Review: Cosmic Reaper - Cosmic Reaper (Heavy Psych Sounds Records, 2021) (Stoner / Doom)

Cosmic Reaper uit Charlotte, North Carolina, Amerika, werd in 2017 opgericht en bestaat uit: Jeremy Grobsmith — drums, Garrett Garlington — basgitaar, Thad Collis — sologitaar en Dillon Prentice — sologitaar.

De band bracht hun debuut digitale download EP "Demon Dance" op 22 oktober 2019 uit en deze werd op 12 april 2020 gevolgd door de digitale download single "Comes Knockin" en op 19 maart 2021 verschijnt hun debuut album "Cosmic Reaper" via Heavy Psych Sounds Records als testpersing LP in een zeer beperkte oplage van 15 stuks op zwart vinyl, als LP in een beperkte oplage van 150 stuks op fluoriderend half groen, half zwart vinyl, als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op oranje met zwart gespetterd vinyl, als LP op zwart vinyl, als CD en als digitale download. 

Het album, dat 7 nummers bevat begint met "Hellion", waarin de band de muziek, die invloeden van doom en stoner bevat, in een niet al te hoog tempo speelt en er een licht hypnotiserend ritme aan vast koppelt.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)

Daarna volgen "Heaven’s Gate", eveneens een traag nummer, dat als een vervolg klinkt van "Hellion" en "Stellar Death", een lekker in het gehoor klinkende stonerrock song, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld, een terugkomend licht hypnotiserend ritme heeft en enkele tempowisselingen bevat.

In "Wasteland I" schotelt Cosmic Reaper me een heerlijke mix van melodische rock en stoner voor, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een terugkerend ritme heeft en in "Wasteland II" laat de band me genieten van een schitterende stevige rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.

Dan volgen "Planet Eater", weer zo'n zware trage song met een aanstekelijk terugkerend ritme en "Infrasonic" en daarin speelt de band nogmaals een song in een langzaam tempo.

"Cosmic Reaper" van Cosmic Reaper is een puike plaat met stevige stonerrock, die doom invloeden heeft en hoofdzakelijk in een traag tempo met een terugkerend ritme wordt gespeeld en wat mij betreft wel iets meer gevarieerd had mogen zijn, maar desondanks toch het beluisteren meer dan waard is en ik kan liefhebbers van dit genre deze schijf dan ook zeker aanraden.

Review: Volvopenta - Simulacrum (Tonzonen Records, 2021) (Post-Rock)

Volvopenta uit Essen en Mülheim aan de Ruhr werd in 2007 opgericht en bestaat uit: Marcus Kreyhan - sologitaar, Stefan Claudius - sologitaar, André David - basgitaar en Kai Spriesterbach - drums.

De band bracht op 1 oktober 2015 hun debuut EP "Volvopenta" als digitale download uit en deze werd op 21 april 2017 gevolgd door "Yoshiwara" dat eveneens al dd verscheen, waarna de band "Simulacrum" op 14 september 2020 als dd uitbracht en op 26 februari 2021 verscheen dit album, dat 10 nummers bevat, via Tonzonen Records als LP (met 6 nummers) in een beperkte oplage van 200 stuks op marmerbruin vinyl en een met de hand beschilderde hoes, die door de bandleden is gelijmd, als CD en als digitale download.

Het album begint met "Kargus", een mooi rustig melodisch post-rock nummer, dat tempowisselingen bevat en na enkele minuten iets meer snelheid en zang toegevoegd krijgt, waarna "Tele 81" volgt en de band een puik uptempo melodisch nummer speelt, dat lichte psychedelische invloeden heeft, swingt en tempowisselingen bevat.

Daarna volgen "Barfly", een prachtig nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme, dat in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en 4 nummers, die niet op de LP staan, waarvan "Central Human Agency", een prima psychedelisch nummer met een niet al te hoog tempo, het eerste is.

In het "Interlude" speelt Volvopenta een rustig kort melodisch stukje gitaar, in "Ghost" laat de band me genieten van een schitterende progressieve rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en in "Interlude 2" krijg ik weer een uitstekende stukje gitaarspel in een langzaam tempo te horen.

Dan volgen "Kolonie 56", een heerlijke post-rock song met een vrij langzaam tempo en melodische invloeden en "One To Five", een mix van psychedelische muziek, new wave en post-rock, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en een terugkerend ritme bevat.

Als laatste brengt de band "Flint" ten gehore, een verrukkelijk melodisch post-rock nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk terugkerend ritme heeft.

"Simulacrum" van Volvopenta is een lekker in het gehoor klinkende plaat, die vol staat met prima post-rock nummers, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan liefhebbers van dit muziekgenre deze schijf dan ook zeer aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Dr Space's Cosmic Alliances - Volume 1 - Deep Space Day Trip (Öresund Space Collective, 2021) (Progressieve Rock / Spacerock)

Scott Heller, alias Dr Space speelt synthesizer in de bands Öresund Space Collective, Black Moon Circle en Doctors Of Space en werkte mee met diverse bands en muzikanten.

Op 31 januari 2021 verscheen de CD Dr Space's Cosmic Alliances - "Volume 1 - Deep Space Day Trip" en hierop staat een verzameling van nummers, die in de periode 2008-2019 zijn opgenomen met: Agusa (Zweden), Automaton (Griekenland), Bismut (Nederland), Johan And Scott (Amerika), Mäneskjold (Denemarken), Phased (Zwitserland), West, Space And Love (Denemarken), White Hills (Amerika) en Yuri Gagarin (Zweden), waaraan Scott zijn medewerking verleende.

Deze speciale beperkte uitgave van 150 stuks werd gemaakt om geld in te zamelen voor een nieuwe studio, die Scott bouwt in zijn woonplaats en daarom is de CD niet als download verschenen.

Het album, dat 8 nummers bevat, begint met het niet eerder uitgebrachte nummer "Uti Vär Hage" van Agusa, waarin de band een fantastisch progressief rock nummer uit 2013 ten gehore brengt, dat tempowisselingen heeft en bij tijd en wijle swingt als een trein en invloeden van spacerock en Hammond rock bevat, waarna "Going Down" (onuitgebracht nummer uit 2016) van Automaton volgt, een geweldig zwaar traag nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme, dat invloeden van spacerock, progressieve rock en doom bevat.

Daarna volgen Bismut met "Storborg" (jam uit 2019), een uitstekende uptempo mix van disco en rock, die ruimtelijke geluiden en invloeden van "I Was Made For Loving You" van Kiss bevat en een terugkerend licht hypnotiserend dansbaar ritme heeft en enkele minuten voor het einde in een langzaam tempo over gaat en Johan and Scott met "Rebirth Of The Earth" (onuitgebracht nummer uit 2011), een stevige aanstekelijke progressieve rock song, met ruimtelijke invloeden, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld.

In "Skov" (onuitgebracht nummer uit 2016) van Mäneskjold krijg ik een heerlijk swingende mix van progressieve rock en spacerock voorgeschoteld en in "Maelstorm" (demo uit 2008) van Phased een stevige uptempo rock song met tempowisselingen, die halverwege over gaat in een langzame stonerrock song, die tegen het einde verandert in een swingend uptempo stuk spacerock.

Dan volgen met White Hills met "Robot Stomp" (2013), een  verrukkelijk spacerock nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en krautrock invloeden en West, Space And Love met "Oscar Curry" (outtake van het album uit 2009), een geweldige mix van Oosters getinte psychedelische muziek en elektronische muziek, die een terugkerend hypnotiserend ritme heeft, kraut- en spacerock invloeden bevat en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.

Als laatste hoor ik Yuri Gagarin het nummer "At The Center Of The Universe" (Live opgenomen bij het Kildemose Festival in 2015) spelen en hierin laat de band me genieten van een uptempo rock nummer, dat met hoge snelheid gespeeld wordt en swingt.

"Volume 1 - Deep Space Day Trip" van Dr Space's Cosmic Alliances bevat 9 puike nummers, waarvan ik van begin tot einde ontzettend heb genoten en ik kan liefhebbers van progressieve rock en spacerock deze meesterlijke schijf dan ook zeer aanbevelen.

Helaas! Geen video beschikbaar.

Review: Imperia - The Last Horizon (Massacre Records, 2021) (Symfonisch / Gothic Metal)

Imperia is een internationale band uit Finland, België, Noorwegen en Nederland, die in 2003 opgericht werd en heden ten dage bestaat uit: Helena Iren Michaelsen - zang, Jan "Örkki" Yrlund - sologitaar, Gerry Verstreken - basgitaar en Merijn Mol - drums

De band bracht in het voorjaar van 2004 hun debuut single "Lotus Eaters" uit voor een tribuut album voor Dead Can Dance en deze werd in dat najaar gevolgd door het album "The Ancient Dance Of Qetesh", waarna "Queen Of Light" (2007), "Secret Passion" (2011), "Queen Of Passion" (2013, compilatie), "Tears Of Silence" (2015) en "Flames Of Eternity" (2019) volgden en tevens verscheen de single "Let Down" (2011).

Massacre Records brengt op 26 maart hun zesde album "The Last Horizon", dat 13 nummers bevat, als 2CD en als digitale download uit en hierop spelen Henrik Perelló (Finnish National Opera Orchestra) - viool (2 nummers) en John Stam - sologitaar (gitaarsolo op 1 nummer) als gastmuzikanten mee.

De 2CD begint op CD 1 met "Dream Away", waarin ‌Imperia een schitterende uptempo mix van symfonische rock, gothic en disco ten gehore brengt, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en gevolgd wordt door "Starlight" (met Henrik Perelló), een swingende mix van folk en symfonische rock, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en subtiele tempowisselingen bevat.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

Daarna volgen "To Valhalla I Ride", een mooie rustige song met een dansbaar ritme, die invloeden van folk heeft en een terugkerend ritme bevat en "Flower And The Sea", een uptempo mix van gothic en symfonische rock, die aanzet tot dansen en invloeden van metal heeft.

In "Blindfolded", speelt de band een swingende uptempo rock song, die tempowisselingen bevat, metal invloeden heeft en zo nu en dan met hoge snelheid gespeeld wordt en in "While I Am Still Here" een prachtige vrij rustige song, die folk invloeden bevat, waarop het lekker weg zwijmelen is.

Dan volgt CD 2, waarvan "Only A Dream" (met John Stam) het eerste nummer is en hierin speelt Imperia een uitstekende dansbare symfonische song met gothic en folk invloeden, die gevolgd wordt door het fantastische symfonische "Where Are You Now" (met Henrik Perelló), dat een niet al te hoog tempo heeft en "I Still Remember", een prima song met een gemiddeld tempo en enkele tempowisselingen, die invloeden van symfonische rock bevat.

Vervolgens krijg ik "Dancing" voorgeschoteld, waarin de band een lekker in het gehoor klinkende folk song met lichte Japanse invloeden in een gemiddeld tempo speelt, waarna "My Other Half" volgt en ik een verrukkelijke pop song te horen krijg, die hemelse zang bevat, klassieke invloeden en van films als "The Sound Of Music" heeft.

Verder volgen "One Day", een puike uptempo symfonische song, die tempowisselingen heeft en bij tijd en wijle swingt en "I Send You My Love", een heerlijke song met invloeden van elektro, dance en folk, die een terugkerend ritme heeft en tempowisselingen bevat.

Als laatste nummer volgt de piano versie van "Let Down", waarin de band een rustige pop song speelt, die met minimale begeleiding geweldig klinkt.

"The Last Horizon" van Imperia is een schitterende 2CD, waar ik vanaf de begin tonen van genoten heb en vol songs staat, die invloeden van symfonische rock, gothic, folk en metal staat, waarin ook invloeden van opera zang voorkomen en ik kan iedere liefhebber van één of meerdere soorten muziek, deze dubbelaar dan ook van harte aanbevelen.

Review: Hoopy Frood - Affirmations (Graham Steel Music Company, 2021) (Reggae / Dance / Rock)

Hoopy Frood uit Reading, Engeland bestaat tegenwoordig uit: Rich Walgate, Steve Varman, Myshell Higgins, Ruari Hignell, Adam Hampton, Chris JD Read, Andy Aust, Queasy, Matt Coldrick, Sophie Randles-Dunkley en Helen Muggeridge. 

De band bracht op 1 januari 2004 het digitale album "Psychonaut" uit en deze werd gevolgd door: "Indigo" (1 januari 2009, digitaal album), "Big Wide World" (26 april 2020, digitale single), "Shimmer & Shine" (19 mei 2020, digitale EP) en "Affirmations" (14 februari 2021, digitaal album), dat 12 nummers bevat en via Graham Steel Music Company verscheen.

Het eerste nummer van het album heet "Water", waarin de band een heerlijke swingende mix van reggae, dance en rock ten gehore brengt, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en gevolgd wordt door "Round Shaped Hole", een uitstekende uptempo rock song, die swingt en een terugkerend ritme heeft, dat aanzet tot dansen.

Daarna volgen "Jewel In The Lotus", een mix van reggae en pop met invloeden van dance, die tempowisselingen heeft, "Atoms & Molecules", een geweldige mix van reggae en dance, die swingt als een trein en daarbij is stil zitten geen optie en "Harmonics", een prachtige pop song in een niet al te hoog tempo.

In "Big Wide World" zet de band me een lekker in het gehoor dansbare song voor met reggae en dance invloeden in een gemiddeld tempo voor, in "Busy Your Hands" laat Hoopy Frood me genieten van een puike reggae song, die ook nu weer dance invloeden bevat en in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en in "Magic In Your Eyes" krijg ik opnieuw zo'n prima dansbare mix voorgeschoteld, die me in beweging houdt.

Dan volgen "Woods", een verrukkelijk instrumentaal nummer, dat melodische en klassieke invloeden bevat en  een terugkerend ritme heeft, "Whispers", een schitterende dance song, die een aanstekelijk ritme heeft en "Beginning Of You", een fantastische dansbare uptempo song, die swingt.

Als laatste hoor ik "Let's Help One Another", een langzaam nummer, dat invloeden van reggae heeft, een gezongen en gesproken tekst bevat en net over de helft van het nummer iets meer snelheid krijgt, waardoor de muziek dansbaar wordt.

"Affirmations" van Hoopy Frood is een uitstekende uitgave met lekkere dansbare mixen van dance en reggae, die zo nu en dan invloeden van rock bevatten en ik kan liefhebbers van dance en reggae deze schijf dan ook sterk aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Mapstation - My Frequencies, When We (Bureau B Records, 2021) (Krautrock)

Mapstation uit Düsseldorf, Duitsland is het alias van Stefan Schneider van de band Kreidler, die solo sinds 2000 zijn elektronische muziek uitbrengt, 

Ook maakt hij met anderen muziek, zoals met Hans-Joachim Roedelius (Cluster/Harmonia, 2011), Dieter Moebius (Cluster/Harmonia), Bill Wells, Sofia Jernberg, Jochen Irmler (Faust) en Katharina Grosse (2017), terwijl hij tevens muziek uitbrengt via Tal Records, zijn eigen label.

Solo bracht hij de volgende muziek uit: "Map Of Africa" (2002, digitaal), "Loin D'Afrique" (6 april 2006, digitaal), "The Africa Chamber" (november 2009 als CD via Scape Records en op 4 oktober 2019 via Tal Records als digitale download), "Soul Static" (4 oktober 2019 via Tal Records, EP, dd), "Distance Told Me Things To Be Said" (18 april 2006 als CD via Scape Records en op 4 oktober 2019 via Tal Records als dd), "Present Unmetrics" (11 oktober 2019 via Tal Records als LP, als CD en als dd", "Drumira" (19 juni 2020 als 12" EP via Tal Records in een beperkte oplage van 120 stuks en oorspronkelijk in 2011 uitgebracht als privé persing) en op 26 februari 2021 verschijnt het album "My Frequencies, When We", waarop 10 nummers staan, via Bureau B Records als CD en als dd.

Het album begint met "No No Staying", waarin Mapstation een geweldig zwaar eentonig nummer speelt, dat in een traag tempo mijn gehoorgang binnen komt en een licht hypnotiserend effect heeft, om tegen het einde meer snelheid te krijgen, waarna "Flute Channels" volgt, een heerlijk swingend uptempo krautrock nummer met een dansbaar terugkerend ritme.

Daarna volgen "My Mother Sailor", een schitterend nummer, dat in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en een repeterend ritme met psychedelische invloeden heeft, waardoor er een hypnotiserend effect ontstaat, "Outside Arendt", eveneens een nummer dat in een terugkerend ritme wordt gespeeld en licht hypnotiserend klinkt en "Actual Possible", een kort stukje muziek met lichte experimentele klanken en een terugkerend ritme.

In "Taro Zing Ta" zet Mapstation me een experimenteel nummer voor, dat lichte krautrock invloeden heeft, in "To A Single Listener" krijg ik een zwaar nummer te horen, dat een terugkerend ritme met eentonige geluiden bevat en in "The City In" laat Stefan me genieten van een verrukkelijke krautrock song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)

Verder volgen "Antistsis", opnieuw een fantastisch nummer met een eentonig terugkerend ritme, dat licht hypnoitiserend klinkt en "Train Of Gerda", een kort langzaam nummer, dat bestaat uit terugkerende elektrische piano en trommel klanken.

"My Frequencies, When We" van Mapstation staat vol uitstekende nummers met terugkerende ritmes, die licht hypnotiserend zijn en invloeden van krautrock hebben en ik kan liefhebbers van dit soort muziek deze schijf dan ook zeer aanraden.

Review: The Sick Rose - Shaking Street (Area Pirata Records, 2021) (Garagerock)

The Sick Rose uit Torino, Italië bracht hun debuut album "Faces" op 1 april 1986 in een beperkte oplage als LP uit en deze werd gevold door: "The Double Shot" (1 april 1988 digitale EP), "Shaking Street" (1989 LP via Electric Eye Records), "Floating" (1 april 1990 digitale LP), "Renaissance" (1 april 1992 digitale LP), "Blastin' Out" (1 april 2005 digitale LP), "No Need For Speed" (15 november 2011 beperkte oplage CD), "Shaking Street" + "The Double Shot E.P." ‎(1 april 2011 beperkte oplage CD compilatie Area Pirata Records), "Blastin' Out​.​.​.​Plus!" (1 november 2013 beperkte oplage 2CD), "Live In Studio EP feat. Dom Mariani" (1 juni 2014 beperkte oplage vinyl EP), "Chapter One 1985​-​1987" (1 oktober 2016 beperkte oplage LP), "Someplace Better" (23 maart 2018 beperkte oplage LP, beperkte opage CD) en "Shaking Street" (8 februari 2021 ‎beperkte oplage LP Area Pirata Records).

Op het album "Shaking Street", dat 8 februari 2021 voor de derde keer werd uitgebracht bestond The Sick Rose uit: Luca Re - zang, Diego Mese - sologitaar, Jacopo Arrobio -sologitaar, Maurizio Campisi - basgitaar en zang en Dante Garimanno - drums en daarop speelde ex bandlid Rinaldo Doro als gastmuzikant op piano mee.

De LP, die 12 nummers bevat, zit in een klaphoes en wordt geleverd met een digitale coupon plus een gratis CD, inclusief 2 outtakes van dezelfde opname sessie als het album en is geperst in een beperkte oplage van 300 stuks.

Het album begint met "Little Girlie Pearl", waarin de band een schitterende uptempo garagerock ten gehore brengt, die subtiele tempowisselingen heeft en een terugkerend ritme bevat en gevolgd wordt door "Like The Other Kids", een geweldige uptempo rock song met rock & roll invloeden en het titelnummer "Shaking Street", een cover van MC5, een heerlijke uptempo powerrock song met een aanstekelijk dansbaar ritme en hoog meezing gehalte.

Daarna volgen "She's Got", een uitstekende uptempo garagerock song, die swingt als een trein en subtiele tempowisselingen bevat, de cover "Raining Teardrops" (Sir Barrington Power Pack), een lekker in het gehoor klinkende rock song, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en een dansbaar ritme heeft en "A Kiss Is Not Enough", een verrukkelijke swingende uptempo rock song met een terugkerend ritme, waarbij stil zitten geen optie is en jaren 60 uitwasemt.

In "Don't Keep Me Out" zet The Sick Rose me een fantastische mix van beat en garagerock voor, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld, in "Little Sister" krijg ik weer een swingende uptempo rock song voorgezet met invloeden van rock & roll, die aanzet tot dansen en in "Up Is Up (Real Kids)" laat de band me genieten van een puike powerrock song, die swingt.

Daarna volgen "Teenage Nighdrive", een stevige uptempo song met invloeden van rock & roll, power- en garagerock, de alternatieve versie van "Shaking Street", die iets  

sneller is, maar net zo prima klinkt als de gebruikte versie van de LP en "Yesterdays Numbers" (Flaming Groovies), een heerlijke uptempo song met een aanstekelijk dansbaar ritme, dat subtiele tempowisselingen bevat en swingt.

"Shaking Street" van The Sick Rose is een puike her uitgave, die hoofdzakelijk swingende uptempo nummers bevat, waarvan ik zeer genoten heb en ik kan liefhebbers van garage- en powerrock deze schijf dan ook van harte aanbevelen, maar ook zij, die van jaren 60 muziek houden, zullen de plaat zeker op waarde weten te schatten.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Fellowcraft - This Is Where You'll Find Me (Eigen Beheer, 2021) (Post-Rock / Rock)

Fellowcraft uit Washington DC, Amerika, werd in 2014 opgericht en bestaat uit: Zach Martin — drums, Pablo Anton-Diaz — sologitaar en zang, Brandon Williams — basgitaar en zang en Jon Ryan MacDonald — zang en sologitaar.

Op 3 januari 2016 bracht de band hun debuut album "Get Up Young Phoenix" digitale download uit, gevolgd door: "Three" (dd, 10 september 2018), “Hold The Line” (digitaal nummer, 10 september 2018), "Glimmer Of Faith" (digitaal nummer, 15 september 2020), "Coyote And The Desert Rose" (digitaal nummer, 20 oktober 2020), "I Will Not Accept The Truth" (featuring Chris Dale, basgitarist van Bruce Dickinson Band) (digitaal nummer, 5 december 2020), "Make No Sound" (featuring Nate Bergman van Lionize, gastzang) (digitaal nummer, 5 december 2020) en op 26 februari 2021 brengt de band in eigen beheer hun album "This Is Where You'll Find Me" uit, waarop 9 nummers staan, waaronder 2 live opnames, een akoestische demo en de singles met Chris Dale en Nate Bergman.

Het album begint met de digitale single "Coyote And The Desert Rose", een heerlijke mix van progressieve bluesrock en stoner, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en een terugkerend ritme heeft, waarna "This Is How The World Ends" volgt en de band een prima melodische rock song, die in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld en subtiele tempowisselingen en post-rock invloeden heeft.

Daarna volgen "Last Great Scotsman II", een puike rock song met een gemiddeld tempo en een swingend terugkerend ritme, "Sun Hangs Low", een stevige rock song met een aanstekelijk ritme, dat een hoog meezing gehalte heeft en "I Will Not Accept The Truth", een uitstekende swingende rock song met een gemiddeld tempo en subtiele tempowisselingen, waarop Chris Dale meespeelt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

In "Make No Sound" (met Nate Bergman) zet Fellowcraft me een lekker in het gehoor klinkende rock song voor, die tempowisselingen en een aanstekelijk ritme bevat, in het live in de Ivakota Studio opgenomen "Get Up Young Phoenix" krijg ik een schitterende progressieve rock song voorgeschoteld, die tot beweging aanzet en in "Proliferation Nation" (eveneens live in de Ivakota Studio), hoor ik de band opnieuw een geweldige swingende rock song spelen, die lichte progressieve rock invloeden heeft.

Als laatste volgt de akoestische uitvoering van "This Is How The World Ends" en daarin speelt de band dit nummer met minimale begeleiding, oftewel alleen met akoestische gitaar.

"This Is Where You'll Find Me" van Fellowcraft is een prima album, dat lekkere nummers bevat, waar ik erg van genoten heb en ik kan liefhebbers van zowel post-rock, progressieve rock alsmede rock in het algemeen deze schijf dan ook aanraden.

Review: The Dead Daisies - Holy Ground (The Dead Daisies PTY LTD, 2021) (Rock)

The Dead Daisies uit Australië en Amerika werd in 2013 te Sydney, Australië opgericht door David Lowy, waarna diverse muzikanten zich bij zijn project voegden, waaronder leden van Guns N' Roses, Nine Inch Nails, INXS, Whitesnake, Journey, Mötley Crüe, The Cult en anderen.

De band bracht hun debuut album "The Dead Daisies" op 9 augustus 2013 via Spitfire Music uit en deze werd gevolgd door: "Revolución" (31 augustus 2015, Spitfire Music), "Make Some Noise" (5 augustus 2016, Spitfire Music), "Burn It Down" (6 april 2018, SPV GmbH) en "Holy Ground" (22 januari 2021, Spitfire Music, SPV GmbH" en tevens verschenen het live album "Live & Louder" (19 mei 2017) en de compilatie plaat "Locked and Loaded: The Covers Album" (23 augustus 2019) via Spitfire Music en ook maakte de band 35 singles en 4 EP's.

De band deeld in de lop der jaren het podium met onder andere: Kiss, Guns N Roses, Scorpions, Aerosmith, Bad Company, Whitesnake, ZZ Top en Hollywood Vampires.

De op 22 januari 2021 verschenen 2LP/CD "Holy Ground" bevat 11 nummers en de muzikanten, die daar op spelen zijn: Glenn Hughes (Deep Purple) - zang en basgitaar, David Lowy (Red Phoenix, Mink) – ritme gitaar, Doug Aldrich (Whitesnake, Dio) – sologitaar en Deen Castronovo (Bad English, Journey) – drums en achtergrondzang.

Het album begint met het titel nummer "Holy Ground (Shake The Memory)", waarin de band een stevige swingende rock song ten gehore brengt, die tempowisselingen heeft en een hoog meezing gehalte bevat (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Like No Other (Bassline)", een heerlijke uptempo rock song met een aanstekelijk dansbaar ritme en hardrock invloeden en tempowisselingen en "Come Alive", een uitstekende song met subtiele tempowisselingen, die aanzet tot dansen.

Daarna volgen "Bustle And Flow", een lekker in het gehoor klinkende rock song met een gemiddeld tempo, die subtiele tempowisselingen heeft en een aanstekelijk dansbaar ritme heeft, "My Fate", een geweldige song, die in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld en lichte invloeden van soul en de muziek van Bad Company heeft en "Chosen And Justified", een swingende song met een zeer dansbaar ritme, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld.

In "Saving Grace" zet The Dead Daisies me een schitterende rock song voor, die tempowisselingen heeft en een aanstekelijk dansbaar ritme bevat, in "Unspoken" krijg ik een fantastische song te horen, die in een vrij rustig tempo wordt begonnen, om na korte tijd even iets meer snelheid te krijgen, waarna de band weer terugschakelt en daarna opnieuw versneld en halverwege verder gaat in het versnelde tempo en de muziek gaat swingen en in "30 Days In The Hole", een puike hardrock song met een aanstekelijk dansbaar ritme, waarbij stil zitten geen optie is.

Verder volgen "Righteous Days", een prima uptempo song, die swingt en aanzet tot dansen en "Far Away", een verrukkelijke rustige song, die halverwege tijdelijk iets meer snelheid krijgt en dan terug komt in het rustige tempo, om tegen het einde nogmaals te versnellen.

"Holy Ground" van The Dead Daisies staat vol heerlijke rock nummers, die aanstekelijke dansbare ritmes hebben en invloeden van de jaren 70 bevatten en ik kan liefhebbers van hardrock en rock in het algemeen deze schijf dan ook sterk aanbevelen.

Review: Spirits Burning & Michael Moorcock - The Hollow Lands (Purple Pyramid Records, 2020) (Progressieve Rock)

Het muziekcollectief Spirits Burning van oprichter Don Falcone (piano, elektrische piano, orgel, harp, klavecimbel, mellotron, synthesizer, elektrische percussie, accordeon en achtergrondzang) uit Los Angeles, Amerika en schrijver/rock artiest Michael Moorcock (zang, achtergrondzang, mondharmonica en koorzang) uit Engeland brachten op 11 september 2016 hun debuut album "An Alien Heat" als digitaal album uit en op 4 december 2020 verscheen de opvolger daarvan, getiteld "The Hollow Lands", dat via Purple Pyramid Records als LP in een beperkte oplage op roze vinyl, als CD en als digitale download werd uitgebracht.

Als gastmuzikanten spelen de volgende artiesten mee: Albert Bouchard (Blue Öyster Cult) - elektrische en akoestische ritme gitaar, basgitaar, drums, percussie, theremin, hoorn, tamboerijn, en achtergrondzang, Donald Roeser (Blue Öyster Cult) - zang, synthesizer, ritme- en sologitaar, Jonathan Segel - viool, Chas Cronk (The Strawbs) - basgitaar, Doug Erickson - sologitaar, Dana McCoy - zang, Joe Bouchard (Blue Öyster Cult), Bridget Wishart (Hawkwind) - achtergrondzang, cello, Franse hoorn, oboe en viool, Steve Bemand (Hawkwind) - sologitaar, FX gitaar en synthesizer geluiden, Andy Dalby - solo- en ritmegitaar, Adrian Shaw (The Bevis Frond) - basgitaar,  William Kopecky - basgitaar, Richard Willeman - sologitaar, David Hirschberg - solo-bas- en ritmegitaar, Tony Mann - zang, Harvey Bainbridge (Hawklords) - synthesizer, Dead Fred (Hawkwind) - viool, Jack Gold Molina - drums, Don Xaliman basgitaar effecten, Eric Bloom (Blue Öyster Cult) - zang, Ron Hawden (Nektar) - drums, Lux Vibratus - basgitaar en harp, Andrew Scott - sologitaar, Fabienne Shine - zang, Andy Shernoff - zang, Jules Radino - drums, Paul Sears - drums en Danny Miranda - basgitaar.

 

Het album, dat 18 nummers bevat, start met het titelnummer "To Hollow Lands", waarin het collectief een schitterende swingende pop song speelt, die rustig begint, om na korte tijd te veranderen in een uptempo song met tempowisselingen en een aanstekelijk ritme, dat invloeden van rock en progressieve folk bevat en een terugkerend ritme heeft en gevolgd wordt door "Isn’t It Delicious?", een heerlijke uptempo pop song, die subtiele tempowisselingen heeft, een terugkerend ritme bevat en zeer dansbaar is en "Playing At Ships", een progressieve rock song, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en tempowisselingen heeft.

Daarna volgen "Dance Through Time", een geweldige swingende song met invloeden van new wave en spacerock, die een dansbaar terugkerend ritme heeft, "Warm Snow Peaks", een puike progressieve folk song, die in een vrij rustig tempo wordt gespeeld en "On The Hunt", een swingende rock song met een aanstekelijk dansbaar ritme.

In "A Haze Of Crimson Light" begint de muziek met gesproken woord, dat na enkele seconden over gaat in een verrukkelijk progressief symfonisch nummer, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en lichte psychedelische invloeden bevat, in "Conflict & Illusions" schotelt Spirits Burning & Michael Moorcock me een fantastische swingende progressieve rock song voor en in "Robot Nurse & The Children Of The Pit" krijg ik een uitstekende rock song te horen, die tempowisselingen heeft en licht psychedelische invloeden bevat.

Dan volgen "A Conversation With H.G. Wells", een verrukkelijk progressief rock nummer, dat in een gemiddeld tempo wordt gespeeld, lichte Oosterse invloeden heeft en een gesproken tekst bevat, "Awful Dilemma", een swingende rock song, die een terugkerend licht hypnotiserend ritme heeft en aanzet tot dansen, "Mr. Underwood’s Soliloquy", een uitstekende rock song met tempowisselingen en een niet al te hoog tempo en enkele ruimtelijke invloeden en "Time Machine Cabriolet", een lekker in het gehoor klinkende song met lichte invloeden van jazz en pop, die gesproken tekst en zang heeft en een aanstekelijk vrolijk ritme bevat.

Vervolgens hoor ik "We May Yet Be Saved", een uptempo rock song, die swingt en een dansbaar ritme heeft, "Morphail Megaflow", een aanstekelijke progressieve poprock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en "Memorable Night At Café Royal", een puike uptempo song met een aanstekelijk dansbaar ritme en subtiele tempowisselingen.

Verder volgen "To The Time Machine, At Last", een geweldige uptempo funky rock song, die een zeer dansbaar ritme heeft, waarbij stil zitten geen optie is en "Make A Fire", een verrukkelijke poprock song, die met een terugkerend aanstekelijk vrolijk ritme wordt gespeeld, een stuk van het nummer "All Things Bright And Beautiful" van The Goodies bevat en dansbaar is.

"The Hollow Lands" van Spirits Burning & Michael Moorcock is een fantastische plaat, waarmee het muziekcollectief me van begin tot einde heeft weten te boeien en me het idee gegeven heeft naar een heerlijk muzikaal verhaal te hebben zitten luisteren en ik kan deze schijf dan ook sterk aanraden aan een ieder, die van progressieve rock en de betere pop houdt.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Mainliner - Dual Myths (Riot Season Records, 2021) (Psychedelisch / Stoner / Acid Rock)

Mainliner uit Japan werd in 1995 opgericht en bestaat uit: Kawabata Makoto - sologitaar, Kawabe Taigen - basgitaar en zang en Koji Shimura - drums.

De band bracht hun debuut album "Mellow Out" in 1996 uit, waarna het op 1 december 2008 opnieuw uitgebracht werd door de band en in 2013 verscheen het nogmaals, maar toen als LP in een beperkte oplage op rood en in een beperkte oplage op zwart vinyl en als digitale download via Riot Season Records.

Ook verschenen de albums ""Revelation Space" (13 mei 2013 in een beperkte oplage als CD, in een beperkte oplage op moerasgroen vinyl en als dd), "Live In London Twenty Thirteen" (12 mei 2014 in een beperkte oplage als cassette en als dd), "Live In Kobe 2015" (4 december 2020 als dd) en "Mellow Out Live in 1995" (5 februari 2021 als dd) en op 19 februari 2021 brengt Riot Season Records hun album "Dual Myths", waarop 4 lange nummers staan, als 2LP in een beperkte oplage op zilver (kant A/B) en zwart (kant C/D) vinyl uit en tevens als CD en als digitale download.

Op kant A speelt Mainliner het nummer "Blasphemy Hunter", een psychedelische song, die in een rustig tempo begint, om na 1 1/2 minuut los te barsten en te veranderen in een heftige uptempo progressieve rock song met een eentonig hypnotiserend terugkerend ritme en acid rock invloeden, dat met hoge snelheid mijn gehoorgang binnen dringt en me in de muziek lijkt te zuigen.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)

Dan volgt op kant B "Hibernator's Dream", die met experimentele improvisaties start, acid rock invloeden heeft en na 5 minuten meer snelheid krijgt, waardoor de muziek een  progressieve uitstraling krijgt, waarbij de zang er op een psychedelische wijze aan wordt gekoppeld en iets na de helft van het nummer tijdelijk in een trager tempo over te gaan, om na korte tijd weer te versnellen en te veranderen in een heftig stuk acid rock.

In "Silver Guck" (kant C) zet de band me een stevige uptempo stonerrock song in een terugkerend ritme voor, die psychedelische zang bevat en iets voor de helft van het nummer acid rock invloeden toegevoegd krijgt.

In het laatste nummer (kant D) "Dunamist Zero" speelt Mainliner nogmaals zo'n stonerrock song met een licht hypnotiserend terugkerend ritme in een gemiddeld tempo en acid rock invloeden met scheurend gitaargeweld, waarmee ik in de ban van de muziek blijf, om iets over de helft van het nummer experimentele rock toe te voegen en het tempo iets op te schroeven.

"Dual Myths" van Mainliner bevat stevige muziek met terugkerende ritmes, die sterke invloeden van stoner, acid rock en progressieve rock heeft en bij tijd en wijle psychedelische elementen bevat en ik kan liefhebbers van deze muzieksoorten dan ook aanraden deze CD/2LP eens te gaan beluisteren.

Review: Hint - Rarities Of Two Centuries Vol.2 (Atypeek Music / Bruillance Records, 2020) (Hardcore Punk / Free Jazz / Experimenteel / Dance)

Hint uit Angers, Frankrijk werd in 1993 opgericht en bestaat uit: Arnaud Fournier (Dead Hippies, La Phaze) - sologitaar, saxofoon, trompet en dwarsfluit en Hervé Thomas (Fragile, Urawa en Dead Hollywood Stars) - solo- en basgitaar, samples en zang.

Op 5 maart 2020 verscheen hun album "100% White Puzzle" als CD en als digitale download) en deze werd gevolgd door: "Dys" (10 maart 2020, dd), "Wu-Wei" (11 maart 2020, dd) en "Product Topology" (27 maart 2020, dd) en op 11 september 2020 bracht Atypeek Music / Bruillance Records hun album "Rarities Of Two Centuries" als LP uit in een beperkte oplage van 300 stuks op wit vinyl en als digitale download en de opnamen 9 hiervan zijn tussen 1995 en 2010 gemaakt en hierop spelen Portobello Bones, Gran Kino en Daunik Lazro mee en maakte The Young Gods een remix voor het album.

De opvolger van dit album heet "Rarities Of Two Centuries Vol.2" dat 15 december 2020 als digitale download verscheen en via Atypeek Music / Bruillance Records op 19 februari 2021 wordt uitgebracht met daarop 12 nummers van demo's, remixen, live, en onuitgebrachte opnamen uit de periode 1994-2005.

Het album start met 2 onuitgebrachte demo's uit 1996, waarvan "Wipe" de eerste is en hierin speelt het duo een heerlijke mix van experimentele en industriële muziek, die een terugkerend ritme en gesproken woord bevat, tempowisselingen heeft en heftige hardcore punk invloeden bevat en deze wordt gevolgd door "Izis", een hardcore rock song met tempowisselingen, die met hoge snelheid mijn gehoorgang binnen komt en invloeden van noise rock bevat.

Daarna volgen "Hermetism" (demo, 1996), een mooi rustig startend nummer, dat na een korte tijd plotseling heftig wordt en in een hardcore song verandert, "Vertical" (met Daunik Lazro, 1995), een industrieel nummer met experimentele jazz klanken, "Horizontal" (met Daunik Lazro, 1995), een kort uptempo free jazz nummer, dat experimenteel klinkt en "Second Hand" (live in Pezner, 1998), een mix van Arabische muziek en free jazz, die na 1 1/2 minuut over gaat in een hoger tempo, dat vrij heftig klinkt en hardcore invloeden heeft.

In de onuitgebrachte demo "Jones Was Not A Fish" zet Hint me een uptempo song met noise invloeden voor, in "Vandal-X" (demo, 1994) krijg ik een nogmaals een uptempo hardcore song te horen, die swingt en in de drums versie van "The Process" (1997) laat het duo me genieten van een schitterende licht bombastische uptempo song met filmmuziek invloeden, die aanzet tot dansen.

Verder volgen "The Process" (Sonic Area remix, 2005), een geweldige mix van dit nummer, dat een terugkerend hypnotiserend dansbaar ritme heeft, waardoor ik in een lichte trance kom, "Global Futuro (Zenta remix, 2005), een fantastische uptempo dance mix, die een terugkerend ritme heeft en tempowisselingen bevat en "100% White Puzzle" (Sonic Area remix, 2005), eveneens een puike uitvoering, die een terugkerend ritme heeft en na enkele minuten steeds zachter klinkt, om halverwege het nummer zoveel volume krijgt, dat de muziek overstuurd klinkt.

Op "Rarities Of Two Centuries Vol.2" van Hint klinkt de muziek in de oudere nummers (1994-1998) heftig en bevat hoofdzakelijk hardcore punk, die gemixt met free jazz en industriële experimentele klanken heftig over komt, maar in de laatste 4 nummers is de stijl van muziek meer op dance en hypnotische ritmes  gericht, waardoor ik liefhebbers van al deze genres dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren en zelf hun oordeel over de muziek te vellen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Camera - Prosthuman (Bureau B Records, 2021) (Krautrock / Elektronische Rock)

Camera werd in 2011 te Berlijn, Duitsland, opgericht door Timm Brockman - synthesizer en Michael Drummer - drummer, waarna na enige tijd ook sologitarist Franz Bargmann zich bij het duo voegde.

De band maakte hun debuut album "Radiate!" in 2012 via het Amerikaanse aQuarius Records label uit San Francisco, waarna in 2013 de 12" vinyl single "Système Solaire", waarop 2 dubbele nummers staan, via het Bureau B label verscheen en in een oplage van 700 stuks geperst werd.

Vermeldenswaardig is dat van elk van de nummers een remix versie is gemaakt, waarvan "Skylla" door Solyst (beter bekend als Thomas Klein van Kreidler) en "Meteor" door Alvin B Clay (alias Pyrolator, alias Kurt Dahlke).

Hun CD "Remember I Was Carbon Dioxide" uit 2014 was daar de opvolger van en deze bevat 12 nieuwe nummers.

Bij enkele optredens van Camera werd de band bijgestaan door krautrock legendes, zoals Michael Rother van Neu! en Dieter Moebius van Cluster en tijdens de release party van de CD "Remember I Was Carbon Dioxide" was Michael Rother opnieuw van de partij als gastmuzikant.

Op 5 augustus 2016 verscheen het album "Phantom Of Liberty" (waarop Steffan Kahles (synthesizer) als nieuwe kracht in de band mee speelt) bij het Bureau B Records label en deze werd zowel op CD als op LP en als download uitgebracht, in 2018 bracht de band het album "Emotional Detox" uit via dat zelfde label en op 19 februari 2021 verschijnt het album "Prosthuman", waarop 10 nummers staan, als LP in een beperkte oplage op bruin gespetterd vinyl, als LP in een beperkte oplage op oranje vinyl, als LP in een beperkte oplage op rood vinyl, als CD en als digitale download via Bureau B Records. 

Het eerste nummer van het album heet "Karoffelstamp", waarin de band een heerlijk swingend uptempo krautrock nummer ten gehore brengt, dat lichte Oosterse invloeden heeft en gevolgd wordt door "Alar Alar", een uptempo mix van reggae en krautrock, die een terugkerend ritme heeft, mysterieuze Oosterse invloeden bevat en swingt als een trein.

Daarna volgen het titel nummer "Prosthuman" / "Apptime", een schitterend melodisch elektronisch nummer, dat in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld en een terugkerend ritme heeft, om tegen het einde over te gaan in een swingend stukje rock, "Uberall Teilchen" / "Teilchen Uberall", een prima mix van elektronische rock en krautrock, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld, gesproken tekst bevat en experimentele invloeden heeft en "Freundschaft", een uitstekend dansbaar elektro nummer met een gemiddeld tempo.

In "El Ley" schotelt Camera me weer zo'n verrukkelijk uptempo krautrock nummer voor, waarbij stil zitten geen optie is, in "Schmwarf" krijg ik een geweldige swingende krautrock song met een terugkerend ritme te horen, die aanzet tot dansen en in "A2" laat de band me genieten van een uptempo elektronisch rock nummer, dat een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme heeft.

Verder volgen "Chords4" / "Kurz Vor", een lekker in het gehoor klinkende uptempo mix van krautrock en elektronische muziek, die zeer dansbaar is en invloeden van de muziek van Klaus Schulze en Neu! heeft en "Harmonite", een fantastisch swingend uptempo nummer, dat subtiele tempowisselingen en lichte psychedelische experimentele invloeden heeft.

"Prosthuman" van Camera staat net als vorige uitgaves vol swingende krautrock en elektronische muziek, waarbij stil zitten moeilijk is en ik kan liefhebbers van deze muzieksoorten deze schijf dan ook sterk aanbevelen.(luister naar enkele nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Öresund Space Collective - Universal Travels (Öresund Space Collective Records, 2021) (Progressieve Rock / Spacerock)

Öresund Space Collective is een spacerock band uit Öresund, Denemarken, die uit ongeveer 20 muzikanten bestaat en een muzikale mix maakt van improvisaties, funk, reggae, jazz, progressieve rock en spacerock, wat betekent, dat geen enkel optreden hetzelfde klinkt en is sinds 2004 actief.

Leidende kracht achter de band is Scott Heller, alias Dr. Space, een Amerikaan, die naar Denemarken verhuisde en tegenwoordig in Portugal woont.

De band is een collectief, dat regelmatig van bezetting wisselt, waarvan de leden hoofdzakelijk uit Kopenhagen, Denemarken en Malmö, Zweden komen en de vaste kern bestaat uit Scott Heller, alias Dr. Space - synthesizer en Mogens - synthesizer, waarbij vermeldenswaardig is, dat de band al meer dan 30 officiële albums heeft uitgebracht.

Op 9 mei 2018 verscheen het album "Chatoyant Breath" via Space Rock Productions in een beperkte oplage van 500 stuks als 180 gram 2LP, waarvan er 200 op zwart, 180 op donker geel en 120 stuks op oranje vinyl geperst worden, die een klaphoes bevatten en met de hand genummerd zijn, waarbij verder vermeldenswaardig is, dat alle jams van het album in 1 dag opgenomen werden, waarvan de nummers op de vinyl uitgave de bewerkte versies van de jams zijn.

Het album wordt tevens als 2CD in een beperkte oplage van 500 stuks uitgebracht, waarbij opgemerkt kan worden, dat de 2CD uitgave 1 nummer extra bevat en op de CD uitgave hoor je de uitgebreide, dus onbewerkte versies van de jams.

Op 23 maart 2019 verscheen via Space Rock Productions het album "Good Planets Are Hard To Find", dat in 2009 door Transubstans Records werd uitgebracht, in een beperkte oplage van 383 stuks op 2LP, waarvan er 120 op zwart, 159 op blauw en 104 op geel 180 gram vinyl geperst werden, terwijl de hoezen met de hand genummerd zijn en op 7 mei 2019 is de 3LP "Freak Out In The Fjord", waarop 4 lange nummers staan, in een beperkte oplage van 474 stuks uitgebracht, waarvan er 184 op zwart en 290 op gekleurd 140 gram vinyl zijn geperst en vermeldenswaardig is dat kant A/B doorzichtig groen, kant C/D licht blauw en kant E/F turquoise is, terwijl de hoezen met de hand genummerd zijn en tevens verschenen er 500 exemplaren in een beperkte oplage als 2CD.

De muzikanten, die op dit album spelen zijn: Dr Space - synthesizer, Kaoscillator en Korg Monotron, Magnus - Fender Rhodes en synthesizer, Hasse - basgitaar, Öyvin - basgitaar, Vemund - sologitaar, Jonathan - sologitaar en viool, Tim - drums, Simon - drums en Peran - drums.

Op 7 september 2019 werd het album "Slip Into The Vortex", voor de eerste keer, in een beperkte oplage van 400 stuks als 2LP uitgebracht, waarvan 100 stuks op 180 gram zwart vinyl en 300 stuks op 180 gekleurd vinyl (kant A/B oranje en kant C/D violet) in een klaphoes en de 2LP's zijn met de hand genummerd en bevatten een download code.

Daarbij is vermeldenswaardig dat "Slip Into The Vortex" eerder in 2010 als CD via Transubstans verscheen en tevens in 2015.

De leden die hierop spelen zijn: Stefan (Gas Giant / Alkymist) - sologitaar, Magnus (Mantric Muse) - sologitaar, Kaufman (Bland Bladen) - drums, Jocke (Carpet Knights) - basgitaar, Pär (Carpet Knights) - basgitaar, Anders H. (The Univerzals) - saxofoon, Mogens - synthesizers en keyboards en Dr.Space - keyboards en synthesizers, terwijl de mix gemaakt is door Tobias van The Carpet Knights en de jams in oktober 2008 opgenomen zijn in de Black Tornado Studio's.

Op hun album "Experiments In The Subconsious", dat 30 januari 2020 via Space Rock Productions verscheen, waren de spelers: Hasse - basgitaar, doundouns en drums, Jiri - basgitaar, Jonathan - sologitaar, theremin en viool, Magnus - sologitaar en synthesizer, KG - synthesizer en sologitaar, Scott - synthesizers en Tim - drums.

In mei 2020 verscheen het live album "Sonic Rock Solstice 2019", waarop 5 lange nummers staan, die opgenomen zijn tijdens het festival te Solstice, wat tevens hun allereerste Engelse optreden was.

De muzikanten op dit album zijn: Mogens - synthesizer, Dr.Space - Modular synthesizer, Korg Monotron, Korg Kaossilator, Vermund - sologitaar en effecten, Vince - sologitaar en effecten, Jiri - basgitaar en effecten en Tim - drums.

Wetenswaardig is nog, dat het album in eerste instantie alleen verkrijgbaar was via bandcamp en nu dus in een zeer beperkte oplage van 150 stuks als CD is verschenen.

Op 24 november 2020 verscheen het album "Four Riders Take Space Mountain" via Space Rock Productions als 2LP in een beperkte oplage van 500 stuks, waarvan 200 op 180 gram zwart en 300 op 180 gram doorzichtig geel (kant A/B) / doorzichtig blauw (kant C/D) vinyl en als CD in een beperkte oplage van 500 stuks.

De bandleden die op kant 1, 2 en 3 spelen zijn: Jonathan Segel - viool en sologitaar, Mathias Danielsson - sologitaar, Hasse Horrigmoe - basgitaar, Alex Skepp - drums, Dr Space - synthesizers, KG Westman - keyboard, Mats Orbation - sologitaar en effecten en Jonas Berge - orgel, synthesizer en gitaar en op kant 4 zijn dat: Dr Space - synthesizer, KG Westman - sitar, Jonathan Segel - sologitaar, Hasse Horrigmoe - basgitaar en Tim Wallander - drums.

Vermeldenswaardig is nog, dat op Kant D van de 2LP de complete versie van het nummer staat, maar op de CD is deze door de duur van de beperkte speeltijd bijna 5 minuten korter.

In januari 2021 bracht de band het compilatie album "Universal Travels", waarop enkele niet eerder verschenen jams uit de periode 2006-2020 staan, in een beperkte oplage van 150 stuks als CD uit en deze zijn door Dr Space in 2020 in de Estúdio Paraíso te Nuvens in Porugal samengesteld, waarbij vermeldenswaard is, dat de CD niet als digitale download verschijnt en de opbrengst van de CD gebruikt gaat worden om een nieuwe muziek studio voor Dr Space te bouwen in Portugal. 

Het album start met "Locus Coeruleus" uit 2007, dat als bonus nummer op de LP "Inside Your Head" staat en hierin speelt de band een geweldig progressief rock nummer in een gemiddeld tempo met een terugkerend ritme, dat tegen het einde ruimtelijke invloeden krijgt.

Daarna volgt van diezelfde sessie uit 2007 het niet eerder uitgebrachte "Jam 26", een heerlijke mix van spacerock en progressieve rock, die een aanstekelijk terugkerend ritme heeft.

De volgende 3 nummers komen van de "Give Your Brain A Rest From The Matrix" sessies uit 2010 en de eerste darvan, "Jam 12", verscheen als bonus nummer op de LP en in dit nummer laat Öresund Space Collective me genieten van een schitterende mix van country, spacerock en psychedelische muziek, die Oosterse invloeden bevat en in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld.

Dan volgt "Anthem Rock", een fantastisch 20 minuten durend stuk muziek, waarin de band een fantastisch progressieve rock nummer ten gehore brengt, die tegen de helft van het nummer iets meer snelheid krijgt en elektronische en acid rock invloeden bevat en tevens een terugkerend ritme heeft en hierbij speelt Claus Böhling sologitaar.

Vervolgens zet de band me "Santana Jam" voor en krijg ik een aanstekelijk Hammond rock nummer ineen gemiddeld tempo te horen, dat swingt als een trein en invloeden heeft van de muziek van Carlos Santana.

Het laatste stuk muziek, het 20 minuten durende "Awaken", wordt als extra nummer op de LP versie van "Sleeping With The Worm" uitgebracht en daarin speelt de band weer zo'n uitstekend swingend uptempo progressief rock nummer, dat na enkele minuten in een iets trager tempo wordt gespeeld en melodische invloeden krijgt en iets over de helft van het nummer verandert in een schitterend rustig elektronisch nummer met ruimtelijke invloeden en een terugkerend ritme.

"Universal Travels" van Öresund Space Collective staat vol heerlijke nummers, die invloeden van progressieve rock, elektronische muziek en spacerock bevat en ik kan liefhebbers van die genres deze CD dan ook van harte aanbevelen.

Sorry! Geen muziek beschikbaar.

Review: Jakethehawk - Hinterlands (Ripple Music, 20221) (Stoner Rock, Post-Rock)

Jakethehawk uit Pittsburgh, Amerika, werd in 2016 opgericht en bestaat uit: John Huxley - zang, sologitaar en keyboards, Justin Lober - basgitaar en achtergrondzaang, Josh Emery - sologitaar en achtergrondzang en Jordan Lober - drums.

De band bracht op 26 januari 2018 hun debuut EP "Year Of The Hawk" via Blackseed Records uit en deze werd op 10 november 2018 gevolgd door het album "To Build A Fire", dat eveneens via Blackseed Records verscheen en op 19 februari 2021 verschijnt het album "Hinterlands", dat 6 nummers bevat, via Ripple Music als LP in een beperkte oplage van 150 stuks op doorzichtig wit met groen en paars gespetterd vinyl, als LP op zwart vinyl, als CD in een beperkte oplage en als digitale download.

Het eerste nummer van het album heet "Counting" waarin de band een geweldige zware trage stonerrock song speelt (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie), die gevolgd wordt door "Ochre And Umber" , een uitstekende rock song, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld, een aanstekelijk dansbaar ritme bevat en subtiele tempowisselingen heeft, waarbij ook lichte progressieve bluesrock invloeden te horen zijn.

Daarna volgt "Interzone Mantra", een heerlijke rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, tempowisselingen heeft, aanzet tot dansen en invloeden van de jaren 70 hardrock bands als Black Sabbath heeft.

In "Still Life" schotelt Jakethehawk me een fantastische melodische post-rock song voor, die tegen het einde stevig wordt en in een langzamer tempo wordt gespeeld en in "Uncanny Valley" krijg ik een opnieuw zo'n prima song te horen, die invloeden van post-rock bevat, in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en een aanstekelijk ritme heeft, dat halverwege meer snelheid krijgt.

Als laatste volgt "June", een schitterende stonerrock song met subtiele tempowisselingen, die een aanstekelijk terugkerend ritme heeft en in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld.

"Hinterlands" van Jakethehawk is een puike plaat, die vol heerlijke muziek staat, die ik liefhebbers van stoner en post-rock zeer kan aanraden.

Review: Love Machine - Düsseldorf – Tokyo (Unique Records, 2021) (Pop)

Love Machine is een band uit Düsseldorf en Keulen, Duitsland, die bestaat uit: Marcel Rösche - zang en percussie, Hendrik Patoka Siems - sologitaar en zang, Felix Wursthorn - sologitaar, synthesizer en zang, Richard Eisenach - basgitaar en achtergrondzang en Noel Lardon - drums, percussie, orgel, saxofoon en zang.

De band bracht 2 april 2014 hun debuut album "A Present To The Galaxy" als digitale download in eigen beheer uit en deze werd op 22 april 2016 gevolgd door het album "Circles", dat via het Tonzonen Records label in een beperkte oplage op LP verscheen en tevens als CD en als digitale download werd uitgebracht.

De van het album getrokken single "Sun Paradox" kreeg bij MTV Duitsland aandacht en werd gedraaid bij radio 1 Live en enkele underground radio stations.

De laatste 3 jaar toerde Love Machine bijna constant door Duitsland en speelde in clubs en op festivals als Burg Herzberg, maar ook trad de band op in diverse landen in Europa, zoals: Frankrijk, Denemarken, Polen en Engeland, waarbij het podium werd gedeeld met bands als: Acid Mothers Temple, Kikagaku Mojo en The Flying Eyes.

Hun derde album "Times To Come", dat in maart 2018 via Unique Records op LP en CD verscheen, werd op 15 december 2017 vooraf gegaan door de single "Times To Come", om op 11 oktober 2019 gevolgd te worden door het album "Mirrors & Money", dat 6 nummers bevat en op 10" LP, CD en als digitale download via Unique Records werd uitgebracht en vermeldenswaardig is verder, dat gastmuzikanten: Jan Lammert - elektrische piano, Jim Galakti - trompet, Paul Thiesen - trombone en Patrick Stäude - achtergrondzang op de plaat meespelen.

Op 26 februari 2021 verschijnt het nieuwe album van de band, getiteld "Düsseldorf – Tokyo", waarop 10 nummers staan, via Unique Records als LP in een beperkte oplage op doorzichtig rood vinyl, als LP op zwart vinyl, als CD en als digitale download, waarbij opgemerkt kan worden, dat Jan Lammert - piano, elektrische piano, orgel en synthesizer ook deze maal als gastmuzikant meespeelt. 

Het album begint met het titel nummer "Düsseldorf-Tokyo", waarin de band een prachtige rustige pop song speelt, die een aanstekelijk vrolijk klinkend ritme heeft en gevolgd wordt door het op digitale single verschenen "Golo Mann", een swingende uptempo pop song, die tempowisselingen bevat en "Hauptbahnhof", een schitterende pop song, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en een dansbaar ritme heeft, dat eveneens als een digitale single is uitgebracht.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) 

Daarna volgen "100 Jahre Frieden", een mooie rustige song, die bij tijd en wijle heftig klinkt, "Lieblingsbar", opnieuw een langzaam nummer, dat subtiele tempowisselingen heeft en "Gunst Der Dinge", eveneens een prima rustige song, die halverwege iets meer snelheid krijgt.

In "Swimmingpool Der Welt" zet Love Machine me nogmaals zo'n rustige song voor, die 1 minuut voor het einde van tempo en ritme verandert, in "Gemeinsam Einsam" hoor ik de band een rustige mix van country en pop spelen, in "That Mean Old Thing" (digitale single) krijg ik swingende mix van pop en blues voorgeschoteld, die enkele tempowisselingen heeft en halverwege verandert en een gesproken tekst krijgt en heftiger wordt en in "The Animal" (digitale single) speelt de band een geweldige uptempo poprock song met een dansbaar ritme en progressieve rock en ruimtelijke invloeden, die plotseling stopt.

"Düsseldorf – Tokyo" van Love Machine is een hoofdzakelijk rustige plaat, op enkele nummers na en dit zijn wat mij betreft meteen de beste van het album en ik kan liefhebbers van de betere pop dan ook aanraden, zelf eens te gaan luisteren naar deze schijf, om hierover zelf een oordeel te vellen.

Review: Seaorm - Olkhon (OctoberXart Records, 2020) (Progressieve Rock)

Seaorm is een nieuwe band uit Madrid, Spanje en Astrakhan, Rusland, die bestaat uit: Ángel Ontalva (October Equus) - sologitaar, Arkady Fedotov (Vespero) - basgitaar, synthesizer, fluit en achtergrond zang en Ivan Fedotov (Vespero) – drums, drummachine en percussie.

De leden werkten al eerder samen en maakten onder de naam Ángel Ontalva & Vespero diverse albums, zoals "Carta Marina" (9 juli 2018), "Sea Orm Liventure" (3 augustus 2018), "Sada" (1 februari 2020), "Shaman Rock" (10 februari 2020) en "Live At The Astrakan State Theatre Of Opera And Ballet" (23 juni 2020), maar nu maken ze dus onder de naam Seaorm muziek en hun eerste wapenfeit onder deze naam is het album "Olkhon", dat 9 nummers bevat en op 28 december 2020 via OctoberXart Records (het label van Ángel) als CD in een beperkte oplage van 500 stuks en als digitale download is verschenen, waarbij vermeldenswaardig is, dat alle nummers van het album "Shaman Rock", dat Ángel en Arkady samen maakten, op dit album staan, aangevuld met 3 nieuwe nummers.

 

Het album begint met "Lusud-Khan", waarin de band een schitterend progressief rock nummer ten gehore brengt, dat in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en een aanstekelijk dansbaar ritme bevat en gevolgd word door "Walking On water", een prachtig, vrij rustig, melodisch stuk muziek, dat licht jazz en ruimtelijke invloeden heeft.

Daarna volgen "Tail Of The Dragon", een geweldig swingend uptempo rock nummer met spacerock en dance invloeden, waarbij stil zitten geen optie is en "Ice Circles", een heerlijk progressief nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, lichte invloeden van surf heeft, tempowisselingen bevat en halverwege het nummer meer snelheid en een aanstekelijk dansbaar ritme krijgt.

In "Demons" zet Seaorm me een uitstekend rustig nummer voor, dat lichte Oosterse en ruimtelijke klanken heeft, in "Kiss Of Betrayal" laat de band me genieten van een fantastisch dreigend nummer, dat een eentonig drumsritme heeft, ruimtelijke, surf en dance invloeden bevat en swingt en in "Angara" krijg ik een mooi rustig stuk muziek voorgeschoteld, dat gespeeld wordt op synthesizer en gitaar.

Verder volgen "A Stake In Her Soul", een mix van uptempo progressieve rock, dance, melodische rock, krautrock en improvisaties, die aanzet tot beweging en "Shaman Rock", een verrukkelijke swingende mix van jazz, dance en progressieve rock.

"Olkhon" van Seaorm is een fantastische CD, die van begin tot einde swingt, waarin jazz, progressieve rock en dance vakkundig aan elkaar gesmeed worden, zodat er heerlijke stukken muziek ontstaan en ik kan iedere liefhebber van progressieve rock, jazz en dance deze schijf dan ook van harte aanbevelen.(luister naar enkele nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie) 

Review: The Chuck Norris Experiment & Scumbag Millionaire - Split (Savage Magic Records, 2021) (Hardrock)

The Chuck Norris Experiment werd in 2004 te Gothenburg, Zweden opgericht en bestaat uit: Chuck Ransom - zang, Chuck The Ripper - sologitaar, Chuck Dakota - basgitaar, Chuck Rooster - sologitaar en Chuck Buzz - drums.

De naam Chuck Norris Experiment is  gekozen als een eerbetoon aan de legendarische blues gitarist Charles "Chuck" Norris, die het klassieke live album "Los Angeles Flash" te Gothenburg op 25 juni 1980 maakte. 

In de 14 jaar van bestaan, maakte de band al diverse LP's CD's, Split CD's / LP's en singles en verschenen verscheidene nummers via verzamel albums, die, sinds 2004, via verschillende labels, zoals I Hate Records, Off The Hip Records, Tornado Ride Records, Masterrock Records, Psycho T Records, No Balls Records, Bad Attitude Records, Nicotine Records, Scarey Records, Ghost Highway Records, Dope Productions, Savage Magic en Transubstans Records werden uitgebracht.

De CD "The Chuck Norris Experiment / So Fucking What" verscheen gratis bij OX-Fanzine in maart 2008 als een gezamenlijke uitgave van Psycho T Records, Masterrock Records & Tornado Ride Records.

Ook verscheen er in 2011 via Dope Productions een CD genaamd "The Pitcher Collection Vol.1", die, in een oplage van 150 stuks, gratis werd verstrekt bij het optreden van de band op 26 november 2011 in The Pitcher te Düsseldorf, Duitsland en waren er speciale uitgaven van albums, die alleen in Italië, Amerika, Duitsland en Australië verschenen.

De band trad met veel bekende Europese acts op, zoals Peter Pan Speedrock, Dozer, Exploited, Electric Eel Shock, Hard-Ons, Meteors en Bombshell Rocks.

Na hun album "Right Between The Eyes" uit 2014, dat via het Zweedse Transubstans label zowel op LP (rood en zwart vinyl) als op CD en als digitale download uitgebracht werd, verschenen er diverse 7"singles, een DVD en CD's via andere labels, onder andere: "Respect The Chuck America" (CD, Strange Magic Records, 2015), "Live In London (Bootleg Series - Part 2)" (CD, Dope Productions, 2016) en "Chuck Norris Experiment / Trigger McPoopshute - Split CD" (CD, Dope Productions, 2016), voordat hun zevende officiële studio album "Chück Me!" op 5 mei 2017 door het Transubstans label zowel op LP, CD als op digitale download werd uitgebracht, waarna aansluitend, in 2017 en 2018, een uitgebreide wereldwijde tournee volgde.

Op 1 februari 2018 verscheen het album "Hot Stuff", via Ghost Highway Recordings (Spanje) / Savage Magic Records (USA), waarop 13 nummers staan, die niet op andere albums van de band voor komen, waaronder diverse tribuut nummers, een onuitgebrachte song, single versies en een akoestische song.

"Hot Stuff", die vanaf 1 januari 2018 bij de labels en tevens via de Chuck Norris Experiment webshop te bestellen was, werd in een beperkte oplage van 150 stuks op zwart vinyl en in een zeer beperkte oplage van 50 stuks op CD uitgebracht en beide uitgaven zijn met de hand genummerd en van handtekeningen voorzien.

Op 10 mei 2019 verscheen het compilatie album "Tribute To Dead Moon" via Ghost Highway Recordings & Chaputa Records in een beperkte oplage van 1000 stuks, waarvan 500 op zwart en 500 stuks op wit vinyl als 2LP (10") en daarop staan 19 bands, waarvan The Chuck Norris Experiment, die het nummer "Walking On My Grave" ten gehore brengen, er 1 van is en dit nummer is als digitale download uitgebracht.

Vervolgens verscheen de single "Back It Up!" en deze werd in eigen beheer als digitale download uitgebracht en staat tevens op het album "Shortcuts", dat 13 september 2019 via No Balls Records werd uitgebracht, ter ere van de 100ste uitgave van het label.

Het album werd geperst in een zeer beperkte oplage van 150 stuks op 7" vinyl, waarvan 75 blauw en 75 roze en verscheen tevens in een beperkte oplage van 110 stuks op CD en 110 stuks op cassette, terwijl er 75 via No Balls Records werden verkocht en de rest via The Chuck Norris Experiment en op 5 juni 2020 verscheen de 7" split single "Turning Me Inside Out" in een beperkte oplage van 150 stuks op zwar en in een beperkte oplage van 150 stuks op groen vinyl, die met de hand genummerd zijn.

Samen met Sonny Vincent bracht de band op 9 oktober 2020 een 5" vinyl split single uit, die in een zeer beperkte oplage van 60 stuks via No Balls Records is geperst en 2 exclusieve nummers bevat, die nergens anders te verkrijgen zijn en hiervan heet het nummer van The Chuck Norris Experiment "When The Dust Settles".

Als voorloper van hun album "This Will Leave A Mark", dat in 2021 via Transubstans Records / Ghost Highway Recordings verschijnt, bracht de band op 23 oktober 2020 de digitale single "Kill The Night" uit en op 22 januari 2021 bracht de band het nummer Dirtshot" in eigen beheer via Spotify en bandcamp uit en begin 2021 verschijnen ook de 7" split single "Hand Grenade" (met The Drippers) in een beperkte oplage van 150 stuks op groen en 150 stuks op zwart vinyl en op 19 januari 2021 via Savage Magic Records de split single The Chuck Norris Experiment & Scumbag Millionaire, "Split", in een beperkte oplage van 300 stuks, waarvan 100 op rood, 100 op vuil wit en 100 op zwart vinyl.

Scumbag Millionaire uit Gothenburg, Zweden werd in 2014 opgericht en bestaat uit: Max Andersson - zang, Max Ljungberg - sologitaar en zang, Dennis Nilsson - basgitaar en zang en Andreas Wretljung - drums.

De band bracht hun 7" debuut single "Full Speed Go" op 8 augustus 2014 uit en deze werd gevolgd door: "Gotta Move" (7" single, 10 november 2015), "Dead End" (7", 29 maart 2016), "Hey" (7", 20 april 2017), "Calm Down" (split 7", 1 december 2017), "Rubber Legs" (split 7", 27 juni 2018), "Fast Action" (7", 10 augustus 2018), "Burn Baby Burn" (7", 7 september 2018), "Under The Spell" (7", 5 oktober 2018), "Speed" (LP eerste oplage op zwart vinyl via Suburban Records, LP tweede oplage op doorzichtig grijs vinyl, CD en digitale download, 12 oktober 2018), "No Speed, No Punk" (7" split single, 31 maar 2019), "Rolling Heavy" (7", 26 juli 2019), "Let's Go" (7" split single, 16 augustus 2019), "Got No Brain" (7", 25 oktober 2019), "Fat Track Big Pack" (compilatie LP, 7 februari 2020), "Strike Me Down" (7" split single, 13 maart 2020), "Ain't No Doubt" (7", 12 juni 2020), "Inferno" (7", 7 augustus 2020), "Desperado" (7", 11 september 2020) en "Poor And Infamous" (LP op doorzichtig magenta vinyl, LP op zwart vinyl, CD en digitale download, 25 september 2020) en tevens verschenen er nummers op de albums "Demolition Derby" (2 nummers op de 10" verzamel album met een beperkte oplage van 300 stuks, 20 september 2018), "Payin’ Our Dues - A Tribute to the Hellacopters" (1 nummer op de verzamel LP op rood en op zwart vinyl, 26 maart 2019).

In januari 2021 brengt de band samen met The Chuck Norris Experiment een split single via Savage Magic Records uit, waarop iedere band 2 nummers speelt.

De single begint op The Chuck Norris Experiment kant met "Let The Wheels Roll", waarin de band een hardrock song in een hoog tempo ten gehore brengt, die een aanstekelijk swingend ritme wordt gespeeld en daarbij is stil zitten niet aan de orde, waarna "Dinosaur Fire" volgt en de band een uitstekend akoestisch nummer speelt, dat een terugkerend dansbaar ritme heeft.

Op de andere kant van de single zet Scumbag Millionaire me als eerste nummer "Too Much Is Never Enough" voor en hierin krijg ik een fantastische heftige punkrock song te horen, die met hoge snelheid mijn gehoorgang ingespeeld wordt en deze wordt gevolgd door "White Flash" (van de LP "Speed"), een uptempo rock song met een terugkerend ritme, die swingt als een trein, waarbij het moeilijk is om stil te blijven zitten.

De split single van The Chuck Norris Experiment en Scumbag Millionaire is een geweldige 7", die swingt aan alle kanten en ik kan liefhebbers van zowel hardrock als punk deze schijf dan ook sterk aanbevelen.

Sorry! Nog geen video beschikbaar.
 

Review: Ted & Majella - Divine Timing (Eigen Beheer, 2020) (Symfonisch / Pop)

Ted en Majella zijn Ted Turner (bekend van de band Wishbone Ash) - zang, solo- en basgitaar, keyboards, drums en programmering en zijn vrouw Majella - zang, basgitaar, keyboards, drums en programmering uit Engeland, die tegenwoordig in Phoenix, Arizona, Amerika wonen.

Het duo bracht op 6 april 2018 hun debuut album "Better Together" via Cherry red Records als CD en als digitale download uit en deze werd op 21 december 2020 gevolgd door "Divine Timing", dat 8 nummers bevat en in eigen beheer als dd verscheen.

Het album begint met "WoMan", een verrukkelijke mix van pop en soul, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en een zeer aanstekelijk dansbaar ritme heeft, waarna "Twin Soul" volgt en het duo een heerlijke dansbare song in een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die diverse tempowisselingen bevat en lichte symfonische invloeden heeft.

Daarna volgen "Cruising The Sky", dat experimenteel en psychedelisch begint, om na 1 minuut over te gaan in een schitterende swingende mix van symfonische rock, drum 'n' bass en pop, die een aanstekelijk terugkerend ritme heeft en "Like Never Before", een prachtige melodische song met lichte country invloeden, die opnieuw een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.

In "Wild Is The New Safe" zetten Ted & Majella me een uitstekende swingende uptempo mix van reggae, pop en symfonische rock voor, waarbij stil zitten niet aan de orde is en in "When It's Time" krijg ik nogmaals zo'n prima song te horen, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.

Verder volgen "Gone Too Far", een mooie rustige melodische pop song om lekker bij weg te zwijmelen en "Flow", een geweldige mix van pop, soul en melodische muziek, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en tempowisselingen heeft.

"Divine Timing" van Ted & Majella is een lekker in het gehoor klinkend album, dat vol songs met invloeden van symfonische, melodische en pop muziek staat, waarbij ideeën uit de new age beweging tevens een belangrijk onderdeel zijn en ik kan liefhebbers van deze genres deze digitale schijf dan ook zeer aanraden.(luister naar dit album via de link onder de recensie)

Music – Ted Turner and Majella