Review: Cosmic Trip Machine - Cosmology Volume 1 - Lord Vampyros (Open Your Eyes Productions, 2018) (Progressieve Rock)

De Belgische band Cosmic Trip Machine, waarvan Will Z. en Majnun de drijvende krachten zijn, begon in 2007 met het opnemen van nummers voor hun eerste album "Lord Space Devil", een psychedelisch concept album, waarbij gebruik werd gemaakt van allerlei technieken, die voorhanden waren, zoals o.a. studio effecten, vreemde instrumenten en fantasierijke rock, geïnspireerd door B-films en Indiase muziek en in de studio ontdekten ze hun muzikale vrijheden daarvoor.
Enkele maanden later werd "Lord Space Devil" meer dan 3500 keer gedownload van hun officiële website  http://www.cosmictripmachine.be en de band begon aan een repertoire voor live optredens te werken en kwam T-Bone bij het duo.
In maart 2009 maakte Cosmic Trip Machine de CD "Vampyros Roussos", een heftig stuk muziek, geïnspireerd door diverse soundtracks, zoals The Carnival of Souls, Valley Of Dolls, The Holy Mountain, Vampyros Lesbos en andere.
De band trad dat jaar op tijdens het Sloowjob Festival (met Embryo en Peter Walker), Summer Solstice 2009 (met Engelse, Amerikaanse en Zweedse psychedelische bands) en op het Yellowstock Festival (met Vibravoid en Siena Root).
Daarbij zag het hun CD in november uitgebracht worden, waarbij de distributie gedaan werd door het Zweedse Record Heaven label en in januari 2010 door Clear Spot uit Nederland.
Tussen 2009 en 2010 werkten Will Z. en Majnun aan het derde en laatste deel van de "Lord Space Devil" trilogie, getiteld "Son Of Lord Space Devil", bijgestaan door Yoni, die T-Bone verving en producer OG.
In december 2010 verscheen dit werk via het Nasoni label uit Berlijn, zowel op CD als op LP (in zwart en gelimiteerd op gekleurd vinyl).
Daarna bracht de band in 2011, via het Reverb Worship label, een gelimiteerde editie op LP uit van "Mantras, Exorcisms And Rituals", dat een alternatieve versie was van "The Curse Of the Lord Space Devil".
OG nam de plaats in van Yoni en de band startte met het maken van "Kosmische Kraut Maschine" , opgedragen aan de experimentele Duitse rock scene van de jaren zestig.
Ook leverde OG demo's van 30 songs af voor een nieuw project, genaamd "(The Woman Who Took) A Flying Leap Over The Fence", waarvoor de opnamen 26 maart startten en 5 augustus werden afgerond en het resultaat is een dubbel LP met 2 verschillende interpertaties van de songs en artwork door Marijke Koger (van The Fool).
In 2012 begon Will Z. aan zijn soloproject en albums als "Shambhala Album", geïnspireerd door een ervaring met Shambhala meditatie en 12 Visons, gebaseerd op het satanisme en alchemie.
Hij produceerde ook het onuitgebrachte deel 3 en 4 van The Book Of Am, met leden van Can Am Des Puig Band, Leslie MacKenzie en Juan Arkotxa, eerst in Balquhidder te Schotland, en later in Mallorca met zangeres Carmeta Mansilla, waarbij het hoogtepunt een reis was naar Deià, waar dit project 35 jaar daarvoor begon.
Het "Golden Horus Name" project betekende de terugkeer van Cosmic Trip Machine op de podia en vanaf mei 2012 startte de band de opnamen daarvan in de studio in een nieuwe band bezetting en Cosmic Trip Machine bestaat op deze LP, die door het Nasoni label is uitgebracht, uit: Will Z, Majnun, OG en Sammy.
Het zou de laatste plaat van de band blijken, want daarna ging Will Z. solo verder en ook Majnun en OG brachten solo werk uit.
10 Jaar na de oprichting van het Open Your Eyes Productions label worden van 15 januari 2018 tot 12 november 2018 12 albums door het label uitgebracht in 6 delen en daarvan is "Cosmic Trip Machine - Cosmology Volume 1 - Lord Vampyros" de eerste.
Het album, dat is samengesteld uit nummers van hun eerste 3 albums + "Mantras, Exorcisms And Rituals", bevat 36 nummers, waaronder remixen uit 2018, demo opnamen, alternatieve mixen, oefen versies en eerste opnamen van zowel Will als Majnun.

Het eerste nummer, dat ik te horen krijg, heet "Lord Space Devil", een licht psychedelische song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door het korte "Giallo", een progressief stukje instrumentale rock.
Daarna volgt "Plastic Hippie", waarin de band een swingende psychedelische progressieve rock song speelt, die gevolgd wordt door "So Sad", een heerlijke rustige psychedelische song, waarna ik "Last song" hoor en daarin speelt de band een verrukkelijke psychedelische song, die gedomineerd wordt door het sitar spel.
Vervolgens krijg ik de 2018 remixen van "Vampyros Beginning", een rustig startende song, die langzaam opgebouwd wordt en steeds meer snelheid krijgt en "Psychedelic Twist", een korte swingende rock song.
Dan gaat de band verder met "(Not) Very High" en hierin krijg ik weer een prachtige psychedelische song voorgeschoteld, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, om gevolgd te worden door "Evil Preacher", een stevige progressieve uptempo rock song en "Under The Control Of Evil", een swingende rock song.
Daarna volgen er 3 remixen uit 2018, waarvan de eerste "Revelation Evil" heet en daarin zet de band me een lekkere swingende song voor, die enkele tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door "Cerbere", een schitterende psychedelische rock song, die lichte spacerock invloeden bevat en "Quiet Night Thoughts", waarin Cosmic Trip Machine een uitstekende pop song ten gehore brengt, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en progressieve rock invloeden heeft.
In "Jessica's Nightmare" laat de band me genieten van een psychedelische rock song en in "Strange Is" zet de band me een fantastische mooie rustige melodische song voor met progressieve rock inv;oeden.
Dan volgen er weer 3 remixen uit 2018, "Hear The Voice Of Am", een schitterende rustige pop song, die iets over de helft van het nummer meer vaart krijgt en verandert in een geweldig stuk progressieve rock en dit nummer wordt gevolgd door "Son Of Lord Space Devil", dat met vrij heftig gitaarspel start en na enkele minuten verandert in een heerlijke, vrij rustige, pop song, die tegen het eind opnieuw verandert en verder gaat in een vrij heftig stuk rock, waarna "Mantra 7777" volgt en de band me een verrukkelijk psychedelisch nummer voorschotelt, dat een licht hypnotiserend ritme heeft.
"Your Love Is Away" is een nummer uit 2001 en een eerdere versie van "Quiet Night Thoughts" en daarin hoor ik de band een prachtige licht psychedelische pop song spelen, waarna de eerste opname van Will Z. volgt, het op 4 september 2000 opgenomen "Amethyst" en in deze uitstekende song is goed te horen, hoe zijn muziek zich verder zou ontwikkelen.
Daarna hoor ik 2 demo's, waarvan de eerste van 13-08-2001 is en de voorloper is van Vampyros Roussos' "It Feels Good" en hier getiteld "Nervous Breakdown In Tilhange", een geweldig experimenteel progressief rock nummer en "Lord Space Devil" van 18-05-2001 en daarin hoor ik de versie, die een minuut korter is en ruimtelijker klinkt, dan de uiteindelijke uitvoering, zoals die in het eerste nummer gespeeld wordt.
Vervolgens is het de beurt voor de eerste minidisc demo van Majnun, getiteld "Lonely Grave", waarin ik in een totaal andere sfeer terecht kom en hij me een fantastisch melodisch instrumentale stuk muziek voorzet, dat diverse prima tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "de tweede Will en Majnun sessie van 03-04-2007, "Saviour" en hierin krijg ik een prachtige melodische song te horen, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
De alternatieve mix van "Lord Space Devil", die 25-03-2008 opgenomen werd, is het volgende nummer, dat ik voorgeschoteld krijg en ook deze klinkt me als muziek in de oren en wordt gevolgd door "Linda P" een vroege "Lonely Grave" studio versie, die 09-03-2008 gedateerd is en daarin zet de band me een mooi rustig instrumentaal nummer voor, dat op gitaar en drums ten gehore gebracht wordt.
Dan volgen er 6 korte nummers van Vampyros Roussos, die op 11-12-2008 opgenomen werden tijdens de eerste repetitie daarvan.
Dat zijn achtereenvolgens: "Theme 1", een swingend funky klinkend instrumentaal nummer, "Psychedelic Twist", funky en swingend, dat in een film gespeeld had kunnen zijn als deel van een soundtrack, "Cerbere", een stuk uptempo filmmuziek met hardrock invloeden, "It Feels Good", funky, swingend en dansbaar, "Zorba Goes To Hell", melodische instrumentale filmmuziek en "Theme 2", een swingend instrumentaal nummer, dat een aanstekelijk dansbaar ritme bevat.
Het volgende nummer is de originele complete versie van "Psychedelic Twist" van 13-03-2009 en daarin krijg ik opnieuw een swingend stuk uptempo muziek voorgezet, waarna de alternatieve mix van "Black Lodge" te horen is en Cosmic Trip Machine een fantastische progressieve rock song ten gehore brengt, die met zware duistere tonen begint, maar na ongeveer 1 minuut over gaat in een geweldig swingend stuk instrumentale rock.
Verder staan de originele montage van "Noise In Darkness - Welcome To Roussos", een schitterend progressief uptempo rock nummer, waarin de drums een hoofdrol speelt en samen met het uitstekende gitaarspel het nummer maakt en de alternatieve mix van "A Song For Texas Joe", die 20-03-2009 opgenomen werd, waarin ik de band een lekker klinkende aanstekeleijke cowboy song hoor spelen, die geheel instrumentaal is.

"Cosmology Volume 1 - Lord Vampyros" van Cosmic Trip Machine is een fantastische plaat, die me van begin tot einde heeft geboeid en ik kan deze schijf dan ook aanraden aan iedere liefhebber van progressieve en psychedelische rock.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Shy-Talk - Warlord Of The Dance (Box Records, 2018) (Rock)

Shy-Talk werd in maart 2017 opgericht, komt uit Newcastle Upon Tyne, Engeland en bestaat uit: Moses Iscariot - zang, St Francis Gelico - sologitaar, Dr Bertie Lace - basgitaar, Hells Bells - synthesizer en noise geluiden, Fedora Humble - sologitaar en noise geluiden en Tony Scallops - drums.
Door hun energieke live optredens oogste de band al snel regionaal succes en met name door hun debuut optreden in oktober 2017, als voorprogramma van Liars.
Hun live shows worden omschreven als: 'joyously ridiculous art-punk' en 'likened to the surreal styling of Talking Heads'.
Shy-Talk bracht 26 januari 2018 hun debuut single "Warlord Of The Dance" via het Box Records label uit, die in de Blank Studio's te Newcastle werd opgenomen en deze is als digitale download verkrijgbaar.

De single "Warlord Of The Dance" start stevig en chaotisch en gaat na ongeveer 1 minuut over in een fantastische licht hypnotiserende rock song, die swingt, invloeden van punk bevat en enkele subtiele tempowisselingen heeft.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

Shy-Talk heeft me met "Warlord Of The Dance" van begin tot einde in de ban van hun geweldige muziek gehouden en ik kan deze single dan ook van harte aanbevelen aan iedere liefhebber van rock en post-punk.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Green Seagull - Scarlet Fever (Mega Dodo Records, 2018) (Psychedelische Pop)

Green Seagull werd in 2016 te Londen, Engeland, opgericht door Paul Nelson (New Electric Ride) - zang en orgel en Paul Milne (Hidden Masters / Magnetic Mind) - basgitaar.
Kort na de oprichting kwamen Sarah Gonputh - keyboards en Carlos Redondo - drums het duo versterken, waarna de band een demo in hun repetitie ruimte opnam op een oude 4 sporen cassette recorder.
Na beluistering van de demo contracteerde het Mega Dodo Records label de band onmiddellijk voor het maken van een album, dat begin 2018 zal verschijnen en op 16 juni 2017 vooraf gegaan werd door de 7" vinyl single "Scarlet" / "They Just Don’t Know", die in de Sausage Studio's werd opgenomen onder leiding van producer Sebastian Kellig (My Drug Hell) en in een beperkte oplage van 300 stuks geperst werd.
Nadat Redondo vervangen was door Elian Dalmasso - drums en zang, bracht de band op 10 november 2017 de 7" single "(I Used To Dream In) Black And White" / "Not Like You And Me" in een beperkte oplage van 250 stuks op wit vinyl via Mega Dodo Records uit en vermeldenswaardig is verder, dat de single in stereo is en, net als hun debuut single, ook op hun album "Scarlet Fever" staat, dat 30 maart 2018 via Mega Dodod Records in een beperkte oplage van 300 stuks op 180 gram groen vinyl verschijnt en tevens als CD en digitale download wordt uitgebracht.

Het album, dat 14 nummers bevat, start met "Not Like You And Me" en daarin hoor ik de band een fantastische swingende pop song spelen, waarbij stil zitten geen optie is en hierin zijn invloeden uit eind jaren 60 sterk hoorbaar en dit nummer wordt gevolgd door "Scarlet", een verrukkelijke zestiger jaren gerelateerde licht psychedelische pop song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en diverse subtiele tempowisselingen heeft.
Daarna volgt "Dogsbody", waarin de band een heerlijke licht psychedelische pop song ten gehore brengt, die in een aanstekelijk dansbaar ritme gespeeld wordt, om gevolgd te worden door "Remember The Time", waarin de band een schitterende zestiger jaren song speelt, die diverse prima tempowisselingen en barok invloeden heeft.
Dan krijg ik "(I Used To Dream In) Black And White", een schitterende psychedelische pop song, die diverse prima tempowisselingen bevat en me aan de muziek van de bands uit eind jaren 60 doet denken, waarbij ook gebruik gemaakt werd van barok invloeden (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), waarna "What Happened To The Girls?" volgt en ik een schitterende psychedelische pop song voorgeschoteld krijg, die me mee laat deinen op mijn stoel.
In "They Just Don't Know" laat Green Seagull me genieten van een fantastische psychedelische pop song, die swingt, prima tempowisselingen en progressieve rock invloeden van de muziek uit begin jaren 70 bevat en in "I Live And I Let Live" krijg ik een dansbare uptempo song voorgezet, die swingt en enkele tempowisselingen heeft.
Vervolgens hoor ik "After All This Time", een prachtige, vrij rustige, licht psychedelische song met diverse tempowisselingen, die gevolgd wordt door "Shrubbery Road", een verrukkelijke zestiger jaren gerelateerde psychedelische song, die me aan de muziek van The Beatles doet denken.
Verder speelt de band "Unseen Eyes", een uitstekende aanstekelijke song met wisselende tempo's, "Scraggly Old Tramp", een swingende psychedelische rock song,
"Lay My Head", een geweldige Oosters klinkende rock song en "Girls Are Coming Into Town", een opgewekte pop song, die aanzet tot dansen.

"Scarlet Fever" van Green Seagull is een meesterlijk debuut album, waar ik elke seconde van genoten heb en ik kan deze schijf dan ook sterk aanraden aan elke liefhebber, die van zestiger jaren muziek houdt en van psychedelische pop.

 * De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Vox Low - Vox Low (Born Bad Records, 2018) (Elektro)

Vox Low uit de omgeving van Porte de St Ouen, Frankrijk, bestaat uit: Jean-Christophe Couderc - zang en synthesizer en Benoît Raymond - bas-, sologitaar en synthesizer, Guillaume Léglise - sologitaar en synthesizer en Mathieu Autin - drums en percussie.
De band heeft zich muzikaal door diverse stijlen laten beïnvloeden, zoals new wave, punk, psychedelische rock, krautrock, rockabilly, surf en techno, waardoor er een geheel eigen geluid ontstaat.
Op 4 april 2015 verscheen de debuut single "Cast Upwards, Through The Waves, A Ruby Glow" / "Velvet Keats" van Vox Low, dat toen nog een duo was (Couderc en Raymond) via het Evrlst.inc. label.
De 7" single werd in een zeer beperkte oplage van 100 stuks op transparant vinyl uitgebracht en exclusief via bandcamp verkrijgbaar.
Daarna bracht de band op 1 juli 2016 de 12" EP "Trapped On The Moon" in een beperkte oplage van 150 stuks op rood vinyl uit, via Evrlst.inc., waarna op 25 november 2016 de EP "Loving Hell EP" in een beperkte oplage van 300 stuks via het Höga Nord Rekords volgde.
Op 2 februari 2018 verschijnt het debuut album van de band op LP en CD, inclusief een 16 pagina's tellend boekwerkje, via Born Bad Records en is simpelweg "Vox Low" getiteld

Het album, dat 9 nummers bevat, start met "Now, We're Ready To Spend", een lekker in het gehoor klinkende mix van elektro, gothic en krautrock, dat een licht hypnotiserend ritme bevat en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en gevolgd wordt door "You Are A Slave", waarin de band een swingende mix van new wave en elektro speelt, die enkele prima tempowisselingen heeft en dansbaar is.
Daarna krijg ik "Rides Alone" voorgezet en daarin brengt de band een aanstekelijke dansbare pop song ten gehore, die een licht hypnotiserend ritme heeft (luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie) en gevolgd wordt door de album versie van "Something Is Wrong", een heerlijke swingende mix van elektro en gothic, waarbij stil zitten geen optie is.
In "We Can't Be Blamed" krijg ik een geweldig rustig nummer te horen, dat een depressieve sfeer uitademt en in de album uitvoering van "Some Words Of Faith"
laat Vox Low me genieten van een schitterende elektro song, die swingt en een disco klap bevat, waardoor je de neiging krijgt te gaan dansen.
Dan zet de band me "What If The Symbols Fall Down?" voor en hoor ik een lekkere dansbare elektro song, waarna "Trapped On The Moon" volgt, waarin de band me een fantastische licht psychedelische pop song voorschotelt, die invloeden heeft van de muziek van Syd Barrett en in het laatste nummer, "It's Rejuvenation",
krijg ik opnieuw een verrukkelijke mix van elektro en gothic te horen, die een licht hypnotiserend ritme bevat, waarmee de band me in de ban van hun muziek weet te houden.

"Vox Low" van Vox Low is een uitstekend debuut album, dat vol lekker in het gehoor klinkende nummers staat, die me geen moment hebben verveeld en ik kan deze schijf dan ook aanbevelen aan een ieder, die van elektro, pop en gothic houdt.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Love Machine - Times To Come (Unique Records, 2018) (Pop)

Love Machine is een band uit Düsseldorf en Keulen, Duitsland, die bestaat uit: Marcel Rösche - zang en percussie, Hendrik Siems - sologitaar en zang, Felix Wursthorn - sologitaar, synthesizer en zang, Thibaut Sanli - basgitaar en Noel Lardon - drums, percussie, orgel, saxofoon en zang.
De band bracht 2 april 2014 hun debuut album "A Present To The Galaxy" als digitale download in eigen beheer uit en deze werd op 22 april 2016 gevolgd door het album "Circles", dat via het Tonzonen Records label in een beperkte oplage op LP verscheen en tevens als CD en als digitale download werd uitgebracht.
De van het album getrokken single "Sun Paradox" kreeg bij MTV Duitsland aandacht en werd gedraaid bij radio 1Live en enkele underground radio stations.
De laatstse 3 jaar toerde Love Machine bijna constant door Duitsland en speelde in clubs en op festivals als Burg Herzberg, maar ook trad de band op in diverse landen in Europa, zoals: Frankrijk, Denemarken, Polen en Engeland, waarbij het podium werd gedeeld met bands als: Acid Mothers Temple, Kikagaku Mojo en The Flying Eyes.
Hun derde album "Times To Come", dat in maart 2018 via Unique Records op LP en CD verschijnt, is op 15 december 2017 vooraf gegaan door de single "Times To Come".

Het album, dat 7 nummers bevat, start met "Earth, Again" en daarin begint de muziek in een erg langzaam tempo, om na een halve minuut over te gaan in een aangenaam klinkende pop song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en halverwege verandert in een swingend stukje progressieve rock.
Daarna hoor ik het titel nummer "Times To Come", een eentonig klinkende song, waarin prima samenzang zit (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en dit nummer wordt gevolgd door "Visions", een zeer psychedelisch experimenteel startend instrumentaal nummer, dat halverwege over gaat in een fantastisch symfonisch stuk muziek.
In "Solar Phallus" krijg ik een uitstekende rustige pop song, die progressive rock en lichte countryrock invloeden heeft en in "Blue Eyes" zet Love Machine me een lekker in het gehoor klinkende swingende song voor, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk ritme bevat, dat aanzet tot dansen.
Dan krijg ik "To The Universe" voorgeschoteld, waarin de band opnieuw een prachtige vrij rustige pop song ten gehore brengt en deze wordt gevolgd door "Got To Love", een heerlijke dansbare melodische pop song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, dat tegen het einde versneld wordt, invloeden van de Allman Brothers Band en gospel muziek bevat en swingt.

"Times To Come" van Love Machine is een prima plaat, die me geen moment verveeld heeft en ik kan deze schijf dan ook aanraden, aan een ieder, die van de betere pop muziek en licht progressieve rock houdt.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: The Devils - Iron Butt (Voodoo Rhythm Records, 2017) (Noise Rock & Roll)

The Devils uit Napels, Italië werd in maart 2015 opgericht door Gianni Vessella - sologitaar en zang en Erica Toraldo - drums en is genoemd naar Ken Russel's B-film The Devils uit 1971.
Het duo haalt hun muzikale inspiratie uit de muziek van The Cramps, Jon Spencer, Hound Dog Taylor, The Oblivians, Fugazi, The Gories en Hasil Adkins, om er maar een paar te noemen.
Sinds hun oprichting deed de band ontelbare optredens in Italië en Frankrijk, waar ze Jim Diamond van The Dirtbombs ontmoetten, die hun debuut album tussen 15 en 19 februari 2016 te Montpellier, Frankrijk, opnam en op dezelfde dag, dat ze Jim ontmoetten, kregen ze een contract bij Voodoo Rhythm Records, doordat Reverend Beat-Man die dag in dezelfde stad aanwezig was en de band zag optreden.
Hun debuut album "Sin, You Sinners!", dat zowel op CD als op LP is verschenen, werd in 2016 uitgebracht en op 15 december 2017 door "Iron Butt" opgevolgd, dat eveneens op LP en CD verscheen via Voodoo Rhythm Records.

Het album, dat 10 nummers bevat, start met "Put Your Devil Into My Ass" en daarin hoor ik de band een korte heftige noise rock song spelen, die met hoge snelheid mijn gehoorgang binnen komt en gevolgd wordt door "Red Grave", een geweldige ruige garagerock song, die lichte surf invloeden heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie).
Daarna volgt "Pray Your Parrots", een snelle rock song, die ook in een hoog tempo gespeeld wordt, waarna ik "Guts Is Enough" voorgezet krijg, waarin de band hun visie op de legerzang van marcherende Amerikaanse soldaten laat horen en die wordt met de snelheid van het licht gespeeld.
Dan hoor ik "White Collar Wolf", een schitterende vrij rustige blues gerelateerde song, die een slepend ritme bevat en gevolgd wordt door "Don't Tell Jesus", een korte heftige snelle noise rock song.
In "Big Is Our Sin" zet The Devils me weer zo'n heftige snelle noise rock song voor, waarin enkele tempowisselingen zitten en in "Radio Maria Anthem" laat de band me genieten van een instrumentaal rock nummer.
Vervolgens hoor ik "The Devil's Trick Is Not A Treat", een fantastische swingende rock & roll song, die een licht hypnotiserend ritme bevat en gevolgd wordt door "The People Suite", dat vrij rustig begint, om halverwege te ontaarden in een heftige ruige snelle noise rock & roll song, waar de vonken vanaf spatten.

"Iron Butt" van The Devils is een korte, maar heerlijke plaat, die in hoge snelheid gespeeld wordt en zeker bij liefhebbers van dit genre in de smaak zal vallen en ik kan deze schijf dan ook ten zeerste aanraden.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Tautologic - Re Psychle (Turtle Down Music, 2018) (Pop)

Tautologic werd in 1997 te Chicago, Illinois, Amerika, opgericht door Ethan Sellers - zang, sologitaar en keyboards en Pat Buzby - drums en enkele vrienden van de universiteit van Chicago.
Vanaf 1998 begon de band optrdens te doen en nummers op te nemen, waarna in 2000 hun debuut CD "West Is North, East Is South" verscheen, die goede kritieken kreeg in zowel Amerika als Europa.
In 2002 verscheen hun tweede album "The Basement Sessions", dat meer funk invloeden bevat en waarin voor het eerst een sologitaar gebruikt werd.
vervolgens werd tussen 2005 en 2007 het album "Re:Psychle" opgenomen, maar door financiele problemen bleef de CD 10 jaar lang op de planken liggen.
Doordat de meeste bandleden hun studie afmaakten en verhuisden naar andere staten, vormden Sellers en Buzby een nieuwe band.
Zo kwamen Nathan Britsch - basgitaar, Chris Greene - saxofoon, Emily Albright- viool en zang en Jay Montana - sologitaar bij band, terwijl op de CD "Re:Psychle" ook bijdragen van voormalig bandleden Aaron Weistrop - sologitaar, Jeff Yang - viool en Jennifer Justice - zang te horen zijn en Nick Photinos - cello en Michael Maccaferri - klarinet als gast muzikanten meespelen.

Het album, dat op 18 januari 2018 via het Turtle Down Music werd uitgebracht, bevat 10 nummers en begint met "Loud Shoes" en daarin hoor ik de band het nummer met een mooie ietwat trieste ondertoon starten, maar na korte tijd verandert de muziek en krijg ik een song voorgezet, die theater, funk, rock en experimentele invloeden bevat en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Not If But When", waarin de band een mix van pop, funk en rock speelt, die diverse tempowisselingen heeft.
Daarna volgt "The Admiral", een vrij rustige pop song die met een triest klinkend viool spel begeleid wordt en langzaam iets meer vaart krijgt, om tegen het einde terug te keren naar de begin tonen van het nummer, waarna de band me "The Professor" voorschotelt en hoor ik hen een uitstekende pop song spelen, waarbij het tempo niet erg hoog is en de muziek een mix is van psychedelische muziek, progressieve pop en klassiek.
In "On Your Left"speelt de band een dansbare mix van reggae, ska, pop en exotische muziek, die een aanstekelijk ritme bevaat en in "The Choirboy" schotelt Tautologic me een swingende uptempo pop song voor, die zeer dansbaar is en halverwege tijdelijk rustiger wordt, om kort daarna weer terug te keren naar het uptempo, waarna de band dit nogmaals herhaalt en tot het einde in een rustig tempo blijft spelen.
Dan volgt "Coltrane Supermarket", dat met experimentele jazz start, om na 10 seconden over te gaan in een heerlijke aanstekelijke pop song, waarna "The Whistler" volgt en de band me laat genieten van een uitstekende mix van folk en pop, waarbij het moeilijk is om niet in beweging te komen.
Vervolgens hoor ik "The Gospel Lady", een prachtige, vrij rustige, pop song, die gevolgd wordt door "Osaka Garden", een lekker in het gehoor klinkende pop song, die met politie sirenes begint en met ganzen eindigt.

"Re: Psychle" van Tautologic is een prima album, dat uitstekende muziek bevat en ik kan deze schijf dan ook aanraden, aan iedere liefhebber van pop muziek in het algemeen.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Guillaume Marietta - La Passagère (Born Bad Records, 2017) (Pop)

Guillaume Marietta, speelde in de bands The Feeling Of Love, waar hij op 2 albums meespeelde en Raw Death, waarop hij op 1 album te horen is, komt uit Metz, Frankrijk en bracht onder de naam Marietta zijn debuut album "Basement Dreams Are The Bedroom Cream", in 2015, op CD via Born Bad Records, waarna in 2016 een nummer van hem via het compilatie album "La Souterraine Vol. 9" (LP) van het La Souterraine label verscheen.
Daarna toerde hij 2 jaar met zijn band en speelde goed ontvangen optredens in Villette Sonique, Rock en Seine, Levitation Festival, Musiques Volantes en Bars en Trans, om vervolgens zijn album "La Passagère" in Los Angeles, California, Amerika onder leiding van singer-songwriter/producer Chris Cohen op te nemen, waarna Kenneth Gilmore de uiteindelijke mix deed.
Op 20 oktober 2017 werd het album La Passagère door Born Bad Records uitgebracht en daarvan werd de single "Nos Ventres Nus" getrokken en vermeldenswaardig is verder, dat de CD versie een 16 pagina's poster boekwerkje bevat, terwijl de LP uitvoering een geprinte binnenhoes heeft.

Het album bevat 9 in het Frans gezongen nummers, waarvan "La Carte" het eerste is en daarin brengt Guillaume een licht psychedelische pop ten gehore, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, om gevolgd te worden door het op single verschenen "Nos Ventres Nus", waarin ik een uitstekende pop song voorgezet krijg, die enkele subtiele tempowisselingen heeft.
Daarna volgt "La Grande Ville Malade", een aanstekelijk klinkend song, die in een gemiddeld dansbaar tempo gespeeld wordt en gevolgd wordt door "Electricité", een lekker in het gehoor klinkend mix van jaren 80 elektro en pop, die in een vrij rustig tempo ten gehore gebracht wordt.
Dan schotelt Guillaume me "La Bouche Du Vent" voor en hierin krijg ik een licht psychedelische pop song te horen, waarna "L'Insecte Dans Ma Bouche" volgt en ik een mix van pop en new wave hoor, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een licht hypnotiserend ritme bevat (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie).
In "Livide Est La Nuit" speelt hij een prachtige, vrij rustige, pop song en in de titel song "La Passagère" laat hij me genieten van een schitterend rustige pop song, die new wave invloeden heeft en in "Maud La Nuit" schotelt hij me opnieuw een mooie rustige song voor.

"La Passagère" van Guillaume Marietta is een prima plaat, die het beluisteren meer dan waard is en ik kan iedere liefhebber van de betere pop deze schijf dan ook aanraden.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: The Cable Bugs - Have A Ball (Wolverine Records, 2017) (Rockabilly / Rock & Roll)

The Cable Bugs is een Duits-Belgische band uit Aken en Eupen, die halverwege 2002 werd opgericht door leden, die eerder in andere bands actief waren en bestaat uit: Mark Diceman - zang en slaggitaar, Richie Bravo - sologitaar en zang, Johnny Basser - contrabas en zang en Kalle Boston - drums en zang.
De bandleden lieten zich muzikaal beïnvloeden door de muziek van Reverend Horton Heat, The Paladins, Batmobile en The Stray Cats en deelden het podium met onder andere: Slim Jim Phantom (Stray Cats), Restless en The Stargazers.
The Cable Bugs bracht op 10 oktober 2012 hun debuut album "Oh My Bug" in eigen beheer uit en deze werd 1 december 2017 gevolgd door "Have A Ball", die op CD en LP via het Wolverine Records label verscheen.

Het album bevat 13 nummers en begint op kant-A met "Mercenary Blues", waarin ik een swingend rockabilly nummer te horen krijg, dat invloeden uit de muziek van Django Rheinhart bevat en in een vrij hoog tempo gespeeld wordt, om gevolgd te worden door de titelsong "Have A Ball", een geweldige uptempo rock & roll song, die enkele subtiele tempowisselingen bevat en swingt.
Daarna zet de band me "You Need" voor en daarin speelt de band een afwisselende rock & roll song met lichte rhythm & blues invloeden, waarna "My Cat's Cat's Gone" volgt en ik opnieuw een schitterende rock & roll song te horen krijg, waarbij stil zitten geen optie is.
In "Pay Day" blijf ik om stoel mee zitten swingen met de heerlijke rock & roll muziek en in "Wandrin' Around" verrast de band me door een prachtige rustige jaren 50 gerelateerde song te spelen, waar een aanstekelijk ritme in zit.
Dan volgen de songs van kant-B en de eerste daarvan heet "Too Much Of This", waarin The Cable Bugs me een lekker in het gehoor klinkende swingende rockabilly song voorschotelt, waar invloeden van The Stray Cats hoorbaar zijn en dit nummer wordt gevolgd door "Screams Of Fear", een fantastische rockabilly song, die in een hoog tempo gespeeld wordt en enkele prima tempowisselingen heeft.
Vervolgens schotelt de band me "I Want My Boogie, Baby!" voor en hierin hoor ik een uitstekende uptempo mix van rock & roll, blues en boogie, die swingt als een trein, waarna "Spock Rock" volgt en ik een weer een heerlijke uptempo rock & roll song hoor, die halverwege even iets rustiger gespeeld wordt en gevolgd wordt door de enige cover van het album, getiteld "Black Diamond" (Roy Brown) en ook deze song swingt als een trein.
Verder hoor ik "One More Train", een verrukkelijke rockabilly song, die in een hoog tempo gespeeld wordt en me in beweging houdt en "Rainsin' Hell" is weer zo'n prima uptempo rock & roll song.

"Have A Ball" van The Cable Bugs bevat 13 fantastische swingende jaren 50 gerelateerde rock songs, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan iedere liefhebber van rock & roll en rockabilly deze schijf dan ook ten zeerste aanbevelen (luister naar gedeelten van nummers via de youtube link onder de recensie).

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via  www.osuradio.nl

Review: Waelder - Non Places (Denovali Records, 2018) (Elektro / Industrieel)

Waelder werd in 2012 opgericht door Moritz Nahold - cello, saxofoon, synthesizer en drums uit Wenen, Oostenrijk en Jan Preissler - solo- en basgitaar, mandoline, piano, doedelzak en zang uit Berlijn, Duitsland en bij hun live shows worden ze regelmatig bijgestaan door diverse visuele artiesten.
Op 1 januari 2013 bracht het duo hun eerste EP "Firn" uit als digitale download en op 10 april 2015 verscheen hun debuut album "Anachronie" als 2LP, CD en als digitale download via het Kreismusik label.
Het tweede album van de band, "Non Places", verschijnt 26 januari 2018 via het Denovali Records label op LP, CD en als digitale download en werd op diverse tijden en locaties te Berlijn en Wenen opgenomen.

Het album bevat 8 nummers en begint met "Iolanta", een geweldige mix van avant garde, elektro en industrieële muziek, die swingt en een licht hypnotiserend ritme heeft.
In "Omr" speelt Waelder opnieuw een dansbare mix van industriële muziek en elektro, die diverse tempowisselingen bevat en in "Ivory" krijg ik een vrij duister klinkend stuk industriële muziek voorgezet.
Dan hoor ik "Dybuk" en ook dit is een vrij zwaar klinkend nummer, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en lichte avant garde invloeden bevat en wordt gevolgd door "Sdfs", een soundscape, die lichtelijk psychedelisch over komt, enigszins vals lijkt te klinken en in een rustig tempo gespeeld wordt.
Daarna zet Waelder me "& Found" voor, dat in een rustig tempo start, om na enkele minuten meer snelheid te krijgen en in een heerlijke mix van ambient en pop te veranderen, die abrupt eindigt, waarna "Every Child May Joy To Hear" volgt en ik een uitstekend stukje ambient voorgeschoteld krijg, waar een korte onderbreking in zit.
Het album wordt afgesloten met "Loss", waarin de band een dansbare mix van industriële muziek en soundscapes ten gehore brengt, die enkele tempowisselingen heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt (luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie).

"Non Places" van Waelder is een prima album, dat ik iedere liefhebber van industriële muziek, elektro en avant garde kan aanraden.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via  www.osuradio.nl

Review: Forever Pavot - La Pantoufle (Born Bad Records, 2017) (Filmmuziek / Psychedelisch)

Forever Pavot werd in 2011 te Parijs, Frankrijk opgericht door zanger/keyboardspeler Emil Sornin, die bij live optredens wordt hij bijgestaan door Livio - sologitaar, Benoit - basgitaar en Cedric - drums.
In 2012 bracht Emil zijn debuut 7" vinyl single "Christophe Colomb" in een zeer beperkte oplage van 50 stuks in eigen beheer uit en in 2013 verscheen deze single met 2 andere nummers op een 7" EP met die zelfde naam in een beperkte met de hand genummerde oplage van 300 stuks via het Frantic City Records label, die de EP in 2015 nogmaals in een beperkte oplage van 300 met de hand genummerde exemplaren uitbracht.
Daarna verschenen: "Miguel El Salam" / "La Rabla" (7" wit vinyl single in een beperkte oplage van 250 stuks op 28 januari 2014 via The Sound Of Salvation), "Le Passeur D'Armes" (7" single, 16 mei 2014 via Requiem Pour Un Twister en Croque Macadam), "Rhapsode" (CD album, CD promo album, vinyl LP en beperkte oplage vinyl LP + 7" single, 10 november 2014 via Born Bad Records) (waarop Benjamin Glibert - solo- en basgitaar en Catherine Hershey - zang als gastmuzikanten mee spelen), "Le Bon Coin Forever" (7" 33 toeren single met boekje, 19 februari 2016 via Born Bad Records en Le Confort Moderne), split 7" met Calypso, onder de naam "Forever Calypso" via Croque Macadam en op 16 april 2016 (Record Store Day) verscheen de split Dorian Pimpernel, Forever Pavot, Julien Gasc - Moonshine Volume 1 met gratis download coupon via Born Bad Records.
Zijn laatst verschenen album (10 november 2017) heet "La Pantoufle" en werd eveneens op LP en CD via het Born Bad Records label uitgebracht.

Het album, dat 13 nummers bevat, begint met "Le Beefteak", waarin ik een licht psychedelische song te horen krijg, die live opgenomen is, diverse tempowisselingen heeft en invloeden uit filmmuziek bevat en gevolgd wordt door "La Soupe À La Grolle", dat mysterieus begint om te veranderen in een fantastische licht psychedelische song, die sterke invloeden uit filmmuziek bevat en in een gemiddeld dansbaar tempo gespeeld wordt.
Daarna zet de band me "The Most Expensive Chocolate Eggs" voor en me laat genieten van een schitterende psychedelische filmmuziek song te horen, die elektronische invloeden uit de muziek van Pierre Henry heeft en diverse tempowisselingen bevat, waarna de band me "Jonathan Et Rosalie" voorschotelt, waarin de band een kort sensueel klinkend nummer speelt, dat met gehijg gepaard gaat.In "La Pantoufle Et Dans Le Puits" speelt de band een schitterend mysterieus klinkend nummer, waarin sterke invloeden uit filmmuziek en diverse prima tempowisselingen zitten (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in "Les Cigouilles" krijg ik kort mysterieus psychedelisch instrumentaal nummer te horen.
Dan hoor ik "Hutre", een fantastische licht psychedelische song, waar invloeden uit filmmuziek en theater in zitten en deze wordt gevolgd door "Père", een kort zwaar klinkend instrumentaal nummer, dat klassieke invloeden heeft.
Vervolgens hoor ik "Les Cordes", een prachtig melodisch nummer, dat enkele tempowisselingen en lichte jazz invloeden heeft, waarna "Cancre" volgt en ik een schitterend swingend elektro nummer hoor, dat psychedelische invloeden heeft.
Verder zet de band me "Au Pas De L'Assassin" voor en krijg ik weer zo'n uitstekend stuk instrumentale filmmuziek te horen, waarin experimentele elektronische geluiden zitten.
Daarna volgen "Ca Lance", een aanstekelijke dansbare song, waarin pop en elektro samen komen en die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, maar tegen het einde experimenteel wordt en "La Belle Affaire" een prachtig melodische song, die vrij luchtig klinkt en een aanstekelijk ritme heeft.

"La Pantoufle" van Forever Pavot bevat 13 heerlijke nummers, die lekker in het gehoor klinken en ik kan liefhebbers van filmmuziek, alsmede psychedelische muziek deze schijf dan ook van harte aanbevelen.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via  www.osuradio.nl

Review: Chuck Norris Experiment - Hotter Stuff (Ghost Highway Recordings / Savage Magic Records, 2018) (Hardrock)

Chuck Norris Experiment werd in 2004 te Gothenburg, Zweden opgericht en bestaat uit: Chuck Ransom - zang, Chuck The Ripper - sologitaar, Chuck Dakota - basgitaar, Chuck Rooster - sologitaar en Chuck Buzz - drums.
De naam Chuck Norris Experiment is  gekozen als een eerbetoon aan de legendarische blues gitarist Charles "Chuck" Norris, die het klassieke live album "Los Angeles Flash" te Gotenburg op 25 juni 1980 maakte.
In de 14 jaar van bestaan, maakte de band al diverse LP's CD's, Split CD's / LP's en singles en verschenen verscheidene nummers via verzamel albums, die, sinds 2004, via verschillende labels, zoals I Hate Records, Off The Hip Records, Tornado Ride Records, Masterrock Records, Psycho T Records, No Balls Records, Bad Attitude Records, Nicotine Records, Scarey Records, Ghost Highway Records, Dope Productions, Savage Magic en Transubstans Records werden uitgebracht.
De CD "The Chuck Norris Experiment / So Fucking What" verscheen gratis bij OX-Fanzine in maart 2008 als een gezamenlijke uitgave van Psycho T Records, Masterrock Records & Tornado Ride Records.
Ook verscheen er in 2011 via Dope Productions een CD genaamd "The Pitcher Collection Vol.1", die, in een oplage van 150 stuks, gratis werd verstrekt bij het optreden van de band op 26 november 2011 in The Pitcher te Düsseldorf, Duitsland en waren er speciale uitgaven van albums, die alleen in Italië, Amerika, Duitsland en Australië verschenen.
De band trad met veel bekende Europese acts op, zoals Peter Pan Speedrock, Dozer, Exploited, Electric Eel Shock, Hard-Ons, Meteors en Bombshell Rocks.
Na hun album "Right Between The Eyes" uit 2014, dat via het Zweedse Transubstans label zowel op LP (rood en zwart vinyl) als op CD en als digitale download uitgebracht werd, verschenen er diverse 7"singles, een DVD en CD's via andere labels, onder andere: "Respect The Chuck America" (CD, Strange Magic Records, 2015), "Live In London (Bootleg Series - Part 2)" (CD, Dope Productions, 2016) en "Chuck Norris Experiment / Trigger McPoopshute - Split CD" (CD, Dope Productions, 2016), voordat hun zevende officiële studio album "Chück Me!" op 5 mei 2017 door het Transubstans label zowel op LP, CD als op digitale download werd uitgebracht, waarna aansluitend, in 2017 en 2018, een uitgebreide wereldwijde tournee volgde.
Op 1 februari 2018 verschijnt het album "Hot Stuff", via Ghost Highway Recordings (Spanje) / Savage Magic Records (USA), waarop 13 nummers staan, die niet op andere albums van de band voor komen, waaronder diverse tribute nummers, een onuitgebrachte song, single versies en een akoestische song.
"Hot Stuff", die vanaf 1 januari bij de labels en tevens via de Chuck Norris Experiment webshop te bestellen is, wordt in een beperkte oplage van 150 stuks op zwart vinyl en in een zeer beperkte oplage van 50 stuks op CD uitgebracht en beide uitgaven zijn met de hand genummerd en van handtekeningen voorzien.

Het album start met "Keeping Halloween Alive" en daarin brengt de band een heerlijke swingende cover van het Alice Cooper nummer in een vrij hoog tempo ten gehore, die gevolgd wordt door "Everything Belongs To You", een schitterende ruige uptempo hardrock song, die swingt als een trein.
Daarna hoor ik "I Got Erection" (Turbonegro), een fantastische dreigend klinkende rock song, die diverse tempowisselingen heeft, waarna "Where Eagles Dare" (featuring Jake Starr & HeWhoCanNotBeNamed) (Misfits) volgt en de band een geweldige mix van punk en hardrock speelt, die aanzet tot dansen (luister naar dit nummer via de youtube link on der de recensie).
In "de single versie van "White Devil" laat de band me genieten van een schitterende uptempo hardrock song, die aan het begin van het nummer, lichte invloeden van The Sex Pistols bevat en in "de single uitvoering van "Eaten Alive" krijg ik een opnieuw een lekkere swingende hardrock song voorgeschoteld, waar de vonken vanaf vliegen.
Dan krijg ik "Hungry Heart" (Bruce Springsteen) te horen en ook in dit nummer swing Chuck Norris Experiment er op los, waarna "Rock Out" (Motörhead) volgt, dat in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld en een schitterende mix van hardrock en pop bevat.
Vervolgens mag ik genieten van "She" (Misfits), een uitstekende, vrij rustige, poprock song met een aanstekelijk melodisch ritme, die gevolgd wordt door  "Second Chance", een fantastische rock song, die diverse subtiele tempowisselingen bevat en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waarbij de muziek me enigszins doet denken aan die van Bon Jovi.
Het volgende nummer heet "Right Between The Eyes" en hierin laat de band me de akoestische versie horen, die werkelijk geweldig klinkt, waarna "Ballcrusher"  (W.A.S.P) volgt en ik opnieuw een prachtige rustige song voorgezet krijg, terwijl het laatste nummer het onuitgebrachte "Habit To Murder" is en daarin krijg ik een schitterende swingende rock song te horen, die enkele prima tempowisselingen bevat.

Hoewel "Hot Stuff" weliswaar geen nieuw studio album is, bevat het toch 13 heerlijke rock songs en voor de liefhebbers van deze band zeker ook interessante
nummers en ik kan deze schijf dan ook van harte aanraden aan een ieder, die van de betere hardrock houdt.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via  www.osuradio.nl

Review: The Senior Service - Slingshot (Damaged Goods Records, 2018) (Surf)

The Senior Service is een band uit Rochester, Kent, Engeland, die in 2015 werd opgericht en bestaat uit: Graham N. Day - sologitaar, Darryl R. Hartley - basgitaar, Jonathan P. Barker - Hammond orgel en piano en Wolf D. Howard - drums en percussie.
De bandleden waren allen sinds de begin jaren 80 actief in de Medway garage beat scene en speelden in bands als: The Prisoners, Thee Mighty Caesars, Thee Masonics, James Taylor Quartet en The Buff Medways.
De band bracht hun debuut single "Depth Charge" / "Hall Of Mirrors" in januari 2016 via Damaged Goods Records uit op 7" vinyl en als promo op CDr en deze werd dat zelfde jaar (september) gevolgd door het album "The Girl In The Glass Case", dat op zowel CD als op LP verscheen via Damaged Goods Records.
Als voorloper van hun nieuwe album "King Cobra", dat in het voorjaar van 2018 verschijnt, wordt op 26 januari 2018 de 7" vinyl single "Slingshot" / "Find And Seek" in een beperkte oplage door Damaged Goods Records uitgebracht.

Op de A-kant, Slingshot", laat de band me genieten van een geweldig lekker swingend surf nummer, dat in een vrij hoog tempo gespeeld wordt en me van begin tot einde in de ban van de muziek laat komen (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie).
In "Find And Seek", de B-kant van de single, speelt de band een schitterend nummer, waarbij het Hammond orgel de boventoon voert en me terug voert naar de jaren 60 filmmuziek en ook hierin swingt de muziek als een treien.

"Slingshot" van The Senior Service is een fantastische single, die ik sterk kan aanraden, aan een ieder, die van surf en Hammond rock houdt en ik kijk dan ook verlangend uit naar de te verschijnen LP.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Seven That Spells - The Death And Resurrection Of Krautrock: Omega (Sulatron Records, 2018) (Stonerrock / Trancerock)

Seven That Spells uit Zagreb, Kroatië werd in 2003 als power trio opgericht door producer, sologitarist Niko Potocnjak, die tevens de oprichter was van de punk band Trigova Mast.
Samen met Tomislav Kalousek - basgitaar en Stjepan Jurekovic - drums vormde hij de band, die in 2003 hun eerste CD "The Blowout" via het DIY label uitbracht.
Omdat de band met Damo Suzuki (ex Can) ging toeren werd besloten een extra bandlid aan te trekken en dat werd Hrvoje Niksic, die synthesizer speelde.
In 2005 tekenden ze een contract met het Russische RAIG label, die dat zelfde jaar hun CD "My Mommy Wants To Kiss Your Mamma" uitbracht, gevolgd in 2006 door  "It Came From The Planet Of Love" en dat was ook het jaar waarin de eerste bezettingswisselingen plaats vonden.
Toen Seven That Spells rond 2007 enkele leden van de Japanse band Acid Mothers Temple ontmoetten, veranderde er een boel voor de band, want niet alleen toerden ze met Acid Mothers Temple, ook maakten ze twee albums samen met Makoto Kawabata en Tsuyama Atsushi van die band.
In 2007 werd "The Men From Dystopia" voor het Beta-Lactam Ring Records label uitgebracht, opnieuw in een andere bezetting plus de 2 leden uit Acid Mothers Temple, maar altijd met Niko Potocnjak als vaste kracht.
Het jaar er na verschenen er 2 releases, waarvan de eerste, "Black Om Rising" ook op DVD, waarop de band in uitgedunde bezetting te zien is en bestaat uit: Niko Potocnjak - sologitaar en synthesizer, Narantxa - basgitaar, Bruno Motik - drums en Lovro Zlopasa - saxofoon.
Op het tweede album dat in 2008 verscheen, "Cosmoerotic Dialogue With Lucifer", speelt Kawabata Makoto als sologitarist mee.
Vervolgens verschenen de CD's: "You Must do This On Stage Vol.1" (live) (Beta-Lactam, 2009), "Future Retro Spasm" (Beta-Lactam, 2010), "Acid Taking And Sweet Love Making" (Hauruck!, 2011), "The Death And Resurrection Of Krautrock - Aum" (Beta-Lactam, 2011) en "Superautobahn" (Hauruck!, 2012).
Ook verscheen "The Death And Resurrection Of Krautrock - Aum" in 2012, als eerste deel van de trilogie, op LP via het Sulatron label en op deze LP bestaat de band uit: Niko Pocnjak - sologitaar en synthesizer, Narantxa - basgitaar, Stanislav Musjkina - drums en Lovro Zlopasa - saxofoon.
Op het tweede deel van de trilogie "The Death And Resurrection Of Krautrock: IO" betaat de band uit: Niko Pocnjak - sologitaar, Jeremy White - basgitaar en zang en Nicola Babic - drums en dit trio wordt bijgestaan door Albin Julius - synthesizer, Hammond orgel en kazoo en Nicola Urosevic - zang en op "The Death And Resurrection Of Krautrock: Omega", het derde en tevens laatste deel van de trilogie bestaat de band uit: Niko Pocnjak - sologitaar en synthesizer, Jeremy White - basgitaar en zang, Gordon Tomic - sologitaar en zang en Blake Fleming - drums.
Het album werd tussen 2014 en 2017 opgenomen in de Night Manager Studio en verschijnt 23 februari 2018, net als hun vorige albums via het Sulatron Records label, waarbij vermeldenswaardig is, dat er een beperkte oplage van 500 stuks op 180 gram zwart vinyl geperst wordt en dat het album tevens als CD wordt uitgebracht.

Het album, dat 5 nummers bevat, start met "In III", waarin de band me een schitterende mix van psychedelische rock en stonerrock voorzet, die een hypnotiserendritme heeft, die gevolgd wordt door het titelnummer "Omega" en daarin krijg ik een bijna 19 minuten durend stuk uptempo muziek te horen, dat vrij stevig klinkt en een mix is van stonerrock, trancerock, dance en hypnotiserende ritmes, waarbij het moeilijk is om niet in beweging te komen.
Daarna hoor ik "Chronos", een heerlijk rustig instrumentaal nummer, dat gedomineerde wordt door zware synthesizer tonen, waarna "Future Lords" volgt en de band een fantastische swingende song ten gehore brengt, die een zeer dansbaar ritme bevat, invloeden uit dance en stonerrock heeft en bij tijd en wijle vrij heftig en hypnotiserend klinkt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie).
Het laatste nummer heet "Out III" en hierin laat de band me een uitstekende, vrij zware, swingende rock song horen, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en enkele subtiele tempowisselingen bevat.

Seven That Spells heeft me met "The Death And Resurrection Of Krautrock: Omega" van begin tot einde in de ban van hun muziek gehouden en ik kan deze schijf dan ook van harte aanbevelen aan hen, die van stonerrock en hypnotiserende ritmes houden.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Orson Hentschel - Facades (Denovali Records, 2018) (Elektronisch / Krautrock)

Orson Hentschel is een Duitse producer en componist uit Düsseldorf, die op jonge leeftijd klassieke piano leerde spelen.
Tegenwoordig componeert hij hoofdzakelijk elektronische, experimentele en film muziek en is sterk beïnvloed door de minimale muziek van Steve Reich, wat in zijn composities terug te vinden is.
Ondanks het feit, dat Hentschel een klassieke muziek opleiding deed, is dat niet in zijn werk het geval, want zijn technieken zijn verre van traditioneel en hij gebruikt voorbeelden van muziek, die in allerlei muziek voorkomt, waarbij hij samples haalt uit: soundtracks, internet, film audio tracks, muziek albums en geluid bibliotheken, die hij tot een nieuw geheel maakt, maar ook gebruikt hij zang uit de late middeleeuwen.
Hentschel ziet zichzelf daarom niet als componist, maar als multimedia artiest en zijn optredens zijn gebaseerd op een samenwerking van muziek, licht, mist en visuele effecten, waarbij hij live bijgestaan wordt door drummer Lukas Baumgart.
Zijn debuut album "Feed The Tape", waarop 8 nummers staan, werd op 26 februari 2016 via het Denovali Records label als digipack CD en op vinyl als 2LP uitgebracht, waarna in juni 2017 het album "Electric Stutter" in een beperkte oplage van 150 stuks op 180 gram zilverkleurig vinyl en als CD en digitale download volgde en op 26 januari 2018 verschijnt de EP "Facades" via dat zelfde label als CD, 10" vinyl EP en als digitale download.
Vermeldenswaardig is dat de oorspronkelijke Duitse tekst van Orson bij de nummers in het Koreaans door Danhee Joe vertaald werd en tevens op de plaat wordt  gesproken.

De EP telt 2 nummers, waarvan "Facade I" het eerste is en daarin hoor ik Orson een schitterend elektronisch nummer spelen, dat diverse tempowisselingen en invloeden uit krautrock en industriële muziek bevat, waarbij de stem van Danhee Joe voor de nodige rust zorgt (luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie), waarna het nummer een vervolg krijgt in "Facade II" en hij me een geweldig elektronisch stuk muziek voorschotelt, waarin Danhee opnieuw met haar warme stem voor de nodige rust in het nummer zorgt en Orson me op een verrukkelijke hypnotiserende mix van krautrock, dance en industiële muziek trakteert, die langzaam aan steeds heftiger wordt en in een zodanig dansbaar ritme wordt gespeeld, dat stil zitten geen optie is.

"Facades" van Orson Hentschel bevat 2 fantastische nummers, waarvan ik met volle teugen van heb genoten en Orson me van begin tot einde in de ban van zijn muziek heeft gehouden en ik kan dit meesterwerkje dan ook ten zeerste aanraden aan een ieder, die van dit genre houdt.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl