maandag 27 juni 2022

Review: Robert Berry's 3.2 - Alive At Progstock (2nd Street Records / Inner Nova Music, 2022) (Symfonische Rock)

Robert Berry's 3.2 uit Amerika, bestaat uit: Robert Berry - zang, basgitaar en akoestische gitaar, Paul Keller – sologitaar en zang, Andrew Colyer – keyboards en zang en Jimmy Keegan – drums en zang.
Robert Berry verving in 1987 Greg Lake van de band Emerson, Lake & Palmer en maakte met beide andere leden, onder de nieuwe naam 3, het album "To The Power Of Three".
In 2015 kwamen Keith en Robert weer samen om aan hun volgende album te werken en toen Keith in 2016 overleed werkte hij samen met de Emerson Estate om het album af te maken, dat getiteld was "The Rules Have Changed" en via Frontier Records verscheen in 2018.
Om op een Noord-Amerikaanse tournee te gaan stelde Robert zijn huidige 3.2 band samen en werd het album "Alive At Progrock" opgenomen in Union County Performing Arts Center te Rahway, New Jersey, Amerika tijdens International Progstock Festival in 2019.

Het album, dat 2 CD's en een DVD bevat, start op CD1 met "Introduction", waarin er een aankondiging volgt en Robert Berry het publiek toespreekt en de band  introduceert, waarna de muziek wordt gestart in "Life Beyond L.A", die begint met een korte drumsolo om na korte tijd synthesizerspel, bas-, sologitaar en zang bijgevoegd te krijgen en uit te monden in een schitterende symfonische rock song met een gemiddeld tempo.
Voor elk nummer volgen gesproken stukken, waarover Robert over zijn leven als artiest en zijn werk met artiesten, zoals Keith Emerson en Carl Palmer verteld.
Het tweede muzikale nummer van het album is "No One Else to Blame", een prachtig rustig stuk symfonische rock, dat na korte tijd over gaat in een gemiddeld tempo, een aanstekelijk ritme bevat en tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door "Desde La Vida", een fantastische rock song met wisselende tempo's, die bij tijd en wijle swingt en invloeden van de muziek van Emerson, Lake & Palmer heeft.
Daarna volgen "Powerful Man", een verrukkelijke symfonische song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft, "Last Ride Into The Sun", een puike song met een gemiddeld tempo, dat tempowisselingen heeft, swingt en progressieve invloeden bevat (luister naar een uitvoering van dit nummer via de youtube link onder de recensie), "Minstrel In The Gallery", een geweldige swingende mix van folk en symfonische rock met een hoog dans gehalte en lichte invloeden van de muziek van Jethro Tull en "Do Or Don’t", een uitstekende vrij rustige song, die minimale begeleiding van de akoestische gitaar heeft.
Ook op CD2 staan meerdere gesproken nummers onder de naam "Introduction", maar het album begint met "Roundabout" en in deze cover van het nummer van Yes, waarvan de band een eigen versie speelt, laat Robert Berry's 3.2 me genieten van een verrukkelijk symfonisch nummer, dat progressieve rock invloeden heeft en tempowisselingen bevat, waarna er een gesproken stukje volgt.
Dan volgen "Can’t Let Go", een prima rock song met een gemiddeld tempo, die enigszins commercieel klinkt en een dansbaar ritme heeft, "Somebody’s Watching", een lekker in het gehoor klinkende swingende symfonische song met een aanstekelijk ritme, "Talkin’ Bout", een heerlijke song met een gemiddeld tempo, een aanstekelijk dansbaar ritme en tempowisselingen en "Eight Miles High", een cover van het nummer van The Byrds, die op geheel eigen wijze wordt gespeeld en hieraan plakt de band nog een stukje van Emerson, Lake & Palmer's nummer "Fanfare For The Common Man", dat door Aaron Copland geschreven is.
In "Deck The Halls" krijg ik een uitstekende Kerstsong te horen, die in 1862 door Thomas Oliphant geschreven werd, in de cover van Genesis "Watcher Of The Skies", zet de band me een geweldige symfonische song met een vrij traag tempo voor, die na enkele minuten meer snelheid krijgt, waarna de muziek gaat swingen, progressieve rock invloeden krijgt toegevoegd en tempowisselingen bevat en in "Karn Evil 9 (1st Impression, Part 1)" van Emerson, Lake & Palmer laat de band me genieten van een schitterende progressieve symfonische song, die swingt als een trein.

"Alive At Progstock" van Robert Berry's 3.2 staat vol puike symfonische rock nummers, die invloeden van progressieve rock bevatten, waarvan ik heb erg genoten heb en ik kan deze 2CD dan ook aanraden aan elke liefhebber van deze genres.
 



Geen opmerkingen:

Een reactie posten