zondag 13 oktober 2024

Review: Faust - Blickwinkel (Curated By Zappi Diermaier) (Bureau B, 2024) (Experimenteel / Krautrock)

De Duitse band Faust werd in 1969 te Wümme opgericht, doordat Hans Joachim Irmler - keyboards, Werner "Zappi" Diermaier - drums en Arnold Meifert - percussie, gingen samen spelen met Nukleus leden Rudolf Sosna - sologitaar, Jean Herve`Peron - basgitaar en Gunter Wuesthoff - saxofoon.
Geholpen door journalist en producer Uwe Nettelbeck zetten ze vlak bij Wümme een studio op en begonnen daar opnames te maken voor hun debuut LP "Faust", die in 1971 op doorzichtig vinyl in een doorzichtige hoes verscheen, waardoor de band een trouwe aanhang kreeg en Faust één van de belangrijkste krautrock bands van de jaren 70 werd.
Vervolgens verschenen "Faust So Far" (1972), "The Faust Tapes" (1973), "Outside the Dream Syndicate" (1973) (samenwerking met Tony Conrad), "Faust IV" (1974) en "Faust 5" (1975) (een promocassette van Virgin Records) voor de band uit elkaar ging in 1975.
Tussen 1970 en 1973 speelde Faust mee op de eerste 2 albums van de band Slapp Happy ("Sort Of" en "Acnalbasac Noom"), waarin Perter Blegvad speelde, die met Faust in Wümme had gespeeld en met hen door Engeland had getoerd, terwijl beide LP's geproduceerd werden door Uwe Nettelbeck.
Daarna werden de albums "71 Minutes of Faust" (1979), de compilatie met niet eerder verschenen werk "Munich and Elsewhere" (1987) en "The Last LP" (1988) (ook bekend als The Faust Party No.3 met muziek uit de periode 1971-1972) uitgebracht.
Begin jaren 90 werd Faust nieuw leven ingeblazen door Irmler, Diermaier en Peron en toerde voor het eerst door Amerika, waarna in 1995 hun nieuwe album "Rien" werd uitgebracht, gevolgd door: "You Know FaUSt" (1996), "Faust Wakes Nosferatu" (1998) (de CD en vinyleditie bevatten totaal andere muziek!), "Ravvivando" (1999), "Patchwork" (2002), "Derbe Respect, Adler" (2004) (samenwerking met Dälek), "Outside the Dream Syndicate - Alive" (2005) (samenwerking met Tony Conrad), "Collectif Met(z)" (2005) (3CD box + video CD), "Nobody Knows if it Ever Happened" (2007) (DVD), "... In Autumn" (2007) (3CD box + 1 DVD), "Trial and Error" (2007) (DVD), "Disconnected" (2007) (studioalbum met Nurse with Wound) en "C'est Com...Com...Compliqué" (2009).
Verder verschenen diverse live albums en compilaties, waaronder: "Faust Concerts, Volume 1: Live in Hamburg, 1990" (1994), "Faust Concerts, Volume 2: Live in London, 1992" (1994), "BBC Sessions/Kisses for Pythagoras" (Limited Edition LP, 1996), "Untitled" (1996) (compilatie met live en studiowerk), "Edinburgh 1997" (live, 1997), "Faust/Faust So Far" (2000), "The Wumme Years: 1970-1973" (2000),  "Land of Ukko & Rauni" (live, 2000), "Freispiel" (2002) (remixen van
Ravviviando), "BBC Sessions +" (2001), "Patchwork 1971-2002" (2004), "Impressions" (DVD, 2006) en "Od Serca Do Duszy" (2CD, 2007) plus de split single "Überschall 1996" (1996) met Stereolab en Foetus.
Op hun "Just Us" uit 2014, waarop 12 nummers staan en uitgebracht door Bureau B, bestaat Faust alleen nog maar uit Diermaier en Peron, maar op "Fresh Air" (Alive! In The USA), dat op diverse plaatsen gedurende hun 28 daagse tournee in maart en april 2016 door Amerika live is opgenomen, bestaat de band uit: Peron, Diermaier en Maxime Manasc'h, die bijgestaan worden door: Ysanne Spevack (2 nummers), Barbara Manning (3 nummers), Beata Budkiewicz (1 nummer), Ulrike Stoeve (1 nummer), Robert Pepper (2 nummers), Ulrich Krieger (3 nummers), Michael Yr. Jeannouxa Day (3 nummers), Braden Diotte (3nummers) en Juergen Engler (1 nummer).
Vervolgens verschenen: "The Faust Tapes" (her persing, 8 oktober 2021), "Punkt!" (13 mei 2022), "Momentaufnahme I" en "Momentaufnahme II" (10 maart 2023), "Momentaufnahme III" en "Momentaufnahme IV" (5 aprril 2024) en op 13 september 2024 bracht de band "Blickwinkel (Curated By Zappi Diermaier)" via Bureau B uit als LP in een beperkte oplage op paars vinyl, als CD en als digitale downloaden hierop spelen de volgende muzikanten: Zappi Diermaier - drums, Uwe Bastiansen, Elke Drapatz - drum effecten, Dirk Dresselhaus (= Schneider TM) - basgitaar, Jochen Arbeit - sologitaar, kaimba en harmonium, Sonja Kosche - harp, Andrew Unruh - percussie en vriend en mede oprichter Gunther Wüsthoff - sequencer. 

Het album, dat 6 nummers bevat start met "For Schlaghammer", waarin Faust een mix maakt van industriële muziek en krautrock, die in een gemiddeld te mpo gespeeld wordt en een licht hypnotiserend ritme heeft, die na enkele minuten experimentele elementen krijgt bijgevoegd en tempowisselingen bevat en dit nummer wordt gevolgd door "Künstliche Intelligenz", een experimenteel nummer, dat na 3 minuten verandert in een heerlijk swingend krautrock nummer met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo.
Daarna volgen "Sunny Night", een schitterend krautrock nummer met een aanstekelijk licht hypnotiserend terugkerend ritme, dat zeer dansbaar is en een gemiddeld tempo en "Kriminelle Kur", een lekker in het gehoor klinkend dance nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat tot beweging aanzet.
In "Die 5. Revolution" zet Faust me een experimenteel stuk muziek voor, dat na iets meer dan 5 minuten meer snelheid krijgt en in "Kratie" krijg ik een verrukkelijk swingend krautrock nummer met een gemiddeld tempo te horen, dat een licht hypnotiserend terugkerend ritme bevat, waarbij stil zitten niet aan de orde is en halverwege tijdelijk experimentele invloeden krijgt bijgevoegd.

"Blickwinkel (Curated By Zappi Diermaier)" van Faust is een fantastisch album, dat vol staat met geweldige krautrock met licht hypnotiserende ritmes, die experimentele elementen en ik raad elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Orkestr - I (Sound Effect Records, 2024) (Progressief)

Orkestr uit Horst (Nederland) werd in 2019 opgericht en bestaat uit: Peter Muijsenberg - zang en drums, Christian Keijsers - basgitaar, Erik Muijsenberg - keyboards en Ruud van den Munckhof - keyboards en gast zangeres Loes Bos, die ook de achtergrondzang voor haar rekening neemt. 
Hun debuut album "I" is 6 september 2024 uitgebracht via Sound Effect Records uit Athene, Griekenland als CD, als LP in een beperkte oplage op 180 gram zwart vinyl, inclusief de grafische novel “Time At The Speed Of Light”, als cassette in een beperkte oplage (alleen via Bandcamp) en als digitale download en bevat 13 nummers. 

Het album start met "Kovcheg XIV", waarin Orkestr een prachtig rustig nummer ten gehore brengt, dat na korte tijd meer snelheid krijgt en elementen van melodische rock, disco en krautrock bevat en naadloos over loopt in de song "We'll Start Anew", die een dansbaar ritme heeft en wisselende tempo's bevat, waarna "The Checklist"  volgt en de band een uitstekend stuk muziek speelt, dat voortborduurt op het vorige nummer en dezelde uitsraling bevat.
Daarna volgen "Time At The Speed Of Light", een geweldige symfonische rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, "Engines Humming", een schitterend licht dreigend instrumentaal progressief nummer met een terugkerend ritme en "Touching From A Distance", een lekker in het gehoor klinkende progressieve song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, dat tot beweging aanzet.
In "Daytime" zet Orkestr me een song met een niet al te hoog tempo voor, die een enigszins trieste ondertoon bevat en en terugkerend ritme heeft, in "Dark Between The Stars" krijg ik een vrij zwaar duister nummer te horen, dat ruimtelijke elementen heeft en in "A Shadow" hoor ik de band een aanstekelijke song met een gemiddeld tempo spelen, die beweging oproept en me tegen het einde laat genieten van ouderwetse draaimolen geluiden.
Dan volgen "Daytime (Reprise)", een mooie progressieve song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en "Arrival", een fantastische progressieve song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, die na enkele minuten verandert en meer snelheid krijgt, waardoor de muziek gaat swingen, om enkele minuten later terug te keren naar het langzamere tempo.
Verder volgen "Promises", een vrij zwaar nummer met een terugkerend ritme en melodische progressieve invloeden en "Alien Wilderness", een song met een langzaam tempo en een terugkerend ritme.

"I" van Orkestr staat vol puike progressieve muziek, waar ik erg van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Ángel Ontalva - Persian Courtyard (Octoberxart, 2024) (RIO (Rock In Opposition)

Ángel Ontalva is een Spaanse gitarist uit Madrid, die deel uit maakt van de band October Equus, maar ook solo diverse albums op zijn naam heeft staan, zoals: "Mundo Flotante" (OctoberXart Records, 2012), "Land Of Rain And Steel" (Ltd.edition CD-r, OctoberXart Records, 2013), "K​-​Faces Suite" (CD, OctoberXart Records, 2014), "Tierra Quemada" (CD, OctoberXart Records, 2015), "Satellites" (ltd. edition CDr, OctoberXart Records, 2017), "Two Black Holes And A Closed Door" (CD, OctoberXart Records, 2018) en "Compilation 2012​-​2020" (CD, OctoberXart Records, 2020), "Songs To Say Goodbye" (CD, OctoberXart Records, 2021), 
Ángel werkte diverse keren samen met de Russische band Vespero, waarmee hij "Carta Marina", 9 juli 2018, "Sea Orm Liventure", 3 augustus 2018 en "Live At The Astrakan State Theatre Of Opera And Ballet", 23 juni 2020, maar ook met andere artiesten maakte hij CD's, zoals: Ángel Ontalva & No Grooves ("Blood Moon Tonight", album, 7 augustus 2017), Ángel Ontalva VS. Priot Duo (Natasha Blinova/Piotr Talalay) ("Blue Stone Waves", album, 4 september 2018), Ángel Ontalva & Ark Fedotov ("Shaman Rock", album, 10 februari 2020) en Tierra Quemada Ensemble ("Live At The Dom", album, 2021) en met zijn Ángel Ontalva Quartet: "Sound Museum / Audience Recording" (album, 14 december 2018), "Live In Tomsk / Audience Recording" (album, 18 juni 2021) en anderen.
Op 16 augustus 2021 verscheen zijn album "Angel On A Tower", dat 12 nummers bevat, via OctoberXart Records als CD in een beperkte oplage van 1000 stuks en als digitale download, waarbij vermeldenswaardig is, dat de opnamen van dit album overblijfselen zijn van eerder geschreven werken, waarna op 14 februari 2022 het album "October Equus Guitar Project vol. 1" volgde. 
De opvolger van dit album heet "A Haunted, Hidden World Of Caves", dat 10 nummers bevat en op 3 maart 2023 via zijn label OctoberXart als CD in een beperkte oplage van 500 stuks en als digitale download werd uitgebracht en op dit album spelen: Ángel Ontalva - solo- en basgitaar, Víctor Rodríguez - keyboards, Ivan Fedotov - drums en percussie, Vitay Borodin - viool (track 2 en 6), Markus Breuss - trompet (track 8) en John Falcone - fagot (track 3, 4, 7 en 10), klarinet (track 1 en 10), tenor saxofoon (track 5, 9 en 10).
We zijn 3 maanden verder en er is op 4 juni 2023 al een nieuw album van Ángel via zijn label OctoberXart uitgebracht, getiteld "Black Pyramid", waarvan hij bij het maken van de composities geïnspireerd was door de prachtig gedetailleerde tekeningen, die door Frederic Norden in Egypte gemaakt werden en dit is alleen digitaal verkrijgbaaren op 8 januari 2024 verscheen zijn album "Twelve Days Of Winter"via zijn label.
Dit album werd gevolgd door "Persian Courtyard", dat op 23 september 2024 uitgebracht werd en hierop spelen Anna Anshakova - alt viool, Avelino Saavedra - drums en  percussie en Víctor Rodríguez - (virtueel) cello op track 1 mee.

Het album, dat 11 nummes bevat, start met "The Dragon Is Asleep", waarin Ángel Ontalva een fantastisch stuk rock in opposotion met een niet al te hoog tempo speelt, dat nostalgisch klinkt en dit wordt gevolgd door "A Door Is Closed, A Window Is Open", een schitterend nummer met licht klassieke en filmmuziek invloeden en een enigszins trieste ondertoon en "Fable Of The Fox And The Sheep", een heerlijk rock in opposition nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, dat beweging oproept.
Daarna volgen "Between Two Worlds", een prachtig klassiek aandoend nummer met een niet al te hoog tempo, dat na korte tijd jazz invloeden krijgt en gaat swingen, om dan weer terug te keren naar het begin tempo, "A Decadent Ballroom (Echoes Of A Faun)" is een lekker in het gehoor klinkend nummer met een dansbaar ritme en een gemiddeld tempo en "Looking Back" een uitstekend melodisch rio nummer met neoklassieke invloeden en een gemiddeld tempo.
In "That Bloody House" schotelt Ángel Ontalva me een puik licht experimenteel rio nummer voor, in "Beyond The Fiery River" krijg ik weer zo'n prima rio nummer te horen, dat subtiele tempowisselingen heeft en lichte jazz invloeden en een aanstekelijk ritme bevat en in "Satellites" laat hij me genieten van een geweldig rustig nummer met elementen van filmmuziek.
Dan volgen "Una Para El Camino", een nummer met een gemiddeld tempo en traditionele Spaanse elementen en "In My Dreams, Dreams.", een triest klinkend nummer, waarin  swingende jaren 40 jazz klanken te ontwarren zijn.

""Persian Courtyard" van Ángel Ontalva is een verrukkelijk album, dat vol staat met schitterende rock in opposition, die lichte neoklassieke elementen bevat en ik raad iedere liefhebber van deze genres deze meesterlijke schijf dan ook zeer aan.(luister naar enkele nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Traum - Traum (Tonzonen Records, 2024) (Psychedelich)

Traum uit Duitsland bestaat uit: Christoph Guschlbauer - drums en achtergrondzang, Thereyoughost - basgitaar en Helen Lichter - sologitaar en zang.
De band bracht op 14 februari 2024 hun debuut single "Hold The Line" / "Sunshine Song" als 7" in een beperkte oplage van 500 stuks en als digitale download uit via Hynpotic Bridge Records en deze is op 27 september 2024 gevolgd door de EP "Traum", die in een beperkte oplage van 300 stuks op 12" wit vinyl en als digitale download via Tonzonen Records is uitgebracht

Het album start met "Shoeshine", waarin Traum een geweldige licht psychedelische song ten gehore brengt, die me aan de muziek van eind jaren 60 en die van Vibravoid doet denken en dit nummer wordt gevolgd door "Tuesday’s Lover", een heerlijke licht psychedelische song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme.
Daarna volgen "Electric Blue", een schitterende song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "Illusion", een uitstekende uptempo song met een aanstekelijk dansbaar ritme en overeenkomsten met de muziek van Vibravoid.

"Traum" van Traum bevat 4 puike jaren 60 gerelateerde licht psychedelische nummers, waar ik erg van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook sterk aan.(luister naar de EP via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Wick Bambix - When Things Grow Teeth (Rookie Records, 2024) (Singer/Songwriter / Pop)

Willia Van Houdt, alias Wick Bambix (zang en sologitaar) van de punk band uit Nijmegen, Nederland heeft op 13 september 2024 haar eerste solo album als LP, als CD en als digitale download via Rookie Records uitgebracht en deze is vooraf gegaan door de singles "Red Flag" (28 juli 2024) en "On Repeat" (28 augustus 2024) en hierop wordt ze bijgestaan door Patrick Schappert - gitaar en mandola en Tim Van Doorn - aanvullende instrumenten.

Het album bevat 10 nummers en start met "The Stakes", waarin Wick Bambix een uitstekende pop song met een gemiddeld tempo speelt en dit wordt gevolgd door "No Happy Ending", een rustige pop song en "Red Flag", een heerlijke swingende uptempo rock song, die tot beweging aanzet.
Daarna volgen "Hello Hopeville", een prima pop song met lichte country elementen en een gemiddeld tempo, "Evaporate", een pop song met een aanstekelijk dansbaar ritme en "On Repeat", een lekker in het gehoor klinkende pop song met een gemiddeld tempo.
In "My Old Man" zet Wick Bambix me een opnieuw een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme voor en in "Drag The Gravel" krijg ik een puike uptempo song te horen, die tot dansen aanzet.
Dan volgen "Daisies", een song met een gemiddeld tempo en een hoog meezing gehalte en "Swallow", een prachtige rustige pop song.

"When Things Grow Teeth" van Wick Bambix bevat 10 mooie pop songs, die je minstens 1 keer gehoord moet hebben en ik raad liefhebbers van singer/songwriter muziek en de betere pop dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Various Artists - The Recurring Dreams Of Dr Sardonicus (Fruits De Mer Records, 2024) (Pyschedelisch / Progressief / Rock)

"The Recurring Dreams Of Dr Sardonicus" is een 2CD verzamel album, waarop artiesten en bands vertegenwoordigd zijn, die in de loop der jaren optredens deden in The Cellar bar te Cardigan, Wales tijdens het Dreams Of Dr Sardonicus festival.

CD 1, die 11 nummers bevat, begint met "Le Grand Voyage" van Alain Pire uit België, die een schitterende psychedelische song met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme ten gehore brengt en deze wordt gevolgd door "I Demand A Dream" van Anton Barbeau (USA), een uitstekende licht psychedelische pop song met een gemiddeld tempo en "Doors" van Babal (UK), een zwaar psychedelisch nummer met melodische elementen en een gemiddeld tempo, die over gaat in een swingende dansbare progressief klinkende  rock song.
Daarna volgen Blue Giant Zeta Puppies (UK) met "Semyorka (Part One)", een puik uptempo nummer, dat swingt als een trein, Consterdine (Wales) met een cover van The Only Ones, getiteld "Another Girl Another Planet", die in een traag tempo gespeeld wordt en Custard Flux (USA) met "Oxygen/Gelatinous Mass", een fantastische psychedelische pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme.
In de demo "The Waves" van Fuchsia (UK) krijg ik een lekker in het gehoor klinkende licht psychedelische pop song te horen, in "La Novia" zet I Am Voyager 1 (UK) me een geweldige folk song met een terugkerend ritme en een langzaam tempo voor, die iets over de helft van het nummer meer snelheid krijgt, waardoor er een aanstekelijk dansbaar geheel ontstaat en in "St Helens" van London Underground (Italië) laat de band me genieten van een verrukkelijk melodisch progressief uptempo Hammond rock nummer, dat swingt als een trein.
Dan volgen Moon Goose (UK) met "The Mysterious Coffins Of Arthur's Seat (Live)", een fantastisch spacerock nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat tot beweging aanzet en Mushroom (UK) met "Fistfull Of Koto!", die een prachtig rustig nummer met een terugkerend ritme speelt, dat lichte Japanse invloeden bevat.

CD 2, waarop 13 nummers staan, start met "Toy" van Pinhdar (Italië), die een lekker in het gehoor klinkend nummer met dance invloeden speelt, dat een terugkerend ritme heeft en dit wordt gevolgd door "Let There Be Life" van Sendelica (Wales), een uptempo progressief rock nummer met een terugkerend ritme en jazz elementen en "Twilight Ritual For The Successful Upload Of The Departed Spirit Of The Cyber Flower Child" van Spurious Transients (Wales), een experimenteel psychedelisch nummer met een terugkerend ritme, dat tot beweging aanzet en halverwege over gaat in een schitterend stuk muziek met een terugkerend doordringend drums ritme.
Dan volgen Spygenius (UK) met "Giving Way To Trains", een uptempo rock nummer met jaren 80 invloeden en een dansbaar ritme, The Chemistry Set (UK) met "If Rome Was Meant To Fall", een heerlijke uptempo pop song met een aanstekelijk dansbaar ritme en The Fellowship Of Hallucinatory Voyagers (Wales) met "Mindset", een uitstekend swingend uptempo nummer met een repeterend dansbaar ritme, waarbij stil zitten geen optie is.
In "Realm Of The Black Dog" van The Gold Needles (UK) krijg ik een puik stuk muziek voorgeschoteld, dat met een licht hypnotiserend ritme begint en een gemiddeld tempo bevat, om na iets meer dan een minuut in een dansbare progressieve rock song te veranderen (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), in "Fuchsia Smiles" van The Honey Pot (UK) laat de band me genieten van een uptempo licht psychedelische pop song, in "She Falls Down" van The Luck Of Eden Hall (USA) hoor ik de band een uptempo rock song met een aanstekelijk ritme spelen. 
Daarna volgen The Seventh Ring Of Saturn (USA) met "Slip Inside This House", een swingende puike rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, The Telephones (UK) met "Two Byrds", een geweldige uptempo pop song met een aanstekelijk dansbaar ritme, Three Dimensional Tanx (UK) met "Dwam", een verrukkelijke swingende uptempo rock song met een terugkerend ritme, waarbij stil zitten niet aan de orde is, die halverwege in een langzamer tempo wordt gespeeld, om iets meer dan een minuut voor het einde terug te keren naar het begin tempo en "Z Machine (UK) met "Big Old Hen", een schitterend progressief jazz nummer met een terugkerend ritme.

"The Recurring Dreams Of Dr Sardonicus" van Various Artists bevat 24 lekker in het gehoor klinkend nummers, waar ik vanaf de begintonen enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van psychedelische muziek, progressieve rock en rock in het algemeen, deze 2CD dan ook sterk aan.





zondag 18 augustus 2024

Review: The Singing Loins - Twelve (Damaged Goods Records, 2024) (Folk)

The Singing Loins uit Medway werd in 1990 door Chris Broderick - zang, mondharmonica en percussie en Chris 'Arfur' Alan - sologitaar, banjo, zang en autoharp opgericht.
Hun eerste 2 albums werden door Medway legende Billy Childish opgenomen en na nog enkele zelf uitgebrachte album, waaronder 1 met Billy Childish ging het duo in 1999 uit elkaar om in 2005 weer bijeen te komen en een jaar later versterking kreeg, toen Rob Shepherd - banjo, mandoline en achtergrondzang bij The Singing Loins kwam.
Omdat in 2021 bij zanger Chris Broderick bloedkanker geconstateerd werd en in januari 2022 overleed liet hij Arf weten om door te gaan met de groep.
Als eerbetoon maakten Arf en Billy samen met drummer Loin Rob de 7" single "Song Of The Medway", die op 23 september 2022 via Damaged Goods Records op zwart vinyl verscheen en de terugkeer van The Singing Loins inluidde.
Daarna maakte de band samen met Billy Childish het album "The Fighting Temeraire", dat eind 2022 verscheen, waarna in een nieuwe samenstelling gewerkt werd aan een nieuw album, getiteld "Twelve, dat op 6 september 2024 via Damaged Goods Records als LP uitgebracht wordt en hierop bestaat de band uit: Chris 'Arfur' Alan - sologitaar, banjo, zang en autoharp, Rob Shepherd - banjo, mandoline en achtergrondzang, Oli Allen - sologitaar en achtergrondzang, Richard Moore - viool en achtergrondzang en Chris Grenfell - drums en percussie.

Het album, dat 12 nummers bevat, start met "Hauling In The Slack", waarin The Singing Loins een geweldige folk song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme ten gehore brengt, waarbij stil zitten geen optie is en dit wordt gevolgd door "The Topless Twins Of Allhallows-On-Sea", een swingende uptempo song, die aanzet tot dansen en "House In The Woods", een lekker in het gehoor vrolijk klinkende folk song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.
Daarna volgen "Big Wheel", een uitstekende pop song met folk invloeden en een aanstekelijk dansbaar ritme, dat meedeinen uitlokt, "The Ghost Of Old Rose", een heerlijke aanstekelijke folk song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo en "Ain't The World A Lovely Place", een schitterende song met een dansbaar terugkerend ritme.
In "God Bless The Whores Of Rochester" zet The Singing Loins me een fantastische vrolijk klinkende song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme voor, in "That's How Murders Happen" krijg ik een puike song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme te horen en in "I Don't Like The Man" laat de band me genieten van een prachtige pop song met folk invloeden, die in een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme gespeeld wordt.
Verder volgen "Nail It Back Together", een song met een niet al te hoog tempo en een enigszins trieste uitstraling, "Where's My Machine Gun?", een swingende uptempo song met een hoog meezing gehalte en "Angel Of The Medway", een mooie vrij rustige song met en aanstekelijk ritme, dat me doet meedeinen op de muziek.

"Twelve" van The Singing Loins staat vol geweldige folk songs waar ik met volle teugen van heb kunnen genieten en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook van harte aan.




Sorry! Nog geen video beschikbaar.

Review: The Verge - The Verge (Is it Jazz? Records, 2024) (Jazz)

The Verge uit Oslo, Noorwegen werd in 2018 opgericht en bestaat uit: Emil Storløkken Åse - sologitaar, Aksel Rønning - saxofoon en dwarsfluit, Alf Høines basgitaar en Ingvald André Vassbø - drums.
Hun debuut album "The Verge", dat 7 nummers bevat, verschijnt op 4 oktober 2024 via Is It Jazz? Records als LP op 140 gram zwart vinyl, als CD en als digitale download.

Het album begint met "Nessesse", waarin The Verge een lekker in het gehoor klinkend uptempo jazzrock nummer ten gehore brengt, dat gedomineerd wordt door het drums spel en experimentele elementen bevat (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en dit wordt gevolgd door "Hyperreality", een heftig uptempo nummer, dat met hoge snelheid gespeeld wordt, een terugkerend ritme heeft en experimentele free jazz invloeden heeft.
Daarna volgen "Snake", een vrij rustig jazzrock nummer met een terugkerend ritme, dat iets over de helft meer snelheid krijgt, waarbij ook de muziek, mede door het saxofoonspel, heftiger klinkt en "Gratitude", een uptempo nummer met jazzrock en experimentele elementen  en een terugkerend ritme.
In "Emils Låt" / "Postludium" begint The Verge de muziek in een langzaam tempo en een terugkerend ritme en iets voor de helft van het nummer experimentele geluiden bijgevoegd krijgt, die ontaarden in heftig saxofoonspel en in "The Blast Supper" laat de band me genieten van een uptempo stuk jazz.
Verder volgt "Patterns For Meditation", een nummer dat in een langzaam tempo begint en na 2 minuten meer snelheid en een aanstekelijk terugkerend ritme krijgt, waardoor de muziek gaat swingen, om tegen het einde experimenteel te worden.

"The Verge" van The Verge bevat 7 prima jazz nummers met terugkerende ritmes en experimentele invloeden, die bij tijd en wijle vrij heftig klinken en ik raad elke  liefhebber van dit genre dan ook aan eens naar deze schijf te  gaan luisteren.




Review: Whoopie Cat - Weight In Gold (Kozmik Artifactz, 2024) (Rock)

Whoopie Cat uit Melbourne, Australië bestaat uit: Dan Smoo - zang en ritme gitaar, Jesse Juzwin - sologitaar, Josh Brandon - basgitaar, Jaksen Juzwin - drums en Jo Eileen - keyboards.
De band bracht op 24 september 2016 hun digitale debuut album "Whoopie Cat" uit en deze werd gevolgd door het digitale albums "Illusion Of Choice" (16 juni 2018) en "Weight In Gold" (29 april 2023), dat op 24 augustus 2024 via Kozmik Artifactz in een beperkte oplage op doorschijnend geel vinyl wordt uitgebracht en 8 nummers bevat.

Het album begint met het titel nummer "Weight In Gold", waarin Whoopie Cat een fantastisch stuk folk in een gemiddeld tempo speelt, dat heavy metal invloeden herbergt en een aanstekelijk dansbaar ritme bevat en gevolgd wordt door "Pretty Baby", een uitstekende blues gerelateerde song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, die enkele minuten voor het einde meer snelheid krijgt.
Daarna volgen "Fallen", een prachtige song met een gemiddeld tempo, een dansbaar ritme en een hoog meezing gehalte en "So Below", een lekker in het gehoor klinkende rock song met heavy rock invloeden, subtiele tempowisselingen, lichte folk elementen en een ritme dat tot dansen aanzet.
In "Icarus" schotelt Whoopie Cat me een mooie rock song met een niet al te hoog tempo voor, die een aanstekelijk terugkerend ritme heeft en "Yesterday's Pain", een vrij rustige pop song met een terugkerend ritme.
Verder volgen "Happiness Is Prescribed", een prima pop song met aan aanstekelijk ritme en een gemiddeld tempo, die melodische elementen heeft en "Oh My Love", een schitterende progressieve rock song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme, die tempowisselingen bevat.

"Weight In Gold" van Whoopie Cat bevat 8 heerlijke rock nummers, waar ik van begin tot einde enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van de betere rock deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Sacred Buzz - Radio Radiation (Fuzzed Up & Astromoon Records, 2024) (Psychedelisch / Garagerock)

Sacred Buzz uit Berlijn, Duitsland werd in de zomer van 2023 opgericht en bestaat uit: Max - drums, Jane - keyboards, Luca - basgitaar en Ivan - sologitaar en zang.
De band bracht op 13 november 2023 hun debuut demo "Sacred" als digitale download uit en deze wordt op 28 augustus 2024 gevolgd door hun debuut single "Radio Radiation" / "Rebel Machine", die via Fuzzed Up & Astromoon Records in een beperkte oplage op vinyl en als digitale download verschijnt.

In "Radio Radiation" zet Sacred Buzz me een schitterende psychedelisch startende song voor, die na iets meer dan 1 minuut verandert in een puike progressieve uptempo song met psychedelische invloeden en een aanstekelijk terugkerend ritme, dat tegen het einde in een lager tempo wordt gespeeld en in "Rebel Machine" krijg ik een fantastische swingende uptempo psychedelische garagerock song te horen, waarbij stil zitten geen optie is.

De single "Radio Radiation" van Sacred Buzz bevat 2 geweldige psychedelische nummers, die me als muziek in de oren klinken en op de muziek van de jaren 60 geïnspireerd zijn, dus ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook sterk aan.




Sorry! Nog geen video beschikbaar.



Review: Antisect - In Darkness, There Is No Choice (Rise Above Records, 2024) (Punk)


Antisect uit Daventry, Engeland werd in 1982 opgericht en bestond in eerste instantie uit: Pete Lyons - sologitaar, Renusze Rokicki - basgitaar, Pete Paluskiewicz - drums en Pete Boyce - zang.
De band bracht hun debuut album "In Darkness, There Is No Choice" in 1984 uit via Spiderleg Records en hierop spelen Rich Hill - zang en Caroline Wallis - zang mee.
Het album werd diverse keren heruitgebracht: in 1994 als CD via Southern Records, in 2011 als niet officiële LP via Antisociety, als niet officiële cassette via AZ Autoproduzioni en op 13 september 2024 verschijnt het album (met 2 extra nummers0 via Rise Above Records als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op doorzichtig vinyl, als LP in een beperkte oplage van 1000 stuks op zwart vinyl, als CD en als digitale download.

Het album, dat 13 nummers bevat, begint met "Intro", waarin Antisect een kort industrieel stukje speelt, dat gevolgd wordt door "They (The Eternal Myth And Paradox)", een heerlijke punk song, die met hoge snelheid mijn gehoorgang binnen komt, "The World’s Biggest Runt", een swingende uptempo song met een terugkerend ritme en "A Midsummer Night’s Dream", een fantastisch langzaam instrumentaal nummer, dat op piano gespeeld wordt met een licht hypnotiserend terugkerend ritme, dat rust uitstraalt.
Daarna volgen "Channel Zero (Reality)", dat begint met radio geluiden en over gaat in een doordringende toon, die na enkele seconden verandert in een heftig uptempo punk nummer met gesproken test, die een vervolg krijgt in "Yet They Still Ignore", waarna het extra nummer "Ghost Of Mankind" volgt, dat een heftig gesproken aanklacht is tegen de oorlog en gepaard gaat met gruwelijke achtergrondgeluiden.
In "Tortured And Abused" zet Antisect me een geweldige uptempo punk song met een terugkerend ritme voor, dat over loopt in "Education Or Indoctrination" en hierin gaat de band verder met het maken van hun maatschappij kritische teksten, die overeenkomsten heeft met de muziek van Angelic Upstarts en Stiff Little Fingers en in "In Darkness" krijg ik een heftige uptempo song te horen, die met hoge snelheid gespeeld wordt.
Dan volgen "Heresy", een schitterende song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, "Hallo There… How’s Life", een korte heftige uptempo punk song, die verder gaat in "The Buck Stops Here", een puike punk song, die vrij langzaam begint en waarin het tempo steeds verder wordt opgevoerd, totdat er een swingend stuk muziek is ontstaan.

"In Darkness, There Is No Choice" van Antisect is een verrukkelijke plaat, die vol punk songs met maatschappij kritische teksten staat, die ik elke liefhebber van dit genre kan aanraden.(luister naar het oorspronkelijke album via de youtube link onder de recensie)




maandag 12 augustus 2024

Review: The Fuzztones - Live At Rockpalast (MIG / WDR / Rockpalast, 2024) (Garagerock)

The Fuzztones werd in 1980 te New York City, Amerika opgericht door Rudi Protrudi - sologitaar en zang, Deb O'Nair - zang, orgel en achtergrondzang, Randy Pratt - basgitaar en Michael Phillips - drums.
Na enkele bandwisselingen bestond de band in 1984 uit: Rudi Protrudi, Deb O'Nair, Michael Jay - basgitaar, Elan Portnoy - sologitaar en Ira Elliot - drums en in deze formatie bracht de band hun debuut album "Lysergic Emanations" in 1985 uit.
Vervolgens verschenen: "In Heat" (1989), "Braindrops" (1991), "Monster A-Go-Go" (1992), "Salt For Zombies" (2003), "Boom" (2006), "Horny As Hell" (2008) en "Preaching To The Perverted" (2011).
Omdat de band in 2020 hun 40 jarige bestaan viert is het debuut album "Lysergic Emanations" op 3 juli 2020 her-uitgebracht via Easy Action Records als 2CD, samen met een niet eerder uitgebracht live concert, dat 12 mei 1985 in The Matrix opgenomen werd.
Op 15 december 2023 verscheen het live album "Live At The Dive '85" via Area Pirata als LP in een beperkte oplage van 500 stuks, waarop 16 nummers staan, als CD in een beperkte oplage van 500 stuks, die 4 extra nummers bevat en als digitale download met 20 nummers, waarbij vermeldenswaardig is dat The Dive een kleine club in New York was, waar regelmatig optredens van garagerock bands waren en plaats bood voor maximaal 100 mensen.
De band speelde op 10 oktober 2009  voor Rockpalast in Harmonie te Bonn, Duitsland, waarvan opnamen werden gemaakt, die als CD en als DVD via MIG, WDR en Rockpalast als gezamenlijk project op 26 juli 2024 is verschenen en 18 nummers bevat en hierop bestaat de band uit: Rudi Protrudi - zang, mondharmonica en ritme gitaar, Lana Loveland - orgel en zang, Lenny Svilar - sologitaar, Surrealistic Pille - basgitaar en zang, Rockin Rollo - saxofoon en Rob Louwers, drums.

Het album start met "In Heat", waarin The Fuzztones een schitterende swingende uptempo rock song met een aanstekelijk terugkerend ritme ten gehore brengt, die halverwege in "Bad News Travels Fast" over gaat, dat net als vorig nummer swingt als een trein, met hoge snelheid gespeeld wordt en een terugkerend ritme heeft en gevolgd wordt door "Blood From A Stone", een lekker in het gehoor klinkende rock song met een gemiddeld tempo, die subtiele tempowisselingen bevat en swingt, "Hurt On Hold", een fantastische uptempo garagerock song met jaren 60 rhythm & blues invloeden, waarbij stil zitten geen optie is en "Action Speaks Louder Than Words", een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme, die overeenkomsten heeft met de zestiger jaren muziek.
Daarna volgen "Ward 81", een verrukkelijk progressief nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, "Charlotte's Remains", een prachtige song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme, "Get Naked", een geweldige rock song, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en een licht hypnotiserend terugkerend ritme bevat en verder gaat in "Nine Months Later", dat eveneens een licht hypnotiserend terugkerend ritme heeft en aanzet tot dansen.
In "Highway 69" zet The Fuzztones me een uitstekende song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme voor, in "Romilar D" krijg ik een opnieuw een swingende song te horen, die een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme heeft, in "Brand New Man" hoor ik de band een puike song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme spellen, waarin de saxofoon een grote rol speelt, in "Johnson In A Headlock" gaat de band verder met het maken van hun swingende muziek en in "She's Wicked" laat de band me genieten van een heerlijke song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme, waarbij het moeilijk is om niet in beweging te komen.
Dan volgen "Hallucination Generation", een prima song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme, "The Sinister Urge", een puike song met een aanstekelijk ritme, dat tot dansen aanzet en "Strychnine", een swingende uptempo song met een terugkerend ritme.
Verder volgt nog "Penis Between Us", dat in 2012 tijdens het Orange Blossom Festival is opgenomen en hierin speelt de band een mooie akoestische song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo.

"Live At Rockpalast" van The Fuzztones is een fantastisch rock album met songs, die hoofdzakelijk in een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme worden gespeeld, maar desondanks heb ik hiervan met volle teugen van kunnen genieten en ik raad iedere liefhebber van garagerock en de betere rock muziek deze schijf dan ook sterk aan.(luister naar dit concert via de youtube link onder de recensie)




zondag 28 juli 2024

Review: Cracked Machine - Wormwood (Kozmik Artifactz, 2024) (Post-Rock)

Cracked Machine uit Engeland bestaat na een betzettingswisseling  uit: Gary Martin - drums, Chris Sutton - basgitaar en Bill Denton - sologitaar en synthesizer.
De band bracht op 16 oktober 2017 hun debuut album "I, Cosmonaut" uit via Psyka Records als LP, als CD , als cassette en als digitale download en deze werd gevolgd door "The Call Of The Void" (12 april 2019, LP, CD en digitale download via Psyka Records), "Gates Of Keras" (26 juni 2020, LP, en digitale download via Kozmik Artifactz en CD via Psyka Records) en op 20 januari 2024 verscheen "Wormwood" als CD en als digitale download, om op 26 juli 2024 via Kozmik Artifactz als LP te worden uitgebracht.

Het album bevat 8 instrumentale nummers en begint met "Into The Chronosphere", waarin Cracked Machine een uitstekend post-rock nummer in een gemiddeld tempo speelt, dat een aanstekelijk ritme bevat en gevolgd wordt door "Song Of Artemis", een mooi post-rock nummer met een niet al te hoog tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme en "The Glowing Sea", een licht psychedelisch nummer met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo.
Daarna volgen "Eigenstate", een mix van post-rock en stoner, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een terugkerend ritme heeft, "Return To Antares", een prachtig nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "Burning Mountain", een prima post-rock nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, die subtiele tempowisselingen heeft.
In "Desert Haze" schotelt Cracked Machine me een fantastisch nummer met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme voor en in  het titelnummer "Wormwood" krijg ik een geweldig uptempo nummer te horen, dat een dansbaar terugkerend ritme heeft en een lichte trance oproept.

"Wormwood" van Cracked Machine is een puike plaat, die lekker in het gehoor klinkende post-rock nummers bevat en ik raad iedere liefhebber van dit genre dan ook aan eens naar deze schijf te gaan luisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Delving - All Paths Diverge (Stickman Records / Blues Funeral Recordings, 2024) (Progressieve Melodische Rock)

Delving uit Berlijn, Duitsland is het geesteskind van Elder voorman en multi-instrumentalist Nick DiSalvo, die op 11 juni 2021 zijn debuut solo album "Hirschbrunnen" als LP en als digitale download uitbracht, dat op 23 augustus 2024 gevolgd wordt door het album "All Paths Diverge".
Het album, dat 7 nummers bevat verschijnt in Europa via Stickman Records als 2LP in een beperkte oplage van 300 stuks op oranje met wit gespetterd vinyl en in Noord-Amerika via Blues Funeral Recordings als 2LP op turquoise lucht blauw vinyl, als test persing 2LP in een beperkte oplage op zwart vinyl, als CD en als digitale download.

Het album begint met "Sentinel", waarin Delving een elektronisch nummer met een gemiddeld tempo ten gehore brengt, dat na een kort intro melodische invloeden krijgt bijgevoegd, in een hoger tempo gespeeld wordt en een terugkerend ritme bevat en gevolgd wordt door "Omnipresence", dat met een doordringend terugkerend ritme begint om na ongeveer een minuut over te gaan in een geweldig progressief symfonisch stuk muziek, dat subtiele tempowisselingen heeft.
Daarna volgen "Chain Of Mind", een uptempo nummer, waarin een schitterende mix van krautrock en melodische rock wordt gemaakt, die swingt en "New Meridian", een lekker in het gehoor klinkend elektro nummer met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, dat halverwege meer snelheid krijgt en melodische elementen heeft.
In "Zodiak" zet Delving me een fantastisch uptempo symfonisch nummer voor met subtiele tempowisselingen, die na 9 minuten in een lager tempo over gaat en sferische ruimtelijke elementen krijgt (luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie) en in "The Ascetic" hoor ik hem een verrukkelijk uptempo melodisch progressief nummer spelen, dat en terugkerend ritme heeft en swingt.
Als laatste volgt "Vanish With Grace" en hierin laat Delving me genieten van een uitstekend swingend uptempo melodisch nummer, dat iets over de helft van het nummer verandert in een heerlijk krautrock gerelateerd nummer met een hypnotiserend ritme.

"All Paths Diverge" van Delving is een puike plaat met geweldige melodische progressieve nummers, waar ik vanaf de begintonen enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van deze muzieksoort deze schijf, met wat mij betreft "Vanish With Grace" als uitschieter, dan ook sterk aan.




Review: Ananda Mida - Live At Duna Jam (Heavy Psych Sounds, 2024) (Rock)

Ananda Mida uit Italië werd in 2013 opgericht en is een collectief, dat onder leiding staat van drummer Max Ear van de band OJM en mede oprichter is van het label Go Down Records en sologitarist Matteo Pablo Scolaro.
Het duo treedt sinds 2015 op met diverse bezettingen, varieërend van 3 tot 6 leden en bracht de volgende uitgaven op de markt: "Aktavas"​ /​ "Passavas" (29 december 2015, 7" single via Go Down Records), "Anodnatius" (25 november 2016, LP, CD en digitale download), "Cathodnatius" (12 januari 2019, LP, CD en digitale download), "Karnak" (25 juni 2021, 12" 180 gram picture disc EP en digitale download), "Reconciler" (3 november 2023, 2LP, 2CD en digitale download) en op 12 juli 2023 verscheen het album "Live At Duna Jam" via Heavy Psych Sounds als test persing LP in een zeer beperkte oplage van 10 stuks op zwart vinyl, als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op zwart/geel/oranje vinyl, als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op transparant paars vinyl, als LP op zwart vinyl, als CD en als digitale download.
Hierop bestaat de band uit: Max Ear - drums, Matteo Pablo Scolaro - sologitaar, Alessandro Tedesco - ritme gitaar, Davide Bressan - basgitaar en Conny Ochs - zang en percussie.

Het album dat 6 nummers bevat, start met "Swamp Thing", waarin Ananda Mida met een stukje psychedelische muziek begint, dat na korte tijd verandert in een heerlijke progressieve bluesrock song met een gemiddeld tempo die een aanstekelijk ritme bevat en uitnodigt tot schuifelen, om na 9 minuten met hogere snelheid te worden gespeeld en 2 minuten later terugkeert in het langzame tempo.
Daarna volgen "Blank Stare", een swingende uptempo rock song met een aanstekelijk ritme en "Doom And The Medicine Man (part V)", eveneens een swingende uptempo rock song, waarbij stil zitten geen optie is.
In "Doom And The Medicine Man (part VI-VII-VIII)" zet Ananda Mida me een puike rock song met een vrij langzaam tempo voor, die tegen het einde iets heftiger wordt en meer tempo krijgt om dan over te gaan in en melodische song met een aanstekelijk dansbaar ritme, dat tot meedeinen aanzet, in "Doom And The Medicine Man (part IV)" krijg ik een schitterende rock song met een gemiddeld tempo te horen, die een dansbaar ritme heeft en in "Lunia" laat de band me genieten van een fantastische uptempo rock song, die swingt als een trein.

"Live At Duna Jam" van Ananda Mida is een geweldige plaat, waar ik erg va genoten heb en ik raad liefhebbers van de betere rock dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren, om misschien wel tot dezelfde conclusie te komen als ik.(luister naar dit album via de bandcamp link onder  de recensie)




Review: Indignation Meeting - Trouble In The Shed (Damaged Goods Records, 2024) (Pop Punk)

Indignation Meeting uit Leeds, Engeland bestaat uit: Peter Hirst (15 jaar) - zang, drums, basgitaar en trompet, zijn vader Michael Hirst - sologitaar en basgitaar (track 2 en 5), Heather Hirst - zang (track 14) en achtergrondzang (track 5 en 8), Sally Canlin - achtergrondzang (track 5 en 8) en tamboerijn (track 5) en Hugo - basgitaar.
De band bracht op 9 januari hun debuut single "Trouble's Brewing" als CD single en als digitale single uit en deze werd gevolgd door op 13 januari 2023 hun debuut album "Trouble In The Shed" als CD in eigen beheer uit en op 3 november 2023 verscheen de 7" single "That Leeds Feeling", waarna Damaged Goods Records hun debuut album, dat 14 nummers bevat op 2 augustus 2024 als LP in een beperkte oplage op groen vinyl uitbrengt.

Het album begint met "PVLR", waarin Indignation Meeting een lekker in het gehoor klinkende powerpop song met een gemiddeld tempo en een dansbaar aanstekelijk terugkerend ritme speelt en dit nummer wordt gevolgd door "Swingball Blues", een heerlijke swingende uptempo pop punk song, waarbij stil zitten niet aan de orde is en "Electrification", een uptempo pop punk song met een dansbaar aanstekelijk ritme.
Daarna volgen "That Leeds Feeling", een swingende uptempo song met lichte overeenkomsten met de muziek van The Undertones en The Dickies, "Abergynolwyn", een song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme, waarin de zang in mijn opinie enigszins vals klinkt, "Oh Zacharias", een schitterende uptempo punk rock song, die subtiele tempowisselingen bevat en "Hornby Horrors", een swingende uptempo punk song met jaren 70 invloeden.
Kant B start met "41241" en hierin brengt Indignation Meeting een uitstekende pop punk song ten gehore, die een hoog meezing gehalte heeft en deze wordt gevolgd door 
"The Class 37’s In The Pits", een vrolijk klinkende uptempo song met een terugkerend ritme en "Inspirational Transformation", een uptempo pop song met diverse tempowisselingen.
In "Riotous Rolling Stock" zet de band me een aanstekelijke song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme voor, in "Cybil Shepherd" krijg ik een korte uptempo song te horen, in "Fabulous Flying Scotsman" hoor ik de band een puike uptempo song spelen, waarin de drums op subtiele wijze de hoofdrol speelt en in "Give The Teddies What They Want" geweldige uptempo punk song met een aanstekelijk terugkerend ritme en een hoog meezing gehalte.

"Trouble In The Shed" van Indignation Meeting bevat 14 prima pop punk songs, die hoofdzakelijk met hoge snelheid gespeeld worden en ik raad iedere liefhebber van deze muzieksoort deze schijf, met wat mij betreft "Give The Teddies What They Want" als uitschieter, dan ook van harte aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Heiko Maile + Julian Demarre - Neostalgia (Bureau B Records, 2024) (Elektronisch)

Heiko Maile - keyboards en filmmuziek en Julian Demarre - synthesizer, elektronica en filmmuziek uit Stuttgart, Duitsland kennen elkaar sinds halverwege de jaren 90 en brachten op 3 mei 2024 het digitale nummer "Melancholia" uit als voorloper van het album "Neostalgia", dat op 6 september 2024 via Bureau B Records als LP, als CD en als digitale download uitgebracht wordt.

Het album., dat 10 nummers bevat, begint met "Patience", waarin Heiko Maile + Julian Demarre een schitterend stuk elektronische muziek met een vrij rustig tempo speelt, waarin elementen van new age en krautrock gecombineerd worden en dit wordt gevolgd door "Reflection (Dark Horses)", een heerlijke song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "Number Stations", een experimenteel startend nummer, dat na enkele minuten over gaat in een geweldig krautrock nummer.
Daarna volgen "Serengeti Ostinato", een fantastisch uptempo krautrock nummer met een dansbaar ritme, "Universal Universe", eveneens zo'n uitstekende song, die een dansbaar ritme en krautrock elementen bevat en "Helios", een prachtig elektro nummer me een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.
In "Melancholia" laat het duo Heiko Maile + Julian Demarre me genieten van een verrukkelijk elektronisch nummer met lichte new age en krautrock invloeden dat in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en in "Between Trees" krijg ik een mooi rustig elektronisch nummer voorgezet dat een aanstekelijk ritme bevat.
Verder volgen "Hollow Earth", een elektronisch nummer met en niet al te hoog tempo en lichte krautrock invloeden en "Eternal Drift", een vrij rustig melodisch nummer met een terugkerend ritme.

"Neostalgia" van Heiko Maile + Julian Demarre is een puike plaat, die vol geweldige elektronische muziek met krautrock invloeden staat en ik raad iedere liefhebber van deze muzieksoort dit album dan ook sterk aan.(luister naar 3 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)




zondag 21 juli 2024

Review: Amy Rigby - Hang In There With Me (Tapete Records, 2024) (Pop)

Amy Rigby - zang, sologitaar en mandoline uit Catskill, New York, Amerika speelt sinds 1984 muziek; eerst met bands en vanaf 1996 ook solo.
Haar debuut album verscheen op 21 op 21 oktober 2016 en heet "Diary Of A Mod Housewife" en deze werdd gevolgd door diverse digitale nummers en albums, waarvan haar album "Hang In There With Me", dat via Tapete Records op 30 augustus 2024 als LP, als CD en als digitale download verschijnt en 11 nummers bevat de achttiende uitgave is.

Het album start met "Hell-Oh Sixty", waarin Amy Rigby een mooie song met een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die psychedelische folk invloeden en een aanstekelijk ritme heeft en gevolgd wordt door "Too Old To Be So Crazy", een lekker in het gehoor klinkende dansbare song met een gemiddeld tempo en lichte jaren 80 elementen en "O Anjali", een puike pop song met een niet al te hoog tempo. 
Daarna volgen "Dylan In Dubuque", een pop song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, "Requiem", een uitstekende pop song met een aanstekelijk dansbaar ritme en "Bangs", een heerlijke song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, die subtiele tempowisselingen heeft.
In "The Farewell Tour" schotelt Amy Rigby me een prima folk song met een gemideld tempo voor, in "Bad In A Good Way" krijg ik een verrukkelijke pop song met een gemiddeld tempo te horen, die tempowisselingen heeft en in "Bricks" laat ze me genieten van een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme.
Verder volgen "Heart Is A Muscle", een fantastische uptempo song met een swingend terugkerend ritme, waarbij stil zitten geen optie is en "Last Night's Rainbow", een song met jaren 60 elementen, lichte overeenkomsten met de muziek van Adrian Shaw, een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.

"Hang In There With Me" van Amy Rigby staat vol lekkere pop songs, waar ik erg van genoten heb en ik raad elke liefhebber van de betere pop deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar 3 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Magmakammer - Before I Burn (Evil Noise Recordings / Kozmik Artifactz Records, 2024) (Rock)

Magmakammer uit Oslo, Noorwegen bestaat uit: Lasse R. - drums, Sitan S. - basgitaar en Ulrik H.J. sologitaar, synthesizer en zang.
De band bracht op 28 september 2018 hun debuut uit met het album "Mindtripper", dat als LP en als digitale download verscheen en dit werd gevolgd door "Bloody Diamond" (12 mei 2019, split LP en digitale download), "Apocalypse Babes" (13 oktober 2023, digitaal nummer) en "Cyanide Fever" (17 november 2023, digitaal nummer) en op 26 juli 2024 verschijnt hun album "Before I Burn" als LP, als cassette en als digitale download via de labels Evil Noise Recordings (cassette) en Kozmik Artifactz (vinyl).

Het album, dat 8 nummers bevat, start met "Doom Jive", waarin Magmakammer een geweldige progressieve bluesrock song in een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme speelt, die overeenkomsten met de muziek van Uncle Acid & The Deadbeats heeft en deze wordt gevolgd door "Cyanide Fever", een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.
Daarna volgen het titel nummer "Before I Burn", een lekker in het gehoor klinkende rock song, die in een niet al te hoog tempo begint, maar na 2 minuten meer snelheid krijgt, waarbij de muziek dansbaar wordt en gaat swingen en "Zimbardo", een heerlijke rock song met een terugkerend ritme, waarbij stil zitten geen optie is.
In "Princess Of The Peaks" schotelt Magmakammer me een fantastische song met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend ritme voor en in "Cult Of Misanthropy" laat de band me genieten van een prachtig nummer met een gemiddeld tempo, dat halverwege zang bijgevoegd krijgt.
Verder volegen "Apocalypse Babes", een verrukkelijke blues gerelateerde rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme en "I Will Guide Your Hand", een mooie langzame song met een terugkerend aanstekelijk ritme.

"Before I Burn" van Magmakammer is een uitstekende plaat, die puike rock nummers bevat, waar ik enorm van genoten heb en ik raad elke liefhebber van de betere rock deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Land Mammal - Emergence (Kozmik Artifactz Records, 2024) (Psychedelisch)

Land Mammal uit Dallas, Texas, Amerika bestaat na enkele band bezettingswisselingen uit: Bryan David - drums, lap steel gitaar, basgitaar, sologitaar, piano en synthesizer, Will Weise - sitar, lap steel gitaar, basgitaar en sologitaar, Paul "Lefty" Wright - sitar, dwarsfluit, esraj en tanpura, Jake Dexter - orgel, Yatziv Caspi - tabla en percussie en Kinsley August - zang.
De band bracht op 30 maart 2019 hun debuut album "Land Mammal" uit als cassette en als digitale download, die gevolgd werd door "Slow Your Mind" (24 september 2021, LP, cassette en digitale download), "Make Believe World" (27 mei 2022, digitaal nummer) en "Emergence", die op 12 juli 2024 via Kozmik Artifactz Records als LP en als digitale download verscheen en hierop word de band bijgestaan door: Uriah Stake - basgitaar (track 7), Isaiah Mitchell - sologitaar (track 2 en 7), True Turner - synthesizer (track 5), Maria Grigoryeva - snaren (track 5) en Drsyaa - zang (track 3, 8 en 9).

Het album bevat 9 nummers en begint met "Doors To Reality", waarin Land Mammal een kort stukje op de sitar speelt met get geluid van een trein op de achtergrond, dat naadloos gevolgd wordt door "Tear You Down", een schitterende psychedelische song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en het titel nummer "Emergence", een psychedelisch nummer dat met zware tonen start en na korte tijd iets meer tempo en een terugkerend ritme krijgt.
Daarna volgen "Separation", een verrukkelijk kort psychedelisch nummer met een mysterieuze Oosterse uitstraling" dat doorloopt in "Divide", een progressieve song met een gemiddeld tempo en lichte folk invloeden.
In "I Am" zet Land Mammal me een geweldige licht psychedelische progressieve rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme voor en in "The Circle" krijg ik een heerlijke song te horen die een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme heeft en ruimtelijke elementen bevat.
Verder volgen "Transcendence Pt1", een uitstekend instrumentaal psychedelisch nummer met een licht hypnotiserend terugkerend ritme en "Transcendence Pt2", een vervolg op "Pt1"en hierin laat de band me genieten van een progressief instrumentaal nummer met een gemiddeld tempo, ruimtelijke elementen en een aanstekelijk ritme.

"Emergence" van Land Mammal is een fantastische plaat met puike psychedelische nummers waar ik van begin tot einde enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze meesterlijke schijf dan ook aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Desert Twelve - The Last Dark Wood (Orzorock Music, 2024) (Rock)

Desert Twelve werd in 2021 te Piacenza, Italië opgericht en bestaat uit: Gabriele 'Gaby' Finotti - sologitaar, Davide Radicelli - basgitaar, Alex Viti - ritme gitaar, Vittoria Ipri - zang en Luca Dabergami - drums.
De band bracht hun debuut album "Desert Twelve" op 29 juni 2022 uit via Orzorock Music en deze is op 20 juni 2024 gevolgd door hun album "The Last Dark Wood", dat 8 nummers bevat en via Orzorock Music als LP, als CD en als digitale download is uitgebracht.

Het album start met "To Be The King", waarin Desert Twelve een fantastische progressieve rock song met een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die melodische elementen en hardrock invloeden bevat en gevolgd wordt door "The Dragon", een heerlijke uptempo hardrock song met een aanstekelijk ritme.
Daarna volgen "Bikini Since 1946", een lekker in het gehoor klinkende rock song met een gemiddeld tempo en hardrock invloeden en "Eleven Magic Kisses", een puike rock song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, die swingt.
In "The Moon" zet Desert Twelve me een schitterende uptempo rock song met aanstekelijk dansbaar ritme voor, waarbij stil zitten niet aan de orde is en in "Echidna" krijg ik een verrukkelijke afwisselende song met een terugkerend ritme te horen.
Verder volgen "The First Underworld Down", een prima rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en het titel nummer "The Last Dark Wood", een uitstekende swingende uptempo rock song met subtiele tempowisselingen.

"The Last Dark Wood" van Desert Twelve bevat 8 heerlijke hardrock nummers, waar ik erg van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)