Vervolgens speelden Inna Klubochkina — viool, Natalia Filatova — fluit, Anatoly Gladkov — sologitaar, Tatiana Kanevskaya — sologitaar, Dmitry Shtatnov — basgitaar en Vimal Nikonov — drums tussen 2006 en 2014 in de band.
De opnamen van hun debuut CD "Oasis" vonden voor de helft plaats in 2008, waarin de band nog in de oorspronkelijke bezetting speelde, terwijl de resterende nummers in 2013 werden opgenomen.
De CD, waarop 10 instrumentale nummers staan, begint met "Way To The Unknown" en daarin hoor ik de band een schitterende mix van progressieve rock en jazz spelen, waarin het fantastische vioolspel, dat tegen klassiek aanzit, centraal staat.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna volgt het titel nummer "Oasis" en hierin laat de band me genieten van een heerlijk stukje progressieve rock, dat gemixt met lichte klassieke muziek in een uitstekend nummer uitmondt en deze keer staat het fluitspel centraal.
In "Inspired By Pink Floyd" ,dat met rustig vioolspel begint, krijg ik, na een tempowisseling, een heftig rock nummer te horen, waarin keyboards en viool hun stempel op de muziek drukken.
Vervolgens hoor ik "Full Moon", waarin de band me een geweldig symfonisch rock nummer voorschotelt, dat me aan de muziek van Emerson, Lake & Palmer doet denken en enkele prima tempowisselingen bevat.
Dan volgt "Life In Our Minds" en hierin start de muziek in een rustig tempo, maar door een tempowisseling verandert dat en hoor ik een mix van rock en klassiek aandoende muziek, waarin enkele uitspattingen zitten, waardoor de muziek zo nu en dan lichtelijk bombastisch en heavy over komt.
Met "Elephants" schotelt de band me een vrij opgewekt symfonisch rock nummer voor, dat werkelijk schitterend klinkt en in "Lost Dreams" hoor ik opnieuw een fantastische mix tussen klassiek en rock, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
"Chaos" begint rustig en, na een tempowisseling, verandert dit nummer ook nu weer een schitterend stukje symfonische rock, dat swingt en gevolgd wordt door "Aibga", waarin de band, ook nu weer, rustig begint en me na de inleidende viool klanken, vervolgt de band het nummer in een iets sneller tempo en krijg ik een afwisselende symfonisch rock nummer te horen, waarin keyboards en viool de belangrijkste factoren zijn.
Het laatste nummer van de CD is meteen het kortste en heet "Transience", waarin ik een uitstekend en opgewekt stukje licht klassiek, van nog geen 2 minuten, te horen krijg met de fluit in de hoofdrol.
Inner Drive, die bestaat uit geschoolde muzikanten, heeft met "Oasis" naar mijn mening een schitterende debuut CD gemaakt, die vol staat met fantastische nummers, die het beluisteren meer dan waard zijn en daarom kan ik deze schijf dan ook voor 100% aanraden aan elke liefhebber van zowel progressieve, als symfonische en klassieke rock.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten