Beide bands waren sterk beïnvloed door de rauwe garagerock uit de jaren 60 en met name bands als: Q65 (NL), The Outsiders (NL), The Chocolate Watchband (USA), The Pretty Things (UK) en The Missing Links (Australië).
In de zomer daarna werd de eerste formatie van The Beatpack gevormd, die bestond uit: Simon Harvey - sologitaar, zang en mondharmonica, Luke Herriott - drums, Hugh Dellar - maracas en mondharmonica en Paul Phillips - basgitaar.
In 1989 kwam de band in contact met Ritchie van het Screaming Apple label uit Keulen, Duitsland en deze besloot de band een EP te laten maken ("Head on Home").
Inmiddels had zich een bandwijziging voor gedaan en was basgitarist Paul vervangen door Ollie Dolot en was Jos Hutton als slaggitarist bij de band gekomen en in deze bezetting werd hun single "Not Tonight" in 1990 uitgebracht, die de top van de Berlijnse hitparade haalde en daar 19 weken bleef.
Nadat er opnieuw een wisseling binnen de band was geweest en Jos en Ollie vervangen waren door Will Bourton, die basgitaar en keyboards speelde, werd in 1991 hun LP "Could You Walk On Water?" door Screaming Apple Records uitgebracht.
Na een lange periode van stilte, waarop het leek, dat de band had opgehouden te bestaan, waren er geruchten, dat The Beatpack in 2012 nieuw leven ingeblazen was en nadat Screaming Apple in 2013 besloot om de uitgaven van de band, in geremasterde versie, op 1 CD uit te brengen onder de naam "The Time And The Pleasure", waardoor The Beatpack opnieuw in de belangstelling kwam, maakte de band een nieuwe single.
Hun nieuwe single "I'm Walking" / "Hey Senorita", die in maart 2014 verschijnt, is deze keer via het State Records label uitgebracht.(luister naar de teaser van deze songs via de soundcloud link onder de recensie)
De A-kant is de derde mix van "I'm Walking" en dit is een schitterende 60's beat song, die me lichtelijk aan de muziek van The Pretty Things doet denken en ook de invloed van Q65 is hierin goed hoorbaar.
Het nummer wordt in een uptempo gespeeld en de ruige muziek klinkt lekker swingend, terwijl de rauwe zang het nummer extra kracht geeft, waardoor het een genot is om naar deze song te luisteren.
Ook de B-kant "Hey Senorita" is de derde mix van het nummer en deze klinkt net als de A-kant fantastisch, al vind ik de song wel iets commerciëler klinken.
De muziek, die enkele prima tempowisselingen bevat, swingt als een trein en als ik niet beter wist, zou ik denken, dat dit nummer in de jaren 60 opgenomen was.
De nieuwe 7" single van The Beatpack, die op 70 gram vinyl is uitgebracht, is een geweldige uitgave , die er om vraagt, gekocht te worden en is dan ook verplichte kost voor liefhebbers van dit genre, maar wees er snel bij, want de oplage is beperkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten