In 2013 bracht de band hun debuut album "Black Music/White Music" uit, dat alom geprezen werd en dat in een verlaten kerk in de heuvels van de regio Romagna opgenomen is en deze wordt in 2014 gevolgd door "Banks Of The Lea", waarvoor de band afreisde naar Hackney Wick, een bruisende en creatieve wijk in oost Londen, waar zich de Gizzard Studio bevindt.
Onder leiding van producer producer Peter Bennett (oprichter van Monkey Island, The Dublo en Morning Bruid) en geluidstechnicus Ed Deegan (Billy Childish, Mudhoney, The Fall, The Cribs) werkte de band daar samen aan hun nieuwe product, dat via Stovepony Records is uitgebracht.
Het album bevat 10 nummers en start met "The Streets", waarin ik een heerlijke rauwe mix van blues en progressieve rock te horen krijg, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waarna ik de band "Frenzy" hoor spelen en in dit nummer wordt er op schitterende wijze gebruik gemaakt van de saxofoon en hiermee laat de band horen een geweldige swingende mix te kunnen maken tussen blues, rock & roll en punk, waarbij de rauwe zang van Stiv uitstekend tot zijn recht komt.
Daarna volgt "Jason Hit The City" en hierin laat de band me een uitstekende mix van rock & roll en progressieve rock horen, die enkele prima tempowisselingen
bevat en gevolgd wordt door "Razor-Pistol", waarin ik een mooie rustige song te horen krijg, die tegen het eind over gaat in een ruige rock song.
In "Sasha" krijg ik een lekker in het gehoor klinkende rustige korte rock song voorgeschoteld, waarin enkele prima tempowisselingen zitten en in "Arrogance Blues" laat de band me een swingende blues rock song horen, waarin ik invloeden van de muziek van Alex Harvey hoor.
Met "Lacalifornia" schotelt de band me een fantastische swingende rock song voor, gevolgd door "Soul Seller" en in dit heerlijke rock nummer speelt de band een schitterend stukje bluesrock, waarbij de muziek afwisselend snel en langzaam is.
Dan volgt "Leaving Blues", waarin, zoals de titel al doet vermoeden, blues de boventoon voert en in het laatste nummer, "Before I Die" verrast de band me met het spelen van een geweldige progressieve blues in een licht hypnotiserend ritme.
(luister naar het album via de link onder de recensie)
Stiv Cantarelli & The Silent Strangers hebben me met "Banks Of The Lea" aangenaam weten te verrassen met hun fantastische blues gerelateerde rock en ik kan iedere blues, rock en garagerock liefhebber deze CD dan ook van harte aanbevelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten