zondag 20 oktober 2024

Review: Paul Lake - Dear Mr.Fantasy (Friends Of The Fish, 2024) (Psychedelisch)

Paul Lake - zang en gitaar uit Londen, Engeland is het meest bekend van de band The Chemistry Set, waar hij diverse albums en singles mee uit heeft gebracht.
In december 2014 verschijnt zijn eerste solo single via Friends Of The Fish in een zeer beperkte oplage van 80 stuks op 7" vinyl en deze bevat 2 covers.

Op kant A staat "Dear Mr. Fantasy" (van  Traffic) en hierin zet Paul Lake me een heerlijke progressieve psychedelische song met een gemiddeld tempo voor, die een aanstekelijk ritme bevat (luister naar een gedeelte van dit nummer via de youtube link onder de recensie) en op kant B laat hij me genieten van The Rollings Stones cover "Child Of The Moon", die eveneens in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en een hoog meezing gehalte en progressieve rock elementen heeft.

De single "Dear Mr. Fantasy" / "Child Of The Moon" bevat 2 uitstekende covers van deze nummers en ik heb hiervan dan ook met volle teugen kunnen genieten, waardoor ik liefhebbers van jaren 60/70 muziek deze schijf dan ook zeer aanraad.




Review: Mt. Oriander / Amid The Old Wounds - Mt. Oriander / Amid The Old Wounds (Time As A Colour, Sncl, Shove Records, Friendly Otter, Civic Duty, New Knee Records, Count Your Lucky Stars, 2024) (Post-Rock / Singer/Songwriter)

De split EP Mt. Oriander / Amid The Old Wounds, die via diverse labels uitgebracht werd bevat muziek van 2 artiesten: Keith Latinen alias Mt. Oriander en Daniel Andreas Becker alias Amid The Old Wounds.

DE EP begint met een nummer van Mt. Oriander, getiteld "You Chip Away Everything That Isn't An Elephant", waarin ik hem een mooi post-rock nummer met een niet al te hoog tempo hoor spelen, dat melodische invloeden bevat.
Dan volgt singer / songwriter Amid The Old Wounds met "Field Of View" met een rustige popsong en "Hypothetically Speaking I", dat eveneens in een langzaam tempo wordt gespeeld en net als de vorige song begeleidt hij zichzelf hierbij alleen op gitaar.

De EP "Mt. Oriander / Amid The Old Wounds" bevat 3 prima nummers, die lekker in het gehoor klinken en ik raad liefhebbers van deze genres dan ook aan eens naar deze schijf te gaan luisteren.(luister naar deze EP via de bandcamp link onder de recensie)




Review: The Wrong Society - Mysery Has Got Me Down (Rogue Records, 2024) (Garagerock / Beat)

The Wrong Society komt uit Hamburg, Duitsland en bestaat sinds de oprichting in 2012 uit: Kai Becker - sologitaar en zang, Arne Kron - basgitaar en zang, Karsten Scholz - orgel en zang en Bernie Bernaise - drums.
De band maakte in september 2013 hun debuut met de 7" EP "Hey Hey Hate, die in een genummerde beperkte oplage op 33 toeren via Hammer Kirche Vinyl verscheen en werd gevold door: "To Be Free" / "She's The Girl" (7" mono single, 2014, Hammer Kirche Vinyl), "She Destroyed Me" (7" single, 2015, Market Square Records), "Dark Clouds" / "Don't Know Why" (7" mono single, 2016, 13 O'Clock Records), "Tell Me You'll Be Mine" / "I Really Don't Care" (7" single, 2018, Market Square Records) en op 10 oktober 2024 verscheen de 7" single "Misery Has Got Me" / "Find Me Gone" in een beperkte oplage op zwart vinyl via Rogue Records en ook verschenen nog de cassette "Songs Society Taught Us" via Hammer Kirche Vinyl en de LP "Down With" (2023, Screaming Apple).

"Misery Has Got Me Down" is een puike garagerock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme en lichte psychedelische elementen en in "Find Me Gone" laat The Wrong Society me genieten van een uitstekende jaren 60 gerelateerde beat song met een gemiddeld tempo en een ritme dat tot dansen aanzet.

"Misery Has Got Me Down" van The Wrong Society is een heerlijke jaren 60 gerelateerde single, waarmee de band me even terug in de tijd heeft geworpen en ik raad elke liefhebber van jaren 60 muziek deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar deze single via de bandcamp link onder de recensie)




Review: The Courettes - Keep Dancing (Damaged Goods Records, 2024) (jaren 60 gerelateerd)

The Courettes is een duo uit Aalborg, Denemarken en Rio De Janeiro, Brazilië, dat hun muziek sinds 2015 uitbrengt en bestaat uit: Flávia Couri - sologitaar en zang en Martin Couri - drums.
Hun debuut album, "Here Are The Courettes", verscheen 15 juli 2015 als 10" vinyl LP via Sounds of Subterrania, waarna de volgende uitgaven werden uitgebracht: “Boom! Dynamite!” (7" single, Bachelor Records, 2016), “Hoodoo Hop” (7" split single met Powersolo, Sounds of Subterrania, 2017), "Alive from Tambourine Studios!" (10" LP op beige vinyl, Chaputa Records, 1 oktober 2017), "We Are The Courettes" (CD, 30 maart 2018), “Voodoo Doll” (7"single, featuring Coffin Joe, 2018), "Too Late To Say I´m Sorry" (7" EP in een beperkte oplage op gekleurd vinyl en 7"EP op zwart vinyl, 20 december 2019), "Dynamite!" (7" EP op zwart vinyl, Groovy Records, 23 december 2019) en "Christmas (I Can Hardly Wait)" (7" split single met Powersolo, 2 april 2020).
Op 22 mei 2020 verscheen de single "Want You! Like a Cigarette" / "Night Time (The Boy Of Mine)" in een beperkte oplage van 500 stuks op rood vinyl via Damaged Goods Records, waarna het de bedoeling was in oktober 2020 het derde album van de band uit te brengen.
Op 19 juli 2021 bracht Damaged Goods Records hun eerste 2 albums opnieuw uit als 2 afzonderlijke LP's, waarvan "Here Are The Courettes", dat 8 nummers bevat, in een beperkte oplage van 1000 stuks ook roomkleurig vinyl en "We Are The Courettes", waarop 12 nummers staan, in een beperkte oplage van 1000 stuks op doorzichtig rood vinyl en als 1 CD en op 15 oktober 2021 verschenen de 7" single "R.I.N.G.O." / "The Boy I Love" (single versie) en hun album "Back In Mono", dat 14 nummers bevat als LP, als CD en als digitale download via Damaged Goods Records.
Op 25 januari 2022 bracht Damaged Goods Records hun single "Misfits & Freaks" in een beperkte oplage van 1000 stuks op 7" wit vinyl uit, waarvan het titel nummer een opnieuw opgenomen versie is van het nummer, dat op hun album "Back In Mono!" staat, op 27 mei 2022 verscheen het mini album "Back In Mono (B-sides & Outtakes)", dat 8 nummers bevat, als 10" LP en als CD en op 21 oktober 2022 gevolgd werd door de single "Bye Bye Mon Amour", die in een beperkte oplage op 7" roze vinyl via Damaged Goods Records uit kwam.
Hun 7" single "Daydream", die in een Japanse en Engelse versie op 27 januari 2023 in een beperkte oplage op wit vinyl via Damaged Goods Records werd uitgebracht. werd op 16 februari 2024 gevolgd door de 7" goudkleurige single "Shake", die ook nu weer via Damaged Goods Records werd uitgebracht, op 4 juli 2024 bracht dit label de single "California" / "Run Run Runaway" , waarop La La Brooks van The Crystals meespeelt in een beperkte oplage op 7" rood vinyl uit en op 13 september 2024 verscheen de single "Keep Dancing" in een beperkte oplage op 7" roze vinyl via Damage Goods Records.

"Keep Dancing" van The Courettes is een lekker in het gehoor klinkende beat song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, dat in de stijl van de meidenbands als The Crystals wordt gespeeld en in "Boom Boom Boom" laat het duo me genieten van een schitterende beat song met een terugkerend ritme en een hoog meezing gehalte, waarbij stil blijven zitten niet aan de orde is.

"Keep Dancing" van The Courettes is een uitstekende jaren 60 gerelateerde beat single waar ik erg van genoten heb en even terug in de tijd lijk te zijn geweest en ik raad iedere liefhebber van zestiger jaren muziek deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar deze single via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Maya Ongaku - Electronic Phantoms (Gurguru Brain, 2024) (Elektronisch)

Maya Ongaku uit Fujisawa, Japan bestaat uit: Tsutomu Sonoda - zang, koorzang,  sologitaar, Casio Tone, Juno-06, Djembe, Maracas, Triangle, Hulusi, akoestische gitaar, Moog synthesizer en robot stem, Shoei Ikeda - Moog synthesizer, saxofoon, Hammond orgel, dwarsfluit en Rhodes piano en Ryota Takano - basgitaar, ritme machine (TR-85), Tingsha, rain stick, slee bellen en Swarsangam.
De band bracht op 26 mei 2023 hun debuut album uit, getiteld "Approach to Anima" en deze werd op 30 augustus 2024 gevolgd door het album "Electronic Phantoms", die als LP op gekleurd vinyl, als LP op zwart vinyl en als digitale download werd uitgebracht via Gurguru Brain.

"Electronic Phantoms", dat 6 nummers bevat, start met "Iyo No Hito", waarin Maya Ongaku een schitterend Oosters elektro nummer met een licht hypnotiserend terugkerend ritme en deze wordt gevolgd door "Anoyo Drive", een geweldig elektronisch nummer met lichte jazz en krautrock elementen en een dansbaar terugkerend ritme.
Daarna volgen "Love With Phantom", een heerlijke elektronische song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme en "Meiso Ongaku 1", een avant garde nummer met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme.
In "Meiso Ongaku 2" schotelt Maya Ongaku me een prachtig nummer voor dat een niet al te hoog tempo bevat, die een gevoel van rust oproept en in "Meiso Ongaku 3" laat de band me genieten van een fantastisch swingend elektronisch nummer met een terugkerend dansbaar ritme en filmmuziek invloeden.

"Electronic Phantoms" van Maya Ongaku bevat 6 geweldige elektronische nummers, waar ik van begin tot einde enorm van genoten heb en ik raad ieder liefhebber van dit muziekgenre deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Custard Flux - Live At The 20th Dream Of Dr. Sardonicus Festival 2024 (Sendelica, 2024) (Progressief)

Custard Flux is project van multi-instrumentalist Gregory Curvey uit Detroit, Amerika, die het meest bekend is van zijn band The Luck Of Eden Hall.
Hij bracht op 1 juni 2018 zijn debuut album "Helium" uit als 2LP, als CD en als digitale download en deze werd gevolgd door: "Helium Box Set Bonus" (digitaal album, 1 november 2018), "Echo" (LP, CD en digitale download, 1 juli 2019), "Echo LP Bonus" (CD en digitaal album 14 maart 2020), "Oxygen" (LP, CD en digitaal album, 3 juli 2020), "Custard Flux Live In Chicago" (digitaal album, 5 mei 2023) en "Phosphorus", dat in eigen beheer werd uitgebracht en als LP in een beperkte oplage van 200 stuks op wit vinyl met een tekst vel, ansichtkaarten en een herbruikbare plastic zak, als LP in een beperkte oplage van 50 stuks op luchtblauw vinyl met een tekst vel, ansichtkaarten en een herbruikbare plastic zak, als CD in een beperkte oplage en als digitale download verscheen.
Hierop spelen de volgende muzikanten: Vito Greco - sologitaar en Portugese gitaar, Timothy Prettyman - dubbele bas, Mars Williams - saxofoon en Jay Tausig - dwarsfluit en achtergrondzang en Gregory Curvey - zang, sologitaar, harmonium, piano, klavecimbel, autoharp, drums en percussie.  
Op 7 juni 2024 verscheen het album "Einsteinium Delirium", dat 10 nummers bevat, via Friends Of The Fish als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op 180 gram rood vinyl, als LP in een beperkte oplage op cyaan blauw en rood 180 gram vinyl, als CD in een beperkte oplage van 200 stuks en als digitale download.
Het album is vooraf gegaan door de digitale singles "Right Now Here In Time" (22 januari 2024) en "Equinox" (19 april 2024) en hierop spelen Gregory, Vito en Timothy en drummer Nick Pruett de muziek en tevens speelt gastmuzikant Andy Thompson - mellotron en Arp.
Op 6 september 2024 bracht Sendelica het album "Live At The 20th Dream Of Dr. Sardonicus Festival 2024" van Custard Flux uit als picture disc CD in een beperkte oplage van 100 stuks en als digitale download en hierop spelen dezelfde muzikanten als op "Einsteinium Delirium".

Het album bevat 9 nummers en begint met "Peace And Love", waarin Custard Flux een schitterende uptempo progressieve rock song speelt, die melodische jaren 70 invloeden heeft en swingt en dit nummer wordt gevolgd door "Burning In The Sun", een progressieve song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme en "Kingdom  Come", een mooie pop song met een niet al te hoog tempo.
Daarna volgen "Equinox-Transmutation", een swingende uptempo song met een terugkerend ritme, die na enkele minuten verandert in een progressieve rock song met een iets trager tempo, "The Pretender-Memory Ends", een heerlijke progressieve song met wisselende tempo's en een aanstekelijk ritme en "Fat Man", een uitstekend rustig gitaar nummer, dat na enkele minuten iets meer snelheid krijgt en over gaat in een geweldig stuk rock in opposition.
In "Opportunity Knocks" zet Custard Flux me een puike uptempo song voor, die swingt, in "Right Here And Now In Time" krijg ik een swingende uptempo poprock song met een terugkerend ritme te horen, waarbij stil zitten niet aan de orde is en in "Time For Me To Go" laat de band me genieten van een progressieve rock song met een aanstekelijk terugkerend ritme.

"Live At The 20th Dream Of Dr. Sardonicus Festival 2024" van Custard Flux bevat 9 verrukkelijke progressieve nummers, waar ik enorme van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit genre en de betere pop deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Anubis - The Unforgivable (Bird's Robe Records, 2024) (Progressief)

Anubis uit Sydney, Australië werd in 2004 opgericht en bestaat uit: Steven Eaton - drums en zang, David Eaton - keyboards, soundscapes, 12 sanrige gitaar, bas pedalen en zang, Douglas Skene - elektrische en akoestische gitaar en zang, Dean Bennison - elektrische en akoestische gitaar en zang, Anthony Stewart - basgitaar en zang en Robert James Moulding - zang, sologitaar en percussie.
De band brengt sinds 2009 albums uit en "The Unforgivable", waarop Becky Bennison - zang (track 7 en 8) mede voor haar rekening neemt en dit album werd 6 september 2024 via Bird's Robe Records als LP in een beperkte oplage op marmer wit vinyl, als LP in een beperkte oplage op marmer wit vinyl met handtekeningen, als CD, als CD met handtekeningen als digitale download uitgebracht.
Het is hun zevende studio album, nadat eerder de volgende albums werden uitgebracht: "230503" (18 oktober 2009), "A Tower Of Silence" (21 september 2011), "Hitchhiking To Byzantium" (30 mei 2014), "Behind Our Eyes (Live, 2014)" (1 april 2015), "The Second Hand" (23 mei 2017), "Different Stories" (23 mei 2018), "Lights Of Change (Live In Europe 2018)" (1 februari 2019), "Homeless" (10 maart 2020), "230503 (Deluxe Anniversary Edition)" (23 mei 2022), "Sirens From Afar (Live In Katoomba 2021)".

Het album, dat 10 nummers bevat, begint met "Part I - A Legion Of Angels", waarin Anubis een mooi kort nummer met een niet al te hoog tempo ten gehore brengt, dat over gaat in "Part II - The Mark Of Cain", een puike melodische uptempo rock song dat progressieve elementen herbergt en een aanstekelijk ritme bevat en "Part III - Alone", 
een progressieve song met tempowisselingen.
Daarna volgen "Part IV - The Chains", een schitterende uptempo song, die swingt als een trein, "Part V - One Last Thing", een prachtige song met een vrij langzaam tempo en "Part VI - All Because Of You", een prima uptempo melodische song met een aanstekelijk terugkerend ritme, die swingt.
In "Part VII - The End Of The Age" schotelt Anubis me een lekker in het gehoor klinkende melodische rock song met uitstekende samenzang voor, in "Back" krijg ik opnieuw zo'n melodische uptempo song te horen, die tot beweging aanzet en in "Part IX - Shadows Cloak The Gospel" laat de band me nogmaals genieten van zo'n zelfde soort melodische song, die een aanstekelijk ritme heeft.
Als laatste hoor ik het titel nummer "Part X - The Unforgivable" en ook hierin gaat de band op de ingeslagen weg verder, dat wil zeggen een melodisch stuk muziek met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.

"The Unforgivable" van Anubis is een prima melodische plaat, waarvan ik erg genoten heb, behalve van de overgangen tussen de nummers, die klinken alsof de muziek afgekapt is, waardoor de overgang niet vloeiend is en ik raad elke liefhebber van dit genre dan ook aan eens naar deze schijf te gaan luisteren en zelf hun oordeel hierover te vellen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Tolouse Low Trax - Kiosque Versions (Bureau B Records, 2024) (Krautrock / Elektro)

Tolouse Low Trax is het alias van Detlef Weinrich uit Dusseldorf, Duitsland, die eveneens in de band Kreidler actief is.
Hij bracht op 23 april 2010 zijn debuut solo album "Tolouse Low Trax - Mask Talk" als CD en als digitaal album uit en deze werd gevolgd door het album "Jeidem Fall", dat 11 april 2016 als CD en als digitaal album verscheen.
Vervolgens werden deze eerste 2 albums opnieuw uitgebracht als LP's, die in beperkte oplagen verschenen (5 mei 2017 en 31 juli 2020), waarna "Jumping Dead Leafs" (LP in een beperkte oplage, CD en digitaal album) en "Tolouse Low Trax EP - Repress" (EP in een beperkte oplage op 12" vinyl, digitale EP) volgden en op 27 januari 2023 bracht Bureau B Records zijn album "Leave Me Alone" uit als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op transparant vinyl, als CD en als digitaal album.
Op 20 september 2024 bracht dit label zijn compilatie album "Kiosque Versions" uit als LP, als CD en als digitale download, waarvan hij zelf de 7 nummers bepaalde.

Het album begint met "Subghosts" (Tolouse Low Trax Rework), waarin Tolouse Low Trax een fantastische mix van krautrock en elektro in een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme ten gehore brengt, waarbij stil zitten geen optie is en dit nummer wordt gevolgd door "A Song And A Photo Novela" (Simo Cell 'Fabulous Santa' Edit), een experimenteel elektro nummer met een terugkerend ritme en "Dawn Is Temporal" (Beat Detectives Dawn Redub), een uitstekend nummer met een gemiddeld tempo en krautrock elementen.
Daarna volgen "Milk In Water" (Grim Lusk's Dub Version), een geweldig swingend uptempo krautrock nummer met ruimtelijke elementen en "Rushing Into Water" (Joakim's Elemental Edit), een heerlijk elektro nummer met gesproken woord, een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo.
In "Tristeros Empire" (Ido Plumes Blazer Quest Mix) zet Tolouse Low Trax me een verrukkelijk swingend uptempo elektro nummer, dat beweging oproept en in "Make Friends" (Froid Dub Rework) krijg ik een lekker in het gehoor klinkend nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme voorgezet, dat een aanstekelijk dansmaar ritme bevat, waarbij het moeilijk is om niet in beweging te komen.

"Kiosque Versions" van Tolouse Low Trax is een puike plaat, die vol terugkerende ritmes staat en elementen van krautrock en elektro bevat en ik raad liefhebbers van deze genres deze schijf dan ook sterk aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




zondag 13 oktober 2024

Review: Faust - Blickwinkel (Curated By Zappi Diermaier) (Bureau B, 2024) (Experimenteel / Krautrock)

De Duitse band Faust werd in 1969 te Wümme opgericht, doordat Hans Joachim Irmler - keyboards, Werner "Zappi" Diermaier - drums en Arnold Meifert - percussie, gingen samen spelen met Nukleus leden Rudolf Sosna - sologitaar, Jean Herve`Peron - basgitaar en Gunter Wuesthoff - saxofoon.
Geholpen door journalist en producer Uwe Nettelbeck zetten ze vlak bij Wümme een studio op en begonnen daar opnames te maken voor hun debuut LP "Faust", die in 1971 op doorzichtig vinyl in een doorzichtige hoes verscheen, waardoor de band een trouwe aanhang kreeg en Faust één van de belangrijkste krautrock bands van de jaren 70 werd.
Vervolgens verschenen "Faust So Far" (1972), "The Faust Tapes" (1973), "Outside the Dream Syndicate" (1973) (samenwerking met Tony Conrad), "Faust IV" (1974) en "Faust 5" (1975) (een promocassette van Virgin Records) voor de band uit elkaar ging in 1975.
Tussen 1970 en 1973 speelde Faust mee op de eerste 2 albums van de band Slapp Happy ("Sort Of" en "Acnalbasac Noom"), waarin Perter Blegvad speelde, die met Faust in Wümme had gespeeld en met hen door Engeland had getoerd, terwijl beide LP's geproduceerd werden door Uwe Nettelbeck.
Daarna werden de albums "71 Minutes of Faust" (1979), de compilatie met niet eerder verschenen werk "Munich and Elsewhere" (1987) en "The Last LP" (1988) (ook bekend als The Faust Party No.3 met muziek uit de periode 1971-1972) uitgebracht.
Begin jaren 90 werd Faust nieuw leven ingeblazen door Irmler, Diermaier en Peron en toerde voor het eerst door Amerika, waarna in 1995 hun nieuwe album "Rien" werd uitgebracht, gevolgd door: "You Know FaUSt" (1996), "Faust Wakes Nosferatu" (1998) (de CD en vinyleditie bevatten totaal andere muziek!), "Ravvivando" (1999), "Patchwork" (2002), "Derbe Respect, Adler" (2004) (samenwerking met Dälek), "Outside the Dream Syndicate - Alive" (2005) (samenwerking met Tony Conrad), "Collectif Met(z)" (2005) (3CD box + video CD), "Nobody Knows if it Ever Happened" (2007) (DVD), "... In Autumn" (2007) (3CD box + 1 DVD), "Trial and Error" (2007) (DVD), "Disconnected" (2007) (studioalbum met Nurse with Wound) en "C'est Com...Com...Compliqué" (2009).
Verder verschenen diverse live albums en compilaties, waaronder: "Faust Concerts, Volume 1: Live in Hamburg, 1990" (1994), "Faust Concerts, Volume 2: Live in London, 1992" (1994), "BBC Sessions/Kisses for Pythagoras" (Limited Edition LP, 1996), "Untitled" (1996) (compilatie met live en studiowerk), "Edinburgh 1997" (live, 1997), "Faust/Faust So Far" (2000), "The Wumme Years: 1970-1973" (2000),  "Land of Ukko & Rauni" (live, 2000), "Freispiel" (2002) (remixen van
Ravviviando), "BBC Sessions +" (2001), "Patchwork 1971-2002" (2004), "Impressions" (DVD, 2006) en "Od Serca Do Duszy" (2CD, 2007) plus de split single "Überschall 1996" (1996) met Stereolab en Foetus.
Op hun "Just Us" uit 2014, waarop 12 nummers staan en uitgebracht door Bureau B, bestaat Faust alleen nog maar uit Diermaier en Peron, maar op "Fresh Air" (Alive! In The USA), dat op diverse plaatsen gedurende hun 28 daagse tournee in maart en april 2016 door Amerika live is opgenomen, bestaat de band uit: Peron, Diermaier en Maxime Manasc'h, die bijgestaan worden door: Ysanne Spevack (2 nummers), Barbara Manning (3 nummers), Beata Budkiewicz (1 nummer), Ulrike Stoeve (1 nummer), Robert Pepper (2 nummers), Ulrich Krieger (3 nummers), Michael Yr. Jeannouxa Day (3 nummers), Braden Diotte (3nummers) en Juergen Engler (1 nummer).
Vervolgens verschenen: "The Faust Tapes" (her persing, 8 oktober 2021), "Punkt!" (13 mei 2022), "Momentaufnahme I" en "Momentaufnahme II" (10 maart 2023), "Momentaufnahme III" en "Momentaufnahme IV" (5 aprril 2024) en op 13 september 2024 bracht de band "Blickwinkel (Curated By Zappi Diermaier)" via Bureau B uit als LP in een beperkte oplage op paars vinyl, als CD en als digitale downloaden hierop spelen de volgende muzikanten: Zappi Diermaier - drums, Uwe Bastiansen, Elke Drapatz - drum effecten, Dirk Dresselhaus (= Schneider TM) - basgitaar, Jochen Arbeit - sologitaar, kaimba en harmonium, Sonja Kosche - harp, Andrew Unruh - percussie en vriend en mede oprichter Gunther Wüsthoff - sequencer. 

Het album, dat 6 nummers bevat start met "For Schlaghammer", waarin Faust een mix maakt van industriële muziek en krautrock, die in een gemiddeld te mpo gespeeld wordt en een licht hypnotiserend ritme heeft, die na enkele minuten experimentele elementen krijgt bijgevoegd en tempowisselingen bevat en dit nummer wordt gevolgd door "Künstliche Intelligenz", een experimenteel nummer, dat na 3 minuten verandert in een heerlijk swingend krautrock nummer met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo.
Daarna volgen "Sunny Night", een schitterend krautrock nummer met een aanstekelijk licht hypnotiserend terugkerend ritme, dat zeer dansbaar is en een gemiddeld tempo en "Kriminelle Kur", een lekker in het gehoor klinkend dance nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat tot beweging aanzet.
In "Die 5. Revolution" zet Faust me een experimenteel stuk muziek voor, dat na iets meer dan 5 minuten meer snelheid krijgt en in "Kratie" krijg ik een verrukkelijk swingend krautrock nummer met een gemiddeld tempo te horen, dat een licht hypnotiserend terugkerend ritme bevat, waarbij stil zitten niet aan de orde is en halverwege tijdelijk experimentele invloeden krijgt bijgevoegd.

"Blickwinkel (Curated By Zappi Diermaier)" van Faust is een fantastisch album, dat vol staat met geweldige krautrock met licht hypnotiserende ritmes, die experimentele elementen en ik raad elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Orkestr - I (Sound Effect Records, 2024) (Progressief)

Orkestr uit Horst (Nederland) werd in 2019 opgericht en bestaat uit: Peter Muijsenberg - zang en drums, Christian Keijsers - basgitaar, Erik Muijsenberg - keyboards en Ruud van den Munckhof - keyboards en gast zangeres Loes Bos, die ook de achtergrondzang voor haar rekening neemt. 
Hun debuut album "I" is 6 september 2024 uitgebracht via Sound Effect Records uit Athene, Griekenland als CD, als LP in een beperkte oplage op 180 gram zwart vinyl, inclusief de grafische novel “Time At The Speed Of Light”, als cassette in een beperkte oplage (alleen via Bandcamp) en als digitale download en bevat 13 nummers. 

Het album start met "Kovcheg XIV", waarin Orkestr een prachtig rustig nummer ten gehore brengt, dat na korte tijd meer snelheid krijgt en elementen van melodische rock, disco en krautrock bevat en naadloos over loopt in de song "We'll Start Anew", die een dansbaar ritme heeft en wisselende tempo's bevat, waarna "The Checklist"  volgt en de band een uitstekend stuk muziek speelt, dat voortborduurt op het vorige nummer en dezelde uitsraling bevat.
Daarna volgen "Time At The Speed Of Light", een geweldige symfonische rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, "Engines Humming", een schitterend licht dreigend instrumentaal progressief nummer met een terugkerend ritme en "Touching From A Distance", een lekker in het gehoor klinkende progressieve song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, dat tot beweging aanzet.
In "Daytime" zet Orkestr me een song met een niet al te hoog tempo voor, die een enigszins trieste ondertoon bevat en en terugkerend ritme heeft, in "Dark Between The Stars" krijg ik een vrij zwaar duister nummer te horen, dat ruimtelijke elementen heeft en in "A Shadow" hoor ik de band een aanstekelijke song met een gemiddeld tempo spelen, die beweging oproept en me tegen het einde laat genieten van ouderwetse draaimolen geluiden.
Dan volgen "Daytime (Reprise)", een mooie progressieve song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en "Arrival", een fantastische progressieve song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, die na enkele minuten verandert en meer snelheid krijgt, waardoor de muziek gaat swingen, om enkele minuten later terug te keren naar het langzamere tempo.
Verder volgen "Promises", een vrij zwaar nummer met een terugkerend ritme en melodische progressieve invloeden en "Alien Wilderness", een song met een langzaam tempo en een terugkerend ritme.

"I" van Orkestr staat vol puike progressieve muziek, waar ik erg van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Ángel Ontalva - Persian Courtyard (Octoberxart, 2024) (RIO (Rock In Opposition)

Ángel Ontalva is een Spaanse gitarist uit Madrid, die deel uit maakt van de band October Equus, maar ook solo diverse albums op zijn naam heeft staan, zoals: "Mundo Flotante" (OctoberXart Records, 2012), "Land Of Rain And Steel" (Ltd.edition CD-r, OctoberXart Records, 2013), "K​-​Faces Suite" (CD, OctoberXart Records, 2014), "Tierra Quemada" (CD, OctoberXart Records, 2015), "Satellites" (ltd. edition CDr, OctoberXart Records, 2017), "Two Black Holes And A Closed Door" (CD, OctoberXart Records, 2018) en "Compilation 2012​-​2020" (CD, OctoberXart Records, 2020), "Songs To Say Goodbye" (CD, OctoberXart Records, 2021), 
Ángel werkte diverse keren samen met de Russische band Vespero, waarmee hij "Carta Marina", 9 juli 2018, "Sea Orm Liventure", 3 augustus 2018 en "Live At The Astrakan State Theatre Of Opera And Ballet", 23 juni 2020, maar ook met andere artiesten maakte hij CD's, zoals: Ángel Ontalva & No Grooves ("Blood Moon Tonight", album, 7 augustus 2017), Ángel Ontalva VS. Priot Duo (Natasha Blinova/Piotr Talalay) ("Blue Stone Waves", album, 4 september 2018), Ángel Ontalva & Ark Fedotov ("Shaman Rock", album, 10 februari 2020) en Tierra Quemada Ensemble ("Live At The Dom", album, 2021) en met zijn Ángel Ontalva Quartet: "Sound Museum / Audience Recording" (album, 14 december 2018), "Live In Tomsk / Audience Recording" (album, 18 juni 2021) en anderen.
Op 16 augustus 2021 verscheen zijn album "Angel On A Tower", dat 12 nummers bevat, via OctoberXart Records als CD in een beperkte oplage van 1000 stuks en als digitale download, waarbij vermeldenswaardig is, dat de opnamen van dit album overblijfselen zijn van eerder geschreven werken, waarna op 14 februari 2022 het album "October Equus Guitar Project vol. 1" volgde. 
De opvolger van dit album heet "A Haunted, Hidden World Of Caves", dat 10 nummers bevat en op 3 maart 2023 via zijn label OctoberXart als CD in een beperkte oplage van 500 stuks en als digitale download werd uitgebracht en op dit album spelen: Ángel Ontalva - solo- en basgitaar, Víctor Rodríguez - keyboards, Ivan Fedotov - drums en percussie, Vitay Borodin - viool (track 2 en 6), Markus Breuss - trompet (track 8) en John Falcone - fagot (track 3, 4, 7 en 10), klarinet (track 1 en 10), tenor saxofoon (track 5, 9 en 10).
We zijn 3 maanden verder en er is op 4 juni 2023 al een nieuw album van Ángel via zijn label OctoberXart uitgebracht, getiteld "Black Pyramid", waarvan hij bij het maken van de composities geïnspireerd was door de prachtig gedetailleerde tekeningen, die door Frederic Norden in Egypte gemaakt werden en dit is alleen digitaal verkrijgbaaren op 8 januari 2024 verscheen zijn album "Twelve Days Of Winter"via zijn label.
Dit album werd gevolgd door "Persian Courtyard", dat op 23 september 2024 uitgebracht werd en hierop spelen Anna Anshakova - alt viool, Avelino Saavedra - drums en  percussie en Víctor Rodríguez - (virtueel) cello op track 1 mee.

Het album, dat 11 nummes bevat, start met "The Dragon Is Asleep", waarin Ángel Ontalva een fantastisch stuk rock in opposotion met een niet al te hoog tempo speelt, dat nostalgisch klinkt en dit wordt gevolgd door "A Door Is Closed, A Window Is Open", een schitterend nummer met licht klassieke en filmmuziek invloeden en een enigszins trieste ondertoon en "Fable Of The Fox And The Sheep", een heerlijk rock in opposition nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, dat beweging oproept.
Daarna volgen "Between Two Worlds", een prachtig klassiek aandoend nummer met een niet al te hoog tempo, dat na korte tijd jazz invloeden krijgt en gaat swingen, om dan weer terug te keren naar het begin tempo, "A Decadent Ballroom (Echoes Of A Faun)" is een lekker in het gehoor klinkend nummer met een dansbaar ritme en een gemiddeld tempo en "Looking Back" een uitstekend melodisch rio nummer met neoklassieke invloeden en een gemiddeld tempo.
In "That Bloody House" schotelt Ángel Ontalva me een puik licht experimenteel rio nummer voor, in "Beyond The Fiery River" krijg ik weer zo'n prima rio nummer te horen, dat subtiele tempowisselingen heeft en lichte jazz invloeden en een aanstekelijk ritme bevat en in "Satellites" laat hij me genieten van een geweldig rustig nummer met elementen van filmmuziek.
Dan volgen "Una Para El Camino", een nummer met een gemiddeld tempo en traditionele Spaanse elementen en "In My Dreams, Dreams.", een triest klinkend nummer, waarin  swingende jaren 40 jazz klanken te ontwarren zijn.

""Persian Courtyard" van Ángel Ontalva is een verrukkelijk album, dat vol staat met schitterende rock in opposition, die lichte neoklassieke elementen bevat en ik raad iedere liefhebber van deze genres deze meesterlijke schijf dan ook zeer aan.(luister naar enkele nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Traum - Traum (Tonzonen Records, 2024) (Psychedelich)

Traum uit Duitsland bestaat uit: Christoph Guschlbauer - drums en achtergrondzang, Thereyoughost - basgitaar en Helen Lichter - sologitaar en zang.
De band bracht op 14 februari 2024 hun debuut single "Hold The Line" / "Sunshine Song" als 7" in een beperkte oplage van 500 stuks en als digitale download uit via Hynpotic Bridge Records en deze is op 27 september 2024 gevolgd door de EP "Traum", die in een beperkte oplage van 300 stuks op 12" wit vinyl en als digitale download via Tonzonen Records is uitgebracht

Het album start met "Shoeshine", waarin Traum een geweldige licht psychedelische song ten gehore brengt, die me aan de muziek van eind jaren 60 en die van Vibravoid doet denken en dit nummer wordt gevolgd door "Tuesday’s Lover", een heerlijke licht psychedelische song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme.
Daarna volgen "Electric Blue", een schitterende song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "Illusion", een uitstekende uptempo song met een aanstekelijk dansbaar ritme en overeenkomsten met de muziek van Vibravoid.

"Traum" van Traum bevat 4 puike jaren 60 gerelateerde licht psychedelische nummers, waar ik erg van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook sterk aan.(luister naar de EP via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Wick Bambix - When Things Grow Teeth (Rookie Records, 2024) (Singer/Songwriter / Pop)

Willia Van Houdt, alias Wick Bambix (zang en sologitaar) van de punk band uit Nijmegen, Nederland heeft op 13 september 2024 haar eerste solo album als LP, als CD en als digitale download via Rookie Records uitgebracht en deze is vooraf gegaan door de singles "Red Flag" (28 juli 2024) en "On Repeat" (28 augustus 2024) en hierop wordt ze bijgestaan door Patrick Schappert - gitaar en mandola en Tim Van Doorn - aanvullende instrumenten.

Het album bevat 10 nummers en start met "The Stakes", waarin Wick Bambix een uitstekende pop song met een gemiddeld tempo speelt en dit wordt gevolgd door "No Happy Ending", een rustige pop song en "Red Flag", een heerlijke swingende uptempo rock song, die tot beweging aanzet.
Daarna volgen "Hello Hopeville", een prima pop song met lichte country elementen en een gemiddeld tempo, "Evaporate", een pop song met een aanstekelijk dansbaar ritme en "On Repeat", een lekker in het gehoor klinkende pop song met een gemiddeld tempo.
In "My Old Man" zet Wick Bambix me een opnieuw een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme voor en in "Drag The Gravel" krijg ik een puike uptempo song te horen, die tot dansen aanzet.
Dan volgen "Daisies", een song met een gemiddeld tempo en een hoog meezing gehalte en "Swallow", een prachtige rustige pop song.

"When Things Grow Teeth" van Wick Bambix bevat 10 mooie pop songs, die je minstens 1 keer gehoord moet hebben en ik raad liefhebbers van singer/songwriter muziek en de betere pop dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Various Artists - The Recurring Dreams Of Dr Sardonicus (Fruits De Mer Records, 2024) (Pyschedelisch / Progressief / Rock)

"The Recurring Dreams Of Dr Sardonicus" is een 2CD verzamel album, waarop artiesten en bands vertegenwoordigd zijn, die in de loop der jaren optredens deden in The Cellar bar te Cardigan, Wales tijdens het Dreams Of Dr Sardonicus festival.

CD 1, die 11 nummers bevat, begint met "Le Grand Voyage" van Alain Pire uit België, die een schitterende psychedelische song met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme ten gehore brengt en deze wordt gevolgd door "I Demand A Dream" van Anton Barbeau (USA), een uitstekende licht psychedelische pop song met een gemiddeld tempo en "Doors" van Babal (UK), een zwaar psychedelisch nummer met melodische elementen en een gemiddeld tempo, die over gaat in een swingende dansbare progressief klinkende  rock song.
Daarna volgen Blue Giant Zeta Puppies (UK) met "Semyorka (Part One)", een puik uptempo nummer, dat swingt als een trein, Consterdine (Wales) met een cover van The Only Ones, getiteld "Another Girl Another Planet", die in een traag tempo gespeeld wordt en Custard Flux (USA) met "Oxygen/Gelatinous Mass", een fantastische psychedelische pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme.
In de demo "The Waves" van Fuchsia (UK) krijg ik een lekker in het gehoor klinkende licht psychedelische pop song te horen, in "La Novia" zet I Am Voyager 1 (UK) me een geweldige folk song met een terugkerend ritme en een langzaam tempo voor, die iets over de helft van het nummer meer snelheid krijgt, waardoor er een aanstekelijk dansbaar geheel ontstaat en in "St Helens" van London Underground (Italië) laat de band me genieten van een verrukkelijk melodisch progressief uptempo Hammond rock nummer, dat swingt als een trein.
Dan volgen Moon Goose (UK) met "The Mysterious Coffins Of Arthur's Seat (Live)", een fantastisch spacerock nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat tot beweging aanzet en Mushroom (UK) met "Fistfull Of Koto!", die een prachtig rustig nummer met een terugkerend ritme speelt, dat lichte Japanse invloeden bevat.

CD 2, waarop 13 nummers staan, start met "Toy" van Pinhdar (Italië), die een lekker in het gehoor klinkend nummer met dance invloeden speelt, dat een terugkerend ritme heeft en dit wordt gevolgd door "Let There Be Life" van Sendelica (Wales), een uptempo progressief rock nummer met een terugkerend ritme en jazz elementen en "Twilight Ritual For The Successful Upload Of The Departed Spirit Of The Cyber Flower Child" van Spurious Transients (Wales), een experimenteel psychedelisch nummer met een terugkerend ritme, dat tot beweging aanzet en halverwege over gaat in een schitterend stuk muziek met een terugkerend doordringend drums ritme.
Dan volgen Spygenius (UK) met "Giving Way To Trains", een uptempo rock nummer met jaren 80 invloeden en een dansbaar ritme, The Chemistry Set (UK) met "If Rome Was Meant To Fall", een heerlijke uptempo pop song met een aanstekelijk dansbaar ritme en The Fellowship Of Hallucinatory Voyagers (Wales) met "Mindset", een uitstekend swingend uptempo nummer met een repeterend dansbaar ritme, waarbij stil zitten geen optie is.
In "Realm Of The Black Dog" van The Gold Needles (UK) krijg ik een puik stuk muziek voorgeschoteld, dat met een licht hypnotiserend ritme begint en een gemiddeld tempo bevat, om na iets meer dan een minuut in een dansbare progressieve rock song te veranderen (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), in "Fuchsia Smiles" van The Honey Pot (UK) laat de band me genieten van een uptempo licht psychedelische pop song, in "She Falls Down" van The Luck Of Eden Hall (USA) hoor ik de band een uptempo rock song met een aanstekelijk ritme spelen. 
Daarna volgen The Seventh Ring Of Saturn (USA) met "Slip Inside This House", een swingende puike rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, The Telephones (UK) met "Two Byrds", een geweldige uptempo pop song met een aanstekelijk dansbaar ritme, Three Dimensional Tanx (UK) met "Dwam", een verrukkelijke swingende uptempo rock song met een terugkerend ritme, waarbij stil zitten niet aan de orde is, die halverwege in een langzamer tempo wordt gespeeld, om iets meer dan een minuut voor het einde terug te keren naar het begin tempo en "Z Machine (UK) met "Big Old Hen", een schitterend progressief jazz nummer met een terugkerend ritme.

"The Recurring Dreams Of Dr Sardonicus" van Various Artists bevat 24 lekker in het gehoor klinkend nummers, waar ik vanaf de begintonen enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van psychedelische muziek, progressieve rock en rock in het algemeen, deze 2CD dan ook sterk aan.





zondag 18 augustus 2024

Review: The Singing Loins - Twelve (Damaged Goods Records, 2024) (Folk)

The Singing Loins uit Medway werd in 1990 door Chris Broderick - zang, mondharmonica en percussie en Chris 'Arfur' Alan - sologitaar, banjo, zang en autoharp opgericht.
Hun eerste 2 albums werden door Medway legende Billy Childish opgenomen en na nog enkele zelf uitgebrachte album, waaronder 1 met Billy Childish ging het duo in 1999 uit elkaar om in 2005 weer bijeen te komen en een jaar later versterking kreeg, toen Rob Shepherd - banjo, mandoline en achtergrondzang bij The Singing Loins kwam.
Omdat in 2021 bij zanger Chris Broderick bloedkanker geconstateerd werd en in januari 2022 overleed liet hij Arf weten om door te gaan met de groep.
Als eerbetoon maakten Arf en Billy samen met drummer Loin Rob de 7" single "Song Of The Medway", die op 23 september 2022 via Damaged Goods Records op zwart vinyl verscheen en de terugkeer van The Singing Loins inluidde.
Daarna maakte de band samen met Billy Childish het album "The Fighting Temeraire", dat eind 2022 verscheen, waarna in een nieuwe samenstelling gewerkt werd aan een nieuw album, getiteld "Twelve, dat op 6 september 2024 via Damaged Goods Records als LP uitgebracht wordt en hierop bestaat de band uit: Chris 'Arfur' Alan - sologitaar, banjo, zang en autoharp, Rob Shepherd - banjo, mandoline en achtergrondzang, Oli Allen - sologitaar en achtergrondzang, Richard Moore - viool en achtergrondzang en Chris Grenfell - drums en percussie.

Het album, dat 12 nummers bevat, start met "Hauling In The Slack", waarin The Singing Loins een geweldige folk song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme ten gehore brengt, waarbij stil zitten geen optie is en dit wordt gevolgd door "The Topless Twins Of Allhallows-On-Sea", een swingende uptempo song, die aanzet tot dansen en "House In The Woods", een lekker in het gehoor vrolijk klinkende folk song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.
Daarna volgen "Big Wheel", een uitstekende pop song met folk invloeden en een aanstekelijk dansbaar ritme, dat meedeinen uitlokt, "The Ghost Of Old Rose", een heerlijke aanstekelijke folk song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo en "Ain't The World A Lovely Place", een schitterende song met een dansbaar terugkerend ritme.
In "God Bless The Whores Of Rochester" zet The Singing Loins me een fantastische vrolijk klinkende song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme voor, in "That's How Murders Happen" krijg ik een puike song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme te horen en in "I Don't Like The Man" laat de band me genieten van een prachtige pop song met folk invloeden, die in een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme gespeeld wordt.
Verder volgen "Nail It Back Together", een song met een niet al te hoog tempo en een enigszins trieste uitstraling, "Where's My Machine Gun?", een swingende uptempo song met een hoog meezing gehalte en "Angel Of The Medway", een mooie vrij rustige song met en aanstekelijk ritme, dat me doet meedeinen op de muziek.

"Twelve" van The Singing Loins staat vol geweldige folk songs waar ik met volle teugen van heb kunnen genieten en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook van harte aan.




Sorry! Nog geen video beschikbaar.

Review: The Verge - The Verge (Is it Jazz? Records, 2024) (Jazz)

The Verge uit Oslo, Noorwegen werd in 2018 opgericht en bestaat uit: Emil Storløkken Åse - sologitaar, Aksel Rønning - saxofoon en dwarsfluit, Alf Høines basgitaar en Ingvald André Vassbø - drums.
Hun debuut album "The Verge", dat 7 nummers bevat, verschijnt op 4 oktober 2024 via Is It Jazz? Records als LP op 140 gram zwart vinyl, als CD en als digitale download.

Het album begint met "Nessesse", waarin The Verge een lekker in het gehoor klinkend uptempo jazzrock nummer ten gehore brengt, dat gedomineerd wordt door het drums spel en experimentele elementen bevat (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en dit wordt gevolgd door "Hyperreality", een heftig uptempo nummer, dat met hoge snelheid gespeeld wordt, een terugkerend ritme heeft en experimentele free jazz invloeden heeft.
Daarna volgen "Snake", een vrij rustig jazzrock nummer met een terugkerend ritme, dat iets over de helft meer snelheid krijgt, waarbij ook de muziek, mede door het saxofoonspel, heftiger klinkt en "Gratitude", een uptempo nummer met jazzrock en experimentele elementen  en een terugkerend ritme.
In "Emils Låt" / "Postludium" begint The Verge de muziek in een langzaam tempo en een terugkerend ritme en iets voor de helft van het nummer experimentele geluiden bijgevoegd krijgt, die ontaarden in heftig saxofoonspel en in "The Blast Supper" laat de band me genieten van een uptempo stuk jazz.
Verder volgt "Patterns For Meditation", een nummer dat in een langzaam tempo begint en na 2 minuten meer snelheid en een aanstekelijk terugkerend ritme krijgt, waardoor de muziek gaat swingen, om tegen het einde experimenteel te worden.

"The Verge" van The Verge bevat 7 prima jazz nummers met terugkerende ritmes en experimentele invloeden, die bij tijd en wijle vrij heftig klinken en ik raad elke  liefhebber van dit genre dan ook aan eens naar deze schijf te  gaan luisteren.




Review: Whoopie Cat - Weight In Gold (Kozmik Artifactz, 2024) (Rock)

Whoopie Cat uit Melbourne, Australië bestaat uit: Dan Smoo - zang en ritme gitaar, Jesse Juzwin - sologitaar, Josh Brandon - basgitaar, Jaksen Juzwin - drums en Jo Eileen - keyboards.
De band bracht op 24 september 2016 hun digitale debuut album "Whoopie Cat" uit en deze werd gevolgd door het digitale albums "Illusion Of Choice" (16 juni 2018) en "Weight In Gold" (29 april 2023), dat op 24 augustus 2024 via Kozmik Artifactz in een beperkte oplage op doorschijnend geel vinyl wordt uitgebracht en 8 nummers bevat.

Het album begint met het titel nummer "Weight In Gold", waarin Whoopie Cat een fantastisch stuk folk in een gemiddeld tempo speelt, dat heavy metal invloeden herbergt en een aanstekelijk dansbaar ritme bevat en gevolgd wordt door "Pretty Baby", een uitstekende blues gerelateerde song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, die enkele minuten voor het einde meer snelheid krijgt.
Daarna volgen "Fallen", een prachtige song met een gemiddeld tempo, een dansbaar ritme en een hoog meezing gehalte en "So Below", een lekker in het gehoor klinkende rock song met heavy rock invloeden, subtiele tempowisselingen, lichte folk elementen en een ritme dat tot dansen aanzet.
In "Icarus" schotelt Whoopie Cat me een mooie rock song met een niet al te hoog tempo voor, die een aanstekelijk terugkerend ritme heeft en "Yesterday's Pain", een vrij rustige pop song met een terugkerend ritme.
Verder volgen "Happiness Is Prescribed", een prima pop song met aan aanstekelijk ritme en een gemiddeld tempo, die melodische elementen heeft en "Oh My Love", een schitterende progressieve rock song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme, die tempowisselingen bevat.

"Weight In Gold" van Whoopie Cat bevat 8 heerlijke rock nummers, waar ik van begin tot einde enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van de betere rock deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Sacred Buzz - Radio Radiation (Fuzzed Up & Astromoon Records, 2024) (Psychedelisch / Garagerock)

Sacred Buzz uit Berlijn, Duitsland werd in de zomer van 2023 opgericht en bestaat uit: Max - drums, Jane - keyboards, Luca - basgitaar en Ivan - sologitaar en zang.
De band bracht op 13 november 2023 hun debuut demo "Sacred" als digitale download uit en deze wordt op 28 augustus 2024 gevolgd door hun debuut single "Radio Radiation" / "Rebel Machine", die via Fuzzed Up & Astromoon Records in een beperkte oplage op vinyl en als digitale download verschijnt.

In "Radio Radiation" zet Sacred Buzz me een schitterende psychedelisch startende song voor, die na iets meer dan 1 minuut verandert in een puike progressieve uptempo song met psychedelische invloeden en een aanstekelijk terugkerend ritme, dat tegen het einde in een lager tempo wordt gespeeld en in "Rebel Machine" krijg ik een fantastische swingende uptempo psychedelische garagerock song te horen, waarbij stil zitten geen optie is.

De single "Radio Radiation" van Sacred Buzz bevat 2 geweldige psychedelische nummers, die me als muziek in de oren klinken en op de muziek van de jaren 60 geïnspireerd zijn, dus ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook sterk aan.




Sorry! Nog geen video beschikbaar.



Review: Antisect - In Darkness, There Is No Choice (Rise Above Records, 2024) (Punk)


Antisect uit Daventry, Engeland werd in 1982 opgericht en bestond in eerste instantie uit: Pete Lyons - sologitaar, Renusze Rokicki - basgitaar, Pete Paluskiewicz - drums en Pete Boyce - zang.
De band bracht hun debuut album "In Darkness, There Is No Choice" in 1984 uit via Spiderleg Records en hierop spelen Rich Hill - zang en Caroline Wallis - zang mee.
Het album werd diverse keren heruitgebracht: in 1994 als CD via Southern Records, in 2011 als niet officiële LP via Antisociety, als niet officiële cassette via AZ Autoproduzioni en op 13 september 2024 verschijnt het album (met 2 extra nummers0 via Rise Above Records als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op doorzichtig vinyl, als LP in een beperkte oplage van 1000 stuks op zwart vinyl, als CD en als digitale download.

Het album, dat 13 nummers bevat, begint met "Intro", waarin Antisect een kort industrieel stukje speelt, dat gevolgd wordt door "They (The Eternal Myth And Paradox)", een heerlijke punk song, die met hoge snelheid mijn gehoorgang binnen komt, "The World’s Biggest Runt", een swingende uptempo song met een terugkerend ritme en "A Midsummer Night’s Dream", een fantastisch langzaam instrumentaal nummer, dat op piano gespeeld wordt met een licht hypnotiserend terugkerend ritme, dat rust uitstraalt.
Daarna volgen "Channel Zero (Reality)", dat begint met radio geluiden en over gaat in een doordringende toon, die na enkele seconden verandert in een heftig uptempo punk nummer met gesproken test, die een vervolg krijgt in "Yet They Still Ignore", waarna het extra nummer "Ghost Of Mankind" volgt, dat een heftig gesproken aanklacht is tegen de oorlog en gepaard gaat met gruwelijke achtergrondgeluiden.
In "Tortured And Abused" zet Antisect me een geweldige uptempo punk song met een terugkerend ritme voor, dat over loopt in "Education Or Indoctrination" en hierin gaat de band verder met het maken van hun maatschappij kritische teksten, die overeenkomsten heeft met de muziek van Angelic Upstarts en Stiff Little Fingers en in "In Darkness" krijg ik een heftige uptempo song te horen, die met hoge snelheid gespeeld wordt.
Dan volgen "Heresy", een schitterende song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, "Hallo There… How’s Life", een korte heftige uptempo punk song, die verder gaat in "The Buck Stops Here", een puike punk song, die vrij langzaam begint en waarin het tempo steeds verder wordt opgevoerd, totdat er een swingend stuk muziek is ontstaan.

"In Darkness, There Is No Choice" van Antisect is een verrukkelijke plaat, die vol punk songs met maatschappij kritische teksten staat, die ik elke liefhebber van dit genre kan aanraden.(luister naar het oorspronkelijke album via de youtube link onder de recensie)




maandag 12 augustus 2024

Review: The Fuzztones - Live At Rockpalast (MIG / WDR / Rockpalast, 2024) (Garagerock)

The Fuzztones werd in 1980 te New York City, Amerika opgericht door Rudi Protrudi - sologitaar en zang, Deb O'Nair - zang, orgel en achtergrondzang, Randy Pratt - basgitaar en Michael Phillips - drums.
Na enkele bandwisselingen bestond de band in 1984 uit: Rudi Protrudi, Deb O'Nair, Michael Jay - basgitaar, Elan Portnoy - sologitaar en Ira Elliot - drums en in deze formatie bracht de band hun debuut album "Lysergic Emanations" in 1985 uit.
Vervolgens verschenen: "In Heat" (1989), "Braindrops" (1991), "Monster A-Go-Go" (1992), "Salt For Zombies" (2003), "Boom" (2006), "Horny As Hell" (2008) en "Preaching To The Perverted" (2011).
Omdat de band in 2020 hun 40 jarige bestaan viert is het debuut album "Lysergic Emanations" op 3 juli 2020 her-uitgebracht via Easy Action Records als 2CD, samen met een niet eerder uitgebracht live concert, dat 12 mei 1985 in The Matrix opgenomen werd.
Op 15 december 2023 verscheen het live album "Live At The Dive '85" via Area Pirata als LP in een beperkte oplage van 500 stuks, waarop 16 nummers staan, als CD in een beperkte oplage van 500 stuks, die 4 extra nummers bevat en als digitale download met 20 nummers, waarbij vermeldenswaardig is dat The Dive een kleine club in New York was, waar regelmatig optredens van garagerock bands waren en plaats bood voor maximaal 100 mensen.
De band speelde op 10 oktober 2009  voor Rockpalast in Harmonie te Bonn, Duitsland, waarvan opnamen werden gemaakt, die als CD en als DVD via MIG, WDR en Rockpalast als gezamenlijk project op 26 juli 2024 is verschenen en 18 nummers bevat en hierop bestaat de band uit: Rudi Protrudi - zang, mondharmonica en ritme gitaar, Lana Loveland - orgel en zang, Lenny Svilar - sologitaar, Surrealistic Pille - basgitaar en zang, Rockin Rollo - saxofoon en Rob Louwers, drums.

Het album start met "In Heat", waarin The Fuzztones een schitterende swingende uptempo rock song met een aanstekelijk terugkerend ritme ten gehore brengt, die halverwege in "Bad News Travels Fast" over gaat, dat net als vorig nummer swingt als een trein, met hoge snelheid gespeeld wordt en een terugkerend ritme heeft en gevolgd wordt door "Blood From A Stone", een lekker in het gehoor klinkende rock song met een gemiddeld tempo, die subtiele tempowisselingen bevat en swingt, "Hurt On Hold", een fantastische uptempo garagerock song met jaren 60 rhythm & blues invloeden, waarbij stil zitten geen optie is en "Action Speaks Louder Than Words", een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme, die overeenkomsten heeft met de zestiger jaren muziek.
Daarna volgen "Ward 81", een verrukkelijk progressief nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, "Charlotte's Remains", een prachtige song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme, "Get Naked", een geweldige rock song, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en een licht hypnotiserend terugkerend ritme bevat en verder gaat in "Nine Months Later", dat eveneens een licht hypnotiserend terugkerend ritme heeft en aanzet tot dansen.
In "Highway 69" zet The Fuzztones me een uitstekende song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme voor, in "Romilar D" krijg ik een opnieuw een swingende song te horen, die een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme heeft, in "Brand New Man" hoor ik de band een puike song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme spellen, waarin de saxofoon een grote rol speelt, in "Johnson In A Headlock" gaat de band verder met het maken van hun swingende muziek en in "She's Wicked" laat de band me genieten van een heerlijke song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme, waarbij het moeilijk is om niet in beweging te komen.
Dan volgen "Hallucination Generation", een prima song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme, "The Sinister Urge", een puike song met een aanstekelijk ritme, dat tot dansen aanzet en "Strychnine", een swingende uptempo song met een terugkerend ritme.
Verder volgt nog "Penis Between Us", dat in 2012 tijdens het Orange Blossom Festival is opgenomen en hierin speelt de band een mooie akoestische song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo.

"Live At Rockpalast" van The Fuzztones is een fantastisch rock album met songs, die hoofdzakelijk in een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme worden gespeeld, maar desondanks heb ik hiervan met volle teugen van kunnen genieten en ik raad iedere liefhebber van garagerock en de betere rock muziek deze schijf dan ook sterk aan.(luister naar dit concert via de youtube link onder de recensie)




zondag 28 juli 2024

Review: Cracked Machine - Wormwood (Kozmik Artifactz, 2024) (Post-Rock)

Cracked Machine uit Engeland bestaat na een betzettingswisseling  uit: Gary Martin - drums, Chris Sutton - basgitaar en Bill Denton - sologitaar en synthesizer.
De band bracht op 16 oktober 2017 hun debuut album "I, Cosmonaut" uit via Psyka Records als LP, als CD , als cassette en als digitale download en deze werd gevolgd door "The Call Of The Void" (12 april 2019, LP, CD en digitale download via Psyka Records), "Gates Of Keras" (26 juni 2020, LP, en digitale download via Kozmik Artifactz en CD via Psyka Records) en op 20 januari 2024 verscheen "Wormwood" als CD en als digitale download, om op 26 juli 2024 via Kozmik Artifactz als LP te worden uitgebracht.

Het album bevat 8 instrumentale nummers en begint met "Into The Chronosphere", waarin Cracked Machine een uitstekend post-rock nummer in een gemiddeld tempo speelt, dat een aanstekelijk ritme bevat en gevolgd wordt door "Song Of Artemis", een mooi post-rock nummer met een niet al te hoog tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme en "The Glowing Sea", een licht psychedelisch nummer met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo.
Daarna volgen "Eigenstate", een mix van post-rock en stoner, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een terugkerend ritme heeft, "Return To Antares", een prachtig nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "Burning Mountain", een prima post-rock nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, die subtiele tempowisselingen heeft.
In "Desert Haze" schotelt Cracked Machine me een fantastisch nummer met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme voor en in  het titelnummer "Wormwood" krijg ik een geweldig uptempo nummer te horen, dat een dansbaar terugkerend ritme heeft en een lichte trance oproept.

"Wormwood" van Cracked Machine is een puike plaat, die lekker in het gehoor klinkende post-rock nummers bevat en ik raad iedere liefhebber van dit genre dan ook aan eens naar deze schijf te gaan luisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)