Review: Sula Bassana - Live At Roadburn Festival 2014 (Sulatron, 2015) (Psychedelisch)

In 2002 verscheen via het Nasoni label de LP "Dreamer" als debuut van multi instrumentalist Dave Schmidt, alias Sula Bassana, die alle instrumenten voor zijn rekening nam en bijna alle nummers zelf schreef.
Vervolgens werd "Dreamer" op CD uitgebracht en verscheen in 2004 via Dave's eigen Sulatron label en in 2005 nogmaals, maar dit keer via het Elektrohasch label en in 2012 bracht Dave deze CD opnieuw uit, aangevuld met 2 bonus nummers, die van zijn 7 inch vinyl single "Vegetable Man" / "Perry Rhodan" uit 2009
komen (Nasoni Records).
Tussen 2002 en 2012 brengt Dave diverse CD's en LP's uit, zoals de split LP met Vibravoid "Retronique" (Nasoni, 2003), "Sula Bassana And The Nasoni Pop Art Experimental Band Vol.1" (CD, Nasoni, 2006), "The Night" (CD, Sulatron, 2009 / LP, Pancromatic Records, 2009), "Kosmonauts" (CD, Sulatron, 2010) en "Dark Days" (CD/2LP, Sulatron, 2012) plus de single "Vegetable Man"/ "Perry Rhodan" (7 inch vinyl, Nasoni, 2009), plus diverse CD-R uitgaven, terwijl in 2014 de LP "Sula Bassana - Disappear + 3AM - Waves" via het Headspin label verscheen, waarbij 3AM een alias is van Chino Burga, een legendarische underground rockmuzikant uit Lima, Peru, die reeds 20 jaar bezig is met het maken van vrij heftige muziek en in verschillende rock bands speelt (La Ira De Dios, Necromongo, La Garua en Los Entierros).

Normaal gesproken speelt Dave nooit live onder de naam Sula Bassana, maar op het Roadburn festival te Tilburg, Nederland, maakte hij daar een uitzondering voor en vormde een band rond zich, die voor deze gelegenheid bestaat uit: Sula Bassana - sologitaar, synthesizer, mellotron en FX, Komet Lulu - basgitaar en FX, Rainer Neeff - sologitaar en FX en Marcus Schnitzler - drums.
"Live At Roadburn Festival 2014" bevat bijna het hele concert van de band, dat via het Sulatron Records label zowel op CD als LP verschijnt, waarbij de CD 13 maart 2015 wordt uitgebracht en de LP op 8 mei 2015 in een gelimiteerde oplage van 777 stuks op marmer kleurig vinyl, waarbij verder opgemerkt kan worden, dat het album ook deze keer door krautrock legende Eroc gemasterd is en het artwork door Lulu Artwork (Komet Lulu) is gedaan.

Het album, dat 4 nummers bevat, start met "Rainstorm", waarin de band in een rustig tempo begint, dat langzaam wordt opgevoerd, waarna er een fantastisch hypnotiserend psychedelisch progressief rock nummer ontstaat en hierin zijn spacerock invloeden lichtelijk hoorbaar.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna krijg ik "D-Light" te horen en ook hierin begint de muziek met rustige spacerock, die langzaam steeds meer snelheid krijgt, dat ontaard in een schitterend stukje progressieve spacerock, dat in een licht hypnotiserend ritme gespeeld wordt.
Dan volgt "Dark Days", het enige nummer, dat op een van de eerdere albums van Sula te horen was en in dit nummer laat de band me een geweldig psychedelisch nummer horen, waarin invloeden van The Liquid Sound Company te horen zijn en verder progressieve rock bevat, die in in eerste instantie in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, maar na verloop van tijd steeds meer vaart krijgt, totdat de climax is bereikt, om dan terug te keren naar het rustige psychedelische begin en op deze manier het nummer te beeïndigen.
Het laatste nummer heet "Alienfuzz" en daarin krijg ik opnieuw een fantastisch hypnotiserend psychedelisch spacerock nummer voorgeschoteld, waardoor ik als het ware de muziek ingezogen wordt en tegen het einde toe pas los kom.

Met "Live At Roadburn Festival 2014" heeft Sula Bassana me van begin tot eind in de ban van zijn heerlijke muziek weten te houden, waardoor ik deze CD/LP dan ook kan aanraden aan elke liefhebber van zowel psychedelische als spacerock en progressieve rock liefhebber.

Review: Schneider Kacirek - Shadows Documents (Bureau B Records, 2014) (Krautrock / Elektronisch)

Schneider Kacirek is een Duits duo uit Hamburg, dat bestaat uit: Stefan Schneider - basgitaar en elektronica en Sven Kacirek - drums en percussie.
Schneider, die ook onder de naam Mapstation muziek maakt, was een van de oprichters van de bands Kreidler en To Rococo Rot en speelde verder in: Deux Baleines Blanches, Hauntologists, Music AM, September Collective en Sons Of Care en werkte met diverse belangrijke Duitse muzikanten, zoals Hans-Joachim Roedelius (Cluster), Klaus Dinger (Kraftwerk, NEU!), Hans-Joachim Irmler (Faust), Arto Lindsay, Bill Wells, Hauschka, The Pastels, St. Etienne en Alexander Balanescu.
Kacirek studeerde van 1994 tot 1997 aan het Yamaha Music Station, in 1997 aan het Drummers Collective te New York (USA), van 1997 tot 1999 aan de Hoge Muziekschool Arnhem (NL) en in 1999 aan de Musikhochschule in Hamburg, waarna hij in 2001 als freelance muzikant en componist werkzaam werd en sinds 2005 les geeft aan de Hamburg School of Music.
Ook schreef hij enkele boeken, waaronder "Drum´n bass-Creative Concepts For Drummers" (KDM, 2000) en “Secret Drum Grooves” (Alfred Publ., 2002).
Tussen 2007 en heden maakte hij tot nu toe 3 solo albums, waaronder het veel geprezen "Kenya Sessions" uit 2011 en werkte samen met Marc Ribot, Nils Frahm, Hauschka en F. S. Blumm, maar ook maakte hij "field recordings" in Kenya, Ethiopië en Japan, deed concerten over de hele wereld, schreef diverse composities voor onder andere ballet, theater, film en dans en maakte in 2013 met Stefan Schneider het album "Mukunguni”, dat via het Honest Jons label verscheen. 
Hun debuut album voor Bureau B Records "Shadows Documents" werd tussen 2011 en 2014 op verschillende lokaties opgenomen in Hamburg, Düsseldorf en Nairobi en uitgebracht op vinyl en CD.

De LP/CD bevat 9 nummers, waarvan "Doubles" het eerste is en hierin hoor ik het duo een lekker in het gehoor klinkend krautrock nummer spelen, waarin een licht hypnotiserend ritme zit (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), die gevolgd wordt door "Hand An Wand", een vrij rustig elektronisch nummer, dat invloeden van Afrikaanse drums ritmes bevat, waarmee het duo een eigentijds geluid weet te creëren.
Daarna krijg ik een fantastische dansbare hypnotiserende mix van krautrock en elektro te horen, getiteld "To Microphone", waarna "Birds, Bell And Sticks" volgt en dit nummer bestaat uit precies datgene wat de titel zegt, namelijk een heerlijk swingende mix van vogelgeluiden, bellen en drumstokken.
Dan schotelt het duo me "Low Rhythm" voor, waarin ik een rustig hypnotiserend stukje elektro te horen krijg, dat doorspekt is met geweldige drums ritmes en gevolgd wordt door "Electro Electronics", een schitterende swingende mix van drums en elektro, dat in een licht hypnotiserend ritme gespeeld wordt.
Vervolgens hoor ik "Talwerk", waarin de muziek zwaar en rustig is en iets duisterder en dreigender klinkt, waarna het duo me laat genieten van "We Will Need Each Other", een vrij kort nummer, dat uit een film had kunnen komen en hierin krijg ik een vrij experimenteel stukje elektro te horen.
Het laatste nummer, "Spiegelmotiv" is meteen het langste en daarin speelt het duo een fantastische mix van elektro en krautrock in een niet al te hoog tempo, waarin ook nu weer een hypnotiserend ritme zit.

Schneider Kacirek heeft me met hun LP/CD "Shadows Documents", van begin tot einde, volledig in de ban van hun geweldige muziek gehouden en ik kan dit fantastische album dan ook van harte aanbevelen aan elke liefhebber van elektro en krautrock.

Review: Foot Hair - Foot Hair (Box Records, 2015) (Noise Rock)

Foot Hair is een band uit Newcastle-Upon-Tyne, Engeland, die bestaat uit: S.B. - zang, P.M. - sologitaar, T.H. - basgitaar. M.A. - sologitaar en T.H. - drums, die eveneens in de bands Haikai No Ku en Obey actief zijn.
De band brengt hun debuut album "Foot Hair", waarop 7 nummers staan, via het Box Records label uit, op 180 gram vinyl en als digitale download .

De LP start met "King Of Scum", waarin ik een krachtige heftig klinkende noise rock song te horen krijg, die elementen van hardcore punk bevat en mijn oren behoorlijk teistert, waarna ik "Send In The Dogs" hoor en hierin gaat de band verder met het maken van hun heftige noise rock, die dit keer in een traag tempo gespeeld wordt, maar met evenveel bezieling gebracht wordt.
Daarna laat de band me de song "I See You" horen en ook deze wordt in een vrij traag tempo gespeeld, waarin Foot Hair er behoorlijk op los experimenteert en de muziek mijn hersens op hol laat slaan.
De band vervolgt met "Take That", een kort, maar heftig stukje noise rock met rauwe zang, dat gevolgd wordt door "Cool Runnings", dat net als de rest van de songs heftig klinkt en teksten bevat, die de microfoon in geschreeuwd worden.
Vervolgens schotelt de band me "Send Us Your Blood" voor en ook dit is weer zo'n heerlijke heftige rock song, waarin de band deze keer een hypnotiserend ritme speelt en me daarmee in de ban van hun muziek weet te houden.
In het laatste nummer van de LP, "Outlander", krijg ik een geweldige trage noise rock song te horen, waarin de zang me lichtelijk doet denken aan die van Arno Hintjens van TC Matic en ook dit nummer brengt me in een lichte trance.(luister naar een oudere versie van dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)

"Foot Hair", de debuut LP van Foot Hair is te omschrijven als een grote muur van geluid, waarbij er toch ook nog enige lijn in de muziek te bespeuren valt en waarin de rauwe zang uitstekend tot zijn recht komt, waardoor ik deze schijf dan ook van harte kan aanbevelen aan een ieder die van dit genre muziek houdt.

Review: Welcome Inside The Brain - Welcome Inside The Brain - EP - 2015 (Eigen Beheer, 2015) (Progressieve Rock)

Welcome Inside The Brain is een Duitse band uit Guben, Leipzig, die bestaat uit: Frank Mühlenberg - zang, Georg Spies - sologitaar, Paul Lapp - contrabas, Hagen Schwitzke - orgel en Hans Otto - drums.
De band was eerder actief onder de naam Hippie Langstrumpf en bracht in 2013 een LP uit met gelijknamige titel.
Onder hun nieuwe naam Welcome Inside The Brain heeft de band de CD "Welcome Inside The Brain EP" gemaakt en deze bevat 5 nummers, waarvan er 2 nog onder de naam Hippie Langstrumpf gemaakt zijn.

De EP start met "Tears Of The Past", waarin ik de band een lekkere psychedelische progressieve rock song hoor spelen, die vrij heftig begint, maar na ongeveer een minuut over gaat in een schitterende melodische ballad, die enkele prima tempowisselingen bevat, waardoor het nummer spannend blijft.
Daarna krijg ik de titelsong "Welcome Inside The Brain" te horen en hierin laat de band me genieten van een fantastisch stukje progressieve rock, dat invloeden uit theater muziek heeft, met een slepend psychedelisch ritme gespeeld wordt en zo nu en dan zelfs sensueel klinkt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)  
Dan schotelt de band me "I Killed JL" voor en in dit nummer krijg ik een uitstekende rock song te horen, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en invloeden uit de progressieve rock van de jaren 70 bevat, waarbij het ritme licht hypnotiserend werkt.
Vervolgens hoor ik een live uitvoering van het nummer "Exit", waarbij de band nog onder de naam Hippie Langstrumpf speelde en hierin krijg ik een heerlijk swingende song in de stijl van Frankie Goes To Hollywood te horen, waarbij het onmogelijk is stil te blijven zitten.
Ook het laatste nummer, een cover van de Traffic song "Mr.Fantasy", staat onder de naam Hippie Langstrumpf vermeld en daarin laat de band me een geweldige uitvoering van dit nummer horen, die swingt als een trein.

Welcome Inside The Brain heeft met hun gelijknamige EP een puik stukje muziek weten af te leveren, waarvan ik met volle teugen genoten heb en ik kan elke progressieve rock liefhebber dan ook aanraden, deze schitterende EP eens te gaan beluisteren, om misschien wel tot dezelfde conclusie te komen als ik:
Fantastisch!

Review: October Equus - Live At R.I.O. Festival 2014 (OctoberXart, 2014) (Rock In Opposition / Progressieve Jazz)

October Equus werd in 2003 door muzikanten uit Madrid en Barcelona, Spanje, opgericht en tot begin 2006 bestond uit: Ángel Ontalva - sologitaar, Amanda Pazos Cosse - basgitaar, Víctor Rodríguez - keyboards en Txema Fernández - drums.
In 2004 bracht de band een gratis demo uit, getiteld "Hydra", die alleen bij optredens verkrijgbaar was en op 31 januari 2006 verscheen het debuut album "October Equus" via het Italiaanse Ma.Ra.Cash label.
Daarna verlieten Rodríguez en Fernández de band, waarna Rodríguez vervolgens weer terug keerde en José Varela als drummer bij de band kwam.
In de tussentijd hadden Ontalva en Pazos nieuwe nummers geschreven, dat op hun tweede album "Charybdis", dat in 2008 door het Russische RAIG label werd  uitgebracht, terecht kwam.
Vervolgens verscheen "Saturnal" via het Italiaanse AltrOck Productions label in 2011, waarna hun volgende albums via het eigen OctoberXart label uitgebracht werden; "Memories Vol. 1 - Live Rehearsal 2009" in 2012, "Permafrost" in 2013 en "Live At R.I.O. Festival 2014" in 2014.
Op het album "Live At R.I.O. Festival 2014" bestaat de band uit: Ángel Ontalva - sologitaar, Amanda Pazos Cosse - basgitaar, Víctor Rodríguez - keyboards, Marko Jelaca - drums, El Pricto - alt saxofoon en Luiz Rocha - bas klarinet.

Het eerste nummer van het album, waarop 10 nummers staan, heet "Through The Clouds" en daarin krijg ik een spannend stukje experimentele muziek te horen met invloeden uit avant-garde, free jazz en rock, dat gevolgd wordt door "Erosive Forces Of Wind And Water", waarin de band me een mix van experimentele rock, free jazz en progressieve rock voorschotelt, die in een afwisselend tempo gespeeld wordt.
Daarna hoor ik "November Snow" en hierin speelt de band een kort nummer, waarin de hoofdrol voor de sologitaar is weggelegd, waarbij Angel laat horen, hoe goed hij zijn instrument beheerst en hierbij krijgt hij ondersteuning van saxofoon en keyboards.
Dan volgt "Vestals", dat naadloos aansluit op het vorige nummer en hierin krijg ik een heerlijk progressief nummer te horen met invloeden uit kamer muziek en free-jazz, waarna ik "Trapped In The Sea Ice" hoor en in dit nummer laat de band me opnieuw een spannende mix van progressieve rock en free-jazz horen. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Wires" gaat de band weer op het experimentele pad en verwerkt daar vrij heftige free-jazz in en dit nummer gaat over in "Graves Of The Crew Men Buried On Beechey Island", waarin de band me genieten laat van een uitstekend stukje progressieve jazz, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Vervolgens schotelt October Equus me het swingende "Avanzando Velozmente Contra El Viento Lacerante" voor, dat ook nu weer een mix is van experimentele free-jazz en progressieve rock, om verder te gaan met "Ants", een experimenteel gitaarwerkje, dat verder gaat in "Rex Nemorensis" en hierin speelt de band een lekker in het gehoor klinkend progressief jazz nummer.

"Live At R.I.O. Festival 2014" van October Equus is niet voor iedereen een alledaagse toegankelijke CD, maar wel een hele spannende, waar ik dan ook met genoegen naar heb kunnen luisteren en ik kan elke liefhebber van dit genre dan ook aanraden, dit uitstekende werkje eens te beluisteren.

Review: Second Moon Of Winter - One For Sorrow, Two For Joy (Denovali Records, 2014) (Avant-Garde / Jazz)

Second Moon Of Winter is een trio uit Myrtleville (Cork), Ierland, dat bestaat uit: Kim Sheehan - zang, Tom Hodge - clarinet en Ari Sheehan - sologitaar.
"One For Sorrow, Two For Joy", waarop 6 nummers staan, is het debuut album van de band, dat, in januari 2015, via het Denovali Records label zowel op CD als op LP en MP3 is uitgebracht, waarbij van de vinyl uitgave een gelimiteerd aantal LP's op doorzichtig vinyl is geperst.

Het album, dat in 4 sessies geschreven en live opgenomen is, in een kelder dicht bij zee te Cork, start met "Those Days Are Gone", waarin ik een schitterende mix van avant-garde, soundscapes en jazz invloeden te horen krijg, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
Daarna krijg ik "Come Around" te horen en hierin laat de band me genieten van een fantastische zang, die ondersteund wordt door heerlijke soundscapes en invloeden uit de free jazz.(luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)
Dan volgt "Ghandi Missed The Train" dat met soundscapes en free jazz start, waarna de zang, die tegen opera zang aan zit, in valt en ik een geweldig stukje experimentele avant-garde muziek te horen krijg, dat gevolgd wordt door "Two Magpies" en in dit nummer schotelt de band me een uitstekende mix voor van jazz en avant-garde, die zo nu en dan iets experimenteel klinkt.
In "Cigarette" krijg ik opnieuw de geweldige zangkunst van Kim te horen, die door heftige gitaar klanken en clarinet wordt begeleid, waardoor er een fantastisch spannend geheel ontstaat en in "Where The Blue Meets The Green" laat de band me een schitterende mix horen van soundscapes, avant-garde en jazz, die in een rustig tempo gespeeld wordt.

Het debuut album van Second Moon Of Winter is een geweldige Lp geworden, waarmee het trio me van begin tot einde in de ban van hun fantastische muziek heeft weten te houden en ik kan deze plaat dan ook voor de volle 100% aanraden aan elke liefhebber van zowel, avant-garde, soundscapes en jazz.

Review: Kingfisher Sky - Arms Of Morpheus (Suburban Records, 2014) (Progressieve Rock)

Kingfisher Sky werd in 2001 te Den Haag, Nederland, opgericht door ex Within Temptation drummer Ivar De Graaf, die samen met de klassiek geschoolde zangeres Judith Rijnveld nummers begon te schrijven.
Nadat Daan Janzing - sologitaar, Edo van der Kolk - sologitaar, Eric Hoogendoorn - basgitaar en George van Olffen - keyboards met dit duo gingen samen werken, was de band een feit en verscheen eind oktober 2007 hun debuut album "Hallway Of Dreams" via het Suburban Records label, waaraan de band van mei tot juli 2007 in verschillende studio's had gewerkt en hen lovende kritieken opleverde.
In januari 2008 kwam Maaike Peterse - cello bij de band en in maart van dat jaar verscheen hun debuut album in Amerika via het Laser’s Edge Records label, waarna Tonefloat Records (Porcupine Tree, Roger Waters) besloot het album op vinyl uit te brengen en ook in Japan (via Union Disk) en Zuid-Amerika is de plaat verkrijgbaar.
George van Olffen besloot in juni 2009 de band te verlaten en werd vervangen door Rene Merkelbach, die op zijn beurt de band in december vervolgens ook verliet.
Zijn opvolger heet David Gutiérrez Rojas en in december dat jaar nam de band het Kate Bush nummer "The Man With The Child In His Eyes" live op, dat als kerst cadeau op youtube werd gezet.
Vanaf begin 2010 begon de band te werken aan hun tweede album, maar in april besloot Daan Janzing onverwacht de band te verlaten, om vervangen te worden door Chris Henny, waarna het album "Skin Of The Earth" eind september 2010  verscheen.
In mei 2014 deed er zich nog een bandwisseling voor, omdat ook Eric Hoogendoorn de band verliet en zijn plaats werd ingenomen door Nick Verschoor, zodat de huidige band bestaat uit: Judith Rijnveld - zang, Edo Van Der Kolk - sologitaar en akoestische gitaar, Chris Henny - sologitaar, Nick Verschoor - basgitaar, Ivar De Graaf - drums, percussie, akoestische gitaar en Ierse Bouzouki, David Gutiérrez Rojas - keyboards en Maaike Peterse - cello.
Om de opnamen voor hun derde CD te bekostigen, deed de band met succes aan crowdfunding.
Het album "Arms of Morpheus" werd op 24 oktober 2014 via het Suburban label uitgebracht met medewerking van de gast muzikanten: Kristoffer Gildenlöw - basgitaar, Valerio Recenti - zang, Fieke Van Den Hurk - draailier en Bouke Visser - Tin whistle.
Ter nagedachtenis aan Marina Schaefer, de oprichtster van de fanclub "Sempre Fedele", die in 2010 plotseling kwam te overlijden, schreef de band het nummer "Maddy", dat als laatste song op het album staat.
Ook verscheen er een single van het album, getiteld "King of Thieves", waarvan de videoclip in januari 2015 werd uitgebracht.

"Arms Of Morpheus" bevat 11 nummers, waarvan de eerste "Hypnos" heet en hierin laat de band me een heerlijke progressieve rock song horen, waar invloeden van hardrock en klassieke muziek in verwerkt zijn en die tevens enkele uitstekende tempowisselingen bevat.
Daarna krijg ik "At Least You Tried" te horen, waarin de band me een melodische progressieve rock song voorschotelt, waarbij de muziek me zo nu en dan aan die van Abba doet denken.
Dan volgt de single "King Of Thieves" en in deze fantastische rock song, met prima tempowisselingen en een dansbaar ritme, zijn folk invloeden terug te vinden (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en deze wordt gevolgd door "Open Eyes", een zwaar klinkende progressieve rock song met hardrock invloeden en ook in dit nummer, doet de samenzang me sterk aan die van Abba denken.
In "Insomnia" laat de band me genieten van een lekker in het gehoor klinkende mix van progressieve rock en klassiek aandoende muziek, die ook nu weer van melodische hardrock invloeden is voorzien en diverse tempowisselingen bevat en in "I'm Not Alone" krijg ik een prima melodische rock song te horen, waarin de wisselende tempo's het nummer spannend houden.
Vervolgens hoor ik "Strength Of The Endless", dat in een vrij hoog tempo gespeeld wordt en hierin heeft de band de combinatie gemaakt van progressieve en symfonische rock met lichte oosterse invloeden, waarna ik "Heather" te horen  krijg en in  dit nummer laat de band me genieten van een schitterende rustige folkrock song.
Met "Morrigan" schotelt de band me een geweldige mix van klassieke en progressieve muziek voor, die soms lichtelijk dreigend over komt, maar ook soms liefelijk klinkt en met "Mercy On This Wounded Heart" laat de band me een uitstekende rock song met oosterse invloeden horen, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en tegen het einde aan iets heftiger klinkt.
Het laatste nummer heet "Maddy" en hierin speelt de band, na een triest klinkend begin, een schitterende indringende ode aan Marina Schaefer, waarmee het album op een waardige manier wordt afgesloten.

Kingfisher Sky heeft met "Arms Of Morpheus" een uitstekend album gemaakt, waarop heerlijke stukken muziek staan en ik kan elke liefhebber van symfonische en progressieve rock dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.

Review: Ricardo Donoso - Sarava Exu (Denovali Records, 2014) (Elektronisch / Experimenteel)

Ricardo Donoso is een componist, percussionist en elektronica muzikant, die in Rio De Janeiro, Brazilië geboren werd en momenteel in Boston, Massachusetts Amerika woont.
Na zijn opleiding aan Berklee College Of Music en The New England Conservatory speelde hij in diverse projecten gedurende de jaren, het laatst als drummer bij de avant-death metal band Ehnahre, maar ook maakte hij deel uit van het experimentele elektronische duo Perispirit en ging schuil achter de aliassen Embouchure en Scuba Death.
Verder was hij actief in Calliope Quartet en The Epicureans en maakte hij solo albums, waarvan de eerste, "Solo Percussion Improvisations" in 2007, als eigen uitgave op een CD-R verscheen, waarna "Progress Chance"    (Digitalis Recordings, 2011), "Assimilating The Shadow" (Digitalis Recordings, 2012), "As Iron Sharpens Iron, One Verse Sharpens Another" (Digitalis Recordings, 2013) en "A Song For Echo" (Kathexis, 2014) volgden.
Ook werden er enkele singles en EP's uitgebracht, waaronder: "Zerovinteum" (7" gelimiteerd vinyl, Semata Productions, 2009), "One Verse Sharpens Another" (EP, Digitalis Recordings, 2013), "As Iron Sharpens Iron" (EP, Digitalis Recordings, 2013), "Iron / Verse Remixes" (12" vinyl, Digitalis Recordings, 2014) en "Beginning Of The Shape" (3xFile, MP3, EP, Denovali Records, 2014).           
Zijn nieuwe album, waarop 7 nummers staan, heet "Sarava Exu" en is door het Denovali Records label uitgebracht.

Het eerste nummer van het album heet "Crepusculum" en daarin hoor ik Ricardo een heerlijk stukje zware experimentele elektronische muziek maken met invloeden uit avant-garde.
Daarna hoor ik "Vesperum", waarin de muziek in een afwisselend tempo gespeeld wordt en er een mix gemaakt wordt van elektro en experimentele muziek, voorzien van dansbare ritmes.
Het volgende nummer heet "Conticinium" en hierin laat Ricardo me een experimenteel nummer horen met invloeden uit de noise en drones, waarin ook dance invloeden hoorbaar zijn.
Dan volgt "Intempestiva", dat vrij experimenteel klinkt en met zware beats afgewisseld wordt, waardoor de muziek spannend blijft en dit nummer wordt gevolgd door "Gallicinium", waarin de muziek weliswaar vrij zwaar klinkt, maar desondanks toch iets toegankelijker wordt en er invloeden uit avant-garde, elektro en dance te horen zijn, waardoor dit nummer bij tijd en wijle prima dansbaar is. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Matutinum" krijg ik opnieuw een zwaar stuk elektronische muziek voorgeschotelt en dit bevat heftige drums ritmes en invloeden uit avant-garde, die het geheel een dreigende ondertoon geven.
Het laatste nummer heet "Diluculum" en daarin speelt Ricardo, na een experimenteel begin, een duister klinkend elektronisch nummer, met invloeden uit noise,  klassiek, rituele en experimentele muziek.

Het album "Sarava Exu" van Ricardo Donoso staat vol spannende zware elektronische muziek, waarmee hij me aan mijn stoel gekluisterd heeft weten te houden, die zeker bij liefhebbers van dit genre aftrek zal vinden en ik kan hen dan ook aanraden, dit album eens te gaan beluisteren.

Review: Blown Out - Jet Black Hallucinations (Golden Matra Records, 2015) (Spacerock)

Blown Out is een rock band uit Newcastle-Upon-Tyne, Engeland, die bestaat uit leden van de bands Bong, Haikai No Ku, 11Paranoias, Drunk in Hell, Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs en Khunnt: Mike Vest - sologitaar, John-Michael Hedley - basgitaar en Matt Baty - drums.
Eind oktober 2014 bracht Blown Out hun debuut album "Drifting Way Out Between Suns" via het Riot Records label uit en de band heeft voor 2015 enkele nieuwe projecten op stapel staan, want in februari 2015 verschijnt er een cassette, getiteld "Multiverse Hypnosis" via Box Records, die bestaat uit alternatieve opnieuw bewerkte nummers van de "Quantum Shift On Plague Mothership" sessies.
Vervolgens maakt Blown Out hun debuut op het Golden Mantra Records label, met 12" LP, waarop 3 lange nummers staan, die in een gelimiteerde oplage van 500 stuks, zowel op 180 gram vinyl als op download zal worden uitgebracht en eveneens via het Norman Records label zal verschijnen en in mei of juni 2015 verschijnt er via het Oakenpalace Records label nog een 12" getiteld "Planetary Engineering", waarvan de nummers recentelijk geschreven zijn en vanaf 1 maart opgenomen zullen worden.

Kant A van de LP "Jet Black Hallucinations" bevat het titel nummer "Jet Black Hallucinations", dat iets meer dan 16 minuten duurt en hierin hoor ik de band een schitterend progressief uptempo spacerock nummer spelen, waarin een licht hypnotiserend ritme zit, waardoor ik in de ban van de muziek raak, die naar het einde toe in een langzamer tempo gespeeld wordt. (luister naar dit nummer via de youtube link onde de recensie)
Het eerste nummer van kant B is het iets meer dan 12 minuten durende "Transgalactic World Eater" en daarin schotelt de band me een fantastisch stukje spacerock voor, waarbij ik verder de muziek ingezogen wordt, waarna ik 9 minuten lang kan genieten van "Ultrawave Communications", waarin Blown Out me een heerlijk vrij rustig licht hypnotiserend spacerock nummer laat horen.

Blown Out heeft met de LP "Jet Black Hallucinations" een geweldige plaat gemaakt, waarbij ik van begin tot einde aan mijn stoel gekluisterd heb gezeten en ik kan dit album dan ook van harte aanbevelen aan iedere spacerock liefhebber.

Review: Birth Of Joy - Prisoner (Suburban Records, 2014) (Progressieve Rock)

Birth Of Joy werd in 2008 te Utrecht, Nederland, op de Herman Brood Academie opgericht en bestaat uit: Kevin Stunnenberg - zang en sologitaar, Gertjan Gutman - orgel, basgitaar en zang en Bob Hogenelst - drums, zang en mondharmonica.
De band bracht in 2010 hun debuut album "Make Things Happen" in eigen beheer uit, waarna ze in 2011, na een optreden op het Zwarte Cross festival, een platencontract bij Suburban Records kreeg, die hun debuut album in 2012 her uit bracht.
Vervolgens verschenen "Life In Babalou" (Suburban Records, 2012) en het compilatie album "The Sound Of Birth Of Joy" (Grand Palais/Modulor, 2013), gevolgd in 2014 door "Prisoner", dat zowel via SPV/Long Branch als Suburban Records werd uitgebracht en binnen 2 weken werd opgenomen.
Na het uitbrengen van laatstgenoemde plaat kreeg de band, dat zelfde jaar, optredens op Pinkpop, Lowlands en Best Kept Secret.

"Prisoner" beavt 11 nummers, waarvan "The Sound" de eerste is en hierin hoor ik de band, in een gemiddeld tempo, een stevige progressieve rock song spelen met een vrij monotoon ritme, dat lichtelijk hypnotiserend werkt, totdat de band besluit het tempo op te voeren en het nummer naar een climax toe werkt. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna hoor ik "How It Goes", dat in een hoog tempo gespeeld wordt en swingt als een trein, gevolgd door "Keep Your Eyes Shut", waarin ik een lekker in het gehoor klinkende stevige progressieve rock song te horen, die enkele prima tempowisselingen bevat en halverwege het nummer, tijdelijk, een oosters ritme krijgt.
Dan volgt "Three Day Road", dat met zware synthesizer klanken begint, om over te gaan in een schitterend psychedelisch stukje muziek met een ritme, dat in een striptease show gespeeld wordt, totdat de band het roer lichtjes omgooit en het nummer nog progressiever en psychedelischer wordt.
In "Grow" laat de band me genieten van een heerlijke progressieve rock song, waarbij stil zitten geen optie is en in "Rock & Roll Show" krijg ik een swingende rock & roll song te horen, die enkele tempowisselingen bevat.
Vervolgens hoor ik "Longtime Boogie", waarin de band een zeer swingend blues gerelateerd nummer speelt, waarbij ik onmogelijk stil kan blijven zitten en dit wordt gevolgd door "Mad Men", een uitstekende uptempo progressieve rock song met lichte blues invloeden en diverse tempowisselingen.
Met "Holding On" schotelt de band me een fantastische licht psychedelische progressieve rock song voor, waarin een hypnotiserend ritme zit en ik als het ware de muziek ingezogen wordt.
Dan volgt de titel song "Prisoner" en hierin laat de band een geweldig stukje muziek horen, waarbij ik beelden voor me zie van Amerikaanse gevangenen, die met ketenen aan elkaar vast zaten om stenen te bikken, onderwijl in een eentonig ritme hun liederen zingend.
Het laatste nummer heet "Clean Cut" en daarin laat de band me opnieuw een stevige swingende rock song horen, waarbij ik door de muziek in beweging wordt gezet.

Birth Of Joy heeft me met "Prisoner" een fantastisch stuk muziek voorgeschoteld, waar ik van begin tot einde heb kunnen genieten en ik kan deze CD dan ook aanraden aan een ieder, die van rock muziek houdt.

Review: Sankt Otten - Engtanz Depression (Denovali Records, 2015) (Krautrock)

Het Duitse duo Sankt Otten, dat bestaat uit: Stephan Otten - drums, synthesizers en programma's en Oliver Klemm - sologitaar, basgitaar en synthesizer,  startte reeds in 1999 en bracht al 7 albums uit.
De band heeft sinds 2009 een contract met het Denovali Records label en hun CD/2LP "Messias Maschine" is de eerste, die in 2013 via dit label is verschenen.
Hun nieuwe album "Engtanz Depression" ("Close Dance Depression") is de derde in de rij van de trilogie ("Gottes Synthesizer, Sequeencer Liebe", "Messias Maschine").

Het album bevat 9 nummers en start met "Urlaub Unter Psalmen", waarin ik een fantastische mix van kraut- en spacerock te horen krijg, die langzaam opgebouwd wordt en een licht hypnotiserend ritme bevat.
Daarna hoor ik "Beten, Tanzen, Küssen", dat een zeer dansbaar ritme bevat en het duo me een mix van dance en krautrock voorschotelt (luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie), die gevolgd wordt door "Wo Es Immer Regnet" en hierin krijg ik een lekker swingend elektro nummer te horen.
Dan volgt "Im Lichtorgelparadies", waarin het duo me een heerlijk swingend elektro nummer laat horen, waaronder een stevige strakke beat zit, die medebepalend voor het nummer is en enigszins aan de muziek van Kraftwerk doet denken.
In "Der Himmel Ist Voll" laat Sankt Otten me genieten van een rustig stukje ambient en in "Karfreitagskarpfen Und Dolce Vita" hoor ik een uitstekend vrij rustig elektro nummer met een licht hypnotiserend ritme.
Vervolgens krijg ik het 12 minuten durende "Sing Die Apokalypse" voorgeschoteld en dit is zonder twijfel het beste nummer van het album.
Het duo speelt hierin een schitterend stukje krautrock in een hypnotiserend ritme, waardoor ik in een lichte trance kom en het is dan ook onmogelijk voor mij om hierbij stil te blijven zitten en naar het einde van het nummer versneld het duo het tempo, waardoor het een extra "boost" krijgt.
Met "Die Tragische Nummer" krijg ik een zwaar stuk muziek te horen, dat in een dramatische film niet zou misstaan en in het laatste nummer, getiteld "Ich Bau Dir Ein Museum" laat het duo me opnieuw zo'n fantastisch stukje krautrock horen, dat vol staat met lekkere dansbare hypnotiserende muziek.

Sankt Otten heeft me met "Engtanz Depression" ook deze keer weten te overtuigen van hun kwaliteiten en me volledig in de ban van hun heerlijke muziek gehouden, die het beluisteren meer dan waard is, kortom een aanrader.

Review: Terminal Sound System - Dust Songs (Denovali, 2014) (Experimenteel)

Terminal Sound System is in een warenhuis te Melbourne, Australië, ontstaan toen multi instrumentalist Skye Klein besloot zijn muziek als digitale downloads te gaan uitbrengen via zijn eigen Terminal Sound System label.
Dat was rond het jaar 1998 en op 1 januari 1999 verscheen zijn eerste digitale album "Solaris", dat gevolgd werd door "RS-8SB" (digitale download TSS, 2001), "Black Note" (digitale download EP TSS, 2003), "The Unquiet Sun" (CD, Embryo Recordings, digitale download TSS, 2003), "Last Night I Dreamed Of Armageddon" (digitale download TSS, 2004), "Compressor" (CD, Extreme Records, digitale download TSS, 2007), "Constucting" (LP, Denovali, CD + digitale download TSS, 2008), "Heavy Weather" (LP/CD Denovali, digitale download TSS, 2011) en "A Sun Spinning Backwards" (LP/CD/digitale download TSS, 2013).
Zijn nieuwe album "Dust Songs" is in december 2014 zowel op 2LP als op CD via het Denovali Records label en als digitale download via TSS.

"Dust Songs" bevat 8 nummers, waarvan "Deep Black Static" de eerste is en hierin hoor ik Skye een experimenteel stukje muziek van nog geen minuut maken, dat gevolgd wordt door "By The Meadow", waarin hij op een ingetogen manier, een mooie rustige pop song speelt, waarbij hij zich zelf in het inleidende stuk op gitaar begeleid, waarna hij na enkele minuten, na een korte onderbreking, over schakelt door er meer instrumenten aan toe te voegen, om vervolgens enkele minuten later, na opnieuw een korte stop, verder te gaan in een compleet ander ritme.
Daarna krijg ik "Silver Minds" te horen en dit nummer klinkt lichtelijk psychedelisch, waarbij de zang en het tempo vrij langzaam zijn en naar het einde toe terug keren naar de begin tonen.
Dan volgt "Keepers" waarin hij me opnieuw een rustige song voorschotelt, zich zelf begeleidend op gitaar dat ondersteund wordt door het keyboards, waarna ik "My Father, My Mother" te horen krijg en hierin laat Skye me een dat rustig start, maar halverwege iets meer snelheid krijgt, terwijl ook het ritme verandert en ik een lekker in het gehoor klinkende pop song hoor, die na een korte pauze verandert in een traag stukje muziek, waarmee hij het nummer afsluit.
In "Shadows" begint de muziek met prachtige rustige gitaar klanken, die langzaam aanzwellen, waarna de zang, die een enigszins duistere ondertoon bevat, er aan toegevoegd wordt en nadat ook de synthesizer en drums er bij komen, ontstaat er een schitterende zware bombastisch klinkende song, die in een licht hypnotiserend ritme gespeeld wordt. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Vervolgens krijg ik "The Silver World" te horen, dat licht psychedelisch start, maar ontaard in een zwaarder klinkende pop song, die filmbeelden bij me oproept van een wereld die ten onder gaat.
Het laatste nummer van het album heet "Morning Star" en hierin laat Skye me genieten van een steeds heftiger wordend stuk muziek, dat naar een climax wordt   gebracht en abrupt stopt.

"Dust Songs" van Teminal Sound System is een uitstekend album, dat zeker bij liefhebbers van soundscapes, elektronische muziek en pop in de smaak zal vallen en ik kan hen dan ook aanraden, dit album eens te gaan beluisteren.

Review: Various Artists - Games For May (Mega Dodo Records, 2015) (Pop)

Op zondag 24 mei 2015 wordt het festival "games For May" in de Half Moon te Putney, Engeland gehouden, dat georganiseerd is door Fruits De Mer Records en Mega Dodo Records, waarbij optredens te zien zullen zijn van: Tir Na Nóg, Schnauser, Crystal Jacqueline & The Honey Pot, Mark & The Clouds en The Past Tense.
De prijs van een kaartje zal inclusief een gratis draagtas plus een speciaal voor dit festival gemaakte 7" vinyl EP zijn, waarop elk van de bands 1 nummer inleverde, voor de eerste 250 kaartjes kopers.

De band Tír Na Nóg (land van eeuwige jeugd) ontstond in 1969 te Dublin, Ierland, toen het duo Sonny Condell - gitaar en Leo O'Kelly - gitaar ging samen spelen.
Na enige tijd samen gespeeld te hebben ging het duo de studio in om diverse eigen songs plus enkele covers van onder andere Donovan, Bob Dylan, Leonard Cohen en Simon And Garfunkel, als hun demo op te nemen.
Ook speelden ze deze nummers live, maar het zou tot 1999 duren voordat deze te horen waren via de CD "In The Morning".
In mei 1970 kwamen Sonny en Leo in Londen terecht, waar ze bij een vriendin onderdak vonden en een opname technicus vonden, die hen gratis gebruik liet maken van de West End jingle studio om een nieuwe demo op te nemen.
Ze gingen met hun nieuwe demo naar Island Records, maar die weigerde de band een contract, waarna ze bij het Chrysalis label meer succes hadden.
Chrysalis bood ze, na het zien van het duo (imago speelde ook een grote rol) en beluisteren van hun muziek, onmiddellijk een contract aan.
Tír Na Nóg begon in folk clubs in Londen op te treden, waar ze al snel een gedegen reputatie op bouwden, terwijl Chrysalis grotere concerten  rond Groot Brittannië en in het buitenland voor ze organiseerde.
Nadat hun label Chrysalis de band in 1974 onverschillig behandelde, keerden Sonny en Leo terug naar Ierland, waar ieder zijn eigen weg ging en de band dus ophield te bestaan.
In 1985 werd de band opnieuw opgericht en kwam de single "Love Is Like a Violin" / "Daisy Lady" via hun eigen Tír Na Nóg label uit.
Daarna verschenen de live albums "Hibernian" (2000) een live optreden te Birmingham uit 1995, "Spotlight" (2001) met nummers van de originele John Peel radio sessies uit 1972/1973 en "Live at Sirius" (2010) opgenomen in de Sirius Arts Centre in Cobh te Cork, maar ook verscheen de dubbel LP "A Tear and a Smile" / "Strong in the Sun" in 2004 op de markt.
Het Fruits De Mer label bracht op 31 mei 2014 hun nieuwste uitgave "I Have Known Love" op de markt in de vorm van een 7" EP, die in een gelimiteerde oplage op gekleurd vinyl verscheen.
Speciaal voor de EP "Games For May" werd de live uitvoering van het nummer "Time Is Like A Promise" geselecteerd en hierin hoor ik het duo een heerlijke rustige folk song ten gehore brengen.

Schnauser uit Bristol, Engeland, begon in 2005 als een solo project van zanger/sologitarist Alan Strawbridge van de band The Lucky Bishops, die reeds 2 albums via het Woronzow label van Nick Saloman (Bevis Frond) had uitgebracht.
Halverwege 2006 speelde Alan tijdens open-mic avonden te Weymouth zijn solowerk op een 12 snarige gitaar live en in juni 2007 startte de samenwerking tussen hem en zangeres/basgitariste Holly McIntosh, die hem vanaf die tijd tijdens de open-mic avonden te Weymouth bijstond.
Veel van de songs voor het tweede Schnauser album "The Missing Link" werd in 2007 opgenomen, toen Alan in Langton Herring, Dorset, woonde en hij opnieuw het merendeel van de nummers alleen opnam.
Op "The Missing Link", die in september 2009 op Bandcamp verscheen, speelt Holly in 2 nummers basgitaar en zingt en is ook drummer Luke Adams in 1 song te horen.
Alan en Holly verhuisden in september 2008 naar Bristol, om op het huis te passen van drummer John Fowle, die een half jaar naar Ghana was vertrokken en nadat John terug gekeerd was in Bristol, besloot het trio samen live te gaan spelen.
De 2 jaar erna speelde de band regelmatig in en rondom Bristol en aan het eind van 2009 spendeerde de band een hoop tijd in het maken en opnieuw mixen van de nummers voor de CD "The Sound of Meat", die in september 2010 via het Pink Hedgehog label werd uitgebracht met medewerking van Rick Hammond - zang, Simon Swarbrick - strijkinstrumenten, Ben Hodder - sologitaar en Rich Murphy - Trompet.
Het album kreeg goede recensies en de band ging door met hun live optredens in en rond Bristol om de nieuwe CD zoveel mogelijk te promoten.
Ook werkte de band aan nieuw materiaal voor hun volgende CD "Where Business Meets Fashion", die in 2013 via het Bitter Buttons label zou verschijnen en hierop is een nieuw bandlid (sinds februari 2011), Duncan Gammon - keyboards en zang, te horen.
Verder werkten Rob Williams - Cello, Hannah Porter - Viool en Tom McCarthy - Trompet op het album mee als gastmuzikanten.
In september 2012 stopte John Fowle door familie en werk verplichtingen met de banden zijn laatste optreden was tijdens het Figure 8 Festival te Dorset, waarna hij werd vervangen door Jasper Williams, die eerder Alan, Holly en Duncan  onder de indruk had laten komen door zijn spel in de band Chronological Rocks, die ongeveer dezelfde tijd uit elkaar ging, als die waarin John stopte.
In deze nieuwe samenstelling werden in 2014 2 nummers voor de Fruits De Mer 7" single "As Long As He Stays Perfectly Still" opgenomen, die in een gelimiteerde oplage op gekleurd vinyl zijn uitgebracht.
Schnausers bijdrage aan de EP heet "Henry And His Magic Horse" en dit is een schitterend en vrolijk klinkend instrumentaal nummer, waarbij de band een mix maakt van jazz, circus klanken en progressieve rock.

Dan volgt The Past Tense, een 3 mans band uit Worcester Park, Kingston, Engeland, die in 2010 werd opgericht en bestaat uit: RT Yancey - gitaar en zang, Ed Wright - gitaar en zang, John JB Burcham - basgitaar en zang, Dar Ogorek - zang en Viool en Patrick Reddy - drums, terwijl het geluid verzorgd wordt door Patrick Prendergast.
De band nam het afgelopen jaar diverse eigen geschreven nummers op en is te beluisteren op de EP met het korte "Vision (From Another World)", dat me aan de muziek van The Stranglers uit hun begin periode doet denken en me doet verlangen meer van deze band te horen.

De volgende band, die te horen is, heet Crystal Jacqueline & The Honey Pot.
Crystal Jacqueline werd in Wiltshire, Engeland geboren en al op jonge leeftijd ontwikkelde ze haar talent en liefde voor muziek.
Ze trad regelmatig in en rond Bath op, die haar lof en een waardevolle ervaring opleverden en verhuisde later verder naar het zuiden van het land, waar ze in verscheidene bands speelde, die in binnen en buitenland optraden.
Ze woont in Devon met haar varken, katten, ganzen en haar partner Icarus Peel, met wie ze samen in de band The Honey Pot speelt, die die in 2012 startte en in het begin uit 5 personen bestond, maar tegenwoordig nog maar bestaat uit: Crystal Jacqueline - zang en piano, Icarus Peel - alle andere instrumenten en Brian Rushbrooke - drums.
In 2010 bracht ze haar solo debuut album "Heal Yourself" via Psychedandy Records uit en in 2012 verscheen haar eerste album met The Honey Pot, getiteld "To The Edge Of The World" op het Mega Dodo label.
In november 2012 nam ze de EP "A Fairy Tale" op met daarop 3 covers: "Cousin Jane" (Troggs), "A Fairy Tale" (Second Hand), "Play With Fire" (Rolling Stones), die door Fruits De Mer Records werd uitgebracht.
Haar laatst verschenen LP "Sun Arise" werd in 2013 via het Mega Dodo Records label op de markt gebracht en bevat 16 nummers, inclusief de songs van de EP "A Fairy Tale".
Haar nieuwe CD album "Electronic Memory", dat in een zeer gelimiteerde box oplage van 100 stuks via Mega Dodo Records verschijnt, bevat een 12 pagina's tellend boekje, 2 ansichtkaarten en een badge.
Van The Honey Pot staat het nummer "Three Sisters Of Silence" op de EP en daarin laat de band me een fantastische licht psychedelische rock song horen, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.

Mark & The Clouds is een band uit Londen, Engeland, is de laatste band van de EP en deze werd door Marco Magnani - zang en sologitaar opgericht nadat zijn band Instant Flight op een dood spoor belandde.
Marco maakte in 2014 de LP "Blue Skies Opening", die met medewerking van zijn bevriende muzikanten uit heden en verleden, zoals: John O'Sullivan - basgitaar, Fabio Serrone - solo- en basgitaar, Michele Rossiello - basgitaar, Javier Ayensa - sologitaar, Ian Button - drums, Shin Okajima - drums, Tiberio Ventura - drums, Ray Fontana - keyboards, Tom Hammond - trompet en Joe Hammond - trombone en in een gelimiteerde oplage van 250 stuks is verschenen via Mega Dodo Records.
Voor de EP "Games For May" werd het nummer "Any Part Of Town" uitgezocht en dit schitterende swingende pop nummer, waarin enkele prima tempowisselingen zitten, is een waardige afsluiter van de 7".

Helaas is de EP niet in de reguliere handel te koop en zullen de liefhebbers alleen kans maken om dit geweldige stukje vinyl te bemachtigen, via de aankoop van een kaartje van het festival.

Review: Moth Effect - Crocodilians (Sun Stone Records, 2015) (Krautrock / Elektro)

Moth Effect is een one man band uit Sussex, Engeland, die incognito wil blijven en sinds 2009 zijn instrumentale muziek uit brengt via soundcloud, waarbij invloeden uit 60er jaren psychedelische muziek, elektronische muziek, kraut- en spacerock tot een geheel verwerkt worden. 
Zijn debuut album, waarop 10 nummers te beluisteren zijn, verschijnt half maart 2015 via het Sun Stone Records label op LP.

De LP start met "Look Nicely", waarin ik een swingende hypnotiserende mix van space- en krautrock te horen krijg, die in een zeer dansbaar ritme gespeeld wordt en aan zet tot meebewegen. (luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)
Daarna volgt "Hot Slides" en hierin hoor ik een uitstekend dansbaar elektronisch nummer, dat enigszins commercieel klinkt en gevolgd wordt door "Fingerbobs", een lekker in het gehoor klinkend stukje dance met een licht hypnotiserend ritme.
Dan krijg ik "Otomadrone" te horen en bij dit heerlijke swingende krautrock nummer raak ik in een lichte trance en bij "Roll It Back Up" laat Moth Effect me mee swingen op zijn heerlijke dansbare elektronische muziek.
In "She Likes Her Sleep" krijg ik een schitterend hypnotiserend krautrock nummer voorgeschoteld, waarbij stil blijven zitten geen optie is en in "Seems Fine" hoor ik een rustig gespeelde mix van elektronische muziek en hypnotiserende ritmes.
Vervolgens geniet ik van een swingend licht hypnotiserend krautrock nummer, getiteld "Golden Tips", dat gevolgd wordt door "Ghosts Afraid Of The Dark", waarin ik een hypnotiserend stukje elektronische muziek te horen krijg, dat een dansbaar hypnotiserend ritme bevat.
Het laatste nummer "Sleepless & Beatless" is eveneens een fantastisch elektronisch nummer, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een zeer aanstekelijk dansbaar ritme bevat, waarbij het moeilijk is om stil te blijven zitten.

Moth Effect heeft met zijn debuut LP een uitstekend stukje muziek afgeleverd, waarmee hij me van begin tot eind heeft weten te boeien en ik kan dit album dan ook van harte aanbevelen aan elke liefhebber van krautrock en elektronische muziek.

Review: Colour Haze - To The Highest Gods We Know (Elektrohasch, 2015) (Stoner)

Colour Haze uit Munchen, Duitsland, werd in 1994 opgericht en bestond toen uit: Stefan Koglek - sologitaar en zang, Christian Wiesner - basgitaar en Tim Höfer - drums.
In deze formatie bleef de band tot 1997 actief en werd het gelimiteerde debuut album "Chopping Machine" in 1995 in een oplage van 1000 stuks gemaakt en op CD door David Records uitgebracht.
In 1997 kwam Felix Neuenhoff als zanger bij de band en aan het einde van dat jaar stopte Tim Höfer en Christian Wiesner werd in augustus 1998 vervangen door drummer Manfred Merwald, die samen met basgitarist Philipp Rasthofer, Stefan Koglek en Felix Neuenhoff de nieuwe Colour Haze vormde.
Dat zelfde jaar bracht de nieuwe band het album "Seven" in een zeer beperkte oplage van 50 stuks in 1998 via Self Burn Records uit.
In mei 1999 verliet Felix de band plotseling en gingen de anderen als trio verder, waarbij Stefan de zang weer voor zijn rekening nam en de band bestaat heden ten dage nog steeds in dezelfde samenstelling.
Van 1999 tot heden bracht de band de volgende CD's / LP's uit: "Periscope" (limited edition CD-R (100 stuks), Toaster Records, 1999), "CO2" (CD-R (100 stuks) Monsterzero-Records, LP (450 stuks), Homegrown Records, 2000), "Ewige Blumenkraft" (CD/2LP, MonsterZeroRecords, 2002), "Los Sounds De Krauts" (2LP, Nasoni Records, 2002/2CD, Elektrohasch Records, 2003), "Flowers" (Colour Haze)/"Forrest Of Illusion" (Hypnos 69) (limited edition 10" vinyl split EP, Eletrohasch Records, 2004), "Periscope" (re-release CD/LP, Elektrohasch Records, 2004), "Colour Haze" (CD/LP, Elektrohasch Records, 2005), "Tempel" (CD/LP, Elektrohasch Records, 2006), "All" (CD/2LP, Elektrohasch Records, 2008), "Burg Herzberg Festival - Live 18.07.2008" (2CD/2LP, Herzberg Verlag, 2009) en "She Said" (2CD/2LP, Elektrohasch Records, 2012).
Ook bracht de band enkele gelimiteerde 7" vinyl split singles uit, zoals "Reefer" uit 2001 met op kant A: Colour Haze - Reefer en op kant B: Color Cacas,  via het SwampRoomRecords uitgebracht en "Colour Haze Feat. Gas Gaint" uit 2004 (kant A: Colour Haze - Mountain, kant B: Gas Gaint - Mama Cool), via Elektrohasch Records, maar ook verschenen er nummers van de band op de verzamel CD's "A Tribute To Mr. Betonohr" ("Pulse") (Chillerlounge Records, 2002) en  "Sucking The Seventees" ("One Way Or Another") (Small Stone Records, 2007) plus het nummer "In Which The Mighty Silver Wing Leaves The Solar System, Starts Sts Old Tremendous Metagrav Drive And Jumps Into Hyperspace", op de 2CD van Psychedelic Avengers (Fünfundvierzig, 2004).
De band trad in de loop der jaren op veel grote festivals op zoals onder andere: Burg Herzberg Open Air, Wutzrock Hamburg, Stoned From The Underground, Agimont-Stoner-Festival,Emissions From The Monolith, Orange Goblin, Boris, General Tso en Roadburn en trad op in Duitsland, België, Nederland en Oostenrijk, maar ook organiseert Stefan elk jaar de Duna Jam Concert week op Sardinië, Italië en is hij oprichter en eigenaar van het Elektrohasch Records label.
Het nieuwe album "To The Highest Gods We Know", waar de fans 3 jaar op hebben gewacht, is zowel op LP als op CD verschenen via het Elektrohasch label en bevat 5 vrij lange nummers en 1 korte, die niet op de CD hoes vermeld staat.

"To The Highest Gods We Know" begint met "Circles" en hierin laat de band me een lekker in het gehoor klinkende stevige stonerrock song horen, waarbij ik maar moeilijk stil kan blijven zitten.
Daarna krijg ik "Paradise" te horen, dat in een swingend ritme gespeeld wordt en ook in dit nummer laat de band me genieten van een heerlijk stukje stonerrock, waarna "Überall" volgt, dat in een langzaam tempo begint en rustig wordt opgebouwd, waarna de band na enkele minuten het tempo iets versneld en de muziek een beetje heftiger wordt.
Ook het ritme verandert lichtelijk, waardoor ik een fantastisch stonerrock nummer te horen krijg en doordat de band het tempo nog iets verder opvoert, swingt het als een trein. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Call" start de band met een heerlijk hypnotiserend stukje Hammond orgelspel, waar na korte tijd gitaar en de zang bij komen, die in een rustig tempo gebracht worden en tot enkele minuten voor het einde van het nummer wordt dit zo vastgehouden, waarna het tempo opgevoerd wordt en de muziek in een lekker stevig ritme over gaat.
Vervolgens krijg ik de titel song "To The Highest Gods We Know" te horen en hierin verrast de band me, door, na een rustig begin, waarin een Spaans ritme zit, een schitterend psychedelisch Oosters klinkend stukje muziek voor te schotelen, dat in een vrij rustig tempo gespeeld wordt.
Als laatste nummer hoor ik "Last Call", dat anderhalve minuut duurt en daarin laat Stefan me een zeer rustige song horen, die vergezeld gaat van een eentonig Hammondorgel geluid.

Colour Haze heeft me opnieuw bewezen een fantastische band te zijn en hun nieuwe album "To The Highest Gods We Know", die vol heerlijke muziek staat, was het wachten meer dan waard en is dan ook een aanrader van de bovenste plank voor liefhebbers van Stoner, Psychedelische rock en Rock in het algemeen.