Eerst als zangeres van de band The Bristols (Damaged Goods Records), waarmee ze de debuut single "Questions I Can't Answer" voor Damaged Goods Records maakte.
Vervolgens verschenen er nog 2 singles plus 2 albums van The Bristols, die door Liam Watson en Ed Deegan geproduceerd werden en sinds 2004 maakt ze solo albums, waarvan het debuut album "No Time For Sorrows" (Damaged Goods Records) heet.
Daarna volgden de albums "Between You and Me" (Damaged Goods, 2004) en "On My Mind" (Damaged Goods), dat in 2004 opgenomen was, maar pas in 2010 uitgebracht werd en vermeldenswaardig is, dat Fabienne op elk album 1 of meerdere nummers in het Frans zingt.
Haar vierde album heet "Four" en hierop speelt een scala aan muzikanten mee, zoals: Ed Turner - sologitaar, Bradley Brurgess - sologitaar, Owen Thomas - sologitaar, Neil Ainsby - sologitaar en achtergrondzang, George Miller - sologitaar, pixiephone en achtergrondzang, Tom Gardner - solo-, basgitaar en keyboards, Shane Lawlor - basgitaar, orgel, logan en achtergrondzang, liam Watson - bas-, sologitaar, drums, percussie en oscillator, Carwyn Ellis - piano, orgel, mellotron en Hammond orgel, Andrew Ralph Godleman - Hammond orge, Brian Neville - drums, Johnny Aitkin - drums, percussie en achtergrondzang en Rupert Brown - drums en percussie.
"Four", dat 11 nummers bevat en 11 oktober 2019 verschijnt, start met "See How They Run", waarin Fabienne me een jaren 60 gerelateerde pop song voorschotelt, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en gevolgd wordt door "Ladder", een swingende dansbare uptempo pop song, die enkele subtiele tempowisselingen heeft.
Daarna hoor ik "Door Knob", een rustige jaren 60 song, die lichte psychedelische invloeden bevat, "So Many Could Not", een swingende pop song met een aangenaam dansbaar ritme, die enkele tempowisselingen heeft en invloeden van psychedelische pop bevat en de cover "When I Awake" (Status Quo), waarin ze een mooie rustige psychedelische pop song ten gehore brengt, die orchestraal klinkt.
In "The Face" speelt Fabienne een pop song met een gemiddeld tempo, die een dansbaar ritme heeft en in "No Love To Give" krijg ik een uitstekende uptempo song voorgeschoteld, die swingt en jaren zestig elementen bevat.
Vervolgens hoor ik de cover "J'ai Fait De Lui Un Reve" (Francoise Hardy) en daarin zet ze me een rustige pop song voor, die gevolgd wordt door een cover van The Human Beinz song "Follow Me" en hierin krijg ik een swingende pop song te horen, die een aanstekelijk dansbaar ritme bevat.
Verder volgen "I'll Never Be Lonely Again", een prachtige rustige song met een licht psychedelisch karakter en "Hurtin' Kind", een vrolijk klinkende uptempo pop song met een aanstekelijk dansbaar ritme, dat in de jaren 60 gemaakt had kunnen zijn.
"Four" van Fabienne Delsol is een prima album, dat uitstekende songs bevat, die lekker in het gehoor liggen en ik kan liefhebbers van de betere pop dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.
Sorry! Nog geen video beschikbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten