Allen deelden dezelfde muzikale smaak van de 60's psychedelica en 70's krautrock en progressieve rock.
Ze bouwden zelf een primitieve 8-track opname studio in een hoek van een leegstaande glasfabriek te Fleetwood en begonnen hun muziek op te nemen.
Dat zou uit monden in hun debuut CD "Albion", die in 2005 eerst via het Mylodon records label uit Santiago, Chili verscheen en later dat jaar door het Duitse Nasoni records, uit Berlijn, heruitgebracht werd, zowel op CD als op LP.
Hun volgende CD "Plastic Jesus And The Third Eye Blind" verscheen een jaar later via datzelfde Nasoni label en in 2007 werd de CD "Tears Of Andromeda, Black Sails Against The Sky" eveneens via Nasoni uitgebracht.
Daarna stapte de band over naar het 4Zero records label uit Londen en maakte de CD's "Beauty And The Beast" (2008), de laatste CD waar basgitarist David Fyall op mee speelt en "Sci-Fi Hi-Fi" (2009), met basgitarist Steve Roberts en keyboards speler Joe Orban als nieuwe leden.
"Stations Of The Ghost" was de zesde CD van de band en ook deze keer werd die via het 4Zero records label uitgebracht, met weer een andere basgitarist (Luis Gutarra).
Op hun volgende CD "Zodiak", die op LP via het Nasoni label verscheen en op CD via 4Zero en in augustus en november 2012 in de Rockhard Studios te Blackpool opgenomen is, heeft Gutarra het veld moeten ruimen voor Kim Allen en spelen Neil Whitehead - Korg synthesizer, syndrum en monotribe en Lew Dickinson - saxofoon als gast muzikanten mee.
In de band bezetting van 2014 spelen Allen en Whitehead nog steeds mee en lijken Blacow en Laird eindelijk een stabiele vaste kern te hebben gevonden.
Hun nieuwe album "England Have My Bones", dat via het Riot Season Records label werd uitgebracht, is zowel als een gelimiteerde groen vinyl LP (500 stuks), als cassette en als digitale download uitgebracht en bevat 4 nummers, die samen bijna 40 minuten duren.
Het eerste nummer van de LP heet "Aiwass", waarin ik de muziek, in een rustig tempo, met psychedelische oosterse klanken hoor beginnen, waarna het tempo na enkele minuten wordt opgeschroefd en het geheel een stuk steviger wordt, zodat er een heerlijk swingend progressief nummer ontstaat, totdat de band besluit dat het genoeg is en de laatste 2 minuten gebruikt voor scheurend gitaarspel.
Aaneensluitend krijg ik "Tortuga" voorgeschoteld en hierin hoor ik de band een schitterende rustige psychedelische song ten gehore brengen met een licht hypnotiserend ritme, dat naar het einde toe iets experimenteler wordt. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Vervolgens krijg ik "Journey Into Satchinanda" te horen en in dit nummer speelt de band, in een steeds terug kerend rustig, maar toch vrij heftig ritme, een fantastische cover van het Alice Coltrane nummer, waarin de hoofdrol voor het gitaarspel van Laird is weggelegd.
In het titelnummer "England Have My Bones" laat de band me tot halverwege een experimenteel stuk muziek horen, waarna er voor het laatste gedeelte over geschakeld wordt naar erg rustig gitaarspel, dat tegen new age muziek aan leunt.
Earthling Society is er met "England Have My Bones" naar mijn mening opnieuw in geslaagd een geweldig album te maken, dat me 40 minuten heeft geboeid en een aanrader is voor iedere liefhebber van dit genre.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten