Shotgun Sawyer uit Auburn, Californië, Amerika bestond in eerste instantie uit: Dylan Jarman - zang en sologitaar, Brett (The Butcher) Sanders - basgitaar en David Lee - drums.
Nadat de band 2 albums en een EP en een single had gemaakt ("E.P." op 26 september 2015, EP als digitale download, "Thunderchief" op 13 augustus 2016, als CD en als digitale download, "You Got to Run" op 26 juli 2027, als 7" single en als digitale download en "Bury The Hatchet" op 19 april 2019 als LP, als CD en als digitale download) verliet Davi Lee de band in 2021 en werd vervangen door Cody Tarbell.
In 2019 kreeg de band een contract bij Ripple music, die hun album "Bury The Hatchet" uitbracht en ook hun album "Master Nasty", dat op 6 december verschijnt, wordt door dit label uitgebracht als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op lavendel vinyl, als digipack CD in een beperkte oplage en als digitale download en hierop wordt de band bijgestaan door Patrick Hills - keyboards, Brian Souders - mondharmonica en Jacob Hurst - waterfoon.
Het album bevat 9 nummers en begint met "Cock N' Bull", waarin Shotgun Sawyer een geweldige progressieve bluesrock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme speelt, die gevolgd wordt door "Bye Bye Baby Boogie", een uitstekende uptempo bluesrock song, die swingt als een trein en tempowisselingen bevat en "The Sky Is Crying", een verrukkelijke blues song met een langzaam tempo en een aanstekelijk ritme, dat tot dansen aanzet, die oorspronkelijk in 1959 door Elmore James geschreven werd,
Daarna volgen "Isidur's Bane", een progressieve bluesrock song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, dat na 4 minuten van ritme verandert, gaat swingen en weer terugkeert naar het begin tempo en ritme en het titel nummer "Master Nasty", een stevige rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, die na 2 minuten verandert in een stuk progressieve bluesrock.
In "Hopeless" zet Shotgun Sawyer me een fantastische blues song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme voor en in "Going Down", een cover van het door Leon Russell geschreven nummer krijg ik een prima bluesrock song met een gemiddeld tempo te horen.
Dan volgen "Tired", een puike song met een niet al te hoog tempo, die na enkele minuten meer snelheid krijgt en gaat swingen en kort voor het einde van het nummer terug te keren naar het langzame tempo en "That's How it Goes", een song met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme, progressieve invloeden en subtiele tempowisselingen.
"Master Nasty" van Shotgun Sawyer staat vol heerlijke blues nummers, waar ik erg van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten