Review: Reverend Beat-Man And The New Wave - Blues Trash (Voodoo Rhythm Records, 2018) (Rock)

Beat Zeller, die beter bekend is als Beat-Man, of Reverend Beat-Man (zang, sologitaar en drums) uit Bern, Zwitserland, startte zijn muzikale carrière op 13 jarige leeftijd onder de naam Taeb Zerfall, die zijn eerste opnamen op zijn eigen Zerfall Tapes label uitbracht.
In 1984 veranderde hij zijn naam in Lightning Beat-Man en in 1986 richtte hij te Bern de band The Monsters op en vervolgens startte hij in 1992 zijn label Voodoo Rhythm Records, waarop tal van artiesten zoals: Delaney Davidson, the Dead Brothers, King Khan and the Shrines, Hipbone Slim & The Knee Tremblers, the Pussywarmers, The Devils en anderen hun muziek zagen verschijnen en begon hij in 1999 op te treden onder de naam Reverend Beat-Man, maar ook werkt hij als DJ en draait hij voornamelijk underground muziek uit zijn eigen platen collectie.
Het eerste album, dat hij onder de naam Reverend Beat-Man via Voodoo Rhythm Records uitbracht, was "Get On Your Knees", dat in 2001 verscheen onder de naam Reverend Beat-Man And The Un-Believers.
Daarna verschenen: "Your Favorite Position Is On Your Knees" (Reverend Beat-Man & The Church Of Herpes, Voodoo Rhythm Records, 2006), "Surreal Folk Blues Gospel Trash Vol 1" (Voodoo Rhythm Records, 2007), "Surreal Folk Blues Gospel Trash Vol 2" (Voodoo Rhythm Records, 2007), "Tale Tailors #1 : Broken Words With Rhythm And Poetry" (Casbah Records 2014), "Poems From The Graveyard" ?(10" LP, beperkte genummerde oplage), "Blues Trash" (Reverend Beat-Man And The New Wave, Voodoo Rhythm Records, 2018) en "Baile Bruja Muerto" (Reverend Beat-Man And Nicole Izobel Garcia, Voodoo Rhythm Records, 2018), plus 15 singles en EP's.
Reverend Beat-Man And The New Wave bestaat uit: Reverend Beat-Man - zang en sologitaar, Nicole Izobel Garcia - zang, orgel en percussie, Mario Batkovic - accordeon, Julian Sarorius - drums en Resli Burri - basgitaar.

Het album "Blues Trash", dat 12 nummers bevat, start met "I Have Enough", waarin ik de band een schitterende bluesrock song hoor spelen, waarbij het rauwe stemgeluid van Beat-Man uitstekend tot zijn recht komt en de muziek een licht hypnotiserend karakter heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en dit nummer wordt gevolgd door "I'm Not Gonna Tell You", een geweldige heftige rock song met een aanstekelijk hypnotiserend ritme, die enkele subtiele tempowisselingen heeft.
In "Today It's A Beautiful Day" speelt de band een prachtige rustige song en in "I'll Do It For You" krijg ik een geweldige snelle swingende song te horen, waarin de accordeon een belangrijke rol speelt.
Daarna zet de band me "The White Wolf Is Back In Town" voor en hoor ik een lekkere progressieve jazz song met een slepend repeterend ritme, die gevolgd wordt door "But I Love You", waarin ik een uitstekende rustige song voorgezt krijg, die door Nicole gezongen wordt.
Dan volgt "You Are On Top" en daarin speelt Reverend Beat-Man And The New Wave een heerlijke aanstekelijke pop song in een gemiddeld tempo, die gevolgd wordt door "If I Knew", een schitterende bluesrock song met een licht hypnotiserend terugkerend ritme.
Vervolgens schotelt de band me "Then We All Gonna Die" voor, waarin ik een vrij rustige song te horen krijg, die bij tijd en wijle lichtelijk experimenteel klinkt en een zeer pessimistische tekst bevat en dit nummer wordt gevolgd door "Love Is Simply A Dream", dat eveneens een pessimistische tekst heeft, terwijl de muziek in een traag tempo gespeeld wordt en halverwege meer snelheid krijgt, waarbij er ook meer geëxperimenteerd wordt.
Verder hoor ik "Looking Right Through", een lekker in het gehoor klinkende song met een hypnotiserend ritme, dat me in beweging brengt, waarna de band "Lass Uns Liebe Machen" ten gehore brengt en een fantastische aanstekelijke song speelt, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en invloeden uit Zuid-Amerikaanse muziek heeft.

"Blues Trash" van Reverend Beat-Man And The New Wave is een verrukkelijk album, dat vol gevarieerde muziek staat en ik kan deze schijf dan ook ten volle aanraden, aan iedere muziekliefhebber.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Automatism - From The Lake (Tonzonen Records, 2018) (Psychedelische Progressieve Rock)

Automatism werd in het voorjaar van 2017 te Stockholm, Zweden, opgericht en bestaat uit: Hans Hjelm - sologitaar, Gustav Nygren - sologitaar, Mikael Tuominen - basgitaar en Jonas Yrlid - drums.
De bandleden spelen ook in andere in bands zoals: Kungens Män (Hjelm en Tuominen), New Rose (Nygren) en Partikel (Yrlid).
De nummers van hun debuut album "From The Lake", waarop de gastmuzikanten: Andreas Axelsson - percussie, Peter Erikson - drum machine en synthesizer en Jesper Skarin -  drums en percussie mee spelen, zijn live in de studio opgenomen, waarna de overdubs werden toegevoegd.
Op 20 juli 2018 verscheen het album, dat 6 nummers bevat, in een beperkte oplage van 500 stuks op oranje zwart marmerkleurig vinyl en in een beperkte oplage van 500 stuks als digipack CD via Tonzonen Records.

Het album begint met het als digitale single uitgebrachte "Standing Wave" (16 september 2017) en daarin hoor ik de band een geweldig psychedelisch progressief rock nummer voorgeschoteld, dat een aantrekkelijk licht hypnotiserend effect op me heeft, waardoor ik onmogelijk stil kan blijven zitten (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en dit wordt gevolgd door "At Sea", een heerlijk rustig melodisch nummer, dat swingt.
In "October Swim" krijg ik een kort rustig melodisch nummer te horen en in "Propeller Propulsion" laat Automatism me genieten van een fantastisch krautrock nummer, dat een hypnotiserend ritme bevat en swingt en daarmee heeft Automatism me van begin tot einde in de ban van hun muziek.
Daarna volgt "Floating Downstream", waarin de band me een schitterend psychedelisch progressief rock nummer voorzet, dat Oosterse invloeden en een licht hypnotiserend ritme heeft en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en gevolgd wordt door "Ice-Floe" en hierin brengt de band een uitstekend swingend  stuk muziek ten gehore, waarin lichte elementen van jazz aan progressieve rock gekoppeld worden, terwijl het in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.

"From The Lake" van Automatism is een verrukkelijk debuut album, dat 6 schitterende nummers bevat en ik kan deze plaat dan ook ten zeerste aanraden, aan een ieder, die van hypnotiserende krautrock, psychedelische en progressieve rock houdt.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Sendelica - Cromlech Chronicles III (Fruits De Mer Records, 2018) (Progressieve Rock)

Sendelica werd in 2006 te Cardigan, Wales, opgericht en bestaat uit: Pete Bingham - sologitaar en elektronica, Glenda Pescado - basgitaar, Colin Consterdine - elektronica en programmering, Lee Relfe - saxofoons, Meurig Griffiths - drums en Lord Armstrong Sealand - theremin en keyboards.
De band bracht in juli 2006 hun debuut EP "TheOwlsHaveEyes" op hun eigen FRG Records label uit, waarop de zang door Chris Gibbs en het keyboardspel door Roger Morgan werd verzorgd en deze werd gevolgd door het album "Entering The Rainbow Light", dat in een zeer beperkte oplage in 2006 via FRG Records verscheen.
Daarna volgden: "Sleepwalker Fever" (TidyLike Records, 2007), "Spaceman Bubblegum And Other Weird Tales From The Mercury Mind" (RAIG Records, 2007), "The Alternative Realities Of The Re-Awakening Somnambulist" (TidyLike Records, 2008), "The Girl From The Future Who Lit Up The Sky With Golden Worlds" (RAIG Records, 2009), "Streamedelica She Sighed As She Hit Rewind On the Dream Mangler Remote" (RAIG Records, 2010), "The Pavilion Of Magic And The Trials Of The Seven Surviving Elohim" (FRG Records, 2011), "The Satori In Elegance Of The Majestic Stonegazer" (FRG Records, 2011) (Italiaanse vinyl uitgave via Vincebus Eruptum Recordings, 2013), "Strangefishone" (met Graig Padilla, limited edition split LP op Fruits de Mer, 2013), "The Kaleidoscopic Kat And It's Autoscopic Ego" (FRG Records, 2013) (Italiaanse uitgave via Vincebus Eruptum Recordings, 2013), "The Megaliths Vol 1 and Vol 2" 2 CD (FRG Records, 2013), (beperkte oplage van 200 stuks op picture disc met kaart hoes plus een zeer beperkte oplage 3box set van 25 stuks met een bouw je eigen Sendelicahenge model en hand geschilderde afbeeldingen), "The Fabled Voyages Of The Sendelicans" (vinyl uitgave via Vincebus Eruptum Recordings, 2014 CD uitgave via FRG Records, 2014), "Live At Crabstock" (Friends of the Fish Records Vinyl/CD uitgave, 2014) en "Anima Mundi" (FRG Records Vinyl/CD uitgave, 2015).
Verder verscheen de EP "A Nice Pear" met daarop "Venus In Furs" en "Maggot Brain" (Fruits de Mer, 2010), plus de live albums: "Live At Knitting Factory, New York 2008" (2008) en "Live At Kozfest, July 2012" (2012).
Het album "The Cromlech Chronicles", dat 9 mei 2016 door het Regal Crabomophone / Fruits De Mer Records label als voorloper van het "13th Dream Of Dr. Sardonicus" festival in een beperkte oplage gekleurd vinyl verscheen, heeft een klaphoes en bevat een poster en is tevens in een zeer beperkte oplage in een box set worden uitgebracht.
Vermeldenswaardig is ook nog, dat de band het album in het diepste, donkerste gedeelte van Wales, heeft opgenomen in de Mwnci Studio, op korte afstand van een Cromlech (een monument van meer dan 3000 jaar oud).
Hun single "Nite Flights", die 12 december 2016 op 7" gekleurd vinyl via het Fruits De Mer Records label verscheen, is een cover van een Scott Walker nummer, die op het laatste album van The Walker Brothers staat.
Op 2 januari 2018 bracht de band het album "The Cromlech Chronicles II" uit op het Strange Fish Records label en deze verscheen in een beperkte oplage op gekleurd vinyl en is voorzien van een klaphoes en op 30 juli 2018 verschijnt "The Cromlech Chronicles III" op 3 10" LP's op gekleurd vinyl, die voorzien zijn van een 3D hoes en 3D bril via het Regal Crabomophone label van Fruits De Mer Records.
Vermeldenswaardig is verder, dat de band ten tijde van de opnamen in augustus 2017 uitgebreid werd met drummer Gregory Gurvey van The Luck Of Eden Hall en keyboards speler Roger Morgan.

De 3x10" set bevat 6 nummers, waarvan het eerste "BS" heet en daarin brengt de band een heerlijk symfonisch rock nummer met progressieve jazz invloeden ten gehore en dit wordt in een gemiddeld tempo gespeeld en gevolgd door "Slow Burner", een schitterend uptempo progressief jazz nummer, dat op een derde van het nummer tijdelijk in een traag tempo over gaat en een licht psychedelisch karakter krijgt, om na enkele minuten weer terug te veranderen, maar na een minuut bedenkt de band zich en vervolgt met het maken van licht psychedelische rock in een traag tempo.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
In "12 Shades Revisited" start de band in een rustige tempo met het maken van psychedelische progressieve rock, die jazz invloeden heeft, waardoor ik in de ban van de muziek raak en weet dit het hele nummer vol te houden, waarna ik "Teifi Marshes" voorgeschoteld krijg en ook hierin speelt Sendelica de muziek weer in een rustig tempo en schotelt me een mooi melodisch nummer voor.
Dan hoor ik "Star Flower Blossom", waarin de band in een rustig licht psychedelisch ritme start en het nummer geleidelijk iets meer vaart krijgt, waarbij ook jazz en progressieve rock invloeden sterk hoorbaar zijn en dit wordt gevolgd door "Lost City Of Cardiza", een geweldig psychedelisch progressief rock nummer, dat in een vrij hoog tempo gespeeld wordt en een zeer herkenbaar ritme bevat, dat invloeden uit de muziek van Pink Floyd heeft en iets over de helft verandert in een stuk progressieve rock, die tegen het einde in een sneltrein vaart geespeeld wordt.

"Cromlech Chronicles III" van Sendelica bevat 6 fantastische nummers, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan deze 10" LP's dan ook zeer aanraden aan hen, die van progressieve rock en progressieve jazz houden, maar ook zij, die van psychedelische muziek houden, zullen zeker aan hun trekken komen.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Hazemaze - Kozmik Debut (Kozmik Artifactz Records, 2018) (Hardrock)

De Zweedse band Hazemaze werd in 2016 te Stockholm door Ludvig Andersson - zang en sologitaar, Estefan Carillo - basgitaar en Nils Ein - drums opgericht.
In het najaar van 2017 vertrok het trio naar het noorden, om in Falun hun debuut album, "Kozmik Debut", op te nemen.
Op 20 juli 2018 verscheen dit album via het Kozmik Artifactz Records label in een beperkte oplage op 180 gram gekleurd vinyl, gestoken in een klaphoes.

"Kozmik Debut" bevat 8 nummers, waarvan de eerste "Wall Of Confusion" heet en daarin hoor ik de band, in een niet al te hoog tempo, een stevige hardrock song spelen, waar invloeden van de muziek van Black Sabbath in zitten en dit nummer wordt gevolgd door "Lord Cubensis", eveneens een uitstekende, vrij rustige, stevige hardrock song.
In "Black Mamba Pt.1" krijg ik een opnieuw zo'n heerlijke song in die zelfde stijl voorgeschoteld en in "Black Mamba Pt.2" laat de band me genieten van een prachtige ingetogen rock song, die enkele subtiele tempowisselingen heeft.
Daarna zet Hazemaze me "Minds Abyss" voor en hoor ik de band weer een rustig nummer spelen, dat me aan de muziek van Black Sabbath doet denken, waarna ik "Lies" hoor en hierin schotelt de band me een mooie rock song voor met afwisselende tempo's.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Verder hoor ik "Beast And Prey", een schitterende swingende rock song, die enkele subtiele tempowisselingen bevat en "Searching", dat weer zo'n stevige rustige rock song is.

"Kozmik Debut" van Hazemaze bevat hoofdzakelijk vrij rustige rock song en invloeden van de muziek van Black Sabbath en andere jaren 70 bands, maar is ondanks dat een prima debuut van de band en ik kan liefhebbers van hardrock dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Cambrian - Mobular (Oak Island Records, 2018) (Stoner)

In 2015 startte Boggio Nattero - zang, lapsteel gitaar en sologitaar, uit Alassio, Italië, de band Cambrian, die hij samen met Stefano Parodi - basgitaar en piano en Fabio Cuomo - drums vormt.
In juli 2016 (Summer of Doom) nam het trio hun debuut album "Mobular" in de El Fish Recording Studio te Genova op, die door Emi Cioncoloni daar gemixt en gemastered werd en op 21 juni 2017 via het Taxi Driver Records label op CD en als digitale download verscheen.
Op 27 juli 2018 is dit album, dat 6 nummers bevat, verschenen in een beperkte oplage op gekleurd vinyl via Oak Island Records.

De plaat start met "Melt", waarin ik de band een kort traag zwaar stonerrock nummer hoor spelen, dat gevolgd wordt door "Seaweed Shaman", dat licht psychedelisch begint en na korte tijd over gaat in een traag gespeelde song met onverstaanbare zang, doom en Hawaii muziek invloeden.
Daarna zet de band me "Hooded Mantanaut" voor en krijg ik opnieuw een langzaam stoner nummer te horen, dat vrij melodisch klinkt en enkele prima tempowisselingen heeft, waarna Cambrian me het titelnummer "Mobular" voorschotelt en een schitterend melodisch Hawaii nummer ten gehore brengt, dat een serene rust uitstraalt.
Ook in "The Lethargic Hours" start de muziek met een stukje melodisch Hawaii muziek, maar al snel komen daar de zware stonerrock klanken bij, die plotseling onderbroken worden, waarna de band verder gaat met het maken van verrukkelijke rustige melodische muziek, die me tot rust brengt, om er vervolgens opnieuw stoner klanken bij te voegen en in "Emperor Seamount" krijg ik weer een uitstekend rock nummer te horen, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, lichte melodische invloeden heeft en een aanstekelijk ritme bevat.

"Mobular" van Cambrian is een verrassend debuut album, waarin de band de mix stonerrock en Hawaii muziek ten volle weet uit te baten en ik kan liefhebbers van deze muzieksoorten deze schijf dan ook ten zeerste aanraden.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Marchesi Scamorza - Gemini (Prosdocimi Records / PMS Studio, 2018) (Symfonische Progressieve Rock)

In mei 2009 besloten Enrico Bernardini - zang en akoestische gitaar, Lorenzo Romani - sologitaar, mandoline en keyboards, Paolo Brini - basgitaar, Chiara Scaglianti - keyboards en Alessandro Padovani - drums te Ferrara, Italië, een uniek project te starten, onder de naam Marchesi Scamorza.
Na een zomer lang covers te hebben gespeeld, vonden ze het tijd zelf nummers te gaan schrijven en dat resulteerde in hun eerste eigen song "L’Uomo Dall’Ombra Lunga".
In het begin van de zomer van 2010 verliet Chiara de band en werd vervangen door Enrico Cazzola, die de band muzikaal naar een hoger niveau bracht en in 2011 bracht de band 3 eigen nummers op de EP "Sentieri Di Carta" uit.
De band begon in februari 2012 te werken aan hun debuut album "La Sposa del Tempo", dat 8 nummers plus een intro bevat, waarna de band in de zomer van dat jaar de eerste prijs tijdens San Patrizio Rock contest behaalde.
Hun in oktober 2012 verschenen debuut CD, die via het Synphonic label werd uitgebracht, kreeg positieve recensies uit Italië en van daar buiten, waarna de band de video van het nummer "Autunno" op nam.
Marchesi Scamorza begon in 2013 vervolgens door Europa te toeren, dankzij Marco Bernar van het Franse Musea Records label en het Finse Colossus Project, die in contact met hen gekomen waren voor het maken van een nummer, dat gebaseerd was op het boek "Decamerone" van Giovanni Boccaccio.
Nadat het album "Colossus Project - Decameron" verscheen, werden ze opnieuw benaderd om nog een nummer op te nemen voor het  tweede deel van dit project, de 4CD "Colossus Project - Decameron: Ten Days In 100 Novellas - Part II", waarin een unieke combinatie van muziek en literatuur gemaakt werd.
Ook nam de band in november 2014 hun tweede CD "Hypnophonia" op, die in november 2015 is verschenen via het Ma.Ra.Cash Records label en, net als de nummers voor het Colossus Project, in Mike 3rs's Prosdocimi Studio werd opgenomen.
Hun album "Gemini", dat 12 nummers bevat en in juni 2018 via PMS Studio werd uitgebracht is dus het derde album van de band, die uitgebreid is met zanger Enrico Bernardini.

Het eerste nummer van het album heet "Prendi, Rispondi, Pesa, Vuota" en daarin hoor ik de band met een stukje avant garde beginnen, dat na ongeveer 1 minuut over gaat in een schitterende symfonische progressieve rock song, waar enkele prima tempowisselingen in zitten en dit nummer wordt gevolgd door "Abat-Jour", een korte psychedelische avant garde song.
Daarna zet de band me "Ho Sentito Il Vuoto" voor, waarin ik een prachtige afwisselende rock song hoor, die gevolgd wordt door "Specchio", een swingende mix van disco en rock, die zeer dansbaar is en in een vrij hoog tempo gespeeld wordt.
In Ricordi" brengt de band een zeer mooi rustig stukje gitaarspel ten gehore, waar halverwege de rest van de instrumenten aan toegevoegd worden, zodat er een heerlijk geheel ontstaat en in "Diario" schotelt Marchesi Scamorza me opnieuw een fantastische symfonische progressieve rock song voor, waarin diverse tempowisselingen zitten.
Dan volgt "Crepe Sulla Testa", waarin de band een progressief rock nummer speelt en hierin is ook plaats om te experimenteren (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), waarna "Oltre Lo Specchio" te horen is, dat rustig begint en halverwege verandert in een prima rock song, die enkele tempowisselingen bevat.
Vervolgens laat de band me genieten van "Urla, Ricorda, Pensa, Sogna", een lekkere afwisselende symfonische rock song, die een swingend dansbaar ritme heeft en gevolgd wordt door "Notte Senza Fine", een rustig startend instrumentaal nummer, dat progressieve jazz invloeden heeft.
Verder hoor ik "All'Ombra Della Lotta", een schitterende spannende progressieve rock song, die diverse tempowisselingen heeft en "Silenzio Addio", een mooie rustige pop song

"Gemini" van Marchesi Scamorza staat vol uitstekende progressieve symfonische nummers, die lekker klinken en ik kan iedere liefhebber van zowel symfonische, als progressieve rock, deze schijf dan ookk ten zeerste aanraden.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Son Of Ohm - Blackbirds (SynthMusicDirect., 2018) (Elektronisch / Krautrock)

Leonardo "Soundweaver" Wijma is een Nederlandse muzikant/producer, die sinds 2003, jaarlijks, hoofdzakelijk digitale albums op de markt brengt en in zijn studio produceerde hij reeds meer dan 25 albums, variërend van elektronische muziek (dance, kosmische muziek, elektro) tot psychedelisch (spacerock, krautrock) en van mantra's tot dichtkunst.
Zijn muzikale invloeden zijn onder andere: Pierre Henry, Kid Baltan, Tangerine Dream, Klaus Schulze, Jean-Michel Jarre, Kitaro, Vangelis, Tomita, Bo Hansson, ELP, Cream, Hendrix, Spirit, Moody Blues, Incredible String Band, Caravan, Camel, Gong, Steve Hillage, Pink Floyd, Ash Ra Tempel, Beatles, Sun Dial, Zappa, Brainticket,  Hawkwind, Classical Indian music, Aphrodite´s Child, Eno, Aes Dana, Crosby, Stills & Nash, Bowie, Kraftwerk, Kula Shaker, Led Zeppelin, Mike   Oldfield, Massive Attack, Witthüser & Westrupp en vele anderen.
Al jong leerde hij elektronisch orgel spelen en toen hij 16 jaar was, kreeg hij zijn eerste synthesizer, waarna hij na zijn twintigste ook eigen composities begon te maken en toen hij 26 was, leerde hij elektrische gitaar spelen.
Daarna begon hij nummers te schrijven en had reeds diverse synthesizers, orgels en effecten apparaten, die hij samen gekoppeld had in een kleine huis studio.
De komst van de computer opende nieuwe deuren voor Leonardo en van 1999 tot 2003 werkte hij erg gedreven en maakte veel nummers, waarbij hij het gevoel kreeg, dat het mogelijk was kwalitatief hoogstaande muziek te maken.
Tot 2003 bracht hij "All that is Energy" (EP), "Window" (EP), "Spiritworld 1,2 & 3" (elektronische muziek/dance) uit en in 2003 verscheen zijn eerste officiële album, getiteld "Origine" (elektronische muziek), gevolgd in dat zelfde jaar door de EP "Sadja".
Daarna volgden: "Soundweaver" (psychedelische elektronische muziek, 2003, 2004, 2005), "Dharma" (elektronische muziek, 2004), "Singing Electronic Devices" (elektronische muziek, EP, 2005), "Turn on, Tune in, Drop out" (spacerock, psychedelische muziek, 2005, remix 2007, unreleased) "Samsara" (2005), "Electronic Reality" (elektronische muziek, 2005), "Collective Memory Generator" (synthesizer, 2006), "Temple" (krautrock, 2007), "Open" (psychedelische elektronische muziek, 2007), "The Turning Point" (psychedelische elektronische muziek, 2007), "Sabda" (elektronische muziek, 2008), "Elements" (elektronische muziek, 2008), "The Fascinating Vibes of Electronic Waves" (elektronische muziek, 2009), "Voor Een Dag Van Morgen" (2009) (geproduceerd voor H.C. Feiler, 2005-2009), "Quantum Generation" (elektronische muziek, 2010), "Imagine" (ambient en dance, 2010), "Magical Extension" (psychedelische muziek, 2011, niet uitgebracht), "Inner Space Dimension" (psychedelische elektronische muziek, 2011), "Músarrindill" (2011, CD met Egbert Hovenkamp II), "InSpiratie" (2011, met Egbert Hovenkamp II, onuitgebracht), "Waar Het Stroomt" (2011 met zang, Nederlandse gedichten door Leoweyn, onuitgebracht), "Drones" (ambient, krautrock, 2012), "Chants According To..." (vedische mantra's, 2012, met G.N. Rao, niet uitgebracht), "AARDE" (2012, CD met Egbert Hovenkamp II), "Mantra Electronique" (elektronische muziek, 2013), "A Drop In The Ocean" (Boedhistische mantra's, 2013, CD met Lhamo Dukpa van Bhutan), "Gurumaya" (onder de naam Astral Son) (psychedelische muziek/krautrock, 2014, Vinyl/download) en "Silver Moon", eveneens als Astral Son (2015, Vinyl/download).
Onder de naam Son Of Ohm is zijn album "Syrinx", uit 2015, waarop 6 nummers te beluisteren zijn, in eigen beheer via Bandcamp verschenen en ook zijn album "Astronaut", dat 28 september 2017 via bandcamp verscheen, is weer in eigen beheer uitgebracht en tevens wordt het als CD-R via Neu Harmony uitgegeven.
Ook maakte hij, net als bij vorige uitgaven, het prachtige hoes ontwerp weer zelf en dat deed hij eveneens voor het CD-R album "Blackbirds" dat in juli 2018 via SynthMusicDirect verscheen.

Het album bevat slechts 3 nummers, waarvan "Morning Dew" het eerste is en daarin hoor ik Son Of Ohm een schitterend krautrock nummer spelen, dat een hypnotiserend terugkerend ritme heeft, waar hij zijn duistere elektronische klanken omheen bouwt, zodat ik van begin tot einde in de ban van zijn muziek raak.
In het titelnummer "Blackbirds" laat hij me bijna 28 minuten genieten van een afwisselend nummer, dat de eerste 6 minuten in een rustig tempo gespeeld wordt, waarbij de muziek melodisch is en invloeden uit de Andes heeft en vervolgens over gaat in een heerlijk stuk hypnotiserende krautrock, waar invloeden van jaren 70 bands als Tangerine Dream en Klaus Schulze sterk naar voren komen, waarna het nummer met rustige klanken wordt afgesloten.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Het laatste nummer heet "Velvet Sky" en daarin schotelt hij me opnieuw een fantastisch elektronisch nummer voor, waarin een terugkerend ritme zit, dat hypnotiserend op me werkt en ik in een lichte trance kom.

Met zijn album "Blackbirds" heeft Son Of Ohm me ook deze keer weer weten te boeien, door me van begin tot einde in een bepaalde trance te brengen, waardoor ik volledig in de ban van zijn schitterende muziek was en ik kan iedere liefhebber van krautrock, elektronische muziek en trance, deze schijf dan ook ten zeerste aanraden.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Sun Dial - Science Fiction (Sulatron Records, 2018) (Elektronische Muziek)

Nadat hij de band The Modern Art had ontbonden, richtte multi-instrumentalist Gary Ramon, die in diverse bands actief is en tevens het Acme Records label runt, in 1990, de band Sun Dial op te Londen, Engeland.
Met Sun Dial bracht hij in verschillende band samenstellingen vanaf de oprichting tot 2012 diverse albums uit, waarvan de eerste "Other Way Out" via de labels Tangerine Records (1990), Dutch East India Trading Company (1991), UFO Records (1991), Acme Records (1994, 1996, 2003), Gallium Arsenide (1996), Lava (1997) en Relapse Records (2006) werd uitgebracht.
Vervolgens verschenen "Reflecter" (UFO Records, 1992, Dutch East India Trading Company, 1992 en Midi Inc., 1992), "Libertine" (Beggars Banquet Records, 1994, CD/MC, 1994 en Atlantic Records, 1993), "Return Journey" (Acme Records, 1994, Gallium Arsenide, 1996 en Relapse Records, 2006), "Acid Yantra" (Beggars Banquet Records, 1995 en Acme Records, 1995, 2007), "Live Drug" (Acme Records, 1996), "Zen For Sale" (Acme Records, 2003 en Headspin, 2003), "Shards Of God" (Acme Records, compilatie, 2007), "Libertine - Deprogrammed" (Acme Records, 2007), "Processed For DNA (The 20th Anniversary Anthology)" (Shrunken Head, 2-CD, 2010), "Sun Dial" (Shrunken Head, 2010), "Pumpkinhead" (Shrunken Head, 2011), "Mind Control" (Tangerine Records, 2012) en de Box Set "Exploding In your Mind - A Collection of Outtakes, Alternative Mixes and Rehearsals 1990-91 (Acme,"CD, 2010) plus 12 singles en 10 EP's.
Tijdens de opnamen van het album "Mind Control" uit 2012, dat 3 december 2015 plus 2 extra nummers via het Sulatron Records label op CD verscheen, bestond de band uit: Gary Ramon - sologitaar, zang, mellotron, mini-Moog, arp en Hammond orgel, Scorpio -basgitaar en Moog taurus 3 bas pedalen, Conrad Farmer - drums en Joolie Wood - viool, basblokfluit en melodica, terwijl Hugo Chavez-Smith, die tevens bij het debuut album "Other Way Out" betrokken was geweest, het album produceerde.
Het studio album van de band "Made In The Machine" verscheen 24 oktober 2016 via het Sulatron label op CD en 25 december werd, via dat zelfde label, de 2LP versie in een gelimiteerde oplage van 500 stuks met klaphoes uitgebracht.
"Science Fiction", dat 13 nummers bevat, is de opvolger van dit album en werd 22 juni 2018 in een beperkte oplage van 750 stuks op 180 gram groen vinyl en in een beperkte oplage van 500 stuks als CD uitgebracht door het Sulatron Records label.

Het album, waar meer dan 20 jaar aan gewerkt is, begint met "Hangar 13" en daarin hoor ik Sun Dial een eentonig elektronisch nummer spelen, dat een licht hypnotiserend ritme heeft en tegen het einde licht psychedelisch wordt, waarna "White Stone" volgt en ik een swingend rock nummer voorgeschoteld krijg, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
In "Mind Machine" zet hij me een zeer dansbare mix van disco en elektro voor, die een eentonig ritme heeft en in "Saturn Return" krijg ik eveneens een dansbaar elektronisch nummer te horen, waar lichte ruimtelijke invloeden in zitten.
Dan hoor ik "Space Travel", een lekker in het gehoor klinkend rustig elektronisch nummer, dat een aangenaam ritme heeft en gevolgd wordt door "Alien X", een mooi rustig nummer, dat lichte invloeden uit science fiction films, pschedelische muziek en spacerock heeft.
Daarna speelt Sun Dial "Rise Of The Robots", een heerlijk dansbaar nummer met een eentonig ritme, dat gevolgd wordt door "Airlock", een swingend stuk muziek, waar invloeden uit Hammond rock, Oosterse muziek en psychedelische rock in verwerkt zijn.
Vervolgens hoor ik "Aftershock", een nummer, dat uit een soundtrack lijkt te komen, spacerock invloeden heeft en swingt, waarna ik "Ghost Ship" hoor en hij me opnieuw een stukje filmmuziek voorschotelt, dat een ruimtelijk effect en een eentonig ritme heeft.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Verder zet Sun Dial me "Infra Red" voor, een fantastisch swingend elektronisch nummer met een licht hypnotiserend dansbaar ritme, dat gevolgd wordt door "Starwatchers", een uitstekend, vrij rustig, stukje filmmuziek, dat symfonische spacerock elementen bevat en lichtelijk driegend over komt.
Het laatste nummer is de lange uitvoering van "Hangar 13", die iets meer dan 15 minuten duurt en daarin laat hij me genieten van een geweldig psychedelisch elektronisch nummer, dat een licht hypnotiserend terugkerend ritme heeft en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en daarmee weet hij me van begin tot einde in de ban van zijn muziek te houden.

"Science Fiction" van Sun Dial bevat 12 korte uitstekende nummers en 1 fantastich lang nummer, die me als muziek in de oren klinken en ik kan deze schijf dan ook aanraden, aan iedere liefhebber van filmmuziek, elektronische en psychedelische muziek.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Smash Fashion - Rompus Pompous (Electric Pudding Recordings, 2018) (Glamrock)

Smash Fashion is een band uit Los Angeles, Californië, die zich muzikaal heeft laten beïnvloeden door de glamrock, garagerock en rock & roll, bestaat uit: Lloyd Stuart Casson - sologitaar, Nigel Mogg - basgitaar (tot eind 2013), Tony Kinman  - basgitaar, Repo - drums en Roger Deering - zang en sologitaar.
Bijna alle bandleden hebben voorheen in vrij bekende bands gespeeld, zo speelde Nigel Mogg in de Britse band The Quireboys, Tony Kinman in Amerikaanse punk band The Dils, Repo in de Finse band Smack (Nirvana coverde hun nummer "Run Rabbit Run") en Lloyd Stuart Carson in de Amerikaanse band Rock City Angels (de oude band van Johnny Depp), terwijl zanger Roger Deering een fanatieke aanhanger is van Cheap Trick en Mott The Hoople.
Hun debuut album "Big Cat Love" werd in 2014 door het Electric Pudding Recordings label uitgebracht en ook het album "Rompous Pompous" verscheen in mei 2018 via dit label en op dit album is basgitarist Kinman vervangen door Scarlet Rowe, die tevens de achtergrond zang doet.
Ook spelen er enkele gastmuzikanten mee, waaronder: Mike Garson - piano (1 nummer), Patrick "Frenchie" French - mondharmonica, Brad Watson - keyboards en Lauri Cook en Ronnie Del Dio - achtergrond zang.

Het album, dat 11 n ummers bevat, begint met "Can't Take You Anywhere", waarin ik een heerlijke swingende uptempo glamrock song voorgeschoteld krijg, die me terug doet verlangen naar de jaren 70 en ook "Soft As A Rock (Helium Head)" is zo'n aanstekelijke 70er jaren geïnspireerde song, die enkele prima tempowisselingen heeft, swingt en zeer dansbaar is.
Dan volgt het titel nummer "Rompus Pompous", een uitstekende uptempo rock song, die swingt en lichte invloeden uit psychedelische rock en glamrock heeft, waarna de band me "Wolves Of Wonderland" voorzet en ik een lekker in het gehoor klinkende poprock song te horen krijg, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en invloeden uit bluesrock bevat.
In "Teenage Demon" laat de band me een schitterende swingende mix van rock & roll en glamrock horen, waarbij stil zitten niet aan de orde is en in "Proper Way To Eat A Muffin" zet Smash Fashion me een song in de stijl van The Sweet voor, die een hoog meezing gehalte heeft en in een aanstekelijk ritme gespeeld wordt.
Daarna hoor ik de single "Runs In The Family", een verrukkelijke swingende rock song, die erg dansbaar is en ook nu weer een aanstekelijke ritme heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Tender Was The Hook", een fantastische mix van licht psychedelische muziek en glamrock, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Verder hoor ik "Ugly Thugly", een swingende glamrock song, die diverse tempowisselingen heeft, "Gentle Hand", een geweldige swingende rock song, die invloeden van de muziek van The Sweet heeft en "Smiles And Daggers" is een verrukkelijke rustige pop song, die halverwege in een iets steviger ritme gespeeld wordt.

"Rompus Pompous" van Smash Fashion is een heerlijke schijf om te beluisteren, waarmee de band me opnieuw mee terug gevoerd heeft naar de jaren 70 en ik kan hen, die van glamrock en swingende muziek houden, deze CD dan ook van harte aanbevelen.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Ángel Ontalva & Vespero - Carta Marina (Eigen Beheer, 2018) (Progressieve Rock / RIO)

Ángel Ontalva is een Spaanse gitarist uit Madrid, die deel uit maakt van de band October Equus, maar ook solo diverse albums op zijn naam heeft staan, zoals: "Mundo Flotante" (OctoberXart Records, 2012), "Land Of Rain And Steel" (Ltd.edition CD-r, OctoberXart Records, 2013), "Tierra Quemada" (CD, OctoberXart Records, 2015), "No Grooves - Blood Moon Tonight" (CD, OctoberXart Records, 2017) en "Satellites" (ltd. edition CDr, OctoberXart Records, 2017).
Vespero werd in 2003 in Astrakhan, zuid Rusland opgericht en brengt sinds 2004 muziek uit, zowel in eigen beheer, als via diverse maatschappijen.
De band onderging sinds hun oprichting diverse keren bezettingswisselingen en bestaat, na het overlijden van cellist Vladimir Belov tegenwoordig uit: Ivan Fedotov – drums en percussie, Arkady Fedotov – basgitaar, synthesizer, fluit en achtergrond zang, Alexander Kuzolev – gitaar, effecten en elektronica, Alexei Klabukov – arpeggiator, keyboards en mellotron en Vitaly Borodin - viool.
Angel en Vespero hebben hun krachten gebundeld in het nummer "Carta Marina", dat vanaf 12 februari 2018 op CDr via bandcamp verkrijgbaar was en op 9 juli 2018 gevolgd werd door het album met dezelfde naam.
Het album verscheen in eigen beheer in een beperkte oplage van 100 stuks als Deluxe Edition 2CD + digitale download, waarbij de bonus CD opnamen bevat van live uitvoeringen van Ángel Ontalva & Vespero uit 2017/2018, inclusief 3 niet uitgebrachte nummers, gestoken in een 6 delige hoes en in een beperkte oplage van 400 stuks, plus als digitale download.

In het eerste nummer, "Carta Marina", hoor ik Angel met rustig gitaar spel starten, ondersteund door synthesizer geluiden, die langzaam meer volume krijgen, waarbij het tempo en ritme sneller wordt en de muziek verandert in een fantastisch hypnotiserend stuk progressieve rock, dat krautrock invloeden bevat en swingt, om tegen het einde terug te keren naar de begin tonen en in "Sea Orm" laat de band me genieten van een heerlijk progressief rock nummer, dat lichte jazzrock invloeden heeft en diverse subtiele tempowisselingen kent.(luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)
Dan volgt "Giant Lobster Between The Orkneys And The HYbrides", een fantastisch swingend nummer, dat aan rock in opposition grenst, zeer complex in elkaar zit en enkele prima tempowisselingen heeft, waarna Ángel Ontalva & Vespero "Insula Magnetica" speelt en ik een spannend stukje progressieve rock voorschoteld
krijg, dat ook nu weer diverse tempowisselingen bevat en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
Daarna hoor ik "Sledges Crossing The Guld Of Bothnia", waarin de band een schitterende uptempo mix van progressieve rock en Spaans klinkende muziek voorzet, die tevens lichte spacerock invloeden heeft en swingt.
Vervolgens speelt de band "Horrenda Charybdis Near Loftten", een geweldig swingend nummer, dat opnieuw erg complex in elkaar zit en in een vrij hoog tempo gespeeld wordt en "Ziphius", een verrukkelijk swingende mix van progressieve rock en zigeunerklanken, die diverse tempowisselingen bevat.

Ángel Ontalva & Vespero  hebben me met "Carta Marina" van begin tot einde in de ban van hun muziek gehouden en ik kan dit meesterwerk dan ook ten zeerste aanbevelen, aan iedereen, die van progressieve rock en/of rock in opposition houdt.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Saturnia - The Sceance Tapes (Elektrohasch Records, 2018) (Psychedelische Rock)

In 1996 besloot multi-instrumentalist Luis Simões zijn project Saturnia op te richten.
Officieel was het bedoeld een vrije kunst project te worden met diverse kunstmogelijkheden, zoals: literatuur, fotografie,ontwerpen, schilderen en muziek.
De naam Saturnia werd voor dit project bedacht en bestond op deze manier tot 1997, het jaar waarin ook de eerste demo verscheen.
Begin 1998 veranderde Saturnia in een 2 mans band met Luis Simões - gitaar, sitar, zang, gong, programmering en theremin en Eduardo Vasconcelos (alias M Strange) - keyboards.
Dit duo maakte de eerste officiële CD "Saturnia", die in 1999 verscheen, waarna Eduardo de band verliet en werd vervangen door Vasco Pereira, een spacerock synthesizer/orgel speler, die in de zomer van 2000 op zijn beurt werd vervangen door keyboards speler Francesco Rebelo.
Samen namen ze de tweede CD van Saturnia op, getiteld "The Glitter Odd", die in 2001 via het Cranium Music label verscheen en in 2002 kwam hun volgende CD "Hydrophonic Gardening" via het Italiaanse Mellow label uit.
Na enkele jaren van stilte was er in 2007 plotseling een nieuwe CD, die door het Duitse Elektrohasch label op de markt gebracht werd, getiteld "Muzak" met daarop muziek die tussen mei 2003 en november 2005 was opgenomen.
Op deze CD is een bijdrage geleverd door Daevid Allen (Gong), Nik Turner (Hawkwind) João Alves en Flapi Simões.
Luis ging daarna, alleen, weer de studio in en nam tussen 2007 en 2011 genoeg muziek op om de dubbel LP/CD "AlphaOmegaAlpha" uit te brengen, die in 2012 via het Elektrohasch verscheen en daarop werkten Stefan Koglek (Colour Haze) en Teresa Machado mee.
"The Real High", dat 5 augustus 2016 zowel op CD als op LP verscheen en 8 nummers bevat, is het zesde album van Saturnia en werd tussen 2012 en 2016 opgenomen met medewerking van Tiago Marques - Moog synthesizer (2 nummers) en Adelaide Simões - zang en gesproken woord (1 nummer).
Zijn album "The Sceance Tapes" is daar de opvolger van en dit verscheen op 29 juni 2018 op CD en als 2LP via Elektrohasch.
Om ook live op te treden, is zijn eenmans band uitgebreidt met Nuno Oliveira - orgel, synthesizer, elektrische piano en keyboards en André Silva - drums en gong en zijn album "The Sceance Tapes" werd dan ook live opgenomen door Ary op 11,12 en 13 september 2017 in de Toolate Studio te Cascais, Portugal en door Stefan Koglek gemasterd in de Colour Haze Studio te Reichertshausen, Duitsland, op 8,9 en 10 februari 2018.

Het album, dat 12 nummers bevat, start met "Chrysalis", waarin de band me een fantastische uptempo psychedelische song voorzet, die Oosterse invloeden heeft en swingt als een trein, zodat stil zitten geen optie is en dit nummer wordt gevolgd door "A Burnt Offering", een mooie, vrij rustige, pop song met Oosterse en spacerock invloeden.
Daarna brengt de band "Infinite Chord" ten gehore en hierin krijg ik een geweldige mix van spacerock, progressieve rock en Indiaanse invloeden voorgezet, waarna "I Am Utopia" volgt, een schitterende psychedelische rock song, die swingt, een hypnotiserend ritme en spacerock invloeden heeft.
In "The Real High" speelt de band opnieuw een heerlijke mix van psychedelische, progressieve rock en Oosterse invloeden in een gemiddeld tempo en in "Hydrophonic Gardening" zet Saturnia me een experimenteel psychedelisch nummer voor, dat in een traag tempo gespeeld wordt.
Dan krijg ik "Mindrama" voorgeschoteld en daarin laat de band me genieten van een verrukkelijke hypnotiserende psychedelische song, die me alle tijd doet vergeten (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Gemini", een prachtige rustige psychedelische song, die invloeden van de muziek van Pink Floyd heeft.
Vervolgens hoor ik "Still Life", een lekker in het gehoor klinkend instrumentaal stukje melodische muziek, waarna ik "Sunflower" hoor en hierin krijg ik weer zo'n mooie, vrij rustige, pop song te horen, die lichte psychedelische invloeden heeft.
verder volgen "The Twilight Bong", een fantastisch Oosters psychedelisch nummer met een hypnotiserend ritme en lichte spacerock invloeden en "Cosmonication", een schitterend symfonisch elektronisch nummer met invloeden van spacerock.

"The Sceance Tapes" van Saturnia is een album, waarvan ik van begin tot einde heb genoten en ik kan liefhebbers van zowel psychedelische rock, alsmede Oosterse muziek en progressieve rock, dit meesterlijke werk dan ook sterk aanraden.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Solus - Satya Yuga (R.A.I.G. Records, 2018) (Progressieve Rock / Psychedelische Rock / Raga)

Solus is het alias van multi instrumentalist Devin Thompson uit Calgary, Canada, die zijn debuut album "Satya Yuga" op 15 november 2017 als digitale download uitbracht en op 15 mei 2018 is dit album, dat 8 nummers bevat, via het R.A.I.G. Records als CD en als digitale download verschenen met nieuw artwork.

Het album begint met "Satya", waarin ik Solus een fantastische swingende mix van Indiase traditionele raga en progressieve rock in een vrij hoog tempo hoor spelen, waarna "Brahmã" volgt en hij me een uitstekend uptempo rock nummer voorschotelt, dat een aanstekelijk swingend ritme heeft, waarbij stil zitten geen optie is.
Daarna schotelt hij me "Treta" voor en krijg ik een geweldige mix van raga en heavy rock te horen, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en gevolgd wordt door "Brahmãstra", een schitterend psychedelisch progressief rock nummer, dat in een vrij hoog tempo gespeeld wordt en een licht hypnotiserend ritme bevat.
Dan krijg ik "Dvapara" voorgezet en hierin speelt Solus een heerlijk melodisch rock nummer, dat halverwege in een langzamer tempo wordt gespeeld, waarna "Brahman" volgt en ik een verrukkelijk rustige stukje licht psychedelische muziek te horen krijg, waar invloeden van de muziek van Pink Floyd in zitten.
In "Kali" laat Solus me opnieuw genieten van een heerlijke mix van psychedelische en progressieve rock, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en in "Relic", het laatste nummer van het album, schotelt hij me nogmaals een fantastische mix voor van psychedelische muziek en progressieve rock, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

"Satya Yuga" van Solus is een heerlijk album, dat me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan deze schijf dan ook ten zeerste aanraden, aan een ieder, die van psychedelische, progressieve rock en Indiase muziek houdt.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Dead Man's Eyes - Words Of Prey (Tonzonen Records, 2018) (Psychedelische Progressieve Rock)

Dead Man's Eyes werd te Keulen, Duitsland opgericht en bestaat uit: Peter Engel - sologitaar en zang, Simon Reichelt - sologitaar, Nima Davari - sologitaar en lap steel gitaar, Simon Mead - basgitaar en zang en Geir Johansen - drums.
De band bracht hun debuut op 7 december 2013 uit met het album "Meet Me In The Desert", die als digitale download verscheen en deze is op 22 juni 2018 gevolgd door "Words Of Prey", dat in een beperkte oplage van 500 stuks op 180 gram wit marmerkleurig vinyl met klaphoes, inclusief inlay en download code is uitgebracht door Tonzonen Records en tevens is het album in een oplage van 1000 stuks op digipack CD via dit label verschenen en als digitale download.

Het album, dat 9 nummers bevat, start met "Radiant Smile", waarin ik de band een swingende uptempo rock song hoor spelen, die progressieve rock invloeden heeft en swingt (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie), waarna "Dive" volgt en de band me een mix van psychedelische en progressieve rock voorzet, waar diverse tempowisselingen in zitten.
Dan brengt de band "Be Good" ten gehore, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en lichte country, surf en psychdelische invloeden heeft en gevolgd wordt door "What Are You Waiting For", een verrukkelijke psychedelische song, waarin de band hoorbaar door de muziek van The Beatles is geïnspireerd.
Het eerste nummer van kant B, "This Old Place", begint met een stukje boogie, dat gemixt wordt met een swingend dansbaar ritme en licht psychedelische pop en dit wordt gevolgd door "This Old Interlude", waarin Dead Man's Eyes verder met het nummer gaat en ik het eindstuk lijk te horen.
Vervolgens schotelt de band me "Two Dozen Eyes" voor en daarin hoor ik een verrukkelijke swingende rock song, die in een zeer aanstekelijk ritme gespeeld wordt en lichte blues invloeden heeft en daarbij is stil zitten geen optie en na een tijdelijke onderbreking, wordt het nummer in hetzelfde ritme vervolgd, waarna ik "Robot Sophia" voorgezet krijg en dit is weer zo'n fantastische psychedelische pop song, die invloeden van The Beatles heeft en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
Het laatste nummer van het album heet "Fire Of My Own" en hierin laat de band me nogmaals genieten van een schitterende rustige pop song, die invloeden uit progressieve rock bevat en geleidelijk iets sneller wordt, waardoor de muziek een aanstekelijk swingend ritme krijgt.

"Words Of Prey" van Dead Man's Eyes is een heerlijke plaat om te beluisteren en ik kan liefhebbers van zowel progressieve als psychedelische rock dit aalbum dan ook ten zeerste aanraden.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl 

Review: Chickn - Wowsers! (Inner Ear Records, 2018) (Progressieve Rock)

Chickn, uit Athene, Griekenland, ontstond tijdens de kerstvakantie 2012 en bestaat uit: Angelos Krallis - zang, elektrische resonator en akoestische solo- en basgitaar, elektrische sitar, luit, synthesizer, tsambounna, udu, drum machine en steel drum, Evangelos Aslanides - drums, percussie, djembé, darbuka en bendir en Pantelis Karasevdas - drums, percussie, conga's en djembé.
De band bracht 30 januari 2014 hun debuut single "Die To Make A Living - Missed Me A Lot" via het Sonic Playground label uit, die 8 september 2014 gevolgd werd door de digitale download "Chickn Cassette#1" en op 7 december 2014 door de cassette "3 Flaming Spoons For The 6th Of December", die in 6 genummerde cassettes in verschenen.
Chickn treedt live in diverse formaties op, die kunnen varieëren van 3 tot 9 mensen en daarbij wordt er hoofdzakelijk geïmproviseerd, waarbij het oorspronkelijke concept niet uit het oog verloren wordt.
De band heeft 10 oktober 2016 hun debuut album "Chickn", zowel als CD, digitale download en als 2LP uitgebracht via het Inner Ear Records label, met medewerking van: Sir Kosmiche - basgitaar, Konstantinos Protopappas - sologitaar, Haris Neilas - darbuka, conga's en koeiebel, Andreas Kiltsikis - oud en amanes, Prins Obi - synthesizer en zang en King Elephant - saxofoon.
Op 11 mei 2018 verscheen hun album "Wowsers!", dat live opgenomen werd en 9 nummers bevat, via Inner Ear Records op LP, CD en als digitale download en hierop bestaat de band uit: Angelos Krallis - zang, sologitaar en synthesizer, Pantelis Karasevdas - drums en percussie, Axios Zafeiraakos - basgitaar, Chris Bekiris - sologitaar, snaar machine en achtergrondzang, Don Stavrinos - hoorn en percussie en Haris Neilas - percussie en tevens doen Noda Pappas - sologitaar (1 nummer) en Gus Boggar - sologitaar (1 nummer) als gastmuzikanten mee.

Het album start met "Invocation", een 28 seconden durend stukje gitaargeweld, dat door drums wordt begeleid en vlekkeloos over loopt in "Am I Cher?", waarin Noda te horen is en hierin krijg ik een zeer swingende rock song voorgeschoteld, die progressieve rock en jazz invloeden heeft en in een hoog tempo gespeeld wordt.
In "Too Many Parables", met Gus, speelt de band een lekker in het gehoor klinkende vrolijke poprock song, die theater invloeden heeft en in "I Cry Diamonds" laat de band me genieten van een mix van rock & roll en progressieve rock, die in een hoog tempo gespeeld wordt, waarbij de muziek swingt als een trein.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Dan volgt "Chickn Tribe (Reprise)", een fantastische swingende uptempo rock song met funk invloeden, waarbij stil zitten geen optie is en dit nummer wordt gevolgd door "Egg Of Love", waarin Chickn me een uitstekende dansbare mix van country en rock voorzet, waar enkele subtiele tempowisselingen en experimentele elementen in zitten.
Daarna brengt de band "China Must Win" ten gehore en daarin speelt de band een verrukkelijke licht psychedelische progressieve rock song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, totdat de band enkele minuten voor het einde versneld en de muziek nog meer progressief gericht is.
Vervolgens hoor ik "Elevational Love Of Frank Zappa", een schitterend progressief rock nummer met jazz invloeden, dat in een zeer hoog tempo gespeeld wordt en een eerbetoon aan Frank Zappa lijkt en "Cloud Over Athens", een vrij rustige licht psychedelische song met theater invloeden, die halverwege even stopt, om daarna weer in hetzelfde tempo verder te gaan.

"Wowsers!" van Chickn is een lekker afwisselende plaat, die vol heerlijke muziek staat, waar ik met veel plezier naar heb zitten luisteren en ik kan deze waardige opvolger van hun debuut album "Chickn", dan ook van harte aanbevelen aan een ieder, die van progressieve rock houdt.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Bong - Thought And Existence (Ritual Productions, 2018) (Stonerrock)

Bong is een band uit Newcastle-Upon-Thyne, die tegenwoordig bestaat uit: Mike Vest - sologitaar, David Terry - basgitaar en Mike Smith - drums (eerder speelden ook Pete Ryde- sologitaar en Ben Freeth - sitar in de band) en sinds 2007 hun muziek (44 uitgaves) uit brengt via diverse labels, zoals: Fuckin' Amateurs, Slight Chance, Heidenwut Productions, Infinite Exchange, Blackest Rainbow, Roadburn Records, Ritual Productions, MIE Music, Zam Zam Records, Brave Mysteries, enz.
Hun laatst verschenen uitgave heet "Thought And Existence" en deze werd 2 mei 2018 in een beperkte oplage van 50 stuks (met de hand genummerd) op doorzichtig blauw gespetterd vinyl + artwork-zeefdruk op een rode kaart, 3 stickers en een patch door het Ritual Productions label uitgebracht en tevens 93 stuks doorzichtig blauw gespetterd vinyl, verpakt in met de hand gemaakte marineblauwe glanzende zijde-zeefdruk hoes, die met de hand genummerd is (exclusief verkrijgbaar via Ritual Productions), 154 stuks op doorzichtig blauw gespetterd vinyl, gestoken in een standaard hoes en tevens op zwart vinyl, als CD (met een extra nummer) en als digitale download.

Het CD album, dat 3 lange nummers bevat, start met "The Golden Fields", waarin ik Bong met mysterieuze synthesizer klanken hoor beginnen, die vergezeld gaan van gesproken tekst, om na enkele minuten over te gaan in een heerlijke trage zware stonerrock song, die kerkelijke invloeden lijkt te hebben.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Dan volgt "Tlön Uqbar Orbis Tertus", een schitterend stoner nummer met een licht hypnotiserend ritme, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en tegen de helft van het nummer tijdelijk iets langzamer wordt, om na enkele minuten weer verder te gaan in het begin tempo.
Het bonus nummer is een live opname van "Tlön Uqbar Orbis Tertus", die in The Blitz gemaakt is en dit 26 minuten durende stuk muziek begint dreigend en vrij rustig, waarbij het ritme, net als in de studio opname, licht hypnotiserend klinkt en iets over de helft wordt het tempo langzamer, maar blijft stevig, om tegen het einde in een fantastisch licht psychedelisch hypnotiserend stukje muziek uit te monden.

Bong heeft me met "Thought And Existence" van begin tot einde in de ban van hun geweldige muziek weten te houden en ik kan liefhebbers van stoner deze plaat dan ook van harte aanbevelen, maar ook zij, die van hypnotiserende klanken houden, zullen ruimschoots aan hun trekken komen.

Review: Zen Dub - Sands Of Time (Sentience Records, 2018) (Dance)

Zen Dub is het alias van multi instrumentalist Kai Norton, een drum 'n bass producer/dj uit Glastonbury, Engeland, die sinds 2014 zijn muziek uitbrengt, alleen of samen met andere muzikanten.
"Sands Of Time", dat 11 nummers bevat, is de opvolger van "Shangri-La" uit 2017, dat hij samen met The Alchemist maakte en "Free Your Mind" (2015) en is net als zijn vorige uitgaven uitgebracht via het Sentience Records label en als digitale download via bandcamp.
Op enkele nummers wordt hij bijgestaan door gastmuzikanten, zoals Daygan (1 nummer), Tom Bilmer (1 nummer) en John Dalton (1 nummer).

Het album start met "Sadhu", waarin Zen Dub in een rustig tempo start, dat na korte tijd over gaat in een lekkere swingende Oosters klinkende song, die dance invloeden heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waarna hij tegen het einde terug keert naar het rustige tempo en dit nummer wordt gevolgd door "Enchanted", waarin Daygan meespeelt en ik een prachtig rustig drum 'n bass nummer voorgeschoteld krijg, dat een dansbaar ritme heeft.
Daarna brengt hij "Vivid" ten gehore, een heerlijk stukje dance, dat opnieuw Oosterse invloeden heeft en in een aanstekelijk zeer dansbaar ritme gespeeld wordt, waarna het titel nummer "Sands Of Time" volgt en hij me een schitterende swingende mix van elektronische muziek en dance voorzet, waarbij stil zitten geen optie is.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Gaya" krijg ik ook nu weer een uitstekende mix van Oosterse muziek en dance te horen, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en enigszins mystiek aan doet, waarbij ook enkele prima tempowisselingen ingebouwd zijn en in "Summer Rain" (met Tom Bilmer) laat Zen Dub me genieten van een geweldige swingende mix van dance en smooth jazz en hierbij is stil zitten geen optie.
Dan zet hij me "Figment" voor en hoor ik een mooi kort rustig nummer, dat een terugkerend ritme heeft en gevolgd wordt door "Elysium", een verrukkelijk stuk dance, dat rustig begint en swingt als een trein en dus zeer dansbaar is.
Vervolgens hoor ik "Kindred", een lekker in het gehoor klinkend, vrij rustig, nummer, "Miracles", eveneens een heerlijk dansbaar nummer en "Beyond Belief", waarin John Dalton mee speelt, een schitterend dance nummer, dat een aanstekelijk ritme bevat, dat zeer dansbaar is.

"Sands Of Time" van Zen Dub bevat 11 heerlijke dansbare nummers, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan iedere liefhebber van deze muzieksoort deze CD dan ook van harte aanbevelen.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Yuka & Chronoship - Ship (OMP Company/Cherry Red Records, 2018) (Symfonische Rock)

Yuka & Chronoship is een Japanse progressieve rock band, die in 2009 door tekstschrijfster, zangeres en keyboards speelster Yuka Funakoshi werd opgericht en verder bestaat uit: Takashi Miyazawa - sologitaar, Shun Taguchi - basgitaar en Ikko Tanaka - drums en elektrische drums.
De band liet zich muzikaal inspireren door de muziek van de progressieve rock bands uit eind jaren 70.
Hun debuut album "Water Reincarnation" verscheen in juni 2011 via het Franse Musea records label en werd in april 2013 gevolgd door "Dino Rocket Oxygen" (Musea), waarvan de hoes door Roger Dean ontworpen werd, terwijl de albums in 31 landen werden uitgebracht.
Door hun live optredens zag de band hun populariteit steeds meer groeien en werd er onder andere opgetreden in Marseille, Frankrijk tijdens het Prog Sud festival in 2013, het Festival Crescendo in 2014 te Saint Palais Sur Mer in Frankrijk en het tweedaagse Prog+1 festival te Verona, Italië in 2015.
Hun derde album, "The 3Rd Planetary Chronicles" werd 25 september 2015 door het Cherry Red Records label uitgebracht en "Ship", dat eveneens via Cherry Red Records werd uitgebracht, is hier dus de opvolger van.
Vermeldenswaardig is nog, dat Hiroyuki Izuta en Sonja Kristina (Curved Air) als gast zanger en zangeres meespelen en logo design door Roger Dean is ontworpen.

Het album, dat 11 nummers bevat, start met "The Argo Suite", die uit 7 delen bestaat en daarvan is "Tears Of The Figurehead" het eerste en daarin hoor ik de band een prachtige korte rustige song spelen, waarbij de zang (van Sonja) en het pianospel voor het geheel zorgen.
Daarna krijg ik "The Ship Argos"voorgeschoteld en hierin speelt de band een geweldig symfonisch rock nummer, dat diverse tempowisselingen heeft en bij tijd en wijle opzwepend klinkt en dit nummer wordt gevolgd door "Landing", een schitterend swingend nummer, dat een aanstekelijk ritme bevat, waarbij stil zitten geen optie is.
In "Golden Fleece" zet de band me een heerlijk nummer voor, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een terugkerend ritme heeft, waardoor ik opnieuw  begin mee te bewegen en in "A Dragon That Never Sleeps" brengt de band een fantastische mix van symfonische rock, progressieve rock en funk ten gehore, die in een vrij hoog tempo gespeeld wordt.
Dan schotelt Yuka & Chronoship me "Islands In The Stream" voor en hoor ik ook nu weer een uitstekend stuk symfonische rock, dat diveres subtiele tempowisselingen heeft, waarna "Return" volgt, een kort swingend nummer, waarbij stil zitten niet aan de orde is.
Vervolgens krijg ik "The Airship Of Jean Giraud" te horen en ook daarin laat de band me genieten van hun schitterende symfonische rock, die swingt, diverse tempowisselingen heeft en erg aanstekelijk klinkt en dit wordt gevolgd door "Visible Light", een swingende mix van orkestrale muziek, symfonische rock en dance, die in het Japans gezongen wordt en ook nu weer, verscheidene tempowisselingen heeft, waardoor het nummer spannend blijft.
Verder hoor ik "Old Ship On The Grass", een verrukkelijk vrolijk klinkend nummer, dat een hoog meedans gehalte heeft en dat folk invloeden bevat en "Did You Find A Star?", een schitterend rustig nummer met zang van Hiroyuki en hierin verandert de muziek halverwege tijdelijk en krijg ik een rustig progressief stuk te horen, dat terug keert naar het begin van de song.

"Ship" van Yuka & Chronoship is net als hun vorige albums een fantastische plaat geworden, die vol heerlijke symfonische rock staat en ik kan deze schijf dan ook van harte aanbevelen aan iedere liefhebber van deze muzieksoort.(luister naar gedeeltes van de nummers via de youtube link onder de recensie)

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Laura Meade - Remedium (Doone Records, 2018) (Melodische Pop)

Singer-songwriter Laura Meade uit New York, Amerika, maakte met de progressieve rock band IZZ diverse albums en speelt tevens theatermuziek.
Op 18 mei 2018 verscheen haar debuut album "Remedium", dat 10 nummers bevat, via Doone Records, het label dat ook de muziek van IZZ uitbrengt.
Hierop spelen enkele gastmuzikanten mee, waaronder: John Galgano - basgitaar, keyboards, akoestische gitaar, ukelele, piano, drums en drum programmering, Randy McStine - sologitaar, Brian Coralian - drums, Greg Meade - sologitaar, Paul Bremner - sologitaar, Greg Dimiceli - drums en Jason Hart - keyboards en strijkers arrangement.

Het eerste nummer van het album heet "Sunflowers At Chernobyl" en daarin krijg ik een schitterende mix van progressieve rock, symfonische rock en folk voorgezet, waarin tevens invloeden uit het theater te horen zijn, waarna "Conquer The World" volgt en Laura een mooie vrolijk klinkende pop song ten gehore brengt.
Daarna krijg ik een prachtige, vrij zwaar klinkende, folkpop song te horen, die "What I See From Here" heet en rustig begint, maar na korte tijd meer snelheid en progressieve rock invloeden krijgt en gevolgd wordt door "Never Remember", waarin elektro, folk en melodische pop elkaar ontmoeten, waardoor er een heerlijk klinkende mix ontstaat, die wisselende tempo's bevat.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "The Old Chapel At Dusk" laat Laura me genieten van een verrukkelijk rustig stukje avant gardistisch pianospel en in "Dragons" schotelt ze me een geweldig progressief rock nummer voor, dat rustig start en na enkele minuten verandert in een swingende rock song, die elektro en psychedelische rock invloeden heeft en diverse tempowisselingen bevat en tegen het einde terug keert naar het tempo, waarin de song begonnen was.
Dan zet Laura me "Home Movies" voor en krijg ik een uitstekende pop song te horen, die in en niet al te hoog tempo gespeeld wordt en gevolgd wordt door "Your Way", een lekker in het gehoor klinkende melodische pop song met een aanstekelijk ritme.
Verder hoor ik "Every Step", een prachtige pop song met hemelse zang, die een gemiddeld tempo heeft en "Irradiation", een mooie rustige pop song, die door gebruik van de cello een trieste ondertoon krijgt.

"Remedium" van Laura Meade is een uitstekende plaat, die vol mooie songs staat, waarvan ik er enkele als uitschieter kan betitelen ("The Old Chapel At Dusk", "What I See From Here" en "Never Remember") en ik kan liefhebbers van de betere pop, deze schijf dan ook van harte aanbevelen.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Icarus Peel's Acid Reign - The Window On The Side Of Your Head (Mega Dodo Records, 2018) (Progressieve Psychedelische Rock)

Icarus Peel uit Devon, Engeland, maakte in 2009 zijn eerste solo CD album, getiteld "Tea At My Gaffe", die in 2010 gevolgd werd door "The Sunflower Army" en in 2013 door "Sing!".
Ook maakte hij in 2013 met de band The Honey Pot, die hij in 2010 oprichtte, het album "To The Edge Of The World" voor het Mega Dodo label en onder de naam Crystal Jacqueline And The Honey Pot, verscheen er een dubbele 7" vinyl single bij het Fruits De Mer label in 2014 en verder kwam er een song van de band op het album "Home For Christmas", waarvan de opbrengst voor een goed doel was.
Met Mordecai Smyth maakte Icarus Peel in 2014 de gelimiteerde 10" vinyl split LP "Barnburner" (Mega Dodo Records), waarbij elk 3 nummers speelt en de LP op blauw vinyl in een oplage van 250 stuks geperst is, waarvan de eerste 100 vergezeld zijn gegaan van een A3 kleuren poster + sticker.
Ook zijn album "Forget-Me-Not Under Pussy Willow", dat 7 oktober 2016 via het Mega Dodo Records label verscheen, werd in een gelimiteerde editie van 250 stuks 180 gram zwart vinyl op LP uitgebracht en er verscheen een zeer beperkte oplage van 100 stuks als 4CD in een handgemaakte, individueel genummerde houten doos, die de geremasterde versies van "Tea At My Gaffe", "The Sunflower Army" en "Sing!" plus zijn album "Forget-Me-Not Under Pussy Willow" bevat.
Op 12 mei 2018 vierde het Fruits De Mer Records label zijn tiende verjaardag in de King Arthur Pub te Glastonbury, waar The Honey Pot, Tir Na NÓg, Icarus Peel's Acid Reign, Anton Barbeau, Mark McDowell en Magic Bus optraden en speciaal daarvoor schreef Icarus Peel de song "Shining Diamonds" voor The Honey Pot.
Deze is samen met het nummer "Half Space" van Icarus Peel's Acid Reign in een zeer beperkte oplage van 80 stuks in een metalen kan op 5" single uitgebracht en werd tijdens het optreden verkocht.
Icarus Peel's Acid Reign bestaat uit: Icarus Peel - zang en sologitaar, Andy Budge - basgitaar en Brian Rushbrooke (The Crystal Jacqueline Band) - drums.
Op 27 juli 2018 verschijnt het album "The Window On The Side Of Your Head" van Icarus Peel's Acid Reign via het Mega Dodo Records label en deze wordt in een beperkte oplage op 180 gram geel vinyl uitgebracht, tevens in een beperkte oplage op CD in een metalen kan en als digitale download.
Opmerkelijk is, dat de nummers van de LP en CD in een andere volgorde staan en dat de CD een nummer extra bevat, plus een langere versie van "Eyes Of Insomnia", dat een intro heeft.

De CD, die 11 nummers bevat, start met "Eel Plurr", waarin ik een fantastisch kort, maar heftig, stukje gitaarspel voorgezet krijg, dat gevolgd wordt door "Somewhere Far From Anywhere", een schitterende progressieve psychedelische rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en enkele subtiele tempowisselingen heeft.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna krijg ik "Midnight Moonight" to horen en daarin speelt de band opnieuw een heerlijke swingende progressieve rock song, die een aanstekelijk ritme heeft, waarna "Marley’s Chains" volgt en de band me verrukkelijke rock song voorschotelt, die een licht hypnotiserend ritme heeft en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waarna ik "Gazing Up At Jimi" (niet op LP) hoor en de band een lekker in het gehoor klinkende song speelt, die enkele prima tempowisselingen bevat.
In "Be Calm, Becalmed" laat Icarus Peel's Acid Reign me genieten van een prachtige rustige licht psychelische pop song, die na enkele minuten iets meer tempo krijgt, waarbij de muziek een progressief karakter krijgt en in het instrumentale "Let’s Get It Together" verrast de band me door het gebruik van een sitar, waardoor de muziek een psychedelisch tintje krijgt.
Dan krijg ik "Way Out West" voorgezet en hierin speelt de band een aanstekelijke swingende rock song in een vrij hoog tempo, waarbij stil zitten geen optie is en dit nummer wordt gevolgd door "Eyes Of Insomnia", dat rustig start en na iets meer dan een minuut over gaat in een uitstekende progressieve rock song, die swingt.
verder hoor ik "Falling All Around", een geweldige swingende rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, enkele subtiele tempowisselingen heeft en
me terug voert naar de begin jaren 70, waarin bands als Cream, Jimi Hendrix Experience, Taste, Groundhogs en anderen actief waren.
Vervolgens hoor ik laatste nummer, dat "The Sun Will Leave You Cold" heet en daarin krijg ik een schitterende song voorgeschoteld, die diverse tempowisselingen bevat, spannend en progressief klinkt en swingt, waarbij invloeden uit de jaren 70 opnieuw sterk naar voren komen, middels heerlijk gitaarspel.

"The Window On The Side Of Your Head" van Icarus Peel's Acid Reign is een genot om te beluisteren en ik kan iedere liefhebber van progressieve psychedelische rock en begin jaren 70 muziek deze schijf dan ook van harte aanbevelen.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl