zondag 27 oktober 2024

Review: Human Teorema - Le Premier Soleil (Sulatron Records, 2024) (Psychedelisch/Progressief/Acid Rock)

Human Teorema uit Parijs, Frankrijk bestaat na enkele bezettingswisselingen uit: Timothée Girerd-Hengstenberg - sologitaar en synthesizer, Mathieu Leroy - sologitaar, Alan Charron - basgitaar en Xabi Irigoin - drums 
De band bracht op 1 februari 2012 hun debuut uit met de digitale single "#1", die op 19 oktober 2012 gevolgd werd door het digitale nummer "Automat", waarna de volgende uitgaven verschenen: "Live 15​/​01​/​2013" (digitale single, 14 maart 2013), "Feuer!" (12" EP, 12 december 2014) en "Ballasts" (digitaal album, 8 mei 2020).
Op 25 oktober 2024 bracht Sulatron Records hun album "Le Premier Soleil De Jan Calet" als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op 180 gram vinyl uit. 

Het album bevat 10 nummers en begint met "Onirico - Dunsanian Sleep", waarin Human Teorema een prachtig rustig elektronisch nummer ten gehore brengt, dat na iets meer dan 3 minuten over gaat in "Onirico - Les Monts Statuaires", dat iets meer snelheid krijgt, ruimtelijke elementen bevat en melodisch progressief klinkt.
Daarna volgt "Studiis", dat uit 4 delen bestaat ("Mounting Unrests" / "Bodleian Library" / "Méjemirande 2" / "Sailors Are Superstitious Folk" en hierin speelt de band een schitterend progressief melodisch nummer, dat na 3 minuten verandert en experimenteel wordt, om 3 minuten later in een uptempo mix van surf, psychedelische muziek en spacerock over te gaan, dat krautrock elementen krijgt bijgevoegd, acid rock bevat en een licht hypnotiserend ritme heeft en tegen het einde in een trager tempo over gaat.
In "Spedizione" dat eveneens 4 delen telt ("Alqafila" / "Mel Haäl Oudidih" / "Céléphaïs" / "Erneuerung") laat Human Teorema me genieten van een swingend uptempo stuk muziek met een terugkerend ritme, dat na 4 minuten iets langzamer wordt, acid rock bevat, om enkele minuten later te veranderen in een dansbaar stukje reggae met funk en disco invloeden en halverwege tijdelijk elektronisch te worden, waarna de muziek in een langzaam tempo wordt gespeeld en een licht hypnotiserend ritme krijgt, waar even later melodische invloeden aan toe worden gevoegd en voor het laatste gedeelte over te gaan in een heerlijk aanstekelijk ritme en een gemiddeld tempo.

"Le Premier Soleil De Jan Calet" van Human Teorema staat vol fantastische progressieve muziek waar ik van begin tot einde enorm van genoten heb en ik raad liefhebbers van deze muzieksoort deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Vittorio Nistri & Filippo Panichi - Vittorio Nistri & Filippo Panichi (Snowdonia Dischi, 2024) (Progressief / Kamer Muziek)

Vittorio Nistri - synthesizer, keyboards, samples en orkest arrangementen en Filippo Panichi - sologitaar, synthesizer, veld opnamen, zelf gemaakte instrumenten en ultrasound detector, uit Italië, hebben hun sporen reeds verdiend als muzikanten.
Vittorio is de oprichter van de avant-garde rock band Deadburger Factory en speelt met andere experimentele artiesten zoals Claudio Milano/Nickelodeon, Forbici di Manitù, St Ride, Maisie en anderen en hij is ook betrokken in de nationale psychedelische muziekscene met Ossi.
Filippo begon als sologitarist, maar ook is hij al jaren bezig met et maken van experimentele elektroakoestische improvisaties, zoals ambient-noise, drone muziek, enzovoort en hij ontwikkelt zelf zijn instrumenten zoals een set geëlektrificeerde veren, hij gebruikt "gevonden geluiden" die normaal gesproken onhoorbaar zijn voor het menselijk oor, die hij weet vast te leggen met een ultrasone detector (gebouwd om de vluchten van vleermuizen te volgen), tevens is hij videomaker en hij bracht diverse zelf geproduceerde solo albums uit.
Op het album "Vittorio Nistri & Filippo Panichi" werken deze muzikanten voor het eerst samen en worden daarop bijgestaan door: Silvia Bolognesi - contrabas, (track 2, 3, 6 en 7), Pietro Horvath - cello (track 2, 7 en 9), Giulia Nuti - altviool (track 2, 6, 7 en 9), Enrico Gabrielli - klarinet (track 3, 6, 7 en 8) en Edoardo Baldini - trombone (track 6, 7 en 8).
Het album, dat 9 nummers bevat, wordt op 1 november 2024 via Snowdonia Dischi uitgebracht als 2LP (3 bespeelbare zijden) en als digipack CD, inclusief een boekje en een digitale download code. 

Het album begint met "Il Faro Di Schrödinger", waarin Vittorio Nistri & Filippo Panichi een geweldig zwaar spannend progressief nummer met invloeden van kamer muziek en rock in opposition in een niet al te hoog tempo ten gehore brengt, dat gevolgd wordt door "La Risacca Dell’Alba", een prachtig traag stuk kamer muziek, dat zo nu en dan experimentele elementen bevat en "Maya Deren Blues", een fantastisch spannend progressief nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna volgen "Pipistrelli Sul Frigorifero", een verrukkelijk nummer met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend drums ritme dat tot dansen aanzet, "Segrei", een mooi langzaam nummer met subtiele tempowisselingen en "Sherrif In Tiraspol", een schitterend rio nummer met kamer muziek elementen dat een terugkerend ritme bevat en spannend klinkt.
In "La Costante Elastica" schotelt Vittorio Nistri & Filippo Panichi een puik stuk kamer muziek met experimentele elementen en rio invloeden in een langzaam tempo voor, in "Giulietta Sotto Spirito" laat het duo me genieten van een uitstekende mix van kamer muziek en progressieve rock met een licht hypnotiserend terugkerend ritme, die in een vrij langzaam tempo gespeeld wordt en in "Prove Techniche Di Solitudine" krijg ik een prima langzaam stuk kamer muziek te horen.

"Vittorio Nistri & Filippo Panichi" van Vittorio Nistri & Filippo Panichi bevat 9 heerlijke niet alledaagse nummers met invloeden van progressieve muziek, kamer muziek en rock in opposition, die terugkerende ritmes hebben en zo nu en dan experimentele klanken bevatten, waar ik enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van muziek dit meesterlijke album dan ook van harte aan.




Review: Verstärker - V (Finaltune Records, 2024) (Post-Rock)

Verstärker uit München, Duitsland bestaat uit: Alexander Gilli - basgitaar, Roberto Cruccolini - sologitaar en Wolfgang Walter - drums.
De band bracht op 2 december 2002 hun debuut album "JAKU" als CD en als digitale download uit, waarna de volgende uitgaven verschenen: "B​-​Seiten" (CD en digitaal album, 25 juni 2005), "Mehrwerk I (2002​-​2006)" (CD en digitaal album, 12 oktober 2012), "Mehrwerk II (2006​-​2008)" (CD en digitaal album, 12 oktober 2012), "Mehrwerk III (2008​-​2011)" (CD en digitaal album, 12 oktober 2012), "Themes & Variations" (CD en digitale download, 7 augustus 2020) en op 11 oktober 2024 bracht Finaltune Records hun album "V" uit als LP in een beperkte oplage van 150 stuks op multi-gekleurd vinyl, als CD in een beperkte oplage van 100 stuks en als digitale download.

Het album, dat 5 nummers bevat, start met "Gadd", waarin Verstärker een uitstekend melodisch post-rock nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme speelt, dat na 3 minuten van ritme verandert en iets meer snelheid krijgt en dit nummer wordt gevolgd door "Fliegender Fluss", een mooi rustig melodisch nummer dat tegen het einde iets meer snelheid krijgt.
Daarna volgen "Echoes In Motion", een heerlijk uptempo post-rock nummer dat swingt als een trein, dat 2 minuten voorhet einde in een langzamer tempo wordt gespeeld,  "Elephants", een puik melodisch nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme en "Hazarai", een geweldig post-rock nummer met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme.

"V" van Verstärker is een uitstekend post-rock album mer lekker in het gehoor klinkende nummers, waarvan ik de uitschieter "Hazarai" vind en ik raad elke liefhebber van dit genre dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren, om misschien wel tot dezelfde conclusie te komen als ik.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: The Telescopes - Halo Moon (Tapete Records, 2024) (Dark Wave / Psychedelisch)

The Telescopes, die zich muzikaal liet inspireren door band als Suicide, The Velvet Underground en The 13th Floor Elevators werd in 1987 te Burton Upon Trent, Staffordshire, Engeland, door Stephen Lawrie opgericht.
De eerste formatie van de band bestond uit: Stephen Lawrie - zang en akoestische gitaar, Joanna Doran - achtergrond zang en slaggitaar, David Fitzgerald - sologitaar, Robert Brookes - basgitaar en Dominic Dillon - drums en percussie.
In de periode 1987 tot heden speelden er 27 verschillende muzikanten in The Telescopes, met als enige constante Stephen Lawrie en werden er platen uitgebracht via 18 verschillende labels.
De band heeft sinds de oprichting 21 singles en 17 albums via diverse labels uitgebracht, waaronder 2 live albums, 6 compilaties en 9 studio albums.
Hun eerste single was "Forever Close Your Eyes" uit 1988, die als split 7" flexi-disc uitgebracht werd samen met de band met Loop en via het Cheree label verscheen, waarna het debuut album "Taste" in 1989 volgde.
"As Light Return", dat 7 juli 2017 werd uitgebracht, is hun negende studio album en, na "Hidden Fields" uit 2015, het tweede, dat via het Tapete Records label is verschenen, waarna op 20 november 2017 "Stone Tape" volgde.
De opvolger hiervan heet "Exploding Head Syndrome", dat 8 nummers bevat en deze verscheen op 1 februari 2019 als CD via Tapete Records en als LP in een beperkte oplage op paars vinyl en tevens op zwart vinyl en download, op 3 februari 2020 gevolgd door het digitale album "live At Spacefest!" en op 20 juli 2020 door "Live Sessions", dat eveneens als dd werd uitgebracht en op 5 februari 2021 werd hun twaalfde album, "Songs Of Love And Revolution", waarop 9 nummers staan, als CD via Tapete Records uitgebracht. 
Vervolgens verschenen de albums: "Absence Presence" (7 mei 2021, LP en digitale download), "fwrd / rvrs" (30 oktober 2022, cassette en digitale download), "Experimental Health" (24 februari 2023, LP en digitale download), "Of Tomorrow" (19 mei 2023, LP, CD en digitale download), "Radio Sessions (2016-2019)" (31 mei 2024, LP, CD en digitale download en op 27 september 2024 verscheen hun album "Halo Moon", waarop 8 nummers staan, via Tapete Records als LP, als CD en als digitale download.

Het album start met "Shake It All Out", waarin The Telescopes een geweldige trage dark wave song met een terugkerend ritme speelt, die lichte psychedelische zang bevat en dit nummer wordt gevolgd door "For The River Man", een fantastisch blues gerelateerd nummer met een terugkerend ritme, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en lichte psychedelische elementen heeft.
Daarna volgen "Come Tomorrow", een langzame dark wave song met een aanstekelijk dansbaar ritme en "Along The Way", eveneens een trage song met een terugkerend ritme.
In "Lonesome Heart" zet The Telescopes me nogmaals een song met een niet all te hoog tempo en een terugkerend tempo voor en in het titel nummer "Halo Moon" krijg ik een langzame song met een licht hypnotiserend terugkerend ritme te horen.
Verder volgen "Nothing Matters", waarin de band verder gaat met het maken van trage dark wave songs, die een terugkerend ritme bevatten en "This Train Rolls On", dat opnieuw een langzame song in dezelfde stijl is.

"Halo Moon" van The Telescopes bevat 8 trage licht psychedelische dark wave nummers, die helaas te weinig variatie hebben, maar desondanks heb ik erg van de muziek genoten en raad ik liefhebbers deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Sidewalk Society - An Introduction To Sidewalk Society (Fruits De Mer Records, 2024) (Jaren 60 gerelateerd / Psychedelische Pop)

Sidewalk Society is een band uit Long Beach, Californië, Amerika, die een voorliefde heeft voor de Britse zestiger jaren muziek en bestaat uit: Dan Lawrence - sologitaar en zang, Dan West - basgitaar en keyboards en Jerry Buszek - drums.
De band heeft voor hun 7" EP, die 9 augustus 2016 via Fruits De Mer Records op gekleurd vinyl in een beperkte oplage verscheen, 2 covers van David Bowie en 2 covers van The Action opgenomen, na eerder covers van The Kinks, The Rolling Stones en Small Faces te hebben gedaan.
Op 24 juli 2017 verscheen de LP "Strange Roads", waarop de complete Action LP "Rolled Gold" (onuitgebrachte demo's uit de periode 1967-1968) te horen is in de uitvoering van Sidewalk Society en vermeldenswaardig is, dat de LP op gekleurd vinyl uitgebracht werd en na in december 2024 verschijnt het 2CD album "An Introduction To Sidewalk Society", dat totaal 30 nummer bevat.

CD 1, waar 20 nummers op staan, begint met "Red Chair, Fade Away" van de compilatie LP "A Phase We're Going Through" uit 2010 en hierin speelt Sidewalk Society een lekker in het gehoor klinkende licht psychedelische pop song met jaren 60 invloeden en de muziek van The Beatles en deze wordt gevolgd door "In The First Place" (van de EP "In The First Place" uit 2010), een schitterende song met een gemiddeld tempo, prima samenzang en een aanstekelijk ritme en "(Tell Me) Have you Ever Seen Me" (van de EP "In The First Place" uit 2010), een uitstekende cover van het nummer van The Small Faces.
Daarna volgen "Lazy Old Sun" (van de EP "In The First Place" uit 2010), een prima cover van het nummer van The Kinks, "Dandelion" (van de EP "In The First Place" uit 2010), een cover van het nummer van The Rolling Stones, "She Says Good Morning" (van de compilatie CD "A Phase We've Been Through" 2010), (The Pretty Things), een fantastische licht psychedelische song en "Song Of A Baker" (van de compilatie CD "Something Old, Something New, Something Borrowed", 2013) (Small Faces), een geweldige cover met een gemiddeld tempo, die het origineel vrij dicht benadert.
In "Shadow In The Sky" (van de compilatie CD "Friends Of The Fish - A First Compilation", 2014) schotelt Sidewalk Society me een verrukkelijk instrumentaal licht psychedelisch eigen nummer voor dat een gemiddeld tempo heeft en na 2 minuten iets meer snelheid krijgt, in "Can't Help Thinking About Me" (David Bowie) (van de compilatie CD "Fashion - songs Written By David Bowie, 2016) krijg ik een puike swingende uptempo rock song te horen, in "Let Me Sleep Beside You" (David Bowie) (van de 7" EP "From Sidewalk Society", 2016) zet de band me een prima cover van deze song voor, die een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme heeft en in "A Saying For Today" (The Action) (van de 7" EP "From Sidewalk Society", 2016) laat de band me genieten van een heerlijk uptempo song met een aanstekelijk ritme, die subtiele tempowisselingen bevat.
Dan volgen de 9 bonus nummers, waarvan de eerste 8 op het album "Venus, Saturn And The Crescent Moon" uit 2012 staan en allemaal door de bandleden zelf geschreven zijn.
Het eerste heet "Now And Forever", een swingende uptempo jaren 60 gerelateerde pop song met een aanstekelijk dansbaar ritme en deze wordt gevolgd door "For A Time", een schitterende uptempo rock song met een terugkerend ritme, "Tell Me Why", een swingende uptempo song met jaren 60 invloeden en "Abbey Chatsworth", een fantastische uptempo psychedelische rock song met een terugkerend ritme.
Vervolgens hoor ik "Moment", een puike song met een gemiddeld tempo, jaren 60 invloeden en een aanstekelijk dansbaar ritme, "I Let Her Get Away", een swingende uptempo song, die aanzet tot dansen en "Nice Boys" (demo versie), een verrukkelijke progressieve song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme dat beweging oproept.
Verder hoor ik "Silent Echo" (demo), een uptempo jaren 60 song met een dansbaar ritme en "Strange Brew podcast ID" een 15 seconden durende jingle, die voor Jason Barnard's Strange Brew podcast gemaakt werd. 
 
CD 2 bevat de opnamen van de LP "Strange Roads", die op 24 juli 2017 via Fruits De Mer Records werd uitgebracht en hierop is de complete Action LP "Rolled Gold" (onuitgebrachte demo's uit de periode 1967-1968) te horen in de uitvoering van Sidewalk Society.
De plaat, die 14 nummers bevat, start met "Come Around", een schitterende pop song, die zo nu en dan heftige zang heeft, enkele prima tempowisselingen bevat en de sfeer van de jaren 60 uitwasemt, waarna "Something To Say" volgt en ik een heerlijke beat song met een aangenaam ritme en subtiele tempowisselingen te horen krijg.
Daarna zet de band me "Love Is All" voor en daarin krijg ik een vrij snelle licht psychedelische progressieve rock song te horen, die tegen het einde een stuk heftiger wordt en gevolgd wordt door "Icarus", een lekker in het gehoor klinkende beat song, waarin de uptempo muziek iets weg heeft van die van The Who.
Dan krijg ik "Strange Roads" te horen, een geweldige mix van rock en psychedelische pop, die een jaren 60 sfeer uit wasemt en van diverse tempowisselingen is voorzien en hierin speelt de band een geweldige swingende song met een aanstekelijk ritme, waarna "Things You Cannot See" volgt en de band me een mooie, vrij rustige, pop song voorschotelt met prachtige samenzang.
In Brain" zet de band me weer zo'n fantastische aanstekelijke rock song voor en ook in "Look At The View" laat Sidewalk Society me genieten van een mix van psychedelische pop en rock, die enkele subtiele tempowisselingen heeft en drums werk in de stijl van Keith Moon.
Vervolgens hoor ik "Climbing Up The Wall", een lekker klinkende pop song en "Really Doesn't Matter", een geweldige swingende rock song, waarbij stil zitten geen optie is.
Verder speelt de band "I'm A Stranger", een prima rock song met diverse tempowisselingen, "Little Boy", een prachtige rock song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en halverwege van tempo en ritme verandert. waarna de muziek swingend en progressief wordt.
In "Follow Me"krijg ik een schitterende swingende rock song voorgeschoteld, die me in beweging zet en in "In My Dream" hoor ik een heerlijke rock song met een aanstekelijk ritme.

"An Introduction To Sidewalk Society" van Sidewalk Society bevat 2 fantastische CD's met jaren 60 gerelateerde muziek en licht psychedelische pop waar ik enorm van genoten heb en ik raad elke liefhebber deze 2CD dan ook zeer aan.(luister naar CD 2 via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Shadow Show - Baba Yaga (Rogue Records, 2024) (Beat / Pop)

Shadow Show uit Detroit, Amerika bestaat uit: Kerrigan Pearce - drums, Kate Derringer - basgitaar en Ava East - sologitaar.
De band bracht hun debuut single "Shadow Show" in 2018 in eigen beheer uit en deze werd gevolgd door: "Shadow Box" (single, eigen beheer, 2019), "What Again Is Real?" (single, Hypnotic Bridge Records, 2020), "Silhouettes" (LP, CD, CDr, cassette, Burger Records / Stolen Body Records, 2020), "Fantasy Now!" (LP, CD, cassette, Little Cloud Records / Stolen Body Records / Water Room Records, 2024) en op 10 oktober 2024 bracht Rogue Records hun 7" single "Baba Yaga" / "Spy Balloon" uit in een beperkte oplage op rood en zwart vinyl.

in "Baba Yaga" zet Shadow Show me een uitstekende uptempo beat song met een terugkerend ritme voor, die aanzet tot dansen en lichte Midden-Oosterse invloeden heeft en in "Spy Balloon" laat de band me genieten van een uptempo pop song met een aanstekelijk terugkerend ritme.

"Baba Yaga" van Shadow Show is een prima single met lekkere jaren 60 gerelateerde muziek, die ik liefhebbers aanraad eens te gaan beluisteren, om misschien wel tot dezelfde conclusie te komen als ik.(luister naar deze single via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Propaganda - Propaganda (Bureau B Records, 2024) (Elektro)

Propaganda uit Düsseldorf, Duitsland werd in 1982 opgericht door Ralf Dörper - synthesizer, Andreas Thein en Michael Mertens - percussie en bestond, na enkele bezettingswisselingen tot 1990, om in 2005 her opgericht te worden.
De band maakte 19 singles en 3 LP's ("Wishful Thinking", 1985, "A Secret Wish", 1985 en "1234", 1990) 
Ralf Dörper en Michael Mertens richtten Propaganda opnieuw op en samen met gastmuzikanten Thunder Bae (uit Londen) - singer/songwriter, piano en synthesizer en Hauschka (Volker Bertelmann) - piano namen ze de nummers voor het album "Propaganda" op, dat 11 oktober via Bureau B Records werd uitgebracht als 2LP in een beprekte oplage, als LP, als 2CD in een beperkte oplage, als CD en als digitale download en deze werd vooraf gegaan door de digitale nummers "Purveyor Of Pleasure" (17 mei 2024), "They Call Me Nocebo" (28 juni 2024) en "Tipping Point" (30 augustus 2024), die allen op het album staan.

Het album bevat 8 nummers en start met "They Call Me Nocebo" (feat. Thunder Bae), waarin Propaganda een heerlijke uptempo elektro song met een dansbaar ritme ten gehore brengt, die gevolgd wordt door "Purveyor Of Pleasure" (feat. Thunder Bae), een swingende uptempo song met een aanstekelijk dansbaar ritme en "Vicious Circle" (feat. Thunder Bae), eveneens zo'n lekkere in het gehoor klinkende elektro song, die tot dansen aanzet.
Daarna volgen "Tipping Point" (feat. Thunder Bae), een uptempo song met een aanstekelijk ritme, waarbij stil zitten geen optie is, "Distant" (feat. Thunder Bae), een prima songmet een gemideld tempo en een terugkerend ritme en "Love:Craft" (feat. Thunder Bae), een puike song met een gemiddeld tempo en een enigszins zware ondergrond.
In "Dystopian Waltz" zet Propaganda me een verrukkelijk zwaar instrumentaal nummer voor met een terugkerend ritme en aanzet tot beweging en "Wenn Ich Mir Was Wünschen Dürfte", (feat. Thunder Bae), een uistekende song met een terugkerend ritme en een niet al te hoog tempo. 

"Propaganda" van Propaganda bevat 8 puike elektro nummers waar ik erg van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook sterk aan.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Haven Of Echoes - Memento Vivere (Construction Records, 2024) (Progressieve Rock)

Haven Of Echoes is het nieuwe project van de Brit Paul Sadler (Spires) - zang en sologitaar, die samen met de Duitsers Andreas Hack (Frequency Drift) - keyboards, synthesizer, solo- en basgitaar en mandoline en Wolfgang Ostermann - drums de band vormt
Op 7 oktober 2022 bracht het trio, dat werd bijgestaan door Nerissa Schwarz - elektrische harp, mellotron en synthesizer (track 3 en 5) hun debuut album "The Indifferent Stars" in eigen beheer uit en deze werd vooraf gegaan door het digitale nummer "Sirensong".
Op 20 september 2024 verscheen hun tweede album "Memento Vivere", dat 4 nummers bevat, als LP op 180 gram oranje met zwart gespetterd vinyl, als LP op 180 gram zwart vinyl, als CD en als digitale download via Construction Records en hierop is Nerissa volledig in de band opgenomen.

Het album begint met "Non Sum - Non Curo", waarin Haven Of Echoes een schitterende symfonische progressieve song met prima samenzang en een gemiddeld tempo speelt, die metal elementen heeft en halverwege in een langzamer tempo over gaat melodisch wordt, dat na korte tijd weer meer snelheid krijgt.
Daarna volgt het door Nerissa geschreven "Ad Infinitum", een heerlijke melodische song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme.
In "It Walks Among Us" laat Haven Of Echoes me genieten van een mooie melodische progressieve song, die een gemiddeld tempo en hier en daar zware tonen bevat, een terugkerend ritme heeft en invloeden van metal kent.
Als laatste volgt "Assimilation", een uitstekende song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, die subtiele tempowisselingen bevat en metal invloeden heeft.

"Memento Vivere" van Haven Of Echoes is een prima plaat, die prachtige melodische progressieve songs bevat en ik raad liefhebbers van deze genres dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Dr Space's Alien Planet Trip Vol 8 Space With Bass IV - Purple Rose Powder (Drapt, 2024) (Progressief / New Age)

De van origine afkomstige Amerikaan Scott Heller, alias Dr Space is oprichter van het Öresund Space Collective, waarvan de overige bandleden uit Denemarken en Zweden komen.
Van de band verschenen al meer dan 20 albums en in de loop der jaren maakte Scott ook solo diverse opnamen, die niet werden uitgebracht en hierbij speelde hij: analoge synthesizers, Korg Monotron, Yamaha CS-10, Octave Cat SRM II, Custom Modular synthesizer en OSCar.
Omdat hij wel het idee had iets met deze opnamen te doen, vroeg hij Nicklas Sörensen (sologitaar en effecten) van de Deense band Papir en Richard Orlando (sologitaar en geluid manipulaties) van Alien Planetscapes uit Amerika, om op enkele nummers mee te spelen.
Dat resulteerde in het album "Vol 1", dat onder de naam Dr Space's Alien Planet Trip in maart 2017 in een beperkte oplage van 300 stuks met een klaphoes verscheen, waarvan er 100 in verschillende kleuren werden geperst en tevens verscheen het album als digitale download met 1 extra nummer (digitale bonus track, zonder Niklas), terwijl de eerste 50 exemplaren een gesigneerde poster bevatten.
Op 4 mei 2018 verscheen het tweede solo album van Dr. Space's Alien Planet Trip, getiteld "Vol.2- Gloomy Horizon" en hierop speelt Stefan Krey op bas- en sologitaar mee in 3 nummers, terwijl Daniel Lars eveneens sologitaar in deze nummers speelt.
Het album, dat 6 nummers bevat, werd door het Space Rock Productions label in een beperkte oplage van 410 stuks op 180 gram vinyl uitgebracht, waarvan er 100 op zwart, 155 op licht groen en 155 op rood vinyl werden geperst.
Precies een jaar later, op 4 mei 2019 dus, verscheen "Vol. 3 - Featuring Martin Weaver" via dit label in een zeer beperkte oplage van 318 stuks op 2LP, waarvan er 102 op zwart en 216 op lucht blauw 180 gram vinyl zijn geperst, die met de hand genummerd zijn en vermeldenswaardig is, dat er 2 extra nummers beschikbaar zijn, die alleen als digitale downloads zijn uitgebracht.
Op 5 mei 2020 verscheen de CD uitvoering van "Vol.4 - Space With Bass" in een beperkte oplage van 200 stuks via Space Rock Productions en op 30 juni 2020 brengt dit label het album in een beperkte oplage van 300 stuks als 2LP uit, waarvan er 200 op zwart en 100 op turquase 180 gram vinyl zijn geperst en met de hand genummerd zijn en een A3 poster plus een download code bevatten.
Vermeldenswaardig is verder, dat de CD 6 nummers bevat, terwijl de 2LP een extra nummer heeft en deze werden eind 2019, begin 2020 opgenomen en hierop wordt Dr.Space bijgestaan door Hasse Horrigmoe (Tangle Edge) op basgitaar, waarbij hij zelf op een analoge synthesizer en sequencer speelt.
Dr Space's Alien Planet Trip - "Vol 5 Search In Of" verscheen op 11 juni 2021 en daarbij bestond de band uit: Dr Space- analoge and digitale synthesizers, Pat Harrington - sologitaar en effecten, Suzuki Junzo- sologitaar en effecten en Hasse Horrigmoe- basgitaar (tracks 1 en 2).
Het album "Space with Bass II", waarop 8 nummers staan, is een soort vervolg op "Vol.4 - Space With Bass" en verscheen 20 januari 2022 als CD in een beperkte oplage van 100 stuks, als CD bundel ("Vol.4 Space With Bass", "Vol.5 Search In Of" en "Vol.6 Space with Bass II") en als digitale download en hierop spelen William Kopecky - sologitaar (3 nummers) en Hasse Horrigmoe - basgitaar (5 nummers) en deze werd op 15 september 2023 gevolgd door "Vol 7 - Space With Bass III", dat 6 nummers bevat, door Dr Space en Hasse Horrigmoe wordt gespeeld en in eigen beheer als CD in een beperkte oplage van 100 stuks is uitgebracht.
"Purple Rose Powder" is de naam van het nieuwe album van Dr Space's Alien Planet Trip Vol 8 Space With Bass IV dat op 5 oktober 2024 via Drapt als CD in een beperkte oplage van 100 stuks en als digitale download is uitgebracht en dit bevat 4 nummers.

Het album start met "Draptomaniac", waarin Dr Space's Alien Planet Trip Vol 8 Space With Bass IV een geweldig uptempo ruimtelijk nummer met krautrock invloeden en een dansbaar terugkerend ritme ten gehore brengt.
Daarna volgt "Slowker", een prachtig langzaam nummer dat rust uitstraalt, waarbij het gitaarspel de hoofdrol speelt en de synthesizer voor de bij effecten zorgt.
In het titel nummer "Purple Rose Powder" laat Dr Space's Alien Planet Trip Vol 8 Space With Bass IV me genieten van een fantastisch langzaam nummer met een licht hypnotiserend ritme, new age invloeden en ruimtelijke elementen.
Dan volgt "Surfing The Sea Of Bass", een uitstekend elektronisch nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat een lichte trance oproept.

"Purple Rose Powder" van Dr Space's Alien Planet Trip Vol 8 Space With Bass IV bevat 4 heerlijke nummers, waarmee het duo me van begin tot einde in de  ban van hun muziek heeft gehouden en ik raad iedere liefhebber van progressieve muziek en new age deze schijf dan ook sterk aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




zondag 20 oktober 2024

Review: Paul Lake - Dear Mr.Fantasy (Friends Of The Fish, 2024) (Psychedelisch)

Paul Lake - zang en gitaar uit Londen, Engeland is het meest bekend van de band The Chemistry Set, waar hij diverse albums en singles mee uit heeft gebracht.
In december 2014 verschijnt zijn eerste solo single via Friends Of The Fish in een zeer beperkte oplage van 80 stuks op 7" vinyl en deze bevat 2 covers.

Op kant A staat "Dear Mr. Fantasy" (van  Traffic) en hierin zet Paul Lake me een heerlijke progressieve psychedelische song met een gemiddeld tempo voor, die een aanstekelijk ritme bevat (luister naar een gedeelte van dit nummer via de youtube link onder de recensie) en op kant B laat hij me genieten van The Rollings Stones cover "Child Of The Moon", die eveneens in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en een hoog meezing gehalte en progressieve rock elementen heeft.

De single "Dear Mr. Fantasy" / "Child Of The Moon" bevat 2 uitstekende covers van deze nummers en ik heb hiervan dan ook met volle teugen kunnen genieten, waardoor ik liefhebbers van jaren 60/70 muziek deze schijf dan ook zeer aanraad.




Review: Mt. Oriander / Amid The Old Wounds - Mt. Oriander / Amid The Old Wounds (Time As A Colour, Sncl, Shove Records, Friendly Otter, Civic Duty, New Knee Records, Count Your Lucky Stars, 2024) (Post-Rock / Singer/Songwriter)

De split EP Mt. Oriander / Amid The Old Wounds, die via diverse labels uitgebracht werd bevat muziek van 2 artiesten: Keith Latinen alias Mt. Oriander en Daniel Andreas Becker alias Amid The Old Wounds.

DE EP begint met een nummer van Mt. Oriander, getiteld "You Chip Away Everything That Isn't An Elephant", waarin ik hem een mooi post-rock nummer met een niet al te hoog tempo hoor spelen, dat melodische invloeden bevat.
Dan volgt singer / songwriter Amid The Old Wounds met "Field Of View" met een rustige popsong en "Hypothetically Speaking I", dat eveneens in een langzaam tempo wordt gespeeld en net als de vorige song begeleidt hij zichzelf hierbij alleen op gitaar.

De EP "Mt. Oriander / Amid The Old Wounds" bevat 3 prima nummers, die lekker in het gehoor klinken en ik raad liefhebbers van deze genres dan ook aan eens naar deze schijf te gaan luisteren.(luister naar deze EP via de bandcamp link onder de recensie)




Review: The Wrong Society - Mysery Has Got Me Down (Rogue Records, 2024) (Garagerock / Beat)

The Wrong Society komt uit Hamburg, Duitsland en bestaat sinds de oprichting in 2012 uit: Kai Becker - sologitaar en zang, Arne Kron - basgitaar en zang, Karsten Scholz - orgel en zang en Bernie Bernaise - drums.
De band maakte in september 2013 hun debuut met de 7" EP "Hey Hey Hate, die in een genummerde beperkte oplage op 33 toeren via Hammer Kirche Vinyl verscheen en werd gevold door: "To Be Free" / "She's The Girl" (7" mono single, 2014, Hammer Kirche Vinyl), "She Destroyed Me" (7" single, 2015, Market Square Records), "Dark Clouds" / "Don't Know Why" (7" mono single, 2016, 13 O'Clock Records), "Tell Me You'll Be Mine" / "I Really Don't Care" (7" single, 2018, Market Square Records) en op 10 oktober 2024 verscheen de 7" single "Misery Has Got Me" / "Find Me Gone" in een beperkte oplage op zwart vinyl via Rogue Records en ook verschenen nog de cassette "Songs Society Taught Us" via Hammer Kirche Vinyl en de LP "Down With" (2023, Screaming Apple).

"Misery Has Got Me Down" is een puike garagerock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme en lichte psychedelische elementen en in "Find Me Gone" laat The Wrong Society me genieten van een uitstekende jaren 60 gerelateerde beat song met een gemiddeld tempo en een ritme dat tot dansen aanzet.

"Misery Has Got Me Down" van The Wrong Society is een heerlijke jaren 60 gerelateerde single, waarmee de band me even terug in de tijd heeft geworpen en ik raad elke liefhebber van jaren 60 muziek deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar deze single via de bandcamp link onder de recensie)




Review: The Courettes - Keep Dancing (Damaged Goods Records, 2024) (jaren 60 gerelateerd)

The Courettes is een duo uit Aalborg, Denemarken en Rio De Janeiro, Brazilië, dat hun muziek sinds 2015 uitbrengt en bestaat uit: Flávia Couri - sologitaar en zang en Martin Couri - drums.
Hun debuut album, "Here Are The Courettes", verscheen 15 juli 2015 als 10" vinyl LP via Sounds of Subterrania, waarna de volgende uitgaven werden uitgebracht: “Boom! Dynamite!” (7" single, Bachelor Records, 2016), “Hoodoo Hop” (7" split single met Powersolo, Sounds of Subterrania, 2017), "Alive from Tambourine Studios!" (10" LP op beige vinyl, Chaputa Records, 1 oktober 2017), "We Are The Courettes" (CD, 30 maart 2018), “Voodoo Doll” (7"single, featuring Coffin Joe, 2018), "Too Late To Say I´m Sorry" (7" EP in een beperkte oplage op gekleurd vinyl en 7"EP op zwart vinyl, 20 december 2019), "Dynamite!" (7" EP op zwart vinyl, Groovy Records, 23 december 2019) en "Christmas (I Can Hardly Wait)" (7" split single met Powersolo, 2 april 2020).
Op 22 mei 2020 verscheen de single "Want You! Like a Cigarette" / "Night Time (The Boy Of Mine)" in een beperkte oplage van 500 stuks op rood vinyl via Damaged Goods Records, waarna het de bedoeling was in oktober 2020 het derde album van de band uit te brengen.
Op 19 juli 2021 bracht Damaged Goods Records hun eerste 2 albums opnieuw uit als 2 afzonderlijke LP's, waarvan "Here Are The Courettes", dat 8 nummers bevat, in een beperkte oplage van 1000 stuks ook roomkleurig vinyl en "We Are The Courettes", waarop 12 nummers staan, in een beperkte oplage van 1000 stuks op doorzichtig rood vinyl en als 1 CD en op 15 oktober 2021 verschenen de 7" single "R.I.N.G.O." / "The Boy I Love" (single versie) en hun album "Back In Mono", dat 14 nummers bevat als LP, als CD en als digitale download via Damaged Goods Records.
Op 25 januari 2022 bracht Damaged Goods Records hun single "Misfits & Freaks" in een beperkte oplage van 1000 stuks op 7" wit vinyl uit, waarvan het titel nummer een opnieuw opgenomen versie is van het nummer, dat op hun album "Back In Mono!" staat, op 27 mei 2022 verscheen het mini album "Back In Mono (B-sides & Outtakes)", dat 8 nummers bevat, als 10" LP en als CD en op 21 oktober 2022 gevolgd werd door de single "Bye Bye Mon Amour", die in een beperkte oplage op 7" roze vinyl via Damaged Goods Records uit kwam.
Hun 7" single "Daydream", die in een Japanse en Engelse versie op 27 januari 2023 in een beperkte oplage op wit vinyl via Damaged Goods Records werd uitgebracht. werd op 16 februari 2024 gevolgd door de 7" goudkleurige single "Shake", die ook nu weer via Damaged Goods Records werd uitgebracht, op 4 juli 2024 bracht dit label de single "California" / "Run Run Runaway" , waarop La La Brooks van The Crystals meespeelt in een beperkte oplage op 7" rood vinyl uit en op 13 september 2024 verscheen de single "Keep Dancing" in een beperkte oplage op 7" roze vinyl via Damage Goods Records.

"Keep Dancing" van The Courettes is een lekker in het gehoor klinkende beat song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, dat in de stijl van de meidenbands als The Crystals wordt gespeeld en in "Boom Boom Boom" laat het duo me genieten van een schitterende beat song met een terugkerend ritme en een hoog meezing gehalte, waarbij stil blijven zitten niet aan de orde is.

"Keep Dancing" van The Courettes is een uitstekende jaren 60 gerelateerde beat single waar ik erg van genoten heb en even terug in de tijd lijk te zijn geweest en ik raad iedere liefhebber van zestiger jaren muziek deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar deze single via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Maya Ongaku - Electronic Phantoms (Gurguru Brain, 2024) (Elektronisch)

Maya Ongaku uit Fujisawa, Japan bestaat uit: Tsutomu Sonoda - zang, koorzang,  sologitaar, Casio Tone, Juno-06, Djembe, Maracas, Triangle, Hulusi, akoestische gitaar, Moog synthesizer en robot stem, Shoei Ikeda - Moog synthesizer, saxofoon, Hammond orgel, dwarsfluit en Rhodes piano en Ryota Takano - basgitaar, ritme machine (TR-85), Tingsha, rain stick, slee bellen en Swarsangam.
De band bracht op 26 mei 2023 hun debuut album uit, getiteld "Approach to Anima" en deze werd op 30 augustus 2024 gevolgd door het album "Electronic Phantoms", die als LP op gekleurd vinyl, als LP op zwart vinyl en als digitale download werd uitgebracht via Gurguru Brain.

"Electronic Phantoms", dat 6 nummers bevat, start met "Iyo No Hito", waarin Maya Ongaku een schitterend Oosters elektro nummer met een licht hypnotiserend terugkerend ritme en deze wordt gevolgd door "Anoyo Drive", een geweldig elektronisch nummer met lichte jazz en krautrock elementen en een dansbaar terugkerend ritme.
Daarna volgen "Love With Phantom", een heerlijke elektronische song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme en "Meiso Ongaku 1", een avant garde nummer met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme.
In "Meiso Ongaku 2" schotelt Maya Ongaku me een prachtig nummer voor dat een niet al te hoog tempo bevat, die een gevoel van rust oproept en in "Meiso Ongaku 3" laat de band me genieten van een fantastisch swingend elektronisch nummer met een terugkerend dansbaar ritme en filmmuziek invloeden.

"Electronic Phantoms" van Maya Ongaku bevat 6 geweldige elektronische nummers, waar ik van begin tot einde enorm van genoten heb en ik raad ieder liefhebber van dit muziekgenre deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Custard Flux - Live At The 20th Dream Of Dr. Sardonicus Festival 2024 (Sendelica, 2024) (Progressief)

Custard Flux is project van multi-instrumentalist Gregory Curvey uit Detroit, Amerika, die het meest bekend is van zijn band The Luck Of Eden Hall.
Hij bracht op 1 juni 2018 zijn debuut album "Helium" uit als 2LP, als CD en als digitale download en deze werd gevolgd door: "Helium Box Set Bonus" (digitaal album, 1 november 2018), "Echo" (LP, CD en digitale download, 1 juli 2019), "Echo LP Bonus" (CD en digitaal album 14 maart 2020), "Oxygen" (LP, CD en digitaal album, 3 juli 2020), "Custard Flux Live In Chicago" (digitaal album, 5 mei 2023) en "Phosphorus", dat in eigen beheer werd uitgebracht en als LP in een beperkte oplage van 200 stuks op wit vinyl met een tekst vel, ansichtkaarten en een herbruikbare plastic zak, als LP in een beperkte oplage van 50 stuks op luchtblauw vinyl met een tekst vel, ansichtkaarten en een herbruikbare plastic zak, als CD in een beperkte oplage en als digitale download verscheen.
Hierop spelen de volgende muzikanten: Vito Greco - sologitaar en Portugese gitaar, Timothy Prettyman - dubbele bas, Mars Williams - saxofoon en Jay Tausig - dwarsfluit en achtergrondzang en Gregory Curvey - zang, sologitaar, harmonium, piano, klavecimbel, autoharp, drums en percussie.  
Op 7 juni 2024 verscheen het album "Einsteinium Delirium", dat 10 nummers bevat, via Friends Of The Fish als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op 180 gram rood vinyl, als LP in een beperkte oplage op cyaan blauw en rood 180 gram vinyl, als CD in een beperkte oplage van 200 stuks en als digitale download.
Het album is vooraf gegaan door de digitale singles "Right Now Here In Time" (22 januari 2024) en "Equinox" (19 april 2024) en hierop spelen Gregory, Vito en Timothy en drummer Nick Pruett de muziek en tevens speelt gastmuzikant Andy Thompson - mellotron en Arp.
Op 6 september 2024 bracht Sendelica het album "Live At The 20th Dream Of Dr. Sardonicus Festival 2024" van Custard Flux uit als picture disc CD in een beperkte oplage van 100 stuks en als digitale download en hierop spelen dezelfde muzikanten als op "Einsteinium Delirium".

Het album bevat 9 nummers en begint met "Peace And Love", waarin Custard Flux een schitterende uptempo progressieve rock song speelt, die melodische jaren 70 invloeden heeft en swingt en dit nummer wordt gevolgd door "Burning In The Sun", een progressieve song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme en "Kingdom  Come", een mooie pop song met een niet al te hoog tempo.
Daarna volgen "Equinox-Transmutation", een swingende uptempo song met een terugkerend ritme, die na enkele minuten verandert in een progressieve rock song met een iets trager tempo, "The Pretender-Memory Ends", een heerlijke progressieve song met wisselende tempo's en een aanstekelijk ritme en "Fat Man", een uitstekend rustig gitaar nummer, dat na enkele minuten iets meer snelheid krijgt en over gaat in een geweldig stuk rock in opposition.
In "Opportunity Knocks" zet Custard Flux me een puike uptempo song voor, die swingt, in "Right Here And Now In Time" krijg ik een swingende uptempo poprock song met een terugkerend ritme te horen, waarbij stil zitten niet aan de orde is en in "Time For Me To Go" laat de band me genieten van een progressieve rock song met een aanstekelijk terugkerend ritme.

"Live At The 20th Dream Of Dr. Sardonicus Festival 2024" van Custard Flux bevat 9 verrukkelijke progressieve nummers, waar ik enorme van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit genre en de betere pop deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Anubis - The Unforgivable (Bird's Robe Records, 2024) (Progressief)

Anubis uit Sydney, Australië werd in 2004 opgericht en bestaat uit: Steven Eaton - drums en zang, David Eaton - keyboards, soundscapes, 12 sanrige gitaar, bas pedalen en zang, Douglas Skene - elektrische en akoestische gitaar en zang, Dean Bennison - elektrische en akoestische gitaar en zang, Anthony Stewart - basgitaar en zang en Robert James Moulding - zang, sologitaar en percussie.
De band brengt sinds 2009 albums uit en "The Unforgivable", waarop Becky Bennison - zang (track 7 en 8) mede voor haar rekening neemt en dit album werd 6 september 2024 via Bird's Robe Records als LP in een beperkte oplage op marmer wit vinyl, als LP in een beperkte oplage op marmer wit vinyl met handtekeningen, als CD, als CD met handtekeningen als digitale download uitgebracht.
Het is hun zevende studio album, nadat eerder de volgende albums werden uitgebracht: "230503" (18 oktober 2009), "A Tower Of Silence" (21 september 2011), "Hitchhiking To Byzantium" (30 mei 2014), "Behind Our Eyes (Live, 2014)" (1 april 2015), "The Second Hand" (23 mei 2017), "Different Stories" (23 mei 2018), "Lights Of Change (Live In Europe 2018)" (1 februari 2019), "Homeless" (10 maart 2020), "230503 (Deluxe Anniversary Edition)" (23 mei 2022), "Sirens From Afar (Live In Katoomba 2021)".

Het album, dat 10 nummers bevat, begint met "Part I - A Legion Of Angels", waarin Anubis een mooi kort nummer met een niet al te hoog tempo ten gehore brengt, dat over gaat in "Part II - The Mark Of Cain", een puike melodische uptempo rock song dat progressieve elementen herbergt en een aanstekelijk ritme bevat en "Part III - Alone", 
een progressieve song met tempowisselingen.
Daarna volgen "Part IV - The Chains", een schitterende uptempo song, die swingt als een trein, "Part V - One Last Thing", een prachtige song met een vrij langzaam tempo en "Part VI - All Because Of You", een prima uptempo melodische song met een aanstekelijk terugkerend ritme, die swingt.
In "Part VII - The End Of The Age" schotelt Anubis me een lekker in het gehoor klinkende melodische rock song met uitstekende samenzang voor, in "Back" krijg ik opnieuw zo'n melodische uptempo song te horen, die tot beweging aanzet en in "Part IX - Shadows Cloak The Gospel" laat de band me nogmaals genieten van zo'n zelfde soort melodische song, die een aanstekelijk ritme heeft.
Als laatste hoor ik het titel nummer "Part X - The Unforgivable" en ook hierin gaat de band op de ingeslagen weg verder, dat wil zeggen een melodisch stuk muziek met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.

"The Unforgivable" van Anubis is een prima melodische plaat, waarvan ik erg genoten heb, behalve van de overgangen tussen de nummers, die klinken alsof de muziek afgekapt is, waardoor de overgang niet vloeiend is en ik raad elke liefhebber van dit genre dan ook aan eens naar deze schijf te gaan luisteren en zelf hun oordeel hierover te vellen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Tolouse Low Trax - Kiosque Versions (Bureau B Records, 2024) (Krautrock / Elektro)

Tolouse Low Trax is het alias van Detlef Weinrich uit Dusseldorf, Duitsland, die eveneens in de band Kreidler actief is.
Hij bracht op 23 april 2010 zijn debuut solo album "Tolouse Low Trax - Mask Talk" als CD en als digitaal album uit en deze werd gevolgd door het album "Jeidem Fall", dat 11 april 2016 als CD en als digitaal album verscheen.
Vervolgens werden deze eerste 2 albums opnieuw uitgebracht als LP's, die in beperkte oplagen verschenen (5 mei 2017 en 31 juli 2020), waarna "Jumping Dead Leafs" (LP in een beperkte oplage, CD en digitaal album) en "Tolouse Low Trax EP - Repress" (EP in een beperkte oplage op 12" vinyl, digitale EP) volgden en op 27 januari 2023 bracht Bureau B Records zijn album "Leave Me Alone" uit als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op transparant vinyl, als CD en als digitaal album.
Op 20 september 2024 bracht dit label zijn compilatie album "Kiosque Versions" uit als LP, als CD en als digitale download, waarvan hij zelf de 7 nummers bepaalde.

Het album begint met "Subghosts" (Tolouse Low Trax Rework), waarin Tolouse Low Trax een fantastische mix van krautrock en elektro in een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme ten gehore brengt, waarbij stil zitten geen optie is en dit nummer wordt gevolgd door "A Song And A Photo Novela" (Simo Cell 'Fabulous Santa' Edit), een experimenteel elektro nummer met een terugkerend ritme en "Dawn Is Temporal" (Beat Detectives Dawn Redub), een uitstekend nummer met een gemiddeld tempo en krautrock elementen.
Daarna volgen "Milk In Water" (Grim Lusk's Dub Version), een geweldig swingend uptempo krautrock nummer met ruimtelijke elementen en "Rushing Into Water" (Joakim's Elemental Edit), een heerlijk elektro nummer met gesproken woord, een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo.
In "Tristeros Empire" (Ido Plumes Blazer Quest Mix) zet Tolouse Low Trax me een verrukkelijk swingend uptempo elektro nummer, dat beweging oproept en in "Make Friends" (Froid Dub Rework) krijg ik een lekker in het gehoor klinkend nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme voorgezet, dat een aanstekelijk dansmaar ritme bevat, waarbij het moeilijk is om niet in beweging te komen.

"Kiosque Versions" van Tolouse Low Trax is een puike plaat, die vol terugkerende ritmes staat en elementen van krautrock en elektro bevat en ik raad liefhebbers van deze genres deze schijf dan ook sterk aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




zondag 13 oktober 2024

Review: Faust - Blickwinkel (Curated By Zappi Diermaier) (Bureau B, 2024) (Experimenteel / Krautrock)

De Duitse band Faust werd in 1969 te Wümme opgericht, doordat Hans Joachim Irmler - keyboards, Werner "Zappi" Diermaier - drums en Arnold Meifert - percussie, gingen samen spelen met Nukleus leden Rudolf Sosna - sologitaar, Jean Herve`Peron - basgitaar en Gunter Wuesthoff - saxofoon.
Geholpen door journalist en producer Uwe Nettelbeck zetten ze vlak bij Wümme een studio op en begonnen daar opnames te maken voor hun debuut LP "Faust", die in 1971 op doorzichtig vinyl in een doorzichtige hoes verscheen, waardoor de band een trouwe aanhang kreeg en Faust één van de belangrijkste krautrock bands van de jaren 70 werd.
Vervolgens verschenen "Faust So Far" (1972), "The Faust Tapes" (1973), "Outside the Dream Syndicate" (1973) (samenwerking met Tony Conrad), "Faust IV" (1974) en "Faust 5" (1975) (een promocassette van Virgin Records) voor de band uit elkaar ging in 1975.
Tussen 1970 en 1973 speelde Faust mee op de eerste 2 albums van de band Slapp Happy ("Sort Of" en "Acnalbasac Noom"), waarin Perter Blegvad speelde, die met Faust in Wümme had gespeeld en met hen door Engeland had getoerd, terwijl beide LP's geproduceerd werden door Uwe Nettelbeck.
Daarna werden de albums "71 Minutes of Faust" (1979), de compilatie met niet eerder verschenen werk "Munich and Elsewhere" (1987) en "The Last LP" (1988) (ook bekend als The Faust Party No.3 met muziek uit de periode 1971-1972) uitgebracht.
Begin jaren 90 werd Faust nieuw leven ingeblazen door Irmler, Diermaier en Peron en toerde voor het eerst door Amerika, waarna in 1995 hun nieuwe album "Rien" werd uitgebracht, gevolgd door: "You Know FaUSt" (1996), "Faust Wakes Nosferatu" (1998) (de CD en vinyleditie bevatten totaal andere muziek!), "Ravvivando" (1999), "Patchwork" (2002), "Derbe Respect, Adler" (2004) (samenwerking met Dälek), "Outside the Dream Syndicate - Alive" (2005) (samenwerking met Tony Conrad), "Collectif Met(z)" (2005) (3CD box + video CD), "Nobody Knows if it Ever Happened" (2007) (DVD), "... In Autumn" (2007) (3CD box + 1 DVD), "Trial and Error" (2007) (DVD), "Disconnected" (2007) (studioalbum met Nurse with Wound) en "C'est Com...Com...Compliqué" (2009).
Verder verschenen diverse live albums en compilaties, waaronder: "Faust Concerts, Volume 1: Live in Hamburg, 1990" (1994), "Faust Concerts, Volume 2: Live in London, 1992" (1994), "BBC Sessions/Kisses for Pythagoras" (Limited Edition LP, 1996), "Untitled" (1996) (compilatie met live en studiowerk), "Edinburgh 1997" (live, 1997), "Faust/Faust So Far" (2000), "The Wumme Years: 1970-1973" (2000),  "Land of Ukko & Rauni" (live, 2000), "Freispiel" (2002) (remixen van
Ravviviando), "BBC Sessions +" (2001), "Patchwork 1971-2002" (2004), "Impressions" (DVD, 2006) en "Od Serca Do Duszy" (2CD, 2007) plus de split single "Überschall 1996" (1996) met Stereolab en Foetus.
Op hun "Just Us" uit 2014, waarop 12 nummers staan en uitgebracht door Bureau B, bestaat Faust alleen nog maar uit Diermaier en Peron, maar op "Fresh Air" (Alive! In The USA), dat op diverse plaatsen gedurende hun 28 daagse tournee in maart en april 2016 door Amerika live is opgenomen, bestaat de band uit: Peron, Diermaier en Maxime Manasc'h, die bijgestaan worden door: Ysanne Spevack (2 nummers), Barbara Manning (3 nummers), Beata Budkiewicz (1 nummer), Ulrike Stoeve (1 nummer), Robert Pepper (2 nummers), Ulrich Krieger (3 nummers), Michael Yr. Jeannouxa Day (3 nummers), Braden Diotte (3nummers) en Juergen Engler (1 nummer).
Vervolgens verschenen: "The Faust Tapes" (her persing, 8 oktober 2021), "Punkt!" (13 mei 2022), "Momentaufnahme I" en "Momentaufnahme II" (10 maart 2023), "Momentaufnahme III" en "Momentaufnahme IV" (5 aprril 2024) en op 13 september 2024 bracht de band "Blickwinkel (Curated By Zappi Diermaier)" via Bureau B uit als LP in een beperkte oplage op paars vinyl, als CD en als digitale downloaden hierop spelen de volgende muzikanten: Zappi Diermaier - drums, Uwe Bastiansen, Elke Drapatz - drum effecten, Dirk Dresselhaus (= Schneider TM) - basgitaar, Jochen Arbeit - sologitaar, kaimba en harmonium, Sonja Kosche - harp, Andrew Unruh - percussie en vriend en mede oprichter Gunther Wüsthoff - sequencer. 

Het album, dat 6 nummers bevat start met "For Schlaghammer", waarin Faust een mix maakt van industriële muziek en krautrock, die in een gemiddeld te mpo gespeeld wordt en een licht hypnotiserend ritme heeft, die na enkele minuten experimentele elementen krijgt bijgevoegd en tempowisselingen bevat en dit nummer wordt gevolgd door "Künstliche Intelligenz", een experimenteel nummer, dat na 3 minuten verandert in een heerlijk swingend krautrock nummer met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo.
Daarna volgen "Sunny Night", een schitterend krautrock nummer met een aanstekelijk licht hypnotiserend terugkerend ritme, dat zeer dansbaar is en een gemiddeld tempo en "Kriminelle Kur", een lekker in het gehoor klinkend dance nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat tot beweging aanzet.
In "Die 5. Revolution" zet Faust me een experimenteel stuk muziek voor, dat na iets meer dan 5 minuten meer snelheid krijgt en in "Kratie" krijg ik een verrukkelijk swingend krautrock nummer met een gemiddeld tempo te horen, dat een licht hypnotiserend terugkerend ritme bevat, waarbij stil zitten niet aan de orde is en halverwege tijdelijk experimentele invloeden krijgt bijgevoegd.

"Blickwinkel (Curated By Zappi Diermaier)" van Faust is een fantastisch album, dat vol staat met geweldige krautrock met licht hypnotiserende ritmes, die experimentele elementen en ik raad elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Orkestr - I (Sound Effect Records, 2024) (Progressief)

Orkestr uit Horst (Nederland) werd in 2019 opgericht en bestaat uit: Peter Muijsenberg - zang en drums, Christian Keijsers - basgitaar, Erik Muijsenberg - keyboards en Ruud van den Munckhof - keyboards en gast zangeres Loes Bos, die ook de achtergrondzang voor haar rekening neemt. 
Hun debuut album "I" is 6 september 2024 uitgebracht via Sound Effect Records uit Athene, Griekenland als CD, als LP in een beperkte oplage op 180 gram zwart vinyl, inclusief de grafische novel “Time At The Speed Of Light”, als cassette in een beperkte oplage (alleen via Bandcamp) en als digitale download en bevat 13 nummers. 

Het album start met "Kovcheg XIV", waarin Orkestr een prachtig rustig nummer ten gehore brengt, dat na korte tijd meer snelheid krijgt en elementen van melodische rock, disco en krautrock bevat en naadloos over loopt in de song "We'll Start Anew", die een dansbaar ritme heeft en wisselende tempo's bevat, waarna "The Checklist"  volgt en de band een uitstekend stuk muziek speelt, dat voortborduurt op het vorige nummer en dezelde uitsraling bevat.
Daarna volgen "Time At The Speed Of Light", een geweldige symfonische rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, "Engines Humming", een schitterend licht dreigend instrumentaal progressief nummer met een terugkerend ritme en "Touching From A Distance", een lekker in het gehoor klinkende progressieve song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, dat tot beweging aanzet.
In "Daytime" zet Orkestr me een song met een niet al te hoog tempo voor, die een enigszins trieste ondertoon bevat en en terugkerend ritme heeft, in "Dark Between The Stars" krijg ik een vrij zwaar duister nummer te horen, dat ruimtelijke elementen heeft en in "A Shadow" hoor ik de band een aanstekelijke song met een gemiddeld tempo spelen, die beweging oproept en me tegen het einde laat genieten van ouderwetse draaimolen geluiden.
Dan volgen "Daytime (Reprise)", een mooie progressieve song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en "Arrival", een fantastische progressieve song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, die na enkele minuten verandert en meer snelheid krijgt, waardoor de muziek gaat swingen, om enkele minuten later terug te keren naar het langzamere tempo.
Verder volgen "Promises", een vrij zwaar nummer met een terugkerend ritme en melodische progressieve invloeden en "Alien Wilderness", een song met een langzaam tempo en een terugkerend ritme.

"I" van Orkestr staat vol puike progressieve muziek, waar ik erg van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Ángel Ontalva - Persian Courtyard (Octoberxart, 2024) (RIO (Rock In Opposition)

Ángel Ontalva is een Spaanse gitarist uit Madrid, die deel uit maakt van de band October Equus, maar ook solo diverse albums op zijn naam heeft staan, zoals: "Mundo Flotante" (OctoberXart Records, 2012), "Land Of Rain And Steel" (Ltd.edition CD-r, OctoberXart Records, 2013), "K​-​Faces Suite" (CD, OctoberXart Records, 2014), "Tierra Quemada" (CD, OctoberXart Records, 2015), "Satellites" (ltd. edition CDr, OctoberXart Records, 2017), "Two Black Holes And A Closed Door" (CD, OctoberXart Records, 2018) en "Compilation 2012​-​2020" (CD, OctoberXart Records, 2020), "Songs To Say Goodbye" (CD, OctoberXart Records, 2021), 
Ángel werkte diverse keren samen met de Russische band Vespero, waarmee hij "Carta Marina", 9 juli 2018, "Sea Orm Liventure", 3 augustus 2018 en "Live At The Astrakan State Theatre Of Opera And Ballet", 23 juni 2020, maar ook met andere artiesten maakte hij CD's, zoals: Ángel Ontalva & No Grooves ("Blood Moon Tonight", album, 7 augustus 2017), Ángel Ontalva VS. Priot Duo (Natasha Blinova/Piotr Talalay) ("Blue Stone Waves", album, 4 september 2018), Ángel Ontalva & Ark Fedotov ("Shaman Rock", album, 10 februari 2020) en Tierra Quemada Ensemble ("Live At The Dom", album, 2021) en met zijn Ángel Ontalva Quartet: "Sound Museum / Audience Recording" (album, 14 december 2018), "Live In Tomsk / Audience Recording" (album, 18 juni 2021) en anderen.
Op 16 augustus 2021 verscheen zijn album "Angel On A Tower", dat 12 nummers bevat, via OctoberXart Records als CD in een beperkte oplage van 1000 stuks en als digitale download, waarbij vermeldenswaardig is, dat de opnamen van dit album overblijfselen zijn van eerder geschreven werken, waarna op 14 februari 2022 het album "October Equus Guitar Project vol. 1" volgde. 
De opvolger van dit album heet "A Haunted, Hidden World Of Caves", dat 10 nummers bevat en op 3 maart 2023 via zijn label OctoberXart als CD in een beperkte oplage van 500 stuks en als digitale download werd uitgebracht en op dit album spelen: Ángel Ontalva - solo- en basgitaar, Víctor Rodríguez - keyboards, Ivan Fedotov - drums en percussie, Vitay Borodin - viool (track 2 en 6), Markus Breuss - trompet (track 8) en John Falcone - fagot (track 3, 4, 7 en 10), klarinet (track 1 en 10), tenor saxofoon (track 5, 9 en 10).
We zijn 3 maanden verder en er is op 4 juni 2023 al een nieuw album van Ángel via zijn label OctoberXart uitgebracht, getiteld "Black Pyramid", waarvan hij bij het maken van de composities geïnspireerd was door de prachtig gedetailleerde tekeningen, die door Frederic Norden in Egypte gemaakt werden en dit is alleen digitaal verkrijgbaaren op 8 januari 2024 verscheen zijn album "Twelve Days Of Winter"via zijn label.
Dit album werd gevolgd door "Persian Courtyard", dat op 23 september 2024 uitgebracht werd en hierop spelen Anna Anshakova - alt viool, Avelino Saavedra - drums en  percussie en Víctor Rodríguez - (virtueel) cello op track 1 mee.

Het album, dat 11 nummes bevat, start met "The Dragon Is Asleep", waarin Ángel Ontalva een fantastisch stuk rock in opposotion met een niet al te hoog tempo speelt, dat nostalgisch klinkt en dit wordt gevolgd door "A Door Is Closed, A Window Is Open", een schitterend nummer met licht klassieke en filmmuziek invloeden en een enigszins trieste ondertoon en "Fable Of The Fox And The Sheep", een heerlijk rock in opposition nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, dat beweging oproept.
Daarna volgen "Between Two Worlds", een prachtig klassiek aandoend nummer met een niet al te hoog tempo, dat na korte tijd jazz invloeden krijgt en gaat swingen, om dan weer terug te keren naar het begin tempo, "A Decadent Ballroom (Echoes Of A Faun)" is een lekker in het gehoor klinkend nummer met een dansbaar ritme en een gemiddeld tempo en "Looking Back" een uitstekend melodisch rio nummer met neoklassieke invloeden en een gemiddeld tempo.
In "That Bloody House" schotelt Ángel Ontalva me een puik licht experimenteel rio nummer voor, in "Beyond The Fiery River" krijg ik weer zo'n prima rio nummer te horen, dat subtiele tempowisselingen heeft en lichte jazz invloeden en een aanstekelijk ritme bevat en in "Satellites" laat hij me genieten van een geweldig rustig nummer met elementen van filmmuziek.
Dan volgen "Una Para El Camino", een nummer met een gemiddeld tempo en traditionele Spaanse elementen en "In My Dreams, Dreams.", een triest klinkend nummer, waarin  swingende jaren 40 jazz klanken te ontwarren zijn.

""Persian Courtyard" van Ángel Ontalva is een verrukkelijk album, dat vol staat met schitterende rock in opposition, die lichte neoklassieke elementen bevat en ik raad iedere liefhebber van deze genres deze meesterlijke schijf dan ook zeer aan.(luister naar enkele nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)