Review: Frozen Planet ... 1969 - Cold Hand Of The Gambling Man (Pepper Shaker Records / Headspin Records, 2020) (Progressieve Rock)

De Australische band Frozen Planet....1969, waarvan de leden uit Sydney en Canberra komen, werd begin 2012 tijdens een jam sessie opgericht door Paul Attard - sologitaar, Frank Attard - drums en Lachlan Paine - basgitaar.
Paul en Frank uit Sydney spelen tevens in de band Mother Mars en Lachlan in Looking Glass.
De opnamen van de jam sessie vonden plaats in de Frank Street Studio van Pepper Shaker Records, maar het zou nog een jaar duren, voordat er nummers van die opnamen werden gemixt en uitgebracht.
Het trio besloot een album uit te brengen met een naam, die op een filmsoundtrack leek, waarna er werd gekozen voor "Frozen Planet...1969" en tevens werd dat de bandnaam.
In 2014 trad de band voor het eerst live op en ook rond die tijd nam Frozen Planet...1969 een nieuwe jam sessie op, waar hun volgende 2 uitgaven van werden gemaakt.
Het debuut album "Frozen Planet....1969" verscheen in 2013 via Pepper Shaker Records op vinyl en als MP3 en werd in 2014 gevolgd door "Lost Traveller Chronicles Volume One" (Pepper Shaker Records), dat als 10" mini album uitgebracht werd, waarna de CD "Lost Travellers Chronicles Volume 2" (Pepper Shaker Records) in 2015 op de markt kwam.
Het album "Electric Smokehouse", dat 11 januari 2017 door Headspin Records via de mail-order van Shiny Beast in Europa werd uitgebracht, is zowel op zwart als op gemixt paars doorzichtig vinyl in een klaphoes op het Headspin Records label verschenen en tevens in een beperkte oplage op LP en als CD via Pepper Shaker Records.
Ook hun albums "From The Centre Of A Parallel Universe" (30 augustus 2017, zwart en in een beperkte oplage op oranje vinyl), "The Heavy Medicinal Grand Exposition" (1 november 2018, zwart en in een beperkte oplage op doorzichtig groengeel vinyl) en "Meltdown On The Horizon" (12 juni 2019, zwart en in een beperkte oplage op turquoise vinyl) verschenen zowel op LP via Headspin, als op CD via Pepper Shaker Records en als dd en tevens verscheen het nummer "The Mystery Wheel" op 11 januari digitaal.
Het album "Cold Hand Of The Gambling Man", dat 6 nummers bevat en 22 april 2020 werd uitgebracht, verscheen zowel op CD (Pepper Shaker Records) als op LP op zwart en in een beperkte oplage op doorzichtig goudkleurig vinyl (Headspin Records) en als dd.

Het album begint met "A Sombre Gathering", waarin Frozen Planet ... 1969 een kort stukje van 1 minuut speelt, dat bestaat uit synthesizer en ruimtelijk gitaarspel en dit wordt gevolgd door "900 Mile Head Rush", een geweldig uptempo progressief rock nummer, dat swingt, tempowisselingen en een terugkerend ritme heeft.
Daarna volgen "In The Shadows Of Forces Unknown", opnieuw een ruimtelijk stukje muziek en "Of Medicine And Moonshine: A Mystic's Interpretation", een fantastisch rock nummer, dat invloeden van acid rock bevat en een terugkerend ritme heeft, waardoor ik in een lichte trance kom.
In "Botanical Barrelhouse"speelt Frozen Planet ... 1969 een kort progressief nummer met desert rock invloeden en in "Transcending Verbal Concepts" laat de band me genieten van een uptempo rock nummer, dat een licht hypnotiserend terugkerend ritme heeft en swingt als een trein en halverwege in een iets trager tempo over gaat en tempowisselingen heeft en tevens lichte invloeden van Hammond en accid rock bevat.

"Cold Hand Of The Gambling Man" van Frozen Planet ... 1969 is een heerlijke plaat, waarmee de band me vanaf de begintonen in de ban van hun muziek heeft gehouden en ik kan iedere liefhebber van progressieve rock deze schijf dan ook ten volle aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Howling Giant And Sergeant Thunderhoof - Turned To Stone Chapter II: Masamune & Muramasa (Ripple Music, 2020) (Stoner / Heavy Rock)

Howling Giant uit Nashville, Tennessee, Amerika werd in 2014 opgericht en bestaat uit: Tom Polzine - sologitaar en zang, Roger Marks - basgitaar en zang en Zach Wheeler - drums en zang
De band bracht op 13 januari 2015 de EP "Howling Giant" als digitale download uit en deze werd gevolgd door: "Black Hole Space Wizard: Part 1" (12 augustus 2016, CD EP en dd), "Black Hole Space Wizard: Part 2" (25 augustus 2017, CD en dd), "Howling Giant EP (Remastered)" (22 maart 2019, beperkte oplage van 300  stuks als 10" LP op oranje vinyl, beperkte oplage van 200 stuks als 10" LP op kosmos blauw / komeet geel vinyl, zeer beperkte oplage van 10 test persingen met een handgemaakt zeefdruk inlegvel met een alternatief kleurenschema en als dd en "The Space Between Worlds" (27 september 2019, zeer beperkte oplage als test persing LP, beperkte oplage van 200 stuks op zwart en sunburst geel samengevoegd vinyl, beperkte oplage van 100 stuks op goudkleurig vinyl, inclusief gesigneerde klaphoes plus een geweven path, beperkte oplage op doorzichtig groen vinyl, beperkte oplage als CD en als dd.

Sergeant Thunderhoof uit Bath, Somerset, Engeland bestaat uit: Dan Flitcroft - zang, Mark Sayer - sologitaar, Jim Camp - basgitaar en Darren Ashman - drums.
De band bracht 9 april 2014 hun debuut EP "Zigurat" als digitale download uit en deze werd gevolgd door: "Ride On The Roof" (5 november 2015 beperkte oplage als 2LP van 400 stuks op 180 gram zwart vinyl en als CD en dd), "Terra Solus" (12 mei 2018, CD en dd), "Live on Earth (2020 remaster)" (1 mei 2020 als 2 LP in een zeer beperkte oplage van 5 stuks als test persing, als 2LP in een beperkte oplage van 250 stuks op 180 gram oranje vinyl, inclusief CD, als 2LP in een beperkte oplage van 250 stuks op 180 gram oranje vinyl, als CD en als dd) en "Bedroom Acoustic Sessions" (15 mei 2020 dd).

Op 7 augustus 2020 verschijnt het split album "Turned To Stone Chapter II: Masamune & Muramasa" van Howling Giant en Sergeant Thunderhoof via Ripple Music als LP in een beperkte oplage van 150 stuks op buitenaards zwart en roze vinyl met melkweg patroon, als LP in een beperkte oplage van 150 stuks op groen met zwart gespetterd vinyl en als dd en hierop speelt elk 1 lang nummer.

Kant A bevat het bijna 20 minuten durende nummer "Masamune" van Howling Giant en hierin begint de muziek in een traag tempo, om na een kleine minuut te veranderen in een stevige uptempo stonerrock song, die invloeden van hardrock en post-rock heeft en subtiele tempowisselingen bevat en na 5 minuten opnieuw verandert en verder gaat in een uitstekende progressieve rock song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en na enkele minuten over gaat in een sneller tempo, dat een terugkerend ritme heeft, om dan weer te veranderen in een melodische song met stonerrock invloeden, die tegen het einde in een rustig stuk muziek verandert.(luister naar een gedeelte van dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Dan volgt Sergeant Thunderhoof, die op de B-kant het nummer "Muramasa" ten gehore brengt en daarin krijg ik een stevige stonerrock song voorgeschoteld, die invloeden van post-rock en hardrock bevat en iets voor de helft van het nummer in een trager tempo gespeeld wordt, waardoor de muziek nog steviger lijkt te worden, om even later meer de melodische kant op te gaan, maar door een nieuwe wending, verandert de muziek opnieuw in een stevige rock song.

"Turned To Stone Chapter II: Masamune & Muramasa" van Howling Giant And Sergeant Thunderhoof is een uitstekende stonerrock plaat, die 2 puike nummers bevat en ik kan deze schijf dan ook aanraden, aan elke liefhebber van stoner en heavy rock.

Review: Robin Schlochtermeier - Spectral (Denovali Records, 2020) (Elektronisch)

Robin Schlochtermeier uit Duitsland, woont tegenwoordig in Londen, Engeland en maakt hoofdzakelijk muziek voor soundtracks.
Hij brengt vanaf 2011 muziek voor soundtracks uit en op 1 januari 2012 verscheen zijn solo debuut EP "The Moebius Strip" als digitale download, waarna er muziek van hem voor onder andere de volgende soundtracks verschenen: "Death Scenes" (dd, 1 januari 2012), "Dead Man's Lake" (dd, 1 januari 2012), "Virgin Queen's Fatal Affair" (dd, 2013), "Absence" (dd, 1 januari 2015), "Tommy" (dd, 1 januari 2016), "Beyond The Trees" (dd, 1 januari 2016), "Savage Lines" (dd, 1 januari 2017), "Oh No, Not Rudy Again!" (dd, 15 februari 2017), "The Square Orbit" (dd, 22 februari 2017), "Queens of Syria" (dd, 22 februari 2017), "Don't Move" (dd, 3 maart 2017), "Retreat" (dd, 1 december 2017), "Rain Catcher" (dd, 1 januari 2018), "The Spy Who Fell To Earth" (dd, 31 mei 2019) en meer.(hij maakte er totaal 31)
Zijn debuut solo album, Spectral", waarop 9 nummers staan, verschijnt 31 juli 2020 via Denovali records als LP, CD en als dd.

Het album start met "Lapping", waarin Robin een geweldig zwaar nummer ten gehore brengt, dat in een traag tempo gespeeld wordt en hierbij maakt hij gebruik van piano en synthesizer en dit wordt gevolgd door "Woodlouse", dat eveneens vrij zwaar klinkt, langzaam is en duistere elementen bevat.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Daarna volgen "Glacial" en hierin speelt hij nogmaals zo'n uitstekend rustig stuk muziek, dat in een film gebruikt had kunnen zijn en "Foghorn", dat opnieuw een prachtig stuk muziek is, dat in een langzaam tempo wordt gespeeld op piano en synthesizer.
In "Transparence" gaat Robin verder met het maken van rustige muziek, die invloeden van ambient heeft en in "Flutters" is dat eveneens het geval.
Verder volgen "Sonnenstaub", een mooi nummer met invloeden van ambient en new age, "Amethyst", een mix van new age, ambient en filmmuziek en "Vapours", waarin Robin me een prima eentonig elektronisch nummer voorzet, dat met piano klanken voorzien is.

"Spectral" van Robin Schlochtermeier is een erg rustige plaat, die invloeden van filmmuziek, new age en ambient bevat en ik kan liefhebbers van deze genres aanraden, eens te gaan luisteren naar deze uitstekende schijf.

Review: Celtica Pipes Rock! - Celtic Spirits (Stringdependent Records, 2020) (Folk / Rock)

De internationale band Celtica Pipes Rock! werd in 2009 te Wenen, Oostenrijk door zanger/gitarist Gajus Stappen opgericht en bestaat verder uit: Duncan Knight - doedelzak, Ernesto Cóngora - doedelzak en dwarsfluit en Lukas Schlintl - drums.
De band bracht hun debuut album "Rising" op 30 mei 2010 als CD uit via Stringdependent Records en deze werd gevolgd door: "Oceans Of Fire" (CD, 15 mei 2012), "Legends And Visions" (CD, 17 oktober 2014), "Steamphonia" (CD, 15 juli 2016), "Live At Montelago" (2CD, 19 januari 2018) en "Celtic Spirits" (CD, 10 juli 2020).
Op laatstgenoemde CD wordt de band bijgestaan door Edith Heinrich - hoorn (1 nummer) en de Village Voices: Shlomit Butbul - zang (1 nummer), Diana Macalova - zang (1 nummer), Leyla - zang (5 nummers) en Andrea Wiesinger - zang (6 nummers).

Het album, dat 13 nummers bevat, start met het titel nummer "Celtic Spirits", waarin de band een heerlijke, vrolijk klinkende, aanstekelijke melodische uptempo rock song speelt, die middeleeuwse en folk invloeden heeft en gevolgd wordt door "Jigging On The Rocks", een geweldige swingende mix van folk en symfonische muziek, die een aanstekelijk dansbaar time heeft.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna volgen "Old Man Of Storr", eveneens een uptempo mix van rock en folk, waarbij stil zitten geen optie is, "Back To The River", waarin de band opnieuw zo'n swingende dansbare mix van symfonische rock en folk ten gehore brengt en de Beethoven medley "1770 - Birth Of A Giant", dat met de tonen van "Past, Present and Future" van The Shang-ri-las begint en gevolgd wordt door "The Fifth" van Beethoven.
In "The Rockin´Irish Duet" speelt Celtica Pipes Rock! een vrolijke mix van traditionele folk en rock in een dansbaar ritme en enkele tempowisselingen, in "When The Crown Dazed The World" begint de muziek met rock, die al snel met doedelzakken aangevuld wordt, waardoor er een schitterend swingend nummer ontstaat, dat aanzet tot dansen, om halverwege in een langzamer tempo over te gaan, dat steeds meer snelheid toegevoegd krijgt, waardoor de muziek terug komt in het begin tempo en in "Ferrum Noricum" laat de band me nogmaals een swingende mix van rock en folk horen, die lichte klassieke invloeden heeft en prima koorzang bevat.
Dan hoor ik "All Clans United", een uptempo mix van hardrock en folk, "Granuaile", een swingend dansbaar uptempo nummer, dat disco invloeden heeft en "Time To Rise", een lekker in het gehoor klinkende uptempo song, die tempowisselingen heeft.
Verder volgen "Atholl Highlanders", een verrukkelijk vrolijk nummer, dat tempowisselingen heeft, traditionele elementen herbergt en een aanstekelijk dansbaar ritme bevat en "Healing Tune" (For Peter, who died January 25th 2020), een fantastische cover van het nummer "Tears In Heaven" van Eric Clapton, dat mooie  koorzang bevat.

"Celtic Spirits" van Celtica Pipes Rock! bevat 13 uitstekende vrolijk klinkende symfonische folkrock uitstekende nummers, die zeer dansbaar zijn en ik kan liefhebbers van Keltische muziek, folk en symfonische rock deze schijf dan ook zeer aanraden.

Review: Black Helium - The Wholly Other (Riot Season Records, 2020) (Psychedelische Rock / Acid Rock)

Black Helium uit Londen, Engeland werd in 2016 opgericht en bestaat uit: Stuart Gray - zang en sologitaar, Davey Mulka - sologitaar, Beck Harvey - basgitaar en zang en Diogo Gomes - drums.
De band bracht hun debuut album "Primitive Fuck" op 27 juli 2018 via Riot Season Records uit als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op zwart vinyl, als her-persing LP in een beperkte oplage van 300 stuks roze vinyl, alss CD in een beperkte oplage en als digitale download.
Op 24 juli 2020 verscheen hun album "The Wholly Other", waarop 6 nummers staan, via Riot Season Records als pre-order LP in een beperkte oplage op zwart vinyl met postcards, als test persing LP in een zeer beperkte oplage van 10 stuks met witte labels en als dd.

Het eerste nummer van de plaat heet "Hippie On A Slab" en hierin speelt de band vrij heftige rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, een repeterend ritme heeft, invloeden van heavy rock en tempowisselingen bevat en na 4 minuten in een hoger tempo over gaat, dat lichte spacerock invloeden heeft en gevolgd wordt door "Two Masters", een schitterende uptempo mix van powerrock en licht psychedelische muziek, die subtiele tempowisselingen heeft en swingt.
Daarna volgt "Death Station Of The Goddess", een fantastische licht psychedelische song, die in een rustig tempo gespeeld wordt en een hypnotiserend terugkerend ritme heeft en tegen het einde meer snelheid en acid rock toegevoegd krijgt.
In "One Way Trip" schotelt Black Helium me een uitstekende zware rock song voor, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en invloeden van heavy rock bevat en een gesproken tekst bevat en in "Pink Bolt" krijg ik een verrukkelijk swingend nummer te horen, dat een licht hypnotiserend terugkerend ritme bevat en na enkele minuten verandert in een stukje progressieve rock, dat in een iets lager tempo gespeeld wordt en eveneens een terugkerend ritme heeft, dat tegen het einde naar een climax gespeeld wordt en als laatste nummer speelt de band "Teetering On The Edge", een prachtige rustige song, die psychedelische invloeden heeft.

"The Wholly Other" van Black Helium is een heerlijke plaat, die vol lekker in het gehoor klinkende nummers staat en ik kan liefhebbers van psychedelische en acid rock, deze schijf dan ook van harte aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: The Mount Fuji Doomjazz Corporation - Succubus (Denovali Records, 2020) (Avant Garde / Dark Jazz)

De bandleden van The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble maakten onder de naam The Mount Fuji Doomjazz Corporation op 5 juni 2007 het album "Doomjazz Future Corpses!".
The Mount Fuji Doomjazz Corporation bestond toen uit: Jason Kohne (Bong-Ra) - solo- en basgitaar, Gideon Kiers - percussie, Hilary Jeffery - elektronica en trombone, Nina Hitz - cello, Charlotte Cegarra - zang, dwarsfluit en xylofoon en Eelco Bosman - sologitaar.
Op 23 juli 2010 bracht de band het album "Succubus" als digitaal album uit, dat op 9 november 2010 gevolgd werd door "Doomjazz Future Corpses!" (digitaal album) , "Anthropomorphic" (3 februari 2011, digitaal) en "Egor" (1 april 2012, digitaal).
Op 28 februari 2020 bracht Denovali Records hun album "Doomjazz Future Corpses!" voor het eerst als CD en als 2LP uit en deze verscheen gelijktijdig met het album "I Forsee The Dark Ahead, If I Stay" van The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble, dat eveneens als CD en als 2LP werd uitgebracht.
Vervolgens verscheen op 26 juni 2020 het album "Succubus" van de band, als CD, 2LP en als digitale download via Denovali Records en gelijktijdig brengt dit label ook de CD, 2LP en dd "From The Stairwell" van The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble uit.

"Succubus", dat 13 nummers bevat, begint met "The Sexy Midnight Torture Show", waarin de band een langzaam spannend duister nummer ten gehore brengt, dat invloeden van avant garde en industriële muziek heeft en verder gaat in "Erotic Love Queen", een zwaar stuk duistere avant garde jazz, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en over gaat in "Strange Dreams", een traag geïmproviseerd nummer met invloeden van avant garde, jazz en industriële muziek, dat iets over de helft van het nummer meer vaart krijgt.
Daarna volgen "Castles By The Sea", een heerlijk kort traag duister jazz nummer, "The Admirals Game", waarin de band verder gaat met het maken van hun avant garde jazz, die in dit nummer invloeden van free jazz en spacerock heeft en "The Morning After", een ruimtelijk langzaam nummer, dat invloeden uit filmmuziek heeft.
In "Perverted Pleasure Party" schotelt The Mount Fuji Doomjazz Corporation me een schitterende rustige mix van industriële muziek, avant garde en jazz voor, die ruimtelijk klinkt, in "A Bad Trip" hoor ik de band eveneens een prachtig avant garde nummer in een rustig tempo spelen en in "A Place For Fantasies" krijg ik een fantastisch licht hypnotiserend duister jazz nummer te horen, dat een terugkerend ritme bevat en psychedelische invloeden van Pink Floyd heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Dan volgen het korte "Murder Against Mannequins", een licht psychedelisch avant garde nummer en "Fleeing The Scene", een langzaam stuk duistere muziek.
Verder hoor ik "Deadly Rehearsals", een uitstekend avant garde nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een terugkerend ritme bevat en "Faustine" en hierin zet de band me een heerlijk sensueel klinkend nummer voor, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en invloeden bevat van rock.

The Mount Fuji Doomjazz Corporation heeft met "Succubus" een geweldige 2LP gemaakt, die invloeden van duistere jazz en avant garde bevat, waarbij de nummers in elkaar over lopen, zodat het gevoel had in een enorme trip te hebben gezeten en ik kan liefhebbers van beide genres dan ook aanraden, deze dubbelaar eens te gaan beluisteren en tot dezelfde conclusie te komen als ik, namelijk fantastisch!

Review: Sky Cries Mary - Secrets Of A Red Planet (Trail Records, 2020) (Psychedelische Progressieve Rock)

Sky Cries Mary uit Seattle, Amerika, werd eind 1980 opgericht en bestaat, na diverse bandbezettingswisselingen, tegenwoordig uit: Roderick Wolgamott - zang, Debra Reese - zang, Ben Ireland - drums en synthesizer, Curt Eckman - basgitaar, Kevin Whitworth - sologitaar en Jack Endino - sologitaar.
De band bracht hun debuut album "Until the Grinders Cease" in 1989 uit via Lively Art/New Rose Records en deze werd in 1999 her uitgebracht door World Domination Recordings.
Daarna volgden: "Don't Eat The Dirt..." (Lively Art/New Rose Records, 1990), "Exit At The Axis" (World Domination Recordings/Capitol Records, 1992), "A Return To The Inner Experience" (World Domination Recordings/Capitol Records, 1993), "This Timeless Turning" (World Domination Recordings/Capitol Records, 1993), "Moonbathing On Sleeping Leaves" (Warner Bros.Records, 1997), "Fresh Fruits For The Liberation" (Warner Bros.Records, 1998) en "Seeds" (Collective Fruit Records, 1999), waarna de band in 1999 uit elkaar ging, om in 2004 her opgericht te worden en de volgende albums verschenen: "Here And Now" (Hoodooh Music, 2005), "Small Town" (Hoodooh Music, 2007), "Space Between The Drops" (Trail Records, 2009), "Taking The Stage: 1997-2005" (Trail Records, 2011), "Thieves And Sirens" (821440 Records DK2, 2017 digitaal, 2018 LP, CD) en "Secrets Of A Red Planet" (Trail Records, 2020).
Ook verschenen er een aantal singles van de band in de loop der jaren en werden de nummers "The Elephant Song", "Shipwrecked" en "Cornerman" respectievelijk gebruikt in de films "The Harvest", "Tank Girl" en "Higher Learning".

Op 25 maart 2020 bracht Sky Cries Mary hun album "Secrets Of A Red Planet" uit, waarop 6 nummers staan en deze begint met "Waves Of Mourning", waarin de band in een rustig tempo de psychedelische song inzet, om na enkele minuten in een hoger tempo over te schakelen, waarna de muziek een progressief karakter krijgt
en tempowisselingen heeft en dit nummer wordt gevolgd door "Die Of Laughter", een fantastische rock song, die invloeden heeft van de muziek van The Doors en invloeden van spacerock en een terugkerend hypnotiserend ritme bevat, waardoor ik de muziek ingezogen lijk te worden, om tegen het eind experimenteel en psychedelisch te worden.
Daarna volgen "Intermezzo", een geweldig instrumentaal stukje uptempo progressieve rock, dat een terugkerend ritme heeft en experimentele invloeden bevat en "Trapeze Dancer", waarin Sky Cries Mary een uptempo mix speelt van dance en rock, die na enkele minuten in een langzamer tempo over gaat en opnieuw invloeden van de muziek van The Doors krijgt en een aanstekelijk licht hypnotiserend ritme heeft.
In "Drunken Pilot" schotelt de band me een experimenteel, duister nummer met een gesproken tekst voor, dat na 3 minuten ruimtelijke elementen bijgevoegd te krijgen en in "Born From My Mouth" laat de band me genieten van een traag startend licht psychedelische song, die halverwege over gaat in een verrukkelijke swingende uptempo rock song, waarbij stil zitten geen optie is.

"Secrets Of A Red Planet" van Sky Cries Mary bevat fantastische progressieve rock nummers, die invloeden hebben van The Doors en experimentele psychedelische muziek en ik kan liefhebbers van deze muzieksoorten deze meesterlijke schijf dan ook van harte aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Notturno Concertante - Let Them Say (Luminol Records, 2020) (Progressieve Rock / Jazz)

Notturno Concertante uit Avellino, Campania, Italië, werd in 1984 opgericht en is genoemd naar een muziekstuk van Carulli, een 19e eeuwse componist.
De band bracht in 1989 hun debuut CD "The Hiding Place" uit, gevolgd door de CD's "News From Nowhere" (1993), "Erewhon" (1993), "The Glass Tear" (1994), "Riscrivere Il Passato" (2002) en "Canzoni Allo Specchio" uit 2012, waarop 10 nummers staan, die tussen 2003 en 2011 opgenomen werden.
De band werd opgericht door Lucio Lazzaruolo - keyboards en gitaar en Raffaele Villanova - sologitaar.
De huidige formatie bestaat behalve verder uit: Giuseppe Relmi - zang, Carmine Marra - saxofoon, fluit en clarinet, Carmine Meluccio - viool, Gabriele Moscaritolo - accordeon, Antonio D'Alessio - basgitaar, Giuseppe D'Alessio - basgitaar en Simone Pizza - drums.
Na een stilte van 8 jaar verscheen hun zevende album "Let Them Say" via Luminol Records als CD en als digitale download.
Notturno Concertante is op dit album terug bij de basis, dat wil zeggen als duo, dat bijgestaan wordt door diverse gastmuzikanten, zoals: Nadia Khomutova (Rusland) viool, Molly Joyce (Amerika) - viool, Jessica Meyer (Amerika) - alt viool, Kaitlyn Raitz (Canada) - cello, Seto Nobuyuki (Japan) - klarinet, plus de Italianen: Francesco Brusco - bouzouki, Francesco Margherita - drums, Simone Pizza - drums, Luciano Aliperta - basgitaar, Giuseppe D'Alessio - basgitaar en het koor Gesualdo Consort - zang onder leiding van Marco Berrini.

Het album, dat 11 nummers bevat, begint met het titel nummer "Let Them Say", waarin de band een schitterend uptempo progressief rock nummer ten gehore brengt, dat enkele subtiele tempowisselingen heeft en swingt vanaf de begin tonen (luister naar dit nummer via de youtbe link onder  de recensie) en dit wordt gevolgd door "Delicate Sabbath", een geweldig stukje rock, dat een terugkerend licht hypnotiserend ritme heeft en invloeden van jazz, folk en progressieve muziek herbergt.
Daarna volgen "Dei Miet Sospiri", een melodisch nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme heeft, "Darkness I Became", een fantastisch rustig nummer, dat op piano gespeeld wordt en "Fellow Travellers", een prachtig, vrij rustig, nummer, dat invloeden van mysterieuze Oosterse muziek en jazz bevat en een repeterend ritme heeft.
In "Le Magnifiche Sorti (E Progressive)" laat Notturno Concertante me genieten van een heerlijk aanstekelijk melodisch nummer, dat tempowisselingen en een terugkerend ritme bevat en tegen het einde een trieste ondertoon krijgt, in "So Far Out" zet de band me kort stukje rock voor, dat invloeden van jazz en progressieve rock heeft en aprubt eindigt en in "Lovers Second Leap" krijg ik opnieuw een progressief nummer te horen, dat door de viool klanken enigszins triest klinkt.
Verder volgen "Finis Terrae", een swingend nummer, dat lichte Oosterse invloeden heeft, een aanstekelijk terugkerend drums ritme bevat en aanzet tot dansen, "Handful Of Hopes", een verrukkelijk progressief rock nummer, dat een swingend terugkerend ritme heeft, waarbij stil zitten geen optie is en invloeden van free jazz bevat en "Evidence Of Invisible", een dansbaar nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en elementen van zigeuner jazz en progressieve rock heeft.

"Let Them Say" van Notturno Concertante is een fantastische CD, die vol schitterende rock muziek staat, waarin invloeden van jazz en progressieve rock de boventoon voeren en ik kan liefhebbers van deze muzieksoorten deze meesterlijke schijf, die dan ook sterk aanraden.

Review: Black Saturn & Grosso Gadgetto - Earth Project (Atypeek Music, 2020) (Experimenteel / Industriël)

Black Saturn uit Washington DC, Amerika is het alias van Ned Jackson, die samen met Grosso Gadgetto uit Villeubanne, Frankrijk de CD "Earth Project" op 10 juli 2020 uitbracht via Atypeek Music, die tevens sinds 13 mei 2020 als digitale download verkrijgbaar is.

Grosso Gadgetto, die sinds 2002 muzikaal bezig is, bracht in de periode 30 maart 2019 - 3 mei 2020 eerder digitale nummers, EP's en albums uit, zoals: "IHYS"
30 maart 2019, album in beperkte oplage als CD-R en digitale download), "Droom" (21 februari 2020, digitaal album), "Build To Decontruct" (23 februari 2020, digitaal album), "421" (16 maart 2020, digitaal nummer), "It Is Not Fair" (25 maart 2020, digitaal nummer), "Enclosed On All Sides " (29 april 2020, digitaal nummer) en "Confined Noise For Enclosed Space Tour 2020" (3 mei 2020, digitaal live album).

Black Saturn bracht op 12 april 2011 zijn digitale debuut EP "Johnson Noise Killed Fletcher Munson" via  Alrealonmusic uit en deze werd gevolgd door: "Ned Jackson Is My Little Brother" (22 februari 2012 / 10 februari 2015, digitaal album, Alrealonmusic), "Imagination Agenda" (2 april 2013, digitaal nummer), "Vocal Drone Technique" (22 augustus 2013, digitaal nummer), "Frequencies of Ivory?(?punkAzZnoiSe)" (11 februari 2015, digitaal nummer), "So This Is DubHop" (29 juni 2016, digitale EP, Alrealonmusic), "So This Is DubHop Remix" (30 september 2016, digitale EP, Alrealonmusic), "Back Ground Music" (27 maart 2017, digitaal nummer), "Cool Breeze" (28 maart 2017, digitaal nummer), "Martin Luthers Anfechtung" (31 oktober 2017, digitaal nummer), "Cloaked" (1 mei 2020, digitale EP) plus het digitale mini album "EBE40" (26 januari 2018) met Ayato, Table & Anton Mobin van Collective H.A.K., dat via het HAK label werd uitgebracht.

Het album "Earth Project", waarop 6 nummers staan, begint met "Projet 00" en hierin speelt Black Saturn & Grosso Gadgetto een kort experimenteel nummer met een gesproken tekst in een langzaam tempo en dit wordt gevolgd door "Projet 01", een schitterend industrial nummer, dat een terugkerend elektronisch ritme heeft en gesproken tekst bevat.
Daarna volgen "Projet 02", een heerlijk elektronisch nummer, dat een licht hypnotiserend repeterend ritme met een gesproken tekst bevat en "Projet 03", waarin Black Saturn & Grosso Gadgetto een geweldige dansbare song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en invloeden van industriële muziek en drum n bas heeft.
Vervolgens schotelt het duo me "Projet 04", een fantastische zware song voor, die industriële invloeden bevat en een terugkerend ritme heeft, waarna ik als laatste "Projet 05" te horen krijg en het duo me een uitstekende mix van industriële muziek en terugkerende ritmes voorzet, die in een gemiddle tempo gespeeld wordt en dansbaar is.

"Earth Project" van Black Saturn & Grosso Gadgetto is een lekker in het gehoor klinkende CD, die heerlijke muziek bevat, die invloeden van industriële en experimentele muziek heeft en ik kan iedere liefhebber van deze muzieksoorten deze schijf, dan ook zeer aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Blackballed - Elephant In The Room (Metalville Records, 2020) (Rock)

Blackballed uit Manchester, Engeland, werd in 2012 opgericht en bestaat, nadat drummer Leon Gill om persoonlijke redenen uit de band stapte, sinds april 2019 uit: Marshall Gill (New Model Army) - sologitaar en zang, Tom Wibberley - basgitaar en Alex Whitehead - drums.
De band bracht in 2013 hun debuut EP Blackballed uit, die in 2015 gevolgd werd door het debuut CD album "Collosus", waarna "Fultons Point" in 2016 verscheen.
Nadat Leon Gill de band in 2019 verliet en vervangen was door Alex Whiterhead begon de band te werken aan hun derde album "Elephant In The Room", dat 10 nummers bevat en 24 juli 2020 via Metalville Records als LP, CD en als digitale download wordt uitgebracht.

Het album start met "When The Devil Calls", waarin de band een heerlijke aanstekelijke mix in een gemiddeld tempo speelt van blues- en hardrock, die subtiele tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "Someone Else's Shoes", een swingende uptempo rock song met tempowisselingen.
Daarna volgen het titel nummer "Elephant In The Room", een geweldige progressieve bluesrock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, "Show Me The Light", dat met de tonen van "You Really Got Me" begint, waarna de band een stevige rock song ten gehore brengt, die tempowisselingen heeft en "Another Lonely Day", een schitterende, vrij commerciële, poprock song met een aanstekelijk dansbaar ritme.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Flesh And Bone" schotelt Blackballed me een prachtige rustige song voor, in "Flesh And Bone" krijg ik een afwisselende rock song te horen en in "Break These Chains" laat de band me genieten van een swingende rock song, die enkele tempowisselingen heeft.
Verder hoor ik "Bring You Down", een lekkere swingende rock song, die anzet tot dansen en "Mother Earth", een uitstekende swingende rock song met subtiele tempowisselingen.

"Elephant In The Room" van Blackballed is een puike rock plaat, die vol prima nummers staat en sterke invloeden van de jaren 70 muziek bevat en ik kan iedere rock liefhebber deze schijf dan ook zeer aanraden.

Review: Thundermother - Heat Wave (AFM Records, 2020) (Hardrock)

Thundermother uit Växjö, Zweden, werd in 2010 opgericht door de uit Italië afkomstige sologitariste Filippa Nässil, die samen met Giorgia Carteri  - sologitaar, Clair Cunningham - zang, Linda Ström - basgitaar en Tilda Stenqvist - drums, de band vormde.
De band bracht hun debuut album "Rock'n Roll Disaster" op 2 april 2014 uit via Warner Music Group en deze werd op 4 september 2015 gevolgd door "Road Fever", dat via Despotz Records verscheen.
In 2017 veranderde de band compleet van samenstelling en bestaat tegenwoordig uit: Guernica Mancini - zang, Filippa Nässil - sologitaar, Majsan Lindberg - basgitaar en Emlee Johansson - drums, die op 23 februari 2018 het album "Thundermother" uitbracht via Despotz Records.
Op 31 juli 2020 verschijnt het album "Heat Wave", waarop 13 nummers staan, via AFM Records als LP, als CD, als DVD en digitale download en vermeldenswaardig is hierbij, dat de LP een andere volgorde van nummers heeft als de CD en DVD en dd.

Het album begint met "Loud And Alive", waarin de band een swingende hardrock song ten gehore brengt, die subtiele tempowisselingen heeft en aanzet tot dansen
en dit nummer wordt gevolgd door "Dog From Hell", een lekker in het gehoor klinkende stevige rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk ritme heeft.
Daarna volgen "Back In ‘76", een geweldige uptempo rock song, die me aan de muziek van Suzi Quatro en The Runaways doet denken en aanzet tot meedeinen, "Into The Mud", een verrukkelijke rock song, die met hoge snelheid gespeeld wordt en hierbij is stil zitten geen optie en de titelsong "Heat Wave", een heerlijke mix van hard- en bluesrock, die swingt en een dansbaar ritme heeft.
In "Sleep" verrast "Thundermother" me door een prachtige poprock song in een gemiddeld tempo te spelen, die hit potentie heeft, in "Driving In Style" keert de band terug naar het maken van uitstekende hardrock, die swingt als een trein en stil zitten is dan ook niet mogelijk (luister naar dit nummer via de youtube link) en in "Free Ourselves" zet de band me een uitstekende rock song voor, die invloeden van AC/DC heeft, tempowisselingen bevat en zeer dansbaar is.
Dan volgen "Mexico", een fantastische rock song met een aanstekelijk ritme met bluesrock invloeden, die swingt en aanzet tot dansen, "Purple Sky", een puike progressieve rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en "Ghosts", een uptempo rock song, die een aanstekelijk ritme heeft.
Verder volgen "Somebody Love Me", een swingende uptempo rock song met tempowisselingen en "Bad Habits", een dansbare rock song met een hoog meezing gehalte.

"Heat Wave" van Thundermother is een fantastische rock plaat, waarmee de band me vanaf de begintonen in de ban van hun swingende muziek heeft gehouden en ik kan iedere liefhebber van op jaren 70 geïnspireerde hardrock deze schijf dan ook sterk aanraden.

Review: Spiral Galaxy - Spiral Galaxy (Cardinal Fuzz Records / Lion Records, 2020) (Psychedelisch)

Spiral Galaxy uit Chicago, Amerika, is een duo, dat bestaat uit: Sara Gossett - dwarsfluit en zang, Plastic Crimewave - sologitaar, zang, sitar, synthesizer, drum machine, drones en cymbalen.
Het duo bracht samen met Hands of Hydra - sitar en Matthew Shaw - mellotron en field recordings, het digitale nummer "Celestial Omen (early alternate mix)" uit, waarna het digitale debuut album "Eternal Spirit World Meditations" op 30 januari 2020 volgde.
Op 26 juni 2020 verscheen het gelijknamige album "Spiral Galaxy", waarop 4 nummers staan, via Cardinal Fuzz Records en Lion Records (Noord-Amerika) in een beperkte oplage van 350 stuks op 180 gram zwart vinyl, die in een 350 gram hoes gestoken is en hierop spelen diverse gastmuzikanten mee, waaronder: Makoto Kawabata (Acid Mothers Temple) - zang en gesproken woord, Jean-Hervé (Faust) - gesproken woord, Alisha Sufit (Magic Carpet) - zang, Ryley Walker - sologitaar, Hands of Hydra - sitar, Taralie Peterson - saxofoon, Will Maclean -  Moog synthesizer, Matthew Shaw - mellotron en field recordings, Christian Luke Brady - sologitaar en Jeanne-Marie Varain - tellen.
Vervolgens verscheen het 30 minuten durende digitale nummer "Live at Chicago Psychfest XI--Axos/Volo Bog/Vitamin F" op 19 juni 2020.

Het album "Spiral Galaxy" start op kant A met "Celestial Omen", waarin het duo met een stukje solozang begint, die na korte tijd een gesproken woord krijgt bijgevoegd en na een kleine 2 minuten over gaat in een fantastisch psychedelisch stuk muziek, dat met rustige sitar klanken en hemelse zang gespeeld wordt en gevolgd wordt door "Tragique Mechanique", een heerlijk licht psychedelisch nummer, waar een terugkerend hypnotiserend ritme in zit, dat gesproken woord bevat en tussendoor synthesizer en saxofoon klanken te horen zijn.
In "Machine D" schotelt Spiral Galaxy me een verrukkelijke mix van folk en psychedelische muziek met een aanstekelijk vrolijk dansbaar repeterend ritme voor en in "Pendlewitches" laat het duo me genieten van een prachtige, vrij rustige, psychedelische song, die een licht hypnotiserend ritme bevat.

"Spiral Galaxy" van Spiral Galaxy is een heerlijke psychedelische plaat, waarmee het duo me van begin tot einde in de ban van hun muziek heeft gehouden en ik kan liefhebbers van deze muzieksoort deze schijf dan ook zeer aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: The Sensible Gray Cells - So Long / What's The Point Of Andrew? (Damaged Goods Records, 2020) (Garagerock / Psychedelische Pop)

The Sensible Gray Cells werd in Wales opgericht en bestaat uit: Captain Sensible (Damned) - elektrische en akoestische gitaar, zang, achtergrondzang en noise, Paul Gray (Damned, Hot Rods) – basgitaar en snaarinstrumenten en Martin Parrott (Johnny Moped) - drums.
Hun debuut album "A Postcard From Britain" stamt uit 2013 en deze wordt gevolgd door de single "So Long" / "What's The Point Of Andrew?", die de voorloper is van hun nieuwe album en verschijnt op 24 juli via Damaged Goods Records op 7" vinyl in een beperkte gekleurde oplage van 600 stuks, waarvan er 300 op grijs en 300 op rood vinyl geperst worden.

"So Long" begint met hemelse klanken, die na 15 seconden verandert in een geweldige swingende uptempo rock song, die invloeden heeft van "My Generation" van The Who en garagerock en subtiele tempowisselingen bevat (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en "What's The Point Of Andrew?" is een fantastische psychedelische pop song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.

The Sensible Gray Cells heeft me met de schitterende single "So Long" / "What's The Point Of Andrew?" even terug in de jaren 60 gebracht met hun heerlijke muziek en ik kan deze 7" dan ook sterk aanraden, aan iedere liefhebber van garagerock, psychedelische pop en jaren 60 muziek en ik kijk met verlangen uit naar het nieuwe album.

Review: Various Artists - The World Is Our Lobster (Friends Of The Fish Records, 2020)

Het Fruits De Mer Records label brengt regelmatig gratis compilatie albums uit, die aan leden van de Fruits De Mer Records Club worden uitgedeeld, als ze een bepaalde aankoop doen.
Deze keer is dat het compilatie album "The World Is Our Lobster", dat 11 nummers van evenzoveel bands/artiesten bevat, waarvan sommige exclusief op Fruits De Mer Records verschijnen.

Het album begint met "Sweet Life" van SilVer VialS uit Manchester, Engeland en hierin krijg ik een heerlijke licht psychedelische song voorgeschoteld, die invloeden van dance en krautrock bevat en dit nummer wordt gevolgd door "Snake In The Grass" van Stray Owls (Mebane, North Carolina, Amerika), die een lekker in het gehoor klinkend instrumentaal nummer spelen, dat invloeden van progressieve muziek herbergt.
Daarna volgen Stay (Barcelona, Spanje) met "In The Hole", een geweldige licht psychedelische uptempo song, die invloeden van de jaren 60 heeft en enkele subtiele tempowisselingen bevat, Vilse I Pannkakan (Jonsered, Zweden) met "Horisont", waarin de band een fantastische swingende mix van progressieve rock en folk speelt, die in het Zweeds gezongen wordt en Mark McDowell And Friends (Bristol, Engeland) met "Breakthrough", een verrukkelijk instrumentaal psychedelisch nummer, dat ruimtelijke invloeden en folkrock bevat en een terugkerend tempo heeft.
In "Life Aboard The International Space Station" van James McKeown (Bristol, Engeland) krijg ik een prachtig rustig stukje instrumentale muziek voorgezet, in "Cassiopeia, 1572" van Cary Grace (South Carolina, Amerika) hoor ik haar een uitstekend progressief nummer in een gemiddeld tempo spelen, dat een repeterend licht hypnotiserend ritme heeft en dit gaat halverwege over in een iets trager tempo, dat invloeden van spacerock bevat, om tegen het einde meer snelheid toegevoegd te krijgen en in "The Wind Coloured Like Lightning Rainbows" van The Sugarman Band (Moskou, Rusland) hoor ik een mix van spacerock en progressieve rock in een gemiddeld tempo, die swingt.
Verder volgen Scott William Urquart (Stirling, Engeland) met "Ballet Dancer", een prachtig stukje akoestisch gitaarspel, Superfjord (Helsinki, Finland) met "Cut And Paste", een heerlijke melodische song, die invloeden van progressieve rock bevat, in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en halverwege meer snelheid krijgt en over gaat in een schitterend stuk progressieve rock, dat swingt, om na korte tijd opnieuw te veranderen en invloeden van spacerock en progressieve jazz te krijgen.
Het laatste nummer van de CD komt van Psychic Lemon (Londen, Engeland), die "Seeds Of Tranquility" ten gehore brengt en hierin laat de band me genieten van een fantastisch, bijna 14 minuten durend, nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, een terugkerend hypnotiserend ritme heeft, invloeden van progressieve rock en acidrock bevat en me in een lichte trance brengt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

"The World Is Our Lobster" van Fruits De Mer Records bevat 11 verrukkelijke nummers, die diverse stijlen muziek omvatten en ik kan iedere muziekliefhebber aanraden, eens te overwegen om lid te worden van de Fruits De Mer Records Club, om dit soort geweldige unieke uitgaven te mogen ontvangen.

Review: The Groove Machine - Fairy Tales From A Big City (Inner Ear Records, 2020) (Elektro, Disco, New Wave)

The Groove Machine uit Athene, Griekenland werd in 1989 opgericht en bestond uit: Giannis Raouzaios - zang, Antonis Vlastos - sologitaar, Makis Katepozidis - basgitaar, Stefanos Konstantinidis - keyboards en Stefanos Patronidis - drums.
De band bracht in 1993 hun debuut album "Destroy The Presence Of This World" uit, na eerder in 1992 enkele nummers op de verzamel albums "Fragmenta IV" en "Fragmenta V" te hebben gehad.
In 1994 volgde een nummer op het verzamel album "Act Up - ...Ev Toutw Niko" en in 1995 op "The Thing From Another World Vol. 1: A Brains-Out Compilation of 18 Greek Bands", voordat hun tweede album "Fairy Tales From A Big City" op 7 juni 1996 in een beperkte oplage in een met de hand gemaakte en genummerde CD verscheen via Fifth Dimension.
OP 19 juni 2020 bracht Inner Ear Records dit album opnieuw uit, maar nu als 180 gram LP voor het eerst op vinyl en gestoken in een nieuw ontworpen hoes.

Het album, dat 8 nummers bevat, start met "Daydrifting In Grey Light" en hierin begint de muziek rustig, om na korte tijd over te gaan in een heerlijk swingend nummer, die invloeden van elektro, dance en drum n bass heeft en gevolgd wordt door "Dimensions", een geweldige uptempo elektro song, die invloeden van new wave bevat, een disco ritme heeft en swingt als een trein, waarbij stil zitten geen optie is.
Daarna volgen "Reality Is Back", een fantastische swingende uptempo mix van new wave, elektro en disco, die in een hoog tempo gespeeld wordt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en "Nightalk", een mooie rustige song met een gesproken tekst.
In "Virus Inside" laat de The Groove Machine me genieten van een lekker in het gehoor klinkende swingende mix van disco, elektro en new wave, die een zeer dansbaar ritme heeft en lichte Oosterse invloeden en de muziek van de tv serie Nightrider bevat en in "Room 204" krijg ik een prachtige, vrij rustige, new wave song te horen.
Verder volgen "T.V. Commercial (Revisited)", een heerlijke swingende uptempo mix van disco en elektro, die funk invloeden heeft en met een commercial begint en eindigt en "How Colourful Is to Die", een prima new wave song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.

"Fairy Tales From A Big City" van The Groove Machine is een verrukkelijke her uitgave, die vol swingende schitterende nummers staat en de tand des tijds glorierijk doorstaan heeft en ik kan elke liefhebber van new wave, elektro en disco deze schijf dan ook zeer aanraden.

Review: Queen Elephantine - Tribute To Atrophos Vol.1 + Vol.2 (Atypeek Music, 2020) (Doom / Experimenteel / Improvisatie)

Queen Elephantine werd in 2006 te Hong Kong, China, opgericht en heeft zijn thuisbasis tegenwoordig in Philadelphia, Pennsylvanië, Amerika.
De band bestaat heden ten dage uit: Indrayudh Shome - sologitaar en zang, Camden Healy - basgitaar, Brett Zweiman - percussie, zang en elektronia, Matthew Couto - synthesizer, Srinivas Reddy - tanpura en Nathanael Totushek - drums.
Hun debuut album "Surya" verscheen op 1 september 2007 via Concrete Lo Fi Records in een  beperkte oplage als CD en als digitale download en werd op 1 maart 2008 gevolgd door het album "Yatra", waarop 2 lange nummers staan, die als digitale download werd uitgebracht.
Daarna volgden: "Kailash" (1 mei 2010, beperkte oplage als CD en beperkte oplage als cassette en als dd, Concrete Lo Fi Records), "8XI08 Live In Brooklyn" (4 mei 2010, digitaal album via Ruralfaune/Faunasabbatha), "Garland of Skulls" (10 augustus 2011, beperkte oplage als CD via Concrete Lo Fi Records en als dd +
beperkte oplage van 250 stuks als LP op zwart vinyl via Cimmerian Shade Records in 2016), "Scarab" (10 mei 2013, beperkte oplage als LP op zwart en op wit vinyl van 300 stuks via Cosmic Eye Records en als dd en in een beperkte oplage als CD via Heart & Crossbone Records in 2016), "Omen" (1 juni 2015, als dd via
Atypeek Music), "kala" (21 oktober 2016, als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op rood en op zwart vinyl via Cimmerian Shade Records en als CD via Argonauta Records), "Gorgon" (8 november 2019, als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op rood vinyl, als CD en als dd via Argonauta Records), "Tribute to Atrophos Vol I" (27 april 2020, dd), "Tribute to Atrophos Vol II" (1 juni 2020, dd via Atypeek Music), maar ook bracht de band een split CD en dd uit met Sons Of Otis onder de titel "Sons of Otis"/"Queen Elephantine" (1 april 2007, Concrete Lo Fi Records) en op 10 juli verschijnt het album "Tribute To Atrophos Vol.1 + Vol.2", waarop 7 nummers staan, als CD en als dd via Atypeek Music.

De CD begint met "Vol.1", waarvan het eerste nummer "I Alone Am Right" heet en hierin speelt de band een fantastisch zwaar swingend nummer in een niet al te hoog tempo, dat invloeden van doom en experimentele muziek bevat, ruimtelijke effecten heeft en na enkele minuten iets meer snelheid krijgt en dit loopt over in "I Am Left Alone", een experimenteel startend nummer, dat geleidelijk gaat swingen en terugkerend ritme krijgt, waarbij het onmogelijk is stil te blijven zitten en tegen het eind weer experimenteel wordt.
Daarna volgen "Surfacing", een schitterend ruimtelijk nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een swingend terugkerend ritme heeft en "Sunk", waarin Queen Elephantine een geweldig swingend ten gehore brengt, dat swingt als een trein en hierbij is stil zitten geen optie.
Dan volgen de nummers van "Vol.2" en hiervan is het eerste, het bijna 17 minuten durende, "Synthetic Mist", waarin de band een heerlijk geïmproviseerd nummer speelt, dat in een rustig tempo begonnen wordt, invloeden van progressieve rock heeft en een aanstekelijk terugkerend ritme bevat.
In "Burning Spectre" krijg ik een uitstekend stuk improvisatie te horen, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en in "Ash" laat de band me genieten van een progressief geïmproviseerd nummer, dat tempowisselingen heeft, bij tijd en wijle swingt en iets na de helft zwaarder wordt, waarbij het ritme en de daarbij horende zang eentonig en dreigend is.(luister naar de nummers van Vol.II via de bandcamp link onder de recensie)

"Tribute To Atrophos Vol.1 + Vol.2" van Queen Elephantine is een puike CD, die niet alledaagse nummers bevat, maar liefhebbers van doom, experimentele muziek en improvisaties zeker zal aanspreken en ik kan hen dan ook aanraden, deze prima schijf eens te gaan beluisteren, om misschien wel tot dezelfde conclusie te komen als ik.

Review: Oteme - Un Saluto Alle Nuvole (Ma.Ra.Cash Records, 2020) (Improvisatie / Avant Garde)

In 2010 richtte Stefano Gianotti (tekstschrijver, gitarist, auteur, performer, film-maker), uit Lucca, Italië, de band OTEME op.
Stefano deed de opleiding voor het maken van muzikale composities bij Pietro Rigacci en was assistent van Alvin Curran bij "Crystal Psalms" en "Tufo Muto".
Tussen 1983 en 1990 trad hij in verscheidene Europese landen op met Trio Chitarristico Lucchese, een kamermuziek groep en in 1997 startte hij een samenwerking met de Italiaanse choreograaf Roberto Castello.
Vervolgens woonde hij van 1998 tot 1999 in Berlijn als uitwisselingsgast van het Duitse Academische Uitwisselings Programma DAAD, waarna hij in 2000 de gast was van de Kuenstlerhaus Schloss Wiepersdorf te Brandenburg en in 2002 kreeg hij een uitnodiging in Worpswede van het ministerie van Niedersachsen en won hij de Karl-Sczuka-Preis te Baden-Baden, Zwitserland met zijn werk "Il Tempo Cambia" en deze prijs won hij in 2007 nogmaals voor zijn radio stuk "Geologica".
Hij trad van 1991 tot 2002 met Ensemble Il Teatro Del Faro op en speelde van 1994 tot 2005 in het ensemble Vaga Orchestra, voordat hij in 2010 de band OTEME oprichtte.
Zijn muziek werd uitgevoerd in onder andere: Narni (Italië, 1989), Florence (Italië, 1989), Gent (België, 1991 en 1999), Wroclaw (Polen, 1991 en 1994), Helsinki (Finland, 1993), Faroer Eilanden (1995), Berlijn (duitsland, 1998 en 1999)Philadelphia (Amerika, 2000), Yokohama (Japan, 2001), Hong Kong (Japan, 2002) Rome (Italië, 2004), Crest (Frankrijk, 2010) en nog een heleboel andere plaatsen over de gehele wereld.
De band OTEME bestaat uit: Valeria Marzocchi - fluit, piccolo, en zang, Nicola Bimbi - oboe en Engelse hoorn, Lorenzo del Pecchia - clarinet en bas clarinet, Maicol Pucci - trompet en flugelhoorn, Valentina Cinquini - harp en zang, Emanuela Lari - piano, orgel en zang, Gabriele Michetti - basgitaar, dubbele bas en zang, Matteo Cammisa - drums, xylofoon en tympani en Stefano Gianotti - zang, klassieke en elektrische gitaar, banjo, harmonica, synthesizer en enkele niet zo alledaagse instrumenten zoals bijvoorbeeld een plastic fles en als gastmuzikant speelt Thomas Bloch, die eerder werkte met Tom Waits, Radiohead, John Cage en Gorillaz, mee in 1 nummer (Mattino).
Alle 11 stukken muziek van "Il Giardino Disincantato", het debuut album van OTEME uit 2013, werden gecomponeerd door Stefano in de periode tussen 1990 en 2011, waarna in 2015 het tweede album van de band verscheen, getiteld "L'Agguato, L'Abbandono, Il Mutamento".
Op 4 mei 2018 werd het derde album "Il Corpo Nel Sogno" via het MaRaCash label uitgebracht en daarop bestaat de band uit: Valeria Marzocchi - fluit, piccolo, en zang, Lorenzo del Pecchia - clarinet en bas clarinet, Maicol Pucci - trompet picolo trompet en flugelhoorn, Marco Fagioli - bas tuba, trombone en siphon, Stefano Gianotti - zang, solo- en basgitaar, percussie, harmonica, synthesizer, elektronica en speelgoed piano, Emanuela Lari - piano en zang, Valentina Cinquini - harp en zang, Riccardo Ienna - drums en percussie en Gabriele Stefani en Edgar Gomez - zang, plus gastmuzikant Antonio Caggione - vibrafoon in 2 nummers.
Op 19 juni 2020 verscheen het album "Un Saluto Alle Nuvole", dat een eerbetoon is aan de zusters, doktoren en staf van Hospice of San Cataldo, die elke dag belangrijk werk doen en terminale zieken helpen, om hen zo pijnloos mogelijk op hun laatste reis te begeleiden.
Stefano kwam op het idee om een opera over dit thema te maken, omdat zijn vrouw, die in het ziekenhuis werkt, interviews deed met de zustere en doktoren, die daar werken en hij deze interviews omzette in teksten en muziek.
Op deze CD wordt hij bijgestaan door: Irene Benedict - zang, dwarsfluit en picolo, Valeria Marzocchi - zang en recorderfluit, Lorenzo Del Pecchia - klarinet, Elia Bianucci - klarinet en bas klarinet, Emamuele Lari - zang, keyboards, klavecimbel en piano, Valentina Cinquini - zang en harp, Vittorio Fioramonti - dubbele basgitaar, mondharmonica en zang, Riccardo Ienna - drums, Antaonio Caggiano - vibrafoon, Blaine L. Reininger - viool, Edgar Gomez - zang en Gabriele Stefani - zang en gebruikt zelf sologitaar, componium, programmering, loops, orgel, banjo en zang.

Het album, dat 10 nummers bevat, start met "Chiudere Quella Porta", dat met gesproken woord begint en na 1 minuut over te gaan in een schitterende rustige avant garde song, die subtiele tempowisselingen bevat en na nog 1 minuut experimenteel wordt, om tegen het einde terug te komen bij de avant garde  en door loopt in "E C'e Qualcuno", dat met gesproken woord begint, om na korte tijd te veranderen in een mooie rustige pop song en deze wordt gevolgd door "Un Ricordo Bello", waarin de band opnieuw een prachtige rustige pop song ten gehore brengt, die lichte invloeden van smooth jazz heeft.
Daarna volgen "Dieci Giorni", een schitterende progressieve song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, een terugkerend ritme heeft, avant garde en improvisatie bevat, spannend klinkt en explosief eindigt en "Gli Angeli Di San Cataldo (Bolero Quarto)", een heerlijk stuk avant garde, dat wisselende tempo's bevat en experimentele improvisaties heeft.
In "Quando La Sera" laat Oteme genieten van een geweldige afwisselende song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, experimentele jazz, klassieke  en lichte Oosterse invloeden heeft en hemelse zang bevat en in "Turni" krijg ik een uitstekende mix van een pop song en een terugkerend ritme te horen, dat een licht hypnotiserende werking op me heeft en een aanstekelijk dansbaar ritme bevat.
Vervolgens zet de band me "Una Mamma Disperata" voor en hierin krijg ik een heerlijke aanstekelijke song te horen, die experimentele elementen herbergt, een drumsolo bevat, in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en progressieve invloeden heeft, "Per I Giorni A Venire", een uptempo melodisch nummer, dat tegen het einde experimenteel wordt en in een traag tempo gespeeld wordt en het titel nummer "Un Saluto Alle Nuvole", een schitterend rustig stukje muziek, waarin de harp de hoofdrol speelt.

"Un Saluto Alle Nuvole" van Oteme staat vol fantastische muziek, die spannende improvisaties, avant garde en experimentele invloeden bevat en niet voor iedereen toegankelijk zal zijn, maar de echte muziekliefhebber, zal deze schijf zeker op waarde weten te schatten.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Intelligent Music Project V - Life Motion (Intelligeny Music, 2020) (Melodische Rock / Symfonisch)

Intelligent Music Project is opgezet door Milen Vrabevski, uit Varna, Bulgarije, die met behulp van diverse muzikanten de Bulgaarse culturele erfgoed, hedendaagse muziek en podiumkunsten over de hele wereld te promoten door een uniek muzikaal product te creëren met artiesten van internationale autoriteit en faam.
Zijn project begon in 2012, toen hij het album "Intelligent Music Project I – The Power Of Mind" uitbracht, met John Lawton (Lucifer's Friend, Uriah Heep) de zang voor zijn rekening nam.
Daarna volgden "Intelligent Music II – My Kind O’ Lovin’" (2014) met Simon Phillips (drums), Joseph Williams (zang) en John Lawton, "Intelligent Music Project III – Touching the Divine" (2015) met John Payne (zang), Simon Phillips , Joseph Williams, Tim Pierce (sologitaar) en Nathan East (basgitaar), "Intelligent Music Project IV – Sorcery Inside" (2018) met Simon Phillips, John Payne, Joseph Williams and Carl Sentance (zang) en in 2020 verscheen "Intelligent Music Project V – Life motion" met Simon Phillips, Ronnie Romero (zang), John Payne en Richard Grisman (zang).
Verder spelen de volgende muzikanten mee: Milen Vrabevski - akoestische gitaar, Tony Crumpton (zang), Ivaylo Zvezdomirov - basgitaar, Bisser Ivanov - sologitaar, Ivo Stefanov keyboards en Intelligent Music String Orchestra (snaren).

Het album, dat 12 nummers bevat, begint met "A Kind Of Real Life", waarin de band een mooie melodische song in een gemiddeld tempo speelt, die een dansbaar  aanstekelijk ritme heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Don't Let Them Win", een uptempo rock song, die swingt en aanzet tot dansen en enkele tempowisselingen bevat.
Daarna volgen "Where I Belong", een schitterende, vrij rustige, symfonische rock song, die tempowisselingen heeft, "Letting Me In", een prachtige rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, een hoog meedein gehalte heeft en een aanstekelijk ritme bevat en "We Keep On Running", een swingende uptempo rock song, waarbij stil zitten moeilijk is.
In "By The Side Of The Minute" zet Intelligent Music Project V me een heerlijke symfonische rock song in een gemiddeld tempo voor, in "Run Away" krijg ik een
lekker in het gehoor klinkende song te horen, die swingt en in "The Final Act" hoor ik de band een fantastische rock song in een vrij rustig tempo spelen.
Dan volgen "Reflecting", een verrukkelijke symfonische uptempo song, die met aanstekelijke drums begint, halverwege meer snelheid krijgt en swingt als een trein en "Every Time" uitstekende dansbare song, die diverse tempowisselingen heeft.
Verder hoor ik "Rising", dat met een geweldige drumsolo start, die na anderhalve minuut over gaat in een swingend rock nummer met lichte progressieve blues en hardrock invloeden en "The Things In Your Mind", dat met klassiek aandoende klanken begint, die na korte tijd over gaan in een schitterende rustige symfonische rock song, die een aanstekelijk ritme heeft.

Intelligent Music Project V heeft met "Life Motion" een heerlijke CD afgeleverd, die vol melodische nummers staat, waar ik van begin tot eind van genoten heb en ik kan iedere liefhebber van symfonische en melodische rock, deze schijf dan ook van harte aanbevelen.

Review: Jack Ellister - Lichtpyramide (Tonzonen Records, 2020) (Elektronisch / Psychedelisch )

De in Engeland wonende Jack Ellister - sologitaar en zang, die lange tijd in Arnhem woonde, is van Poolse afkomst en heet eigenlijk Jacek Koba.
Samen met Anne Von Freyburg - toetsen, klokkenspel en percussie, was hij, onder de naam Jack Aleister, de oprichter van Yordan Orchestra, een progressieve psychedelische band uit Nederland, wiens concerten een ware happening waren en een sterke overeenkomst vertoonden met die van een vervlogen tijdperk, oftewel de eind jaren 60.
Op het podium werd dit duo bijgestaan door diverse muzikanten zoals: Carl Marcks - basgitaar, Nico Stalaman - drums en zang, Femke Tijenk - trompet, Mareike Voss – trombone  en zang, Ben Tai – dubbele basgitaar en zang, Charlotte Waardenburg - zang, Joel Sezom en Esther Klever - saxofoon, Jan Wuertl - keyboards, Philip Mancarella – keyboards en zang, Michael Krol – buisklokken en keyboards, Marit Berends en Daniel Brandl - cello en Dianne Phoeniks en Lotte van Drunen – zang, terwijl ook Jen Harkness - VJ, Judith Kisner, Julius Van Der Vaart, Kim Lokers en Tijmen Brozius bij het project betrokken waren.
In 2009 verscheen de akoestische EP "Hyacinth Express" op CD en werd gevolgd door de EP "Psych Introduxeon / Bringing Ingredients Together", die in 2010 op CD via het Megatier Production label werd uitgebracht.
Na laatstgenoemde EP ontbond Jack de band en begon aan zijn solo carrière te werken, waarna in 2012 zijn 7" single "The Man With The Biochopper" via het Fruits De Mer Records label op gekleurd vinyl verscheen en deze werd dat zelfde jaar gevolgd door de dubbele 7" EP "The White EP" (Fruits De Mer Records, wit vinyl), waarop ook The Bevis Frond, The Pretty Things, Anton Barbeau en Cranium Pie te horen zijn en ook verscheen de dubbele promo CD "The Crabs Sell Out" via Fruits De Mer.
Vervolgens verschenen "Dawn Dream Club" (2013, 7" single, gekleurd vinyl), "Live In London" (7" split met Sendelica, Stay en Luck Of Eden Hall), plus nummers op de compilatie LP's "A Momentary Lapse Of Vinyl" en "13th Dream Of Dr. Sardonicus", die allemaal op het Fruits De Mer Records label werden uitgebracht.
Ook zijn uitgave "Tune Up Your Ministers And Start Transmission From Pool Holes To Class O Hypergiants" is 20 2015 november in samenwerking met het Fruits De Mer Records label via zijn eigen Friends Of The Fish label op LP verschenen in een beperkte oplage van 111 stuks op blauw/turquoise 180 gram vinyl, inclusief een poster.
Op de LP wordt Jack, die sologitaar, keyboards, percussie, viool, mondharp speelt en zingt, bijgestaan door: Mischa Marcks - basgitaar, percussie en zang, Nico Stallman - drums, percussie en zang, Edita Karkoschka - piano en zang, Joel Mozes Van De Pol - tenor saxofoon, Femke Tijenk - trompet, Frans Vermeerssen - bariton saxofoon, Wieke De Keyzer - zang (sopraan) en Mister Y - trombone.
Op 29 juli 2019 verscheen de single "When An Old Cricketer Leaves The Crease" / "Supernaut" via Fruits De Mer Records in een 7" uitvoering op gekleurd vinyl, inclusief een uitvouwbare poster en op 3 juli 2020 brengt Tonzonen Records zijn album "Lichtpyramide", waarop 10 nummers staan, in een beperkte oplage van 300 stuks op marmer kleurig geel vinyl uit en als digitale download.

Het eerste nummer van de plaat heet "Der Schiffer" en hierin speelt Jack een mooi rustig Duitstalig nummer met gesproken woord en synthesizerklanken, dat gevolgd wordt door "Das Wesens Des Seins", een dansbare mix van elektro en dance met lichte jazz invloeden, die een aanstekelijk ritme heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Daarna volgen "Szyszka", een vrij rustig elektronisch nummer met gesproken woord, "D.A.E.L.", een prachtig instrumentaal stukje psychedelische folk, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een terugkerend ritme heeft en het titel nummer "Lichtpyramide", waarin Jack opnieuw een elektronisch nummer met gesproken woord speelt en hierbij heeft de muziek een repeterend ritme en sterke invloeden van computer spelletjes.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Funkelnder Wein" zet Jack Ellister me nogmaals een nummer voor, dat gesproken woord en licht psychedelische elektronische klanken bevat, in "You’ve Only To Say The Word" krijg ik een experimenteel psychedelisch nummer te horen dat in een rustig tempo gespeeld wordt en kosmische invloeden heeft en in "Festtagszug" laat hij me genieten van een psychedelisch stukje elektronische muziek, dat ruimtelijk klinkt.
Dan volgen "Glow In The Room", een elektronisch nummer met een repeterend ritme, dat licht hypnotiserend en psychedelisch klinkt, "Stand Auf", een uitstekend
rustig nummer, dat ook nu weer gesproken woord heeft, een terugkerend ritme bevat en licht psychedelisch klinkt en "Korytarz", een nummer, dat een ruimtelijke sfeer oproept en een eentonig ritme heeft.
Verder volgen "Das Rufen", eveneens weer zo'n rustig elektronisch nummer met een terugkerend ritme, "Bergwanderung", een schitterende mix van psychedelische en ruimtelijke muziek, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en folk invloeden bevat en "At The Beach", een licht psychedelisch elektronisch nummer, dat een dromerige sfeer heeft.

"Lichtpyramide" van Jack Ellister is een niet alledaagse plaat, die totaal afwijkt van zijn vorige werk en rustige elektronische nummers met psychedelische invloeden heeft en ik wil liefhebbers van deze muzieksoorten dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.

Review: The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble - From The Stairwell (Denovali Records, 2020) (Dark Jazz / Experimenteel)

The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble uit Utrecht, Nederland werd in 2000 opgericht door Jason Kohne (Bong-Ra) - solo- en basgitaar en Gideon Kiers - percussie.
Nadat in 2004 Hilary Jeffery - electronica en trombone uit Engeland en Nina Hitz - cello uit Zwitserland zich bij het duo aansloten, was de band een feit en verscheen in 2006 het debuut album "The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble" via Planet Mu.
In 2006 kwamen  Charlotte Cegarra - zang, dwarsfluit en xylofoon (Frankrijk) en Eelco Bosman - sologitaar (Nederland) bij de band en in 2008 Sadie Anderson - viool (Engeland).
Op 1 januari 2009 verscheen het album "Here Be Dragons" als digitale download, dat in 2009 gevolgd werd door "Mutations" (digitaal album), "From The Stairwell" (digitaal album, 25 maart 2011) en "Xtabay" (digitaal album, 1 januari 2012), waarna de band uit elkaar ging.
Vervolgens verscheen de her uitgave van "Mutations" (CD en LP, 1 april 2016) via Denovali Records, waarna het digitale live album "I Forsee The Dark Ahead, If I Stay", dat 9 nummers bevat, eveneens op 1 april 2016 verscheen en deze is op 28 februari 2020 via Denovali Records zowel als CD als 2LP her uitgebracht en vermeldenswaardig is, dat de opnames in diverse landen zijn gemaakt.
Ook het album "From The Stairwell", dat 13 nummers bevat, wordt op 26 juni 2020 als CD, 2LP en als digitale download her uitgebracht door Denovali Records en verschijnt gelijktijdig met "Succubus" van The Mount Fuji Doomjazz Corporation, dat eveneens als CD, 2LP en dd op de markt wordt gebracht.

Het eerste nummer van "From The Stairwell" heet "All Is One" en hierin start de band met een zwaar duister klinkend nummer in een niet al te hoog tempo, dat na iets meer dan een minuut over gaat in een mooie rustige jazz song, die melodische invloeden heeft, waarna "Giallo" volgt en de band een schitterend rustig nummer ten gehore brengt, dat progressieve jazz elementen herbergt, een terugkerend ritme heeft en tegen het eind experimenteel wordt.
Daarna volgen "White Eyes", een prachtige rustige song, die een aanstekelijk ritme heeft en bij tijd en wijle vrij zwaar klinkt en "Cocaine", een traag experimenteel nummer, dat repeterende klanken heeft en spannend klinkt, om de laatste minuut in een stukje ambient over te gaan.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Celladoor" speelt The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble een spannend nummer in een vrij rustig tempo, dat invloeden van avant garde en smooth jazz bevat en in "Cotard Delusion" krijg ik een geweldig swingend nummer voorgeschoteld, dat een licht hypnotiserend terugkerend ritme heeft en een aanstekelijk dansbaar ritme bevat en tegen het einde psychedelische invloeden krijgt toegediend.
Verder hoor ik "Les Etoiles Mutantes", een verrukkelijke rustige song, die smooth jazz invloeden heeft en "Past Midnight", een spannend experimenteel nummer, dat avant garde invloeden heeft en in een niet al te hoog tempo tot halverwege gespeeld wordt, om dan met iets meer snelheid gespeeld te worden.

"From The Stairwell" van The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble is een heerlijke 2LP/CD, die vol uitstekende nummers staat, waar ik zeer van genoten heb en ik kan deze plaat dan ook sterk aanraden, aan iedere liefhebber van dark jazz, experimentele en avant garde muziek.