Dr.Space (Scott Heller) - analoge, digitale en modulaire synthesizers, mellotron en Hammond orgel uit Amerika, die tegenwoordig in Portugal woont, benaderde Lamp Of The Universe (Graig Williamson) - drums, sitar, dwarsfluit en solo- en basgitaar uit Hamilton, Nieuw Zeeland om samen muziek te maken.
In 2023 zond Scott 2 lange synthesizer improvisaties, waar Graig enkele maanden later zijn muziek aan had toegevoegd en het resultaat daarvan verschijnt op 14 juni 2024 via Space Rock Productions als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op violet vinyl, als LP in een beperkte oplage van 200 stuks op zwart vinyl en als digitale download en hierop kregen ze medewerking van Shane Beck, die de gesproken teksten op kant B voor zijn rekeening nam.
Kant A van het album bevat het nummer "Enters Your Somas", waarin Lamp Of The Universe Meets Dr Space een fantastisch psychedelisch nummer ten gehore brengt dat krautrock invloeden bevat en na iets meer dan 4 minuten doordringende drums, een licht hypnotiserend terugkerend ritme, acid rock en ruimtelijke elementen bijgevoegd krijgt.
In "Infiltrates Your Mind" laat het duo me genieten van een uptempo stuk krautrock, dat na 7 minuten in een traag elektronisch stuk muziek over gaat, dat ruimtelijke invloeden en een gesproken tekst heeft, om 6 minuten later terug te keren naar de uptempo krautrock, dat nu ruimtelijke elementen bevat en swingt als een trein.
"Enter Your Somas" van Lamp Of The Universe Meets Dr Space bevat 2 verrukkelijke nummers, waar ik enorm van genoten heb en ik raad elke liefhebber van krautrock, psychedelica, acid rock en hypnotiserende ritmes deze meesterlijke schijf dan ook sterk aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Airbag uit Oslo, Noorwegen werd halverwege 2000 opgericht door vijf high school vrienden, waaronder Asle Tostrup - zang en Bjørn Riis - sologitaar, die nog steeds de band vormen samen met Henrik Bergan Fossum - drums, die vanaf het tweede album "All Rights Removed" uit 2011 deel van de band uitmaakt en tegenwoordig nog maar uit 3 man bestaat.
De band bracht in 2004 hun debuut EP uit, getiteld "Come On In", plus diverse gratis zelf geproduceerde EP's, waarmee ze de aandacht trokken van Karisma Records, die vanaf 2008 hun muziek uitbrengt.
Airbag bracht de volgende albums via dit label uit: "Identity" (27 april 2009, 2LP, CD en digitale download), "All Rights Removed" (21 december 2011, LP, CD en digitale download), "The Greatest Show on Earth" (4 november 2013, LP, CD en digitale download), "Disconnected" (10 juni 2016, CD en digitale download), "A Day At The Beach" (19 juni 2020, LP, CD en digitale download) en "A Day In The Studio / Unplugged In Oslo" (3 december 2021, 2LP+DVD, CD en digitale download), die op 14 juni 2024 gevolgd wordt door het album "The Century Of The Self", dat via Karisme Records uitgebracht wordt al LP in een beperkte oplage van 100 stuks op 180 gram rood met zwart gespetterd vinyl inclusief een poster en een geprinte binnen hoes, als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op rood 180 gram vinyl inclusief een poster en een geprinte binnen hoes, als LP op zwart vinyl inclusief een poster en een geprinte binnen hoes, als CD met digitale hoes in een beperkte oplage, als CD en als digitale download.
Het album bevat 5 nummers en begint met "Dysphoria", waarin Airbag een mooie song met een langzaam tempo en een terugkerend ritme speelt, die na enkele minuten iets meer snelheid krijgt en jaren 70 invloeden bevat.
Daarna volgt "Tyrants And Kings", een heerlijke song met een gemiddeld tempo, een aanstekelijk terugkerend ritme en progressieve rock invloeden, die tegen het einde in een langzaam tempo over gaat.
In "Awakening" zet Airbag me een uitstekende song met een niet al te hoog tempo voor en in "Erase" laat de band me genieten van een schitterend stuk progressieve muziek, dat een licht hypnotiserend terugkerend ritme bevat.
Als laatste nummer volgt "Tear It Down", een prachtig 15 minuten durend nummer dat in een traag tempo gespeeld wordt en een terugkerend ritme heeft.
"The Century Of The Self" van Airbag bevat 5 puike licht progressieve songs waar ik erg van genoten heb en ik raad elke liefhebber van deze muzieksoort aan, deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Martin Savage And The Jiggerz uit Stockholm, Zweden en Londen, Engeland, bestaat uit: Martin Hildebrand (Savage) - zang en sologitaar, Jenny Silver Lejeborg - achtergrondzang, Kamikaze U.T. Vincent - basgitaar en Eric Boitler (Baconstrip) - drums.
De band bracht op 3 juli 2020 hun 7" debuut single "Time To Get Out" uit via Folc Records, die tevens als digitale download verscheen en deze werd gevolgd door de 7" singles: "Between The Lines" (25 augustus 2020, via Topsy Turvy Records), "Get Away" (1 maart 2022, via Folc Records), "Fat City" (15 jul 2022, via Topsy Turvy Records), "Boomerang" (15 februari 2023, via Folc Records) en "Runaway Train" (24 februari 2023, via Chaputa! Records).
Op 24 mei 2024 verschijnt hun debuut album "Martin Savage And The Jiggerz", waarop 12 nummers op staan, via Damaged Goods Records als LP.
Het album start met "Between The Lines", waarin Martin Savage And The Jiggerz een geweldige uptempo rock & roll song speelt, die invloeden van punk uit de jaren 70 heeft en swingt als een trein en deze wordt gevolgd door "On The Run", een uptempo punk song, die eveneens met hoge snelheid gespeeld wordt en swingt en "Out Of This World", een uptempo rock & roll song met een aanstekelijk dansbaar ritme.
Daarna volgen "Observer", een uptempo song met jaren 70 invloeden en een aanstekelijk ritme, dat tot dansen uitnodigt, "Next In Line", een swingende uptempo rock song, die in het verlengde van de vorige songs ligt en "In Te Eyes Of A Blind Man", een uptempo rock song met een een aanstekelijk ritme, die swingt en lichte garagerock elementen bevat.
In "Mailman Blues" zet Martin Savage And The Jiggerz me opnieuw zo'n uitstekende uptempo rock song voor, in "Fly By Night" krijg ik nogmaals een swingende uptempo rock song te horen en in "Down The Line" laat de band me genieten van een prima powerrock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme.
Dan volgen "Fast And Loose", waarin de band weer een swingende uptempo punk song ten gehore brengt, "On The Corner", eveneens weer zo'n lekker in het gehoor klinkkende uptempo rock song en "Boomerang" en ook hierin verandert de muziek niet en gaat de band verder met het spelen van uptempo rock songs, die swingen.(luister naar de Folc Records single via de bandcamp link onder de recensie)
"Martin Savage And The Jiggerz" van Martin Savage And The Jiggerz staat vol heerlijke swingende energieke rock songs met invloeden van punk en rock & roll, die aanzetten tot dansen en ik raad elke liefhebber van deze genres deze schijf, die wat mij betreft wel wat variatie had mogen hebben, dan ook van harte aan.
Child Of Panoptes uit Montpellier, Frankrijk is een samenwerking van diverse Franse muzikanten, die zich rond drummer Alexandre Besson van de Le Chiffre Organ-Ization heeft gevormd.
De band bracht op 6 november 2021 hun 7" debuut songle "Walk With Me" uit via Soundflat Records, die op 14 april 2023 gevolgd werd door hun debuut album "Child Of Panoptes", die als LP via Soundflat Records verscheen en op 25 mei 2024 bracht Rogue Records hun EP "Un Petit Morceau De Buvard" op 7" vinyl uit.
De EP, die 4 nummers bevat, start met het titel nummer "Un Petit Morceau De Buvard", waarin Child Of Panoptes een schitterende psychedelische song ten gehore breng, die garagerock en jaren 60 invloeden heeft en gevolgd wordt door "Hey! Mr Carpenter", een heerlijke dansbare pop song met een gemiddeld tempo.
In "Dream With Me" laat Child Of Panoptes me genieten van een uitstekende licht psychedelische pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme en in "Love" krijg ik een lekker in het gehoor klinkende song met een terugkerend ritme en een hoog meezing gehalte voorgezet, waarbij stil zitten geen optie is.
"Un Petit Morceau De Buvard" van Child Of Panoptes bevat 4 puike songs, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik raad elke liefhebber van psychedelische muziek en de betere pop deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar deze EP via de bandcamp link onder de recensie)
Anton Barbeau uit Sacramento, Californië, Amerika, heeft in de laatste 20 jaar ongeveer 20 albums gemaakt en werkte daarop samen met onder andere XTC, The Bevis Frond en The Soft Boys.
Zijn album "Magic Act" werd door The Sunday Times in 2016 als album van het jaar bestempeld.
Anton, die tegenwoordig in Berlijn, Duitsland, woont, heeft in de loop der jaren diverse nummers via het Fruits De Mer Records label uitgebracht en zijn meest recente werk is het album "Polynormal AB" van 24 november 2023.
Fruits De Mer Records bracht op 22 april 2024 een gedeeltelijk overzicht van zijn werk als CD uit in de serie van "An Introduction To" uit onder de naam "An Introduction To Anton Barbeau" en op deze CD staan 19 nummers, waaronder 3 bonus nummers en op 10 juni 2024 brengt Winkle zijn 7"single "Dogstar" / "Queen Of Eyes" in een beperkte oplage van 300 stuks uit.
In "Dogstar" hoor ik Anton Barbeau een geweldige progressieve rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme spelen, die een hoog meezing gehalte heeft en in "Queen Of Eyes" laat hij me genieten van een fantastische pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, dat tot dansen aanzet.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
"Dogstar" van Anton Barbeau is een heerlijke 7" single met 2 lekker in het gehoor klinkende nummers, waar ik erg van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van progressieve rock en de betere pop deze schijf dan ook zeer aan.
Johnny Moped uit Croydon, Engeland werd in 1977 opgericht, heette oorspronkelijk Genetic Breakdown en bestond uit: Johnny Moped (Paul Halford), Xerxes, Fred Berk, Dave Berk, Ray Burns (Captain Sensible) en Phil Burns.
De band oefende elke dag, waarbij geen nummer hetzelfde was en nam deze jams ook op, waarbij hun uiteindelijke doel was om op te treden.
Dus werd besloten in de achtertuin van Dave te gaan spelen, om op die manier wat publiek te trekken, maar hun grootste probleem was, dat ze geen goede zanger hadden.
Ray Burns veranderde zijn naam in Captain Sensible, knipte zijn haar af en voegde zich bij The Damned, maar bleef evengoed in Johnny Moped spelen, waarmee hij als voorprogramma van The Damned fungeerde.
De band had behoefte aan een gitarist en plaatste daarvoor een advertentie, waarop Slimey Toad en Chrissie Hynde (The Pretenders) reageerden, maar na enkele optredens in The Roxy werd Chrissy uit de band gezet, op voorspraak van Slimey.
In de nieuwe formatie kwam het nummer "Hard Lovin' Man" op de verzamel LP "Live At The Roxy" en verscheen de semi officiële "Johnny Moped Bootleg" in eigen beheer, voordat de ze bij het Chiswick label een contract tekenden.
Hun debuut single "No-One" / "Incendiary Device" zag in 1977 het levenslicht en werd gevolgd door "Darling, Let’s Have Another Baby", waarna in april 1978 hun debuut album "Cycledelic" werd uitgebracht, waar later een extra nummer, een zogenaamde “Mystery Track” aan werd toegevoegd.
Het tweede album van de band, "The Search For Xerxes", verscheen pas in 1991, maar de nummers waren al in 1978 opgenomen.
Damaged Goods Records bracht in 2006 het compilatie album "The Johnny Moped Bootleg Tapes Vol 1&2" uit, waarop onuitgebrachte nummers en ander mixen staan.
In 2016 werd de band opnieuw opgestart en verscheen het album "It’s A Real Cool Baby" (Damaged Goods Records), dat kort erna gevolgd werd door de her uitgave van "Cycledelic" en vervolgens kwamen er nog diverse singles uit, waaronder "Living In A Dream World" (april 2019) en "Hey Belinda!" / "Hiawatha", dat 23 augustus via Damaged Goods Records in een beperkte oplage van 600 stuks op rood vinyl verschijnt, waarbij vermeldenswaardig is, dat "Hey Belinda!" ook op hun album "Lurrigate Your Mind", dat in mei 2019 werd uitgebracht en "Hiawatha" is een bewerking van de song, die van het album "The Search For Xerxes" komt.
Johnny Moped bestaat sinds de her oprichting uit: Johnny Moped - zang, Slimey Toad - sologitaar, Rock ‘n’ Roll Robot (Rob from CASE) - sologitaar, Jacko Pistorious - basgitaar en Marty Love - drums.
Zijn album "Live At Trafelger Square", uit 2019, dat in een beperkte oplage van 600 stuks op zwart vinyl is geperst, bevat 9 nummers en werd 12 maart 1983 als "Officiële Bootleg" opgenomen, als protest tegen de jacht op zeehonden.
Het nieuwe album van de band heet "The Search For Xerxes", dat in 1991 via Deltic Records verscheen en werd op 24 juni 2022 via Damaged Goods Records als LP en als CD her uitgebracht en is uitgebreid met 4 extra nummers.
De band bestaat op dit album uit: Johnny Moped, Fred Berk, Dave Berk, Captain Sensible en Slimy Toad.
Op 23 juni 2023 bracht Damaged Goods Records de live 7" single "Tribute To Jordan Mooney" van Johnny Moped feat. Captain Sensible in een beperkte oplage van 400 stuks op grijs en 400 stuks op groen vinyl uit, die gemaakt is als eerbetoon aan punk en mode icoon Jordan Mooney, die op 3 april 2022 overleed en ter ere van de 70ste verjaardag van Johnny bracht dit label op 17 november 2023 de 7" single "Lockdown Boy" / "The Other Side" uit en deze verscheen in een beperkte oplage van 300 stuks op rood en 300 stuks op blauw vinyl en op 10 mei 2024 bracht Damaged Goods Records de single "Things May Happen" uit, dat ook op de LP "Quonk!" staat, die op 17 mei 2024 verschijnt, waarbij het vermelden waard is dat "Don't Waste My Time" de exclusieve achterkant van de single is.
"Quonk!", dat 11 nummers bevat, begint met "Heebie Jeebie Boogie", waarin Johnny Moped een uitstekende uptempo punk rock song ten gehore brengt, die swingt als een trein en gevolgd wordt door "Roxy You’re Gone", een heerlijke rock song met een gemiddeld tempo, een aanstekelijk dansbaar ritme en jaren 60 rhythm & blues invloeden en "Doggy Woggy", een geweldige swingende uptempo rock met een terugkerend ritme en een hoog meezing gehalte.
Daarna volgen het als single uitgebrachte ""Things May Happen", een swingende uptempo rock song met een aanstekelijk dansbaar ritme en een hoog meedein gehalte, "Lockdown Boy", een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme, waarbij stil zitten niet aan de orde is en "See The Time Is Late", een heerlijke vrolijk klinkende rock song met een gemiddeld tempo.
In "Sounds Like"zet Johnny Moped me een heftige uptempo punk rock song voor, in "Funny" krijg ik een lekker in het gehoor klinkende rock song met een dansbaar ritme te horen en in "Oh Jane" laat de band me genieten van een uptempo punk rock song met een aanstekelijk ritme, dat tot dansen aanzet.
Verder volgen "I’m a Skitzoid (Mind Bender Syndrome)", een puike swingende uptempo punk rock song en 'Skin", een fantastische rock song met invloeden van acid en progressieve rock, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een licht hypnotiserend ritme bevat.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
"Quonk!" van Johnny Moped staat vol schitterende punk rock songs, waar ik enorm van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit genre deze schijf, die wat mij betreft "Skin" als uitschieter heeft, dan ook zeer aan.
Heath is een internationale band uit Den Haag, Nederland, Zweden en Oostenrijk en bestaat uit: Dars Hellemond (NL) - drums, Jordy Bouter (NL) - sologitaar, Mees Vullings (NL) - zang en harp, Steve Lolicato (Oostenrijk) - basgitaar en Isak Heidenfors (Zweden) - sologitaar en zang.
De band bracht hun debuut uit met het digitale nummer "Birdie", dat op 6 januari 2023 verscheen en deze werd gevolgd door de digitale nummers "Calm The Rivers" (2 juni 2023) en "Atlantis" (30 juni 2023) en op 10 mei 2024 bracht Suburban Records hun album "Isaak's Marble" uit als LP op gekleurd en zwart vinyl en als digipack CD.
Het album, dat 4 nummers bevat, start met het titel nummer "Isaak's Marble", waarin Heath een heerlijk uptempo progressieve rock nummer speelt, dat lichte blues invloeden heeft en na 4 minuten verandert in een mooi langzaam stuk muziek, om enkele minuten later terug te keren naar de uptempo swingende progressieve rock.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna volgt "Wondrous Wetlands", een prima licht psychedelisch progressief rock nummer, dat langzaam begint en na enkele minuten over gaat in een gemiddeld tempo met blues invloeden en een aanstekelijk dansbaar ritme, dat 3 minuten voor het einde verandert in een stuk uptempo progressieve rock.
In "Strawberry Girl" schotelt Heath me een uitstekend commercieel klinkende uptempo song voor, die een dansbaar aanstekelijk ritme en lichte blues invloeden heeft.
Als laatste krijg ik "Valley Of The Sun" te horen en hierin laat de band me genieten van een geweldige uptempo mix van progressieve en psychedelische rock, die een licht hypnotiserend terugkerend ritme en Oosterse invloeden bevat en iets over de helft van het nummer in een langzaam tempo over gaat, maar het Oosterse karakter behoudt, om kort daarna weer meer snelheid te krijgen totdat er climax bereikt is.
"Isaak's Marble" van Heath is een schitterende plaat, die puike progressieve rock bevat, die lichte invloeden van psychedelica, progressieve blues en de jaren 70 muziek bevat, waar ik enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aan.
De band Uncle Acid & The Deadbeats, die in 2009 werd opgericht, komt uit Cambridge, Engeland en bestaat uit: Kevin (K.R.) Starrs (ook wel bekend als Uncle Acid) - zang, sologitaar en orgel, Yotam Rubinger - slaggitaar en zang, Itamar Rubinger - drums en Dean Millar - basgitaar.
Muzikaal is de band sterk beïnvloed door de muziek van bands als The Beatles, Black Sabbath, Alice Cooper, Blue Cheer, Blue Öyster Cult, MC5 en The Stooges en de naam Uncle Acid werd bedacht door Rusty Day, die de zanger van de band Cactus was en later de band Uncle Acid And The Permanent Damage Band oprichtte.
Het debuut album van Uncle Acid & The Deadbeats, "Volume 1", verscheen in 2010 en werd in 2012 gevolgd door "Blood Lust" en in 2013 door "Mind Control".
Ook verschenen er diverse singles zoals: "Poison Apple" (2013), "Mind Crawler" (2013), "Runaway Girls" (2014) en "Waiting for Blood" (2015) plus "Christmas Killer", die onder de bandnaam Sharon Tate Experience werd uitgebracht en op het verzamelalbum "Something In The Water - A Rise Above Compilation" uit 2013 verscheen het nummer "Down To The Fire".
Het album "The Night Creeper" werd begin 2015 in de Toe Rag Studio's onder leiding van Liam Watson (White Stripes, Tame Impala, Electric Wizard) opgenomen en bevat 10 nummers.
Het Rise Above Records label bracht 13 oktober 2017 het debuut album "Vol.1" van de band opnieuw uit, nadat het op vrijdag 13 februari 2010 (precies 40 jaar
na Black Sabbath's debuut album) in een zeer beperkte oplage van 30 stuks op CD-R was verschenen.
"Vol.1", dat 8 nummers bevat, verscheen op 180 gram, zowel op rood als op wit vinyl en bevat een boekje en tevens werd het album op CD uitgebracht.
Op 12 oktober 2018 verscheen het album "Wasteland", waarop 8 nummers staan, via Rise Above Records, op 28 juli 2023 bracht dit label hun live album "Slaughter On First Avenue" uit als 2LP in diverse kleuren en aantallen en als 2CD en als digitaal album en op 10 mei 2024 verscheen hun album "Nell’ Ora Blu" via Rise Above Records als 2LP op turquoise vinyl, als 2LP op en als CD.
Het album, dat 19 nummers bevat, begint met "Il Sole Sorge Sempre", waarin Uncle Acid And The Deadbeats een schitterend zwaar progressief instrumentaal nummer in een vrij traag tempo ten gehore brengt, dat een terugkerend ritme heeft en iets over de helft licht hypnotiserend wordt en dit nummer wordt gevolgd door "Giustizia Di Strada - Lavora Fino Alla Morte", dat met gesproken tekst begint, waarna de band een prachtig rustig nummer met een aanstekelijk ritme speelt, "La Vipera", een uitstekende song met een gemiddeld tempo en een ritme waarbij stil zitten niet aan de orde is en "Vendetta (Tema)", een lekker in het gehoor klinkend instrumentaal nummer met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme.
Daarna volgen "La Bara Restera Chiusa", een mooi langzaam nummer met een terugkerend ritme en een gesproken tekst, "Cocktail Party", een kort nummer met een gesproken tekst en film muziek invloeden, "Il Tesoro Di Sardegna", een instrumentaal nummer met een gemiddeld tempo en lichte jazz invloeden en het titel nummer "Nell 'Ora Blu", een langzaam instrumentaal stuk muziek dat een terugkerend ritme heeft.
In "Il Chianmante Silenziozo" zet Uncle Acid And The Deadbeats me opnieuw een traag nummer met een gesproken tekst voor, in "Tortura Al Telefono" krijg ik een langzaam instrumentaal stuk muziek te horen, dat iets voor de helft meer tempo en een terugkerend ritme krijgt, in "Pomeriggio Di Novembe Nel Parco - Occhi Che Osservano" hoor ik de band een verrukkelijk langzaam nummer spelen, dat een gesproken tekst en invloeden van film muziek bevat en enkele minuten voor het einde meer snelheid krijgt, om te veranderen in een heerlijke progressieve pop song met een aanstekelijk ritme en in "Il Retorno Del Chiamante Silenzioso" laat de band me genieten van een elektronisch nummer met een licht hypnotiserend terugkerend ritme
Dan volgen "Solo La Morte Ti Ammanetta", een prima pop rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, "Il Gatto Morto", een fantastisch vrij langzaam nummer met film muziek invloeden, waarin weer een gesproken tekst voor komt, "Guidando Veloce Verso La Campagna", een geweldig swingend uptempo nummer met een licht hypnotiserend terugkerend ritme en jazz invloeden, waarbij stil zitten geen optie is en "L'Omicidio", een experimenteel stukje muziek met een gesproken tekst.
Verder hoor ik "Resti Umani", een geweldig zwaar nummer, dat een begrafenis sfeer oproept, "Sorge Anche Il Sole", een langzaam nummer met een terugkerend ritme en een gesproken tekst en "Ritorno All'Oscurità", een kort melodisch stuk muziek met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.
"Nell’ Ora Blu" van Uncle Acid And The Deadbeats staat vol schitterende muziek met invloeden van progressieve rock, jazz en film muziek met Italiaanse teksten, die "Guidando Veloce Verso La Campagna" als uitschieter heeft en ik raad iedere muziekliefhebber deze meesterlijke schijf van harte aan.(luister naar dit album via de youtube link onder de recensie)
Enablers uit San Francisco, Amerika, werd in 2002 opgericht en bestaat uit: Sam Ospovat - drums, piano, elektronica en timpani, Joe Goldring - solo- en basgitaar, Kevin R Thomson - sologitaar en lap steel en Pete Simonelli - zang en gesproken woord.
De band bracht op 5 januari 2004 hun debuut album "End Note" uit via Neurot Recordings en dit werd gevolgd door: "Output Negative Space" (5 mei 2006, CD en digitale download via Neurot Recordings), "The Achievement" (27 november 2007, digitaal nummer), "Tundra" (1 september 2008, LP, CD en digitale download via Exile On Mainstream Records, Lancashire And Somerset), "Now You Can Answer My Prayers" (1 maart 2009, 10" single en digitale single via Lancashire And Somerset), "Blown Realms and Stalled Explosions" (5 oktober 2011, LP en CD via Exile On Mainstream Records, Lancashire And Somerset), "The Percentages" (22 juli 2014, digitaal nummer in eigen beheer), "Berlinesque" (22 november 2014, digitale EP in eigen beheer), "The Rightful Pivot" (7 februari 2015, LP en CD via Lancashire And Somerset), "Zones" (14 juni 2019, LP en digitale download via Exile On Mainstream Records, Lancashire And Somerset en Broken Clover Records), "Pigeon Diaries" (18 november 2018, 12" single en digitaal nummer via Exile On Mainstream Records, Lancashire And Somerset en Broken Clover Records), "Some Gift" (2 september 2022, LP en digitale download via Wrong Speed Records) en op 3 mei 2024 verscheen "Almost To Who Knows Where" als CD en als digitale download via Atypeek Music.
Het album, dat totaal 31 nummers bevat, start op CD1 met "Pauly's Days In Cinema", waarin Enablers een fantastisch post-rock nummer met een gemiddeld tempo, een gesproken tekst en een aanstekelijk terugkerend ritme ten gehore brengt, die bij tijd en wijle swingt en deze wordt gevolgd door "And Last Night?", een uitstekend nummer met een niet al te hoog tempo en een gesproken tekst, "Five O'Clock, Sundays", een langzaam nummer, dat na korte tijd iets meer snelheid krijgt en even later weer terug langzaam wordt en "Output Negative Space", een puike song met tempowisselingen en een terugkerend ritme.
Daarna volgen "Suburban Death March", een nummer met een gemiddeld tempo, gesproken tekst, een aanstekelijk ritme en tempowisselingen, "Ghosting", een heerlijke song met wisselende tempo's, "The Destruction Most Of All", een mooi rustig nummer met gesproken tekst en een aanstekelijk ritme en "Februaries", een nummer met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme.
In "New Moon Knockdown" zet Enablers me een nummer met een gemiddeld tempo voor, dat zo nu en dan heftig klinkt, in "The Achievement" krijg ik een geweldig nummer met een gemiddeld tempo te horen, dat overeenkomsten met de muziek van Copernicus heeft en bij tijd en wijle heftig klinkt, in "Hy" laat de band me genieten van een schitterend nummer met een vrij rustig tempo, een terugkerend ritme en progressieve elementen en in "The Reader" hoor ik de band een puik heftig avant garde nummer met een aanstekelijk ritme spelen.
Verder volgen "Rue Girardon", een prima uptempo nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme, "Morandi: Natura Morta #86", een prachtig langzaam nummer, dat na korte tijd iets meer snelheid krijgt en een licht hypnotiserend terugkerend ritme heeft en "Cliff", dat in het verlengde van voorgaande nummers ligt; dat wil zeggen: een uitstekend stuk muziek met een gesproken tekst, een aanstekelijk ritme en een gemiddeld tempo.
CD2 bevat 16 nummers en begint met "The Percentages" en hierin speelt Enablers weer zo'n mooie rock song met een gemiddeld tempo, post-rock invloeden en een gesproken tekst, die gevolgd wordt door "Solo", een geweldige song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en subtiele tempowisselingen, "Went Right", een heftig nummer met afwisselende tempo's en "West Virginia", eveneens weer zo'n nummer met een gesproken tekst en een gemiddeld temp.
Dan volgen "She Calls After You", waarin de band verder gaat met net maken van muziek met een gesproken tekst, een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, "Berlinesque Excerpt #1", een fantastisch nummer met een terugkerend ritme en lichte experimentele avant garde en film muziek invloeden, "Patton", een heerlijke stevige song met een aanstekelijk terugkerend ritme en een gemiddeld tempo en "And Other Oddities Of The Brain", een prachtige rustige song met een aanstekelijk ritme.
Daarna hoor ik Enablers een langzame song spelen, getiteld "Look", die een terugkerend ritme heeft en een aanstekelijk tempo bevat en na 6 minuten in een heftig stuk muziek over gaat, dat tegen het einde steeds meer snelheid krijgt, om dan weer terug te keren naar het langzame tempo en dit wordt gevolgd door "In McCullin's Photograph", een heerlijk heftig nummer met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo en "Furthermore", een uitstekende song me een niet al te hoog tempo, die post-rock invloeden en subtiele tempowisselingen heeft.
In "Broke" schotelt Enablers me opnieuw een song met een gesproken tekst en een gemiddeld tempo voor, in "Zones" laat de band me genieten van een verrukkelijke post-rock song met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme, tempowisselingen en ruimtelijke psychedelische elementen en in "Pigeon Diaries" krijg ik een fantastische psychedelische song met een niet al te hoog tempo te horen, die iets over de helft van het nummer een beetje meer snelheid krijgt.
Verder volgen "Career-Minded Individual", een mooie rustige song met een licht hypnotiserend terugkerend ritme en "End Note", een geweldige song met een gemiddeld tempo, die een terugkerend ritme heeft en na enkele minuten tijdelijk heftig wordt, waarbij de muziek aanzwelt, om kort daarna weer verder in het begin tempo te gaan en enkele minuten later weer heftig en luider te gaan spelen en opnieuw terug te keren naar het begin tempo.
"Almost To Who Knows Where" van Enablers staat boordevol schitterende songs met een aanstekelijke ritme en een gesproken tekst, die invloeden bevatten van post-rock, progressieve en psychedelische muziek en terugkerende ritmes hebben.
Ik kan iedere liefhebber van één of meer van deze genres aanraden deze 2CD eens te gaan beluisteren , om misschien wel tot dezelfde conclusie te komen als ik.(luister naar dit album via de youtube link onder de recensie)
Nick Nicely werd als Nickolas Laurien in 1959 in Groenland geboren, gedurende een overstap van een trans-Atlantische vlucht van zijn ouders, maar hij groeide op in Hitchin in Hertfordshire, Engeland.
Later verhuisde het gezin naar Brockley, een conservatieve wijk in zuid Londen, die een stempel op zijn muzikale loopbaan zou drukken.
Hij groeide op met het luisteren naar de klassieke muziek van zijn ouders en de pop van de jaren 60, die hij op de radio hoorde, maar nadat hij, in 1969, het nummer "Tracy" van The Cuff Links hoorde, begon hij zich steeds verder van de pop muziek te verwijderen, om meer en meer naar experimentele en psychedelische muziek te gaan luisteren.
Nick was in 1969 begonnen met het spelen van mondharmonica, waarna hij later ook gitaar leerde spelen en creëerde in 1973 zijn muzikale alias Nick Nicely.
Halverwege de jaren 70 vormde hij samen met enkele vrienden The Nick Nicely Band, maar nadat zijn vrienden er de brui aan hadden gegeven, ging hij alleen verder, nam zijn zelf geschreven songs op en ging met de demo's daarvan diverse platenmaatschappijen af, waarbij hij een contract kreeg bij de Heath Levy publishing group, die enkele van zijn songs voor andere artiesten wilde gebruiken.
Als deel van het contract, was Nick gratis studio tijd gegeven en deze gebruikte hij om, samen met zijn vriend Jeff Leach, een klassiek geschoolde toetsenist, zijn eerste single "D.C.T. Dreams" / "Treeline" op te nemen, die via zijn eigen Voxette label verscheen en door het Hansa label eind 1980
heruitgebracht werd, nadat het regelmatig gedraaid werd en goede recensies kreeg.
In december 1980 begon hij met het maken van zijn volgende demo single "Hilly Fields (1892)", waarover hij 6 maanden deed en ten einde zijn studiotijd te betalen, verkocht hij zijn persoonlijke bezittingen.
Hansa wilde de single niet uitbrengen, maar een A&R man van EMI, was meer dan enthousiast en gaf Nick een contract.
Het nummer, dat in 1982 verscheen en "49 Cigars" als B-kant kreeg, was in Heath Levy's kleine studio en in de Alvic Studios in west Londen opgenomen, waarbij Jeff Leach - toetsen, Ian Pearce - drums, Rickman Godlee - cello en "Kate" - zang meewerkten(vele jaren gingen er geruchten, dat "Kate" Kate Bush was, die net om de hoek van de Alvic studio woonde en ook bij EMI onder contract stond).
New Musical Express maakte "Hilly Fields (1892)" single van de week en beschreef het als de beste psychedelische plaat gemaakt sinds de jaren 60, maar ondanks de vele geweldige recensies in de muziekbladen, werd de single niet op de juiste manier gepromoot door EMI, met als resultaat dat de song bijna geen Airplay kreeg en flopte.
EMI besloot echter ook de volgende single van Nicely uit te brengen, die "On The Coast" getiteld was, maar door muzikale meningsverschillen trok Nick de single terug en werd deze niet uitgebracht.
Daarna verloor EMI de interesse in Nick, die zonder apparatuur en geld om zijn verdere opnames te financieren zat en gedesillusioneerd besloot zich uit de muziek industrie terug te trekken en de volgende 20 jaar uit de spotlights bleef.
Eind jaren 80 was hij betrokken bij de opkomende acid house en rave scene in Engeland en samen met zijn vriend Gavin Mills, ook wel bekend als DJ Face, produceerde hij begin jaren 90 een aantal house nummers onder de namen Psychotropic, Freefall and Airtight.
Het duo ging een samenwerking met Jack Smooth aan onder de groepsnaam Citizen Kaned en behaalde daarmee grote commerciële successen in de top van de dance hitlijsten.
Nicely's werk inspireerde een aantal hedendaagse kunstenaars, met name XTC 's psychedelische uitloper, de band The Dukes of Stratosphear, evenals The Bevis Frond, Robyn Hitchcock en Robert Wyatt .
Na jaren van onderhandelen, werd er in 2004 een compilatie album uitgebracht van 2 van zijn singles en onuitgebrachte nummers, die tussen 1978 en 2004 werden opgenomen en deze verschenen, via het Tenth Planet label, op de vinyl LP "Psychotropia".
In 2005 werd "Psychotropia" nogmaals uitgebracht, maar nu in een CD versie met 6 extra nummers via Sanctuary en in 2010 verscheen de CD opnieuw met nog een extra nummer, getiteld "Marlon" via het Grapefruit label.
Ook verschenen er diverse songs via allerlei verzamel platen en op 11 oktober 2008 speelde Nick zijn eerste live optreden ooit, bijgestaan door vrienden en The Bevis Frond in The Luminaire te Londen.
Sinds die tijd heeft Nick een handjevol concerten gegeven, meestal onder de bandnaam Nick Nicely's Unlived Lives, inclusief het Green Man Festival in 2009, speelde hij 2 shows samen met Kasper en Herlinde Raeman (Meneer Malash te Amsterdam, Nederland en Wasteland Festival te Gent, België) en in november 2012 speelde hij samen met Ariel Pink te Hamburg, Duitsland.
In 2010 hielp Nick de geruchten de wereld uit door te vertellen dat Kate Jackson de vocalen op "D.C.T. Dreams" had gedaan en hij dezelfde tape had gebruikt voor "Hilly Fields" en er simpelweg Kate op had gezet, omdat hij haar achternaam niet wist en kondigde, eveneens in 2010, aan, dat hij aan nieuwe songs voor een nieuw album werkte en dit verscheen in juni 2011 op cassette via Burger Records, onder de naam "Lysergia", na eerst onder de werktitel "Space Of Second" bekend te hebben gestaan.
In 2011 werd door het Amerikaanse label Captured Tracks een compilatie vinyl LP uitgebracht met tussen 1979 en 1986 opgenomen songs, getiteld "Elegant Daze" en in 2012 bracht het Fruits De Mer Records label een gelimiteerde 7" vinyl single uit met een nieuwe uitvoering van "Hilly Fields" subtitel "The Mourning" met de originele versie van het nummer op de B-kant om de dertigste verjaardag van de song te vieren, terwijl Emotional Response Records de "Wrottersley Road EP" in 2013 uitbracht met daarop 3 remixen en "Space of a Second" in 2014 via Lo Records verscheen.
Het Fruits De Mer Records label bracht 7 september 2015 een nieuwe 7" EP van Nick uit in een beperkte oplage, geperst op gekleurd vinyl, waarvan geen CD of downloads is verschenen, op enkele promo's na.
Zijn album "Sleep Safari", dat 10 nummers bevat, verscheen 29 september 2017 via het Tapete Records label en werd eind mei 2017 vooraf gegaan door de single "Ghostdream", die ook op het album staat.
Daarna bracht Fruits De Mer Records op 30 april 2018 het nummer "Hilly Fields - The Mourning" uit op het album "Various Artists - Goldfish: 10 Years Of Fruits De Mer Records" en verschenen de nummers "All Along The Watchtower" en "The Doors Of Perception" op 31 december 2018 als single op dit label.
Vervolgens verschenen "Secret Life Of Chance" (album, 17 juni 2022 via The State51 Conspiracy), "Rainbow" (digitale demo 4 februari 2023), "Afterworld" (LP, 20 maart 2023 via Fruits De Mer Records) en op 10 juni brengt Winkle, het sublabel van Fruits De Mer Records de 7" single "Mike Hall Is Calling" / "Wonderful Day" in een beperkte oplage van 300 stuks uit.
In "Mike Hall Is Calling" zet Nick Nicely me een prima licht psychedelische pop song met een gemiddeld tempo voor, die een aanstekelijk ritme heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in "Wonderful Day" krijg ik een swingende song te horen, die een terugkerend ritme en tempowisselingen heeft
"Mike Hall Is Calling" van Nick Nicely is een puike 7" single, die 2 uitstekende licht psychedelische nummers bevat en ik raad iedere liefhebber van deze muziekstijl deze schijf dan ook van harte aan.
Hanford Flyover uit Louisville en Staffordshire, Kentucky, Amerika werd door Josh Bowler - sologitaar, keyboards en achtergrondzang en Holy Bowler - zang en keyboards opgericht, die samen met Ian Turner - bas- en sologitaar, drums en keyboards de band vormen.
De band bracht op 27 januari 2019 hun debuut single "Just Another Day" als 7" op zowel geel als blauw vinyl via Fruits De Mer Records uit en tevens als digitaal nummer, waarna op 17 februari 2019 hun digitale debuut album "FreeFall" volgde en deze werd op 22 mei 2020 gevolgd door de digitale EP "All We Have Is Now".
Op 21 juni 2021 verscheen hun album "Hanford Tape Sessions", waar 9 nummers op staan, via Friends Of The Fish als LP in een zeer beperkte oplage van 200 stuks, als CD gestoken in een LP hoes en als digitale download en op 7 april 2023 verscheen het digitale album "Source", waarop 16 nummers staan en dit werd op 11 oktober 2023 als CD uitgebracht door Friends Of The Fish.
Op 10 juni 2024 verschijnt de 7" single "Garden Of Eathly Delights" / "You Can Never Come Down" in een beperkte oplage via Crustacean, een sublabel van Fruits De Mer Records en het vermelden waard is, dat beide songs covers zijn van de band The United States Of America.
In "Garden Of Earthly Delights" laat Hanford Flyover me genieten van een fantastische uptempo psychedelische pop song, die ruimtelijke invloeden en een dansbaar ritme bevat (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in "You Can Never Come Down" zet de band me een lekker in het gehoor klinkende psychedelische song met een gemiddeld tempo voor, die ook in deze song ruimtelijke invloeden heeft en een aanstekelijk ritme bevat.
"Garden Of Earthly Delights" van Hanford Flyover bevat 2 schitterende psychedelische songs waar ik enorm van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit muziekgenre deze 7" single dan ook zeer aan.
Intelligent Music Project is opgezet door Milen Vrabevski, uit Varna, Bulgarije, die met behulp van diverse muzikanten de Bulgaarse culturele erfgoed, hedendaagse muziek en podiumkunsten over de hele wereld te promoten door een uniek muzikaal product te creëren met artiesten van internationale autoriteit en faam.
Zijn project begon in 2012, toen hij het album "Intelligent Music Project I – "The Power Of Mind" uitbracht, met John Lawton (Lucifer's Friend, Uriah Heep), die de zang voor zijn rekening nam.
Daarna volgden Intelligent Music II – "My Kind O’ Lovin’" (2014) met Simon Phillips (drums), Joseph Williams (zang) en John Lawton, "Intelligent Music Project III – "Touching the Divine" (2015) met John Payne (zang), Simon Phillips , Joseph Williams, Tim Pierce (sologitaar) en Nathan East (basgitaar), Intelligent Music Project IV – Sorcery Inside" (2018) met Simon Phillips, John Payne, Joseph Williams and Carl Sentance (zang) en in 2020 verscheen Intelligent Music Project V – "Life motion" met Simon Phillips, Ronnie Romero (zang), John Payne en Richard Grisman (zang).
Ook op Intelligent Music Project VI - "The Creation", dat 12 nummers bevat, spelen diverse muzikanten de hoofdrol, zoals: Ronnie Romero (zang en achtergrondzang), Richard Grisman (zang en achtergrondzang), Carl Sentance (zang en achtergrondzang), John Payne (zang en achtergrondzang) en Todd Sucherman (drums) en deze worden bijgestaan door: Bisser Ivanov (sologitaar), Ivo Stefanov (piano en keyboards), Bobby Bondinelli (drums), Vassil Vutev (drums), Ivaylo Zvezdomirov (basgitaar), Bobi Kosatka (achtergrondzang), Slavin Slavchev (achtergrondzang) en Lina Nicole (achtergrondzang).
Op Intelligent Music Project VII - "Unconditioned", die 27 jili 2022 werd uitgebracht, spelen ook dit keer Ronnie Romero en Simon Philips weer mee.
Deze is op 15 mei 2024 gevolgd door Intelligent Music Project VIII - "Miracles Beyond", dat 14 nummers bevat en hierop spelen de volgende muzikanten: Joseph Williams - zang en achtergrondzang, John Payne - zang en achtergrondzang, Carl Sentance - zang en achtergrondzang, Slavin Slavchev - zang en achtergrondzang, Richard Grisman - zang, Borislav Mudolov-Kosatkata - achtergrondzang, Biser Ivanov - sologitaar, Ernest Tibbs - basgitaar, Simon Phillips - drums en percussie, Ivo Stefanov piano en keyboards, Yasen Velchev - piano en keyboards, Samuel Eftimov - piano en keyboards, Sofia Gospel Choir - zang (track 7) en Rumen Boyadzhiev-Junior - orkestrale arrangementen en Intelligent Music Strings Orchestra via Quarto Quartet.
Het album start met "Intro", waarin Intelligent Music Project VIII een prachtig orkestraal nummer met een gemiddeld tempo ten gehore brengt, dat gevolgd wordt door "Thunder", een lekker in het gehoor klinkende hardrock song met melodische invloeden en "Days Rollin’", een swingende uptempo hardrock melodische song, die tempowisselingen heeft.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna volgen "For You", een prima song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, die tempowisselingen heeft, "Real", een mooie song die rustig begint, maar al snel meer snelheid krijgt en over gaat in een melodische hardrock song met een aanstekelijk ritme, "Expecting You", een uitstekende rock song met een gemiddeld tempo, die tempowisselingen heeft en "Miracles Beyond", een schitterende song met een niet al te hoog tempo en subtiele tempowisselingen.
In "Then I Knew", zet Intelligent Music Project VIII me weer zo'n puike melodische hardrock song met een aanstekelijk dansbaar ritme voor, in "Anyway" krijg ik een heerlijke langzame song te horen, waarin het pianospel een grote rol speelt, in "Right, I Said" hoor ik de band een opnieuw een swingende melodische rock song spelen en in "Believe In Love" laat de band me genieten van een song, die tempowisselingen en wisselende ritmes heeft, die zo ne dan tot meedeinen aanzetten.
Verder volgen "A New Day", een aanstekelijke melodische song met een niet al te hoog tempo, "Walls", een fantastische melodische rock song met een aanstekelijk ritme en lichte progressieve elementen en "Shine For You", een uitstekende rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme.
"Miracles Beyond" van Intelligent Music Project VIII staat vol lekker in het gehoor klinkende melodische hardrock nummers, waar i zeer van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook van harte aan.
Vitskär Süden uit Los Angeles, Amerika bestaat uit: Christopher Martin - drums, Julian Goldberger - ritme gitaar en synthesizer, Martin Garner - basgitaar en zang en TJ Webber - sologitaar.
De band bracht op 22 mei 2020 hun digitale debuut album "Vitskär Süden" uit en dit werd gevolgd door: "The Faceless King" (LP, CD en digitaal album, 4 november 2022) en "Thriller" (digitaal nummer, 17 oktober 2023).
Op 17 mei 2024 brengt Ripple Music hun album "Vessel", waarop 7 nummers staan, uit als LP in een beperkte oplage op gekleud vinyl, als CD in een beperkte oplage en als digitale download.
Hierop spelen de volgende gastmuzikanten mee: Kristi Merideth - zang (track 1) en achtergrondzang (track 7), Isabel Beyoso - achtergrondzang (track 6 en 7), Max Mueller - cello (track 1 en 4), Emily Moore - viool (track 1 en 4) en Rich Martin - piano (track 4), terwijl Julian Goldberger de drum programmering en ARP op track 2 voor zijn rekening neemt en Martin Garner Rhodes en piano speelt op track 6 en 7.
Het album begint met "Vengeance Speaks", waarin Vitskär Süden een prima song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme speelt, die lichte jaren 80 invloeden heeft en gevolgd wordt door "R'Iyeh" en swingende uptempo mix van elektro en new wave.
Daarna volgen "Through Tunnels They Move", een schitterende progressieve song met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme en "Hidden By The Day", een mooie song met een niet al te hoog tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme.
In "Tattered Sails" zet Vitskär Süden me een puike song met een traag tempo voor, in "Everyone, All Alone" krijg ik opnieuw een prachtige song met een langzaam tempo te horen en in "Elegy" speelt de band nogmaals zo'n rustige song.
"Vessel" van Vitskär Süden is een uitstekende plaat met lekker in het gehoor klinkende pop songs, die bij liefhebbers van dit genre zeker in de smaak zullen vallen en ik raad hen dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)
The Telescopes, die zich muzikaal liet inspireren door band als Suicide, The Velvet Underground en The 13th Floor Elevators werd in 1987 te Burton Upon Trent, Staffordshire, Engeland, door Stephen Lawrie opgericht.
De eerste formatie van de band bestond uit: Stephen Lawrie - zang en akoestische gitaar, Joanna Doran - achtergrond zang en slaggitaar, David Fitzgerald - sologitaar, Robert Brookes - basgitaar en Dominic Dillon - drums en percussie.
In de periode 1987 tot heden speelden er 27 verschillende muzikanten in The Telescopes, met als enige constante Stephen Lawrie en werden er platen uitgebracht via 18 verschillende labels.
De band heeft sinds de oprichting 21 singles en 17 albums via diverse labels uitgebracht, waaronder 2 live albums, 6 compilaties en 9 studio albums.
Hun eerste single was "Forever Close Your Eyes" uit 1988, die als split 7" flexi-disc uitgebracht werd samen met de band met Loop en via het Cheree label verscheen, waarna het debuut album "Taste" in 1989 volgde.
"As Light Return", dat 7 juli 2017 werd uitgebracht, is hun negende studio album en, na "Hidden Fields" uit 2015, het tweede, dat via het Tapete Records label is verschenen, waarna op 20 november 2017 "Stone Tape" volgde.
De opvolger hiervan heet "Exploding Head Syndrome", dat 8 nummers bevat en deze verscheen op 1 februari 2019 als CD via Tapete Records en als LP in een beperkte oplage op paars vinyl en tevens op zwart vinyl en download, op 3 februari 2020 gevolgd door het digitale album "live At Spacefest!" en op 20 juli 2020 door "Live Sessions", dat eveneens als dd werd uitgebracht en op 5 februari 2021 werd hun twaalfde album, "Songs Of Love And Revolution", waarop 9 nummers staan, als CD via Tapete Records uitgebracht.
Vervolgens verschenen de albums: "Absence Presence" (7 mei 2021, LP en digitale download), "fwrd / rvrs" (30 oktober 2022, cassette en digitale download), "Experimental Health" (24 februari 2023, LP en digitale download) en "Of Tomorrow" (19 mei 2023, LP, CD en digitale download) en op 31 mei 2024 verschijnt hun album "Radio Sessions (2016-2019)", waarop 7 nummers staan, via Tapete Records als LP, als CD en als digitale download.
Het album start met "Handful Of Ashes", waarin The Telescopes een experimenteel klinkend elektronisch nummer speelt, dat een eentonig ritme bevat en een gemiddeld tempo heeft en dit wordt gevolgd door "The Perfect Needle", een uitstekende dark wave song met een gemiddeld tempo, licht psychedelische invloeden en een terugkerend ritme.
Daarna volgen "Violence", een schitterende dark wave song met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme en "Strange Waves", een puike song met een terugkerend ritme, dat een lichte trance oproept en een gemiddeld tempo.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
In "We See Magic And We Are Neutral, Unnecessary" zet The Telescopes me een vrij heftige song voor, die dark wave en rock aan elkaar verbindt, een terugkerend ritme heeft en chaos uitstraalt en in "You Can't Reach What You Hunger ", een vrij zwaar dark wave nummer met een niet al te hoog tempo.
Als laatste volgt "Something In My Brain", een nummer met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en lichte psychedelische invloeden.
"Radio Sessions (2016-2019)" van The Telescopes bevat 7 prima dark wave nummers met lichte psychedelische invloeden en terugkerende ritmes, die zo nu en dan een hypnotiserend effect teweeg brengen en ik heb dan ook zeer van het album genoten, dat ik iedere liefhebber van deze muzieksoort kan aanraden.
Meanwhile Project Ltd. werd in 2013 te Keulen, Duitsland opgericht, nadat de band Lunatic Skydance (eind jaren 90 tot 2005) uit elkaar ging en bestaat uit: Marcell Birreck - zang en Marcus Adam - sologitaar, achtergrondzang, synthesizer, mellotron en piano.
Het duo bracht hun debuut op 27 mei 2013 uit met de digitale EP "The Joey Burns" waarna op 13 juli 2013 de digitale EP "The Sober" volgde.
Vervolgens verschenen: "Desintegration pt.1" (digitale remix EP, 25 juli 2013), "The Judas Hole" (digitaal album, 10 november 2013), "The Atoms That Used To Be Me" (digitale kerst single, 25 december 2014), "For", (digitale kerst EP, 25 december 2015), "The Beak Of A Bird" (digitale kerst single, 25 december 2016), "Lean On (What You Are)" (digitaal kerst nummer, 25 december 2018), "Idols Shaking Hands" (digitale single, 27 februari 2020), "Selina" (digitale single, 20 maart 2020) en "Marseille" (LP, CD en digitaal album, 17 april 2020).
Op 17 mei 2024 brengt Kapitän Platte hun album "Sir Mandrill" uit, dat 11 nummers bevat en als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op gekleurd vinyl, als LP in een beperkte oplage van 200 stuks op zwart vinyl, als CD en als dititale download.
Op dit album is de band uitgegroeid tot een vijfmans formatie en bestaat behalve uit Marcus en Marcell uit: Julian Rademacher - basgitaar, Andreas Jacobi - piano en keyboard en Sebastian Nase - drums en percussie.
Het album begint met "Concerning Dawn", waarin Meanwhile Project Ltd een kort licht psychedelisch stukje muziek speelt, dat experimentele elementen bevat en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waarna "Overbalanced" volgt en de band een mooie pop song met een gemiddeld tempo ten gehore brengt.
Daarna volgen "Bumps And Bruises", een heerlijke uptempo song met een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme en jaren 80 invloeden, "Different Lenses", een geweldige langzame song, waarin het pianospel een hoofdrol speelt en "Catch-22", een prima pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.
In "Refilled" schotelt Meanwhile Project Ltd me een prachtige rustige pop song voor, in "Bob Ross" laat de band me genieten van een schitterende pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, dat tot beweging aanzet en in "Without Any Diving Suite" krijg ik een uptempo song met een dansbaar ritme te horen, waarbij stil zitten geen optie is.
Verder volgen "Mr Singh", een song met een gemiddeld tempo, een aanstekelijk ritme en subtiele tempowisselingen, het titel nummer "Sir Mandrill", een verrukkelijke licht psychedelische song met een niet al te hoog tempo en het bonus nummer "Substitute", een uitstekende song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.
"Sir Mandrill" van Meanwhile Project Ltd bevat 11 puike pop songs, waar ik erg van genoten heb en ik raad elke liefhebber van de betere pop deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Dr.Space (Scott Heller) - analoge, digitale en modulaire synthesizers, mellotron en Hammond orgel uit Amerika, die tegenwoordig in Portugal woont, kreeg van Mr.Mekon, beter bekend als Chris Purdon van Nik Turner’s Space Ritual (Hawklords) in 2023 vijf op modulaire synthesizer gespeelde korte stukken muziek en nadat hij zijn ideeën aan toe had gevoegd, maakte hij daarvan 2 lange nummers, die als cassette in een zeer beperkte oplage van 30 stuks onder de naam Dr.Space Meets Mr.Mekon - "The Bubble Scopes" zijn uitgebracht.
Kant 1 heet "Trip 1" en hierin speelt het duo bijna 23 minuten durend spannend nummer met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en spacerock, elektronische, progressieve en melodische invloeden bevat en in "Trip 2" (bijna 16 minuten) krijg ik een schitterend elektronisch nummer voorgezet, dat een licht hypnotiserend terugkerend ritme heeft, krautrock en ruimtelijke elementen bevat, waarbij tevens invloeden van computerspellen te horen zijn.
"The Bubble Scopes" van Dr.Space Meets Mr.Mekon bevat 2 uitstekende elektronische nummers met invloeden van spacerock en progressieve muziek, die ik iedere muziek liefhebber aanraad, om deze schijf eens te gaan beluisteren en zelf hierover hun oordeel te vellen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Johnny Moped uit Croydon, Engeland werd in 1977 opgericht, heette oorspronkelijk Genetic Breakdown en bestond uit: Johnny Moped (beter bekend als Paul Halford), Xerxes, Fred Berk, Dave Berk, Ray Burns (beter bekend als Captain Sensible) en Phil Burns.
De band oefende elke dag, waarbij geen nummer hetzelfde was en nam deze jams ook op, waarbij hun uiteindelijke doel was om op te treden.
Dus werd besloten in de achtertuin van Dave te gaan spelen, om op die manier wat publiek te trekken, maar hun grootste probleem was, dat ze geen goede zanger hadden.
Ray Burns veranderde zijn naam in Captain Sensible, knipte zijn haar af en voegde zich bij The Damned, maar bleef evengoed in Johnny Moped spelen, waarmee hij als voorprogramma van The Damned fungeerde.
De band had behoefte aan een gitarist en plaatste daarvoor een advertentie, waarop Slimey Toad en Chrissie Hynde (The Pretenders) reageerden, maar na enkele optredens in The Roxy werd Chrissy uit de band gezet, op voorspraak van Slimey.
In de nieuwe formatie kwam het nummer "Hard Lovin' Man" op de verzamel LP "Live At The Roxy" en verscheen de semi officiële "Johnny Moped Bootleg" in eigen beheer, voordat de ze bij het Chiswick label een contract tekenden.
Hun debuut single "No-One" / "Incendiary Device" zag in 1977 het levenslicht en werd gevolgd door "Darling, Let’s Have Another Baby", waarna in april 1978 hun debuut album "Cycledelic" werd uitgebracht, waar later een extra nummer, een zogenaamde “Mystery Track” aan werd toegevoegd.
Het tweede album van de band, "The Search For Xerxes", verscheen pas in 1991, maar de nummers waren al in 1978 opgenomen.
Damaged Goods Records bracht in 2006 het compilatie album "The Johnny Moped Bootleg Tapes Vol 1&2" uit, waarop onuitgebrachte nummers en ander mixen staan.
In 2016 werd de band opnieuw opgestart en verscheen het album "It’s A Real Cool Baby" (Damaged Goods Records), dat kort erna gevolgd werd door de her uitgave van "Cycledelic" en vervolgens kwamen er nog diverse singles uit, waaronder "Living In A Dream World" (april 2019) en "Hey Belinda!" / "Hiawatha", dat 23 augustus via Damaged Goods Records in een beperkte oplage van 600 stuks op rood vinyl verschijnt, waarbij vermeldenswaardig is, dat "Hey Belinda!" ook op hun album "Lurrigate Your Mind", dat in mei 2019 werd uitgebracht en "Hiawatha" is een bewerking van de song, die van het album "The Search For Xerxes" komt.
Johnny Moped bestaat sinds de her oprichting uit: Johnny Moped - zang, Slimey Toad - sologitaar, Rock ‘n’ Roll Robot (Rob from CASE) - sologitaar, Jacko Pistorious - basgitaar en Marty Love - drums.
Zijn album "Live At Trafelger Square", uit 2019, dat in een beperkte oplage van 600 stuks op zwart vinyl is geperst, bevat 9 nummers en werd 12 maart 1983 als "Officiële Bootleg" opgenomen, als protest tegen de jacht op zeehonden.
Het nieuwe album van de band heet "The Search For Xerxes", dat in 1991 via Deltic Records verscheen en werd op 24 juni 2022 via Damaged Goods Records als LP en als CD her uitgebracht en is uitgebreid met 4 extra nummers.
De band bestaat op dit album uit: Johnny Moped, Fred Berk, Dave Berk, Captain Sensible en Slimy Toad.
Op 23 juni 2023 bracht Damaged Goods Records de live 7" single "Tribute To Jordan Mooney" van Johnny Moped feat. Captain Sensible in een beperkte oplage van 400 stuks op grijs en 400 stuks op groen vinyl uit, die gemaakt is als eerbetoon aan punk en mode icoon Jordan Mooney, die op 3 april 2022 overleed en ter ere van de 70ste verjaardag van Johnny bracht dit label op 17 november 2023 de 7" single "Lockdown Boy" / "The Other Side" uit en deze verscheen in een beperkte oplage van 300 stuks op rood en 300 stuks op blauw vinyl.
Op 10 mei 2024 brengt Damaged Goods Records de 7" single "Things May Happen" (ook op de LP) / "Don’t Waste My Time" (exclusief voor de single gemaakt) in een beperkte oplage van 300 stuks uit als voorloper van de LP/CD "Quonk!", die een week later via dit label verschijnt.
In "Things May Happen" zet Johnny Moped me een swingende uptempo rock song met een aanstekelijk dansbaar ritme en een hoog meezing gehalte voor en in "Don’t Waste My Time" krijg ik opnieuw zo'n heerlijke swingende rock song te horen, waarbij stil zitten geen optie is en ik raad iedere liefhebber van de betere rock deze uitstekende 7" dan ook van harte aan.
The Chuck Norris Experiment werd in 2004 te Gotenburg, Zweden opgericht en bestaat uit: Chuck Ransom - zang, Chuck The Ripper - sologitaar, Chuck Dakota - basgitaar, Chuck Rooster - sologitaar en Chuck Buzz - drums.
De naam Chuck Norris Experiment is gekozen als een eerbetoon aan de legendarische blues gitarist Charles "Chuck" Norris, die het klassieke live album "Los Angeles Flash" te Gotenburg op 25 juni 1980 maakte.
In de 15 jaar van bestaan, maakte de band diverse LP's CD's, Split CD's / LP's en singles en verschenen verscheidene nummers via verzamel albums, die, sinds 2004, via verschillende labels, zoals I Hate Records, Off The Hip Records, Tornado Ride Records, Masterrock Records, Psycho T Records, No Balls Records, Bad Attitude Records, Nicotine Records, Scarey Records, Ghost Highway Records, Dope Productions, Savage Magic en Transubstans Records werden uitgebracht.
Op 14 september 2023 verscheen hun 7" EP "Bats!" via Ghost Highway Records, die zowel op wit als zwart vinyl is uitgebracht en in een beperkte oplage van totaal 300 stuks werd geperst en hierop kreeg de band medewerking van Jake Starr, die de zang voor zijn rekening neemt en op 31 oktober 2023 bracht de band de single "High Times" / "Easy Livin'" uit, die van de 7" collectie "Sword & Swede" komt.
Kort daarna, op 8 december 2023, volgde hun digitale single "Hammersmith Palais", die op de Various Artists LP "The Songs That Demolition 23 Thaught Us" staat en deze is op 24 januari 2024 gevolgd door de digitale single "You Go Boom!", als voorloper van het te verschijnen album "20", dat in 2024 via Ghost Highway Recordings en Savage Magic Records wordt uitgebracht en hierbij is het vermelden waard, dat Chuck Daniels na 10 jaar terug in de band is als sologitarist, waardoor de band nu met 3 gitaristen speelt.
Op 8 maart 2024 verscheen "Surprise!" als digitaal nummer als voorloper van hun nieuwe album "20" en op 30 april 2024 bracht de band het digitale nummer "Hot Damn!" uit, dat eveneens van hun te verschijnen album komt.
In "Hot Damn!" laat Chuck Norris Experiment me genieten van een stevige hardrock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, dat tot dansen aanzet en ik kan elke liefhebber van de betere rock deze digitale download dan ook zeer aanbevelen.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Halma werd in Hamburg, Duitsland opgericht en bestaat uit: Thorsten Carstens - sologitaar en tampua, Andrea Vos - bariton gitaar, Gundi Voigt - basgitaar (die Anna Berterman heeft vervangen) en Fiona McKenzie - drums en percussie.
de band bracht in 2000 hun debuut album "Container Verloren Und Gesunken" in eigen beheer als CD uit en deze werd op 6 juni 2002 als digitale download her uitgebracht en hiervan is het titel nummer gratis te downloaden.
Daarna verschenen: "Mindfield" (digitaal album, 1 juli 2003, eigen beheer), "Back To Pascal" (CD, LP en digitale download, 20 januari 2006), "Broad Peak" (CD, LP en dd, 22 augustus 2008), "Dissolved Solids" (CD, LP en dd, 18 november 2011), "Granular" (CD, LP (beperkte oplage van 300 stuks en dd, 17 november 2015, Kapitän Platte) en op 4 oktober 2019 verscheen "The Ground" via Kapitän Platte als CD, LP en dd.
Op 24 mei 2024 brengt Kapitän Platte hun album "Driving By Numbers" als LP, als CD en als digitale download uit.
Het album, dat 4 instrumentale nummers bevat, start met "Phlegraean Fields", waarin Halma een schitterend progressief nummer met een traag tempo, voorzichtige acid rock invloeden en een terugkerend ritme speelt, dat na 3 minuten psychedelische invloeden krijgt bijgevoegd.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Daarna volgen "By The Way", eveneens een langzaam nummer met een aanstekelijk licht hypnotiserend terugkerend ritme en "Slow Song" dat ook in een rustig tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk ritme bevat.
In het titel nummer "Driving By Numbers" laat Halma me geniete van een heerlijk progressief rock nummer met en gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme, dat enkele minuten voor het einde in een langzamer tempo over gaat.
"Driving By Numbers" van Halma is een fantastische plaat, waar ik vanaf de begintonen enorm van genoten heb en ik kan iedere liefhebber van progressieve en instrumentale rock deze schijf dan ook zeer aanbevelen.
.jpg)
