Review: Krautzone - Kosmische Rituale (Sulatron, 2013) (Krautrock / Kosmische Muziek)

Krautzone is een Duitse band, die in september 2011 uit diverse bands is ontstaan, doordat de leden van die bands samen muziek begonnen te spelen tijdens een spontane jamsessie, die in de oefenruimte van Electric Moon plaats vond.
De muzikanten, die aan deze sessie mee deden, zijn: multi-instrumentalist Sula Bassana (Electric Moon, Zone Six) - synthesizer, Komet Lulu (Electric Moon, Zone Six) - drums, Modulfix (Zone Six, The Spacelords) - synthesizer, Rainer Neeff (Pancake, Zone Six) - sologitaar en Onkel Kaktus - basgitaar plus Baba Lali, die aan dit project mee werkt door voor een kosmische sfeer te zorgen.
Van de opnamen van deze sessie, die weer door Eroc gemasterd zijn, werden 3 nummers uitgekozen om uitgebracht te worden en deze verschijnen, 13 december 2013, alleen in een gelimiteerde uitgave van 1000 stuks op gekleurd vinyl.

De LP start met "Liebe", een fantastisch nummer, dat in een rustig tempo gespeeld wordt en bestaat uit een bijna 13 minuten durende hypnotiserende mix van psychedelische kosmische muziek en krautrock, waardoor ik als het ware de muziek ingezogen wordt en in een lichte trance kom. (luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)
Daarna krijg ik het 9 minuten durende titelnummer "Kosmische Rituale" te horen en hierin schotelt Krautzone me een schitterend kosmisch stuk muziek voor, waarin de band me verder in mijn trance brengt door hun hypnotiserende ruimtelijke rituele muziek, die langzaam opgevoerd wordt en daarbij zijn ook lichte spacerock invloeden hoorbaar.
Het bijna 21 minuten durende laatste nummer heet "Only Fools Rush In" en ook nu weer weet de band me in de ban van hun muziek te houden door me een sublieme mix te laten horen van krautrock, kosmische en psychedelische muziek, waarin het tempo steeds sneller gespeeld wordt, terwijl het ritme hypnotiserend op me werkt, maar enkele minuten voor het eind van het nummer verandert de band het ritme plotseling en krijg ik een heerlijk experimenteel stukje psychedelische muziek te horen.

"Kosmische Rituale" bevat 3 waanzinnig goede nummers, waar ik volop van genoten heb en die me in een lichte trance brachten en me aan mijn stoel gekluisterd hebben gehouden.
Ik kan iedere liefhebber van krautrock, psychedelische en kosmische muziek dan ook aanraden er als de kippen bij te zijn, want ik ben er van overtuigd, dat deze LP snel uitverkocht zal zijn.

Review: Left Lane Cruiser - Rock Them Back To Hell! (Alive Natutral Sound Records, 2013) (Bluesrock)

Left Lane Cruiser komt uit Fort Wayne en bestaat uit het Amerikaanse duo Brenn Beck - drums en vuilnis percussie (onder andere een vuilnisbak en een kartonnen doos) en Frederick "Joe" Evans IV - zang, sologitaar, basgitaar en orgel.
De band bracht hun debuut CD "Gettin' Down To It" in 2006 op het eigen Hillgrass Bluebilly Records label uit en in 2009 verscheen daar een her persing van.
In 2007 kreeg de band een contract bij Alive Natural Sound Records, waar in 2008 hun tweede CD "Bring Yo' Ass To The Table" op verscheen, gevolgd door "All You Can Eat" (2009), "Junkyard Speed Ball" (2011)."Painkillers" (2012) en hun nieuwste "Rock Them Back To Hell!" uit 2013.
Op deze CD wordt het duo op 2 nummers bijgestaan door harmonica speler Kevin Jackson, terwijl de CD te Fort Wayne is opgenomen en in Detroit werd gemixt door Jim Diamond.

"Rock Them Back To Hell!" bevat 10 nummers, waarvan  "Zombie Blocked" de eerste is en hierin laat de band me een heerlijke vette bluesrock song horen, waarbij ik meteen te horen krijg, hoe spannend hun vuilnis percussie klinkt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Electrify" schakelt de band over naar een geijkter ritme en schotelt me een ruige bluesrock voor, waarin de mondharmonica een belangrijke rol speelt.
Daarna hoor ik "Neighborhood", waarin de muziek een stevige mix is van bluesrock en hardrock en de zang ook nu weer vrij ruig klinkt en dit wordt gevolgd door "Juice To Get Loose", een rustige bluesrock song met een slepend ritme en waarin weer gebruik gemaakt wordt van de vuilnis attributen.
Dan volgt "Overtaken", een uitstekende rock song met een aanstekelijk ritme, waarin enkele subtiele tempowisselingen zitten en dit nummer dat lichte hardrock invloeden bevat doet me qua muziek aan de Canadese band Mountain denken.
Het wordt gevolgd door "Be So Fine", een vrij rustige song met een terug kerend ritme, dat licht hypnotiserend op me werkt, waarna ik "Jukebox" te horen krijg, waarin traditioneel bluesspel zit, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en langzaam een stukje heftiger wordt.
Met "Coley" gaat de band nog een stapje verder richting traditionele blues en hierin krijg ik zowaar een commercieel nummer te horen met uitstekende zang, die deze keer van Bernn Beck komt.
"Paralyze Ya" is een nummer met gemiddeld tempo en aanstekelijk ritme en hierin hoor ik de band opnieuw een ruige bluesrock song spelen, waarin het ritme licht hypnotiseerend klinkt en in het laatste nummer, dat "Righteous" heet, laat de band me een prima mix van hardrock en blues horen, waarbij de zang ook nu weer behoorlijk heftig klinkt.

De CD "Rock Them Back To Hell!" klinkt zoals je van een bluesrock formatie mag verwachten, dus ruig en aanstekelijk, waardoor de muziek het beluisteren meer dan waard is.
Een aanrader voor alle bluesrock liefhebbers!

Review: Vespero - Careful With That Axe, Eugene (Fruits De Mer Records, 2013) (Psychedelische Rock)

Vespero werd in 2003 in Astrakhan, zuid Rusland opgericht en brengt sinds 2004 muziek uit, zowel in eigen beheer, als via maatschappijen.
De band, die sinds het ontstaan 5 CD's uitbracht, onderging sinds hun oprichting diverse keren bezettingswisselingen en bestaat uit: Ivan Fedotov – drums en percussie, Arkady Fedotov – basgitaar, synthesizer, fluit en achtergrond zang, Alexander Kuzolev – gitaar, effecten en elektonica en Alexei Klabukov – arpeggiator, keyboards en mellotron.
Er verscheen al eerder muziek van Vespero via het Fruits De Mer Records label, onder andere via de in 2013 verschenen "Strange Fish" box en op de 2x7" vinyl  single "Shrunken Head Music".

"Careful With That Axe, Eugene", dat alleen op een gelimiteerde 7" gekleurd vinyl single verschijnt en een dubbelzijdige poster bevat, is de eerste volwaardige single van de band op Fruits De Mer Records en is een cover van het Pink Floyd nummer uit 1969, dat de B-kant was van "Point Me At The Sky", hun vierde single.
De 8 minuten durende uitvoering van Vespero begint ongeveer met hetzelfde basgitaarspel, maar daarna geeft de band een schitterende eigen hedendaagse draai aan dit psychedelische nummer, hoewel het in grote lijnen nog wel overeenkomt met het origineel.
Op de B-kant staat een andere Pink Floyd cover, namelijk "One Of These Days", dat in 1971 als openingsnummer op de LP Meddle verscheen en ook dit nummer wordt op een fantastische wijze door Vespero gespeeld, want de versie, die de band hier laat horen, is totaal anders dan het origineel, hoewel ik toch weet, dat ik naar een cover van een Pink Floyd nummer zit te luisteren.
Het begin is nog redelijk gelijk aan het origineel, maar daarna laat de band me een geweldig stukje geïmproviseerde psychedelische muziek horen, dat tegen het eind weer terug op het spoor van het oorspronkelijke nummer terecht komt. (luister naar een gedeelte van dit nummer via de youtube link onder de recensie)

Deze Russische band laat met deze 2 uitvoeringen van de Pink Floyd nummers horen, tot een van de beste bands van dit moment te behoren.
De single "Careful With That Axe, Eugene" is van grote klasse en daarom een dikke aanrader voor iedere muziekliefhebber.

Review: Space Invaders - Invasion On Planet Z (Nasoni, 2013) (Psychedelische Rock / Spacerock)

Space Invaders is een kollektief van muzikanten, die hun sporen reeds in de muziek verdiend hebben en bestaat uit: Tipi Mike Häfliger (ex-Spacenote) - sologitaar, Dirk Bittner (Electric Orange) - sologitaar, zang en percussie, Dirk Jan Müller (Electric Orange) - synthesizer, Paul Pott (Zone Six/Vibravoid) - basgitaar en Dennis Gockel (Weltraum/Blotch) - drums.
De band ontstond in 2009 tijdens het Burg Herzberg Festival, toen Mike, Paul, Dirk en Dirk Jan samen begonnen te jammen, waarna diverse live optredens volgden, met medewerking van enkele gastmuzikanten, zoals Mani Neumaier en Damo Suzuki.
Op 2 februari 2013 speelde de band live in Zofingen, Zwitserland, waarbij de jamsessies opgenomen werden en nu uitgebracht zijn, door het Nasoni label, onder de naam "Invasion On Planet Z".
Er staan 4 lange nummers op de CD, die gemixt en gemasterd werden door Dirk Jan Müller in de thuis studio "Fleish" van Electric Orange.

De CD start met "Invasion", dat experimenteel en psychedelisch begint, waarna de band het nummer met rustig gespeelde psychedelische klanken verder opbouwt,  de muziek langzaam maar zeker steeds heftiger wordt en een licht hypnotiserend effect krijgt.
Daarna hoor ik "Surrender", een rustig psychedelisch stuk muziek, dat net als het vorige nummer steeds verder opgebouwd wordt, een stuk heftiger wordt en een sterk hypnotiserend ritme bevat, waardoor het moeilijk is stil te blijven zitten en naar het einde toe experimenteler wordt.
In "Leaving The Ruins" krijg ik een swingend hypnotiserend progressief klinkend stukje spacerock te horen, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in het laatste nummer "Laboratory In Space" laat de band me genieten van een progressief nummer, dat wisselende tempo's bevat en zo nu en dan psychedelisch klinkt en spacerock invloeden heeft.

"Invasion On Planet Z" is een uitstekende CD, waarvan ik met volle teugen genoten heb en ik kan hem dan ook van harte aanbevelen bij liefhebbers van progressieve, psychedelische rock en spacerock.

Review: Papir Meets Electric Moon - The Papermoon Sessions (Sulatron, 2013) (Psychedelische Rock)

Electric Moon uit Fulda, Hessen, Duitsland, ontstond toen multi-instrumentalist Sula Bassana - gitaren, effecten en orgel ging samen spelen met Komet Lulu - basgitaar, effecten en zang en Berni - drums.
Eerdere projecten van Sula waren o.a. Liquid Visions, Südstern 44, Interkosmos en Zone Six, maar ook maakte hij diverse solo- CD's en enkele met Modulfix.
De eerste officiële CD van Electric Moon, Lunatics" verscheen in 2009 via Nasoni Records en drummer Berni, met wie de CD-R "First Takes" gemaakt werd, was toen reeds vervangen door Pablo Carneval.
Daarna volgden meer releases, "Lunatics Revenge" met drummer Pablo Carneval (Nasoni, 2011), Inferno met drummer Alex (Sulatron, 2011), "The Doomsday Machine" met drummers Pablo Carneval en Alex (Nasoni, 2011) en de split LP met de Franse band Glowsun, "Sun And Moon" (Sulatron, 2011).
Verder verschenen er via Sulatron enkele CD-R uitgaven in zeer beperkte oplage, zoals: "Live At Epplehaus 2010" (2010), "Live At Immerhin" (2011), "Flaming Lake" (2011) "Live At Sulatron Label Night" (2011) en "Cellar Space Live Overdose" (2012), waarop Alex de drummer weer was.
Hun 10" vinyl EP, "You Can See The Sound Of ..", uit 2013, die in een gelimiteerde oplage van 499 stuks wit vinyl uitgebracht is, wordt alleen tijdens optredens van de band verkocht en daar op is hun nieuwe drummer Michael Orloff te horen.

Papir is een band uit Kopenhagen, Denemarken, die instrumentale psychedelische rock speelt en bestaat uit: Niklas Sorensen - sologitaar, Christian Becher Clausen - basgitaar en Christoffer Brochman Christensen - drums.
De band bracht hun debuut album "Papir" in december 2010 uit via El Paraiso Records, die in november 2011 gevolgd werd door "Stundum" en in februari 2012 door "III", die beide eveneens via El Paraiso Records verschenen.

Beide bands speelden in The Dragons Hule, te Kopenhagen, zonder publiek, samen tijdens een sessie op 9 augustus 2012, waarbij ook synthesizer speler Mogens Deenfort van Öresund Space Collective aan mee deed, maar drummer Michael Orloff echter niet.
De sessie werd door Papir live opgenomen en gemixt, waarbij geen overdubs werden gedaan en het geheel werd door Eroc gemasterd, terwijl het hoesontwerp van de hand van Lulu komt.
De muziek is zowel op CD in een gelimiteerde oplage van 1000 stuks (digipack), als op LP in een gelimiteerde oplage van 500 stuks zwart en 500 stuks rood vinyl uitgebracht via het Sulatron label.
De plaat, die 3 nummers bevat, is opgedragen aan Ralph Rjeile, die geluidsman, producer, manager en goede vriend was van Papir en meerdere Deense bands en artiesten en op de dag, dat deze opnamen plaats vonden, overleed.

Het eerste nummer van de plaat heet "Farewell Mr. Space Echo" en dit iets meer dan 16 minuten durende nummer, kent een rustig begin, waarin de subtiele gitaar klanken langzaam aan uitgebouwd worden tot een steeds heftiger wordend stuk hypnotiserende psychedelische muziek, dat spacerock invloeden bevat en langzaam weer uit dooft.
Ook het volgende nummer "Red Dust" is een rustig stukje muziek met een licht hypnotiserend ritme, terwijl in het 21 minuten durende "The Circle" met een sneller tempo wordt begonnen en hierin krijg ik een hypnotiserend ritme te horen, dat over gaat in een mysterieus klinkend psychedelisch stukje muziek.
Dit wordt langzaam verder uitgebouwd tot een uitstekend klinkend hypnotiserend psychedelisch spacerock nummer met progrock invloeden, waarbij het gitaar spel de boventoon voert, terwijl het hypnotiserende ritme door de rest van de groep gespeeld wordt.(luister naar een gedeelte van dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)

"The Papermoon Sessions" bevat 3 fantastische stukken psychedelische muziek, waarbij de muzikanten perfect op elkaar ingespeeld blijken te zijn en ik kan deze CD/LP dan ook van harte aanraden aan iedere liefhebber van psychedelische rock en spacerock.

Review: Mechanik - Velut Stella Splendida (R.A.I.G., 2013) (Krautrock / Spacerock)

Mechanik is eind 2011 te Madrid, Spanje opgericht en bracht in mei 2012 hun eerste demo, getiteld "You Are The Teacher And The Guru EP", waarop 3 nummers staan, gevolgd in juli 2012 door "Inner Temple / Outer Temple EP" met daarop eveneens 3 nummers en eind oktober 2012 "Velut Stella Splendido EP" uit, waarop 2 nummers staan.
Deze 3 EP's werden in eigen beheer uitgebracht, waarna het nummer "Kwanmyongsong" van de "Velut Stella Splendido EP" in 2013 via het Engelse Fruits De Mer Records op de LP "Strange Fish Volume II" verscheen, terwijl het andere nummer "De Tepenecz" samen met "Bliss & Gloss" en "Inner Temple" van "Inner Temple / Outer Temple EP" en "Russian Doll" van "You Are The Teacher And The Guru EP" op hun debuut CD "Velut Stella Splendida" staat, dat in 2013 via het Russische R.A.I.G. label is uitgebracht.
De band, die bestaat uit: Klaus - sologitaar, synthesizer en zang, Olivares - basgitaar en drones, Lete G - drums en cimbalen en Yuldj - zang, speelt een mix van kosmische muziek, krautrock en spacerock.

"Velut Stella Splendida" bevat 9 nummers, waarvan "Wherever You Are Is The Entry Point" de eerste is en dit iets meer dan 7 minuten durende nummer begint met het monotone geluid van de synthesizer, dat langzaam aanzwelt, waarna er cimbalen aan toegevoegd worden en het iets krijgt van een new age nummer.
Vervolgens verandert het ritme doordat ook solo- en basgitaar en drums invallen en krijgt het meer een ruimtelijke krautrock uitstraling.
Daarna laat de band me "In The Faith That Looks Through Death" horen en hierin speelt de band een heerlijk stukje spacerock, waarin ook lichte krautrock invloeden te horen zijn.
Dan krijg ik "Pills" te horen, waarin de band me een uitstekend swingend krautrock nummer met zang voorschotelt, dat, naar mate het nummer vordert, steeds meer richting spacerock gaat en ook als zodanig eindigt.
Vervolgens hoor ik het nummer naadloos over gaan in het volgende, getiteld "De Tepenecz", dat met rustig gespeelde synthesizer klanken start, waarna de zang er bij komt en de band een schitterend hypnotiserend krautrock nummer ten gehore brengt.
Met "Zum Traum" laat Mechanik opnieuw een fantastische swingende spacerock song horen, waarbij stil blijven zitten niet mogelijk is en naar het einde toe steeds heftiger wordt.
In "Bliss & Gloss" speelt de band een geweldige rustige hypnotiserende krautrock song, die langzamerhand iets steviger wordt, maar dan terug keert naar het rustigere tempo, waarbij het hypnotiserende ritme bepalend blijft en door loopt in "Russian Doll", dat een voortzetting van "Bliss & Gloss" lijkt te zijn en ook deze song heeft dezelfde uitstraling, dat wil zeggen: rustig gespeeld in een hypnotiserend krautrock ritme.
"Inner Temple" begint vrij rustig, maar dat verandert al snel en in dit nummer hoor ik de band een heftige mix spelen van spacerock en new wave, waarin invloeden van de metal lichtelijk hoorbaar zijn, maar plotseling slaat het nummer helemaal om en de laatste anderhalve minuut van de song laat de band een hypnotiserende mantra horen.
De CD wordt afgesloten met een bijna 23 minuten durend nummer, getiteld "Most People Were Silent" en dit is een erg rustig nummer, waarin ik de band, van begin tot eind, heerlijke kosmische muziek hoor spelen met een licht hypnotiserend ritme. 

"Velut Stella Splendida" is een geweldige CD, die vol staat met fantastische muziek met invloeden van jaren 70 bands en een aanrader is voor iedereen, die van spacerock, krautrock en kosmische jaren 70 muziek houdt.

Review: Wau Y Los Arrrghs!!! - Todo Roto (Slovenly Records, 2013) (Garagerock)

Wau Y Los Arrrghs!!! is een band uit Valencia, Spanje, die sinds 2003 bestaat en zich ten doel heeft gesteld hun 60's garagerock zou ruig mogelijk te laten klinken.
De band bestaat uit: Juanita Wau - zang, Molongui - sologitaar, Satu - basgitaar, Fletan - drums en Beli - orgel.
In het jaar van oprichting bracht de band zijn eerste single via het Kawanga! Records label uit, getiteld "Demolicion", in 2005 gevolgd door hun debuut CD/LP "Cantan En Espanõl?", die via Voodoo Rhythm werd uitgebracht.
Hun volgende uitgaven waren de CD/LP "iiiViven!!!" , die via Muster Records in 2009 verscheen en de 7" vinyl single "It's Great!" / "Carrera Special", die door zowel Munster Records als door Slovenly Records op de markt gebracht werd.
Vervolgens verscheen via Slovenly de DVD-Video "Agachate Y Mira Corazón" in 2010 en dit label heeft ook de derde CD/LP "Todo Roto" uitgebracht in 2013.

Op de CD/LP staan 12 songs, waarvan "Todo Lo Voy A Romper", een Kinks cover, de eerste is en dit is een heerlijke ruige uptempo garagerock song, waarin invloeden van de Zuid-Amerikaanse sixties band Los Saicos hoorbaar zijn.
Daarna krijg ik "La Ciudad No Es Para Mi" te horen en ook dit nummer wordt in een lekker swingend ritme gespeeld, waardoor stil blijven zitten erg moeilijk is (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en deze song wordt gevolgd door "No Puedo Entender", waarin enkele prima tempowisselingen zitten, zodat de song in eerste instantie iets rustiger lijkt te zijn, maar niets is minder waar, want ook dit is een vrij ruige garagerock song.
Dan volgt een cover van een nummer van Cuby And The Blizzards, getiteld "Fruto Podrida" en dit nummer wordt een stuk ruiger gespeeld dan het origineel.
In "Tres Cabezas" gaat de band verder met het spelen van hun ruig klinkende op sixties leest geschoeide garagerock en ook dit nummer swingt weer als een trein.
Vervolgens hoor ik een rustigere song, getiteld "No Me Veras Caer" en deze bevat een aanstekelijk ritme en wordt gevolgd door "Rescate Griego", een geweldig  surfrock nummer, waar enkele tempowisselingen in zitten enn bijna geheel instrumentaal is.
Met "No Se Cantar" krijg ik opnieuw een fantastische ruige garagerock song te horen, die me aan de muziek van Los Saicos doet denken en in "Cuervos" laat de band horen ook niet vies te zijn van de commercie en dit nummer is duidelijk op een groter publiek gericht.
De band laat me in de Ray Davis cover "Es Un Bien Dia" opnieuw een eigen interpretatie horen, die een stuk sneller en ruiger is dan het origineel.
"Malditos Modales" is eveneens een uptempo song, waarin ik de neiging krijg om te gaan dansen moet onderdrukken, maar dat is bijna niet mogelijk, want dit nummer swingt als een trein.
De band sluit de CD/LP af met een schitterende cover van een nummer van Jacques Dutronc, die in de jaren 60 enkele geweldige LP's maakte en "Casa, Trbajo, Coche Y Mujer" wordt dan ook met dezelfde energie gespeeld als de rest van de songs van de plaat, dat wil zeggen ruig en in een vrij hoog tempo.

Wau Y Los Arrrghs!!! heeft met "Todo Roto" volledig aan mijn verwachtingen voldaan en laat met hun ruige garagerock sound horen nog steeds een van de betere bands in dit genre te zijn.

Review: The Brimstone Days - The Healer (Transubstans, 2013) (Hardrock)

Na een jaar door Australië gereisd te hebben, besloten Hakan Lanz - zang en sologitaar en John Malmqvist - drums na hun thuiskomst in Lund, Zweden, een bluesrock duo te starten, onder de naam Blues Windmills.
Omdat ze het gevoel hadden geen complete band te hebben,trokken ze basgitarist Elias Dellow aan en veranderden de naam van de band in The Brimstone Days.
De muziekstijl veranderde ook en ze gingen muziek in de stijl van Led Zeppelin, Jimi Hendrix en Free maken.
In 2009 verscheen hun eerste demo EP "Flowers And Rainbows", gevolgd door een hele reeks optredens in de regio van Malmö en Lund.
Nadat hun EP op de markt verscheen, verliet Elias de band en werd er een vervanger voor hem gevonden in de persoon van Hampus Hallgard, die eerst alleen als stand-in mee speelde, maar al gauw een vaste kracht werd.
Met nieuwe energie en een volle zomeragenda met optredens ging de band in april 2010 opnieuw de studio in en werd hun debuut CD "We Are The Brimstone Days" opgenomen, die in november dat jaar uitgebracht werd.
In 2012 is de nieuwe CD "On A Monday Too Early To Hell" via het Transubstans label verschenen, waarop de band 14 korte songs speelt, gevolgd in 2013 door "The Healer", die eveneens via Transubstans op de markt gebracht wordt.

Op deze nieuwe schijf staan 11 nummers en de eerste daarvan heet "Black And Blue", een lekker in het gehoor klinkende hardrock song, die me meteen weet te pakken door het aanstekelijke ritme.
Ook in "We Come In Peace" hoor ik de band een prima seventies hardrock song spelen, waarin het ritme  aan zet tot mee bewegen en de muziek afwisselend is.
"Matter Of Moments" heet het volgende nummer en deze uitstekende song bevat een stevig ritme, dat eveneens lekker en aanstekelijk klinkt.
Daarna krijg ik "Clap Your Hands" te horen en hierin speelt de band hun muziek in een iets lager tempo en klinkt de song vrij commercieel en uitnodigend voor een live publiek om aktief mee te doen. 
Dan hoor ik "Bag Of Bones", een song, die me lichtelijk aan de muziek van Free doet denken en enkele subtiele tempowisselingen bevat, waarna ik "Nightmare Is Here" te horen krijg en deze uptempo hardrock song swingt als een trein, zodat het moeilijk is stil te blijven zitten.
Vervolgens hoor ik de titelsong "The Healer", waarin de muziek weer vrij commercieel klinkt en de zang ondersteund wordt door een achtergrond koortje.
In "Miss Understood" schotelt de band me een heerlijke swingende rock song voor, waarin het ritme afwisselend is en in "Hold Me" gaat de muziek van de band de kant van de rock & roll op en ook dit nummer swingt als een trein en brengt me in beweging.
"Met I Won't Let You Go" laat de band me horen ook prima rustige songs te kunnen spelen en in "Stubborn", de laatste song van de CD, krijg ik opnieuw een uitstekende commerciële hardrock song te horen, die aan zet tot dansen en een aanstekelijk ritme bevat.

De CD "The Healer" bevat lekker klinkende hardrock, die weliswaar redelijk commercieel klinkt, maar,  ondanks dat, uitstekend te verteren is en ik kan iedere rock liefhebber dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.

Review: OTEME - Il Giardino Disincantato (Strapontin(s), 2013) (Rock In opposition/Avant-Garde)

In 2010 richtte Stefano Gianotti (tekstschrijver, gitarist, auteur, performer, film-maker), uit Lucca, Italië, de band (Osservatorio delle Terre Emerse) OTEME op.
Stefano deed de opleiding voor het maken van muzikale composities bij Pietro Rigacci en was assistent van Alvin Curran bij "Crystal Psalms" en "Tufo Muto".
Tussen 1983 en 1990 trad hij in verscheidene Europese landen op met Trio Chitarristico Lucchese, een kamermuziek groep en in 1997 startte hij een samenwerking met de Italiaanse choreograaf Roberto Castello.
Vervolgens woonde hij van 1998 tot 1999 in Berlijn als uitwisselingsgast van het Duitse academische uitwisselings-programma DAAD, waarna hij in 2000 de gast was van de Kuenstlerhaus Schloss Wiepersdorf te Brandenburg en in 2002 kreeg hij een uitnodiging in Worpswede van het ministerie van Niedersachsen en won hij de Karl-Sczuka-Preis te Baden-Baden, Zwitserland met zijn werk "Il Tempo Cambia" en deze prijs won hij in 2007 nogmaals voor zijn radio stuk "Geologica".
Hij trad van 1991 tot 2002 met Ensemble Il Teatro Del Faro op en speelde van 1994 tot 2005 in het ensemble Vaga Orchestra, voordat hij in 2010 de band OTEME oprichtte.
Zijn muziek werd uitgevoerd in onder andere: Narni (Italië, 1989), Florence (Italië, 1989), Gent (België, 1991 en 1999), Wroclaw (Polen, 1991 en 1994), Helsinki (Finland, 1993), Faroër Eilanden (1995), Berlijn (duitsland, 1998 en 1999)Philadelphia (Amerika, 2000), Yokohama (Japan, 2001), Hong Kong (Japan, 2002) Rome (Italië, 2004), Crest (Frankrijk, 2010) en nog een heleboel andere plaatsen over de gehele wereld.
De band OTEME bestaat uit: Valeria Marzocchi - fluit, piccolo, en zang, Nicola Bimbi - oboe en Engelse hoorn, Lorenzo del Pecchia - clarinet en bas clarinet, Maicol Pucci - trompet en flugelhoorn, Valentina Cinquini - harp en zang, Emanuela Lari - piano, orgel en zang, Gabriele Michetti - basgitaar, dubbele bas en zang, Matteo Cammisa - drums, xylofoon en tympani en Stefano Gianotti - zang, klassieke en elektrische gitaar, banjo, harmonica, synthesizer en enkele niet zo alledaagse instrumenten zoals bijvoorbeeld een plastic fles en als gastmuzikant speelt Thomas Bloch, die eerder werkte met Tom Waits, Radiohead, John Cage en Gorillaz, mee in 1 nummer (Mattino).

Alle 11 stukken muziek van de CD "Il Giardino Disincantato" , waarvan het eerste nummer "Mattino" heet, zijn gecomponeerd door Stefano in de periode tussen 1990 en 2011.
"Mattino" is een iets meer dan 2 minuten durend nummer, dat in een rustig tempo bijna a capella gezongen wordt, daarbij begeleidt Thomas Bloch, die de glasharmonica bespeelt, waardoor de song  iets magisch krijgt.
Daarna krijg ik een fantastisch instrumentaal stuk muziek te horen, getiteld "Caduta Masi", waarin de band diverse soorten muziek aaneen smeedt, zoals jazz, avant-garde, progressieve rock en experimentele muziek, waardoor er van alles in dit spannende nummer gebeurt en ik, met mijn oren gespitst, op het puntje van mijn stoel zit om daar maar niets van te missen.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Dan hoor ik opnieuw een prachtig rustig gezongen nummer, "Dal Recinto", waarin de zang begeleidt wordt op klassieke gitaar, gevolgd door "Palude Del Diavolo", waarbij ook nu gebruik gemaakt wordt van de klassieke gitaar in combinatie met uitstekende samenzang en prima blazerswerk en basgitaar.
Vervolgens speelt de band "Tema Del Campi", een geweldig stukje Rock In Opposition, waarin ik weer zo'n spannend nummer voorgeschoteld krijg en de band maakt daarin gebruik van de piccolo, oboe, klarinet, dubbele bas, cimbalen en de mij onbekende teponatzli.
In "Ed Io Non C'ero" laat de band me weer een rustige song horen, met muziek waarbij het volume langzaam opgevoerd wordt en aan zwelt om vervolgens terug te keren naar het voorzichtige begin.
Ook "Dite Aia Moglie" is een rustig gezongen nummer en hierin hoor ik de band een heerlijke song spelen, die vrij opgewekt klinkt en invloeden uit Latijns  Amerika bevat, terwijl ook lichte invloeden van de muziek van Astrud Gilberto te ontwaren zijn.
Met het titelnummer van de CD, "Il Giardino Disincantato", krijg ik een schitterend instrumentaal stuk muziek te horen, waarin ik weer goed moet opletten, om maar niets van dit spannende nummer te missen en hierin experimenteert de band er duchtig op los, maar wel zó dat er een lijn in te ontdekken valt en zonder dat ik het idee krijg, dat er iets niet klopt en dit stuk muziek zit dan ook technisch perfect in elkaar.
"Sopra Tutto E Tutti", dat iets meer dan 9 minuten duurt, is weer een gezongen nummer en klinkt heerlijk, doordat de band er een swingend ritme in speelt, dat me van begin tot eind weet  te boeien.
Daarna krijg een song te horen, waarbij de rustige zang begeleidt wordt door slechts 1 instrument, namelijk de componium en het geluid hiervan lijkt een beetje op het geluid, dat uit een draaidoos komt.
Het laatste nummer van de CD, "Terre Emerse (Bolero Primo)" is instrumentaal en net als de andere instrumentale nummers, klinkt ook dit spannend en bevat invloeden uit de klassieke muziek en avant-garde.

"Il Giardino Discantato" is een fantastische CD, waarin gezongen en instrumentale stukken muziek elkaar af wisselen en geen moment vervelen.
OTEME is er naar mijn mening, dan ook perfect in geslaagd een geweldig stuk muziek neer te zetten, dat in geen enkele collectie van muziekliefhebbers van dit genre mag ontbreken.
Van grote klasse!

Review: The Re-Stoned - Re-Session V.2 (R.A.I.G., 2013) (Psychedelische Rock / Spacerock)

Componist, gitarist en multi-instrumentalist Ilya Lipkin begon zijn muzikale carrière in diverse lokale bands, waaronder de legendarische dark-folk act Neutral en het avant-garde trio Yarche-1000-Solnts, voordat hij in 2003 zijn eigen akoestische Neo-folk ensemble Waldsone vormde.
In 2008 richtte hij te Moskou, Rusland, de band The Re-Stoned op samen met basgitarist Vladimir Nikulin en drummer Andrei Pankratov, waarin de band een muzikale combinatie maakt van spacerock, blues, psychedelische rock en power rock met melodische muzieklijnen in zeventiger jaren stijl.
Hun debuut EP "Return To The Reptiles", die in de repetitieruimte van de band werd opgenomen, werd in 2009 uitgebracht via het R.A.I.G. label in een zeer beperkte hand genummerde oplage van 100 stuks met daarop 4 nummers, waarvan er 2 op de eerste volledige CD, "Revealed Gravitation" uit 2010, in een vernieuwde versie terecht kwamen, die eveneens via R.A.I.G. verscheen.
Ook de CD "Analog" uit 2011 kwam via dat zelfde label op de markt en hun volgende product, "Plasma", uit 2013 werd eveneens via dat label uitgebracht.
Op "Plasma" is er één en ander veranderd in de band, want Vladimir en Andrei spelen hierop niet meer mee en Ilya heeft daarom zelf de bas partijen ingespeeld, terwijl er diverse gast muzikanten aan meewerken.
Ook op het eveneens in 2013 verschenen "Re-Session V.2" is de band bezetting weer veranderd en nu spelen Pete Bingham - sologitaar en Glenda Pescado - basgitaar samen met Ilya en Vasily mee.
De eerste uitgave van "Re-session V.2", die in mei plaats vond, was al snel uitverkocht, zodat er werd besloten een tweede oplage te laten maken en deze bevat in plaats van de rode hoes, een groene.

De CD kent 3 lange nummers en 1 korte en de langste daarvan heet "Sea Monk" (15.34 minuten) en hierin speelt de band een fantastische mix van stoner, hardrock en spacerock in een vrij snel tempo, waarbij het geheel hypnotiserend op me werkt en ik als het ware de muziek ingezogen wordt.
Halverwege verandert de band echter van tempo en ritme en laat me tot het eind van het nummer genieten van hun stonerrock, waarin ook spacerock verwerkt zit.
Daarna krijg ik opnieuw een lang nummer te horen, getiteld "Green Line" en ook dit is een schitterend stuk muziek, waarin de band me een psychedelisch nummer voorschotelt, dat ook nu weer een heerlijk hypnotiserend ritme bevat.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Het korste nummer van de CD heet "Cowboys And Aliens" en hierin speelt de band een geweldig psychedelisch stukje spacerock in een rustig tempo, dat gevolgd wordt door "Aura", een rustig gespeeld psychedelisch nummer met lichte symfonische invloeden en hiermee sluit de band "Re-Session V.2" op waardige wijze af.

The Re-Stoned heeft met "Re-Session V.2", die tussen februari 2012 en februari 2013 opgenomen is, opnieuw bewezen één van de betere bands van dit moment te zijn en deze CD is dan ook een aanrader voor alle liefhebbers van psychedelische muziek, stonerrock en spacerock.

Review: The Thanes - She's Coming Back To Me (State Records, 2013) (Beat)

The Thanes uit Edinburg, Schotland maken al meer dan 25 jaar garagerock en beat en hebben in die tijd veel singles, LP's en CD's uitgebracht op diverse labels, zoals: Screaming Apple, Dirty Water, Misty Lane, Rev Ola, Distortions en Corduroy.
De band die bestaat uit: Lenny Helsing - zang en sologitaar, Agnus McPake - orgel en sologitaar, Mark Hunter - basgitaar en zang en Mike Goodwin - drums speelde samen met 60's legendes als The Sonics, ? & The Mysterians, The Remains en The Beatstalkers.
Tussen 2010 en 2012 speelde de band onder de naam The Poets samen met de originele Poets leden George Gallacher - zang en Fraser Watson - sologitaar om de band nieuw leven in te blazen en zo het materiaal van The Poets, dat op Decca en Immediate verscheen, opnieuw onder de aandacht te brengen.
De nieuwe single van The Thanes "She's Coming Back To Me" / "Love Is Fading Away" is via het State Records label uitgebracht in een zeer beperkte oplage, van 500 stuks, geperst op 70 gram vinyl en deze bevat een hand gemaakte hoes.
De A-kant van de single is het door Agnus McPake geschreven "She's Coming Back To Me", een uitstekende melodische beat song, die in sixties stijl gespeeld wordt en een uptempo bevat.
De andere kant van de single, "Love Is Fading Away", is een cover van het Poets nummer, die het in het najaar van 1965 uitbrachten.
De uitvoering van The Thanes werd voor de dood van George Gallacher (augustus 2012) opgenomen en is een eerbetoon aan deze zanger en vriend van de band.
Het beat nummer, dat net geen 2 minuten duurt, klinkt lekker en geeft de periode, waarin het oorspronkelijk werd gemaakt, goed weer.
De single "She's Coming Back To Me" is het beluisteren meer dan waard en een aanrader voor liefhebbers van sixties beat.

Review: Epidemics - Epidemics (Troglodyte, 2013) (Punk)

De band Epidemics werd in 2007 te Umeá, Zweden, opgericht en bestond op dat moment uit: Emma - zang, Richard - sologitaar, Patrik - basgitaar en Erik - drums.
In deze formatie bracht de band hun debuut album "Waking Up The Dead" in 2008 uit, gevolgd door de EP "No Reply EP" in 2010 en in 2011 verscheen de song "TuristiTillvaron 1"op het verzamel album "I Don't Get It".
In 2012 werd basgitarist Patrik vervangen en kwam Emil zijn plaats bij Epidemics innemen, waarna de band de opnamen startte voor hun nieuwe album "Epidemics", dat in 2013 via het Troglodyte label uitgebracht is.
De plaat bevat 10 songs van rond de 3 minuten, waarvan "Born In The 80's" de eerste is en deze lekkere snelle melodische punkrock song swingt en doet me denken aan de muziek van de eerste lichting punkrockers uit eind jaren 70.
Daarna krijg ik weer zo'n heerlijk ouderwets stukje punk te horen in het nummer "Loudmouth" en ook deze song swingt als een trein.
Dan hoor ik "I Am The Apocalypse", een uitstekende snelle melodische punkrock song, waarbij ik op mijn stoel met de muziek zit mee te bewegen (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en dit nummer wordt gevolgd door het vrij rustige begin van "Leave Me Out", dat na de begin tonen al snel een stuk meer vaart krijgt en ook dit is een prima melodische punkrock song.
Met "Wasting Time" laat de band opnieuw, met een sneltrein vaart, een fantastisch stukje punk horen en "I Don't Get It" is van hetzelfde laken een pak en swingt.
In "Psycho" blijft de band hetzelfde concept handhaven en speelt dus recht toe recht aan punkrock, die aan zet tot dansen.
"Trouble" is opnieuw een song, die met een hoge snelheid gespeeld en bevat een enkele tempowisseling en met "Does It Even Matter" hoor ik de band weer zo'n heerlijke swingende punkrock song spelen.
Het laatste nummer heet "Ive Said Too Much" en hierin vervolgt de band hun melodische punkrock, waarbij het onmogelijk is stil te blijven zitten.
Het album "Epidemics" staat vol swingende melodische seventies punkrock, waarbij de teksten goed verstaanbaar zijn en de muziek uit nodigt om in beweging te komen en de CD is dus, wat mij betreft, een aanrader voor elke liefhebber van swingende muziek.

Review: Hawklords - Dream (Hawklords, 2013) (Spacerock / Symfonische Rock)

In 1978 kwam de eerste LP van Hawklords uit, als project van Hawkwind leden onder leiding van Dave Brock en in die formatie was ook synthesizer speler Harvey Bainbridge actief.
De band stopte na dat ene project, maar inmiddels is Hawklords al weer enkele jaren actief, waarin allemaal ex-leden van Hawkwind zich verzameld hebben en ook Harvey Bainbridge behoort daar toe.
Verder bestaat deze Londense band uit: Adrian Shaw - basgitaar, synthesizer en zang, Ron Tree - zang, Jerry Richards - sologitaar en zang en Dave Pearce - drums.
Na in de afgelopen jaren verscheidene live albums en een DVD uitgebracht te hebben, verscheen in 2012 de eerste studio CD van de band sinds 34 jaar en deze heeft in 2013 een opvolger gekregen, die "Dream" heet met daarop 10 nieuwe nummers en daar op spelen ook gastmuzikanten John "Crow" Constable en Paul Hayles mee.(luister naar de teaser van het nieuwe album via de youtube link onder de recensie)
De CD is bij de band zelf verkrijgbaar via www.hawklords@hotmail.co.uk, terwijl de distributie wordt gedaan via Shellshock, maar ook via de geweldige live optredens is de CD verkrijgbaar, evenals een hoop andere merchandising.
"Dream" bevat 10 songs waarvan "Dream A Dream" de eerste is en dit nummer begint met schitterend gespeelde gitaar klanken, waarna de rest van de band in valt, de song steeds steviger wordt en daarbij hanteert de band een sterk hypnotiserend ritme, waardoor het onmogelijk is stil te blijven zitten.
Daarna krijg ik "D.N.A." te horen en deze uitstekende swingende spacerock song wordt in uptempo gespeeld en gevolgd door "Elemental Mind", een heerlijk klinkende swingend symfonische spacerock song, die me aan zet tot mee bewegen.
Het volgende nummer heet "Nowhere Everywhere", een rustig gespeelde poprock song met spacerock invloeden, waarna de band "I.D. Man" laat horen, een in vrij hoog tempo gespeelde rock & roll song, die swingt als een trein.
Dan hoor ik "Nature's Dance", die met het geluid van krekels, stromend water en kikkers begint voordat de synthesizer klanken hieraan toegevoegd worden en dit is een schitterende rustige symfonische rock song, waarbij de tekst stof tot nadenken bevat en het vervolg daar op, "Nature's Dance Coda", is een uitstekende spacerock song, waarin enkele prima tempowisselingen in zitten.
In "White Rag" hoor ik de band een geweldig stukje progressieve rock spelen, waarbij het ritme licht hypnotiserend op me in werkt en in "Dead Air" krijg ik psychedelische klanken te horen, die samen met de vervormde zang, er voor zorgen, dat dit nummer speciaal klinkt.
Het laatste nummer heet "Psychic Eyes" en het begin klinkt als een psychedelisch hoorspel, dat zich in de ruimte buiten de aarde af speelt, maar na een minuut of twee zet de muziek in en laat de band me een swingende rock song horen, die tegen het eind weer psychedelisch wordt en ook zo eindigt.
Het album "Dream" van Hawklords staat vol schitterende muziek en de serieuze teksten met een boodschap, of om over na te denken, zijn daar een onderdeel van.
Ik kan hieruit alleen maar concluderen, dat deze band iets toevoegt aan de huidige muziek scene en op deze manier probeert mensen bewuster van het leven te maken, waardoor deze muziek er min of meer om schreeuwt, gedraaid te worden.Hulde!