Review: The Spacelords - Unknown Species (Tonzonen Records, 2021) (Spacerock / Krautrock / Progressieve Rock)

De band The Spacelords uit Reutlingen en Metzingen/Neuhausen, Duitsland werd in april 2008 opgericht, toen Marcus Schnitzler - zang, drums, percussie en djembé, muziek begon te maken met Matthias Wettstein - sologitaar en Klaus Werz - basgitaar.

Matthias en Klaus hadden al verschillende ideeën voor songs en na enkele weken, was al bijna de helft van hun debuut CD uitgewerkt.

De achtergronden van de bandleden waren verschillend; Marcus studeerde traditionele ritmes in West Afrika en was al 25 jaar bezig met psychedelische muziek,

Matthias was beïnvloed door de muziek uit India, waar hij sinds de jaren 70 naar toe ging en speelde al 30 jaar gitaar en Klaus begon in 1978 als drummer in Rusland, maar schakelde al spoedig over op sologitaar en in 2006 werd dat basgitaar.

Het vierde Spacelords lid, Reinholt - dwarsfluit, kwam in 2008 bij de band en speelt op de debuut CD mee, maar verliet de band in 2009.

Hun debuut CD "Spacelords", uit 2009, werd in eigen beheer gemaakt en gedistribueerd door het Italiaanse BTF label, waarna de band in 2011 "Dimension 7" uitbracht, gevolgd door een "Live" CD-R in 2013, beide opnieuw in eigen beheer.

Hun album "Synapse" werd in 2014 door Sulatron Records uitgebracht in een gelimiteerde eerste oplage van 500 stuks op gekleurd 180 gram vinyl en door de band zelf als CD en gevolgd door de albums "Liquid Sun" (beperkte oplage op groen, geel en wit vinyl, plus 180 gram vinyl, CD en digitale download, 23 januari 2016) en "Water Planet" [beperkte oplage LP (1000 stuks) op blauw-wit gespetterd vinyl, CD en digitale download, 20 oktober 2017], die via Tonzonen Records verschenen en op deze plaat is Klaus vervangen door Akee Kazmaier.

Op 22 februari 2019 bracht Tonzonen Records de live plaat "On Stage" in een beperkte oplage van 500 stuks als 2LP uit, waarvan er 400 op zwart en 100 op marmer rood vinyl zijn geperst en tevens verscheen het album in een beperkte oplage van 1000 stuks op CD.

Als derde en laatste deel van de trilogie verscheen op 21 februari 2020 het album "Spaceflowers", nadat eerder de delen "Liquid Sun" en "Water Planet" uitgebracht waren en op 3 december 2021 brengt de band het album "Unknown Species" uit, waarop 3 lange nummers staan en ook dit album verschijnt via Tonzonen Records als LP in een beperkte oplage van 2000 stuks, waarvan 1500 op violet met geel gespetterd vinyl en 500 stuks op blauw met geel gespetterd vinyl, gestoken in een klaphoes, die tevens een poster bevat, als CD in een beperkte oplage van 500 stuks en als digitale download.

Het album begint met "F.K.B.D.F", waarin The Spacelords een verrukkelijke swingende mix van space- en krautrock in een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die aanzet tot dansen.(luister naar dit nummer visa de bandcamp link onder de recensie)

Daarna volgt het titel nummer "Unknown Species", een uitstekend progressief nummer met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en invloeden van spacerock, dat swingt.

Als laatste nummer zet de band me "Time Tunnel" voor en hierin start de muziek in een rustig tempo, om na enkele minuten iets meer snelheid te krijgen, waaraan na 7 minuten tijdelijk nog meer snelheid toegevoegd wordt, om dan over te gaan in een schitterend melodisch licht psychedelisch stuk muziek, dat opnieuw verandert en de band me nu laat genieten van een fantastisch progressief stuk, dat net voor het einde in het langzame begin tempo terug komt en in rust eindigt.

"Unknown Species" van The Spacelords is een geweldige plaat met invloeden van krautrock, spacerock en progressieve rock en ik heb hier dan ook met volle teugen van genoten, waardoor ik elke liefhebber van 1 of meer van deze genres deze schijf zeer kan aanraden.

Review: Small Jackets - Just Like This (Transubstans Records, 2021) (Rock)

De Italiaanse band Small Jackets, opgericht in 2000, die uit Eddy Current - sologitaar, Matt West - sologitaar, Mark Oak - basgitaar en Danny Savanas - drums bestond, bracht in 2004 hun debuut CD "Play At High Level" uit en oogstte daarmee goede kritieken van diverse muziekbladen.

De band, die tegenwoordig bestaat uit: Eddy Current - sologitaar, akoestische gitaar, synthesizer en achtergrondzang, Danny Savanas - drums, percussie en achtergrondzang, Phil Baychans - sologitaar en achtergrondzang en Mark Oak - zang en basgitaar, startte daarop een uitgebreide toer en deelde daarbij het podium met onder andere The Hellacopters, Black Flag, The Lords Of Altamonts, Black Rebel Motorcycle Club, Adolescent, Imperial State Electric en Dollhouse.

In 2006 werd hun tweede album "Walking The Boogie" uitgebracht, waarop enkele leden van The Hellacopters een bijdrage leverden en in 2009 verscheen hun derde CD "Cheap Tequila" via het Go Down Records label, dat in Zweden geproduced werd door Chips k en Henryk Lipp, dezelfde producers van The Nomads, Millencolin,  The Hellacopters en Sator, waarna de band weer begon te toeren om hun nieuwe schijf te promoten.

Omdat ze sinds hun debuut album de aandacht hadden getrokken van Transubstans Records en de eigenaren grote fans van de band zijn, is het niet verwonderlijk, dat hun nieuwe CD "IV" in 2013 via dit label verscheen.

Op 12 november 2021 verscheen de single "Next Level" via Go Down Records en op 17 december 2021 brengt Transubstans Records hun CD album "Just Like This" uit, waarop 9 nummers staan, waaronder de single "Next Level".

De band wordt op dit album bijgestaan door: Daniele Orlandi - keyboards en piano, Marco Benny Pretolani - saxofoon (track 6), Andrea Garavelli - percussie (track 5) en Mary Double J - zang (track 5). 

Het album start met "Midnight Town", waarin Small Jackets een swingende uptempo song ten gehore brengt met rock & roll invloeden, die aanzet tot dansen en gevolgd wordt door "Getting Higher", een uitstekende uptempo mix van funk en hardrock, die een zeer dansbaar ritme heeft.

Daarna volgen "Next Level", eveneens een heerlijke uptempo mix van funk en hardrock, die swingt en subtiele tempowisselingen heeft (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie), "Breakin' The Line", een puike  uptempo rock song, die swingt en een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en "Funky Crunchy Woman", een geweldige rock song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo.

In "The Jail" laat Small Jackets me genieten van een swingende uptempo song, die subtiele tempowisselingen heeft en in "Movin' On" zet de band me opnieuw een uptempo song voor, die een dansbaar ritmr heeft.

Verder volgen "Get Out Of My Way", nogmaals zo'n zelfde soort song met een hoog tempo en dansbaar ritme en "Celebrate", een prachtige rustige song met een ritme dat aanzet tot schuifelen.

"Just Like This" van Small Jackets bevat hoofdzakelijk swingende uptempo rock nummers, waar ik vanaf de begin tonen van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van rock in het algemeen deze schijf dan ook van harte aan.

Review: Schäfer - Mosaik 127 (Acoustic Motion Concepts, 2021) (Elektronisch)

Schäfer uit Keulen, Duitsland, is het solo project van Lukas Schäfer, die drums, elektronische geluidsgeneratoren en modulaire synthesizers bespeelt.

Op 12 november 2021 bracht hij zijn debuut concept album "Mosaik 127", dat 6 nummers bevat, via Acoustic Motion Concepts als CD en als digitale download uit.

Het album begint met "Valentine", waarin Schäfer een eentonig synthesizer geluid ten gehore brengt, dat na een minuut over gaat in een terugkerend ritmisch geluid, dat een melodie toegevoegd krijgt en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waarna de muziek verder gaat in "Bolzano", een mooi eentonig traag nummer, dat tegen het einde een zwaarder karakter krijgt en enigszins duister over komt en over loopt in "Still", een schitterend elektronisch nummer met een licht hypnotiserend terugkerend ritme, dat een gemiddeld tempo heeft en invloeden van de jaren 70 bands als Tangerine Dream bevat.

Aansluitend volgen "Bielefeld", een vrij rustig nummer met een licht melodisch ritme en subtiele tempowisselingen, "Somerset", een prachtig rustig nummer, dat halverwege een zwaarder en een terugkerend ritme krijgt en "1 For N.F.", waarin Schäfer een weer zo'n prima elektronisch nummer in een niet al te hoog tempo speelt, dat rust uitstraalt.

"Mosaik 127" van Schäfer is een niet alledaags album en de elektronische muziek is soms ook niet heel erg toegankelijk, maar desondanks heb ik erg genoten van deze schijf en ik raad elke liefhebber van elektronische muziek dan ook aan eens naar deze CD te gaan luisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Rhapsody Of Fire - Glory For Salvation (AFM Records, 2021) (Melodische Hardrock)

Rhapsody Of Fire uit Triëst, Italië werd in 1993 onder de naam Thundercross opgericht door Luca Turilli en Alex Staropoli en ging vanaf 1994 tot 1997 verder onder de naam Rhapsody en daarna veranderde de bandnaam in Rhapsody Of Fire. 

De band bracht hun debuut uit met de demo "Land Of Immortals" in 1994 en deze werd gevolgd door de albums: "Legendary Tales" (1997), "Symphony Of Enchanted Lands" (1998), "Dawn Of Victory" (2000), "Rain Of A Thousend Flames" (2001), "Power Of The Dragonflame" (2002), "Symphony Of Enchanted Lands II The Dark Secret" (2004), "Live In Canada 2005" (2005), "Triumph Or Agony" (2006), "The Frozen Tears Of Angels" (2010), "From Chaos To Eternity" (2011), "Dark Wings Of Steel" (2013), "Live From Chaos To Eternity" (2013), "Into The Legend" (2016), "Legendary Years" (2017) en "The Eighth Mountain" (2019).

Ook verschenen er diverse singles, zoals: "Emerald Sword" (1998), "Holy Thunderforce" (2000), "The Magic Of The Wizard's Dream" (2001), "A New Saga Begins" (2008), "Sea Of Fate" (2010), "Reign Of Terror" (2010), "Aeons Of Raging Darkness" (2011) en "Shining Star" (2016), plus de EP's: "The Dark Secret" (2004), "The Cold Embrace Of Fear" (2010) en "I'll Be Your Hero" (2021) en verder bracht de band de demo "Eternal Glory" in 2017 en de DVD "Visions From The Enchanted Lands" in 2007 uit en op 26 november 2021 verscheen het album "Glory For Salvation" als LP in een beperkte oplage op gekleurd vinyl, als LP in een beperkte oplage als box set, als CD en als digitale download via AFM Records en deze werd vooraf gegaan door de EP "I'll Be Your Hero".

De band bestaat op dit album uit: Alex Staropoli - keyboards, Paolo Marchesich - drums, Alessandro Sala - basgitaar, Roberto De Micheli - sologitaar en Giacomo Voli - zang.

Het album, dat 11 nummers bevat, start met Son Of Vengeance, waarin Rhapsody Of Fire een heerlijke mix van melodische rock en folk in een gemiddeld tempo speelt, die een dansbaar ritme bevat en gevolgd wordt door "The Kingdom Of Ice", een schitterende uptempo rock song met een aanstekelijk ritme, die heavy metal invloeden heeft, waarbij stil zitten geen optie is en het titel nummer "Glory For Salvation", een fantastische uptempo song met tempowisselingen, prachtige samenzang en heavy metal invloeden.

Daarna volgen "Eternal Snow", een geweldige korte rustige folk song met een gesproken tekst, die over loopt in "Terial The Hawk", een puike mix van melodische rock en folk, die rustig begint om na korte tijd meer snelheid te krijgen en uitmondt in een uptempo song, die aanzet tot beweging en "Maid Of The Secret Sand", een uptempo mix van heavy metal en melodische rock, die tempowisselingen bevat en swingt als een trein.

In "Abyss Of Pain II" laat Rhapsody Of Fire me genieten van een uptempo melodische rock song met tempowisselingen, in "Infinitae Gloriae" krijg ik een verrukkelijke uptempo melodische song voorgeschoteld en in "Magic Signs" hoor ik de band een puike rock song in een niet al te hoog tempo ten gehore brengen, die tempowisselingen heeft.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) 

Verder volgen "I'll Be Your Hero", een uptempo rock song met een aanstekelijk dansbaar ritme en "Chains Of Destiny", een mix van folk en melodische rock, die swingt.

"Glory For Salvation" van Rhapsody Of Fire is een geweldige plaat, waarvan ik vanaf de begin tonen van genoten heb en ik raad elke liefhebber van melodische rock met folk invloeden deze schijf dan ook zeer aan.

 

Review: Livingmore - Take Me (Nomad Eel Records, 2021) (Pop / Rock)

Livingmore uit Los Angeles, Amerika bestaat uit: Alex Moore - zang, Spencer Livingston b- sologitaar en zang, Rodrigo  Moreno - basgitaar en Mike Schadel - drums, keyboards en zang.

De band bracht op 20 maart 2014 hun debuut digitale nummer "Counting Sheep" uit en deze werd gevolgd door: "Little Bird" (digitaal nummer, 1 juni 2015), "Really Mean It" (digitaal nummer, 3 januari 2017), "Gone Too Fast" (digitaal nummer, 20 maart 2017), "Never Slow Down" (digitaal nummer, 13 juni 2017), "Its All Happening" (7" EP in een beperkte oplage op oranje met zwart gespetterd vinyl, 7" EP in een beperkte oplage op zwart vinyl en als digitale EP, 5 april 2019), "OK To Land" (LP in een zeer beperkte oplage van 1 stuk op multi-gekleurd vinyl, LP op zwart vinyl, CD in een beperkte oplage, cassette in een beperkte oplage op store day 2018 en als digitale download, l4 april 2019), "Really Mean It" / "Never Slow Down" (7" single op zwart vinyl, 14 april 2019), "Sleepy Boy" (digitaal nummer, 18 oktober 2019), "Dead Fruit" (digitaal nummer, 28n oltober 2019) en op 21 mei 2021 verscheen hun tweede album "Take Me", dat 11 nummers bevat via Nomad Eel Records als LP in een beperkte oplage van 200 stuks op blauw vinyl, als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op wit met rood gespetterd vinyl, als CD en als digitale download.

Het album start met het op single verschenen "Sharp", waarin Livingmore een swingende uptempo song met disco ritme speelt, die aanzet tot dansen en deze wordt gevolgd door "Bummer", een mooie melodische pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme en het eveneens op single uitgebrachte "Got Me Feelin' Like", een uitstekende pop song, die in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld en subtiele tempowisselingen heeft.

Daarna volgen "Neighbors", een prima song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme, "Memory Hill", een schitterende aanstekelijke song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en melodisch klinkt en "I Know It's A Smile", een vrolijk klinkende song, die aanzet tot dansen.

In "Dramatic" zet Livingmore me opnieuw zo'n vrolijke aanstekelijke song in een gemiddeld tempo voor, in "Energy Taken" krijg ik een heerlijke pop song met een een terugkerend ritme in een vrij rustig tempo te horen en in de single "Closer To The Edge" laat de band me genieten van een stevige dansbare pop song met lichte hardrock invloeden.

Verder volgen "Rays", een fantastische rustige pop song met een ritme, dat aanzet tot schuifelen en "Dreams On Fire", een puike song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme, die naar mijn mening hit potenties heeft.

"Take Me" van Livingmore staat vol lekker in het gehoor klinkende pop songs, die hoofdzakelijk een dansbaar karakter hebben en ik kan liefhebbers van dansbare pop deze schijf dan ook zeer aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Dead Man Tells - Among Thoughts plus Exit (Addicted Label / Doomed And Stoned Records, 2021) (Psychedelische Rock / Progressieve Rock / Doom)

Dead Man Tells uit Saint Petersburg, Rusland, bestaat vanaf 2021 uit: Konstantin — basgitaar (de enige van de originele bezetting), Daniil — drums en synthesizer, Yuriy — sologitaar en synthesizer, Victor — saxofoon en Stanislav — zang en synthesizer.

De band bracht hun debuut op 13 juni 2015 uit met het digitale nummer "Unique In Forks", dat in september 2016 gevolgd werd door het nummer "Suicide Trip", dat op de CD "Tripwave 2: Collection of Modern Russian Psychedelic Music" staat.

Daarna volgden "The City Is Crying feat. Rimma Rukh" (16 november 2017, digitale single, 2 nummers) en "Dead Man's Hand" (8 januari 2018, digitaal album).

Nadat de band in een nieuwe bezetting was gaan spelen, verschenen de digitale nummers "Among Thougts" (11 januari 2021) en "Exit" (29 oktober 2021), waarbij verder het vermelden waard is, dat "Among Thougts" op 9 november 2021 op het digitale album "Doomed & Stoned in Russia (Vol. 2)", waarop 99 nummers staan, van Doomed And Stoned Records is verschenen.

In "Among Thoughts" schotelt Dead Man Tells me een schitterende zware mix van dark wave, dance en doom voor, die zang en gesproken teksten, subtiele tempowisselingen en een terugkerend ritme heeft (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en in "Exit" laat de band me genieten van een fantastische psychedelische song met een niet al te hoog tempo, tempowisselingen en invloeden van progressieve rock.

"Among Thoughts" en "Exit" zijn 2 verrukkelijke nummers waarmee de band me vanaf de begin tonen in de ban van hun muziek heeft gehouden en ik raad iedere muziekliefhebber dan ook aan eens te gaan luisteren naar deze geweldige band.

 

Review: Ambigram - Ambigram (MaRaCash Records, 2021) (Progressieve Rock)

Ambigram uit Italië bestaat uit: Gigi Cavalli Cocchi - drums en percussie, Max Marchini - basgitaar en tempel bellen, Beppe Lombardo - akoestische en sologitaar en Francesco Rapaccioli - zang.

Ze namen hun debuut album "Ambigram", dat 9 nummers bevat, op met behulp van: Max Repetti - keyboards en vleugel, Camillo Mozzoni - oboe, Annie Barbazza - zang en achtergrondzang, Marco Rancati - achtergrondzang, Paolo Tofani - gitaar synthesizer (track 6 en 7), Francesco Rapaccioli - zang en Paola Folli - zang (track 4) en dit album verscheen 9 april 2021 en 22 oktober 2021 als CD en als digitale download via MaRaCash Records, waarbij verder vermeldenswaardig is, dat Greg Lake (ELP) het eerste nummer van het album mede produceerde. 

Het album start met "A Mediterranean Tale", waarin Ambigram een prachtige rustige song ten gehore brengt, die subtiele tempowisselingen heeft en een ritme dat aanzet tot schuifelen en halverwege versneld wordt, om tegen het einde weer over te gaan in een rustig tempo en dit nummer wordt gevolgd door "Cerberus Reise", een heerlijke progressieve rock song met een gemiddeld tempo en tempowisselingen, die tegen het einde een middeleeuws klinkend stukje muziek krijgt.

Daarna volgen "Pig Tree", een schitterend progressief nummer met een gemiddeld tempo, dat halverwege langzamer en experimenteel wordt, om korte tijd later over te gaan in een mooie rustige melodische song en "Sailing Home", een uitstekende song met een aanstekelijk dansbaar ritme, tempowisselingen.

In "Imaginary Daughter" zet Ambigram me een schitterende rustige melodische song voor, die na korte tijd iets meer snelheid en een aanstekelijk ritme krijgt en in "L'absinthe" krijg ik een lekker in het gehoor klinkende swingende melodische song in een gemiddeld tempo voorgeschoteld, die enkele subtielel tempowisselingen bevat.

Dan volgen "Patchwork", een fantastische progressieve song met een niet al te hoog tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme en "Pearls Before Swine", een prima song me een gemiddeld tempo en een swingend ritme met lichte funk invloeden, dat aanzet tot dansen.

Vervolgens speelt de band de radio uitvoering van "Cerberus Reise" en hierin mag ik nogmaals genieten van deze progressieve rock song met een gemiddeld tempo en tempowisselingen.

"Ambigram" van Ambigram is een puike plaat, die uitstekende melodische progressieve nummers bevat en ik raad ieder liefhebber van deze muziek soort dan ook aan eens naar deze schijf te gaan luisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)