Review: Double Nelson - Erreur 89450 (Atypeek Music / La Face Cachée, 2019) (Krautrock)

Double Nelson uit Nancy, Frankrijk werd in 1986 opgericht en bestaat uit: Pascal Hubert - zang, solo- en basgitaar, elektronica en drums en Catherine (alias Gaze) - zang, solo- en basgitaar, elektronica en drums
Het duo bracht hun digitale debuut album "Ceux Qui L'ont Fait" op 1 januari 1989 uit en deze werd gevolgd door de digitale albums: "Mange, Mange, Mange" (1 januari 1992), "Des Nouvelles  Du Fond" (1 januari 1994), "Double Nelson" (EP, 1 januari 1996), "Le Grand Cornet"  (1 januari 1997), "Indoor" (! januari 1999), "Vs.Double Nelson" (1 januari 2003), "Pousser La Voiture" (1 januari 2007), "Un Sentiment Étrange" (1 april 2013) en "Erreur 89450", dat 7 juli 2019 verscheen en op 16 november 2019 verscheen "Erreur 89450", waarop 14 nummers staan, via Atypeek Music /  La Face Cachée ook als LP en CD en tevens als digitale download.

Het album begint met "Deep Way", waarin het duo een fantastische rock song in een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die een licht hypnotiserend ritme bevat en gevolgd wordt door "Oooh à cà", een geweldig instrumentaal rock nummer met krautrock en noise invloeden, waarna ik "Love Boat" hoor en hierin speelt het duo een heerlijke krautrock gerelateerde song met een terugkerend ritme in een gemiddeld tempo.
Daarna volgen "Keep Cool", een uitstekende rock song met enkele tempowisselingen, een swingende dansbare song, getiteld "Roundup", die een aanstekelijk ritme heeft en "Vous Allez Tous ...", een swingende eentonige rock song met post-krautrock invloeden.
In "We Got Style" speelt Double Nelson een licht hypnotiserende mix van krautrock en noise met enkele subtiel tempowisselingen, in "Gaze Tond" zet het duo me een kort eentonig instrumentaal nummer voor en in "We Work" hoor ik een lekkere mix van pop en eentonige ritmes, waar experimentele geluiden in zitten .
Dan volgen "Saxman", een verrukkelijke swingende post-krautrock song met een terugkerend ritme, "A Spoon To The Moon", een uptempo rock song, die een terugkerend ritme heeft en swingt en "T'en Auras Pas", dat experimenteel begint en over gaat in een swingend licht hypnotiserend krautrock nummer.
Verder hoor ik "Protect", een uptempo song met dansbare invloeden uit bluesrock, noise en elektro en "I'm Not In Love", een prachtige rustige zware eentonige song, die avant-garde en experimentele invloeden heeft.

"Erreur 89450" van Double Nelson  is een uitstekende plaat, die weliswaar niet voor een groot publiek toegankelijk zal zijn, maar voor hen, die er notie van nemen, zal er volop te genieten zijn.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Chris Haskett And His Ongoing Dysphoria - Insufficient Necessities Guitar EP (Den City Records, 2019) (Bluesrock / Funk)

De Amerikaanse sologitarist Chris Haskett is het meest bekend van zijn werk met The Rollins Band, waarin hij in de jaren 80 en 90 actief was en natuurlijk van David Bowie, door wie hij in 1999 ingehuurd werd.
Verder speelde hij met Jah Wobble (Public Image Limited), Rowland S. Howard (The Birthday Party), Chuck Brown & The Soul Searchers, Steve Brown (Tuxedomoon), The Casandra Complex, Elliott Sharp, Pigface, Foetus en anderen.
Na 8 albums te hebben uitgebracht, verscheen op 15 november 2019 de "Insufficient Necessities Guitar EP", waarop Chris bijgestaan wordt door Collin Van Gerven - basgitaar, Mike Baxter - basgitaar, Joran Jansen - drums, Tom Maassen - percussie en Helena Handbaskett - keyboards.

De EP, die 4 nummers bevat, start met "Dodge 'Em", een uitstekend bluesrock nummer met experimentele elementen en funk invloeden, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en bij tijd en wijle swingt.
Daarna volgt "Ivy City", een heerlijk aanstekelijk nummer met invloeden uit funk en bluesrock, dat een dansbaar ritme heeft swingt.
In "Hoof-Deee!" speelt Chris Haskett And His Ongoing Dysphoria een mix van funk en rock met progressieve bluesrock invloeden, waarbij het moeilijk is stil te blijven zitten.
Dan laat de band me opnieuw genieten van een mix van funk en progressieve symfonische invloeden, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en aanzet tot dansen.

"Insufficient Necessities Guitar EP" van Chris Haskett And His Ongoing Dysphoria is een prima EP, die swingt en gewoon lekker in het gehoor ligt en ik kan liefhebbers van funk en bluesrock dan ook aanraden, eens te gaan luisteren naar deze schijf.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: We Lost The Sea - Triumph & Disaster (Bird's Robe Records / Dunk Records, 2019) (Filmmuziek / Melodische Rock)

We Lost The Sea uit Sydney, Australië bestaat uit: Matt Harvey - sologitaar, Mark Owen - sologitaar, Carl Whitbread - sologitaar, Kieran Elliott - basgitaar, Mathew Kelly - piano en synthesizer en Nathaniel D'Ugo - drums.
Hun debuut album "Crimea)" verscheen op 24 juli 2010 als digitale download, gevolgd door de albums "The Quietest Place On Earth" (CD, LP en dd, 1 december 2012), "Crimea (Remastered)" (beperkte oplage op 250 stuks wit/zwart vinyl en als dd, 26 april 2014), "Departure Songs" (CD en dd, 23 juli 2015) en "Departure Songs - Live at Dunk Fest 2017" (beperkte oplage van 333 stuks op turquoise met goud/zwart gespetterd, beperkte oplage van 333 stuks op goud/wit met zwart gespetterd en 333 stuks gekleurd met zwart/wit op 180 gram vinyl en als dd, 21 maart 2019).
De band bracht op 4 oktober 2019 hun album "Triumph & Disaster" via Bird's Robe Records / Dunk Records in een beperkte oplage van 500 stuks op wit / hemel blauw, in een beperkte oplage van 300 stuks op zee blauw met Halloween oranje (LP 1) en water blauw / gespetterd bruin (LP 2) en in een beperkte oplage van 150 stuks op donker paars / zee blauw met Halloween oranje / wit gespetterd 2LP vinyl uit en tevens als CD en als digitale download.

Het album, dat 7 nummers bevat, start met de single "Towers", waarin de band stevige stoner klanken als basis gebruikt, om hun muziek, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, extra kracht te geven, om na enkele minuten over te schakelen naar een melodisch stuk muziek, waarbij het tempo laag blijft en invloeden van films heeft, waarna de muziek halverwege opnieuw een wending maakt en ik een schitterend progressief rock nummer voorgeschoteld krijg, dat,  naarmate het nummer vordert, steeds meer snelheid krijgt en swingt en tegen het einde bombastisch en in een langzaam tempo uit gespeeld wordt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna volgt "A Beautiful Collapse", een prachtig melodisch startend nummer, dat na enkel minuten heftiger wordt en iets meer snelheid krijgt, om dan stoner invloeden bijgevoegd te krijgen.
In "Dust" zet de band me een schitterend rustig nummer met ruimtelijke soundscapes invloeden en in "Parting Ways" speelt We Lost The Sea een verrukkelijk stuk muziek, dat invloeden van filmmuziek en melodische rock heeft en een terugkerend ritme bevat, dat licht hypnotiserend klinkt en halverwege meer snelheid krijgt en heftiger wordt, waarbij de band de muziek naar een climax speelt, om vervolgens in rust te eindigen.
Dan volgt "Distant Shores", een fantastisch rustig nummer, waar de nadruk van de muziek op het gitaarspel ligt, dat lichte echo bevat en halverwege Hawaii invloeden krijgt, waarna "The Last Sun" volgt en de band me een stevige mix van stoner en melodische rock voorzet, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en na enkele minuten verandert in een stuk rustige melodische muziek, dat een terugkerend ritme heeft en tegen het einde aanzwelt, waarbij de muziek plots  weer verandert en kort voor het eind opnieuw rustig wordt.
De band verrast me door in het laatste nummer, dat "Mother's Hymn" heet te trakteren op een gezongen stuk pop muziek, dat lichte soul invloeden bevat en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.

We Lost The Sea heeft me van begin tot einde geboeid met hun geweldige album "Triumph & Disaster" en ik kan dit meesterwerk dan ook zeer aanraden, aan elke liefhebber van melodische rock.

Review: Zone Six - Kozmik Koon (Sulatron Records, 2019) (Psychedelische Rock / Krautrock)

De Duitse band Zone Six werd in 1997 door multi-instrumentalist Dave Schmidt - basgitaar, synthesizer en mellotron en Hans-Peter Ringholz - sologitaar opgericht, die samen met Claus Bühler - drums en keyboards en Jodi Barry - zang de band vormde.
In deze samenstelling verscheen in 1998 hun debuut CD "Zone Six" via het Early Birds Records label, waarna de band in een nieuwe formatie, in 2003, hun tweede CD "Any Noise is Intended” werd uitgebracht via het Sunhair Records label en behalve uit: Dave, Hans-Peter en Claus, bestond uit: Rustry Viltz - keyboards en Martin Schorn - synthesizer.
In 2004 verscheen, via hetzelfde label de CD “Psychedelic Scripture” in een beperkte oplage van 500 stuks, gevolgd in 2005 door de CD/2LP “Live Wired 2004”, die door Nasoni Records verscheen, waarbij de vinyl uitgave een beperkte oplage had van 500 stuks, waarvan 400 op zwart en 100 op gekleurd vinyl en de band opnieuw in een ander bezetting te horen was; Dave - basgitaar, Martin - synthesizer, Julius-K - sologitaar en Walt Jahn (DJ Shiva) - drums en djembé.
Vervolgens verschenen de CD-R "live at Burg Herzberg festival 2006" (beperkte oplage van 100 stuks hand genummerd) in 2007 via Sulatron Records, de CD “10 Years of Aural Psychedelic Journeys - Rare & Unreleased” via Sulatron Records (alle muzikanten van de eerste 10 jaar plus Ben Coydog - lap-steel gitaar), de gelimiteerde CD-R (100 stuks) "live at Yellowstock 2011", waarin de band in een nieuwe bezetting optrad (Dave - sologitaar, Martin - synthesizer, Paul Pott - basgitaar, Komet Lulu - fuzzbasgitaar en Alex - drums), 2 uitgaven van de CD-R (beide beperkt tot een oplage van 100 stuks) "Live At Sulatron Label Night, Fulda, 2011" met weer een andere bezetting (Dave, Martin, Komet Lulu en Paul plus Rainer Neeff - sologitaar).
Daarna volgden de CD/LP "A Split Thing" (Vespero and Zone Six) op het Transubstans Records label, waarbij de LP uitgave een beperkte oplage van 300 stuks had en Zone Six met 1 nummer op het album staat en de LP "Alien Rocket Flight 2 festival 2011" (gelimiteerd tot 500 stuks), dat via het Kerntonschall Records label verscheen, met daarop 1 nummer van Zone Six (Dave, Komet Lulu en Rainer).
Vermeldenswaardig is ook, dat de band in 1998 optrad met Hawkwind leden Nik Turner - saxofoon en dwarsfluit en Huw Lloyd-Langton - sologitaar en tevens met Abdul - drums, Jens - saxofoon, Bime - zang en Michaela - zang en onder andere te zien was op Burg Herzberg open-air, Yellowstock (Geel, België) en op de Hawkfanmeeting.
De band kwam, na 11 Jaar geen studio album te hebben gemaakt, in 2015 terug met hun CD "Love Monster" en speelt in een nieuwe bezetting, waarbij de band bestaat uit: Dave Schmidt (ook wel bekend als Sula Bassana) - drums en keyboards (voorheen basgitaar), Komet Lulu - basgitaar, Rainer Neeff - sologitaar en Martin Schorn (ook wel bekend als Modulfix) - synthesizer.
Op het album "Forever Hugo", dat live in de "Graf Hugo" te Feldkirch, Oostenrijk, is opgenomen bestaat de band in dezelfde bezetting als op "Love Monster", echter zonder Martin Schorn.
Het album, waarop slechts 2 nummers staan, verscheen 28 april 2017 in een beperkte oplage van 500 stuks op bespetterd vinyl via het Deep Distance Recordings label.
In 1997 verscheen er, in een zeer beperkte oplage, een cassette van het eerste officiële CD album uit 1998, zonder de zang en deze werd op 6 oktober 2017 in een beperkte oplage van 500 stuks op 180 gram groen vinyl en tevens op zwart vinyl en op CD her uitgebracht.
Vermeldenswaardig is nog, dat de 2 lange nummers in één nacht in de oefenruimte van de band The Butlers werden opgenomen en in 3-4 dagen door Dave werden gemixt in zijn thuis studio, terwijl de eerste uitgave van de CD, uit 1998, 13 afzonderlijke nummers bevat.
Op 6 december 2019 brengt Sulatron Records het album "Kozmik Koon" uit in een beperkte oplage van 500 stuks op neon oranje 180 gram vinyl en tevens als CD.

Het album, dat 5 nummers bevat, start met "Maschinenseele", een geweldig progressief rock nummer met krautrock invloeden, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een licht hypnotiserend ritme bevat en iets over de helft meer snelheid krijgt.
Daarna volgt het titel nummer "Kozmik Koon", een fantastisch uptempo krautrock nummer, dat spacerock en acid rock invloeden heeft, een licht hypnotiserend ritme bevat en swingt tot kort voor het einde als een trein, om het laatste stukje in een rustig tempo uitgespeeld te worden.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Raum" speelt Zone Six een heerlijk rustig nummer met spacerock, psychedelische en zigeuner invloeden en gaat over in "Still", waarin de band eveneens een prachtig rustig stukje muziek ten gehore brengt, dat licht orkestraal klinkt en ambient invloeden heeft.
Het laatste nummer is een eerbetoon aan de overleden vriend van de band Richard van Ess (Richie) en heet dan ook "Song for Richie" en hierin krijg ik een verrukkelijk spacerock nummer voorgezet, dat met een toespraak begint en iets over de helft van het nummer steeds meer snelheid krijgt en uit te monden in een heftig stukje acid rock, dat tot een climax wordt gespeeld, om dan te veranderen in een mooi rustig licht psychedelisch nummer.

Zone Six heeft me met "Kozmik Koon" van begin tot eind in de ban van hun schitterende muziek gehouden en ik kan elke liefhebber van kraut- en spacerock,  psychedelische en progressieve rock deze schijf met klem aanbevelen.

Review: Various Artists - The Reverb Conspiracy - Volume six (Fuzz Club Records, 2019) (Diverse stijlen)

Het album "The Reverb Conspiracy - Volume six", dat op 9 augustus 2019 via Fuzz Club Records op zowel 2LP, als 2CD en als digitale download is verschenen, is een verzamelplaat van bands uit verschillende landen, waarop 14 bands en/of artiesten staan.

Het eerste nummer van CD 1 start met "Mud Girl" van Julia Robert uit Cape Town, Zuid Afrika en hierin brengt zij een swingende mix van elektro en punk ten gehore, die in een hoog tempo gespeeld wordt en zeer dansbaar is en gevolgd wordt door "Out Of Sight" van Nice Biscuit (Brisbane, Australië), een heerlijke dansbare punkrock song met een licht hypnotiserend ritme, die door enkele tempowisselingen verandert in een progressieve rock song met acidrock en psychedelische rock invloeden.
Daarna zet Frankie And The Witch Fingers (Los Angeles, Amerika) me "Underneath You" voor en krijg ik mix van bluesrock en progressieve rock te horen, die na korte tijd verandert in een fantastische swingende uptempo rock song, waar een terugkerend licht hypnotiserend krautrock ritme in zit en deze wordt gevolgd door "Water Girl" van Medicine Boy (Cape Town, Zuid Afrika), een geweldige mix van new wave, pop en elektro, die invloeden heeft van psychedelische muziek en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Dan volgen Firefriend (São Paulo, Brazilië) met "Surface To Air", een licht psychedelische pop song met stonerrock invloeden, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, Nest Egg (Gent, België) met "DMTIV", een fantastisch swingende krautrock song met een licht hypnotiserend ritme, waarbij stil zitten geen optie is en Steeple Remove (Rouen, Frankrijk) met "Ferris Noir", een schitterend, vrij zwaar, instrumentaal progressief rock nummer, dat een eentonig licht  hypnotiserend ritme heeft.
Het eerste nummer van CD 2 heet "Watch" en komt van Float uit Londen, Engeland en daarin krijg ik een uitstekende uptempo new wave song met invloeden van The Stooges en The Sisters Of Mercy voorgezet, die gevolgd wordt door "Flahzz" van Crimen (Rome, Italië), waarin de band een heerlijke rock song speelt, die een terugkerend licht hypnotiserend dansbaar ritme en enkele tempowisselingen bevat.
In "Tick Tock" van Japanese Television (Londen, Engeland) krijg ik een verrukkelijk instrumentaal rock nummer met lichte surf en spacerock invloeden te horen, in "This City You Know" van Selbram (Moskou, Rusland) hoor ik een swingende mix van krautrock, dance en progressieve rock, waarbij het moeilijk is om niet in beweging te komen en in "6:30" van Super Paradise (Londen, Engeland) krijg ik een lekkere swingende uptempo mix van garagerock en pop voorgeschoteld.
Verder volgen "Mit Glück" van Verstärker (Somerset, Amerika), een schitterende uptempo mix van spacerock en krautrock, waarbij stil zitten niet mogelijk is en "Interstellar Fuzz Star" van Psychic Lemon (Cambridge, Engeland), een fantastisch stuk progressieve rock met lichte acid rock elementen, dat in een hoog tempo gespeeld wordt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

"The Reverb Conspiracy - Volume six" van Various Artists bevat 14 verrukkelijke nummers van evenzoveel bands, die me van begin tot einde in de ban van hun geweldige muziek hebben gehouden en ik kan iedere muziekliefhebber deze dubbelaar dan ook zeer aanraden.

Review: The Revillos! - From The Freezer (Damaged Goods Records, 2019) (Rock & Roll)

The Revillos uit Edinburg, Schotland, werd in 1979 opgericht nadat The Rezillos had opgehouden te bestaan.
De eerste formatie van de band bestond uit: Alan Forbes (alias Eugene Reynolds) - zang, Sheilagh Hynd (alias Fay Fife) - zang, Hi-Fi Harris - sologitaar, Felix - basgitaar, Cherie - achtergrondzang, Babs - achtergrondzang en Nicky Forbes (alias Rocky Rhythm) - drums.
The Revillos zou tot 1996 blijven bestaan en er vonden in de loop der jaren diverse bandbezetting wisselingen plaats.
De band maakte in 1979 hun debuut single "Where's the Boy for Me?", die in 1980 gevolgd werd door de singles ""Motor Bike Beat" (ook op LP "Rev Up"), "Scuba Scuba" en "Hungry for Love" (ook op LP "Rev Up") en ook verscheen dat jaar hun debuut album "Rev UP" via Snatzo/Dindisc.
Vervolgens verschenen: "She's Fallen in Love with a Monster Man" (single, 1981), "Bongo Brain" (single, 1981), "Santa Claus Is Comin' to Town!" (single onder de naam "The Mysteroids", 1981), "Attack!" (LP, 1982, Superville Records en her persing in 2002 via Captain Oi!), "Tell Him" (single, 1982, ook op "Attack!), "Bitten by a Love Bug" ("single, 1983, ook op "Attack!), "Midnight" (single, 1984, ook op "Attack!), "Live and on Fire in Japan" (LP, Vinyl Japan, 1994), "Yeah Yeah" (single, 1984, ook op "Live and on Fire in Japan"), "Attack of the Giant Revillos" (compilatie album, 1995, Receiver Records), "From the Freezer" (compilatie album, 1996,  Damaged Goods Records), "Jack the Ripper" (single, 1996, ook op "From the Freezer"), "Totally Alive" (album, 1998, Sympathy for the Record Industry), "4 track E.P." (EP, 1998, waarvan 2 nummers op "Totally Alive") en "Jungle of Eyes" (compilatie album, 2003, Captain Oi!).
Op 15 november 2019 verschijnen 3 albums van de band via Damaged Goods Records, waarvan de her uitgave van "From The Freezer" er één is en deze wordt als CD en als digitale download uitgebracht.

Het album bevat 20 nummers, waarvan het eerste "Sputnik Kiss" heet en daarin speelt de band een heerlijke swingende jaren 60 rock & roll song, die aanzet tot dansen (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Superville", een schitterende uptempo post-punk song, die invloeden van de meiden bands van de jaren 60/70 heeft en "Jack The Ripper", een prima cover van het nummer van Screaming Lord Sutch, waarna de demo "Motorbike Beat" volgt, waarin motor geluiden gemixt worden met swingende rock & roll.
Daarna volgen "The Last One To Know", een swingende poprock song, die enkele subtiele tempowisselingen heeft, "You Were Meant For Me", een uptempo rock song, die invloeden van de jaren 50/60 rock & roll muziek heeft, "Voodoo", een geweldige swingende uptempo rock & roll song, die invloeden van funk heeft en tot dansen aanzet en "Juke Box Sound", een vrolijke song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft, waarbij het moeilijk is stil te blijven zitten.
In "Call Me The Cat" zet de band me een fantastische uptempo rock song voor, die een verrukkelijk drums ritme bevat, dat me opnieuw in beweging brengt, in de demo "No Such Luck" krijg ik een heerlijke korte song te horen, die gesproken teksten bevat en swingt, in "Where's The Boy For Me?", eveneens een demo, brengt de band een aanstekelijke rock & roll song ten gehore, in de live opname van "Snatzmobile" laat The Revillos! me genieten van een fantastische rock song, waarin de zang overeenkomsten heeft met die van Noddy Holder van Slade, terwijl de muziek aanzet tot dansen.
Dan volgen nog 2 live opnames, waarvan de eerste "Motorbike Beat" is en hierin swingt de muziek als een trein en wordt gevolgd door "Mind Bending Cutie Doll", een uptempo rock song met geweldig saxofoonspel, waarbij stil zitten geen optie is.
Vervolgens hoor ik "1982 - Make A Wish", een aanstekelijke rock song  met een vrolijk ritme, een repetitie van "Manhunt" en daarin speelt de band een heerlijk swingend stukje instrumentale rock en "The Vampire Strikes", een post-punk song met een aanstekelijk dansbaar drums ritme.
Verder volgen de live opnames "Boys", een geweldige cover van dit nummer, dat ook door The Beatles gespeeld werd, "Wipeout", eveneens een cover en de band speelt dit nummer van The Surfaris precies zoals het origineel klonk en een repetitie van "Tango", waarin de muziek heftig is en de kwaliteit van de opname middelmatig te noemen is.

"From The Freezer" van The Revillos! is een swingende compilatie plaat, die in hoog tempo gespeeld wordt en ik kan iedere liefhebber van rock & roll muziek, deze schitterende plaat dan ook van harte aanbevelen.

Review: Sonic Trip Project - Atomium Sunflower (Space Rock Productions, 2019) (Spacerock)

Sonic Trip Project uit Engeland bestaat uit: Vince Cory - sologitaar, Lee Carr - basgitaar, Barry Mart - synthesizer, Daneel Olivaw - elektronica en Darren Butler - drums.
De band bracht hun debuut album "Luna Soma Deva" op 12 januari 2018 uit als digitale download en deze werd 11 mei 2018 gevolgd door de digitale albums "Soda Bop" en "Axis", die gelijktijdig werden uitgebracht en op 8 mei 2019 verscheen "Atomium Sunflower", eveneens als digitale download.
Laatstgenoemde album verschijnt 9 december 2019 via Space Rock Productions in een beperkte oplage van 370 stuks als 2LP, waarvan er 270 op blauw (A/B) pepermunt kleurig (C/D) en 100 stuks op zwart 180 gram vinyl zijn geperst, die voorzien zijn van een klaphoes en met de hand genummerd zijn.
Het dubbel album, dat 8 nummers bevat bestaat uit nummers van de bandcamp uitgaven en in de jam "Cairo Neon" spelen Phil Cory op sologitaar en Horst op  synthesizer mee.

Kant A van het album, duurt iets meer dan 22 minuten en is in drieën verdeeld, waarvan de delen "Open", "Elevator Seven" en "Scarab Nebula" heten en hierin begint de band licht psychedelisch in een rustig tempo, dat ruimtelijke invloeden heeft en dit gaat na iets meer dan 3 minuten over in een heerlijk swingend terugkerend ritme met een gemiddeld tempo, dat na korte tijd versneld wordt en de band een fantastisch progressief rock nummer met spacerock invloeden en jaren 70 invloeden ten gehore brengt, dat na een minuut of 8 in een lager tempo gespeeld wordt, om daarna te veranderen in het derde gedeelte van het nummer, waarin de band een schitterend licht hypnotiserend spacerock nummer speelt, waarbij ik het idee krijg de muziek ingezogen te worden.
Kant B bevat 2 nummers; het titel nummer "Atomium Sunflower" en het bonus nummer "Hybrid", waarin de muziek in een gemiddeld tempo wordt gestart en ruimtelijke invloeden van progressieve rock en ambient heeft en een terugkerend drums ritme heeft, om iets over de helft te veranderen in een swingend stuk uptempo spacerock, dat invloeden van krautrock een Oosterse muziek heeft en een hypnotiserend ritme bevat, waardoor de band me in de ban van de muziek weet te houden.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Dan volgt op kant C "Cairo Neon Pt1" en daarin speelt Sonic Trip Project een verrukkelijke swingende uptempo mix van spacerock, acid en progressieve rock met een terugkerend licht hypnotiserend ritme, dat aanzet tot dansen en iets voor de helft van het nummer tijdelijk iets langzamer wordt, om vervolgens verder te gaan in het begonnen tempo en tegen het einde te veranderen in een psychedelisch stukje spacerock, dat in een rustig tempo gespeeld wordt.
Op kant D gaat de muziek verder en heet nu "Cairo Neon Pt2", een uptempo spacerock nummer, dat halverwege iets minder snel wordt en invloeden van acid rock heeft, waarna het laatste nummer, tevens de tweede bonus, volgt, getiteld "Andromeda", een heerlijke rustige ruimtelijke mix van spacerock en ambient.

"Atomium Sunflower" van Sonic Trip Project is een fantastische 2LP, waarmee de band me van begin tot eind in de ban van hun muziek heeft gehouden en ik kan liefhebbers van spacerock, acid en progressieve rock deze dubbelaar dan ook zeer aanraden.

Review: Admiral Sir Cloudesley Shovell - Very Uncertain Times (Rise Above Records, 2019) (Progressieve Rock / Hardrock)

Admiral Sir Cloudesley Shovell uit Hastings, Engeland, werd in 2008 opgericht en bestaat uit: Johnny Gorilla - sologitaar en zang, Louis Comfort-Wiggett  - basgitaar en Serra Petale - drums.
"Very Uncertain Times", dat 25 oktober 2019 als LP en digitale download werd uitgebracht en 15 november als CD verschijnt, is het vierde album van de band, nadat eerder "Don't Hear It...Fear It" (debuut album, 28 augustus 2012, CD, LP en digitale download), "Check 'Em Before You Wreck 'Em" (15 april 2014, CD, LP en dd) en "Keep It Greasy!" (14 oktober 2016, CD, LP en dd) verschenen.
Tevens bracht de band de singles "Black Sheep" / "Elementary Man" (18 februari 2014, beperkte oplage 7") en "Isobelle" / "Break Up" (15 januari 2016, 7" en dd) uit.

Het album, dat 8 nummers bevat, start met het titel nummer "Very Uncertain Times", waarin de band experimenteel begint, om na korte tijd over te gaan in het maken van een swingende hardrock song, die enkele tempowisselingen heeft en invloeden van acid rock heeft en dit nummer wordt gevolgd door "Ten Years Later", een schitterende afwisselende rock song met invloeden van de muziek van Jimi Hendrix en bluesrock.
Daarna schotelt de band me "The Third Degree" voor en hierin krijg ik een heerlijke mix van hard- en bluesrock te horen, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waarna "Mr Freedom" volgt, een uptempo rock song met lichte invloeden van "Motörhead" van Motörhead, die halverwege tijdelijk in een langzaam tempo wordt gespeeld, om na korte tijd terug te keren in het begin tempo.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Iceberg" speelt Admiral Sir Cloudesley Shovell een uitstekende mix van progressieve bluesrock en hardrock in een gemiddeld tempo, dat enkele tempowisselingen bevat en in "Blackworth Quarry" zet de band me een progressieve rock song in jaren 70 stijl voor, die na enkele minuten in een hoog tempo gespeeld wordt, om tegen het einde weer terug te keren naar het rustige tempo.
Dan volgen "Biscuits For Victor", een, na een psychedelisch begin, stevige rock song met diverse tempowisselingen en progressieve bluesrock invloeden en "No Mans Land", dat eveneens psychedelisch start, om na korte tijd te veranderen in een prima mix van progressieve rock en hardrock, die swingt en enkele tempowisselingen bevat.

"Very Uncertain Times" van Admiral Sir Cloudesley Shovell is een lekker in het gehoor klinkende plaat, die me even terug heeft gebracht naar de jaren 70 en ik kan liefhebbers van jaren 70 hardrock en progressieve bluesrock deze schijf dan ook zeer aanraden.

Recensies: Leaves' Eyes - Black Butterfly (AFM Records, 2019) (Symfonische Hardrock)

Leaves' Eyes uit Ludwigsburg, Duitsland werd in 2003 opgericht door Liv Kristine Espenæs Krull - zang en Alexander Krull – keyboards en zang, die samen met Thorsten Bauer – sologitaar, Chris Lukhaup – basgitaar en Martin Schmidt – drums de band vormden.
In de loop der jaren deden zich regelmatig bandwisselingen voor en tegenwoordig bestaat Leaves' Eyes uit: Elina Siirala (uit Finland, die in 2016 Liv Kristine verving) – zang, Thorsten Bauer – sologitaar, Alexander Krull – keyboards en zang, Pete Streit– basgitaar en Joris Nijenhuis – drums.
De band bracht hun debuut album "Lovelorn" op 24 mei 2004 via Napalm Records als digitale download uit en deze werd voorafgegaan door de EP "Into Your Light" (19 april 2004, digitale download, Napalm Records) en gevolgd door "Elegy" (2 mei 2005, dd EP, Napalm Records), "Vinland Saga" (30 mei 2005, dd, Napalm Records), "Legend Land" (9 juni 2006, dd EP, Napalm Records), "We Came With The Northern Winds En Saga / Belgia" (27 februari 2007, dd, Napalm Records), "Njord" (28 augustus 2009, dd, Napalm Records), "My Destiny" (28 augustus 2009, dd EP, Napalm Records), "At Heaven's End" (21 mei 2010, dd EP, Napalm Records), "Meredead" (22 april 2011, dd album, Napalm Records) en "Symphonies Of The Night" (13 november 2013, dd album, Napalm Records).
Op 22 november 2019 verschijnt hun EP Black Butterfly, die in een beperkte oplage van 1000 stuks als CD verschijnt via AFM records en 4 nummers bevat.

De EP start met het titel nummer "Black Butterfly", waarin de band een schitterende mix van folk en hardrock ten gehore brengt, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en enkele tempowisselingen heeft.
Daarna volgt "Serkland", een uitstekende uptempo rock song met een aanstekelijk ritme, dat aanzet tot dansen en symfonische hardrock invloeden heeft.
In "Night Of The Ravens" speelt Leaves' Eyes weer zo'n mooie song, die diverse tempowisselingen heeft, swingt en een vrolijk dansbaar ritme bevat.
Het laatste nummer is een bonus nummer en heeft de Nederlandse titel "Stille Nacht" en hierin zet de band me een prachtige vertolking van het kerstlied voor, dat in het Nederlands en Duits gezongen wordt.

"Black Butterfly" van Leaves' Eyes is een heerlijke plaat om te beluisteren en ik kan liefhebbers van symfonische hardrock deze schijf dan ook van harte  aanraden.(luister naar de promo voor het album via de youtube link onder de recensie)

Review: Winter Moon - Make Real Make Believe (Kozmik Artifactz Records, 2019) (Progressieve Rock / Bluesrock)

Winter Moon werd in september 2014 te Melbourne, Australië door het duo Milly Moon - zang en Jake Winter - sologitaar opgericht en bestaat, na enkele bezettingswisselingen, tegenwoordig uit: Milly Moon - zang, Jake Winter - sologitaar, George Marshfield - basgitaar, Lachlan Bruce - keyboards en synthesizer, Lyle Jenkins - drums en Tessa Smith - achtergrondzang.
Hun debuut single, "Me And The Devil"/ "Black Heart", verscheen op 12 augustus 2013, waarna "Lucid Dreaming" (digitale EP en CD EP, 26 september 2014), "King Bait" (digitale single, 14 september 2016), "Hearts And Hands" (digitaal album en beperkte oplage op CD, 21 oktober 2016), "Who Are You" (digitale single, 8 maart 2019) en "Make Real Make Believe" (digitaal album en beperkte oplage van 55 stuks op vinyl, 10 mei 2019) werden uitgebracht.
Ook Kozmik Artifactz Records bracht het album in een beperkte oplage van 500 stuks uit, waarvan er 100 op zwart, 200 op paars en 200 op geel/blauw/zwart marmer kleurig vinyl verschenen, waarvan de eerste 111 stuks met de hand genummerd werden voor de exclusieve mailorder.

Het album, dat 11 nummers bevat, begint met "Knee High", waarin de band een schitterende swingende uptempo mix van progressieve rock en bluesrock ten gehore brengt, die swingt als een trein en gevolgd wordt door "Who Are You", een fantastische rock song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en bij tijd en wijle heftig klinkt.
Daarna volgen "You Got Me", een fantastische mix van bluesrock en progressieve rock, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk terugkerend ritme heeft en dit nummer wordt gevolgd door "Take The Trip", een lekker in het gehoor klinkende rock song met een gemiddeld tempo, die lichte hardrock invloeden heeft.
In "Calling Of The Night" zet de band me nogmaals een geweldige mix van bluesrock en progressieve rock voor, die diverse tempowisselingen bevat, in "Shivers" krijg ik eveneens een mooie swingende mix van bluesrock en progressieve rock te horen, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en in "Molasses" speelt Winter Moon een afwisselende rock song, die zo nu en dan swingt.
Dan volgen "Polished Plastic", een swingende rock song met een aanstekelijk dansbaar ritme, waarbij het moeilijk is om niet in beweging te komen en "Shake It Up", een prachtige mix van pop en hardrock, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en enkele subtiele tempowisselingen heeft.
Verder hoor ik "Heavy Burden", een verrukkelijke rustige poprock song, die een terugkerend licht hypnotiserend ritme heeft en "Little One" en hierin laat de band me genieten van een uitstekende mix van een rhythm & blues en poprock, die met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme gespeeld wordt.

Winter Moon heeft met "Make Real Make Believe" een heerlijke swingende plaat gemaakt, waar ik met plezier naar heb geluisterd en ik kan liefhebbers van progressieve rock, bluesrock en de betere pop deze schijf dan ook volledig aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Cosmic Ground - 5 (Studio Fleisch, 2019) (Krautrock)

Toetsenist Dirk Jan Müller uit Aken, Duitsland, richtte in 1992 de band Electric Orange op, die toen alleen uit hem bestond.
In 1991 had hij onder zijn naam in eigen beheer het album "Brainwaves" op CD-R en cassette uitgebracht, dat in 1992 gevolgd werd door "The Columns Of Herakles", op cassette en CD-R, eveneens in eigen beheer.
Ook bracht hij in 1992 het CD album "Time Signals" uit via het Electronical Dreams label en in 1994 verscheen de CD "Memories In Space" van Schönwälder, Broekhuis & Müller, die tevens in een gelimiteerde genummerde oplage op vinyl werd uitgebracht, via het Manikin label.
Dirk Jan is behalve in Electric Orange, waarmee hij reeds 20 albums uitbracht, ook actief in: Bloop, Octopus's Garden, Space Invaders, The Hausfrauen Of Death en Cosmic Ground.
Laatstgenoemde is het nieuwe soloproject van Dirk Jan en het eerste album van Cosmic Ground met gelijknamige titel verscheen in maart 2014.
Daarop bespeelt hij: mu modular, eurorack modular, fender rhodes, mellotron, moog sub phatty, philicorda, farfisa compact, farfisa professional duo, solina string ensemble, roland rs202, korg ms20, roland sh1000, hohner string melody II, elka rhapsody, nord wave, moog voyager, hohner clavinet, oberheim sem, korg mini-pops, leslie 760 en hohner orgaphon.
Het tweede album van Cosmic Ground, dat 3 augustus 2015 via het Studio Fleisch label verscheen, heet simpelweg "2" en hierop speelt hij: analogue modular synthesizers and sequencers (MU), mellotron m4000d, dreadbox erebus, farfisa compact, solina string ensemble, roland sh1000, arp odyssey, hohner string melody II, elka rhapsody, hammond m100, oberheim sem, hohner orgaphon en leslie 760, terwijl het geheel analoog gemixt is.
Vervolgens verscheen "III" in oktober 2016 en ook zijn album "IV" is op via het eigen Studio Fleisch label verschenen en bevat een gratis download code voor het nummer "Soil" en ook op deze uitgave speelt Dirk een scala aan instrumenten, zoals: analoge modulaire synthesizers, tape echoes, strijkers ensemble, audio generator, mellotron, minimoog, vocoder en sologitaar en op 25 oktober 2019 verscheen het album "5", waarop 8 nummers staan, als CD en digitale download via Studio Fleisch en natuurlijk speelt Dirk weer alle instrumenten zelf.

Het eerste nummer van het album heet "Sludge", waarin Dirk een kort stukje duister klinkende muziek speelt, dat over gaat in "Girls From Outer Space", een geweldig krautrock nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een dansbaar swingend ritme heeft, waarna "Misery" volgt, een schitterend dreigend nummer, waarmee hij me in de ban van zijn muziek krijgt en dit nummer loopt over in "Azimuth / Drowning", dat eveneens zwaar klinkt en na enkele minuten verandert in een fantastisch krautrock nummer, dat een licht hypnotiserend ritme heeft.
Daarna krijg ik "Compact \ Space" voorgezet en hierin speelt Dirk een verrukkelijke mix van ambient en licht psychedelische repeterende soundscape ritmes in een niet al te hoog tempo.
In "Delusion" gaat hij verder met het maken van zware post-apocalyptische soundscapes, die in een rustig tempo gespeeld worden en zo nu en dan mysterieus klinken en in "Operation Echo" maakt hij weer zo'n uitstekend krautrock nummer, dat swingt als een trein en daarbij is stil zitten dus niet mogelijk.
Het laatste nummer, "Burn In Hell" is opnieuw een heerlijk swingend stuk krautrock, waar een terugkerend ritme in zit, dat me in een lichte trance brengt.

"5" van Cosmic Ground is een schitterend album, dat vol staat met heerlijke muziek, waarmee Dirk me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan dit album dan ook aanbevelen aan hen, die van krautrock en/of soundscapes houden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: The Flaming Sideburns - Trance-Noché (Bad Afro Records, 2019) (Garagerock)

The Flaming Sideburns uit Helsinki, Finland, die op 1 april 1995 werd opgericht en bestaat uit: Eduardo Martinez - zang, Ski Williamson - sologitaar, Jeffrey Lee Burns - sologitaar, The Punisher - basgitaar en Jay Burnside - drums, heeft na 18 jaar een nieuwe single uitgebracht, getiteld "Soulshaking".
De band bracht op 1 juni 2001 hun album “Hallelujah Rock’N’Rollah” via Bad Afro Records uit, dat gevolgd werd door "Sky Pilots” (Ranch/Jetset, 2003 / Bitzcore 2004) en “Keys To The Highway” (Ranch/Bitzcore 2007), terwijl hun debuut album uit 2001 her uitgebracht werd onder de naam "Save Rock'n'Roll" en in 2002 via Jetset op de Amerikaanse markt verscheen.
Ook werden er 18 singles, 4 live albums, 3 compilatie albums en 5 split singles.
In 2016 stopte de band, maar in 2018 kwamen de originele 4 Finse leden en de in Argentinië (Buenos Aires) geboren zanger weer bij elkaar voor optredens in Spanje, Groot Brittanië en Scandinavië.
Na 2 dagen in Spanje te zijn, schreef het duo Arimatti Jutila / Jukka Suksi het eerste nieuwe nummer "Soulshaking", dat 31 mei 2019 als digitale single verscheen, om later dit jaar gevolgd te worden door een vinyl uitgave en op 23 oktober 2019 verscheen de digitale single "Trance-Noché", die door El Beasto Records binnenkort op 7" vinyl zal worden uitgebracht.

"Trance-Noché" is de tweede single van het nieuwe album van The Flaming Sideburns, dat binnenkort via Bad Afro Records zal verschijnen en deze voor proever is een swingende uptempo garagerock song, waar lichte invloeden van psychedelische rock in verweven zijn en wordt in het Spaans gezongen.

The Flaming Sideburns hebben met "Trance-Noché" weer een fantastische swingende garagerock single gemaakt, die elke liefhebber ongetwijfeld op waarde zal weten te schatten en ik kan hen dan ook aanraden, eens te gaan luisteren naar de muziek van deze band.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

Review: Shelter - Spetsnaz (Atypeek Diffusion/ Le Cri Du Charbon, 2019) (Progressieve Jazz)

Shelter werd te Lyon, Frankrijk opgericht en bestond op hun debuut album "Shelter", dat 25 november 2015 als digitale download uitgebracht werd, uit: Maxence Griffond - sologitaar, Robin Ruston - sologitaar, Basile Rahola - basgitaar en Arthur Caget - drums.
Op 5 mei 2017 verscheen hun volgende album, getiteld "Spetsnaz", waarin Joseph Natta - trompet, Theo Fardel - basgitaar en Pierre Rettien - drums bij de band zijn gekomen en Basile en Arthur vervangen zijn.
Op 16 november 2019 werd het album in een geremasterde versie opnieuw uitgebracht door Atypeek Diffusion/ Le Cri Du Charbon, na eerder (op 15 oktober 2019) als digitale download te zijn verschenen.

Het album, dat 4 nummers bevat, start met het titel nummer "Spetsnaz", waarin de band me een heftig stukje geïmproviseerde progressieve jazz voorschotelt, dat diverse  tempowisselingen bevat en swingt en gevolgd wordt door "Zoloft", eveneens een geweldig swingend jazz nummer, dat tempowisselingen heeft en waarin plaats is voor improvisatie en experimenten.
Daarna speelt Shelter "Bermudes" en krijg ik opnieuw een vrij heftig experimenteel jazz nummer voorgezet, dat een terugkerend ritme heeft, swingt, enkele  tempowisselingen heeft en lichte invloeden uit de heavy metal bevat.
Ook in "Bielorusse" hoor ik de band een nummer spelen, dat rustig begint, om na 2 minuten te veranderen in een swingend melodisch ritme, dat op zijn beurt halverwege over gaat in een fantastisch eentonig krautrock ritme, dat een hypnotiserende werking heeft en spacerock invloeden bevat, om tegen het einde heftig en experimenteel te worden.

"Spetsnaz" van Shelter bevat 4 niet alledaagse nummers, die swingen, maar zeker niet voor een groot publiek toegankelijk zullen zijn en ik kan liefhebbers van improvisaties en experimentele jazz aanraden, eens te gaan luisteren naar deze prima plaat.(luister naar dit album via de youtube link onder de recensie)

Review: The Revillos! - Compendium Of Weird (Damaged Goods Records, 2019) (Rock & Roll)

The Revillos uit Edinburg, Schotland, werd in 1979 opgericht nadat The Rezillos had opgehouden te bestaan.
De eerste formatie van de band bestond uit: Alan Forbes (alias Eugene Reynolds) - zang en saxofoon, Sheilagh Hynd (alias Fay Fife) - zang en farfisa, Hi-Fi Harris - sologitaar, Felix - basgitaar, Cherie - achtergrondzang, Babs - achtergrondzang en Nicky Forbes (alias Rocky Rhythm) - drums.
The Revillos zou tot 1996 blijven bestaan en er vonden in de loop der jaren diverse bandbezetting wisselingen plaats.
De band maakte in 1979 hun debuut single "Where's the Boy for Me?", die in 1980 gevolgd werd door de singles ""Motor Bike Beat" (ook op LP "Rev Up"), "Scuba Scuba" en "Hungry for Love" (ook op LP "Rev Up") en ook verscheen dat jaar hun debuut album "Rev UP" via Snatzo/Dindisc.
Vervolgens verschenen: "She's Fallen in Love with a Monster Man" (single, 1981), "Bongo Brain" (single, 1981), "Santa Claus Is Comin' to Town!" (single onder de naam "The Mysteroids", 1981), "Attack!" (LP, 1982, Superville Records en her persing in 2002 via Captain Oi!), "Tell Him" (single, 1982, ook op "Attack!), "Bitten by a Love Bug" ("single, 1983, ook op "Attack!), "Midnight" (single, 1984, ook op "Attack!), "Live and on Fire in Japan" (LP, Vinyl Japan, 1994), "Yeah Yeah" (single, 1984, ook op "Live And on Fire In Japan"), "Attack of the Giant Revillos" (compilatie album, 1995, Receiver Records), "From the Freezer" (compilatie album, 1996,  Damaged Goods Records), "Jack the Ripper" (single, 1996, ook op "From the Freezer"), "Totally Alive" (album, 1998, Sympathy for the Record Industry), "4 track E.P." (EP, 1998, waarvan 2 nummers op "Totally Alive") en "Jungle of Eyes" (compilatie album, 2003, Captain Oi!).
Op 15 november 2019 verschenen 3 albums van de band via Damaged Goods Records, waarvan "Compendium Of Weird" er één is en deze werd zowel als LP op geel vinyl (15 nummers), als CD (17 nummers) en als digitale download uitgebracht.
Het album bevat opnamen uit de periode 1979-1994, waarin, behalve Eugene, Rocky en Fay, ook Kid Krupa - sologitaar, Vince Santini - basgitaar, Revette Cherie - achtergrondzang, Frankie en Polly Revette - achtergrondzang op te horen zijn.

Het CD album start met "Boom Boom Boom Boom", waarin de band een kort swingend uptempo instrumentaal rock & roll nummer ten gehore brengt, dat gevolgd wordt door "Can I Have Some?", een uptempo rock song met een vrolijk aanstekelijk ritme en invloeden van de jaren 50 rock & roll en na dit nummer hoor ik de band in "Caveman Raveman", een heerlijke swingende rock song, die enkele subtiele tempowisselingen heeft en invloeden van Amerikaanse bands als Skafish bevat.
Daarna volgen "Cool Jerk", een uptempo rock & roll song met rhythm & blues en garagerock invloeden, die in de jaren 60 gemaakt had kunnen zijn, "Scuba Scuba", een geweldige swingende rock song, die diverse tempowisselingen heeft en een aanstekelijk dansbaar ritme bevat, waarbij stil zitten niet aan de orde is (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), het extra nummer "Heaven Fell", een mooie uptempo pop song met jaren 70 invloeden en orkestrale begeleiding en het tweede extra  nummer, dat "Hellbent (Entering Psychosis by the Back Door)" heet en hierin speelt de band een fantastisch instrumentaal nummer, waarin de band progressieve rock en rock & roll combineert, terwijl de muziek een licht hypnotiserend ritme en psychedelische invloeden heeft.
In "Hippy Hippy Sheik" krijg ik een geweldige snelle versie van "The Hippy Hippy Shake" van The Swinging Blue Jeans te horen, in "You Were Meant For Me" speelt de band een swingende uptempo rock song, die aanzet tot dansen, in het live opgenomen "I Wanna Be Your Man" laat The Revillos! me genieten van een nog snellere uitvoering van dit nummer van The Beatles, dat The Rolling Stones ook al coverden in een snelle versie en in "Big Boss" zet de band me een mix van post-punk en pop voor, die in een gemiddeld tempo gespeeld en lichte funk invloeden heeft.
Dan volgen "Take Off", een uptempo rock song met een aanstekelijk dansbaar ritme, "Rollerskatin'", een swingende versie van "Motorbiking" van Dave Edmunds, die een andere tekst heeft, "Hungry For Love", een uptempo jaren 50/60 song, die een dansbaar tempo heeft.
Verder hoor ik "Do You Love Me?", een schitterende cover van dit nummer van The Contours, dat ook door The Dave Clark Five tot een hit werd gespeeld, "Mysterious Mutilators", een verrukkelijk instrumentaal nummer met jaren 60 invloeden en "Rocking Goose", eveneens een instrumentaal nummer en hierin improviseert de band er danig op los.

"Compendium Of Weird" van The Revillos! is een uitstekende plaat, die vooral uptempo nummers bevat, die swingen en doen verlangen naar meer en ik kan deze schijf dan ook ten zeerste aanraden aan liefhebbers van deze muzieksoort.

Review: Alan Davey's Psychedelic Warlords - Hall Of The Mountain Grill Live (London 2014) (Purple Pyramid Records, 2019) (Spacerock / Progressieve Rock)

Alan Davey uit Ipswich, Engeland, ook wel bekend als Bass Assassin, (een alias dat hij kreeg van ex-Hawkwind basgitarist Lemmy Kilmister) is het meest bekend geworden door zijn lange loopbaan als basgitarist van Hawkwind.
Hij richtte samen met zijn neef de band Gunslinger op.
Zijn debuut album "Captured Rotation" verscheen in 1996 via Emergency Broadcast System en werd gevolgd door "Bedouin", dat in 1997 eveneens via Emergency Broadcast System werd uitgebracht, om dat zelfde jaar gevolgd te worden door "Bedouin Sampler", een 12" mini LP op blauw vinyl, dat in eigen beheer verscheen.
In 2000 bracht Black Widow Records het album "Chaos Delight" uit en verder verschenen: "The Final Call" (CD en LP, 2001, Centaur Discs), "Human On The Outside" (CD en LP, 2007, eigen beheer), "Unlawful Odds" (CD en digitaal album, 2011, Flicknife Records) en "Sputnik Stan Vol.1: A Fistful Of Junk" (CD en LP, 2015, Earthquake Records).
Alan bracht in eigen beheer 4 CDr's uit met als titels: "Four-Track Mind (Volume 1)" (2007), "Four-Track Mind (Volume 2)" (2008), "Four-Track Mind (Volume 3)" (2008) en "Four-Track Mind (Volume 4)" (2008) en deze werden door Earthquake Records in 2010 als "Four-Track Mind (4xCDr, Ltd, Comp)" uitgebracht met als vermelding: "Hawklords, Friends and Relationd : 30th Anniversary Volume (also featuring Bedouin, Alan Davey)".
In 2009 bracht hij zijn eerste solo album uit, getiteld "Eclectic Devils", dat als CD via Earthquake Records en als digitale download verscheen.
Daarna verschenen de solo albums: "Al Chemical's Lysergic Orchestra Vol. 2" (digitaal album, 2001,eigen beheer)(CD en digitaal album, 19 december 2013, Earthquake Records / Purple Pyramid Records), "Bedouin" (her-uitgave op CD en digitaal, 20 februari 2017, Purple Pyramid Records), "Sputnik Stan, Vol. 1: A Fistful of Junk" (CD, CD+comic book en digitaal album, 2 mei 2017, Purple Pyramid Records), "Last Wish" (CD en dig.alb., 9 mei 2017), "Cyber Tooth" (digitaal album, 30 mei 2017, oorspronkelijk in 2012 uitgebracht door Earthquake Records) en "Al Chemical's Lysergic Orchestra" (digitaal album, 21 juni 2019, Purple Pyramid Records).
Ook werden er diverse projecten van Alan uitgebracht van bands als: Gunslinger: {Earthquake In E Minor Deluxe Edition (2CD en digitaal album, 3 januari 2018, Purple Pyramid Records)}, Bedouin: {"Time Is Made of Gold" (CD, 2LP in een beperkte oplage op rood vinyl, 29 maart 2019, Purple Pyramid Records), "Extremely Live 2003" (digitaal album, 21 juni 2019, Purple Pyramid Records) en "Time Is Made Of Gold" (CD en LP en digitaal album, 16 juli 2019, Purple Pyramid Records)}, Hawkestrel: {"The Future Is Us" (CD, LP en digitaal album, 16 juli 2019, Purple Pyramid Records)} en Alan Davey's Psychedelic Warlords: {"Disappear in Smoke" (digitaal album, 31 mei 2017), "Hall Of The Mountain Grill Live" (CD in beperkte oplage van 500 stuks, 2LP in een beperkte oplage van 300 stuks op oranje vinyl en als digitaal album, 16 juli 2019, Purple Pyramid Records) en "Captain Lockheed & The Starfighters Live!" (CD in beperkte oplage van 500 stuks, 2LP in een beperkte oplage van 300 stuks op oranje vinyl en gesigneerd door Alan Davey en als digitaal album, 16 juli 2019, Purple Pyramid Records)}.
vermeldenswaardig is verder, dat Alan Davey's Psychedelic Warlords bestaat uit: Graig High - zang en saxofoon, Simon Wilkins - sologitaar en achtergrondzang, Alan Davey - basgitaar en achtergrondzang, Zoie Green - keyboards, synthesizer en piano en Billy Fleming- drums en achtergrondzang.
Hawkwind bracht in 1974 de LP "Hall Of The Mountain Grill" uit en tevens verscheen dat jaar het debuut solo album van Robert Calvert, getiteld "Captain Lokheed & The Starfighters" en om dit heugelijke feit te vieren, speelde Alan Davey's Psychedelic Warlords beide albums tijdens een jubileum concert in 2014.

Het album "Hall Of The Mountain Grill Live" bevat 10 nummers, waarvan "The Psychedelic Warlords (Disappear In Smoke)" het eerste is en hierin speelt de band een heerlijke spacerock song in een gemiddeld tempo, die progressieve rock invloeden heeft en gevolgd wordt door "Wind Of Change", een rustig startend instrumentaal nummer, dat langzaam meer snelheid krijgt en uitmondt in een fantastisch stuk progressief rock.
Daarna zet de band me "D-Rider" voor en hierin hoor ik weer een uitstekende rock song in een gemiddeld tempo, die spacerock invloeden heeft en ook "Web Weaver" is een verrukkelijke spacerock song, die bluesrock invloeden bevat en halverwege iets sneller wordt en de muziek begint te swingen.
In "You'd Better Believe It" zet Alan Davey's Psychedelic Warlords me nogmaals een geweldige rock song voor, die swingt en een licht hypnotiserend ritme bevat, waardoor stil blijven zitten geen optie is en in "Hall Of The Mountain Grill" krijg ik een schitterend rustig stukje piano muziek voorgeschoteld, dat begeleidt wordt door ruimtelijke synthesizer klanken.
Dan volgen "Lost Johnny", een uptempo spacerock song, die aanzet tot dansen en "Paradox", een uitstekende mix van spacerock, progressieve rock en folkrock, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Verder hoor ik "It's So Easy", een progressieve rock song, die diverse tempowisselingen heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en "Motörhead", een cover van dit door Lemmy Kilmister geschreven nummer, dat het weliswaar niet haalt bij de uitvoering van Motörhead, maar desondanks speelt de band hier een prima versie van.

"Hall Of The Mountain Grill Live" van Alan Davey's Psychedelic Warlords staat vol heerlijke nummers, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan liefhebbers van spacerock en progressieve rock deze schijf dan ook van harte aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Planchettes - The Truth (Rise Above Records, 2019) (Garagerock)

Planchettes uit New Orleans, Louisiana, Amerika, bracht op 13 juli 2016 hun gelijknamige debuut EP via Glue Moon Records in een beperkte oplage van 260 stuks op vinyl, die met de hand geperst zijn en als digitale EP uit.
De band bestaat tegenwoordig uit: Kevan Caldwell - zang en sologitaar, Tralita La - zang en basgitaar en Andres Orozko - drums, die de vervanger is van Chris Lyons, die de drummer op de EP was.
Op 25 oktober 2019 verscheen het eerste album van de band via Rise Above Records, getiteld "The Truth", waarop 11 nummers staan en deze is verschenen als LP, CD en als digitale download.

Het eerste nummer van het album heet "Snow Pig" en hierin speelt de band een uptempo mix van new wave en garagerock, die een aanstekelijk dansbaar ritme bevat en invloeden van de muziek van The Animals heeft en dit nummer wordt gevolgd door "Mourning Sun", een heerlijke uptempo mix van new wave en rock met surf invloeden.
Daarna volgen "Let's Last Forever", een dansbare rock song met lichte soul invloeden en "Wet Graves", een post-punk song, die lichte surf en new wave invloeden bevat.
In de titel song "The Truth" krijg ik een swingende rock & roll song voorgeschoteld, die jaren 60 beat invloeden plus een aanstekelijk dansbaar ritme heeft,  in "She's So Violent" speelt Planchettes een fantastische swingende uptempo garagerock song, die een terugkerend, licht hypnotiserend ritme, heeft en in "Death In Bloom" laat de band me nogmaals genieten van een lekkere garagerock song met jaren 60 invloeden.
Dan volgen "Empress of Fools", waarin de band een uptempo rock song speelt, dat een terugkerend, licht hypnotiserend, ritme bevat en zang op die van Reverend Beatman (The Monsters) lijkt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en "Everyone Else", een mix van garagerock en progressieve rock, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Verder volgen "La Fin Du Monde", een uitstekende uptempo jaren beat 60 song, die invloeden van de muziek van The Pretty Things heeft en "Angel's Wing", een swingende garagerock song, waar een aanstekelijk terugkerend ritme in zit.

"The Truth" van Planchettes is een geweldig debuut album, dat vol heerlijke garagerock en rock & roll songs staat en ik kan elke liefhebber van deze muziek  stijlen deze schijf dan ook zeer aanraden.

Review: Grey Attack - Grains Of Sand (DME Music, 2019) (Hardrock)

Grey Attack uit Aken, Duitsland, bestaat uit: Gray Charlez - zang en sologitaar, Wulff Maahn - sologitaar, Frank Le Gov - basgitaar en J.F.K. - drums.
Op 29 mei 2015 verscheen hun debuut album "Grey Attack", dat op 1 april 2018 gevolgd werd door "Grains Of Sand", dat 10 nummers bevat en oorspronkelijk als digitale download uitgebracht werd, maar op 29 november 2019 verschijnt het eveneens op CD via DME Music.

Het album start met het titel nummer "Grains Of Sand", waarin de band me een stevige hardrock song voorzet, die jaren 70 invloed heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waar enkele tempowisselingen in zitten (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en dit nummer wordt gevolgd door "Leave Me Alone", een swingende uptempo rock song met een aanstekelijk ritme.
Daarna volgen "Another Love Has Gone", een heerlijke uptempo song, die diverse tempowisselingen heeft en "Free", een, vrij commerciële klinkende, swingende hardrock song, waar een dansbaar disco drums ritme in zit.
In "Since I've Been Gone" speelt Grey Attack een prachtige rustige rock song, die enkele subtiele tempowisselingen heeft en in "Don't Need Nobody" krijg ik opnieuw een swingende rock song voorgeschoteld, waarbij stil zitten geen optie is.
Dan hoor ik "Again", een stevige hardrock song, die een gemiddeld tempo heeft en "I Was Blind", een afwisselende rock song met een hoog meezing gehalte.
Verder volgen "Wonderful Times", een mooie rock song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en "Give You Up", een rustige song, waar je heerlijk bij weg kunt zwijmelen.

"Grains Of Sand" van Grey Attack is een goede plaat, die vol staat met prima hardrock songs en ik kan liefhebbers van dit genre dan ook aanraden eens te gaan luisteren naar de muziek van deze band.

Review: Iah - II (Kozmik Artifactz Records, 2019) (Melodische Rock / Stoner)

Iah uit Córdoba, Argentinië bestaat uit: Mauricio Condon - sologitaar, Juan Pablo Lucco Borlera - basgitaar en José Landín - drums.
Op 20 januari 2017 verscheen hun debuut album "Iah" als digitale download en deze werd op 13 juni 2017 gevolgd door de digitale download "IAH (2 Bonus Tracks)".
Het Necio Records label bracht het album in 2017 in een oplage van 100 stuks, inclusief poster op CD uit, Kozmik Artifactz Records bracht het album in 2018 in een beperkte oplage van 100 stuks op zwart vinyl uit en via Bilocation Records verscheen het in 2018 in een genummerde editie op blauw marmer kleurig vinyl en op 30 augustus 2019 als her persing in een beperkte oplage van 100 stuks op doorzichtig blauw vinyl uit.
Op 24 oktober 2018 verscheen "II" van de band als digitale download en op 15 mei 2019 bracht Necio Records het album op CD met poster en stickers uit, waarvan er 100 via bandcamp verkrijgbaar zijn.
Ook verscheen het album via Kozmik Artifactz Records in een beperkte oplage 100 stuks op zwart vinyl en 200 stuks op zwart/wit marmer kleurig vinyl in een klaphoes, waarvan de eerste 111 voor de exclusieve mailorder editie met de hand genummerd zijn.

Het album, dat 6 nummers bevat, start met "El Silencio Del Agua" en daarin laat de band me genieten van een prachtig rock nummer, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, een terugkerend ritme heeft en psychedelische invloeden bevat, waarna "HH" volgt en ik een rustig startend nummer hoor, dat geleidelijk iets meer snelheid krijgt, om dan terug te keren naar het rustige tempo.
Daarna volgt "Nihil Novum", eveneens een mooi rustig nummer, dat na korte tijd tijdelijk sneller wordt, enkele subtiele tempowisselingen heeft en stonerrock invloeden bevat.
Op het eerste nummer van de B-kant speelt Iah "La Niña Del Rayo", een schitterend rustig melodisch nummer, waar lichte invloeden van Colour Haze in zitten en ook dit nummer bevat enkele prima tempowisselingen, die het nummer spannend houden.
In "Pri" schotelt de band me muziek voor, dat tempowisselingen en stonerrock invloeden heeft, een terugkerend ritme bevat en halverwege verandert in een rustig stukje muziek, dat na korte tijd opnieuw verandert en over gaat in een geweldig stonerrock nummer.
Het laatste nummer, "Sheut", is een verrukkelijk zwaar stonerrock nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een terugkerend ritme bevat en halverwege verandert in een melodisch nummer, dat na enkele minuten weer in stonerrock verandert.

"II" van Iah heeft me van begin tot einde weten te boeien en is een heerlijke plaat om te beluisteren en ik kan iedere liefhebber van zowel stoner, als melodische rock deze schijf dan ook aanraden. (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Törzs - Tükör! (Eigen Beheer / A Thousand Arms, 2019) (Melodische Rock)

Törzs uit Boedapest, Hongarije bestaat uit: Soma Balázs - sologitaar, Dániel Nyitray - basgitaar en Zsombor Lehoczky - drums.
De band bracht 18 maart 2015 hun debuut album "Magasra Fel" als digitale download uit en deze werd gevolgd door "Földön", dat in een beperkte oplage van 50 stuks als CD en tevens als digitale download verscheen.
Op 18 oktober 2019 is hun album "Tükör!", waarop 6 nummers staan, in eigen beheer in Europa verschenen, terwijl het in Amerika via A Thousand Arms werd uitgebracht.

Het album, dat 6 nummers bevat, start met "Elso", waarin de band een heerlijk melodisch nummer ten gehore brengt, dat diverse subtiele tempowisselingen heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waarna "Második" volgt en ik weer zo'n mooi melodisch stuk muziek voorgeschoteld krijg, dat sterke invloeden van bands als IWKC heeft en diverse tempowisselingen bevat.
Daarna volgt "Harmadik", een prachtig rustig nummer met enkele subtiele tempowisselingen, dat net iets over de helft van het nummer meer snelheid krijgt en heftiger wordt.
In "Negyedik" speelt Törzs opnieuw zo'n schitterend uptempo melodisch nummer, dat halverwege langzamer wordt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in "Ötödik" zet de band me nogmaals zo'n zelfde soort nummer voor en ook dit bevat vanaf de helft van het nummer tempowisselingen.
Ook in het laatste nummer, dat "Hatodik" heet laat de band me genieten van een geweldig stukje rock, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en swingt.

"Tükör!" van Törzs bevat 6 nummers, die aaneen geschakeld een fantastische lange trip vormen en ik kan deze schijf dan ook aanbevelen, aan een ieder, die van melodische rock houdt.

Review: Various Artists - Beast Records - Sampler 2019 (Beast Records, 2019) (Pop / Garagerock / Punk)

Op het verzamelalbum "Sampler 2019" van Beast Records staan 21 nummers van evenzoveel bands/artiesten en deze begint met "Here Comes Johnny" van Kim Volkman & The Whiskey Priests uit Melbourne, Australië en hierin krijg ik een uitstekende mix van pop en rhythm & blues voorgezet, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waarna Shifting Sands uit Brisbane, Australië volgt, die "Catamaran" ten gehore brengt, een fantastische poprock song met invloeden uit de muziek van Nic Cave en The Narodniks, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, die gevolgd wordt door "Guns" van Moody Beaches (Melbourne), waarin de band een prima uptempo post-punk song speelt, die swingt en een terugkerend ritme heeft.
Daarna volgen "Do It Right Margo" van Mod Con (Melbourne), een lekker in het gehoor klinkende pop song, "When The Rain Did Come" van The Buxom Blade (Orleans/Beruy, Frankrijk), een uitstekende uptempo pop song met garagerock en surf invloeden, die enkele tempowisselingen heeft, "Alone" van Cannon Fodder (Le Mans, Frankrijk), een schitterende, vrij rustige, post-rock song in de stijl van The Beasts Of Bourbon, die na enkele minuten iets heftiger wordt en "Cars And Chicks" van Navajos (Lyon, Frankrijk) en daarin speelt de band een fantastische garagerock song, die in een gemiddeld aanstekelijk tempo gespeeld wordt, waarbij de zang overeenkomsten heeft met die van Iggy Pop uit zijn begin periode.
In "You Can't Give It Away" van Johnny Casino (Sidney, Australië) krijg ik een aanstekelijke pop song voorgezet met licht psychedelische invloeden, in "A Wolf Hides" van The Floors (Perth, Australië) hoor ik de band een swingende progressieve rock song spelen (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), in "Miles" speelt Margaret Airplaneman (Waltham, Amerika) een mooie mix van pop en folkblues in een gemiddeld tempo en in "80 Hours A Week" hoor ik St Morris Sinners (Adelaide, Australië) een schitterende post-rock song in een gemiddeld tempo spelen, die bij tijd en wijle vrij heftig klinkt en enkele subtiele tempowisselingen bevat.
Dan volgen Chicken Snake (New Orleans, Amerika) met "Trouble", een heerlijk swingende mix van blues, pop en garagerock, waarin een terugkerend ritme zit, dat licht hypnotiserend werkt, Hipbone Slim & The Kneetremblers (Oxford, Engeland) met "Voodoo Love", een verrukkelijke pop song met Zuid-Amerikaanse en rock & roll invloeden, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft, The Kill Devil Hills (Perth, Australië) met een live uitvoering van "Gunslinger" en daarin hoor ik de band een mix van pop, folk en progressieve rock maken, die enkele tempowisselingen heeft en Burn In Hell (Melbourne, Australië) speelt "Banana", een geweldige swingende mix van folk, post-rock en rhythm & blues, waarbij stil zitten geen optie is.
Vervolgens hoor ik Draught Dodgers (Melbourne, Australië) een heftige uptempo mix maken van punk en noise rock, getiteld "Fleabit Boogie", Jet Reactions (Bordeaux, Frankrijk) speelt een dansbare uptempo punk song en The Lizards (Barcelona, Spanje), die eveneens een uptempo punkrock song spelen, waarbij de energie er af spat.
Verder volgen "Out Of Grace" van Cellaphone Suckers (Keulen, Duitsland), een uptempo rock song met hardrock invloeden, "Devil Blues" van Whodunit (Parijs, Frankrijk), een verrukkelijke bluesrock song, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en "The Ghost Song" van Teaxs Tea (Brisbane, Australië), een prachtige rustige song, die een terugkerend ritme bevat.

"Beast Records - Sampler 2019" van Various Artists staat vol uitstekende nummers, die me als muziek in de oren klinken en ik kan liefhebbers van pop, punk en  garagerock dan ook aanraden eens te gaan luisteren naar deze verzamelplaat, om te ontdekken dat er overal lekkere muziek gemaakt wordt, die niet altijd opgemerkt wordt.

Review: Michael Moorcock & The Deep Fix - Live At The Terminal Café (Purple Pyramid Records, 2019) (Countryrock / Rock)

De Engelse science fiction / fantasy schrijver Michael Moorcock speelde vanaf de jaren 70 mee in bands en artiesten zoals: Hawkwind, Robert Calvert, Blue Oyster Cult en The Cult en bracht samen met The Deep Fix zijn debuut album "The New Worlds Fair" in 1975 uit via United Artists Records.
In de jaren 70 verschenen er 2 7" singles van Michael Moorcock & The Deep Fix getiteld: "Dodgem Dude" / "Starcruiser" (Flicknife Records, 1980) en "Brothel In Rosenstrasse" / "Time Centre" (Flicknife Records, 1982), laatstgenoemde is in een beperkte oplage van 500 stuks verschenen en met de hand genummerd.
De band bracht in 2004 hun tweede album "Roller Coaster Holiday" als CD uit via Voiceprint en deze werd in 2008 gevolgd door de CD "The Entropy Tango & Gloriana Demo Sessions", die via Noh Poetry verscheen en op 7 september 2019 bracht Purple Pyramid Records hun album "Live At The Terminal Café" in een beperkte oplage als CD en digitale download uit.
De band bestaat op dit album uit: Michael Moorcock - zang en achtergrondzang, Catherine Foreman - zang (4 nummers), Martin Stone - sologitaar, akoestische gitaar en lapsteel gitaar, Brad Scott - basgitaar, staande bas en achtergrondzang, Don Falcone - keyboards (4 nummers), Sean Orr - viool (4 nummers) en Denis Baudrillart - drums.

Het album, dat 11 nummers bevat, start met The Effect Of Entropy", waarin de band een schitterende rustige licht psychedelische song ten gehore brengt, die een gesproken tekst bevat en gevolgd wordt door "Terminal Café", een swingende uptempo countryrock song, die aanzet tot dansen.
Daarna volgt "The Dream Of Eden" en hierin speelt de band een heerlijke mix van country en pop in een gemiddeld tempo, dat een aanstekelijk dansbaar ritme heeft, waarna ik "Sam Oakenhurst's Story" voorgezet krijg, een verrukkelijke mix van countryrock en pop, die in een gemiddeld terugkerend ritme gespeeld wordt en gevolgd wordt door "St.James Infirmary", een prachtige rustige song, die ingetogen zang bevat en minimale begeleiding heeft.
In "The Heat Of The New Orleans Night" schotelt Michael Moorcock & The Deep Fix me een mooie rustige song voor, die weer een gesproken tekst bevat, in "Lou" krijg ik opnieuw een swingende uptempo countryrock song te horen, die een dansbaar ritme heeft en in "A Man Like Me" speelt de band een fantastische rock song, die invloeden van bluesrock heeft en aanzet tot dansen.
Dan volgen "Mississippi Turn Round", een verrukkelijke aanstekelijke country song met een hoog meedein gehalte, "Blood", een mix van progressieve pop en country, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en "Eden Revisited" en dit is "The Dream Of Eden" in een andere versie, waarin de band een uitstekende pop song in een rustig tempo speelt, dat halverwege tijdelijk folk invloeden bijgevoegd krijgt.

"Live At The Terminal Café" van Michael Moorcock & The Deep Fix is een heerlijke plaat om naar te luisteren en staat vol uitstekende countryrock en poprock songs, die ik elke liefhebber van deze genres kan aanraden.(luister naar het album via de bandcamp link onder de recensie)