The New Death Cult werd in 2015 te Oslo, Noorwegen, opgericht en bestaat uit: Alpha, zang en sologitaar, Beta - sologitaar, Gamma - basgitaar en Delta - drums.
Op 6 september 2019 bracht de band hun debuut album "The New Death Cult" uit in een beperkte oplage op wit vinyl, nadat eerder de digitale singles "Light Spills Over", "Zeitgeist", "True Eyes" en "Moon" verschenen, die ook op het album terug te vinden zijn.
Het album, dat 9 nummers bevat, start met "Light Spills Over", waarin de band een schitterende swingende uptempo hardrock song ten gehore brengt, die gevolgd wordt door "Zeitgeist", eveneens een geweldige uptempo song, die enkele subtiele tempowisselingen heeft en swingt.
Daarna volgen de andere 2 downloads, waarvan "True Eyes" de eerste is en ook hierin houdt de band het tempo hoog en swingend (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), waarna het de beurt is voor "Moon", een fantastische licht psychedelische hardrock song, die diverse tempowisselingen bevat.
In "The War" zet The New Death Cult me een uitstekende licht melodische song voor, die in een gemeiddeld tempo gespeeld wordt en invloeden van hardrock heeft en in "Blood Of Babylon" krijg ik opnieuw een swingende uptempo rock song te horen.
Dan volgen "Colors Of The Mind", dat een disco deun in de muziek heeft en aanzet tot dansen, "Home", een heerlijke mix van pop en hardrock, waar enkele tempowisselingen in zitten en "Edel", een prachtige, vrij rustige, melodische pop song, die een aangenaam ritme bevat.
"The New Death Cult" van The New Death Cult is een prima debuut album, dat vol lekker in het gehoor klinkende rock songs staat en ik kan deze schijf dan ook aanbevelen, aan een ieder, die van hardrock en melodische pop houdt.
Op 2 november 2019 brengt Crustacean, het sub label van Fruits De Mer Records de 7" gekleurd vinyl EP "Sunny Spells uit, waarop 4 covers staan, die gespeeld worden door Chad & Jeremy (UK), Schizo Fun Addict (USA), Hanford Flyover (UK) en Us And Them (Zweden).
Dit is de derde EP van het drieluik, dat het Fruits De Mer Records label op dezelfde datum uitbrengt, waarvan de andere van The Past Tense (7"EP + CD) en Crystal Jacqueline And The Honey Pot (2EP) komen.
Chad & Jeremy is een duo, dat in 1962 begon en bestaat uit: David Stuard Chadwick (Chad) - zang en gitaar en Michael Thomas Jeremy Clyde (Jeremy) - zang en gitaar.
Het duo, dat actief was van ?1962 tot 1968, van 1983 tot 1987 en van 2003 tot heden, bracht van 1963-1968 18 singles en 6 LP's uit, in 1983 verscheen er 1 single en 1 LP en in de jaren 2000 werden 3 LP's plus een compilatie album uitgebracht.
Hun muziek werd in Engeland door Ember uitgebracht en in Amerika, waar de band naar toe verhuisde in 1964, door World Artists, Capitol, Columbia, Sidewalk en Rocshire.
Schizo Fun Addict uit New York / New Jersey bestaat uit tegenwoordig Jayne Gabriel - zang en sologitaar, Jet Wintzer - zang, synthesizer en basgitaar, Rex Shelverton, Daniel Boivin en Ilona V, die in de plaats zijn gekomen van Hadrian en Patrick.
De band bracht hun debuut album "Just a Dimension Away" in 2000 via het Sudden Bliss label op CD uit.
Daarna verschenen de albums: "Diamond" (CD, Sudden Bliss Records, 2001), "The Atom Spark Hotel" (LP, Canarsie, 2004), "Imperial Quazar" (Ltd.Edition CD, Pin Prick Records, 2008), "The Sun Yard" (CD, Fruits De Mer Records, 2013) en het split album "Schizo Fun Addict / The Bordellos - KASSETTE" die in een gelimiteerde oplage van 100 stuks op cassette verscheen via Small Bear Records.
"Dream Of The Portugal Keeper" was hun eerste single, die in 2007 via Bracken Records op 7" vinyl uitbracht werd en tevens op CDr verscheen, waarna de allereerste Fruits De Mer Records single "Fruits De Mer Vol.1" in 2008 op 7" vinyl (beperkte oplage) en als (CDr promo) werd uitgebracht met daarop de nummers "Theme One" en "Ogden's Nut Gone Flake", terwijl via het zelfde label in 2014 "Theme From Suspiria" verscheen met daarop: "Theme From Suspiria", "In The Long Run" en "Back Of Her Car" en deze verscheen als: 7" oranje vinyl + DVD Ltd.edition, 7" zwart vinyl + DVD Ltd.edition, 7" vinyl test persing (20 stuks voor de verkoop op het Crabstock Festival, Cardigan) en als CD promo en in 2016 werd de flexi disc en éénzijdig bespeelbare single "Take A Heart" (Sorrows cover) voor het "Postcards From The Deep" project van Fruits De Mer Records uitgebracht.
Oorspronkelijk verscheen "The Sun Yard" in een beperkte oplage als gratis digitale soundcloud download op kerstdag 2013 voor een beperkte tijd en 100 stuks verschenen er in een gratis goodie bag via Fruits De Mer Records tijdens het "Summer 2014 festival of psychedelica", waarna Schizo Fun Addict het album niet meer beschikbaar stelde.
Het album verscheen op op kerstdag 2017 nogmaals als gratis download via soundcloud en ook kwam het 2 januari 2018 uit op LP, die in een beperkte oplage van 620 stuks geperst wordt op rood met roze gloed en turquoise vinyl met een groene gloed.
Daarvan werden de turquoise/groen tijdens kerst gratis weggegeven aan leden van de FRUITS DE MER Members Club, de transparant rode worden weggegeven aan de eerste 150 mensen, die op de 10e verjaardag van Fruits de Mer op 12 mei 2018 te Glastonbury komen, maar ook waren de resterende albums te koop.
Tevens werden er nog 2 beperkte oplages in volledige kleuren uitgebracht, die in het donker licht geven, waarvan er 10 te winnen waren via een publieke wedstrijd.
Op 1 juni 2018 verscheen hun zevende album "El Shoegaze Bossa Nova", waarop 10 nummers staan, in een beperkte oplage van 300 stuks op LP via Sugarbush Records, terwijl de digitale uitgave op 21 september 2018 via hetzelfde label werd uitgebracht.
Vermeldenswaardig is ook, dat Daniel Figuerdo - keyboards, orgel, vleugel en synthesizers, Daniel Boivin - drums en percussie en Rex John Selverton - sologitaar, zich bij de band hebben aangesloten en Brett Millering en Ilona V (zang) als gast muzikanten op het album mee doen.
Het Engels-Amerikaanse trio Hanford Flyover startte op 21 augustus 2016 in de Midlands van Engeland en bestaat uit: Holly Bowler - zang en keyboards, Josh Bowler - sologitaar, achtergrondzang en keyboards en Ian Turner - bas- en sologitaar, drums en keyboards.
De band bracht op 30 september 2018 hun debuut single "1973 - All We Have Is Love" digitaal uit, gevolgd door "Home", dat 30 november 2018 als digitaal nummer verscheen.
Daarna volgden "Just Another Day" (digitaal nummer, 27 januari 2019), "Life Is Change" (digitaal nummer, 1 februari 2019) en het digitale album "FreeFall - Remastered" (7 februari 2019).
Us And Them is een Zweeds folk duo, dat bestaat uit: Britt Rönnholm - zang en Anders Hakanson - gitaar en synthesizer.
Het duo maakte in 2008 hun debuut met de CD “Based on a True Story”, die via het eigen Withdrawn Recordings label verscheen en vooraf gegaan werd door de EP's "Canning Oak" (2006), "Seagulls" (2006) en "Man O' Sand To Girl O'Sea" (2006), die eveneens via dit label werden uitgebracht.
Vervolgens bracht het Fruits De Mer label in 2009 de vinyl EP "Julia Dream Of All The Pretty Horses" uit, waarmee het duo lovende kritieken oogstte van Mojo en Record Collector, gevolgd in 2011 door de EP "Summerisle" (Fruits De Mer) en in 2012 bracht het Ritual Echo Records de EP "Walk Light" uit, waarna in 2014 de EP "By The Time It Gets Dark" (Fruits De Mer) verscheen.
Het Mega Dodo Records label bracht 23 oktober 2015 het album "Summer Green And Autumn Brown" op zowel 180 gram zwart vinyl uit in een beperkte oplage van 250 stuks, plus als CD digipack, maar ook verscheen er een gelimiteerde oplage van 100 stuks als 4CD, inclusief de 3 CD EP's, die via Fruits De Mer werden uitgebracht en was alleen maar via de Mega Dodo's Bandcamp pagina te koop, dus niet in de winkels.
Op 12 december 2016 is de 10" EP "Fading With The Dwindling Sun" op gekleurd vinyl via het Fruits De Mer Records label verschenen en deze bevat 5 songs, die Sandy Denny (Fairport Convention) zong, waarvan er 3 door haar geschreven zijn, plus 1 van Richard Thompson en een traditionele.
Vervolgens verscheen 20 januari 2017 hun volgende single, getiteld "When I Was Walking" via het Mega Dodo Records, in een beperkte oplage van 150 stuks op groen vinyl, die alleen bestemd was voor Mega Dodo Singles Club leden en 150 stuks op zwart vinyl voor alle andere liefhebbers.
Op 20 april 2018 verscheen hun 7" vinyl single "From The Corner Of My Eye" / "The Iron Maiden" via Mega Dodo Records en bevat 2 digitale bonus downloads nummers "When Life Begins" en "All The Madman", waarop Astor Wolfe - zang, Dag Strömberg - dwarsfluit en Erik Håkansson - drums meespelen en deze werd in een, met de hand genummerde, beperkte oplage van 250 stuks uitgebracht en op 15 juni 2018 verscheen het tweede album van de band, getiteld "On Shipless Ocean" in een beperkte oplage op 180 gram licht blauw-groen zeekleurig vinyl en tevens als CD en digitale download via Mega Dodo Records.
De EP "Sunny Spells" begint met "Rest In Peace" van Chad & Jeremy, waarin het duo een onversterkte uitvoering van hun zelf geschreven nummer speelt en hier een prachtige folk song ten gehore brengt, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een aangenaam ritme heeft.
Daarna volgt Schizo Fun Addict met "Dedicated To The One I Love", dat oorspronkelijk van The Mamas & The Papas gespeeld werd en hierin hoor ik de band een schitterende versie van dit nummer spelen, waarop Ilona V de achtergrondzang voor haar rekening neemt.
Dan zet Hanford Flyover me "Just Another Day", een cover van Neon Pearl, voor en mag ik genieten van een licht psychedelische folk song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en orkestraal klinkt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In het laatste nummer "What Did You Do To My Life?", een cover van het Neil Young nummer, dat door Us And Them gespeeld wordt krijg ik weer zo'n fantastische mix van pop en folk voorgeschoteld, waar de band patent op lijkt te hebben.
"Sunny Spells" van Chad & Jeremy, Schizo Fun Addict, Hanford Flyover en Us And Them bevat 4 heerlijke nummers, die bij folk liefhebbers zeker in de smaak zullen vallen en ik kan hen deze 7" EP dan ook van harte aanbevelen.
Timothy Eerie werd geboren in Austin, Texas, Amerika en verhuisde naar Orlando, Florida waar hij in 2015 begon met het maken van psychedelische pop.
Op 29 mei 2019 verscheen zijn debuut album "Ritual", waar 13 nummers op staan, via Nomad Eel Records in een beperkte oplage op geel vinyl, als CD en digitale download en tevens werd het album in een beperkte oplage van 150 stuks op blauw vinyl via Fat Elvis Records uitgebracht.
Hij wordt op het album bijgestaan door: Justin McCarty - basgitaar (1 nummer), Haley Hummingbird - dwarsfluit (1 nummer), Michael Scitney - drums (7 nummers) en Megan Roxane Shea - achtergrondzang (1 nummer).
Timothy heeft met zijn live band opgetreden met ander andere: La Luz, Dead Meadow, L.A. Witch, Kikagaku Moyo, Of Montreal, Acid Mothers Temple en Holy Wave.
Het album start met "Transformation Of Things", waarin Timothy een fantastische rustige psychedelische pop song ten gehore brengt, die sterke invloeden van de jaren 60 muziek heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Bicycle", een aanstekelijke uptempo melodische pop song met invloeden uit psychedelische muziek en een dansbaar ritme.
Daarna volgen "Ritual #3", een kort stukje zeer psychedelische instrumentale muziek, dat mysterieus klinkt, "The Cave", een schitterende rustige song, die lichte country invloeden bevat en "She Talks To Mushrooms", een dansbare pop song, die diverse tempowisselingen heeft, psychedelisch klinkt, acid rock invloeden bevat en licht hypnotiserend is, waarbij het tempo aan het eind van het nummer met hoge snelheid gespeeld wordt.
Kant B begint met "Ritual #4", een kort rustig psychedelisch nummer, waarna "Sold My Sunshine" volgt en Timothy Eerie me een geweldige song voorschotelt, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
In "Yeah Baby Alright" krijg ik een heerlijke uptempo pop song te horen, die swingt en lichte progressieve rock invloeden heeft, in "Lick" speelt Timothy weer een uitstekende uptempo licht psychedelische pop song, die enkele tempowisselingen heeft en in "Ritual #5", dat slechts 28 seconden duurt, hoor ik een stukje acid rock.
Dan volgen "West Coast", een korte swingende mix van acid en psychedelische rock, "Ritual #6", een korte dromerige pop song met onverstaanbare tekst en "Flower Waltz", een prachtige rustige dromerige pop song met psychedelische invloeden.
"Ritual" van Timothy Eerie staat vol verrukkelijke licht psychedelische pop songs, waarmee hij me van begin tot einde van zijn muziek heeft laten genieten en ik kan deze schijf dan ook zeer aanraden aan iedere liefhebber van psychedelische muziek, maar ook zij, die van de betere pop houden, zullen zeker aan hun trekken komen.
Skeleton Goode is het alias van de Engelse songwriter/sologitarist Jack Briggs uit Hó Chí Minh, Vietnam, die onlangs zijn Skeleton Goode Band samenstelde, die verder bestaat uit: C. Oxberry - drums en percussie, A. Martin, J. Tuttle en N.Nguyen.
Jack bracht op 8 januari 2018 zijn debuut single "When The Dragon Flies Low" als digitale download uit en deze werd gevolgd op 28 augustus 2018 door het digitale nummer "Someone's Coming".
Hun debuut album "Skeleton Goode" verschijnt op 15 november via Mega Dodo Records in een beperkte oplage op rood en geel gespetterd 180 gram vinyl, als CD en als digitale download.
Het album, dat 10 nummers bevat, start met "Enamel Animal", waarin de band een geweldig uptempo surf nummer speelt, dar swingt als een trein en enkele tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "Ask Tomorrow", een fantastische psychedelische pop song dat een gemiddeld tempo heeft.
Daarna speelt de band "Razors In The Clay", waarin ik opnieuw een heerlijke psychedelische song te horen krijg en deze heeft invloeden van de muziek van Paul McCartney en funk en wordt in een gemiddeld tempo ten gehore gebracht, waarna "Stare Of The Stranger" volgt, een verrukkelijke mix van surf en psychedelische pop, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk ritme heeft.
In "Leaf Green Gamma Girlz" krijg ik een vrolijke uptempo song voorgeschoteld, die aanzet tot dansen en in "James Dean" zet Skeleton Goode me weer een swingende licht psychedelische song voor, waarbij stil zitten geen optie is.
Dan volgen "Never Going (Back Home)", dat door gaat waar het vorige nummer stopte, om na korte tijd over te gaan in een uitstekende swingende mix van funk en rock, die opnieuw aanzet tot dansen en "Someone's Coming", een mooie rustige song met een Spaans tintje en slepend ritme.
Verder hoor ik "Morning Sun", een uptempo rock song, die diverse tempowisselingen heeft, aan aanstekelijk ritme bevat en psychedelische invloeden heeft en "When The Dragon Flies Low", een fantastische uptempo psychedelische pop song met Oosterse invloeden uit de jaren 60, prima samenzang en een swingend ritme, waarbij het niet mogelijk is stil te blijven zitten.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
"Skeleton Goode" van Skeleton Goode is een schitterend debuut album, waarmee de band me van begin tot einde aan mijn stoel gekluisterd heeft weten te houden en ik kan deze schijf dan ook zeer aanraden aan liefhebbers van psychedelisch muziek, surf en de betere pop.
Crystal Jacqueline werd in Wiltshire, Engeland geboren en al op jonge leeftijd ontwikkelde ze haar talent en liefde voor muziek.
Ze trad regelmatig in en rond Bath op, die haar lof en een waardevolle ervaring opleverden en verhuisde later verder naar het zuiden van het land, waar ze in verscheidene bands speelde, die in binnen en buitenland optraden.
Ze woont in Devon met haar varken, katten, ganzen en haar partner Icarus Peel, met wie ze samen in de band The Honey Pot speelt, die in 2012 startte en in het begin uit 5 personen bestond, maar tegenwoordig nog maar bestaat uit: Crystal Jacqueline - zang en piano, Icarus Peel - alle andere instrumenten en Brian Rushbrooke - drums.
In 2010 bracht ze haar solo debuut album "Heal Yourself" via Psychedandy Records uit en in 2012 verscheen haar eerste album met The Honey Pot, getiteld "To The Edge Of The World" op het Mega Dodo label.
In november 2012 nam ze de EP "A Fairy Tale" op met daarop 3 covers: "Cousin Jane" (Troggs), "A Fairy Tale" (Second Hand), "Play With Fire" (Rolling Stones), die door Fruits De Mer Records werd uitgebracht.
Haar LP "Sun Arise" werd in 2013 via het Mega Dodo Records label op de markt gebracht en bevat 16 nummers, inclusief de songs van de EP "A Fairy Tale".
Haar CD album "Electronic Memory", uit 2015, met The Honey Pot, verscheen in een zeer gelimiteerde box oplage van 100 stuks en bevat een 12 pagina's tellend boekje, 2 ansichtkaarten en een badge.
De nummers van de CD, waarvan de cover "Hole In My Shoe" van Traffic voor het eerst op CD is verschenen, werden eerder, in de zomer van 2014, door Fruits De Mer Records op 2 vinyl EP's uitgebracht.
"Rainflower" is het tweede album, dat in 2015 van haar is verschenen en hiervoor zijn alle nummers ook nu weer geschreven en geproduceerd door haar man Icarus Peel.
Het album is op 25 mei op 180 gram vinyl uitgebracht, waarbij de eerste 100 exemplaren vergezeld zijn gegaan van een A5 poster en naar rainflower ruikende bloemblaadjes en tevens is het album in een beperkte oplage verschenen als digipack met het bonusnummer "In My Chair".
De muziek van het album was op 24 mei te horen zijn tijdens het optreden van Crystal Jacqueline & The Honey Pot in The Half Moon te Putney, waar ze onderdeel uitmaakte van het "Games For May Festival", dat door Mega Dodo Records en Fruits De Mer Records georganiseerd werd.
Van de LP is het nummer "Winter Deep" in november 2015 op single uitgebracht, terwijl er ook een niet eerder uitgebracht nummer, plus een live uitvoering van een song te horen zijn.
Vervolgens werd begin 2016 de LP/CD (waarop 2 extra nummers staan) "Inside The Whale" van The Honey Pot uitgebracht, terwijl er van de beperkte uitgave van de 3CD versie slechts 150 verschijnen en deze bevat het album "Inside The Whale", het exclusieve live album "Live In London" (opgenomen tijdens het Games For May optreden), de single "Lisa Dreams" plus 2 bonus nummers en een interview met Icarus Peel en Crystal Jacqueline, waarbij het geheel verpakt is in een speciaal genummerd blik met waarzeggende vis.
Tevens werd de single "Lisa Dreams" in een beperkte oplage van 150 stuks op gekleurd vinyl speciaal voor leden van de Mega Dodo Records club geperst en deze is ook op zwart vinyl verschenen en op 9 mei 2016 verscheen de 7", 33 toeren, EP "Morning Dew" in een beperkte oplage op gekleurd vinyl via het Regal Crabomophone label van Fruits De Mer Records met daarop 4 nummers, waarop ze bijgestaan wordt door haar partner Icarus Peel.
Haar album "Await The Queen" is op 16 juni 2017 verschenen in een beperkte oplage van 250 stuks als 2LP en is alleen verkrijgbaar als mail order via Mega Dodo Mail Order en Heyday Mail Order in Groot Brittannië en via Clear Spot in Europa, terwijl de CD en digitale download overal te koop zijn.
Op 28 september 2018 verscheen haar album "Live" via Mega Dodo Records in een beperkte oplage van 250 stuks als officiële bootleg op 180 gram wit met zwart gespetterd vinyl, tevens in een beperkte oplage op CD in een 18 pagina's 8"x8" media boek met een gebonden harde kaft, inclusief een DVD, waarop 4 nummers staan, die tijdens het festival gefilmd zijn en als digitale download.
De opnamen komen van een optreden, dat ze in juni 2018 met haar band deed, tijdens het Sonic Rock Solstice Festival, dat door een bootlegger opgenomen werd en door Icarus Peel de dag na het optreden ontdekt werd, toen hij langs een merchandise stalletje liep en een deal was snel gemaakt.
Op 2 november 2019 komt de 2EP "I Talk To The Wind" via Crustacean, het sub label van Fruits De Mer Records, op 7" gekleurd vinyl uit en deze bevat 5 covers.
De EP begint met "Mr Fantasy" van Traffic, waarin Crystal Jacqueline And The Honey Pot me een mooie rustige song voorschotelt en deze heeft echo op de zang, waardoor het nummer een psychedelisch karakter krijgt, terwijl ook de muziek psychedelisch gespeeld wordt en lanzaam aan iets meer snelheid krijgt.
Daarna volgt de schitterende cover "I Talk To The Wind" (King Crimson) en hierin laat de band me genieten van een prachtige rustige licht psychedelische uitvoering van deze song.
In "Sun Goes Down" (Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich) krijg ik nogmaals zo'n uitstekende licht psychedelische song te horen, die een gemiddeld tempo heeft en enkele tempowisselingen bevat.
Daarna volgt "Sympathy" (Rare Bird), dat voor Steve Rowland een hit werd en in de versie van Crystal Jacqueline And The Honey Pot begint Jacqueline zonder begeleiding, die na korte tijd bij haar stem komt en de band me een heerlijke hedendaagse uitvoering van deze song voorzet, die afwijkt van het origineel, maar desondanks schitterend klinkt.
Het laatste nummer van de EP is een cover van het Tonton Macoute nummer, dat "Dreams" heet en daarin krijg ik een verrukkelijke progressieve rock song voorgezet, die door Icarus Peel gezongen wordt, enkele tempowisselingen bevat en tegen het einde heerlijk psychedelisch wordt.
"I Talk To The Wind" van Crystal Jacqueline And The Honey Pot is het tweede deel van het drieluik, dat Fruits De Mer Records tegelijk uitbrengt, waarbij de bands covers uit eind jaren 60 spelen en ook dit is weer zo'n geweldige plaat, die je als jaren 60 fan niet mag missen; een aanrader dus!
Atlantis Aquarius uit Texas, Amerika bestaat uit: Jordan Cain - zang, sologitaar en drums, Taylor Nicks - zang, Maxwell Smith - zang, keyboard, solo- en basgitaar, Oliver Smith - zang en drums, Hutton Ferrell - sologitaar, Austin Morgan - sologitaar, Jason Burt - sologitaar en keyboards, Scott Lee - basgitaar, Jake Murphy - basgitaar en Sevens Henderson - keyboards
De band bracht op 13 april 2019 hun debuut album "Leo's Rising" via Nomad Eel Records in een beperkte oplage van 75 stuks op gepatterd roze/groen doorzichtig vinyl, een beperkte oplage van 200 stuks op zwart vinyl, een beperkte oplage op bloeiende cactus kleurig vinyl, een beperkte oplage op CD en als digitaal album uit, nadat op 10 april 2018 de EP Nibirian Sun via Nomad Eel Records als 10" vinyl EP, cassette EP (beperkte oplage) en als CD was verschenen.
Het album, dat 7 nummers bevat, start met "Deja Vudoo", een mooie rustige licht psychedelische pop song, die diverse tempowisselingen heeft en lichte countryrock invloeden en van bands als Jefferson Airplane bevat en gevolgd wordt door "Waiting On The Next Life", een schitterende mix van rhythm & blues, progressieve rock en soul.
Daarna zet de band me "Jesus Lives In Mexico", een dansbare mix van rock & roll en pop met een aanstekelijk ritme, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waarbij stil zitten niet mogelijk is.
In "The Feels" speelt Atlantis Aquarius een prachtige rustige song met lichte soul invloeden en in "On My Way" laat de band me genieten van een uitstekende rock song, die een gemiddeld tempo heeft en een terugkerend ritme bevat.
Verder volgen "The Voice Inside Your Head", een heerlijke pop song, die in en niet al te hoog tempo gespeeld wordt, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en de Donovan cover "Atlantis", waarin de band me een prima uitvoering van dit nummer voorschotelt.
"Leo's Rising" van Atlantis Aquarius is een lekker in het gehoor klinkende plaat, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan dit debuut album dan ook aanbevelen aan iedere liefhebber van de betere pop.(luister naar het album via de bandcamp link onder de recensie)
Young Creatures ontstond in 2012 te Los Angeles, Amerika en bestaat tegenwoordig uit: Mike Post - zang, sologitaar en keyboards, Andrew Gleason - solo-, basgitaar en zang en Michael Escalante - drums & percussie.
De band bracht 24 luli 2012 hun debuut EP "The Young Creatures" als digitale download uit en deze werd gevolgd door "Habitats" (20 mei 2013, digitale download EP), "Fear All The Things" (1 juli 2014, digitale download single), "Foreigner" (29 juli 2014, dd single), "Lionheart" (2 september 2014, dd single), "Converse Rubber Tracks" (23 september 2014, dd EP), "Fear All The Things" (30 september 2014, CD en dd album), "The Future Is Finally Now" (17 november 2017, CD en dd album), "Something I Don't Know" (3 september 2018, dd single) en "Prisoner of Escape" (2 november 2018, dd single).
Het album "The Future Is Finally Now" bevat 10 nummers, waarvan "The Last One" het eerste is en daarin krijg ik een geweldige psychedelische pop song voorgeschoteld, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, diverse subtiele tempowisselingen heeft en me aan de Amerikaanse bands van de jaren 60 herinneren gevolgd wordt door "To Be Alive", een uitstekende pop song, die een aanstekelijk ritme heeft, enkele tempowisselingen bevat en aanzet tot meebewegen.
Daarna volgen "Another One Comes Around", een lekker in het gehoor klinkende song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en psychedelische invloeden heeft, "Whatever I Can", een dansbare song, aanstekelijk ritme bevat en uitnodigt tot meezingen.
In "Slow" laat Young Creatures me genieten van een schitterende progressieve pop song, die een terugkerend ritme heeft, in "Slow Part II" zet de band me een vrij rustige song voor en in "Open Fields" hoor ik de band een prachtige melodische licht psychedelische pop song spelen, die diverse tempowisselingen heeft.
Dan volgen de titelsong "The Future Is Finally Now", een fantastische vrij rustige song, waar een hoog mee zwijmel gehalte in zit (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), "This Sound", een heerlijke swingende song, die aanzet tot dansen en "Back To The Basics", een mooie, vrij rustige, melodische pop song met hit potenties.
"The Future Is Finally Now" van Young Creatures staat vol uitstekende songs, die ik kan aanraden aan elke liefhebber van de betere pop.
The Blue Poets uit Hamburg, Duitsland werd in 2015 opgericht en bestaat uit: Gordon Grey - zang, Marcus Nepomuc Deml - sologitaar, Phil Steen - basgitaar en Felix Dehmel - drums.
De band bracht op 9 september 2016 hun debuut album "The Blue Poets" in eigen beheer uit en deze werd in 2018 gevolgd door het album "Live Power" (Triple Coil Music) en op 13 september 2019 verscheen hun derde album "All It Takes", dat 9 nummers bevat, via Triple Coil Music en Broken Silence in een beperkte oplage als LP, als CD en als digitale download.
Het eerste nummer van het album heet "Angry Man" en hierin speelt The Blue Poets een uitstekende swingende uptempo bluesrock song met invloeden uit boogie woogie die enkele subtiele tempowisselingen heeft en aanzet tot dansen en deze wordt gevolgd door "Could Have Lived", een lekker klinkende mix van acid rock en bluesrock met wisselende tempo's, die hier en daar invloeden uit de funk heeft.
In de titelsong "All It Takes" hoor ik een schitterende, vrij rustige, progressieve bluesrock song voorgeschoteld, die langzaam meer snelheid krijgt en invloeden van hardrock bevat (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in "Crawling" laat de band me nogmaals genieten van een fantastische rustige bluesrock song.
Daarna volgen "Been Here Too Long", een prachtige mix van soul en bluesrock en "Bad News", een swingende uptempo bluesrock song.
Verder speelt The Blue Poets "Mind Your Own Business", waarin ik opnieuw een swingende rock song te horen krijg en hierbij is stil zitten geen optie, "Cyber Love", een geweldige uptempo rock song, die met hoge snelheid mijn gehoorgang binnen gespeeld wordt en swingt als een trein en "The Day", een mooie rustige mix van pop en soul.
"All It Takes" van The Blue Poets staat vol uitstekende bluesrock nummers, die afgewisseld met de meer soul gerelateerde songs voor een prima plaat zorgen en ik kan deze schijf dan ook aanraden, aan hen, die van deze muzieksoorten houden.
Sons Of Alpha Centauri uit Swale, Kent, Engeland, werd in 2001 opgericht en bestaat uit: Marlon King - sologitaar, Nick Hannon - basgitaar, Stevie B. - drums en Blake - electronica.
De band bracht op 26 november 2007 hun debuut album "Sons of Alpha Centauri" via Sound Devastation Records als CD uit en deze werd als digitale download in dat zelfde jaar uitgebracht door Poisontree Records en in 2012 verscheen de digitale her uitgave via OneMusician Digital.
Op 1 juni 2018 verscheen "Continuum" in een beperkte oplage van 500 stuks op 180 gram geel vinyl, inclusief CD en download code plus poster, als beperkte oplage van 500 stuks op 180 gram zwart vinyl, inclusief CD en download code, plus poster, als beperkte oplage op 180 gram luchtkleurig grijs vinyl inclusief 3" CD met een exclusieve remix van 15 minuten en digitale download code.
Tevens bracht de band op 21 september 2009 een CD split album uit met Treasure Cat, getiteld "Last Day of Summer", dat door Underdogma Records in een zeer beperkte oplage van 10 stuks werd gemaakt, maar ook verscheen het album als digitale download.
Robotic Empire / H42 Records brengt 13 oktober 2019 hun album "Buried Memories" in een beperkte oplage als LP uit en tevens verschijnt het als CD en digitale download.
Het album, dat 6 nummers bevat, start met de eerste van de 3 mixen van "Hitmen" en daarin hoor ik al eerste de Justin K.Broadrick Mix, een schitterende uptempo mix van stonerrock en progressieve rock, die halverwege verandert in een traag gespeeld stonerrock nummer, dat enigszins dreigend klinkt en gevolgd wordt door de Jesu Remix, waarin de muziek langzaam gespeeld wordt, post apocalyptisch klinkt en ambient invloeden heeft, waardoor het een totaal ander nummer wordt, waarna de JK Flesh Remix volgt en ook in deze remix krijg ik een ander stuk muziek voorgezet en hierin hoor ik een mooi zwaar ambient nummer met industrieële invloeden en een terugkerend ritme, dat halverwege verandert en er een vrij heftig post apocalyptisch nummer ontstaat.
Op kant B volgen 3 James Plotkin Mixen, waarvan "Warhero" de eerste is, een schitterend melodisch nummer met een terugkerend licht dreigend ritme ritme, dat halverwege zwaarder en heftiger wordt, waardoor de dreiging toeneemt, om tegen het einde weer rustiger en melodischer te worden.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Remembranche" speelt Sons Of Alpha Centauri een langzaam zwaar duister stuk muziek, waar dreigende klanken van het nummer "Black Sabbath" in zitten en in "SS Montgomery" hoor ik een geweldig aanstekelijk swingend stonerrock nummer met een licht hypnotiserend terugkerend ritme, dat in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en licht psychedelisch eindigt.
"Buried Memories" van Sons Of Alpha Centauri is een fantastische plaat, waarmee de band van begin tot einde in de ban van hun muziek heeft gehouden en ik kan
deze schijf dan ook zeer aanraden, aan liefhebbers van post apocalyptische muziek en stonerrock.
Action & Tension & Space uit Haugesund, Noorwegen bestaat uit: Per Steinar Lie - lap-steel en sologitaar, Øystein Braut - sologitaar en orgel, Julius Lind - basgitaar en Ørjan Haaland - drums.
De bandleden speelden eerder in bands als The Low Frequency In Stereo, Electric Eye, Soft Ride, Ape Club en Lumen Drone.
De band bracht hun debuut album "Action & Tension & Space" in 2012 via Made in Haugesund uit en deze werd op 19 oktober 2018 gevolgd door "Skåredal Funhouse", die via via Kapitän Platte in een beperkte oplage van 250 stuks op zwart vinyl en als CD en digitale download verscheen en 4 oktober 2019 verschijnt hun derde album "Explosive Meditations" via Kapitän Platte en deze wordt in een beperkte oplage van 100 stuks op wit vinyl en 400 stuks op zwart vinyl geperst en verschijnt tevens als CD en als digitale download.
Het album bevat 3 nummers, waarvan "Peruvian Dream" het eerste is en daarin speelt Action & Tension & Space een heerlijk rock in opposition nummer in een niet al te hoog tempo, dat invloeden heeft van experimentele muziek en spacerock.
Daarna volgt "Mørke Skyer Over Sildabyen", een vrij rustige mix van improvisatie, rock in opposition en spacerock, waar een terugkerend licht hypnotiserend ritme in zit.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Het laatste nummer is het bijna 20 minuten durende "Destroyer Of All Worlds", waarin de band verder gaat met het maken van improvisaties, experimentele muziek, spacerock en rock in opposition, die in een rustig tempo gespeeld wordt en lichte invloeden van vroege Pink Floyd nummers bevat.
"Explosive Meditations" van Action & Tension & Space is een niet alledaagse plaat, die zeker niet voor iedereen geschikt zal zijn, maar voor liefhebbers van improvisaties, RIO, experimentele muziek en spacerock is deze schijf een 'must'.
Black Bats uit Melbourne, Australië werd in 2015 als soloproject opericht door David Houston - zang, solo- en basgitaar.
Samen met Jacey Ashton - drums bracht hij op 24 augustus 2018 de single "Salt" / "You're Looking Pale" (niet op het album) op zijn eigen Cactus Records uit, waarna op 15 februari 2015 het digitale nummer "Big Yellow Eye" volgde.
Op 1 maart 2019 verscheen het debuut album "Black Bats" via Cactus Records en Off The Hip, dat 11 nummers bevat en door Rhyece O’Neill opgenomen en gemixt werd, die op enkele nummers sologitaar speelt en ook hun derde single "Apache Ghosts" dat 22 augustus digitaal werd uitgebracht. staat op het album.
"Apache Ghosts" is een fantastische mix van country en new wave, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en me lichtelijk aan de muziek van The Only Ones en Magazine uit de jaren 80 doet denken en ook bevat dit nummer surf invloeden.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Kenneth Minor is een Duitse band, waarvan de bandleden uit Wiesbaden, Frankfurt am Main, Berlijn en Darmstadt komen en bestaat uit: Athena Isabella - zang, Bird Christiani - solo-, basgitaar, akloestische gitaar en mondharmonica, Andreas Lüttke - basgitaar en Florian Helleken - drums en percussie.
De band, die tegenwoordig in Frankfurt am Main zijn thuisbasis heeft, bracht in 2010 hun debuut album "In That They Can Not Help" uit, dat gevolgd werd op 22 september 2017 door het digitale album "Phantom Pain Reliever".
Op 4 oktober 2019 verschijnt het derde album van Kenneth Minor op zwart vinyl, CD en als digitale download via Unique Records, getiteld "On My Own" en daarop krijgt de band steun van de gastmuzikanten: Max Schneider - piano (1 nummer) en orgel (1 nummer) en Hannah Paularsen - zang (1 nummer).
Het album, waarop 12 nummers staan, begint met "Age Of Reason", waarin de band een mooie melodische pop song ten gehore brent, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waarna "Fed Up" volgt en ik een heerlijke aanstekelijke swingende uptempo mix van country en pop met invloeden van Bob Dylan voorgeschoteld krijg, waarbij stil zitten geen optie is en deze wordt gevolgd door "Wrap Up A Deal", een geweldige uptempo mix van punk, country en pop, die swingt als een trein en enkele tempowisselingen heeft.
Daarna zet de band me het titel nummer "On My Own" voor en hoor ik een verrukkelijke aanstekelijke pop song met invloeden van swamprock, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en egvolgd wordt door "True", een fantastische pop song, die sterke invloeden van de jaren 60 en de muziek van Bob Dylan en Donovan heeft en een aangenaam vrolijk ritme bevat, dat aanzet tot dansen.
In "Happy Man" laat Kenneth Minor me opnieuw een aanstekelijke vrolijke uptempo pop song horen, die een terugkerend ritme heeft en swingt, in "Bad Conscience Blues" krijg ik een uitstekende mix van bluesrock, pop en country voorgezet, die een slepend ritme heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en in "Breach" speelt de band een swingende pop song met een terugkerend ritme, dat aanzet tot dansen.
Verder volgen "Hidden Berries", een aanstekelijke pop song met een vrolijk ritme, dat een hoog meedein gehalte heeft, "Dash Of Sadness", een lekker klinkende
song met enkele subtiel tempowisselingen, "Girl From Berlin", een prachtige song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en invloeden van post-rock en progressieve bluesrock heeft en "My My, Hey Hey", een mooie song, die alleen begeleiding heeft van gitaar en mondharmonica en invloeden van Bob Dylan kent.
"On My Own" van Kenneth Minor staat vol heerlijke pop songs, die aanzetten tot dansen en ik kan deze schijf dan ook ten zeerste aanraden, aan liefhebbers van de betere pop.(luister naar enkele nummers van het album via de bandcamp link onder de recensie)
Nazca Space Fox uit Neu-Anspach, Friedberg en Frankfurt, Duitsland, bestaat uit: Mathias (Matze) Gaul - sologitaar en keyboards, Stafan Bahlk - basgitaar en Heiko Vollweiler - drums.
De band bracht op 11 augustus 2017 hun debuut album met gelijknamige titel uit via Tonzonen Records en als digitale download en op 27 september 2019 verschijnt de opvolger daarvan, getiteld "Pi" en deze wordt eveneens op LP, CD en als digitale download uitgebracht via Tonzonen Records.
Nazca Space Fox trad onder meer op met Powder For Pigeons, Pendejo!, Electric Moon, Giobia, The Sonic Dawn en Thundermother en was te zien op belangrijke festivals als Burg Herzberg en PsyKa.
"Pi" bevat 6 nummers, waarvan "Windhund" het eerste is en hierin speelt de band een schitterende mix van stoner, melodische en progressieve rock in een niet al te hoog tempo (luister naar dit nummer via de YouTube link onder de recensie) en deze wordt gevolgd door "Space Drift", een geweldig melodisch stonerrock nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waar invloeden van de muziek van Colour Haze in klinken en swingt.
Daarna speelt de band "Space Farm Blues", een heerlijke mix van progressieve blues en stonerrock en ook dit wordt in een gemiddeld tempo gespeeld, waarna "Hummingbird" volgt en Nazca Space Fox een stevig stonerrock nummer ten gehore brengt, dat wisselende tempo's heeft en invloeden van melodische rock bevat.
In "Showdown" laat de band me genieten van een prachtig melodisch nummer, dat enkele subtiele tempowisselingen heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, dat tegen het einde iets meer snelheid krijgt en gevolgd wordt door het laatste nummer, dat "Grinder" heet, waarin de band opnieuw zo'n uitstekend swingend nummer voorschotelt, dat tijdelijk iets langzamer gespeeld wordt.
"Pi" van Nazca Space Fox is een fantastische plaat, waarmee de band me van begin to einde heeft weten te boeien en ik an deze schijf dan ook aanraden, aan een ieder, die van stoner en melodische rock houdt.
Singer/songwriter Lucy Kruger groeide op in Cape Town, Zuid-Afrika, waar ze op 4 mei 1989 haar debuut maakte met het digitale nummer "Formless (A Sleeping Tapes B Side)", waarna ze op 6 maart 2012 de band Lucy Kruger & The Lost Boys oprichtte.
Lucy Kruger & The Lost Boys bestaat uit: Lucy Kruger - zang, Andre Leo - sologitaar en zang, Lucas Swart - sologitaar en zang, Calvin Siderfin - basgitaar en Werner von Waltsleben - drums.
Op 17 juni 2014 bracht ze de digitale EP "Lucy Kruger & The Lost Boys" uit en deze werd gevolgd door het digitale debuut album "Summer's Not That Simple" (15 mei 2017, Permanent Record), "The Ocean at Night" (digitaal nummer, 19 april 2019), "Half of A Woman" (digitaal nummer, 31 mei 2019) en op 20 september 2019 verschijnt het album "Sleeping Tapes For Some Girls", waar 10 nummers op staan via Unique Records als LP, CD en als digitale download, waarbij vermeldens waardig is, dat het album werd opgenomen, net voordat Lucy in mei 2018 naar Berlijn, Duitsland verhuisde.
Het album begint met "The Ocean At Night", waarin de band een prachtig zeer rustig nummer ten gehore brengt, dat gevolgd wordt door het eveneens rustige "Mary", een uitstekende pop song met een melodisch ritme en dromerige soundscapes.
Daarna zet de band me "Digging A Hole" voor en krijg ik een opnieuw een mooie rustige song te horen, waarbij de muziek me lichtelijk aan die van Us And Them doet denken en deze wordt gevolgd door "Half Of A Woman", een prima pop song, die ook dit keer in een langzaam tempo gespeeld wordt en licht dreigende drums bevat.
In "Cotton Clouds" speelt Lucy Kruger & The Lost Boys een heerlijke dromerige pop song in een niet al te hoog tempo en in "Beloved Root" krijg ik een geweldige folk song in een gemiddeld tempo voorgeschoteld, die een aanstekelijk ritme heeft, dat tot dansen aanzet.
an volgen "The Colour Of Dirt" en daarin speelt de band weer zo'n mooie folk song en "Electric Applause", waarin ik nogmaals een heerlijke rustige pop song ten gehore brengt.
Verder volgen "Nicola's Lullaby" en hierin verandert het tempo niet en ook nu hoor ik de band weer een rustige song spelen, waarna het laatste nummer volgt, getiteld "Holding Up The Ceiling" en ik voor de laatste maal mag genieten van zo'n uitstekende mix van pop en folk.
"Sleeping Tapes For Some Girls" van Lucy Kruger & The Lost Boys is een prachtige plaat, die vol prima rustige pop songs staat en zeker bij liefhebbers van dit genre in de smaak zal vallen, maar naar mijn mening te weinig variatie heeft.(luister naar het album via de bandcamp link onder de recensie)
Fabienne Delsol uit Limoges, Frankrijk, woont sinds 1995 te Londen, Engeland en is vanaf 1996 actief in de muziekwereld.
Eerst als zangeres van de band The Bristols (Damaged Goods Records), waarmee ze de debuut single "Questions I Can't Answer" voor Damaged Goods Records maakte.
Vervolgens verschenen er nog 2 singles plus 2 albums van The Bristols, die door Liam Watson en Ed Deegan geproduceerd werden en sinds 2004 maakt ze solo albums, waarvan het debuut album "No Time For Sorrows" (Damaged Goods Records) heet.
Daarna volgden de albums "Between You and Me" (Damaged Goods, 2004) en "On My Mind" (Damaged Goods), dat in 2004 opgenomen was, maar pas in 2010 uitgebracht werd en vermeldenswaardig is, dat Fabienne op elk album 1 of meerdere nummers in het Frans zingt.
Haar vierde album heet "Four" en hierop speelt een scala aan muzikanten mee, zoals: Ed Turner - sologitaar, Bradley Brurgess - sologitaar, Owen Thomas - sologitaar, Neil Ainsby - sologitaar en achtergrondzang, George Miller - sologitaar, pixiephone en achtergrondzang, Tom Gardner - solo-, basgitaar en keyboards, Shane Lawlor - basgitaar, orgel, logan en achtergrondzang, liam Watson - bas-, sologitaar, drums, percussie en oscillator, Carwyn Ellis - piano, orgel, mellotron en Hammond orgel, Andrew Ralph Godleman - Hammond orge, Brian Neville - drums, Johnny Aitkin - drums, percussie en achtergrondzang en Rupert Brown - drums en percussie.
"Four", dat 11 nummers bevat en 11 oktober 2019 verschijnt, start met "See How They Run", waarin Fabienne me een jaren 60 gerelateerde pop song voorschotelt, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en gevolgd wordt door "Ladder", een swingende dansbare uptempo pop song, die enkele subtiele tempowisselingen heeft.
Daarna hoor ik "Door Knob", een rustige jaren 60 song, die lichte psychedelische invloeden bevat, "So Many Could Not", een swingende pop song met een aangenaam dansbaar ritme, die enkele tempowisselingen heeft en invloeden van psychedelische pop bevat en de cover "When I Awake" (Status Quo), waarin ze een mooie rustige psychedelische pop song ten gehore brengt, die orchestraal klinkt.
In "The Face" speelt Fabienne een pop song met een gemiddeld tempo, die een dansbaar ritme heeft en in "No Love To Give" krijg ik een uitstekende uptempo song voorgeschoteld, die swingt en jaren zestig elementen bevat.
Vervolgens hoor ik de cover "J'ai Fait De Lui Un Reve" (Francoise Hardy) en daarin zet ze me een rustige pop song voor, die gevolgd wordt door een cover van The Human Beinz song "Follow Me" en hierin krijg ik een swingende pop song te horen, die een aanstekelijk dansbaar ritme bevat.
Verder volgen "I'll Never Be Lonely Again", een prachtige rustige song met een licht psychedelisch karakter en "Hurtin' Kind", een vrolijk klinkende uptempo pop song met een aanstekelijk dansbaar ritme, dat in de jaren 60 gemaakt had kunnen zijn.
"Four" van Fabienne Delsol is een prima album, dat uitstekende songs bevat, die lekker in het gehoor liggen en ik kan liefhebbers van de betere pop dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren. Sorry! Nog geen video beschikbaar.
Mega Dodo Records brengt op 8 november 2019 een album uit, getiteld "From A Distant Shore", waarop 4 Zweedse bands vertegenwoordigd zijn, die elk 3 nummers spelen, waarbij vermeldenswaardig is, dat Britt Rönnholm en Anders Hakanson van Us And Them de initiatief nemers zijn voor het samenstellen van het album.
Eve and the Last Waltz uit Stockholm, bestaat uit: Eva Lalander - zang en gitaar, Mats Grönmark - sologitaar, Calle Schoier - orgel en mellotron en Christian Sandell - drums.
De band bracht hun debuut single "Inside it All" in een beperkte oplage op rood vinyl uit via Rhythm Ace Recordings, die ook hun albums "Strange Mornings" (LP 2000, tevens als CD via Imperial Fuzz in de USA en digitale download), "Love Boat" (CD en dd, 2003), "Straight up to the Sky" (CD en dd, 2007), "Turpentine" (CD en dd, 2011), "The Shame and the Blame" (LP en dd, 11 december 2014) en "The World Has Never Been More Beautiful" (LP, CD en dd) uitbracht plus de split 7" single "The Holy Split" met Burek die zowel op zwart als geel vinyl verscheen.
Internal Planet is het alias van multi instrumentalist Ludvig Josephson, die tevens producer is bij de de Zweedse nationale radio opnamen maatschappij en al diverse muziek video's heeft uitgebracht.
Astor Wolfe spreekt met bomen, schrijft brieven aan riviergeesten en creeërt liederen waarin verdronken werelden uit onze kinderjaren opduiken om hallo te zeggen.
Us And Them is een Zweeds folk duo, dat bestaat uit: Britt Rönnholm - zang en Anders Hakanson - gitaar en synthesizer.
Het duo maakte in 2008 hun debuut met de CD “Based on a True Story”, die via het eigen Withdrawn Recordings label verscheen en vooraf gegaan werd door de EP's "Canning Oak" (2006), "Seagulls" (2006) en "Man O' Sand To Girl O'Sea" (2006), die eveneens via dit label werden uitgebracht.
Vervolgens bracht het Fruits De Mer label in 2009 de vinyl EP "Julia Dream Of All The Pretty Horses" uit, waarmee het duo lovende kritieken oogstte van Mojo en Record Collector, gevolgd in 2011 door de EP "Summerisle" (Fruits De Mer) en in 2012 bracht het Ritual Echo Records de EP "Walk Light" uit, waarna in 2014 de EP "By The Time It Gets Dark" (Fruits De Mer) verscheen.
Het Mega Dodo Records label bracht 23 oktober 2015 het album "Summer Green And Autumn Brown" op zowel 180 gram zwart vinyl uit in een beperkte oplage van 250 stuks, plus als CD digipack, maar ook verscheen er een gelimiteerde oplage van 100 stuks als 4CD, inclusief de 3 CD EP's, die via Fruits De Mer werden uitgebracht en was alleen maar via de Mega Dodo's Bandcamp pagina te koop, dus niet in de winkels.
Op 12 december 2016 is de 10" EP "Fading With The Dwindling Sun" op gekleurd vinyl via het Fruits De Mer Records label verschenen en deze bevat 5 songs, die Sandy Denny (Fairport Convention) zong, waarvan er 3 door haar geschreven zijn, plus 1 van Richard Thompson en een traditionele.
Vervolgens verscheen 20 januari 2017 hun volgende single, getiteld "When I Was Walking" via het Mega Dodo Records, in een beperkte oplage van 150 stuks op groen vinyl, die alleen bestemd was voor Mega Dodo Singles Club leden en 150 stuks op zwart vinyl voor alle andere liefhebbers.
Op 20 april 2018 verscheen hun 7" vinyl single "From The Corner Of My Eye" / "The Iron Maiden" via Mega Dodo Records die 2 digitale bonus downloads nummers bevat: "When Life Begins" en "All The Madman", waarop Astor Wolfe - zang, Dag Strömberg - dwarsfluit en Erik Håkansson - drums meespelen en deze werd in een, met de hand genummerde, beperkte oplage van 250 stuks uitgebracht en op 15 juni 2018 verscheen het tweede album van de band, getiteld "On Shipless Ocean" in een beperkte oplage op 180 gram licht blauwgroen zee kleurig vinyl en tevens als CD en digitale download via Mega Dodo Records.
Het eerste nummer van het album heet "Among Antiques", waarin Us And Them een prachtige rustige folk song met een aangenaam ritme ten gehore brengt, dat gevolgd wordt door "Emerald Green" van Astor Wolfe, een mooie opgewekt klinkende song met folklore invloeden.
Dan volgt Internal Planet met "Frame Of Riley" en hierin speelt Ludvig een licht psychedelisch folk song in een niet al te hoog tempo, waarna Eve and the Last Waltz "I Could Never Sleep" speelt en daarin maakt de band een mix van rustige muziek, noise en rock, die ik lichtelijk chaotisch vind klinken.
Daarna zet Us And Them me "In Between Times" voor en laat me genieten van een schitterende rustige folkpop song, waar het duo patent op lijkt te hebben en dit nummer wordt gevolgd door "Heart Of Pebblestone Beach" (Astor Wolfe), een uitstekende mix van pop en folk waarin het tempo niet al te hoog ligt en het ritme aanstekelijk en dansbaar klinkt.
In "Defening Moments" (Internal Planet) krijg ik opnieuw een prima licht psychedelische song voorgeschoteld en in "Walzing Birds Crowds" speelt Eve and the Last Waltz een aanstekelijke dansbare song met een hoog meedein gehalte.
Vervolgens is het de beurt weer aan Astor Wolfe, die "Liontine Looking Glass" speelt, waarin ik een mooie song te horen krijg, die enkele subtiele tempowisselingen heeft en een aanstekelijk ritme bevat, waarna "The Intruder" (Internal Planet) volgt en Ludvig me een geweldige song voorzet, die met rustige zang begint, die ondersteund wordt door een synthesizer toon, om na enkele minuten te veranderen en over te gaan in een sneller tempo, dat swingt en vervolgens opnieuw van ritme en snelheid te veranderen in een stukje psychedelische muziek.
Verder hoor ik "Relections" van Eve and the Last Waltz, een aanstekelijke song, waarbij het meedein gehalte van kracht is en als laatste speelt Us And Them "Roller Coaster" en krijg ik nogmaals zo'n fantastische folkpop song te horen, die aanzet tot dansen.
"From A Distant Shore - 4 Species On Display" van diverse Zweedse artiesten is een schitterend rustig album met prima songs, dat ik iedere folk liefhebber kan aanraden eens te gaan beluisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
CoreLeoni werd opgericht door sologitarist Leo Leoni van de band Gotthard en bestaat verder uit: Ronnie Romero - zang, Jgor Gianola - sologitaar, Mila Merker - basgitaar en Hena Habegger - drums.
Op 29 september 2019 brengt de band hun tweede album "II" uit, als opvolger van "The Greatest Hits Part 1", dat 23 februaari 2018 via Frontiers Music Srl in een beperkte oplage als LP op goud vinyl werd uitgebracht en tevens op zwart vinyl, als CD en als digitale download.
Het album bevat, inclusief 3 bonus tracks, 16 nummers, waarvan 2 nieuwe, plus een cover van de John Lee Hooker song "Boom Boom Boom" (bonus).
"II" start met "Waltz No. 2", waarin ik een prachtig stukje klassieke viool muziek te horen krijg, dat in 1938 door Dmitri Shostakovich geschreven werd en gevolgd wordt door "Standing In The Light", een heerlijke swingende uptempo hardrock song met invloeden uit de jaren 80.
Daarna speelt de band "Love For Money", een aanstekelijke rock song, die diverse tempowisselingen heeft en deze gaat naadloos over in "Open Fire", die eveneens een uptempo heeft en een hoog meedein gehalte heeft, waarna "Angel" volgt en de band een uitstekende rock song ten gehore brengt, die in een vrij rustig tempo gespeeld wordt.
In "She Goes Down" krijg ik een geweldige swingende rock song te horen, die een aanstekelijk ritme heeft en sterke invloeden van de jaren 80 hardrock bands bevat, in "No Tomorrow" speelt CoreLeoni een schitterende rock song in een niet al te hoog tempo en in "I'm Your Travellin' Man" laat de band me genieten van een prima rock song met lichte progressieve bluesrock invloeden, die aanzet tot dansen.
Dan volgen "Make My Day", een fantastische uptempo hardrock song, die swingt als een trein, "Mountain Mama", een uptempo mix van progressieve blues- en hardrock, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.
Verder hoor ik de nieuwe songs "Queen Of Hearts", een swingende uptempo rock song, die enkele tempowisselingen heeft (luister naar dit nummer via de YouTube link onder de recensie) en "Don't Get Me Wrong", een lekker in het gehoor klinkende rock song met een commercieel ritme, dat invloeden van "Eye Of The Tiger" van Survivor heeft.
Het laatste nummer heet "Il Padrino" en is net als het eerste een stukje viool muziek en dit komt uit de film The Godfather.
"II" van CoreLeoni staat vol verrukkelijke hardrock songs, waarmee de band me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan deze schijf dan ook van harte aanbevelen aan hen, die van deze muzieksoort houden.
Black Bats uit Melbourne, Australië werd in 2015 als soloproject opgericht door David Houston - zang, solo- en basgitaar.
Samen met Jacey Ashton - drums bracht hij op 24 augustus 2018 de single "Salt" / "You're Looking Pale" (niet op LP) op zijn eigen Cactus Records uit, waarna op 15 februari 2015 het digitale nummer "Big Yellow Eye" volgde. Vervolgens verscheen 1 maart 2019 het debuut album "Black Bats" via Cactus Records en Off The Hip, waar niet alleen de eerste twee, maar ook hun derde single "Apache Ghosts" op staat, die 22 augustus digitaal werd uitgebracht. Het album, dat 11 nummers bevat, werd door Rhyece O’Neill opgenomen en gemixt, die op enkele nummers sologitaar speelt.
Het eerste nummer van de plaat heet "Shining Haze", een heerlijke aanstekelijke mix van Indianen muziek en surf, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waarbij de zang wel iets weg heeft van die van Peter Perrett (The Only Ones) en dit nummer wordt gevolgd door "Salt", een uitstekende uptempo new wave song met enkele subtiele tempowisselingen, die me terug neemt naar begin jaren 80. Daarna krijg ik "Big Yellow Eye" voorgeschoteld en hierin speelt de band een verrukkelijke swingende surf song in een hoog tempo, die new wave invloeden heeft, waarna "Down To Reno" volgt en ik een fantastische swingende uptempo mix van rock-a-billy en surf te horen krijg, waarbij stil zitten niet aan de orde is. In "Lizard Queen" laat Black Bats me genieten van een slepende surf song in een niet al te hoog tempo, in "Here No More" speelt de band een lekkere swingende new wave song, die diverse tempowisselingen heeft en een aanstekelijk ritme bevat en in "Heavy Sick" hoor ik de band een een geweldige uptempo rock & roll song spelen, die invloeden van Johnny B.Good van Chuck Berry heeft en tevens invloeden uit de surf muziek bevat. Dan volgen "Laura", een prachtige, vrij rustige, song met new wave en surf invloeden, "City Blues", een schitterende mix van country en surf, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk meedein gehalte heeft. Verder hoor ik "Too Much Blood", een swingende mix van new wave en surf, die wisselende tempo's heeft en de nieuwe single "Apache Ghosts", een fantastische mix van country en new wave, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en me lichtelijk aan de muziek van The Only Ones en Magazine uit de jaren 80 doet denken en ook dit nummer bevat surf invloeden.
"Black Bats" van Black Bats is een fantastisch debuut album, dat vol met uitstekende new wave, surf en rock-a-billy nummers staat en swingt, waardoor ik deze schijf dan ook kan aanraden, aan elke liefhebber van één van deze muziek soorten; luister bijvoorbeeld maar eens naar de single "Apache Ghosts".(luister naar het album via de bandcamp link onder de recensie)
The Mickey Guitar Band uit Tokyo, Japan, werd in 2006 opgericht door sologitarist Ken Matsutani va de band Marble Sheep en geluidstechnicus Souichirou Nakamura.
Op 18 november 2017 bracht de band het album "Mickey Guitar" in een zeer beperkte oplage van 50 stuks op een genummerde cassette uit via Captain Trip Records, waarbij de band bestond uit: Ken Matsutani - sologitaar, Rie Miyazaki - basgitaar, Rie Fukuda - synthesizer en Akiko Takahashi - drums en deze werd een maand later gevolgd door het album "From The Deep" van The Mickey Guitar Band Feat. The Gerogerigegege, die via Psych.KG in een beperkte genummerde oplage als 2LP verscheen, waarbij LP 2, een verzamel album, 1 nummer van de band bevat en ook is "From The Deep" als enkel LP met witte labels uitgebracht in een beperkte oplage en eveneens genummerd.
De bandbezetting is hierop hetzelfde als "Mickey Guitar" en wordt aangevuld met Juntaro Yamanouchi - (percussie) van The Gerogerigegege.
Het album "From The Beaches", waarop de band bestaat uit: Ken Matsutani - sologitaar, Inage Louis - basgitaar, Hirochi Hasegawa - elektronische veld opnamen en Rinji Fukuoka - drums, percussie en zang, werd 10 juni 2019 via Psych.KG in een beperkte genummerde oplage uitgebracht als 2LP box, waarbij plaat 2 twee lange nummers heeft en ook verscheen het album als enkel LP, CD en digitaal via Bam Balam Records.
"From The Beaches", dat 7 nummers bevat, begint met het 20 minuten durende "Hazy Morning Beach", waarin de band me een stuk geïmproviseerde progressieve rock voorzet, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een terugkerend ritme bevat, dat tijdelijk verandert, maar na korte tijd weer in het vorige ritme verder gaat en spacerock invloeden krijgt, waarna "Gloring Beach" volgt en de band een licht hypnotische mix speelt van spacerock, krautrock en progressieve rock, die een terugkerend ritme heeft, dat me langzaam de muziek in zuigt.
Daarna volgt "Sunset Beach", een mooi rustig progressief nummer met vocale invloeden van Saint Preux en viool invloeden van Pink Floyd en dit wordt gevolgd door "Moonlit Flower Beach", waarin de band progressieve rock en rock in opposition aan elkaar koppelt en de muziek, die soms chaotisch over komt, in een niet al te hoog tempo ten gehore brengt.
In "Falling Star Beach" laat The Mickey Guitar Band me genieten van een fantastisch uptempo spacerock nummer, dat swingt als een trein (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in "Stoner Beach" speelt de band een geweldig progressief rock nummer met krautrock invloeden, dat een licht hypnotiserend terugkerend ritme bevat.
Het laatste nummer van de CD heet "Midnight Beach" en hierin begint de band psychedelisch, mysterieus en onheilspellend in een langzaam tempo, waarin de muziek na enkele minuten de kant van improvisatie op gaat en een terugkerend ritme heeft.
"From The Beaches" van The Mickey Guitar Band bevat niet alledaagse muziek, die niet geschikt zal zijn voor een groot publiek, maar zij, die wel notie van de plaat nemen, zullen enkele schitterende stukken muziek ontdekken.
Öresund Space Collective is een spacerock band uit Öresund, Denemarken, die uit ongeveer 20 muzikanten bestaat en een muzikale mix maakt van improvisaties, funk, reggae, jazz, progressieve rock en spacerock, wat betekent, dat geen enkel optreden hetzelfde klinkt en is sinds 2004 actief.
Leidende kracht achter de band is Scott Heller, alias Dr. Space, een Amerikaan, die naar Denemarken verhuisde en tegenwoordig in Portugal woont.
De band is een collectief, dat regelmatig van bezetting wisselt, waarvan de leden hoofdzakelijk uit Kopenhagen, Denemarken en Malmö, Zweden komen en de vaste kern bestaat uit Scott Heller, alias Dr. Space - synthesizer en Mogens - synthesizer, waarbij vermeldenswaardig is, dat de band al meer dan 25 officiële albums heeft uitgebracht.
Op 9 mei 2018 verscheen het album "Chatoyant Breath" via Space Rock Productions in een beperkte oplage van 500 stuks als 180 gram 2LP, waarvan er 200 op zwart, 180 op donker geel en 120 stuks op oranje vinyl geperst worden, die een klaphoes bevatten en met de hand genummerd zijn, waarbij verder vermeldenswaardig is, dat alle jams van het album in 1 dag opgenomen werden, waarvan de nummers op de vinyl uitgave de bewerkte versies van de jams zijn.
Het album wordt tevens als 2CD in een beperkte oplage van 500 stuks uitgebracht, waarbij opgemerkt kan worden, dat de 2CD uitgave 1 nummer extra bevat en op de CD uitgave hoor je de uitgebreide, dus onbewerkte versies van de jams.
Op 23 maart 2019 verscheen via Space Rock Productions het album "Good Planets Are Hard To Find", dat in 2009 door Transubstans Records werd uitgebracht, in een beperkte oplage van 383 stuks op 2LP, waarvan er 120 op zwart, 159 op blauw en 104 op geel 180 gram vinyl geperst werden, terwijl de hoezen met de hand genummerd zijn en op 7 mei 2019 is de 3LP "Freak Out In The Fjord", waarop 4 lange nummers staan, in een beperkte oplage van 474 stuks uitgebracht, waarvan er 184 op zwart en 290 op gekleurd 140 gram vinyl zijn geperst en vermeldenswaardig is dat kant A/B doorzichtig groen, kant C/D licht blauw en kant E/F turquoise is, terwijl de hoezen met de hand genummerd zijn en tevens verschenen er 500 exemplaren in een beperkte oplage als 2CD.
De muzikanten, die op dit album spelen zijn: Dr Space - synthesizer, Kaoscillator en Korg Monotron, Magnus - Fender Rhodes en synthesizer, Hasse - basgitaar, Öyvin - basgitaar, Vemund - sologitaar, Jonathan - sologitaar en viool, Tim - drums, Simon - drums en Peran - drums.
Op 7 september 2019 verschijnt het album "Slip Into The Vortex", dat eerder in 2010 als CD via Transubstans verscheen en tevens in 2015, voor de eerste keer in een beperkte oplage van 400 stuks als 2LP, waarvan 100 stuks op 180 gram zwart vinyl en 300 stuks op 180 gekleurd vinyl (kant A/B oranje en kant C/D violet) in een klaphoes en de 2LP's zijn met de hand genummerd en bevatten een download code.
De leden die hierop spelen zijn: Stefan (Gas Giant / Alkymist) - sologitaar, Magnus (Mantric Muse) - sologitaar, Kaufman (Bland Bladen) - drums, Jocke (Carpet Knights) - basgitaar, Pär (Carpet Knights) - basgitaar, Anders H. (The Univerzals) - saxofoon, Mogens - synthesizers en keyboards en Dr.Space - keyboards en synthesizers, terwijl de mix gemaakt is door Tobias van The Carpet Knights en de jams in oktober 2008 opgenomen zijn in de Black Tornado Studio's.
De plaat bevat 7 nummers, waarvan "I Teleported To Acapulco" het eerste is en daarin speelt de band een schitterende jam, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en invloeden van progressieve jazz, funk en progressieve rock bevat, waarbij de swingende muziek me doet denken aan die van Sendelica en dit nummer wordt gevolgd door "Mothership Machinery", die op de LP uit twee delen bestaat; "PT1" (laatste nummer van kant A) en "PT2" (eerste nummer van kant B), maar er op de CD uitvoering in zijn totaliteit op staat en hierin laat de band me genieten van een swingend uptempo progressief rock nummer, dat een terugkerend ritme heeft, waar langzaam jazz invloeden bijgevoegd worden en na 7 minuten ook invloeden van spacerock krijgen, waarbij het eenzijdige terugkerende ritme licht hypnotiserend werkt en tegen het einde iets langzamer gespeeld wordt.
Daarna volgt "Fondle The Frequency", een heerlijke mix van spacerock, progressieve jazz en rock, die een licht hypnotiserend ritme bevat en in een hoog tempo gespeeld wordt, dat swingt en daarbij is stil zitten niet aan de orde.
In het titel nummer "Slip Into The Vortex" begint de muziek opnieuw met een aanstekelijk swingend ritme, waarmee Öresund Space Collective me meteen in beweging brengt, maar dit verandert na enkele minuten, waarbij de muziek een wending neemt en tijdelijk verder gaat in een even licht chaotisch wordt, om na korte tijd weer te verandern en ik een geweldige mix van space- en acid rock krijg voorgeschoteld, dat met sneltreinvaart mijn gehoorgang binnen gespeeld wordt.
Dan volgt "Sonic Snake", waarin de band weer in een hoog tempo begint en me vanaf het begin tot eind een fantastische mix van progressieve rock en jazz voorzet, die in hoog tempo gespeeld wordt.
Het laatste nummer, "Lord Of Slumber", wordt in een gemiddeld tempo gespeeld en is lichtelijk dreigend, waarbij spacerock wordt gemixt met progressieve rock, om samen voor een schitterend geheel te zorgen.
"Slip Into The Vortex" van Öresund Space Collective is een uitstekende 2LP, die vol energie gespeeld wordt en waarvan ik van begin tot einde van genoten heb, zodat ik elke liefhebber van progressieve rock, spacerock en progressieve jazz deze dubbelaar ten zeerste kan aanraden.(luister naar het album via de bandcamp link onder de recensie)
