zondag 18 december 2022

Review: Domadora - Renaissance (Kozmik Artifactz Records, 2022) (Stoner)

Domadora is een band uit Parijs, Frankrijk, die bestaat uit: Belwil - sologitaar, Gui Omm - basgitaar, Angel Hidalgo Paterna - synthesizer en Karim Bouazza - drums.
De band bracht in 2013 hun debuut album "Tibetan Monk" uit, dat in 2016 gevolgd werd door "The Violent Mystical Sukuma" en op 14 september 2018 is het album "Lacuna" via het Kozmik Artifactz Records label verschenen in een beperkte oplage op gekleurd vinyl (zwart/wit marmer kleurig en zwart vinyl), terwijl de CD en digitale download op 29 juni 2018 werden uitgebracht.
Op 9 december bracht de band het album "Renaissance" uit in een beperkte oplage op zwaar vinyl en als digitaal album via Bandcamp en andere digitale streaming platforms.

Het album "Renaissance" bestaat slechts uit 1 nummer, het 43 minuten durende titel nummer, waarin Domadora met een psychedelisch stuk begint, dat na korte tijd experimentele elementen krijgt bijgevoegd, om vervolgens over te gaan in een schitterend krautrock nummer met een gemiddeld tempo en een hypnotiserend terugkerend ritme, waarmee de band me in een lichte trance brengt en deze verandert na 10 minuten in een chaotisch experimenteel stuk met scheurende gitaar klanken, om enkele minuten later over te gaan in een stuk blues met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme en ook dit verandert weer en deze keer zet de band me weer een experimenteel stukje voor, dat opnieuw verandert en ik een stuk muziek in de stijl van Jimi Hendrix te horen krijg, waarna er stoner met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme volgt, dat naar mate het stuk vordert er met steeds meer snelheid wordt gespeeld, totdat er een climax is ontstaan en de band in  een langzaam tempo verder gaat, om dan weer te versnellen en in een heftig stuk stoner te eindigen.

"Renaissance" van Domadora is een afwisselende plaat, waarin de band diverse stijlen muziek met elkaar verbindt en ik heb hier dan ook met plezier naar geluisterd, waardoor ik deze schijf aan elke muziek liefhebber kan aanraden eens naar deze schijf te gaan luisteren.(luister naar het album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: JEFFK - Tar (Golden Antenna Records, 2023) (Post-Rock)

JEFFK uit Leipzich, Duitsland bestaat uit: Steffen Ziemann - drums, Tim Diedrich - basgitaar en synthesizer en Matthias Poese - sologitaar en synthesizer.
De band bracht op 20 juli 2012 hun debuut uit met "In The Darkest", die als EP op 12" vinyl en als digitale EP verscheen, waarna het album "Inadequate Shelter", via Dunkirecords, als LP op gekleurd vinyl, als CD en als digitaal album werd uitgebracht en op 20 januari 2023 brengt Golden Antenna Records hun album "Tar" uit als LP in een beperkte oplage van 250 stuks op oceaan blauw vinyl, als LP in een beperkte oplage van 250 stuks op supernova paars vinyl, als CD en als digitaal album. 

Het album begint met "Fingers", waarin JEFFK een heerlijke zware startende mix van post-rock en stoner met een gemiddeld tempo speelt, die na korte tijd over gaat in een post-rock nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme, waarna "Arcades" volgt en de band een schitterend uptempo post-rock nummer ten gehore brengt, dat iets over de helft van het nummer van ritme verandert en over gaat in een zwaarder stuk muziek, dat een terugkerend ritme bevat.
Daarna volgen "Ratio", een geweldig nummer met een gemiddeld tempo en een swingend terugkerend ritme, dat aanzet tot beweging en de single "Idle Eyes", een puik rock nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
In "Lake Bled" zet JEFFK me opnieuw zo'n verrukkelijk post-rock nummer voor, dat een aanstekelijk ritme heeft en in "Swarm" krijg ik een nogmaals zo'n soortgelijk nummer te horen, dat gewoon lekker in het gehoor klinkt.

"Tar" van JEFFK is een prima plaat met uitstekende post-rock nummers, die aanstekelijke terugkerende ritmes bevatten en ik kan liefhebbers van dit genre dan ook aanraden deze schijf eens te gaan beluisteren.




Review: The Gatekeepers - The Gatekeepers (Think Like A Key Music, 2022) (Musical)

The Gatekeepers is het project van Alex Wroten, die samen met diverse muzikanten het deels musical deels concept album "The Gatekeepers" op 11 november 2022 via Think Like A Key Music als LP in een beperkte met de hand genummerde oplage van 100 stuks op transparant blauw vinyl met inlegvel met teksten, die alleen via het label te bestellen is, als CD met een 10 delig boekje en als digitaal album heeft uitgebracht.
De volgende muzikanten verlenen hun medewerking aan dit album: The Residents, Shawn Phillips, Brian Poole (Renaldo & The Loaf), R. Stevie Moore, Elaine di Falco (Yugen, Caveman Hughscore), Mont Campbell (Egg, National Health), Bob Drake, Amy Denio, Deborah Perry (Thinking Plague) en Cheer-Accident, die allen de zang voor hun rekening nemen en verder spelen mee: drummers Morgan Ågren (Mats/Morgan Band, Frank Zappa), Jacopo Costa (Loomings), Brian Wnukowski (Salvation, Haymarket Riot), Rob Allum (Add N To (X)) de gitaristen Frédéric L'Épée (Shylock, Philharmonie, Yang), Alan Jenkins (Deep Freeze Mice, Ruth's Refrigerator), Bill Brovold (Larval, Rhys Chatham Ensemble, East Village Orchestra), Paul Lai (Upsilon Acrux), Ty Citerman (Bop Kabbalah, Gutbucket); multi-instrumentalisten Dave Willey (Hamster Theatre), Robert Webb (England), Dan Britton (Deluge Grander, Birds & Buildings); fluitiste Emily Hay (U Totem, 5uu's); keyboard speler Duncan Mackay (Cockney Rebel, 10cc); violist Matthew Parmenter (Discipline) en de zangers Molly Harvey (The Residents), Wally Scharold (miRthkon) en Blaine Reininger (Tuxedomoon)

Het album, dat 19 nummers bevat (het digitale album 21), begint met "Butterflies" (Feat. Elaine Di Falco), waarin The Gatekeepers een rustige song ten gehore brengt, die invloeden van musical heeft en de piano en zang de hoofdrol spelen en dit nummer wordt gevolgd door "I Like The Strange Things" (Feat. Renaldo M), een uitstekende song met een niet al te hoog tempo, die eveneens musical invloeden bevat en subtiele tempowisselingen heeft, "A Promising Direction" (Feat. Molly Harvey), een song, die in het verlengde ligt van de vorige nummers, dus musical invloeden en een langzaam tempo heeft en over gaat in "Who Are The Gatekeepers?" (Feat. Cheer-Accident), een mix van musical en  progressieve rock, die ook nu weer een traag tempo bevat, maar iets over de helft van het nummer meer snelheid krijgt.
Daarna volgen "The Professional" (Feat. Shawn Phillips), een prachtige rustige song met een aanstekelijk ritme, dat lichte folk en musical invloeden heeft en door het vioolspel een trieste uitstraling krijgt, "Ignorance", een 13 seconde durende samenzang, "The Patron" (Feat. The Residents), een schitterende musical song met een gemiddeld tempo, progressieve invloeden en een aanstekelijk terugkerend ritme" en "Anonymity", dat ook slechts 13 seconden duurt en bestaat uit samenzang.
In "The Pundit" (Feat. Deborah Perry) zet The Gatekeepers me een heerlijke song voor, die een terugkerend ritme heeft en avant garde invloeden bevat, in "I Think I Like The Strange Things?" (Feat. Renaldo M & Elaine Di Falco) krijg ik een korte song te horen, die triest, maar eveneens hoopvol klinkt, in "Obscurity" hoor ik opnieuw een kort stukje samenzang, dat deze keer 16 seconden duurt en in "The Algorithm" (Feat. Amy Denio) laat de band me genieten van een geweldige mix van musical en funk, die een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.
Dan volgen "A Compromising Direction" (Feat. Bob Drake), een musical song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, "All The Way To The Bank" (Feat. R. Stevie Moore), een fantastische mix van musical en progressieve rock, die tempowisselingen en naast een gezongen, ook een gesproken tekst bevat en bij tijd en wijle swingt en "I Like The Normal Things", een puike musical song met wisselende tempo's en lichte progressieve invloeden.
Verder volgen de remixen van enkele nummers en deze beginnen met "All The Way To The Bank", waarin de band een heerlijke uptempo disco versie van deze song ten gehore brengt, die swingt als een trein en aanzet tot dansen en gevolgd wordt door "The Professional" (Seen It All Mix), een verrukkelijke song met een niet al te hoog tempo en een terugkerend licht hypnotiserend ritme, dat psychedelische Oosterse invloeden heeft, "Tight Armhole" (The Algorithm Remix), een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, die experimentele invloeden heeft en "The Patron" (Cattle Baron Mix), een uitstekende song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.
Het digitale album heeft 2 extra exclusieve nummers, waarvan het eerste een demo is voor "All The Way To The Bank" en hierin krijg ik een puike keyboards versie in een gemiddeld tempo van dit nummer voorgeschoteld, die een aanstekelijk terugkerend ritme heeft en in de demo voor "I Like The Strange Things" krijg ik een heerlijke alternatieve uitvoering te horen, die invloeden heeft van de muziek van Bertolt Brecht en Kurt Weill.

"The Gatekeepers" van The Gatekeepers is een schitterende plaat, die vol prima musical songs staat en 4 lekker in het gehoor klinkende remixen bevat, waar ik zeer van genoten heb en ik kan iedere liefhebber van zowel musical alsmede dansbare muziek deze schijf dan ook van harte aanbevelen.(luister naar het album via de bandcamp link onder de recensie)



 

zondag 11 december 2022

Review: The Courettes - Daydream (Damaged Goods Records, 2023) (60's Pop)

The Courettes is een duo uit Aalborg, Denemarken en Rio De Janeiro, Brazilië, dat hun muziek sinds 2015 uitbrengt en bestaat uit: Flávia Couri - sologitaar en zang en Martin Couri - drums.
Hun debuut album, "Here Are The Courettes", verscheen 15 juli 2015 als 10" vinyl LP via Sounds of Subterrania, waarna de volgende uitgaven werden uitgebracht: “Boom! Dynamite!” (7" single, Bachelor Records, 2016), “Hoodoo Hop” (7" split single met Powersolo, Sounds of Subterrania, 2017), "Alive from Tambourine Studios!" (10" LP op beige vinyl, Chaputa Records, 1 oktober 2017), "We Are The Courettes" (CD, 30 maart 2018), “Voodoo Doll” (7"single, featuring Coffin Joe, 2018), "Too Late To Say I´m Sorry" (7" EP in een beperkte oplage op gekleurd vinyl en 7"EP op zwart vinyl, 20 december 2019), "Dynamite!" (7" EP op zwart vinyl, Groovy Records, 23 december 2019) en "Christmas (I Can Hardly Wait)" (7" split single met Powersolo, 2 april 2020).
Op 22 mei 2020 verscheen de single "Want You! Like a Cigarette" / "Night Time (The Boy Of Mine)" in een beperkte oplage van 500 stuks op rood vinyl via Damaged Goods Records, waarna het de bedoeling was in oktober 2020 het derde album van de band uit te brengen.
Op 19 juli 2021 bracht Damaged Goods Records hun eerste 2 albums opnieuw uit als 2 afzonderlijke LP's, waarvan "Here Are The Courettes", dat 8 nummers bevat, in een beperkte oplage van 1000 stuks ook roomkleurig vinyl en "We Are The Courettes", waarop 12 nummers staan, in een beperkte oplage van 1000 stuks op doorzichtig rood vinyl en als 1 CD en op 15 oktober 2021 verschenen de 7" single "R.I.N.G.O." / "The Boy I Love" (single versie) en hun album "Back In Mono", dat 14 nummers bevat als LP, als CD en als digitale download via Damaged Goods Records.
Op 25 januari 2022 bracht Damaged Goods Records hun single "Misfits & Freaks" in een beperkte oplage van 1000 stuks op 7" wit vinyl uit, waarvan het titel nummer een opnieuw opgenomen versie is van het nummer, dat op hun album "Back In Mono!" staat, op 27 mei 2022 verscheen het mini album "Back In Mono (B-sides & Outtakes)", dat 8 nummers bevat, als 10" LP en als CD en op 21 oktober 2022 gevolgd werd door de single "Bye Bye Mon Amour", die in een beperkte oplage op 7" roze vinyl via Damaged Goods Records uit kwam.
Hun nieuwe 7" single heet "Daydream", die in een Japanse en Engelse versie op 27 januari 2023 in een beperkte oplage op wit vinyl via Damaged Goods Records wordt uitgebracht.

De A-kant "Daydream" wordt zoals geschreven in het Japans gezongen  en hierin hoor ik het duo een uitstekende jaren 60 gerelateerde song met een gemiddeld tempo spelen, die invloeden heeft van "I Got You Babe" van Sonny & Cher en van  de muziek van meiden groepen, zoals The Ronettes, The Crystals en The Shirelles en op de B-kant staat de Engelse uitvoering van het nummer, waarin The Courettes me nogmaals laten genieten van hetzelfde nummer, dat in de jaren 60 gemaakt had kunnen zijn en ook op het mini album "Back In Mono (B-sides & Outtakes)" staat.(luister naar de Engelse versie van dit nummer via de youtube link onder de recensie)

"Daydream" van The Courettes is weer zo'n schitterende single, waar je als liefhebber niet om heen kan en ik raad elke jaren 60 muziekfanaat deze schijf dan ook van harte aan.




Review: PoiL - PoiL Ueda (Dur Et Doux, 2023) (Experimentele Rock)

PoiL uit Lyon, Frankrijk bestaat uit: Antoine Arnera - keyboards en zang, Boris Cassone - sologitaar en zang, Guilhem Meier - drums en zang en Benoit Lecomte - akoestische basgitaar. 
De band bracht op 1 april 2008 hun debuut album "L'ire Des Papes" uit als kristallen CD box en als digitaal album en deze werd gevolgd door: "Dins O Cuol" (1 december 2011, CD in een beperkte oplage met een bonus nummer, als digitaal album en als LP in een beperkte oplage van 300 stuks geperst in 2018), "Brossaklitt" (5 mei 2014, als LP, als CD en als digitaal album), "L'ire Des Papes" / "Dins O Cuol" (20 november 2017, als 2CD + boekje en als digitaal album), "Mula PoiL" (30 november  2018, split LP met Mula uit Bogota in een beperkte oplage van 300 stuks en als digitaal album), "Sus" (26 april 2019, als LP in een beperkte oplage van 1000 stuks, als CD in een beperkte oplage van 1500 stuks en als digitaal album), "Dan No Ura" (25 juni 2021, digitaal nummer) en op 24 februari 2023 verschijnt hun album "PoiL Ueda" als LP, als CD, als bundel (LP+CD) en als digitaal album) via Dur Et Doux Records en hierop wordt de band bijgestaan door Junko Ueda uit Japan, die een Japanse luit bespeelt, zingt en vertelt.

Het album, dat 5 nummers bevat, start met "Kujô Shakujô - Part 1", waarin PoiL een fantastisch Japans aandoend nummer speelt, dat een eentonig ritme en zang heeft, waar halverwege experimentele geluiden bijgevoegd worden en dit gaat verder in "Kujô Shakujô - Part 2", dat meer snelheid krijgt, een aanstekelijk ritme bevat en tegen het einde experimenteel wordt, waarna de muziek over gaat in "Kujô Shakujô - Part 3", dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een terugkerend ritme heeft, dat aanzet tot dansen en steeds een beetje heftiger wordt.
Daarna volgen "Dan No Ura - Part !", een nummer met een gemiddeld tempo, Japanse zang en wisselende tempo's dat spannend en dansbaar is (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en verder gaat in "Dan No Ura - Part 2", een rustig stuk muziek met zware experimentele geluiden.

"PoiL Ueda" van PoiL klinkt speciaal en het is net alsof ik in een Japans theater stuk terecht ben gekomen, dat spannende experimentele muziek bevat en ik raad iedere muziekliefhebber dan ook aan deze prima schijf eens te gaan beluisteren en hierover zelf een oordeel te vellen.




Review: Frank Popp Ensemble - Shifting (Unique Records / Schubert Music Europe, 2023) (Soul / Pop)

Frank Popp Ensemble uit Dusseldorf, Duitsland werd in 1999 opgericht en bestaat in feite alleen uit Frank Popp - zang en elektronica, die met steeds andere muzikanten werkt en dus op alle singles en albums in een bezetting speelt. 
De band bracht op 13 november 2001 hun digitale debuut album "Ride On!" uit en deze werd gevolgd door: "Touch And Go" (31 augustus 2005, digitaal album), "Receiver" (30 juli 2009, digitaal album), "Scarecrow Kids" & "Leave Me Alone" (18 maart 2022, 7" split single) en "Out Of Town" (feat. Jesper Munk) (2 augustus 2022, digitaal nummer).
Op 27 januari 2023 verschijnt het album "Shifting", dat 15 nummers bevat en via Unique Records en Schubert Music Europe verschijnt n hierop wordt hij bijgestaan door: Jesper Munk (4 nummers), Anna Glahn (3 nummers), Lucy Kruger (2 nummers), Sam Leigh-Brown (1 nummer) en Aydo Abay (2 nummers),

Het album begint met "Out Of Town" (feat. Jesper Munk), waarin Frank Popp Ensemble een dansbare pop song met een gemiddeld tempo en lichte orkestrale soul invloeden speelt, die gevolgd wordt door "See It Coming" (feat. Anna Glahn), een vrij rustige zwoele song met rhythm & blues invloeden en een dansbaar ritme en "Torn Up", (feat. Jesper Munk), een schitterende soul song met een gemiddeld tempo en een zeer dansbaar ritme.
Daarna volgen "Save Me Saturday", een heerlijk dansbaar nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, het op video single verschenen "Drifting" (feat. Lucy Kruger), een mooie rustige pop song met een aanstekelijk ritme (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en "Ain't No Love In The Heart Of The City" (feat. Sam Leigh-Brown), een puike mix van disco en pop met een terugkerend ritme en een gemiddeld dansbaar tempo.
In "Born To Lose" (feat. Jesper Munk) schotelt Frank Popp Ensemble me verrukkelijke dansbare pop song met een gemiddeld tempo en lichte soul invloeden voor, in "Sweet Remedy" (feat. Aydo Abay) krijg ik een uitstekende aanstekelijke pop song te horen, die een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo bevat en in "Your Heroes" (feat. Jesper Munk) zet de band me een prima pop song in een niet al te hoog tempo voor, dat een terugkerend ritme heeft.
Dan volgen "Under The Sea", een geweldige pop song song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme, "Veil" (feat. Lucy Kruger), een psychedelisch startende song, die zwoele zang bevat en invloeden van orkestrale muziek heeft en "Vertigo" (feat. Aydo Abay), een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme.
Verder hoor ik "Sad But True" (feat. Anna Glahn), een swingende song, die aanzet tot dansen en een terugkerend ritme heeft, "Piérdet", een Zuid-Amerikaanse song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en "Dragonaut" (feat. Anna Glahn), een soul song met een gemiddeld tempo en een terugkerend disco ritme.

"Shifting" van Frank Popp Ensemble staat vol dansbare nummers, die invloeden van pop en soul hebben en ik raad elke liefhebber van deze genres dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren.




Review: Caravela Escarlate - III (Karisma Records, 2023) (Progressieve Symfonische Rock)

Caravela Escarlate uit Rio De Janeiro, Brazielë is in 2011 opgericht en bestaat uit: Jove David Paiva - zang, bas- en sologitaar en viool, Elcio Cáfaro - drums en Ronaldo Rodrigues - keyboards en synthesizer.
De band bracht in 2016 hun debuut uit met het album "Rascunho", dat als CD-r in eigen beheer werd uitgebracht, waarna "Caravela Escarlate", dat op 1 maart 2019 in eigen beheer en via Karisma Records als LP, als CD en als digitaal album verscheen en deze wordt op 27 januari 2023  gevolgd door "III", dat 7 nummers bevat en via Karisma Records verschijnt als LP, als CD en als digitaal album.

Het album begint met "Bússola Do Tempo", waarin Caravela Escarlate een schitterend stuk uptempo elektronische progressieve rock speelt, dat jaren 70 invloeden bevat en swingt als een trein (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Castelos Do Céu", een fantastische symfonische song met wisselende tempo's, die een aanstekelijk ritme heeft.
Daarna volgen "Sonhos Medievais", een uitstekende song met een gemiddeld tempo en een swingend ritme met invloeden van de jaren 70 bands en "Mandala", een verrukkelijk instrumentaal nummer met een gemiddeld tempo.
In "Cruz Da Ordem" laat Caravela Escarlate me genieten van een geweldig stuk progressieve rock met wisselende tempo's en een aanstekelijk ritme, dat tegen het einde iets meer snelheid krijgt en in "Ciclos" schotelt de band me een vrij rustige symfonische song voor.
Dan volgt het laatste nummer "Filtro Dos Sonhos" en hierin krijg ik opnieuw zo'n heerlijk swingend instrumentaal progressief symfonisch nummer met een gemiddeld tempo te horen, dat een aanstekelijk ritme en tempowisselingen bevat.

"III" van Caravela Escarlate is een puike progressieve symfonische rock plaat, die lekker in het gehoor klinkende nummers bevat, waar ik erg  van genoten heb en ik kan liefhebbers van deze muzieksoort en jaren 70 progressieve rock deze schijf dan ook van harte aanraden.




zondag 4 december 2022

Review: Atsuko Chiba - Water, It Feels Like It's Growing (Mothland, 2023) (Rock)

Atsuko Chiba uit Montréal, Canada bestaat uit: Anthony Piazza - drums, David Palumbo - basgitaar en zang, Eric Schafhauser - gitaar en synthesizer, Kevin McDonald - gitaar en synthesizer en Karim Lakhdar - zang, gitaar en synthesizer.
De band bracht hun digitale debuut EP "Animalia: Several States Of Being" op 12 juli 2012 uit en deze werd gevolgd door: "Oui, Non, Merci! feat. Joseph Espinosa" (digitaal nummer, 11 november 2012), "Jinn" (digitaal album, 5 december 2013), "Atsuko Chiba Live Studio Session (2015)" (digitale EP, 15 februari 2015), "Figure And Ground" (10" EP, cassette en digitale EP, 15 maart 2016), "The Memory Empire" (CD en digitale EP, 18 november 2016), "Trace" (LP, CD en digitaal album, 12 april 2019), "I Just​.​.​." (digitaal nummer, 11 december 2020), "Audiotree Worldwide Session" (digitale EP, 25 juni 2021), "Quick Infant Guilt" (digitale single, 20 augustus 2021) en op 20 januari 2023 verschijnt hun album "Water, It Feels Like It's" als LP in een beperkte oplage van 200 stuks op 180 gram zwart vinyl, als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op 180 gram tropisch groen vinyl + inlegvel, als CD in een beperkte oplage van 300 stuks en als digitaal album via Mothland Records.
Op dit album wordt de band bijgestaan door de gastmuzikanten: Vivianne Roy - zang, Philippe Brochu-Pelletier - saxofoon, Nicolas Riverin - trompet, Etienne Lebel - trombone, Camille Paquette-Roy - cello, Sarah Martineau - alt viool, Amélie Lamontagne - eerste viool en Edith Fitzgerald - tweede viool.

Het album, dat 6 nummers bevat, begint met "Sunbath", waarin Atsuko Chiba een fantastisch progressief rock nummer met een gemiddeld tempo ten gehore brengt, dat een hypnotiserend terugkerend ritme heeft en iets over de helft van het nummer iets steviger wordt en dit wordt gevolgd door "So Much For", een uptempo song met progressieve invloeden en een aanstekelijk dansbaar ritme.
Dan volgen "Shook (I'm Often)", een mooie song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en "Seeds", een geweldige song met een gemiddeld tempo, post-rock invloeden en een licht hypnotiserend terugkerend ritme.
In de single "Link" zet Atsuko Chiba me een swingende uptempo rock song voor, die tempowisselingen en een dansbaar karakter heeft en in het titel nummer "Water, It Feels Like It's Growing" krijg ik een prachtige vrij rustige pop song te horen, die lichte psychedelische invloeden heeft.

"Water, It Feels Like It's Growing" van Atsuko Chiba bevat 6 verrukkelijke nummers, waarvan ik vanaf de begin tonen van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van de betere rock en pop deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar 2 nummers van het album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Gondhawa - Mäanthagorī (Stolen Body Records, 2022) (Rock / Dance / Stoner)

Gondhawa werd in 2018 te Angers, Frankrijk opgericht en bestaat uit: Clément Pineau - drums, Paul Adamczuk - basgitaar en Idriss Besselievre - zang, sologitaar en sanxian (Chinese luit).
De band bracht hun debuut op 9 oktober 2018 uit met het digitale live nummer "Gardien De L'acide" en deze werd gevolgd door het digitale nummer "Zoukousaï", het debuut album "Käampâla", dat 1 oktober 2021 uitgebracht werd via Stolen Body Records en verscheen als LP in een beperkte oplage van 100 stuks, die alleen bij live optredens en via Bandcamp verkocht wordt, "Astral Session" (6 april 2022, digitale single) en op 25 november 2022 verscheen de digitale single "Ma​̈​anthagorī" via Stolen Body Records, waarop 2 nummers staan.

De A-kant van de single heet "Go!Go! Sinay", waarin Gondhawa een schitterende uptempo mix van rock, dance en stoner ten gehore brengt, die swingt en in "Toko Mieko" laat de band me genieten van een geweldige swingende uptempo song met psychedelische dance en Spaanse invloeden, die tempowisselingen en een aanstekelijk ritme heeft en tegen het einde meer snelheid krijgt toegevoegd.

"Ma​̈​anthagorī" van Gondhawa bevat 2 verrukkelijke songs, waarmee de band me in de ban van hun muziek heeft gehouden en ik kan elke liefhebber van rock, dance en stoner de schijf dan ook van harte aanbevelen.(luister naar de single via de bandcamp link onder de recensie)



 

Review: Jordsjø - Jord Sessions (Karisma Records, 2022) (Progressieve Folk)

Jordsjø uit Oslo, Noorwegen bestaat uit: multi-instrumentalist Håkon Oftung (Tusmørke, Black Magic) - zang, dwarsfluit, keyboards, solo- en basgitaar en Kristian Frøland - drums en percussie.
Het duo bracht hun debuut album "Jordsjø" op 9 september 2015 uit als cassette en als digitaal album, waarna de volgende uitgaves verschenen: "Jordsjø II" (22 februari 2016, cassette en digitaal album), "Songs From The Northern Wasteland" (11 juli 2016, split cassette met Breidablik (Noorwegen)en digitaal album), "Jord" (27 januari 2017, LP, CD, cassette en digitaal album), "Jordsjø Compilation" (6 augustus 2018, 2LP, 2CD en digitaal album), "Nattfiolen" (21 december 2018, digitaal demo nummer), "Nattfiolen" (24 mei 2019, LP, CD en digitaal album), "Pastoralia" (7 mei 2021, LP, CD en digitaal album) en "Jord Sessions", dat op 25 november 2022 als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op rood vinyl, als CD met bonus nummer "Nattfiolen Suite" en digitaal album via Karisma Records verscheen.

Het CD album, dat 8 nummers bevat en in de zomer van 2016 is opgenomen, start met "Over Vidda", waarin Jordsjø een kort Japans klinkend langzaam nummer met een terugkerend ritme en een dreigende synthesizer toon en dit wordt gevolgd door "Abstraksjoner Fra Et Dunkelt Kammer", een schitterende rustige progressieve folk song, die na enkele minuten iets meer snelheid krijgt, melodische invloeden van de jaren 70 muziek heeft en subtiele tempowisselingen bevat.
Daarna volgen "Jord I", een geweldig nummer met een gemiddeld tempo, tempowisselingen en melodische progressieve folk invloeden en "I Momos Trädgård", een prachtig rustig instrumentaal folk nummer.
In "La Meg Forsvinne" schotelt Jordsjø me een progressieve folk song met een gemiddeld tempo voor, die tempowisselingen heeft en in "Jord II" laat het duo me genieten van een fantastisch instrumentaal progressief nummer met een gemiddeld tempo, melodische invloeden, een aanstekelijk ritme en tempowisselingen.
Dan volgt het laatste nummer van de LP, getiteld "Se Valinors Lamper" en hierin krijg ik een verrukkelijk rustig folk nummer te horen, dat een terugkerend ritme heeft en vrij zware tonen bevat en na iets meer dan 5 minuten van ritme verandert, om over te gaan in een heerlijke folk song met een dansbaar ritme en een gemiddeld tempo.
Het extra nummer van de CD, "Nattfiolen Suite", is een uitstekende progressieve folk song met wisselende tempo's, die zo nu en dan zware duistere klanken bevatten, een aanstekelijk ritme en jaren 70 invloeden.

"Jord Sessions" van Jordsjø bevat puike progressieve folk met jaren 70 invloeden, waar ik van begin tot eind erg van genoten heb en ik raad liefhebbers van deze muzieksoort deze meesterlijke schijf dan ook sterk aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)