Review: Speck - Interkosmos Split LP (Sulatron Records, 2023) (Progressieve Rock / Acidrock / Krautrock/ Spacerock)

Speck uit Wenen, Oostenrijk werd in 2019 opgericht en  bestaat uit: Patrick Säuerl - drums, Lisa Winkelmüller - basgitaar en Marcel Cultrera - sologitaar en zang.

De band nam in april 2021 te Lower, Oostenrijk, enkele jams op onder leiding van Sebastian Hödlmoser, die de naam "The Metz Session" kregen.

Interkosmos werd in 2008 in Oostenrijk door 3 muzikanten uit 3 verschillende landen opgericht en bestaat uit: Pablo Carneval (Bernhard Fasching) (Oostenrijk) (Zone Six, Electric Moon) - drums, Sula Bassana (Dave Schmidt) (Duitsland) (Zone Six, Die Raumpatrouille, ex Electric Moon etc.) - basgitaar en synthesizer en Sergio Ceballos (Spanje) (from Mohama Saz, Melange, ex RIP KC) - sologitaar.

De band bracht hun debuut album "Interkosmos" in 2008 als CD-r uit en deze werd in 2016 gevolgd door "Hypnotizer", dat als CD in een beperkte oplage van 500 stuks via Sulatron Records verscheen en als 2LP in een beperkte oplage van 600 stuks via Pancromatic.   

Na een pauze van 12 jaar deed de band in 2021 een optreden met Speck in Wenen en besloot een split album met deze band te maken, waarvan het nummer van dit album reeds in 2008 tijdens het Space Farm Ahoi Festival te Böllerbauer in Oostenrijk opgenomen werd.

Nadat Sula er enkele synthesizer overdubs in 2022 aan toe had gevoegd en krautrock legende Eroc de mastering deed, werd "Beyond Hibernation" aan het nummer van Speck gekoppeld.

Op 3 maart 2023 verschijnt het split album "Speck - Interkosmos" via Sulatron Records als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op willekeurig gekleurd 180 gram gerecycled vinyl gemaakt in Duitsland.

Het album begint met "The Metz Session" van Speck, waarin de band een iets meer dan 23 minuten durend nummer speelt, dat met een stuk progressieve rock begint dat een terugkerend licht hypnotiserend ritme heeft, in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en invloeden van acid rock bevat, om na iets meer dan 6 minuten in een langzamer tempo over te gaan, waarin ruimtelijke invloeden zitten, om na enkele minuten weer meer snelheid en acid rock invloeden te krijgen, om enige tijd later terug te keren naar een langzaam tempo met een terugkerend ritme en vervolgens te veranderen in een uptempo stuk, dat steeds sneller wordt gespeeld, totdat er een climax is ontstaan, waarna de muziek in rust eindigt.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)

In "Beyond Hibernation" van Interkosmos schotelt de band me, na een langzaam ruimtelijk begin van 4 minuten, een geweldig stuk muziek met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme voor, dat invloeden van melodische rock bevat en een lichte trance opwekt, waarna de band er krautrock elementen bijvoegt en de muziek gaat swingen, om kort voor het einde weer in een langzaam tempo te veranderen, dat ruimtelijke invloeden heeft.

Het split album "Speck - Interkosmos" bevat 2 meesterlijke nummers, waarmee beide bands me 46 minuten in de ban van hun muziek hebben weten te houden en ik raad iedere muziekliefhebber deze fantastische schijf dan ook van harte aan.

Review: Thee Headcoats / CTMF - Full Time Plagiarist (Damaged Goods Records, 2023) (Pop / Rock / Garagerock)

Thee Headcoats uit Chatham, Engeland, werd in 1989 opgericht nadat Billy Childish's band Thee Mighty Ceasers uit elkaar was gegaan en bestond uit: Billy Childish - sologitaar en zang, Johnny Johnson - basgitaar en Bruce Brand - drums.

De band, die tot halverwege de jaren 2000 bestond, bracht in de loop der jaren de nodige albums uit en het in 1996 verschenen "In Tweed we Trust" werd op 21 september 2018 in een beperkte oplage op eendenei blauw vinyl opnieuw uitgebracht door Damaged Goods Records en tevens op CD en als digitale download.

Via dit label verscheen op 11 november 2022 de 4CD box "Head Box" die tevens een boekje met de nodige informatie bevat en deze box is van exclusief nieuw artwork voorzien.

Billy Childish (die geboren werd als Steven John Hamper) uit Chatham, Kent, Engeland is kunstschilder, auteur, poëet, fotograaf, filmmaker, zanger en gitarist.

Hij speelde in diverse bands, waaronder: The Chatham Singers, Thee Mighty Caesars, The Delmonas, The Pop Rivets, Thee Milkshakes, Thee Headcoats, The Vermin Poets, The Spartan Dreggs, Wild Billy Childish & the Blackhands en The Musicians Of The British Empire, die verschillende muziekstijlen speelden zoals: garage rock, punk, rock & roll, blues, folk, klassiek /experimenteel, gesproken woord, kinderliedjes en surf.

Met de band CTMF (voorheen The Musicians Of The British Empire), die bestaat uit: Nurse Julie, alias Juju (zijn vrouw Julie Hamper) - basgitaar en Wolf (Simon) Howard - drums,  bracht hij zijn eerste album "All Our Forts Are With You" in 2013 uit en deze werd gevolgd door "Die Hinterstoisser Traverse" (2013), "Acorn Man (2014)", "SQ1" (2016) en "Brand New Cage" (2017), die allemaal via Damaged Goods Records verschenen.

Op 27 april 2018 verscheen de single "Something's Missing Inside" / "Walking On The Water" zowel op 7" vinyl als digitaal via Damaged Goods Records als opvolger van "What About Brian" / "The Fields In The Mist", die 24 november 2017 werd uitgebracht.

Op 27 januari 2023 brengen deze bands het nummer "Full Time Plagiarist" uit via Damaged Goods Records en deze verschijnt als 7" split single in een beperkte oplage van 500 stuks.

In de uitvoering van "Full Time Plagiarist" van Thee Headcoats krijg ik een geweldige swingende garagerock song met een gemiddeld tempo voorgeschoteld, die een terugkerend ritme en invloeden van de jaren 60 beat heeft.

Op de andere kant van de single laat CTMF me genieten van een schitterende mix van pop en rock, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en eveneens swingt en hierbij is stil zitten dan ook niet aan de orde.

"Full Time Plagiarist" van Thee Headcoats en CTMF is een verrukkelijke single met 2 verschillende versies van dit nummer en ik heb hiervan dan ook met volle teugen mogen genieten, waardoor ik deze schijf iedere liefhebber zeer kan aanbevelen.

Sorry! Nog geen video beschikbaar.

Review: The One - Sunrise (ConstRuction Records, 2023) (Progressieve Symfonische Rock)

The One uit Nederland / Engeland, bestaat uit: Timothy van der Holst - drums, basgitaar, piano, hammond orgel, rhodes, synthesizers en percussie, Edwin in ’t Veld - sologitaar en akoestische gitaar, Frank “Fish” Ayres (UK) - gesproken woord en slide gitaar en Max Gilkes (UK) - zang.

De band brengt op 27 januari 2023 hun debuut album "Sunrise" als CD uit via ConstRuction Records en wordt hierop bijgestaan doo": Maarten Teekens - achtergrondzang, Luca Giordano - sologitaar (track 2 en 3), Fernando Perdomo - sologitaar (track 1) en Peter Broekhuizen - dwarsfluit (track 3).

Het album bevat 8 nummers en begint met "The Thoughts Of Light", waarin The One een schitterend instrumentaal melodisch progressief rock nummer in een gemiddeld tempo speelt, dat invloeden van de jaren 70 muziek heeft en dit nummer wordt gevolgd door "Time Out", een heerlijke symfonische song met een niet al te hoog tempo en "The Past Haunts Again", een uitstekende progressieve rock met een gemiddeld tempo, die een terugkerend ritme heeft en na 3 minuten meer snelheid krijgt waardoor de muziek gaat swingen en sterke invloeden van de jaren 70 bevat.

Daarna volgen "Remember", een prima symfonische song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, "Let's Laugh", een verrukkelijke progressieve rock song met symfonische invloeden en een aanstekelijk ritme en "Between You & Me", een geweldige progressieve rock song met een vrij rustig tempo, die na enkele minuten in een uptempo symfonische song verandert, waarbij stil zitten geen optie is.

In "The Time Stands Still" zet The One me opnieuw een mooie song met een gemiddeld tempo voor en in het titel nummer "Sunrise" laat de band me genieten van een vrij heftige rock song met een terugkerend ritme, die bij tijd en wijle swingt als een trein.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

"Sunrise" van The One staat vol puike progressieve symfonische rock songs, die me als muziek in de oren klinken en ik kan iedere liefhebber van deze muzieksoorten deze schijf dan ook zeer aanraden.

Review: (Bureau B Records, 2023) (Krautrock / Elektro)

Tolouse Low Trax is het alias van Detlef Weinrich uit Dusseldorf, Duitsland, die eveneens in de band Kreidler aktief is.

Hij bracht op 23 april 2010 zijn debuut solo album "Tolouse Low Trax - Mask Talk" als CD en als digitaal album uit en deze werd gevolgd door het album "Jeidem Fall", dat 11 april 2016 als CD en als digitaal album verscheen.

Vervolgens werden deze eerste 2 albums opnieuw uitgebracht als LP's, die in beperkte oplagen verschenen (5 mei 2017 en 31 juli 2020), waarna "Jumping Dead Leafs" (LP in een beperkte oplage, CD en digitaal album) en "Tolouse Low Trax EP - Repress" (EP in een beperkte oplage op 12" vinyl, digitale EP) volgden en op 27 januari 2023 brengt Bureau B Records zijn album "Leave Me Alone" uit als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op transperant vinyl, als CD en als digitaal album.

Het album, dat 13 nummers bevat, begint met "Albatros", waarin Tolouse Low Trax een experimenteel nummer met een gemiddeld tempo en elektro invloeden speelt, dat een terugkerend ritme en tempowisselingen heeft, waarna "How To Beat The Sea" volgt en hij een mix van krautrock en elektro met een licht hypnotiserend terugkerend ritme ten gehore brengt.

Daarna volgen "Gates", een kort krautrock nummer met een gemiddeld tempo en experimentele invloeden, "Impure Nature", een geweldig stuk muziek met een gemiddeld tempo, een gesproken tekst en een hypnotiserend repeterend ritme, "I Would Prefer Not To", een heerlijk krautrock nummer, dat een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo bevat, dat tot beweging aanzet en "My", een kort nummer met een repeterend ritme.

In "Non Giudicare" zet Tolouse Low Trax me opnieuw zo'n uitstekende mix van elektro en krautrock met een gemiddeld tempo voor en deze bevat een Italiaans gesproken tekst (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie), in "Yellows" krijg ik een nogmaals een nummer met elektro en krautrock invloeden te horen en in "A Great, Strange And Moving Work" laat hij me genieten van een elektro nummer met een aanstekelijk dansbaar ritme.

Dan volgen "Ossia", een puike elektro song met Italiaanse tekst, een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, "White Flicker", een aanstekelijke dansbare mix van krautrock en elektro, die tegen het einde industriële invloeden krijgt, "Muddy Floors", een elektro nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "Bianca From Rome", een swingend elektro nummer met een aanstekelijk dansbaar ritme en krautrock invloeden, waarbij stil zitten geen optie is.

"Leave Me Alone" van Tolouse Low Trax staat volverrukkelijke elektro en krautrock, waar ik van begin tot einde zeer van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van deze genres deze schijf dan ook van harte aan.

Review: Grandma's Ashes - This Too Shall Pass (Nice Prod., 2023) (Rock)

Grandma's Ashes uit Parijs, Frankrijk werd in 2017 opgericht en bestaat uit: Edith Séguir - drums en achtergrondzang, Eva Hägen - zang en basgitaar en Myriam El Moumni - sologitaar en achtergrondzang.

De band bracht op 10 december 2020 hun digitale debuut nummer "Daddy Issues" uit en deze werd op 15 januari 2021 gevolgd door de EP "The Fates", die als 12" in een beperkte oplage van 300 stuks en als digitale EP verscheen.

Op 17 februari 2023 verschijnt hun debuut album "This Too Shall Pass", dat 13 nummers bevat, via Nice Prod. als CD en als digitaal album.

Het album start met "Intro (À Mon Seul Désir)", waarin Grandma's Ashes een kort, maar prachtig a-capella nummer ten gehore brengt, dat gevolgd wordt door "Cold Touch", een stevige rock song met wisselende tempo's en invloeden van stoner en pop en "Aside", een heerlijke rock song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, die subtiele tempowisselingen heeft.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

Daarna volgen "Borderlands", een uitstekende stevige rock song, die tempowisselingen heeft en tegen het einde iets heftiger wordt, "Interlude - Grow", een kort instrumentaal stukje muziek, "Spring Harvest", een prima song met een gemiddeld tempo, die pop invloeden heeft en een terugkerend ritme bevat en "Cruel Nature", een schitterende vrij rustige rock song met subtiele tempowisselingen.

In "Interlude - Melt" schotelt Grandma's Ashes me een kort rustig nummer voor, dat lichte jazz invloeden heeft, in "La Ronce" krijg ik een puike song te horen, die invloeden van progressieve rock en pop heeft en in "Caffeine" begint de muziek met trage zware tonen, om na iets meer dan 1 minuut over te gaan in een schitterende stoner song, die invloeden van pop heeft en tegen het einde opnieuw zware tonen krijgt toegevoegd.

Verder volgen "Cassandra", een rock song met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en invloeden van pop en stoner, "Lost At Sea", een fantastisch nummer met een gemiddeld tempo, wisselende ritmes en prachtige zang, dat 4 minuten stilte bevat, om dan nog 25 seconden verder te gaan als "Interlude Ashore".

"This Too Shall Pass" van Grandma's Ashes is een uitstekend debuut album, dat vol prima rock nummers staat en ik kan liefhebbers van dit genre dan ook aanraden deze schijf eens te gaan beluisteren.

Review: Reflector - Echo Colonnade (Sulatron Records, 2023) (Spacerock / Krautrock)

Reflector uit Bila Tserkva, (Kiev), Oekraïne bestaat uit: Bohdan Manosh - drums, Sasha Shevchuk - basgitaar en Andrii Kantsidailo - sologitaar en synthesizer.

De band bracht op 30 mei 2020 hun debuut album "Echo Colonnade" als digitaal album uit, waarna op 12 februari 2022 hun digitale EP "Rehearsel Jams" volgde en op 10 februari 2023 verschijnt hun debuut album "Echo Colonnade", dat 7 nummers bevat, via Sulatron Records als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op gekleurd 180 gram vinyl en als digitaal album, waarbij het vermelden waard is, dat basgitarist Sergii Kiryenko op track 3 en 7 meespeelt.

Het album start met "I", waarin Reflector in een zwaar traag tempo een dreigend ruimtelijk stuk speelt, dat na iets meer dan 2 minuten over gaat in een hypnotiserend nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat door de drums gedomineerd wordt, waarbij solo- en basgitaar voor de ruimtelijke invulling zorgen.

Daarna volgen "II", een swingend uptempo nummer met krautrock invloeden, waarbij stil zitten geen optie is en "III", een geweldig psychedelisch spacerock nummer, dat in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld en sterke invloeden van Pink Floyd's "Echoes" bevat en halverwege iets meer snelheid krijgt, waarbij het ritme verandert en de muziek over gaat in een stuk krautrock.

In "IV" zet Reflector me een schitterend krautrock nummer voor, dat traag begint, maar naar korte tijd over gaat in een hoger tempo, dat swingt, psychedelische invloeden bevat en tegen het einde steeds meer snelheid krijgt en in "V" laat de band me genieten van een heerlijke mix van space- en krautrock, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een licht hypnotiserend terugkerend ritme bevat.

Dan volgen "VI", een uitstekend krautrock nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat een lichte trance oproept en de live repetitie van "Shaman", een verrukkelijk krautrock nummer met ruimtelijke invloeden en een gemiddeld tempo, die een licht hypnotiserend terugkerend ritme heeft.

"Echo Colonnade" van Reflector staat vol puike krautrock muziek, die ruimtelijke invloeden bevat, waar ik van begin tot einde zeer van genoten heb en ik raad elke liefhebber van deze muzieksoorten deze meesterlijke schijf dan ook van harte aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Molten Gold - Molten Gold (Kozmik Artifactz Records, 2023) (Progressieve Rock)

Molten Gold uit Oslo, Noorwegen bestaat uit: Matteo Fiore - drums, Anders Pedersen - keyboards, Tron Ingar Morstad - basgitaar, Jørn Helge Dahl - sologitaar en Abraxas d'Ruckus - zang.

De band bracht op 28 april 2017 hun debuut uit met "Molten Gold EP", die als 7" EP in een beperkte oplage, als cassette in een beperkte oplage en als digitale EP in eigen beheer verscheen, waarna de 7" single "Rebirth"​ /​ "Chain And Tether" op 21 februari 2020 via Freshtea Records werd uitgebracht en op 20 januari 2023 verschijnt hun debuut album "Molten Gold", waarop nummers staan als LP en als digitaal album.

Het album begint met "Rebirth", waarin Molten Gold een schitterende uptempo hardrock song met Ierse folk en symfonische invloeden ten gehore brengt, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en deze wordt gevolgd door "Silverback", een mooi rock nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en progressieve invloeden van de jaren 70 muziek heeft.

Daarna volgen "Sons Of The Morning Star", een fantastische rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en halverwege meer snelheid krijgt, waarbij de muziek symfonische progressieve rock invloeden bevat en swingt, om even voor het einde van het nummer teug te keren in het begin tempo en ritme en "Bleeding Over", een uitstekende swingende uptempo rock song met progressieve symfonische invloeden van de jaren 70 muziek.

In "Soccoro" zet Molten Gold me een geweldige progressieve rock song voor, die swingt en een aanstekelijk ritme heeft, in "Kneel And Pray" krijg ik opnieuw een heerlijke song in een gemiddeld tempo te horen, die tempowisselingen bevat en in "Moonstone" laat de band me genieten van een prima rock song met een gemiddeld tempo, die tempowisselingen heeft.

"Molten Gold" van Molten Gold staat vol verrukkelijke progressieve rock nummers, die invloeden van de jaren 70 muziek bevatten en ik heb hier dan ook zeer van genoten, waardoor ik deze schijf van harte kan aanbevelen aan iedere liefhebber van dit genre.