De band, die onder de naam TorPeders Kapell optrad, liet zich muzikaal beïnvloeden door onder andere: Kebnekajse, Link Wray, The Ventures, Santana, George Martin, The Who, Davie Allan & The Arrows en andere bands, nam in 2008 hun debuut single op, die via het eigen Mandarin label werd uitgebracht.
Nadat Johan Efraimsson de band had verlaten en vervangen werd door Johan Svedmyr, leidde dat tot het schrijven van meer nummers, die de band in het voorjaar van 2011 in de repetitie ruimte van Brev Fran Ederstorp verder uitwerkte.
Helaas zouden de nummers toen niet verschijnen, want in augustus 2011 kwam Jonas Redmo om het leven, doordat hij werd doodgereden tijdens het oversteken van de weg.
De resterende bandleden besloten de LP niet uit te brengen, ondanks het feit, dat Jonas enkele weken voor zijn overlijden contact daar over had gehad met Keith van Fruits De Mer Records.
Doordat Keith opnieuw in contact kwam met Johan Svedmyr kwam het balletje echter weer aan het rollen en er werd alsnog besloten de LP inclusief een 7" bonus single uit te brengen in een gelimiteerde oplage, die op doorzichtig vinyl is geperst.
De LP bevat 6 instrumentale nummers, waarvan de eerste "Aye Makami" heet en hierin hoor ik de band in een vrij hoog tempo een heerlijk stukje surf spelen, dat gemengd met progressieve symfonische rock een schitterende mix op levert.
Het volgende nummer heet "Tema Ett (Theme One)" en ook nu krijg ik een lekker in het gehoor klinkend stuk symfonische rock te horen, waarin enkele bekende klanken zitten, onder andere een stukje van "See Me Feel Me" van The Who. (luister naar het grootste gedeelte van dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna schotelt de band me "Smafaglars Varn" voor, waarin de bad een fantastisch licht psychedelisch progressief rock nummer speelt, dat gevolgd wordt door "Islossning I C-Moll" en daarin laat Tor-Peders me een swingend progressief rock nummer horen, waarbij het onmogelijk is stil te blijven zitten.
Dan hoor ik het langste nummer van de LP, getiteld "Incident Vid Domsted", dat bijna 11 minuten duurt, een licht hypnotiserend ritme bevat, in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en uiterst psychedelisch klinkt.
Vervolgens krijg ik het laatste nummer van het album te horen: "Sinnet Rinner" en hierin laat de band me opnieuw genieten van een geweldig lekker klinkend progressief rock nummer, dat tegen het einde toe experimenteel wordt.
De A-kant van de single heet "Signed Tp" en daarin hoor ik een uitstekend progressief rock nummer in een vrij rustig tempo gespeeld worden, dat aan het einde een stukje heftiger wordt.
"L'esprit D'escaliere" is de achterkant hiervan en ook dit is een schitterend stukje progressieve rock, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en me doet denken aan de muziek van begin jaren 70, zoals die toen door de progressieve rock bands gespeeld werd.
Ik vind de LP plus de single van Tor-Peders een genot om naar te luisteren en kan deze daarom van harte aanraden aan iedere liefhebber van progressieve rock.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten