Review: Lars Fredrik Frøislie - Gamle Mester (Karisma Records, 2025) (Progressieve Folk)

Lars Fredrik Frøislie uit Oslo, Noorwegen, die het meest bekend is als lid van de band Wobbler, bracht op 2 juni 2023 zijn debuut solo album "Fire Fortellinger" uit via Karisma Records, die 29 maart 2023 vooraf gegaan werd door de single "Et Sted Under Himmelhvelvet".

Het album, dat 4 nummers bevat, verscheen als LP in een  beperkte oplage, als CD en als digitale download en op 9 mei 2025 brengt dit label zijn album "Gamle Mester" uit als LP, als CD en als digitale download en dit bevat 6 nummers, waarbij hij wordt bijgestaan door: Nikolai Hængsle - Rickenbacker 4003, Fender jazz basgitaar, Fender Precision en Fender Telecaster basgitaar, terwijl hij zelf de volgende instrumenten speelt:zang, drums, plus analoge keyboards, zoals: Hammond C3, Mellotron M400, Minimoog Model D, Chamberlin M-1, Yamaha CP70B, William de Blaise spinet, Hohner Clavinet D6, Rhodes MkII en een Arp Pro Soloist.

Het album start met "Demring" ("Dawn"), waarin Lars Fredrik Frøislie een fantastisch uptempo stuk instrumentele progressieve folkrock met een aanstekelijk terugkerend ritme, jaren 70 invloeden en subtiele tempowisselingen ten gehore brengt, dat iets over de helft van het nummer in een langzaam tempo over gaat en gevolgd wordt door "Jakten På Det Kalydonske Villsvin" ("The Hunt for the Calydonian Boar"), een puike folkrock song met een gemiddeld tempo, dat tempowisselingen en een aanstekelijk ritme heeft.

Daarna volgen het titel nummer "Gamle Mester" ("Old Master"), een schitterend melodisch nummer met een gemiddeld tempo, jaren 70 invloeden en een aanstekelijk ritme (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en "Medusas Flåte" ("The Raft Of The Medusa"), een heerlijke vrolijk klinkende progressieve song met tempowisselingen, een aanstekelijk dansbaar ritme en een gemiddeld tempo.

In "De Tre Gratier" ("The Three Graces") schotelt Lars Fredrik Frøislie me een geweldige progressieve folk song met een gemiddeld tempo voor, die tempowisselingen bevat en enkele minuten over de helft een aanstekelijk dansbaar ritme krijgt en in "Skumring" ("Dusk") krijg ik een verrukkelijk instrumentaal nummer met een gemiddeld tempo te horen, dat melodische en lichte bombastische invloeden heeft.

"Gamle Mester" van Lars Fredrik Frøislie bevat 6 uitstekende progressieve folk nummers met melodische invloeden, waar ik vanaf de begin tonen enorm van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit genre en jaren 70 gerelateerde muziek deze schijf dan ook van harte aan.

Review: The Crystal Teardrop - ... Is Forming (Rise Above Records / Popclaw, 2025) (Psychedelische Pop)

The Crystal Teardrop uit Stoke On Trent, Engeland werd in 2023 opgericht en bestaat uit: Alexandra Rose - zang en ritme gitaar, Leon Jones - sologitaar en sitar, Stuart Gray - keyboards en mellotron, Ed Quigley - basgitaar en zang en Huw Woodward - drums en percussie.

De band bracht op 7 april 2023 hun debuut uit met het digitale nummer "Nine Times Nine", dat op 15 september 2023 gevolgd werd door het digitale nummer "By The River" en op 25 mei 2024 door de 7" vinyl single "Running Out Of Time​" /​ "Apres Jeudi", die via Rogue Records in een beperkte oplage verscheen.

Op 2 mei 2025 brengt Popclaw (Rise Above Records) hun debuut album "... Is Forming" uit als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op doorzichtig vinyl + een A2 poster, als LP in een beperkte oplage van 150 stuks op cerise vinyl, als LP in een beperkte oplage van 250 stuks op zwart vinyl, als CD en als digitale download.

Het album, dat 12 nummers bevat, begint met "Colours Changing", waarin The Crystal Teardrop een schitterende psychedelische pop song met een gemiddeld tempo, zestiger jaren invloeden en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme speelt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), die gevolgd wordt door "Through With You", een swingende uptempo rock song, die tot dansen aanzet en powerrock elementen heeft en "Borrowed Time", een heerlijke uptempo licht psychedelische pop song met een aanstekelijk ritme.

Dan volgen "The Rain Parade", een lekker in het gehoor klinkende pop song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme, "Two Hearts", een mooie pop song met wisselende tempo's en een aanstekelijk ritme, die iets over de helft van het nummer licht psychedelisch wordt en "For One More Day", een uitstekende song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme en psychedelische elementen.

In "Into The Unknown" zet The Crystal Teardrop me een weer zo'n geweldige licht psychedelische uptempo pop song met een aanstekelijk dansbaar ritme voor, in "Last Chance" krijg ik opnieuw een uptempo song met een aanstekelijk dansbaar ritme te horen, die swingt en ook in "Turn You Down" laat de band me genieten van een puike swingende uptempo rock song met licht psychedelische elementen.

Daarna volgen "Stealing Suggestions", een fantastische licht psychedelische song met een aanstekelijk dansbaar ritme, waarbij stil zitten geen optie is, "Nine Times Nine", een dansbare song met subtiele tempowisselingen, lichte invloeden van Manfred Mann's nummer "The Ragamuffin Man" en psychedelische elementen en het titel nummer "... Is Forming", een verrukkelijk instrumentaal psychedelisch nummer, dat swingt als een trein.

"... Is Forming" van The Crystal Teardrop staat vol met lekker in het gehoor klinkende psychedelische pop songs met jaren 60 invloeden, waarbij ik het titel nummer de  uitschieter vind en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook van harte aan.

Review: Slung - In Ways (Fat Dracula Records, 2025) (Rock)

Slung uit Brighton en Hove, Engeland bestaat uit: Ali Johnson - sologitaar, Katie Oldham - zang, Vlad Matveikov - basgitaar en Ravi Martin - drums.

De band bracht hun debuut digitale nummer "Laughter Live @ Shaken Oak" op 18 januari 2024 uit, die gevolgd werd door de digitale nummers "Neurotic" (12 september 2024) en "Fire to Burn" (7 november 2024) en op 15 januari 2025 verscheen het digitale nummer "Laughter" als voorloper van hun debuut album "In Ways", dat op 2 mei 2025 via Fat Dracula Records als LP in een beperkte oplage van 250 stuks op goudkleurig vinyl, als CD wordt uitgebracht en op 2 april 2025 als digitale download verscheen.

Het album, dat 11 nummers bevat, begint met "Laughter" waarin Slung een heerlijke uptempo rock song met invloeden uit punk en heavy rock speelt, die swingt en subtiele tempowisselingen bevat en deze wordt gevolgd door "Class A Cherry", een uitstekende song met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme, die hardrock invloeden heeft en "Come Apart", een mooie rustige song met een ritme dat tot schuifelen aanzet.

In "Collider" zet Slung me een lekker in het gehoor klinkende rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme voor, die lichte wave en hardrock invloeden bevat, in "Matador" krijg ik een geweldig swingende uptempo hardrock song te horen en in "Limassol" hoor ik de band weer een prachtige langzame song ten gehore brengen.

Daarna volgen "Heavy Duty", een puike trage song met mysterieuze Oosterse invloeden, "Thinking About It", een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en het titel nummer "In Ways", een kort instrumentaal stukje mysterieuze muziek.

Verder volgen "Nothing Left", een vrij rustig nummer met een aanstekelijk ritme en "Falling Down", een schitterende langzame song met een terugkerend ritme.

"In Ways" van Slung bevat hoofdzakelijk prachtige langzame nummers, die ik prima vind klinken, maar toch zijn de snellere nummers "Laughter" en "Matador" voor mij de uitschieters, dus ik zou zeggen: luister naar deze schijf en oordeel zelf. (luister naar enkele nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Los Pepes - Out Of The Void... (Beluga Records/Wanda/Spaghetty Town Records/Ghost Highway Recordings, 2025) (Powerpop)

Los Pepes is een internationale band, die in Londen, Engeland werd opgericht en bestaat tegenwoordig uit: Kris Kowalski (Polen) - drums, Seisuke Nakagawa (Japan) - basgitaar en zang, Gui Rujao (Brazilië) - sologitaar en zang en Ben Perrier (UK) - zang en ritme gitaar.

De band bracht op 6 mei 2012 hun debuut digitale demo "Los Pepes" uit, waarna de volgende uitgaven verschenen: "No SOS" (7" single, 5 juni 2013), "Tonight" (7" EP, 19 februari 2014), "Los Pepes For Everyone" (LP en digitale download, 20 oktober 2014), "And I Know"/"Say Goodbye" (7" EP, 23 april 2015), "All Over Now" (LP en digitale download, 3 mei 2016), "Let's Go!" (LP en digitale download, 25 april 2017), "Positive Negative" (LP en digitale download, 26 maart 2019), "Automatic"/"Here Comes The Darkness" (7" EP, 2 september 2019), "Want You Back"/"Never Get It Right" (7" single, 12 april 2021), "The Happiness Program" (LP, CD en digitale download, 4 januari 2022), "Paradise" (7" single, 19 maart 2025) en tevens verschenen "Los Pepes"/"Ladykillers" (elke band 2 nummers, 7" EP, 8 januari 2014), "Together"/"Ain't Life Easy" (met Jibaros elk 2 nummer, 7" EP, 16 januari 2021) en verscheen er een nummer op de Wanda Records compilatie 10" LP "Music For Maniacs" (16 juni 2014) en op 16 mei 2025 verschijnt hun album "Out Of The Void...", waarop 12 nummers staan, als LP en als digitale download via Beluga Records in samenwerking met Wanda Records, Spaghetty Town Records en Ghost Highway Recordings en hierop wordt de band bijgestaan door Will Hindmarsh - keyboards (track 5, 11 en 12) en Em Jarrett - zang (track 5 en 11).

Het album begint met "Thoughtless Boys", waarin Los Pepes een geweldige swingende uptempo punk rock song met een aanstekelijk ritme en jaren 70 invloeden speelt, die gevolgd wordt door "Molly Coddle", een uptempo rock song met een aanstekelijk dansbaar ritme en "New Christians", een song die met hoge snelheid gespeeld wordt en een aanstekelijk ritme bevat, dat tot beweging aanzet.

Dan volgen "Paradise", een swingende uptempo song, waarbij  stil zitten geen optie is, "Sweet Appeasement", een heerlijke uptempo song met een vrolijk klinkend aanstekelijk dansbaar ritme en "Future History", een lekker in het gehoor klinkende uptempo song, die tot dansen aanzet.

In "Foreign Bodies" zet Los Pepes me opnieuw een prima uptempo song voor, in "Above And Beyond" krijg ik een fantastische uptempo powerrock song te horen, die een licht hypnotiserend terugkerend ritme bevat en in "Short Term Solutions" gaat de band verder met het maken van uptempo rock songs, die tegen punk aanleunen.

Verder volgen "Undercover", een verrukkelijke uptempo punk song met lichte surf invloeden, "All I Got Is Time", een schitterende commerciële pop song met een gemiddeld tempo en een vrolijk aanstekelijk dansbaar ritme, waarbij het moeilijk is om niet in beweging te komen en "Tomorrow And Today", een uptempo rock song met een dansbaar ritme.

"Out Of The Void..." van Los Pepes staat vol energieke punk en powerrock songs, waar ik erg van genoten heb en ik raad elke liefhebber van deze genres deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Dead Shrine - Cydonia Mensa (Kozmik Artifactz Records, 2025) (Acid Rock)

Dead Shrine is het alias van multi-instrumentalist Craig Williamson uit Hamilton, Nieuw-Zeeland.

Eerder was hij actief in de bands Arc Of Ascent en Datura en tegenwoordig speelt hij in Lamp Of The Universe.

Graig bracht op 24 februari 2023 zijn debuut album "The Eightfold Path" als CD in een beperkte oplage van 300 stuks en als digitale download uit, waarna deze op 14 april 2023 in een met de hand genummerde LP in een beperkte oplage via Kozmik Artifactz Records verscheen en dit label bracht op 25 april 2025 zijn album "Cydonia Mensa" als LP in een beperkte oplage van 200 stuks op 3 kleuren gespetterd vinyl en als digitale download.

Het album, dat 8 nummers bevat, begint met "Serpents Of The Sun", waarin Dead Shrine een vrij stevige zware rock song met heavy en acid rock elementen in een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme ten gehore brengt en deze wordt gevolgd door "Cydonia Mensa", eveneens zo'n prima stevige acid rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.

Dan volgen "Scared Light", een rock song met een gemiddeld tempo, een aanstekelijk terugkerend ritme en acid rock elementen en "Monuments", waarin Dead Shrine verder gaat met het maken van acid rock in een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme.

In "Temple Of Saturn" schotelt hij me een opnieuw zo'n zelfde soort song voor, waardoor ik in een lichte trance blijf en in "Redeemer" verandert de muziek niet veel en blijft Dead Shrine me bestoken met stevige rock en terugkerende ritmes.

Verder volgen "Evolution Garden", een prachtige langzame song met lichte psychedelische en acid rock elementen en "Illumination Through Knowledge", een stevige rock song met een licht hypnotiserend terugkerend ritme, een gemiddeld tempo en acid rock elementen, die vlak voor het einde in percussie getrommel over gaat.

Ondanks het feit dat "Cydonia Mensa" van Dead Shrine weinig variatie bevat, vind ik dit toch een uitstekende acid rock plaat met lekker in het gehoor klinkende licht hypnotiserende terugkerende ritmes en ik raad elke liefhebber van dit genre dan ook aan eens naar deze schijf te gaan luisteren om misschien wel tot dezelfde conclusie te komen als ik.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie) 

Review: Peter Baumann - Nightfall (Bureau B Records, 2025) (Elektronisch)

Peter Baumann uit Berlijn, Duitsland is natuurlijk het meest bekend van zijn werk met Tangerine Dream.

Hij bracht zijn eerste solo album "Romance '76" in 1977 uit, waarna de volgende uitgaven verschenen: "Trans Harmonic Nights" (1979, LP), "Repeat Repeat" (1981, LP), "Strangers In The Night" (1983, LP), "Blue Room" (promo cassette met Paul Haslinger & John Baxter) (1991), "Phase by Phase: A Retrospective '76 - '81" (1996, CD), "Machines Of Desire" (2016 , CD), "Neuland" (met Paul Haslinger) (2019, LP en CD) en op 16 mei 2025 verschijnt zijn album "Nightfall" als LP, als CD en als digitale download via Bureau B Records.

Het album dat 8 nummers bevat, begint met "No One Knows", waarin Peter Baumann een schitterend elektronisch nummer met een gemiddeld tempo speelt, dat soundtrack elementen bevat en vrij duister klinkt en dit gaat verder in "Lost In A Pale Blue Sky", een een sfeervol duister nummer met een niet al te hoog tempo, waar een lichte dreiging vanuit gaat.

Daarna volgen "On The Long Road", een heerlijk zwaar klinkend nummer met een vrij langzaam tempo en een terugkerend ritme, dat iets over de helft van het nummer een tempowisseling krijgt, waarbij ook het ritme verandert en "A World Apart", een geweldig rustig nummer dat een ruimtelijke sfeer oproept.

In "From A Far Land" laat Peter Baumann me nogmaals genieten van zo'n duister klinkend nummer met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en in "Sailing Past Midnight" krijg ik een opnieuw zo'n zelfde soort nummer voorgezet.

Dan volgen "I'm Sitting Here, Just For A While", een traag nummer met een terugkerend ritme en melodische elementen, dat na enkele minuten iets meer snelheig krijgt en een aanstekelijk ritme bevat en het titel nummer "Nightfall", een langzaam nummer met duistere elementen en een terugkerend ritme.

"Nightfall" van Peter Baumann bevat 8 fantastische elektronische nummers, die als soundtrack voor een science fiction film zouden kunnen dienen en ik raad liefhebbers van zowel elektronische muziek als soundtracks deze meesterlijke schijf, waar ik enorm van genoten heb, dan ook zeer aan.

Review: Das Kinn - Ruinenkampf (Bureau B Records, 2025) (Elektronisch)

Das Kinn is het alias van Toben Piel uit Frankfurt, Duitsland, die op 2 mei 2025 zijn debuut album "Ruinenkampf" als LP, als CD en als digitale download uitbrengt via Bureau B Records en hierop staan 8 nummers.

Het album begint met "Jamais Vu", waarin Das Kinn een mooie langzame avant garde song speelt, die bij tijd en wijle bombastisch klinkt en een terugkerend ritme heeft en gevolgd wordt door "Oneironaut Sei Wachsam", een geweldige swingende uptempo mix van elektro en punk, die tot dansen aanzet.

Daarna volgen het titel nummer "Ruinenkampf", een heerlijke uptempo elektro song met een terugkerend ritme, die swingt als een trein en "Alle Rüsten Auf", een mix van een avant garde nummer en een elektro song, die in een langzaam tempo gespeeld wordt en melodische elementen bevat.

In "Souterrain" zet Das Kinn me een fantastisch mysterieus klinkend traag elektronisch nummer met film muziek invloeden voor en in "Die Ratten" laat hij me genieten van een schitterende uptempo elektro song met een licht hypnotiserend terugkerend ritme,

Verder volgen "Tempel Des Todes", een uitstekende song met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme en "Nichts", een lekker in het gehoor klinkende song met elektro en jazz elementen, die beweging oproept en een terugkerend ritme heeft.

"Ruinenkampf" van Das Kinn is een puike debuut plaat, die vol heerlijke elektro nummers staat waar ik van begin tot einde ontzettend van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook sterk aan.(luister nar enkele nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Death Machine - Dawning Eyes (Celebration Records, 2025) (Pop)

Death Machine uit Kopenhagen, Denemarken bestaat uit: Sven Busck Andersen - drums, Simon Christensen - keyboards, Morten Vinther Ørberg - basgitaar en Jesper Mogensen - zang en sologitaar.

De band bracht op 1 januari 2016 hun debuut album "Death Machine" als digitale download uit en deze werd gevolgd door de volgende uitgaven: "Cocoon" (LP en digitale download, 28 april 2017), "Under The Pillow" (digitaal nummer, 20 oktober 2017), "Isle Of Mine" (digitaal nummer, 14 september 2018), "Mask" (digitaal nummer, 15 maart 2019), "Alien" (digitaal nummer, 21 juni 2019), "Someday" (digitaal nummer, 18 oktober 2019), "Orbit" (LP en digitale download, 15 november 2019), "Up" (digitaal nummer, 27 augustus 2020), "Papercuts" (digitaal nummer, 19 maart 2021), "Modern Man" (digitaal nummer, 17 januari 2025) en "Beat The Drum" (digitale single, 14 maart 2025) en op 25 april 2025 verschijnt hun album "Dawning Eyes" als 2LP, als CD en als digitale download via Celebration Records.

het album, dat 19 nummers bevat, start met "Opium Wound", waarin Death Machine een mysterieus klinkende folk song met een langzaam tempo speelt, die halverwege zwaarder klinkt en deze wordt gevolgd door "Beat The Drum", een prima rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend dansbaar ritme, "Vending Machine", een mooie langzame pop song en "First Blood", een pop song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.

Daarna volgen "The Offer", een uitstekende song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, "Found A House", een uptempo song met een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme, "Modern Man", een dansbare song met disco elementen en een gemiddeld tempo en het titel nummer "Dawning Eyes", een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.

In "Free Soloing" zet Death Machine me een uitstekende song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme voor, in "The Sun" krijg ik een langzame song te horen, in "Fences" laat de band me genieten van een fantastische progressieve song met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme en in "Black Holes" hoor in een langzame song met een aanstekelijk ritme.

Dan volgen "Morning Light", een dansbare pop song met gemiddeld tempo, een terugkerend ritme, disco invloeden en tempowisselingen, "Molten Eyes", een mooie rustige song, die tot schuifelen aanzet, "Old Curcuits", een dansbare song met een gemiddeld tempo en "Lifetime", een uitstekende pop song met een gemiddeld tempo en melodische invloeden.

Verder volgen "Orbiting", een prachtig nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, "The Disco Song", een schitterende pop song met een aanstekelijk ritme en een gemiddeld tempo, dat beweging oproept en "Years", een melodisch nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.

"Dawning Eyes" van Death Machine bevat 19 pop songs, die naar mijn mening te weinig variatie hebben, maar desondanks niet verkeerd klinken en ik raad elke liefhebber van de betere pop daarom aan, eens naar deze schijf te gaan luisteren en zelf hun oordeel hierover te vellen.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: The Riptide Rats - Waves Of Steel (Eigen Beheer, 2025) (Surf)

The Riptide Rats uit Kungsbacka City, Zweden bestaat uit: Fredrik Wallgren - drums, Jocke Olsson - basgitaar en Gustav Wilhelmsson - sologitaar.

De band bracht op 25 augustus 2023 hun debuut uit met het digitale nummer "Breaker", die gevolgd werd door het digitale nummer "The Riptide Rats Theme" (29 september 2023), "The Eastwood EP" (31 oktober 2023), die als 7" EP via Ghost Highway Records in een beperkte oplage van 300 stuks verscheen, waarvan er 150 op oranje vinyl en 150 op zwart vinyl werden uitgebracht en tevens verscheen het nummer "The Riptide Rats Theme" op het compilatie album "Short & Swede", dat eveneens via Ghost Highway Records werd uitgebracht en op 8 maart 2024 bracht de band "The Shed Sessions Part 1" : "Action Jaxxxon" als digitale download uit, waarvan meerdere nummers van deze serie volgen.

Op 31 januari 2025 bracht de band het digitale nummer "Dunes" uit als voorloper van hun in 2025 te verschijnen album en op 14 april 2025 verscheen het digitale nummer "Waves Of Steel", dat ook op het album staat.

in "Waves Of Steel" zet The Riptide Rats me een fantastisch uptempo surf nummer met een dansbaar terugkerend ritme voor, dat swingt als een trein en me naar meer doet verlangen en ik raad liefhebbers van dit genre dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren, om misschien wel tot dezelfde conclusie te komen als ik.(luister naar de single via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Moons Of Saturn - Moons Of Saturn (Beluga Records/Ghost Highway Recordings/Stryckhnine Recordz, 2025) (Rock)

Moons Of Saturn uit Stockholm, Zweden werd in 2021 opgericht en bestaat uit: Håkan Göstas - sologitaar, Peder Andersson - basgitaar en Mankan Magnusson - drums.

Op 2 mei 2025 verschijnt hun debuut album "Moons Of Saturn", waarop 12 nummers staan, als LP via Beluga Records in samenwerking met Ghost Highway Recordings en Stryckhnine Recordz.

Het album start met "Never Get Invited", waarin Moons Of Saturn een geweldige uptempo swingende rock & roll song speelt, die tot dansen aanzet en gevolgd wordt door "Biding My Time", een uitstekende rock song met een aanstekelijk ritme en subtiele tempowisselingen en "She Doesn't Call Me", een heerlijke swingende uptempo rock song met een aanstekelijk dansbaar ritme.

Daarna volgen "I Don't Mind", een swingende uptempo rock song met een aanstekelijk ritme en een hoog meezing gehalte, "Money & Submission", een puike uptempo rock & roll song met een aanstekelijk terugkerend ritme en "Give Me Some More", een swingende uptempo song waarbij stil zitten niet aan de orde is.

In "Black Roses" schotelt Moons Of Saturn me opnieuw een swingende uptempo rock song met een dansbaar ritme aan, in "Donny & Marie" krijg ik een aanstekelijke song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme te horen en in "One By One" laat de band me genieten van een heerlijke uptempo punk gerelateerde song, die een hoog meezing gehalte heeft.

Dan volgen "Can You Believe It", een swingende uptempo rock song, "I Got No Time", eveneens een geweldige swingende uptempo song, waarbij stil zitten geen optie is en "Moons Of Saturn The Road", een fantastisch nummer, die in het verlengde van de vorige nummers ligt, dus uptempo, swingend, aanstekelijk en dansbaar.

"Moons Of Saturn" van "Moons Of Saturn staat vol verrukkelijke swingende uptempo rock songs, waar ik van begin tot eind enorm van genoten heb en ik raad elke liefhebber van de betere rock deze schijf dan ook sterk aan.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Dead Meadow - Voyager To Voyager (Heavy Psych Sounds, 2025) (Rock)

Dead Meadow uit Washington D.C., Amerika werd in 1998 opgericht en bestaat tegenwoordig uit: Jason Simon - zang en sologitaar, Steve Kille- basgitaar en Mark Laughlin - drums.

Van de band verschenen de volgende uitgaven: "Dead Meadow" (CD, 2000 via Tolotta Records, LP, 2001 via Planaria Recordings), "Howls From The Hills" (LP en CD via Tolotta Records, 2001), "Got Live If You Want It!" (LP via The Committee To Keep Music Evil, CD via Bomp! Records, 2002), "Shivering King And Others" (2LP, CD en CDr via Matador, 2003), "Feathers" (2LP en CD via Matador, 2005), "Old Growth" (2LP en CD via Matador, 2007), "Three Kings" (2LP+DVD, CD+DVD via Xemu Records, 2010). "Peel Sessions" (LP via Prune Pendant Records, 2012), "Warble Womb" (2LP en CD  via Xemu Records, 2023), "The Nothing They Need" (LP, CD en cassette via Xemu Records, 2018), "Here With The Hawk" / "Tomorrow Never Knows" (7" single via People In A Position To Know, 2018), "The Whirlings" (7" single via People In A Position To Know, 2010), "Live At DTH studios" (MPEG-4 Video via DTH Records, 2019), "Live At Roadburn 2011" (LP en MP3 via Roadburn Records, CD via Roadburn en Burning World Records, 2020), "Levitation Sessions: Live From The Pillars Of God" (LP, cassette en MP3 via The Reverberation Appreciation Society, 2021), "Force Form Free" (LP, CD en MP3 via Blues Funeral Records, 2022), "Feathers Basement Demos And Outtakes" (CD via Tekeli-Li Records, 2023) en op 28 maart 2025 verscheen "Voyager To Voyager", waarop 8 nummers staan, via Heavy Psych Sounds als test persing LP in een zeer beperkte oplage van 20 stuks op zwart vinyl, als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op transparant met groen, magenta, geel gespetterd vinyl, als LP in een beperkte oplage van 200 stuks op transparant oranje, transparant blauw, transparant groen met zwart gespetterd vinyl, als LP in een beperkte oplage van 350 stuks op blauw vinyl, als LP in een beperkte oplage van 350 stuks op mint groen vinyl, als LP in een beperkte oplage van 350 stuks op ossenbloed rood vinyl, als LP op zwart vinyl, als digipack CD, als digitale download en tevens als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op zwart wit rood vinyl en als LP in een beperkte oplage van 150 stuks op goud vinyl, die beide alleen via HPS.com te bestellen zijn en een alternatieve hoes met goud folie bevatten.

Het album begint met "The Space Between", waarin Dead Meadow een uitstekende rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme speelt, die gevolgd wordt door "Not The Season", een lekker in het gehoor klinkende poprock song met een gemiddeld tempo en een dansbaar terugkerend ritme en "The Unhounded Now", een puike song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, die tot beweging aanzet.

Daarna volgen "A Wave Away", een schitterende rock song met een gemiddeld tempo, progressieve jaren 70 invloeden en een aanstekelijk ritme, "A Question Of Will", een heerlijke song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo en "Dead Tree Shake", een prima rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme.

In "Small Acts Of Kindness" zet Dead Meadow me opnieuw een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme voor en in het titel nummer "Voyager To Voyager" krijg ik een fantastisch nummer te horen, dat tot iets over de helft van het nummer in een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme wordt gespeeld, waarna de muziek tijdelijk verandert in een psychedelisch stuk met spookachtige geluiden, om enkele minuten later verder te gaan met een stuk poprock dat een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme bevat.

"Voyager To Voyager" van Dead Meadow bevat 8 rock nummers die in een gemiddeld tempo en een terugkerend worden gespeeld, waardoor de muziek helaas niet veel variatie bevat, maar desondanks raad ik liefhebbers van de betere pop en rock aan eens naar deze schijf te gaan luisteren om zelf hun oordeel hierover te vellen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Cotoba - Sin Swims (Eigen Beheer, 2025) (Pop)

Cotoba uit Seoul, Zuid-Korea bestaat na enkele bezettingswisselingen tegenwoordig uit: Minsuh - drums, Hyerim - basgitaar, DyoN Joo - zang, sologitaar en elektrische piano en Dafne sologitaar en elektrische piano.

De band bracht de volgende uitgaven uit: "Form Of Tongue" (digitale EP, 29 augustus 2019), "Name Of The Seasons" (digitaal album, 30 juni 2020), "Orangette" (digitale single, 20 november 2020), "Since The World Is About to End" (Digitale EP, 27 mei 2021), "Cotoba Studio Live" (digitale live single, 31 december 2021), "4Pricot" (digitaal album, 15 mei 2022), "Water Blue Indigo" (digitaal nummer, 30 maart 2023), "Co-Isolation" (digitale single, 26 oktober 2023), "Humanoid Operational" (digitaal album, 23 november 2023), "Ice Sea" (digitaal nummer, 23 juli 2024) en "Sin Swims" (CD en digitaal album, 25 april 2025), dat 5 nummers bevat en in eigen beheer werd uitgebracht.

Het album begint met "Syhi", waarin Cotoba een uptempo pop song ten gehore brengt, die een dansbaar ritme heeft en tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "Ice Sea", een mooie pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)

Daarna volgen "Contigo", een prachtige langzame song met een aanstekelijk ritme, "Away Home", een uitstekende pop song met post-rock elementen en een gemiddeld tempo en "Sin", een lekker in het gehoor klinkende pop song met tempowisselingen en post-rock elementen.

"Sin Swims" van Cotoba is en prima CD met goed klinkende pop en post-rock muziek, die ik liefhebbers van deze genres kan aanraden eens te gaan beluisteren en zelf hierover hun oordeel te vellen.

Review: Brass Camel - Camel (Eigen Beheer, 2025) (Progressieve Rock)

Brass Camel uit Vancouver, Canada bestaat uit: Wyatt Gilson - drums en percussie, Aubrey Ellefson - keyboards en zang, Curtis Arsenault - basgitaar en zang, Dylan Lammie - sologitaar en Daniel Sveinson - zang en sologitaar.

De band bracht hun debuut album "Brass" op 9 september 2022 als LP en als digitale download uit en deze werd vooraf gegaan door de digitale nummers "Easy" (24 juni 2022) en "King For A Day" (5 augustus 2022) en op 16 april gevolgd door hun tweede album "Camel" dat als digitale download verscheen en 6 nummers bevat.

Het album start met "Zealot", waarin Brass Camel een geweldige progressieve rock song met een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die invloeden van hardrock herbergt, een aanstekelijk ritme bevat en tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door "Pick Of The Litter", een heerlijke rock song met een wisselende tempo's, jaren 70 invloeden en een aanstekelijk ritme.

Daarna volgen "Chain Reaction", een uitstekende progressieve rock song met een gemiddeld tempo, die swingt en "On The Other Side", een puike rock song met een gemiddeld tempo, lichte symfonische en funk invloeden en een aanstekelijk ritme.

In "Borrowed Time" zet Brass Camel me een fantastische song met een gemiddeld tempo, lichte funk invloeden en een terugkerend ritme voor en in "Another Day" laat de band me genieten van een verrukkelijke progressieve rock song met tempowisselingen, theater invloeden en symfonische elementen, die swingt als een trein.

"Camel" van Brass Camel bevat 6 lekker in het gehoor klinkende progressieve rock nummers waar ik vanaf de begin tonen ontzettend van genoten heb en ik raad liefhebbers van dit genre deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Louis Philippe & The Night Mail - The Road To The Sea (Tapete Records, 2025) (Pop)

De Franse singer/songwriter Philippe Auclair, alias Louis Philippe die tegenwoordig in Londen, Engeland woont, bracht in eerste instantie zijn muziek uit via het legendarische É Records label, maar vanaf 11 december 2020 is dat via Tapete Records, waarvan zijn eerste album via dit label "Thunderclouds" was.

Op 2 mei 2025 brengt Tapete Records het album van Louis Philippe & The Night Mail "The Road To The Sea" uit, waarop 14 nummers staan als LP, als CD en als digitale download, waarbij The Night Mail bestaat uit: Robert Rotifer - sologitaar, Andy Lewis - basgitaar en Ian Button - drums.

Het album start met "The Road To Somewhere", waarin Louis Philippe & The Night Mail een prima pop song met een niet al te hoog tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme en deze wordt gevolgd door "Pictures Of Anna", een geweldige uptempo pop song met een vrolijk klinkend ritme en zang die op die van Paul McCartney lijkt (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en "Where Did We Go Wrong", een uitstekende melodische uptempo song met een dansbaar ritme.

Daarna volgen "La Maison Sans Toit", een mooie langzame song met een nostalgisch geluid, "Those Days Of Summer", een prachtige pop song met een niet al te hoog tempo en "All At Sea", een lekker in het gehoor klinkende song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme.

In "Le Baiser" zet Louis Philippe & The Night Mail me een puike song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme voor, in "Wine And Roses" krijg ik een song met theater invloeden en een niet al te hoog tempo te horen en in "Watching Your Sun Go Down" schotelt de band me een mooie pop song met een gemiddeld tempo voor.

Dan volgen "A Friend", een rustige pop song met een aanstekelijk ritme en jaren 50 invloeden, "Song For Paddy (Wings Of Desire)", eveneens een langzame song met jaren 50 invloeden en "To The Sea", waarin nogmaals zo'n zelfde soort song gespeeld wordt.

Verder volgen "Always", een instrumentaal nummer met een gemiddeld tempo en easy listening muziek en "Ville Lumière", een song met een vrij langzaam tempo, jaren 50 invloeden en een aanstekelijk ritme, die me enigszins aan de muziek van Wim Sonneveld doet denken.

"The Road To The Sea" van Louis Philippe & The Night Mail bevat 14 prima nummers, waarvan ik de uitschieter "Pictures Of Anna" vind en ik raad elke liefhebber van pop en jaren 50 muziek dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren.

Review: Bjørn Riis - Fimbulvinter (Karisma Records, 2025) (Progressieve Rock)

Sologitarist en zanger Bjørn Riis is één van de oprichters van de progressieve rock band Airbag uit Oslo, Noorwegen en brengt zijn solo albums via het Noorse Karisma Records label uit.

Zijn debuut solo album "Lullabies In A Car Crash" verscheen op 3 november 2014 en werd gevolgd door de albums "Forever Comes To An End" (19 mei 2017), "Coming Home" 

(23 februari 2018), "A Storm Is Coming" (3 mei 2019), "Everything To Everyone" (8 april 2022) plus "Desolate Place" (digitaal nummer, 10 december 2020) en "A Fleeting 

Glimpse" (EP, 30 september 2022) en op 11 april 2025 verscheen het album "Fimbulvinter" als LP in een beperkte oplage van 800 stuks op marmer zwart/wit vinyl, als LP op zwart vinyl, als CD en als digitale download en werd vooraf gegaan door de digitale nummers "Gone" (13 februari 2025), "She" (4 maart 2025) en "Fimbulvinter" (27 maart 2025), waarbij het vermelden waard is, dat hij medewerking kreeg van Henrik Bergan Fossum (Airbag), Arild Brøter (Pymlico) en Kai Christoffersen, die elle drie drums spelen.

Het album, dat 6 nummers bevat, begint met "Illhug", waarin Bjørn Riis een kort stukje klassieke gitaar muziek in een niet al te hoog tempo speelt en dit wordt gevolgd door "Gone" een schitterende progressieve rock song met new wave elementen en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme voor, die jaren 80 invloeden heeft en halverwege meer snelheid krijgt, waarbij de muziek gaat swingen.

Daarna volgen "Panic Attack", een geweldige progressieve rock song met een terugkerend ritme en een vrij langzaam tempo, die hardrock elementen bevat en plotseling stopt en "She", een mooie song met een rustig tempo en een aanstekelijk ritme.

In het titel nummer "Fimbulvinter" schotelt Bjørn Riis me een fantastisch progressief rock nummer met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme en in "Fear Of Abandonment" krijg ik een prachtige langzame song met ingetogen zang en melodische te horen, die iets na de helft van het nummer meer snelheid krijgt.

"Fimbulvinter" van Bjørn Riis bevat uitstekende progressieve rock nummers, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Soft Ffog - Focus (Is It Jazz? Records, 2025) (Jazzrock)

Soft Ffog uit Noorwegen werd in 2016 opgericht en bestaat uit: Tom “Zappa-Finger” Hasslan - sologitaar, Trond “Geezer Jeezuz” Frønes - basgitaar, Vegard “Wake (Up The) Man” Lien Bjerkan - keyboards en Axel “Pheel The Collin’s” Skalstad - drums.

De band bracht op 27 mei 2022 hun debuut album "Soft Ffrog" uit als LP, als CD en als digitale download via Is It Jazz? Records en op 2 mei 2025 verschijnt hun album "Focus", waarop 4 nummers staan via dit label als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op blauw-wit swirl vinyl, als CD en als digitale download en voorafgaand hiervan verscheen de single "Oh Jimi" op 21 maart 2025.

Het album start met "Camel", waarin Soft Ffrog een fantastisch jazzrock nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme speelt, dat invloeden van de jaren 70 herbergt en subtiele tempowisselingen bevat.

Daarna volgt "Pocus", een swingend progressief jazzrock nummer met een aanstekelijk ritme, een gemiddeld tempo, geïmproviseerde muziek en jaren 70 invloeden, dat beweging oproept.

In het titel nummer "Focus" laat Soft Ffrog me genieten van een schitterend technisch progressief melodisch jazzrock nummer met een aanstekelijk dansbaar ritme en een gemiddeld tempo.

Als laatste volgt "Oh Jimi", een verrukkelijk uptempo progressief jazzrock nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme en subtiele tempowisselingen, dat tot dansen aanzet.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)

"Focus" van Soft Ffrog bevat 4 geweldige jazzrock nummers met jaren 70 invloeden, waar ik vanaf de begin tonen van genoten heb en van technisch hoogstaande kwaliteit zijn en ik raad elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook sterk aan.

Review: Astral Magic - In Space We Trust (Astral Magic Music, 2025) (Spacerock)

Astral Magic uit Finland is het solo project van basgitaar speler Santtu Laakso van de in 1991 opgerichte psychedelische spacerock band Dark Sun.

Op 30 september 2020 bracht hij zijn eerste solo album "Pathway To The Stars" uit, waarna er nog digitale uitgaven 65 volgden, waarvan er diverse ook op LP en CD werden uitgebracht en verschenen via Space Rock Productions, Sapphire Records, Clostridiumen, Tonzonen Records en Aumega Project en op 6 maart 2025 verscheen "Dance Of Destiny" via zijn eigen label Astral Magic Music als CD en als digitale download en deze wordt op 2 mei 2025 gevolgd door "In Space We Trust", dat via Astral Magic Music in een beperkte oplage van 50 stuks als CDr wordt uitgebracht en hierop wordt hij bijgestaan door Jonathan Segel (sologitaar en viool).

Het album, dat 8 nummers bevat, begint met het titel nummer "In Space We Trust", waarin Astral Magic een geweldig psychedelisch elektronisch nummer met een gemiddeld tempo en een spacerock elementen en deze wordt gevolgd door "Anti-Gravity", een uitstekende progressieve rock song met een gemiddeld tempo, waar subtiele wisselingen in zitten.

Daarna volgen "Martian Archives", een heerlijke licht psychedelische song in de stijl van Pink Floyd met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme en "Light-Years Apart", een prachtig instrumentaal elektronisch nummer met progressieve folk elementen en een gemiddeld tempo.

In "Ancient Pilots" schotelt Astral Magic me een fantastische spacerock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme voor, die invloeden van de muziek van Hawkwind heeft en in "Alien Emperor" laat hij me genieten van een lekker in het gehoor klinkende swingende uptempo spacerock song, waarbij stil zitten geen optie is.

Verder volgen "Stasis", een swingend uptempo instrumentaal progressief rock nummer met een aanstekelijk dansbaar ritme en "Deep-Frozen", een verrukkelijke progressieve spacerock song met psychedelische invloeden van de muziek van Pink Floyd en Hawkwind, die een terugkerend ritme heeft.

"In Space We Trust" van Astral Magic is een schitterende spacerock CD met psychedelische en progressieve elementen, waar ik vanaf de begin tonen ontzettend van genoten heb en ik raad elke liefhebber van deze genres deze schijf dan ook sterk aan.

Sorry! Nog geen muziek beschikbaar.

Review: Thee Strawberry Mynde - Reflections (Rogue Records, 2025) (Garagerock / Beat)

Thee Strawberry Mynde uit Noordwest Engeland bestaat na een bezettingswisseling uit: Paul Garner - zang en sologitaar, Mark "Bazza" Barrett - basgitaar, Soulboy Stu - drums en achtergrondzang en Rod Spark - keyboards en achtergrondzang.

De band bracht op 20 juli 2017 hun debuut uit met de digitale EP "Hidden", die 4 nummers bevat en alle 4 tegelijk met de EP verschenen als aparte digitale nummers, en deze werden gevolgd door: "Summershine" (digitaal demo nummer, 28 mei 2018), "Lord I'm So Tired" / "Try As I Might" (beperkte oplage van 300 stuks op 7" vinyl en als digitale single, 24 juni 2022), "Reflections" (digitaal nummer, 27 september 2022) en op 17 april 2025 verschijnt hun 7" EP "Reflections", waarop 4 nummers staan, via het Franse Rogue Records label en als digitale EP en hierop wordt de band op 2 nummers bijgestaan door Jim Riley (van de band Wipout) op bluesharp

De EP start met het titel nummer "Reflections", waarin Thee Strawberry Mynde een fantastische uptempo garagerock song met een aanstekelijk ritme ten gehore brengt, die jaren 60 invloeden bevat en gevolgd wordt door "She Sets The Scene", een uitstekende beat song  met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme.

In "Bad Love" krijg ik een schitterende uptempo rock song met een gemiddeld tempo, een hoog meezing gehalte en een dansbaar ritme te horen en in "Know No More" laat de band me genieten van een verrukkeijke garagerock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme, die swingt als een trein.

De EP ""Reflections" van Thee Strawberry Mynde bevat 4 geweldige jaren 60 gerelateerde songs, waar ik ontzettend van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van beat en garagerock deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar de EP via de bandcamp link onder de recensie)

Review: The Speedways - Visiting Hours (Beluga Records, Stardumb Records, FOLC Records, 2025) (Powerpop)

The Speedways uit Londen, Engeland bestaat uit: Kris Hood - drums, Adrian Alfonso - basgitaar en achtergrondzang en Matt Julian - zang en sologitaar.

De band bracht op 27 mei 2018 hun debuut album "Just Another Regular Summer" als LP, als CD en als dighitale download uit en deze werd gevolgd door de volgende uitgaven: "Speedways (acoustic Demos)" (gratis digitale EP, 7 januari 2019), "Just Another Regular Summer" (Beperkte oplage 7" single test persing, 26 februari 2019), "Seen Better Days" / "They Don't Know" (7" single, 28 juni 2019), "Kisses Are History" / "Number Seven" (7" single, 6 januari 2020), "This Aint A Radio Sound" / "Love Really Hurts Without You" (7" single, 4 mei 2020), "Radio Sounds" (LP, CD en digitale download, 29 juni 2020), "This Is About A Girl Who Loves The Sun" / "The Day I Call You Mine" (7" single, 4 december 2020), "Sunday Will Never Be The Same - Live Radio Broadcast WFMU" - "The Todd O Phonic Todd Show" (digitaal album, 4 december 2020), "Borrowed & Blue" (10" LP, CD en digitale download, 31 mei 2021), "Shoulda Known" / "A Drop In The Ocean" (7" single, 26 augustus 2022), "Talk Of The Town" (LP, CD en digitale download, 21 november 2022), "Secret Secrets" (7" single, 24 maart 2023), "Triple Platinum" (LP, CD en digitale download, 11 juli 2024) en op 21 februari 2025 verscheen de digitale single "Visiting Hours" en deze wordt op 30 april 2025 in een beperkte oplage op rood, op blauw en op wit 7"vinyl en tevens in een ongelimiteerde oplage op 7" zwart vinyl uitgebracht via Beluga Records, Stardumb Records en FOLC Records.

In "Visiting Hours" zet The Speedways me een lekker in het gehoor klinkende powerpop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme voor en in "Now That I know How" krijg ik een uitstekende swingende pop song met een gemiddeld tempo en vrolijk dansbaar ritme te horen.

"Visiting Hours" van The Speedways is een prima single en bevat 2 heerlijke dansbare powerpop songs met hit potenties, die ik liefhebbers van dit genre zeer kan aanraden.(luister naar de single via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Oak - The Third Sleep (Karisma Records, 2025) (Pop)

Oak uit Oslo, Noorwegen bestaat na een bandbezettingswisseling uit: Simen Valldal Johannessen - zang, piano en keyboards, Øystein Sootholtet - basgitaar, akoestische en elektrische gitaar, Stephan Hvinden - sologitaar, ritmegitaar en slide gitaar en Sigbjørn Reiakvam - drums, percussie, programmering, keyboards en gitaar.

De band bracht hun debuut album "Lighthouse" in 2013 in eigen beheer als CD uit (herpersing via Apollon Records als CD in 2016 en als LP in 2020) en deze werd gevolgd door "False Memory Archive" (LP, CD en digitaal album, 19 oktober 2018), "Silent Night" (digitaal nummer, 15 december 2021), "The Quiet Rebellion Of" (LP, CD en digitale download, 11 november 2022 via Karisma Records) en deze werd vooraf gegaan door het digitale nummer "Dreamless Sleep" en op 25 april 2025 brengt Karisma Records hun album "The Third Sleep" uit als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op blauw met paars vinyl, als CD en al digitale download en hierop staan 7 nummers, waaronder de van de LP afkomstige singles "Shimmer" (27 februari 2025) en "Run Into The Sun" (4 april 2025).

Het album begint met "No Such Place", waarin Oak een prachtige progressieve folk song met een niet al te hoog tempo en een aanstekelijk ritme speelt, die gevolgd wordt door "London", een mooie pop song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat beweging oproept en "Run Into The Sun", een heerlijke pop song met een gemiddeld tempo, lichte folk invloeden, tempowisselingen en een aanstekelijk terugkerend ritme.

Daarna volgen "Shimmer", een uitstekende pop song met een gemiddeld tempo, een aanstekelijk ritme en tempowisselingen en "Shapeshifter", een prima pop song met een gemiddeld tempo, progressieve folk invloeden en een aanstekelijk ritme.

In "Borders" zet Oak me een puike pop song met een gemiddeld tempo voor, die tot dansen aanzet en in "Sensory Overload" krijg ik een geweldige progressieve rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme te horen, die swingt als een trein en lichte heavy rock elementen bevat.

"The Third Sleep" van Oak is een lekker in het gehoor klinkende pop plaat, die wat mij betreft "Sensory Overload" als uitschieter heeft en ik raad elke liefhebber van de betere pop dan ook aan eens naar deze schijf te gaan luisteren, om misschien wel tot dezelfde conclusie te komen als ik.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: S.Y.P.H. - Punkraut 1978-1981 (Tapete Records, 2025) (Experimenteel / instrumentaal)

S.Y.P.H. uit Solingen, Duitsland werd in 1977 opgericht door: Peter Braatz (Harry Rag) - zang en ritme gitaar , Thomas Schwebel - basgitaar , Uwe Jahnke - sologitaar en Ulli Putsch - drums.

Toen Schwebel de band verliet in 1980 werd hij vervangen door Jojo Wolter - basgitaar.

De band bracht hun debuut in september 1979 uit met de 7" EP "Viel Feind, Viel Ehr", die via Pure Freude verscheen en deze werd gevolgd door de volgende uitgaven: "Pst" (LP via Pure Freude, 1980), "S.Y.P.H." (LP via Pure Freude, 1980), "S.Y.P.H." (LP via Pure Freude, 1980), "Live Hier Und Da" (LP via Pure Freude, 1981), "

Harbeitslose" (LP via Pure Freude, 1982), "Der Bauer Im Parkdeck" (7" single via Pure Freude, 1982), "Das Tönende S.Y.P.H. Buch!" (3 cassettes via Pure Freude, 1982), "Live" (cassette via eigen beheer, 1984), "Wieleicht" (2LP via Das Buro, 1985), "I Want U" (12" single via Das Buro, 1985), "Am Rhein" (LP via Das Buro, 1987), "Stereodrom" (LP via What's So Funny About, 1987), "Rot Geld Blau" (LP, CD via Buback, 1993), "Zurück Zum Beton [S.Y.P.H. Megamix]" (12" single via Eternity, 2003), "Harbeitslose Active" (CDr via eigen beheer, 2004), "-1" (CD via Pure Freude, 2006), "Harbeitslose -Active- (The Remix Album)" (CD via HiD, 2012), "Ex" (LP, CD via Tapete REcords, 2013), plus de compilatie albums: "S.Y.P.H. / PST!" (CD via Captain Trip Records, 1998), "Rare & Lost Into The Future"(LP via Vinyl-On-Demand, 2004), "Ungehörsam (Essential Recordings 1978 - 2003)" (2CD via Glitterhouse Records, 2004) en "Pure Freude Singles 1979+1981" (LP, CD via Tapete Records, 2024).

Tapete Records brengt op 4 april 2025 3 albums van de band uit: "Pst", "S.Y.P.H. (Album 4)" en "Punkraut 1978-1981", waarop de band in de volgende bezetting speelt: Peter Braatz (Harry Rag) - zang en ritme gitaar, Jojo Wolter - basgitaar, Uwe Jahnke - sologitaar en Ulli Putsch

Het album start met "Ich Und Ich", een elektronisch nummer met computer spelletjes invloeden, die gevolgd wordt door "Industriemädchen (Splut)", een kort stukje noise met onverstaanbare tekst en "Töneflöten", een experimenteel chaotisch klinkend nummer.

Daarna volgen "Liebeslied", een song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en tempowisselingen, "Mittelaterloop", een experimenteel nummer met een terugkerend ritme, "Wildes Malen", een experimenteel nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "Blech", een heerlijk instrumentaal uptempo nummer dat live gespeeld wordt en swingt.

In "Mondpogo" zet S.Y.P.H. me een nummer met een gemiddeld tempo en een dansbaar terugkerend ritme voor, in "Two Minutes In A Room" krijg ik een instrumentaal nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme te horen (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in "Hello Mr.", dat iets meer dan 55 minuten duurt, schotelt de band me een geweldig nummer voor dat een gesproken tekst, licht industriële invloeden heeft en een hypnotiserend terugkerend ritme bevat.

"Punkraut 1978-1981" van S.Y.P.H. is een puike plaat met instrumentale en experimentele nummers, die waarschijnlijk niet voor een groot publiek gemaakt zullen zijn, maar zeker bij degenen, de er notie van nemen, in de smaak zullen vallen.

Review: Hans Nieswandt - Fluoreszent (Bureau B Records, 2025) (Elektronisch / Disco)

Muziek producer / schrijver en DJ Hans Nieswandt uit Berlijn, Duitsland maakt deel uit van de Whirlpool Productions groep en leeft sinds 2019 in Seoul. 

Op 5 augustus 2011 bracht hij zijn debuut album voor Bureau B Records "Hans Is Playing House" als LP, als CD en als digitale download uit en deze is op 28 maart 2025 gevolgd door "Fluoreszent", dat 10 nummers bevat en als LP, als CD en als digitale download via Bureau B Records verscheen.

Het album begint met "There You Are Meandering", waarin Hans Nieswandt een elektronisch nummer met een dansbaar ritme en een gemiddeld tempo speelt, dat me hier en daar lichtelijk te traag klinkt, waardoor de muziek me niet helemaal lekker in de oren klinkt en dit nummer wordt gevolgd door "Hear The Voices", een uitstekende song met een terugkerend ritme, een gemiddeld tempo en disco elementen, dat tot beweging aanzet en het titel nummer "Fluoreszent", een heerlijke uptempo elektronische song met een aanstekelijk dansbaar disco ritme.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

Daarna volgen "Seltsames Licht", een prima nummer met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme, "The Wheels Of Love", een lekker in het gehoor klinkende elektro song met een gemiddeld tempo, disco elementen en een dansbaar terugkerend ritme en "Here Comes The Sound", een swingende uptempo disco song met een aanstekelijk ritme, waarbij stil zitten niet aan de orde is.

In "Foolin The Clown" schotelt Hans Nieswandt me een geweldige dansbare disco song met een gemiddeld tempo voor en in "Satin Street" krijg ik een puike elektro song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme te horen.

Verder volgen "A New Bohemia", een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend dansbaar ritme en "We're Almost There", een swingende elektronische uptempo song met een aanstekelijk ritme, die tot dansen aanzet.

"Fluoreszent" van Hans Nieswandt staat vol dansbare elektronische en disco nummers, die ik iedere liefhebber van deze muzieksoorten kan aanraden om te gaan beluisteren en zelf hun oordeel hierover te vellen.

Review: The Galileo 7 - Look Away (Rogue Records, 2025) (Psychedelische Pop / Beat)

Allan Crockford - zang en sologitaar richtte in 2009  de band The Galileo 7 op, die naar een episode van Star Trek is genoemd.

Hij was eerder actief in andere bands en enkele daarvan zijn: The Solarflares, The Prisoners, JTQ en Thee Headcoats en hij maakt ook deel uit van de band Graham Day & The Forefathers.

Samen met Viv Bonsels - orgel en zang, Mole Brooks - basgitaar en zang en Russ Baxter - drums vormde hij de eerste formatie van The Galileo 7, die uit Medway, Londen, Engeland komt en tegenwoordig bestaat uit: Allan Crockford - zang, mellotron en sologitaar, Viv Bonsels - orgel en zang, Paul Moss - basgitaar en zang en Mole Brooks - drums en zang.

The Galileo 7 bracht diverse albums en singles uit, zoals: "Are We Having Fun Yet?" (2010 via Misty Lane Records), "Staring At The Sound" (2012 via State Records), "False Memory Lane" (2014 via Fool's Paradise), "One Lie At A Time" / "The God Of Gaps" (2015 7" single via State Records), "Cruel Bird" (2016 7" single via State Records), "The Live-O-Graphic Sessions" (2016 CD album via Fool's Paradise), "Tear Your Minds Wide Open" (2017 via Damaged Goods Records), "Too Late" / "The World Looks Different Today" (2019 7" single via State Records), "There Is Only Now" (2019 via Damaged Goods Records), "Decayed" (2020 via Fool’s Paradise), "Listening To The Colours" (2021 via Spinout Nuggets Records), "Tear Your Minds Wide Open (Expanded Edition)" (2023 via Damaged Goods Records) en op 1 maart 2024 bracht de band hun album "You, Me And Reality" als LP en als CD uit via Damaged Goods Records en dit bevat 12 nummers en op 17 april 2025 verschijnt hun eerste single voor Rogue Records, getiteld "Look Away",  die op 7" vinyl wordt uitgebracht.

In "Look Away" schotelt The Galileo 7 me een heerlijke song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme voor, die subtiele tempowisselingen heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in "Over The Horizon" krijg ik een verrukkelijke licht psychedelische pop song met een vrolijk aanstekelijk dansbaar ritme en een gemiddeld tempo voorgezet, waarbij stil zitten niet aan de orde is.

"Look Away" is een fantastische single, waar ik enorm van genoten heb en zelf voor "Over The Horizon" als A-kant had gekozen, want dit nummer heeft volgens mij hit potenties, mits regelmatig gedraaid en ik raad iedere liefhebber van de betere pop deze schijf dan ook van harte aan.