Stefano deed de opleiding voor het maken van muzikale composities bij Pietro Rigacci en was assistent van Alvin Curran bij "Crystal Psalms" en "Tufo Muto".
Tussen 1983 en 1990 trad hij in verscheidene Europese landen op met Trio Chitarristico Lucchese, een kamermuziek groep en in 1997 startte hij een samenwerking met de Italiaanse choreograaf Roberto Castello.
Vervolgens woonde hij van 1998 tot 1999 in Berlijn als uitwisselingsgast van het Duitse academische uitwisselings-programma DAAD, waarna hij in 2000 de gast was van de Kuenstlerhaus Schloss Wiepersdorf te Brandenburg en in 2002 kreeg hij een uitnodiging in Worpswede van het ministerie van Niedersachsen en won hij de Karl-Sczuka-Preis te Baden-Baden, Zwitserland met zijn werk "Il Tempo Cambia" en deze prijs won hij in 2007 nogmaals voor zijn radio stuk "Geologica".
Hij trad van 1991 tot 2002 met Ensemble Il Teatro Del Faro op en speelde van 1994 tot 2005 in het ensemble Vaga Orchestra, voordat hij in 2010 de band OTEME oprichtte.
Zijn muziek werd uitgevoerd in onder andere: Narni (Italië, 1989), Florence (Italië, 1989), Gent (België, 1991 en 1999), Wroclaw (Polen, 1991 en 1994), Helsinki (Finland, 1993), Faroër Eilanden (1995), Berlijn (duitsland, 1998 en 1999)Philadelphia (Amerika, 2000), Yokohama (Japan, 2001), Hong Kong (Japan, 2002) Rome (Italië, 2004), Crest (Frankrijk, 2010) en nog een heleboel andere plaatsen over de gehele wereld.
De band OTEME bestaat uit: Valeria Marzocchi - fluit, piccolo, en zang, Nicola Bimbi - oboe en Engelse hoorn, Lorenzo del Pecchia - clarinet en bas clarinet, Maicol Pucci - trompet en flugelhoorn, Valentina Cinquini - harp en zang, Emanuela Lari - piano, orgel en zang, Gabriele Michetti - basgitaar, dubbele bas en zang, Matteo Cammisa - drums, xylofoon en tympani en Stefano Gianotti - zang, klassieke en elektrische gitaar, banjo, harmonica, synthesizer en enkele niet zo alledaagse instrumenten zoals bijvoorbeeld een plastic fles en als gastmuzikant speelt Thomas Bloch, die eerder werkte met Tom Waits, Radiohead, John Cage en Gorillaz, mee in 1 nummer (Mattino).
Alle 11 stukken muziek van de CD "Il Giardino Disincantato" , waarvan het eerste nummer "Mattino" heet, zijn gecomponeerd door Stefano in de periode tussen 1990 en 2011.
"Mattino" is een iets meer dan 2 minuten durend nummer, dat in een rustig tempo bijna a capella gezongen wordt, daarbij begeleidt Thomas Bloch, die de glasharmonica bespeelt, waardoor de song iets magisch krijgt.
Daarna krijg ik een fantastisch instrumentaal stuk muziek te horen, getiteld "Caduta Masi", waarin de band diverse soorten muziek aaneen smeedt, zoals jazz, avant-garde, progressieve rock en experimentele muziek, waardoor er van alles in dit spannende nummer gebeurt en ik, met mijn oren gespitst, op het puntje van mijn stoel zit om daar maar niets van te missen.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Dan hoor ik opnieuw een prachtig rustig gezongen nummer, "Dal Recinto", waarin de zang begeleidt wordt op klassieke gitaar, gevolgd door "Palude Del Diavolo", waarbij ook nu gebruik gemaakt wordt van de klassieke gitaar in combinatie met uitstekende samenzang en prima blazerswerk en basgitaar.
Vervolgens speelt de band "Tema Del Campi", een geweldig stukje Rock In Opposition, waarin ik weer zo'n spannend nummer voorgeschoteld krijg en de band maakt daarin gebruik van de piccolo, oboe, klarinet, dubbele bas, cimbalen en de mij onbekende teponatzli.
In "Ed Io Non C'ero" laat de band me weer een rustige song horen, met muziek waarbij het volume langzaam opgevoerd wordt en aan zwelt om vervolgens terug te keren naar het voorzichtige begin.
Ook "Dite Aia Moglie" is een rustig gezongen nummer en hierin hoor ik de band een heerlijke song spelen, die vrij opgewekt klinkt en invloeden uit Latijns Amerika bevat, terwijl ook lichte invloeden van de muziek van Astrud Gilberto te ontwaren zijn.
Met het titelnummer van de CD, "Il Giardino Disincantato", krijg ik een schitterend instrumentaal stuk muziek te horen, waarin ik weer goed moet opletten, om maar niets van dit spannende nummer te missen en hierin experimenteert de band er duchtig op los, maar wel zó dat er een lijn in te ontdekken valt en zonder dat ik het idee krijg, dat er iets niet klopt en dit stuk muziek zit dan ook technisch perfect in elkaar.
"Sopra Tutto E Tutti", dat iets meer dan 9 minuten duurt, is weer een gezongen nummer en klinkt heerlijk, doordat de band er een swingend ritme in speelt, dat me van begin tot eind weet te boeien.
Daarna krijg een song te horen, waarbij de rustige zang begeleidt wordt door slechts 1 instrument, namelijk de componium en het geluid hiervan lijkt een beetje op het geluid, dat uit een draaidoos komt.
Het laatste nummer van de CD, "Terre Emerse (Bolero Primo)" is instrumentaal en net als de andere instrumentale nummers, klinkt ook dit spannend en bevat invloeden uit de klassieke muziek en avant-garde.
"Il Giardino Discantato" is een fantastische CD, waarin gezongen en instrumentale stukken muziek elkaar af wisselen en geen moment vervelen.
OTEME is er naar mijn mening, dan ook perfect in geslaagd een geweldig stuk muziek neer te zetten, dat in geen enkele collectie van muziekliefhebbers van dit genre mag ontbreken.
Van grote klasse!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten