Die Wilde Jagd werd in Berlijn, Duitsland opgericht door Ralph Beck - synthesizer uit Düsseldorf en Sebastian Lee Philip - elektronica uit Berlijn, nadat ze elkaar in 2006 te Düsseldorf in Salon des Amateurs, een ontmoetingsplaats voor artiesten en bands, die nieuwe en experimentele muziek maken, hadden ontmoet.
Na hun ontmoeting kwamen ze regelmatig samen om muziek te maken, die in Beck's studio werd opgenomen en dat resulteerde in 2015 in hun eerste album.
Hun debuut album met gelijknamige titel werd in 2015 uitgebracht via Bureau B Records en hun tweede album "Uhrwald Oange" is in samenwerking met de Australische producer Kris Baha gemaakt, die tevens in diverse nummers meespeelt en werd op 6 april 2018 ook via Bureau B Records op LP, CD en als digitale download uitgebracht.
Op 14 april 2020 verscheen het album "Haut", waarop 4 vrij lange nummers staan, via Bureau B Records als CD en als digitale download, waarna het 45 minuten durende nummer "Atem" op 14 januari 2022 als LP en als digitaal album volgde en op 24 februari 2023 bracht Bureau B Records hun album "Ophio" uit als LP, als CD en als digitaal album.
Samen met het Nederlandse Metropole Orkest nam de band het album "Lux Tenera-A Rite To Joy" op, dat op 24 januari 2025 via Bureau B Records als LP, als CD en als digitale download verschijnt en tijdens het Roadburn festival op 21 april 2024 in première is gegaan
Het album, dat 10 nummer bevat, begint met "Intro", waarin Die Wilde Jagd & Metropole Orkest een experimenteel stukje met een terugkerende klank speelt, dat over gaat in "Funken Aus Kosmischer Flamme", een schitterend traag nummer met een terugkerend ritme en folk elementen, dat een dreigende sfeer oproept en 1 minuut voor het einde heftiger gespeeld wordt en gevolgd wordt door "Kabura-Ya", een geweldig nummer met een gesproken tekst en een niet al te hoog tempo, dat gaandeweg meer snelheid krijgt, waarbij de muziek dreigend en dansbaar wordt, om iets na de helft van het nummer in een zwaar duister stuk muziek over te gaan.
Daarna volgen "Interlude "Lux"", een mooi langzaam nummer met melodische klanken, "Prelude", kort rustig stukje muziek en "Emanation", een heerlijke song met een niet al te hoog tempo, dat een aanstekelijk terugkerend ritme heeft.
In "Pan-Song" laat Die Wilde Jagd & Metropole Orkest me genieten van een verrukkelijke progressieve song, die Oosterse invloeden heeft en een traag tempo bevat en na 3 minuten iets meer snelheid krijgt en een aanstekelijk swingend terugkerend ritme heeft, in "Interlude "Tenera" zet de band me een prachtig langzaam piano nummer voor, in "Sinusoidal Sweep" krijg ik een uitstekend traag nummer met een terugkerend ritme te horen, dat halverwege verandert in een eentonig geluid en in "The Balance Of Isidor" hoor ik Die Wilde Jagd & Metropole Orkest een fantastisch stuk muziek ten gehore brengen, dat een gesproken woord bevat, een aanstekelijk terugkerend ritme heeft en bij tijd en wijle dreigend en bombastisch klinkt.
"Lux Tenera-A Rite To Joy" van Die Wilde Jagd & Metropole Orkest is een geweldige plaat, die vol fantastische progressief klinkende nummers staat, waar ik enorm van genoten heb en ik raad iedere muziekliefhebber deze meesterlijke schijf dan ook aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Synthesizer speler Rüdiger Lorenz uit Ingelheim, Duitsland liet zich beïnvloeden door bands als Neu!, Tangerine Dream en overleed op 31 januari 2000.
Zijn debuut album "Silver Steps" verscheen in 1981 als cassette via Syntape, waarna nog 19 albums werden uitgebracht, waarvan de laatste "Southland" was, die op 3 april 2015 via Bureau B Records als LP, als CD en als digitale download verscheen.
Op 31 januari 2025 brengt Bureau B Records het album "Synrise-Early Tape Recordings 1981-83" uit, dat 7 opnamen uit die periode bevat en als LP, als CD en als digitale download verschijnt.
Het album start met "38-17-34", waarin Rüdiger Lorenz een geweldig elektronisch nummer met experimentele elementen en kraut- en spacerock invloeden ten gehore brengt, dat na enkele minuten over gaat in een fantastisch stuk krautrock met een dansbaar terugkerend ritme en gaat swingen, (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) waarna "Chamomilla Sabinae" volgt en hij een nog zo'n swingend krautrock nummer met een gemiddeld tempo speelt.
Daarna volgen "Dreaming Of Saba", een heerlijk swingend uptempo nummer met een terugkerend ritme, dat na enkele minuten over gaat in een uptempo elektronisch nummer en "Hmmm", een kort psychedelisch elektronisch stukje.
In "Independance" schotelt Rüdiger Lorenz me een stukje van het Amerikaanse volkslied "The Star-Spangled Banner" voor, dat na 40 seconden verandert in een mooi vrij rustig elektronisch nummer met een terugkerend licht hypnotiserend ritme, in "Promis Of Sigma" krijg ik een uitstekend uptempo elektronisch nummer te horen, dat melodische en krautrock invloeden heeft en in "Anigre" hoor ik hem een puik nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme spelen, dat halverwege verandert in een prima krautrock nummer, dat swingt.
"Synrise-Early Tape Recordings 1981-83" van Rüdiger Lorenz bevat 7 schitterende elektronische / krautrock nummers, die me als muziek in de oren klinken en ik raad elke liefhebber van deze genres deze schijf dan ook zeer aan.
White Willow uit Noorwegen bestond uit: Jan Tariq Rahman - zang, mellotron, synthesizer, keyboards, elektrische piano, blokfluit, sitar, bas- en sologitaar, effecten, elektronica, kromhoorn, kantele en clavinet, The Drummer - drums en percussie, Alexander Engebretsen - basgitaar en akoestische basgitaar, Eldrid Johansen - zang, Sara Trondal - zang, Audun Kjus -dwarsfluit, doedelzak, bodhrán en zang, Jacob C. Holm-Lupo - elektrische en akoestische gitaar en E-Bow, plus basgitaar (track 5) en Tirill Mohn - viool, plus klassieke gitaar (track 11).
Hun debuut album "Ignis Fatuus", dat in 1995 als CD via The Laser's Edge verscheen en in 2010 als 2LP door Pancromatic in een geremasterde versie met bonus nummers werd uitgebracht, verscheen op 3 november 2023 in een geremasterde versie als LP in een beperkte oplage op oranje/blauw vinyl, als CD en als digitale download via Karisma Records en bevat 12 nummers, waarbij vermeldenswaardig is, dat ook de overige 5 albums opnieuw via dit label zullen worden her uitgebracht.
De tweede her uitgave die via Karisma als 2LP in een beperkte oplage op transparant blauw vinyl, als CD en als digitale download verschijnt, is de opvolger van het debuut album en heet "Ex Tenebris", dat oorspronkelijk in 1997 werd uitgebracht en het was de bedoeling dat dit een solo album van Jacob C. Holm-Lupo zou worden, omdat de band uit elkaar was gegaan, maar het werd desondanks toch een nieuw White Willow album.
Op 5 juli 2024 bracht Karisma Records hun album "Sacrement" uit het jaar 2000 in een beperkte oplage op wit vinyl uit en deze bevat 6 geremasterde nummers, plus een nieuw hoesontwerp en op 13 december 2024 volgde "Storm Season", dat in 2004 uitgebracht werd en het was het eerste waarvan er meer dan 10.000 exemplaren werden verkocht.
De volgende heruitgave van de muziek van White Willow verschijnt op 28 maart 2025 en heet "Signal To Noise", die oorspronkelijk in 2006 verscheen en in een beperkte oplage op beenkleurig wit vinyl wordt uitgebracht door Karisma Records en 9 nummers bevat.
Het album begint met "Night Surf", waarin White Willow een schitterende progressieve rock song met een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die een aanstekelijk ritme heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Splinters", een prachtige melodische folk song met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en tempowisselingen en "Ghosts", een puik instrumentaal nummer met een gemiddeld tempo en avant garde en rock in opposition elementen.
Dan volgen "Joyride", een heerlijke uptempo pop song met een aanstekelijk ritme, dat tempowisselingen heeft en musical elementen bevat en "The Lingering", een fantastisch progressief nummer met een gemiddeld tempo.
In "The Dark Road" laat White Willow me genieten van een mooie rustige folk song en in "Chrome Dawn" krijg ik een verrukkelijk instrumentaal symfonisch nummer met een gemiddeld tempo te horen.
Verder volgen "Dusk City", een geweldige swingende song met een gemiddeld tempo, een aanstekelijk dansbaar ritme en een hoog meezing gehalte en "Ararat", een kort instrumentaal melodisch nummer met een niet al te hoog tempo.
"Signal To Noise" van White Willow staat vol uitstekende progressieve nummers met invloeden van folk, melodische rock en rock in opposition, waar ik erg van genoten heb en ik raad elke liefhebber van één of meerdere van deze muzieksoorten deze schijf dan ook van harte aan.
Temple Of Discord uit Skellefteå, Zweden werd in 2017 door Mattias Marklund - zang en sologitaar en Niklas Viklund - sologitaar, opgericht als zij-project van de band Wytch.
Samen met Jon Eriksson Warnoff - basgitaar en Peter Melender - drums vormen ze de band, die op 21 februari 2025 hun debuut album "In The Ashes" via Ripple Music uitbrengt als LP, als CD en als digitale download en deze is op 20 december 2024 vooraf gegaan door de single "The Reaper".
Het album, dat 8 nummers bevat, start met "The Reaper", waarin Temple Of Discord een geweldige swingende uptempo hardrock song ten gehore brengt, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Closer", een langzaam nummer dat voorzichtig iets meer snelheid krijgt, waarbij de zang heftig wordt.
Daarna volgen "Black Out The Sun", een lekker in het gehoor klinkende rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, dat aanzet tot dansen en "Razor Me", een uitstekende uptempo rock song met een dansbaar ritme en subtiele tempowisselingen.
In "The Fields" zet Temple Of Discord me een nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme voor, dat tot beweging aanzet en in "Someone Else" krijg ik een stevige uptempo rock song te horen, die lichte grunge invloeden bevat.
Verder volgen "All Their Lies", een swingende uptempo song met geweldig gitaarspel, waarbij stil zitten niet aan de orde is en "Rails", een fantastische song met een gemiddeld tempo, progressieve folk invloeden en een licht hypnotiserend ritme.
"In The Ashes" van Temple Of Discord staat vol puike hardrock songs, waar ik erg van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf, met voor mij de uitschieter "Rails", dan ook zeer aan.
Limite Acque Sicure uit Ferrara, Italië, werd in 2005 opgericht door Andrea Chendi - zang en Antonello Giovannelli - keyboards, om sinds 2009 verder te bestaan uit: Paolo Bolognesi - drums, Francesco Franz Gigante - basgitaar en Luca Trabanelli - sologitaar, waarna in 2016 Ambra Bianchi - dwarsfluit, zang en harp de huidige bezetting van de band completeerde, die in eerste instantie als tribuut band van Banco optrad.
Op 14 oktober 2022 bracht de band hun LP, CD debuut album "Limite Acque Sicure" uit, waarop 7 nummers staan, via Minotauro Records en op 24 januari 2025 bracht dit label hun album "Un'Altra Mano Di Carte", waarop 6 nummers staan, als CD uit.
Het album begint met "Joker", waarin Limite Acque Sicure een geweldige progressieve symfonische rock song met een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "Il Racconto Di Juan Della Sua Terra", een uitstekende rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, dat melodische elementen heeft.
Daarna volgen "Natale 1914", een prachtige song met een gemiddeld tempo en melodische invloeden (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en "…Non Il Bergerac", dat met een fantastisch rustig pianospel begint, waar de zang na 1 minuut bij komt en 1 minuut later ook de rest van de band, waarbij ook de muziek meer snelheid krijgt, om halverwege het nummer over te gaan in een uptempo symfonisch stuk muziek, dat na enkele minuten in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en progressieve rock invloeden heeft.
In "Chita" zet Limite Acque Sicure me een prachtige langzame song voor, die na bijna 3 minuten tijdelijk meer snelheid krijgt, om na korte tijd terug in het begin tempo te komen, dit nogmaals te herhalen en dan over te gaan in een puike rock song en in "Storie Perdute" krijg ik nogmaals zo'n prima progressieve rock song te horen, die melodische elementen bevat, wisselende tempo's heeft en voor het laatste stuk van het nummer over gaat van vrouwen naar mannen zang.
"Un'Altra Mano Di Carte" van Limite Acque Sicure is een uitstekend progressief rock album met melodische elementen, waar ik erg van genoten heb en ik raad liefhebbers van dit genre deze schijf dan ook van harte aan.
Fifth Daughter uit Brighton, Engeland bestaat uit: Nicholas Whittaker - zang, saxofoon en klarinet en James Howarth - basgitaar.
Het duo brengt hun debuut album "Stellar Season" in februari 2025 via Fruits De Mer Records uit als LP en hierop krijgen ze medewerking van Luke Foster - drums, klokkenspel en piano, Dave Wileman - sologitaar en Will Howes - sologitaar.
Het album, dat 7 nummers bevat, begint met "The Eternal Dance", waarin Fifth Daughter een prachtig licht psychedelisch folk nummer met een niet al te hoog tempo en een aanstekelijk ritme ten gehore brengt, dat invloeden van eind jaren 60 herbergt en dit wordt gevolgd door "Become Sun", een puik licht psychedelisch nummer met een langzaam tempo, dat halverwege iets meer snelheid krijgt, waarbij ook het volume toeneemt.
Dan volgen "House Of Ra", een uitstekend nummer, dat langzaam begint maar na korte tijd over gaat in een gemiddeld tempo met een aanstekelijk dansbaar ritme, dat tegen het einde weer langzaam wordt en "Forever Knowing", een mooi traag nummer met een ritme dat aanzet tot schuifelen.
In "In Love With The Sun" zet Fifth Daughter me een prima song met een gemiddeld tempo voor, die een terugkerend ritme bevat, in "Season Of Fasting"/"Call For The Equinox" krijg ik een fantastische licht psychedelische song met een gemiddeld tempo te horen, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en iets over de helft van het nummer langzamer en meer psychedelisch wordt en in "Even Winter" laat de band me genieten van een verrukkelijk stuk psychedelische muziek met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
"Stellar Season" van Fifth Daughter staat vol uitstekende licht psychedelische nummers, waar ik erg van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aan.
Schizo Fun Addict uit New York / New Jersey bestaat tegenwoordig uit Jayne Gabriel - zang en sologitaar, Jet Wintzer - zang, synthesizer en basgitaar, Daniel Figuerdo - keyboards, orgel, vleugel en synthesizers, Daniel Boivin - drums en percussie, Rex John Shelverton - sologitaar en Ilona Virostek - zang.
De band bracht hun debuut album "Just a Dimension Away" in 2000 via het Sudden Bliss label op CD uit.
Daarna verschenen de albums: "Diamond" (CD, Sudden Bliss Records, 2001), "The Atom Spark Hotel" (LP, Canarsie, 2004), "Imperial Quazar" (Ltd.Edition CD, Pin Prick Records, 2008), "The Sun Yard" (CD, Fruits De Mer Records, 2013) en het split album "Schizo Fun Addict / The Bordellos - KASSETTE" die in een gelimiteerde oplage van 100 stuks op cassette verscheen via Small Bear Records.
"Dream Of The Portugal Keeper" was hun eerste single, die in 2007 via Bracken Records op 7" vinyl uitbracht werd en tevens op CDr verscheen, waarna de allereerste Fruits De Mer Records single "Fruits De Mer Vol.1" in 2008 op 7" vinyl (beperkte oplage) en als (CDr promo) werd uitgebracht met daarop de nummers "Theme One" en "Ogden's Nut Gone Flake", terwijl via het zelfde label in 2014 "Theme From Suspiria" verscheen met daarop: "Theme From Suspiria", "In The Long Run" en "Back Of Her Car" en deze verscheen als: 7" oranje vinyl + DVD Ltd.edition, 7" zwart vinyl + DVD Ltd.edition, 7" vinyl test persing (20 stuks voor de verkoop op het Crabstock Festival, Cardigan) en als CD promo en in 2016 werd de flexi disc en éénzijdig bespeelbare single "Take A Heart" (Sorrows cover) voor het "Postcards From The Deep" project van Fruits De Mer Records uitgebracht.
Oorspronkelijk verscheen "The Sun Yard" in een beperkte oplage als gratis digitale soundcloud download op kerstdag 2013 voor een beperkte tijd en 100 stuks verschenen er in een gratis goodie bag via Fruits De Mer Records tijdens het "Summer 2014 festival of psychedelica", waarna Schizo Fun Addict het album niet meer beschikbaar stelde.
Het album verscheen op op kerstdag 2017 nogmaals als gratis download via soundcloud en ook kwam het 2 januari 2018 uit op LP, die in een beperkte oplage van 620 stuks geperst wordt op rood met roze gloed en turquoise vinyl met een groene gloed.
Daarvan werden de turquoise/groen tijdens kerst gratis weggegeven aan leden van de FRUITS DE MER Members Club, de transparant rode worden weggegeven aan de eerste 150 mensen, die op de 10e verjaardag van Fruits de Mer op 12 mei 2018 te Glastonbury komen, maar ook waren de resterende albums te koop.
Tevens werden er nog 2 beperkte oplages in volledige kleuren uitgebracht, die in het donker licht geven, waarvan er 10 te winnen waren via een publieke wedstrijd.
Op 1 juni 2018 verscheen hun zevende album "El Shoegaze Bossa Nova", waarop 10 nummers staan, in een beperkte oplage van 300 stuks op LP via Sugarbush Records, terwijl de digitale uitgave op 21 september 2018 via hetzelfde label werd uitgebracht en Brett Millering als gast muzikant op het album mee doet, waarbij de band zich voor dit album vooral heeft laten beïnvloeden door de muziek van Antonio Carlos Jobim en Sergio Mendes And Brasil 66.
Hun album "The Last Wave" dat 10 nummers bevat verscheen op 7 augustus 2020 tijdens het The 18th Dream of Dr. Sardonicus Festival te Cardigan, Wales, via Friends Of The Fish (Fruits De Mer Records) in een beperkte oplage van 99 stuks op Colafles doorschijnend groen vinyl als LP en tevens verscheen het via Flicknife Records in een zeer beperkte oplage van 50 stuks op CD en als digitaal album en op 20 maart 2023 bracht Fruits De Mer Records hun album "Love Your Enemies" uit als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op transparant blauw vinyl met een 3D hoes, een 3D bril en een inlegvel, waarbij nog het vermelden waard is, dat het nummer "Reprise", (track 9), gespeeld wordt door The Lounge Bar Orchestra.
Fruits De Mer Records brengt van de serie "An Introduction To" het 2CD album van Schizo Fun Addict in februari 2025 uit en dit bevat totaal 37 nummers, waarvan er op CD1 18 staan en op CD2 19.
CD1 start met "Theme One" (van de 7" single "Volume One" uit 2008), dat door George Martin in 1967 werd geschreven en hierin speelt Schizo Fun Addict een heerlijke versie met een gemiddeld tempo van dit elektronische nummer, dat tot dansen aanzet en gevolgd wordt door "Ogden's Nut Gone Flake" (van de 7" single "Volume One" uit 2008, cover van The Small Faces), een vrij rustig nummer, waar de band een eigen draai aan geeft en de muziek psychedelischer klinkt dan het origineel en "Theme From Suspiria" (van de EP Susperia uit 2014; origineel uit 2008 van Goblin), een schitterende combinatie van psychedelische, elektronische ruimtelijke muziek en horror, waarin de zang voornamelijk bestaat uit de woorden "Na, Na,Na,Na,Na", die met heldere stem door de muziek verweven zijn.
Daarna volgen "In The Long Run" (van de EP Susperia uit 2014) (uit 1970 van de film "Beyond The Valley Of The Dolls" van Russ Meyer) een luchtige lekker in het gehoor klinkende pop song, die tegen het einde licht psychedelisch klinkt, "Back Of Her Car" (van de EP Susperia uit 2014), een experimenteel nummer waarin de muziek uit de verte klinkt, "Take A Heart" (van het compilatie album "Postcards From The Deep uit 2014, een cover van The Sorrows), een moderne psychedelische versie van deze song, die new wave invloeden bevat en "Jericho Son Down" (van de LP "The Sun Yard" uit 2018), een verrukkelijke swingende pop song, die diverse tempowisselingen bevat en invloeden uit smooth jazz heeft.
In "Her Famous Wish" (van de LP "The Sun Yard" uit 2018) hoor ik Schizo Fun Addict een mooie pop song spelen, waarbij het ritme lichtelijk aan de muziek van Albert Hammond doet denken, in "Who Will Be Gold" (van de LP "The Sun Yard" uit 2018) krijg ik een lekker in het gehoor klinkende song te horen, waarvan het tempo gemiddeld te noemen is en de muziek invloeden van new wave bevat, in "Reverse The One Me" (van de LP "The Sun Yard" uit 2018) zet de band me een kort psychedelisch experimenteel nummer van 1 minuut voor en in "Dedicated To The One I Love" (van de 7" EP "Sunny Spells" uit 2019; oorspronkelijk van "5" Royales uit 1957) laat de band me genieten van een schitterende versie van dit nummer, waarop Ilona V de achtergrondzang voor haar rekening neemt.
Dan volgen "Galactic Joke Part D" (van de 3LP "Head Music"uit 2020), een geweldig elektronisch stuk muziek met psychedelische invloeden, dat in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en een terugkerend ritme bevat, "Fate Chaser"(van de 10" LP "Fate Chaser"uit 2022), een uitstekende licht psychedelische pop song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme, "Over The Hills And Far Away" (van de 7" single "Promo" en een cover van Led Zeppelin), een vrij rustige song met psychedelische elementen en "Forever Before"(van de 7" single "Promo"), een pop song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Verder hoor ik "High School High" (van de LP "Love Your Enemies" uit 2023), een heerlijke aanstekelijke uptempo pop song, die aanzet tot dansen en meezingen, "Outrun" (van de LP "Love Your Enemies" uit 2023), een puike licht psychedelische pop song met een niet al te hoog tempo en "Meet You In The Wind" (van de LP "Love Your Enemies" uit 2023), een verrukkelijke psychedelische pop song met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme.
CD2 begint met 9 nummers van LP "The Last Wave" uit 2020, waarvan de eerste "Peace Walks By My Side" heet, waarin Schizo Fun Addict een geweldige psychedelische song ten gehore brengt, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waarna "Dream It All" volgt en de band een prachtige rustige pop song speelt, die een melodisch ritme heeft en gevolgd wordt door "Crossing Over", een schitterende licht psychedelische pop song, die een dromerige zang heeft
Daarna volgen "Sun Daze", een fantastische rustige song met dit zang, die me lichtelijk aan de muziek van The Shang-Ri-Las doet denken en "Whiskey", een heerlijke song met een aanstekelijk terugkerend ritme en blues invloeden, waarbij stil zitten niet aan de orde is.
Dan volgen de nummers van kant B en hiervan heet de eerste "In This Station" en daarin zet Schizo Fun Addict me opnieuw een lekker in het gehoor klinkende pop song voor, die een aangenaam ritme heeft, dat me in beweging brengt en dit wordt gevolgd door "Sorrow Comes To Town" en ook in dit nummer trakteert de band me op een mooie, vrij rustige, pop song met een licht psychedelisch ritme.
In "Expressway" krijg ik een verrukkelijke pop song te horen, die een licht hypnotiserend terugkerend ritme heeft en prachtige zang bevat, in "Shadow Mantra"
laat de band me genieten van een fantastisch zeer psychedelisch nummer, dat eind jaren 60 gemaakt had kunnen zijn en ruimtelijke invloeden heeft.
Dan volgen "Narcosis Fading" (van de digitale single "Awesome Lovin'" uit 2013), een fantastisch uptempo elektro nummer met een repeterend ritme, dat swingt als een trein, "Dream Of The Portugal Keeper - Part 2" (van de split "Kassette" uit 2015), een mooie pop song met een niet al te hoog tempo en een aanstekelijk ritme, "Shadow Bossa" (van de LP El Shoegaze Bossa Nova uit 2018), een zeer swingende dansbare song met sterke invloeden uit de bossa nova en "Day Alive" (van de LP El Shoegaze Bossa Nova uit 2018), een licht psychedelische mix van pop en bossa nova maakt, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en enkele subtiele tempowisselingen heeft.
Vervolgens hoor ik "Window Pain Reprise - IV mix" (van de LP El Shoegaze Bossa Nova uit 2018), een prachtige rustige dansbare song voor die subtiele tempowisselingen bevat, "Activate (2024 mix)", een prima pop song met een vrij traag tempo en een aanstekelijk ritme en "Rainbow Chaser", een cover van Nirvana uit 1968 en hierin speelt de band een eigen versie.
Verder volgen "Starry Eyes" (een niet eerder uitgebracht nummer uit 2024), een lekker in het gehoor klinkende pop song met een gemiddeld tempo, "The Hills Are Live With Swordfish" (een niet uitgebracht nummer uit 2024 met Swordfish), een geweldig dansbaar nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "Ogden's Nut Gone Flake (Flake mix)" (een cover van het Small Faces nummer met een niet uitgebrachte mix uit 2008), een verrukkelijk psychedelisch stuk muziek met een aanstekelijk terugkerend ritme.
"An Introduction To" van Schizo Fun Addict bevat 37 uitstekende nummers, die een goed overzicht geven van de muziek van de band, waarvan ik enorm van genoten heb en ik raad elke liefhebber van licht psychedelische muziek en de betere pop deze 2CD dan ook zeer aan.
Slung uit Brighton en Hove, Engeland bestaat uit: Ali Johnson - sologitaar, Katie Oldham - zang, Vlad Matveikov - basgitaar en Ravi Martin - drums.
De band bracht hun debuut digitale nummer "Laughter Live @ Shaken Oak" op 18 januari 2024 uit, die gevolgd werd door de digitale nummers "Neurotic" (12 september 2024) en "Fire to Burn" (7 november 2024) en op 15 januari 2025 verscheen het digitale nummer "Laughter" als voorloper van hun debuut album "In Ways", dat op 2 mei 2025 via Fat Dracula Records als LP in een beperkte oplage van 250 stuks op goedkleurig vinyl, als CD en op 2 april 2025 als digitale download verschijnt.
Het als single verschenen "Laughter" is een heerlijke uptempo rock song met invloeden uit punk en heavy rock, die swingt en subtiele tempowisselingen bevat en ik raad liefhebbers van deze genres dan ook aan eens naar dit nummer te gaan luisteren.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
The Orphaned Bee is het alias van sound technicus en multi-instrumentalist Brett Tollis uit Sunshine Coast, Australië, die op 9 januari 2025 het digitale nummer "Rain" uitbracht, dat op 28 februari 2025 gevolgd wordt door zijn debuut album "Thinking Without Language", dat Bird's Robe Records als CD en als digitale download uitbrengt en hierop wordt hij bijgestaan door Alex O’Toole - drums en Ron Pollard - piano.
Het album, dat 5 nummers bevat, start met de single "Rain", waarin The Orphaned Bee een uitstekend swingend uptempo synthesizer nummer met een aanstekelijk ritme ten gehore brengt, dat melodische en krautrock invloeden bevat.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Daarna volgen "Water", een prima uptempo nummer met een terugkerend ritme, dat swingt en "Sanctuary", een vrij zwaar stuk muziek met een niet al te hoog tempo, dat een trieste ondertoon bevat.
In "Fire" zet The Orphaned Bee me een puik elektronisch nummer voor, dat elementen van elektro, dance en krautrock aan elkaar koppelt en een aanstekelijk dansbaar ritme bevat en in "Ascendance" krijg ik een mooi vrij zwaar nummer met een gemiddeld tempo te horen, dat een dansbaar terugkerend ritme heeft.
"Thinking Without Language" van The Orphaned Bee is een lekker in het gehoor klinkende CD, die ik liefhebbers van deze muzieksoort aanraad eens te gaan beluisteren.
The Knight Shades uit New York, Amerika bestaat uit: Michael Hutson - drums en percussie, Emily Jane-Shaker - Farfisa orgel en achtergrondzang, Mario Lemus - basgitaar en achtergrondzang en Aleister Zanetti - zang en sologitaar.
De band bracht op 13 oktober 2023 hun debuut single "Switch-On! With.." als digitale download uit en deze werd op 15 januari 2025 gevolgd door de 7" single "Why (Baby Why!)", die via Rogue Records in een beperkte oplage op zwart vinyl verscheen.
Op kant A "Why (Baby Why!)" schotelt The Knight Shades me een geweldige uptempo garagerock song met psychedelisch orgelspel voor, die swingt als een trein en in "Make You Mine" laat de band me genieten van een verrukkelijke uptempo song met een aanstekelijk ritme, waarbij stil zitten geen optie is.
"Why (Baby Why!)" / "Make You Mine" van The Knight Shades bevat 2 fantastische garagerock nummers, die in de jaren 60 gemaakt hadden kunnen zijn en ik heb hier volop van genoten en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar de single via de bandcamp link onder de recensie)
Parquet uit Frankrijk bestaat uit: Seb Brun - drums en elektronica, Clément Édouard - elektronica, Jean-François Riffaud - basgitaar en synthesizer bas, Guillaume Magne - sologitaar, Julien Desprez - ritme gitaar en Nicolas Cueille - ritme gitaar.
De band bracht hun debuut uit met "EP#1", die op 1 februari 2018 als 10" EP met daarop 3 nummers, als CD met daarop 5 nummers en als digitale download (5 nummers) verscheen en deze werd op 30 juni 2023 gevolgd door de EP "Mud", die in een beperkte oplage op 10" oranje vinyl verscheen, "Sparkles & Mud" (27 oktober 2023, als LP in een beperkte oplage op transparant oranje vinyl, als LP op doorzichtig met goud gespetterd vinyl, als CD en als digitale download), waarbij vermeldenswaardig is, dat het complete album alleen op CD en digitale download te krijgen is en op 5 april 2024 verscheen de EP "Sparkles" (2 nummers) als 10" vinyl en als digitale download, die allemaal via Carton Records werden uitgebracht.
Het album "Sparkles & Mud", dat 9 nummers bevat, begint met "Intro", waarin Parquet een fantastisch uptempo nummer met een licht hypnotiserend terugkerend ritme ten gehore brengt, dat swingt en gevolgd wordt door "Brute", een heerlijk uptempo elektro nummer met een aanstekelijk dansbaar ritme en "Speedrun", een swingend uptempo nummer met een terugkerend ritme, waarbij stil zitten geen optie is en deze gaat kort voor het einde in een traag tempo over.
Daarna volgen "Miami Vice", waarin de band verder gaat met het maken van licht hypnotiserende elektro met een dansbaar ritme, "Mud", een geweldig uptempo elektro nummer met een terugkerend ritme, dat een lichte trance oproept en "Manaquin", dat in het verlengde ligt van de vorige nummers, dus een uptempo licht hypnotisch dansbaar nummer.
In "Tahiti" zet Parquet me een elektro nummer met een gemiddeld tempo voor, in "Chordata" krijg ik een nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme te horen, dat tot dansen aanzet en in "Parotia" laat de band me nogmaals genieten van zo'n uitstekend elektro nummer.
Verder volgen "Puppet", eveneens een uptempo nummer met een terugkerend ritme en "Western", een verrukkelijk stuk muziek met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, waarbij het niet mogelijk is stil te blijven zitten.
Na het beluisteren van "Sparkles & Mud" van Parquet heb ik het idee in een lange hypnotiserende elektro trip te hebben gezeten, waar ik enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van elektro en hypnotiserende ritmes deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Ginger Baker is natuurlijk het meest bekend als drummer van de band Cream, maar ook speelde hij onder andere in bands als Graham Bond Organisation, Blind Faith, Blues Incorporated, Ginger Baker's Airforce en Baker Gurvitz Army en maakte hij in 1980 korte tijd deel uit van Hawkwind, waar hij op het album "Levitation" te horen is, maakte solo albums en hij overleed op 6 oktober 2019.
Op 18 en 19 mei 1981 speelde hij met The Nutters in The Marquee Club te Londen, waarvan op 29 november 2024 het CD/DVD album via MIG verscheen en hierop bestaat de band uit: Ginger Baker - drums en zang, Keith Hale (Hawkwind) - keyboards en zang, Riki Legair (Blood Donor, Toyah) - basgitaar en zang, Ian Trimmer (Burlesque) - saxofoon en zang en Billy Jenkins (Burlesque) - sologitaar en zang.
De CD bevat 6 nummers en begint met "Chemical Babies", waarin Ginger Baker's Nutters een geweldig jazzrock nummer met hoge snelheid speelt, dat swingt als een trein en gevolgd wordt door "Perfect Nation", een uitstekende progressieve rock song met een gemiddeld tempo en lichte jazz en funk elementen, die tot dansen aanzet en "Everything I Say", een puike rock song met reggae elementen, een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme.
Daarna volgen "Wheel Chair Dance Festival", een fantastische uptempo rock song met progressieve jazz en Hammond rock invloeden, die swingt, "Lost in Space", een lekker in het gehoor klinkende uptempo song met een terugkerend ritme en lichte spacerock en dance elementen en "Where Are You?", een verrukkelijke progressieve rock song met een gemiddeld tempo, blues, jazz en Hammond rock elementen en een aanstekelijk dansbaar ritme, waarbij stil zitten niet aan de orde is.
Op de DVD staan 11 nummers plus een interview en deze begint, na een korte intro met "The Hawkship Mutiny", waarin Ginger Baker's Nutters een prima progressieve rock song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme ten gehore brengt, die dance, experimentele en jazz invloeden heeft, die swingt en gevolgd wordt door "Perfect Nation", een schitterende progressieve rock song met een gemiddeld tempo, een dansbaar ritme en jazz, "Chemical Babies", een uptempo nummer, dat swingt en jazz elementen bevat en "Everything I Say", een lekker in het gehoor klinkende song met reggae elementen, een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme dat tot dansen aanzet.
Dan volgen "Land Of Mordor", een swingende uptempo song met een aanstekelijk ritme, "Blackmail Man", een geweldige uptempo song met een hoog meezing gehalte, die swingt en progressieve jazz elementen heeft, "Where Are You?", een fantastische song die swingt en elementen van blues, jazz, Hammond rock en progressieve rock herbergt en een gemiddeld tempo bevat, dat tot beweging aanzet en "I'm So Glad", een cover van het Skip James nummer, waar de band een eigen interpretatie van maakt.
In "Wheelchair Dance Festival" schotelt Ginger Baker's Nutters me een heerlijke swingende uptempo progressieve rock song voor, waarbij stil zitten geen optie is, in "Toad" krijg ik een ouderwetse drumsolo te zien en te horen, waarna het publiek een toegift wil en krijgt, doordat de band de Cream cover "Sunshine Of Your Love" speelt en daar een verrukkelijke versie van maakt, die progressieve jazz elementen bevat en swingt als een trein, waarna Ginger Baker de band voorstelt en tevens bevat de DVD een interview en wordt de set-list vermeld.
"Live At The Marquee Club 1981" van Ginger Baker's Nutters is een fantastische CD/DVD met progressieve rock en jazz, waar ik bijna 2 uur heb mogen genieten en ik raad iedere liefhebber van deze genres, dit meesterwerk dan ook sterk aan.(luister naar de CD via de youtube link onder de recensie)
Ex-Vöid uit Londen, Engeland werd door Alana (Lan) McArdle - zang en Owen "O" Williams - zang en sologitaar opgericht en bestaat verder uit Laurie Foster - basgitaar en George Rothman - drums.
De band bracht op 8 mei 2018 hun debuut uit met het digitale nummer "Boyfriend" van hun op 11 mei 2018 verschenen digitale EP "Ex-Vöid", die via Don Giovanni Records uitgebracht werd en deze werd op 24 oktober 2019 gevolgd door de 7" single "Only One" / "Ex-Vöid", die in een beperkte oplage op roze vinyl via Prefect Records verscheen, waarna op 25 maart 2022 hun debuut album "Bigger Than Before", dat als LP, als CD (met 4 extra nummers) en als digitale download via Prefect Records en Don Giovanni Records werd uitgebracht.
Op 17 januari 2025 brengt Tapete Records hun album "In Love Again" uit als LP, als CD en als digitale download, die vooraf gegaan is door de digitale single "Swansea".
Het album, dat 10 nummers bevat, start met "Swansea", waarin Ex-Vöid een heerlijke pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk vrolijk dansbaar ritme speelt, die gevolgd wordt door "In Love Again", een uitstekende song met een dansbaar ritme en een gemiddeld tempo en "July", eveneens zo'n lekker in het gehoor klinkende song, die tot dansen aanzet.
Daarna volgen "Nightmare", een mooie vrij rustige song met lichte country en folk invloeden, "Pinhead", een swingende uptempo song met een aanstekelijk ritme en "Lonely Girls", een prima song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme.
In "Sara" zet Ex-Vöid me een verrukkelijke song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme voor en in "Strange Insinuation" krijg ik een prachtige song met een gemiddeld tempo en ritme dat tot beweging aanzet te horen.
Dan volgen "Down The Drain", een vrolijk klinkende uptempo song met een dansbaar ritme en "Outline", een schitterende pop song met een niet al te hoog tempo en mooie samenzang.
"In Love Again" van Ex-Vöid bevat 10 puike dansbare pop songs waar ik erg van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van de betere pop deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
The Sound Reasons uit Los Angeles werd in 2011 opgericht en bestaat uit: Sumiji Takahashi - zang en sologitaar, Max Fields - basgitaar en zang, Jon Green - ritme gitaar en orgel en Nick Ross - drums.
De band bracht hun debuut 7" single "Till The End Of Time" in 2013 via Groovie Records uit, die in dat jaar tevens als cassette via Burger Records verscheen en deze werd in 2018 gevolgd door het debuut album "Walk With My Shadow", die via Groovie Records als LP zowel op oranje als op zwart vinyl werd uitgebracht en op 15 januari 2025 verschijnt hun 7" EP "Today's Another Day" via Rogue Records, die ook als digitale download verkrijgbaar is.
De EP start met het titel nummer "Today's Another Day", waarin The Sound Reasons een heerlijke licht psychedelische rock song, die een gemiddeld tempo heeft en overeenkomsten met de muziek van eind jaren 60 bevat en deze wordt gevolgd door "The Five Questions", een prima swingende uptempo song met een aanstekelijk ritme, dat tot dansen aanzet.
Dan volgen "No Memories", een fantastische licht psychedelische song, die in een niet al te hoog tempo begint, dat na korte tijd over gaat in een gemiddeld tempo en een aanstekelijk vrolijk ritme bevat en "Why, Baby, Why" (een cover van de Japanse band The Beavers uit 1967), een lekker in het gehoor klinkende dansbare song met een gemiddeld tempo en garagerock elementen.
"Today's Another Day" van The Sound Reasons bevat 4 puike garagerock songs met jaren 60 invloeden, waar ik enorm van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar de EP via de bandcamp link onder de recensie)
Waterboarding School uit Gothenburg, Zweden werd in 2017 opgericht en bestaat tegenwoordig uit: Teodor Norrestad - drums, Amanda Lodding - orgel, Viktor Hansson - basgitaar, Johan Davegård - sologitaar en Filip Mjörnstedt - ritmegitaar en zang.
De band bracht hun debuut album "Back Rubs" op 1 juni 2019 uit als digitale download en deze werd op 1 juni 2023 gevolgd door het digitale album "Bridge Reviews" en de digitale singles "You Got To Go" (1 augustus 2024), "In The Morning" (17 augustus 2024) en "Long Gone" (27 september 2024), die alle drie van hun derde album "The Little Sports Mirror" komen, dat op 29 november 2024 in eigen beheer als digitale download verscheen.
Het album, dat 8 nummers bevat, start met de single "Long Gone", waarin Waterboarding School een mooie poprock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme ten gehore brengt, die gevolgd wordt door "Waving", een lekker in het gehoor klinkende vrolijke song met een gemiddeld tempo en "Bye Now", een heerlijke aanstekelijke song met een vrolijk dansbaar ritme.
Daarna volgen de singles "In The Morning", een uptempo poprock song met een aanstekelijk ritme dat tot dansen aanzet en "You Got To Go", een song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme.
In "Pool Of Blood" zet Waterboarding School me weer zo'n uitstekende poprock song met een aanstekelijk dansbaar ritme voor, in "Meadows" krijg ik een prima uptempo song met een vrolijk klinkend ritme te horen, waarbij het moeilijk is om stil te blijven zitten en in "Smiling Faces" laat de band me genieten van een verrukkelijke song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme.
"The Little Sports Mirror" van Waterboarding School staat vol met lekker in het gehoor klinkende dansbare poprock songs die tussen de 2 en 3 minuten duren, waarvan ik erg genoten heb en ik kan iedere liefhebber van de betere pop en rock deze digitale schijf dan ook van harte aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
The Dictators uit New York City, Amerika werd in 1972 door Ross "The Boss" Friedman - sologitaar en achtergrondzang en Andy Shernoff - basgitaar, keyboards en achtergrondzang opgericht en bestaat tegenwoordig verder uit: Albert Bouchard - drums en achtergrondzang en Keith Roth - zang en ritme gitaar.
De band bracht de volgende albums uit: "Go Girl Crazy!" (1975), "Manifest Destiny" (1977), "Bloodbrothers" (1978), "...And You?" (1990) (als Manitoba's Wild Kingdom), "D.F.F.D." (2001) plus de live albums: "Fuck 'Em If They Can't Take A Joke" (1981), "The Dictators Live, New York, New York"(1998) en "Viva Dictators" (2005) en de compilatie albums "Every Day Is Saturday" (2007) en "Faster... Louder - The Dictators' Best 1975-2001" (2014).
Op 6 september 2024 bracht Deko Records hun album "The Dictators", waarop 10 nummers staan uit als CD, als LP (25 oktober 2024) en als digitale download via Valley Entertainment en hierop wordt de band bijgestaan door Tish en Snooky - achtergrondzang (track 1 en 8) en Scott Kempner - ritme gitaar (track 1 en 8).
Het album begint met "Let's Get The Band Back Together", waarin The Dictators een geweldige swingende uptempo mix van punk en powerrock met een aanstekelijk dansbaar ritme ten gehore brengt, die gevolgd wordt door "My Imaginary Friend", een uitstekende dansbare uptempo song waarbij stil zitten geen optie is en "Transmaniacon MC", een heerlijke swingende rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme.
Daarna volgen "Sacred Cow", een swingende uptempo song met een dansbaar ritme, "Really Good", een fantastische song met een vrolijk dansbaar ritme, die beweging oproept en "All About You", waarin de band verder gaat met het maken van swingende dansbare muziek, die in dit nummer lichte invloeden heeft van "What I Like About You" van The Romantics.
In "Wicked Cool Disguise" zet The Dictators me opnieuw een puike rock song voor die swingt en een gemiddeld tempo heeft en in "God Damn New York" krijg ik nogmaals zo'n prima swingende song te horen die aanzet tot dansen.
Dan volgen "Thank You And Have A Nice Day", een uptempo song met een aanstekelijk dansbaar ritme en "Sweet Joey", een verrukkelijke uptempo song met een vrolijk dansbaar ritme, waarbij het moeilijk is stil te blijven zitten.
"The Dictators" van The Dictators bevat 10 lekker in het gehoor klinkende dansbare powerrock songs, waar ik van begin tot einde erg van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Lightwave uit Parijs, Frankrijk werd in 1985 opgericht en bestaat uit het duo Christoph Harbonnier en Christian Wittman, die beiden op synthesizer spelen.
Het duo bracht hun debuut album "Cités Analogues", dat tussen april en mei 1988 live werd opgenomen, in juli 1988 als cassette uit en op 10 januari 2025 verscheen het album, dat 11 nummers bevat, via Bureau B Records als LP, als CD en als digitale download.
Het album begint met "Intro", waarin Lightwave een kort eentonig repeterend geluid ten gehore brengt, dat gevolgd wordt door "Airport" en hierin gaat het duo verder op de ingeslagen weg en voegt daar geluiden van voetstappen, gesprekken, rumoer en een omroep installatie bij, waarna "Correspondance Pour Ailleurs" volgt, een nummer met chaotische elektronische geluiden en een terugkerend ritme.
Daarna volgen "Le Parvis", een fantastisch zwaar stuk elektro muziek met een gemiddeld tempo en een dansbaar terugkerend ritme (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie), "Agora", een nummer dat begint met voetstappen en gesprekken, om na een kleine minuut te veranderen in een schitterend langzaam elektronisch nummer, dat rust uitstraalt en iets over de helft van het nummer over gaat in een ander ritme en voor de laatste 2 minuten lichtelijk experimenteel wordt en "Cités Des Miroirs", een prima elektronisch nummer met een niet al te hoog tempo dat een post apocalyptisch beeld oproept.
In "Polycentre" zet Lightwave me een nummer voor waarin ik het idee heb, dat ik ergens in de ruimte rondzweef, in "News" krijg ik weer een licht chaotisch stuk te horen waarin gesprekken en rumoer de boventoon voeren en in het titel nummer "Cités Analogues" laat het duo me genieten van een verrukkelijk elektronisch nummer met een vrij langzaam tempo en een terugkerend ritme, dat na 4 minuten verandert, meer snelheid krijgt en krautrock elementen bevat waardoor de muziek gaat swingen.
Dan volgen "Ophelia", een eentonig stuk muziek met een terugkerend ritme en een langzaam tempo en "Lunar Parking", een kort elektronisch nummer met een eentonig geluid.
"Cités Analogues" van Lightwave is een puike plaat, waarin de langere nummers met elektronische muziek afgewisseld worden door nummers met chaotische klanken, rumoer, voetstappen en gesprekken.
Black Tarantula uit Leiden, Nederland werd in 2008 als stonerrock band opgericht en bestaat, sinds 2013 uit: Rob - orgel, elektrische piano en effecten (bas pedalen), Gijs - drums, Ernesto - sologitaar
Nadat de band 3 demo's had opgenomen (2008, ,2009 en 2010) werd op 15 september 2013 hun debuut album "Black Tarantula" als digitale download uitgebracht en deze werd gevolgd door: "Deze Kant Boven (7 juli 2014, CD en digitaal album), "Nederkraut" (1 januari 2019, LP, CD en digitaal album via Organ-A-Rama), "Organ Music From Behind The Dykes" (samen met Dynamo Irie, 18 mei 2022, digitaal album) en "Gezelligheid Kent Een Tijd" (3 april 2023, LP en digitale download).
"Gezelligheid Kent Een Tijd" bevat 8 nummers en begint met het titel nummer "Gezelligheid Kent Een Tijd", waarin Black Tarantula een uitstekend swingend progressief rock nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend dansbaar ritme speelt en dit wordt gevolgd door "Borderline Express", een nummer met een dansbaar terugkerend ritme en een gemiddeld tempo dat lichte funk invloeden heeft.
Daarna volgen "Cruel Conclusions", een puik stuk progressieve rock muziek met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat halverwege verandert, tijdelijk een lager tempo krijgt en na korte tijd over gaat in een geweldig stuk uptempo jaren 70 gerelateerd progressief rock nummer en "I'll Take It As A Yes", een swingend nummer met invloeden van de Hammond rock van Booker T. & The MG's, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
In "In C#" schotelt Black Tarantula me een heerlijk uptempo nummer met een terugkerend ritme en Midden Oosterse elementen voor, waarbij het haast onmogelijk is om niet in beweging te komen en in "When Pyramids Collide With Space Ships" laat de band me genieten van een schitterend uptempo nummer met een terugkerend ritme, dat swingt.
Dan volgen "Herengracht 43b", een fantastisch uptempo progressief rock nummer met een terugkerend ritme, dat swingt als een trein en "Tragedy (In D-Minor)", een lekker in het gehoor klinkend uptempo nummer met een terugkerend ritme en fuzz invloeden, dat aanzet tot dansen.
"Gezelligheid Kent Een Tijd" van Black Tarantula bevat 8 verrukkelijke progressieve rock nummers, waar ik van begin tot einde erg van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook van harte aan.