Review: Cosmic Reaper - Cosmic Reaper (Heavy Psych Sounds Records, 2021) (Stoner / Doom)

Cosmic Reaper uit Charlotte, North Carolina, Amerika, werd in 2017 opgericht en bestaat uit: Jeremy Grobsmith — drums, Garrett Garlington — basgitaar, Thad Collis — sologitaar en Dillon Prentice — sologitaar.

De band bracht hun debuut digitale download EP "Demon Dance" op 22 oktober 2019 uit en deze werd op 12 april 2020 gevolgd door de digitale download single "Comes Knockin" en op 19 maart 2021 verschijnt hun debuut album "Cosmic Reaper" via Heavy Psych Sounds Records als testpersing LP in een zeer beperkte oplage van 15 stuks op zwart vinyl, als LP in een beperkte oplage van 150 stuks op fluoriderend half groen, half zwart vinyl, als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op oranje met zwart gespetterd vinyl, als LP op zwart vinyl, als CD en als digitale download. 

Het album, dat 7 nummers bevat begint met "Hellion", waarin de band de muziek, die invloeden van doom en stoner bevat, in een niet al te hoog tempo speelt en er een licht hypnotiserend ritme aan vast koppelt.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)

Daarna volgen "Heaven’s Gate", eveneens een traag nummer, dat als een vervolg klinkt van "Hellion" en "Stellar Death", een lekker in het gehoor klinkende stonerrock song, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld, een terugkomend licht hypnotiserend ritme heeft en enkele tempowisselingen bevat.

In "Wasteland I" schotelt Cosmic Reaper me een heerlijke mix van melodische rock en stoner voor, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een terugkerend ritme heeft en in "Wasteland II" laat de band me genieten van een schitterende stevige rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.

Dan volgen "Planet Eater", weer zo'n zware trage song met een aanstekelijk terugkerend ritme en "Infrasonic" en daarin speelt de band nogmaals een song in een langzaam tempo.

"Cosmic Reaper" van Cosmic Reaper is een puike plaat met stevige stonerrock, die doom invloeden heeft en hoofdzakelijk in een traag tempo met een terugkerend ritme wordt gespeeld en wat mij betreft wel iets meer gevarieerd had mogen zijn, maar desondanks toch het beluisteren meer dan waard is en ik kan liefhebbers van dit genre deze schijf dan ook zeker aanraden.

Review: Volvopenta - Simulacrum (Tonzonen Records, 2021) (Post-Rock)

Volvopenta uit Essen en Mülheim aan de Ruhr werd in 2007 opgericht en bestaat uit: Marcus Kreyhan - sologitaar, Stefan Claudius - sologitaar, André David - basgitaar en Kai Spriesterbach - drums.

De band bracht op 1 oktober 2015 hun debuut EP "Volvopenta" als digitale download uit en deze werd op 21 april 2017 gevolgd door "Yoshiwara" dat eveneens al dd verscheen, waarna de band "Simulacrum" op 14 september 2020 als dd uitbracht en op 26 februari 2021 verscheen dit album, dat 10 nummers bevat, via Tonzonen Records als LP (met 6 nummers) in een beperkte oplage van 200 stuks op marmerbruin vinyl en een met de hand beschilderde hoes, die door de bandleden is gelijmd, als CD en als digitale download.

Het album begint met "Kargus", een mooi rustig melodisch post-rock nummer, dat tempowisselingen bevat en na enkele minuten iets meer snelheid en zang toegevoegd krijgt, waarna "Tele 81" volgt en de band een puik uptempo melodisch nummer speelt, dat lichte psychedelische invloeden heeft, swingt en tempowisselingen bevat.

Daarna volgen "Barfly", een prachtig nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme, dat in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en 4 nummers, die niet op de LP staan, waarvan "Central Human Agency", een prima psychedelisch nummer met een niet al te hoog tempo, het eerste is.

In het "Interlude" speelt Volvopenta een rustig kort melodisch stukje gitaar, in "Ghost" laat de band me genieten van een schitterende progressieve rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en in "Interlude 2" krijg ik weer een uitstekende stukje gitaarspel in een langzaam tempo te horen.

Dan volgen "Kolonie 56", een heerlijke post-rock song met een vrij langzaam tempo en melodische invloeden en "One To Five", een mix van psychedelische muziek, new wave en post-rock, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en een terugkerend ritme bevat.

Als laatste brengt de band "Flint" ten gehore, een verrukkelijk melodisch post-rock nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk terugkerend ritme heeft.

"Simulacrum" van Volvopenta is een lekker in het gehoor klinkende plaat, die vol staat met prima post-rock nummers, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan liefhebbers van dit muziekgenre deze schijf dan ook zeer aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Dr Space's Cosmic Alliances - Volume 1 - Deep Space Day Trip (Öresund Space Collective, 2021) (Progressieve Rock / Spacerock)

Scott Heller, alias Dr Space speelt synthesizer in de bands Öresund Space Collective, Black Moon Circle en Doctors Of Space en werkte mee met diverse bands en muzikanten.

Op 31 januari 2021 verscheen de CD Dr Space's Cosmic Alliances - "Volume 1 - Deep Space Day Trip" en hierop staat een verzameling van nummers, die in de periode 2008-2019 zijn opgenomen met: Agusa (Zweden), Automaton (Griekenland), Bismut (Nederland), Johan And Scott (Amerika), Mäneskjold (Denemarken), Phased (Zwitserland), West, Space And Love (Denemarken), White Hills (Amerika) en Yuri Gagarin (Zweden), waaraan Scott zijn medewerking verleende.

Deze speciale beperkte uitgave van 150 stuks werd gemaakt om geld in te zamelen voor een nieuwe studio, die Scott bouwt in zijn woonplaats en daarom is de CD niet als download verschenen.

Het album, dat 8 nummers bevat, begint met het niet eerder uitgebrachte nummer "Uti Vär Hage" van Agusa, waarin de band een fantastisch progressief rock nummer uit 2013 ten gehore brengt, dat tempowisselingen heeft en bij tijd en wijle swingt als een trein en invloeden van spacerock en Hammond rock bevat, waarna "Going Down" (onuitgebracht nummer uit 2016) van Automaton volgt, een geweldig zwaar traag nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme, dat invloeden van spacerock, progressieve rock en doom bevat.

Daarna volgen Bismut met "Storborg" (jam uit 2019), een uitstekende uptempo mix van disco en rock, die ruimtelijke geluiden en invloeden van "I Was Made For Loving You" van Kiss bevat en een terugkerend licht hypnotiserend dansbaar ritme heeft en enkele minuten voor het einde in een langzaam tempo over gaat en Johan and Scott met "Rebirth Of The Earth" (onuitgebracht nummer uit 2011), een stevige aanstekelijke progressieve rock song, met ruimtelijke invloeden, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld.

In "Skov" (onuitgebracht nummer uit 2016) van Mäneskjold krijg ik een heerlijk swingende mix van progressieve rock en spacerock voorgeschoteld en in "Maelstorm" (demo uit 2008) van Phased een stevige uptempo rock song met tempowisselingen, die halverwege over gaat in een langzame stonerrock song, die tegen het einde verandert in een swingend uptempo stuk spacerock.

Dan volgen met White Hills met "Robot Stomp" (2013), een  verrukkelijk spacerock nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en krautrock invloeden en West, Space And Love met "Oscar Curry" (outtake van het album uit 2009), een geweldige mix van Oosters getinte psychedelische muziek en elektronische muziek, die een terugkerend hypnotiserend ritme heeft, kraut- en spacerock invloeden bevat en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.

Als laatste hoor ik Yuri Gagarin het nummer "At The Center Of The Universe" (Live opgenomen bij het Kildemose Festival in 2015) spelen en hierin laat de band me genieten van een uptempo rock nummer, dat met hoge snelheid gespeeld wordt en swingt.

"Volume 1 - Deep Space Day Trip" van Dr Space's Cosmic Alliances bevat 9 puike nummers, waarvan ik van begin tot einde ontzettend heb genoten en ik kan liefhebbers van progressieve rock en spacerock deze meesterlijke schijf dan ook zeer aanbevelen.

Helaas! Geen video beschikbaar.

Review: Imperia - The Last Horizon (Massacre Records, 2021) (Symfonisch / Gothic Metal)

Imperia is een internationale band uit Finland, België, Noorwegen en Nederland, die in 2003 opgericht werd en heden ten dage bestaat uit: Helena Iren Michaelsen - zang, Jan "Örkki" Yrlund - sologitaar, Gerry Verstreken - basgitaar en Merijn Mol - drums

De band bracht in het voorjaar van 2004 hun debuut single "Lotus Eaters" uit voor een tribuut album voor Dead Can Dance en deze werd in dat najaar gevolgd door het album "The Ancient Dance Of Qetesh", waarna "Queen Of Light" (2007), "Secret Passion" (2011), "Queen Of Passion" (2013, compilatie), "Tears Of Silence" (2015) en "Flames Of Eternity" (2019) volgden en tevens verscheen de single "Let Down" (2011).

Massacre Records brengt op 26 maart hun zesde album "The Last Horizon", dat 13 nummers bevat, als 2CD en als digitale download uit en hierop spelen Henrik Perelló (Finnish National Opera Orchestra) - viool (2 nummers) en John Stam - sologitaar (gitaarsolo op 1 nummer) als gastmuzikanten mee.

De 2CD begint op CD 1 met "Dream Away", waarin ‌Imperia een schitterende uptempo mix van symfonische rock, gothic en disco ten gehore brengt, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en gevolgd wordt door "Starlight" (met Henrik Perelló), een swingende mix van folk en symfonische rock, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en subtiele tempowisselingen bevat.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

Daarna volgen "To Valhalla I Ride", een mooie rustige song met een dansbaar ritme, die invloeden van folk heeft en een terugkerend ritme bevat en "Flower And The Sea", een uptempo mix van gothic en symfonische rock, die aanzet tot dansen en invloeden van metal heeft.

In "Blindfolded", speelt de band een swingende uptempo rock song, die tempowisselingen bevat, metal invloeden heeft en zo nu en dan met hoge snelheid gespeeld wordt en in "While I Am Still Here" een prachtige vrij rustige song, die folk invloeden bevat, waarop het lekker weg zwijmelen is.

Dan volgt CD 2, waarvan "Only A Dream" (met John Stam) het eerste nummer is en hierin speelt Imperia een uitstekende dansbare symfonische song met gothic en folk invloeden, die gevolgd wordt door het fantastische symfonische "Where Are You Now" (met Henrik Perelló), dat een niet al te hoog tempo heeft en "I Still Remember", een prima song met een gemiddeld tempo en enkele tempowisselingen, die invloeden van symfonische rock bevat.

Vervolgens krijg ik "Dancing" voorgeschoteld, waarin de band een lekker in het gehoor klinkende folk song met lichte Japanse invloeden in een gemiddeld tempo speelt, waarna "My Other Half" volgt en ik een verrukkelijke pop song te horen krijg, die hemelse zang bevat, klassieke invloeden en van films als "The Sound Of Music" heeft.

Verder volgen "One Day", een puike uptempo symfonische song, die tempowisselingen heeft en bij tijd en wijle swingt en "I Send You My Love", een heerlijke song met invloeden van elektro, dance en folk, die een terugkerend ritme heeft en tempowisselingen bevat.

Als laatste nummer volgt de piano versie van "Let Down", waarin de band een rustige pop song speelt, die met minimale begeleiding geweldig klinkt.

"The Last Horizon" van Imperia is een schitterende 2CD, waar ik vanaf de begin tonen van genoten heb en vol songs staat, die invloeden van symfonische rock, gothic, folk en metal staat, waarin ook invloeden van opera zang voorkomen en ik kan iedere liefhebber van één of meerdere soorten muziek, deze dubbelaar dan ook van harte aanbevelen.

Review: Hoopy Frood - Affirmations (Graham Steel Music Company, 2021) (Reggae / Dance / Rock)

Hoopy Frood uit Reading, Engeland bestaat tegenwoordig uit: Rich Walgate, Steve Varman, Myshell Higgins, Ruari Hignell, Adam Hampton, Chris JD Read, Andy Aust, Queasy, Matt Coldrick, Sophie Randles-Dunkley en Helen Muggeridge. 

De band bracht op 1 januari 2004 het digitale album "Psychonaut" uit en deze werd gevolgd door: "Indigo" (1 januari 2009, digitaal album), "Big Wide World" (26 april 2020, digitale single), "Shimmer & Shine" (19 mei 2020, digitale EP) en "Affirmations" (14 februari 2021, digitaal album), dat 12 nummers bevat en via Graham Steel Music Company verscheen.

Het eerste nummer van het album heet "Water", waarin de band een heerlijke swingende mix van reggae, dance en rock ten gehore brengt, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en gevolgd wordt door "Round Shaped Hole", een uitstekende uptempo rock song, die swingt en een terugkerend ritme heeft, dat aanzet tot dansen.

Daarna volgen "Jewel In The Lotus", een mix van reggae en pop met invloeden van dance, die tempowisselingen heeft, "Atoms & Molecules", een geweldige mix van reggae en dance, die swingt als een trein en daarbij is stil zitten geen optie en "Harmonics", een prachtige pop song in een niet al te hoog tempo.

In "Big Wide World" zet de band me een lekker in het gehoor dansbare song voor met reggae en dance invloeden in een gemiddeld tempo voor, in "Busy Your Hands" laat Hoopy Frood me genieten van een puike reggae song, die ook nu weer dance invloeden bevat en in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en in "Magic In Your Eyes" krijg ik opnieuw zo'n prima dansbare mix voorgeschoteld, die me in beweging houdt.

Dan volgen "Woods", een verrukkelijk instrumentaal nummer, dat melodische en klassieke invloeden bevat en  een terugkerend ritme heeft, "Whispers", een schitterende dance song, die een aanstekelijk ritme heeft en "Beginning Of You", een fantastische dansbare uptempo song, die swingt.

Als laatste hoor ik "Let's Help One Another", een langzaam nummer, dat invloeden van reggae heeft, een gezongen en gesproken tekst bevat en net over de helft van het nummer iets meer snelheid krijgt, waardoor de muziek dansbaar wordt.

"Affirmations" van Hoopy Frood is een uitstekende uitgave met lekkere dansbare mixen van dance en reggae, die zo nu en dan invloeden van rock bevatten en ik kan liefhebbers van dance en reggae deze schijf dan ook sterk aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Mapstation - My Frequencies, When We (Bureau B Records, 2021) (Krautrock)

Mapstation uit Düsseldorf, Duitsland is het alias van Stefan Schneider van de band Kreidler, die solo sinds 2000 zijn elektronische muziek uitbrengt, 

Ook maakt hij met anderen muziek, zoals met Hans-Joachim Roedelius (Cluster/Harmonia, 2011), Dieter Moebius (Cluster/Harmonia), Bill Wells, Sofia Jernberg, Jochen Irmler (Faust) en Katharina Grosse (2017), terwijl hij tevens muziek uitbrengt via Tal Records, zijn eigen label.

Solo bracht hij de volgende muziek uit: "Map Of Africa" (2002, digitaal), "Loin D'Afrique" (6 april 2006, digitaal), "The Africa Chamber" (november 2009 als CD via Scape Records en op 4 oktober 2019 via Tal Records als digitale download), "Soul Static" (4 oktober 2019 via Tal Records, EP, dd), "Distance Told Me Things To Be Said" (18 april 2006 als CD via Scape Records en op 4 oktober 2019 via Tal Records als dd), "Present Unmetrics" (11 oktober 2019 via Tal Records als LP, als CD en als dd", "Drumira" (19 juni 2020 als 12" EP via Tal Records in een beperkte oplage van 120 stuks en oorspronkelijk in 2011 uitgebracht als privé persing) en op 26 februari 2021 verschijnt het album "My Frequencies, When We", waarop 10 nummers staan, via Bureau B Records als CD en als dd.

Het album begint met "No No Staying", waarin Mapstation een geweldig zwaar eentonig nummer speelt, dat in een traag tempo mijn gehoorgang binnen komt en een licht hypnotiserend effect heeft, om tegen het einde meer snelheid te krijgen, waarna "Flute Channels" volgt, een heerlijk swingend uptempo krautrock nummer met een dansbaar terugkerend ritme.

Daarna volgen "My Mother Sailor", een schitterend nummer, dat in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en een repeterend ritme met psychedelische invloeden heeft, waardoor er een hypnotiserend effect ontstaat, "Outside Arendt", eveneens een nummer dat in een terugkerend ritme wordt gespeeld en licht hypnotiserend klinkt en "Actual Possible", een kort stukje muziek met lichte experimentele klanken en een terugkerend ritme.

In "Taro Zing Ta" zet Mapstation me een experimenteel nummer voor, dat lichte krautrock invloeden heeft, in "To A Single Listener" krijg ik een zwaar nummer te horen, dat een terugkerend ritme met eentonige geluiden bevat en in "The City In" laat Stefan me genieten van een verrukkelijke krautrock song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)

Verder volgen "Antistsis", opnieuw een fantastisch nummer met een eentonig terugkerend ritme, dat licht hypnoitiserend klinkt en "Train Of Gerda", een kort langzaam nummer, dat bestaat uit terugkerende elektrische piano en trommel klanken.

"My Frequencies, When We" van Mapstation staat vol uitstekende nummers met terugkerende ritmes, die licht hypnotiserend zijn en invloeden van krautrock hebben en ik kan liefhebbers van dit soort muziek deze schijf dan ook zeer aanraden.

Review: The Sick Rose - Shaking Street (Area Pirata Records, 2021) (Garagerock)

The Sick Rose uit Torino, Italië bracht hun debuut album "Faces" op 1 april 1986 in een beperkte oplage als LP uit en deze werd gevold door: "The Double Shot" (1 april 1988 digitale EP), "Shaking Street" (1989 LP via Electric Eye Records), "Floating" (1 april 1990 digitale LP), "Renaissance" (1 april 1992 digitale LP), "Blastin' Out" (1 april 2005 digitale LP), "No Need For Speed" (15 november 2011 beperkte oplage CD), "Shaking Street" + "The Double Shot E.P." ‎(1 april 2011 beperkte oplage CD compilatie Area Pirata Records), "Blastin' Out​.​.​.​Plus!" (1 november 2013 beperkte oplage 2CD), "Live In Studio EP feat. Dom Mariani" (1 juni 2014 beperkte oplage vinyl EP), "Chapter One 1985​-​1987" (1 oktober 2016 beperkte oplage LP), "Someplace Better" (23 maart 2018 beperkte oplage LP, beperkte opage CD) en "Shaking Street" (8 februari 2021 ‎beperkte oplage LP Area Pirata Records).

Op het album "Shaking Street", dat 8 februari 2021 voor de derde keer werd uitgebracht bestond The Sick Rose uit: Luca Re - zang, Diego Mese - sologitaar, Jacopo Arrobio -sologitaar, Maurizio Campisi - basgitaar en zang en Dante Garimanno - drums en daarop speelde ex bandlid Rinaldo Doro als gastmuzikant op piano mee.

De LP, die 12 nummers bevat, zit in een klaphoes en wordt geleverd met een digitale coupon plus een gratis CD, inclusief 2 outtakes van dezelfde opname sessie als het album en is geperst in een beperkte oplage van 300 stuks.

Het album begint met "Little Girlie Pearl", waarin de band een schitterende uptempo garagerock ten gehore brengt, die subtiele tempowisselingen heeft en een terugkerend ritme bevat en gevolgd wordt door "Like The Other Kids", een geweldige uptempo rock song met rock & roll invloeden en het titelnummer "Shaking Street", een cover van MC5, een heerlijke uptempo powerrock song met een aanstekelijk dansbaar ritme en hoog meezing gehalte.

Daarna volgen "She's Got", een uitstekende uptempo garagerock song, die swingt als een trein en subtiele tempowisselingen bevat, de cover "Raining Teardrops" (Sir Barrington Power Pack), een lekker in het gehoor klinkende rock song, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en een dansbaar ritme heeft en "A Kiss Is Not Enough", een verrukkelijke swingende uptempo rock song met een terugkerend ritme, waarbij stil zitten geen optie is en jaren 60 uitwasemt.

In "Don't Keep Me Out" zet The Sick Rose me een fantastische mix van beat en garagerock voor, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld, in "Little Sister" krijg ik weer een swingende uptempo rock song voorgezet met invloeden van rock & roll, die aanzet tot dansen en in "Up Is Up (Real Kids)" laat de band me genieten van een puike powerrock song, die swingt.

Daarna volgen "Teenage Nighdrive", een stevige uptempo song met invloeden van rock & roll, power- en garagerock, de alternatieve versie van "Shaking Street", die iets  

sneller is, maar net zo prima klinkt als de gebruikte versie van de LP en "Yesterdays Numbers" (Flaming Groovies), een heerlijke uptempo song met een aanstekelijk dansbaar ritme, dat subtiele tempowisselingen bevat en swingt.

"Shaking Street" van The Sick Rose is een puike her uitgave, die hoofdzakelijk swingende uptempo nummers bevat, waarvan ik zeer genoten heb en ik kan liefhebbers van garage- en powerrock deze schijf dan ook van harte aanbevelen, maar ook zij, die van jaren 60 muziek houden, zullen de plaat zeker op waarde weten te schatten.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)