Review: Kevin Robertson - Why (Fruits De Mer Records, 2022) (Psychedelische Pop)

Singer songwriter Kevin Robertson uit Aberdeen, Schotland, maakt deel uit van de band The Vapour Trails, maar maakt ook solo alums en speelt daarop sologitaar, akoestische gitaar, keyboards, percussie, mondharmonica en zingt.

Op 28 mei 2021 verscheen zijn debuut solo album "Sundown's End" als CD in een beperkte oplage en als digitale download en deze werd gevolgd door: "In Yer own Dreams" (digitaal nummer, 2 juni 2021), "The Four Walls Sessions" (digitaal album, 9 juli 2021). "Sundown Stripped"(digitaal album, 30 augustus 2021), "Trippin Back" (digitale single, 11 februari 2022), "Teaspoon Of Time" (CD in een beperkte oplage van 200 stuks en digitaal album, 13 mei 2022) en "Teaspoon Of Time (Unplugged And Demo Versions)" (digitaal album, 5 augustus 2022).

Op 28 november 2022 verschijnt zijn 7" single "Why" via het Fruits De Mer Records label, waarop 2 covers staan.

"Why", dat door Jim McGuinn en David Crosby van The Byrds geschreven werd en op de achterkant van de single "Eight Miles High" uit 1966 staat, is een fantastische uptempo jaren 60 song met een aanstekelijk dansbaar ritme, waarbij stil zitten geen optie is, die psychedelische invloeden bevat.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

Op de B-kant van de single staat het door Paul Kantner van Jefferson Airplane geschreven "D.C.B.A-25 ", dat van de LP "Surrealistic Pillow" uit 1967 komt en hierin laat Kevin me genieten van een verrukkelijke licht psychedelische song met een gemiddeld tempo en voorzichtige invloeden van de muziek van The Byrds.

De Single "Why" van Kevin Robertson bevat 2 heerlijke jaren 60 nummers, die me even terug in de tjd hebben gebracht en de sfeer van die jaren hebben laten her beleven en ik kan ieder liefhebber van licht psychedelische pop deze schijf dan ook zeer aanbevelen.

Review: The Strange Flowers - Crossing A Wasteland (Rubber Soul Records, 2022) (Psychedelische Pop)

The Strange Flowers uit Pisa, Italië werd in 1987 opgericht tegenwoordig uit: Michele Marinò - sologitaar en zang, Giovani Bruno - solgitaar en zang, Alessandro Pardini - basgitaar en Valerio Bertelini - drums en percussie.

De band bracht in 1990 hun debuut 7" vinyl single "Me And The Eggman" via Unique Records uit en deze werd gevolgd door de albums: "Music For Astronauts" (Music Maniac Records, CD, 1993), "Ortoflorovivaistica" ((Beyond Your Mind Records, CD, Nasoni Records, LP, 2005), The Imaginary Travel Of The Nked Monkeys" (Beyond Your Mind Records, CD, 2007), "Aeroplanes In The Backyard" (Teen Sound Records, CD, 2008), "Vagina Mother" (Go Down Records, CD, 2009), The Grace Of Losers" (Eigen Beheer, CD, 2011), "Pearls At Swine" (Area Pirata Records, CD, 2015), "Best Things Are Yet To Come" (Area Pirata Records, 2CD, 2017) en op 2 april 2020 verscheen "Songs From Imaginary Movies" via Area Pirata Records in een beperkte oplage van 300 stuks als LP en in een beperkte oplage van 150 stuks als CD.

Ook bracht de band de CD EP "Across The River And Through The Trees" uit in 2004 via Edizioni Dei Corrieri Cosmici en verscheen de band met een nummer op de compilatie albums: "Beat-O-Mania At It's Best" (Music Maniac Records, CD, 1995), "Fuzztones Illegitimate Spawns" (Sin Records, LP, CD, 2006), "Psychedelica Vol.2" (Northern Star Records, CD, 2007), "In Fuzz We Trust" (Stag-O-Lee Records, LP, CD, 2012) en "Eighties Colours" (Psych-Out-Records, CD, 2012).

In de loop der jaren verander de band nogal eens van samenstelling, maar na 2018 bestaat The Strange Flowers uit 3 leden van het eerste uur, die aangevuld met Valerio Bartolini de huidige band vormen.

Hun album "Best Things Are Yet To Come" is een dubbel verzamel album, dat in 2017 uitgebracht is ter ere van het 30 jarige bestaan van de band en bevat 30 nummers, waarvan 5 nieuwe en op 2 april 2020 verscheen "Songs From Imaginary Movies", waar op de LP versie 11 en op de CD versie 13 nummers op staan.

Op 1 oktober 2022 verscheen hun negende album "Crossing A Wasteland" als LP in een beperkte oplage van 300 stuks via Rubber Soul Records en als digitaal album via Area Pirata Records en hierop spelen de volgende gastmuzikanten mee: Sarah Scacchi Gracco - zang (track 5), Alessio Pascucci - piano (track 8) en Ciacomo Ferrari - piano (track 4).

Het album, dat 10 nummers bevat, begint met "Street Market By The Sea", waarin The Strange Flowers een schitterend licht psychelisch instrumentaal nummer in een gemidded tempo ten gehore brengt, dat een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en gevolgd wordt door "Extremities Somehow", een heerlijke song met een niet al te hoog tempo met psychedelische invloeden en een terugkerend ritme en "Mother Of The Eagles", een uitstekende geweldige pop song met een gemiddeld tempo met een terugkerend ritme en invloeden van psychedelische pop.

Daarna volgen "A Transient Landing", een mooie vrj rustige song, die lichte country invloeden heeft en "Dressed In Light And Tears", een psychedelische pop song met een gemiddeld tempo, gesproken tekst en een terugkerend ritme.

Op kant 2 start de muziek met "Horses" waarin The Strange Flowers me een verrukkelijke pop song met een gemiddeld tempo voorschotelt, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en in "Take Me Away" krijg ik opnieuw zo'n prima licht psychedelische song met een gemiddeld tempo te horen, die aanzet tot dansen.

Dan volgen "Thinking Of Brian On A Foggy Day", een prachtige rustige pop song met uitstekend begeleidend pianospel, "Love In The 21st Century", een lekker in het gehoor klinkende pop song met een niet al te hoog tempo en "Wasteland", een fantastische pop song met een gemiddeld tempo, licht psychedelische invloeden en een aanstekelijk terugkerend ritme.

"Crossing A Wasteland" van The Strange Flowers bevat 10 uitstekende licht psychedelische pop nummers, waar ik van begin tot einde heb genoten en ik kan deze schijf dan ook zeer aanraden aan iedere liefhebber van dit genre.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Tusmorke - Internett (Karisma Records, 2022) (Folk)

Tusmorke uit Skien, Telemark, Noorwegen werd in 1994 opgericht onder de naam Les Fleurs Du Mal, waarna in 2009 de bandnaam veranderde en tegenwoordig bestaat deze uit: HlewagastiR (Martin Nordrum Kneppen) - drums, The Phenomenon Marxo Solinas (Lars Fredrik Frøislie) - keyboards, Krizla (Kristoffer Momrak) - dwarsfluit en zang en Benediktator (Benedikt Momrak) - basgitaar en zang.

De band bracht hun debuut album "Underjordisk Tusmørke" in 2012 uit via Termo Records, waarna de volgende albums verschenen: "Riset Bak Speilet" (Svart Records 2014),

"Ført Bak Lyset" (Svart Records 2016), "Bydyra" (Karisma Records 2017), "Hinsides" (Svart Records 2017), "Osloborgerlig Tusmørke - Vardøger Og Utburder Vol. 1" (Karisma Records 2018), "Fjernsyn I Farver" (Karisma Records 2018), "Leker For Barn, Ritualer For Voksne" (Karisma Records 2019), "Nordisk Krim" (Karisma Records 2020), plus het split album Tusmørke vs Spectral Haze - "Elektriske Skrekkøgler Og Forhistoriske Framtidsfabler" (Duplicate Records 2015) en ook bracht de band enkele singles, een EP en een cassette in een beperkte genummerde oplage uit.

Op 7 oktober 2022 verschijnt hun album, dat met kinderen is gemaakt, "Internett" via Karisma Records als LP (19 nummers) in een beperkte oplage van 500 stuks op wit vinyl, inclusief een 12 pagina's boekje, als CD en als digitaal album, waarbij het vermelden waard is, dat de CD 2 extra nummers bevat.

Het album, dat geheel in het Noors gezongen wordt, start met "Satt I System", waarin Tusmorke een schitterende vrij rustige song met invloeden van computerspelletjes, folk en progressieve rock speelt en deze wordt gevolgd door "Det Beste For Budsjettet", een vrolijk klinkende uptempo song, die een aanstekelijk dansbaar ritme en tempowisselingen heeft, "Han Er Litterær", een song met wisselende tempo's en een hoog meezing gehalte en "Varslerduett", een song met een aanstekelijk ritme, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.

Daarna volgen "Vikaren", een song met een gemiddeld tempo en lichte progressieve invloeden, "Jakelstigen", een uptempo nummer met disco invloeden en de Noorse versie van "Vader Jacob", die progressieve folk invloeden heeft, "Vi Drikker Ikke Melk", een prima song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en "Vi Er Elever", een mooie vrij rustige song met lichte progressieve Oosterse invloeden.

Daarna volgen het als digitale single verschenen nummer "Maurenes Jenka", een geweldige psychedelische song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, "Undringstimen", een uitstekende folk song met elektro invloeden, die een terugkerend ritme heeft en alleen op de CD staat,  "Kunstig Intelligens", een folk song met een aanstekelijk ritme en "Den Nye Tida", een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, die eveneens als digitale single is uitgebracht. 

In "Synth Etisk" zet Tusmorke me een vrij trage song voor, die lichte folk invloeden heeft, in het als digitale single verschenen "Kunstig Uintelligens" krijg ik een lekker in het gehoor klinkende song in een gemiddeld tempo voorgeschoteld, in "Gudenes Krig" laat de band me genieten van een verrukkelijke folk song en in "Verdensarvingen" schotelt de band me een vrolijk klinkende song in een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme voor.

Dan volgen het alleen op de CD uitgebrachte "Enki Dumuzi Absu", een uitstekende korte song met een vrij rustig tempo en een terugkerend ritme, "18 Før Flommen", een heerlijke song met een aanstekelijk vrolijk ritme en "Enkis Sang", een puike folk song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo.

Verder hoor ik "Golem", een fantastische folk met een niet al te hoog tempo, een terugkerend ritme en duistere invloeden en "Kontakten Brytes", een prachtige folk song, die in een langzaam tempo wordt gespeeld en een aanstekelijk ritme heeft.

"Internett" van Tusmorke staat vol prima folk nummers met aanstekelijke ritmes met als uitschieter "Golem", waar ik erg van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre dan ook aan  eens naar deze schijf te gaan luisteren.(luister naar enkele nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Billy Childish & The Singing Loins - Song Of The Medway (Damaged Goods Records, 2022) (Folk)

Billy Childish (die geboren werd als Steven John Hamper) uit Chatham, Kent, Engeland is kunstschilder, auteur, poëet, fotograaf, filmmaker, zanger en gitarist.

Hij speelde in diverse bands, waaronder: The Chatham Singers, Thee Mighty Caesars, The Delmonas, The Pop Rivets, Thee Milkshakes, Thee Headcoats, The Vermin Poets, The Spartan Dreggs, Wild Billy Childish & the Blackhands en The Musicians Of The British Empire, die verschillende muziekstijlen speelden zoals: garage rock, punk, rock & roll, blues, folk, klassiek /experimenteel, gesproken woord, kinderliedjes en surf.

Samen met Charles Thomson richtte hij in 1999 The Stuckism Art Movement op, dat hij in 2001 verliet, om zich verder in de kunstwereld te ontwikkelen en in juli 2014 werd hij genomineerd voor de  Doctor Of Arts Degree van de universiteit van Kent, terwijl hij tevens les geeft aan Rochester Independent College.

Sinds 1979 brengt hij albums uit, zowel solo als met zijn bands en er verschenen reeds 118 albums van hem op die manier.

Voor de band The Singing Loins, die bestaat uit: Chris Broderick - zang, mondharmonica en percussie en Chris 'Arf' Alan - sologitaar, banjo, zang en autoharp, nam hij in 1991 en 1993 de LP albums "Songs For The Organ" en "Steak And Gravy" in zijn badkamer te Rochester op en deze verschenen via het Hangman Records label, waarna hij samen met het duo in 1993 het album "At The Bridge" uitbracht via Hangman's Daughter, waarna The Singing Loins weer hun eigen weg gingen en de albums: "Songs To Hear Before You Die" (CD, LP, 2005), "The Drowned Man Resuscitator" ‎(CD, LP, 2007), "Unravelling England" (CD, LP, 2009), "Stuff" (CD, LP, 2011) en "Here On Earth"(CD, LP, 2012) van het duo verschenen via Damaged Goods Records.

Omdat in 2021 bij zanger Chris Broderick bloedkanker geconstateerd werd, liet hij Arf weten om door te gaan met de groep, waarna hij in januari 2022 overleed.

Als eerbetoon maakten Arf en Billy samen met Loin Rob de 7" single "Song Of The Medway", die op 23 september 2022 via Damaged Goods Records op zwart vinyl verscheen en de terugkeer van The Singing Loins inluidt.

De A-kant "Song Of The Medway" is een geweldige pop song met een niet al te hoog tempo, die invloeden van de muziek van Bob Dylan en folk bevat (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en op de B-kant "The Broken And The Lost Of The Old Long Bar" laat de band me genieten van een fantastische folk song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, dat een hoog meedein gehalte heeft en me doet verlangen in een Engelse pub aan een glas Guinness te zitten.

"Song Of The Medway" van Billy Childish & The Singing Loins bevat 2 heerlijke folk songs, die me als muziek in de oren klinken en ik kan elke liefhebber van deze muzieksoort dan ook aanraden eens naar deze puike schijf te gaan luisteren.

Review: Farflung - Like Drones In Honey (Sulatron Records, 2022) (Spacerock / Experimentele Rock)

Farflung uit Los Angeles, California, Amerika, werd in 1994 opgericht door Tommy Grenas - zang en sologitaar en Michael Esther - sologitaar.

De band, die in de loop der jaren het podium deelde met onder andere: Melvins, Silver Apples, Gong, Nebula, Hawkwind, Brian Jonestown Massacre, Sonic Boom, Acid King en Fu Manchu, bracht in 1995 hun debuut album "25000 Feets Per Second" via Flipside Records als CD uit en deze werd gevolgd door: "The Raven That Eat The Moon" (CD Flipside records, 1996), "So Many Minds, So Little Time .." (CD, Purple Pyramid, 1997), "The Believe Module" (CD, Bad Acid Records, 1998), "9 Pin Body" (CD, Brainticket Records / Orchard Records, 2002), "Farflung / Black Rainbows Split Album" (Digitaal album, Eigen beheer, 2012), "5" (LP, CD en digitale download, Heavy Psych Sounds, 2016) en "Unwound Cellular Frown" (LP, CD en digitale download, Heavy Psych Sounds, 2017).

Op 7 januari 2022 bracht Sulatron Records hun debuut album "25000 Feets Per Second" voor de eerste keer als LP, met een bonus nummer plus een inlegvel en downloadcode, in een beperkte oplage van 500 stuks op doorzichtig vinyl uit.

Op dit album bestond de band uit: Tommy Grenas - zang en sologitaar, Michael Esther - sologitaar, Paul Fox - ritme gitaar en keyboards, Buck McGibbony - basgitaar en Brendon LaBelle - drums en hierop werden ze bijgestaan door: Mariana Cordial ook wel bekend als Marina Rosenfeld - keyboards, Petra Hayden - mandoline, Charles Morigiello - cello en Brian Norman - dwarsfluit en percussie.

Op 14 oktober 2022 verschijnt hun nieuwe album "Like Drones In Honey", dat 8 nummers bevat, via Sulatron Records als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op 180 gram wit vinyl en als CD in een beperkte oplage van 500 stuks en hierop spelen gastmuzikanten Bobby Lea - basgitaar (track 4, 5 en 6) en Scott Busch - elektronica (track 5 en 6) mee, terwijl de band bestaat uit: Tommy Grenas - zang, sologitaar, synthesizer en oscillators, Michael Esther - sologitaar, synthesizer en zang, Paul Hischier - zang en sologitaar en Chris Nakata - drums, bas- en sologitaar en zang.

Het album begint met "Acid Drain", waarin Farflung een schitterende song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme ten gehore brengt, die aanzet tot dansen en progressieve invloeden heeft en gevolgd wordt door "Earthmen Look Alike To Me", een heerlijke uptempo spacerock song, die een terugkerend ritme heeft en swingt en deze gaat naadloos over in "King Fright", een fantastische song met psychedelische en experimentele invloeden, die in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld, om na 2 minuten over te gaan in een stuk spacerock met een gemiddeld tempo.

Daarna volgen "Tiny Cities Made Of Broken Teeth", een geweldige psychedelische song met een gemiddeld tempo en een terugkerend licht hypnotiserend ritme en "Dludgebmasterpoede", een verrukkelijke ruimtelijk nummer met een gemiddeld tempo en een swingend terugkerend ritme, die iets over de helft van het nummer verandert in een vrij heftige rock song met ruimtelijke invloeden en een terugkerend dansbaar ritme.

In "Baile An Doire" schotelt Farflung me een puike dansbare spacerock song in een gemiddeld tempo voor, die invloeden heeft van reggae en een aanstekelijk terugkerend licht hypnotiserend ritme bevat, in "Touch Of The Lemmings Kiss" krijg ik een experimenteel nummer te horen, dat invloeden van het nummer "Vader Jacob" heeft en als laatste volgt "A Year In Japan" en hierin speelt de band een kort swingend stukje experimentele rock.

"Like Drones In Honey" van Farflung is een uitstekende plaat, die lekker in het gehoor klinkende nummers met invloeden van spacerock, psychedelische en experimentele rock bevat, waarbij de muziek soms licht hypnotiserend is en swingt en ik kan deze schijf dan ook aan elke liefhebber van één of meer van deze genres aanraden.

Sorry! Nog geen video beschikbaar.

Review: Various Artists - Are They Hostile? Croydon Punk, New Wave & Indie Bands 1977-1985 (Damaged Goods Records, 2022) (Punk)

"Are They Hostile? Croydon Punk, New Wave & Indie Bands 1977-1985" is een verzamel album, dat op 2 september 2022 door Damaged Goods Records is uitgegeven, waarbij 9 bands ieder met 2 nummers vertegenwoordigd zijn en dit album is zowel als LP en als CD verschenen.

Het eerste nummer van het album begint met een gesproken intro over de muziek van de bands van 1977 tot 1985, waarna het eerste nummer van Bad Actors volgt, getiteld "Are The Hostile?", waarin de band een geweldige uptempo punk song speelt, die swingt als een trein en deze wordt gevolgd door Johnny Moped, die "Groovy Ruby" (Live At The Roxy) speelt en hierin een vrij heftige uptempo punk song ten gehore brengt.

Daarna volgen "Step This Way" van The Marines, een heerlijke uptempo pop song, die lichte invloeden van "Ticket To Ride" van The Beatles heeft en een aanstekelijk dansbaar ritme bevat, "Controversial" van Slime, een uitstekende dansbare uptempo mix van punk en new wave, die terugkerend ritme heeft en swingt en "Smiling My Life Away" van Case, een heftige uptempo punk song, die met vrij hoge snelheid wordt gespeeld en swingt.

In "Tiny Town" van The Daleks schotelt de band me een prima pop song voor, die een vrolijk aanstekelijk ritme heeft, dat aanzet tot dansen, in "Total Confusion" van Fanatics krijg ik een geweldige uptempo powerpop song te horen, die swingt en een hoog meedein gehalte heeft, in "New Age" van The Straps zet de band me een stevige mix van punk en powerrock voor, die een aanstekelijk tempo heeft en in "Tarzan" van The Heroes hoor ik de band een uptempo mix van ska en punk spelen, die beweging oproept.

Dan volgen Bad Actors met "One Of Us", waarin de band een schitterende uptempo punk song speelt, die een aanstekelijk ritme heeft, Johnny Moped met "Incendiary Device" (Live At The Roxy), een heftige uptempo song, die een terugkerend ritme heeft en subtiele tempowisselingen bevat, The Marines met "Pleasure Business", een fantastische uptempo beat song met jaren 60 invloeden en een aanstekelijk ritme.

Vervolgens hoor ik "Loony" van Slime, een verrukkelijke uptempo rock song, waarbij stil zitten geen optie is, "I Don't Wanna Kill The Whales" van Case, een geweldige live gespeeld uptempo punk song met een aanstekelijk ritme, die swingt en "Rejected" van The Daleks, een schitterende punk song, die met hoge snelheid gespeeld wordt en lichte invloeden van de muziek van The Clash heeft.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

Verder volgen Fanatics met "When The Sun Goes Down", een swingende uptempo song, The Straps met "Brixton", een uptempo punk song, die met hoge snelheid wordt gespeeld en "The Heroes met "Russia", een uitstekende powerrock song, die een aanstekelijk dansbaar ritme en een hoog meezing gehalte heeft.

"Are They Hostile? Croydon Punk, New Wave & Indie Bands 1977-1985" van Various Artists is een fantastische plaat, die vol verrukkelijke swingende punk nummers staat, waar ik van begin tot einde zeer van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit muziek genre deze schijf dan ook van harte aan.

Review: Sula Bassana - Nostalgia (Sulatron Records, 2022) (Psychedelisch / Spacerock / Krautrock / Elektronisch)

In 2002 verscheen via het Nasoni label de LP "Dreamer" als debuut van multi instrumentalist Dave Schmidt, alias Sula Bassana, die alle instrumenten voor zijn rekening nam en bijna alle nummers zelf schreef.

Vervolgens werd "Dreamer" op CD uitgebracht en verscheen in 2004 via Dave's eigen Sulatron label en in 2005 nogmaals, maar dit keer via het Elektrohasch label en in 2012 bracht Dave deze CD opnieuw uit, aangevuld met 2 bonus nummers, die van zijn 7 inch vinyl single "Vegetable Man" / "Perry Rhodan" uit 2009 komen (Nasoni Records).

Tussen 2002 en 2012 bracht Dave diverse CD's en LP's uit, zoals de split LP met Vibravoid "Retronique" (Nasoni, 2003), "Sula Bassana And The Nasoni Pop Art Experimental Band Vol.1" (CD, Nasoni, 2006), "The Night" (CD, Sulatron, 2009 / LP, Pancromatic Records, 2009), "Kosmonauts" (CD, Sulatron, 2010) en "Dark Days" (CD/2LP, Sulatron, 2012) plus de single "Vegetable Man"/ "Perry Rhodan" (7 inch vinyl, Nasoni, 2009), plus diverse CD-R uitgaven, terwijl in 2014 de LP "Sula Bassana - Disappear + 3AM - Waves" via het Headspin label verscheen, waarbij 3AM een alias is van Chino Burga, een legendarische underground rockmuzikant uit Lima, Peru, die reeds 20 jaar bezig is met het maken van vrij heftige muziek en in verschillende rock bands speelt (La Ira De Dios, Necromongo, La Garua en Los Entierros).

Normaal gesproken speelde Dave nooit live onder de naam Sula Bassana, maar op het Roadburn festival te Tilburg, Nederland, maakte hij daar een uitzondering van en vormde een band rond zich, die voor deze gelegenheid bestaat uit: Sula Bassana - sologitaar, synthesizer, mellotron en FX, Komet Lulu - basgitaar en FX, Rainer Neeff - sologitaar en FX en Marcus Schnitzler - drums.

"Live At Roadburn Festival 2014" bevat bijna het hele concert van de band, dat via het Sulatron Records label zowel op CD als LP is verschenen, waarbij de CD 13 maart 2015 werd uitgebracht en de LP op 8 mei 2015 in een gelimiteerde oplage van 777 stuks op marmer kleurig vinyl, waarbij verder opgemerkt kan worden, dat het album ook deze keer door krautrock legende Eroc gemasterd is en het artwork door Lulu Artwork (Komet Lulu) is gedaan.

Ook album "Shripwrecked" van Sula, dat 12 februari 2016 verscheen, is zoals gewoonlijk gemasterd door Eroc, maar waar normaal gesproken het artwork door Lulu Artwork wordt verzorgd, heeft hij deze keer gekozen voor het schilderwerk van Frank Lewecke, die ook de hoes van zijn album "The Night" maakte.

Op zijn CD album "Organ Accumulator + Disappear", dat 17 februari 2017 is verschenen, heeft hij er voor gekozen zijn nummers van de split LP "Disappear" /  "Waves" nogmaals uit te brengen, maar nu gekoppeld aan "Organ Accumulator", dat in het voorjaar op LP via het Deep Distance Records label zal verscheen.

Zijn album "The Ape Regards His Tail - Original Soundtrack", een science-fiction film van film maker Michael Yates, verscheen 7 juli 2017 via zijn eigen Sulatron Records label op CD en bevat 8 nummers, waarbij Dave gebruik maakte van synthesizers, mellotron, orgel, elektrische gitaar, elektrische piano en strijkers ensembles.

Op 10 januari 2020 verscheen "The Box", waarin 6 LP's zitten in een beperkte oplage van 500 stuksvia Pancromatic Records en deze werd eveneens als 6 CD via Sulatron Records in een beperkte oplage van 500 stuks uitgebracht, waarbij het vermelden waard is, dat de box bestaat uit de albums "Endless Winter" (2006), "Silent Music" (2009), "Retronique" (2003) , Disappear" (2014) en een CD met onuitgebrachte nummers.

Op 16 april 2021 bracht Sula een nieuw album uit, getiteld "CV Sessions", waarop 10 nummers staan, die in de corona periode maart 2020 tot december 2020 zijn opgenomen en via Sulatron Records als CD in een beperkte oplage van 500 stuks werden uitgebracht, waarna het album in de zomer van 2021 via Pancromatic Records als 2LP in een beperkte oplage van 400 stuks op 180 gram vinyl verscheen.

Ook op dit album bespeelt Sula alle instrumenten weer zelf en is de mastering gedaan door krautrock legende Eroc en verder is vermeldenswaardig, dat het nummer "What is Reality?", dat wel vermeld staat op de CD, maar door tijd overschrijding niet op de CD staat, via de bijgeleverde download code te beluisteren en te downloaden is.

De opvolger van dit album heet "Loop Station Drones", dat 7 nummers bevat en op 19 november 2021 via Sulatron Records als CD werd uitgebracht en tevens verscheen het album in de zomer van 2022 als 2LP via Pancromatic Records.

Van de nummers van het album komen er 3 van het Roadburn Festival Redux (op 28 maart 2021 opgenomen) en 4 van het Radio KFJC home stream concert, dat 13 en 14 mei 2021 plaats vond en deze verschenen niet, althans tot nu dan.

Op 23 september 2022 bracht Sulatron Records het album "Nostalgia" uit als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op 180 gram zwart vinyl, als LP in een beperkte oplagen van 500 stuks op 2 kleuren corona vinyl, als CD in een beperkte oplage van 500 stuks, waarbij het vermelden waard is, dat Sula de nummers van dit album tussen 2013 en 2018 opnam en de zang en overdubs tussen 2019 en 2021 deed, waarbij het geheel gemasterd werd door krautrock legende Eroc.

Het album, dat 5 nummers bevat, begint met "Real Life", waarin Sula Bassana een fantastische Oosters klinkende psychedelische song in een niet al te hoog tempo ten gehore brengt, die lichte ruimtelijke invloeden heeft en na enkele minuten iets meer snelheid krijgt.

Dan volgt "We Will Make It", een schitterende song met een gemiddeld tempo en invloeden van stoner en psychedelische rock, die tempowisselingen heeft, een terugkerend ritme bevat en enkele minuten over de helft van het nummer heftiger wordt, om vervolgens lichte ruimtelijke invloeden krijgt toegevoegd.

In het titel nummer "Nostalgia" laat Sula Bassana me genieten van een verrukkelijk progressief melodisch nummer, dat orkestrale invloeden bevat en een terugkerend ritme heeft.

Dan volgt "Wurmloch", een geweldige uptempo mix van space- en krautrock, die een hypnotiserend ritme bevat, fuzzrock invloeden heeft en swingt als een trein, waarbij stil zitten dan ook geen optie is.

Het laatste nummer heet "Mellotraum" en hierin schotelt Sula me een uitstekend elektronisch nummer met een gemiddeld tempo voor, dat een terugkerend ritme heeft.

"Nostalgia" van Sula Bassana bevat 5 heerlijke nummers, die invloeden van psychedelische rock, spacerock, krautrock en elektronische muziek bevatten, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan iedere liefhebber van deze muzieksoorten deze schijf dan ook zeer aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)