Review: Twin Temple - Satan's A Woman (Rise Above Records, 2019) (Rock & Roll)

Twin Temple uit Los Angeles, Amerika werd op Halloween in 2016 opgericht door Alexandra en Zachary James, die aanhangers zijn van het Satanisme en geïnspireerd zijn door jaren 50 doo-wop en rock & roll.
Het duo bracht hun debuut album met gelijknamige titel in eigen beheer in een beperkte oplage van 666 stuks uit, waarna Rise Above Records het in maart 2019 opnieuw uitbracht in een oplage van 300 stuks op rood vinyl, als CD en als digitale download en op 4 oktober 2019 verscheen de single "Satan's A Woman" / "I Am A Witch" in eigen beheer in een beperkte oplage van 1000 stuks op zwart vinyl met rood/zilver glitter.

In "Satan's A Woman" zet de band me een schitterende jaren 60 gerelateerde swingende mix van rock & roll en doo-wop voor met invloeden van de muziek van de  eerste Beatles platen, waarbij stil zitten niet mogelijk is.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
De B-kant "I Am A Witch" roept overeenkomsten bij me op met de muziek van Caro Emerald en hierin speelt Twin Temple een heerlijke aanstekelijke uptempo song, die een zwoele zang en enkele tempowisselingen bevat.

De single "Satan's A Woman" van Twin Temple bevat 2 geweldige songs, waarmee het duo me even terug heeft gebracht in de jaren 50 en 60 en ik kan liefhebbers van de muziek uit deze periode deze schijf dan ook sterk aanraden.

Review: Syreregn - Cogito Ergo Sum (Kozmik Artifactz Records, 2019) (Progressieve Rock / Stoner)

Syreregn werd in 2006 te Kopenhagen, Denemarken opgericht en bestaat, na diverse bandbezettingen, tegenwoordig uit: Thor Boding - zang en basgitaar, Nick Willum Thøgersen - sologitaar, Jacob Rasmussen - keyboards en synthesizer en Rasmus Kurdahl - drums.
De band bracht in 2009 hun debuut CD "OCD" via Jawbreaker Records uit en deze werd in 2016 door Kozmik Artifactz Records her uitgebracht in een beperkte oplage van 150 stuks op zwart vinyl en in een beperkte oplage van 166 genummerde LP's op geel/zwart marmerkleurig vinyl.
In 2011 verscheen de 10" live LP "Fly With Us" via Blue Beetle Records in een beperkte met de hand genummerde oplage van 500 exemplaren en in 2014 bracht Kozmik Artifactz Records de LP "Skabt Værk Består" in een beperkte oplage van 100 stuks op grijs marmer kleurig met de hand genummerd vinyl, 200 stuks op wit vinyl en 100 stuks op zwart vinyl uit, terwijl Blue Beetle Records het album op magenta vinyl uitbracht.
Op 25 oktober 2019 verscheen hun album "Cogito Ergo Sum", waarop de band in hun nieuwe formatie speelt, via Kozmik Artifactz Records in een beperkte oplage op zowel zwart als wit 180 gram vinyl.

Het album bevat 5 nummers, waarvan de eerste het titel nummer "Cogito Ergo Sum" is en hierin begint de band met een stukje gesproken woord, om na ongeveer 1 minuut met de muziek te starten, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een stevige mix is van stoner en progressieve bluesrock en dit nummer wordt gevolgd door "Golem", waarin de band me laat genieten van een rustig instrumentaal nummer, dat een licht hypnotiserend terugkerend ritme bevat.
Daarna brengt Syreregn "Kan Kan Ikke" ten gehore en krijg ik een uitstekende progressieve rock song voorgezet, die in het Deens gezongen wordt en een terugkerend ritme heeft en tegen het einde een gesproken woord bevat.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Noter Til Shelly" speelt de band een schitterende progressieve rock song in een niet al te hoog tempo, die bluesrock invloeden uit de jaren 70 bevat en in het laatste in het Deens gezongen nummer "I Sjæl og Stål" wordt de muziek tot halverwege in een niet al te hoog tempo gespeeld, om dan van tempo te veranderen en uit te monden in een fantastisch stuk progressieve rock, dat een licht hypnotiserend ritme heeft en na enkele minuten in een langzamer tempo wordt gespeeld, dat stoner invloeden heeft.

"Cogito Ergo Sum" van Syreregn is een geweldige plaat, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan deze schijf dan ook van harte aanbevelen aan iedere liefhebber van stoner en progressieve rock.

Review: Crystal Viper - Tales of Fire and Ice (AFM, 2019) (Hardrock)

Crystal Viper uit Polen werd door zangeres/sologitariste Marta Gabriel in januari 2003 opgericht en bestaat verder uit: Andy Wave - sologitaar, Eric Juris - sologitaar, Blaze J. Grygiel - basgitaar en Tomek Danczak - drums.
"Tales Of Fire And Ice", dat op 22 november 2019 in een beperkte oplage van 250 stuks op doorzichtig vinyl,als CD, DVD en als digitale download via AFM verschijnt is het zevende album van de band, die sinds 2007 diverse singles, EP's en 6 studio albums uitbracht.
Vermeldenswaardig is nog, dat de laatste nummers van de CD/DVD en de LP van elkaar verschillen, waardoor de LP iets meer dan een minuut korter duurt.

Het CD album, dat 11 nummers bevat, start met "Prelude", waarin de band een kort stukje gitaarspel laat horen, dat gepaard gaat met het geluid van onweer en golven, waarna de muziek los barst en ik de swingende hardrock song "Still Alive" voorgeschoteld krijg, die met hoge snelheid mijn gehoorgang in gespeeld wordt en invloeden van de jaren 70 en 80 hardrock bands heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Crystal Sphere", eveneens een heerlijke uptempo rock song, die met de snelheid van het licht gespeeld wordt en enkele tempowisselingen bevat.
Daarna volgen "Bright Lights" en ook hierin houdt de band het tempo hoog en speelt een vrij melodische rock song, die subtiele tempowisselingen heeft en swingt, waarna het de beurt is voor "Neverending Fire", een schitterende song met een gemiddeld tempo, die melodische invloeden heeft en aanzet tot beweging.
In "Interlude" zet me weer een prachtig kort stukje muziek voor, dat deze keer op piano gespeeld wordt, in "Under Ice" krijg ik nogmaals een swingende uptempo rock song voorgezet, dia een aansteklijk dansbaar ritme heeft en in "One Question" gaat de hogesnelheidstrein weer van start en komt met een noodvaart mijn gehoorgang in gedenderd, waarbij de teksten maatschappij kritisch zijn.
Verder hoor ik "Tomorrow Never Comes (Dyatlov Pass)" en ook hierin laat de band me genieten van een uptempo rock song, die diverse subtiele tempowisselingen heeft, "Tears Of Arizona", een verrukkelijke, vrij rustige song, die een fantastisch bombastisch begin heeft en licht symfonisch klinkt en het extra nummer,  "Dream Warriors", een uitstekende rustige melodische rock song met een terugkerend ritme.

"Tales of Fire and Ice" van Crystal Viper is een lekker in het gehoor klinkende hardrock plaat en ook deze Poolse band speelt de muziek, zoals het hoort, dat wil zeggen stevig en snel met goed verstaanbare teksten en ik raadt liefhebbers van dit type muziek deze schijf dan ook van harte aan.

Review: The Re-Stoned - 10π (Clostridium Records / Qiasum Music, 2019) (Stoner)

Componist, gitarist en multi-instrumentalist Ilya Lipkin begon zijn muzikale carrière in diverse lokale bands, waaronder de legendarische dark-folk act Neutral en het avant-garde trio Yarche-1000-Solnts, voordat hij in 2003 zijn eigen akoestische Neo-folk ensemble Waldsone vormde.
In 2008 richtte hij te Moskou, Rusland, de band The Re-Stoned op samen met basgitarist Vladimir Nikulin en drummer Andrei Pankratov, waarin de band een muzikale combinatie maakt van spacerock, blues, psychedelische rock en power rock met melodische muzieklijnen in zeventiger jaren stijl.
Hun debuut EP "Return To The Reptiles", die in de repetitieruimte van de band werd opgenomen, werd in 2009 uitgebracht via het R.A.I.G. label in een zeer beperkte hand genummerde oplage van 100 stuks met daarop 4 nummers, waarvan er 2 op de eerste volledige CD, "Revealed Gravitation" uit 2010, in een vernieuwde versie terecht kwamen, die eveneens via R.A.I.G. verscheen.
Ook de CD "Analog" uit 2011 kwam via dat zelfde label op de markt en hun album, "Plasma" uit 2012, werd eveneens via dat label uitgebracht, terwijl het eveneens in 2012 (29 augustus) verschenen mini album "Re-Session" alleen als digitale download werd uitgebracht.
Op "Plasma" is er één en ander veranderd in de band, want Vladimir en Andrei spelen hierop niet meer mee en Ilya heeft daarom zelf de bas partijen ingespeeld, terwijl er diverse gast muzikanten aan meewerken en ook op "Re-Session V.2" uit 2013 is de band bezetting anders en speelt Ilya samen met Vasily Bartov - drums, Glenda Pescado - basgitaar en Pete Bingham - sologitaar.
Op het album "Totems", dat in 2014, precies een jaar na "Re-Session V.2" is uitgebracht, is de bezetting opnieuw anders.
Op "Totems", dat zowel op CD als in een gelimiteerde oplage van 400 stuks zwart en 100 stuks gekleurd vinyl (via het Headspin Records label) is verschenen, bestaat de band uit: Ilya Lipkin - sologitaar, basgitaar, sjamaan drum, mandola, mondharp en zang, Alexander Romanov - basgitaar, Vladimir Muchnov - drums, Evgeny (Rasputin) Tkachev - percussie en Nikolay (Mikola) Fedotov - didgeridoo, terwijl Kent Stump van de band Wo Fat in 1 nummer sologitaar speelt als gast muzikant.
Ook bracht The Re-Stoned in november van 2014 het mini album "38 Phases" als digitale download via hun eigen Rushus Records label uit, waarbij Ilya en Alexander bijgestaan worden door drummer Alexey Volnov.
Hun volgende album "Reptiles Return" werd in 2016 via het Clostridium Records label uitgebracht en bevat 10 nummers (8 plus 2 bonus nummers), waarvan de eerste 4 nummers eerder op hun debuut EP "Return To The Reptiles" voorkomen en er 2 van de 4 verschenen tevens op het album "Revealed Gravitation" in een andere uitvoering.
Op 15 december 2017 verscheen het album "Chronoclasm" op oranje/paars marmerkleurig vinyl via Oak Island Records in een beperkte oplagen van 200 stuks en tevens in een beperkte oplage van 300 stuks op geel/blauw/zwart marmerkleurig vinyl en als her persing in een beperkte oplage op groen marmerkleurig vinyl, waarbij aangemerkt kan worden, dat alle drie de uitgaven een promo flyer voor het volgende album bevatten.
Ook werd er een CD uitgave van het album gemaakt, maar deze had een error, waardoor de CD niet afgespeeld kon worden en de productie dus opnieuw moest worden gemaakt.
De band speelt op deze plaat in een nieuwe bezetting en bestaat uit: Ilya Lipkin - elektrische en akoestische gitaar, basgitaar en effecten, Vladimir Kislyakov - basgitaar, Yaroslav Shevchenko - drums en Evgeniy Tkachev (Rasputin) - percussie.
Op hun album "Stories Of The Astral Lizard", dat 7 nummers bevat en in juni 2018 verscheen, is de band opnieuw in een andere bezetting te horen en bestaat nu uit: Ilya Lipkin - elektrische en akoestische gitaar, basgitaar en effecten, Evgeniy Tkachev (Rasputin) - percussie en regenstok, Alexander Romanov - basgitaar, Serge Andriashin - basgitaar, Arkadly Fedotov - synthesizer en Alina Barsukova - dwarsfluit.
Kort daarna, op 3 oktober 2018, verscheen het album "Ram's Head" als digitale download, dat 17 mei 2019 via Kozmik Artifactz Records  als CD en in een beperkte oplage op gekleurd vinyl is uitgebracht, waarop de band bestaat uit: Ilya Lipkin - sologitaar en effecten, Vladimir Kislyakov - basgitaar en Maximilian Maxotsky - drums en vermeldenswaardig is nog, dat de band op 12 april 2019 een cover van het King Crimson nummer "Red" als web single uitbracht en hierop is Maximilian Maxotsky vervangen door Anton Yalovchuck.
Op 30 september 2019 verscheen het album "10π" in een beperkte oplage op CD en DVD via Qiasum Music en tevens bracht Clostridium Records het album in een beperkte oplage als 10" LP uit en hierop is de bandbezetting: Ilya Lipkin - sologitaar en effecten, Vladimir Kislyakov - basgitaar en Anton Yalovchuk - drums.

Het album, dat 6 nummers bevat, werd op 30 december 2018 tijdens een optreden in Model T music bar te Moskou opgenomen en start met "Land of Crimson Clouds", waarin de band heftig begint met hun geweldige stonerrock, die in een traag tempo gespeeld wordt en lichtelijk dreigend klinkt, waarna "Smoke Sea" volgt en ik een fantastische swingende uptempo mix van spacerock, progressieve rock en stoner voorgeschoteld krijg, die aanzet tot beweging.
Daarna volgt "Chromagnetic Stomp" en daarin speelt The Re-Stoned een schitterend progressief stoner nummer, waar een terugkerend ritme in zit en een stukje van "There's No Limit" van Two Unlimited.
In "Acid Truck" laat de band me genieten van een uptempo progressief bluesrock nummer, dat na een minuut of 4 verandert en ik een geïmproviseerd stukje rock te horen krijg, dat in een lager tempo gespeeld wordt en halverwege het nummer nogmaals verandert en de band een heerlijk aanstekelijk stonerrock nummer in een gemiddeld tempo ten gehore brengt, dat tegen het einde meer snelheid krijgt en swingt.
Dan volgt "Feedback", waarin The Re-Stoned een stuk acid rock in een gemiddeld tempo speelt, dat progressieve bluesrock invloeden heeft en een licht hypnotiserend ritme bevat.
Het laatste nummer heet "Green Line", waarin de muziek rustig begint en langzaam meer volume krijgt, om uit te monden in een verrukkelijk progressief rock nummer, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een terugkerend licht hypnotiserend ritme bevat.

"10π" van The Re-Stoned is, net als voorgaande uitgaven, weer een fantastisch album, waar ik vanaf de begin tonen van heb genoten en ik kan iedere liefhebber van stoner, progressieve rock en progressieve bluesrock dit album dan ook zeer aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Die Grüne Welle - Wirf Dein Leben Weg! (Drakkar Records, 2019) (Punk / Rap)

Die Grüne Welle werd in 2010 te Stuttgart, Duitsland als hiphop project opgericht en bestond in eerste instantie uit 7 personen, maar tegenwoordig bestaat de band uit: Andrea „Alvin“ Banchi – sologitaar en zang, Haiko Niewerth – zang en basgitaar, Lizzy Stracke – saxofoon en zang, Sven „Locke“ Juhrich - rap en Leon Huber - drums.
De band bracht in 2013 hun debuut album "Badabäääm!“ op CD uit via Entenschädel Productions en deze werd in 2015 gevolgd door het album "Macht Blau", dat eveneens via Entenschädel Productions verscheen.
Op 1 november 2019 verschijnt hun derde album, getiteld "Wirf Dein Leben Weg!", dat 12 in het Duits gezongen nummers bevat, via Drakkar Records als LP (zwart vinyl), CD en als digitale download.

Het eerste nummer van het album heet "Hier Im Dreck", waarin de band een snelle punkrock song ten gehore brengt, die swingt, lichte melodische en heavy metal invloeden heeft en diverse subtiele tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "Dämonen", waarin Axel Kurth meespeelt en hierin weer zo'n uitstekende swingende uptempo punk song met hardrock invloeden, waarbij het niet mogelijk is stil te blijven zitten, waarna het de beurt is voor "Bier Gegen Wein", een lekkere mix van rap en rock met een aanstekelijk ritme, dat lichte ska invloeden heeft en aanzet tot dansen.
Daarna volgen "Wutbürger" en daarin maakt de band opnieuw een schitterende mix van punk, rap en rock, die enkele tempowisselingen heeft, swingt en een aanstekelijk ritme heeft en aanzet tot meezingen, "Kein Problem", waarin Weekend meedoet en de band een heerlijke uptempo swingende punkrock song met rap invloeden speelt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en de titel song "Wirf Dein Leben Weg", waarin ik opnieuw een geweldige swingende mix van rap en punk voorgeschoteld krijg.
In "See You In Hell" houdt Die Grüne Welle het tempo hoog en gaat verder met het maken van hun aanstekelijke muziek, die bestaat uit een mix van punk en rap,
in "Teilzeitchrist" is dat eveneens het geval en zet de band me weer een verrukkelijke rock song voor, die een aanstekelijk dansbaar ritme en een hoog meezing gehalte heeft en in "One love" speelt de band nogmaals zo'n schitterende mix van rap en rock, waar diverse tempowisselingen zitten.
Verder volgen "Gesternmorgennichts", een aanstekelijke swingende uptempo rock song, die enkele tempowisseingen heeft, "Für Die Massen", een heerlijke swingende song met een hoog meedein gehalte en "Knopfdruck", waarin de band weer een swingende rock song speelt, die tempowisselingen heeft en dansbaar is.

"Wirf Dein Leben Weg!" van Die Grüne Welle is een uitstekende plaat met swingende mixen van punk en rap, die in een hoog tempo gespeeld worden en zeer dansbaar zijn en ik kan iedere liefhebber van beide muzieksoorten deze schijf dan ook ten volle aanraden.

Review: Chickn - Bel Esprit (Inner Ear Records, 2019) (Progressieve Pop)

Chickn, uit Athene, Griekenland, ontstond tijdens de kerstvakantie 2012 en bestaat uit: Angelos Krallis - zang, elektrische resonator en akoestische solo- en basgitaar, elektrische sitar, luit, synthesizer, tsambounna, udu, drum machine en steel drum, Evangelos Aslanides - drums, percussie, djembé, darbuka en bendir en Pantelis Karasevdas - drums, percussie, conga's en djembé.
De band bracht 30 januari 2014 hun debuut single "Die To Make A Living - Missed Me A Lot" via het Sonic Playground label uit, die 8 september 2014 gevolgd werd door de digitale download "Chickn Cassette#1" en op 7 december 2014 door de cassette "3 Flaming Spoons For The 6th Of December", die in 6 genummerde cassettes in verschenen.
Chickn treedt live in diverse formaties op, die kunnen varieëren van 3 tot 9 mensen en daarbij wordt er hoofdzakelijk geïmproviseerd, waarbij het oorspronkelijke concept niet uit het oog verloren wordt.
De band heeft 10 oktober 2016 hun debuut album "Chickn", zowel als CD, digitale download en als 2LP uitgebracht via het Inner Ear Records label, met medewerking van: Sir Kosmiche - basgitaar, Konstantinos Protopappas - sologitaar, Haris Neilas - darbuka, conga's en koeiebel, Andreas Kiltsikis - oud en amanes, Prins Obi - synthesizer en zang en King Elephant - saxofoon.
Op 11 mei 2018 verscheen hun album "Wowsers!", dat live opgenomen werd en 9 nummers bevat, via Inner Ear Records op LP, CD en als digitale download en hierop bestaat de band uit: Angelos Krallis - zang, sologitaar en synthesizer, Pantelis Karasevdas - drums en percussie, Axios Zafeiraakos - basgitaar, Christos  Bekiris - sologitaar, snaar machine en achtergrondzang, Don Stavrinos - hoorn en percussie en Haris Neilas - percussie en tevens doen Noda Pappas - sologitaar (1 nummer) en Gus Boggar - sologitaar (1 nummer) als gastmuzikanten mee.
Hun opvolgende album "Bel Esprit" kwam 18 oktober 2019 via Inner Ear Records, zowel op LP (paars en zwart vinyl), CD en als digitale download uit en bevat 9 nummers, waarbij vermeldenswaardig is, dat Haris Neilas niet op dit album meedoet.
Chickn trad onder meer op met: Damo Suzu, Ty Segall, Acid Mothers Temple, Vibravoid, The Cavemen, The Budos Band, Underground Youth en anderen en speelde in Frankrijk, Nederland, Duitsland, Spanje, Turkije, Oostenrijk, Zwitserland en de Balkan landen.

De plaat begint met het titel nummer "Bel Esprit", waarin geweldige progressieve rock song in een niet al te hoog tempo, die lichte invloeden uit de muziek van Frank Zappa heeft en gevolgd wordt door "Sweet Geneva", een heerlijke uptempo poprock song, die enkele tempowisselingen heeft, swingt en aanzet tot dansen.
Daarna volgen "Infrared Panda Club", een mix van pop, funk en dansbare ritmes, waarbij het moeilijk is niet in beweging te komen en "Candle Fly", een mooie rustige song met invloeden uit de jaren 80.
In "Evening Primrose" speelt Chickn een uitstekende pop song, die spacerock, lichte psychedelische en invloeden van de muziek van The Beatles bevat (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in "She'll Be Apples" brengt de band een pop song ten gehore, die een aanstekelijk ritme heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Verder volgen "Moon Underwater", een fantastische licht psychedelische progressieve pop song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en enkele subtiele tempowisselingen bevat, "Die To Make A Living (Reprise)", een verrukkelijke swingende uptempo progressieve rock song, die filmmuziek invloeden heeft en "Chickn Tribe (Slight Return)", een schitterende Spaans aandoende dansbare pop song met lichte psychedelische en dance invloeden, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.

"Bel Esprit" van Chickn is een uitstekende plaat met lekker in het gehoor klinkende dansbare songs, waar ik van begin tot einde van genoten heb en die ik iedere liefhebber van de betere pop kan aanraden.

Review: Suzan Köcher's Suprafon - Suprafon (Unique Records, 2019) (Pop / Folk)

Suzan Köcher's Suprafon uit Solingen, Duitsland bracht op 21 april 2017 hun debuut "Blood Red Wine" als 10" vinyl EP en als digitale download uit, waarna een week later het album "Moon Bordeaux" via Unique Records volgde en deze werd in een zeer beperkte oplage van 50 stuks op marmer kleurig vinyl uitgebracht en tevens als CD en als digitale download.
Vervolgens verschenen de digitale nummers "Peaky Blinders" (14 mei 2019) en "Poisonous Ivy" (31 mei 2019) als voorlopers van het album "Suprafon", dat 8 november 2019 in een beperkte oplage van 150 stuks op oranje vinyl verschijnt en tevens op zwart vinyl, CD en als dd wordt uitgebracht door Unique Records.
Suzan Köcher - zang, akoestische gitaar en sologitaar, wordt op de plaat bijgestaan door haar band Suprafon, die bestaat uit: Julian Müller - sologitaar, percussie en zang, Alfie Joy - basgitaar, tamboerijn en percussie en Jens Vetter - drums, mellotron, synthesizer, zang en percussie en tevens spelen gastmuzikanten Mary Beth - cello (1 nummer) en Michael Patrick St. Clair - trompet en trombone (1 nummer) op de plaat mee.

Het album, dat 9 nummers bevat, begint met het digitale download nummer "Peaky Blinders", waarin de band een me een schitterende psychedelische pop song voorschotelt, die enkele tempowisselingen bevat (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), waarna het andere dd nummer, "Poisonous Ivy", volgt en hierin krijg ik een heerlijke swingende poprock song te horen, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en gevolgd wordt door "Night By The Sea", een lekker in het gehoor klinkende dromerige pop song in de stijl van Caro Emerald.
Daarna zet de band me "Texan Sun" voor en krijg ik een fantastische licht psychedelische mix van pop en folk te horen, die gevolgd wordt door "Zitra" en daarin speelt Suzan Köcher's Suprafon een verrukkelijke dromerige pop song, die over gaat in "Pesky Do Mesta", een uitstekende dansbare song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en swingt.
Verder volgen "Hlavni Nadrazi", een prachtige aanstekelijke pop song met dromerige zang, "Pisen Dne", een mooie uptempo song met een swingend dansbaar ritme en het titel nummer "Suprafon", een geweldige swingende mix van surf, pop en licht psychedelische muziek met een zeer dansbaar ritme, waarbij stil zitten niet aan de orde is.

"Suprafon" van Suzan Köcher's Suprafon is een verrukkelijke plaat om te beluisteren en ik kan elke liefhebber van folk, licht psychedelische muziek en de betere pop muziek deze schijf dan ook volledig aanraden

Review: Alan Davey's Psychedelic Warlords - Captain Lokheed & The Starfighters Live! (Purple Pyramid Records, 2019) (Spacerock)

Alan Davey uit Ipswich, Engeland, ook wel bekend als Bass Assassin, (een alias dat hij kreeg van ex-Hawkwind basgitarist Lemmy Kilmister) is het meest bekend geworden door zijn lange loopbaan als basgitarist van Hawkwind.
Hij richtte samen met zijn neef de band Gunslinger op.
Zijn debuut album "Captured Rotation" verscheen in 1996 via Emergency Broadcast System en werd gevolgd door "Bedouin", dat in 1997 eveneens via Emergency Broadcast System werd uitgebracht, om dat zelfde jaar gevolgd te worden door "Bedouin Sampler", een 12" mini LP op blauw vinyl, dat in eigen beheer verscheen.
In 2000 bracht Black Widow Records het album "Chaos Delight" uit en verder verschenen: "The Final Call" (CD en LP, 2001, Centaur Discs), "Human On The Outside" (CD en LP, 2007, eigen beheer), "Unlawful Odds" (CD en digitaal album, 2011, Flicknife Records) en "Sputnik Stan Vol.1: A Fistful Of Junk" (CD en LP, 2015, Earthquake Records).
Alan bracht in eigen beheer 4 CDr's uit met als titels: "Four-Track Mind (Volume 1)" (2007), "Four-Track Mind (Volume 2)" (2008), "Four-Track Mind (Volume 3)" (2008) en "Four-Track Mind (Volume 4)" (2008) en deze werden door Earthquake Records in 2010 als "Four-Track Mind (4xCDr, Ltd, Comp)" uitgebracht met als vermelding: "Hawklords, Friends and Relationd : 30th Anniversary Volume (also featuring Bedouin, Alan Davey)".
In 2009 bracht hij zijn eerste solo album uit, getiteld "Eclectic Devils", dat als CD via Earthquake Records en als digitale download verscheen.
Daarna verschenen de solo albums: "Al Chemical's Lysergic Orchestra Vol. 2" (digitaal album, 2001,eigen beheer)(CD en digitaal album, 19 december 2013, Earthquake Records / Purple Pyramid Records), "Bedouin" (her-uitgave op CD en digitaal, 20 februari 2017, Purple Pyramid Records), "Sputnik Stan, Vol. 1: A Fistful of Junk" (CD, CD+comic book en digitaal album, 2 mei 2017, Purple Pyramid Records), "Last Wish" (CD en dig.alb., 9 mei 2017), "Cyber Tooth" (digitaal album, 30 mei 2017, oorspronkelijk in 2012 uitgebracht door Earthquake Records) en "Al Chemical's Lysergic Orchestra" (digitaal album, 21 juni 2019, Purple Pyramid Records).
Ook werden er diverse projecten van Alan uitgebracht van bands als: Gunslinger: {Earthquake In E Minor Deluxe Edition (2CD en digitaal album, 3 januari 2018, Purple Pyramid Records)}, Bedouin: {"Time Is Made of Gold" (CD, 2LP in een beperkte oplage op rood vinyl, 29 maart 2019, Purple Pyramid Records), "Extremely Live 2003" (digitaal album, 21 juni 2019, Purple Pyramid Records) en "Time Is Made Of Gold" (CD en LP en digitaal album, 16 juli 2019, Purple Pyramid Records)}, Hawkestrel: {"The Future Is Us" (CD, LP en digitaal album, 16 juli 2019, Purple Pyramid Records)} en Alan Davey's Psychedelic Warlords: {"Disappear in Smoke" (digitaal album, 31 mei 2017), "Hall Of The Mountain Grill Live" (CD in beperkte oplage van 500 stuks, 2LP in een beperkte oplage van 300 stuks op oranje vinyl en als digitaal album, 16 juli 2019, Purple Pyramid Records) en "Captain Lockheed & The Starfighters Live!" (CD in beperkte oplage van 500 stuks, 2LP in een beperkte oplage van 300 stuks op oranje vinyl en gesigneerd door Alan Davey en als digitaal album, 16 juli 2019, Purple Pyramid Records)}.
vermeldenswaardig is verder, dat Alan Davey's Psychedelic Warlords bestaat uit: Graig High - zang en saxofoon, Simon Wilkins - sologitaar en achtergrondzang, Alan Davey - basgitaar en achtergrondzang, Zoie Green - keyboards, synthesizer en piano en Billy Fleming- drums en achtergrondzang.
Hawkwind bracht in 1974 de LP "Hall Of The Mountain Grill" uit en tevens verscheen dat jaar het debuut solo album van Robert Calvert, getiteld "Captain Lokheed & The Starfighters" en om dit heugelijke feit te vieren, speelde Alan Davey's Psychedelic Warlords beide albums tijdens een jubileum concert in 2014.

Het album "Captain Lockheed & The Starfighters Live!" bevat 14 nummers van het debuut album van collega Robert Calvert, die eveneens met Hawkwind muziek uitbracht.
Het eerste nummer van het album heet "Franz Josef Strauss, Defense Minister, Reviews The Luftwaffe In 1958 Finding It Somewhat Lacking In Image Potential", waarin ik een voordracht te horen krijg, die betrekking heeft op de tweede wereld oorlog en deze wordt gevolgd door "The Aerospaceage Inferno", een fantastische swingende uptempo spacerock song, waarbij stil zitten geen optie is en deze loopt door in het gesproken "Aircraft Salesmen (A Door In The Foot)" , dat bijna 2 minuten duurt.
Daarna zet de band me "The Widow Maker" voor en krijg ik een heerlijke swingende dansbare uptempo rock song te horen, waarin de saxofoon een belangrijke rol speelt, waarna het gesproken "Two Test Pilots Discuss The Starfighter's Performance" volgt, dat ondersteund wordt door spacerock synthesizer klanken, om gevolgd te worden door "The Right Stuff", een schitterende uptempo spacerock song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.
"The Song Of The Gremlin (Part 1)" is een afwisselende song, die voordrachten en verrukkelijke progressieve rock met spacerock invloeden, gespeelt in een licht hypnotiserend ritme, met elkaar verbindt, waarna "Hero With A Wing" volgt en Alan Davey's Psychedelic Warlords een licht hypnotiserende song in een niet al te hoog tempo ten gehore brengt, die een terugkerend ritme en spacerock invloeden heeft en gevolgd wordt door "Ground Control To Pilot", waarin de band opnieuw een voordracht ten gehore brengt.
Dan volgen "Ejection", een swingende uptempo spacerock song, die aanzet tot dansen, "I Resign", een kort gesproken stukje, waarin de band het publiek betrekt, "The Song Of The Gremlin (Part 2)", dat chaotisch met een voordracht begint en over gaat in een uitstekende progressieve rock song, waarin het saxofoonspel centraal staat en halverwege terug keert naar het chaotische van het begin, waarna de band na korte tijd weer verder gaat met maken van progressieve rock.
Vervolgens krijg ik nog een zeer kort gesproken stukje van 18 seconden voorgeschoteld, dat "Bier Garten" heet en "Catch A Falling Star", een meerstemmig gezongen nummer, dat slechts door eentonig trom en synthesizer spacerock geluiden wordt begeleidt.

"Captain Lokheed & The Starfighters Live!" van Alan Davey's Psychedelic Warlords is een heerlijke spacerock plaat, waarmee de band me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan iedere liefhebber van spacerock en Hawkwind fan deze schijf dan ook zeer aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Demonauta - Part 2: Temaukel, The Spirit Before Time (Kozmik Artifactz Records, 2019) (Stoner)

Demonauta uit Santiago, Chili is een trio, dat in 2010 werd opgericht en bestaat uit: David Véliz - zang en sologitaar, Miguel Quezada - basgitaar en Ale Sanhueza - drums.
De band bracht op 28 december 2011 hun debuut album "Vol.1" als digitale download uit en deze werd gevolgd door: "Caminando En La Luna?" (digitaal album, 28 december 2012), "En vivo W2014" (digitaal album, 28 december 2014), "Tierra Del Fuego" {CD (Red House Records), LP (Kozmik Artifactz Records), cassette (Piramide Records) en digitaal album, 27 juni 2016} en "Part 2: Temaukel, The Spirit Before Time" (digitaal album, 13 augustus 2018, CD en LP in een beperkte oplage van 100 stuks op zwart vinyl via Kozmik Artifactz Records, 4 oktober 2019)

Het album bevat 7 nummers, waarvan "Sons Of Black Sun" het eerste is en daarin speelt de band een geweldige swingende stevige stonerrock song in een gemiddeld tempo (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), die gevolgd wordt door "Blues Para Angela Loij", een heerlijke aanstekelijke mix van acid, stoner en progressieve rock, waar enkele subtiele tempowisselingen in zitten en tegen het einde in langzamer wordt.
Daarna speelt de band "Temaukel", dat met psychedelische en spacerock klanken begint, om na iets meer dan een minuut over te gaan in een stevige stonerrock song met lichte spacerock invloeden, die een gemiddeld tempo heeft en enkele tempowisselingen bevat.
In "Psilocybeat" laat Demonauta me genieten van een swingende bijna instrumentale mix van progressieve rock en stoner en in "Planeta Muerto" krijg ik weer zo'n uitstekende stonerrock song voorgezet, die enkele tempowisselingen heeft en swingt.
Dan volgen "Summer Hell", een lekker in het gehoor klinkende rock song, waar een aanstekelijk terugkerend ritme in zit en "Tesla", een stevige uptempo rock song, die halverwege in een traag tempo verder gaat.

"Part 2: Temaukel, The Spirit Before Time" van Demonauta is een schitterende plaat, die me van begin tot einde heeft geboeid en ik kan iedere stoner liefhebber, deze schijf dan ook volledig aanraden.

Review: Metalite - Biomechanicals (AFM / Suburban / Bertus, 2019) (Symfonische Rock)

Metalite uit Stockholm, Zweden, werd in 2015 opgericht door Edwin Premberg - sologitaar en Emma Bensing - zang.
In 2016 kwamen Robert Örnesved  - sologitaar, Robert Majd - basgitaar en Lea Larsson - drums het duo versterken en de band was een feit.
De band kreeg een contract bij Inner Wound Recordings en in oktober 2017 verscheen het album "Heroes In Time", waarvan 4 singles getrokken werden.
In 2019 werd Emma vervangen door Erica Ohlsson (zang), met wie de band het album "Biomechanicals" opnam en op 25 oktober 2019 verschijnt dit in een beperkte oplage van 250 stuks op groen vinyl en in een beperkte oplage van 250 stuks op goudkleurig vinyl en tevens op CD en als digitale download via AFM records.

Het album bevat 11 nummers en begint met "Far From The Sanctuary", waarin de band me een schitterende mix van elektro, hardrock en symfonische rock voorzet, die in een hoog tempo gespeeld wordt en swingt en dit nummer wordt gevolgd door "Apocalypse", een uptempo mix van hardrock en symfonische rock, die diverse tempowisselingen heeft en een aanstekelijk ritme bevat.(luister naar dit nummer via de youtube link nder de recensie)
Daarna volgen de titel song "Biomechanicals", een prima uptempo rock song met enkele subtiele tempowisselingen en een dansbaar ritme, "Warrior", een fantastische swingende uptempo rock song, die met de snelheid van de hoge snelheidslijn gespeeld wordt en invloeden van hardrock en symfonische rock heeft en tevens tempowisselingen bevat.
In "Mind Of A Monster" zet de band me opnieuw zo'n zelfde soort uptempo rock song voor, in "World On Fire" gaat Metalite verder met het maken van symfonische rock, die gemixt met dance voor een swingend geheel zorgt en in "Eye Of The Storm" vervolgt de band de ingeslagen weg en is het tempo nog steeds hoog.
Verder volgen "Breakaway", een mooie symfonische rock song met diverse tempowisselingen, "Social Butterflies", een uptempo rock song met hardrock invloeden, "Rise Of The Phoenix", waarin de band nogmaals een uptempo rock song speelt en "Victory Or Dead", krijg ik weer zo'n uptempo symfonische rock song te horen.

"Biomechanicals" van Metalite staat vol met dezelfde soort symfonische nummers, die weliswaar swingen, maar naar mijn mening te weinig variatie hebben en ik raadt liefhebbers van deze muzieksoort dan ook aan, om zelf eens te gaan beluisteren naar deze schijf, want de muziek is zeker niet slecht.

Review: Buried Feather - Cloudberry Dreamshake (Kozmik Artifactz Records, 2019) (Psychedelische Rock)

Buried Feather uit Melbourne, Australië werd in 2010 opgericht en bestaat uit: Jim Grimwade, Josh Moult, Steve McLennan en Callum Routledge.
De band bracht op 19 mei 2010 hun debuut uit met de digitale single "In the Sun", die gevolged werd door ""Time It Takes" (7" Single 14 oktober 2012, Slightly Delic Productions), "Buried Feather" (digitaal album 10 mei 2013), "Dust" (digitaal nummer 24 november 2016), "Mind of the Swarm" (dd en 180 gram LP 10 februari 2017, Cobra Snake Necktie Records / Kozmik Artifactz Records), "Lightning Hands" (digitaal nummer 17 april 2019), "Nuclear Suzi" (digitaal nummer 22 augustus 2019) en "Cloudberry Dreamshake" (digitaal album 12 september 2019 en LP Kozmik Artifactz Records / Cobra Snake Necktie Records) (4 oktober 2019) beperkte oplage van 200 stuks op oranje vinyl, 200 stuks doorzichtig blauw marmer kleurig vinyl, waarvan 111 stuks met de hand genummerd zijn en 100 stuks op zwart vinyl zijn geperst.

Het album bevat 9 nummers en begint met "Melt Together", waarin de band een schitterende licht psychedelische song ten gehore brengt, dat tempowisselingen heeft, plus invloeden uit de jaren 60 muziek en progressieve rock, waarna "London Feels" volgt en de band me opnieuw een fantastische psychedelische pop song voorschotelt, die in een rustig tempo wordt gespeeld.
In "Cult Of Boogs" speelt de band een heerlijke mix van rhythm & blues en pop met een aanstekelijk ritme en lichte acid rock invloeden en in "Nuclear Suzi" krijg ik een geweldige mix van acid rock en pop te horen, waarin invloeden van John Lennon's "Come Together" hoorbaar zijn.
Daarna volgen "Morphine Bride", een heerlijke rustige pop song met rock invloeden en "Lightning Hands", een fantastische swingende psychedelische poprock song met een aanstekelijk dansbaar ritme.
Dan speelt Buried Feather "Dreamshake", een verrukkelijke swingende dansbare uptempo mix van psychedelische pop en dance, waarbij stil zitten geen optie is en dit nummer wordt gevolgd door "Nothing's Real", een uitstekende dansbare rock song met diverse tempowisselingen en "Cloudberry Jam", een schitterende progressieve psychedelische rock song, die een aanstekelijk licht hypnotiserend ritme heeft.

Buried Feather heeft me met "Cloudberry Dreamshake" van begin tot einde in de ban van hun geweldige psychedelische muziek gehouden en ik kan deze schijf dan ook ten zeerste aanraden aan elke liefhebber van dit genre.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Love Machine - Mirrors & Money (Unique Records, 2019) (Pop / Psychedelische Rock)

Love Machine is een band uit Düsseldorf en Keulen, Duitsland, die bestaat uit: Marcel Rösche - zang en percussie, Hendrik Patoka Siems - sologitaar en zang, Felix Wursthorn - sologitaar, synthesizer en zang, Thibaut Sanli - basgitaar en Noel Lardon - drums, percussie, orgel, saxofoon en zang.
De band bracht 2 april 2014 hun debuut album "A Present To The Galaxy" als digitale download in eigen beheer uit en deze werd op 22 april 2016 gevolgd door het album "Circles", dat via het Tonzonen Records label in een beperkte oplage op LP verscheen en tevens als CD en als digitale download werd uitgebracht.
De van het album getrokken single "Sun Paradox" kreeg bij MTV Duitsland aandacht en werd gedraaid bij radio 1 Live en enkele underground radio stations.
De laatste 3 jaar toerde Love Machine bijna constant door Duitsland en speelde in clubs en op festivals als Burg Herzberg, maar ook trad de band op in diverse landen in Europa, zoals: Frankrijk, Denemarken, Polen en Engeland, waarbij het podium werd gedeeld met bands als: Acid Mothers Temple, Kikagaku Mojo en The Flying Eyes.
Hun derde album "Times To Come", dat in maart 2018 via Unique Records op LP en CD verscheen, werd op 15 december 2017 vooraf gegaan door de single "Times To Come", om op 11 oktober 2019 gevolgd te worden door het album "Mirrors & Money", dat 6 nummers bevat en op 10" LP, CD en als digitale download via Unique Records wordt uitgebracht.
Vermeldenswaardig is verder, dat Richard Eisenach - basgitaar en achtergrondzang de vervanger is voor Thibaut Sanli en dat gastmuzikanten: Jan Lammert - elektrische piano, Jim Galakti - trompet, Paul Thiesen - trombone en Patrick Stäude - achtergrondzang op de plaat meespelen.

Het eerste nummer van het album heet "Valentino" en hierin speelt de band een mooie pop song in een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme, die gevolgd wordt door het titel nummer "Mirrors & Money", waarin ik een swingende song voorgezte krijg, die een aanstekelijk ritme heeft.
In "Birdy Buddy" laat de band me genieten van een uptempo pop song, die swingt als een trein en enkele tempowisselingen en lichte jazz invloeden heeft en in "The Stripper" zet Love Machine me opnieuw een prima pop song in een gemiddeld tempo voor, waar subtiele tempowisselingen in zitten.
Dan volgen "Dead Cats Dream", een vrij rustige song met een dansbaar ritme en "Starshine", een rustig startende song, die halverwege verandert in een verrukkelijk progressief stuk muziek, dat in een hoog tempo gespeeld wordt, om naar het einde toe rustig uit gespeeld wordt.

"Mirrors & Money" van Love Machine is over het algemeen een vrij rustige plaat, die uitstekende pop songs bevat, waarvan het hoogtepunt zonder twijfel "Starshine" is en ik raad liefhebbers van de betere pop muziek dan ook aan, deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar het album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Psychic Lemon - Freak Mammal (Drone Rock Records, 2019) (Acid Rock / Krautrock / Spacerock)

Psychic Lemon werd eind 2013 te Cambridge, Kent, Engeland opgericht en bestaat uit: Andrew Briston - sologitaar, zang en keyboards, George Horler - sologitaar en zang, Andrew Hibberd - basgitaar en Martin Law - drums en percussie.
Psychic Lemon liet zich muzikaal inspireren door bands als: Goat, The Heads, Amon Düül II, Syd Barrett en Ibibio Sound Machine en trad op festivals als Strawberry Fair te Cambridge en Solstice festival te Moonhenge op, na hun eerste optreden in oktober 2014.
De band rondde de opnamen voor hun debuut album "Psychic Lemon" in december 2015 af en deze werd op 4 maart 2016 uitgebracht als digitale download en als CD.
Op hun album "Frequency Rhythm Distortion Delay", dat 12 januari 2018 via Tonzonen Records in een gelimiteerde oplage van 750 stuks op paars gespetterd 12" vinyl verscheen en tevens op zwart vinyl, maar ook als CD en als digitale download via bandcamp verkrijgbaar is, bestaat Psychic Lemon nog maar uit 3 personen, omdat George uit de band is en als gastmuzikant speelt Iain Roddick op saxofoon met het trio mee.
Op 9 februari 2018 bracht de band de EP "Live AD 2017" als digitale download uit, die 23 november 29017 live in Chelmsford opgenomen werd.
Het derde album van de band is de live opgenomen plaat "Live At The Smokehouse", dat 5 nummers bevat en 26 april 2019 via Tonzonen Records in een beperkte oplage op oranje-groen gespetterd vinyl inclusief een 8 pagina's tellend boek verscheen en tevens als CD en digitale download verkrijgbaar is, waarbij verder vermeldenswaardig is, dat het album in de voorverkoop binnen 48 uur uitverkocht was.
De opnamen van het album vonden plaats op 10 augustus 2018 in The Smokehouse te Ipswich en op de LP staan, op kant B, 2 niet eerder uitgebrachte nummers, terwijl kant A van de LP 3 nummers van hun album "Frequency Rhythm Distortion Delay" bevat.
Op 8 november 2019 verschijnt het album "Freak Mamma" via Drone Rock Records, dat op 27 september vooraf werd gegaan door het gratis digitale download nummer "White Light", dat eveneens op het album staat.

Het album bevat 5 nummers en begint met "Dark Matter", waarin de band in een rustig tempo start met het maken van een mix van spacerock en progressieve rock, die na enkele minuten verandert in een vrij heftig acid rock nummer, dat een terugkerend ritme heeft en bij tijd en wijle lichtelijk chaotisch over komt.
Daarna volgt "Seeds Of Tranquility", een geweldig swingend nummer, dat een terugkerend licht hypnotiserend ritme bevat, waarmee de band me in hun muziek zuigt.
In "Afrotropic Bomb" speelt Psychic Lemon een fantastisch stuk uptempo acid rock, dat swingt en ook deze keer een repeterend ritme heeft.
Dan zet de band me "Free Electron Collective" voor en krijg ik een nogmaals zo'n heerlijk uptempo acid rock nummer te horen, dat invloeden uit krautrock heeft en swingt als een trein.
Het laatste nummer is de gratis download "White Light" en hierin laat de band me genieten van een verrukkelijke mix van acid-, kraut- en spacerock, die in een hoog tempo gespeeld wordt en me aan de begin periode van Hawkwind doet denken en hierbij is stil zitten niet mogelijk.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)

Psychic Lemon heeft me met het album "Freak Mammal" van begin tot einde weten te boeien met hun schitterende muziek, die ik elke liefhebber van acid-, space- en krautrock zeer kan aanraden.

Review: Vinny Peculiar - While You Still Can (Shadrack & Duxbury Records, 2019) (Post-Rock / Pop)

Vinny Peculiar, alias Alan Wilkis, uit Salford, Engeland bracht in 2002 zijn debuut album "Ironing the Soul" uit.
Na diverse singles, EP's en LP's te hebben uitgebracht, waaronder: "The Root Mull Affect" (CD album 17 maart 2015 Cherry Red Records), "Down The Bright Stream" (CD album 23 maart 2015), "Silver Meadows (Fables from the Institution)" (beperkte oplage CD album 6 juni 2016), "The Fairer Sex EP" (digitale EP 17 februari 2017) en "Return of the Native" (beperkte oplage gesigneerd CD album 1 juni 2018), verschijnt op 28 oktober 2019 het album "While You Still Can" in een beperkte oplage op zwart Vinyl, in een beperkte oplage als CD en als digitale download via Shadrack & Duxbury Records.
Hij wordt op dit album bijgestaan door: Leah Walch – achtergrondzang, Ollie Collins - basgitaar en achtergrondzang, Dave Draper - basgitaar (4 nummers), synthesizer (5 nummers) en gitaar (2 nummers), Rob Steadman – synthesizer en Che Beresford - drums, percussie en achtergrondzang, terwijl hij zelf de zang voor zijn rekening neemt en sologitaar, piano en keyboards speelt.
Vinny trad op met onder andere: Bill Drummond (KLF), Tom Robinson en met ex leden van The Smiths, Oasis, Aztec Camera en The Fall, Eels en John Cooper Clark.

De LP, die 10 nummers bevat, start met "Vote for Me", waarin Vinny een schitterende rustige melodische rock song met ingetogen zang ten gehore brengt en deze wordt gevolgd door "Pop Music For Ugly People", een swingende uptempo poprock song met hardrock invloeden en een dansbaar ritme.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna zet hij me "Diane Abbot Takes A Selfie" voor en krijg ik een geweldige swingende post-rock song voorgezet, waar invloeden uit de jaren 70-80 in zitten
en deze wordt gevolgd door "Culture Vulture", een fantastische rock song met invloeden van de muziek van Iggy Pop, die diverse tempowisselingen heeft en een aanstekelijk dansbaar ritme bevat, waarna het laatste nummer van kant A te horen is, getiteld "Ministry of Fate", waarin Vinny een mix van new wave en elektro in een gemiddeld tempo speelt.
Het eerste nummer van kant B heet "Art & Poverty" en hierin zet hij me een uitstekende post-rock song voor, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een gesproken tekst heeft, waarna "Question Time" volgt en hij weer een prima pop song speelt, die een aanstekelijk ritme heeft en invloeden van de muziek van de Dire Straits bevat.
In "Scarecrows" zet Vinny me een heerlijke mix van funk en pop voor, die swingt als een trein en daarbij is stil zitten geen optie, in "Man Out Of Time" krijg ik een lekker in gehoor klinkende swingende pop song met jaren 70 glamrock invloeden voorgeschoteld, waar een dansbaar ritme in zit en in "Let Them Take Drugs" laat hij me een schitterende pop song in een gemiddeld tempo voor, die een terugkerend ritme heeft.

"While You Still Can" van Vinny Peculiar staat vol lekkere muziek, waar ik met plezier heb naar geluisterd en ik kan deze plaat dan ook aanbevelen aan liefhebbers van post-rock en de betere popmuziek.

Review: Uffe Lorenzen - If You Have Ghosts (Bad Afro Records, 2019) (Pop)

Uffe Lorenzen, alias Lorenzo Woodrose uit Kopenhagen, Denemarken, is de frontman van Baby Woodrose en Spids Nøgenhat en vanaf heden zal hij onder zijn eigen naam zijn muziek opnemen en uitvoeren, waarbij hij zijn teksten alleen nog maar in het Deens zal zingen.
De nummers voor zijn solo album "Galmandsvaerk", dat 10 november 2017 zowel als LP, CD en digitaal via het Bad Afro Records label verscheen, nam hij op gedurende zijn verblijf op het eiland Gomera, dat bij de kust van Marokko ligt.
Het album, dat de opvolger is van zijn debuut album "Blows Your Mind!" uit 2001 (Bad Afro Records), verscheen in een beperkte oplage van 1000 stuks op zwart vinyl en werd 8 september 2017 vooraf gegaan door de single "Flippertøs”, die digitaal werd uitgebracht.
Uffe speelt hierop ander andere: sitar, tablas, bansuri, viool, sologitaar en draailier.
Op 10 mei 2019 verscheen zijn tweede solo album "Triprapport", waarvan de single "Alting Er Eet" ("Everything Is One") op 8 maart 2019 is verschenen via Bad Afro Records en vermeldenswaardig is verder, dat het album in een beperkte oplage van 1500 stuks op zwart vinyl werd geperst en tevens als CD en digitale download werd uitgebracht en hij werd op deze uitgave bijgestaan door: Anders Kjaergaard - synthesizer, Peter Knudsen - lapsteel gitaar, Vicky Singh - sitar en tablas en Adam Dreisler - dwarsfluit.

Met de digitale download single "If You Have Ghosts", die 4 oktober 2019 via Bad Afro Records verscheen, brengt Uffe Lorenzen een ode aan de in mei 2019 overleden Roky Erickson (13th Floor Elevators), die een inspiratiebron voor hem was en hierin krijg ik een schitterende rustige pop song voorgeschoteld, waarin Uffe zichzelf op gitaar begeleidt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

"If You Have Ghosts" van Uffe Lorenzen is een heerlijke song, die ik liefhebbers van de betere pop kan aanraden eens te gaan beluisteren.

Review: Okidoki - When Oki Meets Doki (Atypeek Diffusion / Linoleum Records, 2019) (Jazz)

Okidoki werd in 2015 opgericht door de Fransman Laurent Rochelle - bas klarinet en sopraan saxofoon.
Samen met de Fransen Frédéric Schadoroff - piano, Eric Boccalini - drums en Olivier Brousse - contrabas, vormde hij de band, die op 3 april 2014 de EP "Echobirds" uitbracht , waarna het album "Si Tu Regardes" op 5 januari 2016 via Linoleum Records verscheen, waarin de Duitse Anja Kowalski - zang bij de band was gekomen en op 17 april 2019 verscheen de EP "When Oki Meets Doki", waarop 6 nummers (inclusief 1 bonus nummer) staan, (zonder Oliver Brousse) als CD (beperkte oplage van 500 stuks) en digitale download en deze wordt 26 oktober 2019 via Atypeek Diffusion en Linoleum Records nogmaals uitgebracht, maar nu zonder het extra nummer.

Het album begint met "Le Voyage Improbable De L'Insondable Haruki", waarin de band een geweldige mix van jazz, avant garde en improvisaties in een niet al te hoog tempo speelt, die een terugkerend ritme bevat en diverse subtiele tempowisselingen heeft en halverwege verandert in een gesproken nummer, waarbij de muziek na korte tijd over gaat in een swingend stuk jazz.
Daarna brengt de band "Komori Song" ten gehore en hierin begint de muziek rustig, experimenteel en dromerig, om na enkele minuten te veranderen in een swingende jazz song, die in een vrij rustig tempo gespeeld wordt.
In "Looking At Kuniga" hoor ik Okidoki een heerlijke dromerige jazz song spelen, die gevolgd wordt door "Diaphonica", een schitterende song, die swingt, diverse tempowisselingen heeft en in het Duits gezongen wordt.
Het laatste nummer heet "By Step By" en ook dit swingt als een trein en heeft enkele tempowisselingen, waarbij de muziek in een dansbaar Zuid-Amerikaans ritme gespeeld wordt.

"When Oki Meets Doki" van Okidoki staat vol uitstekende jazz, die me van begin tot einde hebben geboeid en ik kan deze schijf dan ook aanraden aan elke jazz liefhebber.(luister naar de EP via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Rhyece O'Neill & The Narodniks - Death Of A Gringo (Beast Records, 2018) (Poprock)

The Narodniks werd in Melbourne, Australië, opgericht, nadat Rhyece O'Neill - zang, basgitaar, sologitaar, drums, mondharmonica, synthesizer, mandoline, piano en percussie en Karli Jade - zang en tamboerijn naar Melbourne verhuisden en daar de band oprichtten.
Samen met Dom Rado - viool en altviool, Jason Bannister - drums (3 nummers), Helen Barrett - piano (3 nummers) en Hans Lovejoy - dubbele bas (1 nummer) werd hun debuut album "Übermensch Blues" op 1 mei 2017 uitgebracht.
Op 16 februari 2018 verscheen de digitale single "Death of a Gringo", waarop de band bestond uit: Rhyece O'Neill - zang, sologitaar, akoestische en flamenco gitaar, Karli Jade - zang en tamboerijn, Rick Studentt - basgitaar, Danny Leo - drums en Jack Howard - trompet en deze was de voorloper van het album "Death Of A Gringo", dat 6 mei 2018 via Beast Records op LP, CD en digitale download verscheen, waarop Duncan Yardley - viool en altviool, Bill Skermer - Hammondorgel, Wurlitzer en piano en The Andersson Sisters - achtergrondzang mee deden, terwijl Rick Studentt tevens sologitaar en akoestische slide gitaar speelde en Karli de percussie deed.

Het album bevat 10 nummers, waarvan "Hasenheide Blues" het eerste is en hierin speelt de band een swingende uptempo pop song met lichte country invloeden, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en gevolgd wordt door "Dead Hills & Catacombs", een fantastische rustige pop song, die een licht trieste ondertoon, door het gebruik van de viool, heeft.
Daarna krijg ik "Chinese Year Of The Dead Horse" voorgezet, waarin de band een swingende mix van rock & roll en pop ten gehore brengt, die aanzet tot dansen, waarna "The Lychian Method" volgt en ik een prachtige rustige pop song te horen krijg en ook deze bevat lichte trieste invloeden.
In "The Seventh Son" zet de band me een Spaans aandoend nummer voor, dat invloeden van een western heeft en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waarbij de tekst wordt gedeclareerd, in "Bigfoot Blues", speelt Rhyece O'Neill & The Narodniks een geweldige mix van blues, pop en zigeuner muziek in een gemiddeld tempo, dat tegen het einde langzamer wordt en in "Daddy Was A Narc" laat de band me genieten van een swingende uptempo rock song, die invloeden heeft van Spaanse muziek.
Verder volgen de titelsong "Death Of A Gringo", een mooie rustige mix van western muziek met surf invloeden en pop, die in een licht dreigend ritme gespeeld wordt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), "Sea Shanty For The Coming Inferno", een schitterende song voorgeschoteld, die me qua sfeer lichtelijk aan "Amsterdam" (Jacques Brel) van David Bowie doet denken en "How They Roared", eveneens een lekker in het gehoor klinkende rock song, die enigszins triest klinkt, waarin de muziek me doet denken aan bands als The Beasts Of Bourbon.

"Death Of A Gringo" van Rhyece O'Neill & The Narodniks is een verrukkelijke plaat, die me vanaf de eerste tonen geboeid heeft en ik kan deze schijf dan ook aanraden, aan elke liefhebber van de betere pop muziek.

Review: The Hu - The Gereg (Eleven Seven Music, 2019) (Folkrock / Traditionele Muziek / Rock)

The Hu werd in 2016 in Mongolië opgericht en bestaat uit: Galbadrakh Tsendbaatar alias Gala - zang en morin khuur, Enkhasaikhan Batjargal alias Enkush - morin khuur en keelzang, Nyamjantsan Galsanjamts alias Jaya - mondharp, dwarsfuit, tsuur en keelzang en Temuulen Naranbaatar alias Temka - tovshuur en achtergrondzang.
De band bracht in het najaar van 2018 2 video nummers op youtube uit "Yuve Yuve Yu" en "Wolf Totem" uit, die hen tot januari 2019 7 miljoen kijkers opleverden en er voor zorgden, dat de band wereldwijd reacties kreeg en er artikels over hen in diverse internationale media verschenen, waarna de band tevens een contract kreeg met Eleven Seven Music, die hun debuut album, inclusief de beide video nummers, "The Gereg" op 13 september 2019 als CD en LP uitbracht.

Het album bevat 9 nummers, waarvan het titel nummer "The Gereg" (Genghis Khan) het eerste is en hierin speelt de band een schitterende mix van traditionele muziek en folk, die swingt en een aanstekelijk dansbaar ritme heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door de single "Wolf Totem", een geweldige dreigend klinkende rock song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en aanzet tot dansen, waarbij ook invloeden van folkrock hoorbaar zijn.
Daarna schotelt de band me "The Great Chinggis Khaan" voor en hoor ik de band een fantastische mix van hardrock, folk en traditionele muziek in een gemiddeld tempo spelen, die bij tijd een wijle dreigend over komt, waarna "The Legend Of The Mother Swan"volgt, waarin de band me opnieuw zo'n heerlijke swingende mix van folk en traditionele muziek voorzet, die aanzet tot dansen.
In "Shoog Shoog" laat The Hu me genieten van een verrukkelijke aanstekelijke dansbare rock song, die enkele subtiele tempowisselingen heeft en swingt als een trein, in "The Same" speelt de band een mix van rock, folk en traditionele muziek met een zeer dansbaar ritme en in de single "Yuve Yuve Yu" krijg ik nogmaals een aanstekelijke swingende song voorgezet, waarbij stil zitten geen optie is.
Verder volgen "Shireg Shireg 9", een mooie, vrij rustig startende, traditioneel klinkende song en "The Song Of Women", een uitstekende licht progressieve rock song met folk en traditionele invloeden, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en dansbaar is.

The Hu heeft me met"The Gereg" van begin tot einde in de ban van hun geweldige dansbare muziek, die een mix van traditionele muziek, folk en rock is, weten te houden en ik kan iedere liefhebber van deze muzieksoorten,deze schijf dan ook zeer aanraden.

Review: The Past Tense - Time Stands Still + Across The Pond .. And Back Again (Crustacean, 2019) (Garagerock /Psychedelische Pop)

The Past Tense uit Londen, Engeland bestaat uit: Andy - sologitaar en zang, Ken - basgitaar en zang en Nuts - drums.
De band bracht op 7 mei 2015 hun album "Heads Held High" als CD en als digitale download uit en deze werd 19 maart 2018 gevolgd door het album "7A".
Fruits De Mer Records brengt op 2 november 2019 de gekleurd 7" vinyl EP "Time Stands Still" plus het CD album "Across The Pond .. And Back Again" van de band uit, die samen 14 covers van jaren 60 bands bevatten en op het sub label Crustacean verschijnen, als eerste deel van het 7" EP drieluik, waarvan "Sunny Spells" (Us And Them, Schizo Fun Addict, Hanford Flyover en Chad & Jeremy) en "I Talk To The Wind" (Crystal Jacqueline And The Honey Pot) de andere 2 zijn.

De EP, die 4 nummers bevat, begint met "House Of Glass", een cover van The Glass Family en daarin hoor ik de band een heerlijke swingende jaren 60 garagerock song spelen, die gevolgd wordt door "Grounded" (origineel van The Syn), een schitterende garagerock in een gemiddeld tempo spelen, die een aanstekelijk ritme heeft en aanzet tot dansen.
Daarna speelt de band "Dream On My Mind" (Ruperts People), een licht psychedelische uptempo pop song, die swingt en deze wordt gevolgd door "Suicidel Flowers", de cover van Crystal Chandelier's nummer en hierin krijg ik een fantastische psychedelische song voorgeschoteld, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk ritme bevat.(luister naar een gedeelte van de songs via de youtube link onder de recensie)
Dan volgen de nummers van de CD "Across The Pond .. And Back Again", waarvan de eerste "99th Floor" (The Moving Sidewalks) heet en de band een uitstekende 60er jaren gerelateerde beat song ten gehore brengt, die swingt en invloeden van de muziek van The Kinks bevat en gevolgd wordt door "Brainwashed"  (David Clayton-Thomas), een uitstekende swingende progressieve rock song, waar enkele subtiel tempowisselingen in zitten, waarna het de beurt is voor "More Than Me" (Wild Flowers), eveneens een swingende uptempo song met licht progressieve rock invloeden.
In de Love cover "7 And 7 Is" speelt The Past Tense een prima uitvoering van dit veel gecoverde nummer, in "Black Sheep" (SRC) zet de band me weer een lekker in het gehoor klinkende licht psychedelische pop song voor en in "It's Just A Fear" (The Answers) laat de band me genieten van een aanstekelijke 60 beat song, die een terugkerend ritme heeft en aanzet tot dansen.
Verder volgen "Behind The Moon" (No Entry), waarin de band me nogmaals zo'n verrukkelijke licht psychedelische garagerock song voorzet, waar invloeden van The Yardbirds en het seinsleutel geluid van The Who in zitten, "Magic In The Air" (The Attack), een fantastische uptempo garagerock song en ook hierin zitten invloeden van de muziek The Who, "Day And Night" (The Drag Set), een dansbare uptempo garagerock song, die enkele subtiele tempowisselingen heeft en "She's Got The Time" (The Afex), een swingende rock song met een aanstekelijk ritme, dat aanzet tot dansen.

De 7" EP "Time Stands Still" + de CD "Across The Pond .. And Back Again" van The Past Tense staan vol schitterende 60er jaren covers, waarvan ik de meeste niet kende en ik heb dan ook met veel genoegen naar de muziek geluisterd, dus ik kan deze combinatie (7"+CD) dan ook zeer aanraden, aan elke liefhebber van deze muzieksoort.

Review: Crystal Jacqueline - A Prayer For The Birds (Mega Dodo Records, 2019) (psychedelische Pop)

Crystal Jacqueline werd in Wiltshire, Engeland geboren en al op jonge leeftijd ontwikkelde ze haar talent en liefde voor muziek.
Ze trad regelmatig in en rond Bath op, die haar lof en een waardevolle ervaring opleverden en verhuisde later verder naar het zuiden van het land, waar ze in verscheidene bands speelde, die in binnen en buitenland optraden.
Ze woont in Devon met haar varken, katten, ganzen en haar partner Icarus Peel, met wie ze samen in de band The Honey Pot speelt, die in 2012 startte en in het begin uit 5 personen bestond, maar tegenwoordig nog maar bestaat uit: Crystal Jacqueline - zang en piano, Icarus Peel - alle andere instrumenten en Brian Rushbrooke - drums.
In 2010 bracht ze haar solo debuut album "Heal Yourself" via Psychedandy Records uit en in 2012 verscheen haar eerste album met The Honey Pot, getiteld "To The Edge Of The World" op het Mega Dodo label.
In november 2012 nam ze de EP "A Fairy Tale" op met daarop 3 covers: "Cousin Jane" (Troggs), "A Fairy Tale" (Second Hand), "Play With Fire" (Rolling Stones), die door Fruits De Mer Records werd uitgebracht.
Haar LP "Sun Arise" werd in 2013 via het Mega Dodo Records label op de markt gebracht en bevat 16 nummers, inclusief de songs van de EP "A Fairy Tale".
Haar CD album "Electronic Memory", uit 2015, met The Honey Pot, verscheen in een zeer gelimiteerde box oplage van 100 stuks en bevat een 12 pagina's tellend boekje, 2 ansichtkaarten en een badge.
De nummers van de CD, waarvan de cover "Hole In My Shoe" van Traffic voor het eerst op CD is verschenen, werden eerder, in de zomer van 2014, door Fruits De Mer Records op 2 vinyl EP's uitgebracht.
"Rainflower" is het tweede album, dat in 2015 van haar is verschenen en hiervoor zijn alle nummers ook nu weer geschreven en geproduceerd door haar man Icarus Peel.
Het album is op 25 mei op 180 gram vinyl uitgebracht, waarbij de eerste 100 exemplaren vergezeld zijn gegaan van een A5 poster en naar rainflower ruikende bloemblaadjes en tevens is het album in een beperkte oplage verschenen als digipack met het bonusnummer "In My Chair".
De muziek van het album was op 24 mei te horen zijn tijdens het optreden van Crystal Jacqueline & The Honey Pot in The Half Moon te Putney, waar ze onderdeel uitmaakte van het "Games For May Festival", dat door Mega Dodo Records en Fruits De Mer Records georganiseerd werd.
Van de LP is het nummer "Winter Deep" in november 2015 op single uitgebracht, terwijl er ook een niet eerder uitgebracht nummer, plus een live uitvoering van een song te horen zijn.
Vervolgens werd begin 2016 de LP/CD (waarop 2 extra nummers staan) "Inside The Whale" van The Honey Pot uitgebracht, terwijl er van de beperkte uitgave van de 3CD versie slechts 150 verschijnen en deze bevat het album "Inside The Whale", het exclusieve live album "Live In London" (opgenomen tijdens het Games For May optreden), de single "Lisa Dreams" plus 2 bonus nummers en een interview met Icarus Peel en Crystal Jacqueline, waarbij het geheel verpakt is in een speciaal genummerd blik met waarzeggende vis.
Tevens werd de single "Lisa Dreams" in een beperkte oplage van 150 stuks op gekleurd vinyl speciaal voor leden van de Mega Dodo Records club geperst en deze is ook op zwart vinyl verschenen en op 9 mei 2016 verscheen de 7", 33 toeren, EP "Morning Dew" in een beperkte oplage op gekleurd vinyl via het Regal Crabomophone label van Fruits De Mer Records met daarop 4 nummers, waarop ze bijgestaan wordt door haar partner Icarus Peel.
Haar album "Await The Queen" is op 16 juni 2017 verschenen in een beperkte oplage van 250 stuks als 2LP en is alleen verkrijgbaar als mail order via Mega Dodo Mail Order en Heyday Mail Order in Groot Brittannië en via Clear Spot in Europa, terwijl de CD en digitale download overal te koop zijn.
Op 28 september 2018 verscheen haar album "Live" via Mega Dodo Records in een beperkte oplage van 250 stuks als officiële bootleg op 180 gram wit met zwart gespetterd vinyl, tevens in een beperkte oplage op CD in een 18 pagina's 8"x8" media boek met een gebonden harde kaft, inclusief een DVD, waarop 4 nummers staan, die tijdens het festival gefilmd zijn en als digitale download.
De opnamen komen van een optreden, dat ze in juni 2018 met haar band deed, tijdens het Sonic Rock Solstice Festival, dat door een bootlegger opgenomen werd en door Icarus Peel de dag na het optreden ontdekt werd, toen hij langs een merchandise stalletje liep en een deal was snel gemaakt.
Op 15 november 2019 verschijnt het album "A Prayer For The Birds", via Mega Dodo Records, in een beperkte oplage als LP op 180 gram vinyl, die in een klaphoes gestoken is en een inlegvel bevat, waarvan de eerste 150 stuks vergezeld gaan van een 8-inch bij 8-inch print van de voorkant van de hoes, die door Jacqueline gesigneerd is en tevens brengt het label het album in een beperkte oplage als 2CD uit, die als bonus een akoestisch opgenomen live CD bevat, maar natuurlijk wordt de muziek ook als download uitgebracht.
Crystal Jacqueline wordt op dit album, waarvan de songs door haar partner en mede bandlid Icarus Peel geschreven werd, bijgestaan door haar band plus Victoria Reyes - Oboe en achtergrondzang, Elaine Lightfoot - achtergrondzang en Lizzy Wayne - dwarsfluit.

Het album bevat 11 nummers en begint met "The Edge Of My Garden", waarin Jacqueline een prachtige rustige pop song ten gehore brengt, die licht psychedelische invloeden heeft en gevolgd wordt door "White Horse Hill", een swingende song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, een terugkerend ritme bevat, diverse tempowisselingen heeft en invloeden uit de Oosterse muziek kent.
Daarna volgt "Dorsetshire Days", een mooie rustige pop song met tempowisselingen en middeleeuwse invloeden, die gevolgd wordt door "100 Years Ago", eveneens zo'n schitterende rustige song, waarin ze op haar best is en hier zitten lichte invloeden van folk in.
In "First Light" schotelt Crystal Jacqueline me een fantastisch zwaar klinkend Oosters nummer voor, dat folk en psychedelische invloeden heeft, in "Arise The Sun" speelt ze een heerlijke swingende song met een aanstekelijk dansbaar ritme, dat in een gemiddeld tempo gebracht wordt en aan zet tot dansen en in "Mercy Rose" krijg ik nogmaals een uitstekende pop song voorgezet, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
Dan is het tijd voor de titel song, "A Prayer For The Birds", een mooie korte song met meerstemmige zang en deze wordt gevolgd door "Turn The Tide", een geweldige swingende song, die enkele tempowisselingen bevat, een aanstekelijk vrolijk dansbaar ritme heeft en invloeden uit de folk en psychedelische muziek bevat.
Vervolgens speelt ze "Moth", een verrukkelijke song met licht klassieke en filmmuziek invloeden en "Bird Song", waarin ik opnieuw een prachtige rustige song met meerstemmige zang krijg voorgeschoteld, die na enkele minuten tijdelijk in een iets sneller tempo gespeeld wordt, maar dan weer rustig verder gaan, om dan weer te versnellen.(luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)

"A Prayer For The Birds" van Crystal Jacqueline is weer zo'n schitterende plaat, zoals ik van haar gewend ben en ook deze keer staat de plaat vol prachtige rustige pop songs, die ik elke liefhebber van de betere pop sterk kan aanraden.