Review: Circus Mind - Biolumintate (Outhouse Music, 2022) (Rock)

Circus Mind uit New York, Amerika bestaat na enkele bezettingswisselingen tegenwoordig uit: Mark Rechler - zang en keyboards, Dan Roth - drums, Steve Finkelstein - percussie, Chris Crosby - basgitaar, Michael Amendola- saxofoon en Jaime Scott - sologitaar

De band bracht op 17 december 2002 hun debuut album "Circus Mind" als CD uit via Outhouse Records en deze werd op 17 januari 2006 gevolgd door het compilatie CD album "Silver Flower" die via hetzelfde label verscheen, waarna op 27 maart 2020 de single "Jazzfest Time" en op 26 februari 2021 de single "Are You Ready?" als digitale nummers werden uitgebracht als voorloper van het album "Joy Machine", dat 10 nummers bevat en op 21 mei 2021 als CD via Outhouse Records verscheen en hierop speelt een scala aan gastmuzikanten mee.

Outhouse Music bracht 17 juni 2022 hun album "Bioluminate" als CD uit, dat 5 nummers bevat en hierop spelen de volgende gastmuzikanten mee, zoals: David Berg - sologitaar (track 1 en 2), Marc Paradis - sologitaar (track 3), Nels Cline - sologitaar (track 4), Mathew Godfrey - sologitaar (track 5), Mathew Fox - basgitaar (track 5), Michael Amendola - saxofoon (track 1), Pablo Rodriguez - trombone (track 1), Damien Pacheco - trompet (track 1) en Richard Bonzer - bariton saxofoon (track 1).

Het album begint met "West End Road", waarin Circus Mind een schitterende mix van pop en jazzrock met invloeden van blues in een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en gevolgd wordt door "Darwin's Sister", een swingende jazzrock song met een gemiddeld tempo en invloeden van pop en de muziek van Santana.

Daarna volgt de op 18 maart 2022 verschenen single "Baby Come Back Down", een heerlijke dansbare uptempo rock song, die subtiele tempowisselingen bevat een een aanstekelijk ritme heeft, waarbij stil zitten geen optie is.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

In "Miss Fortune" schotelt Circus Mind me een uitstekende rock song met een niet al te hoog tempo voor, die aanzet tot schuifelen en progressieve invloeden bevat en in "Vampire Blues" laat de band me genieten van een aanstekelijke rock song met een gemiddeld tempo en dansbaar ritme, die lichte invloeden van de muziek van Graham Parker heeft, die tegen het einde in een hoger tempo over gaat, waardoor de muziek gaat swingen.

"Biolumintate" van Circus Mind is een schitterende CD, die 5 puike nummers bevat, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik raad elke liefhebber van rock deze schijf dan ook van harte aan.

Review: Brut Oss - Brut Oss (Orzorock Music, 2022) (Rock)

Brut Oss uit Piacenza, Italië werd in 2019 opgericht en bestaat uit: Federico J Re – drums en achtergrondzang, Riccardo Tosoni – basgitaar, achtergrondzang, loops en percussie, Pier Primo Zanzagni – sologitaar en Andrea Rebecchi - sologitaar en zang.

Op 30 juli 2021 verscheen hun debuut EP "How To Waste Your Time Broiling Bones" via Orzorock Music en op 15 april 2022 bracht dit label hun debuut album "Brut Oss",  dat 6 nummers bevat, als CD uit en hierop speelt gastmuzikant Francesco Calabretta sologitaar op 1 nummer.

Het album begint met "ON/OFF" waarin Brut Oss een heerlijke stevige uptempo hardrock song met een aanstekelijk terugkerend ritme ten gehore brengt en deze wordt gevolgd door "Radio Alone", een geweldig rock nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, die voorzien is van een gesproken tekst.

Daarna volgen "Mouse & Lion" (met Francesco Calabretta), een swingende uptempo rock song, die aanzet tot dansen en "Run Away From This Town", een fantastische song met een gemiddeld tempo en een licht psychedelisch hypnotiserend ritme, die swingt.

In "How to Waste Your Time Broiling Bones" laat Brut Oss me genieten van een uitstekende rock song, die een vervolg lijkt van het vorige nummer en ook dit nummer zet aan tot dansen en in "Climb With Me" krijg ik een schitterende song met een gemiddeld tempo voorgeschoteld, die een hypnotiserend terugkerend ritme heeft, dat me in een lichte trance brengt en iets voor het einde tijdelijk in een trager tempo over gaat.

"Brut Oss" van Brut Oss is een puike CD, die vol lekker in het gehoor klinkende rock nummers staat, waar ik erg van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van de betere rock deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Somnus Throne - Nemesis Later (Heavy Psych Sounds, 2022) (Stoner)

Somnus Throne uit Los Angeles, Amerika werd in 2016 opgericht bestaat uit: Matt Davis - drums, Ansel Bretz - basgitaar en Evan - zang en sologitaar.

De band bracht op 24 september 2021 hun debuut album "Somnus Throne" via Burning World Records uit, als LP op marmer kleurig vinyl, als LP op blauw, wit en zwart gespetterd vinyl, als CD en als digitale download en deze wordt op 3 juni 2022 gevolgd door "Nemesis Later", die via Heavy Psych Sounds verschijnt, als test persing LP in een beperkte oplage van 15 stuks op zwart vinyl, als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op doorzichtig geel met neon roze en zwart gespetterd vinyl, als LP in een beperkte oplage van 400 stuks op neon paars vinyl, als LP op zwart vinyl, als CD en als digitaal album.

Het album, dat 6 nummers bevat, begint met "Snake Eyes", waarin Somnus Throne een stevige uptempo stoner song met een terugkerend ritme speelt, die subtiele tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door "Lacquer Bones", een trage rock song, die na enkele minuten iets meer snelheid krijgt, om tegen het einde terug in het langzame tempo terug te keren.

Daarna volgen "Dice And Scarecrow", een stevig nummer met een gemiddeld tempo en terugkerend ritme, dat lichte acid rock invloeden bevat en "L-Dopatryptamine" een heerlijke rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend licht hypnotiserend ritme, die halverwege meer snelheid krijgt.

In "Rubber Tramp" zet Somnus Throne me een uitstekende mix van psychedelische rock en stoner voor, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en halverwege in een iets hoger tempo over gaat en in "Calm Is The Devil" krijg ik een mooi rustig startend nummer te horen, dat na in iets meer dan 1 minuut stevig wordt, waarbij de muziek stoner invloeden bevat en tempowisselingen heeft, die tussen stevig en rustig schommelen.

"Nemesis Later" van Somnus Throne is een plaat, die stevige muziek en terugkerende ritmes met invloeden van stoner bevat en ik raad elke liefhebber van deze muzieksoort deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: La Reine Seule - Visages (Kapitän Platte, 2022) (Neo Klassiek)

Pianiste Judith Hoorens uit Brussel, België, die het meest bekend is van haar werk met de band We Stood Like Kings, maakte onder de naam La Reine Seule het album "Visages", dat op 31 mei 2022 als digitaal album verscheen en op 24 juni 2022 via Kapitän Platte werd uitgebracht als LP in een beperkte oplage van 300 stuks in een zeefdruk hoes, waarbij de eerste 100 exemplaren een extra zeefdruk afdruk met een verschillend motief hebben, als CD.

Het album bevat 8 nummers, waarvan het eerste "Un" heet en hierin speelt La Reine Seule een mooi rustig stuk neo klassieke muziek, dat subtiele tempowisselingen heeft en halverwege iets meer snelheid krijgt (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Deux", dat een niet al te hoog tempo met tempowisselingen bevat en prachtig klinkt.

Daarna volgen "Trois", een uitstekend klassiek nummer met een wisselend langzaam tempo en een triest klinkend einde en "Quatre", een heerlijk opgewekt nummer met wisselende tempo's en ritmes.

In "Cinq" schotelt La Reine Seule me nogmaals zo'n schitterend klassiek aandoend nummer voor, dat een vrij rustig tempo heeft en tempowisselingen bevat en in "Six" krijg ik een geweldig nummer te horen, dat tempowisselingen heeft, harmonieus, doordringend en aanstekelijk klinkt en veranderende geluidsniveaus bevat.

Dan volgen "Sept", een melodisch stukje pianomuziek met ritme- en tempowisselingen en "Huit", eveneens een prima nummer met wisselende tempo's en ritmes, dat net als de andere nummers rust uitstraalt.

"Visages" van La Reine Seule bevat 8 schitterende stukken pianomuziek, die klassiek aandoend klinken en bij liefhebbers van neo klassieke muziek zeker in de smaak zullen vallen en ik raad hen dan ook nadrukkelijk aan deze schijf eens te gaan beluisteren.

 

Review: Dehyper - Homebound (Addicted Label, 2022) (Rock)

Dehyper uit Moskou, Rusland bestaat uit: Simon Marsh - drums, Matvey Petukhov - basgitaar en synthesizer, Vladimir Morozov - sologitaar, Boris Obinyakov - sologitaar en Aleksey Iordanskiy - zang en percussie.

De band bracht op 16 oktober 2017 hun digitale debuut album "Grape" uit, gevolgd door: "Pack Of Cigarettes" (31 mei 2019 digitaal nummer), "Dying Youth" (21 augustus 2020 digitaal nummer), "Heart Attack" (5 oktober 2020 digitaal nummer), "Pack Of Cigarettes" (her uitgave 14 januari 2021 digitaal nummer) en op 3 juni 2022 verscheen de digitale EP "Homebound", waarop 4 nummers staan, via Addicted Label.

Het album start met "Superhero Me", waarin Dehyper een geweldige stevige uptempo stoner song met invloeden van poprock in een aanstekelijk terugkerend ritme speelt, die aanzet tot dansen.

Daarna volgen "Homeland", een heerlijke uptempo rock song met tempowisselingen en een aanstekelijk swingend ritme, "Long Island", een uitstekende poprock song, die enigszins commercieel klinkt en een gemiddeld tempo heeft en "Cowards", eveneens zo'n prachtige poprock song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme, die hit potenties heeft.

"Homebound" van Dehyper is een lekker klinkende EP, die 4 prima poprock nummers bevat en ik kan liefhebbers van de betere pop en rock deze schijf dan ook van harte aanbevelen.(luister naar de EP via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Johnny Moped - The Search For Xerxes (Damaged Goods Records, 2022) (Pop)

Johnny Moped uit Croydon, Engeland werd in 1977 opgericht, heette oorspronkelijk Genetic Breakdown en bestond uit: Johnny Moped (aka Paul Halford), Xerxes, Fred Berk, Dave Berk, Ray Burns (aka Captain Sensible) en Phil Burns.

De band oefende elke dag, waarbij geen nummer hetzelfde was en nam deze jams ook op, waarbij hun uiteindelijke doel was om op te treden.

Dus werd besloten in de achtertuin van Dave te gaan spelen, om op die manier wat publiek te trekken, maar hun grootste probleem was, dat ze geen goede zanger hadden.

Ray Burns veranderde zijn naam in Captain Sensible, knipte zijn haar af en voegde zich bij The Damned, maar bleef evengoed in Johnny Moped spelen, waarmee hij als voorprogramma van The Damned fungeerde.

De band had behoefte aan een gitarist en plaatste daarvoor een advertentie, waarop Slimey Toad en Chrissie Hynde (The Pretenders) reageerden, maar na enkele optredens in The Roxy werd Chrissy uit de band gezet, op voorspraak van Slimey.

In de nieuwe formatie kwam het nummer "Hard Lovin' Man" op de verzamel LP "Live At The Roxy" en verscheen de semi officiële "Johnny Moped Bootleg" in eigen beheer, voordat de ze bij het Chiswick label een contract tekenden.

Hun debuut single "No-One" / "Incendiary Device" zag in 1977 het levenslicht en werd gevolgd door "Darling, Let’s Have Another Baby", waarna in april 1978 hun debuut album "Cycledelic" werd uitgebracht, waar later een extra nummer, een zogenaamde “Mystery Track” aan werd toegevoegd.

Het tweede album van de band, "The Search For Xerxes", verscheen pas in 1991, maar de nummers waren al in 1978 opgenomen.

Damaged Goods Records bracht in 2006 het compilatie album "The Johnny Moped Bootleg Tapes Vol 1&2" uit, waarop onuitgebrachte nummers en ander mixen staan.

In 2016 werd de band opnieuw opgestart en verscheen het album "It’s A Real Cool Baby" (Damaged Goods Records), dat kort erna gevolgd werd door de her uitgave van "Cycledelic" en vervolgens kwamen er nog diverse singles uit, waaronder "Living In A Dream World" (april 2019) en "Hey Belinda!" / "Hiawatha", dat 23 augustus via Damaged Goods Records in een beperkte oplage van 600 stuks op rood vinyl verschijnt, waarbij vermeldenswaardig is, dat "Hey Belinda!" ook op hun album "Lurrigate Your Mind", dat in mei 2019 werd uitgebracht en "Hiawatha" is een bewerking van de song, die van het album "The Search For Xerxes" komt.

Johnny Moped bestaat sinds de her oprichting uit: Johnny Moped - zang, Slimey Toad - sologitaar, Rock ‘n’ Roll Robot (Rob from CASE) - sologitaar, Jacko Pistorious - basgitaar en Marty Love - drums.

Zijn album "Live At Trafelger Square", uit 2019, dat in een beperkte oplage van 600 stuks op zwart vinyl is geperst, bevat 9 nummers en werd 12 maart 1983 als "Officiële Bootleg" opgenomen, als protest tegen de jacht op zeehonden.

Het nieuwe album van de band heet "The Search For Xerxes", dat in 1991 via Deltic Records verscheen en werd op 24 juni 2022 via Damaged Goods Records als LP en als CD her uitgebracht en is uitgebreid met 4 extra nummers.

De band bestaat op dit album uit: Johnny Moped, Fred Berk, Dave Berk, Captain Sensible en Slimy Toad.

Het album, dat 17 nummers bevat start met "I Believed Her Lies", waarin Johnny Moped een commerciële uptempo mix van punk en disco met een dansbaar ritme speelt, die gevolgd wordt door een live uitvoering van "Edwina", eveneens een dansbare uptempo mix van disco en punk en "Every Dream Came True", dat met een gesproken tekst begint, om na korte tijd over te gaan in een pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.

Daarna volgen "Corpse Boogie", een uptempo glamrock song met invloeden van de muziek van Mud, die ook met een aankondiging begint, de Eddie Cochran cover "Cut Across Shorty", een uitstekende country song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, "I Wanna Die", een schitterende uptempo mix van punk en rock & roll song, die swingt en aanzet tot dansen en "Zogaloogajergabrox", een puik rap nummer met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme.

In "Sad Sack" zet Johnny Moped me een heerlijke dansbare uptempo song voor, die gesproken tekst en invloeden van dance heeft, in "Soldiers" krijg ik een nummer te horen, dat in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld, in "Save The Baby Seals" laat de band me genieten van een dansbare uptempo pop song met een hoog meezing gehalte en een aanstekelijke ritme (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in "Moped Crash" hoor ik de band een prima aanstekelijke song met een gemiddeld tempo spelen, waarbij stil zitten geen optie is.

Dan volgen "I'm A Spasm", een song met een vrij rustig tempo, die nogal amateuristisch klinkt en "Hiawatha", een schitterende uptempo punk song, die swingt als een trein en een aanstekelijk ritme heeft.

Verder volgen de extra nummers, die beginnen met de alternatieve versie van "Cut Across Shorty", dat op gitaar gespeeld wordt zonder verdere begeleiding, "Cincinatti Blues", waarin de zang ook alleen maar op gitaar begeleid wordt en een niet al te hoog tempo bevat, "Bros And Xerxes", een gesproken nummer en de alternatieve uitvoering van "Soldiers", een traag nummer met een minimale begeleiding, die tegen het einde lichte psychedelische invloeden krijgt.

"The Search For Xerxes" van Johnny Moped is een uitstekende plaat, die liefhebbers van deze band laat horen, hoe hun muziek in 1978 klonk en ik kan hen dan ook aanraden deze schijf eens te gaan beluisteren.

Review: Robert Berry's 3.2 - Alive At Progstock (2nd Street Records / Inner Nova Music, 2022) (Symfonische Rock)

Robert Berry's 3.2 uit Amerika, bestaat uit: Robert Berry - zang, basgitaar en akoestische gitaar, Paul Keller – sologitaar en zang, Andrew Colyer – keyboards en zang en Jimmy Keegan – drums en zang.

Robert Berry verving in 1987 Greg Lake van de band Emerson, Lake & Palmer en maakte met beide andere leden, onder de nieuwe naam 3, het album "To The Power Of Three".

In 2015 kwamen Keith en Robert weer samen om aan hun volgende album te werken en toen Keith in 2016 overleed werkte hij samen met de Emerson Estate om het album af te maken, dat getiteld was "The Rules Have Changed" en via Frontier Records verscheen in 2018.

Om op een Noord-Amerikaanse tournee te gaan stelde Robert zijn huidige 3.2 band samen en werd het album "Alive At Progrock" opgenomen in Union County Performing Arts Center te Rahway, New Jersey, Amerika tijdens International Progstock Festival in 2019.

Het album, dat 2 CD's en een DVD bevat, start op CD1 met "Introduction", waarin er een aankondiging volgt en Robert Berry het publiek toespreekt en de band  introduceert, waarna de muziek wordt gestart in "Life Beyond L.A", die begint met een korte drumsolo om na korte tijd synthesizerspel, bas-, sologitaar en zang bijgevoegd te krijgen en uit te monden in een schitterende symfonische rock song met een gemiddeld tempo.

Voor elk nummer volgen gesproken stukken, waarover Robert over zijn leven als artiest en zijn werk met artiesten, zoals Keith Emerson en Carl Palmer verteld.

Het tweede muzikale nummer van het album is "No One Else to Blame", een prachtig rustig stuk symfonische rock, dat na korte tijd over gaat in een gemiddeld tempo, een aanstekelijk ritme bevat en tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door "Desde La Vida", een fantastische rock song met wisselende tempo's, die bij tijd en wijle swingt en invloeden van de muziek van Emerson, Lake & Palmer heeft.

Daarna volgen "Powerful Man", een verrukkelijke symfonische song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft, "Last Ride Into The Sun", een puike song met een gemiddeld tempo, dat tempowisselingen heeft, swingt en progressieve invloeden bevat (luister naar een uitvoering van dit nummer via de youtube link onder de recensie), "Minstrel In The Gallery", een geweldige swingende mix van folk en symfonische rock met een hoog dans gehalte en lichte invloeden van de muziek van Jethro Tull en "Do Or Don’t", een uitstekende vrij rustige song, die minimale begeleiding van de akoestische gitaar heeft.

Ook op CD2 staan meerdere gesproken nummers onder de naam "Introduction", maar het album begint met "Roundabout" en in deze cover van het nummer van Yes, waarvan de band een eigen versie speelt, laat Robert Berry's 3.2 me genieten van een verrukkelijk symfonisch nummer, dat progressieve rock invloeden heeft en tempowisselingen bevat, waarna er een gesproken stukje volgt.

Dan volgen "Can’t Let Go", een prima rock song met een gemiddeld tempo, die enigszins commercieel klinkt en een dansbaar ritme heeft, "Somebody’s Watching", een lekker in het gehoor klinkende swingende symfonische song met een aanstekelijk ritme, "Talkin’ Bout", een heerlijke song met een gemiddeld tempo, een aanstekelijk dansbaar ritme en tempowisselingen en "Eight Miles High", een cover van het nummer van The Byrds, die op geheel eigen wijze wordt gespeeld en hieraan plakt de band nog een stukje van Emerson, Lake & Palmer's nummer "Fanfare For The Common Man", dat door Aaron Copland geschreven is.

In "Deck The Halls" krijg ik een uitstekende Kerstsong te horen, die in 1862 door Thomas Oliphant geschreven werd, in de cover van Genesis "Watcher Of The Skies", zet de band me een geweldige symfonische song met een vrij traag tempo voor, die na enkele minuten meer snelheid krijgt, waarna de muziek gaat swingen, progressieve rock invloeden krijgt toegevoegd en tempowisselingen bevat en in "Karn Evil 9 (1st Impression, Part 1)" van Emerson, Lake & Palmer laat de band me genieten van een schitterende progressieve symfonische song, die swingt als een trein.

"Alive At Progstock" van Robert Berry's 3.2 staat vol puike symfonische rock nummers, die invloeden van progressieve rock bevatten, waarvan ik heb erg genoten heb en ik kan deze 2CD dan ook aanraden aan elke liefhebber van deze genres.

 

Review: Vibravoid - A Sparkle In The Twilight (Stoned Karma Records, 2022) (Psychedelische Rock)

Vibravoid werd in 1990 te Düsseldorf, Duitsland, opgericht en bestaat tegenwoordig uit: Christian Koch - zang en sologitaar, Frank Matenaar - drums en Dario Treese - orgel.

De band heeft zich muzikaal laten inspireren door o.a. (een vroege) Pink Floyd, Electric Prunes, Strawberry Alarm Clock en Spacemen 3 en talloze andere psychedelische progressieve rock bands.

Sinds 2000 heeft Vibravoid diverse LP's en CD's uitgebracht via verschillende labels, zoals: Triggerfish, Nasoni, Anzitisi Records, Krauted Mind Records, Herzberg Verlag en Sulatron.

Nadat ze begin 2013 hun eigen label Stoned Karma Records hebben opgericht, verschijnen daarop hun platen (onder andere "Psychedelic Blueprints - An Introspection Of The Years 2000-2013" en de 6 CD box "Loudness For The Masses"), maar ook staat de band met een nummer ("Nearby Shiras", een cover van Kalacakra) op de LP Head Music van het Fruits De Mer Records label en is in 2013 de 7" gekleurd vinyl single "Colour Your Mind", waarop 3 covers staan, uitgebracht via dat zelfde label uit Engeland, gevolgd in 2015 door de 7" gekleurd vinyl single "Steppin' Stone" , die eveneens 3 covers bevat en via Fruits De Mer verscheen.

De band stond op het "14th Dream Of Dr.Sardonicus" festival te Cardigan, Wales, dat van 5 tot 7 augustus plaats vond en georganiseerd werd door Fruits De Mer Records, waarbij één van de live nummers ongetwijfeld hun nieuwe 7" gekleurde vinyl single met klaphoes, "In-A-Gadda-Da-Vida", was, die 9 augustus 2016 in beperkte oplage via Fruits De Mer Records verschenen is.

De single, werd 30 september 2016 gevolgd door hun nieuwe album "Wake Up Before You Die", dat op hun Stoned Karma Records in een beperkte oplage op LP en CD werd uitgebracht, waarbij de CD uitvoering 4 extra live nummers bevat.

Via Stoned Karma Records verschenen in 2017 de albums "A Night At The Museum" (3LP) en "Triptamine E.P. Volume 5", dat tijdens hun "Wake Up Before You Die" optreden in Haus Der Jugend in 2016 werd opgenomen en in een beperkte oplage van 1000 LP's inclusief een kleurenposter op A10 formaat uitgebracht is en op 17 november 2017 verscheen "Mushroom Mantra's", zowel op LP als CD en als download, waarbij vermeldenswaardig is, dat de pre-order editie van de LP in een beperkte oplage van 200 stuks op gekleurd vinyl geperst is en een poster plus picture postcard disc bevat, die een nummer bevat, dat niet op de LP staat, terwijl op de CD uitgave 3 extra nummers staan, die tijdens een opname sessie uit 1992 stammen en niet eerder zijn uitgebracht.

Stoned Karma Records bracht op 25 mei 2018 2 albums van de band tegelijk uit, dat zijn: "Vibrations From The Cosmic Void", die in een beperkte oplage van 500 LP's als pre-order een bonus LP bevat, terwijl het album tevens in een beperkte oplage van 1000 stuks in 3 kleuren zonnestralen vinyl en als CD en digitale download verscheen en het andere album,"Live At Rheinkraut Festival", waarop basgitarist Ufo Walter te horen is, werd als 2CD en digitale download uitgebracht.

Eind april 2019 verscheen het album "Intergalactic Acid Freak Out Orgasms" via Stoned Karma op zowel CD als LP en digitale download en ook hierop is de band weer live te beluisteren en in september 2019 verscheen de 7" single "World Of Pain"/ "Plastic Covered Tangerines" op rood vinyl via dit label.

Om hun 30 jarig jubileum te vieren vervolgde de band het uit brengen van hun Triptamine serie en verscheen het album "Out Of Tune In Rosenheim - Triptamine vol.6" in maart 2020 via hun eigen Stoned Karma Records als 2LP, als CD en als digitale download.

De muziek voor de 2LP, die 9 nummers bevat, is live opgenomen tijdens een optreden eind december 2019, dat onder de naam "The Psychedelic Christmas Experience Tour" gegeven werd.

Dan volgde in april 2020 het album "Psychedelic Blueprints Volume 2", dat via Stoned Karma Records als CD, als 2LP in een beperkte oplage van 500 stuks op marmer kleurig vinyl werd uitgebracht en tevens als digitale download, waarop alternatieve versies, mixen en master versies staan uit de periode 1994-2019 en op 6 mei 2020  kwam hun derde album van het 30 jarige jubileum uit via Stoned Karma Records, getiteld "The Decomposition Of Noise" en deze verscheen in en beperkte oplage als LP, die een bonus live album bevat en als CD, die 3 extra nummers heeft en op 4 september 2021 bracht de band het digitale nummer "Dance On Mars" uit.

Net voor het einde van 2021 bracht de band het album "Zeitgeist Generator" uit als CD en op 1 maart 2022 verscheen dit als 2LP in een beperkte oplage van 700 stuks waarvan 200 stuks op geel en roze vinyl, 200 stuks op lichtblauw en paars vinyl met een Op Art hoes en een vierdelig inlegvel en songboek met CD, 200 stuks op lichtgroen en lichtblauw vinyl met een Op Art hoes en een vierdelig inlegvel en songboek met CD en een luxe puzzel, 100 stuks op lichtgroen en lichtblauw vinyl met een Op Art plastic hoes, inclusief een poster, een speciale puzzel, het Zeitgeist Generator songboek met CD, en flexi disc Op Art set, een vierdelig inlegvel en het geheel is met de hand gesigneerd en genummerd door de artiesten.

Vervolgens verscheen begin 2022 de digitale single "Do You Remember That Day", die alleen via facebook te beluisteren is en op 10 juni 2022 verschijnt het album "Phasenvoid" via hun eigen Stoned Karma Records, als 2LP in een beperkte oplage van 500 stuks op gekleurd vinyl en als 2CD in een beperkte oplage, waarop 11 bonus nummers staan.

Daarbij is het vermelden waard, dat Nasoni Records in 2003 het split album "Phasenvoid" van Vibravoid en Sula Bassana uitbracht en deze nummers van 2003 zijn nu opnieuw verschenen op deze 2LP en aangevuld met 11 andere nummers, die niet eerder werden uitgebracht en stammen uit de periode 1992-1997.

Kort nadat de band het album "Phasenvoid" uit heeft gebracht, verschijnt het album "A Sparkle In The Twilight", waarop 10 nummers staan, via Stoned Karma als LP in een beperkte oplage op gekleurd vinyl en als CD.

Het album begint met "Candy Girl", waarin Vibravoid een heerlijke licht psychedelische pop song in een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en gevolgd wordt door "Inner Sanctum", dat een zelfde uitstraling als het vorige nummer heeft en dus een hoog dans gehalte bevat en "Faded Memory", waarin de band op dezelfde wijze doorgaat met maken van hun geweldige licht psychedelische pop.

Daarna volgen "Place And Time", eveneens zo'n song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, waarbij stil zitten niet aan de orde is, "Black Bowler Hat", een schitterende licht psychedelische pop song, die beweging oproept en "Summer Of Love", die een vervolg van het vorige nummer is en de band nogmaals zo'n aanstekelijk dansbaar stuk muziek speelt en hierin worden ruimtelijke invloeden verweven met psychedelische pop en tempowisselingen.

In "The Secrets In Her Eyes" schotelt Vibravoid me een opnieuw een verrukkelijke dansbare pop song met een gemiddeld tempo voor en hierin zitten invloeden van de muziek van The Beatles verwerkt en wordt de laatste minuut van het nummer fantastisch psychedelisch gespeeld (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en "Cut To The Bone", een aanstekelijke psychedelische song, die ruimtelijke invloeden heeft en swingt.

Verder volgen "When The People Arise", weer zo'n puike song met een dansbaar ritme en een gemiddeld tempo, dat me in beweging houdt en tempowisselingen bevat en "Plug Me In", waarin de band eindigt waar ze het album mee begonnen, oftewel een licht psychedelische song met een aanstekelijk dansbaar ritme.

"A Sparkle In The Twilight" van Vibravoid bevat 10 lekker in het gehoor klinkende nummers, die veel op elkaar lijken en ik heb daarbij het gevoel gekregen in een heerlijke lange trip te hebben gezeten en ik kan elke liefhebber van psychedelische muziek dan ook aanraden, deze trip ook eens te ondergaan.

 

Review: Valley Of The Sun - The Chariot (Ripple Music / Fuzzorama Records, 2022) (Rock)

Valley Of The Sun uit Cincinnati, Amerika, werd in 2010 opgericht en bestaat uit: Lex Vegas - drums, Chris Sweeney - basgitaar en keyboards, Josh Pilot - sologitaar en Ryan Ferrier - zang en sologitaar.

De band bracht in 2011 hun debuut uit met de EP "Sayings Of The Seers", die via Kozmik Artifactz verscheen en deze werd gevolgd door: "Electric Talons Of The Thunderhawk" (2013, Fuzzorama), "Volume Rock" (2016, Fuzzorama) en "Old Gods" (2019, Fuzzorama).

OP 17 juni 2022 brengt de band hun album "The Chariot" uit als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op transparant oranje vinyl, als LP op zwart vinyl, als CD en als digitale download via Ripple Music en Fuzzorama Records en deze bevat 10 nummers.

Het album begint met "Sweet Sands", waarin Valley Of The Sun een schitterende stevige progressieve bluesrock song in een niet al te hoog tempo ten gehore brengt, die invloeden van stonerrock heeft en een aanstekelijk terugkerend ritme bevat en gevolgd wordt door "Images", een heerlijke rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme, waarbij stil zitten niet aan de orde is en "Devil I've Become", een swingende uptempo rock song met subtiele tempowisselingen.

Daarna volgen het titel nummer "The Chariot", een uitstekende rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, die progressieve invloeden heeft en tempowisselingen bevat, "Headlights", een geweldige swingende uptempo song met een aanstekelijk ritme, dat aanzet tot beweging en "As We Decay", een fantastische rustige mix van country en rock met desert rock invloeden.

In "Running Out Of Love" zet Valley Of The Sun me een lekker in het gehoor klinkende song in een gemiddeld tempo voor, die een terugkerend en een aanstekelijk ritme heeft en in "Sunblind" krijg ik een verrukkelijke snelle rock song te horen, die progressieve rock invloeden heeft.

Dan volgen "The Flood", een puike rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, die halverwege meer snelheid krijgt en gaat swingen en "Colosseum", een prima song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme.

"The Chariot" van Valley Of The Sun staat vol schitterende rock nummers, die invloeden van stoner bevatten, met, wat mij betreft, "As We Decay" als uitschieter en ik raad liefhebbers van stoner en de betere rock aan deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: The William Loveday Intention - Paralysed By The Mountains (Damaged Goods Records, 2022) (Pop)

The William Loveday Intention is het alias voor Billy Childish - zang, sologitaar en mondharmonica, Julie Hamper (alias Nurse Julie, alias Juju) zang en basgitaar, Wolf (Simon) Howard - drums en Tom Morley - trompet.

Billy Childish (die geboren werd als Steven John Hamper) uit Chatham, Kent, Engeland is kunstschilder, auteur, poëet, fotograaf, filmmaker, zanger en gitarist.

Hij speelde in diverse bands, waaronder: The Chatham Singers, Thee Mighty Caesars, The Delmonas, The Pop Rivets, Thee Milkshakes, Thee Headcoats, The Vermin Poets, The Spartan Dreggs, Wild Billy Childish & the Blackhands en The Musicians Of The British Empire, die verschillende muziekstijlen speelden zoals: garage rock, punk, rock & roll, blues, folk, klassiek /experimenteel, gesproken woord, kinderliedjes en surf.

Samen met Charles Thomson richtte hij in 1999 The Stuckism Art Movement op, dat hij in 2001 verliet, om zich verder in de kunstwereld te ontwikkelen en in juli 2014 werd hij genomineerd voor de  Doctor Of Arts Degree van de universiteit van Kent, terwijl hij tevens les geeft aan Rochester Independent College.

Sinds 1979 brengt hij albums uit, zowel solo als met zijn bands en er verschenen reeds 118 albums van hem op die manier.

Met de band CTMF (voorheen The Musicians Of The British Empire), die bestaat uit: Nurse Julie, alias Juju (zijn vrouw Julie Hamper) - basgitaar en Wolf (Simon) Howard - drums,  bracht hij zijn eerste album "All Our Forts Are With You" in 2013 uit en deze werd gevolgd door "Die Hinterstoisser Traverse" (2013), "Acorn Man (2014)", "SQ1" (2016) en "Brand New Cage" (2017), die allemaal via Damaged Goods Records verschenen.

Op 27 april 2018 verscheen de single "Something's Missing Inside" / "Walking On The Water" zowel op 7" vinyl als digitaal via Damaged Goods Records als opvolger van "What About Brian" / "The Fields In The Mist", die 24 november 2017 werd uitgebracht en op 20 september 2019 verscheen de 7" EP "Marc Riley Session 2019" in een beperkte oplage van 600 stuks op zwart vinyl via Damaged Goods Records, waarvan de opnamen tijdens een sessie van Marc Riley's BBC 6 Music show in april 2019 plaats vonden, waarna het album "Last Punk Standing" volgde van Billy Childish & The CTMF.

Zijn volgende wapenfeit is het album (LP, CD en digitale download) "Kings Of The Medway Delta", dat hij maakte met The Chatham Singers (Nurse Julie en Wolf (Simon) Howard) en op 21 februari 2020 tegelijk met de 7" single "All My Feelings Denied" / "I'm Ready", die in een beperkte oplage van 500 stuks, verscheen  via Damaged Goods Records en vermeldenswaardig is verder, dat gastmuzikant Jim Riley (mondharmonica) hierop met de band meespeelt.

Op 19 juni 2020 bracht The William Loveday Intention de 7" vinyl single "My Love For You" / "A La Mort Surbite (sitting in Jacques Brel's Seat)" via Damaged Goods Records uit in een beperkte oplage van 150 stuks op kaki vinyl en 350 stuks op licht blauw vinyl en tevens als digitale download en op 23 oktober verscheen hun album "People Think They Know Me But They Don't Know Me", dat 13 nummers bevat, als LP uit via Damaged Goods Records.

Vermeldenswaardig is verder, dat gastmuzikanten James Taylor (The Prisoners, JTQ) - Hammondorgel, Dave Tattersall (The Wave Pictures) - zang en sologitaar en Huddie Hamper (The Shadracks) - zang en sologitaar op het album meespelen.

Op 13 november 2020 verscheen het tweede van de vier albums van The William Loveday Intention, getiteld: "Will There Ever Be A Day That You're Hung Like a Thief?" via Damaged Goods Records, waarop dezelfde gastmuzikanten meespelen en op 22 januari 2021 bracht Damaged Goods Records het album "Blud Under The Bridge", waarop 11 nummers staan, van deze band uit.

Het laatste uit deze serie van 4 LP albums werd op 19 februari 2021 eveneens via Damaged Goods Records uitgebracht en heet "The Bearded Lady Also Sells The Candy Floss" en hierop staan 11 nummers.

Op zijn album "Cowboys Are SQ", dat 10 nummers bevat en op 18 februari 2022 via Liberation Hall Records als CD is uitgebracht, spelen Billy en Julie samen met Adolph Havard - basgitaar, David Tattersall - sologitaar, Jon Barker - Hammond orgel, Jim Riley - Harp en Richard Moore - viool, waarbij verder het vermelden waard is, dat de hoes van het album een eerbetoon is aan Bo Diddley - "Bo Diddley Is A Gun Slinger".

Kort na de uitgave van dat album, ligt er al weer een nieuw album klaar, getiteld "The Baptiser", dat 29 april 2022 als LP is verschenen via Damaged Goods Records en 10 nummers bevat en tevens werd op dezelfde dag de 2x 7" single "I'm Good Enough" uitgebracht via Damaged Goods Records.

Opnieuw verschijnt er binnen enkele maanden een nieuw album van deze artiest, getiteld "Paralysed By The Mountains", dat 10 nummers bevat en op 24 juni 2022 via Damaged Goods Records wordt uitgebracht als LP.

Het album begint met het titel nummer "Paralysed By The Mountains", waarin The William Loveday Intention een vrij rustige song ten gehore brengt, die invloeden van de muziek van Bob Dylan heeft en dit nummer wordt gevolgd door "Becoming Unbecoming Me", een lekker in het gehoor klinkende song met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme, dat een hoog meezing gehalte heeft en "Stood Upon A Chair", een prachtige rustige song met een aanstekelijk ritme.

Daarna volgen "Too Many Things That Mean Too Much To Me", een fantastische aanstekelijke blues song met een terugkerend ritme, "You Gotta Move", eveneens een geweldige gospel song met blues invloeden, die vooral door de uitvoering van The Rolling Stones bekend werd en deze werd in 1948 geschreven door Emma Daniels en Mother Sally Jones en "Joe Strummer's Grave", een verrukkelijke pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.  

In "I'm Unkind" zet The William Loveday Intention me een puike song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en jaren 60 invloeden voor (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in "Gun In My Father's Hand" krijg ik een schitterende song te horen, die een gemiddeld tempo heeft en een aanstekelijk terugkerend ritme bevat.

Verder volgen "The Day I Beat My Father Up", een pop song, die in het verlengde van het vorige nummer ligt en "Joe Strummer's Grave (Reprise)", een uitstekende instrumentale uitvoering van dit nummer.

"Paralysed By The Mountains" van The William Loveday Intention staat vol heerlijke muziek, waar ik vanaf de begin tonen van genoten heb en ik kan dit album dan ook van harte aanbevelen aan liefhebbers van zowel de muziek van Bob Dylan als de betere pop en blues.

Review: The Re-Stoned - Stories Of The Astral Lizard Vol.2 (Kozmik Artifactz Records / Qiasum Music, 2022) (Melodisch)

Componist, gitarist en multi-instrumentalist Ilya Lipkin begon zijn muzikale carrière in diverse lokale bands, waaronder de legendarische dark-folk act Neutral en het avant-garde trio Yarche-1000-Solnts, voordat hij in 2003 zijn eigen akoestische Neo-folk ensemble Waldsone vormde.

In 2008 richtte hij te Moskou, Rusland, de band The Re-Stoned op samen met basgitarist Vladimir Nikulin en drummer Andrei Pankratov, waarin de band een muzikale combinatie maakt van spacerock, blues, psychedelische rock en power rock met melodische muzieklijnen in zeventiger jaren stijl.

Hun debuut EP "Return To The Reptiles", die in de repetitieruimte van de band werd opgenomen, werd in 2009 uitgebracht via het R.A.I.G. label in een zeer beperkte hand genummerde oplage van 100 stuks met daarop 4 nummers, waarvan er 2 op de eerste volledige CD, "Revealed Gravitation" uit 2010, in een vernieuwde versie terecht kwamen, die eveneens via R.A.I.G. verscheen.

Ook de CD "Analog" uit 2011 kwam via dat zelfde label op de markt en hun album, "Plasma" uit 2012, werd eveneens via dat label uitgebracht, terwijl het eveneens in 2012 (29 augustus) verschenen mini album "Re-Session" alleen als digitale download werd uitgebracht.

Op "Plasma" is er één en ander veranderd in de band, want Vladimir en Andrei spelen hierop niet meer mee en Ilya heeft daarom zelf de bas partijen ingespeeld, terwijl er diverse gast muzikanten aan meewerken en ook op "Re-Session V.2" uit 2013 is de band bezetting anders en speelt Ilya samen met Vasily Bartov - drums, Glenda Pescado - basgitaar en Pete Bingham - sologitaar.

Op het album "Totems", dat in 2014, precies een jaar na "Re-Session V.2" is uitgebracht, is de bezetting opnieuw anders.

Op "Totems", dat zowel op CD als in een gelimiteerde oplage van 400 stuks zwart en 100 stuks gekleurd vinyl (via het Headspin Records label) is verschenen, bestaat de band uit: Ilya Lipkin - sologitaar, basgitaar, sjamaan drum, mandola, mondharp en zang, Alexander Romanov - basgitaar, Vladimir Muchnov - drums, Evgeny (Rasputin) Tkachev - percussie en Nikolay (Mikola) Fedotov - didgeridoo, terwijl Kent Stump van de band Wo Fat in 1 nummer sologitaar speelt als gast muzikant.

Ook bracht The Re-Stoned in november van 2014 het mini album "38 Phases" als digitale download via hun eigen Rushus Records label uit, waarbij Ilya en Alexander bijgestaan worden door drummer Alexey Volnov.  

Hun volgende album "Reptiles Return" werd in 2016 via het Clostridium Records label uitgebracht en bevat 10 nummers (8 plus 2 bonus nummers), waarvan de eerste 4 nummers eerder op hun debuut EP "Return To The Reptiles" voorkomen en er 2 van de 4 verschenen tevens op het album "Revealed Gravitation" in een andere uitvoering.

Op 15 december 2017 verscheen het album "Chronoclasm" op oranje/paars marmerkleurig vinyl via Oak Island Records in een beperkte oplagen van 200 stuks en tevens in een beperkte oplage van 300 stuks op geel/blauw/zwart marmerkleurig vinyl en als her-persing in een beperkte oplage op groen marmerkleurig vinyl, waarbij aangemerkt kan worden, dat alle drie de uitgaven een promo flyer voor het volgende album bevatten.

Ook werd er een CD uitgave van het album gemaakt, maar deze had een error, waardoor de CD niet afgespeeld kon worden en de productie dus opnieuw moest worden gemaakt.

De band speelt op deze plaat in een nieuwe bezetting en bestaat uit: Ilya Lipkin - elektrische en akoestische gitaar, basgitaar en effecten, Vladimir Kislyakov - basgitaar, Yaroslav Shevchenko - drums en Evgeniy Tkachev (Rasputin) - percussie.

Op hun album "Stories Of The Astral Lizard", dat 7 nummers bevat en in juni 2018 verscheen, is de band opnieuw in een andere bezetting te horen en bestaat nu uit: Ilya Lipkin - elektrische en akoestische gitaar, basgitaar en effecten, Evgeniy Tkachev (Rasputin) - percussie en regenstok, Alexander Romanov - basgitaar, Serge Andriashin - basgitaar, Arkadly Fedotov - synthesizer en Alina Barsukova - dwarsfluit.

Kort daarna, op 3 oktober 2018, verscheen het album "Ram's Head" als digitale download, dat 17 mei 2019 via Kozmik Artifactz Records  als CD en in een beperkte oplage op gekleurd vinyl is uitgebracht, waarop de band bestaat uit: Ilya Lipkin - sologitaar en effecten, Vladimir Kislyakov - basgitaar en Maximilian Maxotsky - drums en vermeldenswaardig is nog, dat de band op 12 april 2019 een cover van het King Crimson nummer "Red" als web single uitbracht en hierop is Maximilian Maxotsky vervangen door Anton Yalovchuck. 

Op 30 september 2019 verscheen het album "10p" in een beperkte oplage op CD en DVD via Qiasum Music en tevens bracht Clostridium Records het album in een beperkte oplage als 10" LP uit en hierop is de bandbezetting: Ilya Lipkin - sologitaar, mandola, gras fluit en effecten, Vladimir Kislyakov - basgitaar en Anton Yalovchuk - drums.

Ook op het album "Thunders Of The Deep", dat 9 nummers bevat, speelt de band in deze bezetting en wordt hierop tevens bijgestaan door: Ivan Fedotov — wave drum en Ark Fedotov — synthesizer, die beide leden zijn van de band Vespero.

Clostridium Records brengt dit album op 19 november 2020 uit als LP in een beperkte oplage op 150 gram groen-blauw marmer kleurig vinyl, inclusief een stikker en een poster met handtekeningen, als LP in een beperkte oplage op 150 gram gespetterd vinyl, inclusief een stikker en een poster, als LP in een beperkte oplage op 180 gram zwart vinyl plus stikker, als CD in een beperkte oplage en als digitale download en deze werden gevolgd door de digitale singles "Sunshine Again" (18 juni 2021) en "A Legend of Transparent Flowers" (7 mei 2022).

Het album "Stories Of The Astral Lizard", dat in juni 2018 verscheen, heeft een opvolger gekregen onder de naam "Stories Of The Astral Lizard Vol.2" en deze bevat 11 nummers en is op 20 mei 2022 als 2LP in een beperkte oplage van 300 stuks op 180 gram vinyl verschenen via Kozmik Artifactz Records en als CD via Qiasum Music en tevens als digitale download en hierop speelt de band in de volgende bezetting: Ilya Lipkin – elektrische en akoestische gitaar, basgitaar, mandoline en fx, Evgeniy Tkachev (Rasputin) - percussie en cymbalen, Vladimir Kislyakov – basgitaar en Alexander Dobromyslov – dwarsfluit en klarinet.

Het album begint met "Spheres", waarin The Re-Stoned een prachtig rustig melodisch nummer speelt, dat lichte ruimtelijke invloeden heeft en een aanstekelijk terugkerend ritme bevat en gevolgd wordt door "The Fourth Astral Projection", een schitterend nummer met een terugkerend ritme, dat in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld en ruimtelijke invloeden heeft en "Lucid Dream", een uitstekend nummer met een gemiddeld tempo en een dansbaar terugkerend ritme.

Dan volgen "A Legend Of Transparent Flowers", een geweldig vrij rustig nummer met een terugkerend ritme en "Astral Realm", eveneens zo'n zelfde soort nummer, waarbij het tempo laag ligt en de muziek een aanstekelijk terugkerend ritme bevat.

In "Liquid Spores" zet The Re-Stoned me een nogmaals een gelijksoortig nummer voor, in "They Appear At Night" krijg ik een opnieuw zo'n prima melodisch nummer met een niet al te hoog tempo en een terugkerend licht hypnotiserend ritme te horen en in "Fluorescent Essence" laat de band me genieten van een fantastisch vrij rustig nummer met Balkan invloeden en een terugkerend ritme.

Daarna volgen "Gift Of The Lizard", een nummer dat ruimtelijk begint, een rustig tempo bevat en een aanstekelijk terugkerend ritme heeft, "Green Neon", een mooi nummer 

met ook nu weer een niet al te hoog tempo, melodische invloeden en een terugkerend ritme en "Where Does This Road Go", een verrukkelijk nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme en een langzaam tempo

"Stories Of The Astral Lizard Vol.2" van The Re-Stoned bevat 11 puike rustige nummers met terugkerende ritmes, die veel overeenkomsten met elkaar hebben, waarbij ik het idee krijg, dat ik naar één heel lang schitterend nummer heb zitten luisteren, dat liefhebbers van melodische muziek zeker zullen waarderen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Grombira - Lunar Dunes (Tonzonen Records, 2022) (Dance / Oosters)

Grombira uit Würzburg, Duitsland bestaat uit: Ralph Nebl (aka sheyk rAleph) - sitar, saz, oud, gimbri, zurna, ney, qarqaba, handklappen,  tablas, conga's, darbouka, riq, wahwah buizen, flexaton, vibra slap, chimes, klankschalen, gong, kalimba, zang en samples, Achim Schmidt (aka Ahmed la Fünk) - basgitaar, Andreas Leins (aka Habib L1) - keyboards, synthesizer en effecten en Manfred Feser-Lampe (aka Fredh al Fezer) - drums, koeiebel, handklappen, bow, shaker, calebasse, tambourijn.

De band bracht op 24 april 2017 hun debuut album "Oriental Space Rock" via Tonzonen Records uit als  LP in een beperkte oplage op oranje vinyl, als CD in een beperkte oplage en als digitaal album en dit werd op 21 januari 2021 gevolgd door "Desert Warp" (LP in een beperkte oplage op transparent blauw vinyl met download code, sticker en inlegvel, als CD in een beperkte oplage met extra sticker en als digitaal album) en op 15 juli 2022 verschijnt het album "Lunar Dunes", waarop 5 nummers staan, als LP in een beperkte oplage, als CD in een beperkte oplage en als digitaal album, waarbij het vermelden waard is, dat de LP 1 nummer minder bevat.

Het album begint met het iets meer dan 15 minuten durende "Saraswati Supercluster", waarin Grombira een schitterend Oosters klinkend nummer in een gemiddeld tempo speelt, dat invloeden uit India bevat, waarbij het sitarspel de hoofdrol heeft en halverwege krijgt de muziek meer snelheid en invloeden van dance, waardoor het geheel gaat swingen als een trein, om enkele minuten voor het einde tijdelijk over te gaan in aan langzaam tempo en korte tijd later weer meer snelheid te krijgen, om in rust te eindigen.

Daarna volgt "Civilization One", een fantastische swingende uptempo mix van dance en Oosterse muziek met jazz invloeden, waarbij stil zitten geen optie is, die enkele minuten voor het einde een traag tempo krijgt en een gesproken tekst bevat, om vervolgens weer meer snelheid te krijgen.

In "Dune Tune", schotelt Grombira me een uitstekend melodisch dansbaar nummer met een gemiddeld tempo voor, dat dub, dance en Oosterse invloeden heeft en in "Mad Mullahs" krijg ik een uptempo dansbaar Oosters nummer te horen, dat gemixt met dance en een aanstekelijk ritme, voor een verrukkelijk stuk muziek zorgt.

Het laatste nummer van het album heet "Moonface Kumneitodis" en hierin laat de band me genieten van een geweldig swingend uptempo nummer met een aanstekelijk dansbaar ritme, dat oriëntaalse invloeden heeft.

"Lunar Dunes" van Grombira bevat 5 fantastische Oosterse dance nummers, die swingen en ik heb dan ook van begin tot einde genoten van deze meesterlijke plaat, die ik elke muziekliefhebber kan aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: FS3 - Cats 'N' Strats (Cats 'N' Strats Records, 2022) (Jazzrock)

Joe Doblhofer – sologitaar uit Linz, Oostenrijk met muzikale achtergronden in Europese klassieke en Amerikaanse blues en rock, speelde sinds 2010 in de Duitse jazz-metal cross-over band Panzerballett.

Op 7 januari 2022 kwam het debuut album "Cats 'N' Strats" uit van zijn band FS3, die hij samen vormt met Florian Kasper - drums en Gerald Kiesewetter - basgitaar en deze verscheen als LP op 180 gram vinyl, als CD en als digitaal album via Cats 'N' Strats Records.  

Het album, dat 10 nummers bevat, start met "Necessary Evil", waarin FS3 met een rustig stukje blues begint, dat na korte tijd over gaat in een heerlijk swingend uptempo jazzrock nummer met progressieve jazz invloeden en tempowisselingen (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Hustle & Slo", een prima nummer met een gemiddeld tempo, dat swingt en afwisselend tempo's heeft en "Soldersniffer Blues", een fantastisch uptempo jazzrock nummer, dat swingt als een trein.

Daarna volgen "Loony & Blue", een swingend uptempo nummer met subtiele tempowisselingen, "(Ballad Of The) Blue Genes", een prachtig rustig jazz nummer met een aanstekelijk dansbaar ritme, dat net voor de helft van het nummer van ritme verandert en na korte tijd weer in het begin ritme verder gaat en "Tech Republic", een uitstekend swingend uptempo nummer, waarbij stil zitten niet aan de orde is.

In "Black Sheep Waltz" gaat FS3 verder met het maken van puike jazzrock, die in dit nummer een gemiddeld tempo heeft, een aanstekelijk ritme en tempowisselingen bevat, in "Ln" zet de band me een afwisselend stuk jazzrock voor, waar een lekker drums ritme in zit en na 5 minuten tijdelijk in een langzaam tempo over gaat, om tegen het einde in een uptempo te veranderen en rock invloeden krijgt.

Dan volgen "Lost In The Shuffle", waarin de band opnieuw zo'n verrukkelijk uptempo jazzrock nummer speelt, dat halverwege in een rustig tempo verandert, om even later weer iets meer snelheid te krijgen, waarbij ook de muziek iets heftiger wordt en weer te gaan swingen en "Ragdoll Boogie", een geweldig swingend uptempo nummer, dat tot beweging aanzet

"Cats 'N' Strats" van FS3 is een puik debuut album, dat van begin tot einde swingende jazzrock bevat en ik kan elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aanraden.

Review: Ben Craven - Monsters From The ID (Desert Comb Music, 2022) (Progressieve Symfonische Rock)

Singer-songwriter Ben Craven uit Brisbane, Australië, bracht zijn debuut album in 2006 als surround download uit onder de naam Tunesia.

Daarna volgden de volgende uitgaves: "Great & Terrible Potions" (15 augustus 2011 als LP, als CD, als LP+CD en als digitaal album), "Two False Idols" (23 februari 2012 als CD onder de naam Tunesia, als 2CD onder de naam Tunesia, als surround download uit 2006, dat onder de naam Tunesia verscheen en als digitaal album), "Dissected" (16 maart 2014 als digitaal album), "Last Chance To Hear" (29 maart 2016 als CD+DVD en als digitaal album), "First Chance To Hear" (6 maart 2017 als digitaal album), "The Single Edits" (10 maart 2018 als CD en als digitaal album), "ProgAustralis Live" met Tim Bennets (21 oktober 2020 als digitaal album) en op 6 mei 2022 verscheen zijn album "Monsters From The ID", dat 6 nummers bevat, waarvan 4 bonus nummers, via Desert Comb Music als CD/DVD, als 5.1 Surround High Resolution 24-96 Download en als digitaal album.

Het album begint met het meer dan 19 minuten durende "Die Before You Wake", waarin Ben Craven me een schitterend dreigend stuk muziek voorzet, dat na korte tijd in een prachtige progressieve symfonische song verandert, die diverse tempowisselingen, klassieke en elektronische invloeden heeft, een terugkerend ritme bevat en voor het laatste gedeelte weer licht dreigend wordt.

Dan volgt het eveneens meer dan 19 minuten durende "Amnis Flows Aeternum" en hierin begint de muziek met een kort stuk op Spaanse gitaar, om dan tijdelijk over te gaan in een zwaar dreigend stuk, dat al snel verandert in een fantastisch uptempo symfonisch nummer, dat een aanstekelijk terugkerend ritme heeft en iets voor de helft van het nummer over gaat in een vrij langzaam progressief stuk, dat na enkele minuten invloeden van de muziek van Pink Floyd krijgt en in een iets sneller tempo over gaat, dat melodische symfonische rock invloeden heeft en een aanstekelijk ritme bevat.

Het eerste van de bonus nummers is de single versie van "Die Before You Wake", een heerlijk symfonisch nummer, dat in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en enkele  tempowisselingen heeft.

In de single "Wicked Delights" zet Ben Craven me een uitstekend stuk symfonische rock voor, dat klassieke, elektronische en progressieve invloeden heeft en in een gemiddeld tempo wordt gespeeld.

Daarna volgen het op single verschenen "Guiding Voice", een vrij rustig licht dreigend mysterieus klinkend nummer en de single uitvoering van "Amnis Flows Aeternum", een verrukkelijke symfonische song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme.

"Monsters From The ID" van Ben Craven is een geweldig progressief symfonisch album, waar ik van begin tot einde erg van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van deze genres deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Inhalo - Sever (ConstRuction Records, 2022) (Rock)

De Nederlandse band Inhalo bestaat uit 3 ex leden van de band Ivy's Dream, te weten: Pepijn Gros - drums, Peter Cats - basgitaar en Roy Willems - sologitaar, die samen met zanger Fons Herder (ex A Liquid Landscape) de band vormen.

De band brengt op 24 juni 2022 hun debuut album "Sever" uit via het nieuwe Nederlandse label ConstRuction Records, dat onderdeel is van de Suburban Music Group.

Het album verschijnt zowel als LP als CD en bevat 8 nummers, waarvan "Omniscient Being" het eerste is en hierin speelt Inhalo een mooi rustig melodisch instrumentaal nummer, dat gevolgd wordt door "Subterfuge", een song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en na korte tijd iets meer snelheid te krijgen, waarbij de muziek ook steviger wordt, een aanstekelijk ritme bevat en tempowisselingen heeft en de single "Sisyphean", een uitstekende uptempo progressieve song met lichte invloeden van de muziek van Porcupine Tree, die swingt als een trein.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

In "Pretenders" zet Inhalo" me een schitterende song met een vrij rustig tempo voor, die post-rock invloeden heeft en een aanstekelijk ritme bevat, in "Eventide" krijg ik een heerlijke rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, die halverwege post-rock invloeden bijgevoegd krijgt en in "Mirror Door" laat de band me genieten van een puike post-rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.

Verder volgen "Last Vestige", een geweldige rock song met een gemiddeld tempo, lichte industriële, hardrock en post-rock invloeden, die een swingend terugkerend ritme heeft dat beweging oproept en het titel nummer "Sever", een verrukkelijk kort rustig nummer, waarin de piano de hoofdrol vertolkt.

"Sever" van Inhalo bevat 8 prima rock nummers, die invloeden van post-rock, progressieve en melodische rock hebben en ik heb dan ook van begin tot einde genoten van de lekker in het gehoor klinkende muziek en raad liefhebbers van 1 of meer van deze genres dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren.

 

Review: Not Moving LTD - Love Beat (Area Pirata Records, 2022) (Rock)

Not Moving LTD uit Italië bestaat tegenwoordig uit: Lilith - zang, Dome La Muerte - sologitaar en zang, Iride Volpi - sologitaar en achtergrondzang en Antonio Bacciocchi - drums.

De band bracht in 1988 hun debuut album "Flash On You" onder de naam Not Moving als LP uit via Electric Eye Records en deze werd op 10 januari 2016 her uitgebracht via Araea Pirata Records als CD.

Vervolgens verscheen op 9 november 2019 de 7" single "Not Moving LTD" in een beperkte oplage van 500 stuks via Area Pirata Records en op 26 maart 2022 bracht de band hun album "Love Beat", waarop 9 nummers staan, als LP in een beperkte oplage van 500 stuks en als CD in een beperkte oplage van 300 stuks via dat zelfde label. 

Het album start met "Deep Eyes", waarin Not Moving LTD een schitterende uptempo powerrock song speelt, die invloeden van de jaren 80 muziek van bands als The Only Ones en Magazine heeft en een aanstekelijk dansbaar ritme bevat en gevolgd wordt door "Goin' For A Ride", een verrukkelijke uptempo song met een terugkerend ritme, dat aanzet tot dansen en "Down She Goes", een fantastische uptempo song met een aanstekelijk dansbaar ritme en een hoog meezing gehalte.

Daarna volgen "Dirty Time", een swingende rock song met enkele subtiele tempowisselingen, waarbij het moeilijk is om niet in beweging te komen en het titel nummer "Love Beat", een heerlijke song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.

In "Primitive" zet Not Moving LTD me een swingende uptempo song voor, die uitnodigt tot dansen en in "Don't Give Up" krijg ik een geweldige rock song met een gemiddeld tempo te horen, die een terugkerend ritme heeft en invloeden van de jaren 60 bevat.

Verder volgen "Rubbish Land", een uitstekende song met country & western invloeden, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en een terugkerend ritme en hoog meezing gehalte heeft en "Red Line", een korte vrij rustige song met een terugkerend ritme.

"Love Beat" van Not Moving LTD is een schitterend album, dat vol heerlijke dansbare rock nummers staat, waar ik erg van genoten heb en ik kan liefhebbers van de betere rock deze schijf dan ook sterk aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Alex Carpani - Microcosm (Independent Artist Records, 2022) (Melodische Rock)

Alex Carpani uit Bologna, Italië, is een componist, zanger, keyboards speler en producer, die sinds 2007 zijn muziek uitbrengt en tevens is hij mede oprichter van de band Aerostation, die hij samen met Gigi Cavalli Cocchi vormt en op 5 oktober 2018 het debuut album "Aerostation" uitbracht.

Solo bracht hij de volgende albums uit: "Waterline" (18 september 2007 digitaal album), "The Sanctuary" (24 oktober 2010 CD en digitaal album), "4 Destinies" (31 maart 2014 CD en digitaal album), "So Close. So Far." (4 maart 2016 CD en digitaal album), "L'Orizzonte Degli Eventi" (24 juli 2020 CD en digitaal album) en op 29 april 2022 verscheen het album "Microcosm" via Independent Artist Records als CD in een beperkte oplage en als digitaal album.

Hierop spelen de volgende gastmuzikanten mee: David Cross - viool, David Jackson - saxofoon en dwarsfluit, Theo Travis - saxofoon, Jon Davidson - zang, Andrea Torresani - basgitaar, Bruno Farinelly - drums, Emiliano Fantuzzi - sologitaar en Davide Rinaldi - sologitaar, terwijl Alex zelf zang, synthesizer, mellotron, synthesizer basgitaar, drums loops en elektronica voor zijn rekening neemt.

Het album, dat 12 nummers bevat, begint met "Starless", waarin Alex Carpani een prima melodisch nummer in een gemiddeld tempo speelt, dat invloeden van symfonische rock en dance heeft en een dansbaar ritme bevat, waarna "Kiss And Fly" volgt en hij een schitterende swingende uptempo rock song ten gehore brengt, die subtiele tempowisselingen heeft.

Daarna volgen "God Bless Amerika", een uitstekende dansbare melodische song met een gemiddeld tempo, een aanstekelijk ritme en tempowisselingen, "The Mountain Of Salt", een swingende rock song, die aan de muziek van Sting doet denken en "We Can't Go Home", een mooie vrij rustige pop song met symfonische invloeden.

In "Footprints In The Heart" zet Alex Carpani me een heerlijke dansbare melodische pop song met een gemiddeld tempo voor, in "Prime Numbers" krijg ik een geweldig rock nummer met een gemiddeld tempo, een licht hypnotiserend terugkerend ritme en lichte Oosterse invloeden te horen, dat aanzet tot dansen en "What Once Was", een puike song met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme.

Dan volgen "When The Tears Fall Down", een prachtige vrij rustige melodische song en "The Outer World", een lekker in het gehoor klinkend song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.

Verder hoor ik "Redemption", een song met een gemiddeld tempo en symfonische invloeden en het titel nummer "Microcosm", een mooie vrij rustige melodische pop song.

"Microcosm" van Alex Carpani bevat 12 uitstekende melodische en symfonische songs, die lekker in het gehoor klinken, met "Prime Numbers" als uitschieter en ik raad iedere liefhebber van melodische en symfonische rock dan ook aan eens naar deze schijf te gaan luisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

 

Review: Harvey Valdes - Novare J.S.Bach Lute Works On Electric Guitar (Destiny Records, 2022) (Klassiek / Gitaar)

Klassiek gitarist Harvey Valdes uit Brooklyn, New York, Amerika bracht op 29 september 2015 zijn solo debuut album "Roundabout" in een beperkte oplage als CD en als digitaal album uit en deze werd gevolgd door "PointCounterPoint", dat op 15 april 2016 als CD en als digitaal album verscheen en door "Solitude Intones Its Echo" dat op 20 september 2019 via Destiny Records als LP werd uitgebracht en op 8 april 2022 bracht dat label zijn album "Novare J.S.Bach Lute Works On Electric Guitar" als CD en als digitaal album.

Het album, dat 10 nummers bevat, start met "Lute Suite in C Minor, BWV 997: I. Prelude", waarin Harvey Valdes een prachtig rustige klassiek nummer ten gehore brengt en dit krijgt een vervolg in "Lute Suite in C Minor, BWV 997: II. Fugue".

Daarna volgen "Lute Suite in C Minor, BWV 997: III. Sarabande", een mooi rustig stuk muziek en ook "Lute Suite in C Minor, BWV 997: IV. Gigue" zit in diezelfde lijn, net als "Lute Suite in C Minor, BWV 997: V. Double", dat in een iets sneller tempo wordt gespeeld.

In "Prelude, Fugue and Allegro in E-Flat Major, BWV 998: I. Prelude" laat Harvey Valdes me opnieuw genieten van een schitterend melodisch vrij rustig klassiek nummer, in "Prelude, Fugue and Allegro in E-Flat Major, BWV 998: II. Fugue" zet hij me een heerlijk stuk gitaarspel in een langzaam tempo voor en in "Prelude, Fugue and Allegro in E-Flat Major, BWV 998: III. Allegro" krijg ik een prima stuk klassiek met een gemiddeld tempo te horen.

Verder volgen "Prelude in C Minor, BWV 999", waarin Harvey een uitstekend stuk gitaarspel laat horen en "Fugue in G Minor, BWV 1000", een fantastisch afwisselend stuk klassieke muziek.

"Novare J.S.Bach Lute Works On Electric Guitar" van Harvey Valdes bevat 10 geweldig mooie vrij rustige klassieke nummers, die grandioos worden gespeeld en ik kan iedere liefhebber van zowel klassiek als gitaar muziek deze meesterlijke schijf van harte aanbevelen.(luister naar dit album via de youtube link onder de recensie)