Review: Emiliano Deferrari - Monty (Rattsburg Records, 2018) (Pop / Experimenteel / Dance)

Emiliano Deferrari, die in 1977 te Genua, Italië werd geboren, begon op zes jarige leeftijd met het spelen van gitaar en vanaf zijn elfde nam hij zijn muziek op.
Hij speelde verschillende stijlen muziek (onder andere: jazz, rock en wereld muziek) in diverse Italiaanse bands en nadat hij zich in 2005 te Rome had gevestigd, produceerde hij zijn eerste solo album "So Lo" voor Rattsburg Records.
Om zijn album te promoten, toerde hij solo met alleen zijn gitaar en effecten, waarbij zijn zang ook een belangrijk instrument was en van 2007 tot 2011 trad  hij samen met Adriano Arena (zang, gitaar en loops) onder de naam The Loop Duo op, dat in 2009 het album The Loop Duo - "BMA" uitbracht via Rattsburg Records.
Vervolgens maakte hij in 2009 de EP "O.S.T." (Rattsburg Records) en in 2010 verscheen de LP "Light Years" (Rattsburg Records), terwijl hij tussen 2011 en 2017 8 singles uitbracht via Rattsburg Records en Gutenberg Music.
Ook werkte Emiliano vanaf 2008 samen met Matteo Nahum aan het project Nanaue, dat in 2013 als album verscheen via Gutenberg Music.
In 2014 verhuisde hij naar Brussel, België en in 2017 bracht hij het album "Small Engines" uit 2002 opnieuw uit.
Op 1 september 2018 verschijnt de CD van het album "Monty", dat hij tussen november 2016 en september 2017 in zijn Monty Studio op nam, waarna Matteo Nahum het te Valencia, Spanje mixte en geluidstechnicus Nate Wood het te Brooklyn, New York masterde.
Het album, dat via Rattsburg Records wordt uitgebracht, verschijnt tevens op 1 oktober 2018  op 180 gram vinyl in een klaphoes, waarbij vermeldenswaardig is, dat er in de voorverkoop 200 genummerde exemplaren worden uitgegeven.
Op dit album speelt Emiliano: piano, keyboards, fretloze basgitaar, drums, klassiekee, akoestische en sologitaar, viool, saxofoon, programmering en zang.

"Monty", dat 7 in het Italiaans gezongen nummers plus 2 instrumentale bevat, start met "Aria", waarin ik Emiliano een kort zwaar klinkend instrumentaal nummer hoor spelen, dat klassiek aan doet en gevolgd wordt door "Essere", een mooie rustige pop song, die enkele subtiele tempowisselingen heeft.
Daarna hoor ik "Ecco", eveneens een vrij rustige pop song, waar invloeden uit de easy listening in zitten en dit nummer wordt gevolgd door "L'Altroverso", dat met experimentele jazz klanken begint, die over gaan in een prachtig melodisch klinkende song, waarin symfonische rock invloeden te horen zijn en deze  wordt tegen het einde opnieuw experimenteel.
In "Vuoto" zet Emiliano me weer een rustig startende song voor, die langzaam verandert in een progressieve pop song met een aanstekelijk dansbaar ritme en in "Get It Right" krijg ik een spannende progressieve rock song te horen, die dance en experimentele invloeden heeft, waarbij de muziek swingt.
Vervolgens schotelt hij me "White Life" voor en hierin komen Afrikaanse invloeden, dance en experimentele elementen samen en worden in een swingend ritme gespeeld, waarna de het titel nummer "Monty" volgt en daarin speelt Emiliano een heerlijk stukje klassiek gitaar, om het album af te sluiten met "Fuoco", een uitstekende swingende mix van dance, progressieve rock, experimentele muziek en opzwepende ritmes, waarbij stil zitten niet aan de orde is. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

"Monty" van Emiliano Deferrari is een lekker in het gehoor klinkende plaat, die enkele fantastische swingende nummers bevat en ik kan deze schijf dan ook van harte aanbevelen, aan een ieder, die van dance, pop, experimentele muziek en progressive poprock houdt.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Clan - Carnivores (Kozmik Artifactz Records, 2018) (Hardrock)

Clan uit Norwich, Engeland, werd in 2012 opgericht en bestaat uit: Matt Pearce- sologitaar en zang, Matt Rabong- basgitaar en Ben Giller- drums.
De band bracht op 1 november 2013 hun debuut uit met "EP 2013", een digitale download EP, waarop 6 nummers staan en daarna verschenen "Witchcraft" (digitaale download album, 1 augustus 2014), "Haunt Your Ghost" (digitaal download nummer, 24 april 2017) en "Carnivores" (digitaal download album, 19 juni 2017).
Het laatstgenoemde album verschijnt 31 augustus in een beperkte oplage op gekleurd vinyl met klaphoes via Kozmik Artifactz Records en bevat 10 nummers.

Het album begint met "Intro", waarin de band me een kort opgenomen stukje Oost Europese muziek laat horen, dat gevolgd wordt door "Burning Bodies", een aanstekelijke mix van stoner en progressieve bluesrock, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en enkele tempowisselingen bevat.
Daarna volgt de titelsong "Carnivores" en krijg ik een heerlijke stevige rock song voorgeschoteld, die hardrock invloeden heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waar diverse subtiele wisselingen in zitten (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en dit nummer wordt gevolgd door "Jackal", een uitstekende swingende hardrock song, die sterke invloeden van de jaren 70 hardrock bands bevat.
In "Haunt Your Ghost" zet Clan me opnieuw een stevige rock song voor, die tempowisselingen heeft en swingt en in "Wolves" krijg ik nogmaals een lekkere stevige rock song te horen, die invloeden van hardrock heeft en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
Dan volgt "True Believer" en daarin speelt de band een prima swingende song, waar ook nu weer diverse tempowisselingen in zitten en dit nummer wordt gevolgd door "Sleep In Salt", een geweldige melodisch klinkende rock song, die swingt als een trein, die tegen het einde in een trager tempo gespeeld wordt.
Verder hoor ik "White Spider" en hierin schotelt de band me een afwisselende rock song voor, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, om gevolgd te worden door het laatste nummer, dat "Blood Of The Father" heet en daarin krijg ik een verrukkelijke rustige rock song te horen, die een aanstekelijke ritme heeft.

"Carnivores" van Clan staat vol stevige uitstekende rock songs, die het midden houden tussen hardrock en stoner en in een niet al te hoog tempo gespeeld worden en ik kan deze prima plaat, dan ook aanraden aan hen, die van deze muzieksoorten houden.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Tuomas Palonen - Tuomas Palonen (Palatsi Records, 2018) (Folk)

Tuomas Palonen (gitaar en zang) uit Helsinki, Finland, die eerder in bands als: Cosmobile, From Beyond, Kaveri Special en Kuparilinna speelde, heeft 11 mei 2018 zijn debuut  album "Tuomas Palonen", dat 10 nummers bevat, uitgebracht via Palatsi Records.
Hij wordt daarop bijgestaan door: Saara Olarte - harp (2 nummers), Seidi Guzejev - viool (3 nummers), Otto Eskelinen - dwarsfluit (2 nummers) en Heikki Tuhkanen - trombone (2 nummers).

Het album start met "Sarastus", waarin ik Tuomas een mooie rustige folk song hoor spelen, die halverwege verandert in een Japans georiënteerd stukje muziek en dit nummer wordt gevolgd door "Suljetuin Silmin", een prachtige rustige in het Fins gezongen pop song met folk invloeden.(luister naar dit nummer via de youtube onder de recensie)
Daarna schotelt hij me "Haapain Luona" voor en krijg ik opnieuw een rustige song te horen, die gevolgd wordt door "Hämärä", een uitstekende licht psychedelische folk song, die een aanstekelijk ritme heeft.
Dan zet hij me "Pälkänevesi" voor en krijg ik een heerlijk licht psychedelisch instrumentaal folk nummer te horen, waarna "Hiljaine Soutaja" volgt en daarin  laat Tuomas me genieten van een schitterende psychedelische song, waar een terugkerend licht hypnotiserend ritme zit.
In "Avoimin Silmin" speelt hij opnieuw een uitstekende mix van pop en folk in een niet al te hoog tempo, die na enkele minuten verandert in een licht psychedelisch stukje muziek en in "Ollukkainen Juomukkainen" schotelt hij me een geweldige aanstekelijke psychedelische folk song voor, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en swingt.
Vervolgens hoor ik "Tuulelle Lauluni Laulan" en daarin speelt hij weer zo'n lekker klinkende licht hypnotiserende pop song in een gemiddeld tempo en deze wordt gevolgd door het laatsste nummer, dat "Paljon On Kaunista" heet en hierin laat hij me een verrukkelijk licht hypnotiserend a-capella zangstuk horen, waar iets over de helft van het nummer minimale begeleiding bij komt en tevens psychedelisch klinkt.

"Tuomas Palonen" van Tuomas Palonen is een prima debuut album, dat vol prachtige folk muziek staat, die soms wel en soms niet psychedelisch klinkt en licht hypnotiserende ritmes bevat, waarmee hij me in de ban van zijn muziek heeft weten te houden en ik kan elke liefhebber van folk muziek aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: The Salts - Brave (Braccan Records, 2018) (Folk)

The Salts is een Britse folk band, die in 2011 werd opgericht en bestaat uit: Brian Doran - zang, mandoline en fluit, Lee Collinson - zang, banjo en akoestische gitaar, Jeremy Hart - zang en akoestische gitaar, Tim Cantrell - dubbele basgitaar en Richard Nash - zang en drums.
De band bracht op 6 januari 2015 hun debuut album "She Rises" uit en deze werd op 20 april 2018 gevolgd door "Brave", dat net als het eerste album, via Braccan Records uitgebracht is.

Het album, dat een mix is van traditionele en eigen nummers, bevat 10 nummers, waarvan "Bulgine Run" het eerste is en daarin hoor ik de band een heerlijke dansbare song spelen, die jaren 50 folk invloeden heeft en een aanstekelijk ritme heeft, waarbij stil zitten geen optie is (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en dit nummer wordt gevolgd door "Fire Marengo", een swingende folk song, die aanzet tot dansen.
In "Running Down To Cuba" speelt de band een lekker in het gehoor klinkende dansbare song en in de titelsong "Brave" krijg ik een prachtige song te horen, die een hoog meedein gehalte heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Daarna volgt "Drunken Sailor", waarin The Salts een uitstekende swingende uitvoering van dit nummer ten gehore brengt en dit wordt gevolgd door "Dead Horse", eveneens een aanstekelijke dansbare folk song, waarbij stil zitten niet aan de orde is.
Dan zet de band me "Haul Away For Rosie" voor en hoor ik een schitterende afwisselende song, die swingt en opnieuw aanzet tot dansen, waarna "Johnny Come Down To Hilo" volgt en de band me nogmaals laat genieten van zo'n heerlijke opgewekte dansbare song met hoog meezing gehalte.
Vervolgens hoor ik "Fifteen Men", een fantastische folk song, die een licht hypnotiserend en een aanstekelijk ritme bevat en "10,000 Miles", een schitterende mix van folk en hillbilly muziek, die in een vrolijk dansbaar ritme gespeeld wordt en daarbij is stil zitten geen optie.

"Brave" van The Salts staat vol aanstekelijke opgewekte folk muziek, die ik elke liefhebber van dit genre ten zeerste kan aanraden.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Thee Headcoats - In Tweed we Trust (Damaged Goods Records, 2018) (Punk)

Thee Headcoats werd in 1989 opgericht nadat Billy Childish band Thee Mighty Ceasers uit elkaar was gegaan en bestond uit: Billy Childish - sologitaar en zang, Johnny Johnson - basgitaar en Bruce Brand - drums.
De band, die tot halverwege de jaren 2000 bestond, bracht in de loop der jaren de nodige albums uit en het in 1996 verschenen "In Tweed we Trust" wordt op 21 september 2018 in een beperkte oplage op eendeei blauw vinyl opnieuw uitgebracht door Damaged Goods Records en tevens op CD en als digitale download.

Het album, dat 12 nummers bevat, begint met "Everybody's Wiser Now" en daarin hoor ik de band een swingende mix van powerrock en punk spelen, die enkele tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "Too Afraid", een schitterende punkrock song, die me aan de begindagen van de punk doet denken.
Dan volgt "Want Me Win Me", een lekker in het gehoor klinkende aanstekelijke rock song met hoog meezing gehalte, die gevolgd wordt door "I'm Good Enough", een uptempo rock & roll song, die enkele tempowisselingen heeft en invloeden uit eind jaren 70 punk bevat.
In "Fingers In The Sun" zet de band me weer een geweldige punk song voor, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een licht hypnotiserend terugkerend ritme heeft en in "This Day To Bust" speelt Thee Headcoats een fantastische jaren 60 gerelateerde beat song in een wisselend tempo.
Daarna zet de band me "It Don't Come Easy" voor en krijg ik weer zo'n uitstekende rock song te horen, die enkele tempowisselingen heeft en jaren 60 en 70 invloeden bevat, waarna "I'm Hurting" ten gehore gebracht wordt, waarin de band een verrukkelijke punkrock song in een hoog tempo speelt, die swingt als een trein.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Vervolgens krijg ik "Going Down" voorgeschoteld en daarin laat de band me genieten van een mix van blues, Hammond rock en rhythm & blues met veel vervorming op de zang en dit nummer wordt gevolgd door "The Man With Eyes Like Little Fishes", een geweldige snelle eind jaren 70 gerelateerde punk song, die swingt.
Verder hoor ik "I Was Week", eveneens een heerlijke swingende uptempo punkrock song, die eind jaren 70 gemaakt had kunnen zijn en "Sex And Files", waarin ik weer zo'n schitterende uptempo song voorgezet krijg.

"In Tweed we Trust" van Thee Headcoats is een tijdloos album, waar je als punkrock liefhebber niet omheen kan en ik kan hen, die van dit genre houden, deze weergaloze her uitgave dan ook ten zeerste aanraden.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Ángel Ontalva & Vespero - Sea Orm Liventure (Eigen Beheer, 2018) (Progressieve Rock / RIO / Krautrock)

Ángel Ontalva is een Spaanse gitarist uit Madrid, die deel uit maakt van de band October Equus, maar ook solo diverse albums op zijn naam heeft staan, zoals: "Mundo Flotante" (OctoberXart Records, 2012), "Land Of Rain And Steel" (Ltd.edition CD-r, OctoberXart Records, 2013), "Tierra Quemada" (CD, OctoberXart Records, 2015), "No Grooves - Blood Moon Tonight" (CD, OctoberXart Records, 2017) en "Satellites" (ltd. edition CDr, OctoberXart Records, 2017).
Vespero werd in 2003 in Astrakhan, zuid Rusland opgericht en brengt sinds 2004 muziek uit, zowel in eigen beheer, als via diverse maatschappijen.
De band onderging sinds hun oprichting diverse keren bezettingswisselingen en bestaat, na het overlijden van cellist Vladimir Belov tegenwoordig uit: Ivan Fedotov – drums en percussie, Arkady Fedotov – basgitaar, synthesizer, fluit en achtergrond zang, Alexander Kuzolev – gitaar, effecten en elektronica, Alexei Klabukov – arpeggiator, keyboards en mellotron en Vitaly Borodin - viool.
Angel en Vespero hebben hun krachten gebundeld in het nummer "Carta Marina", dat vanaf 12 februari 2018 op CDr via bandcamp verkrijgbaar was en op 9 juli 2018 gevolgd werd door het album met dezelfde naam.
Het album verscheen in eigen beheer in een beperkte oplage van 100 stuks als Deluxe Edition 2CD + digitale download, waarbij de bonus CD opnamen bevat van live uitvoeringen van Ángel Ontalva & Vespero uit 2017/2018, inclusief 3 niet uitgebrachte nummers, gestoken in een 6 delige hoes en in een beperkte oplage van 400 stuks, plus als digitale download.
Deze bonus CD is op 3 augustus 2018 als aparte CD, inclusief digitale download, onder de naam "Sea Orm Liventure" in eigen beheer uitgegeven in een beperkte oplage van 200 stuks als digipack met 4 delig uitvouwbare hoes en een 2 pagina's tellend boekje.

Het album, dat 9 nummers bevat, start met de eerste van de 3 onuitgebrachte nummers, dat "Mirskonca" heet en hierin hoor ik de band een fantastische swingende uptempo mix maken van progressieve rock en hypnotiserende ritmes, die tegen het einde iets langzamer gespeeld wordt (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Esir", dat eveneens niet eerder uitgebracht is en in dit nummer krijg ik een schitterend, vrij rustig, exxperimenteel rock in opposition nummer voorgeschoteld.
Daarna laat de band me genieten van "Sea Orm", een geweldig uptempo rio nummer, dat diverse subtiele tempowisselingen heeft en swingt als een trein, waarna "Giant Lobster Between Orkneys & The Hebrides" volgt en de band me een verrukkelijke swingende mix voorzet van rio, progressieve rock, licht hypnotiserende ritmes en zigeuner jazz, die tevens spacerock invloeden bevat en me als muziek in de oren klinkt.
In "Carta Marina" schotelt Ángel Ontalva & Vespero me een prachtig rustig nummer voor, dat na enkele minuten verandert en de band een fantastisch krautrock nummer ten gehore brengt, waarbij stil zitten geen optie is en in "Sledges Crossing The Gulf Of Bothnia" speelt de band opnieuw zo'n lekker in het gehoor klinkend nummer, waar een terugkerend ritme in zit.
Dan zet de band me "Horrenda Charybdis Near Lofoten" voor en krijg ik weer een swingende mix van rio en progressieve rock te horen, die tevens jazz invloeden heeft en in een hoog tempo gespeeld wordt, om gevolgd te worden door "Mare Ingenii", het derde onuitgebrachte nummer en daarin speelt de band een geweldig melodisch nummer met een terugkerend percussie spel in een niet al te hoog tempo.
Het laatste nummer heet "Ziphius" en hierin mag ik nogmaals genieten van een swingend nummer, dat in een vrij hoog tempo gespeeld wordt en een licht hypnotiserend krautrock ritme heeft, dat net voor de helft van het nummer over gaat in een traag tempo, dat enkele minuten aangehouden wordt, waarna de band besluit om het roer weer om te gooien en verder te gaan in swingend Oosters klinkend stuk rock, dat een hypnotiserend ritme heeft.

"Sea Orm Liventure" van Ángel Ontalva & Vespero bevat 9 heerlijke nummers, die live net zo geweldig klinken als de studio opnamen en ik kan dit meesterwerk dan ook sterk aanraden aan elke liefhebber van progressieve rock, rio en krautrock.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Various Artists - Fruits De Mer Presents A Gathering Of The Fish (Fruits De Mer Records, 2018)

Het Fruits De Mer Records label brengt regelmatig gratis compilatie albums uit, die aan leden van de Fruits De Mer Records Club worden uitgedeeld, als ze een bepaalde aankoop doen.
Deze keer is dat bij aanschaffing van de albums "Cromlech Chronicles III" van Sendelica en van de 2LP Fuchsia "The Original Album + The Early Demos And More" van Fuchsia.
Eind juli ontvingen de club leden, die een bestelling hadden gedaan de CD "A Gathering Of The Fish", waarop 10 nummers staan van oude en nieuwe artiesten, die hun muziek op dit label uitbrengen, waarbij opgemerkt kan worden, dat het hoofdzakelijk nieuwe nummers zijn, die allemaal instrumentaal gespeeld worden door bands, die voor het overgrote deel uit Engeland afkonstig zijn.

Het album begint met "At The Forest Break" van The Ilk uit Londen, Engeland en daarin hoor ik de band een fantastisch rustig licht psychedelisch nummer spelen, dat orkestrale invloeden heeft en een enigszins trieste ondertoon bevat en dit nummer wordt gevolgd door "Earthman (Lost In Space)" van Man & Machine (UK), die me een prachtig licht psychedelisch melodisch nummer voorzet, waar ruimtelijke invloeden in zitten.(luister naar dit nummer via de youtbe link onder de recensie)
Daarna volgt Nathan Hall & The Sinister Locals (Wales) met "Like The Setting Sun" en hierin krijg ik een lekker swingend stukje pop muziek voorgezet, dat een aanstekelijk ritme en orkestrale begeleiding heeft en gevolgd wordt door "Nova Boss" van Delphini (UK), die een afwisselende swingende mix van dance, rock en Oosterse klanken ten gehore brengt, waarbij stil zitten geen optie is.
In "The Course Of Abagaz (Live)" laat Vespero (Rusland) me iets meer dan 17 minuten genieten van een psychedelisch rock in opposition nummer, dat rustig begint, maar na enkele minuten over gaat in een uptempo stuk muziek, dat progressieve rock, progressieve jazz en dance plus een hypnotiserend ritme bevat en daarbij is stil zitten niet aan de orde en halverwege verandert de muziek opnieuw en gaat de band over in het maken van RIO, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en reggae en jazz invloeden heeft, om tegen het einde terug te keren naar het maken van die swingende mix van progressieve rock, progressieve jazz en dance, waarna ik Das Blaue Palais (Duitsland) met "Zeitfield  (Düsseldorf Motorik Mix)" een heerlijk swingend krautrock nummer hoor spelen, waarmee de band me vanaf het begin in de ban van hun muziek laat komen, terwijl de muziek me weer in beweging brengt.
Dan hoor ik Black Tempest (UK), die Archipelago" speelt en me daarmee een prima elektronisch nummer voorschotelt, dat gevolgd wordt door "Love Song Of The Saroos" van Blue Giant Zeta Puppies (UK), die me een mix van elektronische muziek en spacerock in een niet al te hoog tempo voorzetten.
Vervolgens brengt Mercy And The Sea (UK) "We Fight To Win" ten gehore en krijg ik een uitstekend rock nummer voorgezet, dat een aanstekelijk dansbaar ritme heeft, waarbij het moeilijk is om niet in beweging te komen en Future Wizards Records (UK) speelt bijna 17 minuten een fantastisch progressief rock nummer met lichte blues invloeden, getiteld "The Hoodoo Dial (Edit)", dat zeer dansbaar is en in een hoog tempo gespeeld wordt.

"A Gathering Of The Fish" van Fruits De Mer Records bevat 10 verrukkelijke nummers, die diverse stijlen muziek omvatten en ik kan iedere muziekliefhebber aanraden, eens te overwegen om lid te worden van de Fruits De Mer Records Club, om dit soort geweldige unieke uitgaven te mogen ontvangen.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Crystal Jacqueline - Live (Mega Dodo Records, 2018) (Progressieve Pop)

Crystal Jacqueline werd in Wiltshire, Engeland geboren en al op jonge leeftijd ontwikkelde ze haar talent en liefde voor muziek.
Ze trad regelmatig in en rond Bath op, die haar lof en een waardevolle ervaring opleverden en verhuisde later verder naar het zuiden van het land, waar ze in verscheidene bands speelde, die in binnen en buitenland optraden.
Ze woont in Devon met haar varken, katten, ganzen en haar partner Icarus Peel, met wie ze samen in de band The Honey Pot speelt, die in 2012 startte en in het begin uit 5 personen bestond, maar tegenwoordig nog maar bestaat uit: Crystal Jacqueline - zang en piano, Icarus Peel - alle andere instrumenten en Brian Rushbrooke - drums.
In 2010 bracht ze haar solo debuut album "Heal Yourself" via Psychedandy Records uit en in 2012 verscheen haar eerste album met The Honey Pot, getiteld "To The Edge Of The World" op het Mega Dodo label.
In november 2012 nam ze de EP "A Fairy Tale" op met daarop 3 covers: "Cousin Jane" (Troggs), "A Fairy Tale" (Second Hand), "Play With Fire" (Rolling Stones), die door Fruits De Mer Records werd uitgebracht.
Haar LP "Sun Arise" werd in 2013 via het Mega Dodo Records label op de markt gebracht en bevat 16 nummers, inclusief de songs van de EP "A Fairy Tale".
Haar CD album "Electronic Memory", uit 2015, met The Honey Pot, verscheen in een zeer gelimiteerde box oplage van 100 stuks en bevat een 12 pagina's tellend boekje, 2 ansichtkaarten en een badge.
De nummers van de CD, waarvan de cover "Hole In My Shoe" van Traffic voor het eerst op CD is verschenen, werden eerder, in de zomer van 2014, door Fruits De Mer Records op 2 vinyl EP's uitgebracht.
"Rainflower" is het tweede album, dat in 2015 van haar is verschenen en hiervoor zijn alle nummers ook nu weer geschreven en geproduceerd door haar man Icarus Peel.
Het album is op 25 mei op 180 gram vinyl uitgebracht, waarbij de eerste 100 exemplaren vergezeld zijn gegaan van een A5 poster en naar rainflower ruikende bloemblaadjes en tevens is het album in een beperkte oplage verschenen als digipack met het bonusnummer "In My Chair".
De muziek van het album was op 24 mei te horen zijn tijdens het optreden van Crystal Jacqueline & The Honey Pot in The Half Moon te Putney, waar ze onderdeel uitmaakte van het "Games For May Festival", dat door Mega Dodo Records en Fruits De Mer Records georganiseerd werd.
Van de LP is het nummer "Winter Deep" in november 2015 op single uitgebracht, terwijl er ook een niet eerder uitgebracht nummer, plus een live uitvoering van een song te horen zijn.
Vervolgens werd begin 2016 de LP/CD (waarop 2 extra nummers staan) "Inside The Whale" van The Honey Pot uitgebracht, terwijl er van de beperkte uitgave van de 3CD versie slechts 150 verschijnen en deze bevat het album "Inside The Whale", het exclusieve live album "Live In London" (opgenomen tijdens het Games For May optreden), de single "Lisa Dreams" plus 2 bonus nummers en een interview met Icarus Peel en Crystal Jacqueline, waarbij het geheel verpakt is in een speciaal genummerd blik met waarzeggende vis.
Tevens werd de single "Lisa Dreams" in een beperkte oplage van 150 stuks op gekleurd vinyl speciaal voor leden van de Mega Dodo Records club geperst en deze is ook op zwart vinyl verschenen en op 9 mei 2016 verscheen de 7", 33 toeren, EP "Morning Dew" in een beperkte oplage op gekleurd vinyl via het Regal Crabomophone label van Fruits De Mer Records met daarop 4 nummers, waarop ze bijgestaan wordt door haar partner Icarus Peel.
Haar album "Await The Queen" is op 16 juni 2017 verschenen in een beperkte oplage van 250 stuks als 2LP en is alleen verkrijgbaar als mail order via Mega Dodo Mail Order en Heyday Mail Order in Groot Brittannië en via Clear Spot in Europa, terwijl de CD en digitale download overal te koop zijn.
Op 28 september 2018 verschijnt haar album "Live" via Mega Dodo Records in een beperkte oplage van 250 stuks als officiële bootleg op 180 gram wit met zwart gespetterd vinyl, tevens in een beperkte oplage op CD in een 18 pagina's 8"x8" media boek met een gebonden harde kaft, inclusief een DVD, waarop 4 nummers staan, die tijdens het festival gefilmd zijn en als digitale download.
De opnamen komen van een optreden, dat ze in juni 2018 met haar band deed, tijdens het Sonic Rock Solstice Festival, dat door een bootlegger opgenomen werd en door Icarus Peel de dag na het optreden ontdekt werd, toen hij langs een merchandise stalletje liep en een deal was snel gemaakt.

Het album, dat 8 nummers bevat, start met "Sun Arise", waarin ik de band in een rustig tempo met zware synthesizer klanken en echo op de zang hoor beginnen, waarna na enkele minuten de rest van de band in valt en me een geweldige swingende song met een licht hypnotiserend ritme voorzet, die gevolgd wordt door "A Fairy Tale" en daarin hoor ik de band starten met de tonen van "I Can't Explain" van The Who, om daarna een heerlijke uptempo rock song te spelen, die enkele subtiele tempowisselingen heeft en swingt.
Dan schotelt de band me "Grantchester Meadows" voor en hoor ik een mooie rustige song, die iets over de helft van de song meer vaart krijgt en het nummer ontaardt in een fantastische swingende progressieve rock song, waarna de band verder gaat met "Water Hyacinth", een schitterende vrij rustige pop song, waarin Jacqueline op haar best is.
In "Siren" hoor ik haar een prima licht psychedelische song in een niet al te hoog wisselend tempo spelen (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in "Fly A Kite" zet ze me een verrukkelijke aanstekelijke song voor, waarin het gitaarspel van Icarus uitstekend tot zijn recht komt en de muziek een zeer dansbaar ritme heeft.
Daarna hoor ik "Dragonfly", een rustig startende song, die langzaam meer snelheid krijgt en een licht hypnotiserend ritme bevat, waarbij stil zitten geen optie is en gevolgd wordt door het laatste nummer, dat "Love Is Light" heet en hierin speelt de band een swingende uptempo pop song, met een opzwepend ritme, dat progressieve rock invloeden heeft en me opnieuw in beweging brengt.

Crystal Jacqueline heeft me met "Live" vanaf het begin in de ban van haar heerlijke muziek weten te krijgen en ik kan liefhebbers van progressieve rock en de betere pop deze schijf dan ook van harte aanbevelen.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: RDTK - Human Resources (Denovali Records, 2018) (Elektro / Dance)

Ricardo Donoso is een componist, percussionist en elektronica muzikant, die in Rio De Janeiro, Brazilië geboren werd en momenteel in Boston, Massachusetts Amerika woont.
Na zijn opleiding aan Berklee College Of Music en The New England Conservatory speelde hij in diverse projecten gedurende de jaren, het laatst als drummer bij de avant-death metal band Ehnahre, maar ook maakte hij deel uit van het experimentele elektronische duo Perispirit en ging schuil achter de aliassen Embouchure en Scuba Death.
Verder was hij actief in Calliope Quartet en The Epicureans en maakte hij solo albums, waarvan de eerste, "Solo Percussion Improvisations" in 2007, als eigen uitgave op een CD-R verscheen, waarna "Progress Chance" (Digitalis Recordings, 2011), "Assimilating The Shadow" (Digitalis Recordings, 2012), "As Iron Sharpens Iron, One Verse Sharpens Another" (Digitalis Recordings, 2013), "A Song For Echo" (Kathexis, 2014), "Sarava Exu" (Denovali Records, 2014) en "Machine To Machine" (Denovali Records, 2015) volgden.
Ook werden er enkele singles en EP's uitgebracht, waaronder: "Zerovinteum" (7" gelimiteerd vinyl, Semata Productions, 2009), "One Verse Sharpens Another" (EP, Digitalis Recordings, 2013), "As Iron Sharpens Iron" (EP, Digitalis Recordings, 2013), "Iron / Verse Remixes" (12" vinyl, Digitalis Recordings, 2014) en "Beginning Of The Shape" (3xFile, MP3, EP, Denovali Records, 2014).   
Onder het alias RDTK werkt hij samen met Thiago Kochenborger (zang en basgitaar) uit Berlijn, Duitsland, met wie hij sinds zijn twaalfde bevriend is en 15 jaar geleden in een klein eenpersoons slaapkamer appartement te Rio De Janeiro een eerste poging deed samen muziek te maken.
Dat resulteerde uiteindelijk in 2018 in het album "Human Resources", dat 8 nummers bevat en 29 juni 2018 via Denovali Records op LP, CD en als digitale download werd uitgebracht.

Het album begint met "Affective Forecasting" en daarin hoor ik het duo een schitterende song in een vrij hoog tempo spelen, die een mix is van dance, new wave en elektro en enkele tempowisselingen heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Shadows Arrive", waarin ik een swingende dansbare dance song voorgezet krijg, die elektro invloeden heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Daarna speelt het duo "There Is Still Time" en hierin mag ik genieten van een fantastische dansbare krautrock song, die invloeden van new wave en elektro bevat, waarna "Surface And Together" volgt en ik een prachtige afwisselende pop song hoor, waar krautrock en dance elementen in zitten.
In "Rubiks Cube" schotelt RDTK me een heerlijk avant garde nummer voor, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en in "Seal The Chamber" hoor ik het duo rustig starten, om na korte tijd in een iets sneller tempo te gaan spelen en me een geweldige melodische elektro song voor te zetten, die een licht hypnotiserend ritme heeft.
Dan volgt "Forever Imprisoned", een zeer dansbare mix van dance en new wave, die ook lichte invloeden van krautrock heeft en gevolgd wordt door "Squaring The Circle", een mooie rustige pop song, waarmee het album op waardige wijze afgesloten wordt.

"Human Resources" van RDTK staat vol uitstekende songs, waarvan ik van begin tot einde heb mogen genieten en ik kan liefhebbers van elelktro, dance, new wave krautrock en de betere pop, deze schijf dan ook van harte aanbevelen.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Not A Good Sign - Icebound (Eigen Beheer, 2018) (Progressieve Rock / Artrock)

Het Altrock label project Not A Good Sign werd in 2012 te Milaan, Italië door Paolo «Ske» Botta, Marcello Marinone, Martino Malacrida, Gabriele Guidi Colombi, en Francesco Zago opgericht en bestaat tegenwoordig uit: Alessio Calandriello - zang, Gian Marco Trevisan – sologitaar en zang, Alessandro Cassani – basgitaar en zang, Paolo ”Ske” Botta – keyboards en klokkenspel, Martino Malacrida - drums en trompet en live speelt Pacho Rossi – drums en percussie met de band mee.
De band trad in de loop der jaren op in Italië, Spanje, Portugal, Duitsland en Frankrijk en deelde hett podium met onder andere: Three Friends, Aldo Tagliapietra, Locanda Delle Fate, Wobbler, Karnivool, Il Biglietto per l'Inferno, Humble Grumble, Nuova Idea, Seven Steps to the Green Door, Morgbl, Syndone, Il Tempio delle Clessidre, La Maschera di Cera, Ingranaggi della Valle, Gatto Marte, Universal Totem Orchestra, FEM, VIII Strada en Eveline's Dust.
Hun debuut album heet simpelweg "Not A Good Sign" en werd op 10 juni 2013 als digitale download uitgebracht, waarna "From A Distance" op 28 februari 2015 volgde en eveneens als digitale download verscheen.
Hun derde digitale download album heet "Icebound" en verscheen 5 mei 2018 tevens in een zeer beperkte oplage van 500 stuks op CD, die en genummerd zijn en voorzien van de handtekeningen van de bandleden en gestoken in een speciale hoes en in eigen beheer is uitgegeven en op dit album is alleen Paolo «Ske» Botta van de oorspronkelijke bandbezetting nog over.
Op dit album spelen de gastmuzikanten: Fabio «Ciro» Ceriani (Ein Kerem) - percussie, David Jackson (Van Der Graaf Generator) - saxofoon en dwarsfluit, Eloisa Manera (Artchipel Orchestra) - viool, Margherita Botta - speelgoed klokkenspel en stem en Marcello Marinone - trommel vlies mee.

Het album start met "Second Thought", waarin ik de band een vrij experimenteel progressief rock nummer hoor spelen, dat diverse tempowisselingen heeft en complex in elkaar zit (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Frozen Words", een rustig startende song, die langzamerhand meer snelheid krijgt, terwijl ook de muziek verandert van pop naar progressief met jazz invloeden gaat, om vervolgens terug te komen naar het rustige tempo waar mee begonnen werd.
Daarna zet de band me "Hidden Smile" voor en krijg ik een schitterend progressief rock nummerte horen, dat wisselende tempo's heeft, complex in elkaar zit en bij tijd en wijle swingt en dit nummer wordt gevolgd door "As If", een prachtig kort nummer, dat nog geen minuut duurt en op keyboards gespeeld wordt.
In "Down Below" brengt Not A Good Sign een licht psychedelisch startende song ten gehore, die verandert in een heerlijk stuk progressieve rock, waar invloeden van jaren 70 progrock bands in zitten en in "Truth" schotelt de band me opnieuw zo'n uitstekende song voor, die wisselende tempo's en een progressief karakter heeft.
Dan speelt de band weer een kort nummer, dat "Not Yet" getiteld is en daarin bepaalt de basgitaar tot halverwege het ritme, waarna de rest van de band invalt en er een melodisch geheel ontstaat, dat naadloos over gaat in "Trapped In", een fantastsiche mix van progressieve rock en progressieve jazz, die diverse prima tempowisselingen bevat.
Het laatste nummer heet "Uomo Neve" en hierin zet de band me een spannend zwaar, dreigend stuk muziek voor, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.

"Icebound" van Not A Good Sign bevat 9 geweldige nummers, die hier en daar complex in elkaar zitten en daarmee heeft de band me van begin tot einde weten te boeien en ik kan iedere liefhebber van progressieve rock en artrock deze digitale download dan ook ten zeerste aanraden.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Forming The Void - Rift (Kozmik Artifactz Records, 2018) (Stonerrock)

Forming The Void is een band uit Lafayette, Louisiana, Amerika, die in 2013 werd opgericht en tegenwoordig bestaat uit: James Marshall - sologitaar en zang, Shadi Omar Al-Khansa- sologitaar, Luke Baker - basgitaar en Thomas Colley - drums.
De band bracht in 2014 hun debuut album "Forming The Void" uit, dat in 2015 gevolgd werd door "Skyward" en in 2017 verscheen hun derde album "Relic", waarmee de band veel lovende kritieken oogste.
De opvolger hiervan heet "Rift", dat 17 augustus 2018 via het Kozmik Artifactz Records label in een beperkte oplage als LP op gekleurd vinyl en als CD werd uitgebracht.

Het album, dat 7 nummers bevat, start met "Extinction Event" en daarin hoor ik de band een vrij langzame zware rock song spelen, die stoner invloeden heeft en zo nu en dan licht hypnotiserend klinkt en gevolgd wordt door "On We Sail", dat een aanstekelijk hypnotiserend ritme bevat, dat me in beweging zet, terwijl de muziek stevig is en in een gemiddeld tempo, op enkele tempowisselingen na, gespeeld wordt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Arcane Mystic" laat de band me genieten van een heerlijke stonerrock song, die Oosterse invloeden en een aanstekelijk ritme heeft en in een gemiddeld tempo wordt gespeeld, waarna "Transient" volgt en Forming The Void een fantastisch stukje rock voorzet, dat met psychedelische spacerock klanken start en over gaat in een uitstekende zware swingende rock song, waarbij stil zitten geen optie is.
Daarna zet de band me "Arrival" voor en ik opnieuw een stevige swingende rock song te horen krijg, die diverse tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door "Ark Debris", een zware rock song met lichte Oosterse invloeden, die in een gemiddeld tempo in een licht hypnotiserend ritme gespeeld wordt.
Het laatste nummer, dat "Shrine" heet is eveneens een geweldige rock song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een licht hypnotiserend ritme bevat.

"Rift" van Forming The Void bevat 7 stevige stonerrock songs, die liefhebbers van dit genre zeker op waarde zullen weten te schatten en ik kan hen dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: The Eye Of Time - Myth II: A Need To Survive (Denovali Records, 2018) (Elektronisch)

The Eye Of Time is het solo project van de Franse muzikant Marc Euvrie, die uit Normandië komt.
Marc, die nauw verbonden is met de Franse punk en hardcore scene, heeft een klassieke achtergrond en studeerde piano vanaf zijn negende jaar, waarna hij op zijn vijftiende jaar zijn eerste piano werk componeerde.
Na zijn school diploma te hebben gehaald, ging hij cello aan het conservatorium studeren en was hij in diverse bands actief, voordat hij zijn solo project The Eye Of Time startte.
Zijn debuut album "After Us" verscheen in 2006 als CD-R in eigen beheer en werd verpakt in een uitklapbare kartonnen hoes op DVD formaat, waarna in 2010 het CD album "Jail" via het Destructure Records in een beperkte oplage werd uitgebracht, waarvan de opnamen in juni 2008 hadden plaats gevonden in de Studio de la Souleuvre.
Vervolgens bracht het Denovali Records label de compilatie "The Eye Of Time" in 2012 uit, die bestaat uit: "After Us" (11 nummers) + "Jail" (6 nummers) + "Lilly On The Valley" (3 nummers) en deze verscheen op 2CD en op 3LP wit vinyl en 3LP 180 gram zwart vinyl, maar ook als 20mp3 en in 2014 verscheen de CD/LP/Download "Acoustic", eveneens via Denovali Records.
In maart 2015 is zijn album "ANTI" via het Denovali Records label verschenen, zowel op CD als op LP en als Digitale download, waarbij Marc zich heeft laten inspireren door Third Eye Foundation, Portishead, Neurosis, DJ Shadow, Björk, Sigur Ros, Edvard Grieg, Sergei Rachmaninov en Godspeed You! Black Emperor en deze werd in 2016 gevolgd door "Myth I - A Last Dance For The Things We Love", die via dat zelfde label eveneens op LP, CD en als digitale download is uitgebracht.
"Myth II: A Need To Survive", dat 3 augustus 2018 via Denovali Records op LP, CD en als digitale download verscheen, is hier de logische opvolger van.

Het album, dat 6 nummers bevat, start met "There Is So Much Pain In This World" en daarin krijg ik een fantastisch stuk elektronische muziek voorgeschoteld, dat een enigszins trieste ondertoon heeft en een licht hypnotiserend eentonig ritme heeft en gevolgd wordt door "In The Name Of Earth", een aangrijpend, vrij zwaar, met beats doorspekt, elektronisch nummer, dat lichte invloeden uit dance en jazz heeft.
In "To Rise Through Our Tears" laat Marc me genieten van een schitterend zwaar nummer, dat op een begrafenis gespeeld zou kunnen worden bij het ten grave leggen van een dode en in "A Need To Survive" krijg ik een geweldig licht hypnotiserend nummer voorgezet, dat in een traag tempo gespeeld wordt.
Daarna volgt "Foldings", een nummer, dat lichtelijk experimenteel begint en over gaat in een mix van elektronische muziek en dance, die in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld (luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie) en in het laatste nummer, dat "Notre Amour Est Assez Puissant Pour Detruire Ce Putain De Monde" heet, brengt hij een verrukkelijk nummer ten gehore, dat positiviteit uitstraalt en me in een soort euforie stemming brengt, want er is nog hoop.

"Myth II: A Need To Survive" van The Eye Of Time is een geweldig album, dat vol fantastische nummers staat en ik kan dit meesterwerk dan ook sterk aanbevelen aan hen, die van zware elektronische muziek houden.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Nathan Hall And The Sinister Locals - Tunguska Tydfil (The Hip Replacement, 2018) (Psychedelische Pop)

Op 27 november 2017 verscheen het eerste solo album "Effigies" van de uit Cardiff, Wales, afkomstige Nathan Hall (Soft Hearted Scientists) - zang, akoestische gitaar, sologitaar, keyboards, piano, geluid effecten en bellen, waarop 12 nummers staan, via Pegasus Promotions en The Hip Replacement.
Op 6 april 2018 verscheen dit album nogmaals, maar dan met de instrunmentale uitvoeringen van de nummers, onder de naam "Mute Effigies Soundtracks" via Pegasus Promotions en The Hip Replacement en vermeldenswaardig is, dat dit album een extra nummer bevat en in eerste instantie alleen voor vrienden, de bandleden en hun familie bestemd was.
The Sinister Locals, die Nathan Hall - zang, sologitaar, keyboards, effecten en elektronica op deze albums bijstaan, zijn: Michael Bailey - basgitaar, Frank Naughton - drums, piano, elektronica, arrangementen voor orkest en effecten en Spencer Segelow - drums(4 nummers).
Op 7 September 2018 verschijnt hun album "Tungusak Tydfil" via The Hip Replacement in een beperkte oplage van 150 stuks op vinyl, terwijl het album vanaf 18 juni 2018 reeds op CD te koop is via datzelfde label en daarop speelt Nathan alle instrumenten op de basgitaar na, die door Michael Bailey gehanteerd wordt.

De CD bevat 16 nummers waarvan "Randall And Hopkirk Revisited" het eerste is en hierin hoor ik de band een mooi rustig kort licht dreigend nummer spelen, dat uit een soundtrack gespeeld zou kunnen komen en dit wordt gevolgd door "Windmills On Fire", een heerlijk uptempo nummer, waarin het keyboards de belangrijkste rol speelt, waarna ik 33 seconden durende "Psychogeography" volgt en ik een orkestraal stukje muziek voorgezet krijg.
Daarna hoor ik het titel nummer "Tunguska Tydfil" en de band een prachtige rustige melodische licht psychedelische song ten gehore breng, die gevolgd wordt door "Glacial Glaire", een geweldige aanstekelijke psychedelische pop song, die wisselende tempo's heeft, waarna er weer een kort stukje gespeeld wordt, dat "Rocky Rhodes" heeft en dit keer duurt dat 22 seconden.
In "Sometimes I See You" laat de band me genieten van een schitterende rustige licht psychedelische pop song (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie), in "Side By Side (Glowing Guide)" schotelt Nathan Hall And The Sinister Locals me een fantastische song voor, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en invloeden uit psychedelische muziek bevat, waarna kant 2 volgt en daarop begint de band met het korte "The Blue Beserkers", een instrumentaal stukje, dat een vrolijk aanstekelijk ritme heeft, dat me in beweging brengt en iets minder dan 1 minuut duurt.
Dan zet de band me "Softly She Calls My Name" voor en hoor ik een korte psychedelische song, waar de invloed van de muziek van The Beatles in te horen is en dit nummer wordt gevolgd door "Carnival Of The Damned", dat Spaanse en tevens psychedelische en lichte spacerock invloeden heeft, waarbij de muziek enkele tempowisselingen heeft.
Vervolgens speelt de band "St Davids Bed And Breakfast Blakckout Disaster", waarin ik een dansbare mix van elektro en psychedelische muziek voorgeschoteld krijg , waarna de band "Lock In At 'The Last Chance Saloon'" ten gehore brengt en opnieuw een kort instrumentaal werkje speelt.
Verder hoor ik "Song Of Sourpuss", een verrukkelijke pop song met gesproken tekst, achtergrondzang en psychedelische muziek, "The Phoenix Of Albany Road", een uitstekende mix van pop, klassieke barok en psychedelische muziek en "Even This City Won't Last" en hierin speelt de band een zeer langzame song, waarbij de beleiding alleen bestaat uit de piano.

"Tunguska Tydfil" van Nathan Hall And The Sinister Locals staat vol mooie songs en instrumentale nummers, waarmee de band me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan iedere liefhebber van psuchedelische muziek en de betere op, deze schijf dan ook van harte aanraden.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Deathbell - With The Beyond (Kozmik Artifactz Records, 2018) (Stoner) 17 augustus 2018

Deathbell is een band uit Toulouse, Frankrijk en Ierland, die bestaat uit: Lauren Gaynor - zang en keyboards, Bastien Commelongue - sologitaar en keyboards, Valentin Troï - basgitaar en Robin Draye - drums.
De band brengt op 17 augustus hun debuut album "With The Beyond", waar 6 nummers op staan, via het Kozmik Artifactz Records label uit in een beperkte oplage op gekleurd vinyl, die in een klaphoes gestoken is en
Tevens wordt het album samen met een T-shirt aangeboden.

Het album, dat 6 nummers bevat, start met het titelnummer "With The Beyond", waarin ik de band een schitterend licht psychedelisch stonerrock nummer in een niet al te hoog tempo hoor spelen, dat gevolgd wordt door "Emerald Eyes Shine", een stevige rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Dan volgt "Come To Trouble" , een nummer dat de begin tonen van "Black Sabbath" van Black Sabbath bevat en in een traag tempo gespeeld wordt en daarin zet de band me een heerlijke stonerrock song voor, die na enkele minuten iets meer vaart krijgt om uit te monden in een uitstekende rock song (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), waarna "Over The Rim" volgt en Deathbell een uitstekende song ten gehore brengt, die in een vrij rustig tempo gespeeld wordt.
In "They Still Wander" laat de band me opnieuw zo'n stevige trage rock song horen en in "Rise From Your Grave" zet de band me een geweldige zware trage rock song voor, die in de lijn van de rest van de nummers ligt.

"With The Beyond" van Deathbell is een prima debuut album, dat stonerrock songs met licht hypnotiserende ritmes bevat en ik kan liefhebbers van dit genre deze schijf dan ook van harte aanbevelen.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Trixie & The Trainwrecks - 3 Cheers To Nothing (Voodoo Rhythm Records, 2018) (Blues / Country)

Trixie Trainwreck ook wel bekend als Trinity Sarratt werd in San Francisco, Amerika geboren en verhuisde op haar 18e naar Berlijn, Duitsland, waar ze in bands speelde als Kamikaze Queens, Cry Babies, Runaway Brides en toerde daarmee door Europa en Amerika.
Vervolgens ging ze solo op treden als eenvrouwsband onder de naam Trixie Trainwreck No Man Band en na in Londen de Engelsman Charlie Hangdog te hebben ontmoet, besloten de twee te gaan samenwerken.
Solo bracht ze haar debuut single "Hard Workin’ Girl” in januari in een beperkte oplage van 500 stuks uit, die allemaal verkocht werden en in maart 2015 volgde haar debuut album "Bound To Ramble”, die in een beperkte oplage onder de naam Trixie Trainwreck werd uitgebracht, waarna het album op 17 mei 2015 op LP verscheen in een genummerde oplage van 500 stuks op geel vinyl.
Trixie & The Trainwrecks werd op 6 november 2012 te Berlijn, Duitsland opgericht en bestaat uit: Trixie Trainwreck - sologitaar en zang, Charlie Hangdog - blues harp, Paul Seacroft - lapsteelgitaar en Bruce Brand - drums.
Op 3 maart 2018 verscheen het album "3 Cheers To Nothing" via Voodoo Rhythm Records op LP, inclusief een gratis CD en geprinte binnenhoes en als CD in een dubbele klaphoes met 12 bladzijden tellend boekje.

Het album, dat 13 nummers bevat, start met "Daddy's Gone", waarin de band een schitterende swingende mix van blues- en garagerock speelt, waar ook cajun invloeden in zitten (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en deze wordt gevolgd door "God Damn Angels", een rhythm & blues song, waarvan de muziek van Bo Diddley is ("Not Fade Away") en een aangepaste tekst bevat.
Daarna hoor ik "Poor & Broke" en ook hierin krijg ik een herkenbaar blues nummer voorgezet, dat enkele subtiele tempowisselingen heeft, waarna ik "No Good Town" hoor en de band een heerlijke mix van country en blues, die een aanstekelijk ritme heeft en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, om gevolgd te worden door de titel song "3 Cheers To Nothin'", een mooie, vrij rustige, country song, die de sfeer van de jaren 50 uitwasemt.
In "God Damn USA" krijg ik een fantastische korte blues song voorgeschoteld, die swingt en in "Commuter Baby" laat Trixie & The Trainwrecks me opnieuw een swingende mix van blues en country horen, waarbij stil zitten geen optie is.
Dan volgt "Everybody Wants To Go To Heaven", een verrukkelijk instrumentaal nummer met country en blues invloeden en dit nummer wordt gevolgd door "End Of Nowhere", waarin ik weer zo'n swingende uptempo mix voorgezet krijg en stil zitten dus onmogelijk is.
Vervolgens speelt de band "Yodelin' Bayonne Blues", een lekker in het gehoor klinkende poprock song met lichte country invloeden, die gevolgd wordt door "I'm Leavin'", een aanstekelijke country song, die in de jaren 50 gemaakt had kunnen zijn en licht blues invloeden heeft, waarbij ik mezelf betrap, dat ik zit mee te swingen.
Verder brengt de band ""Lonesome Whistle" ten gehore, en daarin krijg ik een prachtige rustige country song voorgezet, die door country legende Hank Williams samen met Jimmie Davis geschreven is en "This Train", een geweldige licht hypnotiserende mix van blues en country, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een terugkerend ritme heeft.

"3 Cheers To Nothing" van Trixie & The Trainwrecks staat vol uitstekende swingende songs, die het midden houden tussen blues en country en veelal terug grijpen naar de jaren 50 en ik kan liefhebbers van beide genres deze plaat dan ook van harte aanbevelen.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via  www.osuradio.nl

Review: The Goon Mat And Lord Benardo - Take Off Your Clothes (Voodoo Rhythm Records, 2018) (Bluesrock)

The Goon Mat And Lord Benardo  is een duo uit Luik, België, dat in 2009 werd opgericht en bestaat uit: Mathias Dalle (The Goon Mat) - sologitaar, zang en drums en Fabian Bennardo (Lord Benardo) - mondharmonica en percussie.
Beide leden waren eerder actief samen met Stinky Lou - basgitaar onder de naam Stinky Lou & the Goon Mat, maar eerstgenoemde stopte, om zijn eigen bar te openen (Lou's Bar).
In 2014 verscheen hun 7" debuut single "What It's All About" via Voodoo Rhythm Records en op 4 november bracht het duo hun album "Take Off Your Clothes" als digitale download uit, waarna het in 2018 via Voodoo Rhythm Records op LP verscheen, inclusief een gratis CD en een geprinte binnenhoes en tevens werd het album als CD uitgebracht in een klaphoes met een 12 pagina's tellend boekje.

Het album, dat 11 nummers bevat, start met "Because Of You", waarin ik het duo een heerlijke ruige bluesrock song hoor spelen, waarbij het rauwe stemgeluid van The Goon Mat uitstekend tot zijn recht komt en de muziek swingt als een trein.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna speelt het duo "Get Down With You" en krijg ik een lekker in het gehoor klinkende aanstekelijke song voorgeschoteld, waarbij het moeilijk is om niet in beweging te komen en deze wordt gevolgd door "Conception Of The Blues", een geweldige uptempo mix van boogie en blues, waarin enkele tempowisselingen zitten.
Dan volgt "Tonight Is The Night", een schitterende bluesrock song, die een licht hypnotiserend terugkerend ritme heeft en swingt, waarna The Goon Mat And Lord Benardo me de titelsong "Take Off Your Clothes" voorzet en ik een fantastische ruige song te horen krijg, waarin het tempo langzaam opgevoerd wordt.
In "Tried" brengt het duo een uitstekende licht psychedelische rock song ten gehore, die diverse subtiele tempowisselingen bevat en in "Dance With Me" krijg ik opnieuw een verrukkelijke aanstekelijke swingende song voorgezet, die een licht hypnotiserend ritme heeft, waarbij het onmogelijk is stil te blijven zitten.
Vervolgens hoor ik "Lille Girl", een mix van rock & roll en bluesrock, die in een hoog tempo gespeeld wordt, waarna "Babe" volgt en het duo een prima rock song in een gemiddeld tempo speelt, die diverse tempowisselingen heeft.
Verder volgen "Show Me The Way", een aanstekelijke uptempo mix van bluesrock en gospel en "Voodoo Got Me", een prachtige rustige blues song met enkele subtiele tempowisselingen.

"Take Off Your Clothes" van The Goon Mat And Lord Benardo is een fantastische plaat, die vol schitterende bluesrock songs staat en ik kan deze schijf dan ook ten zeerste aanraden, aan een ieder, die van deze muziekstijl houdt.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via  www.osuradio.nl

Review: Bang - The Best Of (Ripple Music, 2018) (Rock / Hardrock)

Bang was een hardrock band uit Philadelphia, Pennsylvanië, Amerika, die van 1972 tot 1973 de LP's "Bang" (1972), "Mother"/"Bow To The King" (1972) en "Music" (1973) maakte, die via het Capitol Records label verschenen.
De band werd opgericht door Frank Gilcken - sologitaar en zang, Frank Ferrara - zang en basgitaar en Tony Diorio - drums en in de jaren 2000 heropgericht en in 2013, waarin de reunie van de band aangekondigs werd, werd Tony live vervangen door Matt Calvarese, die op zijn beurt in 2014 de stokjes over droeg aan Jake Leger, die tot 2016 bij de band drumde.
In 1971 nam de band het album "Death Of A Country" op, dat pas in 2004 via Rise Above Records op LP en CD verscheen en verder verschenen "Return To Zero" (1999) en "The Maze" (2004) en op 15 augustus 2017 werd hun autobiografie "The Bang Story: From The Basement To The Bright Lights" uitgebracht.
Op 14 april 2018 verscheen het album "The Best Of" op LP en CD via het Ripple Music label en hierop staan 2 niet eerder uitgebrachte nummers.

"The Best Of", waarop 18 nummers staan, begint met "Death Of A Country", dat iets meer dan 10 minuten duurt en daarin hoor ik de band met een toespraak beginnen, die al snel over gaat in een geweldige aanstekelijke rock song met een vrolijk ritme, waarin diverse prima tempowisselingen zitten en dit nummer wordt gevolgd door "No Trespassing", een mooie rustige song, die enkele subtiele tempowisselingen heeft, waarna "My Window" volgt en de band een uptempo rock song speelt, die zo nu en dan lichtelijk chaotisch klinkt en vol tempowisselingen zit.
Daarna zet de band me "Lions Christians" voor en krijg ik een schitterende song te horen, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en progressieve rock invloeden heeft, waarna "The Queen" ten gehore gebracht wordt en hierin speelt de band een geweldige swingende rock song, die lichte hardrock invloeden heeft en gevolgd wordt door "Our Home", een mix van een pop en hardrock song, die wisselende tempo's heeft.
In "Questions" schotelt Bang me een heerlijke swingende uptempo song voor, die een aanstekelijk ritme heeft, dat aanzet tot dansen en in "Redman" krijg ik een prima uptempo rock song te horen, die ook nu weer enkele tempowisselingen heeft en in "Mother" laat de band me genieten van een verrukkelijke swingende pop song, die me in beweging brengt en invloeden uit country en hardrock heeft.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Dan volgt "Humble" een lekker in het gehoor klinkende hardrock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en enkele tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door "Keep On", een uitstekende uptempo mix van funk en hardrock en ook "Idealist Realist" is een geweldige hardrock song met diverse tempowisselingen.
Vervolgens hoor ik "Feel The Hurt", een prachtige, vrij rustige, pop song, die na korte tijd over gaat in een iets sneller tempo, "Windfare", een swingende rock song en "Don't Need Nobody", een lekker klinkende poprock song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en licht hardrock invloeden heeft en tegen het einde sneller wordt.
Verder zet de band me "Exactly Who I Am" voor, een mooie aanstekelijke poprock song, die me opnieuw in beweging brengt, waarna ik "Slow Down" voorgeschoteld krijg, waarin de band een schitterende uptempo mix van hardrock en poprock speelt en "Feels Nice", een fantastische rock song, die swingt als een trein en daarbij is stil zitten niet aan de orde.

"The Best Of" van Bang is een verrukkelijk tijdsdocument, dat me terug gevoerd heeft naar begin jaren 70 en ik kan rock liefhebbers van de muziek uit dit tijdperk deze schijf dan ook van harte aanbevelen.

Review: The Heavy Eyes - Live In Memphis (Kozmik Artifactz Records, 2018) (Progressieve Bluesrock)

The Heavy Eyes werd in Memphis, Tennessee, Amerika opgericht en bestaat uit: Tripp Shumake - zang en sologitaar, Wally Anderson - basgitaar en Eric Garcia - drums.
De band bracht op 7 oktober 2010 hun debuut EP "1" op cassette en als digitale download uit en deze werd op 22 oktober 2011 gevolgd door het digitale debuut album "Heavy Eyes" en de digitale single "2", die 1 mei 2012 werd uitgebracht.
Vervolgens verschenen: "Heavy Eyes & All Them Witches Split" (gekleurd vinyl 7" single, 1 december 2012), "Maera" (LP, 29 december 2012) (her persing via Kozmik Artifactz Records 300 stuks op doorzichtig vinyl en als CD), "Heavy Eyes / Werwulf 7" Split" (7" single, 26 maart 2014), "He Dreams Of Lions" (LP, 13 november 2015) (her persing via Kozmik Artifactz Records 300 stuks op doorzichtig vinyl en als CD), "Long Hot Summer Night" (digitaal download nummer, 18 december 2016, ook op de 2 LP "Electric Ladyland" [Redux] Full LP) en "Home" (digitaal download nummer, 2 maart 2018).
Op 20 juli 2018 verscheen hun album "Live In Memphis", (opgenomen in de Hi Tone), via Kozmik Artifactz Records in een gelimiteerde uitgave van 32 stuks 180 gram zwart vinyl, 48 stuks 180 gram wit vinyl en 45 stuks 180 gram rood - wit - zwart marmer kleurig vinyl, waarbij het album in een klaphoes gestoken is.

Het album bevat 13 nummers, waarvan "Mannish Boy" de eerste is en hierin hoor ik de band met een aankondiging beginnen, waarna de muziek ten gehore gebracht wordt en krijg ik een uptempo progressieve powerrock song voorgeschoteld, dat enkele subtiele tempowisselingen heeft (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en dit nummer wordt gevolgd door "Maggie", waarin de band een progressieve bluesrock song speelt.
Daarna volgt "Iron Giants", een swingende rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en dit nummer wordt onderbroken, om een felicitatie wens uit te spreken en het publiek mee te laten zingen, maar helaas lukt dat niet zo erg, dus besluit de band maar verder te gaan met het volgende nummer, dat "Parado" heet en ik een schitterende progressieve bluesrock song in een gemiddeld tempo te horen krijg.
In "Shadow Shaker" speelt de band opnieuw zo'n lekker in het gehoor klinkende progressieve bluesrock song, die enkele tempowisselingen heeft en in "Supermoon" hoor ik nogmaals zo'n soortgelijk swingend nummer.
Daarna zet The Heavy Eyes me "Saint" voor en daarin herhaalt de band dit nogmaals en krijg ik een swingende rock song voorgezet, die gevolgd wordt door "These Men Are Wolves", een heerlijke aanstekelijke progressieve bluesrock song met jaren 70 invloeden.
Vervolgens speelt de band "One Hand On The Buffalo", eveneens een uitstekende rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en invloeden van bands als Mountain, Cream, Grand Funk Railroad en anderen uit de jaren 70 heeft en gevolgd wordt door "The Fool", waarin de muziek van hetzelfde laken een pak is.
Verder hoor ik "Voytek", een geweldige swingende bluesrock song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, "Goodnight", een nummer, dat in het verlengde van voorgaande nummers ligt en "Catfish Blues", een prima versie van dit nummer, dat vooral door de uitvoering van Taste in de jaren 70 zeer bekend werd.

"Live In Memphis" van The Heavy Eyes is een prima plaat, die vol lekkere progressieve bluesrock songs staat en helaas een beetje te weinig variatie bevat volgens mij, maar desondanks het beluisteren meer dan waard is en daarom kan ik iedere bluesrock liefhebber aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Fuchsia - The Original Album + Early Demos And More (Fruits De Mer Records, 2018) (Psychedelische Folk / Progressieve Rock /Pop)

Fuchsia was een progressieve folk rock band uit Exeter, Engeland, die in 1970 werd opgericht en bestond uit: Tony Durant - zang, akoestische gitaar en sologitaar, Michael Day - basgitaar en Michael Gregory - drums.
Kort na de oprichting kwamen ook Janet Rogers - viool en achtergrondzang, Madeleine Bland - cello, piano, harmonium en achtergrondzang en Vanessa Hall-Smith - viool en achtergrondzang bij de band.
Het originele Fuchsia album verscheen in Engeland in 1971 via het Pegasus label en via Kingdom in Frankrijk, maar door slecht management ging de band al spoedig uit elkaar, waarna Tony voor zijn werk naar Australië emigreerde.
Doordat het album door het MOJO tijdschrift omschreven werd als een "vergeten klassieker" en diverse her persingen op de markt verschenen, besloot hij de orginele master tapes in de Sound Practices Studios te Sydney te remasteren en het album op CD via het Night Wing label uit te brengen.
In 2005 verscheen de CD "Fuchsia, Mahogonny & Other Gems" via Night Wing en daarop staan 3 Fuchsia nummers, waarvan er 2 na de opname van het debuut album gemaakt zijn, waarin de band naar een nieuwe platen contract op zoek ging, terwijl het derde nummer een demo is en de andere 8 nummers komen van andere projecten, waaronder "Mahogany", een theater show, die gebaseerd is op het werk van Kurt Weill en Bertholdt Brecht.
Daarna verscheen, onder de naam Fuchsia II, in 2013 het album "From Psychedelia... To a Distant Place", dat hoofdzakelijk nieuwe nummers bevat, op het Sound Practices label.
Fuchsia II bestaat uit: Tony Durant - zang en sologitaar, Lloyd Gyi - drums en percussie, Emily Duffill  - cello, Tracy Wan - viool, Lidia Bara - viool, Jo Bara - cello, Suzy Toomey - accordeon en Isabel Durant - achtergrondzang.
Tony schrijft nog steeds nieuwe songs, die hij opneemt en keerde enkele jaren geleden terug naar het geluid van Fuchsia.
Speciaal voor het Fruits De Mer Records label stelde hij een dubbele 7" vinyl single samen, die op gekleurd vinyl verscheen, in een klaphoes gestoken is en een 24 pagina's boekje bevat.
De dubbele 7", die "Song" getiteld is, geeft zijn 50 jarige muziekloopbaan weer en verscheen 24 juli 2017, waarna Fuchsia op het "15th Dream Of Sardonicus" festival in Cardigan, Wales (4-6 augustus) en op de "Evening Of World Psych" in de Half Moon te Putney, Londen (10 augustus) 2 optredens deed en daar werd ook het album "Fuchsia II", dat voor het eerst op vinyl verscheen, in een zeer beperkte oplage verkocht.
Op 30 juli 2018 heeft Fruits De Mer Records het album opnieuw uitgebracht met toevoeging van een LP met demo's en nieuwe opnamen van onuitgebrachte nummers, inclusief de band's allereerste studio opname, plus een 15 minuten durende DVD, waarin Tony Durant praat over het album.
Het album is als 2LP uitgebracht op gekleurd vinyl, gestoken in een klaphoes en bevat een DVD, een uitvouwbare poster van de originele hoes, plus een 24 pagina's tellend tijdschrift.

LP 1 "The Original Album" bevat 7 nummers, waarvan "Gone With The Mouse" het eerste is en daarin hoor ik de band een fantastische vrij complexe song spelen, die diverse tempowisselingen heeft en hemelse zang van de zangeressen bevat, terwijl het instrumentale gedeelte richting klassiek gaat en dit nummer wordt gevolgd door "A Tiny Book", een schitterende progressieve pop song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en door het gebruik van strijkers orkestraal klinkt.
In "Another Nail" krijg ik een heerlijk aanstekelijk dansbaar nummer voorgezet, dat lichte folk en progressieve rock invloeden heeft en diverse tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "Shoes And Ships", een geweldige progressieve rock song, die ook nu weer diverse tempowisselingen heeft, in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en licht klassiek aandoet, vanwege de strijkers.
Daarna schotelt Fuchsia me "The Nothing Song" voor en hoor ik opnieuw een verrukkelijke rock song, die elementen van folk en progressieve rock in zich heeft en swingt, waarna "Me And My Kite" volgt en ik een mooie, vrij rustige, pop song te horen krijg, die gevolgd wordt door het laatste nummer van de LP, getiteld "Just Anyone" en hierin speelt de band een uitstekende psychedelische pop song in een niet al te hoog tempo en deze bevat enkele prima tempowisselingen.

Op LP 2 "Early Demos And More" staan 8 nummers en het eerste nummer daarvan is een nieuwe opname van een oudere song, getiteld "Somnambulist" en hierin hoor ik de band een prachtige aanstekelijke licht psychedelische pop song spelen, die gevolgd wordt door "Rocks And Books", eveneens een nieuwe opname van een oudere song, waarin de band een heerlijke pop song in een gemiddeld tempo speelt.
Dan volgt de 15 minuten durende uitvoering van "A Tiny BooK", dat van de proefpersing komt en daarin laat de band me genieten van een fantastisch progressieve rock song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, licht psychedelisch en orkestraal klinkt en door het lange tussenstuk extra spannend is en dit wordt gevolgd door de orginele demo van "The Band", een heerlijke licht psychedelische pop song met orkestrale begeleiding en een aanstekelijk vrolijk dansbaar ritme, waarbij stil zitten geen optie is.
In de demo van "Ragtime Brahms" laat Fuchsia me opnieuw genieten van een schitterende progressieve poprock song, die swingt en in "Fuchsia Song" speelt de band een akoestische versie van dit nummer van het album Fuchsia II en hoor ik een vrolijk klinkende mix van een folkrock en pop song te horen, die me aanzet tot dansen.
Daarna zet de band me "The Band (Me And My Kites)" versie van de 7" single van Fruits De Mer Records uit 2014 voor en hoor ik de band opnieuw een prachtige licht psychedelische pop song spelen, die iets minder vol klinkt, dan de demo (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie), waarna de plaat afgesloten wordt met een demo voor Fuchsia II, die "The Waves heet en daarin speelt de band weer een geweldige vrolijk klinkende song, waarbij het onmogelijk is stil te blijven zitten.   

De 2LP "Fuchsia" ("The Original Album"+"Early Demos And More") van Fuchsia bevat 15 verrukkelijke songs, waarmee de band me van begin tot einde mee heeft weten te boeien en ik kan liefhebbers van zowel progressieve rock en psychedelische pop deze dubbelaar dan ook ten zeerste aanraden.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl