Hope Roberson - zang en sologitaar en Lucinda King - basgitaar en zang (beide van Death And The Maiden) hebben samen met de sologitarist van Shiftin Sands, Mike McLeod, die hier drums speelt een album uitgebracht, dat net als de band "Bad Sav" heet.
De band, die in 2010 te Dunedin, Nieuw Zeeland opgericht werd, heeft 10 nummers opgenomen, die op 21 september 2018 via Occultation Records / Fishrider Records op LP, CD en als digitale download uitgebracht zijn.
Het album start met "Parker" en hierin hoor ik de band een prachtige mix van pop en new wave maken, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waarna "Dinner Man" volgt en ik een uitstekend instrumentaal rock nummer in een gemiddeld tempo hoor spelen, dat een aangenaam ritme heeft.
Daarna zet de band me "Buy Somrthing New" voor en ik weer een prima mix van pop en new wave hoor, die aanzet tot dansen en gevolgd wordt door "Labradoodle", een swingende poprock song met new wave invloeden en een melodisch ritme.
Dan speelt Bad Savt "Pets" en brengt een heerlijke pop song ten gehore, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waarna "TV Theme Tune" volgt en de band met trakteerd op een schitterende licht psychedelische pop song.
In "Twilight Zone" zet de band me een schitterende, vrij zware, rustige pop song voor en in "Driest Dust" krijg ik een lekker in het gehoor klinkend melodisch instrumentaal nummer voorgeschoteld.
Dan hoor ik "Seven In A Row", eveneens een schitterend melodisch instrumentaal nummer met new wave invloeden en "Hen's Teeth", een swingende aanstekelijke uptempo poprock song met een melodisch ritme.
"Bad Sav" van Bad Sav is een uitstekende album, dat 10 prima nummers bevat, waar ik met plezier naar geluisterd heb en ik kan, deze schijf dan ook aanbevelen aan een ieder, die van de betere pop muziek houdt.(luister naar dit album via de bandcamp lonk onder de recensie)
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Estuary Blacks werd in 2014 te The Gower Peninsula, Zuid Wales opgericht en bestaat uit: Alex Bodinger - sologitaar, Dan Williams - basgitaar en Tom Young - drums, maar de leden speelden vanaf 1998 al samen in diverse bands, onder andere Bomb the Sun.
Het album van laatstgenoemde band werd enkele jaren geleden door Kozmik Artifactz Records uitgebracht, waardoor Estuary Blacks besloot om hun debuut album met gelijknamige titel, dat in 2017 opgenomen werd, eveneens via dit label te laten verschijnen en op 14 september 2018 bracht Kozmik Artifactz Records het album "Estuary Blacks" dan ook uit in een beperkte oplage op gekleurd vinyl met klaphoes, CD en als digitale download.
Het album, dat 6 nummers bevat (de LP 5), begint met "Moorings", waarin ik de band een schitterend melodisch instrumentaal rock nummer hoor spelen, dat enkele subtiele tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door "Trawlers", een geweldig stuk stonerrock met diverse tempowisselingen, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en na de helft van het nummer verandert in een vrij heftig nummer, waar een licht hypnotiserend ritme in zit, maar tegen het einde uitloopt in een langzaam eentonig ritme.
Daarna volgt "Fat Jason" en daarin krijg ik een uitstekende rock song voorgezet, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een melodisch karakter heeft, waarna Estuary Blacks me "Hank Carmarvin" voorschotelt en een schitterend rustig stukje gitaarspel ten gehore brengt, waarin de invloed van het gitaarspel van Stefan Koglek (Colour Haze) zit.
In "Caswell Brat" begint de band rustig, om het tempo langzaam op te bouwen en naar een climax toe te werken, waarna de muziek afgebouwd wordt om tijdelijk terug te komen in het rustige tempo, waar mee begonnen werd, om vervolgens stevig te eindigen en in "Puris Prass" krijg ik een fantastisch rustig startend instrumentaal nummer te horen, dat langzaam steviger wordt en iets over de helft tijdelijk stopt en dan in een ander tempo en ritme verder gaat, waarbij een vrouwenstem de achtergrond informatie verzorgd.
"Estuary Blacks" van Estuary Blacks is een uitstekend debuut album, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan deze schijf dan ook aanraden, aan een ieder, die van stonerrock en rock in het algemeen houdt.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
"Damaged Goods 1988 - 2018" is een compilatie album van de muziek van 30 jarig bestaan van het Damaged Goods Records label, waarop bands muziek uitbrachten in de sytijlen: punk, garagerock en indie.
Damaged Goods Records brengt dit tijds document (2LP ) uit in een beperkte oplage van 500 stuks en daarop staan totaal 37 nummers.
Kant 1 start met "Ain't No Rock 'n' Roll Rookie" van Johnny Moped en daarin hoor ik hem een geweldige jaren 70 uptempo punkrock song spelen, die iets meer dan anderhalve minuut duurt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Every Bit Of Me" van Thee Headcoats en ook daarin krijg ik een heerlijke uptempo punkrock song voorgeschoteld, waarna Armitage Shanks volgt met "Shirts Off", een punkrock song, die in een rustig tempo start, om vervolgens in een hoog tempo gespeeld wordt.
Daarna krijg ik "Soundtrack To The Daily Grind" te horen van Graham Day And The Gaolers en hierin speelt de band een lekker in het gehoor klinkende uptempo rock song met een aangenaam ritme en deze wordt gevolgd door "You're So Sorry" van The Budget Girls, een prima korte indie song, die een swingend ritme heeft en gevolgd wordt door "When My Mind Is Not Live" (Fabienne Delsol), een prachtige licht psychedelische indie song en "New Art Riot" (Manic Street Preachers), een uptempo poprock song met diverse tempowisselingen.
In "Hanging By A Thread" (Cowbell) zet de band me een swingende uptempo rock song voor, die lichte jaren 50 invloed heeft en in "Punk Rock Enough For Me" (CMTF) krijg ik een schitterende mix van punk en een hypnotiserend ritme te horen, waarbij stil zitten niet aan de orde is.
Het eerste nummer van kant 2 komt van Holly Golightly en heet "Walk A Mile" en daarin zet ze me een swingende poprock song voor met een aanstekelijk ritme, dat in een theater gesopeeld had kunnen zijn en gevolgd wordt door "I Came Out Of The Wilderness" van Pete Molinari, waarin ik een uitstekende rockabilly song hoor, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waarna "I Don't Like The Man That I Am" van Wild Billy Childish And The Singing Loins volgt en de band een prima aanstekelijke folk song ten gehore brengt.
Dan volgt Thee Headcoatees met "Davey Crockett", een heerlijke swingende rock song, waarin de band me mee terug neemt naar de begin jaren 60 en deze wordt gevolgd door "Archive From 1959" (The Buff Medways), een fantastische uptempo seventees punkrock song, die swingt.
Vervolgens schotelt Miss Ludella Black me "Love Pours Out Of My Heart", een aangename dansbare poprock song, waarbij het tempo gemiddeld te noemen is en "Slingshot" (Senior Service), een verrukkelijk swingend instrumentaal surf nummer.
Verder hoor ik "The Harbour Master" (Cee Cee Beaumont), een heerlijk kort instrumentaal nummer met zestiger jaren invloed en "Sing Shed Sing" (Billy Childish And Sexton Ming), een korte geweldige licht experimentele song, die iets humoristisch heeft.
Op kant 3 hoor ik Cyanide Pills beginnen met "Conquer The World" en krijk ik een schitterende swingende uptempo zeventiger jaren punkrock spelen, die een aanstekelijk ritme heeft en gevolgd wordt door "Terminal Boredom" van The Cute Lepers en ook daarin wordt ik getrakteerd op een fantastische punkrock song, die swingt en in de jaren 70 gemaakt had kunnen zijn, waarna ik "Number 10" van Giuda hoor, die me een lekker in het gehoor klinkende swingende uptempo glamrock song voorzet.
Oizone speelt een heftige punkrock cover van het door Cat Stevens bekend geworden nummer "Father And Son" en Thee Spives schotelt me "I Don't Want It" voor en krijg ik een fantastische uptempo punkrock song te horen, die met de snelheid van het licht gespeeld wordt en "The Spartan Dreggs speelt een vrij rustige pop song met een humoristiche tekst, getiteld "Are You A Wally?".
Daarna zet Mikabomb me "Never Gonna Push Me Around" voor en hoor ik een aanstekelijke swingende mix van pop en punkrock, die in een hoog tempo gespeeld wordt , om gevolgd te worden door "My Favourite Place" (J Church), een mix van punkrock en de muziek van Jonathan Richman And The Modern Lovers, die enkele subtiele tempowisselingen heeft, waarna The Snivelling Shits "Bring Me The Head Of Yukio Mishima" ten gehore brengt en hierin krijg ik een dansbare powerrock song voorgeschotels en deze wordt gevolgd door het laatste nummer van deze kant, getiteld "It Makes Me Belch" van Wat Ryler, die een uitstekende korte punkrock song, die in de stijl van de muziek van Stiff Little Fingers gespeeld wordt en lichte hardrock invloeden heeft.
Kant 4, waarop bijna alleen maar meiden bands staan, begint met "We Love You" (Helen Love), een fantastische uptempo rock song, gemaakt in de stijl van de muziek van The Dickies en gevolgd wordt door "Spice Girls (Who Do You Think You Are?)" van The Period Pains, een snelle rock song, die het midden houdt tussen een power- en punkrock song.
In "Endless Song" schotelt Cuckooland me een prachtige aanstekelijke pop song voor en in "David Cassidy" (Betty And The Werewolves) krijg ik een swingende uptempo pop song te horen, die een vrolijk ritme bevat en in "Jack The Ripper" (The Revillos) laat de band me genieten van een geweldige uitvoering van dit nummer, dat eerder in de jaren 70 door Screaming Lord Sutch opgenomen werd.
Dan hoor ik Thee Dagger Debs met "Ain't Worth The Time", een prima glamrock song, die door Suzi Quatro in de jaren 70 gemaakt had kunnen zijn, waarna The Priscillas volgt met "All My Friends Are Zombies" een verrukkkelijke uptempo poprock song, waarin de zang me zo nu en dan aan die van The Shangrila's doet denken.
Verder hoor ik "It's So Hard To Be Happy" (The Shall I Say Quois), dat een stukje van "Day Tripper" (The Beatles) bevat en me een heerlijke swingende mix van beat en rock voorzet en "Just Around The Bend" (Holly Golightly And The Brokeoffs), een geweldige rustige pop song, waarin een dansbaar ritme zit en terug grijpt naar de jaren van Marlene Dietrich en theater invloeden heeft.
"Damaged Goods 1988 - 2018" van diverse artiesten/bands van dit label bevat 37 schitterende gevarieërde nummers, die me van begin tot einde hebben geboeid en ik kan deze verrukkelijke schijf dan ook van harte aanbevelen aan een ierde, die van punk-, power-, garage-, glamrock, pop en indie houdt.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
The Love Coffin werd in 2013 te Kopenhagen, Denemarken opgericht en bestaat uit: Jonatan K. Magnussen - zang en sologitaar, Kristian Alexander - sologitaar, Lasse Christiansen - keyboards en sologitaar, Tue Einar - basgitaar en Alexander Vitus - drums, waarbij de leden uit Parijs, Frankrijk en Kopenhagen komen.
De band bracht op 30 oktober 2015 hun debuut EP "Veranda" via het Flammekaster REcords label uit als digitale download en op LP in een beperkte oplage van 500 stuks op zwart vinyl en deze werd op 3 oktober 2016 gevolgd door de EP "Buffalo Thunder", die door Flammekaster Records in samenwerking met Third Coming Records als digitale download en in een beperkte oplage van 300 stuks zwart vinyl en 200 stuks blauw vinyl werd uitgebracht.
Op 28 september 2018 verschijnt hun debuut album "Cloudlands", in een beperkte oplage van 1000 stuks, op zwart vinyl, via Bad Afro Records en deze wordt vooraf gegaan door de single "Pure", die 25 mei 2018 door Bad Afro Records werd uitgebracht, waarna op 7 september de single "Take Good Care Of Me" via dit label verscheen.
Vermeldenswaardig is verder, dat Sylvester Roepstoff als gastmuzikant op dit nummer meespeelt op bas klarinet.
Het album, dat 9 nummers bevat, begint met "Sense Of Indifference", waarin ik de band rustig hoor starten, om na korte tijd de song in een afwisselend tempo te gaan spelen, waarbij de muziek bij tijd en wijle heftig klinkt en dit nummer wordt gevolgd door de single "Pure", een heerlijke song, die in een niet al te hoog tempo start en rustig wordt opgebouwd, waarin ik een prima rock song voorgeschoteld krijg, die tegen het einde iets steviger wordt, meer snelheid krijgt en swingt.
Daarna zet de band me "Blind" voor en hoor ik een mooie, vrij rustige, pop song met enkele prima tempowisselingen en een aanstekelijk ritme, waarna ik "See Me When I Crawl" hoor en daarin speelt de band een lekker in het gehoor klinkende pop song met de nodige wisselingen, die zeer aanstekelijk is.
In "Save It All" schotelt The Love Coffin me een geweldige swingende song voor, waar een licht hypnotiserend ritme in zit en daarbij is stil zitten geen optie en in "Take Good Care Of Me" hoor ik een schitterende progressieve song met licht hypnotiserende ritmes en deze grijpt terug naar de jaren 80 post-punk periode, maar ik hoor er ook invloeden van de jaren 70 glamrock bands in en in de zang zitten overeenkomsten met die van Marc Bolan (T.Rex).(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Dan volgt "Life Is Beautiful" een uitstekende swingende mix van poprock en dance invloeden, waar diverse tempowisselingen in zitten en de titelsong "Cloudlands", een schitterende rock song, die tempowisselingen bevat, in een al te hoog tempo gespeeld wordt en lichte progressieve invloeden heeft.
Het laatste nummer heet "Concrete Foreign Shoes" en hierin speelt de band een prachtige ingetogen gezongen pop song.
"Cloudlands" van The Love Coffin is een prima plaat en staat vol vrij rustige songs, die ik sterk kan aanraden, aan liefhebbers van de betere pop.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Blackfilm, die anoniem wil blijven, uit Hongarije, bracht zijn debuut album met gelijknamige titel in 2008 uit en deze was binnen enkele maanden uitverkocht, waarna Denovali Records besloot om in 2010 een her uitgave van het album uit te geven.
Daarna verscheen in 2010 het album "Along The Corridors", dat hij samen met de Italiaanse dub producer Eraldo Bernocchi maakte.
Eraldo Bernocchi, die in de negentiger jaren onder vele aliassen begon, werkte in het verleden samen met grootheden als Bill Laswell, Tashinori Kondo, Harold Budd en Thomas Fehlmann.
Tegelijk met Blackfilm's album "Zero One Seven", dat 29 september 2018 op vinyl (2LP) en CD via Denovali Records verschijnt, brengt het label ook de her persing van "Along The Corridors" als vinyl uitgave en als digitale download op dezelfde datum op de markt.
Vermeldenswaardig is ook, dat op 24 augustus 2018 een EP van hem verscheen, getiteld "Gone / Blackmark", waarop 2 nummers staan, die niet op album verschenen zijn.
Het album "Along The Corridors" bevat 9 nummers en begint met "Where We Stand", waarin ik een duister startend nummer hoor, dat langzaam over gaat in een geweldige rustige mix van industriele muziek en dance met een hypnotiserend ritme en gevolgd wordt door "Broken Optimism", een lekker swingend dance nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en enkele tempowisselingen en een licht hypnotiserend ritme heeft.
Daarna krijg ik "Lost" voorgezet en daarin hoor ik een schitterende mix van dub en ruimtelijke geluiden, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waarna "Roadblocker Dub" volgt en ik een fantastisch stukje dub te horen krijg, dat in een rustig tempo gespeeld wordt en een lichte echo op de zang heeft,
In "Dark Area Of Night Sky" laat Blackfilm & Eraldo Bernocchi me genieten van een zwaar industrieel nummer met dance invloeden en een licht hypnotiserend ritme, waarbij het tempo gemiddeld te noemen is (luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie) en in "Invisible Corridor" wordt ik weer zo'n heerlijk swingend dub nummer voorgeschoteld, waarbij stil zitten niet mogelijk is.
Dan krijg ik "Mistakes" te horen en hierin speelt het duo een mix van muziek uit een science fiction film en dance, die langzaam verandert en over gaat in een uitstekend dance nummer, met dub invloeden, licht hypnotiserende ritmes en uiterst dansbaar, waarna "1996 Chronicles" volgt en de muziek opnieuw met een stuk gesproken tekst begint, dat science fiction en industrieële invloeden heeft en verandert in een psychedelisch dub nummer, dat swingt.
Het laatste nummer heet "Bethal Green" en daarin krijg ik weer een prima dansbaar nummer voorgeschoted, waarin industrieel, dance en dub aaneen gesmeed wordt en zeer dansbaar is.
"Along The Corridors" van Blackfilm & Eraldo Bernocchi staat vol verrukkelijke muziek, waarvan ik ten volle genoten heb en ik kan deze schijf voor 100% aanraden, aan een ieder, die van dub en dance houdt.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via Blackfilm, die anoniem wil blijven, uit Hongarije, bracht zijn debuut album met gelijknamige titel in 2008 uit en deze was binnen enkele maanden uitverkocht, waarna Denovali Records besloot om in 2010 een her uitgave van het album uit te geven.
Daarna verscheen in 2010 het album "Along The Corridors", dat hij samen met de Italiaanse dub producer Eraldo Bernocchi maakte.
Eraldo Bernocchi, die in de negentiger jaren onder vele aliassen begon, werkte in het verleden samen met grootheden als Bill Laswell, Tashinori Kondo, Harold Budd en Thomas Fehlmann.
Tegelijk met Blackfilm's album "Zero One Seven", dat 29 september 2018 op vinyl (2LP) en CD via Denovali Records verschijnt, brengt het label ook de her persing van "Along The Corridors" als vinyl uitgave en als digitale download op dezelfde datum op de markt.
Vermeldenswaardig is ook, dat op 24 augustus 2018 een EP van hem verscheen, getiteld "Gone / Blackmark", waarop 2 nummers staan, die niet op album verschenen zijn.
Het album "Along The Corridors" bevat 9 nummers en begint met "Where We Stand", waarin ik een duister startend nummer hoor, dat langzaam over gaat in een geweldige rustige mix van industriele muziek en dance met een hypnotiserend ritme en gevolgd wordt door "Broken Optimism", een lekker swingend dance nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en enkele tempowisselingen en een licht hypnotiserend ritme heeft.
Daarna krijg ik "Lost" voorgezet en daarin hoor ik een schitterende mix van dub en ruimtelijke geluiden, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waarna "Roadblocker Dub" volgt en ik een fantastisch stukje dub te horen krijg, dat in een rustig tempo gespeeld wordt en een lichte echo op de zang heeft,
In "Dark Area Of Night Sky" laat Blackfilm & Eraldo Bernocchi me genieten van een zwaar industrieel nummer met dance invloeden en een licht hypnotiserend ritme, waarbij het tempo gemiddeld te noemen is en in "Invisible Corridor" wordt ik weer zo'n heerlijk swingend dub nummer voorgeschoteld, waarbij stil zitten niet mogelijk is.
Dan krijg ik "Mistakes" te horen en hierin speelt het duo een mix van muziek uit een science fiction film en dance, die langzaam verandert en over gaat in een uitstekend dance nummer, met dub invloeden, licht hypnotiserende ritmes en uiterst dansbaar, waarna "1996 Chronicles" volgt en de muziek opnieuw met een stuk gesproken tekst begint, dat science fiction en industrieële invloeden heeft en verandert in een psychedelisch dub nummer, dat swingt.
Het laatste nummer heet "Bethal Green" en daarin krijg ik weer een prima dansbaar nummer voorgeschoted, waarin industrieel, dance en dub aaneen gesmeed wordt en zeer dansbaar is.
"Along The Corridors" van Blackfilm & Eraldo Bernocchi staat vol verrukkelijke muziek, waarvan ik ten volle genoten heb en ik kan deze schijf voor 100% aanraden, aan een ieder, die van dub en dance houdt.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Carpet is een psychedelische rock band uit Augsberg, Duitsland, die in 2009 hun debuut CD "The Eye Is The Heart Mirror" in eigen beheer uitbracht en bestaat uit: Maximilian Stephan - zang, sologitaar, minimoog, mellotron en klarinet, Jakob Mader - drums, percussie, xylofoon, klokkenspel, marimba en vibrafoon, Hubert Steiner - basgitaar en Sigmund Perner - vleugel, orgel, accordeon, mellotron en Rhodes synthesizer en verder bijgestaan worden door Andreas Unterreiner - trompet en vleugelhoorn en Jan Kiesewetter - saxofoon.
Daarna verschenen: "Elysian Pleasures" (Elektrohasch, 2013), "Riot Kiss"/"Song of Heartship" (single, 2015) en "Secret Box" (Beperkte oplage doorzichtig vinyl, Elektrohasch, 2017).
Op hun album "About Rooms And Elephants", dat 2 november 2018 via Elektrohasch Records verschijnt, speelt Martin Lehman mee op trompet en vleugelhoorn, terwijl het album alleen op vinyl en als digitale download uitgebracht wordt.
"About Rooms And Elephants" bevat 6 nummers, waarvan "Selene" het eerste is en hierin hoor ik de band een dromerige pop song, die na enkele minuten over gaat in een fantastische licht hypnotiserende rock song, die tegen het einde verder gaat in een mooie dromerige pop song.
Daarna schotelt de band me "Full Moon Tune" voor en krijg ik een schitterende uptempo song te horen, die een dansbaar ritme heeft en gevolgd wordt door "Spanish Pets", een verrukkelijke licht psychedelische pop song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
In "Bitter Lake" speelt Carpet opnieuw een prachtige song, waar een melodisch ritme in zit, waarbij enkele prima tempowisselingen ingebouwd zijn en in "June 19th" laat de band me genieten van een geweldige instrumentale mix van smooth jazz en progressieve pop, die wisselende karakters heeft, die iets na de helft van het nummer verandert en ik een swingend stuk progressieve rock voorgezet krijg.
Het laatste nummer heet "Souvenir" en daarin zet de band me weer een heerlijke, vrij dromerige, licht psychedelische pop song voor, waarin enkele tempowisselingen zitten.
"About Rooms And Elephants" van Carpet is een uitstekende plaat met lekkere dromerige pop songs, die ik kan aanraden, aan elke liefhebber van de betere pop, maar ook zij, die van smooth jazz houden, zullen zeker aan hun trekken komen.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Domadora is een band uit Parijs, Frankrijk, die bestaat uit: Belwil - sologitaar, Gui Omm - basgitaar, Angel Hidalgo Paterna - synthesizer en Karim Bouazza - drums.
De band bracht in 2013 hun debuut album "Tibetan Monk" uit, dat in 2016 gevolgd werd door "The Violent Mystical Sukuma" en op 14 september 2018 is het album "Lacuna" via het Kozmik Artifactz Records label verschenen in een beperkte oplage op gekleurd vinyl (zwart/wit marmer kleurig en zwart vinyl), terwijl de CD en digitale download op 29 juni 2018 werden uitgebracht.
Het album bevat slechts 4 nummers, waarvan "Lacuna Jam" het eerste is en hierin hoor ik de band een fantastisch swingend progressief rock nummer spelen, dat invloeden van de muziek van jaren 70 bands bevat, waarbij er veel fuzz op de sologitaar zit.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna brengt de band "Gengis Khan" ten gehore, waarin de band een schitterend progressief rock nummer speelt, waar sologitaar invloeden van de muziek van Colour Haze in zitten en dat enkele tempowisselingen heeft en na de helft van het nummer heftiger wordt, vervolgens tijdelijkerin een rustig tempo gespeeld wordt en met stoner klanken eindigt.
In "Vacuum Destiny" zet Domadora me een uitstekend stonerrock nummer voor, dat in uptempo gespeeld wordt en ook hierin hoor ik de invloed van Colour Haze op het gitaarwerk.
Dan speelt de band gedurende enkele minuten een zwaar stuk uptempo rock, getiteld "Tierra Last Homage", dat over gaat in een rustig tempo, om opnieuw te veranderen en verder te gaan in een iets sneller stuk muziek met scheurend sologitaarspel, fuzz, licht hypnotiserend ritme en een heftig tempo, om tegen het einde rustig uitgespeeld te worden.
"Lacana" van Domadora is een heerlijke plaat, waarmee de band me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan deze schijf dan ook van harte aanbevellen aan een ieder, die van stoner en progressieve rock houdt.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Sherpa werd in Abruzzo, Italië, opgericht en bestaat uit Umberto Palazzo en Matteo Dossena.
De band kreeg voor hun debuut album "Tanzlinde", dat 30 september 2016 via het Sulatron label op CD verscheen, medewerking van: Lilia - zang (1 nummer), Ayu Shi en Ila Maa - zang (4 nummers), Fabiana Duronio en Graziano Zuccarino - pijpen, armonium en percussie (1 nummer) en Fabio Cardone - synthesizer en xylofoon (1 nummer).
Tevens werd "Tanzlinde" op 16 december 2016, door Sulatron, op 180 vinyl groen worden uitgebracht in een beperkte oplage van 500 stuks.
Het album werd tussen november 2014 en januari 2016 in de Pomaro Studios opgenomen en gemixt door Umberto Palazzo en Matteo Dossena, terwijl de mastering door krautrock legende Eroc werd gedaan.
Hun opvolgende album "Tigris & Eiphrates", verschijnt 28 oktober 2018 via Sulatron Records in een beperkte oplage van 500 stuks op 180 gram doorzichtig vinyl, op CD en tevens als digitale download.
De band is sinds hun debuut album van bezetting verandert en bestaat tegenwoordig uit: Matteo Dossena - zang en sologitaar, Axel DiLorenzo - drone gitaar, Ivano Legnini - basgitaar, Enrico Legnini - synthesizer, Franz Cardone - basgitaar en Pierluca Michetti - drums en percussie.
Tevens spelen de gastmuzikanten Frederica Vigoni - viool (1 nummer), Davide Di Bernardo - sitar (1 nummer) en Guiseppe Sericola - achtergrong zang (1 nummer)
op het album, dat door krautrock legende Eroc is gemasterd, mee.
Het album, dat 6 nummers bevat, start met "Kim (((O)))", een schitterende aanstekelijke psychedelische song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en gevolgd wordt door "Creatures From Ur", een heerlijke, zeer rustige, song, die in een licht psychedelisch ritme wordt gespeeld.
In "Equiseto" speelt de band nogmaals een mooie rustige licht psychedelische pop song en in "Ascent To The Mother Of Language" laat Sherpa me opnieuw genieten van een fantastische rustige pop song, die halverwege verandert in een rustig stuk progressieve rock.
Daarna speelt de band "Overwhelmed" en schotelt me nogmaals zo'n prachtige rustige licht psychedelische pop song voor, die halverwege iets meer snelheid krijgt, waarbij het ritme ook verandert en ik een aanstekelijk stuk muziek te horen krijg.
Het laatste nummer heet "Descent Of Inanna To The Underworld", waarin de band ook nu weer een zeer rustig nummer ten gehore brengt, dat langzaam iets meer snelheid krijgt en heftiger wordt.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
"Tigris & Euphrates" van Sherpa bevat 6 verrukkelijke rustige licht psychedelische nummers, die ik elke liefhebber van dit genre kan aanraden eens te gaan beluisteren, om tot dezelfde conclusie te komen als ik.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Dead Otter uit Glascow, Schotland werd in 1994 al opgericht en bestaat uit: John Riddell - sologitaar, Omar Aborida - sologitaar, Gavin Riddell - basgitaar en Scott Falconer - drums, maar bracht 24 augustus 2018 pas hun eerste officiële album uit, via Riot Season Records, getiteld "Bridge Of Weird" als opvolger van hun "Pathfinder EP", die 26 oktober 2016 uit kwam.
Vermeldenswaardig is verder dat het album in een beperkte oplage van 300 stuks op gekleurd vinyl verscheen (die allemaal uitverkocht zijn) en tevens op CD en als digitale download.
Het album, dat 5 nummers bevat, start met "Eye Elevator" en daarin hoor ik de band in een heerlijk rustig Oosters klinkend tempo beginnen, dat langzaam iets meer snelheid krijgt, waarbij naar een climax toe te werkt, om het daarna af te sluiten.
Daarna volgt "Warning", waarin de band een mooi rustig progressief rock nummer speelt, dat ook nu weer iets meer snelheid krijgt en invloeden van acid rock uit de jaren 70 heeft en gevolgd wordt door "Fur", een 32 durend stukje gitaarspel met klassieke invloeden.
In "LV-426" laat Dead Otter me hun invloed van de hardrock bands uit de jaren 70 horen en hierin schotelt de band me een zeer swingend, vrij heftig, uptempo rock nummer voor, waarin de band helemaal los lijkt te gaan, om tegen het einde in een rustiger tempo te eindigen.
Het laatste nummer van het album is het titel nummer "Bridge Of Weird", dat bijna 14 minuten duurt en daarin speelt de band een schitterend rock nummer, dat na 10 minuten over gaat in een ander stuk muziek en ik een uitstekend rustig vervolg van het nummer voorgezet krijg.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
"Bridge Of Weird" van Dead Otter bevat 5 fantastische progressieve rock nummer, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan deze schijf dan ook van harte aanbevelen, aan iedere liefhebber van progressieve rock.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine viawww.osuradio.nl
Blackfilm, uit Hongarije, bracht zijn debuut album met gelijknamige titel in 2008 uit en deze was binnen enkele maanden uitverkocht, waarna Denovali Records besloot om in 2010 een her uitgave van het album uit te geven.
Daarna verscheen in 2010 het album "Along The Corridors", dat hij samen met de Italiaanse dub producer Eraldo Bernocchi maakte.
Tegelijk met zijn album "Zero One Seven", dat 29 september 2018 op vinyl (2LP) en CD via Denovali Records verschijnt, brengt het label ook de her persing van "Along The Corridors" als vinyl uitgave op dezelfde datum op de markt.
Vermeldenswaardig is ook, dat op en CD 24 augustus 2018 een EP van hem verscheen, getiteld "Gone / Blackmark", waarop 2 nummers staan, die niet op album verschenen zijn.
Het album bevat 10 nummers en start met "8632", waarin Blackfilm een schitterend dance nummer ten gehore brengt, dat invloeden van filmmuziek heeft en na een minuut gooit hij het roer om, waarna het tempo hoger ligt en begint de muziek te swingen, totdat hij besluit de muziek tijdelijk in een rustiger tempo te spelen, om vervolgens weer verder te gaan met het spelen van swingende uptempo dance en dit nummer wordt gevolgd door "Version", een rustig startende song, die langzaam iets meer snelheid krijgt en een dansbaar ritme heeft.
Daarna schotelt hij me "Traitors" voor en hoor ik een geweldige swingend nummer, waar een hypnotiserend ritme in zit en dat enkele subtiele tempowisselingen heeft, waarna "Slade City 2094" volgt, een heerlijk driegend nummer, dat een eentonig licht hypnotiserend ritme bevat.
In "Fateless" zet hij me een opnieuw een geweldig swingend nummer voor, dat in een hoog tempo gespeeld wordt en een licht hypnotiserend ritme heeft en in "Deep Roots" laat Blackfilm me een mix van drum and bass met elektronische muziek en hypnotiserende ritmes horen, die swingt en enkele tempowisselingen heeft.
Dan krijg ik "Song Without Words" voorgeschoteld en daarin speelt hij een lekker in het gehoor klinkende drum and bass song, waarmee hij me in beweging weet te houden, waarna "Vegas" volgt en ik een swingend dance nummer te horen krijg, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een lichte trieste ondertoon bevat.(luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)
Vervolgens zet Blackfilm me "Gone" voor, een uitstekend rustig stukje licht hypnotiserende dance en "Blackmark", een swingend uptempo dance nummer, dat zeer dansbaar is en een aanstekelijk ritme heeft.
"Zero One Seven" van Blackfilm bevat 19 swingende nummers, die me constant in beweging hebben gehouden en ik kan liefhebbers van dance deze heerlijke uitgave, dan ook van harte aanbevelen.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Bunnies werd in 2005 te Northampton, Massachusetts, Amerika opgericht door Jeremy Dubs - sologitaar en zang en Jack Science - zang, synthesizer en keyboards, nadat het duo verhuisd was van Pennsylvania en trokken drummer Matthew Newman aan.
De band bracht in 2008 hun debuut album "Music For Dinosaurs By Dinosaurs" uit, dat gevolgd werd door de in eigen beheer uitgegeven EP "Devoted To The Process Of Action" (Dubs, Science en Newman, december 2013) en het album "Transportation To Mind Transformation" (april 2018), waarin de band werd uitgebreidt met Justin Bard - sologitaar en Adam Bosse - basgitaar, die allemaal als digitale download verschenen.
Het R.A.I.G. Records label bracht de EP, plus het laatst verschenen album, op 1 september 2018, als een 2 in 1 CD uit en vermeldenswaardig is, dat de nummers van de LP hier op aaneengesloten gespeeld worden, in plaats van los.
Het album start met de nummers van "Transportation To Mind Transformation" en daarvan is "Link Think" het eerste.
Daarin hoor ik de band, na een experimenteel begin, een schitterende mix maken van psychedelische muziek, avant garde, science fiction en spacerock, die tevens invloeden uit de progressieve rock heeft en diverse tempowisselingen bevat, waarin van alles gebeurd en verder gaat in "Unchain Brain" en daarin hanteert de band hetzelfde recept, waardoor de muziek spannend blijft, een licht hypnotiserend ritme bevat en de muziek wel iets weg heeft uit de begin periode van Frank Zappa.
Vervolgens zet Bunnies me de 2 nummers van "Devoted To The Process Of Action" voor, die met "Devoted To The Process Of Action. Part One (Side D)" begint en hierin laat de band me genieten van psychedelische muziek, die gecombineerd wordt met experimentele spacerock, surf, film muziek, waardoor er een geweldige song ontstaat, die bij tijd en wijle lichtelijk chaotisch klinkt en in "Devoted To The Process Of Action. Part Two (Side O)" gaat de song verder en brengt de band opnieuw een heerlijke mix van avant garde, rock in opposition en wisselende tempo's ten gehore, die me tevens aan de muziek van Alex's Hand doet denken.
"Transportation To Mind Transformation and Devoted To The Process Of Action" van Bunnies is een niet alledaags album, maar wel één, waarin de band me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan deze spannende schijf dan ook zeer aanraden, aan hen, die van avant garde, experimentele muziek, RIO, science fiction, progressieve rock en de muziek van Frank Zappa en Alex's Hand houden. (luister naar de nummers van het album via de link onder de recensie)
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Ufo Över Lappland komt uit Umea, Zweden en is ontstaan uit één van de vele jam sessies, die daar gehouden worden.
De band, die bestaat uit: Krister Mörtsell - sologitaar, Christer Blomquist - basgitaar, Peter Basun - synthesizer en Andreas Rejdvik - drums, bracht hun gelijknamige album, op 22 juni 2016, in een zeer beperkte oplage van 50 stuks op cassette uit via het Fluere Tapes label, met daar op 3 lange en 1 heel kort nummer (10 seconden), maar ook is het als digitale download verschenen.
Het Duitse Sulatron Records brengt het album, waar 4 nummers op staan, op 21 september 2018, als LP uit in een beperkte oplage van 500 stuks, die op 180 gram wit vinyl geperst zijn, terwijl het eveneens op CD wordt uitgebracht en een extra nummer bevat.
"Ufo Över Lappland" start met "Keep On Keepin' On Space Truckin'", waarin ik de band een schitterende swingende uptempo mix van spacerock en progressieve rock hoor maken, die iets meer dan 12 minuten duurt en enkele tempowisselingen heeft.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Daarna speelt de band "JaEDeJaE", een heerlijk zwaar beginnend spacerock nummer, dat na een minuut over gaat in een geweldig swingend stuk muziek, dat diverse subtiele tempowisselingen en een licht hypmnotiserend ritme bevat.
In "Podsol" schotelt Ufo Över Lappland me, na een psychedelisch begin, een fantastisch hypnotiserend nummer met een terugkerend ritme voor, waarmee de band me vanaf de begin tonen mee in hun ban heeft en me alle tijd doet verliezen.
Dan speelt de band "Nothing That Lives Has ... Such Eyes!" te horen en hierin brengt Ufo Över Lappland een verrukkelijk swingend licht hypnotiserend progressief rock nummer met spacerock en stoner invloeden ten gehore.
Het extra nummer van de CD "Lemmy On The Beach" start met heftig, om kort er na over te gaan in een heerlijk swingend stuk muziek, dat een hypnotiserend ritme heeft, uptempo gespeeld wordt, spacerock invloeden bevat en zeer dansbaar is en in rust eindigt.
Ufo Över Lappland heeft me met "Ufo Över Lappland" vanaf de eerste tot de laatste tonen weten te boeien en ik kan dit meesterwerk dan ook ten zeerste aanraden, aan iedere liefhebber van spacerock, progressieve rock en hypnotiserende ritmes.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
De band Uncle Acid & The Deadbeats, die in 2009 werd opgericht, komt uit Cambridge, Engeland en bestaat uit: Kevin (K.R.) Starrs (ook wel bekend als Uncle Acid) - zang, sologitaar en orgel, Yotam Rubinger - slaggitaar en zang, Itamar Rubinger - drums en Dean Millar - basgitaar.
Muzikaal is de band sterk beïnvloed door de muziek van bands als The Beatles, Black Sabbath, Alice Cooper, Blue Cheer, Blue Öyster Cult, MC5 en The Stooges en de naam Uncle Acid werd bedacht door Rusty Day, die de zanger van de band Cactus was en later de band Uncle Acid And The Permanent Damage Band oprichtte.
Het debuut album van Uncle Acid & The Deadbeats, "Volume 1", verscheen in 2010 en werd in 2012 gevolgd door "Blood Lust" en in 2013 door "Mind Control".
Ook verschenen er diverse singles zoals: "Poison Apple" (2013), "Mind Crawler" (2013), "Runaway Girls" (2014) en "Waiting for Blood" (2015) plus "Christmas Killer", die onder de bandnaam Sharon Tate Experience werd uitgebracht en op het verzamelalbum "Something In The Water - A Rise Above Compilation" uit 2013 verscheen het nummer "Down To The Fire".
Het album "The Night Creeper" werd begin 2015 in de Toe Rag Studio's onder leiding van Liam Watson (White Stripes, Tame Impala, Electric Wizard) opgenomen en bevat 10 nummers.
Het Rise Above Records label bracht 13 oktober 2017 het debuut album "Vol.1" van de band opnieuw uit, nadat het op vrijdag 13 februari 2010 (precies 40 jaar
na Black Sabbath's debuut album) in een zeer beperkte oplage van 30 stuks op CD-R was verschenen.
"Vol.1", dat 8 nummers bevat, verscheen op 180 gram, zowel op rood als op wit vinyl en bevat een boekje en tevens werd het album op CD uitgebracht.
Op 12 oktober 2018 verschijnt het album "Wasteland", waarop 8 nummers staan, via Rise Above Records.
Het album start met "I See Through You", waarin de band me een geweldige swingende psychedelische hardrock song voorschotelt, waarbij stil zitten geen optie is en dit nummer wordt gevolgd door "Shockwave City", een heerlijke uptempo rock song, die diverse subtiele tempowisselingen bevat en swingt.
Daarna hoor ik "No Return", een fantastische aanstekelijke rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een licht hypnotiserend ritme heeft, dat enkele minuten voor het einde over gaat in een rusig sproken stuk muziek, waarna Blood Runner" volgt en de band een schitterende swingende uptempo rock song ten gehore brengt, waarin diverse subtiele tempowisselingen zitten.
In "Stranger Tonight" speelt Uncle Acid & The Deadbeats opnieuw een heerlijke rock song in een hoog tempo, die swingt als een trein en in de titelsong "Wasteland" laat de band me genieten van een verrukkelijke, vrij rustige, poprock song, die langzaam iets meer vaart begint te krijgen en licht psychedelisch klinkt.
Dan zet de band me "Bedouin" voor en hoor ik een lekker in het gehoor klinkende uptempo rock song, die swingt en "Exodus", waarin de band een uitstekende swingende progressieve poprock song speelt, die tegen het einde in een langzamer tempo en psychedelisch wordt, waarna de muziek plotseling stopt.
"Wasteland" van Uncle Acid & The Deadbeats is een genot om naar te luisteren en ik kan liefhebbers van zowel hardrock, poprock en licht psychedelische rock, dit album dan ook zeer aanraden.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Roz Vitalis werd in 2001 te St.Petersburg, Rusland, als studio project opgericht, om in 2005 semi-elektrisch kamermuziek ensemble te gaan fungeren en vanaf 2008 als een volledige rock band, die regelmatig optreedt in onder andere Rusland, Finland, Litouwen en Letland.
De band, die bestaat uit: Vladimir Efimov - sologitaar, Ruslan Kirillov - basgitaar en ukelele, Ivan Rozmainsky - piano, harischord, Hammond orgel, Tesla delicia mini 2, keyboards en metallofoon, Philip Semenov - drums en percussie, Vladimir Semenov-Tyan-Shansky - solo-, basgitaar en akoestische gitaar, Vladislav Korotkikh - dwarsfluit, Yury Khomonenko - drums en percussie en Alexey Gorshkov - trompet.
Sinds de oprichting verschenen er reeds 19 digitale uitgaven van de band, waarvan 3 singles, 1 EP en 14 albums.
Dat zijn: "Excerpts From Early Demo Recordings 2001" (1 november 2001), "L'Ascensione"(5 maart 2002), "Lazarus" (14 september 2003), "The Threesunny Light EP" (30 april 2004), "Das Licht Der Menschen" (21 september 2004), "Live Autumn'05 In The Ad Lucem Studio" (30 november 2005), "Compassionizer" (1 maart 2007), "Live At Mezzo Forte, Moscow" (17 november 2009), "Live At ESG-21, Februari 13Th 2010" (1 mei 2010), "Yours Is No Disgrace" (niet gemasterde single versie, 31 augustus 2010), "Remember A Day" (niet gemasterde single versie, 30 november 2010), "Revelator" (17 april 2011), "Live Summer 2012" (13 september 2012), "Patience Of Hope" (28 september 2012), "Live At Saint Peter Prog Fest #5" (26 september 2013), "Live 2013-08-31+bonus" (10 maart 2014), "Overcoming-Up" (27 augustus 2014), "What Are You Thinking About?" (single, 14 november 2014) en "Live 14-11-14" (26 januari 2015).
Hun 20ste uitgave heet "Lavoro D'Amore" (26 maart 2015) en is niet alleen digitaal verschenen, maar ook op CD via het Italiaanse Lizard Records label.
Vespero werd in 2003 in Astrakhan, zuid Rusland opgericht en brengt sinds 2004 muziek uit, zowel in eigen beheer, als via maatschappijen.
De band onderging sinds hun oprichting diverse keren bezettingswisselingen en bestaat uit: Ivan Fedotov – drums en percussie, Arkady Fedotov – basgitaar,
synthesizer, fluit en achtergrond zang, Alexander Kuzolev – gitaar, effecten en elektronica en Alexei Klabukov – arpeggiator, keyboards en mellotron.
Nadat Vladimir Belov - cello, Vespero had bijgestaan op de CD "Droga", speelde hij ook live met de band mee.
De opnamen die daarvan zijn gemaakt, zijn na de plotselinge dood van Vladimir op 7 juni 2014, als download verkrijgbaar onder de naam "Cello Liventures (In Memory Of Vladimir Belov)", waarbij de totale opbrengst van het album naar de familie Belov gaat.
Vladimr is ook nog in een nummer te horen op het album "Fitful Slumber Until 5 A.M.", waarop verder Alexey Esin - dwarsfluit en zhaleyka, Pavel Alekseev - tenor saxofoon en Alexander Taranenko - accordeon als gastmuzikanten mee spelen.
Op het zevende studio album, "Lique Mekwas", speelt Vespero voor het eerst in een zesmans formatie en bestaat hierop uit: Ivan Fedotov - drums en percussie, Alexander Timakov - drums en percussie, Arkady Fedotov - basgitaar en synthesizer, Alexander Kuzovlev - sologitaar en elektrische piano, Alexey Klabukov - keyboards en synthesizer en Vitaly Borodin - viool en tevens speelt Pavel Alekseev als gastmuzikant mee op tenor saxofoon.
Het album "Lique Mekwas", dat 24 maart 2016 door het R.A.I.G. Records label op CD en als digitale download is uitgebracht, is het eerste deel van Vespero's "Abyssinian Tales Dilogy" en bevat 7 nummers.
Op 12 oktober 2016 verscheen er een nieuw live album van de band, getiteld "Azmari: Abyssanian Liventure" en dit werd 15 mei 2015 in The Union Of Theartre Artists te Astrakhan in dezelfde bezetting als op het album "Lique Mekwas" opgenomen.
Het album bevat 8 nummers, waarvan er 1 nog niet eerder werd uitgebracht en de andere 7 van hun albums "By The Waters Of Tomorrow” (R.A.I.G., 2010), “Droga” (R.A.I.G., 2013) en "Lique Mekwas" (R.A.I.G., 2016) komt.
Het album "Azmari", dat 20 september 2017 verscheen, is in een zeer beperkte oplage van 200 stuks op zwart vinyl en 100 stuks op green.wit gespetterd vinyl uitgebracht door het Golden Pavillion Records label.
Op deze uitgave staan 2 nummers van het album "Azmari: Abyssanian Liventure" dat 12 oktober 2016 uit kwam, plus 3 nummers, die nog niet eerder werden uitgebracht en op verschillende plaatsen live werden opgenomen.
Samen met Ángel Ontalva maakte de band de albums: "Carta Marina" (9 juli 2018, eigen beheer) en "Sea Orm Liventure" (3 augustus 2018, eigen beheer) en het nummer "What Are You Thinking About", dat opnieuw in eigen beheer is uitgebracht, werd gekoppeld aan "Amaryllis" van Roz Vitalis.
De single start in een rustig tempo met "Amaryllis", dat bijna 12 minuten duurt, waarin ik Roz Vitalis een fantastisch stuk klassiek spannend aandoende muziek speelt, dat na een minuut of 5 verandert en de band over gaat in het maken van muziek in een iets hoger tempo, waarbij er een meer progressief karakter ontstaat, dat tegen het einde symfonisch wordt en ruimtelijke invloeden bevat.
In "What Are You Thinking About" van Vespero laat de band me genieten van een schitterend progressief symfonisch nummer, dat diverse subtiele tempowisselingen heeft en swingt als een trein.
De dubbele single "Amaryllis" / "What Are You Thinking About" van Roz Vitalis / Vespero bevat 2 geweldige nummers, waarmee de bands me van begin tot eind hebben weten te boeien en ik kan dit meesterwerk, dan ook aan elke liefhebber van progressieve muziek aanraden.(luister naar de muziek via de bandcamp link onder de recensie)
* De muziek van deze bands/artiesten is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Kris Gietkowski werd in Polen geboren en maakte zelf zijn versterkers van oude radio's om zijn gitaar en keyboard te vervormen.
In 2007 verhuisde hij naar Groot Brittannië, waar hij zijn solo- en basgitaar, keyboard en Hammond orgel kocht.
Twee jaar geleden postte Kris "While Growing My Hair" en andere nummers van Egg op youtube onder de naam Grietek, waarmee hij de aandacht trok van muziekliefhebber Keith Jones, die tevens de eigenaar van het Fruits De Mer Records label is en dat resulteerde er in dat Fruits De Mer Records op 17 april 2017 het album "Songs From the First LP By Egg" (uit 1970) in een zeer beperkte oplage van 300 stuks als LP op gekleurd vinyl uitbracht.
Aangezien het album vrij succesvol was, besloot Fruits De Mer Records 2 andere albums van Kris Gietkowski aan "Songs From the First LP By Egg" te koppelen en deze in juli 2017 via het Strange Fish label uit te brengen onder de naam "Three Of A Kind".
Zijn album "Symmetric Communication", waarop 3 nummers staan, wordt op 8 oktober 2018 door Strange Fish, het sub label van Fruits De Mer Records, op gekleurd vinyl uitgebracht en bevat 2 eigen nummers, plus een nummer, dat op de tweede LP van The Egg ("The Polite Force") staat.
Het album start met het door Kris geschreven "FX 4" en daarin hoor ik hem een schitterend progressief rock nummer spelen, dat invloeden uit de muziek van Soft Machine en Egg heeft, progressieve jazz bevat, soms psychedelisch klinkt, diverse tempowisselingen heeft en bij tijd en wijle melodisch is.
In de cover "A Visit To Newport Hospital" krijg ik opnieuw een geweldige progressief nummer voorgeschoteld, dat sterke invloeden van Egg bevat.
In het laatste nummer laat Kris me opnieuw een fantastisch nummer horen, dat "Divided By Zero" getiteld is en hierin speelt hij nogmaals een stuk rock, dat vol subtiele tempowisselingen staat, progressief klinkt en in het straatje van Egg zou passen.
"Symmetric Communication" van Kris Gietkowski bevat 3 heerlijke progressieve rock nummers, die ik elke liefhebber van dit genre kan aanraden en ook zij, die fans van de band Egg zijn, zullen ruimschoots aan hun trekken komen.
Fruits De Mer Records brengt regelmatig albums uit, waarop bands en artiesten de muziek uit de jaren 60 en 70 interpreteren en op de 3LP set "The Three Seasons", die 8 oktober op gekleurd vinyl met triple klaphoes verschijnt, laten 27 bands/artiesten van nu hun versie van de oorspronkelijke nummers uit de periode 1966, 1967 en 1968 horen, waarbij vermeldenswaardig is, dat 3 bands uit de jaren 60 vertegenwoordigd zijn (The Pretty Things, The Yardbirds en The Electric Prunes).
Het eerste nummer van de plaat heet "Magic In The Air", dat oorspronkelijk van The Attack uit 1967 komt, in een uitvoering van The Past Tense en hierin hoor ik de band een heerlijke 60's uptempo garagerock song spelen, die diverse tempowisselingen heeft en swingt, waarna LoveyDove volgt met "Bedazzled" (Drimble Wedge And The Vegetations, 1967) en daarin hoor ik de band een aanstekelijke sensuele pop song spelen, die gevolgd wordt door "Amelia Jane" (Made In Sheffield, 1967) van Campbell Stokes Sunshine Recorder en daarin krijg ik een geweldige licht psychedelische song voorgezet, die enkele tempowisselingen heeft.
Jack Allister speelt "Aquarius" (Zodiac Cosmic Sounds, 1967), een uitstekende melodische pop song, waarna Rob Gould volgt met "Granny Takes A Trip" (The Purple Gang, 1967), een uitstekende licht psychedelische pop song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en halverwege verandert in een experimenteel psychedelisch elektronisch stuk muziek en Mark McDowell speelt "Up The Wooden Hills To Bedfordshire" (Small Faces, 1966), een aanstekelijke swingende uptempo pop song met psychedelische invloeden.
Daarna zet Anton Barbeau me "Sunshine Superman" (Donovan, 1965) voor en hoor ik een prima uitvoering van dit nummer, waarin hij op synthesizer en gitaar begeleidt wordt en dit nummer wordt gevolgd door "7 And 7 Is" (Love, 1966) van The Electric Prunes, die het nummer een stuk langzamer spelen, dan het orgineel, maar er desondanks een schitterende garagerock uitvoering van laten horen en Moonweevil speelt "Child Of The Sky" (Deviants, 1967), een prachtig rustig elektronisch nummer.
In "A-Minor Explosion" (Don Shin, 1966) van Kris Gietkowski krijg ik een fantastisch klassiek aandoend elektronisch nummer voorgeschoteld, in "Think About It" (Yardbirds, 1968) van The Yardbirds laat de band me genieten van een swingende uptempo beat song, die live gespeeld wordt en in "We Love You (The Rolling Stones, 1967) van The Locker Room Cowboys hoor ik een schitterende elektronische startende psychedelische song, die qua achtergrond zang het orgineel sterk benadert, terwijl de muziek ook die richting gaat.
King Penguin brengt "White Bird" (It's A Beautiful Day) ten gehore en hierin laat de band me een uitstekende versie van deze licht psychedelische song horen, die gevolgd wordt door "Solitary Man" (Neil Diamond, 1966) van Aunt Cyntia's Cabin, een geweldige, vrij rustige, psychedelische versie van dit nummer, die in de jaren 60 gemaakt had kunnen zijn en garagerock invloeden heeft, waarna The Luck Of Eden Hall volgt met "Reflected" (Alice Cooper, 1968), een fantastische uitvoering met veel fuzz op de gitaar, maar qua zang niet zo heftig als het orgineel.Dan speelt The Honey Pot "Kites" (geschreven door Hackaday/Pockriss en opgenomen door The Rooftop Singers en Simon Dupree And The Big Sound, 1967), een verrukkelijke licht psychedelische song, die ruimtelijke invloeden bevat en gevolgd wordt door "1983 (A Mermaid I Should Be ..)" (Jimi Hendrix Experience, 1968) van Cary Grace en daarin laat ze me bijna 15 minuten genieten van een heerlijke song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, ruimtelijke geluiden, diverse tempowisselingen bevat en na enkele minuten meer psychedelisch wordt en tevens invloeden van de muziek van Pink Floyd en het nummer "Never Fall In Love" heeft.
Vervolgens schotelt Sidewalk Society met "A Saying For Today" (The Action, 1968) voor en hoor ik de band een lekker in het gehoor klinkende uptempo garagerock song spelen, die diverse tempowisselingen heeft, die gevolgd wordt door "Let No Man Stael Your Thyme" (Traditioneel: Anne Briggs, 196; The Pentangle, 1968) van Jay Tausig en daarin krijg ik een heerlijke mix van folk, psychedelische, experimentele muziek en zware ritmes te horen, waarna "Tribal Gathering" (The Byrds, 1967) van Magic Bus te horen en hierin speelt de band een geweldig licht psychedelisch nummer met voorzichtige jazz en spacerock invloeden, plus een swingend aanstekelijk ritme, dat aanzet tot dansen.
Proud Peasant speelt "Down At Circe's Place" (Touch, 1968), waarin ik een schitterend progressief instrumentaal rock nummer voorgezet krijg, die diverse tempowisselingen heeft en na korte tijd even versneld wordt, om dan terug te keren naar het rustigere tempo, waarna de band verder gaat met het maken van hun heerlijke muziek, die gevolgd wordt door Icarus Peel met "Beck's Bolero" (Jeff Beck Group, 1968) en daarin hoor ik een uitstekend swingend instrumentaal nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, progressieve rock invloeden bevat en enkele tempowisselingen heeft en The Green Ray speelt "Rusty" (John Martyn, 1968), een verrukkelijke licht psychedelische song, die in een niet al te hoog tempo gebracht wordt.
Verder hoor ik Ex-Norwegian met "Winter" (Family, 1968), een prima progressieve pop song, die een aanstekelijk ritme heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, Consterdine, die "Fly" (J.K. & Co, 1968) speelt, een geweldige licht psychedelische pop song, waarin de zang me lichtelijk aan die van John Lennon doet denken, The Golden Needles met "The Smell Of Incense" (West Coast Pop Art Experimental Band, 1967), een fantastische mooie psychedelische versie van dit nummer, die een licht hypnotiserend ritme heeft, waarmee de band me van begin tot einde in de ban van hun muziek weet te trekken.
Het laatste nummer werd in 2010 live in The Half Moon te Londen opgenomen door The Pretty Things, die het in 1968 ook uitbrachten en heet "Loniest Person" en hierin hoor ik de band een prachtige ingetogen rustige rock song spelen.(luister naar een live uitvoering van dit nummer via de youtube link onder de recensie)
De 3LP "The Three Seasons" van Fruits De Mer Records, waar diverse artiesten en bands op staan is een geweldige uitgave van dit label, die boordevol schitterende zestiger jaren nummers staat en ik kan dit meesterlijke produkt dan ook ten zeerste aanraden, aan een ieder, die van jaren 60 muziek houdt, maar ook aan hen, die de muzikanten van nu beter wil leren kennen.
* De muziek van deze bands/artiesten is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Het verhaal over King Arthur en zijn magische zwaard Excalibur is al vaak verteld, maar Alan, die in Bretagne, Frankrijk woont, weet hier toch een nieuw stuk aan toe te voegen.
Vanaf 1994 verschenen er, met de regelmaat van de klok, albums over King Arthur van de hand van Alan, waarvan de eerste "Le Petit Arthur" was en deze werd in 1998 gevolgd door "Excalibur I: The Legend Of The Celts (La Légende Des Celtes)", waaraan diverse bekende muzikanten hun medewerking verleenden zoals: Rodger Hodson (Supertramp), Fairport Convention, Angelo Branduardi en verder spelen: Bruno Le Rouzic, Dan Ar Braz, Bohinta, Gabriel Yacoub, Denez Prigent, Carlos Núñez Et L'Orchestre Symphonique De Prague, Nikki Matheson, Tri Yann en Choeurs Orthodoxes Bulgares "Philippopolis".
Daarna verscheen in 2007 "Excalibur II: The Celtic Ring", waarop: Alan Parsons, John Wetton, Martin Barre, Jon Anderson, Andreas Vollenweider, Fairport Convention, Maddy Prior, Justin Hayward, John Anthony Helliwell, Lunasa, Flook, Karan Casey, Jacqui McShee, Les Holroyd, Didier Squiban, Carlos Núñez en St. Nazaire Pipe Band meespelen.
Vervolgens bracht hij in 2012 het album "Excalibur III: The Origins" uit samen met een scala aan muzikanten, zoals: Jeremy Spencer, Mick Fleetwood, John Anthony Helliwell, Billy Preston, Dave Pegg, John Wetton, Geoff Downes, Moya Brennan, Brankica Vasic, Chris Leslie, Cécile Corbel, Guido Ripoli, James Wood, Maria Collien, Paolo Marchini, Dun Aengus, Les Holroyd, Lulendo, Konan Mevel, Bob Callero, Chris Leslie, Lee Holdridge, Gerry Conway, Andrea Malladone, Claude Samard, Martin Lancelot Barre, Pat O'May, Manuel Delgado, Cillian Vallely, Manose Singh, Olivier Rousseau, Jean Roussel, Bruce Guthro, Jimme O'Neill, Jacqui McShee, Kohann, Morgan Creac'h, Simon Nicol, Les Tambours Du Bronx, Marco Fadda, Steve Shehan, Sushila Amatya, Navaraj Gurung, Basile Leroux, Chris Leslie, Didier Lockwood, Ric Sanders, Marco Canepa en Budapest Symphony Orchestra.
Ook "Excalibur IV - The Dark Age Of The Dragon" is een rock opera, waarvan de muzikanten uit verschillende bekende bands hun krachten gebundeld hebben onder leiding van Alan Simon, die de nummers voor de opera tussen oktober 2015 en januari 2017 schreef.
"The Dark Age Of The Dragon", dat in 2018 uitgebracht werd, is het 15e album van Alan Simon en op deze uitgave, de vierde in de Celtic Rock Opera serie, spelen de volgende gast muzikanten mee: Alan Stivell, John Helliwell (Supertramp), Martin Barre (Jethro Tull), Michael Sadler (Saga), Jesse Siebenberg (Supertramp), Moya Brennan (Clannad), Roberto Tiranti (Labyrinth), Bernie Shaw (Uriah Heep), Sonja Kristina (Curved Air), John Kelly (The Kelly Family), Maite Itoiz (Elfhental) en Siobham Owen.
Ook werden in 2018 de eerste 3 delen opnieuw uitgebracht, waarvan er van deel 2 en 3 hier een kleine beschrijving volgt en daarbij kan opgemerkt worden, dat Alan net als bij de andere 2 delen alle nummers schreef, componeerde, arrangeerde en produceerde.
"Excalibur II - The Celtic Ring" bevat 17 nummers, waarvan het titelnummer het eerste is en daarin hoor ik de band een geweldig mooi zwaar Keltisch nummer in een niet al te hoog tempo spelen (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), die gevolgd wordt door "Lunch", een prachtige rustige melodische pop song met folk invloeden, waarna ik "Tuatha De Dannan" hoor en ik een schitterend opgewekt traditioneel folk nummer voorgezet krijg, dat swingt.
Daarna volgt "Circle Of Life", een heerlijke aanstekelijke melodische song met wisselende tempo's en deze wordt gevolgd door "The Girl And The Demon", een uitstekende rustige folk song en "De L'Autre Cote", een fantastische swingende rock song, die orkestraal begeleid wordt en in een niet al te hoog tempo gespeeld.
In "Dragon Breath" speelt Alan een korte instrumentale mix van progressieve rock en folk, waarbij stil zitten niet aan de orde is, in "Secret Garden" hoor ik opnieuw een heerlijke, vrij rustige, folkpop song en in "Pilgrims" zet hij me een lekkere aanstekelijke song voor, die een hoog meedein gehalte heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Vervolgens krijg ik "Brennan Mac Finn" voorgeschoteld en daarin laat de band me genieten van een verrukkelijk opgewekt instrumentaal traditioneel klinkend folk nummer, dat gevolgd wordt door "Sacrifice", een prima rustige melodische song, waarin de muziek een mix is van folk, symfonische rock en pop en dit nummer wordt gevolgd door "Earth And Sky", een prachtige melodische pop song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en diverse tempowisselingen bevat.
Verder volgen "Shadow And Light", een uitstekend instrumentaal nummer met folk invloeden, "Call", een geweldige mooie rustige melodische song, "Anwynn", een schitterend kort instrumentaal nummer, dat op hoofdzakelijk piano gespeeld wordt, waarbij de begeleiding orkestraal is, "Celtic Heart", een prachtige melodische song, die hoofdzakelijk op piano begeleid wordt en tegen het einde sterke folk invloeden bevat en "Celtic Heart", een verkorte versie, oftewel, een soort deel 2, die verder gaat waar het vorige nummer eindigde en ik doedelzak spelers het folk nummer hoor spelen.
"Excalibur III - The Origins" bevat 19 nummers en hierin hoor ik de band starten met "The Origins Part I", een fantastisch stukje folk muziek, dat mysterieuze invloeden heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en gevolgd wordt door "Saman", een swingende melodische poprock song met folk invloeden.
Daarna laat de band me "Tamlah" horen en krijg ik een uitstekende instrumentale dansbare mix van hardrock, folk en soms dreigende en vrolijke ritmes, waarna "Evil Day" volgt en de band een heerlijke melodische rock song in een gemiddeld tempo speelt, die gevolgd wordt door "Iron Age", een prachtig, vrij rustig, Oosters klinkend orkestraal nummer, dat instrumentaal wordt uitgevoerd, om gevolgd te worden door "Motherland", een mooie rustige melodische folkpop song.
In "Skue" laat Alan me genieten van een schitterende mix van folk en pop, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en in "Beltaine" speelt de band een geweldig instrumentaal folk nummer, dat swingt als een trein en in "Incantations" hoor ik de band opnieuw een prachtig rustig instrumentaal nummer spelen, dat orkestraal begeleid wordt en lichte Oosterse invloeden heeft.
Dan brengt de band "The Promise" ten gehore, waarin ik een uitstekende rustige melodische folk song te horen krijg, waarna "The Legend Of Oisin" volgt en ik een melodische folkpop song hoor, die gevolgd wordt door "The Origins Part II", een geweldig mooi instrumentaal orkestraal nummer, dat enkele subtiele tempowisselingen heeft.
Dan zet de band me "Fame And Glory" voor en krijg ik weer een heerlijke aangenaam klinkende folkop song te horen, die gevolgd wordt door "Fir Mhor", een mix van progressieve rock en folk, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waarna ik "Sacred Lands" hoor, een prachtige rustige melodische orkestrale song met folk invloeden.
Vervolgens schotelt de band me "Roma", een vrij kort instrumentaal bombastisch nummer, dat dreigend klinkt, "The Love Season", een melodische rock song, waarin diverse tempowisselingen zitten, "Don Aengus", een klassiek aandoend instrumentaal melodisch nummer, dat bij tijd en wijle bombastisch klinkt en lichte hardrock invloeden heeft en fantastisch experimenteel eindigd.
Het laatste nummer heet "The Wind Of Celtic Dream" en daarin speelt de band weer een prachtig orkestraal melodisch folk nummer in een gemiddeld tempo.
"Excalibur II - The Celtic Ring" + "Excalibur III - The Origins" van Alan Simon zijn 2 her uitgaven, die beide schitterende muziek bevatten, waarvan het grootsye gedeelte folk bevat, maar ook de orkestrale stukken zijn niet te versmaden en ik kan elke liefhebber van folk en melodische rock, deze CD's dan ook ten zeerste aanraden.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
The Love Coffin werd in 2013 te Kopenhagen, Denemarken opgericht en bestaat uit: Jonatan K. Magnussen - zang en sologitaar, Kristian Alexander - sologitaar, Lasse Christiansen - keyboards en sologitaar, Tue Einar - basgitaar en Alexander Vitus - drums.
De band bracht op 30 oktober 2015 hun debuut EP "Veranda" via het Flammekaster REcords label uit als digitale download en op LP in een beperkte oplage van 500 stuks op zwart vinyl en deze werd op 3 oktober 2016 gevolgd door de EP "Buffalo Thunder", die door Flammekaster REcords in samenwerking met Third Coming Records als digitale download en in een beperkte oplage van 300 stuks zwart vinyl en 200 stuks blauw vinyl werd uitgebracht.
Op 28 september 2018 verschijnt hun debuut album "Cloudlands" via Bad Afro Records en deze wordt vooraf gegaan door de single "Pure", die 25 mei 2018 door Bad Afro Records werd uitgebracht, waarna op 7 september de single "Take Good Care Of Me" via dit label verschijnt.
Vermeldenswaardig is verder, dat Sylvester Roepstoff als gastmuzikant op dit nummer meespeelt op bas klarinet.
Het nummer "Take Good Care Of Me" is een schitterende progressieve song met licht hypnotiserende ritmes en grijpt terug naar de jaren 80 post-punk periode, maar ik hoor er ook invloeden van de jaren 70 glamrock bands in. (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
The Love Coffin heeft me van begin tot einde met "Take Good Care Of Me" in de ban van hun muziek gehouden en ik kan deze heerlijke single, dan ook van harte aanbevelen aan een ieder, die van de betere poprock houdt.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
