Review: Fuzztones - Live At The Dive '85 (Area Pirata, 2023) (Garagerock)

Fuzztones werd in 1980 te New York City, Amerika opgericht door Rudi Protrudi - sologitaar en zang, Deb O'Nair - zang, orgel en achtergrondzang, Randy Pratt - basgitaar en Michael Phillips - drums.

Na enkele bandwisselingen bestond de band in 1984 uit: Rudi Protrudi, Deb O'Nair, Michael Jay - basgitaar, Elan Portnoy - sologitaar en Ira Elliot - drums en in deze formatie bracht de band hun debuut album "Lysergic Emanations" in 1985 uit.

Vervolgens verschenen: "In Heat" (1989), "Braindrops" (1991), "Monster A-Go-Go" (1992), "Salt For Zombies" (2003), "Boom" (2006), "Horny As Hell" (2008) en "Preaching To The Perverted" (2011).

Omdat de band in 2020 hun 40 jarige bestaan viert is het debuut album "Lysergic Emanations" op 3 juli 2020 her-uitgebracht via Easy Action Records als 2CD, samen met een niet eerder uitgebracht live concert, dat 12 mei 1985 in The Matrix opgenomen werd.

Op 15 december 2023 verschijnt het live album "Live At The Dive '85" via Area Pirata als LP in een beperkte oplage van 500 stuks, waarop 16 nummers staan, als CD in een beperkte oplage van 500 stuks, die 4 extra nummers bevat en als digitale download met 20 nummers, waarbij vermeldenswaardig is dat The Dive een kleine club in New York was waar regelmatig optredens van garagerock bands waren en plaats bood voor maximaal 100 mensen.

Het album begint met "Intro", een korte intro doen, die gevolgd wordt door het bonus nummer "Bad Little Woman" waarin Fuzztones een schitterende mix van progressieve blues en garagerock, die in een gemiddeld tempo begint en na een korte 2 minuten meer snelheid krijgt, waarin de drums en het publiek centraal staan, "1-2-5", een heerlijke garagerock song met invloeden van de jaren 60 muziek, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en "Cinderella", een uptempo rock song, die swingt als een trein.

Daarna volgen "13 Women", een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme, "Cellar Dweller", een swingende uptempo mix van garagerock, blues en psychedelisch orgelspel, "One Girl Man", een song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat tegen het einde met meer snelheid wordt gespeeld, "She’s Wicked", een prima uitvoering van dit nummer, dat met een gemiddeld tempo wordt gespeeld en lichte psychedelische garagerock invloeden heeft en "Journey To Tyme", een progressieve song met een aanstekelijk terugkerend ritme.

In "We’re Pretty Quick" laat Fuzztones me genieten van een uptempo garagerock song, die swingt als een trein, in "Numbers" krijg ik een puike rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme te horen, die een hoog meedein gehalte heeft, in het bonus nummer "It Came In The Mail" zet de band me een song met een terugkerend ritme en in een gemiddeld tempo voor, in "Green Slime" hoor ik de band een geweldige garagerock song spelen, die een terugkerend dansbaar ritme heeft en in het bonus nummer "Epitaph For A Head" schotelt de band me een swingende uptempo rock song voor, die  subtiele tempowisselingen heeft.

Dan volgen het bonus nummer "Popeye & Olive Oil", een kort nummer met gesproken woord en een imitatie van Olive, "She Told Me Lies", een swingende garagerock song met psychedelische invloeden en een gemiddeld tempo, "Run Better Run", een song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat tot dansen aanzet, "Help You Ann", een uptempo rock song met een aanstekelijk terugkerend ritme, "Love At Psychedelic Velocity", een fantastische swingende garagerock song met tempowisselingen en psychedelische invloeden en het niet complete "1523 Blair", een 50 seconden durend swingend uptempo nummer.

"Live At The Dive '85" van Fuzztones bevat 29 puike swingende garagerock nummers, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: The Chuck Norris Experiment Feat.Jake Starr - Bats! (Ghost Highway Records, 2023) (Rock)

The Chuck Norris Experiment werd in 2004 te Gothenburg, Zweden opgericht en bestaat uit: Chuck Ransom - zang, Chuck The Ripper - sologitaar, Chuck Dakota - basgitaar, Chuck Rooster - sologitaar en Chuck Buzz - drums.

De naam Chuck Norris Experiment is gekozen als een eerbetoon aan de legendarische blues gitarist Charles "Chuck" Norris, die het klassieke live album "Los Angeles Flash" te Gotenburg op 25 juni 1980 maakte. 

In de 15 jaar van bestaan, maakte de band diverse LP's CD's, Split CD's / LP's en singles en verschenen verscheidene nummers via verzamel albums, die, sinds 2004, via verschillende labels, zoals I Hate Records, Off The Hip Records, Tornado Ride Records, Masterrock Records, Psycho T Records, No Balls Records, Bad Attitude Records, Nicotine Records, Scarey Records, Ghost Highway Records, Dope Productions, Savage Magic en Transubstans Records werden uitgebracht.

Op 14 september 2023 verscheen hun 7" EP "Bats!" via Ghost Highway Records, die zowel op wit als zwart vinyl is uitgebracht en in een beperkte oplage van totaal 300 stuks werd geperst en hierop kreeg de band medewerking van Jake Starr, die de zang voor zijn rekening neemt.

Op de A-kant, "Bats!" laat The Chuck Norris Experiment Feat.Jake Starr me genieten van een swingende uptempo rock song, met een aanstekelijk ritme en invloeden van "Batman Theme", waarbij stil zitten niet aan de orde is.

De B-kant bevat 2 nummers, waarvan de eerste "In The Doorway" heet en daarin krijg ik een uitstekende uptempo rock song te horen, die een terugkerend ritme heeft en swingt en in "When Shadows Fall On Your Grave"schotelt de band me een fantastische swingende uptempo song voor, die een hoog meezing gehalte heeft en beweging oproept.

De EP "Bats!" van The Chuck Norris Experiment Feat.Jake Starr bevat 3 geweldige rock nummers, die swingen als een trein, waarvan ik enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van de betere rock deze meesterlijke schijf dan ook zeer aan.(luister naar deze EO via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Dim Electrics - Dim Electrics (Sulatron Records, 2023) (Psychedelische Rock)

Dim Electrics startte in 2014 is het alias van de multi-instrumentalist Mahk Rumbae, een Engelsman die in Wenen, Oostenrijk woont.

Op 8 december 2023 brengt hij zijn debuut album "Dim Electrics" uit via Sulatron Records en dit verschijnt als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op gerecycled zwart vinyl, inclusief een download code.

Het album, dat 5 nummers bevat start op kant A met "Ways Of Seeing", waarin Dim Electrics een uitstekend psychedelisch stuk muziek met een gemiddeld tempo ten gehore brengt, dat een licht hypnotiserend terugkerend ritme bevat en tot beweging aanzet  (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en deze song wordt gevolgd door "Memory Cage", een fantastisch instrumentaal uptempo nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme, waarbij stil zitten geen optie is.

Daarna volgen "Saint", een verrukkelijke psychedelische song met een gemiddeld tempo, krautrock invloeden en een licht hypnotiserend terugkerend ritme en "Burn", een schitterende uptempo psychedelische song, die tot dansen aanzet en een terugkerend ritme bevat.

In het langste nummer "Dream Reaction", dat 18 minuten duurt, zet Dim Electrics me een heerlijke song met een niet al te hoog tempo voor, die psychedelische en ruimtelijke invloeden bevat, tempowisselingen en een terugkerend ritme heeft en halverwege over gaat in een swingend stuk krautrock.

"Dim Electrics" van Dim Electrics is een uitstekend debuut album, dat vol geweldige psychedelische nummers staat, die invloeden van krautrock bevatten, waar ik enorm van genoten heb en ik raad elke liefhebber van deze muzieksoorten dit album dan ook van harte aan.

Review: Autómata - Heart Murmur (Atypeek Music / Araki Records, 2023) (Post-Rock)

Autómata uit Parijs, Frankrijk werd in 2019 opgericht en bestaat uit: David Vivès - drums en 12 snarige gitaar (track 1), François Lamouret = keyboards, piano en elektrische gitaar (track 1 en 7), akoestische gitaar (track 2), programmering (track 1 en 3), scratchen (track 5), Jean-Baptiste Elineau - basgitaar, elektronica en synthesizer (track 5) en Etienne Ertul - sologitaar, keyboard en piano (track 2 en 6), basgitaar en elektronica (track 6).

De band bracht hun debuut album "Autómata" in 2021 in eigen beheer uit en op 8 december 2023 verschijnt hun tweede album "Heart Murmur", dat 7 nummers bevat, via Atypeek Music in een beperkte oplage als CD en als digitale download.

Het album begint met "On A Wire", waarin Autómata een schitterend progressief rock nummer ten gehore brengt, dat een terugkerend ritme heeft en aanzet tot dansen en gevolgd wordt door "Sad Guru", een mooi rustig nummer met post-rock invloeden, dat na enkele minuten iets meer snelheid krijgt en heftiger gespeeld wordt en tijdelijk weer langzamer wordt, om vervolgens weer meer snelheid te krijgen.

Daarna volgen "Dead Fields", een fantastisch nummer met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, waarin wisselende sterktes van geluidsklanken zitten en "Mad Motor", een prachtig post-rock nummer met een gemiddeld tempo en een gesproken tekst, dat lichte filmmuziek invloeden bevat en een aanstekelijk ritme heeft.

In "Killing Spiders" zet Autómata me een heerlijk post-rock nummer met een gesproken tekst voor, dat een aanstekelijk ritme bevat en in "Memories" krijg ik een traag stuk post-rock te horen, dat piano en synthesizer muziek aan elkaar koppelt.

Verder volgt het langste nummer "Processions, dat 19 minuten duurt en hierin laat de band me genieten van een met zware tonen startend nummer, dat een post apocalyptische sfeer oproept en melodische invloeden heeft, dat na 6 minuten iets meer snelheid krijgt, om 5 minuten later te stoppen en 2 minuten voor het einde over te gaan in een mooi langzaam melodisch nummer.

"Heart Murmur" van Autómata is een lekker in het gehoor klinkend post-rock album, waar ik enorm van genoten heb en ik raad liefhebbers van dit genre deze schijf dan ook sterk aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: The Chronicles Of Father Robin - The Songs & Tales of Airoea – Book 2 (Karisma Records, 2023) (Progressieve Folk)

The Chronicles Of Father Robin uit Oslo, Noorwegen bestaat uit leden van de bands Wobbler, Tusmørke, Samuel Jackson Five en Jordsjø, die op 15 september 2023 hun debuut album "The Songs & Tales Of Airoea – Book 1" via Karisma Records als LP op 180 gram vinyl, als CD en als digitale download uitbracht, die op 15 juni 2023 voorafgegaan werd door het digitale nummer "Twilight Fields".

De band bestaat uit: Aleksandra Morozova - zang, Andreas Wettergreen Strømman Prestmo - zang, solo- en basgitaar, synthesizer, orgel, klokkenspele en percussie, Henrik Harmer - drums, percussie, synthesizer en achtergrondzang, Thomas Hagen Kaldhol - sologitaar, mandoline, elektronica en geluidseffecten en achtergrondzang, Jon Andre Nilsen - basgitaar en achtergrondzang en Regin Meyer - dwarsfluit, orgel, vleugel, piano en achtergrondzang.

Verder spelen de volgende muzikanten op het album mee: Lars Fredrik Frøislie - keyboards, orgel, mellotron, piano en synthesizer, Kristoffer Momrak - synthesizer, Buchla Music Easel en Behringer Model D, Håkon Oftung - orgel, klvinet, mellotron, snaren, elektrische piano en synthesizer en Ingjerd Moi - achtergrondzang (track 4).

Op 8 december 2023 volgt "The Songs & Tales of Airoea – Book 2" via Karisma Records als LP op 180 gram vinyl, als CD en als digitale download, waarop de band bijgestaan wordt door: Lars Fredrik Frøislie - Hammond C3 orgel, minimoog model D, Arp pro solist synthesizer (track 6), Fender Rhodes Mk II, Mellotron m400 (track 5) en Håkon Oftung - Solina Strings, Fender Rhodes MK II (track 3) en Mellotron m4000D (track 2) en dit album is vooraf gegaan door de digitale singles "The Grand Reef" (27 oktober 2023) en "Ocean Traveller" (8 november 2023).

Het album, dat 6 nummers bevat, start met "Over Westwinds", waarin The Chronicles Of Father Robin een prachtige langzame folk song speelt en lichte religieuze invloeden bevat, die rust uitstraalt en gevolgd wordt door "Orias & The Underwater City", een fantastische song, die met ruimtelijke geluiden begint, om na 1 minuut over gaat in een schitterende progressieve folk song met een niet al te hoog tempo, die iets over de helft van het nummer verandert in een swingend stuk muziek met een terugkerend licht hypnotiserend dansbaar ritme.

Daarna volgen "Ocean Traveller", een uitstekende progressieve song met een gemiddeld tempo, theater invloeden heeft en subtiele tempowisselingen plus een aanstekelijk dansbaar ritme bevat en "Lady Of Waves", een heerlijke song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme, die halverwege tijdelijk meer snelheid krijgt, om even later terug te keren naar het begin tempo, om dan weer te versnellen, waarbij de muziek heftig en progressief wordt.

In "Green Refreshments" laat The Chronicles Of Father Robin me genieten van een verrukkelijke uptempo progressieve rock song, die jaren 70 invloeden heeft en swingt en in "The Grand Reef" schotelt de band me geweldige swingende progressieve folkrock song met jaren 70 invloeden in een gemiddeld tempo voor, waarbij stil zitten geen optie is.

"The Songs & Tales of Airoea – Book 2" van The Chronicles Of Father Robin bevat, net als "Book 1", fantastische progressieve folk, waar ik vanaf de begintonen enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze meesterlijke schijf dan ook sterk aan. (luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: The Bevis Frond - An Introduction To The Bevis Frond (Fruits De Mer Records, 2023) (Progressieve Rock)

Nick Saloman richtte in 1986 de band The Bevis Frond te Londen, Engeland, op, nadat hij eerder in bands als The Bevis Frond Museum, Oddsocks, The Von Trap Family en Room 13 had gespeeld.

Sinds 1987 brengt The Bevis Frond hun muziek op de markt via het eigen Woronzow label en sinds 1991 is basgitarist Adrian Shaw hierbij betrokken.

De samenstelling van de band veranderde regelmatig en muzikanten als Bari Watts - sologitaar, Rod Goodway - sologitaar en zang, Ric Gunther - drums, Andy Ward - drums, Jules Fenton  - drums en Martin Crowley - drums, maakten deel van de band uit.

De band, die tegenwoordig bestaat uit: Nick Saloman - zang en sologitaar, Paul Simmons - sologitaar, Adrian Shaw - basgitaar en Dave Pearce - drums, heeft in 2015 weer een nieuwe 2LP uitgebracht, die overigens ook als CD op hun eigen Woronzow Records label is verschenen, getiteld "Example 22" als de opvolger van hun in 2013 verschenen 2LP "Live From The Psychedelic Network Festival 2011" en dit is hun 22ste al, als je de CD, die de band samen met Country Joe maakte niet mee rekent tenminste.

Het leek er trouwens lange tijd op, dat The Bevis Frond had opgehouden te bestaan, nadat Nick Saloman (sologitaar, keyboards en zang) zijn huis in Londen had verruild voor een landelijker gelegen plek in de buurt van de kustplaats Hastings en Adrian Shaw - basgitaar, ging toeren met ex Hawkwind leden in de band The Hawklords.

Maar nadat de band in 2011 hun CD "The Leaving Of London" uitbracht, na een stilte van 7 jaar, lijkt het er op, dat de leden de smaak van het toeren weer te pakken hebben en is de band regelmatig op podia in de hele wereld te vinden en hun 2CD album "We're Your Friends, Man" uit 2018, waarop 20 nummers staan, bewijst me nogmaals, dat de band nog springlevend is. 

Vervolgens bracht de band diverse her persingen uit en op 9 december 2023 verschijnt er een verzamel overzicht over de periode 2011-2023 onder de naam "An Introduction To The Bevis Frond", die door Fruits De Mer Records als CD uitgebracht wordt en 16 nummers bevat.

Het album start met "Creepin' Around", dat van de 2LP compilatie "Keep Off The Grass" uit 2011 komt en hierin speelt The Bevis Frond een heerlijk swingend stuk blues met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en dit nummer wordt gevolgd door "Glass Onion" (van 2x7" EP "The White EP", 2012), een uitstekende cover van de song van The Beatles, die voor de laatste minuut een eigen inbreng heeft, "I'm A Stone" (van de 7" compilatie EP "The League Of Psychedelic Gentlemen", 2012), een puike licht psychedelische song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "Not Quite Home" (van de compilatie CD "The Crabs Sell Out", 2012), een psychedelische song met wisselende tempo's en een aanstekelijk ritme.

Daarna volgen "Hard, Hard Year" (van "Re-Evolution, FdM Sings The Hollies", 2013), een mooie poprock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme, "Night Sounds Loud" (van de 7" compilatie box-set "7 and 7 is", 2014), een schitterende licht psychedelische song met een aanstekelijk terugkerend ritme, dat beweging oproept en swingt, "Sand" (van de 7" compilatie box-set "7 and 7 is", 2014), een fantastische song met een gemiddeld tempo, dat subtiele tempowisselingen heeft en een terugkerend ritme bevat en "China" (van de compilatie LP "Sideways", een geweldig progressief rock nummer te horen, dat van begin tot einde een heerlijk hypnotiserend ritme bevat, dat door de basgitaar en drums gespeeld wordt, terwijl de sologitaren er voor zorgen, dat het nummer spannend gehouden wordt.

In "Nautilus" (van de CD compilatie "The Lucid Dreams Of Dr. Sardonius", 2017) zet The Bevis Frond me een prima rock song met een gemiddeld tempo voor, die progressieve elementen bevat, in "Stripped Of Emotion" (van de 7" "Fronds Of The Fish" single, 2017) krijg ik een aanstekelijke progressieve rock song te horen, die een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme heeft, in "I'm Here And It's There" (van de compilatie LP "We Are The Cellar Bar Restoration Society", 2020) hoor ik de band een lekker in het gehoor klinkende progressieve rock song spelen, die fuzz invloeden en een terugkerend ritme heeft en in "Condition Blue" (van de 7" "Friends Of The Fish III", 2023) schotelt de band me een puike licht psychedelische pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme voor, die een hoog meezing gehalte heeft en aanzet tot dansen.

Dan volgen "Not Until I Feel It" (van de 7" "Friends Of The Fish III", 2023), een geweldige swingende song met een gemiddeld tempo, die een aanstekelijk dansbaar ritme bevat en 3 onuitgebrachte demo's uit 2020, waarvan de eerste "I Killed You In My Dreams" is, een pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme.

Verder volgen "This Sinking Feeling", een rock song met een niet al te hoog tempo, een terugkerend ritme en progressieve invloeden en "It's Happening", een verrukkelijke pop rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme met een hoog meedein gehalte.

"An Introduction To The Bevis Frond" van The Bevis Frond is een fantastische CD met heerlijke progressieve rock, waar ik van begin tot einde enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van deze muzieksoort en van de betere pop deze schijf dan ook zeer aan.

Sorry! Nog geen video beschikbaar.

Review: Mr.Bison - The Child Of The Night Sky (Heavy Psych Sounds, 2024) (Symfonische Progressieve Rock)

Mr.Bison uit Cecina, Italië bestaat uit: Lorenzo Salvadori - drums, Matteo Sciocchetto - sologitaar, basgitaar en zang, Matteo Barsacchi - sologitaar, basgitaar en synthesizer en Davide Salvadori - akoestische gitaar, synthesizer, Hammond orgel, mellotron en basgitaar. 

De band bracht op 1 februari 2011 hun digitale debuut EP "We Don't Like Love Songs" uit, waarna de volgende uitgaves verschenen: "We'll Be Brief" (digitaal album, 2 mei 2012), "Asteroid" (LP, CD en digitale download, 18 maart 2016), "Holy Oak" (LP, CD en digitale download, 25 mei 2018), "Seaward" (LP, CD, cassette en digitale download, 16 oktober 2020) en op 16 februari 2024 brengt Heavy Psych Sounds hun album "Echoes From The Universe" uit, dat op 16 november 2023 vooraf is gegaan door het digitale nummer "The Child Of The Night Sky".

In "The Child Of The Night Sky" laat Mr.Bison me genieten van een fantastische symfonische progressieve rock song met een gemiddeld tempo, die invloeden van bands zoals Yes uit de jaren 70 bevat, tempowisselingen heeft en bij tijd en wijle swingt.

Ik kijk na het beluisteren van dit nummer reikhalzend uit naar het complete album en raad iedere liefhebber van symfonische progressieve rock dit meesterlijke digitale nummer dan ook zeer aan.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

Review: The Sensible Gray Cells - A Stupid Xmas (Damaged Goods Records, 2023) (Rock)

The Sensible Gray Cells uit Londen, Engeland bestaat uit: Captain Sensible (The Damned) - sologitaar en zang, Paul Gray (The Damned) - basgitaar en zang en Marty Love (Johnny Moped) - drums.

Op 1 december 2023 brengt dit trio de 7" single "A Stupid Xmas" via Damaged Goods Records in een beperkte oplage van 1000 stuks uit, waarvan 500 op rood en 500 op groen vinyl.

Op de A-kant, "A Stupid Xmas", zet The Sensible Gray Cells me een heerlijke song met een gemiddeld tempo en een vrolijk aanstekelijk dansbaar ritme voor en op de B-kant krijg ik een schitterende rock song met een gemiddeld tempo te horen, die subtiele tempowisselingen bevat, eveneens een aanstekelijk ritme heeft en aanzet tot dansen. 

"A Stupid Xmas" van The Sensible Gray Cells bevat 2 uitstekende songs waar ik erg van genoten heb en ik raad liefhebbers van de betere rock deze 7" dan ook sterk aan.

Sorry! Nog geen video beschikbaar

Review: Johnny Moped - Lockdown Boy (Damaged Goods Records, 2023) (Punk)

Johnny Moped uit Croydon, Engeland werd in 1977 opgericht, heette oorspronkelijk Genetic Breakdown en bestond uit: Johnny Moped (aka Paul Halford), Xerxes, Fred Berk, Dave Berk, Ray Burns (aka Captain Sensible) en Phil Burns.

De band oefende elke dag, waarbij geen nummer hetzelfde was en nam deze jams ook op, waarbij hun uiteindelijke doel was om op te treden.

Dus werd besloten in de achtertuin van Dave te gaan spelen, om op die manier wat publiek te trekken, maar hun grootste probleem was, dat ze geen goede zanger hadden.

Ray Burns veranderde zijn naam in Captain Sensible, knipte zijn haar af en voegde zich bij The Damned, maar bleef evengoed in Johnny Moped spelen, waarmee hij als voorprogramma van The Damned fungeerde.

De band had behoefte aan een gitarist en plaatste daarvoor een advertentie, waarop Slimey Toad en Chrissie Hynde (The Pretenders) reageerden, maar na enkele optredens in The Roxy werd Chrissy uit de band gezet, op voorspraak van Slimey.

In de nieuwe formatie kwam het nummer "Hard Lovin' Man" op de verzamel LP "Live At The Roxy" en verscheen de semi officiële "Johnny Moped Bootleg" in eigen beheer, voordat de ze bij het Chiswick label een contract tekenden.

Hun debuut single "No-One" / "Incendiary Device" zag in 1977 het levenslicht en werd gevolgd door "Darling, Let’s Have Another Baby", waarna in april 1978 hun debuut album "Cycledelic" werd uitgebracht, waar later een extra nummer, een zogenaamde “Mystery Track” aan werd toegevoegd.

Het tweede album van de band, "The Search For Xerxes", verscheen pas in 1991, maar de nummers waren al in 1978 opgenomen.

Damaged Goods Records bracht in 2006 het compilatie album "The Johnny Moped Bootleg Tapes Vol 1&2" uit, waarop onuitgebrachte nummers en ander mixen staan.

In 2016 werd de band opnieuw opgestart en verscheen het album "It’s A Real Cool Baby" (Damaged Goods Records), dat kort erna gevolgd werd door de her uitgave van "Cycledelic" en vervolgens kwamen er nog diverse singles uit, waaronder "Living In A Dream World" (april 2019) en "Hey Belinda!" / "Hiawatha", dat 23 augustus via Damaged Goods Records in een beperkte oplage van 600 stuks op rood vinyl verschijnt, waarbij vermeldenswaardig is, dat "Hey Belinda!" ook op hun album "Lurrigate Your Mind", dat in mei 2019 werd uitgebracht en "Hiawatha" is een bewerking van de song, die van het album "The Search For Xerxes" komt.

Johnny Moped bestaat sinds de her oprichting uit: Johnny Moped - zang, Slimey Toad - sologitaar, Rock ‘n’ Roll Robot (Rob from CASE) - sologitaar, Jacko Pistorious - basgitaar en Marty Love - drums.

Zijn album "Live At Trafelger Square", uit 2019, dat in een beperkte oplage van 600 stuks op zwart vinyl is geperst, bevat 9 nummers en werd 12 maart 1983 als "Officiële Bootleg" opgenomen, als protest tegen de jacht op zeehonden.

Het nieuwe album van de band heet "The Search For Xerxes", dat in 1991 via Deltic Records verscheen en werd op 24 juni 2022 via Damaged Goods Records als LP en als CD her uitgebracht en is uitgebreid met 4 extra nummers.

De band bestaat op dit album uit: Johnny Moped, Fred Berk, Dave Berk, Captain Sensible en Slimy Toad.

Op 23 juni 2023 bracht Damaged Goods Records de live 7" single "Tribute To Jordan Mooney" van Johnny Moped feat. Captain Sensible in een beperkte oplage van 400 stuks op grijs en 400 stuks op groen vinyl uit, die gemaakt is als eerbetoon aan punk en mode icoon Jordan Mooney, die op 3 april 2022 overleed en ter ere van de 70ste verjaardag van Johnny bracht dit label op 17 november 2023 de 7" single "Lockdown Boy" / "The Other Side" uit en deze verscheen in een beperkte oplage van 300 stuks op rood en 300 stuks op blauw vinyl.

Op de A-kant, "Lockdown", zet Johnny Moped me een heerlijke swingende aanstekelijke punk song met een gemiddeld tempo, eind jaren 70 invloeden en een hoog dans gehalte voor (luister naar dit nummer via de youtubelink onder de recensie) en in "The Other Side" krijg ik een kort gesproken nummer te horen, dat de laatste 23 seconden over gaat in een heftig stuk rock muziek.

"Lockdown" van Johnny Moped is een puike swingende punk single, die liefhebbers van dit genre zeker niet mogen missen en ik raad  hen deze schijf dan ook van harte aan.

Review: Fast Eddy - Spirit Commander (Beluga Records, 2023) (Powerrock)

Fast Eddy werd in 2014 te Denver, Amerika opgericht en bestaat uit: Arj Narayan - drums, Devon Francy - basgitaar, Lisandro Gutierrez - ritme gitaar en Micah Morris - zang en sologitaar. De band bracht op 1 december 2015 hun debuut uit met "Sick Of This City", dat als digital nummer verscheen en op dezelfde dag werd ook het digitale nummer "Nowadays" uitgebracht. Daarna volgden: "Chemical Action" (digitaal nummer, 3 februari 2017), "Fast Eddy" (cassette in een beperkte oplage en digitaal album, 17 juli 2017), "Toofer One" / "Milwaukee" (digitale single, 9 mei 2018), "Lost" (digitaal nummer, 16 september 2019) en op 11 november 2023 verscheen het digitale nummer "Spirit Commander" via Beluga Records als voorloper van hun nieuwe album, dat in januari 2024 via dit label en Spahetty Town Records zal verschijnen. 

 In "Spirit Commander" laat Fast Eddy me genieten van een schitterende uptempo powerrock song met een aanstekelijk swingend ritme en subtiele tempowisselingen, waarbij stil zitten geen optie is en ik raad liefhebbers van powerrock en de betere rock deze digitale schijf dan ook van harte aan.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

Review: Citrus Citrus - Albedo Massima (Sulatron Records, 2023) (Psychedelische Rock)

Citrus Citrus uit Padova, Italië werd in 2020 opgericht en bestaat uit: Marco Buffetti - drums, percussie, keyboards, vibrafoon, Farfisa orgel en piano, Enrico Maragno - basgitaar, Lorenzo Badin - sologitaar, Farfisa orgel, sitar en setar, Luca Zantomio - sologitaar en saz en Thomas Powell - zang, synthesizer, percussie en programmering.

Op 8 december 2023 brengt de band hun debuut album "Albedo Massima" via Sulatron Records uit als LP op 180 gram zwart vinyl in een beperkte oplage van 300 stuks.

Het album, dat 7 nummers bevat, begint met "Sunday Morning In The Sun", waarin  Citrus Citrus een uptempo progressief nummer met een terugkerend ritme speelt dat dance invloeden heeft en iets voor de helft van het nummer een beetje chaotisch klinkt, om korte tijd later over te gaan in een langzamer tempo (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en dit wordt gevolgd door "Lost It", een song met een niet al te hoog tempo, die na iets meer dan 3 minuten meer ritme te krijgen en over te gaan in een stuk psychedelische muziek met een terugkerend ritme, waarin het tempo opgevoerd wordt totdat er een climax is ontstaan, on dan terug te keren naar het langzame tempo.

Daarna volgen "Fantachimera", een fantastisch swingend instrumentaal uptempo psychedelisch nummer met Oosterse invloeden en "Red Stone Seeds", een lekker in het gehoor klinkende licht psychedelische song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.

In "Fetonte" laat Citrus Citrus me genieten van een geweldig nummer, dat psychedelisch begint, om na enkele minuten over te gaan in een swingend uptempo nummer met een aanstekelijk ritme, waarbij het onmogelijk is om niet in beweging te komen, in "Sleeping Giant" schotelt de band me een heerlijk nummer met een terugkerend ritme in een gemiddeld tempo voor en in "Frozen/Sun" krijg ik een uitstekende song met een vrij traag tempo te horen, die lichte psychedelische elementen bevat en iets na de helft van het nummer meer snelheid krijgt en een aanstekelijk ritme bevat.

"Albedo Massima" van Citrus Citrus is een verrukkelijke plaat, die 7 puike psychedelische nummers bevat waar ik enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van deze muzieksoort deze schijf dan ook zeer aan.

Review: Rubber Tea - From A Fading World (Tonzonen Records, 2023) (Progressieve Jazzrock)

Rubber Tea uit Bremen, Duitsland, werd in 2017 opgericht en bestaat uit: Henri Pink - drums, koebellen, djembe, conga's, pannen en potten, bellen, shaker en Roland SPD-SX, David Errzman - fretless basgitaar, sitar en FX pedalen, Maik Scheling - sologitaar en FX pedalen, Jonas Roustai - sologitaar, akoestische gitaar, 12 snarige gitaar en FX pedalen, Lennart Hinz - zang, Moog en Arturia synthesizer, Hammond orgel, Fender Rhodes, Sequential Circuits Multi Track, Feurich vleugel, 12 snarige gitaar, mellotron, Korg vocoder en FX pedalen en Vanessa Gross - zang, alt en tenor saxofoon en dwarsfluit.

De band bracht op 5 juni 2020 hun debuut album "Infusion" als LP, als CD en als digitale download uit via Sireena Records en deze werd op 23 mei 2022 gevolgd door de digitale live EP "Greenhouse Session".

Op 1 december 2023 verschijnt hun tweede studio album, getiteld "From A Fading World", dat door Tonzonen Records als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op rood/zwart marmerkleurig vinyl, inclusief een 24 pagina tellend gesigneerd boekje, als CD en als digitale download wordt uitgebracht en deze is vooraf gegaan door de digitale singles "Go", en "Superhexacatalyst".

Het album, dat 11 nummers bevat, begint met "Ouranja Valley", waarin Rubber Tea een kort nummer met een niet al te hoog tempo speelt, dat melodische invloeden heeft en gevolgd wordt door "Day Of Wrath", een uitstekende uptempo jazzrock song, die swingt als een trein en een aanstekelijk ritme heeft, waarbij stil zitten geen optie is en "Go", een schitterende swingende uptempo song met lichte invloeden van progressieve folk.

Daarna volgen "Desert Man", een verrukkelijk progressief rock nummer met een gemiddeld tempo en een lichte dreigende uitstraling, die invloeden van folk bevat (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), "Fading Forest", een heerlijke song met een gemiddeld tempo en een vrolijk aanstekelijk ritme, die invloeden van folk en jazz heeft en "Chaturanga", een uitstekende rustige song met ingetogen zang, die na korte tijd meer snelheid krijgt, waarna de muziek begint te swingen, om enkele minuten later terug te komen in het langzame tempo.

In "The Gate" laat Rubber Tea me genieten van een prachtig progressief rock nummer met invloeden van de muziek van King Crimson, dat in een langzaam tempo wordt gespeeld, in "Welcome To Sunnville" krijg ik een kort langzaam nummer te horen, dat een terugkerend ritme heeft en orkestraal klinkt en in "Superhexacatalyst" zet de band me een prima uptempo song voor, die, net als de meeste nummers, progressieve jaren 70 invloeden van jazzrock bevat, subtiele tempowisselingen heeft en swingt.

Verder hoor ik "Silence Answer Me", een progressieve rock song met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en tempowisselingen en "Ground Control", een mooie vrij rustige mix van jazz en progressive rock, die een melodisch ritme heeft en uitstekende zang bevat.

"From A Fading World" van Rubber Tea bevat 11 geweldige progressieve nummers, die invloeden van jazz hebben en ik heb dan ook met volle teugen mogen genieten van deze uitgave, die ik elke liefhebber van deze muzieksoorten kan aanraden.

Review: Celibate Rifles - The Turgid Miasma Of Existence (Area Pirata Records, 2023) (Rock)

Celibate Rifles uit Sydney, Australië werd in 1979 opgericht, maakte tot 2004 12 albums, waaronder 3 live en bestond tot 2019 in diverse samenstellingen.

De band bracht hun debuut album "Sideroxylon" in april 1983 uit via Hot Records en deze werd gevolgd door "The Celibate Rifles (aka 5 Languages)" (april 1984 Hot Records) en "The Turgid Miasma Of Existence" dat in juni 1986 via Hot Records verscheen en op 15 oktober 2023 via Area Pirata Records in een beperkte oplage van 500 stuks opnieuw als LP is uitgebracht en op dit album bestond uit: Phillip Jacquet - drums, Mykle Couvret - basgitaar, Dave Morris - ritmegitaar, Kent Steedman - sologitaar en Damien Lovelock - zang en speelden de volgende gastmuzikanten mee: Tim Fagin - bas klarinet, Dr. Bronstentein Karlarka - cello en piano, Barney Dunn - zither, dulcimer en klokkenspel en Louis Tillet - piano.

Het album, dat 11 nummers bevat, begint met "Bill Bonney Regrets", waarin Celibate Rifles een heerlijke swingende uptempo song met een aanstekelijk terugkerend ritme ten gehore brengt, die aanzet tot dansen, abrupt stopt (luister naar dit nummer via de youtbe link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Conflict Of Instinct", een uptempo garagerock song, die in het verlengde van het vorige nummer ligt, maar heftiger klinkt en swingt.

Daarna volgen "Temper Temper Mr. Kemper", een schitterende uptempo rock song met een dansbaar terugkerend ritme en acid rock invloeden, "Sentinel", een fantastische song met een niet al te hoog tempo en licht hypnotiserend terugkerend ritme en "Some Kind Of Feeling", een uptempo song met een terugkerend ritme, die swingt als een trein.

In "Glasshouse" zet Celibate Rifles me een geweldige song met een vrij rustig tempo voor, die lichte countryrock invloeden heeft en een terugkerend ritme bevat, in "Sometimes" laat de band me genieten van een verrukkelijke uptempo mix van rock & roll en punk, die een hoog meezing ne dans gehalte heeft en in "No Sign" krijg ik een uitstekende rock song met een gemiddeld tempo te horen, die een aanstekelijk ritme heeft.

Verder volgen "Eddie", een vrolijk kinkende uptempo garagerock song met een dansbaar ritme en een hoog meezing gehalte, "JNS", een swingendeo punk song met een hoog tempo en een terugkerend ritme en "New Mistakes", een prima rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, die tegen het einde experimenteel wordt.

"The Turgid Miasma Of Existence" van Celibate Rifles bevat 11 puike rock songs, waar ik vanaf de begin tonen van genoten heb met als uitschieter het nummer "Sentinel" en ik raad iedere rock liefhebber deze schijf dan ook van harte aan.

Review: Ancient Veil - Puer Aeternus (MaRaCash Records, 2023) (Progressieve Folk)

In 1985 begonnen Multi instrumentalisten Alessandro Serri - zang, sologitaar, akoestische, klassieke en 12 snarige gitaar basgitaar, dwarsfluit, oboe, piano, synthesizer Hammond orgel en Moog synthesizer en Edmondo Romano - sopraan saxofoon, klarinet, Franse doedelzak, laag fluitje, sopranino sopraan & alt blokfluit, samen te spelen in de band Eris Pluvia, die een mix van oude en moderne klanken ten gehore bracht.

In 1991 maakten ze het album "Rings Of Earthly Light", dat als één van de meest goede albums uit die tijd geldt.

Het jaar er na verlieten ze de band en samen met Fabio Serri - piano, Moog synthesizer, Hammond orgel en klassieke gitaar, richtten ze, in 1995, de band Ancient Veil op, die dat zelfde jaar een CD album met gelijknamige titel uitbracht via het Mellow Records label.

22 Jaar later (2017) is de band terug met een nieuw album, getiteld "I Am Changing", dat via Lizard Records is uitgebracht en hierop spelen diverse gastmuzikanten mee, zoals: John Bickham - zang, Valeria Caucino - zang, Anna Marra - zang, Mauro Montobbio - akoestische en klassieke gitaar, Massimo De Stefano - vleugel, Marco Gnecco - oboe en Engelse hoorn, Sirio Restani - Engelse concertina, Elisabetta Comotto - dwarsfluit, Roberto Piga - viool en altviool, Stefano Cabrera - cello, Daviano Rotella - snare en cymbalen, Martino Murtas - percussie en Stefano Marazzi - drums.

Op 10 november 2023 verschijnt hun concept album "Puer Aeternus" via MaRaCash Records als CD en hierop spelen de volgende muzikanten: Alessandro Serri, Edmondo Romano, Fabio Serri, Massimo Palermo - basgitaar, Marco Fuliano - drums en gastmuzikanten: Martin Grice - alt saxofoon, Francesco Travi - fagot, Natalino Ricciardo - Franse hoorn, Marco Gnecco - oboe, Roberto Piga - eerste viool, Fabio Biale - tweede viool, Ilaria Bruzzone - altviool, Kim Schiffo - cello en Olmo Arnove Manzano - percussie, plus de karakters: Simona Fasano - natuur, Lino Vairetti - schepper, Elisa Marangon - ziel, Tony Cicco - voorzanger, Roberto Tiranti - chrono, Sophia Baccini - dood, Fabio Serri - kwik,  en Alessandro Serri - Puer, Hermes en Kore, plus Edmondo Romano, Alessandro Serri en Simona Fasano - menselijkheid in koor.

Het album, dat 18 nummers bevat, start met "Time Eternal" (L’Eterno Tempo), waarin Ancient Veil een schitterend nummer met een niet al te hoog tempo speelt, dat een aanstekelijk ritme, subtiele tempowisselingen en invloeden van progressieve folk bevat en dit wordt gevolgd door "The Detachment" (Il Distacco), een song met een gemiddeld tempo en dansbare folk invloeden, "The Fall To Earth" (La Caduta Sulla Terra), een kort experimenteel nummer en "The Vision Of The Missing Part" (La Visione Della Parte Mancante), een mooi vrij rustig nummer met ingetogen zang.

Daarna volgen "In The Room, The Entire Human Story" (Nella Stanza L’Intera Storia Umana), een prachtige progressieve folk song met een vrij langzaam tempo, die over gaat in "A Sense Of The Senseless" (Il Senso Dell’Insensato), een prima rustige folk song, die tegen het einde in een heftiger ritme gespeeld wordt en verder gaat in "The Misery Of The World" (La Miseria Del Mondo), een fantastisch instrumentaal progressief rock nummer met een terugkerend ritme en melodische jazz invloeden, dat bij tijd en wijle swingt en "The Comprehension Of Time" (La Comprensione Del Tempo), een uitstekende folk song met een langzaam tempo en een aanstekelijk ritme.

In "Love And Power" (Amore E Potere) zet Ancient Veil me een heerlijke song met een gemiddeld tempo voor, die progressieve invloeden heeft, in "The Rise Of Hermes As The Visible God" (L’ascesa Di Hermes Nel Dio Visibile) krijg ik een geweldig progressief rock nummer te horen, dat licht jazz en symfonische invloeden heeft en een aanstekelijk terugkerend tempo bevat, waarbij stil zitten geen optie is, in "The Third Millennium" (Il Terzo Millennio) hoor ik de band een langzame song spelen, die lichte symfonosche invloeden heeft en rust uitstraalt en in "The Too Narrow Cradle" (La Culla Troppo Stretta) laat de band me genieten van een melodische song met een gemiddeld tempo.

Dan volgen "The Second Betrayal" (Il Secondo Tradimento), een verrukkelijke instrumentale uptempo mix van progressieve jazz en symfonische rock, die swingt als een trein en subtiele tempowisselingen bevat, "I And Shadow" (Io E Ombra), een schitterende langzame song met een aanstekelijk ritme, die over gaat in "Puer Aeternus" (Puer Aeternus), een mooie rustige folk song met licht melodische invloeden.

Verder hoor ik "Resurgence" (La Reviviscenza), een stuk klassiek gitaarspel, "The Wisdom Of Nature" (La Saggezza Della Natura), een puike song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en "The New Aurora" (La Nuova Aurora), een prachtig langzaam nummer met subtiele tempowisselingen, dat halverwege tijdelijk iets heftiger wordt .

"Puer Aeternus" van Ancient Veil staat vol uitstekende progressieve nummers, die folk en melodische invloeden hebben en ik raad iedere liefhebber van deze genres deze prima schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Unreal City - La Crudeltà Di Aprile (AMS Records, 2023) (Symfonisch)

Unreal City werd in de zomer van 2008 te Parma, Italië opgericht door Francesca Zanetta - sologitaar en mellotron en Emanuele Tarasconi - piano en keyboards, die samen met Dario Pessina - basgitaar en zang en Andrea Gardani - drums en percussie de band vormden.

Unreal City deed mee aan verscheidene band wedstrijden en won de "best original song" award bij de NeoDOP music awards en een zilveren medaille bij de Liber@mente wedstrijd, waarna ze in 2012 hun debuut EP uitbrachten.

In januari 2013 kwam de band onder contract bij AMS/BTF Records, die in april dat zelfde jaar hun eerste album "La Crudeltà Di Aprile" (de wreedheid van april) uitbracht.

Het album leverde de band veel positieve recensies op in muziektijdschriften, fanzines en websites en ook kwam het album in de top van veel Italiaanse progressieve rock albums hitparades, waarna de band op diverse belangrijke Italiaanse podia speelde, zoals: MetaRock festival met Banco Del Mutuo Socorso in Pisa, het Cre.Sta Festival en het FIM Festival in Genua en de Il Giardino Club in Verona, maar ook speelden ze op internationale podia, waaronder het Terra Incognita Progressif Festival in Québec City (Canada) om hun album te promoten.

Op 15 december 2014 verscheen hun videoclip “Lo Schermo Di Pietra” op single, als voorloper van hun tweede album "Il Paese Del Tramonto", dat half januari 2015 door AMS/BTF Records werd uitgebracht, waarna de band ging toeren door Europa, onder andere in Nederland, België, Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland.

Het album, dat 7 nummers bevat en in augustus 2014 in de Hilary Audio Recording Studio te Sori, Italië werd opgenomen, is op 3 verschillende manieren uitgebracht, zowel als CD, als gelimiteerde editie CD (genummerd en gesigneerd, oplage 100 stuks) en als gelimiteerde editie bundel CD, dat wil zeggen: gelimiteerde gesigneerde CD + gelimiteerd Unreal City's Tour T-Shirt + gelimiteerde gesigneerde promotie ansichtkaart.

Hun nieuwe album, dat 10 september 2017 via het AMS records label op CD  en op LP (in een klaphoes) is verschenen, heet "Frammenti Notturni" en daarop is drummer Andrea Gardani vervangen door Marco Garbin, terwijl de gastmuzikanten Matteo Bertani - viool en Camilla Pozzi - zang op het album mee spelen.

Hun debuut album "La Crudeltà Di Aprile" is na 10 jaar opnieuw als CD uitgebracht door AMS Records en hierop spelen de volgende muzikanten: Emanuele Tarasconi - zang, achtergrondzang, piano, Hammond orgel, synthesizer, mellotron, theremin, Fender Rhodes, Moog, birotron, chamberlin, kerk orgel, clavinet en klavecimbel, Francesca Zanetta - sologitaar, akoestische gitaar en renaissance luit, Francesco Orefice - fretless basgitaar, basgitaar, zang (track 2) en achtergrondzang, Federico Bedostri - drums, percussie, pauken en vertelling (track 2) en Fabio Biale - viool (track 1 en 3).

Het album begint met "Dell’Innocenza Perduta", waarin Unreal City een schitterende uptempo progressieve symfonische rock song ten gehore brengt, die swingt als een trein en na enkele minuten over gaat in een langzamer tempo, om enkele minuten later weer meer snelheid te krijgen en dit nummer wordt gevolgd door "Atlantis (Conferendis Pecuniis)", een geweldige song die een gemiddeld tempo heeft, progressieve invloeden bevat, tempowisselingen en een gesproken tekst en een aanstekelijk ritme heeft en "Catabasi (Descensio Ad Inferos)", een prachtige song met een niet al te hoog tempo en een aanstekelijk ritme, dat tempowisselingen en symfonische folk invloeden bevat.

Daarna volgen "Dove La Luce È Più Intensa", een fantastisch swingend symfonisch nummer met tempowisselingen, dat swingt en "Ecate (Walpurgisnacht)", een progressief rock nummer met een gemiddeld tempo en subtiele tempowisselingen en een aanstekelijk vrolijk dansbaar ritme, dat tegen het einde in een ander ritme over gaat.

In het laatste nummer, "Horror Vacui" dat bestaat uit: a) "Le Radici Del Male", b) "L’Assassino", c) "Nel Sonno Della Ragione" en d) "Il Baratro Della Follia" en bijna 18 minuten duurt, zet Unreal City me een verrukkelijke song met wisselende tempo's voor, die bij tijd en wijle swingt, progressieve en symfonische invloeden herbergt en dansbare ritmes heeft.

"La Crudeltà Di Aprile" van Unreal City is een puike CD die vol uitstekende progressieve symfonische nummers staat, waar ik ontzettend van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van beide genres deze schijf dan ook ten zeerste aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Riptide Rats - The Eastwood EP (Ghost Highway Records, 2023) (Surf)

Riptide Rats uit Kungsbacka City, Zweden bestaat uit: Fredrik Wallgren - drums, Jocke Olsson - basgitaar en Gustav Wilhelmsson - sologitaar.

De band bracht op 31 oktober 2023 hun debuut uit met "The Eastwood EP", die als 7" EP via Ghost Highway Records in een beperkte oplage van 300 stuks werd uitgebracht, waarvan er 150 op oranje vinyl en 150 op zwart vinyl verschenen en tevens verscheen het nummer "The Riptide Rats Theme" op het compilatie album "Short & Swede", dat eveneens via Ghost Highway Records verscheen.

De EP, die 4 nummers bevat, start met "Clint Eastwoods Mule", waarin Riptide Rats een geweldig uptempo surf nummer ten gehore brengt, die een vrolijk terugkerend ritme heeft en herkenbare tonen bevat en dit nummer wordt gevolgd door "The Riptide Rats Theme", een kort swingend uptempo nummer met subtiele tempowisselingen.

Op de B-kant krijg ik een nummer van John Blair te horen, getiteld "Rumble At Waikiki" en hierin speelt de band een uptempo surf nummer, dat een gesproken intro heeft, waarna de muziek losbarst en swingt als een trein en in "Breaker" schotelt de band me een fantastisch rock nummer met een niet al te hoog tempo voor, dat een terugkerend ritme heeft en licht dreigend overkomt.

"The Eastwood EP" van Riptide Rats bevat 4 verrukkelijke surf nummers, waar ik vanaf de begintonen enorm van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit muziekgenre deze 7" dan ook sterk aan.(luister naar de EP via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Thee Allyrgic Reaction - Small Steps (Rogue Records, 2023) (Garagerock)

Thee Allyrgic Reaction uit San Diego, Amerika bestaat uit: Dan Eletxro - drums en zang, Cap’n Fuzz - basgitaar en zang, Richard Whig - orgel en zang en Roddy Hugunin - zang en sologitaar, die in bands hebben gespeeld als The Loons, The Woggles en Graham Day & The Gaolers. 

De band brengt op 15 november 2023 hun debuut single "Small Steps" / "I Found Out" via Rogue Records in een beperkte oplage als 7" op zwart vinyl uit.

In "Small Steps" zet Thee Allyrgic Reaction me een fantastische swingende psychedelische garagerock song met een gemiddeld tempo, jaren 60 invloeden en een terugkerend ritme voor en in "I Found Out" laat de band me genieten van een lekker in het gehoor klinkende uptempo rock song

"Small Steps" van Thee Allyrgic Reaction bevat 2 heerlijke garagerock nummers, die aanstekelijke ritmes en jaren 60 invloeden hebben en ik raad ieder liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar de single via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Ocean Of Lotion - LouiLouiLoui (Apollon Records, 2023) (Rock / Synthesizer Pop)

Ocean Of Lotion uit Bergen, Noorwegen, bestaat uit: Himalaya Sabotage - zang en sologitaar, Andy Atlantic - ritme gitaar, basgitaar en synthesizer, Maffa McAdder - samples, synthesizer, effecten en pedalen, Lila Lu - zang, Randy Atlantic - drums, gitaar en percussie, K2 - drums en percussie en Bobby Lotion - zang, sologitaar, basgitaar en synthesizer.

De band bracht hun debuut album "Dive In" op 15 mei 2012 uit als cassette, als LP, als CD en als digitale download via Still A Virgin Records en deze is op 6 oktober 2023 gevolgd door "LouiLouiLoui", dat via Apollon Records verscheen als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op rood vinyl, als CD en als digitale download en hierop spelen de volgende gastmuzikanten mee: Kjell Arne Kjærgård - drums (track 8), Sondre Veland - drums (track 1, 2, 3, 6 en 7), Vegard Wikne - drums (track 9) en gitaar (track 7), Michael Barnes - saxofoon (track 2, 4 en 9), Jon Ivar Kollbotn - zang (track 10) en Henrik Skauge - synthesizer (track 2).

Het album start met "Aphrodite", waarin Ocean Of Lotion een heerlijke poprock song met een gemiddeld tempo en een een dansbaar terugkerend ritme speelt, die jaren 80 invloeden heeft en dit wordt gevolgd door "Rejection", een uitstekende synthesizer pop song met new wave invloeden en een aanstekelijk dansbaar ritme, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en "Made In Taiwan", een lekker in het gehoor klinkende uptempo pop song met een terugkerend ritme, dat lichte disco invloeden heeft en tot dansen aanzet.

Daarna volgen "I Don't Only Have Eyes for You", een prima dansbare song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, "Cats in Space On Synthesizers", een swingende disco gerelateerde song met jaren 80 invloeden en een terugkerend ritme, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en hierbij is stil zitten geen optie en "Skinny White Pants", een schitterende poprock song met een gemiddeld tempo, het drums geluid van "We Will Rock You" van Queen en een terugkerend ritme.

In "Crocodile" zet Ocean Of Lotion me een swingende rock song met een gemiddeld tempo voor, die een dansbaar terugkerend ritme heeft en in "7/11" krijg ik een swingende poprock song met een gemiddeld tempo te horen, die subtiele tempowisselingen, melodische invloeden en een aanstekelijk ritme bevat.

Verder volgen "Crime Cruise", een uptempo disco nummer met een terugkerend ritme, dat in de stijl van "I Feel Love" van Donna Summer wordt gespeeld en swingt als een trein en "Aphrodite", een uptempo elektronische dance song met een terugkerend ritme en jaren 80 invloeden.

"LouiLouiLoui" van Ocean Of Lotion staat vol fantastische aanstekelijke jaren 80 poprock songs, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review : Jim Griffin - Marginalia Suburbia (Ramble Records, 2023) (Akoestische Muziek)

Multi-instrumentalist / zanger Jim Griffin uit Limerick, Ierland bracht op 25 februari 2015 zijn debuut album "The Ranger And The Cleric" als CD in een beperkte oplage, met een met de hand gemaakte hoes, uit via Reverb Worship en als digitale download en deze werd op 15 november 2017 gevolgd door "To A Far City", die eveneens als CD in een beperkte oplage, met een met de hand gemaakte hoes plus een uniek stukje van een puzzel, via Reverb Worship en als digitale download verscheen, maar ook werd dit album als cassette in een zeer beperkte oplage van 20 stuks uitgebracht, die met de hand genummerd zijn en op 6 november 2020 verscheen zijn album "The Signal", dat 7 nummers bevat, als CD in een beperkte oplage van 100 stuks en als digitale download en hierop wordt Jim bijgestaan door: Joe Bouchard - gesproken woorden in "Thought Experiment", Evelyn Cosgrave - voordracht van haar poëem “Matter Anti-Matter” in "Spiral Staircase", Robbie Costelloe - saxofoon in "The Burden Of Knowing", PJ O’Connell - 1ste en 3de gitaar solo in "Thought Experiment" en David Colohan - Crumar Orchestrator.

Zijn nieuwe album "Marginalia Suburbia" is op 26 oktober 2023 via het Australische label Ramble Records uitgebracht al CD en als digitale download en bevat 11 nummers, waarin gebruik wordt gemaakt van veld opnames, elektronische instrumenten, Kalimba (in C major), melodica, Sleigh Bells, pauken, Pentatonische klokkenspel en akoestische gitaar loops.

"Marginalia Suburbia" begint met "Wood Pigeons Don't Kill People, People Kill People", waarin Jim Griffin een schitterend langzaam nummer ten gehore brengt, dat met het geluid van houtduiven begint, new age invloeden bevat en rust uitstraalt en dit nummer wordt gevolgd door "Peace In C", een prachtig nummer dat eveneens in een langzaam tempo gespeeld wordt en een hemelse sfeer oproept en "All Hail Mighty Kalimba!", een kort traag nummer, dat op een Pentatonisch klokkenspel wordt gespeeld.

Daarna volgen "Brush With Doom", een mooi rustig nummer dat een trieste sfeer oproept, "The Gulls Hiss By My Window", een traag nummer met new age invloeden en "Dixieland Crows", eveneens een prachtig langzaam nummer dat rust uitstraalt.

In "Short Wave Rain" gaat Jim Griffin door met het maken van prima rustige muziek, die in dit nummer zware geluiden krijgt toegevoegd waardoor het enigszins duister overkomt, in "Autumn Leaves In Winter" laat hij me genieten van een verrukkelijk melodisch nummer met new age invloeden en een niet al te hoog tempo en in "Fireside Flutter" krijg ik een uitstekend melodisch nummer in een gemiddeld tempo te horen, dat een aanstekelijk terugkerend ritme heeft.

Verder volgen "Hypno-Cat Versus The Burren Birds", een vrij zwaar folk nummer met een lichtelijk triest terugkerend ritme en "Long Wave Forms", een langzaam nummer met een rustgevend karakter.

"Marginalia Suburbia" van Jim Griffin staat vol heerlijke rustgevende nummers, die tegen new age muziek aanleunen en ik raad iedere liefhebber van deze muzieksoort deze schijf dan ook zeer aan en ook zij, die willen ont stressen, zullen zeker van de muziek genieten.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Maat Lander - Elements: Water (Clostridium Records, 2023) (Progressieve Rock)

Maat Lander is een Russische band, die ontstaan is tijdens een live jam tussen enkele leden van Vespereo en The Re-Stoned en bestaat uit: Arkadiy Fedotov (Vespero) - basgitaar, synthesizer en effecten, Ilya Lipkin (The Re-Stoned) - sologitaar, akoestische gitaar en effecten en Ivan Fedotov (Vespero) - drums en percussie.

De 10 nummers voor het debuut album "The Birth Of Maat's Galaxy", uit 2015, werden in de VMS Studio van Vespero te Astrakhan en in de Rushus Studio van The Re-Stoned te Moskou opgenomen en door het R.A.I.G. label uitgebracht.

Hun tweede album, "Dissolved In The Universe" is een live weergave van 5 van de nummers van het debuut album plus een nieuw nummer en is via het Clostridium Records op vinyl uitgebracht.

De band heeft samen met Öresund Space Collective uit Denemarken / Zweden een split album opgenomen, die in maart 2017 via het Clostridium Records label in een beperkte oplage van 222 stuks op zwart en 111 stuks op 180 gram gekleurd vinyl verscheen.

De muziek van Maat Lander werd tussen september en december 2016 in de VMS Studio te Astrakhan en de Rushus Studio te Moskou opgenomen en gemixt en gemasterd door Ilya Lipkin.

Het album van de band "Season Of Space. Book #1" is de opvolger van "The Birth Of Maat's Galaxy" en is het tweede deel uit de serie "Season Of Space".

De plaat verscheen in november 2017 eveneens via Clostridium Records en werd in een beperkte oplage van 300 stuks op vinyl geperst, dat vergezeld ging van een boekje en tevens verscheen het album op CD.

Op het album spelen de gastmuzikanten Dr.Space - synthesizer (1 nummer) en Andrei Solovyov - trompet (1 nummer) mee en vermeldenswaardig is ook, dat de CD 3 bonus nummers bevat.

Op 5 november 2018 bracht de band hun album "Season Of Space. Book #2" als LP, CD en digitale download uit op het Clostridium Records label.

25 Oktober 2019 verscheen er een split album van Maat Lander en Sounds Of New Soma via Tonzonen Records, simpelweg getiteld: "Maat Lander & Sounds Of New Soma" en deze werd als LP in een beperkte oplage uitgebracht, als CD en als digitale download, waarna de digitale single "Air Session • Chapter 1" op 21 augustus 2020 volgde en op 28 september bracht Fruits De Mer Records Maat Lander's nummer "Ocean Of Tenderness", dat oorspronkelijk van Ashra is, op de compilatie LP "Head In The Clouds" uit, waarna de band op 7 december 2020 met nog een nummer op een Fruits De Mer Records compilatie verscheen, getiteld "Neon Lights" (oorspronkelijk van Kraftwerk).

De band bracht op 14 juli 2021 het album "Elements: Air" via Clostridium Records als cassette uit in een zeer beperkte oplage van 50 stuks en als digitale download, waarbij vermeldenswaardig is, dat dit de eerste is van een serie, die opgedragen is aan de elementen waaruit wij zijn opgebouwd en op 20 oktober 2023 is het vervolg daarop verschenen, getiteld "Elements: Water", dat via Clostridium Records als LP en als digitale download werd uitgebracht en 8 nummers bevat, inclusief 1 bonus nummer, waarbij de band medewerking kreeg van Alexander Sokolov - elektropiano en synthesizer (track 2 en 7).

Het album begint met "Glass Dolphins", waarin Maat Lander een schitterend rustig nummer ten gehore brengt, dat een aanstekelijk ritme en progressieve en ruimtelijke invoeden bevat, waarna "Land Of Dreams" volgt, een fantastisch langzaam nummer met invloeden van folk progressieve en ruimtelijk muziek, dat klassiek gitaarspel en een terugkerend ritme bevat.

Daarna volgen "Maat’s Sea Diaries", een heerlijk melodisch nummer met een gemiddeld tempo, lichte Japanse en ruimtelijke invloeden en een aanstekelijk ritme en het korte "Brilliant Depth", een prachtig langzaam klassiek gitaar nummer met ruimtelijke invloeden.

In "Saphire Realm" laat Maat Lander me genieten van een spacerock nummer met een niet al te hoog tempo, krautrock invloeden en een terugkerend ritme en in "Möbius Strip" krijg ik een mix van krautrock, ruimtelijke muziek en progresieve rock me een terugkerend ritme voorgzet, die swingt.

Dan volgen "Pulse Of Water" (Dedicated To The Memory Of Alexander Sokolov), een geweldig swingend progressief rock nummer met een terugkerend dansbaar ritme, lichte invloeden uit "Shaft" en het bonus nummer "To Infinity And Beyond", een heerlijk swingend melodisch nummer met een gemiddeld tempo en een ritme, dat tot beweging aanzet.

"Elements: Water" van Maat Lander is een puike plaat, die uitstekende progressieve muziek bevat en invloeden van krautrock en melodische muziek herbergt en terugkerende ritmes bevat en ik heb hier dan ook met volle teugen van genoten, waardoor ik elke liefhebber van deze muzieksoorten deze schijf van harte aanbeveel.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: The Why Oh Whys - Dead Or Alive (Beluga Records, 2023) (Powerpop)

The Why Oh Whys uit Flen, Zweden, werd in 2018 opgericht en is het alter ego van Alexander Månsson, die alle instrumenten speelt. 

Hij bracht op 5 januari 2018 zijn debuut album "The Why Oh Whys" op vinyl en als digitale download uit via Beluga Records en deze is gevolgd door de EP "Dead Or Alive" die op 26 oktober 2023 via Beluga Records als digitale download verscheen.

De EP bevat 4 nummers en begint met het titel nummer "Dead Or Alive", waarin The Why Oh Whys een heerlijke uptempo powerpop song speelt, die een aanstekelijk ritme heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "It Aint True", een lekker in het gehoor klinkende pop song met een gemiddeld tempo en een dansbaar terugkerend ritme.

Daarna volgen "Like You Used To", een prima uptempo poprock song, die een aanstekelijk vrolijk ritme heeft en "I Saw Her Last Night", een schitterende swingende uptempo song, die een terugkerend ritme heeft en tot dansen aanzet.

"Dead Or Alive" van The Why Oh Whys bevat 4 uitstekende swingende powerpop songs, die me als muziek in de oren klinken en ik raad liefhebbers van dit genre deze digitale EP dan ook zeer aan.