Omdat ze het gevoel hadden geen complete band te hebben,trokken ze basgitarist Elias Dellow aan en veranderden de naam van de band in The Brimstone Days.
De muziekstijl veranderde ook en ze gingen muziek in de stijl van Led Zeppelin, Jimi Hendrix en Free maken.
In 2009 verscheen hun eerste demo EP "Flowers And Rainbows", gevolgd door een hele reeks optredens in de regio van Malmö en Lund.
Nadat hun EP op de markt verscheen, verliet Elias de band en werd er een vervanger voor hem gevonden in de persoon van Hampus Hallgard, die eerst alleen als stand-in mee speelde, maar al gauw een vaste kracht werd.
Met nieuwe energie en een volle zomeragenda met optredens ging de band in april 2010 opnieuw de studio in en werd hun debuut CD "We Are The Brimstone Days" opgenomen, die in november dat jaar uitgebracht werd.
In 2012 is de nieuwe CD "On A Monday Too Early To Hell" via het Transubstans label verschenen, waarop de band 14 korte songs speelt, gevolgd in 2013 door "The Healer", die eveneens via Transubstans op de markt gebracht wordt.
Op deze nieuwe schijf staan 11 nummers en de eerste daarvan heet "Black And Blue", een lekker in het gehoor klinkende hardrock song, die me meteen weet te pakken door het aanstekelijke ritme.
Ook in "We Come In Peace" hoor ik de band een prima seventies hardrock song spelen, waarin het ritme aan zet tot mee bewegen en de muziek afwisselend is.
"Matter Of Moments" heet het volgende nummer en deze uitstekende song bevat een stevig ritme, dat eveneens lekker en aanstekelijk klinkt.
Daarna krijg ik "Clap Your Hands" te horen en hierin speelt de band hun muziek in een iets lager tempo en klinkt de song vrij commercieel en uitnodigend voor een live publiek om aktief mee te doen.
Dan hoor ik "Bag Of Bones", een song, die me lichtelijk aan de muziek van Free doet denken en enkele subtiele tempowisselingen bevat, waarna ik "Nightmare Is Here" te horen krijg en deze uptempo hardrock song swingt als een trein, zodat het moeilijk is stil te blijven zitten.
Vervolgens hoor ik de titelsong "The Healer", waarin de muziek weer vrij commercieel klinkt en de zang ondersteund wordt door een achtergrond koortje.
In "Miss Understood" schotelt de band me een heerlijke swingende rock song voor, waarin het ritme afwisselend is en in "Hold Me" gaat de muziek van de band de kant van de rock & roll op en ook dit nummer swingt als een trein en brengt me in beweging.
"Met I Won't Let You Go" laat de band me horen ook prima rustige songs te kunnen spelen en in "Stubborn", de laatste song van de CD, krijg ik opnieuw een uitstekende commerciële hardrock song te horen, die aan zet tot dansen en een aanstekelijk ritme bevat.
De CD "The Healer" bevat lekker klinkende hardrock, die weliswaar redelijk commercieel klinkt, maar, ondanks dat, uitstekend te verteren is en ik kan iedere rock liefhebber dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten