Review: Vibravoid - Out Of Tune In Rosenheim - Triptamine Vol.6 (Stoned Karma Records, 2020) (Psychedelische Rock)

Vibravoid werd in 1990 te Düsseldorf, Duitsland, opgericht en bestaat uit: Christian Koch - zang en sologitaar, Frank Matenaar - drums en Dario Treese - orgel.
De band heeft zich muzikaal laten inspireren door o.a. (een vroege) Pink Floyd, Electric Prunes, Strawberry Alarm Clock en Spacemen 3 en talloze andere psychedelische progressieve rock bands.
Sinds 2000 heeft Vibravoid diverse LP's en CD's uitgebracht via verschillende labels, zoals: Triggerfish, Nasoni, Anzitisi Records, Krauted Mind Records, Herzberg Verlag en Sulatron.
Nadat ze begin 2013 hun eigen label Stoned Karma Records hebben opgericht, verschijnen daarop hun platen (onder andere "Psychedelic Blueprints - An Introspection Of The Years 2000-2013" en de 6 CD box "Loudness For The Masses"), maar ook staat de band met een nummer ("Nearby Shiras", een cover van Kalacakra) op de LP Head Music van het Fruits De Mer Records label en is in 2013 de 7" gekleurd vinyl single "Colour Your Mind", waarop 3 covers staan, uitgebracht via dat zelfde label uit Engeland, gevolgd in 2015 door de 7" gekleurd vinyl single "Steppin' Stone" , die eveneens 3 covers bevat en via Fruits De Mer verscheen.
De band stond op het "14th Dream Of Dr.Sardonicus" festival te Cardigan, Wales, dat van 5 tot 7 augustus plaats vond en georganiseerd werd door Fruits De Mer Records, waarbij één van de live nummers ongetwijfeld hun nieuwe 7" gekleurde vinyl single met klaphoes, "In-A-Gadda-Da-Vida", was, die 9 augustus 2016 in beperkte oplage via Fruits De Mer Records verschenen is.
De single, werd 30 september 2016 gevolgd door hun nieuwe album "Wake Up Before You Die", dat op hun Stoned Karma Records in een beperkte oplage op LP en CD werd uitgebracht, waarbij de CD uitvoering 4 extra live nummers bevat.
Via Stoned Karma Records verschenen in 2017 de albums "A Night At The Museum" (3LP) en "Triptamine E.P. Volume 5", dat tijdens hun "wake Up Before You Die" optreden in Haus Der Jugend in 2016 werd opgenomen en in een beperkte oplage van 1000 LP's inclusief een kleurenposter op A10 formaat uitgebracht is en op 17 november 2017 verscheen "Mushroom Mantra's", zowel op LP als CD en als download, waarbij vermeldenswaardig is, dat de pre-order editie van de LP in een beperkte oplage van 200 stuks op gekleurd vinyl geperst is en een poster plus picture postcard disc bevat, die een nummer bevat, dat niet op de LP staat, terwijl op de CD uitgave 3 extra nummers staan, die tijdens een opname sessie uit 1992 stammen en niet eerder zijn uitgebracht.
Stoned Karma Records bracht op 25 mei 2018 2 albums van de band tegelijk uit, dat zijn: "Vibrations From The Cosmic Void", die in een beperkte oplage van 500 LP's als pre-order een bonus LP bevat, terwijl het album tevens in een beperkte oplage van 1000 stuks in 3 kleuren zonnestralen vinyl en als CD en digitale download verscheen en het andere album,"Live At Rheinkraut Festival", waarop basgitarist Ufo Walter te horen is, werd als 2CD en digitale download uitgebracht.
Eind april 2019 verscheen het album "Intergalactic Acid Freak Out Orgasms" via Stoned Karma op zowel CD als LP en diagitale download en ook hierop is de band weer live te beluisteren en in september 2019 verscheen de 7" single "World Of Pain"/ "Plastic Covered Tangerines" op rood vinyl via dit label.
Om hun 30 jarig jubileum te vieren vervolgt de band het uit brengen van hun Triptamine serie en verschijnt het album "Out Of Tune In Rosenheim - Triptamine vol.6" in maart 2020 via hun eigen Stoned Karma Records als 2LP, als CD en als digitale download.
De muziek voor de 2LP, die 9 nummers bevat, is live opgenomen tijdens een optreden eind december 2019, dat onder de naam "The Psychedelic Christmas Experience Tour" gegeven werd.

Het album begint met het extra nummer van de 2LP, "Colour Your Mind", waarin de band een heerlijke psychedelische rock song in een gemiddeld tempo speelt, die een aanstekelijk ritme heeft en acid rock invloeden bevat en gevolgd wordt door "World Of Pain", een zeer dansbare uptempo rock song met acid rock invloeden.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna volgen "Just 13", een fantastische mix van psychedelische rock en spacerock, die ook nu weer een aanstekelijk ritme heeft, een terugkerend licht hypnotiserend ritme bevat en swingt en doorloopt in "Lovely Lady Dab O'Nair", dat tempowisselingen bevat, swingt, psychedelisch klinkt en lichte Oosterse invloeden heeft.
In "Ballspeaker" laat Vibravoid me bijna 20 minuten genieten van een geweldige psychedelische rock song, die tempowisselingen heeft, ruimtelijke invloeden bevat, bij tijd en wijle experimenteel klinkt en tegen het einde terugkeert in het swingende tempo, waarmee begonnen is.
Dan volgen "Playing With Beuys" en krijg ik weer een swingende song voorgeschoteld, die een aanstekelijk ritme bevat, waarbij stil zitten geen optie is en "Rheinflow", een korte swingende song met een dansbaar ritme, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Verder hoor ik "Your Mind Is At Ease", een verrukkelijk nummer, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een terugkerend hypnotiserend ritme bevat, waarmee de band me de muziek in lijkt te zuigen, die tegen het einde acid rock elementen toegevoegd krijgt en "Mother Sky / Sky Saxon Mantra", een uptempo rock song, die een terugkerend hypnotiserend krautrock ritme heeft en voor een stuk een cover van Can bevat, waarmee de band deze uitvinders van de krautrock eer bewijst, om na enkele minuten terug te keren naar het begin tempo van hun geweldige muziek.

"Out Of Tune In Rosenheim - Triptamine Vol.6" van Vibravoid staat vol fantastisch psychedelische nummers, waarmee de band me van begin tot einde in de ban van hun muziek heeft weten te houden en ik kan elke liefhebber van psychedelische rock en krautrock deze 2LP dan ook zeer kan aanraden.

Review: Bernie Shaw & Dale Collins - Too Much Information (LT Productions, 2019) (Melodische Rock)

Bernie Shaw uit Edmonton, Canada, de zanger van de Engelse band Uriah Heep, heeft samen met zijn vriend, multi-instrumentalist, Dale Collins, die eveneens uit Edmonton komt, een album opgenomen, getiteld "Too Much Information".
De opnames daarvan werden jaren geleden gemaakt en zijn opnieuw opgenomen, waarna LT Productions ze op 13 september 2019 als LP en CD heeft uitgebracht.
Op het album bestaat hun band uit: Bernie Shaw - zang en achtregrondzang, Dale Collins - solo-, basgitaar en keyboards, Jason Gardenits - piano en Don Restall - drums.
Verder spelen gastmuzikanten: Kelly Studola - drums (1 nummer), Niel Van Dyik - basgitaar (1 nummer), Mark Ammar - drums (1 nummer) en Steve Rispon - orgel (1 nummer) op het album mee.

Het album, dat 8 nummers bevat, start met "So Many Times", waarin de band een uitstekende melodische rock song in een gemiddeld tempo speelt, die gevolgd wordt door "Alone", een mooie rustige poprock song, die enkele tempowisselingen heeft.
Daarna volgen "Here We Go", een prachtige rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk ritme heeft, waar een hoog meedein gehalte in zit en het titel nummer "Too Much Information", een mix van melodische rock en pop, die met gemiddeld snelheid gespeeld wordt en enkele tempowisselingen heeft.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Sad Song" speelt Bernie Shaw & Dale Collins een schitterende rustige melodische song, die een aanstekelijk ritme heeft en in "Hey Jimi" krijg ik opnieuw een lekker in het gehoor klinkende poprock song voorgezet, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waarbij de zang lichtelijk op die van Roger Daltrey van The Who lijkt.
Verder volgen "Just A Little Bit", een heerlijke rock song, die enkele prima tempwisselingen heeft en in een vrij rustig tempo gespeeld wordt en "Rock On". een geweldige cover van de song van David Essex, dat een dansbaar ritme bevat en swingt.

"Too Much Information" van Bernie Shaw & Dale Collins is een prima plaat, die het midden houdt tussen melodische rock en pop en ik kan liefhebbers van beide genres dan ook aanraden, eens te gaan luisteren naar deze schijf.

Review: Mechanimal - Crux (Inner Ear Records, 2020) (Elektro / Dark Wave)

De band Mechanimal werd in het voorjaar van 2011 te Athene, Griekenland opgericht door Giannis Papaioannou - synthesizer en keyboards, die een pionier in de Griekse elektronische scene is.
Samen met fotograaf en zanger Freddie Faulkenberry maakte hij zijn eerste plaat, getiteld "Low Land".
Daarna ontstond het idee een band te vormen, waarna Tassos Nikogiannis - sologitaar en video artiest Angeliki Vrettou het duo kwamen versterken en in 2012 verscheen hun debuut album.
Na een bezetting wisseling, Tassos Nikogiannis werd in 2013 vervangen door Kostas Matiatos, verscheen in 2014 hun 7" vinyl single "Obscure", die enkele maanden later gevolgd werd door "Secret Science", de tweede LP van de band, waarop 8 nummers staan en deze is als gelimiteerde uitgave verschenen als 2 x 10" vinyl LP, inclusief een bonus CD, terwijl het album ook als CD, met daarop 2 extra nummers en digitale download is uitgebracht.
Op hun derde LP, "Delta Pi Delta" speelt de band in een nieuwe bezetting, waarin Eleni Tzavara (Film, Etten) de zang voor haar rekening neemt en Tassos Nikogiannis naast Kostas Matiatos weer in de band is komen te spelen als tweede sologitarist.
vanaf het voorjaar van 2015 tot augustus van dat jaar ging de band de studio in om te werken aan hun nieuwe album, dat zowel op LP (wit vinyl), waarop 8 nummers staan, als op digitale download (met 2 extra instrumentale nummers) is uitgebracht via het Inner Ear label, terwijl "Delta Pi Delta" is opgedragen aan hun goede vriend, de Griekse artiest en schilder Nicholas Liber (1956 - 2013).
Op 27 januari 2020 verscheen "Crux", dat 10 nummers bevat, via Inner Ear Records als LP, CD en als digitale download en bestaat Mechanimal alleen nog uit Giannis en Freddie en wordt live bijgestaan door drummer Antonis Charalamidis.
Hun album "Crux" bevat bijdragen van gastmuzikanten: Jimmy Polioudis - sologitaar (2 nummers), Henrik Meierkord - cello (2 nummers), Vasiliki Mazaraki - viool (2 nummers) en George Theofanidis - sologitaar (1 nummer).

Het eerste nummer van het album heet "Ghetto Level" en hierin speelt de band een geweldige rustige dark wave song, die invloeden uit elektro en post-rock heeft en een gesproken tekst bevat en gevolgd wordt door "Sharon", een lekker in het gehoor klinkende song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en invloeden uit gothic heeft.
Daarna volgen "Stolen Flesh", een heerlijke zware song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een mix is van dark wave en gothic en "Easy Dead" zet de band me een schitterende swingende elektro song voor, die tempowisselingen bevat en "Scavengers", een fantastische uptempo techno song, die een aanstekelijk dansbaar ritme bevat en swingt, waarbij stil zitten niet mogelijk is.
In "Razor Tube" schotelt Mechanimal me een nogmaals een swingende uptempo techno song voor en in "Red Mirror" krijg ik een verrukkelijke uptempo mix van new wave, elektro en gothic, waarin het ritme van "A Forest" van The Cure zitte horen, die me in beweging houdt.
verder volgen "Hospital Of The Storm", een zware uptempo elektro song, die enkele subtiele tempowisselingen bevat, "Vanquish", een swingende, zeer dansbare,  uptempo mix van elektro en dance met een terugkerend ritme, die tempowisselingen bevat en "La Poverina Delle Ossa", een uitstekende rustige song, waar een gesproken tekst in zit, die door het vioolspel enigszins triest klinkt.

Mechanimal heeft me met "Crux" van begin tot einde in de ban van hun fantastische muziek gehouden, die een mix is van dark wave en elektro en invloeden van gothic en techno bevat en ik kan liefhebbers van deze genres, deze schijf dan ook zeer aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Elephant Stone - Hollow (Fuzz Club Records, 2020) (Psychedelische Pop)

Elephant Stone uit Montreal, Canada, werd in 2009 opgericht en bestaat uit: Rishi Dhir - zang, sitar en basgitaar, Robbie MacArthur - sologitaar, Jason Kent - keyboards en sologitaar, Miles Dupire - drums.
De band bracht hun debuut album "The Seven Seas" op 5 mei 2009 als digitale download uit in eigen beheer.
Daarna volgden: "The Glass Box EP" (dd, 5 mei 2010), "Elephant Stone" (dd album, 5 februari 2013), "The Three Poisons" (dd album, 28 oktober 2014), "ES3PRMX" (dd remix EP, 2 juni 2015), "Ship of Fools" (dd album, 16 september 2016), "Live At The Verge" (dd EP, 14 april 2017), "Remix of Fools" (dd EP, 15 september 2017), "Love the Sinner, Hate the Sin" / "Strangers" (dd single, 15 november 2018), "Land Of Dead" (digitaal nummer, 20 september 2019), "Hollow World" (digitaal nummer, 1 november 2019), "Darker Time, Darker Space" (digitaal nummer, 15 november 2019), "The Court and Jury" (digitaal nummer, 6 december 2019), "Keep the Light Alive" (digitaal nummer, 10 januari 2020) en op 14 februari 2020 verscheen hun album "Hollow" via Fuzz Club Records en deze is op 24 januari 2020 vooraf gegaan door het digitale nummer "We Cry for Harmonia".

Het album begint met "Hollow World", waarin de band een heerlijke licht psychedelische pop song in een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die enkele subtiele tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door "Darker Time, Darker Space", een geweldige song, die slechts 1 minuut duurt, eind jaren 60 gemaakt had kunnen zijn en verder gaat in "The Court and Jury", dat eveneens slechts 1 minuut lang is en psychedelische Oosterse invloeden bevat en tempowisselingen heeft.
Ook dit loopt naadloos over en wordt vervolgd in "Land Of Dead", een schitterende uptempo rock song met acid rock en psychedelische invloeden.
Daarna volgen "Keep The Light Alive" en hierin speelt de band nogmaals zo'n prachtige korte song en "We Cry For Harmonia", een fantastische song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waarmee Elephant Stone de psychedelische muziek van eind jaren 60 op een geweldige manier eer bewijst.
In "Harmonia" zet de band me een Oosters georiënteerde song in een niet al te hoog tempo voor, die invloeden van de muziek van The Beatles heeft en in "I See You" krijg ik opnieuw zo'n verrukkelijke pop song in een gemiddeld tempo voorgeschoteld, die subtiele tempowisselingen bevat.
Dan volgen "The Clampdown", een heerlijk stukje rock met psychedelische ruimtelijke invloeden, dat na korte tijd meer snelheid en een dansbaar ritme krijgt en "Fox On The Run", een swingende pop song met een aanstekelijk terugkerend ritme, die zeer dansbaar is.
Verder hoor ik "House On Fire" en daarin laat de band me nogmaals genieten van zo'n dansbare licht psychedelische pop song, die enkele tempowisselingen heeft en in het laatste nummer, "A Way Home", krijg ik een mooie, vrij rustige, pop song te horen, die me lichtelijk aan de muziek van John Lennon doet denken.

"Hollow" van Elephant Stone is een fantastische psychedelische plaat, die vol schitterende pop songs staat en me doet verlangen naar meer en ik kan dit meesterwerkje dan ook sterk aanraden, aan iedere liefhebber van psychedelische pop, oftewel verplichte kost!(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Waltari - Global Rock (Metalville, 2020) (Punk / Hardrock)

Waltari uit Helsinki, Finland, werd in 1986 opgericht door Kärtsy Hatakka - zang, basgitaar en keyboards en Jariot Lehtinen - sologitaar, die al sinds 1978 samen in de punk band Draculas speelden.
Nadat de punk scene was doodgebloed in 1986, besloten ze hardrock te gaan spelen, die in die periode populair begon te worden in Finland, waarvan de bekendste Smack en Peer Günt waren.
Onder de naam Waltari maakte de band 19 albums en 6 EP's en bestond in verschillende bandbezettingen, waarbij hun laatste band sinds 2013 bestaat uit: Kärtsy Hatakka - zang, basgitaar en keyboards, Jariot Lehtinen - sologitaar, Sami Yli-Sirniö - sologitaar, Kimmo Korhonen - sologitaar, Antti Kolehmainen - sologitaar, Jani Hölli - keyboards en Ville Vehviläinen - drums.
Hun 20ste album heet "Global Rock", dat 12 nummers bevat, en wordt 20 maart 2020 via Metalville op zowel LP als CD en digitale download uitgebracht en werd op 20 september 2019 vooraf gegaan door het digitale nummer "Postrock".

Het album begint met de digitale download "Postrock", waarin de band een heerlijke swingende uptempo mix van punk en hardrock speelt, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en enkele tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door "Metal Soul", een swingende uptempo mix van hardrock en funk, die aanzet tot dansen.
Daarna volgen "Skyline", een uitstekende uptempo hiphop song, die melodische rock invloeden heeft en een prima tempowisseling bevat (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), "The Way", een vrij heftige rock song met heavy metal invloeden, die ook nu weer tempowisselingen heeft en "No Sacrifice", een geweldige swingende heavy metal song met rap invloeden, die in een vrij hoog tempo gespeeld wordt.
In "Sick'n'Tired" speelt Waltari een fantastische melodische pop song, die new wave invloeden uit de jaren 80 heeft en lichte invloeden van de zang in de stijl van Dave Davies (Kinks) bevat, in "Boots" krijg ik een uptempo heavy metal song voorgezet, waarin een stukje van "These Boots Are Made For Walking" van Nancy Sinatra en Lee Hazelwood zit en tevens heeft het lichte disco invloeden en in "Going Up the Country", een cover van het nummer van Canned Heat en hierin laat de band een eigentijdse bewerking horen, die in een rustig dansbaar disco ritme gespeeld wordt.
Dan volgen "Orleans", een swingende uptempo mix van punk en hardrock, "Had It All", een mooie pop song, die in een vrij rustig tempo gespeeld wordt en uitstekende samenzang bevat, "And The", een snelle heftige rock song, die enkele tempowisselingen heeft en "Sand Witch", die met rustig gitaarspel begint, om na 40 seconde over te gaan in een uptempo rock song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en swingt.

"Global Rock" van Waltari is een uitstekende plaat, die vol uptempo rock nummers staat en ik kan liefhebbers van heavy rock en punk dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.

Review: Udo Pannekeet - Electric Regions (In And Out Focus Records, 2019) (Jazzrock)

De Nederlander Udo Pannekeet is de huidige basgitarist van de Nederlandse band Focus.
Op 1 september 2013 verscheen zijn debuut album "On" als digitale download en op 5 oktober 2019 bracht hij via In And Out Focus Records het album "Electric Regions", waarop 5 nummers staan, als CD uit.
De muzikanten, die op deze plaat spelen zijn: Udo Pannekeet - basgitaar, synthesizerbas, synthesizer, zang en drum programmering, Marcel Serierse - drums en percussion, Rein Godefroy - piano en synthesizer, Jelle Roozenburg - sologitaar en bariton gitaar, Martijn van Iterson - sologitaar, Eef Albers - sologitaar, Menno Gootjes - sologitaar, Tim Langedijk - sologitaar, Ilja Reijngoud - trombone, Jan van Duikeren - trompet, Nils van Halften - saxofoon en bas klarinet, Tom Beek - tenor saxofoon, Remco de Landmeter - dwarsfluit, Rene ten Cate - vibrafoon en Jos de Haas - percussie.

Het album begint met het bijna 24 minuten durende "Electric Regions Part One", waarin de muziek traag en experimenteel klinkend begint, om na korte tijd te veranderen in een swingend uptempo jazzrock nummer, waarin flink geïmproviseerd wordt, om na 8 minuten over te gaan in een langzaam tempo, dat invloeden van avant garde en filmmuziek heeft en opnieuw verandert en dan een in een uitstekend stukje swingende jazzrock verder gaat, dat lichte Afrikaanse invloeden bevat en vervolgens weer terug komt in een rustig tempo en daarin te eindigen.
Daarna volgt "Integration Yes" en hierin speelt de band een jazzrock nummer, dat experimentele elementen herbergt en iets over de helft van het nummer een terugkerend ritme krijgt, dat licht hypnotiserend werkt, waarbij de muziek ook meer snelheid krijgt.
In "Little Nura" speelt Udo Pannekeet een prachtig rustig melodisch nummer en in "The Antibes Situation" krijg ik opnieuw een swingend nummer voorgezet, dat met een vrij hoge snelheid gespeeld wordt en een terugkerend licht hyppnotiserend ritme en scheurend gitaarspel bevat.
Het album wordt afgesloten met "Cocon Cocon" en ook in dit nummer begint de muziek rustig, om halverwege te versnellen en over te gaan in een dansbaar stukje
rock.

"Electric Regions" van Udo Pannekeet is een heerlijke jazzrock plaat, waarin de muziek bij tijd en wijle experimenteel klinkt en swingt en ik kan liefhebbers van dit genre, deze schijf dan ook van harte aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: The Spacelords - Spaceflowers (Tonzonen Records, 2020) (Spacerock)

De band The Spacelords uit Reutlingen en Metzingen/Neuhausen, Duitsland werd in april 2008 opgericht, toen Marcus Schnitzler - zang, drums, percussie en djembé, muziek begon te maken met Matthias Wettstein - sologitaar en Klaus Werz - basgitaar.
Matthias en Klaus hadden al verschillende ideeën voor songs en na enkele weken, was al bijna de helft van hun debuut CD uitgewerkt.
De achtergronden van de bandleden waren verschillend; Marcus studeerde traditionele ritmes in West Afrika en was al 25 jaar bezig met psychedelische muziek,
Matthias was beïnvloed door de muziek uit India, waar hij sinds de jaren 70 naar toe ging en speelde al 30 jaar gitaar en Klaus begon in 1978 als drummer in Rusland, maar schakelde al spoedig over op sologitaar en in 2006 werd dat basgitaar.
Het vierde Spacelords lid, Reinholt - dwarsfluit, kwam in 2008 bij de band en speelt op de debuut CD mee, maar verliet de band in 2009.
Hun debuut CD "Spacelords", uit 2009, werd in eigen beheer gemaakt en gedistribueerd door het Italiaanse BTF label, waarna de band in 2011 "Dimension 7" uitbracht, gevolgd door een "Live" CD-R in 2013, beide opnieuw in eigen beheer.
Hun album "Synapse" werd in 2014 door Sulatron Records uitgebracht in een gelimiteerde eerste oplage van 500 stuks op gekleurd 180 gram vinyl en door de band zelf als CD en gevolgd door de albums "Liquid Sun" (beperkte oplage op groen, geel en wit vinyl, plus 180 gram vinyl, CD en digitale download, 23 januari 2016) en "Water Planet" [beperkte oplage LP (1000 stuks) op blauw-wit gespetterd vinyl, CD en digitale download, 20 oktober 2017], die via Tonzonen Records verschenen en op deze plaat is Klaus vervangen door Akee Kazmaier.
Op 22 februari 2019 bracht Tonzonen Records de live plaat "On Stage" in een beperkte oplage van 500 stuks als 2LP uit, waarvan er 400 op zwart en 100 op marmer rood vinyl zijn geperst en tevens verscheen het album in een beperkte oplage van 1000 stuks op CD.
Als derde en laatste deel van de trilogie verschijnt op 21 februari 2020 het album "Spaceflowers", nadat eerder de delen "Liquid Sun" en "Water Planet" zijn uitgebracht.

Het album bevat 3 lange nummers, waarvan "Cosmic Trip" het eerste is en hierin speelt de band een 24 minuten lange spacerock trip, die rustig begint en een terugkerend hypnotiserend ritme heeft, om na de helft van het nummer iets meer snelheid en psychedelische invloeden te krijgen.
In "Frau Kuhnkes Kosmos" laat The Spacelords me genieten van een swingende uptempo fantastische mix van kraut-, spacerock en progressieve rock, die een aanstekelijk licht hypnotiserend terugkerend ritme heeft.
Dan volt het laatste nummer, het titel nummer "Spaceflowers", een verrukkelijk stuk spacerock, met hardrock invloeden, dat net als vorige nummers een terugkerend ritme heeft, dat licht hypnotiserend is.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)

The Spacelords heeft me met "Spaceflowers" van begin tot einde in de ban van hun geweldige muziek gehouden en ik kan dit meesterwerk dan ook zeer aanraden, aan iedere liefhebber van spacerock en progressieve rock.