Review: Dez Dare - Perseus War (CH!MP Records, 2023) (Punk)

Dez Dare (het alias van Darren Smallman van de bands Battle Worldwide, Low Transit Industries, Thee Vinyl Creatures, The Sound Platform en Warped) groeide op in Geelong, Victoria, Australië, waar hij beïnvloed raakte door de lokale punk en rock scene in 1990 en verhuisde naar Engeland in 2010, waar hij sindsdien deel uit maakt van de huidige muziekscene.

Hij bracht op 30 oktober 2020 zijn debuut EP "So Cold, Josephine" als digitale EP uit, gevolgd op 12 februari 2021 door de digitale split EP "Splitz", die hij deelde met Melt Citizen (El Paso, USA), waarna op 15 maart 2021 het digitale nummer "Dumb Dumb Dumb" verscheen, als voorloper van het album "Hairline Ego Trip", dat 9 nummers bevat en op 4 juni 2021 via CH!MP Records als LP in een beperkte oplage op gespetterd vinyl, als CD in een beperkte oplage van 40 stuks en als digitale download werd  uitgebracht.

Daarna verscheen op 1 april 2022 zijn single "1.9.8.5." via CH!MP Records, als voorloper van zijn album "Ulysses Trash", dat op 19 augustus 2022 via dit zelfde label werd uitgebracht en op 17 maart 2023 brengt dit label het album "Perseus War" uit als LP, als CD en als digitaal album.

Het album, dat 10 nummers bevat, waarin Dez Dare een swingende uptempo rock song, die een terugkerend ritme en invloeden van punk en noise bevat en deze wordt gevolgd door "Perseus #1985", een geweldig nummer met een gemiddeld tempo en punk invloeden, die een terugkerend ritme heeft en swingt en "Myopic Tropic", een heerlijke song met een aanstekelijk dansbaar ritme, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld.

Daarna volgen "Bloodbath-On-HI", een fantastisch uptempo nummer met een terugkerend ritme en punk invloeden (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie), "A Chimp, A Tricycle, New World Order", een schitterende song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, die aanzet tot dansen en lichte punk en acid rock invloeden heeft en "I Know Why You Cry At Adam Sandler Films", een swingende song met een terugkerend ritme, die een hoog meezing gehalte heeft.

In "Ouch!" zet Dez Dare me een licht psychedelische song voor, die in een niet al te hoog tempo wordt  gespeeld en in "My Heels + My Toes, My Lies + My Nose" krijg ik een uitstekende rock song met een repeterend ritme, dat een lichte trance teweeg brengt.

Dan volgen "BeachH!", een lekker in het gehoor klinkende rock song met een gemiddeld tempo en acid rock invloeden, die tempowisselingen bevat en "Stop. Stop. Stop. Talking.", een verrukkelijke uptempo song met een aanstekelijk terugkerend ritme, die swingt en tot beweging aanzet.

"Perseus War" van Dez Dare is een puike plaat, die vol heerlijke nummers staat, die invloeden van punk bevatten, een terugkerend ritme hebben en swingen en ik raad elke liefhebber van deze muzieksoort deze schijf dan ook van harte aan.  

Review: Duel - Live At Hellfest (Heavy Psych Records, 2923) (Hardrock)

Duel uit Austin, Texas, Amerika, werd in 2016 opgericht en bestaat uit: Justin Collins — drums, Shaun Avants — basgitaar en zang, Tom Frank — sologitaar en zang en Jeff Henson — sologitaar en zang.

De band bracht op 26 april 2016 hun debuut album "Fears Of The Dead" uit, als LP, CD en digitale download via Heavy Psych Sounds en deze werd gevolgd door de albums: "Witchbanger " (30 april 2017 LP, CD en dd, HPS), "Live At The Electric Church" (23 april 2018 dd) en "Valley Of Shadows" 17 mei 2019 LP, CD en dd, HPS) en op 1 oktober 2021 verscheen hun album "In Carne Persona" via HPS als LP test persing in een beperkte oplage van 20 stuks op zwart vinyl, als LP in een beperkte oplage van 80 stuks op cornetto geel oranje doorzichtig vinyl, als LP in een beperkte oplage van 150 stuks op groen met rood gespetterd vinyl, als LP in een beperkte oplage van 450 stuks op neon violet kleurig vinyl, als LP op zwart vinyl, als CD en als digitale download.

Hun nieuwe album "Live At Hellfest", dat 6 nummers bevat, verschijnt op 10 maart 2023 via Heavy Psych Records als testpersing LP in een zeer beperkte oplage van 15 stuks op zwart vinyl, als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op kleur in kleur transparant/oranje/gespetterd zwart vinyl, als LP in een beperkte oplage van 350 stuks op transparant rood vinyl, als LP op zwart vinyl, als digipack CD en als DVD.

Het album start met "Wave Of Your Hand", waarin Duel een schitterende progressieve stonerrock in song een niet al te hoog tempo speelt, die na enkele minuten meer snelheid krijgt en gevolgd wordt door "Devil", een prima swingende uptempo hardrock song met een aanstekelijk ritme.

Daarna volgen "Electicity", een uptempo rock song met subtiele tempowisselingen, die swingt en "Strike And Disappear", dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt  en een aanstekelijk terugkerend ritme heeft, om halverwege het nummer in een hoger tempo wordt gespeeld.

In "Children Of The Fire" shotelt Duel me een swingende uptempo hardrock song voor, die aanzet tot dansen en in "Fears Of The Dead" krijg ik een uitstekende swingende uptempo song te horen, die halverwege van ritme verandert, om tegen het einde terug te keren naar het begin tempo en ritme.

"Live At Hellfest" van Duel bevat 6 puike uptempo hardrock nummers, die swingen en ik raad iedere liefhebber van dit genre dan ook aan eens naar deze schijf te gaan luisteren.

Sorry! Nog geen video beschikbaar.

Review: Leagus - Flora Eallin (Is It Jazz? Records, 2023) (Jazz / Experimenteel)

Leagus uit Sámpi, Noorwegen, werd in 2013 opgericht en bestaat uit: Herborg Rundberg - piano en Kristian Svalestad Olstad - sologitaar.

Het duo bracht in 2026 hun debuut album "Lea Aigi" uit, die in 2019 gevolgd werd door "Naimaka" en op 28 april 2023 brengt Is It Jazz? Records hun derde album "Flora Eallin", dat 12 nummers bevat, uit en dit verschijnt als 2LP, als CD en als digitale download en hierbij is verder het vermelden waard, dat de muziek voor dit album geschreven werd voor een tien koppig orkest en het duo op dit album medewerking krijgt van het Nordnorsk Jazzensemble, dat bestaat uit: Fred Glesnes, Christer Jørgensen, Marianne Halmrast, Sondre A. Kleven, Arnfinn Bergrabb, Elina Waage Mikalsen, Ola Asdahl Rokkones, Frode Larsen, Herborg Rundberg en Kristian S Olstad.

Het album start met "Kime", waarin Leagus een prachtig rustig piano nummer speelt, waartussen experimentele elementen worden gevoegd en dit nummer gaat verder in "Flor", waarin de muziek iets meer snelheid krijgt en meer experimenteel wordt en progressieve jazz invloeden krijgt, om dan over te gaan in "Vann", een rustig experimenteel piano nummer.

Daarna volgen "Tendril" (dat 23 maart als digitale single verschijnt), een heerlijke jazz song met een gemiddeld tempo, zwoele zang en dansbare Zuid-Amerikaanse invloeden, "Nihkui", een uitstekende Zuid-Amerikaanse  song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme, die iets over de helft van het nummer meer experimentele jazz invloeden krijgt, om tegen het einde terug te keren in het begin tempo en ritme en "Vind", weer zo'n mooi rustig stukje jazz.

In "Pripyat" zet Leagus me een schitterend uptempo jazz nummer voor, dat swingt als een trein en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme heeft en enkele minuten voor het einde in een iets langzamer tempo over gaat, in "Geo" krijg ik een experimenteel stukje muziek te horen, in "Mykorrhyza" hoor ik het duo een schitterende trage song spelen en in "Eallin" schotelt Leagus me een prima rustig stuk muziek voor, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.

Verder volgen "Sol", een piano nummer met een langzaam tempo en zwoele zang en het als digitale single verschenen "Hyperion", een fantastisch swingend uptempo nummer, dat een aanstekelijk terugkerend ritme heeft en tot beweging aanzet.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)

"Flora Eallin" van Leagus staat vol spannende jazz met experimentele elementen, waarmee het duo me van begin tot einde heeft weten te boeien, waarvan ik "Hyperion" de uitschieter vind en ik raad iedere liefhebber van jazz deze schijf dan ook sterk aan.

Review: Nick Nicely - Afterworld (Fruits De Mer Records, 2023) (Psychedelische Pop)

Nick Nicely werd als Nickolas Laurien in 1959 in Groenland geboren, gedurende een overstap van een trans-Atlantische vlucht van zijn ouders, maar hij groeide op in Hitchin in Hertfordshire, Engeland.

Later verhuisde het gezin naar Brockley, een conservatieve wijk in zuid Londen, die een stempel op zijn muzikale loopbaan zou drukken.

Hij groeide op met het luisteren naar de klassieke muziek van zijn ouders en de pop van de jaren 60, die hij op de radio hoorde, maar nadat hij, in 1969, het nummer "Tracy" van The Cuff Links hoorde, begon hij zich steeds verder van de pop muziek te verwijderen, om meer en meer naar experimentele en psychedelische muziek te gaan luisteren.

Nick was in 1969 begonnen met het spelen van mondharmonica, waarna hij later ook gitaar leerde spelen en creëerde in 1973 zijn muzikale alias Nick Nicely.

Halverwege de jaren 70 vormde hij samen met enkele vrienden The Nick Nicely Band, maar nadat zijn vrienden er de brui aan hadden gegeven, ging hij alleen verder, nam zijn zelf geschreven songs op en ging met de demo's daarvan diverse platenmaatschappijen af, waarbij hij een contract kreeg bij de Heath Levy publishing group, die enkele van zijn songs voor andere artiesten wilde gebruiken.

Als deel van het contract, was Nick gratis studio tijd gegeven en deze gebruikte hij om, samen met zijn vriend Jeff Leach, een klassiek geschoolde toetsenist, zijn eerste single "D.C.T. Dreams" / "Treeline" op te nemen, die via zijn eigen Voxette label verscheen en door het Hansa label eind 1980

heruitgebracht werd, nadat het regelmatig gedraaid werd en goede recensies kreeg.

In december 1980 begon hij met het maken van zijn volgende demo single "Hilly Fields (1892)", waarover hij 6 maanden deed en ten einde zijn studiotijd te betalen, verkocht hij zijn persoonlijke bezittingen.

Hansa wilde de single niet uitbrengen, maar een A&R man van EMI, was meer dan enthousiast en gaf Nick een contract.

Het nummer, dat in 1982 verscheen en "49 Cigars" als B-kant kreeg, was in Heath Levy's kleine studio en in de Alvic Studios in west Londen opgenomen, waarbij Jeff Leach - toetsen, Ian Pearce - drums, Rickman Godlee - cello en "Kate" - zang meewerkten(vele jaren gingen er geruchten, dat "Kate" Kate Bush was, die net om de hoek van de Alvic studio woonde en ook bij EMI onder contract stond).

New Musical Express maakte "Hilly Fields (1892)" single van de week en beschreef het als de beste psychedelische plaat gemaakt sinds de jaren 60, maar ondanks de vele geweldige recensies in de muziekbladen, werd de single niet op de juiste manier gepromoot door EMI, met als resultaat dat de song bijna geen airplay kreeg en flopte.

EMI besloot echter ook de volgende single van Nicely uit te brengen, die "On The Coast" getiteld was, maar door muzikale meningsverschillen trok Nick de single terug en werd deze niet uitgebracht.

Daarna verloor EMI de interesse in Nick, die zonder apparatuur en geld om zijn verdere opnames te financieren zat en gedesillusioneerd besloot zich uit de muziek industrie terug te trekken en de volgende 20 jaar uit de spotlights bleef.

Eind jaren 80 was hij betrokken bij de opkomende acid house en rave scene in Engeland en samen met zijn vriend Gavin Mills, ook wel bekend als DJ Face, produceerde hij begin jaren 90 een aantal house nummers onder de namen Psychotropic, Freefall and Airtight.

Het duo ging een samenwerking met Jack Smooth aan onder de groepsnaam Citizen Kaned en behaalde daarmee grote commerciële successen in de top van de dance hitlijsten.

Nicely's werk inspireerde een aantal hedendaagse kunstenaars, met name XTC 's psychedelische uitloper, de band The Dukes of Stratosphear, evenals The Bevis Frond, Robyn Hitchcock en Robert Wyatt .

Na jaren van onderhandelen, werd er in 2004 een compilatie album uitgebracht van 2 van zijn singles en onuitgebrachte nummers, die tussen 1978 en 2004 werden opgenomen en deze verschenen, via het Tenth Planet label, op de vinyl LP "Psychotropia".

In 2005 werd "Psychotropia" nogmaals uitgebracht, maar nu in een CD versie met 6 extra nummers via Sanctuary en in 2010 verscheen de CD opnieuw met nog een extra nummer, getiteld "Marlon" via het Grapefruit label.

Ook verschenen er diverse songs via allerlei verzamel platen en op 11 oktober 2008 speelde Nick zijn eerste live optreden ooit, bijgestaan door vrienden en The Bevis Frond in The Luminaire te Londen.

Sinds die tijd heeft Nick een handjevol concerten gegeven, meestal onder de bandnaam Nick Nicely's Unlived Lives, inclusief het Green Man Festival in 2009, speelde hij 2 shows samen met Kasper en Herlinde Raeman (Meneer Malash te Amsterdam, Nederland en Wasteland Festival te Gent, België) en in november 2012 speelde hij samen met Ariel Pink te Hamburg, Duitsland.

In 2010 hielp Nick de geruchten de wereld uit door te vertellen dat Kate Jackson de vocalen op "D.C.T. Dreams" had gedaan en hij dezelfde tape had gebruikt voor "Hilly Fields" en er simpelweg Kate op had gezet, omdat hij haar achternaam niet wist en kondigde, eveneens in 2010, aan, dat hij aan nieuwe songs voor een nieuw album werkte en dit verscheen in juni 2011 op cassette via Burger Records, onder de naam "Lysergia", na eerst onder de werktitel "Space Of Second" bekend te hebben gestaan.

In 2011 werd door het Amerikaanse label Captured Tracks een compilatie vinyl LP uitgebracht met tussen 1979 en 1986 opgenomen songs, getiteld "Elegant Daze" en in 2012 bracht het Fruits De Mer Records label een gelimiteerde 7" vinyl single uit met een nieuwe uitvoering van "Hilly Fields" subtitel "The Mourning" met de originele versie van het nummer op de B-kant om de dertigste verjaardag van de song te vieren, terwijl Emotional Response Records de "Wrottersley Road EP" in 2013 uitbracht met daarop 3 remixen en "Space of a Second" in 2014 via Lo Records verscheen.

Het Fruits De Mer Records label bracht 7 september 2015 een nieuwe 7" EP van Nick uit in een beperkte oplage, geperst op gekleurd vinyl, waarvan geen CD of downloads is verschenen, op enkele promo's na.

Zijn album "Sleep Safari", dat 10 nummers bevat, verscheen 29 september 2017 via het Tapete Records label en werd eind mei 2017 vooraf gegaan door de single "Ghostdream", die ook op het album staat.

Daarna bracht Fruits De Mer Records op 30 april 2018 het nummer "Hilly Fields - The Mourning" uit op het album "Various Artists - Goldfish: 10 Years Of Fruits De Mer Records" en verschenen de nummers "All Along The Watchtower" en "The Doors Of Perception" op 31 december 2018 als single op dit label.

Vervolgens verschenen "Secret Life Of Chance" (album, 17 juni 2022 via The State51 Conspiracy) en de demo "Rrainbow" (digitaal 4 februari 2023) en deze wordt op 20 maart 2023 gevolgd door de LP "Afterworld", die via Fruits De Mer Records verschijnt en 9 nummers bevat, die niet eerder uitgebracht werden.

Het album begint met de outtake "Rosemary's Eyes", waarin Nick Nicely een heerlijke pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme speelt, die psychedelische invloeden heeft en gevolgd wordt door "Eels" (van het abadoned project), een puike song met een traag tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme en de alternatieve versie van "DCT Dreams", een uitstekende dansbare psychedelische pop song met een gemiddeld tempo.

Daarna volgen "Blood On The Beach" (demo), een prima dansbare song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, "Gallery" (abandoned project), een lekker in het gehoor klinkende mix van pop en new wave, die een aanstekelijk ritme bevat en "Whirlpool" (fireborn outtake), een song met afwisselende tempo's, die zo nu en dan chaotisch en experimenteel overkomt.

In "Rrainbow" (Berlin outtake) zet Nick Nicely me een psychedelische song met een niet al te hoog tempo voor (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie), in "Further Down The Beach" (een vroege versie van Headwind Aheadwind) krijg ik een dansbare song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo te horen, die psychedelische invloeden heeft en in "Shadows In The Sun" (abandoned project) hoor ik hem een psychedelische song met een terugkerend ritme in een gemiddeld tempo spelen.

"Afterworld" van Nick Nicely staat vol verrukkelijke licht psychedelische pop songs, waar ik  erg van genoten heb en ik kan liefhebbers van dit genre deze schijf dan ook zeer aanbevelen.

Review: Die Wilde Jagd - Ophio (Bureau B Records, 2023) (Progressieve Rock / Psychedelisch / Krautrock)

Die Wilde Jagd werd in Berlijn, Duitsland opgericht door Ralph Beck - synthesizer uit Düsseldorf en Sebastian Lee Philip - elektronica uit Berlijn, nadat ze elkaar in 2006 te Düsseldorf in Salon des Amateurs, een ontmoetingsplaats voor artiesten en bands, die nieuwe en experimentele muziek maken, hadden ontmoet.

Na hun ontmoeting kwamen ze regelmatig samen om muziek te maken, die in Beck's studio werd opgenomen en dat resulteerde in 2015 in hun eerste album.

Hun debuut album met gelijknamige titel werd in 2015 uitgebracht via Bureau B Records en hun tweede album "Uhrwald Oange" is in samenwerking met de Australische producer Kris Baha gemaakt, die tevens in diverse nummers meespeelt en werd op 6 april 2018 ook via Bureau B Records op LP, CD en als digitale download uitgebracht.

Op 14 april 2020 verscheen het album "Haut", waarop 4 vrij lange nummers staan, via Bureau B Records als CD en als digitale download, waarna het 45 minuten durende nummer "Atem" op 14 januari 2022 als LP en als digitaal album volgde en op 24 februari 2023 bracht Bureau B Records hun album "Ophio" uit als LP, als CD en als digitaal album.

Het album, dat 8 nummers bevat, start met "Ein Anfang", waarin Die Wilde Jagd een geweldig stuk experimentele muziek met een niet al te hoog tempo ten gehore brengt, dat gevolgd wordt door het titelnummer "Ophio" een fantastische song met een langzaam tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, dat na enkele minuten over gaat in een licht hypnotiserend terugkerend ritme en psychedelische invloeden en een niet al te hoog tempo bevat en "Perseveranz", een schitterend progressief nummer, dat in een langzaam tempo gespeeld wordt, psychedelische invloeden en een hypnotiserend terugkerend ritme heeft.

Daarna volgen "Gnafna Nie", een experimenteel stukje, dat na korte tijd over gaat in een krautrock nummer met een gemiddeld tempo, "The Hearth", een heerlijke dansbare song met een gemiddeld tempo, waarin Die Wilde Jagd bijgestaan wordt door Lihla, die de zang voor haar rekening neemt en "In Wonnenhieben", een uitstekende krautrock song met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme.

In "Kelch" laat Die Wilde Jagd me genieten van een verrukkelijke mix van experimentele muziek en krautrock in een gemiddeld tempo, die een licht hypnotiserend terugkerend ritme heeft en halverwege tijdelijk over gaat in een psychedelisch stuk muziek, dat na korte tijd opnieuw een terugkerend ritme te krijgt, waar deze keer progressieve elementen in zitten en in "Ouroboros" zet het duo me puike pop song voor, die een aanstekelijk terugkerend ritme bevat.

"Ophio" van Die Wilde Jagd bevat 8 lekker in het gehoor klinkende nummers met invloeden van progressieve rock, psychedelische muziek en krautrock, waar ik vanaf de begintonen van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van 1 of meerdere genres deze meesterlijke schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

 

Review: Black Helium - Um (Riot Season Records, 2023) (Psychedelische Stoner Rock)

Black Helium uit Londen, Engeland werd in 2016 opgericht en bestaat, enkele bezettingswisselingen, tegenwoordig uit: Diogo Gomes - drums, Beck Harvey - basgitaar en zang en Stuart Gray - zang en sologitaar.

De band bracht op 27 juli 2018 hun debuut album "Primitive Fuck" als LP uit via Riot Season Records en deze werd op 24 juli 2020 gevolgd door het album "Wholly Other", dat als LP, als CD en als cassette verscheen, waarna het gratis download album "Cvlt Nation Sessions 2020" op 31 december 2020 volgde en op 3 maart 2023 brengt Riot Season Records hun derde album "Um" als LP, als CD en als digitaal album uit.  

Het album, dat 5 nummers bevat, start met "Another Heaven", waarin Black Helium een fantastische swingende uptempo rock song, die psychedelische en acid rock invloeden heeft, tempowisselingen bevat en iets over de helft van het nummer van ritme verandert en meer stoner invloeden krijgt, waarbij het tempo traag is.

Daarna volgen "I Saw God", een geweldig nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, dat tot dansen aanzet en "Dungeon Head", een schitterende vrij rustige song met een licht hypnotiserend terugkerend ritme. 

In "Summer Of Hair" zet Black Helium me een verrukkelijk stuk krautrock met een hypnotiserend ritme en een gemiddeld tempo voor, dat acid rock invloeden heeft, waarbij stil zitten geen optie is (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en in het bijna 16 minuten durende "The Keys To Red Skeleton's House (Open The Door)" laat de band me genieten van een progressief stuk stoner horen, dat na enkele minuten tijdelijk in een trager tempo over gaat, om korte tijd erna progressieve folk invloeden en een terugkerend ritme krijgt, om enkele minuten over de helft van het nummer lichte melodische psychedelische invloeden krijgt en in een trager tempo wordt gespeeld.

"Um" van Black Helium bevat 5 uitstekende nummers, waarmee de band me van begin tot einde in de ban van hun muziek heeft weten te houden en ik raad iedere liefhebber van psychedelische muziek, stoner en progressieve rock deze schijf dan ook zeer aan.

Review: The Low Spirits - Outta Sight (Rogue Records/ State Records, 2023) (Garagerock)

The Low Spirits uit Rochester, New York, Amerika bestaat uit: Zachary Koch - drums en zang, Richie Dejohn - basgitaar en zang, Ryan Moore - sologitaar, orgel en zang en Michael Maier - zang en sologitaar.

Op 16 juli 2021 bracht de band hun debuut single "Gonna Make You Cry" / "Shadows Of Your Mind" uit, die zowel op 7" vinyl als digitaal verscheen via Calico Wally Records en deze wordt op 20 bebruari 2023 gevolgd door "Outta Sight"/ "Evil Eye", dat via Rogue Records en State Records als 7" single verschijnt.

Op de A kant, "Outta Sight", zet The Low Spirits me een fantastische garagerock song met een gemiddeld tempo, zestiger jaren invloeden en een licht hypnotiserend terugkerend ritme, waarbij stil zitten geen optie is (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in "Evil Eye" krijg ik een uitstekende garagerock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme te horen, die lichte invloeden van de muziek van The Chesterfield Kings heeft.

"Outta Sight" van The Low Spirits bevat 2 geweldige garagerock songs, die me als muziek in de oren klinken en ik kan elke liefhebber van dit genre deze verrukkelijke 7" dan ook zeer aanbevelen.

Review: Les Lullies - Dernier Soir (Beluga Records, 2023) (Punk)

Les Lullies uit Montpellier, Frankrijk bestaat uit: François Bérard - zang en sologitaar, Manuel Monnier - drums, mondharmonica en percussie, Roméo Lachasseigne - sologitaar en zang en Thibault Sonet - basgitaar.

De band bracht op 2 februari 2017 hun debuut EP "Les Lullies" uit op 7" vinyl en als digitale download via Discos Meteoro Records en deze werd gevolgd door "Don't Look Twice", die op 3 november 2017 via Slovenly Recordings als EP op 7" vinyl verscheen, waarvan er 100 in een beperkte oplage op roze vinyl en tevens als digitale EP.

Vervolgens bracht de band de LP "Les Lullies" via Slovenly Recordings uit als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op doorzichtig vinyl, als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op blauw vinyl, als LP op zwart vinyl, als CD en als digitaal album en op 5 oktober 2018 verscheen de 7" single "7 a​.​m​" in een beperkte oplage van 333 stuks op rood en 333 stuks op zwart vinyl via Slovenly Recordings.

In maart 2023 brengt Beluga Records de 7" vinyl single "Dernier Soir" uit, waarna in het voorjaar het nieuwe album van de band "Mauvaise Foi" via Slovenly Recordings als LP en als CD zal verschijnen.

De A-kant van de single is het titel nummer "Dernier Soir", waarin Les Lullies een schitterende melodische uptempo punk song ten gehore brengt, die swingt en aanzet tot dansen en op de B-kant "Pas De Regrets" laat de band me genieten van een uptempo powerrock song met een aanstekelijk ritme, die subtiele tempowisselingen heeft en eveneens zeer dansbaar is.

"Dernier Soir" van Les Lullies is een uitstekende single, die 2 swingende nummers bevat en ik kan iedere liefhebber van zowel punk als powerrock deze schijf van harte aanbevelen.(luister naar deze single via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Fargo - Geli (Kapitän Platte, 2023) (Post-Rock)

Fargo uit Leipzig, Duitsland werd in 2012 opgericht en bestaat uit: Koni - drums, Ralle - basgitaar, Hannes - sologitaar en Max - sologitaar.

De band bracht op 26 januari 2013 hun debuut album "Heimkehr" digitaal uit en deze werd op 25 april 2014 gevolgd door het digitale album "Yaron".

Nadat er in 2017 een bandbezettingswisseling had plaats gevonden, werd het album "Geli" opgenomen en dit verschijnt 17 maart 2023 via Kapitän Platte als LP, als CD en als digitaal album.

Het album, dat 4 nummers bevat, die net als hun vorige albums namen van Duitse steden hebben, start met "Dresden", waarin Fargo de muziek stevig begint en het rustige tempo langzaam opvoert, totdat er een prachtig post-rock nummer ontstaat, dat melodische invloeden heeft, dat halverwege onverstaanbare schreeuwende teksten en een terugkerend licht hypnotiserend ritme krijgt toegevoegd, om enkele minuten voor het einde weer melodisch te worden.

Daarna volgt "Regensburg", een schitterend melodisch post-rock nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)

In "Berlin" schotelt Fargo me opnieuw een uitstekend melodisch post-rock nummer voor, dat een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo bevat en in "Pforzheim" krijg ik een prima uptempo nummer te horen, dat eveneens een terugkerend ritme heeft en gewoon lekker in het gehoor klinkt, om iets over de helft van het nummer in een langzamer tempo over te gaan en een geproken tekst krijgt bijgevoegd.

"Geli" van Fargo bevat 4 puike lange post-rock nummers, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aanraden.

Review: Albinö Rhino - Return To The Core (Space Rock Productions, 2023) (Progressieve Rock)

Albinö Rhino uit Helsinki, Finland, bestaat uit: Viljami Väre - drums, Kimmo Tyni - sologitaar, Moog en zang en VH - basgitaar en zang.

De band bracht hun debuut album "Albinö Rhino" op 28 maart 2014 uit als LP, als CD  en als digitale download via Jakelu Records en deze werd gevolgd door: "Upholder" (9 december 2016, LP en digitaal album), ""Upholder" Live At A​̈​a​̈​niwalli, Helsinki 17​.​12​.​2016 (7 februari 2017, gratis download), "Albinö Rhino X Morbid Elvis Split" (LP en digitaal album, 2 december 2017) en "Riff Religion" (16 juni 2017, LP en digitaal album), waarna op 3 maart 2023 het album "Return To The Core" via Space Rock Productions als LP+CD in een beperkte oplage van 305 met de hand genummerde exemplaren verschijnt, waarvan 152 op zwart en 153 op zilver 160 gram vinyl, als CD in een beperkte oplage van 200 met de hand genummerde exemplaren en tevens als digitaal album.

Op deze 35 minuten durende jam krijgt de band medewerking van Scott Heller (alias Dr. Space) - modulaire synthesizer, Olli Laamanen - Roland system 100 en Mikko Heikinpoika - boventoon zang in het outro.

"Return To The Core" begint in een vrij rustig tempo, dat al snel over gaat in een gemiddeld tempo, dat progressieve psychedelische folk invloeden en een terugkerend ritme heeft en swingt, waarna de band na 9 minuten overschakelt naar het maken van heavy rock, dat in hetzelfde aanstekelijke ritme doorgaat en spacerock invloeden krijgt en 15 minuten later weer langzamer te worden gespeeld, waarbij ook weer heavy doom invloeden gevoegd worden, om enkele minuten daarna weer in een langzamer tempo over te gaan.

"Return To The Core" van Albinö Rhino is een fantastische plaat, die swingt als een trein, waarbij stil zitten niet mogelijk is en ik heb dan ook zeer genoten van de progressieve rock met terugkerende ritmes, waardoor ik liefhebbers van dit genre deze schijf sterk kan aanbevelen.(luister naar de eerste 12 minuten van dit album via de soundcloud link onder de recensie)

Albinö Rhino · Albinö Rhino - Return to the Core (Preview of the first 12 minutes from the complete 35 minutes)

Review: Ape Shifter - Monkey Business (Brainstorm Records / Heavy Progressive Records, 2023) (Rock)

Ape Shifter werd in Immenstadt, Duitsland opgericht en bestaat uit de Amerikaan Jeff Aug - Sologitaar, die 20 jaar geleden naar zuid Duitsland verhuisde en de Duitsers Florian Walter - basgitaar en Kurty Münch - drums.

Jeff speelde eerder met onder andere Allan Holdsworth, Soft Machine, Albert Leen Greg Howe en Anne Clark, voordat hij zijn band Ape Machine oprichtte.

De band bracht in 2017 hun debuut album "I" als CD en als digitale download uit, op 29 maart 2019 verscheen hun tweede album, getiteld "II" via Brainstorm Records als 2LP ("I" + "II") op 140 gram zwart vinyl, CD en als digitale download, waarna de digitale nummers "Betty Davis" (25 juli 2021) en "Village Strut" (13 augustus 2021) werden uitgebracht en op 31 maart brengt Brainstorm Records het album "Monkey Business" uit als LP, als CD en als digitaal album.

Het album, dat 12 nummers bevat, begint met "MPU", waarin Ape Shifter een swingend uptempo nummer met progressieve en melodische invloeden, dat aanzet tot dansen en gevolgd wordt door "Stampede", dat eveneens swingt als een trein en in een uptempo gespeeld wordt en "Misery", een heerlijk stuk stoner met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo.

Daarna volgen "Promises Of A Progressive Future", een melodisch stuk muziek met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, waarbij stil zitten geen optie is,"Ahab", een uptempo nummer met een terugkerend ritme, dat halverwege over gaat in een traag tempo en melodische invloeden bevat, om na een minuut in het begin tempo en ritme terug te keren en "Dregs Of Doom", een hardrock nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat swingt.

In "Purple" schotelt Ape Shifter me een uitstekend stoner nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme voor, in "Cure" krijg ik een swingend stuk muziek te horen, dat enkele tempowisselingen heeft en in "Gucci, Baby!" speelt de band een kort experimenteel stukje van 16 seconden.

Dan volgen "Mind Of You", een swingend uptempo nummer, dat subtiele tempowisselingen heeft en een aanstekelijk ritme bevat (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), "Shitkicker", een uptempo rock nummer met een terugkerend ritme en melodische invloeden en "Lying In Wait", dat psychedelisch begint, om na enkele minuten te veranderen in een fantastisch stoner nummer met een terugkerend ritme en jaren 70 invloeden bevat.

"Monkey Business" van Ape Shifter staat vol geweldige swingende nummers, waarvan wat mij betreft "Lying In Wait" de uitschieter is en ik kan iedere liefhebbers van de betere rock deze schijf dan ook zeer aanraden.

 

Review: The Black Cat's Eye - The Empty Space Between A Seamount And Shock-Headed Julia (Tonzonen Records, 2023) (Progressieve Rock)

The Black Cat's Eye uit Frankfurt Am Main, Duitsland werd in 2018 opgericht en bestaat uit: Stefan Schulz-Anker - drums, Jens Cappel - basgitaar, Steffen Ahrens - sologitaar, Wolfgang Schönecker - sologitaar en Christian Blaser - zang en slaggitaar. 

De band bracht op 18 januari 2019 hun debuut uit met "The Black Cat's Eye EP", die digitaal verscheen en op 24 maart 2023 brengt Tonzonen Records hun debuut album "The Empty Space Between A Seamount And Shock-Headed Julia" uit als LP in een beperkte oplage van 440 stuks op blauw vinyl, als CD en als digitaal album.

Het album, dat 5 nummers bevat, begint met "Kill The Sun And The Moon And The Stars", waarin The Black Cat's Eye een iets meer dan 20 minuten durend post-rock nummer speelt, dat in een rustig tempo start en melodische invloeden heeft en na 6 minuten verandert in een mooi licht psychedelisch nummer met een niet al te hoog tempo en 4 minuten verder progressieve rock invloeden bevat, om tegen het einde invloeden van Pink Floyd toegevoegd te krijgen.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)

Daarna volgen "Katia", een schitterend progressief uptempo nummer met invloeden van de muziek van King Crimson, dat tempowisselingen bevat en "Winter Song", een prachtige rustige song met een terugkerend ritme en progressieve folk invloeden.

In "In My Dreams The Wind Chases Away the Clouds" zet The Black Cat's Eye me een heerlijk melodisch nummer met een gemiddeld tempo voor, dat een aanstekelijk terugkerend ritme heeft en in "Lostlostlostlostlostlostlostlost" laat de band me genieten van een geweldige uptempo rock song met een terugkerend ritme en invloeden van de zang van Lou Reed en de muziek van de jaren 70.

"The Empty Space Between A Seamount And Shock-Headed Julia" van The Black Cat's Eye bevat 5 verrukkelijke progressieve nummers, waar ik van begin tot eind van genoten heb en ik raad liefhebbers van progressieve rock deze schijf dan ook zeer aan.

Review: Ford's Fuzz Inferno - Eternal Circles Of Fuzz (Subunderground Concentric Awesomeness, 2023) (Punk)

Ford's Fuzz Inferno uit Kekerdom en Wernhout, Nederland bestaat uit: Hans (Kekerdom) - zang en sologitaar en Patrick (Wernhout) - drums en achtergrondzang.

Het duo nam op 29 en 30 januari 2021 in Studio 195 te Wernhout, hun EP "Deniers Of Fuzz Will Be Executed" op, waarop 5 korte nummers staan en deze verscheen op 26 mei 2021 via het Subunderground Control Autority label op 7" vinyl met een extra nummer en als digitale download, waarbij vermeldenswaard is, dat de EP in de voorverkoop via de link: www.shinybeast.nl/item/504883/fords_fuzz_inferno_deniers_of_fuzz_will_be_executed_ep.html te bestellen was.

Het duo bracht op 17 januari 2022 hun tweede 7" vinyl EP "Flog Yourself With Fuzz", waarop 4 nummers staan, via Subunderground Counter Attacks uit en ook deze is in de voorverkoop te bestellen via: www.clear-spot.nl/item/513135/fords_fuzz_inferno_flog_yourself_with_fuzz_ep.html, of via bandcamp en deze werd op 31 januari 2022 gevolgd door de CD "The Book Of Fuzz - Selected Verses", met daarop 11 nummers, waarvan 1 onuitgebracht nummer.

Tevens verscheen deel 3 van hun trilogy, getiteld "Fuzz The Universe!", waarop 4 nummers staan, op 13 april 2022 via Subunderground Cosmic Adjustments op 7" vinyl en was in de voorverkoop te bestellen op dezelfde manier als de vorige 2 7" EP's.

Het CD album "The Book Of Fuzz - Selected Verses" bevat nummers van de eerder uitgebrachte 2 EP's, die aangevuld zijn met 2 nummers van de EP "Fuzz The Universe!", plus een onuitgebracht nummer, dat 31 januari 2022 verscheen en is uitgebracht via Subunderground Cool Apocalypse, waarbij vermeldenswaardig is, dat het album niet als digitale download verkrijgbaar is.

Op 2 januari 2023 bracht het duo de 7" EP "Death To The Fuzz Family" uit, die geperst is op zwart vinyl en via het eigen Subunderground Cultural Arson label verscheen en deze wordt 8 maart 2023 gevolgd door de EP "Eternal Circles Of Fuzz", die 4 nummers bevat en in een beperkte oplage van 400 stuks op 7" zwart vinyl geperst wordt en tevens als download via het eigen Subunderground Concentric Awesomeness verschijnt.

De EP is in de voorverkoop te bestellen via de Bandcamp site en via www.shinybeast.nl/item/530959/fords_fuzz_inferno_eternal_circles_of_fuzz_ep.html

Verder is het vermelden waard, dat de muziek van Ford's Fuzz Inferno regelmatig gedraaid wordt door de Britse radio DJ Michael Bradley, die in punk band The Undertones speelde.

De EP begint met "No Signal", waarin Ford's Fuzz Inferno me laat genieten van een schitterende melodische uptempo punk song, die invloeden van de jaren 70 punk bands heeft en swingt, waarbij stil zitten niet aan de orde is.

Daarna volgen "Check Out My Machine", een heerlijke uptempo song met een aanstekelijk ritme, dat aanzet tot dansen en het titelnummer "Eternal Circles Of Fuzz", dat eveneens weer in een hoog tempo gespeeld wordt en swingt, waarbij de muziek melodisch is.

En in "Fuzz Dogs" krijg ik een geweldig instrumentaal uptempo stuk fuzz rock voorgeschoteld, dat een terugkerend ritme heeft, hondengeblaf bevat en swingt als een trein.

"Eternal Circles Of Fuzz" van Ford's Fuzz Inferno is net als hun vorige uitgaven een fantastische EP, die 4 verrukkelijke nummers bevat, waarvan ik "Fuzz Dogs" de uitschieter vind en ik raad iedere liefhebber van dit muziekgenre deze meesterlijke schijf dan ook zeer aan.(luister naar de EP via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Machiavellian Art - Indoctrination Sounds (Riot Season Records, 2023) (Noise Rock)

Machiavellian Art uit Walsall, Engeland bestaat uit: Sam Hunt - drums, Amy Murphy - basgitaar, Joe Parkes - sologitaar en noise, John Andrews - sologitaar en zang en Benjamin Thomas - zang en saxofoon.

De band bracht op 19 mei 2019 hun debuut album "Machiavellian Art" uit als cassette in een eerste persing van 30 stuks en een tweede persing van 20 stuks en als digitaal album en op 24 februari 2023 verschijnt hun album "Indoctrination Sounds" als LP en als digitaal album uit via Riot Season Records en dit bevat 7 nummers.

Het album start met "Serotonin Problem", waarin Machiavellian Art een heftige zware stoner song met een terugkerend ritme en invloeden van noise rock en doom in een niet al te hoog tempo speelt en dit wordt gevolgd door "Faceless Voices", een schitterende rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, die invloeden van noise bevat.

Daarna volgen het titel nummer "Indoctrination Sounds", een geweldige uptempo song met een aanstekelijk ritme, dat aanzet tot dansen, waarna de muziek tegen het einde over gaat in Industriële noise en "Revolution", een song met een gemiddeld tempo en geweldig saxofoon spel, dat invloeden heeft van het spel van Nik Turner, om iets meer dan een minuut over te gaan in een stuk noise.

In "Let Down" zet Machiavellian Art me een swingende uptempo song voor, die opnieuw fantastisch saxofoon spel en een terugkerend ritme bevat, in "Watch Them Crawl" krijg ik een uitstekende uptempo  hardcore punk song te horen, die een dansbaar terugkerend ritme heeft en in "Digbeth B5" hoor ik de band een stuk geïmproviseerde muziek in een niet al te hoog tempo spelen, dat invloeden van de muziek van Copernicus bevat.

"Indoctrination Sounds" van Machiavellian Art is een vrij heftige plaat, die prima noise rock nummers met terugkerende ritmes bevat en ik kan liefhebbers van dit genre deze schijf dan ook zeer aanbevelen.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Jack Harlon & The Dead Crows - Hail To The Underground (Blues Funeral Recordings, 2023) (Garagerock)

Jack Harlon & The Dead Crows uit Merlbourne, Australië werd in 2016 opgericht en bestaat uit: Josh McCombe - drums, Liam Barry - basgitaar, Jordan Richardson - sologitaar en Tim Coutts-Smith - zang en sologitaar.

De band bracht hun debuut EP "Jack Harlon & The Dead Crows" als digitale EP op 26 februari 2016 in eigen beheer uit, waarna de volgende uitgaven verschenen:  "Witchcraft" (digitaal nummer, 18 mei 2017), "Hymns" (LP, digitaal album 6 juli 2018), "Langolier" (digitaal nummer, 11 oktober 2019), "Rat Poisoning" (digitaal nummer, 26 april 2021), "The Magnetic Ridge" (LP en digitaal album, 17 mei 2021) en op 17 februari 2023 verschijnt hun cover album "Hail To The Underground" via Blues Funeral Recordings als LP in een zeer beperkte oplage van 10 stuks als test persing, als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op neonroze en zwart samengevoegd vinyl (voor USA), als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op neonroze en zwart samengevoegd vinyl (voor Europa), als LP op doorschijnend oranje vinyl (wereldwijd), als CD en als digitaal album.

Het album, dat 8 nummers bevat, is een eerbetoon aan bands waar de bandleden door geïnspireerd zijn en start met "My Pal" van de Australische band God uit 1988, waarin Jack Harlon & The Dead Crows een swingend uptempo rock nummer speelt, dat een aanstekelijk dansbaar ritme heeft, punk invloeden bevat en tempowisselingen heeft (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en dit wordt gevolgd door "Copache" (Melvins, Amerika), een schitterende uptempo garagerock song, die swingt als een trein.

Daarna volgen "You Made Me Realise" (My Bloody Valentine, Ierland/Engeland), een uitstekende uptempo mix van new wave en rock, die tempowisselingen heeft en progressieve invloeden bevat en "Dust Devil" (Butthole Surfers, Amerika), een heerlijke swingende uptempo garagerock song, waarbij stil zitten geen optie is.

In "Day Of Lords" (Joy Division, Engeland) laat Jack Harlon & The Dead Crows me genieten van een geweldige dark wave song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, die aanzet tot meezingen en in "Roll & Tumble" (Hambone Willie Newbern, Amerika) krijg ik een fantastische uptempo blues song voorgezet, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en swingt.

Verder volgen "Dark Entries" (Bauhaus, Engeland), een verrukkelijke uptempo rock song met punk- en acidrock invloeden en een terugkerend ritme en "Eye Shaking King" (Amon Duul II, Duitsland), een puike progressieve rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, die kraut- en acidrock invloeden heeft en tempowisselingen bevat.

"Hail To The Underground" van Jack Harlon & The Dead Crows staat vol fantastische garagerock cover versies, waarmee de band me van begin tot einde in de ban van hun muziek heeft gehouden en ik kan iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook sterk aanbevelen.

 

Review: Datadyr - Keymaster (Is It Jazz/ Records, 2023) (Pop / Jazz)

Datadyr uit Bergen, Noorwegen bestaat uit: Odd Erlend Mikkelsen - sologitaar, Øystein Høynes - basgitaar en Amund Nordstrøm - drums.

Op 10 juni 2022 bracht de band hun debuut album "Woolgathering" via Is It Jazz? Records als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op rood vinyl, als CD en als digitale download uit en op dit album wordt de band bijgestaan door gastmuzikanten Mathias Marstrander - sologitaar en Ketil Møster - saxofoon.

Op 23 februari 2023 verschijnt de EP "Keymaster", waarop 4 overgebleven nummers van het album "Woolgathering" staan en dit is alleen als digitaal album via Is It Jazz/ Records verkrijgbaar.

De EP start met het titelnummer "Keymaster", waarin Datadyr een heerlijk uptempo nummer speelt, dat een terugkerend ritme heeft en swingt, waarna "Tamagotchi Dream" volgt, waarin de band medewerking krijgt van Mathias Marstrander en een prachtig licht melodisch nummer ten gehore brengt, dat Hawaii invloeden bevat.

Daarna volgen "Onkel Amerika", een fantastisch progressief nummer met een gemiddeld tempo en jazz invloeden, dat swingt als een trein en "Free Folk", een geweldig nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk melodisch terugkerend ritme.

"Keymaster" van Datadyr bevat 4 verrukkelijke nummers, waar ik erg van genoten heb en ik kan elke muziekliefhebber dit deze digitale EP dan ook zeer aanraden.

Sorry! Nog geen video beschikbaar.

Review: Cosmic Jokers - Sci.Fi Party (Kosmische Kuriere, 1974 / Breeze Music, 2023) (Psychedelisch / Elektronisch)

Cosmic Jokers uit Duitsland was een groep muzikanten, die tussen februari en mei 1973 een aantal jam sessies in de geluidstudio van Dieter Dierks te Stommeln deden onder leiding van Rolf-Ulrich Kaiser van het platenlabel Ohr (Ohr Kosmische Kuriere).

De muzikanten die op de platen speelden waren: Klaus Schulze - synthesizer, Manuel Göttsching - sologitaar (beide uit Ash Ra Tempel), Jürgen Dollase - zang en keyboards en Harald Großkopf - drums en keyboards (beide uit Wallenstein), Gille Letterman - gesproken woord en Dieter Dierks - basgitaar.

Het label bracht in 1974 vijf albums van de band uit: "The Josmic Jokers", "Galactic Supermarket", "Planeten Sit-In", "Sci-fi Party" en "Gilles Zeitschiff", dat remixen bevat.

Twee van deze albums zijn in 2023 via Breeze Music op CD verschenen, waarvan "Sci-fi Party", dat 8 nummers bevat, er één is.

Het album begint met "Im Reich Der Magier", waarin Cosmic Jokers een ruimtelijk stuk muziek in een niet al te hoog tempo ten gehore brengt, dat licht psychedelische invloeden heeft en dit wordt gevolgd door "Der Herrscher", een schitterend progressief nummer met een gemiddeld tempo en heerlijk gitaarspel, dat over loopt in "The Cosmic Couriers Meet South Philly Willy", een geweldig psychedelisch ruimtelijk nummer, dat experimentele invloeden heeft.

Daarna volgen "Kinder Des Alls I", een verrukkelijk symfonisch uptempo nummer met een vrolijk klinkend terugkerend ritme, waarbij stil zitten niet aan de orde is, "The Electronic Scene", een elektronisch stuk muziek, dat ruimtelijke melodische en experimentele invloeden heeft, gesproken tekst bevat en verder gaat in "Kinder Des Alls II", een psychedelisch elektronisch ruimtelijk nummer met gesproken tekst.

In "Interplay Of Forces" schotelt de band me een mooi stuk ruimtelijke muziek met hemelse klanken voor, dat in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en enkele minuten voor het einde over gaat in een uitstekend melodisch rock nummer met een terugkerend ritme en in "Planeten Sit In" krijg ik een psychedelisch elektronisch nummer met een traag tempo te horen, dat tegen het einde melodische invloeden bevat. 

"Sci.Fi Party" van Cosmic Jokers is een fantastische CD, die elektronische psychedelische ruimtelijke muziek bevat en experimentele invloeden bevat en ik raad iedere liefhebber van 1 of meerdere van deze genres aan om deze schijf eens te gaan beluisteren, om misschien wel tot dezelfde conclusie te komen als ik: namelijk geweldig!(luister naar dit album via de youtube link onder de recensie)

Review: Les Dunes - Les Dunes (Kapitän Platte / Apollon Records, 2023) (Instrumentale Post-Rock)

Les Dunes uit Haugesund, Norwegen bestaat uit: Morten Jackman - drums, Per Steinar Lie - basgitaar en Per Andreas Haftorsen - sologitaar.

De band brengt op 24 maart 2023 hun debuut album "Les Dunes" uit via Kapitän Platte en Apollon Records en deze verschijnt zowel als LP, als CD en als digitaal album.

Het album, dat 8 nummers bevat, start met "Mellow Skies", waarin Les Dunes een fantastisch melodisch post-rock nummer met een niet al te hoog tempo speelt (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie), dat gevolgd wordt door "Akkordskiftelåten", een mooi vrij langzaam nummer, dat rust uitstraalt en "Spectral Lanes", dat eveneens een langzaam tempo  en melodische invloeden bevat.

Daarna volgen "Zosima", een nummer in dezelfde stijl, dus melodisch en vrij rustig, "Mayhem In Hm", opnieuw zo'n nummer en ook "Keisarholi" is een zelfde soort nummer.

In "D And Ass" schotelt Les Dunes me weer een prima rustig post-rock nummer voor en in "The Build-Up" krijg ik weer een melodisch post-rock nummer in een niet al te hoog tempo te horen.

"Les Dunes" van Les Dunes staat vol verrukkelijke melodische instrumentale post-rock nummers, die allemaal op elkaar lijken en daardoor heb ik het idee, dat de hele plaat uit 1 nummer bestaat, dat in korte stukjes is geknipt en ik raad iedere liefhebber van dit genre dan ook aan eens naar deze schijf te gaan luisteren en zelf zijn of haar mening hierover te vellen.

Review: Wild Billy Childish & CTMF - Failure Not Success (Damaged Goods Records, 2023) (Pop)

Wild Billy Childish (die geboren werd als Steven John Hamper) uit Chatham, Kent, Engeland is kunstschilder, auteur, poëet, fotograaf, filmmaker, zanger en gitarist.

Hij speelde in diverse bands, waaronder: The Chatham Singers, Thee Mighty Caesars, The Delmonas, The Pop Rivets, Thee Milkshakes, Thee Headcoats, The Vermin Poets, The Spartan Dreggs, Wild Billy Childish & the Blackhands en The Musicians Of The British Empire, die verschillende muziekstijlen speelden zoals: garage rock, punk, rock & roll, blues, folk, klassiek /experimenteel, gesproken woord, kinderliedjes en surf.

Samen met Charles Thomson richtte hij in 1999 The Stuckism Art Movement op, dat hij in 2001 verliet, om zich verder in de kunstwereld te ontwikkelen en in juli 2014 werd hij genomineerd voor de  Doctor Of Arts Degree van de universiteit van Kent, terwijl hij tevens les geeft aan Rochester Independent College.

Sinds 1979 brengt hij albums uit, zowel solo als met zijn bands en er verschenen reeds 118 albums van hem op die manier.

Met de band CTMF (voorheen The Musicians Of The British Empire), die bestaat uit: Nurse Julie, alias Juju (zijn vrouw Julie Hamper) - basgitaar en Wolf (Simon) Howard - drums,  bracht hij zijn eerste album "All Our Forts Are With You" in 2013 uit en deze werd gevolgd door "Die Hinterstoisser Traverse" (2013), "Acorn Man (2014)", "SQ1" (2016) en "Brand New Cage" (2017), die allemaal via Damaged Goods Records verschenen.

Op 27 april 2018 verscheen de single "Something's Missing Inside" / "Walking On The Water" zowel op 7" vinyl als digitaal via Damaged Goods Records als opvolger van "What About Brian" / "The Fields In The Mist", die 24 november 2017 werd uitgebracht en op 20 september 2019 verscheen de 7" EP "Marc Riley Session 2019" in een beperkte oplage van 600 stuks op zwart vinyl via Damaged Goods Records, waarvan de opnamen tijdens een sessie van Marc Riley's BBC 6 Music show in april 2019 plaats vonden, waarna het album "Last Punk Standing" volgde van Billy Childish & The CTMF.

Zijn volgende wapenfeit was het album (LP, CD en digitale download) "Kings Of The Medway Delta", dat hij maakte met The Chatham Singers (Nurse Julie en Wolf (Simon) Howard) en op 21 februari 2020 tegelijk met de 7" single "All My Feelings Denied" / "I'm Ready", die in een beperkte oplage van 500 stuks, verscheen via Damaged Goods Records en vermeldenswaardig is verder, dat gastmuzikant Jim Riley (mondharmonica) met de band meespeelt.

Zijn nieuwe album, "Where The Wild Purple Iris Grows", dat hij maakte met CTMF en 12 nummers bevat, verscheen op 6 augustus 2021 via Damaged Goods Records als LP op zwart vinyl en als CD en deze werd op 27 augustus 2021 gevolgd door de split single "Bob Dylan's Got A Lot To Answer For", dat "Chatham MTB" van The Chatham Singers als andere kant heeft en in een beperkte oplage van 500 stuks op 7" vinyl via Damaged Goods Records verscheen.

Op 24 februari 2023 brengt hij het album "Failure Not Success" met CTMF uit als LP en als CD uit via Damaged Goods Records en hierop staan 12 nummers.

Het album begint met "Love Comes In Spurts", waarin Wild Billy Childish & CTMF een uptempo nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme speelt, die gevolgd wordt door het titel nummer "Failure Not Success", een heerlijke poprock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "Beneath The Flowers Serpents", een lekker in het gehoor klinkende song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.

Daarna volgen "Walk Of The Sasquatch", een fantastisch instrumentaal nummer met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en invloeden van de muziek van Booker T. And The MG's, "Hanging By A Tenuous Thread", een pop song met een gemiddeld tempo en lichte invloeden van de muziek van Bob Dylan en "Fire", een geweldige cover van de Jimi Hendrix song, die swingt als een trein.

In "The Old Long Bar" zet Wild Billy Childish & CTMF me een uitstekende song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme voor, in "Come Into My Life", krijg ik een song in een gemiddeld tempo te horen, die enkele tempowisselingen heeft en in "Skinwalker" laat de band de band me genieten van een verrukkelijk instrumentaal stuk muziek, dat een traag tempo heeft, een terugkerend ritme en invloeden van surf bevat.

Verder volgen "Becoming Unbecoming Me", een puike pop song met een aanstekelijk ritme en een gemiddeld tempo, "Moon Of The Popping Trees", een geweldig nummer met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo en "Bob Dylan’s Got A Lot To Answer For", een schitterende rock song met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en acidrock invloeden.

"Failure Not Success" van Wild Billy Childish & CTMF staat vol prima pop songs, die lekker in het gehoor klinken en een aanstekelijk ritme hebben en ik raad elke liefhebber van de betere pop dan ook aan eens naar deze schijf te gaan luisteren.

Sorry! Nog geen video beschikbaar.

Review: Leon Alvarado - Charging The Electric Dream (Melodic Revolution Records, 2022) (Elekronisch / Krautrock)

Multi-instrumentalist Leon Alvarado uit Texas, Amerika, bracht met behulp van diverse gastmuzikanten op 31 september 2009 zijn eerste solo album als CD en als digitaal album uit, getiteld "Plays Genesis And Other Original Stuff" en deze werd gevolgd door: "Strangers In Strange Places" (CD en digitale EP, 16 september 2014), "2014 Music From An Expanded Universe" (CD en digitale EP, 30 oktober 2014), "Persistence" (CD en digitale single, 15december 2015), "The Future Left Behind" (CD en digitaal album, 30 juli 2016) en "Launch Overture" (Alternate Edit) (digitaal nummer, 31 juli 2016), waarop hij op allemaal de hulp kreeg van gastmuzikanten.

Zo nam hij muziek op met onder andere: Rick Wakeman, Bill Bruford, Billy Sherwood en Jon Davison (allen uit Yes), John Goodsall (Brand X) en Trey Gunn (King Crimson), Jerry Marotta, Tony Levin (Peter Gabriel) en anderen.

Op 15 december 2022 verscheen zijn solo album "Charging The Electric Dream" als CD en als digitale download via Melodic Revolution Records en hierop speelt hij alle muziek zelf.

Het album, dat 7 nummers bevat, die in de loop der jaren opgenomen werden, start met "Alternate Frequencies", waarin Leon Alvarado prima langzaam elektronisch nummer ten gehore brengt, dat invloeden van de muziek van bands als Tangerine Dream bevat en een terugkerend ritme heeft, dat halverwege iets meer snelheid en melodische en krautrock invloeden krijgt en dit wordt gevolgd door "Megapolis", een heerlijk krautrock nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat na enkele minuten verandert in een rustig melodisch klinkend stuk muziek met lichte ruimtelijke invloeden, om tegen het einde terug te keren naar het begin tempo en ritme.

Daarna volgen "Space Glitter", een heerlijke mix van krautrock en dance met een aanstekelijk dansbaar ritme, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en "Orion", een uitstekend krautrock nummer met wisselende tempo's en dance invloeden, waarbij het moeilijk is om stil te blijven zitten, dat tegen het einde in een langzaam tempo over gaat.

In "The Rising Sun" zet Leon Alvarado me een duister klinkend nummer voor, dat in een traag tempo begint en na een minuut in een stuk krautrock met een gemiddeld tempo verandert, om na enkele minuten te veranderen in en luchtiger stuk muziek met iets meer melodie en tegen het einde weer traag wordt en in "The Electric Dream" krijg ik opnieuw een geweldig uptempo krautrock nummer met een licht hypnotiserend ritme te horen.

Als laatste nummer schotelt Leon Alvarado me een lekker in het gehoor klinkend krautrock nummer voor, dat traag begint en na enkele minuten over gaat in een swingend stuk muziek, dat aanzet tot dansen.

"Charging The Electric Dream" van Leon Alvarado staat vol geweldige krautrock nummers, waarmee hij me in de ban van zijn muziek heeft weten te houden en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Cosmic Jokers - Planeten Sit-In (Kosmische Kuriere, 1974 / Breeze Music, 2023) (Psychedelisch / Elektronisch)

Cosmic Jokers uit Duitsland was een groep muzikanten, die tussen februari en mei 1973 een aantal jam sessies in de geluidstudio van Dieter Dierks te Stommeln deden onder leiding van Rolf-Ulrich Kaiser van het platenlabel Ohr (Ohr Kosmische Kuriere).

De muzikanten die op de platen speelden waren: Klaus Schulze - synthesizer, Manuel Göttsching - sologitaar (beide uit Ash Ra Tempel), Jürgen Dollase - zang en keyboards en Harald Großkopf - drums en keyboards (beide uit Wallenstein), Gille Letterman - gesproken woord en Dieter Dierks - basgitaar.

Het label bracht in 1974 vijf albums van de band uit: "The Josmic Jokers", "Galactic Supermarket", "Planeten Sit-In", "Sci-fi Party" en "Gilles Zeitschiff", dat remixen bevat.

Twee van deze albums zijn in 2023 via Breeze Music op CD verschenen, waarvan "Planeten Sit-In", dat 13 nummers bevat, er één is.

Het album start met "Raumschiff Galaxy Startet", waarin Cosmic Jokers een ruimtelijk stukje speelt, dat halverwege licht experimenteel psychedelisch wordt en dit gaat verder in "The Planet Of Communication" en "Elektronenzirkus", een kort elektronisch stukje van een halve minuut en "Der Narr Im All", een ruimtelijk elektronisch nummer met lichte krautrock invloeden.

Daarna volgen "Raumschiff Galaxy Fliegt In Die Sonne", een elektronisch nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme met ruimtelijke invloeden, dat halverwege in een langzaam tempo over gaat en lichte psychedelische invloeden heeft, "Intergalactic Nightclub", een geweldig krautrock nummer, dat in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld en een licht hypnotiserend terugkerend ritme heeft en "Loving Frequencies", een langzaam nummer, dat mysterieus klinkt en spookachtige geluiden herbergt, dat iets over de helft van het nummer in een mooi melodisch stuk muziek over gaat.

In "Electronic News" zet Cosmic Jokers me een ruimtelijk elektronisch nummer in een gemiddeld tempo voor, dat na 1 minuut van tempo verandert en de band ruimtelijke en psychedelische invloeden aan elkaar smeedt, in "Intergalactic Radio Guri Broadcasting" krijg ik een elektronisch stuk muziek te horen, dat een terugkerend ritme heeft en tegen het eind gaat swingen en in "Raumschiff Galaxy Gleitet Im Sonnenwind" speelt de band weer een kort ruimtelijk stukje. 

Dan volgen "Interstellar Rock: Kosmische Musik", een fantastisch krautrock nummer met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend ritme, "Raumschiff Galaxy Saust In Die Lichtbahnen", een kort psychedelisch nummer en "Der Planet Des Sternenmädchens", een mix van krautrock, elektronische ruimtelijke muziek en terugkerende ritmes, die na enkele minuten verandert in een experimenteel stuk muziek met een niet al te hoog tempo, dat halverwege het nummer iets meer snelheid en een terugkerend ritme krijgt, om dan even langzaam te worden en vervolgens weer versneld wordt.

"Planeten Sit-In" van Cosmic Jokers staat vol elektronische ruimtelijke muziek, die bij tijd en wijle psychedelisch en experimenteel klinkt en ik raad liefhebbers van deze genres dan ook aan eens naar deze schijf te gaan luisteren, om zelf hun oordeel over de muziek te vellen.(luister naar dit album via de youtube link onder de recensie)