FVZZ POPVLI uit Rome, Italië werd in 2016 opgericht en bestaat uit: George - drums, Alex - basgitaar en Pootchie - sologitaar en zang.
De band bracht hun debuut EP in mei 2017 uit en in juni dat jaar bracht het Italiaanse label Heavy Psych Sounds hun debuut album "Fvzz Dei" en het tweede album "Magna Fuzz" uit, waarna "Fvzz Popvli III" via Retrovox verscheen.
Op 7 februari 2025 verschijnt het album "Melting Pop" via Heavy Psych Sounds als test persing LP in een beperkte oplage van 20 stuks op zwart vinyl, als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op geel rood paars vinyl, als LP in een beperkte oplage van 350 stuks op baby blauw vinyl, als LP op zwart vinyl, als digipack CD en als digitale download en deze is op 17 december 2024 vooraf gegaan door de single "Telephone".
Het album bevat 8 nummers en begint met "Temple Of Doom", waarin FVZZ POPVLI een heerlijke rock sog met een gemiddeld tempo, acid rock invloeden en een terugkerend ritme speelt, die gevolgd wordt door "Telephone", een uitstekende rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme.
Daarna volgen "Salty Biscvits", een schitterende uptempo song, die jaren 60 en 70 garagerock invloeden bevat en swingt (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en "Erotik Fvel P.I.M.P.", een swingende rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme dat beweging oproept.
In "Kommando" zet FVZZ POPVLI me een puike song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme voor, die lichte acid rock invloeden heeft en in "Ovija" laat de band me genieten van een lekker in het gehoor klinkende rock song, die in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld en lichte invloeden van de muziek van Black Sabbath heeft.
Dan volgen "Cop Sacher", een swingende song met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme, garagerock elementen en lichte invloeden van de muziek van Jimi Hendrix en "The Knight", een geweldige song met een vrij langzaam tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme, die tot dansen aanzet.
"Melting Pop" van FVZZ POPVLI staat vol prima rock nummers, die invloeden van acid rock en de muziek van de jaren 70 bevatten en ik raad liefhebbers van deze genres dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren.
Datura uit Hamilton, Nieuw Zeeland werd in 1992 opgericht en bestond uit: Jon Burnside - drums, Craig Williamson - basgitaar en zang en Brent Middlemiss - sologitaar.
Na 3 demo cassettes te hebben gemaakt ging de band de studio in en bracht hun debuut album "All Is One" in februari 1998 uit en deze werd in 1999 gevolgd door "Visions For The Celestial", dat tevens hun laatste album zou zijn.
Het album verschijnt op 17 januri 2025 via Ripple Music opnieuw in de vinyl serie "Beneath The Desert Floor" en is de 8ste in rij en is tevens als digitale download beschikbaar.
"Visions For The Celestial" bevat 6 nummer en begint met "Magnetise", waarin Datura een schitterende mix van acid rock en stoner rock met een gemiddeld tempo speelt die veel fuzz bevat, progressieve blues invloeden en een terugkerend ritme heeft en gevolgd wordt door "Sunshine In Purple", een heerlijke rock song met dezelfde ingrediënten en een dansbaar terugkerend ritme.
Daarna volgen "Reaching Out", een geweldige uptempo song met een terugkerend ritme, die swingt als een trein en "Euphoria", een fantastisch acid rock nummer met een terugkerend ritme en gemiddeld tempo, dat tot beweging aanzet.
In "Voyage" zet Datura me een uitstekende stoner rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme voor en in "Mantra" krijg ik een verrukkelijk nummer met een licht hypnotiserend ritme te horen, dat psychedelische acid rock invloeden en een gemiddeld tempo heeft.
"Visions For The Celestial" van Datura bevat 6 puike stoner en acid rock songs met "Mantra" als uitschieter, waar ik enorm van genoten heb en ik raad elke liefhebber van deze genres deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Bloke uit Berlijn, Duitsland werd door Jakob Buraczewski - zang en sologitaar opgericht en samen met Daniel Armstrong - basgitaar en Henry Brewer - drums vormt hij de band.
De band bracht de digitale singles "Satellite" (10 augustus 2022) en "Chewed Up" (7 april 2023) in eigen beheer uiten tevens verscheen hun nummer "Survivor" op 7 november 2023 op het verzamel album "Setmixer, Vol. 1 (Live At Paper Dress Vintage)".
Op 14 februari 2025 verschijnt hun debuut EP "Living Without Expectations" via Tonzonen Records en deze bevat 5 nummers en werd op 13 december 2024 vooraf gegaan door de single "Money Says".
Het album begint met de single "Money Says", waarin Bloke een heerlijke swingende krautrock song met een gemiddeld tempo, jaren 80 invloeden en een dansbaar terugkerend ritme speelt (luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie), die gevolgd wordt door "Never Try", een geweldige mix van dance en krautrock met een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme, die met een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Daarna volgen "Up Tight", een schitterende uptempo rock song met een aanstekelijk dansbaar ritme en lichte krautrock invloeden en "So Do I", een fantastische licht hypnotiserende song met een gemiddeld tempo, progressieve elementen en een terugkerend ritme.
In het laatste nummer "Tomorrow" laat Bloke me genieten van een verrukkelijke psychedelische song met een niet al te hoog tempo, een aanstekelijk terugkerend ritme en jaren 80 invloeden.
"Living Without Expectations" van Bloke bevat 5 uitstekende nummers, waar ik vanaf de begintonen erg van genoten heb en ik raad liefhebbers van krautrock alsmede psychedelische rock deze EP dan ook van harte aan.
Sounds Of New Soma (SONS) werd in 2013 te Krefeld, Duitsland opgericht en bestaat uit: Alexander Djelassi - solo- en basgitaar, synthesizer, effecten en zang en Dirk Raupach - zang, synthesizer en effecten.
De band bracht hun debuut album "Beyond The Acid Dream" op 27 februari 2014 uit in een beperkte oplage van 300 stuks op witgrijs marmer kleurig vinyl en als digitale download.
Daarna volgden: "Gandhis Labyrinth EP" (digitale download EP, 8 september 2014), "Klang Planeten 3033" (digitale download split album met Backnee Horn uit Israel, 1 maart 2015), het tweede album "Moebius Tunnel" (beperkte oplage van 250 stuks op 180 gram blauw vinyl + sticker + poster + gesigneerde kaart + download code en beperkte oplage op CD en tevens als digitale download, 29 maart 2016) en het derde album "La Grande Bellezza" (beperkte oplage van 500 stuks op 2LP oranje marmer kleurig vinyl + 12 pagina's tellend boekje + download code en beperkte oplage van 300 stuks op CD en tevens als digitale download, 25 februari 2017)
Hun vierde album heet "Live At The Green Mushroom Festival" en verscheen op 6 april 2018, via het Tonzonen Records label, in een beperkte oplage van 500 stuks op LP, waarvan er 200 op zwart, 200 op transparant en 100 op neon geel vinyl geperst werden en een klaphoes en inlegvel, inclusief CD bevatten en ook werd het album in een beperkte oplage van 500 stuks op CD door dit label uitgebracht en vermeldenswaardig is verder nog, dat Sounds Of New Soma net als op het vorige album, bijgestaan werd door Armin Schopper op drums.
Op 16 november 2018 verscheen hun album "Zwischen / Durch" via Tonzonen Records in een zeer beperkte oplage van 100 stuks op zwart vinyl, 100 stuks in een speciale uitgave, waarvan er 50 in een houten doos en 50 in een folie zak zitten en in een beperkte oplage van 300 stuks op CD en vermeldenswaardig is, dat het duo ook op dit album, dat slechts 2 lange nummers bevat, weer bijgestaan werd door Armin Schopper op drums.
25 Oktober 2019 verscheen er een split album van deze twee bands via Tonzonen Records, simpelweg getiteld: "Maat Lander & Sounds Of New Soma" en deze werd als LP in een beperkte oplage uitgebracht, als CD en als digitale download en op 6 december 2019 verschijnt het album "Über Rolf-Ulrich Kaiser", dat 9 nummers bevat, via dit label in een beperkte oplage van 299 stuks 180 gram vinyl, waarvan 200 stuks op zwart, inclusief inlegvel, download code en poster en 99 op geel inclusief inlegvel, download code, ansichtkaart, poster en gesigneerde kaart en als CD en digitale download.
Vermeldenswaardig is verder, dat Armin Schopper - drums, Andreas Lessenich - saxofoon en Arndt Fiebig - zang als gastmuzikanten op het album meespelen.
Op 16 april 2021 verscheen hun album "Trip", dat 1 lang nummer bevat, als LP in een beperkte oplage van 300 stuks, waarvan 150 stuks op geel en 150 stuks op roze vinyl, als CD in een beperkte oplage van 300 stuks en als digitale download via Tonzonen Records en om ons alvast een voorproefje te geven van hun nieuwe album, verschenen de singles "Dadengi" met zanger Tom E. en "Das Salodenprinzip", die in samenwerking met de Russische band Vespero is opgenomen, op respectievelijk 2 juni 2021 en 10 november 2021 en deze 2 werden op 2 februari 2022 gevolgd door "Überschwupper!", die ook van het nieuwe album komt.
Op 25 mei 2022 was het dan zover en bracht de band hun album "Musique Bizarre" uit, waarop 12 nummers staan en deze verscheen als 2LP, als CD en als digitale download en hierop wordt de band bijgestaan door diverse bands en artiesten.
Op 1 december 2023 bracht het duo het album "Fluxus 2071", waarop 10 nummers staan, via Tonzonen Records uit als CD en als digitale download en deze is vooraf gegaan door de digitale singles "Schimmer" (26 mei 2023) en "Bunte Motten" (25 augustus 2023).
Op 6 december 2024 bracht Sounds Of New Soma de single "Liquide Gravitation" uit als voorloper van hun album "The Story Of Sam Buckett", waarop 12 nummers staan en op 14 februari 2025 via Tonzonen Records als LP in een beperkte oplage op gekleurd vinyl en als digitale download verschijnt.
Het album begint met "Rhode Island 1929", waarin Sounds Of New Soma een elektronisch stuk muziek met een niet al te hoog tempo speelt, dat na korte tijd iets meer snelheid krijgt, waarbij de muziek in een aanstekelijk ritme over gaat en dit nummer wordt gevolgd door "Higgs-Bosonometer", een schitterend uptempo krautrock nummer met een licht hypnotiserend terugkerend ritme en "Quasar", een lekker in het gehoor klinkend dence nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.
Daarna volgen "Bakku-Shan Dinner", een dansbaar nummer met een gemiddeld tempo, jazz invloeden en een terugkerend ritme, "Nahpunk", een prima nummer met een niet al te hoog tempo dat gesproken tekst bevat en een aanstekelijk ritme heeft en "Antineuralring", een heerlijk nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.
In "Surreal Journey" zet Sounds Of New Soma me een jazz gerelateerde song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme voor, in "Toenivornia" krijg ik een uitstekend stuk jazz met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo te horen en in "Twin Suns" laat het duo me genieten van een elektronisch nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.
Dan volgen "Himmlischer Wanderer", een langzaam nummer met jazz invloeden, gesproken tekst, progressieve elementen en een terugkerend ritme, het als single verschenen "Liquide Gravitation", een puike mix van een new age en een krautrock nummer in de stijl van Klaus Schulze, die met een gemiddeld tempo gespeeld wordt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en "Merkurkanon", een prachtig stuk jazz met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.
"The Story Of Sam Buckett" van Sounds Of New Soma staat vol geweldige jazz, elektronische muziek en krautrock, waar ik enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van 1 of meerdere van deze muziekstijlen dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren.
Krokofant uit Noorwegen bestaat uit: Axel Skalstad - drums, Jørgen Mathisen - saxofoon en Tom Hasslan - sologitaar
DE band bracht hun debuut album "Krokofant" op 14 februari 2014 als LP en als CD uit via Rune Grammofon en deze werd gevolgd door: "Krokofant II" (13 november 2015, LP en CD), "Krokofant III" (17 februari 2017, LP en CD), Krokofant with Ståle Storløkken, Ingebrigt Håker Flaten – "Q" (LP en CD, 27 september 2019) en Krokofant with Ståle Storløkken, Ingebrigt Håker Flaten – "Fifth" (LP en CD, 10 september 2021), die allemaal op Rune Grammofon verschenen en op 10 januari 2025 verschijnt hun album "6" als LP op magenta vinyl, als CD en als digitale download via Is It Jazz? Records, waarop de band terug als trio is en vooraf gegaan wordt door de digitale singles "Harry Davidson" (8 november 2024) en "Triple Dad" (13 december 2024).
Het album bevat 6 nummers en start met "Harry Davidson", waarin Krokofant een schitterend uptempo progressief jazzrock nummer ten gehore brengt, dat swingt als een trein en hier en daar lichte invloeden van de muziek van onder andere Colosseum heeft.
Daarna volgt "Triple Dad", een puik nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat iets na de helft van het nummer meer snelheid krijgt en geïmproviseerde jazzrock elementen bevat.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Oh My Cod" zet Krokofant me opnieuw een swingend stuk progressieve jazzrock voor, dat invloeden van de muziek van Colosseum heeft en na 1 minuut over gaat in een lager tempo, waarin geëxperimenteerd wordt, om vlak voor het einde van het nummer terug te keren naar het begin tempo en ritme.
Dan volgt "Country Doom", een lekker in het gehoor klinkend progressief jazzrock nummer waarin de band in dezelfde stijl verder gaat met het maken van hun swingende muziek.
Vervolgens hoor ik "The Ballade", een fantastisch rustig nummer met een aanstekelijk ritme en experimentele elementen.
Verder volgt nog "Pretentious Woman", een uptempo swingend progressief jazzrock nummer met een aanstekelijk ritme dat tot beweging aanzet en tempowisselingen bevat.
"6" van Krokofant bevat 6 uitstekende progressieve jazzrock nummers, die bij tijd en wijle swingen en zeker bij liefhebbers van dit genre in de smaak zullen vallen en ik raad hen deze schijf dan ook van harte aan.
West, Space And Love, uit Denemarken en Portugal, namen hun eerste album in oktober 2009 op, waarna het in 2012 verscheen.
Voor hun album "Vol.II" gingen ze van 4 tot 6 december 2015 de Sharda Music Studio, Mediaverkstan en Root Rock Studio te Stockholm in, om dit met enkele gastmuzikanten op te nemen.
De instrumenten, die hierbij gebruikt werden zijn: KG Westman - Roland SH1000, Vermona synthesizer, Arturia minibrute SE, Elka rhapsody 490, Doepfer dark time, cajon, ki-gonki, qaraqab, zang, spring drum, Elka rhapsody 490, cuica, Dr Space - Custom modular synthesizer, Korg monotron, Oscar en Roland SH1000 en Love - drums, cajon, ki-gonki, qaraqab, zang, spring drum, Roland SH1000 en cuica en tevens spelen: Jonathan Segel - viool, Moa Danielson - santoor en Mathias Danielsson - delay pedaal op het album mee.
"Vol.II" verscheen op 10 juli 2016 zowel op LP in een gelimiteerde oplage van 600 stuks, waarvan er 120 stuks op doorzichtig vinyl, 180 op wit vinyl en 300 op zwart vinyl werden geperst als op CD in een beperkte oplage van 500 stuks en bevat 7 nummers.
De logische opvolger van dit album, dat op 20 december via Space Rock Productions wordt uitgebracht, heet "III" en het verschijnt als LP in een beperkte oplage van 300 met de hand genummerde exemplaren, waarvan 130 op transparant rood en 170 op zwart 180 gram vinyl en tevens als CD in een beperkte oplage van 300 stuks.
De bandleden gebruiken de volgende instrumenten: KG Westman - sitar, bas- en sologitaar, mellotron, synthesizer en Rhodes piano, Dr Space Modular synthesizer, mellotron, Hammond orgel en Octave CAT en Love - drums en Cuica en op dit album wordt het trio bijgestaan door Hasse Horrigmoe - conga's, basgitaar en shakers.
Het album dat 5 nummers bevat, begint met "One Step Ahead", waarin West, Space And Love een lekker in het gehoor klinkend swingend rock nummer met elektronische en Oosterse elementen speelt, dat een terugkerend ritme heeft.
Daarna volgt "Mouth Of Sand", een schitterend Oosters georiënteerd nummer met een gemiddeld tempo, waarin het sitarspel de hoofdrol heeft.
In "Time Expansion" schotelt West, Space And Love me een prachtig pop nummer voor dat een terugkerend dansbaar ritme heeft en Oriëntaalse elementen bevat.
Dan volgt "Lost Hippie In Africa", een uitstekend Oosters nummer met een gemiddeld tempo en een dansbaar terugkerend ritme.
Verder volgt het bijna 16 minuten durende "Explaining Relativity" en hierin speelt de band een progressief elektronisch stuk muziek, dat na iets meer dan 5 minuten krautrock elementen bijgevoegd krijgt, waar enkele minuten later sitar klanken bij komen, om dan, na weer enkele minuten, te veranderen in een Oosters stuk muziek en de laatste 2 minuten rustig te worden uitgespeeld.
"III" van West, Space And Love is een uitstekende plaat waarop Oosterse sitar en Westerse elektronische muziek gecombineerd worden en ik heb hier erg van genoten en raad elke liefhebber van deze muziekstijlen dan ook aan deze puike schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Shotgun Sawyer uit Auburn, Californië, Amerika bestond in eerste instantie uit: Dylan Jarman - zang en sologitaar, Brett (The Butcher) Sanders - basgitaar en David Lee - drums.
Nadat de band 2 albums en een EP en een single had gemaakt ("E.P." op 26 september 2015, EP als digitale download, "Thunderchief" op 13 augustus 2016, als CD en als digitale download, "You Got to Run" op 26 juli 2027, als 7" single en als digitale download en "Bury The Hatchet" op 19 april 2019 als LP, als CD en als digitale download) verliet Davi Lee de band in 2021 en werd vervangen door Cody Tarbell.
In 2019 kreeg de band een contract bij Ripple music, die hun album "Bury The Hatchet" uitbracht en ook hun album "Master Nasty", dat op 6 december verschijnt, wordt door dit label uitgebracht als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op lavendel vinyl, als digipack CD in een beperkte oplage en als digitale download en hierop wordt de band bijgestaan door Patrick Hills - keyboards, Brian Souders - mondharmonica en Jacob Hurst - waterfoon.
Het album bevat 9 nummers en begint met "Cock N' Bull", waarin Shotgun Sawyer een geweldige progressieve bluesrock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme speelt, die gevolgd wordt door "Bye Bye Baby Boogie", een uitstekende uptempo bluesrock song, die swingt als een trein en tempowisselingen bevat en "The Sky Is Crying", een verrukkelijke blues song met een langzaam tempo en een aanstekelijk ritme, dat tot dansen aanzet, die oorspronkelijk in 1959 door Elmore James geschreven werd,
Daarna volgen "Isidur's Bane", een progressieve bluesrock song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, dat na 4 minuten van ritme verandert, gaat swingen en weer terugkeert naar het begin tempo en ritme en het titel nummer "Master Nasty", een stevige rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, die na 2 minuten verandert in een stuk progressieve bluesrock.
In "Hopeless" zet Shotgun Sawyer me een fantastische blues song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme voor en in "Going Down", een cover van het door Leon Russell geschreven nummer krijg ik een prima bluesrock song met een gemiddeld tempo te horen.
Dan volgen "Tired", een puike song met een niet al te hoog tempo, die na enkele minuten meer snelheid krijgt en gaat swingen en kort voor het einde van het nummer terug te keren naar het langzame tempo en "That's How it Goes", een song met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme, progressieve invloeden en subtiele tempowisselingen.
"Master Nasty" van Shotgun Sawyer staat vol heerlijke blues nummers, waar ik erg van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Black Tarantula uit Leiden, Nederland werd in 2008 als stonerrock band opgericht en bestaat, sinds 2013 uit: Rob - orgel, elektrische piano en effecten (bas pedalen), Gijs - drums, Ernesto - sologitaar
Nadat de band 3 demo's had opgenomen (2008, ,2009 en 2010) werd op 15 september 2013 hun debuut album "Black Tarantula" als digitale download uitgebracht en deze werd gevolgd door: "Deze Kant Boven (7 juli 2014, CD en digitaal album), "Nederkraut" (1 januari 2019, LP, CD en digitaal album via Organ-A-Rama), "Organ Music From Behind The Dykes" (samen met Dynamo Irie, 18 mei 2022, digitaal album) en "Gezelligheid Kent Een Tijd" (3 april 2023, LP en digitale download).
Het album "Nederkraut, dat 7 nummers bevat, start met "Baobab Boogie", waarin Black Tarantula een geweldige swingende uptempo mix van surf en progressieve rock maakt, waarbij stil zitten geen optie is en deze wordt gevolgd door "Basement Creeper", een lekker in het gehoor klinkend uptempo rock nummer met een aanstekelijk ritme.
Daarna volgen "Take 58", een fantastisch stuk muziek met lichte psychedelische en progressieve elementen, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en "Orbit Into Morbid", een schitterend psychedelisch nummer met een gemiddeld tempo, progressieve jaren 70 invloeden, dat zo nu en dan lichtelijk dreigend over komt en tempowisselingen bevat.
In "Perlenbacher 4.9" laat Black Tarantula me genieten van een uitstekend nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat tot beweging aanzet en lichte krautrock elementen heeft en in "Honer Kebab" zet de band me een verrukkelijk progressief rock nummer voor, dat met hoge snelheid mijn gehoorgang binnen komt, swingt als een trein en tegen het einde van het nummer in een lager tempo wordt gespeeld.
Als laatste volgt "Journey Through The Center Of The White Spider's Eye", een prima uptempo rock nummer met een aanstekelijk dansbaar ritme, dat lichte disco invloeden herbergt.
"Nederkraut" van Black Tarantula staat vol heerlijke nummers, waarin surf, progressieve en psychedelische muziek gecombineerd worden, waar ik enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van 1 of meerdere van deze muzieksoorten deze puike schijf dan ook sterk aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
The Alloy Six uit Stockholm, Zweden werd in 2013 opgericht door ex-leden van de bands The Moving Sounds en The Fourtune-Tellers en bestaat uit: Johan Ullman - basgitaar, Jonas Lindholm - zang, Mathias Westerlund - sologitaar, Ola Karlsson - orgel, Per Wollbrand - drums en Staffan Flodmark - sologitaar.
De band bracht op 9 april 2015 hun debuut 7" single "Eye To Eye" in een beperkte oplage van 200 stuks uit via Hullu Records en deze werd gevolgd door het album "Turn Out The Lights" (LP, CD, 22 juli 2016 via CopaseDisques ) en "Monday Mirror" (beperkte oplage LP, 7 september 2018 via CopaseDisques en Hullu Records) en op 29 november 2024 verscheen hun digitale single "Gimme Somethin' I Can Feel" via Beluga Records als voorloper van hun album "Delicate Days", dat in 2025 zal worden uitgebracht.
In "Gimme Somethin' I Can Feel" laat The Alloy Six me genieten van een geweldige swingende garagerock song met een gemiddeld tempo, invloeden van de jaren 60 en een aanstekelijk dansbaar ritme.(luister naar een gedeelte van dit nummer via de youtube link onder de recensie)
White Willow uit Noorwegen bestond uit: Jan Tariq Rahman - zang, mellotron, synthesizer, keyboards, elektrische piano, blokfluit, sitar, bas- en sologitaar, effecten, elektronica, kromhoorn, kantele en clavinet, The Drummer - drums en percussie, Alexander Engebretsen - basgitaar en akoestische basgitaar, Eldrid Johansen - zang, Sara Trondal - zang, Audun Kjus -dwarsfluit, doedelzak, bodhrán en zang, Jacob C. Holm-Lupo - elektrische en akoestische gitaar en E-Bow, plus basgitaar (track 5) en Tirill Mohn - viool, plus klassieke gitaar (track 11).
Hun debuut album "Ignis Fatuus", dat in 1995 als CD via The Laser's Edge verscheen en in 2010 als 2LP door Pancromatic in een geremasterde versie met bonus nummers werd uitgebracht, verscheen op 3 november 2023 in een geremasterde versie als LP in een beperkte oplage op oranje/blauw vinyl, als CD en als digitale download via Karisma Records en bevat 12 nummers, waarbij vermeldenswaardig is, dat ook de overige 5 albums opnieuw via dit label zullen worden her uitgebracht.
De tweede her uitgave die via Karisma als 2LP in een beperkte oplage op transparant blauw vinyl, als CD en als digitale download verschijnt, is de opvolger van het debuut album en heet "Ex Tenebris", dat oorspronkelijk in 1997 werd uitgebracht en het was de bedoeling dat dit een solo album van Jacob C. Holm-Lupo zou worden, omdat de band uit elkaar was gegaan, maar het werd desondanks toch een nieuw White Willow album.
Op 5 juli 2024 bracht Karisma Records hun album "Sacrement" uit het jaar 2000 in een beperkte oplage op wit vinyl uit en deze bevat 6 geremasterde nummers, plus een nieuw hoesontwerp en op 13 december 2024 volgt "Storm Season", dat in 2004 uitgebracht werd en het was het eerste waarvan er meer dan 10.000 exemplaren werden verkocht.
Het album dat 7 nummers bevat en weer via Karisma Records verschijnt, begint met "Chemical Sunset", waarin White Willow een prachtige progressieve folk song met een niet al te hoog tempo en een aanstekelijk ritme ten gehore brengt en dit nummer wordt gevolgd door "Sally Left", een song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, die halverwege meer snelheid krijgt en symfonische elementen bevat en enkele minuten voor het einde terug keert naar het begin tempo.
Daarna volgen "Endless Science", een mooie song met een wisselend tempo en een aanstekelijk ritme en "Soulburn", een langzaam nummer dat tijdelijk heavy rock elementen bevat en na korte tijd verandert in een schitterende melodische progressieve song, die zo nu en dan enigszins bombastisch klinkt, een aanstekelijk ritme en heavy rock invloeden heeft.
In "Insomnia" schotelt White Willow me een prima song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme voor, die melodische invloeden heeft, in "Storm Season" krijg ik een nummer met een repeterend ritme te horen, dat in een vrij langzaam tempo wordt gespeeld en in "Nightside Of Eden" zet de band me een uitstekende rock song met wisselende tempo's, een terugkerend ritme en melodische elementen voor, die bij tijd en wijle swingt.
"Storm Season" van White Willow bevat 7 uitstekende lekker klinkende progressieve songs, die melodische elementen bevatten en ik raad elke liefhebber van dit genre dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren en hierover zelf hun oordeel te vellen.(luister naar de versie van 2004 van dit album via de bandcamp link onder de recensie)
The Chefs uit Brighton, Engeland bestond van 1979 totdat de band uit elkaar ging in 1982 uit: Helen McCookerybook - basgitaar en zang, Carl Evans - sologitaar en zang, James McCallum - ritme gitaar en Russell Greenwood - drums.
Van de band verschenen de volgende uitgaven: "The Chefs" 7" EP via Attrix Records in 1980, "24 Hours" 7" single, Graduate Records 1981 (2 nummers), "24 Hours" 7" single, Attrix Records 1981 (3 nummers), "Records & Tea: The Best Of The Chefs" CD, Damaged Goods 2012 en op 18 oktober 2024 verscheen het album "Records & Tea: The Best Of The Chefs And Lost Second Album" als 2LP via Damaged Goods Records, maar ook verschenen er 2 nummers van de band op het verzamel album "Vaultage 79 (Another Two Sides Of Brighton)" dat door Attrix Records werd uitgebracht in december 1979.
"Records & Tea: The Best Of The Chefs And Lost Second Album", dat totaal 26 nummers bevat, start op kant A met "Food", (van de LP "Vault 79" en "Records & Tea: The Best Of The Chefs"), waarin The Chefs een vrolijk klinkende powerpop song met een dansbaar ritme en een gemiddeld tempo speelt, die gevolgd wordt door "You Get Everywhere" (van de LP "Vault 79" en "Records & Tea: The Best Of The Chefs"), een prima pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en "Sweetie" (van de EP "The Chefs" en "Records & Tea: The Best Of The Chefs"), een uptempo pop song met een aanstekelijk dansbaar ritme.
Daarna volgen "Thrush" (van de EP "The Chefs", 7" "24 Hours" en "Records & Tea: The Best Of The Chefs"), een schitterende uptempo song met een vrolijk dansbaar ritme, "Records And Tea" (van de LP "Records & Tea: The Best Of The Chefs"), een uitstekende swingende uptempo pop song met een aanstekelijk ritme dat tot beweging aanzet, "Boasting" (van de LP "Records & Tea: The Best Of The Chefs"), een korte uptempo rock & roll song met een dansbaar ritme en "Someone I Know" (van de LP "Records & Tea: The Best Of The Chefs" en van de 7" "24 Hours"met 3 songs), een lekker in het gehoor klinkende song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.
Kant B bevat 6 nummers, waarvan de eerste "24 Hours" (van de 7" single en LP "Records & Tea: The Best Of The Chefs") en hierin hoor ik The Chefs een schitterende swingende uptempo song met een terugkerend ritme en een hoog meezing gehalte spelen, die gevolgd wordt door "Let’s Make Up" (van de LP "Records & Tea: The Best Of The Chefs" en van de 7" "24 Hours"met 3 songs), een uptempo song met een terugkerend ritme en "You’re So Nice" (van de LP "Records & Tea: The Best Of The Chefs"), een vrolijk klinkende aanstekelijke dansbare song, waarbij stil zitten niet aan de orde is.
In "I’ll Go Too" (van de LP "Records & Tea: The Best Of The Chefs" John Peel Session) zet The Chefs me een swingende uptempo country pop song voor, in "Springtime Reggae" (van de LP "Records & Tea: The Best Of The Chefs" John Peel Session) krijg ik een mooie pop song te horen, die een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme heeft en in "Love Is Such A Splendid Thing" (van de LP "Records & Tea: The Best Of The Chefs" John Peel Session) hoor ik de band een swingende uptempo poprock song spelen.
Kant 3 begint met "Sad Boy Style" (van de LP "Records & Tea: The Best Of The Chefs" John Peel Session Under The Name Skat), waarin The Chefs een swingende song met een gemiddeld tempo en een terugkerend aanstekelijk ritme speelt, die gevolgd wordt door "Honcho" (van de LP "Records & Tea: The Best Of The Chefs" John Peel Session), een lekker in het gehoor klinkende pop song met een aanstekelijk dansbaar ritme en "Commander Lonely", een heerlijke swingende uptempo song met een terugkerend ritme.
Daarna volgen "Just A Word", een prima song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme, "Land Ho!", een geweldige uptempo song met een hoog meezing gehalte, "Baby Small", een fantastische uptempo song met een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme en een hoog meezing gehalte en "Lucky Hello", een vrolijk klinkende uptempo pop song met een aanstekelijk ritme.
Dan volgen de nummer van kant 4, waarvan de eerste "Northbound Train" heet en van de LP "Records & Tea: The Best Of The Chefs" John Peel Session komt en hierin speelt de band een uitstekend uptempo nummer met calypso invloeden en een dansbaar terugkerend ritme, die gevolgd wordt door "Sleeping Dogs Lie" (van de LP "Records & Tea: The Best Of The Chefs" John Peel Session Under The Name Skat), een swingende uptempo song met een aanstekelijk ritme.
In "Toby" schotelt The Chefs me een lekker in het gehoor klinkend pop song met een vrolijk ritme voor en in "One Fine Day" (van de LP "Records & Tea: The Best Of The Chefs" John Peel Session) krijg ik een prima song te horen, die een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme heeft, waarbij stil zitten niet aan de orde is.
Verder volgen "Locked Out", een fantastische uptempo pop song met een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme en "Femme Fatale" (van de LP "Records & Tea: The Best Of The Chefs" Richard Skinner Session), een prachtige rustige song.
"Records & Tea: The Best Of The Chefs And Lost Second Album" van The Chefs staat vol prima pop songs, die ik elke liefhebber van dit genre van harte kan aanbevelen.(luister naar het album via de youtube link onder de recensie)
Mauvais Sang uit Haute-Savoie, Frankrijk bestaat uit: Mathis Saunier - sologitaar en zang, Léo Simon - zang, Antoine Vercellotti - drums, Anouck Bizon - zang en harp en Ana Egorova - zang en viool.
De band bracht hun debuut album "Des Corps Dans Le Décor" uit op 8 april 2022, die op 16 februari 2022 vooraf gegaan werd door het digitale nummer "Décor" en op 22 november 2024 bracht Daaganda Records hun EP "La Flore" uit als CD en als digitale download.
De EP, die 4 nummers bevat, start met "Modèle", waarin Mauvais Sang een swingende mix van avant garde en elektro speelt, waarbij stil zitten geen optie is.
Daarna volgt "Seine", een geweldige rock song met wisselende tempo's, die metal en orkestrale elementen bevat.
In "Sybille" schotelt de band me een mooie song in een langzaam tempo voor, die tot iets voor het einde van het nummer met minimale begeleiding wordt gespeeld en prima samenzang heeft.
Dan volgt "Nuit Venin", een zware song met duistere elektronische noise invloeden, een terugkerend ritme en tempowisselingen
"La Flore" van Mauvais Sang bevat 4 uitstekende nummers die invloeden van avant garde, metal, pop en elektro heeft waar ik erg van genoten heb en ik raad liefhebbers van één of meer van deze genres deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar de EP via de youtube link onder de recensie)
Psychowatermelon uit Italië bestaat uit: Alex Savelli - bas- en sologitaar en Tommaso Michienzi - keyboards, synthesizer en theremin, die elkaar voor het eerst in 2005 ontmoetten en samen met drummer Andrea Lamb D’Aniello de band vormen.
Omdat ze dezelfde liefde voor psychedelische muziek en kosmische rock van de jaren 69 en 70 deelden, besloten ze onder de naam Psychowatermelon een album op te nemen, die 27 november 2024 in eigen beheer werd uitgebracht en daarop worden ze in 1 nummer op piano bijgestaan door zanger Luca Fattori.
Het album, dat 13 nummers bevat, begint met "Survivor Tales", waarin Psychowatermelon een traag nummer met ruimtelijke invloeden ten gehore brengt en deze wordt gevolgd door "Barbarian Dreams", een heerlijk nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme, dat iets na de helft van het nummer tijdelijk meer snelheid krijgt en "Ghostpiracy", een prachtig progressief nummer met een gemiddeld tempo en een swingend ritme.
Daarna volgen "Meanwhile", een uitstekend swingend uptempo nummer met een terugkerend ritme, "Monkey Business Culture Club", een fantastisch nummer met een dansbaar hypnotiserend terugkerend ritme en lichte psychedelische en krautrock elementen en "Vintage Future", een puik stuk muziek met een aanstekelijk dansbaar ritme.(luister naar dit nummer via de youtbe link onder de recensie)
In "Primal Chase" laat Psychowatermelon me genieten van een van krautrock gerelateerd nummer met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme, in "Lazy Blades And The Gummy Forest" zet de band me een lekker in het gehoor klinkend elektronisch nummer met een gemiddeld tempo voor en in "The Visionaire" krijg ik eveneens een prima elektronisch nummer te horen, dat een gemiddeld tempo heeft en een terugkerend ritme bevat.
Dan volgen "Factchekers Summer Camp Explosion", een swingend nummer met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme, "Moonset Boulevard Martini", een geweldig stuk muziek met een aanstekelijk terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, "Mindclimers", een verrukkelijk psychedelisch elektronisch uptempo nummer met een terugkerend ritme, dat disco elementen bevat en "Aliens On Piano" (feat. Luca Fattori), een psychedelisch nummer met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme.
"Ghostpiracy" van Psychowatermelon bevat 13 uitstekende progressieve nummers waar ik erg van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook van harte aan.
69 Charger uit Eindhoven, Nederland werd in 1999 opgericht en bestaat tegenwoordig uit: Richard 'Richy' Nobels - sologitaar en zang, Geert Van Der Heijde - zang en ritme gitaar, Frankie Fuzz - basgitaar en Marky Wildstone (uit Brazilië) - drums.
De band bracht hun debuut uit met de 7"single "I've Got A Feeling", die in 1999 via Roulette Records verscheen, waarna de volgende uitgaven verschenen: "Down With The Kids" (2001, split 10" album met Stiletto's via Roulette's Records), "Double Or Nothin' Vol. 1" (2001, split 7" EP met Collywobbles via Roulette's Records), "Big Fat Music For Sleazy Men" (2003, split 10" album met The Riots via Tear It Up Records), "From Ideal Son To Low-Life Scum - The First Few Years" (2003, CD via Roulette's Records), "Trash Deluxe!" (2004, LP en CD via Stardumb Records), "Ain't Got A Clue" (2007, CD via U-Sonic Records), "Backsliding" (2023, WAV digitaal nummer in eigen beheer), "I am lost" (2023, WAV digitaal nummer in eigen beheer) en op 6 september 2024 bracht Sonic Rendezvous hun album "The Klokgebouw Live Sessions" als LP en als digitale download uit, ook verscheen de band op de CD complilatie "Rock 'N' Rolla Outta Controlla" van Stardumb Records.
"The Klokgebouw Live Sessions", die 14 nummers bevat, start met "Lovebait", waarin 69 Charger een swingende punk song in een hoog tempo speelt, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en gevolgd wordt door "Black Sunday Stomp", een uptempo rock song die met hoge snelheid mijn gehoorgang binnen komt, "No Luck At All", eveneens een snelle rock song, die swingt als een trein en "Stranded", een uptempo nummer, dat na 2 minuten over gaat in "With Another Man", dat in een iets lager tempo gespeeld wordt.
Daarna volgen de met hoge snelheid gespeelde nummers "Backsliding" en "Rattlesnake" (een cover van The Replacements), waarna "Girl" volgt en de band een uitstekende song met een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die tot dansen uitnodigt.
In "Lost" zet 69 Charger me een heerlijke uptempo song in de stijl van The New York Dolls voor, in "At The Bar" krijg ik een opnieuw een uptempo rock song te horen, in "Getting Drunk" laat de band me genieten van een swingende rock song die weer met hoge snelheid gespeeld wordt en in "Moonshine Blues" uptempo song met een dansbaar ritme, waarin ik lichte invloeden van The Stooges lijk te horen.
Dan volgen "Rubbernecking" (dat door Elvis Presley in 1968 opgenomen werd), een lekker in het gehoor klinkende uptempo rock song, "Not Alright", een uptempo rock song en "This Is Rock And Roll" (een cover van The Kids) en ook hierin ligt het tempo hoog.
"The Klokgebouw Live Sessions" van 69 Charger staat vol energieke rock songs, die met hoge snelheid gespeeld worden en swingen en ik raad iedere liefhebber van de betere rock, punk en rock & roll dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar dit album via de youtube link onder de recensie)
No Strange uit Turijn, Italië bestaat uit: Paola Scatena - alt, Matteo Martino - synthesizer en sampler, Salvatore D'Urso - zang, percussie en drums, Rita Tekeyan - stem en Alberto Ezzu - zang, sitar, keyboards, harmonium, luit, dwarsfluit, solo- en basgitaar en akoestische gitaar.
De band bracht in 1985 hun debuut LP "No Strange" uit via Toast Records en deze werd gevolgd door: "White Bird" / "Fiori Risplendenti" (7" single, 1986 via Toast), "L'Universo" (LP, 1987 via Toast), "Flora Di Romi" (LP, 1990 via Toast), "Medusa" (CD EP, 1998 via Toast), "Cristalli Sognanti" (LP en CD, 2011 via Psych-Out Records), "Live 2012" (CD, 2013 in eigen beheer), "Armonia Vivente Tra Analogie E Contrasti" (2LP en 2CD, 2014 via Area Pirata en Psych-Out Records), "Universi E Trasparenze" (10" LP, 2015 via Area Pirata en Psych-Out Records), "Il Sentiero Delle Tartarughe" (LP en CD, 2017 via Area Pirata en Psych-Out Records), "Mutter Der Erde" (LP en CD, 2019 via Area Pirata en Psych-Out Records), "…E Continuerò Ad Esistere" (LP, 2021 via Area Pirata en Psych-Out Records) en op 8 september 2023 verscheen hun compilatie album "Universi, Sovrapposinione E Risonanze", waarop 31 nummers staan, als 2CD in een beperkte oplage van 500 stuks en als digitale download via Area Pirata en Psych-Out Records en deze wordt gevolgd door "Chiedilo A Te Stesso" dat via Area Pirata en Psych Out Records als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op 180 gram vinyl wordt uitgebracht, waarop Alberto Ezzu samen met Paola Scatena, Simona Colonna - dwarsfluite en cello en Ursus - zang en percussie de muziek maakt en hierbij gebruikt hij tevens een Italiaans Renaissance kerk orgel uit de Piedmontese kerk. (Noord Italië)
Het album bevat 6 nummers en begint met "L’Universo Al Limitare Del Tempo", waarin No Strange een prachtige trage folk song met een terugkerend ritme speelt en deze wordt gevolgd door "Vibrazioni E Ritmi Terrestri", een geweldig psychedelisch nummer met prima samenzang, die alleen door percussie wordt ondersteund en lichte folk invloeden heeft.
Daarna volgen "Fruitore Di Sogni", een schitterende langzame folk song met een aanstekelijk ritme en "Vibrazioni Silenziose", een nummer met een niet al te hoog tempo en folk invloeden, dat na een minuut iets meer snelheid krijgt, om iets over de helft van het nummer nog sneller wordt en gaat swingen.
In het bijna 17 minuten durende titel nummer "Chiedilo A Te Stesso" laat No Strange me genieten van een verrukkelijk langzaam psychedelisch folk nummer met een eentonig terugkerend ritme, dat na 8 minuten tijdelijk meer snelheid krijgt en na korte tijd terugkeert naar het begin tempo en zo nu en dan lichte overeenkomsten heeft met de muziek van Dead Can Dance en in "La Cattedrale Più Lontana" krijg ik een kort instrumentaal nummer te horen, dat op het kerkorgel gespeeld wordt.
"Chiedilo A Te Stesso" van No Strange is een fantastische LP met geweldige psychedelische folk nummers, waar ik ontzettend van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre dit meesterwerkje dan ook sterk aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Blacksmith Tales uit Udine, Italië bestaat tegenwoordig uit: David Del Fabro - piano en achtergrondzang, Beatrice Demori - zang en achtergrondzang, Stefano Sbrignadello - zang en achtergrondzang, Simone Morettin - drums, Marco Falanga - solo- en basgitaar en Luca Zanon - keyboards, Moog, Hammond orgel en synthesizer.
De band bracht op 2021 hun debuut album "The Dark Presence" als CD uit via Immaginifica en deze werd op 20 september 2024 gevolgd door "Pathway To Hamlet's Mill", die via Immaginifica/Aereostella als CD en als digitale download verscheen.
Het album dat 8 nummers bevat, begint met "Hamlet’s Mill Overture", waarin Blacksmith Tales een fantastisch uptempo symfonisch nummer speelt, dat na enkele minuten verandert in een langzamer stuk muziek dat na 2 minuten zang bijgevoegd krijgt en in een gemiddeld tempo over gaat en gevolgd wordt door "Key To The Temple", een geweldige swingende mix van heavy en symfonische rock, die tempowisselingen bevat en "C’è Casa A 30 Miglia", een prachtig in het Italiaans gezongen nummer met een gemiddeld tempo, folk invloeden en een aanstekelijk ritme dat beweging oproept.
Daarna volgen "The Flame Within", een uitstekende swingende uptempo rock song met subtiele tempowisselingen, "Interlude: A Guide Through The Path", een verrukkelijk instrumentaal nummer dat op piano wordt gespeeld en en terugkerend ritme heeft en "Descent Of God", een heerlijke swingende uptempo rock song met een terugkerend ritme.
In "The Pendulum" zet Blacksmith Tales me een puike song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo voor en in "Dance Of The Stars" laat de band me genieten van een schitterende mix van folk en symfonische rock met een vrolijk aanstekelijk ritme, dat aanzet tot dansen.
"Pathway To Hamlet's Mill" van Blacksmith Tales bevat 8 lekker in het gehoor klinkende symfonische nummers, waar ik enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de youtube link onder de recensie)
Astral Magic uit Finland is het solo project van basgitaar speler Santtu Laakso van de in 1991 opgerichte psychedelische spacerock band Dark Sun.
Op zijn eerste solo album "Visions Of Infinity", waarop 9 nummers staan, bespeelt hij alle instrumenten zelf en krijgt daarbij hulp van gastmuzikanten Martin Weaver (ex-Dark en Wicked Lady) - sologitaar (behalve op "Ancient Mysteries", "Onboard The Spaceship" en "Creatures From Beyond"), Scott Heller - synthesizer (op "Winds Of Time") en Samuli Sailo - ukelele (op "Winds Of Time").
Het album werd via Space Rock Productions en Sapphire Records uitgebracht, als LP in een beperkte oplage van 250 stuks op 180 gram marmer kleurig vinyl, die met de hand genummerd zijn, als CD in een beperkte oplage van 150 stuks, die met de hand genummerd zijn en als digitale download en vermeldenswaardig is verder, dat het album opgedragen wordt aan Sylvi Maria Laakso (23.12.1923 – 1.6.2020), de moeder van Santtu.
Op 1 maart 2022 verscheen zijn tweede solo album, getiteld "Lords Of Space", dat 10 nummers bevat, via Clostridium Records als LP in beperkte oplage, als CD in een beperkte oplage van 300 stuks, die 2 extra nummers bevat en als digitaal album en hierop spelen de volgende muzikanten: Jay Tausig - drums, viool, saxofoon, sologitaar (track1) E-bow gitaar (track 8), Vince Cory - sologitaar (track 2), Kimi Kärki - sologitaar (track 4), Mikael C. Haavisto - slogitaar (track 9 en 10), Perttu Lindberg - drums (track 1), terwijl Santtu zelf synthesizer, sequencers, solo- en basgitaar en zang voor zijn rekening neemt, waarbij verder het vermelden waard is, dat de bonus nummers oorspronkelijk op een 7" single verschenen.
Astral Magic bracht op 17 juni 2022 het album "Magical Kingdom" uit, dat 8 nummers bevat en via Tonzonen Records als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op geel met wit gespetterd vinyl met download kaart en als digitale download wordt uitgebracht en in de periode 2020-2021 door krautrock legende Eroc is opgenomen, gemixt en gemasterd.
Vervolgens verschenen "Alien Visitations" (CD-r, cassette en digitaal album, 30 juni 2022), "Let's Take A Ride" / "Blow Your Mind" (7" single en digitale single, 15 augustus 2022), "In A Haze" (CD en digitaal album, 2 september 2022) en "Apparition's Breath" (CD en digitaal album, 4 november 2022), "We Are Stardust" (CD in een beperkte oplage van 100 stuks, 6 januari 2023) en op 5 mei 2023 verscheen "Am I Dreaming?", waarop 9 nummers staan, via Astral Magic Music als LP in een beperkte oplage van 200 met de hand genummerde stuks op zwart vinyl gestoken in een speciaal door Dr.Koch (Vibravoid) getekende hoes, als LP in een beperkte oplage van 22 met de hand genummerde gesigneerde stuks op oranje vinyl, gestoken in een gezeefdrukte hoes, een A4 informatie vel en een A3 poster, als LP in een beperkte oplage van 23 met de hand genummerde gesigneerde stuks op doorzichtig vinyl, gestoken in een gezeefdrukte hoes, een A4 informatie vel en een A3 poster, als LP in een beperkte oplage van 23 met de hand genummerde gesigneerde stuks op violet vinyl, gestoken in een gezeefdrukte hoes, een A4 informatie vel en een A3 poster, als LP in een zeer beperkte oplage van 3 testpersing stuks op zwart vinyl, als LP in een beperkte oplage met de hand genummerde gesigneerde stuks op goud vinyl, gestoken in een gezeefdrukte hoes, een A4 informatie vel en een A3 poster, als CD in een beperkte oplage van 100 stuks gestoken in een speciaal door Dr.Koch (Vibravoid) getekende hard cartonnen hoes en als digitaal album en op 27 mei 2023 verscheen het album "Cosmic Energy Flow", dat 8 nummers bevat als CD in een beperkte oplage van 100 stuks en als digitale download via Aumega Project.
Op 6 december verschijnt zijn nieuwe album "Wizards Euphoria" via zijn label Astral Magic Music als digipack CD in een beperkte oplage van 100 stuks en als digitale download en hierop wordt hij bijgestaan door Scott “Dr Space” Heller - synthesizer, Jonathan Segel - sologitaar, viool en achtergrondzang en Shane Beck - gesproken woord.
Het album dat 10 nummers bevat, start met "Mental Collapse", waarin Astral Magic een schitterend melodisch nummer met een gesproken tekst, een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en dit nummer wordt gevolgd door "Harness My Whispering Words", een fantastisch swingend progressief nummer met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en Indiase elementen en "Agents Of Entropy", een prima song met een gemiddeld tempo, ruimtelijke elementen, een aanstekelijk ritme en invloeden van de muziek van Hawkwind.
Dan volgen "Abbys Of Soulless", een uitstekende song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, die Oosterse elementen bevat, "Deranged Memories", een heerlijke swingende melodische song met een aanstekelijk dansbaar ritme en het titelnummer "Wizards Euphoria", een verrukkelijke swingende uptempo song met een ritme dat tot dansen aanzet.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Voice Of The Sleeping Sitar" zet Astral Magic me een prachtige song waarin het sitar spel centraal staat en de mziek me aan die van Orient Squeezers en In The Labyrinth doet denken en in "This Fluid Motion" krijg ik een progressief nummer met een gemiddeld tempo te horen, waarbij stil zitten geen optie is.
Verder volgen "Lead Me To The Sky", een swingend uptempo melodisch nummer met een aanstekelijk ritme en "Shaman's Lullaby", een vrij experimenteel nummer met ruimtelijke geluiden, die lichtelijk chaotisch over komt.
"Wizards Euphoria" van Astral Magic bevat lekker in het gehoor klinkende melodische progressieve nummers, waar ik enorm van genoten heb en die ik elke liefhebber van dit genre van harte aanraad.
The Kryss Talmeth Experience uit Edinburgh, Schotland werd eind 2016 opgericht en bestaat uit: Matt Curtis - drums, Mark Quinn - basgitaar en zang en Craig Carnegie - zang, sologitaar en percussie.
De band bracht in 2019 hun debuut album "Buy The Ticket Take The Ride" uit en deze werd op 19 oktober 2024 gevolgd door de single "Jump Into The River" als voorloper van het album "When The Wheels Fall Off", dat 6 nummers bevat en op 6 december 2024 via Kozmik Artifactz als LP in een beperkte oplage van 200 stuks op transparant geel plus groen/wit/goud gespetterd zwaar vinyl en als digitale download met 1 nummer extra verschijnt
Het album begint met de single "Jump Into The River", waarin The Kryss Talmeth Experience een heerlijke blues gerelateerde song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme speelt, dat gevolgd wordt door "Media Content", een prima stonerrock song met een niet al te hoog tempo.
Daarna volgen "When The Wheels Fall Off", een schitterende stonerrock song met een gemiddeld tempo en lichte progressieve bluesrock invloeden en een terugkerend ritme, dat iets over de helft van het nummer in een traag tempo verandert, om enkele minuten later terug te keren in het begin tempo en ritme en "Gentleman's Surprise", een swingend instrumentaal rock nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme.
In "Jamie's Revenge" schotelt The Kryss Talmeth Experience me een uitstekende rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme voor, in "Pleasure Monkey" (alleen digitaal verkrijgbaar) krijg ik een swingende uptempo stonerrock song met een terugkerend ritme te horen
"Rough Guide To Tripping Through The Desert" laat de band me bijna 15 minuten genieten van een puike rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijke terugkerend ritme, dat tot beweging aanzet en na 5 minuten over gaat in een geweldig stuk progressieve rock met een licht hypnotiserend terugkerend ritme.
"When The Wheels Fall Off" van The Kryss Talmeth Experience bevat 7 (6) lekker in het gehoor klinkende stonerrock nummer, waar ik erg van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit genre deze schijf, met als uitschieter "Rough Guide To Tripping Through The Desert", dan ook zeer aan.(luister naar 3 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)
The Liquorice Experiment uit Spanje werd in 2017 te Londen, Engeland opgericht en bestaat uit: Carlos Llatas - drums, Brian Diarte - basgitaar, Jesús Ramírez - ritme gitaar, Bruno Cruañes - sologitaar en zang en Alex Amorós - zang en percussie.
De band bracht op 22 oktober 2017 hun digitale debuut nummer "Coup de Grâce" uit en deze werd gevolgd door: "By My Side" (22 oktober 2017, digitaal nummer), "Circa 66" (22 oktober 2017, digitaal nummer), "Mind At Large" (27 juni 2018, digitaal nummer), "The Positive Art Of Lying" (1 juli 2018, digitaal nummer), "I Need A Friend" (10 juli 2018, digitaal nummer), "Mushroom Wizard" (22 juli 2018, digitaal nummer), "The Devil" (4 oktober 2018, digitaal nummer), "Benidorm" (17 oktober 2028, digitaal nummer), "Saudade" (5 oktober 2018, digitaal nummer), "Days Have Gone By" (9 oktober 2018, digitaal nummer), "The Better Pain" (17 oktober 2018, digitaal nummer), "The Liquorice Experiment EP" (4 januari 2019, 7" vinyl en digitale download), "Here and Now EP" (24 mei 2019, 7" vinyl en digitale download), "Bye Forever" (6 maart 2020, digitaal nummer), "Don't You Dare (The Impacts)" (6 maart 2020, digitaal nummer), "Make Friends With You" (9 augustus 2021, digitaal nummer), "Novice Pretender" (2022, 7" single, State Records), "Mr. Scott" (8 september 2021, digitaal nummer) en "How Many Lies" (13 februari 2023, digitaal album) en op 7 maart 2024 verscheen hun single "Pretty Baby" / "Rattlesnake" via Rogue Records op 7" vinyl.
Het album "How Many Lies" van 23 februari 2023 bevat 12 digitale nummers en begint met "She's Not Alone", waarin The Liquorice Experiment een geweldige swingende uptempo jaren 60 gerelateerde garagerock song ten gehore brengt, die gevolgd wordt door "Man Of Action", een uptempo garagerock song met een terugkerend ritme, dat swingt en "Novice Pretender", een fantastische song met een gemiddeld tempo, die een aanstekelijk terugkerend ritme heeft, dansbaar is en invloeden van de jaren 60 muziek bevat.
Daarna volgen "The Devil", een lekker in het gehoor klinkende pop song met een aanstekelijk dansbaar ritme, "Pair Of Boots", een swingende uptempo beat song met een hoog meezing gehalte, waarbij stil zitten geen optie is en "Outro", een swingend instrumentaal nummer met een terugkerend ritme, dat in een hoog tempo gespeeld wordt.
In "I Wouldn't Be Mad" laat The Liquorice Experiment me genieten van een schitterende beat song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, in "Heart On My Sleeve" krijg ik een puike uptempo garagerock song die beweging oproept te horen en in "Mr. Scott" zet de band me een uitstekende beat song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme voor.
Dan volgen "Hermitage Road", een fantastisch uptempo instrumentaal garagerock nummer dat swingt als een trein, "How Many Lies", een schitterende uptempo beat song, die sterke invloeden van de jaren 60 bands heeft en een aanstekelijk terugkerend dansbaar ritme bevat, waarbij stil zitten niet aan de orde is en "How Many Lies", een verrukkelijke uptempo beat song, die sterke invloeden van de jaren 60 bands heeft en een aanstekelijk terugkerend dansbaar ritme bevat, waarbij stil zitten niet aan de orde is en "Pretty Baby", een een geweldige swingende rhythm & blues song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme.
"How Many Lies" van The Liquorice Experiment staat vol jaren 60 gerelateerde garagerock en beat songs, die in deze periode gemaakt hadden kunnen zijn, waardoor ik even terug in de tijd geworpen waande en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze prima schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Yoo Doo Right uit Montréal, Canada bestaat uit: John Talbot - drums, Charles Masson - basgitaar en Justin Cober - zang, sologitaar en zang.
De band bracht op 3 december 2016 hun debuut album "Nobody Panicked And Everybody Got On" in een beperkte oplage als cassette en als digitaal album uit en deze wordt gevolgd door: "EP2" (20 juni 2017, digitale EP), "The Moral Compass Of A Self-Driving Car" (12 juli 2019, digitaal nummer), "Acid Mothers Temple/Yoo Doo Right Split" (5 juni 2020, 7" single in een beperkte oplage van 300 stuks), "Marché Pt. 3 (Ft. Jasmine Trail)" (18 november 2020, digitaal nummer), "Don't Think You Can Escape Your Purpose" (21 mei 2021, LP in een beperkte oplage van 100 stuks op galaxy gekleurd vinyl, als LP op zwart vinyl, als CD en als digitale download) en "A Murmur, Boundless To The East" (10 juni 2022, als LP in een beperkte oplage van 200 stuks op dageraad kleurig vinyl, als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op zwart vinyl en als digitaal album), dat via Mothland Records verschenen is en dit label bracht op 8 november hun album "From The Heights Of Our Pastureland" als LP, als CD en als digitale download uit en hierop wordt de band bijgestaan door Francis Leduc-Bélanger op trompet (track 1).
Het album dat 5 nummers bevat, start met "Spirit's Heavy, But Not Overthrown", waarin You Doo Right in "Part 1" een heftig eentonig stuk muziek met een gemiddeld tempo speelt, dat gevolgd wordt door "Part 2", een geweldig swingend krautrock nummer met een gemiddeld tempo en een hypnotiserend terugkerend ritme, dat iets voor de helft van het nummer meer snelheid krijgt, waarbij ook het ritme verandert en het nummer over gaat in een swingende uptempo rock song met een dansbaar ritme, die 2 minuten voor het einde over gaat in een eentonig geluid.
Daarna volgt "Eager Glacier", met fantastisch nummer met eentonige drums, die een gemiddeld tempo heeft en een licht hypnotiserend terugkerend ritme en post-rock elementen bevat.
In "Ponders End" laat You Doo Right me genieten van een verrukkelijk nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme en in "Lost In The Overcast" krijg ik een prachtig traag post-rock nummer te horen dat een terugkerend ritme heeft.
Dan volgt het titel nummer en hierin speelt de band een schitterend uptempo nummer met een terugkerend ritme, dat lichte post-rock invloeden heeft en aanzet tot dansen, die halverwege een langzaam tempo krijgt en in rust eindigt.
"From The Heights Of Our Pastureland" van You Doo Right is een heerlijke plaat om naar te luisteren en ik raad elke liefhebber van de betere rock dan ook aan deze schijf te gaan beluisteren om misschien wel tot dezelfde conclusie te komen als ik.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
