Review: The Lost Stoned Pandas - Tune In ... Turn On ... Get Panda'd (Regal Crabomophone, 2020) (Spacerock / Krautrock / Progressieve Folk)

The Lost Pandas uit Wales is ontstaan tijdens de opnames van de EP "Windmill" door Sendelica / The Orb / Secret Knowledge en bestaat uit: Panda Pete (Sendelica) - sologitaar en veld opnames, Panda Glenda (Sendelica) - basgitaar, Panda Colin - keyboards, Panda Marc (Astralasia) - keyboards en samples, Panda Chris (ex Space Ritual) - elektronica, Panda Paul (ex Curved Air) - viool, Panda Kate - cello en panda Jack (Sendelica) - drums en percussie.
De muzikanten begonnen in juli 2019 met het opnemen van een aantal nummers en op 4 november bracht de band "Panda 1 - Pandamonium" EP uit in een zeer beperkte oplage van 25 stuks op zwart vinyl en 25 stuks op doorzichtig vinyl, die gestoken zijn in een met de hand gemaakte hoes en tevens verscheen de EP in een zeer beperkte oplage van 75 stuks als CD in een box, inclusief T-shirt en als digitale EP.
Op 30 maart 2020 verschijnt "Tune In ... Turn On ... Get Panda'd" via Regal Crabomophone, een sub label van Fruits De Mer Records in een zeer beperkte oplage van 75 stuks als 2LP op groen vinyl + een bonus LP op doorzichtig vinyl, als 2LP in een beperkte oplage op oranje vinyl, als picture disc op 2CD met klaphoes in een oplage van 150 stuks en in een zeer beperkte oplage van 25 stuks als 2CD + een bonus CD met een exclusieve opname + A3 poster + 12" vierkant kunst inlegvel + badge + een mini panda en als digitaal album.

Kant A van het album begint met "Wild Witch Black Pand Mix", waarin de ambient muziek in een rustig ruimtelijk tempo gespeeld wordt, dat gesproken achtergrond tekst bevat en me het idee geeft me buiten de dampkring te bevinden, om halverwege te veranderen en een licht hypnotiserend terugkerend ritme krijgt.
Daarna zet de band me op kant 2 het nummer "Noah's Marc Mix" voor en daarin krijg ik een schitterende mix van spacerock en Oosters getinte muziek te horen, die lichte invloeden van jazz en folk bevat, een terugkerend ritme heeft en in een niet al te hoog licht hypnotiserend tempo gespeeld wordt.
Op LP 2 begint de A kant met "Bamboozled Mix", een fantastisch uptempo progressief folk nummer, dat een terugkerend ritme heeft, dat over loopt in "Walzing Me Panda Mix" en hierin speelt The Lost Stoned Pandas een uitstekend nummer in een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme met folk en spacerock invloeden en dit nummer gaat verder in "Yangtze Basin Mix", een swingend krautrock nummer, dat orkestrale invloeden heeft en in een terugkerend ritme gespeeld wordt, dat licht hypnotiserend werkt.
Het laatste nummer van de 2LP heet "Into The Hadron Kaleidoscope Mix", waarin de band experimenteel begint, om me na korte tijd een heerlijk swingende mix van space- en krautrock voor te schotelen, die halverwege verandert in een stukje acid rock, dat een terugkerend ritme heeft en tegen het eind opnieuw verandert, om met hanen gekraai te worden afgesloten.

"Tune In ... Turn On ... Get Panda'd" van The Lost Stoned Pandas is een verrukkelijke 2LP, die 6 uitstekende nummers bevat, waarmee de band me van begin tot eind heeft geboeid en ik kan liefhebbers van progressieve folk, kraut- en spacerock deze dubbelaar dan ook zeer aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Various Artists - The 16th Dream Of Dr. Sardonicus - Live (Regal Crabomophone, 2019) (Spacerock/Folk/Progressieve Rock/Psychedelisch)

Ieder jaar wordt er in Cardigan, Wales, een zomer festival georganiseerd door Fruits De Mer Records en Sendelica, dat "The Dream Of Dr. Sardonicus" heet en van de optredens van 2018 zijn opnames gemaakt, waarvan 13 nummers van 9 bands/artiesten op een 2LP terecht zijn gekomen, die op gekleurd vinyl wordt uitgebracht door Regal Crabomophone, een sub label van Fruits De Mer Records.

De 2LP begint op kant 1 met Elfin Bow uit Liverpool, Engeland, die "Who Know Where The Time Goes" ten gehore brengt en daarin speelt ze een mooie rustige song, waarop ze door gitaarspel begeleid wordt en dit wordt gevolgd door "Grimshaw And The Finger Claw", waarin ze een aanstekelijke dansbare folk song in een gemiddeld tempo speelt.
Dan volgt I Am Voyager 1, die eveneens uit Engeland komt met "Songbird" en daarin schotelt de band me een heerlijk psychedelische folk song voor, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waarna 2 nummers van Stay uit Spanje volgen, waarvan het eerste "Old Man" heet en hierin laat de band hun uitvoering van deze door Neil Young geschreven song horen, die gevolgd wordt door "Rock'n Roll Woman", een uitstekende swingende song met progressieve rock invloeden, die diverse tempowisselingen heeft.
Kant 2 van de 2LP start met de uit Wales afkomstige band Consterdine, die me "A Spell For Leonard" voorzet en daarin hoor ik de band een geweldig swingend spacerock nummer spelen, die een licht hypnotiserend ritme heeft, dat iets na de helft van het nummer langzamer en meer psychedelisch wordt, waarna de band  Fellowship Of Hallucinatory Voyagers (Engeland), het solo/sideproject van Pete Bingham (Sendelica), dat hij samen met Craig Padilla vormt, volgt, waarin ook  Marc Swordfish (Astralasia), Colin Consterdine, Lindsay Smith, Lisa Button, Viginia Tate en Lee Relfe (Sendelica) actief zijn.
Hierin speelt de band "Moonlight Moorings", een prachtig rustig progressief nummer, dat diverse tempowisselingen heeft, na enkele minuten meer snelheid krijgt en industriële invloeden heeft, waarna het laatste nummer van deze kant volgt getiteld "Drifting South", een lekker in het gehoor klinkende uptempo progressieve rock song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en enkele subtiele tempowisselingen bevat, dat door The Alain Pire Experience uit België gespeeld wordt.
Kant 3 bestaat uit 2 nummers van Sendelica (Engeland), waarvan "BS" het eerste is en daarin hoor ik de band een fantastisch uptempo progressief rock nummer, dat een hypnotiserend ritme en progressieve jazz invloeden heeft en tegen het einde versneld wordt om tot een climax gebracht te worden en gevolgd wordt door "Maggot Brain", een langzaam startend nummer, dat progressieve jazz en rock invloeden bevat en langzamerhand steeds meer versneld wordt, om halverwege een terugkerend heftig eentonig ritme te krijgen, waar omheen de band hun geweldige muziek speelt.
Daarna volgt de laatste kant (kant 4) waarin The Fertility Cult uit Finland met "Cosmic Kaishakunin" begint en hierin krijg ik een schitterend progressief rock nummer voorgeschoteld, dat jazz invloeden heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, dat tegen het eind versneld wordt.
In " Steppenwolf" van Nik Turner's New Space Ritual (Engeland) hoor ik de band een uitstekende mix van jazz, spacerock en progressieve rock spelen, die diverse tempowisselingen, bluesrock invloeden en een gesproken tekst bevat en in "Walking Backwards" laat de band me genieten van een verrukkelijke dansbare spacerock song met een licht hypnotiserend ritme en een aangenaam ritme met een hoog meezing gehalte, waar invloeden van jazz en de muziek van The Hawklords  in zitten.

"The 16th Dream Of Dr. Sardonicus - Live" is een schitterende afwisselende 2LP waarvan ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan deze live uitgave dan ook van harte aanraden, aan liefhebbers van spacerock, progressieve rock en folk.(luister naar gedeeltes van de nummers van het album via de youtube link onder de recensie)

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Stay - Always Here (Regal Crabomophone, 2017) (Psychedelische Pop)

De Spaanse band Stay werd in 2001 te Barcelona opgericht en bestaat uit: Jordi Bel - zang en sologitaar, Israel Palacio - orgel en achtergrond zang en Jordi Casals - drums en percussie.
Nadat de band de demo's "Stay" (2001) en "As Another Girl" (2003) had gemaakt, verscheen hun derde EP "So Slow" in 2004 via het Engelse Matchbox Recordings label.
Vervolgens kwamen ze, door hun Britpop sound in dat zelfde jaar in beeld bij het Wild Thing Records label uit Madrid, die hun debuut album "Starting To Lose Control" in 2005 uitbracht, waarvan 2 singles werden getrokken.
Door goede recensies kreeg de band optredens op nationale festivals als Primavera Sound 06 en Bilborrok, maar ook werden ze uitgenodigd voor het TV programma Conciertos de RNE3.
Het tweede album van Stay, "Things You Cannot See", verscheen in 2007 via Wild Thing Records en daarop waren behalve Britpop, ook invloeden uit Amerikaanse eind zestiger jaren muziek hoorbaar, die vocale invloeden had in de stijl van The Byrds en Crosby, Stills, Nash & Young en tevens begon de band op dit album  te experimenteren met psychedelische muziek en Britse soul in de stijl van Spancer Davis.
Met dit album had Stay zoveel succes, dat er bijna elke dag wel muziek van hen op Chema Rey’s radio show Bulevar (RNE3) te horen was en de band genomineerd werd voor de Pop-Eye prijs voor de beste psychedelische band van 2008.
In 2008 verscheen hun EP "Kashmir Reflection" via Bip-Bip Records, die een voortzetting was van de ingeslagen muzikale weg, waarbij instrumenten als sitar, theremin, Hammond orgel, farfisa keyboards en Moog synthesizer een belangrijke plaats in nemen.
Daarna verscheen in december 2008 een 7" single met 3 covers versies: "2,000 Light Years From Home" (The Rolling Stones) / "Chicago" (Graham Nash) / "Rainy Day, Mushroom Pullow" (Strawberry Alarm Clock) op gekleurd vinyl via het Fruits de Mer Records uit Engeland.
Tussen juni en oktober 2009 nam de band het album "Passport To Freedom" op, waarop de band vocaal werd bijgestaan door Daniel Wylie (ex-Cosmic Rough Riders) en Jero Romero (The Sunday Drivers) en in 2010 door Subterfuge werd uitgebracht.
In 2011 trad de band als voorprogramma op voor Liam Galagher's Beady Eye in Madrid en hun vierde album "The Fourth Dimension", dat in Liverpool werd opgenomen, verscheen in 2012, waarna optredens volgden met onder andere: Beady Eye, Ocean Colour Scene, The Pretty Things en Daniel Wylie's Cosmic Rough Riders.
Verder werden de EP "Mersey Dream" (Fruits de Mer/Subterfuge Records, november 2013) en de LP "The Mean Solar Times" (Picture in my Ear Records, 2016) uitgebracht.
Laatst genoemde werd geproduceerd en opgenomen door Britpop guru Owen Morris (Oasis, The Verve, Ash, The View, Towns, enz.) en bevat medewerking van Andy Bell (Ride, Hurricane#1, Oasis, Beady Eye), die op 3 nummers mee speelt.
Op 25 september 2017 verschijnt de 5 nummers tellende 7" gekleurd vinyl EP "Always Here" via het Regal Crabomophone label, een sub label van Fruits de Mer Records, waarop behalve 2 eigen nummers, ook 3 covers staan en vermeldenswaardig is nog, dat iedere single een bonus DVD bevat van de documentaire film "Making Of", waarop te zien is hoe de opnamen gingen voor het album "The Mean Solar Times".

De EP start met het titelnummer "Always Here" en daarin laat Stay me een lekker in het gehoor klinkende jaren 60 gerelateerde Britpop song horen, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt (luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie), waarna ik een cover van een Bee Gees nummer voorgezet krijg, getiteld "Every Christian Lion Hearted Man Will Show You" en hierin krijg ik een uitstekende aanstekelijke pop song te horen, die licht psychedelische invloeden bevat.
Daarna volgt de cover "Where Have All The Good Tmes Gone"(The Kinks) en hoor ik Stay een verrukelijke uitvoering van dit nummer spelen en deze wordt gevolgd door een remix van "You Know It's Right", waarin de invloed van de muziek van The Byrds naar voren komt en op dit nummer speelt Andy Bell (Ride, Oasis) als gastgitarist mee.
Het laatste nummer van de EP is een cover van The Buffalo Springfield, "Rock And Roll Woman" en ook daarin laat de band me een prima versie van deze song horen.

"Always Here" van Stay bevat 3 heerlijke covers plus 2 schitterende eigen songs, die ik iedere liefhebber van licht psychedelische pop kan aanraden eens te gaan beluisteren.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: The Chemistry Set - Lovely Cuppa Tea (Regal Crabomophone, 2017) (Psychedelische Pop)

The Chemistry Set, de in 1987 door Dave McLean en Paul Lake werd opgericht, begon eind jaren 80 te Londen, Engeland, met het maken van Neo-psychedelische muziek, die via het uit Manchester afkomstige label "Imaginary" werd uitgebracht en eveneens op cassette verscheen via "Acid Tapes", dat alleen cassettes uitbracht.
Ook verschenen er via fanzines zoals Freakbeat en Bucketful Of Brains (beide uit Engeland), The Bob (Amerika), Ruta 66 (Spanje) en Sound Effects (Zweden) flexi discs van de band in de periode 1988-1990.
De band bracht iets meer dan 40 platen op de markt en speelde onder andere op het CMJ Festival te New York, in de legendarische The Marquee en The Borderline, beide te Londen en tevens in de Rough Trade platenzaak en ze traden op in de Brixton Academy met Hawkwind.
Begin jaren 90 ging de band uit elkaar om in 2008 opnieuw  te starten en in dat jaar verscheen ook hun onuitgebrachte LP "Sounds Like Painting" uit 1989, die meer dan 10.000 keer gedownload werd.
Sinds hun herstart verschenen er 3 CD's, 4 singles en kwamen er nummers van de band op 5 compilatie albums terecht.
Eén van die labels waarop hun singles verschenen, was het Engelse Fruits De Mer Records, waarvan hun eerste single binnen 48 uur na uitbrengen uitverkocht was, terwijl hun laatste er slechts 24 uur over deed om uitverkocht te raken.
In september 2014 bracht Fruits De Mer Records hun inmiddels uitverkochte box-set "7&7 Is" uit, waarin zeven 7" vinyl singles zitten en hun volgende 7" EP "Elapsed Memories", waarop 3 songs staan, is eind november 2014 verschenen via Fruits De Mer in een zeer gelimiteerde oplage van 700 stuks gekleurd vinyl, verpakt in een uitvouwbare poster hoes.
Hun album "The Endless More And More", dat 4 januari 2016 via het Regal Crabomophone label verscheen, werd op goudkleurig vinyl uitgebracht in een beperkte oplage van 600 stuks en bevat een klaphoes plus een uitvouwbare poster, terwijl de 12 songs van de LP, nieuwe en eerder op Fruits De Mer Records verschenen singles bevat.
Op 25 september 2017 verschijnt de 7" EP "Lovely Cuppa Tea" via Regal Crabomophone op gekleurd vinyl en deze bevat 3 nummers.

De EP start met de titel song "Lovely Cuppa Tea", waarin ik de band een fantastische aanstekelijke psychedelische song hoor spelen, die me aan de muziek van het Beatles album "Sgt.Pepper's Lonely Hearts Club Band" doet denken en me terug brengt in de tijd.
Daarna volgt "The Rubicon", een schitterende dansbare mix van acid en psychedelische rock, die swingt als een trein en in "Legend Of A Mind", dat over LSD guru Timothy Leary gaat en een cover is van het Moody Blues nummer uit 1968, zet The Chemistry Set me een geweldige uitvoering van deze song voor, waarin enkele uitstekende tempowisselingen zitten. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

"Lovely Cuppa Tea" van The Chemistry Set bevat 3 verrukkelijke songs, die ik elke liefhebber van psychedelische muziek ten zeerste kan aanraden, oftewel: Verplichte kost!

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Cranium Pie - Mechanisms Part 2 (Regal Crabomophone, 2015) (Progressieve Rock)

Cranium Pie uit Witshire, Engeland, werd in 2006 opgericht en bestaat uit: Rob Appleton - keyboards, synthesizer en zang, Tim Bray - zang, bellen, effecten, theremin en fluiten, Steve Meadows - basgitaar, Dan Herra - sologitaar en zang en Julian Smith - drums, zang en sologitaar.
In 2008 verschenen 3 songs van de band op het 2LP verzamel album "A Monstrous Psychedelic Bubble", terwijl de band in 2009 hun debuut 7" vinyl 33 1/3 toeren single "Baby You're A Rich Man" / "Madman Running Through The Fields" in een gelimiteerde oplage van 300 stuks via het Fruits De Mer Records label uitbracht  met een poster, die op elke kant een verschillende afbeelding heeft.
Daarna verscheen in 2010 de gelimiteerde 7" vinyl single "Mothership" / "Rememberrr" via Bracken Records, die in dat zelfde jaar gevolgd werd door de gelimiteerde CD-R  compilatie "White Bag Bootleg", die via optredens verkocht werd en in een witte gestampte papieren zak verpakt zit, waarin een geïllustreerde "El Musico" kaart zit plus de CD-R.
Vervolgens verscheen de LP "Mechanisms Pt.1" op het Regal Crabomophone label (een sub label van Fruits De Mer Records), waarmee de band lovende kritieken oogstte en de schrijvende pers voor zich wist te winnen.
In 2012 bracht de band de zeer gelimiteerde vinyl LP "The Geometry Of Thistles" op hun eigen Lunartica label uit in een oplage van 25 stuks, gemaakt voor de Australische markt, waarbij elk van de LP's met de hand genummerd is en een handgeschreven / geschilderd kunstwerk bevat op het inlegvel.
Ook werd de LP, waarvan de songs tussen 2006 en 2009 gemaakt zijn, via Lunartica, in een beperkte genummerde oplage van 500 stuks uitgebracht in een zijden geprinte hoes, waarbij elke hoes een uniek ontwerp heeft.
Tevens verscheen in 2012 de split single van The Baking Research Station / Cranium Pie - "A Visit To Newport Hospital" / "Queen Street Gang" bij het Fruits De Mer Records label, waarna in 2014 de gelimiteerde CD-R single "The One Not Me Not I" exclusief via dat zelfde label werd uitgebracht in een oplage van 100 stuks, speciaal voor Fruits De Mer Records club leden.
Hun nieuwe album is in een beperkte oplage van 700 stuks op gekleurd vinyl als 2LP verkrijgbaar en wordt via het Regal Crabomophone label uitgebracht, waarbij op elke kant 1 nummer staat.

Op kant 1 staan 3 nummers, "Black Bird Of Death", "Masterace" en "Prophelactus", die in elkaar over lopen.
Aan het begin van de LP schotelt de band me een dreigend stukje muziek voor, dat langzaam uitgebouwd wordt, waarna de zang er bij komt, totdat de band besluit een korte stop in te lassen om een ander ritme te gaan spelen, waardoor de muziek totaal verandert en ik een schitterend progressieve rock song te horen krijg, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en lichte invloeden van jaren 70 bands als Soft Machine bevat.
Na opnieuw een tempowisseling laat de band me genieten van een stukje psychedelische progressieve rock, waarin ik invloeden van Pink Floyd en The Peddlers waarneem om zo kant 1 te beëindigen.
Op kant 2 luister ik naar 5 nummers, die aaneengeschakeld gespeeld worden en dat zijn: "Here We Are Together", "The Magus", "What Did You Said", "Light The Candle" en "The Lost Song".
In het eerste nummer hoor ik de band een lekker in het gehoor klinkend progressief rock nummer spelen, dat na enkele minuten over gaat in een funky ritme en kort daarna in progressieve jazz ritmes, waarna de band weer over schakelt en me een vrij experimenteel stukje muziek laat horen, waarin jazz invloeden hoorbaar zijn, om vervolgens verder te gaan met het maken van fantastische progressieve rock, waarin teksten de microfoon in geschreeuwd worden en de muziek me even doet denken aan die van de band Copernicus, waarna er opnieuw een overschakeling plaats vindt en ik een uitstekend stukje rock te horen krijg.
Op kant 3 staan 3 nummers, die, net als op voorgaande kanten, aan elkaar vast zitten, waardoor het moeilijk te bepalen is, naar welk nummer ik aan luisteren ben.
De titels van deze nummers zijn : "Glimpses Into The 11th", "And So It Unfolded" en "Black Tree".
De muziek begint experimenteel en bevat invloeden van Bonzo Dog Band en Frank Zappa, waarna het nummer na enige tijd verandert in een heerlijk progressief stukje muziek, om enkele minuten laten over te gaan in een psychedelisch geheel, waarna er weer een omschakeling volgt en ik een progressief rock nummer krijg voorgeschoteld, waarin het keyboards de hoofdrol speelt, maar na een nieuwe tempowisseling besluit de band om voor korte tijd verder te gaan met het maken van experimentele muziek en schakelt dan over op het maken van een schitterende luchtige licht psychedelische pop song.
Als laatste nummers hoor ik "Intermission Trails", "The lost Song" (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), "After The Marth", "It's Happening Now" en "Neverending Endings" en ook hierin laat de band me een vrij experimenteel psychedelisch begin horen, dat vervolgd wordt met een stukje progressieve rock, waarin ook nu weer de teksten gedeclareerd worden en de band film achtige beelden bij me oproept, terwijl ik ook associaties maak met de tekenfilms van Disney en de muziek van Zweistein en Nine Days Wonder, waarna de band, na een tempowisseling, opnieuw de richting van de progressieve rock in slaat voor het laatste gedeelte van het nummer.

Cranium Pie heeft me met "Mechanisms Part 2" weten te verrassen op een schitterende 2LP, die vol staat met heerlijke progressieve, psychedelische en experimentele rock, waarbij de muziek geïnspireerd is door jaren 60 en 70 underground bands en een genot is om naar te luisteren, waardoor ik deze dubbelaar dan ook van harte kan aanbevelen aan liefhebbers van dit genre.