zondag 27 juni 2021

Review: The R U Handies - Raining Teardrops (State Records, 2021) (Garagerock / Beat)

The Embrooks werd eind 1996 opgericht en bestaat sinds de oprichting uit: Mole Brooks - zang en basgitaar, Alessandro Cozzi - sologitaar en zang en Lois Tozer - drums.
Muzikaal liet de band zich beïnvloeden door de muziek van onder andere The Who, The Kinks The Small Faces, The Creation, The Byrds en The Beatles en in 1998 verscheen hun debuutsingle "But I Didn't Know Him"/"Fight Fire" via het Dig The Fuzz Records label in een beperkte oplage.
Vervolgens verschenen: "The Embrooks" (7"EP, Sympathy For The Record Industry, 1998), "More Than Ever"/"You Can Be My Baby" (7"mono single, Guerssen, 1999),
"If You Let Me Go" (7" mono single, Max Picou Records, 2000), "Jack"/"Dawn Breaks Through" (7"ltd.edition single, Circle Records, 2002) en "Back In My Mind"/"The Time Was Wrong" (CD single, Butterfly Records, 2002).
Tevens bracht de band 4 albums uit, waarvan "Separations..." uit 1999 de eerste was en deze werd zowel door Dionysus Records(LP/CD) als door Dig The Fuzz Records(LP) uitgebracht.
Daarna verschenen: "Our New Day" (Voxx Records(LP/CD), 2000) en "Yellow Glass Perspections" (Munster Records(LP/CD), 2004) plus de compilatie 2CD "45 & High Times" (Munster Records, 2005).
Na meer dan 10 jaar was er weer een nieuwe plaat van de band te beluisteren in de vorm van een 7" mono single, getiteld "Nightmare" / "Helen", die in een beperkte oplage van 500 stuks in een gelamineerde klaphoes op 22 augustus 2016 verscheen via State Records.
Op 10 december 2018 bracht de band het album "We Who Are", waar 12 nummers op staan, in een beperkte oplage van 1000 stuks op LP uit op 180 gram vinyl, inclusief CD en digitale download, die in een klaphoes is gestoken.
Mole Brooks en Lois Tozer van The Embrooks speelden onder de naam The R U Handies in 2020 al enkele covers van jaren 60 artiesten en bands, die op youtube te beluisteren zijn en in juli 2021 verschijnt hun 7" single "Raining Teardrops" / "Leave My Kitten Alone" via State Records, waarop zij eveneens 2 covers ten gehore brengen.

Op de A-kant speelt The R U Handies het nummer "Raining Teardrops", waarin ik een schitterende garagerock in een gemiddeld tempo te horen krijgt, die in de jaren 60 gemaakt had kunnen zijn, invloeden van beat bevat en een heerlijk dansbaar ritme heeft.(luister naar dit nummer visa de youtube link onder de recensie)
De B-kant "Leave My Kitten Alone" is een fantastische uptempo rock & roll song, die swingt, tempowisselingen bevat en ook al door The Beatles gecoverd werd, maar die is niet zo ruig als deze versie.

"Raining Teardrops" / "Leave My Kitten Alone" van The R U Handies is een geweldige 7" single, die 2 covers bevat, die swingen en ik heb dan ook genoten van de muziek en raad iedere liefhebber van garagerock en beat deze schijf dan ook zeer aan.




Review: Various Artists - Birds Of A Feather (Friends Of The Fish, 2021) (Diverse Stijlen)

Het Fruits De Mer Records label brengt regelmatig gratis compilatie albums uit, die aan leden van de Fruits De Mer Records Club worden uitgedeeld, als ze een bepaalde aankoop doen.
Deze keer is dat het compilatie album "Birds Of A Feather", dat 16 nummers van evenzoveel bands/artiesten bevat, waarvan sommige exclusief op Fruits De Mer Records verschijnen en dit album krijg je gratis als je de 2LP "And The Man Created God" van Sendelica aanschaft en dus lid van de Fruits De Mer club bent, of wordt.

Het album begint met de band Sector Nine uit Engeland, die het nummer "Plan 9" spelen en hierin hoor ik de band een heerlijk uptempo progressieve rock nummer ten gehore brengen, dat symfonische invloeden bevat en een terugkerend ritme heeft,  waarna "Tape-To-Tape" van Korb (UK) volgt en ik een schitterend uptempop rock nummer voorgeschoteld krijg, dat een aanstekelijk terugkerend ritme en lichte spacerock invloeden heeft.
Daarna volgen Gu-Ru (UK) met "Canyons", een mooi melodisch pop nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en tempowisselingen heeft, Doctors Of Space (Porugal / USA) met "Ghouls'n'Shit", een geweldig progressief rock nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, Floorian (USA) met "Spool", een puik nummer met psychelische en ruimtelijke invloeden, dat in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld en Astral Magic (Finland) met "Stars Above", een swingend uptempo rock nummer met een aanstekelijk dansbaar ritme.
In "White Magick Zen" van The Legendary Flower Punk (Rusland) zet de band me een swingende uptempo mix van dance en jazz voor, in "Reflections" van Maurizio Meri (UK) krijg ik een prachtig stuk muziek te horen, dat tempowisselingen en een terugkerend ritme heeft, in "Eura" van Anandammide (Frankrijk) laat de band me genieten van een lichte psychedelische song met een gemiddeld tempo en eind jaren 60 invloeden van bands als Nirvana en in "Sleepyhead" van Man & Machine (UK) schotelt de band me een prima psychedelische song in een vrij rustig tempo voor.
Dan volgen Soturno Saturno (Portugal) met "Arjamolho", een verrukkelijk elektronisch uptempo nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme, waarbij stil zitten niet mogelijk is, Berlin Horse (UK) met "Sky Blue Pink", een lekkere in het gehoor klinkende licht psychedelische pop song, die in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld en Locker Room Cowboys (UK) met "Big Yellow Circle", een uitstekende, aan de muziek van Pink Floyd verwante, song, die in een gemiddeld tempo en een licht psychedelisch ritme wordt gespeeld.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Verder hoor ik "Uprooted" van Blue Lily Commission (UK), een fantastisch psychedelisch nummer, dat in een vrij rustig tempo wordt gespeeld en een licht hypnotiserend ritme bevat, "Falsche Versprechen" van Das Freie Orchester (Duitsland), een prima song met lichte karutrock invloeden en een gemiddeld tempo en "I Don't Care" van The Tubeheads (UK), een geweldige swingende uptempo garagerock song, die in de jaren 60 gemaakt had kunnen zijn en aanzet tot dansen.

"Birds Of A Feather" van diverse artiesten staat vol schitterende gevarieerde nummers, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan iedere muziek liefhebber dan ook aanraden, eens te overwegen om lid te worden van de Fruits De Mer club, om ook zo'n gratis exemplaar in bezit te krijgen.




Review: Sendelica - And Man Created God (Fruits De Mer Records, 2021) (Progressieve Rock / Jazz)

Sendelica werd in 2006 te Cardigan, Wales, opgericht en bestaat uit: Pete Bingham - sologitaar en elektronica, Glenda Pescado - basgitaar, Colin Consterdine - elektronica en programmering, Lee Relfe - saxofoons, Meurig Griffiths - drums en Lord Armstrong Sealand - theremin en keyboards.
De band bracht in juli 2006 hun debuut EP "TheOwlsHaveEyes" op hun eigen FRG Records label uit, waarop de zang door Chris Gibbs en het keyboardspel door Roger Morgan werd verzorgd en deze werd gevolgd door het album "Entering The Rainbow Light", dat in een zeer beperkte oplage in 2006 via FRG Records verscheen.
Daarna volgden: "Sleepwalker Fever" (TidyLike Records, 2007), "Spaceman Bubblegum And Other Weird Tales From The Mercury Mind" (RAIG Records, 2007), "The Alternative Realities Of The Re-Awakening Somnambulist" (TidyLike Records, 2008), "The Girl From The Future Who Lit Up The Sky With Golden Worlds" (RAIG Records, 2009), "Streamedelica She Sighed As She Hit Rewind On the Dream Mangler Remote" (RAIG Records, 2010), "The Pavilion Of Magic And The Trials Of The Seven Surviving Elohim" (FRG Records, 2011), "The Satori In Elegance Of The Majestic Stonegazer" (FRG Records, 2011) (Italiaanse vinyl uitgave via Vincebus Eruptum Recordings, 2013), "Strangefishone" (met Graig Padilla, limited edition split LP op Fruits de Mer, 2013), "The Kaleidoscopic Kat And It's Autoscopic Ego" (FRG Records, 2013) (Italiaanse uitgave via Vincebus Eruptum Recordings, 2013), "The Megaliths Vol 1 and Vol 2" 2 CD (FRG Records, 2013), (beperkte oplage van 200 stuks op picture disc met kaart hoes plus een zeer beperkte oplage 3box set van 25 stuks met een bouw je eigen Sendelicahenge model en hand geschilderde afbeeldingen), "The Fabled Voyages Of The Sendelicans" (vinyl uitgave via Vincebus Eruptum Recordings, 2014 CD uitgave via FRG Records, 2014), "Live At Crabstock" (Friends of the Fish Records Vinyl/CD uitgave, 2014) en "Anima Mundi" (FRG Records Vinyl/CD uitgave, 2015).
Verder verscheen de EP "A Nice Pear" met daarop "Venus In Furs" en "Maggot Brain" (Fruits de Mer, 2010), plus de live albums: "Live At Knitting Factory, New York 2008" (2008) en "Live At Kozfest, July 2012" (2012).
Het album "The Cromlech Chronicles", dat 9 mei 2016 door het Regal Crabomophone / Fruits De Mer Records label als voorloper van het "13th Dream Of Dr. Sardonicus" festival in een beperkte oplage gekleurd vinyl verscheen, heeft een klaphoes en bevat een poster en is tevens in een zeer beperkte oplage in een box set worden uitgebracht.
Vermeldenswaardig is ook nog, dat de band het album in het diepste, donkerste gedeelte van Wales, heeft opgenomen in de Mwnci Studio, op korte afstand van een Cromlech (een monument van meer dan 3000 jaar oud).
Hun single "Nite Flights", die 12 december 2016 op 7" gekleurd vinyl via het Fruits De Mer Records label verscheen, is een cover van een Scott Walker nummer, die op het laatste album van The Walker Brothers staat.
Op 2 januari 2018 bracht de band het album "The Cromlech Chronicles II" uit op het Strange Fish Records label en deze verscheen in een beperkte oplage op gekleurd vinyl en is voorzien van een klaphoes en op 30 juli 2018 verscheen "The Cromlech Chronicles III" op 3 10" LP's op gekleurd vinyl, die voorzien zijn van een 3D hoes en 3D bril via het Regal Crabomophone label van Fruits De Mer Records.
Vermeldenswaardig is verder, dat de band ten tijde van de opnamen in augustus 2017 uitgebreid werd met drummer Gregory Gurvey van The Luck Of Eden Hall en keyboards speler Roger Morgan.
De opvolger van dit album heette, logischerwijs, "The Chromlech Chronicles IV", dat op 29 juli 2019 als 3 zijdige 2LP op gekleurd vinyl via het Regal Crabomophone label van Fruits De Mer Records verscheen en vermeldenswaardig is, dat kant 4 geprint werd met een nieuwe techniek, waarbij het geheel er uit ziet als een plaat waarop een foto zit en op 13 augustus 2021 verschijnt het concept album "And Man Created God", waarop 9 nummers staan, als 2 LP in een beperkte oplage van 200 stuks op gepetterd gekleurd vinyl, als 2LP in een beperkte oplage van 100 stuks op zwart vinyl, inclusief een CD, plus een poster, als 2LP in een beperkte oplage van 200 stuks op wit vinyl + poster, als CD, gestoken in een klaphoes in een beperkte oplage van 100 stuks via Fruits De Mer Records.

Het album begint op kant 1 met "Aeolian Sunrise", waarin Sendelica een schitterend progressief rock nummer in een gemiddeld tempo speelt, dat een terugkerend hypnotiserend ritme en Oosterse uitstraling heeft en na 8 minuten over gaat in "Exodus From Ur", een fantastische swingende mix van krautrock en progressieve rock, die een trieste ondertoon bevat, door het gebruik van de viool.
Daarna volgen (kant 2) "Deuterosophia", een prachtig rustig nummer met jazz invloeden en een terugkerend ritme, dat na iets meer dan 9 minuten doorloopt in "Mmt", een uitstekend symfonisch progressief rock nummer met een zeer dansbaar ritme.
In (kant 3) "Tainted Goat" laat Sendelica me genieten van een swingende uptempo mix van jazz, disco en progressieve rock, dat een terugkerend, zeer dansbaar, krautrock ritme heeft en dit gaat over in "The Seekers", een experimenteel klinkend nummer met een terugkerend ritme en invloeden van jazz en krautrock.
Verder volgen (kant 4) "Illuminated Skies", een verrukkelijk symfonisch nummer met een gemiddeld tempo, dat een aanstekelijk ritme heeft, dat na 6 minuten verder gaat in "Seren Golawr", een mix van jazz en dance, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en tempowisselingen heeft en gesproken tekst bevat en dit nummer loopt over in "Epilogue Sunset", een heerlijke symfonische nummer met een terugkerend ritme, dat tussen de muziek in gespeeld wordt, waardoor er een licht hypnotiserend effect opgewekt wordt.

"And Man Created God" van Sendelica staat vol geweldige progressieve muziek, waarmee de band me van begin tot einde in hun greep heeft weten te houden en ik kan elke liefhebber van deze muzieksoort deze 2LP dan ook zeer aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Lee Aaron - Radio On! (Metalville Records, 2021) (Hardrock)

Zangeres Lee Aaron uit Belleville, Ontario, Canada begon in 1982 met het uitbrengen van albums en op 23 juli 2021 verschijnt haar twaalfde album, getiteld "Radio On!", waarop 12 nummers staan.
Haar band bestaat verder uit: John Cody - drums, Dave Reimer - basgitaar en Sean Kelly - sologitaar.
Eerder bracht Lee Aaron de volgende albums uit: "The Lee Aaron Project" (1982), "Metal Queen" (1984), "Call Of The Wild" (1985), "Lee Aaron" (1987), "Bodyrock" (1989), "Some Girls Do" (1991), "2preciious" (1996 met 2preciious), "Slick Chick" (2000 met The Swingin' Barflies), "Beautiful Things" (2004), "Fire And Gasoline" (2016) en "Diamond Baby Blues" en tevens verschenen de compilatie albums: "Powerline: The Best Of Lee Aaron" (1992), "Museum: Videos, Clips and More 1997–2005" (2005), "Rarities, Studio & Live: 1981–2008" (2008), "Radio Hitz and More..." (2012) en de DVD "Live In Sweden" (2012), plus 19 singles.

Het album begint met "Vampin'", waarin Lee Aaron een stevige hardrock song in een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die een swingend ritme heeft, tempowisselingen en invloeden van de jaren 70 bands bevat, waarna "Soul Breaker", een uitstekende rock song met wisselende tempo's en invloeden van de Canadese band Heart.
Daarna volgen "C'mon", een lekker in het gehoor klinkende song, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en een dansbaar ritme heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), "Mama Don't Remember", een heerlijke song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, waarin de dansbare muziek me lichtelijk aan die van Suzie Quatro doet denken en het titel nummer "Radio On", een zeer dansbare rock uptempo song, waarbij stil zitten geen optie is.
In "Soho Crawl" zet Lee Aaron me een swingende song voor, die tempowisselingen heeft, in "Devil's Gold" krijg ik een schitterende rustig rock song te horen, die subtiele tempowisselingen heeft en in "Russian Doll" swingt de uptempo muziek weer als een trein.
Dan volgen "Great Big Love", een fantastische song met afwisselende tempo's en een aanstekelijk ritme, dat bij tijd en wijle sexie over komt en "Wasted", een prima rock song, die in een rustig tempo begint, om halverwege steviger te worden en meer snelheid te krijgen.
Verder hoor ik "Had Me At Hello", een swingende song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, dat aanzet tot dansen en lichte acid rock invloeden heeft en "Twenty One", een prachtige rustige pop song, die tempowisselingen heeft.

"Radio On" van Lee Aaron is een lekkere plaat om te beluisteren, die vol uitstekende rock songs staat, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik raad liefhebbers van hardrock en rock in het algemeen deze  schijf dan ook van harte aan.




Review: Taras Bulba - Sometimes The Night (Riot Season Records, 2021) (Progressieve Psychedelische Rock)

Taras Bulba uit Fleetwood, Engeland werd in de winter van 2018 opgericht door multi-instrumentalist Fred Laird (ex Earthling Society) en in eerste instantie speelde ook ex Earthling Society collega Jon Blacow - drums, elektrische en akoestisch percussie, conga en djembé in de band.
Op 12 september 2019 verscheen het debuut album "One" als LP in een beperkte oplage, als LP in een beperkte oplage + CD en als digitale download en deze werd op 18 januari 2020 gevolgd door het album "Three Gates Dub", dat in een beperkte oplage op cassette en in een beperkte oplage als CD werd uitgebracht en tevens als dd en op 10 augustus 2020 door "Soul Weaver", dat als LP op turquoise vinyl en als dd via Riot Season Records verscheen en het laatste album, waarop Jon Blacow te horen was.
Taras Bulba brengt op 30 juli het album "Sometimes The Night", waarop 9 nummers staan, via Riot Season Records als LP en als dd uit en dit is het eerste solo album van Fred Laird en hierop wordt hij bijgestaan door Mike Blatchford - saxofoon (track 7, 8 en 9) en Daisy Atkinson - zang, terwijl Fred zelf de rest van de instrumenten speelt.

Het album begint met "The Green Eyes Of The Dragon", waarin Taras Bulba een geweldige mix van horror en psychedelische rock in een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die in een mysterieus ritme wordt gespeeld en filmmuziek invloeden heeft (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie), waarna "Orphee" volgt, een mooie rustige licht psychedelische pop song met dromerige zang.
Daarna volgen "From The Grave", een Hammond rock nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, "Night Train To Drug Town", een schitterend nummer met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme, dat aanzet tot dansen en "One More Lonely Angel", een prachtig rustig piano nummer met experimentele psychedelische invloeden en een terugkerend ritme.
In het titel nummer "Sometimes The Night" zet Taras Bulba me een puike psychedelische song in een niet al te hoog tempo voor en in "The Sound Of Waves" mag ik genieten van een fantastisch progressief rock nummer met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend ritme.
Verder volgen "The Big Duvall", een verrukkelijk progressief nummer met bluesrock invloeden, dat in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en een terugkerend ritme heeft en "House In The Snow", een uitstekend progressief rock nummer met lichte jazz invloeden en een terugkerend ritme, dat in een vrij langzaam tempo wordt gespeeld.

"Sometimes The Night" van Taras Bulba is een geweldige plaat met heerlijke progressieve en psychedelische nummers, waar ik vanaf de begintonen van genoten heb en ik kan liefhebbers van deze genres deze schijf dan ook zeer aanraden.



 

Review: Ske - Insolubilia (Eigen Beheer, 2021) (RIO / Symfonische Rock)

Keyboards speler PAolo 'Ske' Botta van de bands Yugen en Not A Good Sign uit Tradate, Italië, bracht in 2011 zijn solodebuut album "1000 Autunni" uit via AltrOck/Fading Records en hierop werd hij bijgestaan door de meeste bandleden van Yugen, waarna er een her-persing in 2018 plaatsvond van dit album, aangevuld met een live CD.
Ske brengt op 11 juli 2021 zijn solo tweede album "Insolubilia", waarop 11 nummers staan, in eigen beheer als CD uit, gestoken in een mini LP hoes, inclusief een 12 pagina's tellend boekje en daarop spelen de volgende muzikanten mee: Fabio Pignatelli (Goblin) - basgitaar (9), Luca Calabrese (Isildurs Bane) - zaktrompet (1,5,9,10), Lars Fredrik Frøislie (Wobbler) - klavecimbel (6,8), Keith Macksoud (Present) - basgitaar (11), Tommaso Leddi (Stormy Six) - mandoline (1,11), Nicolas Nikolopoulos (Ciccada) - dwarsfluit (1,4,6,9), Evangelia Kozoni (Ciccada) - zang (4), Vitaly Appow (Rational Diet, Five Storey Ensamble) - fagot (2,7,10), Simen Ådnøy Ellingsen (Shamblemaths) - saxofoon (7), Alessandro Cassani (Not a Good Sign) - basgitaar (1,5,7), Martino Malacrida (Not a Good Sign) - drums (1,2,4,6,7,9,11), Francesco Zago (Yugen) - sologitaar (1,2,4,6,7,9,11), Maurizio Fasoli (Yugen) - vleugel (2,4,5,11), Valerio Cipollone (Yugen) - klarinet (2,4,6,8,9,11), Elia Leon Mariani (Yugen) - viool (2,4,9,10,11), Jacopo Costa (Loomings, Yugen) - vibrafoon, marimba, xylofoon, klokkenspel en cymbalum (1,2,4,5,6,7,9,10,11), Maria Denami (Loomings) - zang (1,6,11), Massimo Giuntoli (Hobo) - harmonium (1,9), Pierre Wawrzyniak (Camembert, Oiapok) - basgitaar (2,4,6),Mélanie Gerber (Camembert, Oiapok) - zang (10), Guillaume Gravelin (Camembert, Oiapok) - harp (2,4,6,11), Pietro Bertoni (FEM) - trombone en euphonium (1,9,11), Thea Ellingsen Grant (Juno) - zang (5,6,11) en Tiziana Azzone (Il Giardino delle Muse) - theorbo (4) en tevens verschijnt het album als bundel ("Insolubilia + "1000 Autunni" + "Live"). 

Het album begint met "Sudo", waarin Ske een schitterend klassiek startend RIO nummer speelt, dat na een halve minuut verandert in een uptempo symfonisch rock nummer, dat tempowisselingen bevat en bij tijd en wijle swingt als een trein, waarna "Insolubilia I" volgt en ik een fantastisch rustig nummer voorgeschoteld krijg, dat hemelse zang bevat en halverwege verandert in een uptempo symfonisch rock nummer met progressieve rock invloeden, om na enkele minuten terug te keren naar het rustige tempo, om enkele minuten later weer te versnellen.
Daarna volgen "Tor Cia", een kort symfonisch nummer, "Insolubilia II", een geweldig melodisch nummer met een niet al te hoog tempo en prachtige zang, dat halverwege iets meer snelheid krijgt, waardoor de muziek gaat swingen, "Lo Stagno Del Proverbio", een uitstekend rustig nummer met smooth jazz invloeden en "Akumu", een verrukkelijk symfonisch nummer met wisselende tempo's en een aanstekelijk ritme.
In "La Nona Onda" zet Ske me een heerlijk progressief jazz nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, RIO invloeden bevat en tempowisselingen heeft, in "Scogli 4" krijg ik een fantastisch rustig RIO nummer te horen, dat tempowisselingen bevat en in "Insolubilia V" laat hij me nogmaals genieten van zo'n schitterend stuk RIO, dat tempowisselingen bevat en invloeden van progressieve rock heeft.
Verder hoor ik "Insolubilia IV", een melodisch nummer met mooie zang en tempowisselingen en "Insolubilia III", een uitstekend rustig melodisch nummer met invloeden van RIO, dat opnieuw hemelse zang en klassiek aandoende klanken bevat en iets over de helft van het nummer meer snelheid krijgt, waardoor de muziek gaat swingen, om de laatste minuut in een rustig tempo uitgespeeld te worden.

"Insolubilia" van Ske is een fantastische CD, die vol meesterlijke symfonische progressieve rock en RIO (rock in opposition) staat, waar ik zeer van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van deze muzieksoorten deze schijf dan ook sterk aan.(luister naar enkele nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: De Press - Product (Apollon Records, 2021) (New Wave)

De Press uit (Oslo), Noorwegen en (Lablonka) Polen bestond in begin jaren 80 uit Andrej Nebb - zang en basgitaar, Jørn Christensen - sologitaar en Ola Snortheim - drums en percussie.
De band bracht in 1981 hun debuut album "Block To Block", waarop 14 nummers staan, via Siberia Music als LP uit, waarna de band uit elkaar ging, maar niet voordat hun tweede album opgenomen was en dit verscheen in 1982 en was getiteld "Product" en werd eveneens als LP via Siberia Music uitgebracht.
De band werd in 1991 opnieuw opgericht, waarna er tussen 1991 en 2017 nog 18 albums en 5 singles verschenen en tevens werden er 1 live album (1983) en 3 singles (1980-1982) uitgebracht.
Omdat het 40 jaar geleden is, dat het eerste album van De Press verscheen, besloot Apollon Records dit in een beperkte oplage van 500 stuks op wit en rood vinyl in een geremasterde versie op 18 juni 2021 opnieuw uit te brengen en tevens is op dezelfde datum ook hun album "Product", dat 10 nummers bevat, verschenen en is ook als CD en als digitale download verkrijgbaar.

Het album begint met "The Fatal Day", waarin De Press een heerlijke dansbare song in een gemiddeld tempo met invloeden van "A Forest" van The Cure ten gehore brengt, die gevolgd wordt door "In A Position To Know", een uitstekende new wave song met een terugkerend ritme en zang, die me aan de band Magazine doet denken en "Passages", een swingende uptempo song, die aanzet tot dansen.
Daarna volgen "In A Crowded Room", een geweldige uptempo new wave song met een aanstekelijk terugkerend ritme met invloeden van The Only Ones, "Signals", een verrukkelijke uptempo song met een licht hypnotiserend terugkerend ritme en het titel nummer "Product", een schitterende swingende song met een zeer dansbaar ritme, waarbij stil zitten geen optie is.
In "Other Man’s Sin" zet De Press me opnieuw zo'n dansbare new wave song met een terugkerend ritme voor en in "Heaven" laat de band me genieten van een prima rustige song.
Verder hoor ik "Total Corruption", een puike song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme en "Swienty Pokoj", een rock song met een gemiddeld tempo en een Poolse tekst, die een dansbaar ritme heeft en tegen het einde in een iets langzamer tempo wordt gespeeld.

"Product" van De Press bevat lekker in het gehoor klinkende new wave songs, waar ik van begin tot einde zeer van genoten heb en ik kan iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook van harte aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




zondag 20 juni 2021

Review: Grey Mouse — A Moment Of Weakness (Addicted Records, 2021) (Dark Pop)

Grey Mouse uit Moskou, Rusland werd eind jaren 90 opgericht door Alexey Chunikhin - solo- en basgitaar.
In de loop der jaren wisselde de band regelmatig van samenstelling en bestaat tegenwoordig verder uit: Mikhail Kudrey – zang, Uliana Volkova – cello, Kirill Chunikhin – drums (track 2, 5, 6 en 7) en Denis Bayukansky – drums (track 3, 4 en 8).
De band bracht in 2005 hun debuut CD "No Masks" via Jagi Jagi Records (Rusland) uit en deze werd gevolgd door: "Blind And Ugly" (CD, 2008, BRP Records (Rusland)), "Trip" (CD, 2012, BRP Records, LP, 69WATT/Anazitisi Records (Griekenland)), "Animalism" (CD, 2014, Soyuz music (Rusland)), "Gaddafi's Crying (Digital, 2014, Soyuz Music (Rusland)) en "Twisted Tango" (LP compilatie, 2015, Musicbuzz Records (Griekenland)), terwijl het nummer "Snow" van het album "Trip" op het verzamel album "Psychedelic World Music, Discovery, Vol. 1" van het Amerikaanse Trail Records verscheen.
Op 5 juli 2021 verschijnt het nieuwe album van de band, getiteld "A Moment of Weakness", waarop 8 nummers staan, via Addicted Records uit Rusland als CD en als digitale download.

Het album begint met "Backwater", waarin Grey Mouse een schitterend instrumentaal nummer ten gehore brengt, dat in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld en klassiek geschoolde invloeden heeft, waarna "Dark Road" volgt en de band een puike rustige song met een lichte trieste ondertoon en blues invloeden speelt.
Daarna volgen "Better Than Me", eveneens een prachtig langzaam nummer, dat door het cello spel treurig klinkt en iets over de helft van de song tijdelijk meer snelheid krijgt en "On the Run", een heerlijke song met een gemiddeld tempo, die iets over de helft van het nummer in een langzaam tempo over gaat, om tegen het einde weer in snelheid toe te nemen en naar een climax gespeeld wordt.
In "Rat Race" schotelt Grey Mouse me opnieuw een fantastische vrij rustige song voor, die een aanstekelijk ritme heeft en lichte blues invloeden bevat en halverwege iets meer snelheid krijgt en ook in "Survival Song" krijg ik weer zo'n mooie rustige song te horen, die iets na de helft van het nummer sneller en heftiger wordt.
Verder volgen "Here Comes the Storm" en hierin speelt de band nogmaals zo'n soortgelijke song, die een aanstekelijk ritme heeft en tegen het einde licht psychedelisch wordt en "Suicide Song", een verrukkelijke deprimerende song met een traag tempo, een terugkerend ritme en een trieste ondertoon, die vragen over het leven oproept. 

"A Moment Of Weakness" van Grey Mouse is een prima CD met uitstekende rustige nummers staat, die zo nu en dan verdriet uitstralen, maar desondanks gewoon lekker klinken en in raad iedere liefhebber van de betere pop dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: The Lords Of Altamont - Tune In, Turn On, Electrify! (Heavy Psych Sounds Records, 2021) (Garagerock)

The Lords Of Altamont uit Los Angeles, Amerika werd in 1999 opgericht en bestaat na diverse bezettingswisselingen uit: Jake Cavaliere — orgel en zang, Rob Zimmermann — basgitaar en zang, Dani Sindaco — sologitaar en zang en Barry Van Esbroek — drums en zang.
De band bracht hun debuut album "To Hell With The Lords" in 2003 via Sympathy For The Record Industry als CD en als LP uit en deze werd gevolgd door de albums: "Lords Have Mercy" (LP en CD, 2005, Gearhead/Fargo Records), "The Altamont Sin" (LP en CD, 2008, Phantom Sound & Vision), "Midnight To 666" (LP en CD, 2011, Fargo Records), "The Lords Take Altamont" (LP en CD, 2014, Gearhead/Fargo Records), "The Wild Sounds Of The Lords of Altamont" (LP en CD, 2017, Heavy Psych Sounds Records).
Tevens verschenen: "The Split" / "She Cried" (7" single, 2005, Fargo Records), "Getting High (On My Mystery Plane)" / "(Please) Get Back in the Car" & "Faded Black" (7" EP in een beperkte oplage van 666 stuks op doorzichtig geel vinyl, 2009, El Beasto Recordings), "Burn Me Out" / "Black Eyed Girl" (beperkte oplage van 300 genummerde stuks als 7" single, 2011, Hard Ride Records ) en "Going Downtown" / "Evil ( Is Goin' On )" (7" single in een beperkte oplage van 300 met de hand genummerde stuks, 2017, Hard Ride Records).
Op 9 juli 2021 brengt Heavy Psych Sounds Records het album "Midnight To 666" als LP en als CD opnieuw uit en verschijnt hun nieuwe album "Tune In, Turn On, Electrify!" via Heavy Psych Sounds Records als LP in een zeer beperkte oplage van 15 stuks als test persing op zwart vinyl, als LP in een beperkte oplage van 150 stuks op cornetto doorzichtig paars vinyl, als LP in een beperkte oplage van 400 stuks op neon magenta vinyl, als LP op zwart vinyl, als CD met een nummer extra en als digitale download.

Het album, dat 11 nummers bevat (de LP 10) start met "Living With The Squares", waarin The Lords Of Altamont een schitterende uptempo garagerock ten gehore brengt, die invloeden van de jaren 60, spacerock en van The Fuzztones heeft (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie), waarna "Burn Me Out" volgt, een swingende uptempo rock song met een aanstekelijk ritme, dat aanzet tot dansen.
Daarna volgen "Million Watts Electrified", een swingende song met acid rock invloeden en van "I'm A Man" van The Spencer Davis Band, "We'll Never Leave (This World Alive)", een geweldige uptempo garagerock song met een terugkerend ritme en "Levitation Mind", een uptempo song met lichte psychedelische invloeden en een aanstekelijk ritme.
In "Blast For Kicksville" laat The Lords Of Altamont me genieten van een uptempo garagerock song, die swingt als een trein, in "Soul In Flames" krijg ik een heerlijke swingende rock voorgezet, die een terugkerend dansbaar ritme heeft en in "I Just Want" hoor ik de band een fantastische garagerock song spelen, waarbij stil zitten geen optie is.
Verder volgen het CD bonus nummer "Lost In The Future", een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, "Movin (Goat's Revenge)", een snelle rock song, die swingt en aanzet tot dansen en "Mud (Wet Brain)", een verrukkelijke rock song, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld, lichte progressieve rock invloeden heeft en een hypnotiserend ritme bevat en tegen het einde steeds sneller wordt tot er een climax bereikt is, om dan te eindigen.

"Tune In, Turn On, Electrify!" van The Lords Of Altamont staat vol puike uptempo garagerock nummers, waarmee de band me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik raad liefhebbers van dit genre deze schijf dan ook van harte aan.


 

Review: One Arm - Mysore Pak (Atypeek Records, 2021) (Post-Rock)

One Arm werd in 1992 te Parijs, Frankrijk opgericht door Laure - basgitaar en zang, Isabelle - sologitaar en Marine - drums, drummachine en samples.
De band bestond tot in deze formatie tot 1997 en maakte een cassette album met 9 nummers, een 7" single via Zooorganization (recentelijk door Atypeek heruitgebracht) en er verschenen nummers op diverse compilaties.
In 1998 veranderde de samenstelling van de band; Isabelle ging er uit en Rico - basgitaar en effecten, plus oud in track 2 en Dilip - drums, geluiden plus keyboards in track 2 en 3 deel gingen van de band uitmaken.
De band nam een demo op, waarvan de nummers jaren later geremixed en geremasterd werden, die op 29 junari 2021 als digitale download onder de naam "Mysore Pak" verscheen en deze werd op 18 juni 2021 als CD via Atypeek Records uitgebracht en hierop spelen de volgende gastmuzikanten mee: Little Annie - zang (track 3), Pierre Alex Sigmoon - basgitaar (track 3), DEF - keyboards (track 3 en 8) en Realaskvague - keyboards (track 6 en 7) en tevens speelt Laure sologitaar in track 3 en 12.

Het album, dat 12 nummers bevat, begint met "Real", waarin One Arm een heerlijke uptempo poprock song ten gehore brengt, die een zeer dansbaar terugkerend ritme met lichte disco invloeden heeft en gevolgd wordt door "Esg", een swingende uptempo poprock song, waarbij stil zitten geen optie is en "Space Is The Place", een fantastische rock song met een licht hypnotiserend terugkerend ritme, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld.
Daarna volgen "One Arm", een uitstekende post-rock song met een gemiddeld tempo en een repeterend ritme, dat jaren 60 invloeden heeft, "Fiddle", een song, die met Oosterse invloeden begint, om na enkele seconden over te gaan in een verrukkelijke licht hypnotiserende song met een terugkerend ritme en "City", een swingende rock song met een gemiddeld tempo en invloeden van punk en noise, die aanzet tot dansen.
In "B.o." schotelt One Arm me een experimenteel stuk met een dansbaar terugkerend ritme voor, dat post-rock invloeden heeft, in "Change" begint de muziek met gesproken tekst, die na korte tijd muziek bijgevoegd krijgt en over gaat in een puike song met een aanstekelijk ritme, dat subtiele tempowisselingen heeft en in "Hitch-raping" krijg ik een experimenteel stuk muziek te horen, dat lichte invloeden van reggae heeft.
Dan volgen "Top Tone", een puike rock song met noise invloeden en een gemiddeld tempo, die een terugkerend ritme heeft, waarbij stil zitten niet mogelijk is, "Step 3", een mix van industriële, experimentele muziek, rock en terugkerende dansbare ritmes, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en "Virgule", een swingend instrumentaal nummer met tempowisselingen en een aanstekelijk ritme, dat beweging oproept.

"Mysore Pak" van One Arm is een geweldige CD, die vol muziek met dansbare terugkerende ritmes staat, waarmee de band me van begin tot eind in de ban van hun heerlijke muziek heeft weten te houden en ik kan elke muziekliefhebber dan ook aanreden, deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Elara Sunstreak Band - Vostok 1 (Sulatron Records, 2021) (Progressieve Rock / Psychedelische Rock)

Elara Sunstreak Band uit Duitsland bestaat uit: Martin Wieland - drums en percussie, Daniel Wieland - basgitaar en zang en Felix Schmidt - sologitaar en effecten.
Hun debuut album "Del Bal" verscheen op 1 mei 2017 als LP + poster, als CD en als digitale download via PsyKA Records en dit wordt op 25 juni 2021 gevolgd door "Vostok 1", dat 4 lange nummers bevat en via Sulatron Records als 2LP in een beperkte oplage van 500 stuks op doorzichtig blauw vinyl wordt uitgebracht en eveneens in een beperkte oplage van 500 stuks als CD verschijnt en vermeldenswaardig is, dat gastmuzikanten Christian Wick - mellotron en Hammond orgel en Felix Seyboth - zang in "Vostok 1" op dit album meespelen.

Het album begint met het bijna 20 minuten durende "Nexus", waarin Elara Sunstreak Band een fantastisch psychedelisch nummer in een gemiddeld tempo speelt, dat een aanstekelijk licht hypnotiserend ritme bevat en invloeden van spacerock en de muziek van Black Sabbath heeft en na een minuut of 6 over gaat in een melodisch stuk muziek, om weer 6 minuten later te veranderen in een psychedelisch nummer.
Daarna volgt "On A Drink With Jim", een puike progressieve licht psychedelische song met een gemiddeld tempo, die tegen de helft van het nummer meer snelheid krijgt, waardoor de muziek gaat swingen en vlak voor het einde terug in het begin tempo komt.
In het titel nummer "Vostok 1" laat Elara Sunstreak Band me genieten van een schitterend rustig progressief rock nummer met een licht hypnotiserend terugkerend ritme, dat na enkele minuten heftiger wordt en meer snelheid en stoner en acid rock invloeden krijgt, swingt en subtiele tempowisselingen heeft, om in rust te eindigen.
Als laatste nummer hoor ik "Orange October", een verrukkelijke progressieve rock song met een gemiddeld tempo en melodische invloeden, die een aanstekelijk ritme heeft, tempowisselingen bevat en swingt.

"Vostok 1" van Elara Sunstreak Band is een geweldige plaat, waar ik van begin tot einde zeer van genoten heb en ik kan iedere liefhebber van progressieve rock deze schijf dan ook sterk aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link  onder de recensie)




Review: Cowbell - Waiting For Yesterday (Damaged Goods Records, 2021) (Surf / Pop)

Cowbell uit Londen, Engeland bestaat uit: Jack Sandham – zang en sologitaar en Wednesday Lyle - drums en zang.
De band bracht op 26 juli 2010 hun 7" debuut single "Oh Girl" in een beperkte oplage van genummerde 300 stuks uit, waarna op 11 november 2010 de 7" single "Never Satisfied" volgde.
Daarna verschenen: "Hanging By A Thread" (7" vinyl single in een beperkte genummerde oplage van 300 stuks, 18 april 2011), "Beat Stampede" (LP in een  beperkte oplage van 300 stuks, 1 oktober 2012), "Skeleton Soul" (LP in een beperkte oplage van 300 stuks, 1 september 2014), "Haunted Heart" (LP in een beperkte oplage van 300 stuks, 26 mei 2017) en op 25 juni 2021 werd het album "Waiting For Yesterday", waarop 11 nummers staan, als LP in een beperkte oplage van 200 stuks via Cool Jerk Records en als digitale download via Damaged Goods Records uitgebracht en hierop spelen Tom Wright - basgitaar en Fabio D’agostini - sologitaar als gastmuzikanten mee.
 
Het album start met het titel nummer "Waiting For Yesterday", waarin Cowbell een heerlijke uptempo poprock song speelt, die een zeer aanstekelijk dansbaar ritme en invloeden van de jaren 60 muziek heeft en gevolgd wordt door "In Deep", een swingende song met een gemiddeld tempo, die lichte surf invloeden van de muziek van Chris Isaak bevat en "When I Call Your Name", een uptempo mix van surf en pop, die aanzet tot dansen en tempowisselingen heeft.
Daarna volgen "Garage Flowers", een mooie zwoel klinkende song met een afwisselend tempo, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld, "Throw It All Away", een prima rustige song met lichte soul invloeden en "In Your Blood", een swingende uptempo garagerock song, die lichte invloeden van "Ticket To Ride" van The Beatles en spacerock heeft en aanzet tot dansen.
In "Moving On", zet Cowbell me een song met een gemiddeld tempo en surf invloeden voor, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft, in "Got Me Where You Want Me" krijg ik een prima pop song met soul invloeden te horen en in "Be My Man" schotelt de band me een prachtige rustige song voor, die aanzet tot schuifelen.
Verder volgen "Ain't Meant To Be", een mix van country en pop, die in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld en "Is It Love?", een lekker swingende pop song met rock & roll invloeden, waarbij stil zitten niet aan de orde is.

"Waiting For Yesterday" van Cowbell staat vol uitstekende pop songs, die invloeden van surf, soul, garagerock, country en rock & roll bevatten en ik kan liefhebbers van de betere popmuziek dan ook aanraden deze schijf eens te gaan beluisteren.




Sorry! Nog geen video beschikbaar.

Review: De Press - Block To Block (Apollon Records, 2021) (New Wave / Ska)

De Press uit (Oslo), Noorwegen en (Lablonka) Polen bestond in begin jaren 80 uit Andrej Nebb - zang en basgitaar, Jørn Christensen - sologitaar en Ola Snortheim - drums en percussie.
De band bracht in 1981 hun debuut album "Block To Block", waarop 14 nummers staan, via Siberia Music als LP uit, waarna de band uit elkaar ging, maar niet voordat hun tweede album opgenomen was en dit verscheen in 1982 en was getiteld "Product" en eveneens als LP via Siberia Music werd uitgebracht.
De band werd in 1991 opnieuw opgericht, waarna er tussen 1991 en 2017 nog 18 albums en 5 singles verschenen en tevens werden er 1 live album (1983) en 3 singles (1980-1982) uitgebracht.
Omdat het 40 jaar geleden is, dat het eerste album van De Press verscheen, besloot Apollon Records dit in een beperkte oplage van 500 stuks op wit en rood vinyl in een geremasterde versie op 18 juni 2021 opnieuw uit te brengen en ook het tweede album is op dezelfde datum verschenen en is ook als CD en als digitale download verkrijgbaar.

Het album "Block To Block" begint met "Kalhoz", waarin De Press een uitstekende uptempo new wave ten gehore brengt, die tempowisselingen heeft en swingt en gevolgd wordt door het titel nummer "Block To Block", een geweldige song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat aanzet tot dansen en "Kic Me Rusia", een fantastische uptempo mix van new wave en ska, die swingt als een trein en enkele tempowisselingen heeft.
Daarna volgen "Dobl Steyshen", een swingende song met een aanstekelijk dansbaar ritme, "Kejk", een schitterende song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een licht hypnotiserend terugkerend rime heeft, die tegen het einde meer snelheid krijgt en "Velvet Walz", een kort instrumentaal stukje muziek met tempowisselingen en een terugkerend ritme.
In "Peyshens" zet De Press me een uptempo mix van ska en new wave voor, die swingt en invloeden van rock & roll heeft, in "Bo Jo Cie Kochom" krijg ik nogmaals zo'n swingende mix van ska en new wave te horen en in "Forcd" laat de band me genieten van een uptempo ska song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.
Dan volgen "Moniuments", een lekker in het gehoor klinkende song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, "On Top", een puike new wave song met een niet al te hoog tempo, die tempowisselingen bevat, waardoor de muziek het ene moment swingt en het andere in een rustig tempo gespeeld wordt en "Tavarish", een uptempo song met ska invloeden en tempowisselingen.
Verder volgen "Transparent", een uptempo ska song met subtiele tempowisselingen en "Conveyor Belt", een uptempo song met ska invloeden, die swingt en aanzet tot dansen.

"Block To Block" van De Press is een swingende plaat, die vol ska en new wave gerelateerde muziek staat en ik raad liefhebbers van deze muzieksoorten dan ook aan, deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Mechanimal - Θόρυβος (Noise) (Inner Ear Records, 2021) (Elektro)

De band Mechanimal werd in het voorjaar van 2011 te Athene, Griekenland opgericht door Giannis Papaioannou - synthesizer en keyboards, die een pionier in de Griekse elektronische scene is.
Samen met fotograaf en zanger Freddie Faulkenberry maakte hij zijn eerste plaat, getiteld "Low Land".
Daarna ontstond het idee een band te vormen, waarna Tassos Nikogiannis - sologitaar en video artiest Angeliki Vrettou het duo kwamen versterken en in 2012 verscheen hun debuut album.
Na een bezetting wisseling, Tassos Nikogiannis werd in 2013 vervangen door Kostas Matiatos, verscheen in 2014 hun 7" vinyl single "Obscure", die enkele maanden later gevolgd werd door "Secret Science", de tweede LP van de band, waarop 8 nummers staan en deze is als gelimiteerde uitgave verschenen als 2 x 10" vinyl LP, inclusief een bonus CD, terwijl het album ook als CD, met daarop 2 extra nummers en digitale download is uitgebracht.
Op hun derde LP, "Delta Pi Delta" speelt de band in een nieuwe bezetting, waarin Eleni Tzavara (Film, Etten) de zang voor haar rekening neemt en Tassos Nikogiannis naast Kostas Matiatos weer in de band is komen te spelen als tweede sologitarist.
vanaf het voorjaar van 2015 tot augustus van dat jaar ging de band de studio in om te werken aan hun nieuwe album, dat zowel op LP (wit vinyl), waarop 8 nummers staan, als op digitale download (met 2 extra instrumentale nummers) is uitgebracht via het Inner Ear label, terwijl "Delta Pi Delta" is opgedragen aan hun goede vriend, de Griekse artiest en schilder Nicholas Liber (1956 - 2013).
Deze werd op 21 juni 2019 gevolgd door de single "White Flag Single", die als 7" in een beperkte oplage op wit vinyl verscheen, "Holy Punk" (gratis download, 16 december 2019) en op 27 januari 2020 verscheen het album "Crux", dat 10 nummers bevat, via Inner Ear Records als LP, CD en als digitale download en bestaat Mechanimal alleen nog uit Giannis en Freddie en wordt live bijgestaan door drummer Antonis Charalamidis.
Hun album "Crux" bevat bijdragen van gastmuzikanten: Jimmy Polioudis - sologitaar (2 nummers), Henrik Meierkord - cello (2 nummers), Vasiliki Mazaraki - viool (2 nummers) en George Theofanidis - sologitaar (1 nummer).
Hun nieuwe album, dat op 12 maart 2021 via Inner Ear Records als LP op rood vinyl, als LP op zwart vinyl, als cassette en als digitale download werd uitgebracht, heet "Θόρυβος" en is geheel in het Grieks en vertaald betekent dat "Noise".
Op dit album bestaat de band uit: Τhekla Tselepi - zang, Angelica Vrettou video en teksten en Giannis Papaioannou - muziek en machines.
De band wordt op "Noise" bijgestaan door: Henrik Meierkord - cello (track 4, 6 en 8), Dinos Zouberis - basgitaar (tracks 4 en 8), George Magouras - sologiaar (track 5) en Christos Avdelas - akoestische gitaar en sologitaar (track 8).

Het album, dat 8 nummers bevat, start met "Κόκκινη η Ποίηση Τρέχει" (Red The Poetry Flows), waarin Mechanimal een heerlijke uptempo elektro song speelt, die een zeer dansbaar terugkerend ritme en tempowisselingen bevat en disco invloeden heeft en gevolgd wordt door "Κοιτάζω τις Σκιές στους Τοίχους" (I Look At The Shadows On The Walls), een fantastische uptempo song met gesproken tekst, die swingt als een trein.
Daarna volgen "Εμπρός!" (Go Ahead!), een geweldige swingende uptempo elektro song met invloeden van de muziek uit de tv serie "Knight Rider" en "Συνήθιζαν Έξω της Οικίας μου" (They Used To By My House), een prachtige song met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme.
In "Τρέλα" (Madness) schotelt Mechanimal me een uitstekende dansbare song voor, die een aanstekelijk terugkerend ritme heeft en in "Θαυμάσια που Είσαι Όταν Χορεύεις" (How Marvellous You Are When You Dance), krijg ik een verrukkelijke song te horen, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.
Verder volgen het titel nummer "Θόρυβος" (Noise), een swingende uptempo mix van disco en elektro en "Είναι το Φάντασμα" (It Is The Ghost), een mooie vrij rustige  elektro song met een aanstekelijk ritme, dat invloeden van filmmuziek heeft en beweging en een nostalgisch gevoel oproept.

"Θόρυβος" (Noise) van Mechanimal is een heerlijke plaat, die vol schitterende elektro met gesproken teksten staat, waarmee de band me van begin tot einde in de ban van hun muziek heeft gehouden en ik kan elke liefhebber van deze muzieksoort deze schijf dan ook zeer aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




maandag 14 juni 2021

Review: Stöner - Stoners Rule (Heavy Psych Sounds, 2021) (Rock)

Stöner uit Palm Desert, Amerika werd in 2020 opgericht en bestaat uit: Brant Bjork - zang, drums, solo- en basgitaar, Nick Oliveri - zang, basgitaar, akoestische en elektrische gitaar en Ryan Güt - drums.
Op 16 april 2021 verscheen hun debuut album "Live In The Mojave Desert Vol.4", waarop 7 nummers staan, via Heavy Psych Sounds als testpersing LP in een zeer beperkte oplage van 15 stuks op zwart vinyl (alleen via HPS), als LP in een zeer beperkte oplage van 70 stuks op half oranje, half zwart vinyl (alleen via HPS), als LP in een beperkte oplage van 150 stuks op wit met zwart en rood gespetterd vinyl (alleen via HPS), als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op zilverkleurig vinyl, als LP op zwart vinyl, als CD en als digitale download.
Op 25 juni 2021 verschijnt dit album nogmaals, maar nu met de titel "Stoners Rule" en andere hoes, via Heavy Psych Sounds als test persing LP in een zeer beperkte oplage van 25 stuks op zwart vinyl (alleen via HPS), als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op gestreept oranje, doorzichtig blauw, wit vinyl (alleen via HPS), als LP in een beperkte oplage van 150 stuks op cornetto doorzichtig oranje, rood (alleen via HPS), als LP in een beperkte oplage van 250 stuks op bruin, geel, wit vinyl (alleen via HPS), als LP in een beperkte oplage op doorzichtig groen vinyl, als LP op zwart vinyl, als CD en als digitale download.

Het album start met "Rad Stays Rad", waarin Stöner een geweldige stonerrock song in een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die een terugkerend ritme heeft en "The Older Kids", een heerlijke rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme.
Daarna volgen "Own Yer Blues", een fantastische bluesrock song, die in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld en "Nothin'", een swingende rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, die aanzet tot dansen.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
In "Evel Never Dies" schotelt Stöner me een uptempo rock song voor, die invloeden van hardrock heeft, dansbaar is en tempowisselingen en een terugkerend ritme bevat, in "Stand Down" krijg ik opnieuw een verrukkelijke rock song in een gemiddeld tempo te horen, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en invloeden van soul en dance bevat, waarbij stil zitten niet aan de orde is en in "Tribe" / "Fly Girl", een schitterende song met een gemiddeld tempo, een terugkerend licht hypnotiserend ritme en lichte progressieve bluesrock invloeden, die halverwege verandert en in een iets lager tempo over gaat en meer blues toegevoegd krijgt.

"Stoners Rule" van Stöner is een puike plaat met bluesrock en stoner invloeden, terugkerende ritmes bevat en bij tijd en wijle swingt en ik kan liefhebbers van deze genres dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.




Review: Phurpa & Queen Elephantine - Ita Zor (Atypeek Music, 4iB Records, Misophonia Records, 2021) (Avantgarde / Experimenteel)

Queen Elephantine werd in 2006 te Hong Kong, China, opgericht en heeft zijn thuisbasis tegenwoordig in Philadelphia, Pennsylvanië, Amerika.
De band bestaat heden ten dage uit: Indrayudh Shome - sologitaar en zang, Camden Healy - basgitaar, Brett Zweiman - percussie, zang en elektronia, Matthew Couto - synthesizer, Srinivas Reddy - tanpura, Daniel Quinn - percussie en pukele en Nathanael Totushek - drums.
Hun debuut album "Surya" verscheen op 1 september 2007 via Concrete Lo Fi Records in een  beperkte oplage als CD en als digitale download en werd op 1 maart 2008 gevolgd door het album "Yatra", waarop 2 lange nummers staan, die als digitale download werd uitgebracht.
Daarna volgden: "Kailash" (1 mei 2010, beperkte oplage als CD en beperkte oplage als cassette en als dd, Concrete Lo Fi Records), "8XI08 Live In Brooklyn" (4 mei 2010, digitaal album via Ruralfaune/Faunasabbatha), "Garland of Skulls" (10 augustus 2011, beperkte oplage als CD via Concrete Lo Fi Records en als dd +
beperkte oplage van 250 stuks als LP op zwart vinyl via Cimmerian Shade Records in 2016), "Scarab" (10 mei 2013, beperkte oplage als LP op zwart en op wit vinyl van 300 stuks via Cosmic Eye Records en als dd en in een beperkte oplage als CD via Heart & Crossbone Records in 2016), "Omen" (1 juni 2015, als dd via
Atypeek Music), "kala" (21 oktober 2016, als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op rood en op zwart vinyl via Cimmerian Shade Records en als CD via Argonauta Records), "Gorgon" (8 november 2019, als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op rood vinyl, als CD en als dd via Argonauta Records), "Tribute to Atrophos Vol I" (27 april 2020, dd), "Tribute to Atrophos Vol II" (1 juni 2020, dd via Atypeek Music), maar ook bracht de band een split CD en dd uit met Sons Of Otis onder de titel "Sons of Otis"/"Queen Elephantine" (1 april 2007, Concrete Lo Fi Records), op 10 juli 2020 verscheen het album "Tribute To Atrophos Vol.1 + Vol.2", waarop 7 nummers staan, als CD en als dd via Atypeek Music en op 29 juni 2020 verscheen de derde EP op rij, getiteld "Tribute To Atrophos Vol. III" als digitale download via Atypeek Music en deze bevat 4 nummers.
Samen met de Russische band Phurpa uit Moskou, die in hun bestaan al meer dan 30 albums maakte en in verschillende bandbezettingen speelde, bracht de band op 11 juni 2021 het album "Ita Zor" uit als CD, als cassette en als digitale download via Atypeek Music, 4iB Records, Misophonia Records en bestaat Queen Elephantine uit: Indrayudh Shome - sologitaar en zang, Brett Zweiman - percussie, zang en elektronia, Nathanael Totushek - drums, Camden Healy - basgitaar, Samer Ghadry - zang, Ian Sims - zang, Floris Moerkamp - basgitaar en Buddy van Nieuwenhoven - solo- en basgitaar, percussie en achtergrondzang en Phurpa uit: Alexei Tegin - boventonen zang, Daniil Zotov - boventonen zang en DUT - boventonen zang en tevens wordt gebruik gemaakt van gyaling hoorns, schelphoorns, gongs, fluiten, ceremoniële bellen en klankschalen.

Het album, dat 5 nummers bevat, begint met "Ita Zor I", waarin Phurpa & Queen Elephantine een uitstekende mix van rituele muziek en avant garde in een langzaam tempo ten gehore brengt, die door de boventonen zang vrij zwaar klinkt, waarna "Ita Zor II" volgt en ik een eentonig rustig ritueel nummer te horen krijg.
Daarna volgen "Ita Zor III", eveneens zo'n zelfde soort nummer met boventonen zang, dat niet veel variatie kent en verder gaat in "Ita Zor IV", een langzaam nummer met boventonen zang, avant garde, experimentele en licht psychedelische invloeden.
Als laatste krijg ik "Ita Zor V" voorgeschoteld, dat net als voorgaande nummers een mix is van rituele muziek, boventonen zang en experimentele licht psychedelische muziek, die in een langzaam tempo wordt gespeeld en invloeden heeft van bands als Nurse With Wound en Coil.

"Ita Zor" van Phurpa & Queen Elephantine is een prima album, dat uitstekende avant garde muziek met rituele boventonenzang en experimentele licht psychedelische geluiden bevat, die voor ontspanning en meditatie zeer geschikt is en dat ik niet dagelijks zal draaien, maar toch raad ik elke liefhebber aan eens naar deze schijf te gaan luisteren, om zelf hun oordeel hierover te vellen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Mick Paul - Parallel Lives (Eigen Beheer, 2021) (Symfonische Progressieve Rock)

Mick Paul - solo- en basgitaar uit Engeland, die al vanaf 1970 muzikaal actief is, werd het meest bekend door zijn werk met The David Cross Band.
Hij brengt op 9 juni 2021 zijn eerste album "Parallel Lives" in eigen beheer uit als CD en hij wordt op dit album bijgestaan door: David Cross (King Crimson) - viool (track 4), David Jackson (Van Der Graaf Generator) - dwarsfluit en fluiten (track 9), Sheila Maloney - piano, synthesizer en keyboards, Steve Roberts - drums en gongen, Jinian Wilde - zang, Graig Blundell - drums (track 2 en 4), Paul Clark - sologitaar (track 12 en 14), Dennis Mahon - zang (track 12) en Geoff Winkworth - sologitaar (track 6), terwijl Mick de zang in track 4 voor zijn rekening neemt. 

Het album, dat 14 nummers bevat, begint met "Your Days", waarin Mick een mooie symfonische song in een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die tempowisselingen heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Light Of Silence", een song met afwisselende tempo's en een aanstekelijk dansbaar ritme en "No Horizon", een vrolijk klinkende mix van folk en symfonische rock, die lichte Oosterse en zigeuner invloeden heeft.
Daarna volgen het titel nummer "Parallel Lives", een schitterende song, die in een vrij rustig tempo wordt gespeeld en een aanstekelijk dansbaar ritme heeft, "Beneath The Gate", een prachtige rustige song met een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme en "Uncharted Course", een fantastische progressieve symfonische song met een gemiddeld tempo, lichte mysterieuze Oosterse invloeden en tempowisselingen.
In "One Way Conversation" zet Mick Paul me een swingende song voor met subtiele tempowisselingen, een dansbaar terugkerend ritme en lichte jazzrock invloeden voor, in "Cypher"krijg ik een uitstekend instrumentaal stukje gitaarspel te horen en in "Swallows" laat Mick me genieten van een geweldig instrumentaal progressief rock nummer, dat aanzet tot dansen en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Dan volgen "Comfort Zone", een verrukkelijke symfonische song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, "Frozen Perspective", een heerlijk instrumentaal psychedelisch nummer met hemelse klanken, dat in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld en "Name On You", een stevige swingende mix van hardrock en progressieve rock met een terugkerend ritme.
Verder hoor ik "Consigned To Reality", een prima nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en "Morning Skyline", een lekker in het gehoor klinkende instrumentale mix van funk en progressieve symfonische rock met een terugkerend ritme, dat uitnodigt tot dansen.

"Parallel Lives" van Mick Paul staat vol puike symfonische progressieve rock nummers, waarmee hij me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan iedere liefhebber van dit muziekgenre deze schijf dan ook zeer aanraden.




Review: Hanford Flyover - Hanford Tape Sessions (Fruits De Mer Records, 2021) (Psychedelisch)

Hanford Flyover uit Louisville en Staffordshire, Kentucky, Amerika werd door Josh Bowler - sologitaar, keyboards en achtergrondzang en Holy Bowler - zang en keyboards opgericht, die samen met Ian Turner - bas- en sologitaar, drums en keyboards de band vormen.
De band bracht op 27 januari 2019 hun debuut single "Just Another Day" als 7" op zowel geel als blauw vinyl via Fruits De Mer Records uit en tevens als digitaal nummer, waarna op 17 februari 2019 hun digitale debuut album "FreeFall" volgde en deze werd op 22 mei 2020 gevolgd door de digitale EP "All We Have Is Now".
Op 21 juni 2021 verschijnt hun album "Hanford Tape Sessions", waar 9 nummers op staan, via Friends Of The Fish als LP in een zeer beperkte oplage van 200 stuks, als CD gestoken in een LP hoes en als digitale download.

Het album begint met "Revolve", waarin Hanford Flyover een fantastische uptempo mix van western, surf en psychedelische muziek ten gehore brengt, die een dansbaar ritme heeft en gevolgd wordt door "Noise", een heerlijke vrolijk klinkende uptempo song met elektro en folkpop invloeden, die aanzet tot dansen en tempowisselingen heeft.
Daarna volgen "Mr Whetherman", een schitterende psychedelische song, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en licht progressieve invloeden en een dansbaar ritme heeft, "Another Sun", een mix van elektronische en licht psychedelische muziek met een niet al te hoog tempo en "Money In The Kettle", een uitstekende soul song, die een terugkerend ritme heeft en een aanstekelijk dansbaar ritme bevat.
In "Today" zet Hanford Flyover me een geweldige psychedelische song met een terugkerend ritme, die tempowisselingen bevat en in "Cloverfield" laat de band me genieten van een verrukkelijke aanstekelijke psychedelische song met een terugkerend ritme.
Verder speelt de band nog 2 instrumentale nummers, waarvan de eerste "Shortwave" heet en ik een prachtig nummer met een eentonig terugkerend ritme, waartussen hemelse klanken en krautrock gespeeld wordt en "Sunrise", een licht hypnotiserend nummer met een terugkerend ritme, dat invloeden van psychedelische muziek en new age bevat, waardoor ik een gevoel van rust over me krijg.

"Hanford Tape Sessions" van Hanford Flyover is een schitterende CD, waar ik vanaf de begin tonen erg van genoten heb en ik raad liefhebbers van psychedelische muziek dan ook aan, deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)



 

Review: Estrada Orchestra - Playgound (Sulatron Records, 2021) (Progressieve Jazz)

Estrada Orchestra uit Tallinn, Estland, werd in 2013 opgericht en bestaat uit: Misha Panfilov - basgitaar, Volodja Brodsky - clavinet en Rhiodes synthesizer, Ilja Gussarov - dwarsluit, Sashko Petrov - tenor saxofoon en percussie en Madis Katkosilt - drums.
De band bracht op 3 mei 2015 hun debuut album "Estrada Orchestra" uit als LP in een beperkte oplage van 250 stuks en als digitale download en deze werd gevolgd door: 
"Jazzbeatjäätis" (14 februari 2017 LP in een beperkte genummerde oplage op zwart vinyl en als tweede persing in een beperkte oplage van 300 stuks op zwart vinyl en dd via Stereophonk Records), "Pulsar (1 & 2)" (23 maart 2018, 7" single in een beperkte oplage en dd), "Vaba" (23 maart 2018, LP in een beperkte oplage en dd) en "Fish Sticks Rhapsody" (30 juli 2020, 7" single in een beperkte oplage op zwart vinyl) en op 25 juni 2021 verschijnt het album "Playgound" als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op doorzichtig kristal vinyl, waarvan er 200 bij concerten verkocht zullen worden en als digitale download.

Het album, dat 1 lang nummer bevat, dat in 3 delen is gesplitst, begint met "Playground Part 1", waarin Estrada Orchestra de muziek in een rustig tempo start, die lichte Oosterse klanken en een terugkerend ritme heeft, waartussen prachtige melodische klanken gespeeld worden, die tegen het einde iets meer snelheid krijgen.
Daarna volgen "Playground Part 2" en "Playground Part 3" en hierin gaat de band verder met het maken van progressieve jazz met terugkerende ritmes, die in een niet al te hoog tempo worden gespeeld en iets over de helft van het nummer psychedelische elementen krijgt toegevoegd, waarbij de muziek bombastischer wordt.

"Playground" van Estrada Orchestra is één lange trip van schitterende progressieve jazz, die terugkerende ritmes en psychedelische invloeden bevat en ik raad elke liefhebber van deze muzieksoort dan deze schijf eens te gaan beluisteren.




Sorry! Nog geen video beschikbaar.

zondag 13 juni 2021

Review: Captain Kickarse And The Awesomes - Grim Repercussions (Bird's Robe Records, 2021) (Experimentele Rock/ Progressieve Rock)

Captain Kickarse And The Awesomes uit Sydney, Australië bestond uit: Alex O'Toole - drums, Hugh Munro - basgitaar en Phil McCourt - sologitaar.
De band bracht in 2008 hun debuut EP "Captain Kickarse And The Awesomes" ‎via Secluded Records als CDr uit en deze werd in 2009 gevolgd door de CD EP "Falsimiles From The Fact Machine", die in eigen beheer verscheen, waarna in 2014 hun debuut album "Grim Repercussions" als CD en als digitale download werd uitgebracht via Bird's Robe Records, die op 11 juni 2021 het album opnieuw als CD en als digitale download uitbrengt.

Het album, dat 9 nummers bevat, begint met "Sixes And Dozens", waarin Captain Kickarse And The Awesomes een kort aanstekelijk instrumentaal nummer in een gemiddeld tempo ten gehore brengt, dat een terugkerend ritme heeft en gevolgd wordt door "Pogonophobe", een heerlijke uptempo progressief rock nummer met een terugkerend ritme, tempowisselingen en experimentele en funk invloeden.
Daarna volgen "Immaculate Consumption", een schitterend nummer met een uptempo, dat invloeden van progressieve jazz en rock bevat, swingt en tempowisselingen heeft en "Woven In With The Violets ", een mooi kort rustig nummer met lichte Oosterse invloeden.
In "Smallcastle" schotelt Captain Kickarse And The Awesomes me een puik uptempo progressief nummer voor dat subtiele tempowisselingen heeft en swingt en in "The Grapes" laat de band me genieten van een nummer in een gemiddeld tempo met een eentonig licht hypnotiserend terugkerend ritme, dat halverwege over gaat in een langzaam tempo met een melodisch ritme en na enkele minuten weer meer snelheid krijgt, zodat de muziek gaat swingen.
Verder volgen het titel nummer "Grim Repercussions", een verrukkelijk nummer met invloeden van progressieve rock, experimentele rock en folk, dat in wissellende tempo's wordt gespeeld en bij tijde en wijle swingt en naadloos over gaat in "A Beard Of Bees", een experimenteel progressief nummer, dat op zijn beurt verder gaat in "Fourth Party", een fantastisch swingend uptempo rock nummer met een terugkerend ritme.

"Grim Repercussions" van Captain Kickarse And The Awesomes is een uitstekende CD, die vol prima progressieve rock nummers staat, waar ik vanaf de begin tonen van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook sterk aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)