2023 weer bij elkaar te komen en werden er opnamen gemaakt voor het album "Zita Ensemble 2024" dat op 28 juni 2024 als digitale download verscheen en 8 nummers bevat.

Het album begint met "The Wind", waarin Zita Ensemble een prachtig melodisch progressief nummer tn gehore brengt, dat langzaam start, maar na korte tijd iets meer snelheid krijgt en in een hoog tempo eindigt, waarna "Atlantico" volgt en de band een schitterend melodisch nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme speelt.
Daarna volgen "Black Summer", een mooi melodisch nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme en "Dance Tape", een swingend uptempo stuk melodische rock met een aanstekelijk ritme, waarbij stil blijven zitten niet aan de orde is.(luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)
In "Us" schotelt Zita Ensemble me opnieuw zo'n uitstekend swingend nummer met aan aanstekelijk dansbaar ritme voor en in "Amigos" laat de band me genieten van een heerlijk nummer met en aanstekelijk dansbaar stuk muziek, dat een gemiddeld tempo heeft.
Dan volgen "Lipstck", een verrukkelijk swingend uptempo nummer met een vrolijk dansbaar ritme en "Sunday", een lekker in gehoor klinkend nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme.

"Zita Ensemble 2024" van Zita Ensemble is een puik album met heerlijke melodische muziek, waar ik erg van genoten heb en ik reed iedere liefhebber van dit genre dan ook aan eens naar deze schijf te gaan luisteren.




zondag 23 juni 2024

Review: Sprung Aus Den Wolken - 1981 West-Berlin (Bureau B Records, 2024) (Elektronisch / Avant Garde / Industrieel)

Het project Sprung Aus Den Wolken uit Berlijn, Duitsland werd begin van de jaren 80 bekend doordat de band deel uitmaakte van de Geniale Dilletanten beweging, waartoe ook Einstürzende Neubauten en Mechanik Destrüktiw Kommandöh deel van uitmaakten.
De band bestond uit: Alexander Hacke - zang, solo- en basgitaar en elektronica, Fred Alpi - zang, Jochen Arbeit - zang en elektronica, Kiddy Citny - zang, Piet Essens - drums en Renault Schubert - film.
Hun debuut album "Debü" verscheen in 1981 als cassette via Das Cassetten Combinat en werd gevolgd door: "Sprung Aus Den Wolken" (12" EP, november 1981 via Zickzack), "Sprung Aus Den Wolken" (LP en cassette, 1982 via Faux Pas), "Trau - Schau - Wem - Die Oper Des Alltags" (cassette, 1982 via Faux Pas), "Voyage Organise Dijon 26-08-82" (cassette, 1983 via Faux Pas), "The Story Of Electricity" (LP en CD, 1987 via Les Disques Du Soleil Et De L'Acier), "Roundandaround" (LP en CD, 1991 via Les Disques Du Soleil Et De L'Acier), "Lust Last Liebe" (CD en CDr, 2011 via Le Son Du Maquis), "You Lucky Star (One Big Family)" (cassette via Staaltape), "Musik Fuer Steine" (cassette via Faux Pas) en ook verschenen de compilatie albums: "Early Recordings" (LP, 2004 via Vinyl-on-demand), "Early Recordings + 3 Extra Songs"(CD, 2006 via Klanggalerie), "Frühe Anthologie" (cassette in een beperkte genummerde oplage, roze doorzichtig, 2017 via Lovington Industries, Vestibular Records) en "Sprung Aus Den Wolken Compilation" (cassette in Eigen Beheer) en tevens verschenen er diverse singles en cassettes.
Bureau B Records bracht al verschillende albums opnieuw uit en op 5 juli 2024 verschijnt "1981 West-Berlin", een heruitgave van de debuut EP uit 1981, die aangevuld is met 6 nummers uit hun begin periode en deze wordt als  als LP, als CD en als digitale download uitgebracht. 

Het album, dat 15 nummers bevat, begint met de 9 nummers van de EP, waarvan "Dub & Die" het eerste is en hierin speelt Sprung Aus Den Wolken een uitstekend elektronisch nummer met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme, dat gevolgd wordt door "Komm Her Sing Mit", een song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, "Jeder Tag", een uptempo song met een terugkerend ritme, die tot beweging aanzet en "Soso", een avant garde song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.
Dan volgen "Gegen Den Strom", een heerlijke song met een terugkerend ritme en lichte krautrock invloeden, "Nichts Im Sinn", een puik nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, "Leidenschaftlich", een kort elektronisch nummer met een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme en lichte experimentele elementen en "Bevor Sie Dich Töten", een prima song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo.
In "Schwing" zet Sprung Aus Den Wolken met een kort nummer met een langzaam tempo voor dat op drums gespeeld wordt, in "Lust-Last-Liebe" krijg ik een lekker in het gehoor klinkende song met een gemiddeld tempo en een terugkerend dansbaar ritme en een hoog mezing gehalte te horen en in "Schür Die Glut" hoor ik de band weer zo'n song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme spelen.
Verder volgen "Que Pas I", een mooie song met een aanstekelijk ritme, "Que Pas II", een zwaar stuk muziek met een gesproken tekst en een terugkerend ritme, "Pas Attendre I", een industrieel nummer met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en "Pas Attendre II", een voortzetting van "Pas Attendre I".

"1981 West-Berlin" van Sprung Aus Den Wolken staat vol elektronische nummers met invloeden van avant garde en industriële muziek, die terugkerende ritmes bevatten, lekker in het gehoor klinken en hoofdzakelijk in een gemiddeld tempo gespeeld worden.
Ik raad iedere liefhebber van deze genres dan ook aan deze puike schijf eens te gaan beluisteren, om misschien wel tot dezelfde conclusie te komen als ik,




Review: Various Artists - 19Th Dream Of Dr. Sardonicus Festival Of Psychedelia (Regal Crabomophone, 2024) (Progressief / Folk / Pop)

Elke zomer vindt er een 3 daags festival plaats in de Cellar Bar van Cardigan, Wales, dat door Pete Bingam van Sendelica wordt georganiseerd, door Fruits De Mer Records wordt ondersteund en door Record Collector's Magazine en Cardigan's Mantle Brewery wordt gesponserd.
Van de optredens van 2023 heeft Keith Jones (Fruits De Mer Records) een aantal bands en artiesten geselecteerd, die op de 2LP "19Th Dream Of Dr. Sardonicus Festival Of Psychedelia" van Regal Crabomophone terecht zijn gekomen, die in een beperkte oplage verkrijgbaar is.

Het album, dat 10 nummers bevat, begint met "Tropic Of Capricorn" van London Underground uit Italië, die een cover van Brian Auger speelt en daarin laat de band me genieten van een verrukkelijk progressief Hammond rock nummer, waar een korte ouderwetse drumsolo in zit en dit nummer wordt gevolgd door "Dust Storms On Mars" van Spectral Streams uit Wales, die een schitterend elektronisch progressief rock nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme ten gehore brengt, dat krautrock elementen bevat.
Daarna volgen Sendelica (Wales) met "Maggot Brain", een fantastisch melodisch progressief rock nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, die tegen het einde iets meer snelheid krijgt en ruimtelijke invloeden bevat, Hanford Flyover (USA) met "Space Tractor", een geweldig uptempo spacerock nummer dat dance invloeden bevat en hierbij is stil zitten dan ook geen optie (luister naar dit nummer via de yooutube link onder de recensie) en Consterdine (Wales) met "Sepia", een langzaam stuk muziek met een licht hypnotiserend ritme, dat rust uitstraalt en halverwege in een dansbaar ritme over gaat.
In "Atoms & Dust" zet Pinhdar (Italië) me een uitstekende zware duistere folk song met een niet al te hoog tempo voor, in "Black Tar Acid" van McDowell & Westaway (UK) krijg ik een heerlijke progressieve rock song te horen met een gemiddeld tempo, die lichte psychedelische invloeden heeft en in "Ice Lock Up Stones" (edit) van Dark Zen Kollectiv (Europa) speelt de band een swingend uptempo instrumentaal folk rock nummer met een aanstekelijk dansbaar ritme en ruimtelijke effecten.
Verder volgen Cary Grace Band (USA) met "Venus In Furs", een dreigend klinkende progressieve rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme voor en Spygenius (UK) met "Café Emery Hill", een lekker in het gehoor klinkende uptempo pop song met een vrolijk aanstekelijk dansbaar ritme en jaren 60 invloeden.

"19Th Dream Of Dr. Sardonicus Festival Of Psychedelia" van Various Artists bevat 10 fantastische nummers, waar in enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van progressieve rock, folk en de betere pop deze meesterlijke schijf dan ook sterk aan.




Review: Billy Childish - From Fossilised Cretaceous Seams: A Short History Of His Song And Dance Groups (Damaged Goods Records, 2024) (Diverse Stijlen)


Billy Childish (die geboren werd als William Ivy Loveday) uit Chatham, Kent, Engeland is kunstschilder, auteur, poëet, fotograaf, filmmaker, zanger en gitarist.
Hij speelde in diverse bands, waaronder: The Chatham Singers, Thee Mighty Caesars, The Delmonas, The Pop Rivets, Thee Milkshakes, Thee Headcoats, The Vermin Poets, The Spartan Dreggs, Wild Billy Childish & The Blackhands, Billy Childish & The Singing Loins en The Musicians Of The British Empire, die verschillende muziekstijlen speelden zoals: garage rock, punk, rock & roll, blues, folk, klassiek /experimenteel, gesproken woord, kinderliedjes en surf.
Samen met Charles Thomson richtte hij in 1999 The Stuckism Art Movement op, dat hij in 2001 verliet, om zich verder in de kunstwereld te ontwikkelen en in juli 2014 werd hij genomineerd voor de  Doctor Of Arts Degree van de universiteit van Kent, terwijl hij tevens les geeft aan Rochester Independent College.
Sinds 1979 brengt hij albums uit, zowel solo als met zijn bands en er verschenen reeds 120 albums van hem op die manier.
OP 5 juli 2024 brengt Damaged Goods Records zijn compilatie album "From Fossilised Cretaceous Seams: A Short History Of His Song And Dance Groups" uit als 2LP en als 2CD om te vieren dat hij 47 jaar aktief bezig is met het maken van muziek en dat tegelijk met zijn boek "To Ease My Troubled Mind: The Authorised Unauthorised History of Billy Childish" verschijnt, dat door Ted Kessler geschreven is.

Het dubbel album, dat 33 nummers bevat, start met "You Make Me Die' van Thee Mighty Caesars, waarin de band een geweldige korte beat song spelen, die van The Kinks had kunnen zijn en deze wordt gevolgd door "Archive From 1959" van The Buff Medways, die uptempo song ten gehore brengt, die swingt, invloeden van "My Generation" van The Who bevat en tempowisselingen heeft, "For She" van The Milkshakes, een uptempo garagerock song met een aanstekelijk dansbaar ritme, "You Gotta Move" van The William Loveday Intention, een uitstekende blues song met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme, die inn de jaren 40 van de vorige eeuw werd geschreven en ddor onder andere The Rolling Stones en Mississippi Fred McDowell werd opgenomen en "Fingers In The Sun" van Thee Headcoats, een geweldige punk song voor, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een licht hypnotiserend terugkerend ritme heeft.
Daarna volgen The Spartan Dreggs met " Headlong Flythe Achaens", een heerlijke jaren 60 gerelateerde beat song met invloeden van de muziek van The Who, Thee Headcoats met "Punk Rock Ist Nicht Tot", een geweldige post punk song met een terugkerend ritme, CTMF met "Last Punk Standing", een swingende rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, CTMF met "Bob Dylan’s Got A Lot To Answer For", een schitterende rock song met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en acidrock invloeden en The Buff Medways met Troubled Mind, waarin The Buff Medways een geweldige uptempo garagerock song spelen, die jaren 60 rhythm & blues invloeden en subtiele tempowisselingen heeft.
In "I Don’t Like The Man I Am" van Billy Childish And The Singing Loins krijg ik een song met een niet al te hoog tempo met folk en country invloeden te horen, in "Upside Mine" van Billy Childish And Holly Golightly zet de band me een geweldige swingende poprock song met een licht hypnotiserend ritme voor, in "Moon Of The Popping Trees" The Guy Hamper Trio Feat. James Taylor me genieten van een fantastisch Hammond rock nummer met een gemiddeld tempo, dat swingt als een trein, in "All Our Forts Are With You" van CTMF schotelt de band me een  heerlijke jaren 60 gerelateerde garagerock song met invloeden van The Kinks, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt voor en in "Christmas 1979" van The Musicians Of The British Empire hoor ik de band een uitstekende post punk song ten gehore brengen, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Dan volgen The Delmonas met "I Feel Like Giving In (French)", een prima pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk vrolijk ritme, The Musicians Of The British Empire met "Thatcher’s Children", een verrukkelijke uptempo mix van punk en jaren 60 muziek, die swingt, Thee Mighty Caesars met "Lie Detector", een uptempo punk rock song met eind jaren 70 invloeden, The Pop Rivets met "Fun In The UK", een fantastische punk song, die met een gesproken tekst begint, om dan over te gaan in een lekker swingend stukje muziek en Thee Headcoatees met "Hurt Me", een rhtythm & blues song met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme, jaren 60 invloeden en een hoog meezing gehalte.
Vervolgens hoor ik "A Song For Kylie Minogue" (CTMF), een aanstekelijke post punk rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, "It’s So Hard To Be Happy" (The Shall I Say Quois Feat. CTMF), een puike song waarin de jaren 60 beat muziek centraal staat, die een gemiddeld tempo bevat, "Brimful Of Hate" (Jack Ketch And The Crowmen), een swingende rock song met een aanstekelijk terugkerend ritme, "Failure Not Success (ALT)" (CTMF), een heerlijke poprock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "Davey Crockett" (Thee Headcoats), een lekkere beat song met een gemiddeld tempo en een dansbaar terugkerend ritme.
Verder volgen "Joe Strummer’s Grave" (The Musicians Of The British Empire), een lekkere swingende punkrock song met diverse subtiele tempowisselingen, "Medway Wheelers" (The Buff Medways), een prima rock song met een aanstekelijk dansbaar ritme en een gemiddeld tempo, "You Can’t Capture Time (Slight Return)" (CTMF), een lekkere swingende uptempo rock song te horen, die invloeden van de jaren 60 muziek heeft en een aanstekelijk dansbaar ritme bevat, "A Shropshire Lad" (The Spartan Dreggs), een jaren 60 gerelateerde rock song met sterke invloeden van The Who (luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie), "Sex And Flies" (The William Loveday Intention), een prima folk song  met een niet al te hoog tempo en jaren 60 invloeden van de muziek van Bob Dylan, "The Same Tree" (Thee Headcoats), een swingende uptempo rhythm & blues song met een terugkerend ritme, tempowisselingen en jaren 60 invloeden, "Cowboys Are Square" (Thee Mighty Caesars), een aanstekelijke swingende garagerock song, waarbij stil zitten niet aan de orde is en "Song Of The Medway" (Billy Childish And The Singing Loins), een geweldige pop song met een niet al te hoog tempo, die invloeden van de muziek van Bob Dylan en folk muziek bevat.

"From Fossilised Cretaceous Seams: A Short History Of His Song And Dance Groups" van Billy Childish staat vol schitterende songs, waar ik enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van de muziek van Bob Dylan, folk, rhythm & blues, punk en de betere pop deze puike schijf dan ook zeer aan.




Review: Echotide - As Our Floodlights Gave Way To Dawn (Bird's Robe Records, 2024) (Post-Rock)

Echotide uit Brisbane, Australië werd in 2007 opgericht en bracht op 21 oktober 2012 hun debuut album "As Our Floodlights Gave Way To Dawn" uit.
Op dit album bestond de band uit: Matthew Martin - piano, keyboards en sampels, Michael Gagen - sologitaar, basgitaar en keyboards en Geoff Irish - drums, percussie, klokkenspel en keyboards.
De volgende muzikanten werkten op dit album mee: Brendon Blanchard - basgitaar (track 4), Alan Bremner - trompet (track 4), Tim Charles - viool (track 4 en 6), Adrian Diery - sologitaar (track 4), Melinda Gagen - djembe, vleugel en klokkenspel (track 4), Chrispy Lait - 8 snarige elektrische gitaar (track 4), Simon James Lane - Arturia Origin synthesizer (track 4) en Jesse Higginson - Rhodes synthesizer (track 4) en orkestratie (track 3).
Op 24 juni 2024 brengt Bird's Robe Records hun debuut album, dat 7 nummers bevat, opnieuw uit en dit verschijnt als CD en als digitale download.

Het album begint met "Of Addictions", waarin Echotide de muziek met een mooi rustig piano intro start, dat een terugkerend ritme heeft, om na enkele minuten meer snelheid te krijgen waarbij ook de andere instrumenten aan toegevoegd worden, om halverwege tijdelijk in een langzaam tempo over te gaan, dat korte tijd later weer meer snelheid krijgt en verder gaat in "Floodlights", een schitterend langzaam nummer, dat rust uitstraalt en iets na de helft van het nummer meer snelheid krijgt, waardoor de muziek gaat swingen, om tegen het einde terug te keren naar het begin tempo.
Daarna volgen "3mwy (Of Hope)", een heerlijk post-rock nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme en "Embers Glow", een fantastisch nummer, dat in een langzaam tempo begint en iets voor de helft sneller, heftiger en doordingerder wordt, om enkele minuten later in een langzaam tempo terugkeert en doorlopopt in "Mare Cognitum (Of Memory)", een geweldig nummer, dat langzaam begint en na enkele minuten meer snelheid en een aanstekelijk ritme krijgt, om tegen het einde weer langzaam te worden.
In "Stillwaters" zet Echotide me een verrukkelijk stuk post-rock met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme voor en in "Of Overcoming Addictions" laat de band me genieten van een prachtig stuk muziek met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme.

"As Our Floodlights Gave Way To Dawn" van Echotide bevat 7 uitstekende post-rock nummers, waar ik erg van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: The Shadow Lizzards - Paradise (Tonzonen Records, 2024) (Progressieve Rock)

The Shadow Lizzards werd in 2015 te Nürnberg, Duitsland opgericht en bestaat uit: Jochen Leistner - zang, orgel, basgitaar en harp, Simon Schnellinger - sologitaar en Oli Pfeiffer - drums.
Muzikaal heeft de band zich laten inspireren door de muziek van zestiger en zeventiger jaren bands en hun fans beschrijven hun muziek als een kruising van Creedence Clearwater Revival, The Doors en Jimi Hendrix.
Het debuut album, dat in mei 2017 werd opgenomen, was simpelweg "The Shadow Lizzards" getiteld, het bevat 7 nummers en verscheen op 23 februari 2018 via Tonzonen Records in een beperkte oplage van 500 stuks op LP, waarvan er 250 stuks op oranje en 250 stuks op violet kleurig vinyl werden geperst, die allemaal een klaphoes, inlegvel en download code bevatten.
Ook werd het album tijdens live optredens verkocht, dat ook via www.tonzonen.de te bestellenen was en tevens werd uitgebracht in een beperkte oplage van 1000 stuks als digipack als CD, die 3 extra nummers bevat.
Daarna verscheen het album "Someone's Heartache" (19 augustus 2022) vai Tonzonen Records als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op 180 gram groen marmer vinyl, als CD en als digitale dwnload en op 24 mei 2024 bracht dit label hun derde album "Paradise" uit als LP op donker geel vinyl, als CD en als digitale download.

Het album, dat 8 nummers bevat, begint met "Eden's Gate", waarin The Shadow Lizzards een geweldige swingende uptempo progressieve rock song met een aanstekelijk ritme ten gehore brengt, waarbij stil zitten geen optie is en gevolgd wordt door "Stop The Time", een heerlijke progressieve bluesrock song met tempowisselingen en een aanstekelijk ritme en "De Ángeles Y Diablos", een puike rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.
Daarna volgen "One Inch Closer", een uitstekende progressieve song met bluesrock elementen, een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme, "Prelude", een prachtig rustig instrumetaal stukje gitaar spel, dat film invloeden heeft en "Mother Earth", een lekker in het gehoor klinkende rock song met een dansbaar ritme.
In "Gettin' Rid Of" zet The Shadow Lizzards me een verrukkelijke progressieve bluesrock song met een gemiddeld tempo voor, die subtiele tempowisselingen heeft en in "Homecoming" laat de band me genieten van een mooie langzame song met een terugkerend ritme, die na enkele minuten meer snelheid krijgt en gaat swingen.

"Paradise" van The Shadow Lizzards staat vol prima progressieve rock nummers, waar ik erg van genoten heb en ik kan elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




zondag 16 juni 2024

Review: White Willow - Sacrament (Karisma Records, 2024) (Progressieve Folk)

White Willow uit Noorwegen bestond uit: Jan Tariq Rahman - zang, mellotron, synthesizer, keyboards, elektrische piano, blokfluit, sitar, bas- en sologitaar, effecten, elektronica, kromhoorn, kantele en clavinet, The Drummer - drums en percussie, Alexander Engebretsen - basgitaar en akoestische basgitaar, Eldrid Johansen - zang, Sara Trondal - zang, Audun Kjus -dwarsfluit, doedelzak, bodhrán en zang, Jacob C. Holm-Lupo - elektrische en akoestische gitaar en E-Bow, plus basgitaar (track 5) en Tirill Mohn - viool, plus klassieke gitaar (track 11).
Hun debuut album "Ignis Fatuus", dat in 1995 als CD via The Laser's Edge verscheen en in 2010 als 2LP door Pancromatic in een geremasterde versie met bonus nummers werd uitgebracht, verschijnt op 3 november 2023 in een geremasterde versie als LP in een beperkte oplage op oranje/blauw vinyl, als CD en als digitale download via Karisma Records en bevat 12 nummers, waarbij vermeldenswaardig is, dat ook de overige 5 albums opnieuw via dit label zullen worden her uitgebracht.
Hierop spelen de volgende gastmuzikanten mee: Trond Haakensen - bas (track 3), Kjell Viig - countertenor en solo (track 3), Terje Krognes - countertenor en tenor (track 3), Tor Tveite - tenor (track 3), Eivend Opsvik - fretless basgitaar (track 4), Susanna Calvert - akoestische gitaar (track 5), Henning Eidem - drums en percussie (track 5), Tov Ramstad - cello (track 6), Steiner Haugerud - dubbele bas (track 6), Erlend M. Saeverud - akoestische gitaar (track 7) en Carl Michael Eide - drums en percussie (track 10). 
De tweede her uitgave die via Karisma als 2LP in een beperkte oplage op transparant blauw vinyl, als CD en als digitale download verschijnt, is de opvolger van het debuut album en heet "Ex Tenebris", dat oorspronkelijk in 1997 werd uitgebracht en het was de bedoeling dat dit een solo album van Jacob C. Holm-Lupo zou worden, omdat de band uit elkaar was gegaan, maar het werd desondanks toch een nieuw White Willow album.
Op 5 juli 2024 brengt Karisma Records hun album "Sacrement" uit het jaar 2000 in een  beperkte oplage op wit vinyl uit en deze bevat 6 geremasterde nummers, plus een nieuw hoesontwerp.

Het album begint met "Anamnesis", waarin White Willow een prachtige langzame song ten gehore brengt, die progressieve folk invloeden heeft en gevolgd wordt door "Paper Moon", een mooie melodische folk song met een niet al te hoog tempo en een aanstekelijk ritme.
Daarna volgen "The Crucible", een fantastisch progressief folk nummer met een langzaam tempo, dat halverwege meer snelheid krijgt, gaat swingen en melodische invloeden heeft en "The Last Rose Of Summer", een rustig nummer met een aanstekelijk ritme.
In "Gnostalgia" schotelt White Willow me opnieuw zo'n rustige folk song voor, die tot schuifelen aanzet en een aanstekelijk ritme bevat en in "The Reach" laat de band me genieten van een geweldige progressieve folk song met een gemiddeld tempo, een aanstekelijk dansbaar ritme, tempowisselingen, die zo nu en dan gepaard gaan met zware duister klinkende tonen.

"Sacrament" van White Willow is een verrukkelijke plaat, die heerlijke progressieve folk muziek bevat, waar ik enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf, met wat mij betreft "The Reach" als hoogtepunt, dan ook zeer aan.(luister naar de oorspronkelijke versie uit 2000 van dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Moonseeds - Moonseeds (Sulatron Records / Blown Music, 2024) (Psychedelisch)

In 2002 verscheen via het Nasoni label de LP "Dreamer" als debuut van multi instrumentalist Dave Schmidt, alias Sula Bassana, die alle instrumenten voor zijn rekening nam en bijna alle nummers zelf schreef.
Daarna volgde er een scala aan uitgaves via zijn eigen label Sulatron Records, maar ook bracht hij albums uit via andere labels, zoals: Elektrohasch, Nasoni Records, Pancromatic Records, Headspin, Deep Distance Records en Feral Child Records.
In 2018 kwam Sula in contact met Lex Waterreus, de gitarist van de Australisce band Seedy Jesus en samen met hem en Komet Lulu uit Electric Moon, waarin ook hij zat, deed dit trio enkele dagen jam sessies.
De opnamen hiervan bleven tot 2023 liggen en omdat Lex opnieuw een Europese tour met zijn band maakte, hadden Sula en hij tijd om enige overdubs te maken en de laatste hand aan het album te leggen, waarna krautrock legende Eroc de mastering deed.
Het resultaat van deze jam sessies is te horen op het album "Moonseeds", dat op 28 juni 2024 via Sulatron Records verschijnt als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op gekleurd gerecycled 180 gram vinyl plus download code, als CD in een beperkte oplage van 300 stuks en als digitale download, terwijl het Australische Blown Music het album uitbrengt in een beperkte oplage van 100 stuks op 180 gram groen vinyl, die in een ander hoesontwerp heeft (een zeer speciale!).
Op dit album zijn de muzikanten: Sula Bassana - drums, orgel en mellotron, Komet Lulu - basgitaar en fx en Lex Waterreus - sologitaar, fx, zang en synthbox.

Het album, dat 3 nummers bevat, begint met "Earth", waarin Moonseeds een fantastisch 21 minuten durend psychedelisch nummer met een niet al te hoog tempo speelt, dat invloeden van de begin jaren 70 muziek van Pink Floyd bevat en me daarmee in een lichte trance brengt.
Dan volgt "Sun"een schitterend melodisch nummer met een gemiddeld tempo en licht psychedelische invloeden, die tegen het einde in een traag tempo over gaat.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
In "Moon" krijg ik een verrukkelijk stuk muziek voorgezet, dat in een gemiddeld tempo wordt gespeeld, ruimtelijke invloeden heeft en een terugkerend ritme bevat.

"Moonseeds" van Moonseeds bevat 3 geweldige psychedelische nummers, waar ik enorm van genoten heb eb ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook sterk aan.




Review: Myriad Drone - Arka Morgana (Bird's Robe Records, 2024) (Post-Rock)

Myriad Drone uit Melbourne, Australië bracht op 22 mei 2016 hun debuut album "Myriad Drone" uit als digitale download en deze werd gevolgd door de digitale nummers "All Roads Lead" (12 oktober 2018) en "Arka Morgana" (27 april 2019) en op 18 oktober 2019 bracht de band het album "Arka Morgana" uit, dat op 14 juni 2024 opnieuw is uitgebracht door Bird's Robe Records, dat sinds 2023 het nieuwe label van de band is.
Op dit album speelt de band in de volgende bezetting: Shane Mulholland - sologitaar en zang, Dominic Lewis - sologitaar, Mikey Harland - basgitaar en Frankie Demuru - drums.

Het album, dat 8 nummers bevat, start met "Time Enough At Last", waarin Myriad Drone een prachtig post-rock nummer met een vrij langzaam tempo en een terugkerend ritme speelt, dat na enkele minuten iets meer snelheid krijgt en heftiger wordt, waarbij de muziek gaat swingen en dit wordt gevolgd door het titel nummer "Arka Morgana", een uptempo nummer met melodische invloeden en een terugkerend ritme.
Dan volgen "Atonement", een song, die mooi rustig begint en na enkele minuten meer snelheid krijgt, in een hoger tempo over gaat, waarbij de muziek heftiger wordt en metal elementen bevat en "Please, Stand By...", een fantastisch kort uptempo post-metal nummer met een heftige gesproken tekst.
In "Vitreous" zet Myriad Drone me een schitterend nummer met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo voor en in "All Roads Lead" krijg ik opnieuw zo'n uitstekend rock nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme te horen, die invloeden van metal en post-rock heeft.
Dan volgen "Disguidance", een post-rock nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, dat tempowisselingen heeft en bij tijd en wijle swingt en "Unrequited", een lekker in het gehoor klinkend melodisch nummer, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk ritme heeft.

"Arka Morgana" van Myriad Drone bevat 8 prima post-rock nummers, waar ik erg van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook sterk aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Dumbo Tracks - Move With Intention (Bureau B Records, 2024) (Elektro / Dance)

Dumbo Tracks uit Keulen, Duitsland is het project van producer Philipp Janzen (synthesizer), die samen met diverse medewerkers muziek maakt.
Op 28 oktober 2022 bracht hij zijn debuut album "Dumbo Track" uit als LP en als digitale download via Italic Records en op 21 juni 2024 verscheen de opvolger daarvan, getiteld "Move With Intention", die via Bureau B Records als LP in een beperkte oplage op blauw vinyl, als LP op zwart vinyl, als CD en als digitale download werd uitgebracht.
Op dit album wordt hij bijgestaan door: Rubee Fegan - zang (track 1, 4, 6(5*) en 8), Marker Starling - zang, elektrische piano en orgel (track 2), Nothhingspecial - zang, synthesizer en basgitaar (track 3 en 9), Ada - zang (5)(7*) en Portable - zang (track 7)(6*) (LP volgorde; * CD volgorde).

Het album, dat 9 nummers bevat, start met "Daughter Of Flood", waarin Dumbo Tracks een uitstekend elektro nummer met een gemiddeld tempo en jaren 60 invloeden ten gehore brengt, dat een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en gevolgd wordt door "Slow Despair", een heerlijke dansbare song met een gemiddeld en een zonnig klinkend ritme met lichte reggae elementen (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en "What If", een puik stukje dance muziek dat na enkele minuten tijdelijk in een langzamer tempo over gaat, om korte tijd later terug te keren in het begin tempo en ritme.
Daarna volgen "CPR", een prima elektro song met een gemiddeld tempo en een dansbaar terugkerend ritme, "Mahnung", een lekker in het gehoor klinkende song met een gemiddeld tempo, een gesproken tekst en een aanstekelijk dansbaar ritme en in het titel nummer "Move With Intention", een song met een niet al te hoog tempo, een terugkerend ritme en subtiele tempowisselingen.
In "Mica" zet Dumbo Tracks me een prachtig nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend dansbaar ritme voor, in "A Naked Star" krijg ik een fantastische song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme te horen, die een gesproken tekst heeft en in "My Eyes Won't Close" laat de band me genieten van een geweldige song met elektro invloeden, een dansbaar ritme en een gemiddeld tempo.

"Move With Intention" van Dumbo Tracks staat vol schitterende dance en elektro songs waar ik zeer van genoten heb en ik raad liefhebbers van dit genre deze schijf dan ook van harte aan. 




Review: Alain Pire Experience - The Journey (Eigen Beheer, 2024) (Psychedelisch / Rock)

Alain Pire (zang, sologitaar, Hammond orgel, percussie en mellotron) richtte te Marchin, België, zijn trio Alain Pire Experience op, dat verder bestaat uit: René Stock - basgitaar en achtergrondzang en Marcus Weymaere - drums en achtergrondzang.
De band bracht hun debuut album "Cambridge" op 2 februari 2014 in eigen beheer als LP in een zeer beperkte oplage uit en tevens verscheen het album in een beperkte oplage als CD en als digitale download en deze werd gevolgd door: "Songs From The 13th Floor" (1 oktober 2017, beperkte oplage als CD, eigen beheer), "Apex" (24 april 2019, beperkte oplage als CD, eigen beheer) en "Live In Cardigan" (6 maart 2020, beperkte oplage als CD, eigen beheer).
Het live album werd tijdens de festivals Festival Of Psychedelica te Cardigan, Wales op 4 augustus 2018 en 3 augustus 2019 opgenomen, waarbij vermeldenswaardig is, dat de drums in 2019 werd gespeeld door Jeremy Coppens, die tevens de achtergrondzang verzorgt.
De band bracht op 29 augustus 2021 hun album "Purple Skies" uit, dat 9 nummers bevat, via BD Prod Records als CD en als digitale download en deze is op 1 maart 2024 gevolgd door het digitale album "The Journey", dat 10 nummers bevat.

Het album begint met "Tell Me Why?", waarin Alain Pire Experience een swingende uptempop rock song ten gehore brengt, die een aanstekelijk dansbaar ritme en jaren 60 invloeden heeft en gevolgd wordt door "The Temple", een fantastische psychedelische pop song met een gemiddeld temp en invloeden van de muziek van The Beatles en "Strawberry Fields", een heerlijke poprock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme.
Daarna volgen "A Place To Be", een schitterende licht psychedelische pop song met een gemiddeld tempo en een ritme dat tot dansen aanzet en "Those Were The Days", een geweldige song met een gemiddeld tempo, jaren 60 invloeden en een aanstekelijk ritme.
In het titel nummer "The Journey" zet Alain Pire Experience me een uitstekende dansbare progressieve rock song voor, die invloeden van de jaren 60 muziek heeft, onder andere van "Pictures Of Matchstick Man" van Status Quo, in "Wonderland" laat de band me genieten van een swingende licht psychedelische pop song met ruimtelijke disco invloeden en een dansbaar ritme en in "Summer Days" krijg ik een verrukkelijke jaren 60 gerelateerde song met een gemiddeld tempo voorgeschoteld, waarbij stil zitten niet aan de orde is.
Dan volgen "Getting Better", een lekker in het gehoor klinkende pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme en "Number Nine", een puik uptempo instrumentaal nummer met funk en progressieve rock invloeden, dat swingt als een trein.

"The Journey" van Alain Pire Experience staat vol geweldige rock nummers met psychedelische invloeden waar ik enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van de betere rock dit album met wat mij betreft de uitschieters "Number Nine" en "Wonderland", dat volgens mij hit potenties heeft, dan ook van harte aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie) 




zondag 9 juni 2024

Review: The Courettes Feat. La La Brooks - California (Damaged Goods Records, 2024) (60er Jaren Gerelateerd)

The Courettes is een duo uit Aalborg, Denemarken en Rio De Janeiro, Brazilië, dat hun muziek sinds 2015 uitbrengt en bestaat uit: Flávia Couri - sologitaar en zang en Martin Couri - drums.
Hun debuut album, "Here Are The Courettes", verscheen 15 juli 2015 als 10" vinyl LP via Sounds of Subterrania, waarna de volgende uitgaven werden uitgebracht: “Boom! Dynamite!” (7" single, Bachelor Records, 2016), “Hoodoo Hop” (7" split single met Powersolo, Sounds of Subterrania, 2017), "Alive from Tambourine Studios!" (10" LP op beige vinyl, Chaputa Records, 1 oktober 2017), "We Are The Courettes" (CD, 30 maart 2018), “Voodoo Doll” (7"single, featuring Coffin Joe, 2018), "Too Late To Say I´m Sorry" (7" EP in een beperkte oplage op gekleurd vinyl en 7"EP op zwart vinyl, 20 december 2019), "Dynamite!" (7" EP op zwart vinyl, Groovy Records, 23 december 2019) en "Christmas (I Can Hardly Wait)" (7" split single met Powersolo, 2 april 2020).
Op 22 mei 2020 verscheen de single "Want You! Like a Cigarette" / "Night Time (The Boy Of Mine)" in een beperkte oplage van 500 stuks op rood vinyl via Damaged Goods Records, waarna het de bedoeling was in oktober 2020 het derde album van de band uit te brengen.
Op 19 juli 2021 bracht Damaged Goods Records hun eerste 2 albums opnieuw uit als 2 afzonderlijke LP's, waarvan "Here Are The Courettes", dat 8 nummers bevat, in een beperkte oplage van 1000 stuks ook roomkleurig vinyl en "We Are The Courettes", waarop 12 nummers staan, in een beperkte oplage van 1000 stuks op doorzichtig rood vinyl en als 1 CD en op 15 oktober 2021 verschenen de 7" single "R.I.N.G.O." / "The Boy I Love" (single versie) en hun album "Back In Mono", dat 14 nummers bevat als LP, als CD en als digitale download via Damaged Goods Records.
Op 25 januari 2022 bracht Damaged Goods Records hun single "Misfits & Freaks" in een beperkte oplage van 1000 stuks op 7" wit vinyl uit, waarvan het titel nummer een opnieuw opgenomen versie is van het nummer, dat op hun album "Back In Mono!" staat, op 27 mei 2022 verscheen het mini album "Back In Mono (B-sides & Outtakes)", dat 8 nummers bevat, als 10" LP en als CD en op 21 oktober 2022 gevolgd werd door de single "Bye Bye Mon Amour", die in een beperkte oplage op 7" roze vinyl via Damaged Goods Records uit kwam.
Hun 7" single "Daydream", die in een Japanse en Engelse versie op 27 januari 2023 in een beperkte oplage op wit vinyl via Damaged Goods Records werd uitgebracht. werd op 16 februari 2024 gevolgd door de 7" goudkleurige single "Shake", die ook nu weer via Damaged Goods Records werd uitgebracht en op 4 juli 2024 brengt dit label de single "California" / "Run Run Runaway" , waarop La La Brooks van The Crystals meespeelt in een beperkte oplage op 7" rood vinyl uit.

In "California" zet The Courettes Feat. La La Brooks me een heerlijke swingende uptempo pop song ten gehore brengt, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en in "Run Run Runaway" krijg ik een geweldige jaren 60 gerelateerde song met een gemiddeld tempo voorgezet, die een hoog meedein gehalte en invloeden van de meiden bands, zoals The Crystals uit die periode heeft.

De 7" single "California" / "Run Run Runaway" van The Courettes Feat. La La Brooks bevat 2 schitterende nummers, waar ik enorme van genoten heb, die niet in de collectie van jaren 60 muziek liefhebbers mag ontbreken.




Helaas! Nog geen video beschikbaar.

Review: Poobah - Burning In The Rain: An Anthology (Ripple Music, 2024) (Hardrock / Progressieve Rock)

Poobah uit Youngstown, Amerika werd in 1972 opgericht door Jim Gustafson - zang en sologitaar, die samen met Phil Jones - basgitaar en Glenn Wiseman - drums de band vormde.
Hun debuut album "Let Me In" verscheen in 1972 en werd in 1976 gevolgd door "U.S. Rock", waarin Jim Gustafson met een geheel nieuwe bezetting speelde.
In 1979 bracht de band hun derde album "Steamroller" uit, waarna de volgende CD's verschenen: "Switch On" (1989), "The Rock Collection" (1994), "Switch On" (1998), "The Rock Collection" (1994), "Wizard Of Psych" (1998), "Steamroller" (heruitgave 1999), "Furious Love" (2004), "Underground" (2005), "No Control" (2007), "Live At The Cleveland Rock'n Roll Hall Of Fame" (2007), "Peace Farmers" (2010), "Let Me In" (heruitgave 2010), "After And Before" (compilatie album 2011), "Cosmic Rock" (2014), "US Rock" (heruitgave 2015), "Blue" (2018) en "Evolver/Revlove" (2020) en op 7 juni 2024 brengt Ripple Music het album "Burning In The Rain: An Anthology" uit als 2LP im  een beperkte oplage, als 2CD im een beperkte oplage en als digitale download en hierop speelt de band in de huidige bezetting: Jim Gustafson - zang en sologitaar, Mike Lewis - basgitaar en achtergrondzang, Mike Fortino - drums en achetrgrondzang en Lori Powers - percussie en achtergrondzang.

Het album, dat 17 nummers bevat, begint met het titel nummer "Burning In The Rain", waarin Poobah een schitterende progressieve rock song met 70er jaren hardrock invloeden en een gemiddeld tempo speelt, die naadloos over gaat in "C'mon Let It Go", die in verlengde van de vorige song ligt en dezelfde uitstraling heeft, "Maximum Pleasure", een prima rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en "My Name Is Mud", een heerlijke progressieve bluesrock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk herkenbaar ritme en een hoog meezing gehalte.
Daarna volgen "Try It", een mooie song met bluesrock en licht, psychedelische invloeden, die in  een gemiddeld tempo gespeeld wordt, "It Out", een lekker in het gehoor klinkende rock song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, "Fear", een stevige hardrock song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo.
In "Underground" zet Poobah me een opnieuw zo'n prima song met hetzelfde tempo en ritme voor, in "Jump Through The Golden Ring" krijg ik een progressieve hardrock song met een gemiddeld tempo te horen, die swingt als een trein, in "2 Faced Liar" hoor ik de band een uitstekende rock song met een gemiddeld tempo spelen, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en in "Keep On Rollin'" schotelt de band me een puike uptempo rock song voor.
Dan volgen "You Give Me Such Pleasure", een progressieve rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, "Mr. Destroyer", een fantastische progressieve rock song met een aanstekelijk ritme en "I Want Peace", een stevige rock song met een niet al te hoog tempo.
Verder hoor ik "Thru These Eyes", een lekker in het gehoor klinkende rock song met jaren 70 invloeden, "Dirty", een rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "Destination Or Debris", een stevige rock song met een vrij traag tempo en een aanstekelijk ritme.

"Burning In The Rain: An Anthology" van Poobah bevat 17 prima hardrock nummers, die zo nu en dan invloeden van progressieve rock bevatten; ik raad liefhebbers van deze genres aan eens naar deze schijf te gaan luisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Conny Frischauf - Kenne Keine Töne (Bureau B Records, 2024) (Elektro / Avant Garde)

Conny Frischauf uit Wenen, Oostenrijk bracht op 9 maart 2018 haar debuut uit met de 12" EP "Affekt & Emotion", die via International Major Label werd uitgebracht en deze werd  op 1 april gevolgd door de 12" EP "Affekt & Tradition", die via Kame House Records verscheen, waarna "Parapiri (Single Version)" (promo CDr single, 2021, via Bureau B Records), "Die Drift" (LP, CD en digitale download, 15 januari 2021 via Bureau B Records) en "Schall Und Schwer (Erst Aus Dem Ufo Seh Ich Dich)" (digitaal nummer, 28 maart 2024) verschenen en op 28 juni 2024 brengt Bureau B Records haar tweede album "Kenne Keine Töne" uit als LP, als CD en als digitale download. 

Het album, dat 16 nummers bevat, begint met "Düfte", waarin Conny Frischauf een mooie langzame avant garde song ten gehore brengt, die lichte elektro invloeden heeft en gevolgd wordt door "Wunder", een prima instrumentaal elektro nummer met een gemiddeld tempo, "Schall Und Schwer (Erst Aus Dem Ufo Seh Ich Dich)", een nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en "Bisschen Träumen", een uitstekend instrumentaal stuk elektronische muziek met een terugkerend ritme en een niet al te hoog tempo.
Daarna volgen "Röte", een instrumentaal avant garde nummer met een gemiddeld tempo en een vrolijk terugkerend ritme, "Kreise", een krautrock nummer met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme en ruimtelijke elementen, "M", een kort nummer waarin de letter M centraal staat en "Zwei Minuten", een 2 minuten durende stilte.
In "Adieu Araneus" speelt Conny Frischauf een avant garde instrumentaal nummer met een traag tempo en een terugkerend ritme, in "Ballooooon" krijg ik een heerlijk stuk muziek te horen, dat een aanstekelijk licht hypnotiserend terugkerend ritme heeft en ruimtelijke elementen bevat, in "Aller Wege (Zwölf)" zet ze me een lekker in het gehoor klinkend nummer met een gesproken tekst voor, dat een aanstekelijk terugkerend ritme heeft en in "Interlude" laat ze me genieten van een licht hypnotiserend stukje muziek, dat naar mijn mening met houten instrumenten wordt gemaakt.
Dan volgen het "19 seconden durende "Nichts Nichts", een stukje a-capella, "Dididi Dadada", een elektro song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme, "Nordwestwind", een song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, die avant garde invloeden heeft en "Test", een puike elektro song met een terugkerend ritme, dat krautrock elementen heeft, die bij tijd en wijle swingt. 

"Kenne Keine Töne" van Conny Frischauf staat vol uitstekende avant garde en elektro muziek, waar ik enorm van genoten heb en ik raad elke liefhebber van deze genres deze schijf dan ook van harte aan.




Review: Black Snake Moan - Lost In Time (Area Pirata Records, 2024) (Psychedelisch)

Black Snake Moan uit Tarquinia, Italië is het project van zanger gitarist Marco Contestabile, die zijn wortels in de blues, folk en psychedelische muziek heeft.
Hij bracht in 2017 het album "Spiritual Awakening" als LP en als CD in eigen beheer, via het label Black Smake Moan uit en deze werd in 2019 gevolgd door het album  "Phantasmagoria", dat als LP en als CD via La Tempesta Dischi en Teen Sound Records en op 24 mei 2024 door "Lost In Time", dat als LP, als CD en als digitale download via Area Pirata Records verscheen.
Ook bracht hij diverse singles uit, zoals: "Phantasmagoria" (2019, digitale single via La Tempesta Dischi en Teen Sound Records), "Lotus" (2019, digitale single via La Tempesta Dischi en Teen Sound Records), "Phantasmagoria (Pop Up Live Sessions)" (2020, digitale single via La Tempesta Dischi), "Revelation & Vision" (2022, 7" single via Dead Music Records en Tufo Rock Records) en "Fire" (2023, 7" single via Hypnotic Bridge Records).

Het album, dat 9 nummers bevat, begint met "Dirty Ground", waarin Black Snake Moan een uitstekende psychedelische bluesrock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme ten gehore brengt, die gevolgd wordt door "Light The Incense", een heerlijke licht psychedelische song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme en "Come On Down", een lekker in het gehoor klinkende progressieve folk song met een vrolijk dansbaar ritme. 
Daarna volgen "Shade Of The Sun", een geweldige psychedelische song met een aanstekelijk terugkerend ritme en een gemiddeld tempo en "Sunrise", een schitterende mix van blues en pop, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.
In "Goin' Back" zet Black Snake Moan me een dansbare song met een aanstekelijk vrolijk ritme voor en in "Put Your Flowers" krijg ik opnieuw zo'n verrukkelijke licht psychedelische dansbare song te horen.
Verder volgen "West Coast Song", een mooie rustige psychedelische song met orkestrale elementen en een terugkerend ritme en "Cross The Border", een fantastische licht psychedelische song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.

"Lost In Time" van Black Snake Moan bevat 9 schitterende licht psychedelische nummers, waar ik van begin tot einde erg van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)