Review: Taras Bulba - Sometimes The Night (Riot Season Records, 2021) (Progressieve Psychedelische Rock)

Taras Bulba uit Fleetwood, Engeland werd in de winter van 2018 opgericht door multi-instrumentalist Fred Laird (ex Earthling Society) en in eerste instantie speelde ook ex Earthling Society collega Jon Blacow - drums, elektrische en akoestisch percussie, conga en djembé in de band.

Op 12 september 2019 verscheen het debuut album "One" als LP in een beperkte oplage, als LP in een beperkte oplage + CD en als digitale download en deze werd op 18 januari 2020 gevolgd door het album "Three Gates Dub", dat in een beperkte oplage op cassette en in een beperkte oplage als CD werd uitgebracht en tevens als dd en op 10 augustus 2020 door "Soul Weaver", dat als LP op turquoise vinyl en als dd via Riot Season Records verscheen en het laatste album, waarop Jon Blacow te horen was.

Taras Bulba brengt op 30 juli het album "Sometimes The Night", waarop 9 nummers staan, via Riot Season Records als LP en als dd uit en dit is het eerste solo album van Fred Laird en hierop wordt hij bijgestaan door Mike Blatchford - saxofoon (track 7, 8 en 9) en Daisy Atkinson - zang, terwijl Fred zelf de rest van de instrumenten speelt.

Het album begint met "The Green Eyes Of The Dragon", waarin Taras Bulba een geweldige mix van horror en psychedelische rock in een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die in een mysterieus ritme wordt gespeeld en filmmuziek invloeden heeft (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie), waarna "Orphee" volgt, een mooie rustige licht psychedelische pop song met dromerige zang.

Daarna volgen "From The Grave", een Hammond rock nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, "Night Train To Drug Town", een schitterend nummer met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme, dat aanzet tot dansen en "One More Lonely Angel", een prachtig rustig piano nummer met experimentele psychedelische invloeden en een terugkerend ritme.

In het titel nummer "Sometimes The Night" zet Taras Bulba me een puike psychedelische song in een niet al te hoog tempo voor en in "The Sound Of Waves" mag ik genieten van een fantastisch progressief rock nummer met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend ritme.

Verder volgen "The Big Duvall", een verrukkelijk progressief nummer met bluesrock invloeden, dat in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en een terugkerend ritme heeft en "House In The Snow", een uitstekend progressief rock nummer met lichte jazz invloeden en een terugkerend ritme, dat in een vrij langzaam tempo wordt gespeeld.

"Sometimes The Night" van Taras Bulba is een geweldige plaat met heerlijke progressieve en psychedelische nummers, waar ik vanaf de begintonen van genoten heb en ik kan liefhebbers van deze genres deze schijf dan ook zeer aanraden.